ارسالها: 10767
#181
Posted: 9 Feb 2015 20:39
یانز درنوشک
kostenlose bilder
دومین رئیس‌جمهور اسلوونی
مشغول به کار
۲۲ دسامبر ۲۰۰۲ – ۲۳ دسامبر ۲۰۰۷
نخست وزیر Anton Rop
یانز یانشا
پس از میلان کوچان
پیش از دانلی تیرک
دوازدهمین رئیس‌جمهور یوگوسلاوی
مشغول به کار
۱۵ مه ۱۹۸۹ – ۱۵ مه ۱۹۹۰
نخست وزیر آنته مارکویچ
پس از Raif Dizdarević
پیش از Borisav Jović
دومین و چهارمین نخست وزیر اسلوونی
مشغول به کار
۱۴ مه ۱۹۹۲ – ۳ مه ۲۰۰۰
رئیس‌جمهور میلان کوچان
پس از Lojze Peterle
پیش از Andrej Bajuk
مشغول به کار
۱۷ ناومبر ۲۰۰۰ – ۱۱ دسامبر ۲۰۰۲
رئیس‌جمهور میلان کوچان
پس از Andrej Bajuk
پیش از Anton Rop
یازدهمین رئیس جنبش عدم تعهد
مشغول به کار
۷ سپتامبر ۱۹۸۹ – ۱۵ مه ۱۹۹۰
پس از رابرت موگابه
پیش از Borisav Jović
اطلاعات شخصی
تولد ۱۷ مهٔ ۱۹۵۰
تسلیه, جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی (اکنون اسلوونی)
مرگ ۲۳ فوریه ۲۰۰۸ میلادی (۵۷ سال)
Zaplana, اسلوونی
حزب سیاسی Movement for Justice and Development (2006–2008)
دیگر وابستگی‌های سیاسی League of Communists (Before 1990)
Liberal Democracy (1990–2006)
همسر Majda Drnovšek (Divorced 1980)
فرزندان ۲
محل تحصیل University of Ljubljana
University of Maribo
یانز درنوشک (انگلیسی: Janez Drnovšek؛ زاده ۱۷ مهٔ ۱۹۵۰ درگذشته ۲۳ فوریه ۲۰۰۸) یک اقتصاددان اهل اسلوونی بود که بین سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۷ رئیس‌جمهور اسلوونی بود.
زندگی
در Celje در متولد، Janez در شهر کوچک Kisovec در شهرداری زاگریه اب ساوی، جایی که پدرش ویکتور بود رئیس معدن محلی و مادرش سیلوا خانه دار بود بزرگ شد. Drnovšek در دانشگاه لیوبلیانا با درجه در اقتصاد در سال 1973. در همین حال، او به عنوان یک کارآموز در یک بانک لو هاور کار فارغ التحصیل شد. در سال 1975، در سن 25، او مدیر مالی در SGP بتن Zagorje، یک شرکت ساخت و ساز شد. دو سال بعد، او، تبدیل شد به مدت یک سال، مشاور اقتصادی در سفارت یوگسلاوی در قاهره، مصر. او پایان نامه کارشناسی ارشد خود را در سال 1981 دفاع، و در سال 1986، او در دفاع از دکترای خود را پایان نامه در سال 1986 در دانشکده اقتصاد و کسب و کار در دانشگاه ماریبور. (: Zasavje اسلوونی) در مرکز اسلوونی در سال 1982، او رئیس شاخه محلی لیوبلیانا بانک در منطقه خانه خود را از مرکزی ساوا دره تبدیل شد. در سال 1986 او را به عنوان یک نماینده در اسلوونیایی جمهوری مجلس (پارلمان) و همچنین اتاق جمهوری و استان از پارلمان یوگسلاوی انتخاب شد.
عضویت در ریاست جمهوری یوگسلاوی
در سال 1989 و Stane Dolanc، نماینده اسلوونیایی به ریاست جمهوری جمعی از یوگسلاوی، بازنشسته شد.اسلوونیایی حزب کمونیست، از دموکراسی آینده آگاه، تصمیم به برگزاری انتخابات بین دو نامزد برای موقعیت. Drnovšek، تا آن زمان نه به عموم مردم ناشناخته است، مارکو Bulc، نامزد منتخب حزب را شکست داد. رهبران کمونیست دیگر جمهوری های یوگسلاوی با این روش جدید از انتخاب نماینده به ریاست جمعی قبول ندارند، بنابراین اسلوونیایی جمهوری مجلس شورای اسلامی به حال برای تایید نتیجه انتخابات. Drnovšek به عنوان رئیس ریاست جمعی از سال 1989 تا 1990. خدمت در حالی که او رئیس ریاست جمهوری بود، او همچنین رئیس جنبش عدم تعهد و فرمانده یوگسلاوی ارتش خلق بود. تا فروپاشی رژیم کمونیستی او یکی از اعضای فعال حزب کمونیست بود. پس از تغییرات دموکراتیک در اسلوونی، کشور از یوگسلاوی جدا. پس از جنگ روز ده، Drnovšek موقعیت خود را در ریاست جمهوری جمعی برای کمک به واسطه توافقنامه Brioni و به مذاکره خروج صلح آمیز از ارتش یوگسلاوی از اسلوونی.
نخست وزیری اسلوونی
در سال 1992، پس از یک بحران دولت در ائتلاف دموی، که اولین انتخابات دموکراتیک در اسلوونی در سال 1990 به دست آورده بود و این کشور را به استقلال منجر شد، Drnovšek نخست وزیر دوم اسلوونی مستقل تبدیل شد. او به عنوان یک نامزد سازش و متخصص در سیاست های اقتصادی انتخاب شد. دولت دو حزبی او هر دو توسط جناح چپ و میانه از ائتلاف DEMOS حل (حزب سوسیال دموکرات اسلوونی، حزب دموکرات و سبزها از اسلوونی) و توسط سه حزب که از سازمان از رژیم سابق کمونیست مشتق شده (مورد حمایت قرار گرفت حزب لیبرال دموکرات، حزب اصلاحات دموکراتیک و حزب سوسیالیست از اسلوونی).
مدت کوتاهی پس از آن، Drnovšek رئيس جمهور از حزب لیبرال دموکرات انتخاب شد (Liberalno demokratska stranka - LDS)، جانشین قانونی از انجمن سوسیالیست جوانان اسلوونی (Zveza socialistične mladine Slovenije - ZSMS)، کسر جوانان حزب کمونیست اسلوونی.
در سال 1992، حزب لیبرال دموکرات تحت رهبری Drnovšek برنده انتخابات پارلمانی، اما به علت تکه تکه شدن بالا از رای مردم تا به حال به خود متحد با احزاب دیگر به منظور تشکیل یک دولت با ثبات است. با وجود دستور سیاسی آشفته (در سال 1994، حزب سوسیال دموکرات اسلوونی ترک ائتلاف)، حزب رای در سال 1996 به دست آورد، باقی مانده بزرگترین حزب در دولت. با این وجود، Drnovšek به سختی خودش دور سوم در دفتر پس از یک تلاش ناموفق خود را با حزب ملی اسلوونیایی متحد امن. در سال 1997، لیبرال دموکراسی اسلوونی یک دولت ائتلافی با پوپولیستی اسلوونیایی حزب مردم که در نهایت فعال Drnovšek برای خدمت به مدت سوم در دفتر تشکیل شده است.
او از دولت تا ماه مه سال 2000، زمانی که او پا به پایین به دلیل عدم توافق با حزب اسلوونیایی مردم به عهده دارد. پس از کمتر از شش ماه در مخالفت، Drnovšek به قدرت در پاییز سال 2000 بازگشت، پس از حزب خود یک پیروزی روشن در انتخابات پارلمانی به دست آورد.
دولت Drnovšek را هدایت بازسازی سیاسی و اقتصادی اسلوونی است. او عهده وظایف دوگانه دهی مجدد تجارت اسلوونی را از خرابه از یوگسلاوی قدیمی به سمت غرب و جایگزین مدل کسب و کار کمونیست دوران بی اثر با مکانیسم های مبتنی بر بازار است.
بر خلاف پنج جمهوری یوگسلاوی سابق دیگر که برای بسیاری از 1990s توسط رئیس جمهور کاریزماتیک و اغلب استبدادی اجرا شد، اسلوونی تحت نخست وزیری Drnovšek به سرعت از تجزیه فدراسیون به عنوان یک دموکراسی پارلمانی عملکرد پدید آمده است. استراتژی سیاسی Drnovšek در ائتلاف گسترده، فراتر بخش idological و برنامه ریزی بین احزاب متمرکز شد.
Drnovšek با ولادیمیر پوتین در سال 2001
بر خلاف برخی از کشورها کمونیست سابق دیگر در شرق اروپا، تحول اقتصادی و اجتماعی در اسلوونی دنبال شده توسط دولت Drnovšek را به دنبال یک رویکرد تدریجی.
Drnovšek طرفدار سرسخت ورود اسلوونی در اتحادیه اروپا و ناتو بود و تا حد زیادی مسئول پیشنهاد موفق اسلوونی برای عضویت در هر دو از آن سازمان بود. به عنوان نخست وزیر، او اغلب در مورد مسائل سیاست خارجی فعال بوده است. در 16 ژوئن سال 2001، او کمک کرد به ترتیب اولین جلسه از جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور آمریکا با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، که در املاک و Carniolan بالا از Brdo PRI Kranju برگزار شد. (بوش-پوتین 2001)
در سال 2002، او برای رئیس جمهور اسلوونی زد، و در دور دوم انتخاب شد، شکست مرکز-راست نامزد باربارا Brezigar.
رئیس جمهوری
ریاست جمهوری Drnovšek را بسیار بحث انگیز بود. در سه سال اول در دفتر، او به ندرت در انظار عمومی ظاهر شد، برای نجات از مهم ترین وظایف رسمی. در سال 2006، با این حال، تغییر در شیوه قابل مشاهده شد. او چندین کمپین در سیاست خارجی، مانند یک ماموریت انسان دوستانه موفق به دارفور و یک پیشنهاد برای حل بحران سیاسی در کوزوو راه اندازی شد. در 30 ژانویه سال 2006، او لیبرال دموکراسی اسلوونی ترک کرد. مدت کوتاهی پس از آن، او جنبش برای عدالت و توسعه تاسیس و اولین رئيس جمهور آن شد. او ادعا کرد این بود به معنای یک جنبش سیاسی، بلکه یک ابتکار گسترده ای، با هدف "افزایش آگاهی انسان و جهان به مکانی بهتر". در 26 ژوئن سال 2006، او اعلام کرد که او نمی خواهد در حال اجرا می شود برای دور دوم در مصاحبه ای در تلویزیون اسلوونی.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ویرایش شده توسط: rajkapoor
ارسالها: 10767
#182
Posted: 9 Feb 2015 20:44
دانلی تیرک
bilder kostenlos
سومین رئیس‌جمهور اسلوونی
مشغول به کار
۲۳ دسامبر ۲۰۰۷ – ۲۲ دسامبر ۲۰۱۲
نخست وزیر یانز یانشا
بروت پاهور
یانز یانشا
پس از یانز درنوشک
پیش از بروت پاهور
اطلاعات شخصی
تولد ۱۹ فوریهٔ ۱۹۵۲ (۶۲ سال)
ماریبور، جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی
(now اسلوونی)
حزب سیاسی کنشگر سیاسی مستقل
همسر Barbara Miklič
فرزندان ۱
محل تحصیل University of Ljubljana
University of Belgrade
وب‌گاه Official website
دانلی تیرک (انگلیسی: Danilo Türk؛ زادهٔ ۱۹ فوریهٔ ۱۹۵۲) رئیس جمهور اسلوونی از دسامبر ۲۰۰۷ تا دسامبر ۲۰۱۲ بود.
اوایل زندگی
ترک در یک خانواده طبقه متوسط پایین تر در ماریبور، اسلوونی (پس از آن بخشی از جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی) متولد شد. پدر او فوت زمانی که او یک کودک بود. او معتبر II حضور داشتند. تالار دبیرستان پر در ماریبور. در سال 1971 او به دانشگاه لیوبلیانا که در آن او در رشته حقوق وارد مطالعه شدند. پس از فارغ التحصیلی او به عنوان دبیر کمیسیون برای اقلیت و خارج از کشور امور در اتحاد سوسیالیستی از افراد مشغول به کار (SZDL)، یک سازمان توده با حمایت حزب کمونیست یوگسلاوی خدمت کرده است. در دسامبر 1979 او رئیس است که کمیسیون شد و بعد از آن پیشنهاد شد برای تبدیل شدن به یک عضو از کمیته اجرایی SZDL. او کارشناسی ارشد با پایان نامه در حقوق اقلیت از دانشکده حقوق دانشگاه بلگراد به دست آمده. در سال 1978، او یک دستیار تدریس در دانشکده حقوق در لیوبلیانا شد. در سال 1982، او دکترای خود را با یک پایان نامه در اصل عدم مداخله در قوانین بین المللی به دست آمده. در سال 1983، او مدیر موسسه حقوق بین الملل از دانشگاه لیوبلیانا شد. در سال های بعد، او در مورد حقوق اقلیت کار کرده است. در اواسط 1980s، او با سازمان عفو بین الملل همکاری به گزارش در مورد مسائل حقوق بشر در یوگسلاوی.
بین سال های 1986 و 1992، او به عنوان گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در تحقق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بوده است. در سال 1990، او به اسلوونی به عنوان عضو کمیسیون قانون اساسی مجلس ملی اسلوونی به رهبری فرانسه بوچار و پیتر Jambrek بازگشت. او cowrote فصل حقوق بشر در قانون اساسی اسلوونیایی 1991 است.
انتخابات رئیس جمهوری اسلوونی
در ژوئن 2007، او پذیرفته در انتخابات اسلوونیایی ریاست جمهوری 2007 را اجرا کنید. به عنوان یک نامزد "مستقل"، او توسط یک ائتلاف گسترده ای از احزاب جناح چپ، تشکیل شده توسط مخالفان Zares و سوسیال دموکرات، حزب دموکرات از بازنشستگان از اسلوونی، حمایت شد و همچنین توسط فوق پارلمانی سوسیالیست مسیحی و حزب دموکرات. در دور اول انتخابات ریاست جمهوری، در 21 اکتبر 2007 برگزار شد، او با 24.54 درصد از آرا، که او را به دور علیه مرکز نامزد سمت راست Lojze Peterle که 28.50٪ از آرای مردمی را دریافت آورده دوم قرار می گیرد. او توسط یک زمین لغزش با 68.2 درصد آرا، تبدیل شدن به رئيس جمهور سوم اسلوونی، در 23 دسامبر سال 2007 برنده شد دور در 11 نوامبر سال 2007،.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ارسالها: 10767
#183
Posted: 9 Feb 2015 20:46
بروت پاهور
bilder upload
رئیس‌جمهور کنونی اسلوونی
مشغول به کار
تاریخ انتصاب
۲۲ دسامبر ۲۰۱۲
نخست وزیر یانز یانشا
Alenka Bratušek
پس از دانلی تیرک
نخست وزیر اسلوونی
مشغول به کار
۲۱ نوامبر ۲۰۰۸ – ۱۰ فوریه ۲۰۱۲
رئیس‌جمهور دانلی تیرک
پس از یانز یانشا
پیش از یانز یانشا
President of the National Assembly
مشغول به کار
۱۰ نوامبر ۲۰۰۰ – ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۴
پس از Janez Podobnik
پیش از Feri Horvat
اطلاعات شخصی
تولد ۲ نوامبر ۱۹۶۳ (۵۱ سال)
پستینا, جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی
(now اسلوونی)
حزب سیاسی League of Communists
(Before 1990)
Social Democrats (1990–2012)
کنشگر سیاسی مستقل (2012–present)
فرزندان Luka Pahor
محل تحصیل University of Ljubljana
بروت پاهور متولد شد (1963 نوامبر 2) نخست وزیر جمهوری اسلوونی از سال 2008 تا 2012. او رئيس جمهور در یدلایمخیرات 2012 دسامبر انتخاب شد است.
زیر سر بروت پاهور حزب، سوسیال دموکرات، و یک عضو مجلس نمایندگان برای چند دوره، و رئيس جمهور آن از سال 2000 تا سال 2004. در سال 2004، او عضو Pahor پارلمان اروپا انتخاب شد. پس از پیروزی سوسیال دموکرات در انتخابات مجلس قانونگذاری سال 2008، Pahor نخست وزیر منصوب کرد.
در سپتامبر 2011، دولت Pahor رای اعتماد، که منجر به سقوط آن از دست داده، اما Pahor ادامه به اشغال پست نخست Aloza به طور موقت، تا انحلال Janez Janez در فوریه 2012. جایگزین در ژانویه 2012، اعلام کرد که وی برای ریاست جمهوری اجرا است که تا حدی افتخاری بزرگ در اسلوونی. و انتخابات در مقابل دانیلو تورک در دور دوم انتخابات، جایی که او حدود 67 درصد از آرا را دریافت به دست آورد
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ارسالها: 10767
#184
Posted: 14 Feb 2015 16:05
شیخ مجیب‌الرحمن
foto hochladen
نخستین رئیس‌جمهور بنگلادش
مشغول به کار
۱۱ آوریل ۱۹۷۱ – ۱۲ ژانویه ۱۹۷۲
نخست وزیر تاج‌الدین احمد
مشغول به کار
۲۵ ژانویه ۱۹۷۵ – ۱۵ اوت ۱۹۷۵
نخست وزیر محمد منصور علی
دومین نخست‌وزیر بنگلادش
(دولت در تبعید)
مشغول به کار
۱۲ ژانویه ۱۹۷۲ – ۲۴ ژانویه ۱۹۷۵
اطلاعات شخصی
تولد ۱۷ مارس ۱۹۲۰
تونگیپارا، ناحیه فریدپور،
مرگ ۱۵ اوت ۱۹۷۵ میلادی (۵۵ سال)
داکار
ملیت بنگلادش
حزب سیاسی رهبر حزب عوامی لیگ
همسر بیگم فضیلت نسا
فرزندان شیخ حسینه واجد، شیخ ریحانا،
شیخ کمال، شیخ جمال،
شیخ روسل
پیشه رهبر جدایی طلبان پاکستان شرقی
رهبر و بنیان‌گذار کشور بنگلادش
تخصص ، سیاستمدار
دین اسلام سنی
کنیه(ها) پدر بنگلادش
شیخ مُجیب‌الرَحمن (به بنگالی: শেখ মুজিবুর রহমান) (زاده ۱۷ مارس ۱۹۲۰ - درگذشته ۱۵ اوت ۱۹۷۵) از سیاست‌مداران بنگلادشی و رهبر و بنیان‌گذار کشور بنگلادش است. وی خواهان برپایی دمکراسی پارلمانی به سبک سوسیالیستی بود.
شیخ مجیب در عین حال رهبر حزب عوامی لیگ و رهبر جدایی طلبان پاکستان شرقی بود که فعالیت‌های او به یک قیام مسلحانه در سال ۱۹۷۱ انجامید.
شیخ مجیب الرحمن در ۵ بهمن ۱۳۵۳ به ریاست جمهوری بنگلادش رسید و نظام تک‌حزبی را در این کشور برقرار کرد، اما پس از هفت ماه در کودتایی نظامی کشته شد؛ وی در سال ۱۳۳۲ رهبر حزب عوامی لیگ گشت و برای ایجاد بنگلادش مستقل مبارزه کرد و در سال ۱۳۵۰ در کلکته هند دولت در تبعید بنگلادش را تشکیل داد و نخست وزیر این کشور شد.
کودتا و قتل
در پانزدهم اوت سال ۱۹۷۵، چهار سال پس از تأسیس کشور مستقل بنگلادش در این کشور یک کودتای نظامی روی داد که ضمن آن شیخ مجیب الرحمن که به پدر بنگلادش معروف شده‌است، کشته شد و دولت تغییر یافت. برخی تاریخ‌نگاران نوشته‌اند که برنامه‌های شیخ مجیب باعث نگرانی آمریکاییان شده بود و احتمالاً کودتای ۱۵ اوت ۱۹۷۵ با نقشه و کمک «سیا» انجام شده بود.
در جریان این کودتا که به دست افسران جزء صورت گرفته بود، اعضای خانواده شیخ مجیب و کارکنان دفتر او، جز دو دخترش که در مسافرت اروپا بودند، کشته شدند. شیخ مجیب هنگام مرگ ۵۵ ساله بود.
حاکم نظامی که پس از چند دور کودتا و ضد کودتا رهبری بنگلادش را پس از ترور مجیب‌الرحمن بر عهده گرفت ژنرال ضیاءالرحمن از رهبران نظامی دوران استقلال بود. وی عاملان ترور مجیب‌الرحمن را بخشید و آزاد کرد.
دختر ارشد شیخ مجیب‌الرحمن یعنی شیخ حسینه واجد، نخست‌وزیر کنونی بنگلادش و رئیس کنونی حزب عوامی لیگ است.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ارسالها: 10767
#185
Posted: 14 Feb 2015 16:07
محمد عبدالحمید
bild hochladen
رئیس‌جمهور بنگلادش
مشغول به کار
۲۰ مارس ۲۰۱۳ – تاکنون
نخست وزیر شیخ حسینه
پس از زیلور رحمان
رئیس پارلمان بنگلادش
اطلاعات شخصی
تولد ۱ ژوئن ۱۹۴۴ (۷۰ سال)
، راج انگلیس
ملیت بنگلادش
حزب سیاسی حزب عوامی لیگ بنگلادش
همسر Rashida Hamid[
فرزندان سه پسر و یک دختر
پیشه ، سیاستمدار
دین اسلام
محمد عبدالحمید (زاده ۱ ژوئن ۱۹۴۴) رئیس‌جمهور فعلی بنگلادش که به عنوان بیستمین رئیس‌جمهوری تاریخ بنگلادش است. وی تا قبل از ریاست جمهوری، رئیس پارلمان بنگلادش بود.
عبد الحمید ۶۹ ساله از اعضای سرسخت حزب حاکم عوامی لیگ بنگلادش است که پس از مرگ زیلور رحمان، رئیس‌جمهور سابق بنگلادش که به دلیل عوارض کهولت سن، در بیستم ماه مارس ۲۰۱۳ (۳۰ اسفند سال ۱۳۹۱)، در سن ۸۴ سالگی در گذشت، کفالت ریاست جمهوری این کشور اسلامی را برعهده گرفت. عبدالحمید در حالی به عنوان رییس جمهور جدید انتخاب شده است که نامزد دیگری برای انتخابات ثبت نام نکرده بود.
دولت "شیخ حسینه"، نخست وزیر این کشور، اعلام کرده که انتخابات پارلمانی سال ۲۰۱۴ میلادی زیر نظر دولت کنونی برگزار خواهد شد.
زیلور رحمان در ۱۱ فوریه سال ۲۰۰۹، که به عنوان دومین مقام ارشد حزب عوامی لیگ به شمار می رفت رئیس جمهور بنگلادش پس از ایجادالدین احمد شد.
پست ریاست جمهوری در بنگلادش از سال ۱۹۹۱ که این کشور به نظام پارلمانی روی آورد، عمدتاً تشریفاتی بوده است ولی رئیس جمهور در دوره انتقال قدرت، اختیارات زیادی دارد.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ارسالها: 10767
#186
Posted: 14 Feb 2015 16:12
الکساندر لوکاشنکو
bilder kostenlos
اولین رییس جمهور بلاروس
مشغول به کار
۲۰ ژولای ۱۹۹۴ – تاکنون
پس از Myechyslaw Hryb
اطلاعات شخصی
تولد الکساندر گریگوریویچ لوکاشنکو
۳۰ یا ۳۱ اوت ۱۹۵۴ (۶۰ سال)
کوپیس، جمهوری سوسیالیستی بلاروس شوروی
ملیت بلاروس
همسر Galina Lukashenko
فرزندان ویکتور دمیتری، نیکلای
پیشه ، سیاستمدار
دین آتئیست
وب‌گاه president.gov.by
خدمت نظامی
وفاداری بلاروس
اتحاد جماهیر شوروی
درجه مارشال
الکساندر گریگوریویچ لوکاشنکو (به روسی: Александр Григорьевич Лукашенко) (زاده ۳۰ یا ۳۱ اوت ۱۹۵۴), از ۲۰ ژولای ۱۹۹۴ تاکنون رییس جمهور بلاروس است.
در زمان دولت وی بلاروس به عنوان کشوری که خارج از چارچوب‌های بین‌المللی عمل می‌کند و قوانین حقوق بشر در آن نقض می‌شود شناخته شد.
بلاروس بعد از لوکاشنکو شاهد انتخاباتی که از دید ناظران بین‌المللی عادلانه باشد، نبوده است.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ارسالها: 10767
#187
Posted: 14 Feb 2015 16:15
یایی بونی
bilder kostenlos
رئیس‌جمهور بنین
مشغول به کار
تاریخ انتصاب
۶ آوریل ۲۰۰۶
رئیس اتحادیه آفریقا
مشغول به کار
۲۹ ژانویه ۲۰۱۲ – ۲۷ ژانویه ۲۰۱۳
اطلاعات شخصی
تولد توماس یایی بونی
۱ ژوئیهٔ ۱۹۵۲ (۶۲ سال)
چائورو
ملیت بنین
حزب سیاسی مستقل
همسر Chantal Boni
فرزندان پنج فرزند
پیشه سیاستمدار
دین مسیحیت انجیلی
توماس یایی بونی (به انگلیسی: Thomas Yayi Boni) (زاده ۱ ژوئیه ۱۹۵۲) یک سیاستمدار بنینی است که از ۶ آوریل ۲۰۰۶ به عنوان رئیس جمهور بنین انتخاب شده است. او در انتخابات ریاست جمهوری ماه مارس ۲۰۰۶ به ریاست جمهوری رسید و دوباره در انتخاب ماه مارس ۲۰۱۱ به پیروزی رسید. او همچنین به عنوان رئیس اتحادیه آفریقا از ۲۹ ژانویه ۲۰۱۲ تا ۲۷ ژانویه ۲۰۱۳ خدمت کرده است.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ارسالها: 10767
#188
Posted: 14 Feb 2015 16:24
سیمون بولیوار
bilder kostenlos
اولین رئیس‌جمهور بولیوی
مشغول به کار
۱۸۲۵ – ۱۸۲۵
رئیس‌جمهور پرو
مشغول به کار
۱۸۲۴ – ۱۸۲۷
اطلاعات شخصی
تولد سیمون خوزه آنتونیو د لا سانتیسیما ترینیداد بولیوار ای پالاسیوس پونته ای بلانکو
۲۴ ژوئیهٔ ۱۷۸۳
کاراکاس، امپراتوری اسپانیا
مرگ ۱۷ دسامبر ۱۸۳۰ میلادی (۴۷ سال)
نزدیکی شهر سانتامارتا
بیماری سل
ملیت بولیوی
همسر ماریا ترسا دل تورو
پیشه فرمانده انقلابی، سیاستمدار
دین کاتولیک رومی
سیمون خوزه آنتونیو د لا سانتیسیما ترینیداد بولیوار ای پالاسیوس پونته ای بلانکو (به اسپانیایی: Simón José Antonio de la Santísima Trinidad Bolívar y Palacios Ponte y Blanco)، فرمانده انقلابی و سیاستمدار ونزوئلایی، یکی از چندین رهبر جنبش استقلال‌طلبانه در آمریکای جنوبی بود.
زندگی
بولیوار در ۲۴ ژوئیه ۱۷۸۳ در خانواده‌ای اشرافی در کاراکاس به دنیا آمد. اجدادش از مأموران برجسته و عالی رتبهٔ کشور اسپانیا وابسته به خاندان سلطنتی پادشاهی اسپانیا بودند. خاندان وی در آن زمان از ثروتمندترین خانواده‌های اسپانیایی بوده‌اند.
در سه سالگی پدرش و در نه سالگی مادرش را از دست داد و توسط عمو و معلمانش پرورش یافت.
او ابتدا در ونزوئلا و سپس در اروپا تحصیل کرد. او در اروپا توانست دانش‌های ادبی و علمی خود را عمیق تر کرده و با انقلاب فرانسه آشنا شود. آرمان‌های دموکراتیک الهام گرفته از انقلاب فرانسه زندگی او را تحت تأثیر قرار داده و او را به مبارزه برای استقلال آمریکای جنوبی متقاعد کردند.
بولیوار درسال ۱۸۰۱ با ماریا ترسا دل تورو (María Teresa Rodríguez del Toro y Alaysa) ازدواج کرد و به کشور خود ونزوئلا بازگشت، اما با گذشت کمتر از یک سال از بازگشت، همسرش بر اثر ابتلا به بیماری تب زرد مرد و بولیوار پس از سه سال اقامت در ونزوئلا در سال ۱۸۰۴ به اروپا رفت.
Kostenlos Bilder hochladen
تندیس سیمون بولیوار در بوستان گفتگوی تهران، ایران
مبارزات
مبارزهٔ جدی استقلال‌طلبانه مردم ونزوئلا برای آزادی در ۱۸۱۰ آغاز گشت و فرماندهی آنرا ژنرال فرانسیسکو د میراندا به‌عهده داشت. او از بولیوار دعوت به همکاری و پیوستن به سپاه مبارز آزادیخواه ونزوئلا با درجه سرگردی کرد. بولیوار به این سپاه آزادی‌طلب پیوست. از آوریل سال ۱۸۱۰، کلنل بولیوار به یکی از رهبران عمدهٔ جنبش آزادی‌بخش ونزوئلاتبدیل شد. با این حال، در ژوئن سال ۱۸۲۱ بود که پس از پیروزی در کارابوبو توانست اسپانیایی‌ها را از خاک ونزوئلا بیرون براند.
از آن پس سیمون بولیوار تلاش خود را معطوف آزاد کردن سایر مستعمرات اسپانیادر قاره آمریکای جنوبی کرد. جنگ در پس جنگ بولیوار موفق شد جمهوری بزرگ کلمبیا را متشکل از کشورهای کلمبیا، ونزوئلا و اکوادور آزاد تشکیل دهد.او مبارزات استقلال طلبانه دیگر کشورهای آمریکای لاتین مانند پاناما، بولیوی و پرو را نیز رهبری کرد.
مرگ
بولیوار در ۱۷ دسامبر سال ۱۸۳۰ در نزدیکی شهر سانتامارتا در کلمبیابه علت ابتلا به بیماری سل درگذشت. تندیس او سوار بر اسب پس از مرگش ساخته و در شهر لیما پایتخت پرو برپا شد. هم اکنون تندیس او در بسیاری از شهرهای جهان برپاست. در سال ۱۳۸۵ شهرداری تهران بلواری را در شمال جنت آباد(تهران) به نام سیمون بولیوار نام نهاد.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ویرایش شده توسط: rajkapoor
ارسالها: 10767
#189
Posted: 14 Feb 2015 16:32
اوو مورالس
Kostenloses Bilderhosting
رئیس‌جمهور بولیوی
مشغول به کار
تاریخ انتصاب
۲۲ ژانویه ۲۰۰۶
معاون رئیس‌جمهور آلوارو گارسیا
پس از ادواردو رودریگز
اطلاعات شخصی
تولد خوان اوومورالس آیما
۲۶ اکتبر ۱۹۵۹ (۵۵ سال)
اورارو، اورینکا
ملیت بولیوی
پیشه سیاستمدار
دین کاتولیک رومی
خوان اوومورالس آیما (به اسپانیایی: Juan Evo Morales Ayma)، معروف به ایوو (evo) یا اوو مورالس (به اسپانیایی: Juan Evo Morales Ayma) (زاده ۲۶ اکتبر ۱۹۵۹ در اورینکای اورارو) رئیس جمهوری کنونی کشور بولیوی است.
زندگینامه
اوو مورالس این طور که ادعا می‌شود اصالتاً از بومیان آمریکایی است. او در ابتدا از پرورش دهنده گان گیاه کوکا بود و پیش از به قدرت رسیدن، نقش کلیدی در مبارزات بومیان کوکا کار علیه طرح مشترک آمریکا-بولیوی برای مبارزه با مواد مخدر را داشت. او همچنین پس از رسیدن به قدرت، به مخالفت با طرح آمریکا برای مبارزه با مواد مخدر در بولیوی پرداخت. وی همچنین رهبر جنبش حزب سوسیالیسم است که در زبان اسپانیایی مخفف آن MAS، به معنای بیشتر است. او در سال‌های اخیر همانند دیگر احزاب و گروه‌ها در گیر جنگ‌های مربوط به نفت و گاز در این کشور بود که عموماً تحت عنوان جنبشهای سوسیال، شناخته می‌شوند.
مورالس در سال ۲۰۰۲ در انتخابات ریاست جمهوری در رتبه دوم قرار گرفت که برای احزاب سنتی شکست ناراحت‌کننده‌ای بود. وی شکستش را به کار شکنی ایالات متحده علیه وی نسبت داد.
مورالس سرانجام در انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۵، روی کار آمد.
سبک زندگی
رفتار مورالس با دیگر رئیس جمهوران پیشین در آمریکای لاتین متفاوت بود. برای مثال وی در ۲۸ ژانویه ۲۰۰۶، حقوق خود را تا ۵۷ ٪ کاهش داد وبه ۱٫۸۷۵ دلار در هر ماه رساند.
مورالس مجرد است و پیش از انتخابات ریاست جمهوری، آپارتمانی را با دیگر افسران MAS شریک بود و با خواهر خود زندگی می‌کرد. وی همچنین علاقه زیادی به انتخاب لباس داشت واغلب از لباسهای خط دار راهراه در ملاقات‌هایش با رؤسای کشورهای جهان استفاده می‌کرد. وی در ملاقات‌های رسمی از پیراهن سفیدی بدون کراوات استفاده می‌کرد، که این مسأله در عصر مدرن در مورد مقامات ارشد آمریکای لاتین، امری بی سابقه‌است، همچنین، از یک ژاکت سیاه، که ژاکت کت هم نبود استفاده می‌کرد. ژاکتی که از جنس پشم آلپاکا به نام Chompa که در انگلیسی به ان ژاکت می‌گویند. این ژاکت در سرتاسر بولیوی فروخته می‌شود و سمبل لباس غیر رسمی مردم است.
طبق گفته خود مورالس، وی اغلب با تیم‌های فوتبال محلی، فوتبال بازی می‌کند.
انتخابات سال ۲۰۰۵
به دلیل افزایش نارضایتی‌ها و آشوب‌ها، رئیس جمهور وقت، کارلوس مسا استعفا داد و رئیس مجلس ادواردو رودریگز ولتز تصمیم گرفت تا انتخابات سال ۲۰۰۷ را در دسامبر ۲۰۰۵ برگزار کند. علاوه بر آن تظاهرات مردمی به رهبری مورالس فاکتور کلیدی و مهمی در برکناری رئیس جمهور بود.
در چهارم دسامبر سال ۲۰۰۵، مورالس با اخذ ۳۲٪ کل آرا در رأس قرار گرفت، جرج کوایروگا حدود ۲۷٪ اراء و ساموئل دوریا حداقل آرا یعنی ۱۵٪ را به خود اختصاص دادند.
در ۱۴ دسامبر، مجله وال استریت، این طور گزارش کرد که اکثر آرایی که به مورالس ۴۶ ساله داده شده در حدود ۲۹ تا ۳۴ درصد جلوتر از رقیب محافظه کار نزدیک خود، جرج کیوروگا بوده‌است. بیش از ده هزار داور انتخابات به صحت انتخابات سوگند خوردند، اما رأی گیری مجددی در ۱۸ دسامبر برگزار شد. پس از شمارش آرا، همانطور که انتظار می‌رفت مورالس ۴۲ تا ۴۵ درصد آرا را به خود اختصاص داد در حالی که رقیبش ۳۳ تا ۳۷ درصد آرا را اخذ کرده بود.
سرانجام، در ۲۲ دسامبر پس از شمارش ر سمی آرا ۸۹۹. ۵۳ ٪ از ۹۸٫۶۹۷ ٪ کل آرا شمارش شده به نفع مورالس بود.
بدین ترتیب مورالس حائز اکثریت آرا شد و کشور را به سوی سوسیالیسم شدن از سه طریق: برقراری روابط با رؤسای شهری و احزاب، نیروی نظامی و نیروهای میانه رو. یعنی برقراری روابط با جرج کوایروگا از حزب سوسیال دموکرات (podemos)، و ساموئل دوریا که تنها چند رأی با وی برای تصدی پست ریاست جمهوری اختلاف داشت، پیش برد. در ۲۱ اگوست، مورالس همتا و رفیق خود را به عنوان جانشین خود برای انتخابات ریاست جمهوری انتخاب کرد. اکوارو گراسیا نظریه‌پرداز چپ گرا، جامعه‌شناس، ریاضی‌دان و تحلیل گر مسائل سیاسی بود که هم دوش فیلیپ کوئیسپه در تاپک کاتاری گاریلا، (FGTK)، بخشی از ارتش، جنگیده بود.
سیاست و خط‌مشی
مورالس پیش از تشکیل MAS (حزب سوسیالیستی) در مورد دخالت نیروهای بیگانه چنین گفت: بدترین دشمن بشریت کاپتالیسم (نظام سرمایه داری ایالات متحده‌است) زیرا این کشور ما را به قیام علیه خودمان وایجاد آشوب و طغیان در برابر سیا ستهای دولت تحریک می‌کند. اگر تمامی ملت های جهان به این واقعیت اعتراف نکنند که دولت‌های ملی حداقل چیزها را برای تغذیه، آموزش و سلامت ارائه نمی‌کنند، همه روزه شاهد نقض حقوق اساسی انسانی خواهیم بود.
مورالس همچنین در مورد ایجاد یک مجلس پایدار برای تغییر کشور وضع کرد و نیز وضع قانون جدید برای هیدروکربن برای ضمانت حداقل ۵۰٪ درآمد برای کشور را پیشنهاد داد. وی هم چنین به تحریکات ایالات متحده در ارتباط با محدوده تجارت آزاد آمریکا اشاره کرد و از آن به عنوان قراردادی برای قانونی کردن استعمار دیگر کشورها یاد کرد واز سخنان ریاست جمهوری ونزوئلا، هوگو چاوز برای بکاربردن اصطلاح محور خوبی‌ها بین بولیوی، کوبا و ونزوئلا که واشنگتن آنرا محور شرارت اعلام کرده بود، حمایت کرد.
در مارس ۲۰۰۶، مورالس در ایالت سانتا کروس خبری را منوط به افزایش حداقل دستمزدها تا ۵۰٪ اعلام کرد که در حال حاضر ۴۵ یورو تنظیم شده که بعداً به ۶۷ یورو افزایش می‌یابد. مورالس پیش تر اعلام کرده بود که این میزان باید به ۱۰۰٪ برسد. اگرچه، شش نفر از هر ده کارگر، بخشی از اقتصادغیر رسمی کشور هستند، که در نتیجه تاثیر این افزایش را محدود خواهد کرد.
مورالس در اجرای تعهدات دولت برای پشتیبانی از بومیان این کشور مورالس اخیراً انجمنی را تشکیل داده تا قانون اساسی جدیدی را برای مردم بولیوی بنویسند.
fotos hochladen
مورالس و رئیس جمهور برزیل، لوئز لولا سیلوا
ملی سازی صنعت گاز طبیعی
در سال ۲۰۰۵ به دنبال اعتراض‌های عمومی وشورش‌ها، کنزالو سانچز رئیس مجلس، لایحه‌ای را در مورد انرژی تصویب کرد که مالیات بر تولید از ۱۸٪ به ۳۲٪ افزایش یافت.
مورالس تصویب‌نامه‌ای را به امضاء رساند که برطبق آن استحصال گازهای طبیعی باید بر اساس قوانین ملی شدن باشد. بولیوی دومین کشور بزرگ صادر کننده گاز طبیعی در آمریکای جنوبی است که پس از ونزوئلا ۴۸٫۸ تریلیون متر مکعب گاز استخراج می‌کند. وی با دادن دستورات لازم به ارتش و مهندسان YPFB، امنیت و انحصار تاسیسات تولیدات انرژی را بر عهده دولت گذاشت و یک مهلت شش‌ماهه به شرکت‌های خارجی برای تمدید قرارداد و یا صرف نظر از مشارکت داد. نائب رئیس وی آلوارو گارسیا چنین گفته بود: درآمد مربوط به انرژی که در سال آینده نصیب دولت خواهد شد به مبلغی بالغ بر ۷۸۰ میلیون دلار خواهد رسید. که تقریباً شش برابر سال ۲۰۰۲ است. در میان ۵۳ شرکت خارجی که تحت تاثیر این قانون قرار گرفتند شرکت petrobras، ازبزرگترین شرکت‌های بزرگ سرمایه‌گذاری خارجی در این کشور بود که ۱۴٪ از استخراج گاز این کشور تحت نظارت این شرکت برزیلی بود. وزیر انرژی برزیل، سیلاس روندئو ضمن محکوم کردن این لایحه از آن به عنوان حرکتی غیر دوستانه و در تضاد با مناسبت‌های قبلی بین کشورش و بولیوی یاد کرد.
شرکت‌های گازی اگزان موبیل ایالات متحده، PETROBRUS، REPSOL YPF اسپانیا و شرکت فرانسوی توتال، از جمله شرکت‌های معروف در این کشور هستند. به گفته مجله رویترز پس از انعکاس فعالیت‌های نفتی بولیوی و انعقاد قرارداد با کشور ونزوئلا به عنوان بزرگترین کشور صادر کننده نفت، این کشور به پنجمین کشور بزرگ صادر کننده نفت تبدیل شده است و کشورهایی که با آن قرارداد می‌بستند به قانون مالیات عطف به ماسبق پیوستند. YPFB که هزینه سرویس و خدمات شرکت‌های نفتی خارجی را می‌پردازد پیشنهاد ۵۰٪ ارزش بر تولید را به شرکت‌ها داد، هرچند که این مصوبه نشان داد که شرکت‌هایی که دوتا از بزرگترین میادین گازی کشور را استخراج می‌کنند تنها ۱۸٪ دریافت کرده‌اند.
کوکا
از مدتها پیش کوکا برای ساخت کوکایین استفاده می‌شد. مردم بومی منطقه اندیان، کوچاووایمارا از برگهای آن به عنوان این مکمل غذایی استفاده می‌کردند وآنرا می‌جویدند و برای این برگ‌ها احترام زیادی قائل بودند. امروزه مصرف قانونی برگهای این گیاه، بخشی از زندگی روزمره مردم روستایی، کارگران و معدن کاران شده‌است. کوکا به طور قانونی و آزادانه برای فروش موجود است. افراد معروفی که چای کوکا می‌نوشیدند پاپ ژان پل دوم و پرنسس آنه بودند. گفته می‌شود طرح‌های بزرگ که به اسپانیایی «plan dignidad» گفته می‌شود، از جمله طرح‌های ایالات متحده، برای تولید کوکا به صفر در صد است.
به گفته مورالس، مشکل مربوط به مصرف کوکایین باید حل شود، اما این مساله نباید با ریشه کنی این گیاه و نابود کردن آن توأم باشد، بلکه می‌توان این کار را از طریق دیگر، مثل فرستادن نیروهای نظامی به منطقه کاشت کوکا برای نظارت روی منطقه انجام داد. البته این نظریه با مخالفت NGOها به خاطر مغایرت با قوانین حقوق بشر مواجه شد.
علاوه بر حل مسائل و مشکلات مربوط به صنعت گاز کشور که مورالس آنرا در شعارهای انتخاباتی خود تعهد کرده بود، اجرای سیاست ایالات متحده مبنی بر تولید نکردن کوکا نیز در رأس کار وی قرارگرفت؛ به عبارت دیگر ریشه کنی محصولات گیاه کوکا، به عنوان هدف مهم وی روی کار آمد.
اختلافات زیادی از نظر عملیات اجرایی در مورد قوانین مربوط به عدم استعمال مواد مخدر و همکاری بین کشورها در این راستا، بین ایالات متحده و بولیوی وجود دارد. اما مقامات رسمی هر دو کشور بر سر مبارزه علیه مصرف این مواد و قاچاق مواد مخدر توافق دارند. سین مک کرمک از دیارتمان دولتی ایالات متحده به حمایت از دولت بولیوی برای، پیشبرد سیاست‌های ضد مواد مخدر تأ کید دارد. در این رابطه مورالس در جایی اظهار داشت: " در آینده هیچ کوکایینی در کار نخواهد بود، و نیز هیچ قاچاق موادی اما این بدان معنی نیست که کشت گیاه از بین برود. از نظر وی از بین رفتن کاشت این گیاه به معنای از بین رفتن گیاهان دارویی آیماراس وکواچاس (Cuechus)، خواهد بود.
تور جهانی
از ۲۹ دسامبر سال ۲۰۰۵، مورالس تور گردشگری بین‌المللی را راه‌اندازی کرد و آنرا به عنوان تور حد واسط بین آمریکای لاتین و جنوبی توصیف کرد.
طی دوهفته، مورالس با رؤسای چندین کشور همسایه برای جلب حمایت‌های سیاسی واقتصادی برای تغییر کشورش، ملاقات کرد. گفته می‌شود که این تور گردشگری، شکافی راکه بین این کشورها و کشورهای دیگر ایجاد کرده بود را تا حدی پرخواهد کرد؛ از جمله روابط بولیوی و آمریکا.
«خط زمانی تور گردشگری مورالس»
۳۰ دسامبر ۲۰۰۵، پس از برپایی مراسم پیروزی کوبا برای به قدرت رسیدن دموکرات‌ها، مورالس از شهر اورینوکو، بازدید کرد. پس از آن د رهاوانا میزبان ریاست جمهوری کوبا، فیدل کاستروشد وسند همکاری رابین بولیوی وکوبا بر سرمسائلی مثل آموزش وبهداشت به امضاء رساندند. مورالس طی صحبتهایش با وی، از فیدل کاسترو وچاوز به عنوان «فرمانده‌ها ی ارتش آ زادی آمریکا نام برد.»
۳ ژانویه ۲۰۰۶: وی در کاراکاس با چاوز ملاقاتی داشت. چاوز به وی پیشنهاد مبادله ۱۵۰۰۰۰ بشکه دیزل در هر ماه به جای وارد کردن این مقدار از کشورهای دیگر کرد، که در عوض به جای آ ن محصولات کشاورزی را از بولیوی وارد کند.
۴ ژانویه ۲۰۰۶: نخست وزیر اسپانیا لوئیز رادریگز زاپاترو، در کاخ مونکلوا با مورالس ملاقاتی داشت. وی در سند رسمی اعلام کرد که تا مبلغ ۱۲۰ میلیون یورو به این کشور وام پرداخت خواهد کرد.
۵ ژانویه ۲۰۰۶: مورالس با پادشاه جوان کارلوس در کاخ زارزوالا در اسپانیا ملاقات کرد. در این دیدار رسانه‌های جمعی اسپانیا در مورد نحوه لباس پوشیدن غیر رسمی مورالس که کمی از جنس پشم الیاکا ورنگی که شبیه به لباس آمریکایی‌های بومی بود، انتقاد کردند.
در این ملاقات، خوزه ماریا ازنار، اعلام کرد که وی از (FAES) سرمایه شخصی خودش که این سازمان را بوجود آورده بود برای مبارزه علیه pp-pکاسترو، مورالس و چاوز استفاده خواهدکرد.
۶ ژانویه ۲۰۰۶: مورالس با رئیس جمهور فرانسه ژاک شیراک در پاریس ملاقات کرد. ژیراک تا زمانی که بولیوی از سرمایه‌های این کشور در بولیوی حفاظت کند، قول حمایت‌های سیاسی واقتصادی به وی داد.
همان روز مورالس با وزیر امور خارجه هلند، بن بات، ملاقاتی انجام داد و وی قول کمک ۱۵ میلیون یورویی در سال را به وی داد.
۷ ژانویه ۲۰۰۶: مورالس با خاویر سولانا در بروسلز ملاقاتی داشت که وی نیز در قبال حفاظت از سرمایه گذاران اروپایی در این کشور، قول حمایت‌های اقتصادی را داد.
۹ ژانویه ۲۰۰۶: مورالس با هوجینتائو و وزیر بازرگانی چین بو xilai ملاقات کرد. وی از کارآفرینان، سرمایه گذاران و دولت چین دعوت کرد تا در پروژه‌های مربوط به استخراج گاز در این کشور سرمایه‌گذاری کنند و در ساخت تصفیه خانه‌های گازی در این کشور شریک شوند.
۱۰ ژانویه ۲۰۰۶: مورالس میزبان رییس جمهوری آفریقای جنوبی تابو امبکی در پرتوریا شد. وی در این ملاقات مبارزات سیاهپوستان آفریقایی را در طول دوره آپارتاید با مبارزات بومیان آمریکایی در آمریکا مقایسه کرد.
۱۱ ژانویه ۲۰۰۶: مورالس با آرک بیشاب در دیسموند ملاقاتی انجام داد که از وی و رئیس جمهوری پیشین (فردریک کلرک) به عنوان افرادی فروتن و خونگرم نام برد.
۱۳ ژانویه ۲۰۰۶: مورالس ازکشور برزیل بازدید کرد و با رئیس جمهور آنجا، لوئیز لولا سیلوا ملاقاتی را انجام دادواز وی به عنوان برادر ورفیق خود نام برد. آنها با یکدیگر قرار گذاشتند که تا زمانی که فقر از این کشور رخت ببندد با هم همکاری ومشارکت کنند.
مراسم افتتاحیه
در ۲۱ ژانویه ۲۰۰۶، مورالس ترتیب جشن بومی در محل مذهبی و روحانی تیوکو و محل باستانی کلمبیایی شهر تیراناکا را داد؛ جایی که وی به عنوان Apu Mallku یا رهبر عالی آیمارا مراسم تحلیف را به جای آورد و افراد بومی که از نژاد مورالس بودند و نیز احزاب و گروه‌های مختلف آمریکای لاتین و نیز کل جهان هدایای بسیاری را به وی اهدا کرده بودند. مورالس اینطور اظهار می‌داشت که این اولین بار است که آمریکایی‌های بومی (تاپک امارا) در بولیوی، قدرت مطلق (پادشاهی) را از ان خود کرده‌اند. این جشن با حضور رئیس جمهور اسلوونیا، جانز در نوزک برگزار شد.
در ۲۲ ژانویه ۲۰۰۶ مورالس بطور رسمی در لاپاز، طی مراسمی با کمک رئیس جمهوری آرژانتین (نستور کیرشنر) و چاوز، قدرت را به دست گرفت.
رئیس جمهور شیلی، ریکاردو لاگاس، که کشورش از نظر دیپلماتیک با کشور بولیوی از گذشته دچار مشکل بود، نیز در این مراسم شرکت داشت و به طور خصوصی با وی ملاقات کرد. مورالس از برگزاری این مراسم به عنوان نقطه آغازی در برقراری روابط با دیگر کشورها و پایان استعمار این کشور نام برد.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ویرایش شده توسط: rajkapoor
ارسالها: 10767
#190
Posted: 14 Feb 2015 16:40
یان خاما
bilder hochladen kostenlos
رئیس‌جمهور بوستوانا
مشغول به کار
تاریخ انتصاب
۱ آوریل ۲۰۰۸
پس از فستوس موگائه
معاون رئیس‌جمهور بوستوانا
مشغول به کار
ژوئیه ۱۹۹۸ – آوریل ۲۰۰۸
اطلاعات شخصی
تولد Seretse Khama Ian Khama
۲۷ فوریهٔ ۱۹۵۳ (۶۱ سال)
چرتسی، پادشاهی متحده
ملیت بوتسوانا
محل تحصیل مدرسه نظامی سلطنتی سندهرست
پیشه سیاستمدار
تخصص خلبان
دین مسیحی
خدمت نظامی
درجه سپهبد
سپهبد یان خاما (به انگلیسی: Seretse Khama Ian Khama) زاده ۲۷ فوریهِ ۱۹۵۳ (چرتسی، پادشاهی متحده) و سیاستمدار بوتسوانایی است که از سال ۲۰۰۸ رئیس جمهور بوتسوانا نیز است.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
صفحه 19 از 22