صفحه 4 از 7: « پیشین 1 2 3 4 5 6 7 پسین »

گلچینی از احادیث گوهر بار ائمه اطهار! (قضاوت با شما)

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#31 Posted: 13 Feb 2012 06:47

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء سلام اللّه عليها:
شيعَتُنا مِنْ خِيارِ اءهْلِ الْجَنَّةِ وَكُلُّ مُحِبّينا وَ مَوالى اَوْليائِنا وَ مُعادى اءعْدائِنا وَ الْمُسْلِمُ بِقَلْبِهِ وَ لِسانِهِ لَنا.
ترجمه :
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها فرمود: شيعيان و پيروان ما، و همچنين دوستداران اولياء ما و آنان كه دشمن دشمنان ما باشند، نيز آن هائى كه با قلب و زبان تسليم ما هستند بهترين افراد بهشتيان خواهند بود.

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء سلام اللّه عليها:
وَاللّهِ يَابْنَ الْخَطّابِ لَوْلا إ نّى اءكْرَهُ اءنْ يُصيبَ الْبَلاءُ مَنْ لاذَنْبَ لَهُ، لَعَلِمْتَ اءنّى سَاءُقْسِمُ عَلَى اللّهِ ثُمَّ اءجِدُهُ سَريعَ الاْ جابَةِ.

ترجمه :
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها به عمر بن خطّاب فرمود:
سوگند به خداوند، اگر نمى ترسيدم كه عذاب الهى بر بى گناهى ، نازل گردد؛ متوجّه مى شدى كه خدا را قسم مى دادم و نفرين مى كردم .
و مى ديدى چگونه دعايم سريع مستجاب مى گرديد.
قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء سلام اللّه عليها:
إنَّ السَّعيدَ كُلَّ السَّعيدِ، حَقَّ السَّعيدِ مَنْ أحَبَّ عَليّا فى حَياتِهِ وَ بَعْدَ مَوْتِهِ.
ترجمه :
فاطمه زهرا سلام الله علیها فرمود: همانا حقيقت و واقعيّت تمام سعادت ها و رستگارى ها در دوستى علىّ عليه السلام در زمان حيات و پس از رحلتش خواهدبود.

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء سلام اللّه عليها:
إ لهى وَ سَيِّدى ، اءسْئَلُكَ بِالَّذينَ اصْطَفَيْتَهُمْ، وَ بِبُكاءِ وَلَدَيَّ فى مُفارِقَتى اءَنْ تَغْفِرَ لِعُصاةِ شيعَتى ، وَشيعَةِ ذُرّيتَى .
ترجمه :
فرمود: خداوندا، به حقّ اولياء و مقرّبانى كه آن ها را برگزيده اى ، و به گريه فرزندانم پس از مرگ و جدائى من با ايشان ، از تو مى خواهم گناه خطاكاران شيعيان و پيروان ما را ببخشى

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#32 Posted: 13 Feb 2012 06:51

قالَ الاِْمامُ الْعَسْکَرى(علیه السلام):امام حسن عسگری (ع)
1- پرهیز از جدال و شوخى
«لا تُمارِ فَیَذْهَبَ بَهاؤُکَ وَ لا تُمازِحْ فَیُجْتَرَأَ عَلَیْکَ.»:
جدال مکن که ارزشت مىرود و شوخى مکن که بر تو دلیر شوند.

2- تواضع در نشستن
«مَنْ رَضِىَ بِدُونِ الشَّرَفِ مِنَ الَْمجْلِسِ لَمْ یَزَلِ اللّهُ وَ مَلائِکَتُهُ یُصَلُّونَ عَلَیْهِ حَتّى یَقُومَ.»:
هر که به پایین نشستن در مجلس خشنود باشد، پیوسته خدا و فرشته ها بر او رحمت فرستند تا برخیزد.

3- هلاکت در ریاست و افشاگرى
«دَعْ مَنْ ذَهَبَ یَمینًا وَ شِمالاً، فَإِنَّ الرّاعِىَ یَجْمَعُ غَنَمَهُ جَمْعَها بِأَهْوَنِ سَعْى وَ إِیّاکَ وَ الاِْذاعَةَ وَ طَلَبَ الرِّیاسَةِ، فَإِنَّهُما یَدْعُوانِ إِلَى الْهَلَکَةِ.»:
آن که را به راست و چپ رود واگذار! به راستى چوپان، گوسفندانش را به کمتر تلاشى گِرد آوَرَد. مبادا اسرار را فاش کرده و سخن پراکنى کنى و در پىریاست باشى، زیرا این دو، آدمى را به هلاکت مىکشانند.

4- گناهى که بخشوده نشود
«مِنَ الذُّنُوبِ الَّتى لا تُغْفَرُ : لَیْتَنى لا أُؤاخَذُ إِلاّ بِهذا. ثُمَّ قالَ: أَلاِْشْراکُ فِى النّاسِ أَخْفى مِنْ دَبیبِ الَّنمْلِ عَلَى الْمَسْحِ الاَْسْوَدِ فِى اللَّیْلَةِ الْمُظْلِمَةِ.»:
از جمله گنـاهانى کـه آمرزیده نشود ایـن است که [آدمى ] بگوید: اى کاش مرا به غیر از این گناه مؤاخذه نکنند. سپس فرمود: شرک در میان مردم از جنبش مورچه بر روپوش سیاه در شب تار نهانتر است.

5- نزدیکتر به اسم اعظم
«بِسْمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ أَقْرَبُ إِلَى اسْمِ اللّهِ الاَْعْظَمِ مِنْ سَوادِ الْعَیْنِ إِلى بَیاضِها.»:
«بسم اللّه الرّحمن الرّحیم» به اسم اعظم خدا، از سیاهى چشم به سفیدىاش نزدیکتر است.

6- دوستى نیکان و دشمنى بدان
«حُبُّ الاَْبْرارِ لِلاَْبْرارِ ثَوابٌ لِلاَْبْرارِ، وَ حُبُّ الْفُجّارِ لِلاَْبْرارِ فَضیلَةٌ لِلاَْبْرارِ، وَ بُغْضُ الْفُجّارِ لِلاَْبْرارِ زَیْنٌ لِلاَْبْرارِ، وَ بُغْضُ الاَْبْرارِ لِلْفُجّارِ خِزْىٌ عَلَى الْفُجّارِ.»:
دوستى نیکان به نیکان، ثوابست براى نیکان. و دوستى بدان به نیکان، فضیلت است براى نیکان. و دشمنى بدان با نیکان، زینت است براى نیکان. و دشمنى نیکان با بدان، رسوایى است براى بدان.

7- سلام نشانه تواضع
«مِنَ التَّواضُعِ أَلسَّلامُ عَلى کُلِّ مَنْ تَمُرُّ بِهِ، وَ الْجُلُوسُ دُونَ شَرَفِ الَْمجْلِسِ.»:
از جمله تواضع و فروتنى، سلام کردن بر هر کسى است که بر او مىگذرى، و نشستن در پایین مجلس است.

8- خنده بیجا
«مِنَ الْجَهْلِ أَلضِّحْکُ مِنْ غَیْرِ عَجَب.»:
خنده بیجا از نادانى است.

9- همسایه بد
«مِنَ الْفَواقِرِ الَّتى تَقْصِمُ الظَّهْرَ جارٌ إِنْ رَأى حَسَنَةً أَطْفَأَها وَ إِنْ رَأى سَیِّئَةً أَفْشاها.»:
از بلاهاى کمرشکن، همسایه اى است که اگر کردار خوبى را بیند نهانش سازد و اگر کردار بدى را بیند آشکارش نماید.

10- پندى گویا و جامع
«أُوصیکُمْ بِتَقْوَى اللّهِ وَ الْوَرَعِ فى دینِکُمْ وَالاِْجْتَهادِ لِلّهِ وَ صِدْقِ الْحَدیثِ وَ أَداءِ الأَمانَةِ إِلى مَنِ ائْتَمَنَکُمْ مِنْ بَرٍّ أَوْ فاجِر وَ طُولُ السُّجُودِ وَ حُسْنِ الْجَوارِ. فَبِهذا جاءَ مُحَمَّدٌ(صلى الله علیه وآله وسلم) صَلُّوا فى عَشائِرِهِمْ وَ اشْهَدُوا جَنائِزَهُمْ وَ عُودُوا مَرْضاهُمْ وَ أَدُّوا حُقُوقَهُمْ، فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْکُمْ إِذا وَرَعَ فى دینِهِ وَ صَدَقَ فى حَدیثِهِ وَ أَدَّى الاَْمانَةَ وَ حَسَّنَ خُلْقَهُ مَعَ النّاسِ قیلَ: هذا شیعِىٌ فَیَسُرُّنى ذلِکَ. إِتَّقُوا اللّهَ وَ کُونُوا زَیْنًا وَ لا تَکُونُوا شَیْنًا، جُرُّوا إِلَیْنا کُلَّ مَوَدَّة وَ ادْفَعُوا عَنّا کُلَّ قَبیح، فَإِنَّهُ ما قیلَ فینا مِنْ حَسَن فَنَحْنُ أَهْلُهُ وَ ما قیلَ فینا مِنْ سُوء فَما نَحْنُ کَذلِکَ.»:
لَناحَقٌّ فى کِتابِ اللّهِ وَ قَرابَةٌ مِنْ رَسُولِ اللّهِ وَ تَطْهیرٌ مِنَ اللّهِ لا یَدَّعیهِ أَحَدٌ غَیْرُنا إِلاّ کَذّابٌ. أَکْثِرُوا ذِکْرَ اللّهِ وَ ذِکْرَ الْمَوْتِ وَ تِلاوَةَ الْقُرانِ وَ الصَّلاةَ عَلَى النَّبِىِّ(صلى الله علیه وآله وسلم)فَإِنَّ الصَّلاةَ عَلى رَسُولِ اللّهِ عَشْرُ حَسَنات، إِحْفَظُواما وَصَّیْتُکُمْ بِهِ وَ أَسْتَوْدِعُکُمُ اللّهَ وَ أَقْرَأُ عَلَیْکُمْ السَّلامَ.»:
شما را به تقواى الهى و پارسایى در دینتان و تلاش براى خدا و راستگویى و امانتدارى درباره کسى که شما را امین دانسته ـ نیکوکار باشد یا بدکار ـ و طول سجود و حُسنِ همسایگى سفارش مىکنم. محمّد(صلى الله علیه وآله وسلم)براى همین آمده است. در میان جماعت هاى آنان نماز بخوانید و بر سر جنازه آنها حاضر شوید و مریضانشان را عیادت کنید. و حقوقشان را ادا نمایید، زیرا هر یک از شما چون در دینش پارسا و در سخنش راستگو و امانتدار و خوش اخلاق با مردم باشد، گفته مىشود: این یک شیعه است، و این کارهاست که مرا خوشحال مىسازد. تقواى الهى داشته باشید، مایه زینت باشید نه زشتى، تمام دوستى خود را به سوى ما بکشانید و همه زشتى را از ما بگردانید، زیرا هر خوبى که درباره ما گفته شود ما اهل آنیم و هر بدى درباره ما گفته شود ما از آن به دوریم. در کتاب خدا براى ما حقّى و قرابتى از پیامبر خداست و خداوند ما را پاک شمرده، احدى جز ما مدّعى این مقام نیست، مگر آن که دروغ مىگوید. زیاد به یاد خدا باشید و زیاد یاد مرگ کنید و زیاد قرآن را تلاوت نمایید و زیاد بر پیغمبر(صلى الله علیه وآله وسلم) سلام و تحیّت بفرستید. زیرا صلوات بر پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) ده حسنه دارد. آنچه را به شما گفتم حفظ کنید و شما را به خدا مىسپارم، و سلام بر شما.

11- اندیشه در کار خدا
«لَیْسَتِ الْعِبادَةُ کَثْرَةَ الصِّیامِ وَ الصَّلوةِ وَ إِنَّما الْعِبادَةُ کَثْرَةُ التَّفَکُّرِ فى أَمْرِ اللّهِ.»:
عبادت کردن به زیادى روزه و نماز نیست، بلکه [حقیقتِ] عبادت، زیاد در کار خدا اندیشیدن است.

12- پلیدى خشم
«أَلْغَضَبُ مِفْتاحُ کُلِّ شَرٍّ.»:
خشم و غضب، کلید هر گونه شرّ و بدى است.

13- ویژگى هاى شیعیان
«شیعَتُنا الْفِئَـةُ النّاجِیَةُ وَالْفِرْقَةُ الزّاکِیَةُ صارُوا لَنا رادِئًا وَصَوْنًا وَ عَلَى الظَّلَمَةِ أَلَبًّا وَ عَوْنًا سَیَفْجُرُ لَهُمْ یَنابیعُ الْحَیَوانِ بَعْدَ لَظْىِ مُجْتَمَعِ النِّیرانِ أَمامَ الرَّوْضَةِ.»:
پیروان ما، گروه هاى نجات یابنده و فرقه هاى پاکى هستند که حافظان [آیین] مایند، و ایشان در مقابل ستمکاران، سپر و کمککار ما [هستند]. به زودى چشمه هاى حیات [منجىِ بشریّت] بعد از گدازه توده هاى آتش! پیش از ظهور براى آنان خواهد جوشید.

14- ناآرامى کینه توز
«أَقَلُّ النّاسِ راحَةً أَلْحُقُودُ.»:
کینه توز ، ناآرامترینِ مردمان است.

15- پارساترین مردم
«أَوْرَعُ النّاسِ مَنْ وَقَفَ عِنْدَ الشُّبْهَةِ، أَعْبَدُ النّاسِ مَنْ أَقامَ عَلَى الْفَرائِضِ أَزْهَدُ النّاسِ مَنْ تَرَکَ الْحَرامَ، أَشَدُّ النّاسِ اجْتَهادًا مَنْ تَرَکَ الذُّنُوبَ.»:
پارساترین مردم کسى است که در هنگام شبهه توقّف کند. عابدترین مردم کسى است که واجبات را انجام دهد. زاهدترین مردم کسى است که حرام را ترک نماید. کوشننده ترین مردم کسى است که گناهان را رها سازد.

16- وجود مؤمن
«أَلْمُؤْمِنُ بَرَکَةٌ عَلَى الْمُؤْمِنِ وَ حُجَّةٌ عَلَى الْکافِرِ.»:
مؤمن براى مؤمن ،برکت و بر کافر، اتمام حجّت است.

17- محصول اعمال
«إِنَّکُمْ فى آجال مَنْقُوصَة وَ أَیّام مَعْدُودَة وَ الْمَوْتُ یَأْتى بَغْتَةً، مَنْ یَزْرَعْ خَیْرًا یَحْصِدُ غِبْطَةً وَ مَنْ یَزْرَعْ شَرًّا یَحْصِدُ نِدامَةً، لِکُلِّ زارِع ما زَرَعَ لا یُسْبَقُ بَطىءٌ بِحَظِّهِ، وَ لا یُدْرِکُ حَریصٌ ما لَمْ یُقَدَّرُ لَهُ، مَنْ أُعْطِىَ خَیْرًا فَاللّهُ أَعْطاهُ، وَ مَنْ وُقِىَ شَرًّا فَاللّهُ وَقاهُ.»:
شما عمر کاهنده و روزهاى برشمرده اى دارید، و مرگ به ناگهان مىآید، هر کس تخم خیرى بکارد به خوشى بِدْرَوَد، و هر کس تخم شرّى بکارد به پشیمانى بِدْرَوَد. هر که هر چه بکارد همان براى اوست. کُندکار را بهره از دست نرود و آزمند آنچه را مقدرّش نیست در نیابد، هر که به خیرى رسد خدایش داده، و هر که از شرّى رهد خدایش رهانده.

18- شناخت احمق و حکیم
«قَلْبُ الأَحْمَقِ فى فَمِهِ وَ فَمُ الْحَکیمِ فى قَلْبِهِ.»:
قلب احمق در دهان او و دهان حکیم در قلب اوست.

19- تلاش براى رزق مقدّر
«لا یَشْغَلْکَ رِزْقٌ مَضْمُونٌ عَنْ عَمَل مَفْرُوض.»:
رزق و روزىِ ضمانت شده، تو را از کار واجب باز ندارد.

20- عزّتِ حقگرایى
«ما تَرَکَ الْحَقَّ عَزیزٌ إِلاّ ذَلَّ، وَلا أَخَذَ بِهِ ذَلیلٌ إِلاّ عَزَّ.»:
هیچ عزیزى حقّ را رها نکند، مگر آن که ذلیل گردد و هیچ ذلیلى به حقّ نیاویزد، مگر آن که عزیز شود.

21- دوست نادان
«صَدیقُ الْجاهِلِ تَعَبٌ.»:
دوست نادان، مایه رنج است.

22- بهترین خصلت
«خَصْلَتانِ لَیْسَ فَوْقَهُما شَىْءٌ: أَلاِْیمانُ بِاللّهِ وَ نَفْعُ الاِْخْوانِ.»:
دو خصلت است که بهتر و بالاتر از آنها چیزى نیست:ایمان به خدا و سود رساندن به برادران.

23- نتیجه جسارت بر پدر
«جُرْأَةُ الْوَلَدِ عَلى والِدِهِ فى صِغَرِهِ تَدْعُوا إِلَى الْعُقُوقِ فى کِبَرِهِ.»:
جرأت و دلیرى فرزند بر پدرش در کوچکى، سبب عاقّ و نارضایتى پدر در بزرگى مىشود.

24- بهتر از حیات و بدتر از مرگ
«خَیْرٌ مِنَ الْحَیاةِ ما إِذا فَقَدْتَهُ أَبْغَضْتَ الْحَیاةَ وَ شَرُّ مِنَ الْمَوْتِ ما إِذا نَزَلَ بِکَ أَحْبَبْتَ الْمَوْتَ.»:
بهتر از زندگى چیزى است که چون از دستش دهى، از زندگى بدت آید، و بدتر از مرگ چیزى است که چون به سرت آید مرگ را دوست بدارى.

25- وابستگى و خوارى
«ما أَقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ أَنْ تَکُونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ.»:
چه زشت است براى مؤمن، دلبستگى به چیزى که او را خوار دارد.

26- نعمت بلا
«ما مِنْ بَلِیَّة إِلاّ وَ لِلّهِ فیها نِعْمَةٌ تُحیطُ بِها.»:
هیچ بلایى نیست، مگر این که در آن از طرف خدا نعمتى است.

27- اکرام بدون افراط
«لا تُکْرِمِ الرَّجُلَ بِما یَشُقُّ عَلَیْهِ.»:
هیچ کس را طورى اکرام مکن که بر او سخت گذرد.

28- ارزش پند پنهان
«مَنْ وَعَظَ أَخاهُ سِرًّا فَقَدْ زانَهُ، وَ مَنْ وَعَظَهُ عَلانِیَةً فَقَدْ شانَهُ.»:
هر که در نهان، برادر خود را پند دهد او را آراسته، و هر که آشکارا برادرش را پند دهد او را کاسته.

29- تواضع و فروتنى
«أَلتَّواضُعُ نِعْمَةٌ لا یُحْسَدُ عَلَیْها.»:
تواضع و فروتنى، نعمتى است که بر آن حسد نبرند.

30- سختى تربیت نادان
«رِیاضَةُ الْجاهِلِ وَ رَدُّ المُعْتادِ عَنْ عادَتِهِ کَالْمُعْجِزِ.»:
پرورش دادن نادان و ترک دادن معتاد از عادتش، مانند معجزه است.

31- شادى بیجا
«لَیْسَ مِنَ الأَدَبِ إِظْهارُ الْفَرَحِ عِنْدَ الَْمحْزُونِ.»:
اظهار شادى نزد غمدیده، از بىادبى است.

32- جمال ظاهر و باطن
«حُسْنُ الصُّورَةِ جَمالُ ظاهر، وَ حُسْنُ الْعَقْلِ جَمالُ باطِن.»:
صورت نیکو، زیبایى ظاهرى است،و عقل نیکو، زیبایى باطنى است.

33- کلید تمام گناهان
«جُعِلَتِ الْخَبائِثُ فى بَیْت وَ جُعِلَ مِفْتاحُهُ الْکَذِبَ.»:
تمام پلیدى ها در خانه اى قرار داده شده و کلید آن دروغگویى است.

34- چشم پوشى از لغزش و یادآورى احسان
«خَیْرُ إِخْوانِکَ مَنْ نَسِىَ ذَنْبَکَ وَ ذَکَرَ إِحْسانَکَ إِلَیْهِ.»:
بهترین برادران تو کسى است که خطایت را نادیده گیرد و احسانت را یادآور شود.

35- مدح نالایق
«مَنْ مَدَحَ غَیْرَالمُسْتَحِقِّ فَقَدْ قامَ مَقامَ المُتَّهَمِ.»:
هر که نالایقى را ثنا گوید، خود در موضعِ اتّهام قرار گیرد.

36- راه دوست یابى
«مَنْ کانَ الْورَعُ سَجِیَّتَهُ، وَ الْکَرَمُ طَبیعَتَهُ، وَ الْحِلْمُ خُلَّتَهُ کَثُرَ صَدیقُهُ.»:
کسى که پارسایى خوى او، و بخشندگى طبیعت او، و بردبارى خصلت او باشد دوستانش بسیار شوند.

37- انس با خدا
«مَنْ آنـَسَ بِاللّهِ إِسْتَوْحَشَ مِنَ النّاسِ.»:
کسى که با خدا مأنوس باشد، از مردم گریزان گردد.

38- خرابى مناره ها و کاخ ها
«إِذا قامَ الْقائِمُ أَمَرَ بِهَدْمِ الْمَنائِرِ وَ الْمَقاصیرِ الَّتى فِى الْمَساجِدِ.»:
هنگامى که قائم(علیه السلام) قیام کند، دستور به خرابى مناره ها و کاخ هاى مساجد دهد.

39- نماز شب، سیر شبانه
«إِنَّ الْوُصُولَ إِلَى اللّهِ عَزَّوَجَلَّ سَفَرٌ لا یُدْرَکُ إِلاّ بِامْتِطاءِ اللَّیْلِ.»:
وصول به خداوند عزّوجلّ، سفرى است که جز با عبادت در شب حاصل نگردد.

40- ادبى بسنده
«کَفاکَ أَدَبًا تَجَنُّبُکَ ما تَکْرَهُ مِنْ غَیْرِکَ.»:
در مقام ادب براى تو همین بس که آنچه براى دیگران نمیپسندى، خود، از آن دورى کنى

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#33 Posted: 13 Feb 2012 06:54

- حضرت هادی علیه السلام فرمودند: کسى که تقوى الهى را رعایت نماید و مطیع احکام و مقرّرات الهى باشد، دیگران مطیع او مى شوند.1

h9

2- کسى که با خداوند متعال مونس باشد و او را انیس خود بداند، از مردم احساس وحشت مى کند.
و علامت و نشانه انس با خداوند وحشت از مردم است یعنى از غیر خدا نهراسیدن و از مردم احتیاط و دورى کردن .2

h9

3- شب زنده دارى ، خواب بعد از آن را لذیذ مى گرداند؛ و گرسنگى در خوشمزگى طعام مى افزاید یعنى هر چه انسان کمتر بخوابد بیشتر از خواب لذت مى برد و هر چه کم خوراک باشد مزّه غذا گواراتر خواهد بود .3

h9

۴ - از کسى که نسبت به او کدورت و کینه دارى ، صمیّمیت و محبّت مجوى .4

h9

۵ -حسد موجب نابودى ارزش و ثواب حسنات مى گردد.
تکبّر و خودخواهى جذب کننده دشمنى و عداوت افراد مى باشد.
عُجب و خودبینى مانع تحصیل علم خواهد بود و در نتیجه شخص را در پَستى و نادانى نگه مى دارد.
بخیل بودن بدترین اخلاق است ؛ و نیز طَمَع داشتن خصلتى ناپسند و زشت مى باشد.5

h9

۶ -مسخره کردن و شوخى هاى - بى مورد - از بى خردى است و کار انسان هاى نادان مى باشد.6

h9

۷ - دنیا همانند بازارى است که عدّه اى در آن براى آخرت سود مى برند و عدّه اى دیگر ضرر و خسارت متحمّل مى شوند.7

h9

۸ -فرمود: مردم در دنیا به وسیله ثروت و تجمّلات شهرت مى یابند ولى در آخرت به وسیله اعمال محاسبه و پاداش داده خواهند شد.8

h9

۹ - همنشین شدن و معاشرت با افراد شرور نشانه پستى و شرارت تو خواهد بود.9

h9

۱۰ - اهالى قم و اهالى آبه یکى از روستاهاى حوالى ساوه آمرزیده هستند به جهت آن که جدّم امام رضا علیه السلام را در شهر طوس زیارت مى کنند.

h9

۱۱- یکى از اصحاب حضرت به نام ابن سِکیّت گوید: از امام هادى علیه السلام سؤ ال کردم : چرا قرآن با مرور زمان و زیاد خواندن و تکرار، کهنه و مندرس نمى شود؛ بلکه همیشه حالتى تازه و جدید در آن وجود دارد؟
امام علیه السلام فرمود: چون که خداوند متعال قرآن را براى زمان خاصّى و یا طایفه اى مخصوص قرار نداده است ؛ بلکه براى تمام دوران ها و تمامى اقشار مردم فرستاده است ، به همین جهت همیشه حالت جدید و تازه اى دارد و براى جوامع بشرى تا روز قیامت قابل عمل و اجراء مى باشد.11

h9

۱۲ - غضب و تندى در مقابل آن کسى که توان مقابله با او را ندارى ، علامت عجز و ناتوانى است ، ولى در مقابل کسى که توان مقابله و رو در روئى او را دارى علامت پستى و رذالت است .12

h9

۱۳- علماء و دانشمندانى که به فریاد دوستان و پیروان ما برسند و از آن ها رفع مشکل نمایند، روز قیامت در حالى محشور مى شوند که تاج درخشانى بر سر دارند و نور از آن ها مى درخشد.13

h9

۱۴ -به بعضى از غلامان خود فرمود: بیشتر براى ما بادمجان پخت نمائید که در فصل گرما، گرم و در فصل سرما، سرد است .
و در تمام دوران سال معتدل مى باشد و در هر حال مفید است .14

h9

۱۵ -شانه کردن موها به وسیله شانه عاج ، سبب روئیدن و افزایش مو مى باشد، همچنین سبب نابودى کرم هاى درون سر و مُخ خواهد شد و موجب سلامتى فکّ و لثه ها مى گردد.15

h9

۱۶- بیاد آور و فراموش نکن آن حالت و موقعى را که در میان جمع اعضاء خانواده و آشنایان قرار مى گیرى و لحظات آخر عمرت سپرى مى شود و هیچ پزشکى و دوستى و ثروتى نمى تواند تو را از آن حالت نجات دهد.16

h9

۱۷ -همانا اموال حرام ، رشد و نموّ ندارد و اگر هم احیاناً رشد کند و زیاد شود برکتى نخواهد داشت و با خوشى مصرف نمى گردد.17

h9

۱۸ -حکمت اثرى در دل ها و قلب هاى فاسد نمى گذارد.18

h9

۱۹ - هر که از خود راضى باشد بدگویان او زیاد خواهند شد.19

h9

۲۰ -مصیبتى که بر کسى وارد شود و صبر و تحمّل نماید، تنها یک ناراحتى است ؛ ولى چنانچه فریاد بزند و جزع کند دو ناراحتى خواهد داشت .20

h9

۲۱ - براى خداوند بقعه ها و مکان هائى است که دوست دارد در آن ها خدا خوانده شود تا آن که دعاها را مستجاب گرداند که یکى از بُقْعه ها حائر و حرم امام حسین علیه السلام خواهد بود.21

h9

۲۲ - همانا تنها کسى که ثواب مى دهد و عِقاب مى کند و کارها را در همان لحظه یا در آینده پاداش مى دهد، خداوند خواهد بود.22

h9

۲۳ -هرکس به خویشتن إ هانت کند و کنترل نفس نداشته باشد خود را از شرّ او در اءمان ندان .23

h9

۲۴ - تواضع و فروتنى چنان است که با مردم چنان کنى که دوست دارى با تو آن کنند.24

h9

۲۵ -همانا اجسام ، جدید و پدیده هستند و خداوند متعال به وجود آورنده و تجسّم بخش آن ها است .25

h9

۲۶ - خداوند از اءزَل ، تنها بود و چیزى با او نبود، تمام موجودات را با قدرت خود آفریده ، و بهترین نام ها را براى خود برگزید.26

h9

۲۷ -زمانى که حضرت حجّت (عجّ) قیام نماید در بین مردم به علم خویش قضاوت مى نماید؛ همانند حضرت داود علیه السلام که از دلیل و شاهد سؤ ال نمى فرماید.27

h9

۲۸ - هرکس مطیع و پیرو خدا باشد از قهر و کارشکنى دیگران باکى نخواهد داشت .28

h9

۲۹ - علم و دانش بهترین یادبود براى انتقال به دیگران است ، ادب زیباترین نیکى ها است و فکر و اندیشه آئینه صاف و تزیین کننده اعمال و برنامه ها است .29

h9

۳۰ -خودبینى و غرور، انسان را از تحصیل علوم باز مى دارد و به سمت حقارت و نادانى مى کشاند.30

h9

۳۱ - کسى که به تو امید بسته است ناامیدش مگردان ، وگرنه مورد غضب خداوند قرار خواهى گرفت .31

h9

۳۲ -شخص طمّاع و حریص نسبت به اموال و تجمّلات دنیا هیچگاه آسایش و استراحت نخواهد داشت .32

h9

۳۳ - (مواظب باش که ) عتاب و پرخاش گرى ، مقدّمه و کلید غضب است ، ولى در هر حال پرخاش گرى نسبت به کینه و دشمنى درونى بهتر است (چون کینه ، ضررهاى خظرناک ترى را در بردارد).33

h9

۳۴ - هر که جدّم امام رضا علیه السلام را زیارت کند و در مسیر راه صدمه و سختى تحمّل کند خداوند آتش را بر بدن او حرام مى گرداند.34

h9

۳۵ - امام و خلیفه بعد از من (فرزندم ) حسن ؛ و بعد از او فرزندش مهدى موعود علیهما السلام مى باشد که زمین را پر از عدل و داد مى نماید، همان طورى که پر از ظلم و ستم گشته باشد.35

h9

۳۶ -در آن زمانى که عدالت اجتماعى ، حاکم و غالب بر تباهى باشد، نباید به شخصى بدگمان بود مگر آن که یقین و معلوم باشد.36

h9

۳۷ -همانا ولایت ما اهل بیت براى شیعیان و دوستانمان پناهگاه امنى مى باشد که چنانچه در همه امور به آن تمسّک جویند، بر تمام مشکلات (مادّى و معنوى ) فایق آیند.37

h9

۳۸ -به یکى از اصحابش - به نام داود صرّمى - فرمود: اگر قائل شوى که ترک تقیّه همانند ترک نماز است ، صادق خواهى بود.

h9

۳۹-یکى از اصحاب از آن حضرت پیرامون معناى حِلم و بردبارى سؤ ال نمود؟
حضرت در پاسخ فرمود: این که در هر حال مالک نَفْس خود باشى و خشم خود را فرو برى و آن را خاموش نمائى و این تحمّل و بردبارى در حالى باشد که توان مقابله با شخصى را داشته باشى .39

h9

۴۰ -همانا خداوند، دنیا را جایگاه بلاها و امتحانات و مشکلات قرار داد؛ و آخرت را جایگاه نتیجه گیرى زحمات ، پس بلاها و زحمات و سختى هاى دنیا را وسیله رسیدن به مقامات آخرت قرار داد و اجر و پاداش زحمات دنیا را در آخرت عطا مى فرماید.

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#34 Posted: 13 Feb 2012 06:56

امام صادق علیه السلام:

«اذا انعم اللّه علیک بنعمه فاحببت بقاءها فاکثر من الحمد و الشّکر...»(مجالس السنیه، ج ۲، ص ۵۰۴)

آنگاه که خدا نعمتی به تو داد و خواستی آن را حفظ کنی باید حمد و شکر خدا را زیاد انجام دهی.

امام صادق علیه السلام:

«شُکرُ النِّعَمِ اِجتِنابُ المَحارِمِ وَ تَمامُ الشُّکرِ قَولُ الرَّجُلِ اَلحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العالَمین»(الحقائق، ص ۱۵۱ و اخلاق شبر، ص ۲۳۷)

شکر نعمت پرهیز از کارهای حرام است و شکر کامل این است که انسان بگوید: «الحمد للّه ربّ العالمین».

امام صادق علیه السلام:

«ثلاث لایضرّ معهنّ شی‏ء: الدّعاء عند الکرب و الاستغفار عند الذّنب و الشّکر عند النّعمه»

(جامع السعادات، ج ۳، ص ۱۹۲ و اخلاق شبر، ص ۲۳۶)

وجود سه چیز است که با وجود آن ضرری متوجه انسان نمی‏گردد: دعا به هنگام سختی، استغفار موقع گناه و شکر به هنگام نعمت.

امام صادق علیه السلام:

« کان رَسُولُ اللّهِ: اِذا وَرَدَ عَلَیهِ اَمرٌ یَسرُّهُ قالَ اَلحَمد لِلّهِ عَلی هذِهِ النعمَهِ وَ اِذا وَرَدَ عَلَیهِ اَمرٌ یَغتَمُّ بِهِ قالَ اَلحَمدُ لِلّهِ عَلی کُلِّ حالٍ»

(الحقایق، ص ۱۵۱)

وقتی موضوعی پیش می‏آمد که رسول خدا(ص) را خوشحال می‏کرد می‏گفت: خدای را سپاس می‏کنم بر این نعمت و آنگاه که موضوعی پیش می‏آمد که او را غمناک می‏ساخت می‏گفت: حمد مخصوص خدا در هر حال است.

امام صادق علیه السلام:

«شِیعَتُنا مَن لایَسأَلُ النّاسَ شَیئاً وَ لَو ماتَ جُوعاً».

(بحارالانوار، ج ۹۶، ص ۱۵۸)

شیعه ما از مردم چیزی را تقاضا نمی‏کند گرچه از گرسنگی بمیرد.

امام صادق علیه السلام:

«مَن سَألَ مَن غَیرِ فَقرٍ فَاِنَّما یَأکُلُ الخَمر».

(بحارالانوار، ج ۹۶، ص ۱۵۸)

کسی که فقیر نیست ولی تقاضای کمک مالی کند، همانا شراب می‏خورد (یعنی گناهش همانند شراب خواری سنگین است).

امام صادق علیه السلام:

«عزّ المؤمن استغناؤه عن النّاس.»

عزّت مؤمن، بی‏نیازی او از مردم است.

امام صادق علیه السلام:

«اِنَّ اللّه تَبارَکَ وَ تَعالی فَوَّضَ اِلَی المُؤمِنِ اُمُورَهُ کُلَّها وَ لَم یُفَوِّض اِلَیهِ أَن یَذِلَّ نَفسَهُ».

(فروع کافی، ج ۵، ص ۶۳)

همانا خداوند متعال همه کارهای مؤمن را به خود مؤمن واگذار نموده، جز این که به او اجازه نداده است خود را ذلیل کند.

امام صادق علیه السلام:

«لایَنبَغِی لِلمُؤمِنِ أَن یَذِلَّ نَفسَهُ قِیلَ لَهُ وَکَیفَ یَذِلّ نَفسَهُ؟ قالَ یَتَعَرَّضُ لِما لایُطیقُ.»(فروع کافی، ج ۵، ص ۶۳)

سزاوار نیست مؤمن خود را ذلیل کند، سؤال شد: چگونه خودش را ذلیل می‏کند؟ فرمود: خود را در معرض کاری که از او ساخته نیست، قرار دهد.

امام صادق علیه السلام:

«مَن سَألَ النّاسَ وَ عِندَهُ قُوتُ ثَلاثَهِ أَیّامٍ لَقی اللّه تَعالی یَومَ یَلقاهُ وَ لَیسَ فِی وَجَهِهِ لَحمٌ.»

(ثواب الاعمال (ترجمه شده) ص ۶۳۰)

کسی که غذای سه روز را دارد و از مردم تقاضای کمک کند، روز قیامت با خداوند ملاقات کند در حالی که در صورتش گوشت نیست

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#35 Posted: 13 Feb 2012 06:58

لا تُجاهِدِ الطَّلَبَ جِهادَ الغالِبِ وَ لا تَتَّکل عَلَى القَدَرِ إِتَّکالَ المُستَسلَمِ.
چون شخص پیروز در طلب مکوش، و چون انسان تسلیم شده به قَدَر اعتماد مکن [بلکه با تلاش پیگیر و اعتماد و توکل به خداوند، کار کن]. (تحف العقول ، ص 236 )
امام حسن مجتبی (علیه السلام) : انسان تا وعده نداده ، آزاد است . اما وقتی وعده میدهد زیر بار مسؤولیت میرود ،و تا به وعدهاش عمل نكند رها نخواهد شد . (بحار الانوار،ج78،ص113)
امام حسن (علیه السلام) : خیری كه هیچ شری در آن نیست ، شكر بر نعمت و صبر بر مصیبت ناگوار است . (تحف العقول ، ص 237)
امام حسن (علیه السلام) : تعجب میكنم از كسانیكه در غذای جسم خود فكر میكنند ولی در امور معنوی و غذای جان خویش تفكر نمیكنند. (بحار الانوار،ج1،ص218)
امام حسن (علیه السلام) : خردمند به كسى كه از او نصیحت مى خواهد، خیانت نمى كند.
(تحف العقول ص ۱۶۶)
امام حسن (علیه السلام) : هر روزه داری هنگام افطار یك دعای اجابت شده دارد . پس در اولین لقمه افطار بگو: به نام خدا ، ای خدایی كه آمرزش تو فراگیر و وسیع است ، مرا ببخش. (اقبال الاعمال ، ص 116)
امام حسن (علیه السلام) : هرگاه مستحبّات به واجبات زیان رساند [و مانع انجام دادن فرایض شود]، آنها را
ترك كنید.(تحف العقول، ص 236)
امام حسن (علیه السلام ) : نه پاكدامنى، روزى را از انسان دور مى ‏كند و نه حرص، روزى زیاد مى ‏آورد؛ چون روزى قسمت شده است و حرص زدن باعث مبتلا شدن به گناهان مى ‏شود.(تحف العقول، ص 234)
قالَ الامام الحسن (علیه السلام): مَنْ قَرَءَ الْقُرْآنَ کانَتْ لَهُ دَعْوَةٌ مُجابَةٌ، إمّا مُعَجَّلةٌ وَإمّا مُؤجَلَّةٌ. (دعوات الرّاوندى: ص 24، ح 13، بحارالأنوار: ج 89، ص 204، ح 21)
فرمود: کسى که قرآن را ـ با دقّت ـ قرائت نماید، در پایان آن ـ اگر مصلحت باشد ـ دعایش سریع مستجاب خواهد شد ـ و اگر مصلحت نباشد ـ در آینده مستجاب مى گردد.
قالَ(علیه السلام): إنّ هذَا الْقُرْآنَ فیهِ مَصابیحُ النُّورِ وَشِفاءُ الصُّدُورِ.( بحارالأنوار: ج 50، ص 111)
فرمود: همانا در این قرآن چراغ هاى هدایت به سوى نور و سعادت موجود است و این قرآن شفاى دل ها و سینه ها است.
قالَ(علیه السلام): مَنَ صَلّى، فَجَلَسَ فى مُصَلاّه إلى طُلُوعِ الشّمسِ کانَ لَهُ سَتْراً مِنَ النّارِ.( وافى: ج 4، ص 1553، تهذیب الأحکام: ج 2، ص 321)
فرمود: هر که نماز ـ صبح ـ را به خواند و در جایگاه خود بنشیند تا خورشید طلوع کند، برایش پوششى از آتش خواهد بود.
قالَ(علیه السلام):إنَّ اللّهَ جَعَلَ شَهْرَ رَمَضانَ مِضْماراً لِخَلْقِهِ، فَیَسْتَبِقُونَ فیهِ بِطاعَتِهِ إِلى مَرْضاتِهِ، فَسَبَقَ قَوْمٌ فَفَازُوا، وَقَصَّرَ آخَرُونَ فَخابُوا.( تحف العقول: ص 234)
فرمود: خداوند متعال ماه رمضان را براى بندگان خود میدان مسابقه قرار داد. پس عدّه اى در آن ماه با اطاعت و عبادت به سعادت و خوشنودى الهى از یکدیگر سبقت خواهند گرفت و گروهى از روى بى توجّهى و سهل انگارى خسارت و ضرر مى نمایند.
قالَ الامامُ الْحَسَنُ الْمُجتبى علیه الصلوة و السّلام :
. مَنْ عَبَدَ اللّهَ، عبَّدَ اللّهُ لَهُ كُلَّ شَىْءٍ
فرمود: هر كسى كه خداوند را عبادت و اطاعت كند، خداى متعال همه چیزها را مطیع او گرداند.
قالَ الامامُ علیه السلام : وَنَحْنُ رَیْحانَتا رَسُولِ اللّهِ، وَسَیِّدا شَبابِ اءهْلِ الْجَنّةِ، فَلَعَنَ اللّهُ مَنْ یَتَقَدَّمُ، اَوْ یُقَدِّمُ عَلَیْنا اَحَدا:
به دنباله وصیّتش در حضور جمعى از اصحاب فرمود: وما دو نفر یعنى حضرت و برادرش امام حسین علیهما السلام ریحانه رسول اللّه صلى الله علیه و آله و دو سرور جوانان اهل بهشت هستیم ، پس خدا لعنت كند كسى را كه بر ما پیشقدم باشد یا دیگرى را بر ما مقدّم دارد.
قالَ علیه السلام : وَ إ نّ حُبَّنا لَیُساقِطُ الذُّنُوبَ مِنْ بَنى آدَم ، كَمایُسا قِطُ الرّیحُ الْوَرَقَ مِنَ الشَّجَرِ
فرمود: همانا محبّت و دوستى با ما (اهلبیت رسول اللّه صلى الله علیه و آله ) سبب ریزش گناهان از نامه اعمال مى شود، همانطورى كه وزش باد برگ درختان را مى ریزد.
قالَ علیه السلام : لَقَدْ فارَقَكُمْ رَجُلٌ بِالاْ مْسِ لَمْ یَسبِقْهُ الاْ وَّلُونَ، وَلایُدْرِكُهُ اءَلاَّْخِرُونَ.
پس از شهادت پدرش امیرالمؤمنین علىّ علیه السلام ، در جمع اصحاب فرمود:
شخصى از میان شماها رفت كه در گذشته مانند او نیامده است ، و كسى در آینده نمى تواند هم تراز او قرار گیرد.
قالَ علیه السلام : مَنْ قَرَءَ الْقُرْآنَ كانَتْ لَهُ دَعْوَةٌ مُجابَةٌ، إمّا مُعَجَّلةٌ وَإمّا مُؤ جَلَّة.
فرمود: كسى كه قرآن را با دقّت قرائت نماید، در پایان آن اگر مصلحت باشد دعایش سریع مستجاب خواهد شد و اگر مصلحت نباشد در آینده مستجاب مى گردد.
قالَ علیه السلام : إ نّ هذَا الْقُرْآنَ فیهِ مَصابیحُ النُّورِ وَشِفاءُ الصُّدُورِ. فرمود: همانا در این قرآن چراغهاى هدایت به سوى نور و سعادت موجود است و این قرآن شفاى دلها و سینه ها است .
قالَ علیه السلام : مَنَ صَلّى ، فَجَلَسَ فى مُصَلاّه إلى طُلُوعِ الشّمسِ كانَ لَهُ سَتْرا مِنَ النّارِ.
فرمود: هر كه نماز صبح را به خواند و در جایگاه خود بنشیند تا خورشید طلوع كند، برایش پوششى از آتش خواهد بود.
قالَ علیه السلام :إنَّ اللّهَ جَعَلَ شَهْرَ رَمَضانَ مِضْمارا لِخَلْقِهِ، فَیَسْتَبِقُونَ فیهِ بِطاعَتِهِ إِلى مَرْضاتِهِ، فَسَبَقَ قَوْمٌ فَفَازُوا، وَقَصَّرُوا آخَرُونَ فَخابُوا.
فرمود: خداوند متعال ماه رمضان را براى بندگان خود وسیله و ابزارى قرار داد.
پس عدّه اى در آن ماه با اطاعت و عبادت به سعادت و خوشنودى الهى از یكدیگر سبقت خواهند گرفت و گروهى از روى بى توجّهى و سهل انگارى خسارت و ضرر مى نمایند.
قالَ علیه السلام : مَنْ اءدامَ الاْ خْتِلافَ إلَى الْمَسْجِدِ اءصابَ إ حْدى ثَمانٍ: آیَةً مُحْكَمَةً، اءَخاً مُسْتَفادا، وَعِلْما مُسْتَطْرَفا، وَرَحْمَةً مُنْتَظِرَةً، وَكَلِمَةً تَدُلُّةُ عَلَى الْهُدى ، اَوْ تَرُدُّهُ عَنْ رَدى ء، وَتَرْكَ الذُّنُوبِ حَیاءً اَوْ خَشْیَةً.
فرمود: هر كس جایگاه عبادات خود را در مسجد قرار دهد یكى از هشت فایده شاملش مى گردد: برهان ونشانه اى براى معرفت -، دوست و برادرى سودمند، دانش واطلاعاتى جامع ، رحمت و محبّت عمومى ، سخن و مطلبى كه او را هدایتگر باشد، توفیق إ جبارى در ترك گناه به جهت شرم از مردم و یا به جهت ترس از عقاب .
قالَ علیه السلام : مَنْ أ كْثَرَ مُجالِسَة الْعُلَماءِ اءطْلَقَ عِقالَ لِسانِهِ، وَ فَتَقَ مَراتِقَ ذِهْنِهِ، وَ سَرَّ ما وَجَدَ مِنَ الزِّیادَةِ فى نَفْسِهِ، وَكانَتْ لَهْ وَلایَةٌ لِما یَعْلَمُ، وَ إ فادَةٌ لِما تَعَلَّمَ.
فرمود: هر كه با علماء بسیار مجالست نماید، سخنش و بیانش در بیان حقایق آزاد و روشن خواهد شد، و ذهن و اندیشه اش باز و توسعه مى یابد و بر معلوماتش افزوده مى گردد و به سادگى مى تواند دیگران را هدایت نماید.
قالَ علیه السلام : تَعَلَّمُوا الْعِلْمَ، فَإنْ لَمْ تَسْتَطیعُوا حِفْظَهُ فَاكْتُبُوهُ وَ ضَعُوهُ فى بُیُوتِكُمْ.
فرمود: علم و دانش را از هر طریقى فراگیرید، و چنانچه نتوانستید آنرا در حافظه خود نگه دارید، ثبت كنید و بنویسید و در منازل خود در جاى مطمئن قرار دهید.
قالَ علیه السلام : مَنْ عَرَفَ اللّهَ اءحَبَّهُ، وَ مَنْ عَرَفَ الدُّنْیا زَهِدَ فیها.
فرمود: هركس خدا را بشناسد، (در عمل و گفتار) او را دوست دارد و كسى كه دنیا را بشناسد آن را رها خواهد كرد.
قالَ علیه السلام : هَلاكُ الْمَرْءِ فى ثَلاثٍ: اَلْكِبْرُ، وَالْحِرْصُ، وَالْحَسَدُ؛ فَالْكِبْرُ هَلاكُ الدّینِ،، وَبِهِ لُعِنَ إ بْلیسُ. وَالْحِرْصُ عَدُوّ النَّفْسِ، وَبِهِ خَرَجَ آدَمُ مِنَ الْجَنَّةِ. وَالْحَسَدُ رائِدُ السُّوءِ، وَمِنْهُ قَتَلَ قابیلُ هابیلَ.
هلاكت و نابودى دین و ایمان هر شخص در سه چیز است : تكبّر، حرص ، حسد.
تكبّر سبب نابودى دین و ایمان شخص مى باشد و به وسیله تكبّر شیطان با آن همه عبادت ملعون گردید. حرص و طمع دشمن شخصیّت انسان است ، همانطورى كه حضرت آدم علیه السلام به وسیله آن از بهشت خارج شد.
حسد سبب همه خلافها و زشتیها است و به همان جهت قابیل برادر خود هابیل را به قتل رساند.
قالَ علیه السلام : بَیْنَ الْحَقِّ وَالْباطِلِ اءرْبَعُ اءصابِع ، ما رَاءَیْتَ بَعَیْنِكَ فَهُوَ الْحَقُّ وَقَدْ تَسْمَعُ بِاءُذُنَیْكَ باطِلاً كَثیرا.
فرمود: بین حقّ و باطل چهار انگشت فاصله است ، آنچه را با چشم خود ببینى حقّ است و آنچه را شنیدى یا برایت نقل كردند چه بسا باطل باشد.
قالَ علیه السلام : ألْعارُ أهْوَنُ مِنَ النّارِ.
فرمود: سرزنش و ننگ شمردن مردم انسان را، آسانتر است از معصیت و گناهى كه موجب آتش جهنّم شود.
قالَ علیه السلام : إذا لَقى اءحَدُكُمْ اءخاهُ فَلْ یُقَبِّلْ مَوْضِعَ النُّورِ مِنْ جَبْهَتِهِ.
فرمود: وقتى انسان برادر مؤمن و دوست خود را ملاقات نمود، باید پیشانى و سجده گاه او را ببوسد.
قالَ علیه السلام : إنَّ اللّهَ لَمْ یَخْلُقْكُمْ عَبَثا، وَلَیْسَ بِتارِكِكُمْ سُدًى ، كَتَبَ آجالَكُمْ، وَقَسَّمَ بَیْنَكُمْ مَعائِشَكُمْ، لِیَعْرِفَ كُلُّ ذى لُبٍّ مَنْزِلَتَهُ، واءنَّ ماقَدَرَ لَهُ اءصابَهُ، وَما صُرِفَ عَنْهُ فَلَنْ یُصیبَهُ.فرمود: خداوند شما انسانها را بیهوده و بدون غرض نیافریده و شما را آزاد، رها نكرده است .
لحظات آخر عمر هر یك معیّن و ثبت مى باشد، نیاز مندیها و روزى هركس ‍ سهمیّه بندى و تقسیم شده است تا آنكه موقعیّت و منزلت شعور و درك اشخاص شناخته گردد.
قالَ علیه السلام : مَنَ لَبِسَ ثَوْبَ الشُّهْرَةِ، كَساهُ اللّهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ ثَوْبا مِنَ النّارِ.
فرمود: هركس لباس شهرت وانگشت نما، از جهت رنگ ، دوخت و ... به پوشد، روز قیامت خداوند، او را لباس آتشین خواهد پوشاند.
سُئِلَ علیه السلام : عَنِ الْبُخْلِ؟ فَقالَ: هُوَ اءنْ یَرىَ الرَّجُلُ ما اءنْفَقَهُ تَلَفا، وَما اءمْسَكَهُ شَرَفا.
از حضرت پیرامون بخل سؤال شد؟ در جواب فرمود:
معناى آن چنین است كه انسان آنچه را به دیگرى كمك و انفاق كند فكر نماید كه از دست داده و تلف شده است . و آنچه را ذخیره كرده و نگه داشته است خیال كند برایش باقى مى ماند و موجب شخصیّت و شرافت او خواهد بود.
قال علیه السلام : تَرْكُ الزِّنا، وَكَنْسُ الْفَناء، وَغَسْلُ الاْ ناء مَجْلِبَةٌ لِلْغِناء:
فرمود: انجام ندادن زنا، جاروب و نظافت كردن راهرو و درب منزل ، و شستن ظروف سبب رفاه و بى نیازى مى گردد.
قال علیه السلام :السِّیاسَةُ اءنْ تَرْعى حُقُوقَ اللّهِ، وَحُقُوقَ الاْ حْیاءِ، وَحُقُوقَ الاْمْواتِ.
فرمود: مفهوم و معناى سیاست آن است كه حقوق خداوند و حقوق موجودات زنده و حقوق مردگان را رعایت كنى .
قال علیه السلام : ما تَشاوَرَ قَوْمٌ إلاّ هُدُوا إلى رُشْدِهِمْ.
فرمود: هیچ گروهى در كارهاى اجتماعى ، سیاسى ، اقتصادى ، فرهنگى و ... با یكدیگر مشورت نكرده اند مگر آنكه به رشد فكرى و عملى و... رسیده اند.
قال علیه السلام : اَلْخَیْرُ الَذّى لا شَرَّفیهِ: اءلشُّكْرُ مَعَ النِّعْمَةِ، وَالصّبْرُ عَلَى النّازِلَةِ:
فرمود: آن خوبى كه شرّ و آفتى در آن نباشد شكر در مقابل نعمتها و صبر و شكیبائى در برابر سختى ها است .
قال علیه السلام : یَابْنَ آدَمٍ، لَمْ تَزَلْ فى هَدْمِ عُمْرِكَ مُنْذُ سَقَطْتَ مِنْ بَطْنِ اُمِّكَ، فَخُذْ مِمّا فى یَدَیْكَ لِما بَیْنَ یَدَیْكَ.
فرمود: اى فرزند آدم از موقعى كه به دنیا آمده اى در حال گذراندن عمرت هستى ، پس از آنچه دارى براى آینده ات (قبر و قیامت ) ذخیره نما.
قال علیه السلام : إنَّ مَنْ خَوَفَّكَ حَتّى تَبْلُغَ الاْ مْنَ، خَیْرٌ مِمَّنْ یُؤْمِنْكَ حَتّى تَلْتَقِى الْخَوْفَ.
فرمود: همانا كسى تو را در برابر عیبها و كم بودها هشدار دهد تا آگاه و بیدار شوى ، بهتر است از آن كسى كه فقط تو را تعریف و تمجید كند تا بر عیبهایت افزوده گردد.
قال علیه السلام : القَریبُ مَنْ قَرَّبَتْهُ الْمَوَدَّةُ وَإنْ بَعُدَ نَسَبُهُ، وَالْبَعیدُ مَنْ باعَدَتْهُ الْمَوَدَّةُ وَإنْ قَرُبُ نَسَبُهُ.
فرمود : بهترین دوست نزدیك به انسان آن كسى است كه در تمام حالات دلسوز و با محبّت باشد گرچه خویشاوندى نزدیك نداشته باشد.
و بیگانه ترین افراد كسى است كه از محبّت و دلسوزى بعید باشد گر چه از نزدیك ترین خویشاوندان باشد.
وَسُئِلَ عَنِ الْمُرُوَّةِ؟ فَقالَ علیه السلام : شُحُّ الرَّجُلِ عَلى دینِهِ، وَإ صْلاحُهُ مالَهُ، وَقِیامُهُ بِالْحُقُوقِ.
از حضرت سلام اللّه علیه پیرامون مُروّت و جوانمردى سؤ ال شد، فرمود:
جوانمرد كسى است كه در نگهدارى دین و عمل به آن تلاش نماید، در اصلاح اموال و ثروت خود همّت گمارد، و در رعایت حقوق طبقات مختلف پا بر جا باشد.
قال علیه السلام : عَجِبْتُ لِمَنْ یُفَكِّرُ فى مَاءكُولِهِ كَیْفَ لایُفَكِّرُ فى مَعْقُولِهِ، فَیَجْنِبُ بَطْنَهُ ما یُؤْذیهِ، وَیُوَدِّعُ صَدْرَهُ ما یُرْدیهِ.
فرمود: تعجّب مى كنم از كسى كه در فكر خوراك وتغذیه جسم و بدن هست ولى درباره تغذیه معنوى روحى خود نمى اندیشد، پس از غذاهاى فاسد شده و خراب دورى مى كند.
و عقل و قلب و روح خود را كارى ندارد هر چه و هر مطلب و برنامه اى به هر شكل ونوعى باشد استفاده مى كند .
قال علیه السلام : غَسْلُ الْیَدَیْنِ قَبْلَ الطَّعامِ یُنْفِى الْفَقْرَ، وَبَعْدَهُ یُنْفِى الْهَمَّ.
فرمود: شستن دستها قبل از طعام فقر و تنگدسى را مى زداید و بعد از آن ناراحتى ها و آفات را از بین مى برد.
قال علیه السلام : حُسْنُ السُّؤ الِ نِصْفُ الْعِلْمِ.
فرمود: كسى كه عادت سؤال و حالت پرس و جو دارد مثل آن است كه نصف علم ها را فرا گرفته باشد.
قال علیه السلام : إ نّ الْحِلْمَ زینَةٌ، وَالْوَفاءَ مُرُوَّةٌ، وَالْعَجَلةَ سَفَهٌ.
فرمود: صبر و شكیبائى زینت شخص ، وفاى به عهد علامت جوانمردى ، و عجله و شتابزدگى (در كارها بدون اندیشه ) دلیل بى خردى مى باشد.
قال علیه السلام : مَنِ اسْتَخَفَّ بِإْخوانِهِ فَسَدَتْ مُرُوَّتُهُ.
فرمود: كسى كه دوستان و برادرانش را سبك شمارد و نسبت به آنها بى اعتناء باشد، مروّت و جوانمردیش فاسد گشته است .
قال علیه السلام : إ نّما یَجْزى الْعِبادُ یَوْمَ الْقِیامَةِ عَلى قَدْرِ عُقُولِهِمْ.
فرمود: همانا در روز قیامت بندگان به مقدار عقل و درك و شعورشان مجازات مى شوند.
قال علیه السلام :إنَّ النّاسَ عَبیدُ الْمالِ، وَالدّینُ لَعِبُ عَلى اءلْسِنَتِهِمْ، یُحیطوُنَهُ مادَرَتْ بِهِ مَعایِشُهُمْ، فَإذا مُحِّصَ لِلاْ بْتِلاءِ قَلَّ الدَّیّانُونَ.
فرمود: همانا مردم اسیر و بنده دنیا و اموال آن هستند، و دین را وسیله رسیدن به اءهداف خود قرار داده اند و به هر نوعى كه زندگى آنها تاءمین شود حركت مى كنند. بنابر این هنگامى كه در بوته آزمایش درآیند، دینداران اندك خواهند شد.
قال علیه السلام : اءلْمِزاحُ یَاءْكُلُ الْهَیْبَةَ، وَقَدْ اءكْثَرَ مِنَ الْهَیْبَةِ الصّامِت :
فرمود: مزاح و شوخى هاى زیاد و بیجا شخصیّت و وقار انسان را از بین مى برد، و چه بسا افراد ساكت داراى شخصیّت و وقار عظیمى باشند.
قال علیه السلام : اءللُؤْمُ اءنْ لا تَشْكُرِ النِّعْمَةَ.
فرمود: از علائم پستى شخص ، شكر نكردن از ولى نعمت است .
قال علیه السلام : لَقَضاءُ حاجَةِ اءخٍ لى فِى اللّهِ اءحَبُّ مِنْ إ عْتِكافِ شَهْرٍ.
فرمود: هر آینه برآوردن حاجت و رفع مشكل برادرم ، از یك ماه اعتكاف ، در مسجد و عبادت مستحبّى نزد من بهتر و محبوبتر است .
قال علیه السلام : إنَّ الدُّنْیا فى حَلالِها حِسابٌ، وَفى حَرامِها عِقابٌ، وَفِى الشُّبَهاتِ عِتابٌ، فَاءنْزِلِ الدُّنْیا بِمَنْزَلَةِ المیتَةِ، خُذْمِنْهامایَكْفیكَ.
فرمود: چیزهاى دنیا اگر حلال باشد حساب و بررسى مى شود و اگر از حرام به دست آید عذاب و عقاب دارد و اگر حلال و حرام آن معلوم نباشد سختى و ناراحتى خواهد داشت . پس باید دنیا (و موجوداتش ) را همچون میته و مردارى به شناسى كه به مقدار نیاز و اضطرار از آن استفاده كنى .
قال علیه السلام : اكْیَسُ الْكَیِّسِ التُّقى ، وَ اءحْمَقُ الْحُمْقِ الْفُجُورَ، الْكَریمُ هُوَ التَّبَرُّعُ قَبْلَ السُّؤالِ.
فرمود: زیركترین و هوشیارترین افراد، شخص با تقوا و پرهیزكار مى باشد. اءحمق و نادان ترین افراد، كسى است كه تبه كار و اهل معصیت باشد. گرامى ترین افراد و با شخصیّت ، آن كسى است كه به نیازمندان پیش اظهار نیاز، كمك نماید.
امام حسن علیه السلام : لایغش العاقل من استنصحه
خردمند به کسى که از او نصیحت مى خواهد، خیانت نمى کند. (تحف العقول ص ۱۶۶)
امام حسن علیه السلام : ان لکل صائم عند فطوره دعوة مستجابة فاذا کان اول لقمة فقل : بسم الله اللهم یاواسع المغفرة اغفر لی. هر روزه داری هنگام افطار یک دعای اجابت شده دارد . پس در اولین لقمه افطار بگو: به نام خدا ، ای خدایی که آمرزش تو فراگیر و وسیع است ، مرا ببخش . (اقبال الاعمال ، ص 116)
امام حسن علیه السلام : الخَیرُ الَذی لَا شَرَّ فیه ، الشُّکرُ مَع النِعمَة و الصَبرُ عَلی النازلة
خیری که هیچ شری در آن نیست ، شکر بر نعمت و صبر بر مصیبت و ناگواری است .
(تحف العقول ، ص 237)

bab70

کاربر

ارسالها: 164

#36 Posted: 7 Apr 2012 09:46

جالبه یه سررسید دارم بالای صفحاتش حدیث نوشته
یدونش واسم جالب بود،ببینید این آخوندا چجوری میخوان خودشونو ببرن بالا و عوام فریبی کنن،نوشته بود امام کاظم گفته بهشت هشت در دارد و یکی از آنها مخصوص اهل شیعیان قم است
قرآن میگه بهشت هفت در داره اونوقت به استناد حدیث جعلی آخوندا هشت در داره که یکیش مخصوص شیعیان قمه،واقعا متاسفم

julien

کاربر

ارسالها: 1373

#37 Posted: 20 Jul 2012 08:12

زنان در حدیث

حضرت محمد فرمود:

زنان عورتند و بيهوده گفتار؛ چون عورتند در خانه ها پنهانشان كنيد و گفتار بيهوده آنان را با سكوت خود چاره كنيد. (بحارالانوار، علامه مجلسی)

- حضرت محمد فرمود:

هرگاه زنی از جايی كه نشسته برخيزد، مردی آنجا ننشيند مگر زمانی كه سرد شود. (وسائل الشيعه، شيخ حر عاملی)

حضرت علی فرمود :

 زن كژدمی است شيرين گز. (نهج البلاغه)

حضرت علی فرمود :

تمام زن شر است و بدتر از همه آنكه از بودنش گريزی نيست. (نهج البلاغه)

حضرت محمد فرمود:

زنان را با چوب تأديب نكنيد، بلكه با گرسنگی و برهنگی تأديب كنيد تا در دنيا و آخرت راحت باشيد . (بحارالانوار، علامه مجلسی)

حضرت علی فرمود :

از زنان بد بپرهيزيد و از زنان نيك هم برحذر باشيد و در كارهای نيكو از آنان پيروی نكنيد تا در كارهای زشت از شما پيروی نخواهند. (نهج البلاغه)

حضرت محمد فرمود:

اگر امر می كردم كه كسی برای غير خدا سجده كند، هر آينه میگفتم كه زنان برای شوهران سجده كنند. (حلية المتقين، علامه مجلسی)

حضرت صادق فرمود:

خوبی زن آن است كه مهرش كم باشد و زاييدنش آسان باشد و شومی زن آن است كه مهرش گران و زاييدنش دشوار باشد. (حلية المتقين، علامه مجلسی)

از حضرت صادق منقول است:

زن به منزله قلاده ای است كه در گردن خود می افكنی؛ پس ببين كه چگونه قلاده برای خود می گيری. (حلية المتقين، علامه مجلسی)

در حديث منقول است:

كه حضرت محمد چون به خواستگاری زنی می فرستاد، می فرمود گردنش را بو كنند كه خوشبو باشد و غوزك پايش پر گوشت باشد. (حلية المتقين، علامه مجلسی)

از امام رضا منقول است:

از سعادت آدمی است كه زن سفيدی داشته باشد. (حلية المتقين، علامه مجلسی)

از حضرت امام محمد باقر و امام جعفر صادق منقول است:

حق تعالی برای زنان غيرت جايز نداشته است و از برای مردان غيرت قرار داده است، زيرا كه از برای مردان چهار زن و از متعه و كنيز آنچه خواهد، حلال گردانيده است و از برای زن به غير از يك شوهر حلال نكرده است. (حلية المتقين، علامه مجلسی)

حضرت محمد فرمود:

بهترين زنان، زنی است كه وقتی خشمگين شود يا شوهرش بر او خشم گيرد، به شوهرش بگويد: دستم را در دست تو می گذارم و خواب را به چشمم راه نمی دهم تا وقتی از من راضی شوی. (بحارالانوار، علامه مجلسی)

امام صادق فرمود:

علی بن الحسين چنين بود كه هرگاه شوهر دختر يا شوهر خواهرش نزد او می آمد، عبايش را پهن می كرد و او را می نشانيد، سپس می فرمود:« مرحبا به كسی كه زحمت را برداشت و عورت را حفظ كرد». (وسائل الشيعه، شيخ حر عاملی)

حضرت علی فرمود:

اما نقصان ایمان آنان بازنشستگی ایشان از نماز و روزه در روزهای حیضشان می باشد ، و اما نقصان خردشان همانا گواهی دوزن که مانند گواهی یک مرد میباشد ، و اما نقصان بختشان در این است که میراثشان نصف میراث مردان است. بنابراین بکوشید که از زنان بد پرهیز کنید و از خوبان آنها بر حذر باشید ، و اگر شما را به کار نیکی فرا بخوانند از آنان اطاعت نکنید تا مبادا طمع ورزند ، و به کارهای زشت وادارتان سازند . (نهج البلاغه صفحه 454)

حضرت علی فرمود :

زن عقربی است که همنشینی با او شیرین و دلچسب است .(نهج البلاغه صفحه 469)

- حضرت علی فرمود :

غیرت نشان دادن زن کفر است و غیرت نشان دادن من ایمان است .(نهج البلاغه صفحه 484)

حضرت علی فرمود :

جهاد زن سازگاری با شوهر و اطاعت از اوست .(نهج البلاغه صفحه 489)

- حضرت علی فرمود :

بهترین خصلتهای زنان که تکبر و ترس و بخل است ، نکوهیده ترین خصلتهای مردان بشمار می رود .(نهج البلاغه صفحه 507)

ویرایش شده توسط: julien

julien

کاربر

ارسالها: 1373

#38 Posted: 27 Jul 2012 09:16

به سند معتبر دیگر منقول است که روزی امام حسین داخل بیت الخلاء شدند لقمه نانی دیدند که افتاده است، برداشتند و به غلامی از غلامان خود دادند و فرمودند که هرگاه بیرون آیم این را به من ده. پس چون بیرون آمدند پرسیدند که چه شد لقمه نان؟ گفت: خورد: فرمود که تو را آزاد نمودم از برای خدا. شخصی پرسید که سبب آزاد نمودن غلام چه بود؟ حضرت فرمود که از جدم رسول خدا شنیدم که هر که لقمه ای بیابد و آن را پاک کند یا بشوید پس بخورد آن را، در شکمش قرار نگیرد مگر آن که خدا او را از آتش جهنم آزاد گرداند، و من نمیخواهم در بندگی بدارم کسی را که خدا از آتش جهنم آزاد گردانیده.

حلیه المقتین، علامه مجلسی، باب آداب زفاف و مجامعت.

ابراهيم پسر هاشم از علي پسر مهبد از حسين پسر خالد از ابي حسن علي ابن موسي الرضا نقل كند كه فرمودند: نگاه كردن به ذريه ما اهل بيت عبادت است. گفتند اي فرزند رسول خدا! آيا نگاه كردن ما به امامان از شما عبادت است، يا نكاه كردن به همه اولاد پيامبر ؟ فزمود: نگاه كردن به همه اولاد پيامبر عبادت است.

امالی شیخ صدوق، برگ 467

julien

کاربر

ارسالها: 1373

#39 Posted: 31 Jul 2012 06:38

ﻣﻌﺎﻭﻳﺔ ﺑﻦ ﻋﻤﺎﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ »ﻧﺰﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ
ﺷﺪﻧﺪ، ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭘﺮﻧﺪﻩﺍﻯ ﺗﻴﺰ ﭼﻨﮓ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ
ﻛﻌﺒﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻛﺒﻮﺗﺮﺍﻥ ﺣﺮﻡ
ﺑﺮ ﺍﻭ ﻧﻤﻴﮕﺬﺭﺩ، ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻨﻘﺎﺭ
ﻭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﻰ ﺯﻧﺪ. ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻡ ﺍﻓﻜﻨﻴﺪ ﻭ
ﺑﻜﺸﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﺍﻟﺤﺎﺩ ﺷﺪﻩ
ﺍﺳﺖ.

ﻣﻦ ﻻ ﻳﺤﻀﺮﻩ ﺍﻟﻔﻘﻴﻪ، ﺷﻴﺦ ﺻﺪﻭﻕ،
ﻣﺘﺮﺟﻢ: ﻋﻠﻰ ﺍﻛﺒﺮ ﻏﻔﺎﺭﻯ، ﻧﺸﺮ ﺻﺪﻭﻕ،
ﭺ: ﺍﻭﻝ،1367 ﺵ.ﺝ3،ﺑﺮﮒ:108

محمد بن مسلم گويد: روزى خدمت امام باقر عليه السلام بودم كه يك جفت قمرى آمدند و روى ديوار نشسته طبق مرسوم خود بانگ مى كردند، و امام باقر عليه السلام ساعتى به آنها پاسخ مى گفت ، سپس آماده پريدن گشتند، و چون روى ديوار ديگرى پريدند، قمرى نر يكساعت بر قمرى ماده بانگ مى كرد، سپس آماده پريدن شدند، من عرض كردم : قربانت گردم ، داستان اين پرندگان چه بود؟ فرمود: اى پسر مسلم هر پرنده و چاپار و جاندارى را كه خدا آفريده است نسبت بما شنواتر و فرمانبردارتر از انسانست ، اين قمرى بماده خود بدگمان شده و او سوگند ياد كرده بود كه نكرده است و گفته بود بداورى محمد بن على راضى هستى ؟ پس هر دو بداورى من راضى گشته و من بقمرى نر گفتم : كه نسبت بماده خود ستم كرده ئى او تصديقش كرد.

اصول كافى جلد 2 صفحه 375 روايت 4

محمد پیش از مرگ به علی وصیت میکند:

\»…چون بمیرم عورت مرا بپوشان که هرکه بعورت من نظر کند کور میشود پس بمنزل خود مراجعت نمود و مرض آنحضرت شدید شد و بعد از سه روز بمسجد آمد عصابه بر سر بسته و بدست راست بر دوش امیر المومنین (ع) و بدست چپ بر دوش فضل بن عباس تکیه فرمود…\»

منتهی الآمال، زندگانی چهارده معصوم علیه السلام، تالیف حاج شیخ عباس قمی، نوبت چاپ 1371، چاپخانه احمدی، برگ 125، در بخش \»در بیان وصیت نمودن آنحضرت اصحابرا\» [/b]

مكارم الأخلاق : پيامبر فرمود :
« آيا مي خواهيد بهترين زنان را به شما معرفي كنم ؟ »
گفتند : آري يا رسول الله !
فرمود : « بهترين زنان كساني هستند كه بچه زياد مي آورند و با عاطفه و محبت و عفيف و پوشيده هستند ، در خانواده اش عزيز و محترم و براي شوهر متواضع و فروتن مي باشد ، شوخ و اهل مزاح است و نسبت به مردان پوشيده و خوددار مي باشد ، به سخن شوهر گوش فرا مي دهد و فرمانبرداري مي نمايد ، در خلوت خودش را براي همسرش مي آرايد و چون مردان ترك زينت نمي كند . »

ویرایش شده توسط: julien

julien

کاربر

ارسالها: 1373

#40 Posted: 31 Jul 2012 06:44

ﻃﺐ ﺍﻟﺮﺿﺎ » : ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺷﺐ ، ﭼﻪ
ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ، ﺑﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﻜﻲ
ﻣﻜﻦ ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺷﺐ ﻣﻌﺪﻩ ﻭ ﻋﺮﻭﻕ
ﭘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﺠﺎﻣﻌﺖ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ
ﺍﺳﺖ . ﺟﻤﺎﻉ ﺑﺎ ﺷﻜﻢ ﭘﺮ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺷﺐ
ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻫﺎﻱ ﻗﻮﻟﻨﺞ ، ﻓﺎﻟﺞ ، ﻟﻘﻮﻩ ،
ﻧﻘﺮﺱ، ﺳﻨﮓ ﻛﻠﻴﻪ ، ﺗﻘﻄﻴﺮ ﺑﻮﻝ ، ﺑﺎﺩ
ﻓﺘﻖ ، ﺿﻌﻒ ﭼﺸﻢ ﻭ ﻛﻢ ﺳﻮﻳﻲ ﺁﻥ ﻣﻲ
ﺷﻮﺩ .
ﭘﺲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ
ﺩﺍﺷﺘﻲ ، ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺁﺧﺮ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ
ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﻫﻲ . ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺪﻥ
ﺻﻼﺣﻴﺘﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻧﺴﻞ
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺎﻳﻪ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻘﻞ
ﻣﻮﻟﻮﺩ ) ﻳﻌﻨﻲ ﻓﺮﺯﻧﺪﻱ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﺪ

ﮔﺮﻃﺐ ﺍﻻﺋﻤﻪ :

ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
» ﻣﻜﺮﻭﻩ ﺍﺳﺖ ﺟﻤﺎﻉ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻴﺎﻥ ﻃﻠﻮﻉ
ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﺮﻭﺭﻓﺘﻦ
ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺗﺎ ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﺷﺪﻥ ﺳﺮﺧﻲ ﻃﺮﻑ
ﻣﻐﺮﺏ ؛ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻱ ﻛﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ
ﺑﮕﻴﺮﺩ ) ﺧﺴﻮﻑ ( ﻭ ﺩﺭ ﺷﺒﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻩ
ﺑﮕﻴﺮﺩ )ﻛﺴﻮﻑ( ﻭ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺯﻱ ﻛﻪ
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﺩ ﺳﻴﺎﻩ ﻳﺎ ﺑﺎﺩ ﺳﺮﺥ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﺩ ﺯﺭﺩ
ﺣﺎﺩﺙ ﺷﻮﺩ . ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻗﺎﺕ
ﺟﻤﺎﻉ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﺯﻧﺪﻱ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﺳﺪ ،
ﭼﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ
ﺑﺒﻴﻨﺪ ، ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﻳﺪ ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻏﻀﺐ
ﺍﻟﻬﻲ ﺭﺍ ﺳﻬﻞ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﻧﺪ

فروع کافی : امام صادق (ع) فرمود : « چیزی نیست که ملائکه را حاضر کند ، مگر آن که مرد با حرص و ولع با همسر خویش بازی و خوش طبعی نماید . » یعنی در این وقت است که ملائکه حضور پیدا می کنند . )

ویرایش شده توسط: julien

صفحه 4 از 7: « پیشین 1 2 3 4 5 6 7 پسین »

مذهب /

گلچینی از احادیث گوهر بار ائمه اطهار! (قضاوت با شما)

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا