ارسالها: 24568
#61
Posted: 16 Feb 2015 22:59
shakaat: خیر...دکتر عباسعلی خلعتبری وزیر امور خارجه دولت هویدا و آموزگار و ایضاء امضاء کننده قرارداد الجزایر
در مورد قراداد الجزایر مطلب گذاشته شده
https://www.looti.net/10_8360_3.html#msg143019878
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 24568
#62
Posted: 16 Feb 2015 23:00
توافقنامه يا اعلاميه الجزاير که در 6 مارس 1975 بين ايران و عراق با ميانجي‌گري هواري بوم دين، رييس جمهور وقت الجزاير امضا شد، زمينه‌اي براي يك قرارداد مرزي بين ايران و همسايه غربي‌اش، عراق بود.
در اهميت اين قرارداد همين بس كه عدم پذيرش يک‌جانبه اين قرارداد و نمايش پاره كردن تلويزيوني صدام يكي از نمادهاي آغاز جنگ تحميلي هشت ساله عليه کشورمان بود.
اين درحالي است كه بر اساس كنوانسيون وين لغو يك‌جانبه قراردادهاي الي الابد، به دليل تغيير دولت‌ها به سختي امكان‌پذير است.
به گزارش خبرنگار سياسي - خارجي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، نخستين قرارداد رسمي ميان ايران و عراق براي سامان بخشيدن به اختلاف‌هاي مرزي دو كشور درسال‌هاي 14- 1913 با نام موافقتنامه مرزي استانبول به امضا رسيد، اما پس از تاسيس دولت ملي در عراق مساله اختلاف‌هاي مرزي زميني و آبي ميان دو كشور به عنوان ميراث استعمار وارد مرحله جديدي شد كه گاهي موجب بروز برخوردهاي مرزي نيز شد. قرارداد 1937 زير فشار شديد انگليس براي برآورده شدن اهداف استعماري بريتانياي كبير بسته شد. در دوران سلطنت خاندان هاشمي در عراق تا سال 1958 كه با كودتاي عبدالكريم قاسم به پايان رسيد، حجم اختلاف‌هاي دو كشور كمتر شد، اما پس از ملي شدن نفت ايران، آتش زير خاكستر اختلاف‌ها دوباره شعله‌ور شد و اين آتش، دو كشور را در آستانه چند جنگ تمام عيار قرار داد.
بروز جنگ ميان اعراب و رژيم صهيونيستي و فشار كردهاي جدايي طلب برحكومت عراق از يك طرف و حمايت آمريكا و غرب از محمد رضا شاه كه به نيرومندتر شدن قدرت نظامي ايران منجر شده بود، از طرف ديگر صدام را ناچار كرد كه قرارداد 1975 را با شاه امضا كند.
هرچند اين قرارداد در دفاتر رسمي سازمان ملل متحد نيز ثبت شد و از سوي مجالس دو دولت نيز به تصويب رسيد، اما صدام پس از پيروزي انقلاب اسلامي و با توجه به وضعيت داخلي ايران تعهدات خود را زير پا گذاشت و بدون توجه به مفاد قرارداد مذكور به خاك ايران حمله كرد.
به گزارش ايسنا، در متن اين قرارداد آمده است كه " براي نيل به حل و فصل قطعي و پايداري کليه مسايل ما به اختلاف بين دو کشور" اين عهدنامه بين دو طرف شكل گرفته است.
متن اين قرارداد، شفاف و آگاهي دهنده است و بنا بر آن طرفين در كمال رضايت به امضاي آن مبادرت كرده‌اند.
داستان اعلاميه و قرارداد الجزاير از اين قرار است كه يک ماه و نيم بعد از کنفرانس استانبول، در جريان کنفرانس سران عضو اوپک با ميانجي‌گري هواري بومدين، ملاقاتي بين محمدرضا شاه و صدام حسين، روساي وقت دو کشور صورت گرفت که نتيجه آن اعلاميه الجزيره بود.
براي اجراي اعلاميه الجزيره، وزراي امور خارجه ايران، عراق و الجزيره از تاريخ 15 مارس تا 13 ژوئن 1975، به ترتيب در تهران، بغداد، الجزيره و بغداد گرد آمدند.
آنچه به عنوان قرارداد 1975 مشهور است، نتيجه اين چهار نشست و امضاي "عهدنامه مربوط به مرز مشترک و حسن همجواري بين ايران و عراق" در 13 ژوئن 1975، بود.
براساس اين قرارداد دو کشور توافق کردند که مرزهاي آبي خود را براساس خط تالوگ تعيين کنند و در مرزها نيز يک کنترل دقيق و موثر به منظور رفع هر گونه نفوذ که جنبه "خرابکارانه" داشته باشد، اعمال نمايند.
اين عهدنامه داراي سه پروتکل ضميمه و يک الحاقيه به شرح زير است: پروتکل راجع به علامت گذاري مجدد سرزميني بين ايران و عراق، پروتکل راجع به تعيين مرز در رودخانه‌هاي بين ايران وعراق و پروتکل مربوط به امنيت در مرز ايران و عراق. الحاقيه اين قرارداد مربوط به بند 5 ماده 6 عهدنامه است.
همچنين عهدنامه 1975، داراي 4 موافقت نامه تکميلي نيز هست که در 26 دسامبر 1975، در بغداد به امضا رسيد. اين موافقت‌نامه‌ها عبارتند از: موافقتنامه راجع به مقررات مربوط به کشتيراني در اروندرود، موافقت نامه راجع به استفاده از آب رودخانه هاي مرزي، موافقت نامه راجع به تعليف احشام و موافقت نامه راجع به کلانتران مرزي.
عهدنامه مذکور و سه پروتکل آن و چهار موافقت نامه تکميلي به تصويب قوه مقننه ايران و عراق رسيده است.
طي اجلاس سران کشورهاي عضو اوپک در الجزيره، با رعايت اصول احترام به تماميت ارضي و تجاوز ناپذيري مرزها و عدم دخالت در امور داخلي، طرفين تصميم گرفتند:
1- مرزهاي زميني خود را بر اساس پروتکل قسطنطنيه مورخه 1913 و صورت جلسه‌هاي کميسيون تعيين مرز مورخه 1914، تعيين کنند.
2- مرزهاي آبي خود را بر اساس خط تالوگ تعيين نمايند.
3- با اين کار دو کشور امنيت و اعتماد متقابل را در امتداد مرزهاي مشترک خويش برقرار خواهند ساخت.
4- دو طرف توافق کرده اند که مقررات فوق، عواملي تجربه ناپذير جهت يک راه حل کلي بوده و نتيجتاً بديهي است که نقض هر يک از مفاد موارد فوق، مغاير روحيه توافق الجزيره مي باشد.
قراردادهاى تالوگ از 1848 تا 1975 چندين بار، حدود 18 بار تغيير كردند اما آنچه در اروندرود با عراقى‌ها در حضور الجزايرى‌ها تنظيم شد يک تالوگ بى سابقه و مورد توافق هر دوطرف بود.
درحقيقت اين قرارداد براساس گزارش سه گروه آب نگارى به نمايندگي از كشور در منطقه اروندرود نوشته و تنظيم شد كه نماينده ايران در گروه‌ها دکتر مرتضى کاخى پس از توافق شاه و معاون وقت رئيس جمهور عراق به دليل آشنايى با حقوق بين الملل از طرف دولت وقت ايران نماينده تام الاختيار در تعيين مرزهاى آبى ايران و عراق شد. در حالي كه هيات عراقى 16 نفر و هيات الجرايزى 5 نفر بودند.
پيش نويس قرارداد 1975 به همت دكتر كاخي با مشاوره هيدروگراف‌هاى ايرانى که در نيروى دريايى مشغول بودند به نمايندگي از ايران و وزير وقت امور خارجه تهيه شد و به اعتراف مقامات عراق منافع حداکثرى براي ايران فراهم آمد و متن قرارداد به امضاي عباسعلي خلعتبري، وزير امور خارجه ايران و سعدون حمادي، وزير امور خارجه عراق، به عنوان نماينده تام الاختيار ايران و عراق امضا شد.
در جريان انعقاد قرارداد 1975 و مراحل مختلف آن، وزير امور خارجه الجزيره به عنوان نماينده دولت مورد قبول طرفين شرکت داشت و اسناد را امضا كرد.
روابط ايران و عراق که از سال 1975، بر مفاد قرارداد الجزاير متکي بود، با ظهور دولت جمهوري اسلامي ايران براساس احترام به « اصل وفاي به عهد» ادامه يافت و دولت ايران مفاد آن را دقيقا رعايت کرد.
صدام رييس جمهور عراق هم قبلا اعلام کرده بود که عراق حاکميت مشترک ايران و عراق را بر اروند رود، محرز و پذيرفته شده مي داند، اما ظهور انقلاب اسلامي در ايران و ارزيابي غلط حزب بعث عراق و حاميانش از اوضاع داخلي موجب شد که آنها مجددا در صدد دستيابي به کل اين آب‌راه برآيند و از اين رو عمده سخنان حکام عراق حول حاکميت بر اين رودخانه دور مي زد.
صدام در سال 1359، اعلام كرد که « قرارداد مرزي يا مرزبندي مزبور در آب هاي شط العرب به نفع ايرانيان بوده است.» و در فروردين سال 1359، مطابق با آوريل 1980، در مصاحبه اي براي توقف حالت خصمانه ايران و عراق سه شرط اعلام کرد: "خروج بي قيد و شرط ايران از جزاير تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسي، بازگرداندن دنباله شط العرب به حالت قبل از 1975 و به رسميت شناختن عربي بودن خوزستان (با نام مجعول عربستان)."
همچنين صدام در فروردين 1359 در شمال عراق، در يک حمله شديد به مقامات جمهوري اسلامي ايران، گفت:« عراق آماده است با زور تمام اختلافات خود را با ايران حل کند.»
پايبندي دولت جمهوري اسلامي ايران به عهدنامه 1975، تا اين حد بود که حتي، پس از بمباران روستاهاي مرزي ايران در تاريخ 14/ 3 /1358، توسط جنگنده‌هاي عراق، دولت ايران بدون اقدام متقابل و به منظور کاهش تشنج، استاندار آذربايجان غربي را جهت مذاکره با استاندار سليمانيه، به عراق اعزام کرد.
صدام در اجلاس فوق العاده مجلس ملي عراق در تاريخ 17 سپتامبر 1980 (26 /6/ 1359) ضمن اعلام لغو يک جانبه عهدنامه 1975، الجزاير گفت: « الغاي عهدنامه مذکور، مصب شط العرب را به وضع قانوني آن قبل از قرارداد 6 مارس 1975، باز مي گرداند و بدين ترتيب رودخانه مذکور همان طور که در طول تاريخ نيز چنين بوده است، به عراق و اعراب تعلق مي گيرد و عراق عليه هر کسي که بخواهد با اين تصميم قانوني و بر حق مخالفت ورزد با قدرت و توانايي تمام مقابله خواهد کرد.»
اين درحالي است كه درمتن قرارداد، آمده است:
"نظر به اراده طرفين به برقراري امنيت و اعتماد متقابل در طول مرز مشترک خود، نظر به پيوندهاي همجواري تاريخي و مذهبي و فرهنگي و تمدني موجود بين ملت هاي ايران و عراق، با تمايل به تحکيم پيوندهاي مودت و حسن همجواري و تشييد مناسبات فيمابين در زمينه هاي اقتصادي و فرهنگي و توسعه مبادلات و مناسبات انساني بين مردم خود، بر اساس اصل تماميت ارضي و مصونيت مرزها از تجاوز و عدم مداخله در امور داخلي، با تصميم به بذل مساعي در جهت برقراري عصري جديد در مناسبات دوستانه بين ايران و عراق بر مبناي احترام کامل استقلال ملي و سلطه حاکميت مساوي دولت ها، با اعتقاد به مشارکت در اجراي اصول و تحقق امال و اهداف ميثاق ملل متحد از اين طريق، تصميم به انعقاد عهدنامه حاضر گرفتند".
با اين حال اتمام جنگ ايران و عراق آخرين تجاوز به اين قرارداد نيست و جنگ عراق در سال 2003 و تحولات پس از آن به ويژه برخي اتفاقات اخير ، لزوم حساسيت نسبت به اجراي دقيق اين قرارداد مهم را بار ديگر مطرح ساخته است.
عباسعلی خلعتبری وزیر امور خارجه ایران در کابینهٔ هویدا و جمشید آموزگار در دوران سلطنت محمدرضا شاه پهلوی بود.
وی امضاکنندهٔ پیمان معروف ۱۹۷۵ الجزایر و قرارداد احداث نیروگاه اتمی در ایران بود.
عباسعلی خلعتبری سرانجام در ۲۲ فروردین ۱۳۵۸ به همراه جمعی دیگر از سران شاه در دادگاه انقلاب به ریاست صادق خلخالی و با دلیل اصلی تهیه و امضای پیمان الجزایر و نقش وی در امضای قرار داد احداث نیروگاه اتمی بوشهر٬ با این استدلال که ایران با وجود ذخایر عظیم نفت و گاز نیازی به نیروگاه اتمی ندارد و امضای این قرار داد مصداق تضییع اموال بیت‌المال است٬ محکوم به اعدام شد و این حکم در زندان قصر در همان زمان به اجرا درآمد. در بخشی از یکی از گزارش های روزنامه کیهان در مورد دادگاه عباسعلی خلعتبری و کیفر خواست به نقل از رئیس دادگاه چنین گزارش شده است: «آقای خلعتبری شما متهم هستید به فساد در زمین، قیام علیه حاکمیت ملی، عضویت در هیئت حاکمه ضدملت، وزیر خارجه و عضو ارشد آن حکومت، شما شریک جرم آن حکومت بودید که به دست امپریالیست ها و اربابان آمریکایی اداره می شد، استخدام عناصر ساواک و سیا در وزارت خارجه و.
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ویرایش شده توسط: andishmand
ارسالها: 24568
#64
Posted: 3 Mar 2015 20:51
شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه‌ای را با هدف قطع منابع مالی تروریست‌های داعش در سوریه و عراق تصویب کرد.
شورای امنیت د رمورخه ۹۳/۱۱/۲۳ قطعنامه پیشنهادی روسیه را به تصویب رساند.
35 کشور از این طرح که بر اساس فصل هفتم منشور سازمان ملل تهیه شد حمایت کردند.
محور اصلی این قطعنامه، ممنوعیت هرگونه فعالیت تجاری از با گروه تروریستی داعش، از جمله قاچاق نفت و اقلام فرهنگی می باشد.
بر اساس این قطعنامه هر فرد یا نهادی که از داعش و یا دیگر گروههای تکفیری از جمله جبهه النصره و القاعده نفت خریداری کند تحریم خواهد شد.
این قطعنامه از همه 193 کشور عضو سازمان ملل می‌خواهد برای توقف فروش اموال فرهنگی عراق و سوریه «اقدامات مناسب» را اتخاذ کنند. در این قطعنامه از سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) نیز خواسته شده است به تحریم چنین داد و ستدهایی کمک کند.
این قطعنامه همچنین از دولت‌های جهان می‌خواهد اجازه ندهند تروریست‌ها به بهانه آزادی گروگان‌ها به طور مستقیم یا غیرمستقیم باج و یا امتیاز سیاسی بگیرند.
گروه نظارت بر القاعده در سازمان ملل، اواخر سال گذشته گزارش کرد پیکارجویان داعش روزانه 850 هزار تا 1.65 میلیون دلار از فروش نفت درآمد دارند.
فشار بین‌المللی بر ترکیه
انتظار می‌رود این قطعنامه بیش از همه ترکیه را تحت فشار قرار دهد؛ گزارش‌های بسیاری حاکی از آن است که داعش با هماهنگی آنکارا نفت خود را وارد خاک ترکیه کرده است. برخی نیز می‌گویند بازگشت کامیون‌های داعش حامل محصولات پالایش شده را از ترکیه به عراق و سوریه به چشم دیده‌اند.
ولید المعلم وزیر امور خارجه سوریه در مصاحبه اخیر خود با شبکه پرس‌تی‌وی و العالم، ترکیه را متهم به حمایت مالی و لجستیکی از تروریست‌های داعش کرد و خواهان توقف اعزام تروریست و تامین مالی و آموزش گروههای تروریستی توسط این کشور به سوریه شد.
این در حالی است که بر پایه گزارش‌ها، برخی کشورهای عرب از جمله قطر و عربستان سعودی نیز همواره از پیکارجویان تکفیری حمایت مالی کرده‌اند.
اعضای سازمان ملل موظف هستند طی 120 روز آینده گزارشی از تدابیر خود برای اجرای دستور‌العمل‌های این قطعنامه ارائه دهند.
شورای امنیت سازمان ملل اوت سال 2014 نیز با هدف قطع حمایت مالی از داعش و ارسال تسلیحات و پول برای پیکارجویان عراق و سوریه قطعنامه‌ای تصویب کرد. با این وجود انتظار می‌رود قطعنامه جدید چارچوبی روشن و عملی را برای قطع منابع مالی تروریست‌ها مشخص کند.
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ویرایش شده توسط: andishmand
ارسالها: 24568
#65
Posted: 10 May 2015 18:13
شورای امنیت درباره یمن قطعنامه تصویب کرد
شورای همکاری خلیج فارس استقبال کرد
انصارالله محکوم کرد
شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه پیشنهادی شورای همکاری خلیج فارس درباره یمن را با 14 رأی موافق و تنها رأی ممتنع روسیه تصویب کرد.
شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه پیشنهادی شورای همکاری خلیج فارس درباره یمن را با 14 رأی موافق و تنها رأی ممتنع روسیه تصویب کرد.
به گزارش خبرآنلاین به نقل از خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شورای امنیت روز سه‌شنبه پیش‌نویس قطعنامه کشورهای عربی با محوریت اعمال تحریم علیه جنبش انصارالله یمن به رأی گذاشت.
جلسه شورای امنیت برای رأی‌گیری درباره قطعنامه پیشنهادی کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس در مورد یمن برگزار و این قطعنامه با رأی ممتنع روسیه تصویب شد.
پیش‌نویس قطعنامه مذکور از سوی کشورهای عرب حوزه خلیج فارس تهیه شده بود و اردن، به عنوان تنها کشور عرب حاضر در شورای امنیت آن را در این شورا مطرح کرد.
مسکو پیشتر مخالفت خود را با برخی بندهای این پیش‌نویس اعلام کرده بود که باعث شد اعراب تغییراتی در آن به وجود بیاورند.
شورای امنیت در قطعنامه امروز خود ارسال سلاح برای حوثی‌ها و نیروهای علی عبدالله صالح را در یمن ممنوع کرد. قطعنامه شورای امنیت از کشورها می‌خواهد تا کشتی‌هایی را که به طرف یمن حرکت می‌کنند، بازرسی کنند. این قطعنامه همچنین تحریم‌هایی را علیه عبدالملک الحوثی، رهبر انصارالله و نیز فرزند ارشد علی عبدالله صالح، رئیس‌جمهوری پیشین یمن در نظر گرفته است.
ویتالی چورکین، نماینده روسیه در سازمان ملل در سخنرانی خود در جلسه شورای امنیت گفت: روسیه به این علت به قطعنامه پیشنهادی شورای همکاری خلیج فارس درباره یمن رای ممتنع داده که این قطعنامه پیشنهادهای مسکو را در نظر نگرفته است. این قطعنامه آسیب‌هایی را که از عملیات نظامی به ملت یمن می رسد در نظر نگرفته است. نباید از این قطعنامه شورای امنیت برای برهم زدن ثبات یمن استفاده شود.
وی افزود: ما از تلاش‌های سازمان ملل برای از سرگیری گفت‌وگوها در یمن حمایت می‌کنیم.
سامانتا پاور، نماینده آمریکا در سازمان ملل نیز در سخنرانی خود در شورای امنیت حوثی‌ها را به گسترش حملات نظامی در یمن با هماهنگی علی عبدالله صالح متهم کرد و افزود: طرح پیشنهادی شورای همکاری خلیج فارس باید اساس دستیابی به راه حل در یمن باشد.
همچنین، نماینده انگلیس در شورای امنیت تصریح کرد: امنیت و ثبات در یمن به نفع همه اعضای جامعه جهانی خواهد بود. انگلیس همه ابزارهای لازم را برای حل سیاسی بحران یمن به کار خواهد بست.
نماینده چین در سازمان ملل هم گفت: گزینه نظامی راه حل بحران یمن نیست و یمنی‌ها باید اختلافات خود را به صورت مسالمت‌آمیز حل و فصل کنند. باید کمک‌های انسانی برای مردم یمن تامین شود.
به دنبال تصویب پیش‌نویس قطعنامه کشورهای شورای همکاری خلیج فارس درباره یمن در شورای امنیت، این کشورها از این اقدام استقبال کردند. جنبش انصارالله نیز تصویب این قطعنامه در شورای امنیت را به شدت محکوم کرد و آن را اقدامی ظالمانه دانست.
کشورهای شورای همکاری خلیج فارس ضمن استقبال از تصویب قطعنامه 2216 تحت بند هفتم سازمان ملل در شورای امنیت اعلام کردند این اقدام "پیام واضح و آشکاری درخصوص وحدت جامعه جهانی در قبال حمایت از مشروعیت در یمن" است.
عبداللطیف الزیانی، دبیرکل شورای همکاری خلیج فارس اعلام کرد: شورای همکاری خلیج فارس امیدوار است که این قطعنامه گامی در جهت تحقق ثبات و امنیت در یمن و حمایت از مشروعیت در این کشور و ادامه روند سیاسی مسالمت‌آمیز با مشارکت تمامی گروههای سیاسی براساس طرح شورای همکاری خلیج فارس و نتایج مذاکرات ملی و قطعنامه‌های شورای امنیت باشد.
در همین حال عبدالله المعلمی، نماینده عربستان در سازمان ملل ضمن استقبال از تصویب قطعنامه اعمال تحریم‌ها علیه انصارالله در شورای امنیت اعلام کرد: این اقدام به منزله تایید آشکار عملیات ائتلاف در یمن است.
وی مدعی شد: عربستانی‌ها بیشتر از دیگر طرف‌ها در مورد اوضاع غیرنظامیان در یمن نگران هستند و ما تمامی کمک‌های لازم را به آنها ارائه کرده و حتی زخمی‌شدگان را به بیمارستان‌های عربستان منتقل کردیم و همچنان به این اقدامات ادامه می‌دهیم.
سفیر عربستان در سازمان ملل تاکید کرد: در صورتی که انصارالله به قطعنامه شورای امنیت عمل نکند اوضاع کنونی یمن به همین صورت باقی خواهد ماند.
وی مدعی شد که تصویب قطعنامه شورای امنیت به این معناست که "فعالیت‌های ایران در یمن از سوی جامعه جهانی غیرقابل قبول است."
شورای امنیت عصر سه‌شنبه با پیش‌نویس قطعنامه‌ای کشورهای شورای همکاری خلیج فارس توافق کرد. در این قطعنامه ارسال سلاح برای حوثی‌ها و نیروهای علی عبدالله صالح، رئیس‌جمهوری مخلوع یمن ممنوع شده است.
از سوی دیگر جنبش انصارالله تصویب قطعنامه کشورهای شورای همکاری خلیج فارس در شورای امنیت را به شدت محکوم کرد و از مردم یمن خواست تا برای محکومیت این قطعنامه روز پنجشنبه به خیابان‌ها آمده و اعتراض خود را نسبت به صدور این قطعنامه اعلام کنند.
محمد البخیتی عضو دفتر سیاسی جنبش انصارالله اعلام کرد: اقدام شورای امنیت در تصویب پیش نویس قطعنامه شورای همکاری خلیج فارس درباره یمن اقدامی ظالمانه است و هیچ گاه مردم یمن را از تکمیل انقلاب خود و از بین بردن القاعده منحرف نخواهد کرد.
وی افزود: کمیته‌های انقلابیون نیازی به سلاح از خارج ندارند و صدور چنین قطعنامه‌ای هیچ تاثیری در این زمینه ندارد. ما به پاسخ به چنین قطعنامه‌ای که هیچ تاثیری بر اوضاع در یمن ندارد نیازی نداریم.
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ویرایش شده توسط: andishmand
ارسالها: 24568
#66
Posted: 25 Jun 2015 18:51
پيمان آتلانتيك شمالي(ناتو) N.A.T.O
نمایش کشورهای عضو ناتو (رنگ سبز)
سال تاسیس: ۴ آوریل ۱۹۴۹
(۱۵ فروردین ۱۳۲۸
نوع سازمان: پیمان و همبستگی نظامی
دفتر مرکزی: بروکسل، بلژیک
اعضاء:
زبان رسمی: انگلیسی و فرانسوی
دبیرکل: آندرس فوگ راسموسن
رمانده کل (نظامی): نود بارتلز
پس از آن‌که در ماه مارس سال در ۱۹۴۸ پنج كشور انگلیس، فرانسه، بلژیك، هلند و لوكزامبورگ با امضای معاهدهی بروكسل اتحادیه ی دفاع جمعی را در واكنش به توسعه‌طلبی‌های شوروی سابق در كشورهای اروپای شرقی و مركزی تشكیل دادند. (North atlantic treaty organization) سازمان پیمان آتلانتیک شمالی با مخفف کلمات اول آن که به نام "ناتو" شهرت یافته است، روز چهارم آوریل سال 1949 با مشارکت دوازده کشور ایالات متحدهی آمریکا، کانادا، انگلستان، فرانسه، ایتالیا، بلژیک، هلند، لوکزامبورگ، دانمارک، نروژ، ایسلند و پرتغال در واشنگتن به امضا رسید و پا به عرصهی وجود نهاد. در واقع پیمان آتلانتیک شمالی ناتو صورت تکمیل‌شدهی معاهدهی بروکسل بود.
ترکیه و یونان در سال ۱۹۵۲و آلمان غربی در سال ۱۹۵۶ به این پیمان پیوستند و با پیوستن اسپانیا به این سازمان در سال۱۹۸۲ تعداد اعضای آن به شانزده رسید.
این پیمان دو دولت آمریکای شمالی را به کشورهای اروپای غربی پیوند می‌دهد؛ به‌موجب مادهی پنجم پیمان، اعضای پیمان اعلام کرده‌اند که حمله به هر یک از دولت‌های عضو را حمله به تمام اعضا می‌دانند و اگر به کشوری حمله‌ی مسلحانه شود هر یک از کشورهای دیگر «با هر عملی که لازم بداند» به آن کشور کمک خواهد کرد. مادهی 6 پیمان آتلانتیک شمالی حدود فعالیت این پیمان را چنین معین کرده است؛ سرزمین کشورهای عضو، جزیره‌های منطقهی آتلانتیک شمالی در شمال مدار رأس السرطان، دریای مدیترانه و مناطقی از اروپا که کشورهای عضو در آن مستقر بودند.
همان‌طور که گفته شده این پیمان اساسا بر ضد شوروی و کشورهای اروپای شرقی بسته شد و در برابر آن "پیمان ورشو" قرار دارد که همانند این اتحادیه برای کشورهای اروپای شرقی است. این پیمان از نوع پیمان‌های منطقه‌ای اعلام شده است که منشور ملل متحد تشکیل آنها را مجاز دانسته است. با این پیمان اگرچه آمریکا به دفاع از اروپا گردن نهاده است؛ اما ماده ی پنجم آن تضمین می‌کند که ورود به جنگ خود به خود(اتوماتیک) نیست و کنگره ی آمریکا می‌تواند تصمیم بگیرد که در آن کشور وارد جنگ بشود یا نشود.
فلسفه ی وجودی این پیمان نظامی، ایجاد کمربند امنیتی به دور دموکراسی‌های غربی و نیز محاصره ی کمونیسم و اقمار آن بود. سازمان ناتو یکی از سه حلقه ی نظامی بلوک غرب برای محاصره ی بلوک شرق بود اما دو حلقه ی دیگر آن یعنی سازمان سنتو و سیتو اکنون از میان رفته است.در واقع این پیمان مرحله ی سوم استراتژی بزرگ غرب بعد از طرح مارشال و مسابقه ی تسلیحاتی با شرق یا جنگ سرد بود که به رهبری آمریکا اجرا می شد.
طبق ماده ی ۹ پیمان آتلانتیك شمالی برای سازمان ناتو یك ساختار متمركز متشكل از نهادهای نظامی و مدنی در نظر گرفته شده است. در رأس ناتو، شورای آتلانتیك شمالی متشكل از وزرای كشورهای عضو قرار دارد كه حداقل هر دو سال یك‌بار تشكیل جلسه می‌دهد. این شورا بالاترین مرجع تصمیم‌گیری در پیمان ناتو است و تصمیمات آن به اتفاق آرا اتخاذ می‌شود.
از آنجا كه ناتو برای مقابله با تهدیدات نظامی شوروی سابق و پیمان ورشو تأسیس شده بود برای این سازمان یك سیستم كامل فرماندهی نظامی برای جنگ‌های احتمالی در نظر گرفته شده كه متشكل از رؤسای ستادهای ارتش كشورهای عضو و سه سرفرماندهی شامل فرماندهی اروپایی، فرماندهی اقیانوس اطلس و فرماندهی انگلیس است.
مقر ناتو ابتدا در فرانسه قرار داشت اما پس از آن كه ژنرال دوگل سال ۱۹۶۶ در اعتراض به سیطره ی آمریكا بر این سازمان و این‌که فرماندهی عالی نیروهای مسلح این سازمان همواره بر عهده ی یکی از افسران ارشد آمریکا بود از فرماندهی نظامی ناتو خارج شد این مقر به بروكسل پایتخت بلژیک منتقل شد.
ناتو بعد از جنگ سرد و فروپاشی شوروی
با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و بلوک کمونیست و انحلال سازمان پیمان ورشو، که برای مقابله با ناتو به‌وجود آمده بود و همچنین به تبع پایان جنگ سرد سازمان پیمان آتلانتیک شمالی نیز هدف و ماهیت قبلی خود را از دست داد. در سال ۱۹۹۱ دو گرایش فکری «آمریکایی» و «اروپایی» دربارهی ناتو و نقش آن پس از جنگ سرد به‌طور جدی مطرح گردید دیدگاه آمریکایی مبتنی بر حفظ ناتو و رهبری آمریکا همراه با تغییرات اندک نظامی و تشکیلاتی بود. و دیدگاه اروپایی به دو بینش افراطی و معتدل تقسیم می‌شد که بر تقویت موضع و بنیهی اروپا تأکید داشت. دیدگاه معتدل تقویت ترتیبات صرفا اروپایی در درون جامعه ی آتلانتیک شمالی را شعار خود قرارداد. بینش اروپایی افراطی که متعلق به فرانسه بود بر تقویت بنیه ی دفاعی اروپایی دوازده‌گانه به طوری که یک سازمان اروپایی در آینده جایگزین ناتو شود، تأکید داشت.
از طرفی بعضی از کشورهای اروپای شرقی و حتی خود روسیه نیز داوطلب عضویت در این سازمان شده‌اند. و در همین راستا کشورهای جمهوری چك، مجارستان و لهستان در سال ۱۹۹۹ به ناتو پیوسته‌اند. همچنین در آخرین مرحله ی گسترش این سازمان به شرق در سال ۲۰۰۴ با پیوستن كشورهای بلغارستان، استونی، لتونی، لیتوانی، رومانی، اسلواكی و اسلوونی تعداد اعضای ناتو به ۲۶ كشور افزایش یافته است.
از چالش‌های مهم ناتو در عصر جدید این است که ناتو بر اساس مادهی پنج پیمان آنتلانتیک شمالی ضامن اصلی امنیت اروپاست ولی در صورت تشکیل نیروی مستقل اروپایی به تبع اتحادیه ی مشترک اروپا، ساختارهای فرماندهی نظامی ناتو به تدریج از میان خواهد رفت و رهبری ایالات متحده در عرصه ی سیاسی اروپا که هم اکنون از طریق ناتو آن‌را در اختیار دارد کم رنگ خواهد شد.
ناتو با ترکیب جدید که دیگر دشمن استراتژیکی را بر سر راه خود نمی‌دید و به لحاظ رهیافت ی دچار چالش‌های فلسفی درونی شده بود، حادثه ی تروریستی یازده سپتامبر را نقطه ی عطفی در رویکرد جدید خود بعد از جنگ سرد که مبتنی بر امنیت و دفاع دسته جمعی بود ارزیابی کرد؛ این رخداد سرآغاز فصل نوین در تعریف اهداف و رهیافت‌های ناتو بود چرا که دشمنی به مراتب مهم‌تر از دشمن پیشین خود، یعنی شوروی را پیش روی خود داشت که به‌رغم این‌که پایگاهی شناخته شده نداشت اما بسیار خطرناک می‌نمود.
این دشمن جدید که «تروریسم جهانی» نام داشت و منجر به دمیده شدن روح تازه‌ای به کالبد ناتو گردیده بود
سازمان پیمان آتلانتیک شمالی هنوز مهم‌ترین عامل نفوذ و قدرت آمریکا در مناطق مختلف دنیا به‌شمار می‌آید و آمریکائی‌ها در پوشش این سازمان پایگاه‌های متعدد نظامی در جهان دارند که در جنگ اخیر خلیج فارس و حمله به کشورهای افغانستان و عراق، حداکثر استفاده را برای نقل و انتقال نیروهای خود از آن به عمل آوردند.
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ویرایش شده توسط: andishmand
ارسالها: 24568
#67
Posted: 25 Jun 2015 18:57
پیمان ورشو
زبان‌های رسمی : روسی، آلمانی، لهستانی، چکی، مجاری و رومانیایی
اعضا : شوروی، لهستان، آلمان شرقی، چکسلواکی، مجارستان، رومانی، بلغارستان و آلبانی
تأسیس ۱۴ مه ۱۹۵۵
انحلال ۱ ژوئیه ۱۹۹۱ (در طول جنگ سرد)
به گزارش خبرنگار سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران پيمان ورشو در سال ۱۹۵۵ توسط ابرقدرت شرق به همراه هفت كشور ديگردر فضاي جهان دو قطبي تاسيس شد و هدف آن يكپارچگي كشورهاي حاضر در بلوك شرق بود.
اعضا اولیه پیمان ورشو مشتمل بر آلبانی، بلغارستان، چکسلواکی، جمهوری دموکراتیک آلمان،مجارستان، لهستان، رومانی و اتحاد شوروی بودند.
پيمان ورشو، دوستی و همکاری متقابل فرماندهی نظامی واحد را، برای نیروهای مسلح هشت کشور عضو، بنیان نهاد و مقر اين پيمان در مسکو واقع بود.
پیمان ورشو مقرر می‌داشت که هر یک از اعضا به هر وسیله‌ای که ضروری تلقی می‌شد به يكديگر كمك كنند كه از جمله آن مي‌توان به استفاده از نیروهای مسلح اشاره كرد كه طي آن در صورتي كه به هر یک از امضاکنندگان پیمان در اروپای شرقی حمله مي‌شد، كشورهاي عضو اين پيمان بايد كمك فوري خود را به هم‌پيمان خود مبذول مي‌داشتند.
براساس پيمان ورشو، كشورهاي عضو بايد به استقلال و حاكميت يكديگر احترام مي‌گذاشتند اما نيروهاي اين پيمان دوبار براي سركوب نهضت‌هاي استقلال‌طلبانه مجارستان( ۱۹۵۶ ) و چكسلواكي( ۱۹۶۸) وارد شدند لذا اين دخالت كه توسط شوروي انجام مي‌شد، باعث مي‌شد كه قانون عدم دخالت نقض شود اما شوروي مدعي بود كه براي اين سركوب دعوت شده به همين خاطر اين قانون نقض نشد.
باید گفت پیمان ورشو واکنشی از سوی شوروی به تکوین اتحادیه اروپا غربی بود.
پیمان مذکور به عنوان مبنایی برای تاسیس سازمان پیمان ورشو در مقام تشکیلاتی نظامی-سیاسی ایفای نقش ايفا كرد و به مثابه وزنه تعادل در مقابل ناتو عمل مي‌كرد.در واقع، متن پیمان ورشو تقریبا رونوشتی از عبارات مندرج در مفاد پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) بود.
کشورهای عضو پیمان ورشو همچنین خود را متعهد به ایستادگی در دفاع از دستاوردهای سوسیالیسم کرده بودند با این وجود، پیمان ورشو ساختار سیاسی و نظامی را ایجاد کرد که صرفا شکل سیاست هژمونیک شوروی در اروپای شرقی را تغيير داد و نه ماهیت آن را.
گفتنی است؛ از سال ۱۹۶۲ آلبانی در تصمیم گیری‌ها و مانورهای مشترکی که به موجب پیمان ورشو انجام شد، دیگر شرکت نکرد و در سال ۱۹۶۸ به طور رسمي از آن خارج شد.
پيمان ورشو به دليل سقوط نظام‌هاي كمونيستي اعضا آن رو به نابودي گذاشت كه دراين ميان فروپاشي شوروي نقش به سزايي در اضمحلال آن داشت.
جالب است بدانيد پس از آنكه در ۱ ژوئيه ۱۹۹۱ اين پيمان به طور رسمي منحل شد بسياري از اعضا آن درخواست عضويت در پيمان ناتو، پيمان رقيب ورشو را درخواست كردند.
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ویرایش شده توسط: andishmand
ارسالها: 24568
#68
Posted: 25 Jun 2015 18:58
آشنایی با اتحادیه همکاری‌های منطقه‌ای حاشیه اقیانوس هند
اتحادیه همکاری‌های منطقه‌ای حاشیه اقیانوس هند که اساسا به عنوان ابتکار حاشیه اقیانوس هند شناخته می‌شد، یک سازمان بین‌المللی است که در سال 1997 آغاز به کار کرد.
تاسیس این سازمان در مارس 1995 در نشستی در کشور موریس که اکنون مقر این اتحادیه است، مورد تصویب قرار گرفت و بعدا در روزهای 6و 7 مارس 1997 رسما آغاز به کار کرد.
اتحادیه همکاری‌های منطقه ای حاشیه اقیانوس هند دارای 19 کشور عضو از سه قاره آسیا، افریقا و اقیانوسیه می‌باشد که بیش از 2 میلیارد نفر جمعیت جهان و 20.5 میلیون کیلومتر مربع وسعت دارد.
این اتحادیه به انتشار اطلاعات در خصوص رژیم های تجاری و سرمایه گذاری اعضا با هدف کمک به فهم بهتر فرصت های سرمایه گذاری در درون این منطقه توسط تجار و صنعتگران اقدام می کند.
اهداف این سازمان مواردی همچون تقویت رشد پایدار و توسعه متوازن در منطقه و بین اعضای اتحادیه، تمرکز بر آن حوزه از همکاری‌های اقتصادی که حداکثر فرصت‌ها را برای منافع مشترک و منافع متقابل فراهم می‌کند و گسترش آزادسازی تجاری و حذف موانع موجود بر سر راه جریان‌های تجارت، سرمایه و فناوری در منطقه اقیانوس هند اعلام شده است.
فعالیت‌های اتحادیه همکاری‌های منطقه‌ای حاشیه اقیانوس هند برای همکاری شامل چندین پروژه و برنامه های کاری موضوعی است که توسط کشورهای عضو با هدف منافع مشترک انجام می شود.این برنامه ها تحت نظر سه کارگروه تجارت و سرمایه گذاری، مجمع تجاری حاشیه اقیانوس هند و گروه آکادمیک حاشیه اقیانوس هند قرار دارد.
ارکان اتحادیه همکاری های منطقه ای حاشیه اقیانوس هند نیز عبارتند از:
شورای وزیران که هر دوسال یکبار تشکیل جلسه می‌دهد
کمیته مقامات ارشد
مجمع تجاری حاشیه اقیانوس هند
گروه آدمیک حاشیه اقیانوس هند
کارگروه تجارت و توسعه
ستاد عالی اتحادیه همکاری‌های منطقه‌ای حاشیه اقیانوس هند
اعضای اتحادیه همکاری‌های منطقه‌ای حاشیه اقیانوس هند به دو دسته اعضای اصلی و اعضای ناظر و طرف گفتگو تقسیم می‌شوند.
کشورهای عضو اتحادیه عبارتند از:
آفریقای جنوبی، هند، جمهوری اسلامی ایران، سنگاپور، مالزی، اندونزی، تایلند، سریلانکا، استرالیا، امارات متحده عربی، عمان، یمن، بنگلادش، کنیا، موریس(مقر اتحادیه)، تانزانیا، ماداگاسگار، موزامبیک، سیشیل.
کشورهای چین، ژاپن، مصر، انگلستان و فرانسه از اعضای ناظر و طرف گفتگو اتحادیه هستند.
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ویرایش شده توسط: andishmand
ارسالها: 24568
#69
Posted: 25 Jun 2015 19:43
آشنایی با بنیاد آسیا - اروپا ( ASEF)
بنیاد آسیا- اروپا (Asia-Europe Foundation) یک سال بعد از آسم در سال 1997 تاسیس شد. بنیاد اسیا- اروپا (آسف) یک سازمان بین‌المللی و غیرانتفاعی است که مقر اصلی آن در سنگاپور قرار دارد.
در حقیقت آسم راه ایجاد آسف را هموار کرد و رهبران کشورهای عضو آسم این بنیاد را ایجاد کردند. هزینه مالی آن توسط کمک‌های داوطلبانه شرکای حاضر در این بنیاد تامین می‌شود .دولت‌های عضو؛ کمک‌های مالی را به شرکا سازمان‌های مردم نهادشان نیز تخصیص می‌دهند.
بنیاد آسیا -اروپا درک متقابل و بیشتر بین آسیا و اروپا را از طریق تبادل فرهنگی، روشنفکری و فرد به فرد دنبال می‌کند.
اهداف آسف:
تقویت روابط آسیا - اروپا
ایجاد و دراختیار گذاشتن تجربه‌ةا برای برقراری گفتمان و آموزش
پیشبرد درک متقابل
کشف فرصت‌های همکاری
آسف در 10 سال اول فعالیتش بیش از 450 پروژه هدفمند در آسیا و اروپا به صورت کنفرانس، سخنرانی، کارگاه، سمینار و برنامه‌های آنلاین و اینترنتی اجرا کرده‌است.
گفته می‌شود در 14 سال گذشته این سازمان به کمک برنامه‌هایش توانسته حدود 15هزار شرکت کننده را به طور مستقیم پوشش دهد .مخاطبان پروژه‌های این سازمان در هر دو منطقه اروپا و آسیا بیش از این رقم بوده‌است.
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ویرایش شده توسط: andishmand
ارسالها: 24568
#70
Posted: 25 Jun 2015 19:44
آشنایی با سازمان عفو بین‌الملل
سازمان عفو بین‌الملل (Amnesty International) یک سازمان بین‌المللی است که هدف خود را انجام تحقیق و فعالیت برای جلوگیری و خاتمه دادن به نقض حقوق بشر اعلام کرده است.
این سازمان مدعی است که برای محاکمه عادلانه زندانیان سیاسی، لغو مجازات اعدام و شکنجه، پایان کشتارهای سیاسی و هر گونه نقض حقوق بشر توسط دولت‌ها یا دیگر سازمان‌ها مبارزه می‌کند.
این سازمان که در ۱۹۷۷ برای «کمپین ضد شکنجه» برنده جایزه صلح نوبل و در ۱۹۷۸ برنده جایزه سازمان ملل در زمینه حقوق بشر شد؛ به گفته وب سایت رسمی‌اش دامنه کارهایش را به 150 کشور کشانده است.
عفو بین‌الملل بوسیله یک وکیل انگلیسی به نام «پیتر بنسون» در جولای ۱۹۶۱ در شهر لندن پایه‌گذاری و در ۳۰ سپتامبر ۱۹۶۲ رسما به نام «عفو بین‌الملل» نامگذاری شد.
عفو بین‌الملل در میانه ده ۱۹۶۰ حضور جهانی را گسترش داد و دبیر خانه بین‌المللی و کمیته اجرایی بین‌المللی را که section نامیده می‌شد در چندین کشور ایجاد کرد.
سپس فعالیت و نفوذ عفو بین‌الملل به نحو فزاینده‌ای در میان سازمان‌های بین دولتی افزایش یافت و تا پیش از پایان دهه ۱۹۶۰ از سوی سازمان ملل، شورای اروپا و یونسکو «مقام مشورتی» گرفت.
اعضای عفو بین‌الملل در سال ۱۹۶۹ از ۱۵۰۰۰ نفر به ۲۰۰۰۰۰ در سال ۱۹۷۹ رسید.
در دهه ۱۹۸۰ عفو بین الملل به عنوان یک جایزه دار صلح نوبل و برنده جایزه حقوق بشر ملل متحد انتقادات بیشتری از حکومت‌ها کرد. اتحاد جماهیر شورویدر آن دوران اعلام کرد که عفو بین الملل کارهای جاسوسی را هدایت می‌کند.
عفو بین الملل در سراسر دهه ۱۹۹۰ به افزایش تعداد اعضای خود به ۲.۲ میلیون نفر در ۱۵۰ کشور و منطقه ادامه داد. عفو بین‌الملل به کار بر روی طیف وسیعی از موضوعات و وقایع جهانی ادامه داد.
عفو بین الملل در سطح بین دولتی، در حمایت از ایجاد کمیساریای عالی ملل متحد برای حقوق بشر (تاسیس شده در سال ۱۹۹۳) و یک دادگاه جنایی بین المللی (تاسیس شده در سال ۲۰۰۲) به بحث و مذاکره پرداخت.
بعد از سال ۲۰۰۰ دستور کار عفو بین الملل به چالش‌های برآمده از جهانی شدن و تاثیرات حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در آمریکا معطوف شد.
توجه عمده عفو بین‌الملل به پنج حوزه کلیدی است: حقوق زنان، حقوق کودکان، پایان بخشیدن به شکنجه و اعدام، حقوق پناهندگان و حقوق زندانیان عقیدتی.
عفو بین الملل در کشورهایی که حضور گسترده دارد، اعضای خود را در دسته‌هایی به نام بخش(SECTION) سازمان می‌دهد و این بخش‌ها معمولا اهداف عفو بین‌الملل را به پیش می‌برند و هر کدام از آنان دارای هیئت مدیره می‌باشد. تعداد بخش‌های این سازمان در جهات تا سال ۲۰۰۵ به ۵۲ بخش رسید.
کمیته اجرایی بین‌المللی عفو بین‌الملل (IEC) که توسط رییس کمیته اجرایی بین‌المللی اداره می‌شود، شامل هشت عضو و یک صندوقدار است. این اعضا توسط شورای بین‌المللی و به نمایندگی از آن انتخاب می‌شوند و سالی دو بار تشکیل جلسه می‌دهند. وظیفه کمیته اجرایی بین‌المللی تصمیم گیری به نمایندگی از عفو بین الملل، اجرای استراتژی طرح شده توسط شورای بین‌المللی و تضمین مطابقت آن با اساسنامه و قوانین موضوعه سازمان است.
دبیر خانه بین‌المللی مسئول هدایت و انجام امور روزانه عفو بین الملل طبق دستور العمل کمیته اجرایی بین المللی و شورای بین‌المللی است. این دبیر خانه تقریبا توسط ۵۰۰ کارمند تخصصی عضو و در راس آن یک دبیر کل اداره می‌شود. دبیر خانه بین‌المللی چندین برنامه کاری را اداره می‌کند: سازمان‌ها و حقوق بین الملل، تحقیقات، کمپین‌ها، بسیج نیروها؛ و ارتباطات.
دفتر دبیرخانه از زمان تاسیس در نیمه دهه ۱۹۶۰ در لندن واقع شده است.
عفو بین‌الملل مدعی است که فقط از سوی اعضای آن در سر تا سر جهان تامین مالی می‌شود.
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ویرایش شده توسط: andishmand
صفحه 7 از 17