ارسالها: 12859
#551
Posted: 29 Dec 2017 07:25
واضح است!!!
Make the REST of your life, the BEST of your life
ارسالها: 12859
#552
Posted: 1 Jan 2018 15:06
تا۱۴۰۰
Make the REST of your life, the BEST of your life
ارسالها: 12859
#553
Posted: 4 Jan 2018 09:17
اندر حکایت فیلترینگ تلگرام و وزیر مربوطه و ....
Make the REST of your life, the BEST of your life
ارسالها: 12859
#554
Posted: 4 Jan 2018 09:44
دقیقا......
Make the REST of your life, the BEST of your life
ارسالها: 12859
#555
Posted: 4 Jan 2018 20:20
چه کار زیبایی از یک کاریکاتوریست سوری:
بهار ایرانی انتقام بهار سوری را خواهد گرفت!
Make the REST of your life, the BEST of your life
ارسالها: 12859
#556
Posted: 6 Jan 2018 00:35
اوضاع فعلی
Make the REST of your life, the BEST of your life
ارسالها: 12859
#557
Posted: 6 Jan 2018 00:39
نحوه اعتراض
این روزها اکثر مسئولین محترم ما مرزهای «جنبه» و «نقدپذیری» را جابجا کرده و متفق القول اعلام کرده‌اند که اعتراض حق مسلم مردم و اصلا نمک رابطه ملت با حکومت است و باید باشد. اما به شرطی که از راه خودش و به شکل درست انجام شود که در غیر این صورت متاسفانه اعتراض به بیراهه رفته و معترض تبدیل به اغتشاشگر می‌شود و همین می‌شود که می‌بینید. ما برای اینکه معترضین عزیز بتوانند اعتراضات خود را با توجه به استانداردهای جمهوری اسلامی کالیبره نمایند و خدایی ناکرده جوری نشود که وارد فاز اغتشاش شده و حکومت مجبور شود تکه پاره‌شان کند، در این نوشتار اصول یک اعتراض درست، مدنی و مسالمت آمیز که صددرصد حق ملت و مورد تائید مسئولان محترم لشکری و کشوری‌مان نیز هست را بیان می‌نمائیم.
تنها مساله مهم در این زمینه که باید مورد توجه قرار بگیرد موضوع اعتراض است... موضوع اعتراض باید به گونه‌ای باشد که ترجیحا نوک تیزش متوجه کشورهای غربی به‌خصوص آمریکا، انگلیس، اسرائیل و عربستان باشد. امام راحل عزیز ما یک زمانی فرمودند که هرچه فریاد دارید بر سر آمریکا بکشید. ما باید این کلام گهربار را در هر شرایطی فصل الخطاب دانسته و آن را سرلوحه اعتراضات خویش قرار دهیم. آنگاه خواهیم دید که مسئولین عزیز ما چه ظرفیت بالایی در تحمل صدای معترضین دارند و نه تنها ممانعتی نخواهند کرد بلکه اتوبوس و بلندگو و آمپلی فایر و پرچم و بنر و پلاکارد و امکانات پذیرایی و پوشش گسترده خبری را هم برای معترضین فراهم خواهند نمود تا معترضین عزیز بتوانند به نحو احسن اعتراض خود را از اعماق وجود خود ابراز نمایند. به غیر از تجمع‌های اعتراضی علیه کشورهای مذکور موضوعات متنوع دیگری نیز برای اعتراضهای مجاز و درست وجود دارد که شامل اعتراض به سند ننگین بیست و سی (یونسکو)، اعتراض به برجام، اعتراض به بدحجابی، اعتراض به توهین به مقدسات در جای‌جای جهان، اعتراض به حق زندگی بهائیان، اعتراض به رئیس جمهور (وقتی که از خط ولایت خارج شده باشد)، اعتراض به اعتراض کنندگان غیر مجاز (اغتشاشگران)، اعتراض به مسئولین برای سهل انگاری در فیلترینگ و اعتراض‌هایی از این دست می‌باشد. دقت بفرمائید در این موارد معترضین از نظر شکل و شدت اعتراض هیچگونه محدودیتی ندارند و از عربده کشی و بستن خیابان تا تسخیر و آتش زدن سفارت کشورهای بیگانه نیز می‌توانند پیش رفته و خشم و خروش انقلابی – اعتراضی خود را تخلیه نموده و مطمئن باشند که مسئولین احساسات و خشم آنها را کاملا درک کرده و با سعه صدر تحمل می‌نمایند.
اما اعتراض‌هایی که بخواهد جز این باشد خب قطعا به جایی وصل است و بوی اغتشاش و فتنه و برهم زدن نظم عمومی و تبانی علیه امنیت ملی از آن به مشام می‌رسد. مسئولین عزیز ما در این چهل سال به خوبی نشان داده اند که با یک نگاه می‌توانند معترضین واقعی و محترم را از معترض نمایان قلابی و اغتشاشگران اجیر شده تشخیص داده و این موارد را در نطفه و گاهی حتی پیش از تشکیل نطفه، خفه نمایند. مثلا این افرادی که به بهانه حقوق عقب افتاده و مانند آن دست به راهپیمایی می‌زنند و یا تجمع تشکیل می‌دهند باید بدانند که اعتراضات صنفی واقعا دیگر نخ نما شده و اینها هیچ غلطی نمی‌توانند بکنند و نظام با قدرت و صلابت ایشان را بر سر جای خود خواهد نشاند. اعتراضات به بهانه هوای آلوده و بیکاری و گرانی و این چیزها هم همانطور که مشخص است قصدش سیاه نمایی اوضاع مملکت است و این معترض نمایان پوشالی هم همه یک مشت دسیسه‌چی هستند که فقط خودشان را به موش مردگی می‌زنند. اینها را هم به امید خدا حکومت با خاک انداز جمع خواهد کرد! اعتراضهای سیاسی و حقوق شهروندی و رای من کجاست و اینها هم که اظهر من الشمس است که دم معترضین به کجا وصل است. این دسته آخر را اگر عطوفت اسلامی نبود حکومت باید با تانک از رویشان رد می‌شد نه با وانت و ماشین یگان ویژه.
امیدواریم با این توضیحات حالا مساله تا حدی برای معترضین عزیز و اغتشاشگران نامحترم روشن شده باشد. واقعا همانطور که تمامی مسئولین نظام اتفاق نظر دارند، اعتراض و حق برگزاری تجمعات اعتراضی حق تک تک شهروندان ایران اسلامی‌ست... اما مرز بین اعتراض و اغتشاش مشخص است که ما امیدواریم با این توضیحات دیگر دوزاری همه افتاده باشد و بعدا جای گله و شکایتی باقی نماند!
شراگیم زند
Make the REST of your life, the BEST of your life
ارسالها: 1101
#558
Posted: 6 Jan 2018 16:10
سال 1596شمسی
اولی: داش خضر!یادته200 سال پیش یه آقایی اومد با یه کلید به مردم وعده تغییر داد بعدش زد زیرش و وعدش رو تغییر داد؟!دو بار مردم رو خر کرد.
دومی:ولم کن آخرای عمرمم دست از شوخی برنمیداری.قبل از اینکه عمر دنیا تموم بشه دست از این اخلاقای گندت بردار جنتی!
ویرایش شده توسط: Priestess
ارسالها: 12859
#559
Posted: 7 Jan 2018 08:01
این روزها
Make the REST of your life, the BEST of your life
ارسالها: 12859
#560
Posted: 8 Jan 2018 07:22
طنز مقرون به واقعیت
راستش این روزهای ناآرامی ایران من هیچ کاری نکردم. حتی یک خط هم ننوشتم. فقط تماشا کردم. کار دیگری هم نمی‌توانستم بکنم. صرفاً به حضور خیابانی نیاز بود که بدبختانه حسب شرایط، این‌بار و برخلاف همیشه، من نمی‌توانستم که باشم. این سومین اتفاق بزرگ ایران بعد از انقلاب بود. آدم هم نمی‌داند درباره‌شان باید گفت "تمام شد" یا شروع شد برای اتفاق بزرگ بعدی.
تمام این روزها فقط فکر می‌کردم. سال ۷۸ اتفاق اول که افتاد، اگرچه از حیث حوادث، پیش اتفاقات بعدی شوخی بود ولی در زمان خودش مهمترین اتفاق مردمی بعد از انقلاب بود. در آن اتفاق، نه فقط قشر و طبقه‌ی متوسط به بالا، که افراد بسیار بالاتر از این طبقه و با سواد بسیار بالاتر از این طبقات قرار داشتند. همان ایام اگر شما در همین روستاهای ایذه می‌گفتی در واکنش به بسته شدن روزنامه سلام، اعتراض دانشجویان به شدیدترین شکل ممکن سرکوب شد واکنش احتمالی این بود که یعنی در روزنامه به کسی سلام کرده‌اند و اعتراض شده؟ این اتفاق صرفاً "در چند خیابان" تهران رخ داد. طبقه متوسط فقط تماشا کرد و طبقه پائینتر حتی باخبر هم نشد. کسی از کسی حمایت نکرد. طبقه باسواد روشنفکر از اطراف کسی و دولتی که تمام امیدشان بود ریزش کرد و دیگر هم هرگز به آن سمت نرفت.
سال ۸۸ اتفاق بزرگتری افتاد. این‌بار "سراسر تهران" مملو از مردم شد. در برخی شهرهای بزرگ هم به‌طور پراکنده اتفاقاتی افتاد. بگذارید با هم صادق باشیم؛ ما واقعاً شانس آوردیم که موسوی رئیس جمهور نشد. لااقل تمام امیدی که این‌بار به او بسته بودیم، کمی بعد از روی کار آمدنش و خصوصاً روی کار آمدن تعدادی از افراد دور و برش، بلافاصله نابود نشد. ما تا همین روزها امیدوار بودیم که موسوی از حصر دربیاید و خیلی از مشکلات را حل کند. اگر روی کار می‌آمد، امیدی که هشت سال ادامه پیدا کرد همان هشت ماه اول نابود شده بود.
حالا طبقه روشنفکر حاصل از ریزش اول، اکثراً خواستار براندازی نظام شده بودند و از آن قسم از مطالب مردم که به موسوی مربوط می‌شد نه‌تنها حمایت نکرد بلکه مقابل آن هم صف کشید. طبقه‌ی زیر متوسط این‌بار از قضایا باخبر شد ولی فقط تماشا کرد. اگر موسوی حصر نمی‌شد، جمعیت بسیار زیادی از قشر متوسط جامعه مثل دفعه قبل ریزش شدیدی می‌کرد و چوب این دوی امدادی را به مرحله بعد نمی‌رساند.
تفاوت اتفاقات امسال با دو اتفاق بزرگ قبلی این بود که آن دو بار دو اتفاق بزرگ باعث ایجاد اعتراضات شد. این‌بار هیچ اتفاق بزرگی نیفتاد، بلکه اتفاق بزرگی که در تمام طول سی و هشت سال گذشته افتاده بود، مردمی را که در دو اتفاق گذشته حداکثر فقط تماشاچی بودند به خیابان آورد. طبقه متوسط به آنها ملحق شد و خواسته‌های خودش را به خواسته‌های دیگر اضافه کرد. طبقه دانشگاهی اول هم با خواسته‌ی "براندازی" این‌بار به جمع اضافه شد و صدای خودش را رساند. نتیجه‌ی تمام این اتفاقات، تنها ظرف چند روز، ریزش وحشتناک افراد امیدوار، افرادی که بعضاً حتی تلاش می‌کردند که امیدوار بمانند.
خودمانیم، اگر مخالفان و معترضان جمهوری اسلامی صدتا رهبری متمرکز با شناخت کامل از مطالبات مردم داشت، تا چه حد می‌توانست در نزدیک کردن و به هم رساندن سه طبقه‌ی مختلف جامعه‌ی پیچیده‌ی ایران موفق باشد؟ به نظر من هیچ. جمهوری اسلامی خودش زحمت همگرائی طبقات مختلف جامعه با هم را کشید. خودش با تمام توان و امکاناتش به هر کسی در هر طبقه‌ای و با هر نوع مطالبه‌ای ثابت کرد که هیچ امیدی در این سیستم و این حکومت میسر نیست. دستش درد نکند! جامعه ایران باید صد سال کار آکادمیک می‌کرد تا به این نتیجه برسد.
شاید دلیل اینکه ما به‌جای حکومت فعلی، تا این حد به حکومت بعدی فکر می‌کنیم همین باشد که نمی‌خواهیم حتی یکی از اشتباهات گذشته، حتی یکی از چیزهائی که قبلاً آزمودیم و خطا شد، هیچکدامش دوباره اتفاق بیفتد. جمهوری اسلامی ما را بزرگ کرد. راهی را که رفتنش شاید سیصد سال طول می‌کشید را تا حداکثر ممکن کوتاه کرد. نمی‌دانم در ادامه چه اتفاقی خواهد افتاد، اما در حال حاضر این تنها چیزی هست که بهش خوش‌بینم و بیشتر از خوش‌بینی، امیدوار.
علیرضا رضایی
Make the REST of your life, the BEST of your life
صفحه 56 از 76