صفحه 47 از 48: « پیشین 1 ... 45 46 47 48 پسین »

Fatemeh Zahras Martyrdom | شهادت زهرا: بزرگترین دروغ تاریخ

rostam91

کاربر

ارسالها: 1509

#461 Posted: 11 May 2014 17:58

جواب كوبنده در مورد شبهه ازدواج ام كلثوم با عمر رضی الله عنه (5)

ازدواج عمر با ام كلثوم يا با حضرت زينب! اختلاف و تناقض در روايات اهل سنت به حدى است كه خودشان هم نمى‌دانند عمر با كدام دختر امير مؤمنان عليه السلام ازدواج كرده است. عبد الحى كتانى اعتقاد دارد كه عمر با حضرت زينب سلام الله عليها ازدواج كرده است!!!
کتاني در نظام الحکومة اينگونه مينويسد:
مختار كنتى به نقل از دميرى مى‌نويسد: بزرگترين مهريه‌اى كه تاكنون شنيده‌ايم،‌ مهريه‌اى بود كه عمر براى ازدواج با زينب دختر علي قرار داد(صداق عمر لما تزوج زينب بنت علي)،‌...
جواب:
اولاً:شيخ کتاني متوفي 1382 هستند و در اين مورد سخن ايشان حجت نيست.
دوماً:همانطور که قبلاً نيز در بحث مقدار مهريه حضرت ام کلثوم گفتيم،مرجع ايشان،کتاب حافظ الدميري است.
و ما با مراجعه به کتاب شيخ دميري اين جمله را در آن مي يابيم:

وتزوج عمر أم كلثوم بنت علي رضي الله عنه، وأصدقها أربعين ألف درهم1
و حضرت عمر رضي الله عنه با ام کلثوم دختر علي رضي الله عنه با مهريه 40000 درهم ازدواج کرد.
پس منظور شيخ کتاني همان ام کلثوم دختر فاطمه بوده که به تصريح بزرگترين علماي اهل تشيع نام او زينب صغري بوده است.(همانطور که قبلاً از طبرسي و شيخ مفيد و... نقل شد)

محور چهارم: اهانت به ناموس رسول خدا!
اهل سنت براي اين‌كه ازدواج عمر و ام كلثوم را ثابت كنند، روايات ساختگي فراواني را نقل كرده‌اند كه از شنيدن و خواندن آن‌ها عرق شرم از پيشاني‌انسان جاري مي‌شود.
ما از اهل سنت مي‌پرسيم: اثبات حسن روابط به چه قيمتي؟ آيا اين قدر ارزش دارد كه چنين رواياتي جعل و چنين تعابير زشت و زننده‌اي مطرح كنند؟
ازدواج ام كلثوم با عمر عوارضي دارد كه كمترين عارضه آن خيانت به ناموس رسول خدا است، آيا شما اين عوارض را مي‌پذيريد؟
ابن عبد البر مي‌گويد: عمر به علي ( عليه السلام ) گفت: ام كلثوم را به همسري من در بياور، من مي‌خواهم به وسيله اين ازدواج به كرامتي برسم كه احدي نرسيده است. امام گفت: من او را نزد تو مي‌فرستم، اگر رضايتش را جلب كردي، او را به عقدت درمي‌آورم ـ گر چه ام كلثوم به خاطر خردسال بودن بهانه ‌آورد ـ امام (عليه السلام) ام كلثوم را به همراه پارچه‌اي نزد عمر فرستاد و به او گفت: از جانب من به عمر بگو، اين پارچه‌اي است كه به تو گفته بودم، ام كلثوم نيز سخن امام را به عمر رساند. عمر گفت: به پدرت از جانب من بگو، من راضي شدم خدا از تو راضي باشد. بعد عمر دستش را بر ساق ام كلثوم نهاد و آن را برهنه كرد. ام كلثوم گفت: چرا چنين مي‌كني؟ اگر خليفه نبودي، دماغت را مي‌شكستم. بعد نزد پدرش رفت و او را از عمل عمر خبردار كرد و گفت: مرا به نزد پير مرد بدي فرستادي.
همچنين خطيب بغدادي در كتاب تاريخ بغداد زشت‌ترين تعبيرات را به كار برده و در حقيقت تهمت زشتي را به امير المؤمنين عليه السلام مي‌زند:
علي (عليه السلام) دخترش را آرايش كرد و نزد عمر فرستاد، عمر وقتي او را ديد، به سوي او آمد و ساق پاي او را گرفت و به او گفت: به پدرت بگو، راضي شدم، راضي شدم، راضي شدم. و ام كلثوم نزد پدرش آمد، امام از او سؤال كرد: عمر به تو چه گفت: ام كلثوم عرض كرد: مرا صدا زد، و بوسيد !، وقتي كه بلند شدم، ساق پايم را گرفت ! گفت: از جانب من به پدرت بگو، راضي شدم.
ما به جعلي بودن اين روايات يقين داريم ؛ اما از آن‌جايي كه بزرگترين علماي اهل سنت اين مطالب را مطرح كرده‌اند، از آن‌ها مي‌پرسيم:
آيا سزاوار است كه به امير المؤمنين عليه السلام چنين نسبت‌هاي ناروايي داده شود؟ آيا آن حضرت دخترش را قبل از ازدواج و محرميت به چنين ديدار شرم آورى مى فرستد؟
چگونه است كه يك دختر خردسال زشتي چنين عملي را درك مى كند ؛ اما خليفه مسلمين آن را درك نمى كند؟
آيا سزاوار است كه خليفه رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) چنين عمل زشتي را انجام دهد؟ و آيا چنين كسي مي‌تواند خلق خدا را به صراط مستقيم الهي هدايت كند؟ اگر كسي با خواهر شما، دختر شما و يا حتي مادر شما ( نه با ناموس رسول خدا ) چنين عمل زشتي را انجام مي‌داد، چه نظري در باره وي پيدا مي‌كرديد؟ اگر اين عمل را نمي‌پسنديد، چرا آن را در حق ناموس رسول خدا نقل مي‌كنيد؟
جواب:
اين قسمت را از کتاب "فرار از واقعيت تا کي" نقل ميکنم که مولف محترم (مجيب شاهوزهي) به خوبي آن را جواب گفته اند:
در اينجا رفع يک اشتباه که داراي نوعيت علمي است لازم است ترجمه عبارات را هم مصلحتاٌ نمي توان نوشت بنا براين خوانندگان عزيز رنجيده خاطر نشوند.
در بعضي روايات منسوب به امام محمد باقر يک واقعه رفتن ام کلثوم به خانه عمر فاروق نقل شده که طعن کنندگان حضرت فاروق اعظم يک طعن بزرگ را اضافه کرده اند؛ گر چه ضمناٌ عزت و وقار حضرت علي و دخترانش نيز زير سؤال مي‌رود و خدشه دار مي گردد، ليکن بي اعتنا به اين نکته بي پروا بغض و عداوت باطني خودشان را در شکل عبارات زشت اظهار کرده اند.
در مورد اين روايات چند تبصره ي مفيد خدمت خوانندگان بدين شرح معروض مي دارم:
اول: در ميان محدثان اين امر متداول است که پس از ملاحظه ي يک واقعه در مرويات متعدد به اصل حقيقت پي مي برند. از اين روش فراز و نشيب و کم و زياد "اصل چيز عيان خواهد شد".
با بکار بردن اين روش ارزيابي حديثي در مسأله ي بالا، روشن مي شود که از طرف راويان در اينجا ادراج في الرواية صورت گرفته است. اگر براي اين امر نياز به قرينه هست، پس در روايت طبقات ابن سعد (متوفي 230 تا 235 هجري) تذکره ي ام کلثوم رضي الله عنها بنت علي مرتضي رضي الله عنه موجود است، مي توان به آن مراجعه کرد. در اينجا فقط قسمت ضروري آن بيان مي شود که اصل واقعه از آن خوب واضح مي شود:
"... فأمر بها علي رضي الله عنه فصنّعت ثم امر ببرد فطواه و قال انطلقي بهذا الي امير المومنين فقولي ارسلني ابي يقرأک السلام و يقول ان رضيت البرد فامسکه و ان سخطه فرده. فلما اتت عمر (رض) قال: بارک فيکِ و في ابيکِ، قد رضينا. قال فرجعت الي ابيها فقالت: ما نشر البرد و لا نظر الاّ اليّ. فزوجها اياه فولدت له غلاما يقال له زيد" (طبقات ابن سعد: 8 / 304 - چاپ ليدن يورپ)
در پرتو اين روايات معلوم مي شود که اصل ماجرا فقط همين قدر بوده که در اين روايت بيان شده است و اين واقعه را اگر کسي در صورت الفاظ زشت و منکر در جاي ديگر بيان کرده، بايد دانست که چيزي جز اضافات از طرف راويان آن نيست.
دوم: تمام روايات مبين اين واقعه که در آن ها تعبير زشت ديده مي شود، از نظر سند منقطع و در متن شاذ هستند که به محمد باقر عليه السلام منسوب شده اند. در مقابل، رواياتي که ما براي اثبات اصل مسأله ياد آور شديم نيز از امام محمد باقر عليه السلام مروي هستند که در آنها بطور کلي الفاظ منکر و عنوان زشت وجود ندارد.
پس در اين صورت ملحوظ داشتن آن ضابطه که براي اين گونه مواقع نوشته اند، لازم است.
ابن حجر مکي هيثمي در کتاب خودش "الزواجر عن اقتراف الکبائر" (ص: 28، تحت عنوان "الکبيرة الاولي" باب الاول "في الکبائر الباطنة") و نيز علامه ابن عابدين شامي در "رد المحتار حاشية دّر المختار" ( ج: 3 / باب: المرتدين) اين قاعده را چنين نوشته اند:
"واذا اختلف کلام الإمام، فيوخد بما وافق الادلة الظاهرة و يعرض عما خالفها"
(هنگامي که در کلام امامي اختلاف ديده شد، پس آن قول که لايق و مناسب ديانت و امانت و تقواي بزرگان است، قابل قبول خواهد بود و آن چه که معارض با شأن ايشان است، شايسته ي اعراض و اغماض و طرد است.)
سوم: علماي اصول حديث ضابطه اي بيان فرموده اند که هنگام متقابل و معارض شدن روايات، آن را ملحوظ مي دارند و آن اينست:
"روايتي که موافق عقل و عادت باشد، سزاوار قبول کردن است و روايتي که با عقل و عادت موافق نباشد و بلکه بر عکس آن باشد، قابل اعتنا نخواهد شد." عبارت زير را در اين قاعده ي اصولي ملاحظه فرماييد:
"ومنها قرينهٌ في المرويٌ کمخالفتهِ لمقتضي العقل بحيث لا يقبل التأويل ويلحق بما يدفعه الحسّ والمشاهدة او العادة وکمنافاته لدلالة الکتاب القطعية او السنّة المتواترة او الاجماع القطعي"
(تنزيه الشريعة المرفوعة، از علي بن محمد عراق کناني، متوفي 963، ص: 6 - چاپ مصر - منقول از کتاب "رحماء بينهم: 2: 220")

چهارم: در گذشته بيان شد که آن روايات که در آن ها الفاظ منکر وجود دارد و به امام محمد باقر عليه السلام منسوب هستند و مجتهدان شيعه به وسيله ي روايات معتبر و مستند ثابت کرده اند که در مرويات امام محمد باقر عليه السلام چيزهايي که او بيان کرده، تدليس و تخطيط شده و به جانب او منسوب شده اند و بدين طريق بر او افتراء شده است؛ چنان که در "رجال کشي" و "تنقيح المقال مامقاني" آمده است:
"عن الصادق عليه السلام انّ لکل رجل منّا يکذب عليه وعنه انّ المغيرة بن سعيدٍ دسَّ في کتب اصحاب ابي احاديث لم يحدّث بها ابي فاتقوالله و لا يقبلوا علينا ما خالف قول ربنا و سنّة نبينا".

(رجال کشي:146- چاپ بمبي+ تذکره ي مغيره:195-چاپ جديدتهران+تنقيح المقال از عبدالله مامقاني:174/ المقام الثالث من المقدمة).
براي عاقلان جواب اين سوال روشن است که وقايعي که در خانه پيش بيايد توسط چه کسي در خانه افشا مي شود؟ چون اين کار به دو طريق ممکن است صورت گيرد. مثلاً در اين مورد يا توسط ام کلثوم رضي الله عنها افشا شده است و يا عمر فاروق رضي الله عنه؛ اما بدون شک اين افشا از اين دو بزرگوار صورت نگرفته است، زيرا خلاف فهم و قياس و عادت و شرافت شرافتمندان است! (فتدبّر) لذا اين روايت بنا بر متضاد بودن با قياس و عادت، بي اصل ثابت شده و قابل رد است.
کم من قصة اخترعوها وکم من وقاحة نسبوها اليه وإنه بريئ منها والقرآن يشهد بدينهم وديانتهم وصلاحهم.
پنجم: علي سبيل التنزل بايد گفت: فرضاً وتقديرا - بنا بر گمان طعن کنندگان - اگر اين قصه را شخصي قبول هم بکند پس مي تواند در جواب طاعنين بگويد:
"اين گناهي است که در شهر شما نيز مي کنند." يعني سرزدن اين نوع کارها را علمايتان (علماي اهل تشيع) از خود جناب مستطاب علي مرتضي رضي الله عنه هم با جرأت بيان کرده اند. عالم مشهور دنياي شيعي، عبدالله بن جعفر حميري در تصنيف خود "قرب الاسناد" (ص: 49 / تحت مرويات الحسن بن علوان - چاپ تهران) مي نويسد:
"... عن جعفر عن ابيه عليه السلام عن علي عليه السلام انه کان اذا أراد ان يبتاع الجارية، يکشف عن ساقها فينطر اليها." !!!
حالا دوستان شيعه اختيار دارند براي دفاع از حيثيت علي مرتضي عليه السلام هر جوابي را که دوست دارند، مرتب فرمايند و بدانند که همان جواب دوستان شيعه بعينه جواب ما از طرف عمربن خطاب رضي الله عنه به طاعنين او است.
نزد ما اهل سنت نه آن سخن صحيح است که دوستان بر علي مرتضي رضي الله عنه تراشيده اند و نه اين واقعه که بر فاروق اعظم رضي الله عنه اختراع کرده اند. البته اين همه تجويزات براي داغ دار کردن چادر بي داغ ِ ورع و تقواي اين بزرگواران رضوان الله عليهم اجمعين است. خداوند متعال به همه عمل کردن بر "خذ ما صفا ودع ما کدر " را نصيب فرمايد. آمين.
*******
جواب کافي و وافي وشافي استاد مجيب شاهوزهي را خوانديد،بنده نيز چند بند اضافه ميکنم که (در صورت صحت اين روايات رکيک،) در روايات اينچنين ميخوانيم: زماني که ام کلثوم به خانه، نزد پدر بازگشت و ماجرا را گفت.. حضرت علي عليه السلام در جواب فرمود: يا بنية فإنه زوجك = اي فرزندم او همسر توست!!
و باز هم در روايت خوانديم که حضرت عمر رضي الله عنه خواست تا ام کلثوم را نزد او بفرستد تا ببيند که آيا واقعاً کم سن است يا خير! و ازدواجي صورت نگرفته بود.
سوال:چگونه حضرت علي عليه السلام در جواب دخترش ميگويد: او شوهر تو است؟ اگر آن وقت که به خانه حضرت عمر وارد شده بود،به عقد حضرت عمر عليه السلام در آمده بود که به کل طعنها بر باد ميروند!چون حضرت عمر با همسر خود چنين رفتاري را کرده و اگر بگوييد: نه تا آن زمان ازدواج صورت نگرفته بود(که صحيح هم همين است) ميگوييم: پس چرا حضرت علي عليه السلام به دخترش چيز ديگري گفت!.. اين تناقض به چه معناست؟ جز به معني کذب بودن اين روايات؟
اگر هم بگوييد چرا علماي اهل سنت اين روايت را در کتابهايشان نقل ميکنند ميگوييم به همان دليلي که شما روايتي اينچنيني را نقل ميکنيد:
أبي جعفر عليه السلام قال بينا أمير المؤمنين عليه السلام جالس في المسجد الكوفة وقد احتبا بسيفه والقى ترسه خلف ظهره إذ اتته امرأة تستعدي على زوجها فقضى للزوج عليها فغضبت فقال والله ما هو كما قضيت والله وما تقضى بالسوية ولا تعدل في الرعية ولا قضيتنا عند الله بالمرضية قال فغضب أمير المؤمنين فنظر إليها مليا ثم قال كذبت يا جرية يا بذية يا سلسع يا سلفع يا التي لا تحيض مثل النساء2

1 - حياة الحيوان الكبرى ،دميري ص 482 ،دار الكتب العلمية ، بيروت ، لبنان ، 2003 م
2 -بصائر الدرجات، محمد بن حسن صفار (م290) ص 376 ،منشورات الأعلمي ، طهران؛ الاختصاص ،شيخ مفيد ،ص 302 ،دار المفيد، بيروت و مانند آن در مناقب الامام امير المومنين(ع)، محمد بن سليمان الكوفي ،ج2 ص 561 مجمع إحياء الثقافة الإسلامية - قم ؛ هداية الکبري،حسين بن همدان ،ص 130 ، بيروت و روايت از امام صادق عليه السلام در: الخرائج والجرائح،راوندي ج2 ص 749 مؤسسة الإمام المهدي ، قم

rostam91

کاربر

ارسالها: 1509

#462 Posted: 11 May 2014 18:05

جواب كوبنده در مورد شبهه ازدواج ام كلثوم با عمر رضی الله عنه (5)ادامه

شبهه:محور پنجم: بررسي و تحليل بهانه عمر براي ازدواج:
طبق ادعاى اهل سنت، هنگامى كه خليفه دوم به خواستگارى امّ‌كلثوم رفت، امير مؤمنان عليه السلام خردسال بودن او را بهانه و از پذيرش ازدواج خوددارى كرد؛ اما خليفه دوم اصرار و دليلى آورد كه امير مؤمنان پذيرفت!!!.
عبد الرزاق صنعانى مى‌نويسد:
عمر بن خطاب با امّ‌كلثوم دختر علي بن ابى طالب ازدواج كرد. امّ‌كلثوم دخترى كوچك بود كه با ديگر دختران بازى مى كرد! عمر به نزد ياران خويش آمده و آن‌ها براى او طلب بركت كردند.
عمر گفت: علت ازدواج من به خاطر شور و شوق جوانى نيست! اما از رسول خدا صلي الله عليه وسلم شنيده‌ام كه مى فرمود: هر سبب و نسبى در روز قيامت قطع خواهد شد، مگر سبب و نسب من! و من دوست داشتم كه بين من و پيامبر سبب و نسبى باشد.
در حالى كه به اتفاق شيعه و سنى، رسول خدا صلى الله عليه وآله با دختر عمر ازدواج كرده است و نسب عمر از اين طريق با رسول خدا متصل شده است؛ بنابراين چه دليلى دارد كه دو باره با امّ‌كلثوم ازدواج نمايد.
فرقى نمى‌كند كه شما داماد كسى باشى يا او داماد شما باشد، در هر حال خويشاوندى برقرار مى‌شود و اگر خويشاوندى رسول خدا در قيامت براى كسى فايده داشته باشد، با ازدواج حفصه با رسول خدا محقق شده است.
بنابراين، بهانه خويشاوندى با رسول خدا از طريق ازدواج عمر با امّ‌كلثوم دروغ است و اين سبب مى‌شود كه اصل ازدواج نيز دروغ باشد.
جواب:
اهل سنت ادعايي نکرده اند و اين روايات است که ميگويد:حضرت علي کوچک بودن دخترش را بهانه آورد و البته در بعضي روايات نيز بدون هيچ بحثي دخترش را به ازدواج عمر رضي الله عنه در آورد.
و گويا ايشان منظور حديث را درک نکرده اند! منظور از نسب اين است که سيدنا عمر از خاندان نبوت فرزندي داشته باشد.
محدثين اين حديث را اينگونه شرح داده اند.
المناوي در فيض القدير: (غير نسبي وسببي) النسب بالولادة والسبب بالزواج أصله من السبب وهو الحبل الذي يتوصل به إلى الماء ثم استعير لكل ما يوصل لأي شئ (وصهري) الفرق بينه وبين النسب أن النسب راجع لولادة قريبة لجهة الآباء والصهر من خلطة تشبه القرابة يحدثها التزويج.3
ابن عابدين ميگويد:والنسب بالانتساب و لو بالمصاهرة و الرضاع4
اين شرح اينگونه تاييد ميشود که ميبينيم که شيخ شيعي(بحراني) اينگونه روايت را نقل ميکند:وروى الشيخ في كتاب الأمالي (5) بسنده عن الرضا عليه السلام عن آبائه عليهم السلام عن النبي صلى الله عليه وآله وسلم " قال: كل نسب وصهر منقطع يوم القيامة إلا سببي ونسبي ". 6
ميبينيد که در قسمت اول روايت صهر (دامادي) نوشته و در قسمت دوم نسبي!
و همينطور است که در بعضي روايات اينگونه آمده:كل سبب ونسب وصهر منقطع يوم القيامة إلا سببي ونسبي وصهري7
پس نتيجتاً: حضرت عمر(رض) ميخواسته داماد آن خاندان پاک شود تا از آنها اولادي داشته باشد.
پس ادعاي مدعي و همدستان ايشان خود را به خواب زدن است و ما هم براي بيدار شدن ايشان دعا ميکنيم.
شبهه: [b]محور ششم: مخالفت با سنت رسول خدا:
رد خواستگاري أبو بكر و عمر توسط رسول خدا:
ابن حبان در صحيحش و نسائى در سننش مى‌نويسند:
عبد الله بن بريده از پدرش نقل مى‌كند كه ابوبكر و عمر از فاطمه خواستگارى كردند، پيامبر اسلام صلى الله عليه وآله وسلم به آن‌ها فرمود: فاطمه خردسال است، سپس علي عليه السلام خواستگارى نمود، پيامبر او را به ازدواج علي عليه السلام درآورد.
حاكم نيشابورى پس از نقل اين حديث مى‌گويد:
اين حديث، طبق شرائطى كه بخارى و مسلم در صحت روايت قائل بودند صحيح؛ اما آن‌ دو نقل نكرده‌اند.
بنابراين، طبق آن چه گذشت، سنت رسول خدا صلى الله عليه وآله ندادن دخترى از اهل بيت به ابوبكر و عمر است و امكان ندارد كه اميرمؤمنان عليه السلام با اين سنت مخالفت كرده باشد.
[b]جواب:
اگر استدلال شما به اين شکل است، پس ميگوييم: سنت حضرت محمدصلي الله عليه وسلم اين بوده که دختر به عثمان بدهد! پس اگر به جاي حضرت عمر رضي الله عنه، عثمان به خواستگاري ام کلثوم مي آمد و جواب مثبت ميگرفت، شما چيزي نداشتيد که بگوييد؟؟؟آيا در آنموقع سکوت اختيار ميکرديد؟
طبق استدلال شما جايز نيست که تا قيامت کسي زن بگيرد!! چون محمدصلي الله عليه و سلم فقط به حضرت علي عليه السلام و حضرت عثمان دختر داده اند!! و باز هم ميگوييم: سنت رسول الله!! صلي الله عليه و سلم اين بوده که از ابوبکر و عمر و ابوسفيان و... دختر بگيرد.. پس جايز نيست که تا قيامت به جز از خاندان آنها از کسي دختر گرفته شود!!
اين ادعاي ايشان طعنه به مطلب است،همين موضوع به صورت عکسش نيز ميتواند مطرح شود. يعني اينکه بگوييم: حضرت عمر رضي الله عنه هيچ وقت با سنت حضرت رسول صلي الله عليه و سلم مخالفت نکرده اند و به همين دليل است که حضرت علي عليه السلام حاضر شدند دختر خودشان را به ازدواج آن حضرت رضي الله عنه در بياورند. که اگر خلاف اين بود حضرت علي عليه السلام حاضر نميشدند دختر خود را به عقد ايشان در آورند.
و اما اينکه دليل آنحضرت در رد کردن حضرت صديق و فاروق رضي الله عنه چه بود..
در اين مورد خود آن حضرت(صلي الله عليه و سلم) فرمودند: "إن الله أمرني أن أزوِّج فاطمة من علي"8
"همانا خداوند مرا امر کرد که فاطمه را به ازدواج علي درآورم".
و در کتب شيعه با اين کلمات: يا علي إن الله أمرني أن أزوجك فاطمة9
در تخيل نميگنجد که پيامبر(صلي الله عليه و سلم) دانسته،خلاف امر خداوند عمل کند!
پس اين همه داستان بافي هاي بچه گانه همه و همه از الهاماتي است که شيطان به مدعي الهام کرده است!

ضمناً اين نوع وصلت(امر از سوي خدا) را چندين بار در روايات ميبينيم، مثلاً:
پيامبر(صلي الله عليه و سلم) خطاب به همسر محبوبش سيده عايشه رضي الله عنها فرمودند:"سه شب تو را در خواب ديدم كه فرشته تو را در حالي كه در پارچه اي ابريشمي پيچانده شده بودي، نزد من مي آورد، من پارچه را از چهره ات برداشتم ديدم كه تو هستي، وگفتم: اگر از جانب خدا است اين كار انجام خواهد گرفت"10
و همينطور است ازدواج زينب با رسول الله(صلي الله عليه و سلم) که خداوند در آن مورد آيه نازل کرد و در اين مورد زينب رضي الله عنها بر ديگر همسران رسول الله(صلي الله عليه و سلم) فخر ميفروخت11
گمان ميکنم شايسته باشد ماجراي خواستگاري و ازدواج حضرت علي ع را مختصراً نقل کنيم:
همگى نقل كرده‏اند كه اين أبوبكر و عمر بوده‏اند كه ازدواج با فاطمه را به على پيشنهاد كردند و او را وادار و تشجيع كردند كه به خواستگارى فاطمه برود.
در روايت آمده است12: "زمانى كه أبوبكر، سخنانى در همين رابطه به على گفت، على گريه كرد و گفت: ولى من از فقر و تنگدستى شرم مى‏كنم؛ به همين جهت نمى‏توانم آن را اظهار نمايم.. در اين وقت، عمر و أبوبكر با اصرار زياد و با تسلّى‏دادن در رابطه با فقر و تنگدستى و اطمينان‏دادن در كمك و مساعدتش، او را راضى و تشجيع كردند تا به خواستگارى فاطمه نزد پيامبر (صلي الله عليه و سلم) برود... زمانى كه على خواستگارى نمود و جواب مثبت شنيد، با خوشحالى زياد بيرون آمد و خود مى‏گويد: بلافاصله نزد أبوبكر و عمر رفتم، به من گفتند: چه شد؟! پس گفتم: رسول خدا (صلي الله عليه و سلم) دخترش فاطمه را به ازدواج من درآورد!... پس آن دو بسيار خوشحال شدند و همراه من به مسجد برگشتند (ففرحا بذلك فرحا شديدا و رجعا إلى المسجد) 13...
سپس پيامبر(صلي الله عليه و سلم)، أبوبكر و عمر و عثمان را براى شاهدبودن در عقدشان، فراخواند و گفت: "من دخترم فاطمه را به ازدواج على پسر أبوطالب درآوردم و شما را بر اين امر، شاهد و گواه مى‏گيرم"14. آنگاه هركدام از آنها، در تهيّه جهيزيّه براى فاطمه به على كمك كردند.. چنانچه آورده‏اند: "على زره‏اش را نزد عثمان برد تا از او بخرد. عثمان به على گفت: زره را براى خودت نگه‏دار و چهارصد درهم نيز به او بخشيد. على مى‏گويد: "أقبلت إلى رسول الله (صلي الله عليه و سلم) فطرحت الدرع و الدراهم بين يديه و أخبرته بما كان من أمر عثمان فدعا له بخير..."؛ "نزد پيامبر (صلي الله عليه و سلم) رفتم و زره و درهمها را مقابلش گذاشتم و كار عثمان و هديه‏اش را برايش بازگو كردم، پس پيامبر(صلي الله عليه و سلم) برايش دعاى خير كرد".15
"پيامبر، أبوبكر را وكيل خريدارى اسباب ازدواج فاطمه كرد و فرمود: اين را بگير و براى فاطمه، لباس و اثاث منزل بخر! و عماربن‏ياسر و چند نفر ديگر را با أبوبكر روانه كرد و به بازار رسيدند، هركس چيزى را نزد أبوبكر مى‏آورد، اگر آن را خوب مى‏ديد، مى‏خريد و اگر خوب نمى‏ديد، مى‏گفت: آن را برگردانيد! پس از پايان خريدشان، أبوبكر بعضى از كالا را خود حمل كرد و بقيه را، اصحابى كه با او بودند، حمل كردند".
پس خودتان در مورد اين ازدواج و خواستگاري قضاوت کنيد.[/b]
* * *
شبهه: احياء سنت جاهلي توسط عمر:
يكى ديگر از عوارض اثبات ازدواج امّ‌كلثوم با عمر، اين است كه ثابت مى‌كند، عمر بن الخطاب پس از گذشت سى سال از بعثت نبى مكرم اسلام و چندين سال خلافت بر مسلمين و جانشينى رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم، هنوز مبلّغ سنت‌هاى جاهلى بوده و نتوانسته سنت‌هاى زشت جاهلى را فراموش كند؛‌ با اين كه رسول خدا صلى الله عليه وآله صريحاً او و ديگر مسلمانان را از همان سنت جاهلى منع كرده است.
ابن سعد در الطبقات الكبرى مى‌نويسد: پس از آن كه عمر امّ‌كلثوم را از امام علي (عليه السلام) خواستگارى كرد، به مهاجرين و انصارى كه در كنار قبر پيامبر نشسته بودند گفت:
رفئوني فرفؤوه وقالوا بمن يا أمير المؤمنين قال بابنة علي بن أبي طالب.
به من تبريك بگوييد، پس به او تبريك گفته و پرسيدند، در باره چه كسى تبريك بگوييم؟ عمر گفت: به خاطر ازدواج با دختر علي.
تبريك گفتن با عبارت " رفئوني" يا " بالرفاء والبنين " در زمان جاهليت مرسوم بود؛ هنگامى كه پيامبر اسلام صلى الله عليه وآله وسلم مبعوث شدند، از اين عمل نهى كردند؛ چنانچه نووى تصريح مى‌كند:
تبريك گفتن جاهليت به اين صورت بود كه مى‌گفتند: " بالرفاء والبنين "، سپس پيامبر اسلام صلى الله عليه وآله وسلم از آن نهى كرد.[/b]
جواب:
بعد از خواندن اين شبهه اين ضرب المثل به خاطرم آمد: حسن و حسين هر سه دختران معاويه هستند!!
اصلاً اين روايت و اين بحث ربطي به موضوع ندارد، آيا اين موضوع ازدواج حضرت عمر را رد ميکند؟؟
*حضرت عمر رضي الله عنه ميفرمايند: رفئوني = به من تبريک بگوييد.
اشکالش چيست که کسي بگويد: به من تبريک بگوييد؟ اگر برداشت شما از نهي حضرت رسول صلي الله عليه وسلم اينگونه است، پس بايد بگوييم که همه ما به اين سنت جاهلي برگشته ايم، خصوصاً ما ايراني ها.
پيامبرصلي الله عليه و آله و سلم در مورد نحوه تبريک گفتن نهي کرده. نه در خواست تبريک گفتن.
سخن حضرت رسول صلي الله عليه و سلم اين است که چون برادري از شما تقاضاي تبريک گفتن کرد و يا خبري داد که لازم به تبريک گفتن است، شما تنها نگوييد مبارک باد، بلکه عوض آن براي طرف دعاي خير کنيد.
ابن اثير ميگويد:نهي شده كه به كسي كه ازدواج مي كند گفته شود( بالرّفاء والبنين ) بلكه موقع تبريك (طبق حديث صحيح نبوي، مسند امام احمد ح 8943 )بگوييد:بارك الله لك وعليك، وجمع بينكما على خير = خداوند به شماها بركت دهد و بينتان را بوسيله خيرو مودت جمع كند. و رسول الله (صلي الله عليه وسلم) مي فرمايند هنگام تبريك بهترين كلمات را انتخاب كنيد و يا دعا كنيد. 16
و حضرت عمر رضي الله عنه به کسي تبريک نگفتند که حالا نحوه تبريک گفتنشان شبيه به تبريک گفتن عهد جاهليت باشد! بلکه آن حضرت طلب تبريک کرد و اصحاب نبي(صلي الله عليه و سلم) هم عالمترين افراد به سنت و شيوه رسول الله (صلي الله عليه و سلم) بودند و به همين دليل هم آنها در جواب سيدنا فاروق رضي الله عنه براي وي دعاي خير کردند: چنانچه در سيرة ابن اسحاق آمده: فدعوا له بالبركة17 (پس دعا کردن به خير و به برکت) و در تفسير در المنثور علامه سيوطي: فباركوا له دعوا له18 = تبريک گفتند و دعا کردند.
از آن تا اين بسي فرق است زنهار... به ناداني مکن خود را گرفتار** محمود شبستري

شبهه:عدم كفائت سني عمر با ام كلثوم:
رعايت تناسب سنى يكى از مسائلى است كه بايد در ازدواج رعايت شود. و اتفاقاً خود خليفه دوم با ازدواج پيرمردان با دختران جوان مخالف بوده است.
سعيد بن منصور در سنن خود مى‌نويسد:
زنى جوانى را كه با پيرمردى ازدواج كرده بود و سپس شوهرش را كشته بود، نزد عمر آوردند، عمر گفت: اى مردم از خدا بترسيد،‌ هر مردى بايد بازنى همسان خودش (هم كفو خودش ) ازدواج كند و هر زنى نيز بايد با مردى ازدواج كند كه همسان او هست.
آيا تناسب سنى بين عمر و امّ‌كلثوم رعايت شده است؟
بنا به نقل اهل سنت اين ازدواج در سال هفده هجرى اتفاق افتاده است.
امّ‌كلثوم نيز كه در واپسين سال زندگى نبى مكرم به دنيا آمده است در زمان خواستگارى عمر هفت يا هشت سال بيشتر نداشته است.
از طرف ديگر عمر بن الخطاب هنگامى كه در سال 23 هـ كشته شد، شصت و سه سال داشته؛ پس در سال 17 هـ، پنجاه و هفت ساله بوده؛ يعنى بين امّ‌كلثوم و عمر بيش از 50 سال فاصله سنى وجود داشته است.
پرسش ما از اهل سنت اين است كه چه تناسبى بين امّ‌كلثوم هفت ساله و عمر بن خطاب پنجاه و هفت ساله وجود داشته است؟
چگونه است كه طبق روايات اهل سنت، خليفه دوم رعايت تناسب سنى را براى ديگران ضرورى مى‌دانند و از ازدواج پيرمردان با دختران جوان جلوگيرى مى‌كنند؛ اما خود به اين قانون پايبند نيست و با دخترى كه هنوز به سن بلوغ شرعى نرسيده است، ازدواج مى‌كند؟
آيا اين عمل مصداق اين آيه نمى‌شود:آيا مردم را به نيكى دعوت مى‏كنيد؛ اما خودتان را فراموش مى‏نماييد؛ با اين كه شما كتاب (آسمانى) را مى‏خوانيد! آيا نمى‏انديشيد؟! البقرة /44.
جواب:
روايتي را که از سعيد بن منصور نقل کرده اند، ضعيف است و راوي آن: أبو بكر بن عبد الله بن أبي مريم الغسانى الشامى است.يحيي بن معين و امام احمد و ابوحاتم و ابوزرعه رازي و نسائي و دارقطني و... او را ضعيف و منکر الحديث ميدانند. 19
مدعي گفته اند:حضرت عمر رضي الله عنه در سال 17 هجري 57 ساله بوده اند (صحيح) و افزوده: و عمر 50 سال از ام کلثوم بزرگتر بوده!!!(کذب)
همانطور که قبلاً نيز گفتيم: در مورد تولد ام کلثوم تنها يک قول دقيق نقل شده و آن هم اينکه وي در سال ششم هجري تولد يافت20 و چنانکه گفته شد او از زينب بزرگتر بود و زماني که حضرت عمر رضي الله عنه به خواستگاري ام کلثوم رفت وي 11 يا 12 سال داشت.
در نزد اهل تشيع مشهور است که فاطمه(س) 5 سال بعد! از بعثت به دنيا آمد. 21 يعني در هنگام وفات 18 سال سن داشته اند!
و حضرت علي عليه السلام در سن 24 سالگي (يا کمي بالا يا پايين تر) با حضرت فاطمه 7 ساله(يا کمي بالا و پايين تر!) ازدواج کرده که اختلاف سني بين آنها 16 سال بوده است و مهم اينکه فاطمه(س) به سن بلوغ نيز نرسيده بوده اند!! اين را چه ميگوييد؟؟
حضرت علي عليه السلام نيز با امامه بنت ابي العاص(خواهر زاده فاطمه) اختلاف سني داشت اين را چگونه توجيه ميکنيد؟آيا اين را هم خلاف سنت ميدانيد!!؟
گذشته از اينها شخصي بهتر از ابوبکر و عمر چنين ازدواجي کرده اند.. يعني حضرت خير البشر، محمد صلي الله عليه وسلم، زماني که به خواستگاري عايشه عليه السلام رفت... ام المومنين فقط 6 سال داشتند! و حضرت محمد صلي الله عليه وسلم حدود 50 سال از عايشه عليه السلام بزرگتر بودند... آيا به محمد صلي الله عليه وسلم هم خورده ميگيريد؟؟ !
سنت چيست؟؟ روش و شيوه زندگي محمد صلي الله عليه وسلم.. وقتي شما ميگوييد عمر رضي الله عنه از سنت تخلف کرد يعني خلاف عمل رسول الله صلي الله عليه وسلم عمل کرد ولي عمر رضي الله عنه عين عمل ايشون را مرتکب شدند. به تعبيري ايشون سنت رسول الله صلي الله عليه وسلم را زنده کردند و ازدواجي مانند ازدواج ايشان انجام داده اند!

حضرت علي رضي الله عنه نيز به تبعيت از حضرت صديق رضي الله عنه دختر خودشان را به عمر رضي الله عنه دادند همانطور که حضرت ابوبکر صلي الله عليه وسلم دختر خود را به ازدواج رسول الله صلي الله عليه وسلم در آوردند!
اگر حضرت محمد صلي الله عليه وسلم علت ندادن دخترش را فقط اختلاف سني بيان ميکند.چگونه خود ايشان اين امر را هنگام ازدواج با سيدة عايشه فراموش ميکنند؟؟ اينجاست که گويا شيعه اين آيه را با کمال بي شرمي در مورد حضرت محمد صلي الله عليه وسلم ميدانند که22:
أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبرِِّ وَ تَنسَوْنَ أَنفُسَكُمْ وَ أَنتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ أَ فَلَا تَعْقِلُون * (البقرة:44)
آيا مردم را به نيكى دعوت مى‏كنيد ؛ اما خودتان را فراموش مى‏نماييد ؛ با اين كه شما كتاب (آسمانى) را مى‏خوانيد ! آيا نمى‏انديشيد؟ !!
اين دکاندارن شرايط و فرهنگ عرب را فراموش کرده اند، خنده دار است که اينها ازدواج عمر رضي الله عنه را خلاف سنت ميدانند ولي در مورد ازدواج محمد صلى الله عليه وسلم با عايشه رضي الله عنها سکوت کرده اند! چرا؟ چون ميدانند در اين صورت ارتباط خود را به وسيله قيچي نامرئي با اسلام قطع خواهند کرد.
حضرت محمد صلي الله عليه وسلم به خواستگاري دختر 6 ساله ميرود.. حضرت علي رضي الله عنه نيز فاطمه 7 ساله را23 به زني ميگيرد.
پس اين ايراد نيز پوچ است.

3 -فيض القدير شرح جامع الصغير مناوي ج 4 ص 554 ح 5834 ،دار الكتب العلمية - بيروت
4 -حاشية رد المحتار ابن عابدين ج 2 ص 215 _ دار الفكر للطباعة والنشر والتوزيع - بيروت - لبنان
5 -الوسائل الشيعه ج 20 ص 38
6 -الحدائق الناضرة،محقق البحراني(م1186) ج23ص154 ،نشر الإسلامي التابعة لجماعة المدرسين بقم .
7 - ذخائر العقبى ص 168 ؛ شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد ج 12 ص 106
8_ هيثمي در "مجمع الزوائد"، به شماره 15208 مي‌گويد: طبراني آن را روايت کرده و راويانش ثقه‌اند.
9 -الاحتجاج الطبرسي ج 1 - پاورقى ص 171 ، بحار الانوار ج 43 ص 120 ،مستدرک سفينة البحار ج4 ص 336 و با تفاوت اندکي در متن : مدينة المعاجز بحراني ج4 ص443 _ قم و....
10 _ بخاري در جاهاي مختلفي اين حديث را ذكر فرموده است مثلا در مناقب الانصار، باب تزويج النبي عايشه وقدومها المدينه به شماره 3895 اين حديث را بيان داشته است.
11_ بخاري باب و کان عرشه علي الماء ج 4، ص 388 شماره 7420.
12 - الأمالى، شيخ طوسى، ج‏1، ص‏38.
13 ‏- جلاءالعيون، مجلسى، ج‏1، ص‏176-169، چاپ تهران - مناقب، إبن‏شهرآشوب مازندرانى، ج‏2، ص‏20، تحت عنوان "تزويج فاطمه با على"، چاپ هند.
14 - مناقب، خوارزمى، ص‏252-251- كشف الغمة أربلى، ج‏1، ص‏358، چاپ تبريز، جلاءالعيون، مجلسى، ج‏1، ص‏184- بحارالأنوار، ج‏1، ص‏39-38
15 - جلاءالعيون مجلسى، فصل تزويج اميرالمؤمنين و فاطمه، ص‏104-103- بحارالأنوار، ج‏43، ص‏93 و130-119- الأمالى، ج‏1، ص‏39- كشف الغمة، ج‏1، ص‏471-359تا484- مناقب، خوارزمى، فصل‏20، ص‏253-252
16 - النهاية ج 2 ص 240 ؛ کنز العمال ح 37587 و همچنين در إمتاع الأسماع المقريزى ج 5 ص 369
17 -سيرت ابن اسحاق و مصنف عبد الرزاق ح10354
18 - تفسير در المنثور ج 3 ص 33 ، دار المعرفة للطباعة والنشر ، بيروت ، لبنان
19 -تهذيب الکمال المزي ج 33 ص 109 رقم 7241 .. و تهذيب التهذيب ابن حجر ج 12 ص29
20 - موسوعة الامام علي‌بن ابي‌طالب، ج1 ص126؛ اعلام النساء، ص238؛ سير اعلام النبلاء ج3 ص500
21 - ابن ابي‏الثلج بغدادي، م (تاريخ‏الائمه، ضمن مجموعه نفيسه، ص 6، نشر بصيرتي.) ، کليني ؛ محمد بن‏جرير طبري امامي، صاحب کتاب "دلائل الامامة"، ابن‏شهر آشوب در کتاب "المناقب"،طبرسي در "تاج‏المواليد(ضمن مجموعه نفيسه، ص97.)"و شيخ بهايي در "توضيح المقاصد"مي‏توان نام برد. البته بعضي از علماي اهل سنت نيز سال 5 بعد از بعثت را ذکر کرده اند.
22 -کمي قبلتر حضرات شيعه ميگويند: خود حضرت عمر با ازدواجي که اختلاف سني در آن باشد مخالف بوده ولي خودش چنين ازدواجي کرده و اين آيه را نشان ميدهند!
23 - البته اگر تاريخ تولد وي را طبق سليقه شيعه،سال پنج بعد از بعثت بدانيم

ametis

کاربر

ارسالها: 1495

#463 Posted: 15 May 2014 00:08

rostam91: جواب كوبنده در مورد شبهه ازدواج ام كلثوم با عمر رضی الله عنه (5)ادامه

دروغی تاریخی در مورد ازدواج دختر علی ع با عمر

صدها روایت در این مورد ذکر شده که کلا چند وجه دارد

۱- بیشتر مورخین و محدثین وجود دختری به نام ام کلثوم از علی ع و زهرا س را منکر میباشند

۲- معدودی معتقدند که این ام کلثوم دختر ع است که مزدوج عمر شده

۳- یک مورد ذکر میکند که عمر بعد از جواب منفی از علی ع به ابن عباس گفت به علی بگو یا دخترش را بمن میدهد یا بر او تهمت دزدی میزنم و دستانش را قطع میکنم ...خاندانش را نابود و بعد دخترش را تملک میکنم لذا علی تن به این ازدواج داد

۴-یک مورد هم معتقد است این ازدواج صورت گرفته است

در میان این روایات از همه بیشتر و بین اهل تسنن معروف این است که اصلا علی ع دختری بنام ام کلثوم نداشته است

مکن آنگونه که آزرده شوم از خویت .....دست بر دل نهم و پا بکشم از کویت

ametis

کاربر

ارسالها: 1495

#464 Posted: 15 May 2014 00:45

وقتی بحث دشمنی با شیعه است جماعت عمریون از هیچ افترا و تهمت رویگردان نمیشوند

باوجودیکه در مساله ازدواج ام کلثوم دختر عللی ع و فاطمه س با عمر صدها شبعه در مدارک و اسناد خوده اهل سنت وجود دارد

اما ایشان به ضعیف ترین روایات هم شده استناد میکنند تا بدینوسیله لکه ننگ علی آزاری و دشمنی با زهرا س را از پیشانی عمر پاک کنند

در شرح معتبر صحیح مسلم که دومین کتاب معتبر اهل سنت بعد از بخاری است و بخاری را سنی ها خواهر قران میدانند این سبهه پاسخ داده شده

ام کلثومی که زن عمر شد دختر علی ع و فاطمه نیست ....سند از صحیح مسلم

1. اعتراف مهم‌ترين شارح صحيح مسلم: عمر داماد أبو بكر

برخى از عالمان اهل سنت اعتراف كرده‌اند كه امّ‌كلثومى كه با عمر ازدواج كرده، دختر ابوبكر بوده نه دختر امير مؤمنان عليه السلام.
محى الدين نووى، مهمترين شارح صحيح مسلم در کتاب تهذيب الاسماء مى‌گويد عمر با امّ‌كلثوم دختر ابوبکر ازدواج کرده است!!!
أختا عائشة: اللتان أرادهما أبو بكر الصديق، رضى الله عنه، بقوله لعائشة: إنما هما أخواك وأختاك، قالت: هذان أخواى، فمن أختاى؟ فقال: ذو بطن بنت خارجة، فإنى أظنها جارية. ذكر هذه القصة فى باب الهبة من المهذب، وقد تقدم بيانهما فى أسماء الرجال فى النوع الرابع فى الأخوة، وهاتان الأختان هما أسماء بنت أبى بكر، وأم كلثوم، وهى التى كانت حملاً، وقد تقدم هناك إيضاح القصة، وأم كلثوم هذه تزوجها عمر بن الخطاب، رضى الله عنه.
دو خواهر عائشه؛ همان دو نفرى كه مقصود ابوبكر صديق! از سخنانش به عائشه بودند، كه به او گفت «دو برادرت و دو خواهرت (از من ارث مى برند)؛ عائشه گفت: اين دو نفر برادران من هستند؛ اما دو خواهر من چه كسانى هستند (من كه يك خواهر بيشتر ندارم)؛ در پاسخ گفت: آن كسى كه در شكم دختر خارجه است؛ من گمان دارم كه او نيز دختر است؛ اين ماجرا را در باب هبه كتاب مهذب آورده است.
و سخن در باره آن دو در اسماء الرجال در باب چهارم در خواهران گذشت؛ اين دو خواهر، اسماء دختر ابوبكر و امّ‌كلثوم دختر ابوبكر هستند؛ و او است كه در شكم مادرش بود؛ و در آنجا توضيح ماجرا گذشت؛ و همين امّ‌كلثوم است كه عمر با او ازدواج كرده است.
النووي، أبو زكريا محيي الدين يحيى بن شرف بن مري (متوفاي676 هـ)، تهذيب الأسماء واللغات، ج 2، ص630، رقم: 1224، تحقيق: مكتب البحوث والدراسات، ناشر: دار الفكر - بيروت، الطبعة: الأولى، 1996م.
با توجه به اين اعتراف، بسيارى از حقايق روشن و ثابت مى‌شود كه ازدواج دختر امير مؤمنان عليه السلام با عمر، افسانه‌اى بيش نيست.
اين ازدواج با واقعيت‌هاى تاريخى نيز سازگارتر است؛ چرا كه خليفه اول دوم همپيمان و دوست قديم يكديگر بودند، با مرگ ابوبكر، طبيعى است كه خليفه دوم احساس مسؤوليت كرده و بخواهد خانواده او را تحت تكفل خود دربياورد و ازدواج با دختر ابوبكر بهترين راه بوده است.

در مورد ازدواج عمر با ام کلثوم دختر علی و زهرا س صدها روایت از کتب اهل سنت است که

بیش از ۹۰ درصد علمای اهل سنت اصلا منکر هستند و وجود ام کلثوم را انکار میکنند

از د حدود ده درصد باقی نیمی منکر این هستند که این ام کلثوم دختر زهرا باشد ومعتقدند دختر خوانده علی ع بوده و یا دختر دیگری بوده

از ۵ درصد باقی چند مورد معتقد به ازدواج با اکراه هستند

کمتر از ۳ درصد هستند که ازدواج ام کلثوم دختر زهرا س را با عمر صحیح و بدون اکراه میدانند

حال اهل تسنن که پرداختن به شیهات را مصداق آیه

فی قلوبهم مرضا فزادهم الله مرضا ........میدانند

ایا این پرداختن به شبهه فقط برای تشیع بد است ......ایا این شبهه نیست که در همچین موضوعی با صحت کمتر از ۲-۳ درصد اینقدر مانور بدهند ؟؟؟؟؟

اگر اهل سنت بدانند در وسط زمین مدرکی هست که بتواند داغ دشمنی و قتل زهرا س و همچنین غصب خلافت و در نتیجه اختلاف علی ع و عمر را از پیشانی پر خشونت عمر پاک کند از هم اکنون شروع به کندن زمین خواهند کرد

اما اختلاف علی با عمر اظهر من الشمس است

اختلاف عمر یا علی یعنی اختلاف عمر با .....ساقی کوثر

اختلاف عمر یا علی یعنی اختلاف عمر با .....تقسیم کننده بهشت و جهنم

اختلاف عمر یا علی یعنی اختلاف عمر با ..... کسی که پیامبر او و شیعیان او را فقط رستگار میداند

اختلاف عمر یا علی یعنی اختلاف عمر با ..... برادر و وصی و داماد و جانشین و خلیفه پیامبر

اختلاف عمر یا علی یعنی اختلاف عمر با ..... کسی که همواره حق با او و او با حق است تا روز قیامت

چه ننگب بدتر از اینکه ادم با کسی مثل پیامبر اختلاف عقیده و نظر داشته باشه

مکن آنگونه که آزرده شوم از خویت .....دست بر دل نهم و پا بکشم از کویت

rostam91

کاربر

ارسالها: 1509

#465 Posted: 15 May 2014 18:28

جواب كوبنده در مورد شبهه ازدواج ام كلثوم با عمر رضی الله عنه (6)

شبهه:
عدم صلاحيت اخلاقي عمر براي ازدواج با ام كلثوم:
خودداري دختر عتبه از ازدواج با عمر به خاطر برخورد تند او:
مطابق نقل بلاذرى، طبرى، ابن اثير و ابن كثير هنگامى كه يزيد بن ابوسفيان از دنيا رفت، عمر از همسرش امّ‌ابان ـ دختر عتبه ـ خواستگارى كرد؛ وى نپذيرفت و علّت آن را چنين بيان كرد:
عمر بن خطاب عبوس و ترش رو وارد منزل مى شود و عبوس و اخمو خارج مى گردد؛ درِ خانه را مى بندد. (و اجازه بيرون رفتن به همسرش نمى دهد) و خيرش (رسيدگى به همسرش) اندك است.
جواب:

لازم به ذکر است که ام ابان خواستگارهاي زيادي داشته من جمله: حضرت عمر رضى الله عنه، حضرت زبير رضى الله عنه، حضرت علي رضى الله عنه و سيدنا طلحه رضى الله عنه.
حاکم در المستدرک خود با سند صحيح و همچنين ابن عساکر،خواستگاري هر چهار نفر را اينگونه نقل ميکنند:
موسي بن ابي طلحه گفت که عمر بن الخطاب از ام ابان دختر عتبه بن ربيعه خواستگاري کرد اما ام ابان، ابا ورزيد، به وي گفتند که چرا خواستگاريش را نپذيرفتي؟ گفت: او به دليرمندي داخل مي شود وبه دليرمندي خارج مي گردد امر آخرتش وي را از امر دنيايش ربوده است گويا ربش(خدايش) را به دو چشمش مي نگرد .
سپس زبير بن العوام از وي خواستگاري مي نمايد، ام ابان از ازدواج باوي امتناع مي ورزد وي را از علت اين امتناع مي پرسند گفت: اشاره اي از وي را در تار هايي که همسرش با آن مو هاش را گره مي بندد نمي بيند.
سپس علي از وي خواستگاري کرد اما وي نپذيرفت گفته شد که چرا ؟ (قالت: ليس لزوجته منه إلا قضاء حاجته، ويقول: كيت وكيت، وكان وكان) گفت: همسرش از وي به جز همبستري چيزي ديگر را نمي بيند و چنين وچنان مي گويد سپس طلحه از وي خواهان ازدواج مي گردد وي مي گويد اين همانا همسرم است گفتند چرا ؟ گفت: من اخلاقش را مي شناسم هنگامي که وارد مي شود خنده کنان وارد مي شود و هنگام خروج تبسم نقش بر لبانش است و اگر چيزي بخواهم مي دهد واگر سکوت نمايم آغاز مي نمايد واگر عملي را انجام دهم ممنونم مي گردد واگر گناهي کنم مي بخشد وهنگامي که آن دو ازدواج نمودند، علي عليه السلام گفت: اي ابا محمد(طلحه) اگر اجازه دهي، با ام ابان صحبت نمايم، گفت: با وي سخن بگو، از پرده حجله اش گرفت و گفت: سلامتي باد برتو اي کسي که نفسش عزيز است، گفت: بر تو سلام، علي عليه السلام گفت: اميرالمومنين از تو خواستگاري کرد وي را نپذيرفتي، گفت: اين چنين بود، علي عليه السلام گفت: زبير پسر عمه رسول الله صلي الله عليه وآله وسلم و يکي از دو حواريش از تو خواستگاري کرد اما تو امتناع ورزيدي، گفت: بلي چنين بود، گفت: من با قرابتي که با رسول الله صلي الله عليه وآله وسلم دارم از تو خواستگاري کردم و ابا کردي، گفت: بلي. علي عليه السلام گفت: قسم به الله که زيباترين ما را و انفاق کننده ترين ما را ازدواج نموده اي اين چنين عطا مي کند) 1
پس ديديد که ام ابان در مورد حضرت علي عليه السلام چه گفت؟!؟؟ اگر حضرت عمر رضي الله عنه خشک است و به دنيا رغبتي ندارد و آنچنان خدايش را عبادت ميکند که گويي او را با دو چشم خود ميبيند... حضرت علي عليه السلام به گفته ام ابان همسرانش از او به جز همخوابي چيزي نميبينند!!!!
و حالا ما هم سخن ام ابان را وحي منزل گرفته و مانند شيعه ها فلسفه بافي کنيم و بگوييم:
وَلَهُنَّ مِثلُ الَّذِي عَلَيهِنَّ بِالمَعرُوفِ .. بقره، 228
"و براي همسران (حقوق و واجباتي) است (که بايد شوهران ادا بکنند) همانگونه که بر آنان (حقوق و واجباتي) است که (بايد همسران اداء بکنند) به گونه‌اي شايسته."
و بگوييم: حضرت علي به همسران خود نميرسيده و حقوق آنها را ادا نميکرده و اين خلاف امر الهي است و ....
شبهه:عمر همسرش را كتك مى‌زد
از اشعث بن قيس نقل شده است كه گفت:
شبى مهمان عمر بودم نيمه هاى شب ديدم همسرش را كتك مى زند؛ برخاستم و او را از كتك زدن همسرش منع كردم. هنگامى كه به بسترش برگشت گفت:
اى اشعث! جمله‌اى از رسول خدا شنيده‌ام، آن را به خاطرت بسپار (آن جمله اين است): كسى حق ندارد از مرد بپرسيد كه چرا همسرت را كتك مى‌زنى.
شبيه همين روايت در مسند احمد بن حنبل نيز موجود است.
آيا هيچ عاقلى حاضر مى‌شود دخترش را به كسى بدهد كه مى‌داند او دخترش را كتك خواهد زد؟
با اين وضعيت اخلاقى عمر، چگونه ممكن است اميرمؤمنان عليه السلام دخترش را به چنين فرد خشن و بد اخلاق بدهد و با تن دادن به اين ازدواج اسباب آزار و اذيت روح رسول خدا و حضرت زهرا سلام الله عليهما را فراهم كند؟
جواب:
آلباني در کتاب صحيح وضعيف سنن ابن ماجة و در زير همين روايت مينويسد: ضعيف، الإرواء ( 2034 )، الضعيفة ( 4776 ) ضعيف الجامع ( 6218 ) و همچنين در سنن ابن ماجه که مدعي آدرس داده اند نيز، محقق نوشته اند: قال الشيخ الألباني: ضعيف 2 و نيز به مسند امام احمد بن حنبل آدرس داده اند که در آن، از قول محقق اين چنين نوشته شده: تعليق شعيب الأرنؤوط: إسناده ضعيف3 و همينطور به کتاب احاديث المختاره مقدسي آدرس داده اند که ايشان نيز نوشته: إسناده ضعيف .. ولي ايشان دور حيا و شرم را خط قرمز کشيده اند.
شايد شيعه بگويد: اين روايت در کتاب شما موجود است به ما چه!!! در جواب ميگويم: اگر بنا به اين است ما ميتوانيم از کتب شيعه چنين رواياتي و بدتر از اين را استخراج کنيم.مثلاً:
در الامالي شيخ طوسي و.... از قول حضرت فاطمه رضي الله عنها خطاب به سيدنا علي عليه السلام آمده:
يا ابن أبي طالب! اشتملت مشيمة الجنين وقعدت حجرة الظنين4
" اي فرزند ابو طالب! خلق خوي انسان درتو نيست !و اينك متهم وغير قابل اعتماد هستي!."
حال مانند شيعه ها نتيجه بگيريم که: حضرت علي عليه السلام تا آن حد فاطمه را ناراحت کرده بود که او علي عليه السلام را آدم نميداند!!!!

شبهه:بدعت‌گذار با دختر عفيفه، كفو نيست:
طبق نظر عالمان اهل سنت، بدعت‌گذار در دين، با دختر مسلمان و عفيفه، كفو نيست و نمى‌تواند با او ازدواج كند.
محمد بن اسماعيل بخارى در صحيح خود مى‌نويسد:
از عبد الرحمن بن عبد‌القارى روايت شده است كه گفت: همراه با عمر در شبى از شب هاى ماه رمضان به مسجد رفتيم و مردم را ديديم كه به صورت پراكنده و گروهى به صورت فرادا و گروهى به صورت جماعت نماز مستحبى مى خوانند!
عمر گفت: به نظر من بايد اگر همه را پشت سر يك امام جمع كنيم شايسته است! سپس همه را پشت سر ابى بن كعب آورد تا جماعت نماز بخوانند.
شبى ديگر با او به مسجد رفتيم؛ مردم همگى پشت سر يك نفر نماز مى‌خواندند.
عمر گفت اين كار خوب بدعتى است! و عبادت در آخر شب، بهتر از اين است كه اول شب عبادت كرده و آخر شب بخوابند.
عجيب است که ايشان اشهد ان علياً ولي الله و سجده بر مهر و قمه زني و بر سر و مغر خود کوبيدن و .... را بدعت نميدانند ولي نماز تراويح که حضرت نبي اکرم صلي الله عليه و سلم و آل و اصحاب کرام به آن عمل کردند را بدعت ميدانند.
البته ما مجبور به جواب دادن به شبهه فوق نبوديم و ميتوانستيم به راحتي در اين موردبگوييم:
تمام ادله هاي شما بر باد است چونکه ازدواج آن دو براي ما عيان و اظهر من الشمس و ادله هاي شما بي پايه و سست است .چونکه اگر حضرت عمر رضي الله عنه (نعوذ بالله) شراب خوار و يا بدعت گزار و.... بودند حضرت علي عليه السلام هيچ وقت حاضر نميشد دختر و عزيزه خود و پاره تن حضرت فاطمه رضي الله عنها را به ازدواج او در آورد. و بدون شک حضرت علي عليه السلام حضرت عمر رضي الله عنه را در شان خانواده خود ميدانسته که راضي به اين وصلت شده اند.
نکته: مدعي قصد داشتن با استفاده از بعضي روايات حضرت عمر رضي الله عنه را بدعت گزار و شراب خوار و.... معرفي کند تا بگويد: غير ممکن است با اين اوصاف حضرت علي عليه السلام حاضر شده باشد دخترش را به چنين شخصي بدهد.!
تعجب من از اين است که چطور اينهمه خود را به دردسر انداخته و يک راست نگفته اند: عمر مادر ام کلثم و همسر حضرت علي را به قتل رسانده! پس غير ممکن است که حضرت علي راضي به اين وصلت شود.
به راستي چرا اين موضوع را پيش نکشيدند؟؟ جواب خيلي واضح است چون ميداند که اگر اين موضوع را مطرح کنند ملت ميگويند: بحث هم سر همين است، يعني ما ميگوييم حضرت عمر صدمه اي به حضرت فاطمه وراد نکرده و يکي از دلايل ما هم همين ازدواج است. والعجب از خدع و مکر اهل رفض !

شبهه:محور هشتم: ازدواج با تهديد و زورگويي:
در كتاب‌هاى شيعه نيز رواياتى در اين باب وجود دارد؛ اما با بررسى تك تك آن‌ها متوجه خواهيم شد كه اين روايات نه تنها روابط دوستانه ميان امير مؤمنان عليه السلام با عمر بن خطاب را ثابت نمى‌كند؛ بلكه نشان‌دهنده روابط زور مدارانه و رسيدن به اهداف از راه توسل به زور مى باشد.
مرحوم كلينى رضوان الله تعالى عليه در كتاب كافى اين روايات را نقل مى‌كند:
1-هشام بن سالم از امام صادق عليه السلام نقل مى‌كند كه آن حضرت فرمود: زمانى كه عمر بن الخطاب از امّ‌كلثوم خواستگارى كرد، اميرمؤمنان به او فرمود: امّ‌كلثوم خردسال است. امام صادق مى‌فرمايد: عمر با عباس ملاقات كرد و به او گفت: من چگونه ام، آيا مشكلى دارم؟ عباس گفت: تو را چه شده است؟ عمر گفت: از برادر زاده‌ات دخترش را خواستگارى كردم، دست رد بر سينه‌ام زد، قسم به خدا چشمه زمزم را پر خواهم كرد، هيچ كرامتى را براى شما نمى‌گذارم؛ مگر اين كه آن را از بين ببرم، دو شاهد بر مى‌انگيزم كه او سرقت كرده و دستش را قطع خواهم كرد. عباس به به نزد اميرمؤمنان عليه السلام آمد، او را از ماجرا با خبر ساخت و از او درخواست كرد كه تصميم در اين باره را بر عهده او نهد، حضرت امير نيز مسأله ازدواج را به عهده عباس گذاشت.
جواب:
اولاً: بهبودي (محقق "الکافي") اين روايت را ضعيف ميداند5
دوماً:در روايات شيعي ماجرايي طولاني نقل شده که در کل متضاد اين ادعا است:
مجتهد شيعي،مولوي دلدار علي در عماد الاسلام مي نويسد كه در كتب اماميه6 مروي است:
"حق تعالي به پيغمبر خود امر فرمود كه در مسجد نبوي دروازه هاي خانه هاي صحابه هر قدر كه هستند همه بسته شوند، به جز دروازه خانه علي. بعد از چند روز حضرت عباس عم نبي صلى الله عليه وسلم عرض كرد: يا رسول الله دعا كن كه دروازه خانه من در مسجد گشاده شود. آنحضرت صلى الله عليه وسلم فرمود: اين امر ممكن نيست. حضرت عباس عرض كرد كه براي ميزاب من دعا كن. اين درخواست حضرت عباس باجابت رسيد و آنحضرت بدست مبارك خود ميزاب حضرت عباس را بر سقف خانه نصب كرد آن ميزاب تا سه سال در زمانه ي خلافت حضرت عمر قائم بود روزي آب ازان ميزاب ميريخت که بر لباس حضرت عمر ريخت! پس او امر كرد كه اين ميزاب از جاي خود بركنده شود و به نهايت غيظ و غضب گفت:
اگر كسي اين ميزاب را باز اينجا قائم كند گردنش را ميزنم!!. حضرت عباس در آن وقت بيمار بود ليكن در همان حالت بر فرزندان خود تكيه كرده بخدمت حضرت علي آمد و فرياد كرد كه مرا دو چشم بود يك رسول خدا و ديگري ذات تو. يك چشم من به حكم الهي رفت و يك باقي است. من نمي دانستم كه در حيات تو بر من اين چنين ظلم خواهد شد؟ حضرت علي فرمود: اي عم بزرگوار به خانه خود به آرامي بنشين و ببين كه من چه ها مي كنم.!!
پس حضرت علي ندا داد اي قنبر ذوالفقار را بياور. پس حضرت علي ذوالفقار را حمائل ساخت و به مسجد رفت و مردمان گرداگرد او بودند و فرمود كه اي قنبر، بالاي سقف برو و ميزاب را بر جاي او قائم كن چنانچه قنبر بالا رفت و ميزاب را بر جاي او نصب كرد و حضرت امير فرمود: سوگند بحق صاحب اين قبر و منبر (يعني حضرت رسول) كه اگر اين ميزاب را كسي بركند ضرور بالضرور گردنش خواهم زد و در آفتاب خواهم انداخت تا اينكه معدوم گردد. اين خبر به عمر بن خطاب رسيد پس برخاست و در مسجد درآمد و ميزاب را ديد كه در جاي خود است گفت كه خير نيست كه ابوالحسن را كسي در غضب آرد.
پس چون صبح شد علي بن ابي طالب بسوي عم خود عباس رفت و با او گفت چگونه صبح كردي اي عم؟ حضرت عباس گفت: در بزرگترين نعمتها صبح كردم اي برادرزاده ي من. حضرت علي فرمود: اي عم خوش دل و خنك چشم باش. قسم بخدا اگر درباره ي اين ميزاب جميع مردمان روي زمين با من جنگ مي نمودند من بر آنها غلبه مي كردم و همه را بحول الله و قوته مي كشتم و ترا هيچ رنج و غم نمي رسيد. پس حضرت عباس برخاست و در ميان دو چشم حضرت امير بوسه داد وگفت: اي برادرزاده ي من، كسي كه مددگارش تو باشي او ناكام و نامراد نمي تواند شد.
پس اين بود فعل عمر با عباس عم رسول الله حال آنكه حضرت رسول در مواقع متعدده بطور وصيت در حق عم خود فرموده بود كه عم من عباس از بقيه آبا واجداد من است لهذا در حق او خاطر مرا ملحوظ داريد. همه كسان در ظل من اند و من در ظل عم خود عباس هستم، كسي كه او را ايذا داد مرا ايذا داد و كسي كه با اوعداوت كرد با من عداوت كرد، صلح با او صلح با من است و جنگ با او جنگ با من، و به تحقيق عمر او را در سه مواقع ايذا داد كه آن هر سه مواقع ظاهر اند پوشيده نيستند از آن جمله قصه ميزاب است. واگر عمر از حضرت علي خائف نبود هرگز ميزاب را بر حال خود نميگزاشت."( وقد آذاه عمر في ثلث مواطن ظاهرة غير خفية منها قصة الميزاب ولولا خوفه من علي عليه السلام لم يتركه علي حاله)

******
وقتي در چنين ماجراي ساده اي حضرت علي رضی الله عنه شمشير را از رو ميبندند و اينچنين خشم گرفته و طلب شمشير کرده و آماده جنگ با خلائق ميشوند!(البته طبق روايت کذب شيعه) بسيار بعيد است که در ماجراي به آن مهمي (تهديد خودش و عمويش) دست روي دست بگزارند و دختر عزيز خود را تسليم کنند! مگر در روايت بالا در مورد عموي خود نميگويد:هر که با او دشمني کند، با من دشمني کرده و مگر حضرت عمر را تهديد نميکند که اگر ميزاب را از جايش بکند( و خاطر عمويش را مکدر کند) او را خواهد کشت؟ و مگر شما نميگوييد که حضرت عمر از علي ميترسيد؟
چگونه زماني که حضرت عمر هر دوي آنها را تهديد ميکند آن هم به آن شدت، او دست روي دست ميگزارد و از آن عجيبتر دختر خود را تقديم او ميکند ! ولي در ماجراي به آن کم اهميتي (ميزاب) آن همه غيض و غضب ميکنند و آنچنان تهديد و ارعاب مينمايند؟؟؟
همه اينها با ادعا و روايت شما در تضاد است. پس لطف کرده و موضع خود را مشخص کنيد.
سوماً: چه کسي حاضر هست که به بهاي ناموسش جانش و آبرو و يا منسبش را از حفظ کند؟ آيا خود مدعي حاضر است دختر خود را قرباني کند؟ آن هم به دامادي کسي که دشمن خودش و از بداخلاقترين آدمها و در عين حال کافر و مرتد است(نعوذ بالله) ؟؟
آن هم زماني که طبق عقيده مسلمانان، ازدواج و همخوابي با چنين فردي(کافر و مرتد) همانند زناي واضح است!
شما حضرت عمر را دشمن آل علي ميدانيد(ناصبي) و از امام صادق نيز در مورد ازدواج با ناصبي سوال شد و او در جواب گفت: لا والله ما يحل7
* بالفرض،دختري که با سيدنا عمر رضي الله عنه ازدواج کرده دختر فاطمه و حتي دختر حضرت علي رضي الله عنه نبوده، بلکه يکي از فرزند خواندگان و تربيت شدگان دست وي بوده است، در اين صورت نيز موضوع به همان شکل است، زيرا او وصلت بين يک مسلمان و يک کافر را برقرار کرده است که به اجماع مسلمين حرام و همخوابي با او به مثابه زنا مي باشد.
چهارماً: همانطور که قبلاً نيز گفتيم، مجلسي معترف است که: "تارة يروي أنه کان عن اختيار و إيثار" يعني: "گاهي روايت شده که اين ازدواج از روي اختيار و ايثار انجام گرفته است"!!8
پس اين اعتراف آقاي مجلسي نيز عکس اين روايت شماست.
پنجماً: شما در شبهات خود به صورت خنده داري عرضه داشتيد که اين ازدواج خلاف سنت نبوي است!(که جوابش گذشت) ما نيز به همان شيوه استدلال شما ميتوانيم بگوييم که:
اگر حضرت علي رضي الله عنه حاضر شده دختر خود را تنها به دليل تهديد و تخويف به ازدواج شخصي کافر(نعوذ بالله) در آورد، اين با سنت نبوي کاملاً متضاد است و حضرت محمد صلي الله عليه وسلم زماني که او را تهديد و ترغيب ميکردند او بدون کوچکترين تغيير موضع و عقب نيشيني ميفرمودند: والله لو وضعوا الشمس في يميني والقمر في يساري = بخدا اگر خورشيد را در دست راستم و ماه را در دست چپم بنهند زير بار نخواهم رفت.. پس چرا حضرت علي رضي الله عنه نيز چنين نفرمودند؟؟ و زير بار رفتند؟
حضرت رسول صلي الله عليه و سلم دو دختر خود را يکي پس از ديگري به ازدواج حضرت عثمان ذي النورين در آورده اند، شايد مدعي فکر ميکند حضرت محمد صلي الله عليه و آله هم بعد از تهديد و ترعيب مجبور به رضايت به اين وصلت شدند؟(العياذ بالله)
ادامه دارد.....
1 - مستدرک حاکم ح 5629؛ تاريخ دمشق ج 25 ص 97 و ج 70 ص 198؛ و کنز العمال ح 36592 و در بعضي کتب نيز به صورت گذرا به اين خواستگاريها اشاره شده: الاصابه ج 8 ص 354 رقم 11888 و الاستيعاب ج 4 ص 1924 رقم4118 و اسد الغابة ج 3 ص 426
2 - سنن ابن ماجه، ج 1، ص 639 ح1986، بَاب ضَرْبِ النِّسَاءِ ، دار الفكر ، بيروت
3 - مسند إمام احمد ج 1، ص 20 و همينطور در کتاب مختصر كتاب الوتر المقريزي ص50 ، مكتبة المنار ، الأردن ،الزرقاء
4 - مستدرك سفينة البحار ج 6 ص 57؛ الامالي طوسي ج 1 ص 683 ؛ الاحتجاج طبرسي ج 1 ص 145 ؛ مناقب ابن شهر آشوب ج 2 ص 50 ؛ بحار الانوار ج 43 ص 148 ؛ الدر النظيم ابن حاتم عاملي ص 478 ؛ بيت الأحزان عباس قمي ص 150
5 - الكافي تحقيق المجلسي والبهبودي ، باب تزويج ام کلثوم حديث شماره 2.. البته مجلسي اين روايت را حسن قرار داده است، ولي هميشه جرح مقدم است بر تعديل!
6 -از جمله بحار الانوار مجلسي ج30 ص 363 - 366؛ انوار العلويه جعفر النقدي ص 58 ؛مستدرک سفينة البحار علي النمازي ج 7 ص 74 - 75 ؛ و مجمع النورين ابوالحسن المرندي ص 250-251
7 - وسائل الشيعة ج7 ص424 ؛ الفروع من الكافي ج 3 ص350
8 - بحار الأنوار، ج 42 ص 107

ویرایش شده توسط: rostam91

rostam91

کاربر

ارسالها: 1509

#466 Posted: 15 May 2014 18:33

جواب كوبنده در مورد شبهه ازدواج ام كلثوم با عمر رضی الله عنه (6)ادامه

ادامه شبهه و روايت بعدي:
2-عبد الله بن سنان و معاوية بن عمار مى گويند:‌ از امام صادق عليه السلام در باره زنى كه شوهرش مرد پرسيدم كه در كجا عده نگه‌دارد؟ حضرت فرمود: هر جا كه بخواهد مى‌تواند عده‌اش را نگه دارد. سپس فرمود: هنگامى كه عمر مُرد، علي عليه السلام به نزد امّ‌كلثوم آمد و دست او را گرفت و به خانه خويش برد.
3. سليمان بن خالد مى‌گويد: از امام صادق عليه السلام در باره زنى كه شوهرش مرده پرسيدم كه آيا در خانه شوهرش عده نگه دارد .
جواب:
روايت اولي را دو محقق الکافي "مجلسي و بهبودي" به ترتيب موثق و صحيح دانسته اند! و روايت دوم را نيز هر دو محقق صحيح گفته اند.10
ولي من مانده ام که طرف بحث ما از کجاي اين روايت علامت غصب و اجبار را فهميدند؟؟
اگر بگويند:چونکه دست دخترش را گرفت و به خانه خود برد!
ميگويم: سيد ما، حضرت عمر رضي الله عنه، آنقدر قانع بود که از مال دنيا به جز قرض چيزي براي ورثه و همسر خود باقي نگذاشت. که همسرش به وسيله آن روزگار بگزراند و ضمناً دو فرزند صغير نيز داشت،حضرت علي عليهالسلام نيز اين را دانسته و باري ديگر سرپرستي دختر خود را بر عهده ميگيرد.
در ثاني اين موضوع چيز عادي بود چونکه ام المومنين عايشه صديقه رضي الله عنها نيز زماني که سيدنا طلحه رضي الله عنه شهيد شدند دست خواهر خود را (ام کلثوم بنت صديق)که در عقد سيدنا طلحه رضي الله عنه بود، ميگيرد و با خود ميبرد و حتي در همان موقع با او به سفر حج ميرود.
ابن ابي شيبه در المصنف خود مينويسد:
من رخص للمتوفى عنها زوجها أن تخرج
حدثنا أبو بكر قال نا جرير بن عبد الحميد عن منصور عن الحكم قال: نقل علي أم كلثوم حيث قتل عمر ونقلت عائشة أختها حين قتل طلحة.11
پس به هيچ وجه از اين روايت اجبار و غيض مشاهده نميشود .

ادامه شبهه و روايت بعدي:
4. أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (عليه السلام) فِي تَزْوِيجِ أُمِّ كُلْثُومٍ فَقَالَ إِنَّ ذَلِكَ فَرْجٌ غُصِبْنَاه.
از امام صادق عليه السلام در باره ازدواج امّ‌كلثوم پرسيدند، حضرت فرمود: او ناموسى است كه از ما غصب كرده‌اند. (طبق يك معنى؛ اما طبق ترجمه ديگر، اصل ازدواج زير سؤال مى رود؛ يعنى او زنى است كه به بهانه او ما را تحت فشار قرار مى دهند؛ نكته قابل توجه اين است كه حضرت با وجود فصاحت تمام، نفرموده‌اند ذلك فرج غصب منا؛ بلكه خود را مغصوب معرفى كرده‌اند و فرموده‌اند غصبناه، و يا غصبنا عليه كه در مصادر ديگر شيعه و مصادر سنى به نقل از شيعه اين چنين آمده است، و معنى غصبنا، آن است كه ما مغصوب شديم و نه آن فرج)
جواب:
بگزاريد من آب پاکي را روي دست شما بريزم!
روايت جعل شده با کمال بي شرمي ميگويد ذلک "فرج" غصبناه.. يعني آن فرجي بود که غصب شد. مدعي فرج را به ناموس معني کرده تا به خيال خود خواننده را گول بزند! ولي همه ميدانند که معني کلمه فرج، همان آلت تناسلي زن مي باشد(به هر فرهنگ لغتي که خواستيد مراجعه کنيد) و نقل کردن اين روايت از طرف مدعي، بي شرمي بي حد ايشان را مي رساند که حاضرند از هر روايت کذبي به نفع خودشان استفاده کنند!
ايشان چند خط را زياده گويي کرده اند تا به پندار خود اين حقيقت را بپوشانند.. از ايشان سوال دارم که اين جمله: ""ما مغصوب شديم""!!چه معني دارد؟ روايت دروغين از طرف امام صادق عليه السلام ميگويد: همانا آن شرمگاهي بود که از ما به زور گرفته شد. شما حرف اول و آخر چند خطتان هر دو به يک معني است، گمان کنم خودتان هم نفهميديد که چه گفتيد.
در مورد اين وصلت، روايت ديگري نيز از امام صادق عليه السلام نقل شده که طبق محتواي آن ميگويد: حضرت عمر رضي الله عنه با ام کلثوم ازدواج نکرده بلکه با جنيه اي يهودي ازدواج کرده است. که ان شا الله تفصيل آن خواهد آمد.
حال بايد اين دو روايت را با هم قياس کرد و گفت: يا آن ام کلثوم دختر حضرت علي بوده که از او غصب شده ويا جنيه اي بوده و غصبي در کار نبوده،ولي بدبختي آن است که مدعي به هر دو روايت اشاره دارد و از خود نميپرسد: اگر ازدواج با جنيه انجام شده، چطور امام صادق ميگويد:آن فرجي بود که از "ما" غصب شد و اگر بگوييد: ازدواج با دختر حضرت علي بوده ولي به اجبار و تهديد، ميگوييم: پس قصه جنيه اي که عَلَم ميکنيد چيست؟؟ که به همين ترتيب يکي از اين دو داستان خود به خود باطل ميشود.
* ثابت است که رسول اکرم صلي الله عليه و سلم(که بر کف پايش هزاران بوسه ها بايد زدن) دو دختر خود را يکي پس از ديگري به عقد سيدنا عثمان ذي النورين در آورد، نميدانم، شايد اين دو دختر نيز (نعوذ بالله) دو فرجي بودند که از حضرت رسول صلي الله عليه وسلم غصب شده اند؟؟!!
آخر کلام اينکه اين روايت کذبي است که "بهبودي" محقق "الکافي" آن را ضعيف ميداند.12
ادامه شبهه:اولاً: همان طور كه پيش از اين گذشت‌‌، از اين روايات استفاده نمى‌شود كه امّ‌كلثوم اشاره شده در اين روايات و ديگر روايات شيعيان، همان امّ‌كلثوم دختر امير مؤمنان عليه السلام از حضرت زهرا سلام الله عليها بوده يا امّ‌كلثوم دختر ابوبكر و يا امّ‌كلثوم از ديگر زنان امير مؤمنان عليه السلام؛ بلكه هر سه احتمال وجود دارد.
جواب:
*همانطور که ثابت شد، حتي ماجراي خواستگاري از دختر ابوبکر رضي الله عنه نيز جعلي است چه برسد به ازدواج، آن هم با دختر 3 يا 4 ساله!!
گذشته از آن در روايت صحيحي که خودتان نقل کرديد،حضرت علي رضي الله عنه دست آن دختر را ميگيرد و با خود به خانه خودش ميبرد. و اين ماجرا در زماني رخ داده که ام کلثوم بنت ابوبکر صديق رضي الله عنه همسر طلحه بن عبيدالله و در خانه او بوده و بعد از طلحه نيز تحت تکفل ام المومنين عايشه بوده است تا زماني که با عبد الرحمان بن عبد الله بن ابى ربيعة ازدواج نمود، پس غير ممکن است که اين ام کلثوم دختر ابوبکر صديق رضي الله عنه باشد که توسط سيدنا علي رضي الله عنه تربيت شده و شکي نيست که حضرت علي رضي الله عنه فقط با يکي از همسران حضرت صديق رضي الله عنه ("اسما بنت عميس")ازدواج کرده است، که او دختري به اسم ام کلثوم نداشت. و تنها يک فرزند پسر (محمد) بود که حضرت علي آن را بزرگ کرد.
** و اين ادعا که شايد! آن ام کلثوم، همسر حضرت عمر رضي الله عنه از ديگر همسران حضرت علي رضي الله عنه باشد!! بسيار بعيد و غير ممکنتر است چون:
الف: در سال 17 هجري(موقع خواستگاري) ديگر دختران حضرت علي رضي الله عنه بسيار صغيره بودند و يا اصلاً به دنيا نيامده بودند!
ب:حضرت عمر رضي الله عنه دليل خواستگاري از دختر حضرت علي رضي الله عنه را فاميل شدن با خاندان نبوت اعلام ميکند، و ميخواستند فرزندي از آن خاندان داشته باشد و اين خويشاوندي به جز ازدواج با دختر فاطمه عليه السلام به طريق ديگري ميسر نميشد. پس اين احتمال مدعي نشانه کوته فکري ايشان است.
پ:اتفاق علماي اهل سنت و اهل تشيع بر اين بوده که دختري که حضرت عمر رضي الله عنه با او ازدواج کرده، ام کلثوم دختر فاطمه و حضرت علي عليه السلام بوده است، همانطور که محمد باقر مجلسي در جواب شيخ مفيد ميگويد: "انکار شيخ مفيد - که خداي رحمتش کند - دربارة اصل واقعه (ازدواج خليفه با ام کلثوم) تنها مربوط به آنست که اين حادثه از طريق آنان (اهل سنّت) ثابت نمي شود و گرنه، پس از ورود اخباري که (از طريق اماميّه) گذشت انکار اين امر، شگفت است! و کليني به سند خود (سلسلة سند را مي آورد) از ابو عبدالله صادق -عليه السلام- گزارش نموده که گفت: چون عمر وفات يافت علي -عليه السلام- نزد امّ کلثوم رفت و او را به خانة خود برد. و همانند اين روايت با سند ديگر (سند را ذکر مي کند) از ابو عبدالله صادق -عليه السلام- نيز گزارش شده است".13
توجه کنيد که بحث سر ازدواج ام کلثوم دختر فاطمه با حضرت عمر رضي الله عنه است و مجلسي نيز روايت فوق را دليل بر صحت اين ازدواج ميگيرد!!

ادامه شبهه:
ثانياً: اهل سنت هرگز به اين روايات استدلال نخواهند كرد؛ زيرا با كنارهم قرار دادن اين روايات، حتى بر فرض وقوع اين ازدواج، هيچ خدمتى به حسن روابط بين امام علي عليه السلام و عمر بن الخطاب نمى‌كند؛ بلكه سوء روابط را ثابت مى‌كند؛ زيرا حد اكثر چيزى كه اين روايات ثابت مى‌كنند، ازدواج با تهديد و ارعاب؛ آن‌هم با دختر خردسالى بوده است كه نه خودش به اين ازدواج راضى بوده و نه پدرش.
آيا چنين ازدواجى مى‌تواند براى عمر بن خطاب فضيلت محسوب شود و آيا مى‌تواند دلالت بر صميميت و دوستى ميان خليفه دوم و اميرمؤمنان داشته باشد؟
سيد مرتضى علم الهدى در اين باره مى‌گويد:
اما در باره به ازدواج در آوردن امّ‌كلثوم،‌ براى عمر؛ ما در كتاب شافى پاسخ از اين مطلب را به صورت مفصل آورده و بيان كرده‌ايم كه آن حضرت، ازدواج عمر با دخترش را قبول ننمود، مگر پس از تهديد و تكرار اين درخواست و درگيرى، پس از سخنى طولانى كه در روايات آمده است....
آنچه كه در ازدواج امّ‌كلثوم مورد توجه بايد قرار گيرد، اين است كه اين ازدواج از روى اختيار و ميل نبوده و پس از تكرار درخواست و زورگويى كه نزديك بود به درگيرى آشكارا بيانجامد صورت گرفت....
و ضرورت حتى خوردن مردار و نوشيدن شراب را جايز مى كند؛ چه رسد به چيزى كه كمتر از آن است.
جواب
درست است، اهل سنت به رواياتي که حتي خودتان گواهي به ضعف آن داده ايد استناد نخواهد کرد ولي روايتي که محققين شما آن را صحيح ميدانند را نميتوانيد انکار کنيد و شکر خدا ثابت شد که ادعاي تهديد و ارعاب چيزي به جز يک تهمت نيست.
و اما اينکه مدعي شديد،ام کلثوم به اين ازدواج راضي نبوده!!
اولاً: حضرت محمد صلي الله عليه وسلم (و در جايي حضرت عمر رضي الله عنه) ميفرمايند: دختران خود را به اجبار به ازدواج کسي در نياوريد، زيرا آنچه شما دوست داريد آنها نيز دوست دارند.14
دوماً: ما در هيچ قسمت از زندگي اين زن و شوهر سراغ نداريم که از يکديگر گله کرده باشند، بلکه ميبينيم آنها همراه يکديگر حج ميکردند و بعضي شبها با همديگر به کمک فقرا و نيازمندان ميشتافتند چنانچه نقل شده:
عمر رضي الله عنه شبي در حال گشت زني در محله هاي مدينه نگاهش به خيمه اي افتاد که روز قبل آن را در آنجا نديده بود. نزديک رفت ديد، مردي بيرون خيمه نشسته و از داخل خيمه صداي ناله و فرياد زني به گوش مي رسد. عمر سلام کرد و مشخصات آن مرد را جويا شد.
گفت: اهل باديه هستم، به اينجا آمده ام تا از اميرالمومنين چيزي دريافت کنم. عمر - رضي الله عنه - گفت: اين چه صدايي است که از داخل خيمه به گوش مي رسد؟ مرد گفت: صداي زني است که در حال زايمان است. پرسيد: آيا او تنها است؟ گفت: بلي تنها است. آن گاه عمر رضي الله عنه فوراً به منزل برگشت و به همسرش؛ ام کلثوم دختر علي گفت: آيا حاضري در کار خيري که خدا فراهم نموده است شرکت نمايي؟
ام کلثوم عليها السلام گفت: چه کار خيري؟
عمر رضي الله عنه گفت: زني از اهل باديه بدون داشتن دايه در حال زايمان است.
ام کلثوم گفت: با رضايت شما حاضر به کمک هستم.
آن گاه به او گفت: هر چه لازم است با خود بردار و خودش مقداري روغن و حبوبات در ديگي قرار داد و به راه افتاد. وقتي آن جا رسيدند به همسرش گفت: برو داخل خيمه و خودش بيرون خيمه در کنار آن مرد نشست و به او دستور داد تا آتش را روشن نمايد. و بعد از اين که آتش روشن شد، ديگ را روي آن گذاشت. پس از لحظاتي نوزاد به دنيا آمد.
ام کلثوم رضي الله عنها گفت: اي اميرالمومنين رفيق ات را به پسر بچه اي که خدا به او داده است مژده بده. وقتي آن مرد کلمه ي اميرالمومنين را شنيد، ترسيد و خود را عقب کشيد.
عمر رضي الله عنه به او گفت: نترس و سرجايت بنشين و ديگ را از روي آتش برداشت و به همسرش داد و گفت: به آن زن غذا بده. وقتي آن زن سير شد، باقيمانده ي غذا را به مرد داد و گفت: واي برتو! غذا بخور که تمام شب را گرسنه و بيدار بوده اي. آن گاه به همسرش گفت: بيا برويم و به آن مرد گفت: فردا نزد ما بيا تا به تو چيزي بدهيم. روز بعد وقتي آن مرد به محضر اميرالمومنين رسيد به او عطايائي داد و براي نوزادش حقوقي تعيين کرد.15
علامه ابن کثير(رحمه‌الله) مي‌فرمايد:"عمر بن‌خطاب ‌در زمان‌خلافتش ‌با ام‌كلثوم‌دختر علي‌ابن‌ابي‌طالب ‌از فاطمه ‌ازدواج‌نمود، و او را بيش ‌از حدّ مورد احترام ‌قرار داد و چهل‌هزار درهم‌مهريه‌، براي ‌او مقرّر فرمود، بخاطر آنكه‌او از خاندان ‌پيامبر(صلي‌الله عليه‌وسلم‌) بود"16
حاج ملا عبدالله احمديان مينويسد: حضرت عمر رضي الله عنه به خاطر احترام خاصي كه براي دختر فاطمه رضي الله عنه و يكي از نواده هاي پيامبر صلي الله عليه و آله قائل بود در رفتار خود تغييرات زيادي به وجود آورد و در نهايت احترام و ابراز محبت با او رفتار مي كرد 17 . به گونه اي که در تاريخ چنين رفتار محبت آميزي از حضرت عمر رضي الله عنه نسبت به ديگر همسرانش روايت نشده و بعد از ام کلثوم نيز با کسي ازدواج نکرد18
از همه جالبتر اين چند روايت زير است که نهايت مهر سيده ام کلثوم را نسبت به همسرش ثابت ميکند:
سعد‌الجاري خدمتکار(و آزاد شده)حضرت عمر رضي الله عنه مي‌گويد: عمربن خطاب وارد منزل همسرش ام‌کلثوم دختر علي‌بن ابيطالب شد و او را گريان ديد!
از او سبب گريه‌اش را سؤال کرد؟
ام‌کلثوم گفت: کعب‌الأحبار در مورد تو گفت است که: عمر در جلو يکي از درهاي دوزخ قرار گرفته (اما چيزي به پايان عمر او باقي نمانده است).
عمر فاروق به ام‌کلثوم گفت: هر چه خداوند بخواهد همان مي‌شود، اميدوارم که خداوند مرا سعادتمند (و اهل بهشت) آفريده باشد!
پس از آن او کسي را به دنبال کعب‌الأحبار فرستاد، وقتي آمد به حضرت عمر گفت: يا امير‌المؤمنين! در مورد من با شتاب داوري مکن! سوگند به خداوندي که جان من در اختيار اوست پيش از پايان ماه ذي‌الحجه به بهشت خواهي رفت.
عمر فاروق به او گفت: اين چه حرفي است که تو مي‌زني؟! يک بار مرا به جهنم و بار ديگر به بهشت مي‌بري؟!
کعب‌الأحبار گفت: يا امير‌المؤمنين! سوگند به خداوند درکتاب تورات در مورد تو خوانده‌ام که بر يکي از درهاي دوزخ ايستاده‌اي و از وارد شدن مردم به آن جلوگيري مي‌نمايي!! و چون بميرى مردم تا روز قيامت همچنان كنار آن در ازدحام مى كنند. 19
ابن سعد و ابن اثير و ابن عساکر حين نقل ماجراي شهادت حضرت عمر رضي الله عنه مينويسند:
ابو عبيد غلام ابن عباس نقل مى كند كه ابن عباس مى گفته است همراه على عليه السلام بودم كه صداى گريستن بر عمر را شنيديم. گويد: على عليه السلام برخاست و من هم برخاستم و وارد خانه اى شديم كه عمر آن جا بسترى بود.
على عليه السلامپرسيد: اين صداي(گريه براي)چيست؟ زنى به ايشان پاسخ داد كه طبيب به عمر نبيذ داد از محل زخم بيرون آمد، بعد شير داد آن هم از محل زخم بيرون آمد و گفت خيال نمى كنم امروز را به شام برسانى هر كار كه دارى انجام بده.
گويد: در اين هنگام ام كلثوم بانگ برداشت كه واعُمَراهْ...، افسوس و زنانى كه همراه ام كلثوم بودند، همگى همراه او گريستند چنانكه خانه به لرزه درآمد و سراپا گريه و شيون شد....( وكان معها نسوة فبكين معها وارتج البيت بكاء)20
و نقل شده که پس از ضربت خوردن علي عليه السلام دختر ايشان، ام‌کلثوم فرمود:
يعني:"نماز صبح از من چه مي‌خواهد؟!؛ شوهرم، عمر اميرالمومنين هنگام نماز صبح کشته شد و پدرم،اميرالمومنين نيز هنگام نماز صبح کشته شد."21
و در روايات آمده که حضرت علي عليه السلام به خانه دختر و داماد خودشان سر ميزدند چنانکه ابن ابي الحديد مينويسد:
عمر‌بن خطاب قاصدي نزد پادشاه روم فرستاد و چون ام‌کلثوم همسر او از حرکت قاصد آگاه شد چند ديناري داد و عطري خريد و آن را در دو شيشه قرار داد و به قاصد داد تا به عنوان هديه به همسر قيصر روم بدهد. هنگامي که قاصد برگشت، دو شيشه پر از جواهرات از طرف همسر قيصر آورد و به ام‌کلثوم داد و چون عمر به خانه آمد و جواهرات را ديد، پرسيد اينها از کجا آمده است. ام‌کلثوم ماجرا را گفت و عمر جواهرات را از او گرفت. ام‌کلثوم به اعتراض گفت: اين به عوض هديه من است. عمر گفت:" بيني و بينك‌ابوك‌، فقال‌علي‌ٌ(عليه‌السلام‌): لك‌منه‌بقيمة‌دينارك‌، و الباقي‌للمسلمين‌جملة‌ً، لان‌بريد المسلمين‌حمله‌ "= يعني: داور ميان من و تو، پدرت باشد.
علي عليه السلام به سود عمر داوري کرد و فرمود: به مقدار بهاي دينارهايي که عطر خريدي از اين جواهرات مال توست و بقيه مال مسلمانان است؛ زيرا قاصد آنان هديه تو را برد و اينها را آورد. 22
پس اگر دلخوري و تهديد وجود داشت، اين رفت و آمدها و اين اعتماد وجود نداشت.
و محمد بن حنفيه نيز به آنها سر ميزد:
ابن حنفيه (فرزند علي) فرمود: "عمر وارد شد در حالي که من نزد خواهرم ام‌کلثوم بنت علي عليه السلام بودم، مرا در آغوش گرفت، سپس فرمود: با حلوا از او پذيرايي کن".23
و از روايات متعدد و بسياري ثابت است که حضرت علي عليه السلام حضرت ابوبکر و عمر رضي الله عنه را افضل ميدانسته و از 80 طريق از حضرت علي عليه السلام نقل است که ميفرمود: هر کس مرا بر ابوبکر و عمر برتري دهد بر او حد مفتري اجرا ميکنم.24
و ابن تيميه در منهاج السنه خود و ابالقاسم نصر بن الصباح البلخي در کتاب "النقض علي ابن الراوندي" مينويسند:
از شريک ابن عبدالله سؤال شد که: "کداميک افضل است، ابوبکر يا علي؟" و او جواب داد: ابوبکر. "شخص دوباره پرسيد: با اينکه شيعه هستي اين حرف را مي زني؟ و او جواب داد: "آري. اگر اين را نگويم، شيعه نيستم!! بخدا سوگند که علي از اين منبر بالا رفته و گفت: "همانا بهترين افراد اين امت پس از رسول خدا- صلى الله عليه وسلم - ابوبکر و سپس عمر مي باشند". پس آيا من حرف او را زير پا گذشته و او را دروغگو بخوانم؟ بخدا که او دروغگو نبود 25
پس به کوري چشم اهل رفض ثابت شد که آن زن و شوهر نسبت به هم مهر ميورزيدند و با هم خوشبخت و هميشه يار يکديگر بودند و پدر ام کلثوم و پدر زن حضرت عمر رضي الله عنه نيز از اين وصلت راضي و خرسند بود......
. .......ادامه دارد

9 - شعبي نقل ميکند: حضرت علي عليه السلام 7 شب بعد از شهادت امير المومنين دختر خود را به خانه خود برد.
10 - الكافي تحقيق المجلسي والبهبودي،باب المتوفى عنها زوجها المدخول بها أين تعتد و ما يجب عليها،روايت شماره 1 و 2
11 -المصنف ابن ابي شيبه ج4 ص 133 _ بيروت
12 - الكافي تحقيق المجلسي والبهبودي ، باب تزويج ام کلثوم حديث شماره 1.. و مجلسي اين روايت را حسن قرار داده است، ولي باز ميگويم:هميشه جرح مقدم است بر تعديل!
13 - بحار الأنوار، ج 42، ص 109
14 -از حضرت عمر رضي الله عنه با اين کلمات:لا تكرهوا فتياتكم على الرجل القبيح فإنه يحببن ما تحبون؛ سنن سعيد بن منصور ح811
15 -البدايه والنهايه ج 7 ص153 ؛ابن الجوزي، ص73 و سامرات، ج2، ص49 و عقد الفريد، ص98، الرياض النضره، ج2، ص56 و اخبار عمر، ص375.
16 -و به حق به سخن خود عمل کرد که فرمود: هيچ کس بيشتر از من او را تکريم نخواهد کرد.
17 -ابن سعد، ج1، ص190 ؛ ابن اثير، ج3، ص27 ؛ طبري، ج5، ص17، اخبار عمر، ص397. تاريخ دمشق و انساب الاشراف ...
18 -عبقريه، عمر، محمود عقاد، ص684.به نقل از سيماي صادق فاروق اعظم، حاج عبدالله احمديان
19 -طبقات الکبري ابن سعد ج3 ص332 ؛انساب الاشراف بلاذري "باب نسب بني عدي بن کعب "؛ تاريخ الخلفا سيوطي(فصل في نبذ من أخباره وقضاياه) ؛فتح الباري ابن حجر و کنز العمال و...
20 -طبقات الکبري ج3 ص 352 ؛ تاريخ دمشق ج 44 ص 426 ؛اسدالغابه ، ج4، ص76
21 - بدايه و النهايه ج8، ص14
22 - شرح نهج البلاغة ابن ابي الحديد ج19، ص351
23 -تاريخ دمشق ج 54 ص 331 ؛ سير اعلام النبلاء ذهبي ج 7 ص 122 و همينطور تاريخ الاسلام ذهبي ج6 ص 184 و کنز العمال ح 37515
24 -مجموع الفتاوي 35/184-185
25 -منهاج السنه ج1 ص 13

ویرایش شده توسط: rostam91

ametis

کاربر

ارسالها: 1495

#467 Posted: 18 May 2014 00:02

rostam91: عدم صلاحيت اخلاقي عمر براي ازدواج با ام كلثوم:

کم کم میشه حس کرد سید شما عمر یا هیچ مشکل اخلاقی و رفتاری نداشته و یا هر چی داشته کار خوبی بوده

در مورد خشونت ذاتی و رفتاری عمر و عدم حسن خلق او نیاز به هیچ استدلال نیست چرا که معروف تر و موجه تر از ان است که دنبال چیزی بروید

آنقدر روایت در کتک زدن عمر هست که نشود انکار کرد

همانقدرکه علی درکشتن پهلوانان و مردان قوی هیکل عرب معروف و زبانزد بود عمر هم در کتک زدن زنان و افراد خانواده اش معروف بوده است

عمر چنان سیلی میزد که گوشت صورت یرف میریخته

کدام انسانی دختر خود را به دست چنین ادم خشن و بی منطقی میدهد ؟؟؟؟؟

rostam91: " اي فرزند ابو طالب! خلق خوي انسان درتو نيست !و اينك متهم وغير قابل اعتماد هستي!."

در کتب اهل سنت فراوان مطالبی بر علیه اهل سنت یافت میشود

علت ان هم تغییرات عجیب و غریب در اعتقادات اهل سنت خصوصا بعد از ابن تیمیه است

در دوران ابن تیمیه خیلی از اموری که برای اهل سنت مباح بود یا مستحب برداشته شد و تفکرات التغاطی و خشن و نامعقول جای انرا گرفت اما با توجه به تکثیر و زیادی کتب نتوانستند همه روایات متناقض را جمع اوری کنند لذا الان مدارک بر ضد اهل سنت موجود است

مثلا چه بسا اهل سنت قبول داشته اند که عمر به زهرا س اساعه ادب کرده اما بعدا این مطلب را سنگین یافته اند و انکار کرده اند ولی نتوانستند از همه کتب روایات مربوطه را خارج کنند

از خشونت های افراطی عمر دهها حدیث موجود است .......نمیتوان همه انها را با استدلال های بی منطق رد کرد

rostam91: شبهه:بدعت‌گذار با دختر عفيفه، كفو نيست:

بدعت گذار کافر است

از قول خوده عمر در تمام کتب شیعه و سنی هم نقل شده که گفت

دو متعه در زمان رسول خدا انجام میشد که من آنها را حرام اعلاک کره و مرتکب را حد میزنم

خوده عمر گفته من انها را حرام اعلام میکنم

حال اهل سنت با ماست و چرتکه به دنبال ماست مالی این گفته میروند که چه

اگر به قول اهل سنت یک درصد این متعه ها در زمان رسول خدا ممنوع شده بود ...عمر چرا اشاره نکرده

چرا مثلا نگفته

دو متعه در زمان رسول خدا منسوخ شد اما مردم اشباها انرا انجام میدهند و من از امروز برای مرتکب انها اعلام حد میکنم

rostam91: اولاً: بهبودي (محقق "الکافي") اين روايت را ضعيف ميداند5

هرردوایتی به هر حال در جایی توسط شخصی زیر سئوال میبرود

پس اینکه یک روایت معروف را توسط یک اد معمولی مردود کنید روش مناسبی نیست

به مومن و انسان سفارش شده با هوش باشد

ادعای روابط خوب موجود بین علی ع و عمر اینقدر نامعقول است که حتی خوده شما هم در گفتنش مشکوک هستید و در روایات مختلفتان صدها نشانه از روابط سنگین و مغضوب بین علی ع و عمر موجود است

البته اهل سنت عمری است به ظواهر همه چیز استناد میکنند و هیچ گاه اصل و معنی و مفهوم را نمیطلبند

این شیوه مانند این است که بگوییم مراد حافظ از گفتن کلمات جام و شراب در اشعارش می و میگساری بوده

اهل سنت لابد رفتار امام رضا با مامون را هم دوستانه و عاشقانه میدانند

در حالیکه امام رضا در سخت ترین شرایط روزگار به نحوی عمل کردند که همه طرفداران عباسی خیال میکردند روابط امام با مامون خوب است الا معدودی نزدیکان

و همه شیعیان با توجه به ریز کدهای ارسالی امام متوجه بودند که روابط امام با مامون بسیار هم خصمانه است غیر ازمعدودی ادمهای کوته بین که در نهایت بارها و بارها نقشه ترور امام را هم کشیدند

اما در نهایت دیدند غیر از مامون کسی نمیتواند امام را کشته باشد

مکن آنگونه که آزرده شوم از خویت .....دست بر دل نهم و پا بکشم از کویت

ویرایش شده توسط: ametis

ametis

کاربر

ارسالها: 1495

#468 Posted: 18 May 2014 00:05

rostam91: وقتي در چنين ماجراي ساده اي حضرت علي رضی الله عنه شمشير را از رو ميبندند و اينچنين خشم گرفته و طلب شمشير کرده و آماده جنگ با خلائق ميشوند

رفتار انسانهای اگاه و اینده نگر همیشه برای افراد خام جای تعجب و سئوال بوده

یلدم میاید وقتی مادر بزرگم مرا که رتیل زده بود بالای تاب خواباند و تابم داد همه معترض بودند که چرا بیمارستان نمیبری

اما وقتی با تهوع مقدار زیادی سم را دفع کردم همه فهمیدند تجربه ان پیرزن چه بوده و او فرصت نمیکرد همان لحظه انان را قانع کند

الان هم قصه همین است

رفتار برگزیدگان خدا قابل قباس با تفکرات کوچک نیست و باید به انها معرفت پیدا کنی

امام زمان را درک کرده که چه وقت باید حمله کرد و چه وقت صبر

در جریان حمله به خانه فاطمه ....فاطمه را نامحرم لمس نکرد ......وصیتی پامال نشد .....قصد عمر که درگیری و کشتن علی ع و فرزندانش بود محقق نشد ......همه مردم به مظلومیت اهل البیت پی بردند و تا امروز هم هنوز امثال شما در تلاشند تا این ننگ را از چهره عمر پاک کنند و نتوانسته اند

پس ببین چقدر در این صبر منفعت بو.ده غیر از اینکه دستور پیامبر برای حفظ اسلام هم بود

امادر جریان هجوم برای نبش قبر زهرا س

وصیت زهرا که خصوصا عمر و ابوبکر در مراسمش نباشند پامال میشد .......با نبش قبر زهرا و احتمالا غسل مجدد هم گناه بزرگی صورت میگرفت و هم هتک حرمت بانو میشد .......از طرفی لشگر و افراد عمر نبودند تا همگی با یورش یکباره علی و فرزندانش را از بین ببرند ......مردم هم در سکون نبودند چرا که با شهادت زهرا برخی به خود امده بودند ......

لذا حضرت شمشیر به دست گرفت و اگر عمر به آن صورت که در روایت اومده فرار نمیکرد احتمالا کشته شده بود

علی فرمنود اگر خاکی از این قبرستان به قدر مشت برداشته شود همه تون رو خواهم کشت و البته همه فرار کردند

پس ببین امام برایهرعملی ابتدا رضای خدا و مصلحت دین رو در نظر میگیره ....بعد حق الناس و احکام .......بعد خودش را

مکن آنگونه که آزرده شوم از خویت .....دست بر دل نهم و پا بکشم از کویت

rostam91

کاربر

ارسالها: 1509

#469 Posted: 24 May 2014 18:00

جواب كوبنده در مورد شبهه ازدواج ام كلثوم با عمر رضی الله عنه (۷)

شبهه:
در حال ضرورت، ازدواج با كافر نيز جايز است:
شيخ مفيد رضوان الله تعالى عليه در اين باره مى‌گويد:
اين ازدواج، اگر صحيح باشد، دو توجيه دارد كه با مذهب شيعه در باره گمراهى افرادى كه پيش از اميرمؤمنان بودند سازگار است:
1. شرط ازدواج، اسلام ظاهرى است كه شهادتين و نماز به سوى قبله و اقرار كردن به مجموعه شرايع است؛ اگر چه سزاوارتر است كه تنها با كسى كه مومن است، وصلت صورت گيرد و با كسى كه به ظاهر مسلمان است و گمراهى كه سبب خروج او از اسلام شود، ندارد، وصلت ننمود؛ اما هر زمان كه ضرورت اقتضا داشت كه با چنين گمراهى، به شرط تظاهر به اسلام، ازدواجى صورت گيرد، كراهت از بين رفته و اين كار جايز مى شود؛ و كارى كه در زمان اختيار مستحب نبود، در زمان اضطرار، جايز مى شود.
اميرمؤمنان در آن زمان، احتياج داشتند كه جان ها را حفظ كرده و نزديكى ايجاد كنند. و چنين ديد كه اگر همانند عمر، در خواسته اى كه او مطرح كرده به اين عنوان كه با دختر علي ازدواج كند، پافشارى نمايد (و دختر خويش را به او ندهد) اين مطلب فساد دينى و دنيوى خواهد داشت؛ و اگر اين كار را قبول كند، سبب صلاح دينى و دنيوى خواهد بود؛ به همين سبب بود كه خواسته او را برآورده كرد.
جواب:
اولاً شما که ميگويد: حضرت علي عالم الغيب بود پس حتي اگر حضرت عمر تظاهر به اسلام بکند( نعوذ بالله) حضرت علي از قلب او با خبر است و (به زعم شيعه) ميداند که او کافر است!(نعوذ بالله) پس به طريق اولي اين ازدواج و همخوابي در آن همانطور که گفتيم به مثابه زنا است که به هيچ وجه در شريعت مقدس اسلام جايي ندارد و البته شما مدعي شبهه ساز و سخن شيخ مفيد را داخل در اين شرعيت مقدس محسوب نکنيد و بهتر است آن را در شريعت عبدالله بن سبا داخل کنيد، گمان کنم هم وزن هم باشند!
دوماً: از امام صادق عليه السلام نقل است که فرمودند:
ان الله فوض الى المومن كل شى ء الا اذلاله نفسه1 (يا با اين کلمات = ان الله فوض إلى المؤمن اموره كلها ولم يفوض إليه ان يكون ذليلا)
همانا خداوند هر امرى را به مومن تفويض كرده اما ذليل كردن نفس خود را به او اجازه نداده است .
آيا من ميتوانم در اين مقام بپرسم: چرا حضرت علي از دستور خدا سرپيچي کرد؟؟؟ چرا نفس خود را نعوذ بالله ذليل کرد و تن به اين ازدواج داد؟؟
عجيب است! اجماع اهل تشيع بر آن است که امام بايد شجاعترين مردم باشد2، ميگوييم اين شجاعت کجاست؟؟
او که شير خدا بود چنين چيزي را بر خود پذيرفت ولي من که در مقابل ايشان بچه گربه اي هم نيستم اگر مرا بکُشند هم راضي به چنين وصلتي نميشوم، بخدا حيرانم از اين اقوال اهل تشيع که آن را به اسم اسلام تمام ميکنند! بايد گفت: اعوذ بالله من الروافض الرجيم!!
همه داستانهاي شيعه به همين شکل است، در جايي حضرت علي کتک ميخورد و طناب در گردن او را ميبرند و در جايي او را تهديد ميکنند که دستت را قطع ميکنيم و .... ولي در هيچ کدام از اين سوانح عکس العملي نشان نميدهند، (به زعم شيعه) زن و پسرش را ميکشن ولي او آخ نميگويد!، خلافت را از او ميگرند او دم نميزند! فدک را به او نميدهند باز هم سکوت ميکند!طناب در گردنش مي اندازند و او ميگويد: يا ابن ام إن القوم استضعفوني وكادوا يقتلونني!!3 حالا هم که او و عمويش را تهديد ميکنند او در عوض دخترش را دو دستي تقديم ميکند!!!
اين همان علي است که او را فاتح خيبر و اسد الله الغالب ميخوانند؟؟ پس چه شد آن همه شجاعت و قدرت؟ آن همه درايت چه شد؟؟ حتي نتوانست ناموس خود را نجات دهد؟؟ شاعر چه خوب سروده که ميگويد:
[aligncenter] در تکــــاپوي بهر اين مطلوب ... همه غالب شدند و او مغلوب
با چنين وهم و ظن ز ناداني ... اسد الله الغالبش خواني؟ (عبدالرحمن جامي) [/font]

ادامه شبهه:
2. ادعا كنيم كه ازدواج با گمراهى كه امامت را منكر شده و آن را حق كسى مى‌داند كه مستحق آن نيست، حرام است؛ اما حتى طبق اين فرض نيز زمانى كه انسان بر جان و دين خويش بيمناك باشد، مى تواند اين كار را انجام دهد؛ همانطور كه در زمان تقيه مى تواند سخن شرك كه منافات با توحيد دارد، بر زبان آورد؛ و همانطور كه خوردن مردار و گوشت خوك در زمان ضرورت جايز است؛ با اينكه در زمان اختيار حرام بوده است.
اميرمؤمنان در اين زمان مضطر به قبول ازدواج امّ‌كلثوم با عمر شدند؛ زيرا او حضرت را تهديد كرده و به همين سبب اميرمؤمنان بر جان خويش و شيعيان بيمناك بودند؛ و به همين سبب از روى ضرورت، خواسته او را پذيرفتند؛ همانطور كه ضرورت سبب جواز گفتن سخنان شرك آلود مى شود. خداوند در قرآن فرموده است "مگر افرادى كه (به خاطر ستم ديگران) مجبور به انجام كارى شده و قلب آن‌ها با ايمان، محكم شده باشد "

جواب:
در مورد گوشت مردار دليل از آيه قرآن داريم که ميگويد:
فَمَنِ اضْطُرَّ فِي مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجَانِفٍ لِّإِثْمٍ فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ... (مائده:3)
و هر كس دچار گرسنگى شود بى‏آنكه به گناه متمايل باشد [اگر از آنچه منع شده است بخورد] بى ترديد خدا آمرزنده مهربان است.
ولي جواز ازدواج در صورت اجبار در هيچ جاي قرآن وجود ندارد، نميدانم دليل حلت اين ازدواج آنها از کدام آيه است، شايد " کتاب الجفر آيه"X" !؟؟
ازدواج با مشرک و کافر و منافق و قاتل و بدعت گزار و.... که شما همه را در مورد حضرت عمر ميدانيد حرام است و اگر چنين ازدواجي صورت بگيرد، همخوابي در آن، زنا محسوب ميشود. ولي شيخ مفيد(و سايت وليعصر) زنا را هم رديف گوشت مردار و شراب خوردن ميدانند!
خداوند ميفرمايد:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا جَاءَكُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَاتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِهِنَّ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلَا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ لَا هُنَّ حِلٌّ لَهُمْ وَلَا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ (ممتحنة: 10)
اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد چون زنان با ايمان مهاجر نزد شما آيند آنان را بيازماييد خدا به ايمان آنان داناتر است پس اگر آنان را باايمان تشخيص داديد ديگر ايشان را به سوى كافران بازنگردانيد نه آن زنان بر ايشان(کافران) حلالند و نه آن [مردان کافر] بر اين زنان حلال*

پس از آيه قرآن حرام بودن ازدواج با کافر معلوم است ولي خداوند در پايان آيه نفرموده است. در اضطرار و يا وقتي شما را تهديد به کشتن و يا ...(شايد دست قطع کردن) کردند براي شما اشکالي ندارد که رضايت دهيد دخترتان زنا کند! فان الله غفوراً رحيما!!!! شرم آور است که بنده اين مطالب را بنويسم و باعث تاسف است که در مورد چيز به اين واضحي بايد با کساني که آنها را مسلمان ميدانيم بحث کنيم و آيه قرآن را به کناري نهاده و گوش جان به سخنان شيخ مفيد و امثالهم بسپاريم!!
مجيب شاهوزهي: جاري کردن کلمه ي کفر بر زبان در وقت اکراه ، يک امر موقت و مسأله ي اعتقادي است و کاملاً مي توان در عين اجراي کلمه ي کفر بر زبان، ايمان به خدا را در قلب پوشيده و به صورت محکم و بدون کم وکاست محفوظ نگهداشت و شرعاً با وجود تصديق قلبي به وحدانيت خداوند متعال، جاري کردن کلمه ي کفر بنابر ضرورت رخصت است. بنابراين، نمي توان اين اضطرار را با عمل ازدواج که از يک طرف، يک امر دائمي است و از اعمالي است که به جوارح و ظاهر تعلق دارد و از طرف ديگر، مسلمان به حفظ عفت و اجتناب از ازدواج با کافران و مشرکان دستور داده شده است، قياس کرد.
جاري کردن کلمه کفر بر زبان در وقت اکراه دال بر رضايت قلبي نيست، اما انجام يک عمل به طور دوام و هميشگي و اصرار بر آن و بدون ظاهر شدن هيچ گونه کدورت و جدال و نارضايتي در طول زندگي بين زوجين و خانواده ي طرفين و بلکه به جاي آن، ظهور الفت و محبت بين همديگر و رفت و آمد خانوادگي کاملاً به رضايت قلبي و محبت متقابل طرفين دلالت دارد. بنابراين، از اين ناحيه هم قياس عمل علي رضي الله عنه با اجراي کلمه کفر بر زبان در وقت ضرورت کاملاً نادرست است.
با توجه به حرام بودن نکاح بين مسلمان و کافر در شريعت مقدس اسلام و عدم انعقاد نکاح در ميان زن و مرد، امکان ندارد که شير خدا و فاتح خيبر و صاحب ذوالفقار رضي الله عنه مرعوب زور و قدرت و تهديدات عمر رضي الله عنه بشود و دخترش را براي استفاده ي حرام حتي براي يک لحظه به او تحويل دهد، چه برسد براي هميشه، ظاهر است؛ در صورتي که عمر رضي الله عنه کافر بوده است (معاذ بالله)، استفاده ي او از حضرت ام کلثوم رضي الله عنها زنا محسوب مي شد (العياذ بالله) و هر با شعوري اين مطلب را خوب مي فهمد و نيازي به تفهيم ما ندارد، هر چند مدعيان دروغين محبت اهل بيت آن را با تکلف فراوان طبق ميل خود جلوه بدهند**.4
خواننده خود قضاوت کند، آيا کسي حاضر ميشود ناموس و عزيزه خود را به يک شخص (زبانشان لال) مرتد و شراب خوار و بداخلاق و قاتل و..... خلاصه، يک ديو دو سر!!(به خيال شيعه!) بدهد؟ اصلاً ميگوييم: بر روي تو شمشير کشيده و بگويند: يا دخترت را بده يا دستت را قطع ميکنيم، شما کدام را انتخاب ميکنيد؟؟ ازدواج دخترتان با چنان آدمي يا دست خودتان؟؟ حالا بعد از جواب، اين وضعيت را در مورد حضرت علي تصور کنيد، آيا اسد الله الغالب، فاتح خيبر و... چنين ننگي را بر خود ميپذيرد؟؟ آيا ميپذيرد خودش سالم بماند ولي دخترش زنا کند و نابود شود؟ آيا شريعتي وجود دارد که زنا را حلال بداند؟؟

ادامه شبهه (هذيان):
و شيخ مفيد در كتاب المسائل العبكرية مى‌نويسد:
ازدواج با گمراه، توسط انبيا به صورت عملى با گمراه ازدواج كرده و عده اى (از مومنين) را به ازدواج گمراهان در آورده و گاهى نيز به اين كار دعوت كرده‌اند؛ و گمراهى آنان سبب جلوگيرى از اين ازدواج ها نشد؛ و نيز سبب نگشت كه انبيا آنان را دوست داشته باشند؛ و حتى دلالت بر اين مطلب نيز نمى‌كند! آيا نمى بينيد كه پيامبر دو دختر خويش را به ازدواج دو كافر، يعنى عتبة بن أبى لهب و أبوالعاص بن ربيع در آورد؛ اما اين كار منجر به گمراهى پيامبر يا هدايت آن دو نگرديد. و حتى ازدواج دو دختر پيامبر با آنها، سبب جلوگيرى از بيزارى پيامبر از دين آن‌ها نگرديد.
خداوند نيز در قرآن از لوط عليه السلام خبر داده است كه فرمود:" اى قوم! اينان دختران من براى شما پاكيزه ترند!"؛ او دختران خويش را در معرض ازدواج با كفار قوم خويش قرار داد آنهم زمانى كه خداوند اذن در هلاك آن قوم داده بود! اما اين كار سبب دوستى بين لوط و قومش نشد، و سبب عدم دشمنى دينى قومش با او نگرديد.
رسول خدا ازدواج منافقين با زنان مومن را جايز دانست؛ و ازدواج مومنين با زنان منافق را نيز جايز دانست؛ اما اين كار سبب جدايى دينى دو گروه نمى شود!

جواب:
گويا ايشان موضوع را خوب نفهميده اند زيرا شيعيان حضرت عمر رضي الله عنه را گمراه نميدانند بلکه او را کافر و حتي از بدترين کفار ميدانند پس قياس اين دو با هم غير ممکن و غير قابل قبول است.
در مورد دختران پيامبر صلي الله عليه و آله نيز بايد گفت: ازدواج رقيه با عتبه(پسر عمويش) و ازدواج ام کلثوم با عتبيه (پسر عمويش) و همينطور ازدواج ابوالعاص با زينب همه قبل از اسلام و بعثت حضرت رسول صلي الله عليه و سلم بوده يعني زماني که هيچ مسلماني وجود نداشته است. و البته بعد از بعثت هر سه دختر به شکلي از همسرانشان جدا شدند و فقط زينب بود که از ابوالعاص(پسر خاله اش) جدا شد ولي بعد از اينکه ابوالعاص اسلام آورد دوباره نزد وي برگشت و دو فرزند به نام هاي علي و امامه را براي او آورد.. گذشته از آن مگر ازدواجهاي دختران حضرت محمد صلي الله عليه و آله از روي اجبار و نعوذ بالله از روي تهديد و ارعاب بود؟؟!
و اما در مورد سخن حضرت لوط عليه السلام ، بشنويم جوابشان را از مرجع تقليد اهل تشيع يعني آيت الله مکارم شيرازي که در مورد همين آيه ميگويد:
ديگر اينكه مگر ازدواج دختر با ايمانى مانند دختران لوط با كفار بى ايمان جائز بود كه چنين پيشنهادى را كرد؟! پاسخ اين سؤال را از دو راه گفته اند:
يكى اينكه در آئين لوط همانند آغاز اسلام تحريم چنين ازدواجى وجود نداشت، لذا پيامبر صلي الله عليه و آله دختر خود را" زينب" به ازدواج" ابى العاص" قبل از آنكه اسلام را بپذيرد در آورد، ولى بعدا اين حكم منسوخ گشت .
ديگر اينكه منظور" لوط" پيشنهاد ازدواج مشروط بود (مشروط به ايمان) يعنى اين دختران من است، بيائيد ايمان آوريد تا آنها را به ازدواج شما در آورم.
و از اينجا روشن مى شود كه ايراد بر لوط پيامبر كه چگونه دختران پاك خود را به جمعى از اوباش پيشنهاد كرد نادرست است زيرا پيشنهاد او مشروط و براى اثبات نهايت علاقه به هدايت آنها بود.5
و همانطور که مکارم شيرازي گفتند در آن دوران ازدواج کافر با مسلمان حلال بوده است چنانکه حضرت لوط و حضرت نوح با زنان مشرکي ازدواج کردند و خداوند در مورد حضرت لوط ميفرمايد:
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ كَفَرُوا اِمْرَأَةَ نُوحٍ وَاِمْرَأَةَ لُوطٍ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَقِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ ..( تحريم: 10)
خدا براى كسانى كه كفر ورزيده‏اند آن نوح و آن لوط را مثل آورده [كه] هر دو در نكاح دو بنده از بندگان شايسته ما بودند و به آنها خيانت كردند و كارى از دست [شوهران] آنها در برابر خدا ساخته نبود و گفته شد با داخل شوندگان داخل آتش شويد .
اما در شريعت اسلام همانطور که آيات نيز گواهي دادند، ازدواج با کافر حرام و همبستري در آن مانند زنا کردن است! پس قياس اين دو ازدواج با هم قياس باطلي است که بطلان آن اظهر من الشمس است.
و اما ازدواج منافقيني که پيامبر صلي الله عليه و سلم آنها را جايز دانسته است، نميخواهم وارد اين موضوع شوم و همين بس که شما حضرت عمر را کافر ميدانيد و به راستي کسي که حاضر شود دختر پيامبر صلي الله عليه و سلم را مضروب و پسرش را بکشد، مسلمان است؟؟(البته طبق عقيده شيعه)

شبهه: ازدواج اجباري عمر با عاتكه:
ازدواج با امّ‌كلثوم، نخستين ازدواج اجبارى خليفه نيست؛ بلكه پيش از آن نيز اتفاق افتاده است كه ازدواج با عاتكه دختر زيد از نمونه‌هاى آن است.
محمد بن سعد در الطبقات الكبرى مى‌نويسد:
علي بن زيد مى‌گويد: عاتكه دختر زيد، همسر عبد الله بن ابوبكر بود،‌ و عبد الله با او شرط كرده بود كه اگر او مُرد، شوهر نكند. عاتكه پس از مرگ عبد الله بدون شوهر مانده بود و هر كس از وى خواستگارى مى‌‌كرد، نمى‌پذيرفت، عمر به كسى كه ولايت بر عاتكه داشت گفت كه براى من از او خواستگارى كن، آن زن عمر را نيز قبول نكرد. عمر به سرپرست او گفت: تو او را به همسرى من دربياور. مراسم ازدواج انجام شد، عمر بر او وارد و با وى درگير شد تا سرانجام با زور با وى همبستر شد. هنگامى كه كارش تمام شد، عاتكه با اظهار نفرت چندين مرتبه گفت: اُف اُف6... سپس عمر خارج شد و نزد وى بازنگشت تا آن كه عاتكه كنيزش را فرستاد و به عمر گفت: بيا من در اختيار تو هستم.

جواب:
1-اولاً سند آن منقطع7 و راويش مجروح است.
على بن زيد بن عبد الله بن زهير بن عبد الله بن جدعان القرشى التيمى ، أبو الحسن البصرى المكفوف8 ...
احمد بن عبدالله عجلي و ابوحاتم در مورد او گويند : شيعه است
أبو أحمد بن عدي گويد : در تشيع غلو ميکند .. يزيد بن زريع گويد: او رافضي است...
حماد بن زيد گويد: او احاديث را تغيير ميداد.. امام صادق عليه السلام ميگويد:علي بن زيد ضعيف است. احمد بن حنبل رحمه الله ميگويد: ضعيف است ، يحيي بن معين گويد: ضعيف در همه چيز و نسائي گويد: ضعيف است..
آيا به چنين شخصي ميتوان اعتماد کرد؟؟ کسي که هم شيعه غالي است و هم روايات را تغيير ميداد و همه او را ترک کرده اند، مورد اعتماد است؟
2-چگونه مردم از وقوع اين ماجرا با خبر شدند؟؟ مگر آنها نيز در حجله آنها حضور داشته اند؟؟ لعلکم تتفکرون؟؟ متاسفم براي کسي که اين داستانها را باور ميکند!!
3-ابن سعد اينگونه مينويسد: عاتكه دختر زيد بن عمرو بن نفيل كه همسر زبير بن عوّام بود و مردم مدينه مى گفتند هر كس مى خواهد شهيد شود با عاتكه ازدواج كند كه او قبلاً همسر عبد الله بن ابو بكر بود كه كشته شد، سپس همسر عمر بن خطاب شد كه او هم كشته شد و سپس همسر زبير شد كه او هم كشته شد....
و باز هم در تذکره عاتکه(همان آدرس قزويني) اينچنين مينويسد:
عاتكه دختر زيد بن عمرو بن نفيل بن عبد العزى بن رباح بن عبد الله بن قرط بن رزاح بن عدى بن كعب، مادرش ام كرز دختر حضرمى بن عمار بن مالك بن ربيعة بن لكيز بن مالك بن عوف است، عاتكه مسلمان شد و بيعت و هجرت كرد.
يزيد بن هارون از محمد بن عمرو از يحيى بن عبد الرحمان بن حاطب ما را خبر داد كه مى گفته است عاتكه همسر عبد الله پسر ابو بكر صديق بود، عبد الله بخشى از اموال خود را براى عاتكه قرار داد به شرط آنكه عاتكه پس از مرگ عبد الله ازدواج نكند، قضا را عبد الله پيش از عاتكه درگذشت، عمر بن خطاب به عاتكه پيام فرستاد و گفت چرا آنچه را كه خداوند بر تو روا داشته است بر خود حرام و ناروا ساخته اى، آن مالى را كه از عبد الله گرفته اى به خويشانش برگردان و ازدواج كن، عاتكه چنان كرد، عمر از او خواستگارى كرد و به همسرى گرفت..............
چنان شد كه ابو بكر درگذشت و عمر به جاى او نشست و به عاتكه پيام فرستاد كه چرا چيزى را كه خداوند بر تو روا داشته است بر خود ناروا مى دارى؟ مال را به صاحبانش برگردان و ازدواج كن، او چنان كرد و عمر او را خواستگارى و با او ازدواج كرد.
وابن حجر عسقلاني اين روايت را تحسين کرده است: وأخرج بن سعدٍ بسند حسن عن يحيى بن عبد الرحمن بن حاطب: كانت عاتكة.. 9
و ابن سعد ميگويد: عبد الله بن عبد الله بن عمر مى گفته است عاتكه دختر زيد بن عمرو بن نفيل همسر عمر بن خطاب عمر را كه روزه داشت بوسيد و عمر او را از اين كار منع نكرد.
يحيى بن سعيد مى گفته است عاتكه دختر زيد بن عمرو بن نفيل كه همسر عمر بن خطاب بود، سر عمر را كه روزه داشت مى بوسيد و عمر او را منع نمى كرد.
و ابن عبدالبر در الاستيعاب مينويسد چون حضرت اميرالمومين، عمر فاروق شهيد شدند، عاتکه گريه کرد و اينچنين سرود:
ثم قتل عنها عمر فقالت تبكيه:
عين جودي بعبرة ونحيب ... لا تملي على الإمام النجيب
فجعتني المنون بالفارس المع ... لم يوم الهياج والتثويب
قل لأهل الضراء والبؤس موتوا ... قد سقته المنون كأس شعوب10
معني: اى چشم با زارى گريه كن بر امام نجيب و هرگز خسته مباش. مرگ او مرا ماتم زده كرده. مرگ سوار دلير كه در كارزار داراى علامت است اشتهار داشت.
او پناه مردم بود. او حامى مردم از سختى روزگار و او باران و نعمت رهگذران و پناهندگان بود.
بثروتمندان و تهى دستان بگو. بميرند كه او جام مرگ كشنده را نوشيد.
و در روايتي11 درباره حضرت عمر چنين گفت:
فجعنى فيروز لادر دره بابيض تال للكتاب منيب
رؤف على الادنى غليظ على العدا اخى ثقة فى النائبات مجيب
متى ما يقل لا يكذب القول فعله سريع الى الخيرات غير قطوب
يعنى: فيروز(ابو لولوء مجوسي) كه خير نبيند و رستگار نشود مرا عزادار كرده بمرگ يك پرهيزگار و سفيد رو كه نزد خدا برگشته، او نسبت به نزديكان رؤف و مهربان و نسبت به دشمنان سخت گير و خشن بوده ، مورد اعتماد و در مصائب و شدايد يار و مدد كار است. اگر مى گفت راست مى گفت و هرگز در فعل و قول او دروغ نبود. او نسبت به نكوكارى و عمل خير هميشه شتاب مى كرد و هرگز ترش روئى نمى نمود.
اگر ازدواج به آن شکل صورت گرفته بود اين همه محبت به هيچ وجه قابل تصور نيست.پس در نتيجه اين دروغگويي مدعي و معاند بودن ايشان را ميرساند که به روشني آفتاب است.

ادامه دارد.......

1 - تهذيب الاحکام طوسي ج6 ص 179 ؛ وسائل الشيعه ج 16 ص 156 ؛ بحار الانوار ج64 ص 72 ؛مشکاة الانوار طبرسي ص 174_ دار الحديث ؛ ميزان الحكمه ج 3، ص 1957 _ دار الحديث و.....
2 -از جمله شيخ مفيد درالاقتصاد و مجلسي در بحار الانوار و طوسي در تلخيص الشافي و انوار النعمانيه نعمة الله جزائري و شيخ صدوق در اکمال الدين و..... چنين ميگويند.
3 -احتجاج طبرسي ج1 ص 111 _ نجف
4 -فرار از واقعيت تا کي/مجيب شاهوزهي
5 -تفسير نمونه:بدون شك دختران لوط تعداد محدودى بودند، و آن جمعيت افراد زيادى، ولى هدف لوط اين بود كه به آنها اتمام حجت كند و همينطور به تفسير الميزان علامه طباطبايي مراجعه کنيد که شبهات را در اين زمينه جواب گفته است.
6 -با عرض معذرت!: اينجا عمر ميگويد: اف اف نه عاتکه ... چون در روايت آمده: و سپس(عمر) از خانه بيرون شد در نتيجه او بود که قبل از اين سخن ميگفت!! محض اطلاع بود.
7 -رجوع به کنز العمال ج 13 ص 608 ح 37607 و جامع الاحاديث سيوطي ج 25 ص 500 ح 28438
8 -تهذيب الکمال المزي ج20 ص 437 -438 راوي شماره 4070 و سير اعلام النبلاء ذهبي ج 9 ص 240 به بعد
9 -الاصابه ابن حجر عسقلاني ج8 ص 228 رقم 11452
10 -الاستيعاب ابن عبدالبر، تذکره عاتکه بنت زيد و به طور کلي عاتکه 5 مرثيه در رثاي حضرت فاروق رضي الله عنه سروده است. و شمه اي از همه آنها به اين شکل است:"عِصْمَةٌ الناسِ وَ المُعينُ عَلي الّدَ هِرْوَغَيثُ المُنْتابِ و المَحْروبِ""قُلْ لِاَهْلِ الضَرّاءِ والَبْئُوسِ مُوتُوا قَدْ سَقَتْهُ المَنُونُ كَأسَ شُعُوبِ""رَئُوفٌ عَلُي الأدْني غَليظُ عَلي العَدي اَخـي ثِقَةٍ فـي النائِباتِ مُنيبِ""مَتي ما يقُلْ لا يكْذِبُ اللهُ، قَوْلَهُ سَريـعٌ اِلي الخَيراتِ غَيرُ قَطُوبِ""جَسَدٌ لُفِّفَ فـي اَكْفانِه رَحْمَةُ اللهِ عَلي ذاكَ الجَسَدِ " عبقريات، عقاد، ص673.

rostam91

کاربر

ارسالها: 1509

#470 Posted: 24 May 2014 18:06

جواب كوبنده در مورد شبهه ازدواج ام كلثوم با عمر رضی الله عنه (۷) ادامه

شبهه:روايت جنيه در كتاب‌هاي اهل سنت:
مى‌گوييم حتى اگر چنين ازدواجى با تهديد و زورگويي‌هاى عمر اتفاق افتاده باشد، امكان ندارد كه امير مؤمنان اجازه داده باشد، دست خليفه دوم به ناموس رسول خدا برسد.
اهل سنت در قضيه زليخا و عزيز مصر و آسيه و فرعون اعتقاد دارند از آن جايى كه آسيه قرار است در بهشت همسر رسول خدا باشد، دست فرعون هيچگاه به آسيه نرسيده است؛ بلكه هر وقت كه فرعون قصد آسيه را كرده، خداوند جنيه‌اى را به صورت آسيه فرستاده است.
همچنين چون قرار بوده كه زليخا در آينده زن حضرت يوسف عليه السلام شود‌، هر وقت كه عزيز مصر مى‌خواست با زليخا خلوت كند، خداوند جنيه‌اى را به صورت زليخا مى‌فرستاده است.
عبد الرحمن صفورى در نزهة المجالس مى‌نويسد:
گفته شده است كه زليخا از دختران پادشاهان بود و بين محل سكونت او با مصر، پانزده روز راه بود؛ شبى در خواب يوسف را ديده و مهر او در دلش نشست؛ و به همين سبب رنگ رخسارش تغيير يافت. پدرش از او علت اين تغيير رنگ را پرسيد؛ او در پاسخ گفت: در خواب چهره اى را ديدم كه از آن زيباتر را نديده ام؛ پدرش گفت: اگر بدانم كجاست، در پى او خواهم رفت.
سال بعد در خواب يوسف را ديد و به او گفت: قسم به حق كسى كه تو را آفريد، به من بگو كه هستي؟ در پاسخ گفت: من همسر تو خواهم بود؛ مبادا غير من را برگزينى!
در همين حال از خواب بيدار شده و عقل از سرش رفته بود؛ به همين سبب پدرش او را به بند كشيد.
در سال سوم او را در خواب ديد و به او گفت: قسم به حق كسى كه تو را آفريد، به من بگو در كجايي؟ در پاسخ گفت: من در مصر هستم.
در همين حال از خواب بيدار شده و عقل او بازگشت؛ و اين مطلب را به پدرش خبر داد؛ پدرش بند را از او باز كرده و نامه اى به پادشاه مصر فرستاد كه من دخترى دارم كه پادشاهان خواستگار او هستند؛ اما او دل به تو بسته است.
در پاسخ نوشت كه ما نيز خواستار او هستيم؛ پدر زليخا او را به همراه هزار كنيز و هزار برده و هزار شتر و هزار استر به مصر فرستاد؛ هنگامى كه به مصر رسيده و پادشاه مصر با او ازدواج كرد، گريه بسيار كرده و صورت خويش را پنهان نمود؛ و به خادم خويش گفت: اين آن كسى كه در خواب ديدم نيست! اما كنيز به او گفت: بايد صبر كنى!
هنگامى كه پادشاه زليخا را ديد، فريفته او شد؛ اما هر زمان مى‌خواست با او بخوابد، خداوند جنيه اى را به صورت او در آورده و زليخا را براى يوسف نگاه داشت و هنگامى كه يوسف با زليخا ازدواج كرد، متوجه شد كه او باكره است!
همانطور كه آسيه بنت مزاحم را از فرعون حفظ نمود؛ زيرا او از همسران پيامبر در بهشت خواهد بود.
و طبق روايات اهل سنت، هر اتفاقى كه در امت‌هاى پيشين صورت پذيرفته باشد، در اين امت نيز اتفاق خواهد افتاد؛ بنابراين احتمال خداوند جنيه‌اى را به صورت امّ‌كلثوم براى خليفه فرستاده باشد؛ همان طور كه به جاى آسيه و زليخا فرستاد!!!
جواب:
دروغگويي از تک تک جملاتش مي بارد و هيچ احدي تا به حال نگفته چنين ماجرايي را و به هيچ وجه عقيده اهل سنت اينگونه نيست و ايشان نيز تنها يک روايت بدون سند و بي اعتبار را براي دفاع از بي آبرويي خودشان عَلَم کرده اند و بچگي خود را به رخ ما ميکشند.
اما دلايل بطلان اين ماجرا:
1-اولاً اين کتاب يک کتاب ادبي است و نه فقهي و نه تاريخي و تفسير و...و اين روايت نيز هيچ سند و مدرکي ندارد.
2-ايشان اين ماجرا را به صورت حکايت نقل کرده اند. چنانکه اينگونه شروع ميکنند: حكاية: قيل كانت زليخا..
احتمالاً فردا ، پس فردا از اشعار شاخدار شاهنامه فردوسي نيز عليه ما استفاده ميکنند!!
3- متن اين نوشته فوق به چند دليل با واقعيت در تضاد است.
الف :ثابت است که "عزيز مصر" با زليخا ازدواج کرد که او فرمانده ارتش مصر بود و به همين دليل نيز در قرآن از او به عنوان امْرَأَةُ الْعَزِيزِ = همسر عزيز مصر ياد شده و نه همسر پادشاه مصر ، چنانکه در متن حکايت فوق اينچنين آمده:پدرش نامه اي به پادشاه مصر نوشت ... پادشاه مصر با او ازدواج کرد(وتزوجها الملك)... هنگامي که پادشاه زليخا را ديد و....
اين علامت بطلان اين داستان است..وانگهي اين پادشاه مصر بود که از عزيز و زليخا باز خواست کرد در مورد ظلمي که در حق حضرت يوسف عليه السلام روا داشتند. يعني فرعون از زليخا و همسرش باز خواست کرد.و نه اينکه فرعون(پادشاه مصر) همسر زليخا باشد.
ب: ثابت است وقتي که يوسف وارد مصر شد عزيز مصر بلافاصله او را خريد و آن هنگامي بود که چند سال قبل از آن عزيز مصر با زليخا ازدواج کرده بود، ولي در داستان بالا زماني که يوسف وارد مصر ميشود، زليخا هنوز ازدواج نکرده است!!
4-شما ميگوييد: اهل سنت اعتقاد دارند: حوادثي که در امتهاي پيشين رخ داده دوباره تکرار خواهد شد.
هر چند اين موضوع خود جاي بحث دارد ولي ما آن را ميپذيريم و ميگوييم: آري حکايت فوق صحيح است و اين ماجراي جنيه نيز در تاريخ دوباره رخ داده است. چون در خود حکايت ميخوانيم که جنيه اي به شکل زليخا در آمده و به نزد عزيز مصر رفته و دهها سال بعد جنيه اي نيز به شکل آسيه در آمده بود و آن واقعه دوباره تکرار شده است پس ديگر نيازي نيست که احتمال دهيم اين واقعه براي بار سوم نيز رخ داده و جنيه اي از خود بسازيم!
مثلاً: ماجراي قصد قرباني کردن حضرت اسماعيل عليه السلام به دست پدرش،(حضرت ابراهيم) بسيار مشهور است و همينطور مشهور است که عبدالمطلب قصد داشت که فرزند خود و پدر حضرت محمد صلي الله عليه و سلم يعني "عبدالله" را ذبح کند ولي طي ماجرايي به جاي فرزندش 100 شتر قرباني کرد. و به همين دليل نيز عبدالله را ذبيح لقب دادند.
و اما اصل ماجرا:
شايد خواننده کمي گيج شده و بپرسد:اصولاً اين ادعاي " جنيه" از کجا ظهور کرد و چرا به اين موضوع تکيه ميکنند؟؟
جواب آن است که غاليان مجهول الهويه اي از اهل تشيع چون اين ازدواج بر گرده آنها سنگين آمد دست به جعل روايتي عجيب و غريب زده اند تا عوام را فريب داده و چند صباحي از جواب دادن به سائلان فراغي حاصل کنند !
اما متن روايت به شکل زير است:
"صفار از ابي بصير از ...... از عمر بن اذينه، روايت کرده است که گفت : به ابو عبدالله صادق -عليه السلام- گفتم: مردم بر ضدّ ما دليل مي‌ آورند و مي‌ گويند : امير مؤمنان -عليه السلام- دخترش ام کلثوم را به همسري فلان کس (عمر بن خطاب) در آورد. امام صادق که در اين هنگام تکيه زده بود نشست و گفت:.....و امير مؤمنان -عليه السلام- به سوي زني از جنّي ‌هاي نجران که او را سحيفه دختر جريريّه مي گفتند پيام فرستاد و امر کرد که بصورت ام کلثوم در آيد و ام کلثوم از نظرها پنهان شد و علي رضي الله عنه آن زن جنّي را به سوي خليفه فرستاد و مدّتي نزد وي بود تا اينکه روزي خليفه در کار آن زن به شک افتاد و گفت: در روي زمين جادوگرتر از بني هاشم کسي نيست! سپس خواست تا اين امر را بر مردم آشکار کند ولي کشته شد و آن زن جنّي، ميراث او را گرفته به نجران بازگشت و امير مؤمنان -عليه السلام- امّ کلثوم را آشکار ساخت".! 12
احتمالاً مدعي از نقل اين روايت شرمنده ميشدند و به همين علت نيز متن روايت را نقل نکردند تا عاقلان تصميم بر آن بگيرند .
و همانطور که در ابتدا گفتيم راويان اين روايت از جمله : جذعان بن نصر و محمّد بن مسعده و محمّد بن حمويه ، هر سه مجهول هستند و گذشته از متن نا معقول روايت سند آن نيز مخدوش است.
و همه ميدانند که در دين اسلام، استغاثه و کمک گرفتن از جنيان کفر است و حضرت رسول صلي الله عليه و سلم ميگويد: "چنين شخصي وارد بهشت نميشود" و شيعيان بايد مواظب باشند که با نقل و استناد به اين روايات چه تهمتي به سيدنا علي رضي الله عنه ميزنند.
گذشته از آن متولد شدن انساني از يک جن غير ممکن است و با هيچ منطقي(الا منطق غاليان) سازگار نيست.
در پايان نيز سخن شيخ عبدالحميد الخطي در اين مورد خالي از لطف نيست که ميگويد:
وأما قولكم: إن شيطانة تتشكل للخليفة عمر بن الخطاب رضي الله عنه لتقوم مقام أم كلثوم، فهذا قول مضحك مبكٍ، لا يستحق أن يعنى به ولا يقام له، ولو تتبعنا مثل هذه الخرافات التي تنسج لَرَأَينا منها الشيء الكثير الذي يضحك ويبكي). اهـ.
ما هم نميدانيم که بخنديم يا بگرييم و فقط ميگوييم:فنسأل الله أن يثبت علينا عقولنا وإيماننا
و از الله ميخواهيم که عقل و ايمان ما را براي ما حفظ کند!(از شر اين خرافات)

آخرين شبهه:
مدعي بابي به عنوان:" بررسي روايات اهل تسنن " اختصاص داده است و در آن با تاويل و تفسير و خيانت قصد دارد روايت صحيح، صحيح بخاري را رد کند تا به خيال خودش روايتي نماند که اهل سنت براي اثبات اين ازدواج به آن تکيه کنند.

متن روايت از زهري از ثعلبه بن مالک اينگونه است:
عمر، لباس يا روسري‌هايى را بين زنان مدينه تقسيم مى‌كرد، يكى از لباس‌هاى ارزشمند باقى مانده بود، گفتند اين سهم دختر پيامبر است كه نزد تو است. مقصود ام کلثوم دختر علي (عليه السلام) بود. عمر گفت: امّ‌سليط كه از زنان مدينه بود سزاوارتر است؛ زيرا او در روز احد مشك‌هاى پاره را وسله مى‌زد و مى‌دوخت.
نزديک به همين متن را ابن ابي الحديد در شرح نهج البلاغه اش نقل کرده است13
ما نميخواهيم در اين قسمت از مقام زهري دفاع کنيم زيرا مقام ايشان براي ما ثابت و بدون خدشه است ولي در جواب خيال و وهم ايشان چندين روايت صحيح را در مورد اين ازدواج نقل ميکنيم تا مشتي بر صورت منکرين اين ازدواج مبارک باشد.
1-اسلم غلام عمر ميگويد: عمر رضي الله عنه علي رضي الله عنه را فرا خواند ،سپس علي به صفه آمد و عباس و عقيل و حسين آن جا بودند پس علي با آنان (در مورد خواستگاري حضرت عمر رض) مشورت کرد.عقيل خشمگين شد و (خطاب به برادرش حضرت علي رضي الله عنه) گفت: به خدا سوگند که گذر زمان فقط کوري را در کارت ايجاد کرده ،به خدا اگر انجام دهي چنين و چنان ميشود و هرچيزي قدر و اندازه خودش را دارد.
حضرت علي رضي الله عنه رو به عباس رضي الله عنه ميکنند و ميفرمايند : به خدا سوگند که آنچه عقيل ميگفت نصيحت نبود و بلکه اين صلاحيت و خير و خوبي (درٌه) عمر بود که باعث اين عمل شد و اين رغبتي نيست که تو نشان ميدهي.
بلکه عمر به من خبر داد که هر سبب و نسبي روز قيامت از بين ميرود الا سبب و نسب من .
پس سيدنا عمر رضي الله عنه خنديد و گفت: واي عقيل نادان و کم عقل است. 14
هيثمي گويد: رواه الطبراني ورجاله رجال الصحيح
2-رواياتي که در مورد فوت مادر و پسر هر دو در يک روز و عدم توارث در کتب فريقين نقل شده که به حد تواتر رسيده که جاي ترديدي در آن نيست. چنانکه در منابع حديثي،15فقهي16 و تاريخي 17 و همينطور فتواي بعضي از علما بر اساس اين روايت بوده است18
و حاکم در مورد اين روايات ميگويد: هذا حديث اسناده صحيح و فيه فوائد منها وعلامه ذهبي نيز با او موافق است و همينطور شيخ آلباني آن را در سلسله صحيحه، صحيح دانسته است.
3-روايت مربوط به عده آوردن سيده ام کلثوم است: که فريقين آن را نقل کرده اند.19 و فقهاي فريقين 20 نيز به استناد اين روايت به جواز انتقال زن شوهر مرده از خانه شوهر به خانه خود يا پدرش فتوا داده‌اند.
4-رواياتي که در مورد مقدار مهرية اين ازدواج نقل شده که همه صحيح هستند و همينطور برخي از منابع فقهي و روايي فريقين نيز در مبحث مقدار صداق زوجه و جواز زياد بودن آن، به صداق تعيين شده از سوي عمر براي ام‌کلثوم استناد کرده‌اند. 21
5- هديه همسر قيصر روم؛ به نقل ابن ابي الحديد،22عمر‌بن خطاب قاصدي نزد پادشاه روم فرستاد و چون ام‌کلثوم همسر او از حرکت قاصد آگاه شد ديناري چند داد و عطري خريد و آن را در دو شيشه قرار داد و به قاصد داد تا به عنوان هديه به همسر قيصر روم بدهد. هنگامي که قاصد برگشت، دو شيشه پر از جواهرات از طرف همسر قيصر آورد و به ام‌کلثوم داد و چون عمر به خانه آمد و جواهرات را ديد، پرسيد اينها از کجا آمده است. ام‌کلثوم ماجرا را گفت و عمر جواهرات را از او گرفت. ام‌کلثوم به اعتراض گفت: اين به عوض هديه من است. عمر گفت: داور ميان من و تو پدرت باشد. علي رضي الله عنه به سود عمر داوري کرد و فرمود: به مقدار بهاي دينارهايي که عطر خريدي از اين جواهرات مال توست و بقيه مال مسلمانان است؛ زيرا قاصد آنان هديه تو را برد و اينها را آورد.
6- دفاع زيدبن ام‌کلثوم از جدش؛ در خبري آمده است که زيد پسر عمر و ام‌کلثوم همراه هيأتي از مدينه به دمشق نزد معاويه رفت. معاويه او را کنار خود بر تخت نشاند و او را احترام کرد. بسر‌بن ارطاة که آنجا بود به علي رضي الله عنه و جد زيد ناسزا گفت. زيد از اين عمل بر آشفت و با عصا بر سر بسر کوبيد و سر او را شکست. معاويه به زيد گفت: "سر شيخ و سيد شام را شکستي" و به بسر گفت: "در حضور او از علي رضي الله عنه بد مي‌گويي، در حالي که علي رضي الله عنه جد اوست." زيد پس از گفت‌وگو با معاويه به حالت قهر از مجلس معاويه بيرون رفت. مأمور معاويه به دنبال زيد رفت و او را قسم داد و باز گرداند و معاويه از عمر پدر زيد تعريف کرد.23
7- در خبري آمده است که عمر شبي در گشت‌و‌گذار خود به بيرون شهر مدينه رفت و در آنجا به چادري مويين برخورد که زني در آن در حال زاييدن بود و از بي‌چيزي شکايت مي‌کرد. عمر بي‌درنگ به خانه باز گشت و همراه با مقداري آرد و روغن به اتفاق همسرش ام‌کلثوم بنت فاطمه با وسايل لازم بدان جا بازگشت. ام‌کلثوم در وضع حمل به زن کمک کرد.24
8- نيز نقل شده است که پس از ضربت خوردن امير مؤمنان علي رضي الله عنه ام‌کلثوم مي‌گفت: "نماز صبح از من چه مي‌خواهد؛ شوهرم عمر اميرالمومنين هنگام نماز صبح کشته شد و پدرم اميرالمومنين نيز هنگام نماز صبح کشته شد."25
9- روايتي نيز به اين مضمون نقل شده است :ابن حنفيه (فرزند علي) فرمود: "عمر وارد شد در حالي که من نزد خواهرم ام‌کلثوم بنت علي رضي الله عنه بودم، مرا در آغوش گرفت، سپس فرمود: با حلوا از او پذيرايي کن".26
اخبار در اين مورد بسيار زياد هستند که براي هر شخص عاقل و با انصافي جايي براي ترديد باقي نميگزارد.
و ملا باقر مجلسي نيز در مرآة العقول خود و در باب تزويج ام کلثوم ميگويد: اما رواياتي که دلالت بر ازدواج عمر و ام کلثوم رضي الله عنه ميکند صحيح بوده و هيچ شکي در آن نيست!
در اينجا شبهات جواب داده شد و خواننده خود به جاي قاضي نشسته و قضاوت کند که چقدر اين ازدواج براي امثال مدعي گران تمام شده است که حاضرند اين همه براي آن مايه و وقت بگزارند تا به خيال خودشان شيعيان و سائلاني که در اين مورد تحقيق ميکنند را راضي کرده و آنها را ساکت کنند.
آنهايي که سالهاي سال در بي خبري قرار داشته اند، وقتي به آنها ميگوييم: عمر داماد حضرت علي و فاطمه بوده، بهت زده ميشوند و دنبال جوابي براي اين ماجرا ميگردند و افرادي از آنها نيز جواب را آن دانسته اند که اصولاً مذهب تشيع بي اساس است و بين هيچ کدام از اصحاب کرام خصوصاً بين سيدنا عمر و سيدنا علي رضي الله عنه هيچ گونه کدورت و رنجشي نبوده است. لذا وقتي به معزالدوله أحمد بن بويه که يکي از علماي رافضي بود و به صحابه ناسزا ميگفت، گفته شد:
أن علياً عليه السلام زوج ابنته أم كلثوم لعمر بن الخطاب فاستعظم ذلك وقال: ما علمت بهذا، وتصدق بأكثر ماله، وأعتق ممالكيه، ورد كثيراً من المظالم، وبكى حتى غشي عليه.27
"قطعاً علي عليه السلام دخترش ام کلثوم را به عقد ازدواج عمردرآورده،ايشان مسأله را بسيار مهم تلقي کرد و گفت: من اين را نفهميده‌ام! و بلا فاصله توبه کرد و قسمت عمده‏ي اموالش را صدقه داد و کنيزهايش را آزاد کرد، و بيشتر ستمها و مظالم را به صاحبان اصلي برگرداند و آن‌قدر گريست كه بيهوش شد،" چون مدّتي طولاني از عمر خويش را در راه ضربه زدن به حيثيّت و اعتبار آن بزرگواران پاك سيرت صرف کرد، بنابراين به ‌اين جرم بزرگ خويش پي برد و علّت اين انحراف بزرگ او هم فريفته شدن به شبهه‌هاي رافضه بود.28
اميدوارم ديگر شيعيان نيز بعد از درک اين واقعيت حق را در يابند و راه توبه را در پيش بگيرند و دست از سب و لعن بهترين خلايق خدا که همان اصحاب پيامبر صلي الله عليه و سلم باشند، بردارند.
مراد ما نصيحت بود و گفتيم ... حوالت با خدا کرديم و رفتيم
و آفرين بر شاعر زيبا سخن " خواجه فخر الدين زنده دل" که ميسرايد:
ام کلثوم همان دخت علي بود .... که عمر را چه اعلا همسري بود
نميداني بدان تو اي مسلــمان .... که عمر هم دامـــــاد حيدري بود

11 -مستدرک حاکم ج3 ص 95 ح4500 ؛ تاريخ مدينه ، ابن شبة النميري ج3 ص 948 ؛ الکامل ابن اثير ج3 ص 61 ؛ بدايه و النهاية ج 7 ص 158 و انساب الاشراف بلاذري و الجوهرة في نسب للبري
12 - الخرائج و الجرائح قطب راوندي ج 2 ص 825 ح 39 ؛ الأنوار النعمانية ج1 ص38 48؛ بحار الأنوار ج 42، ص 88 ؛ مدينة المعاجز ح828 و العوالم ج 11 ص1006 و للمعة البيضاء تبريزي انصاري ص 281 ؛ شيخ جعفر نقدي در کتاب الانوار العلوية ص 436 به اين روايت استناد کرده است!
13 -شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد ج12 ص 76 _77
14 - مجمع الزوائد هيثمي ج4 ص271 و المعجم الكبير طبراني ج3 ص44
15 - تهذيب الاحکام الطوسي ج9، ص362؛ الحر العاملي, ج26، ص314؛ سنن الدارمي ج2، ص379 مستدرک حاکم ج4، صص 345_346 ؛ سنن الدارقطني ج4، ص40؛سنن کبري البيهقي, ج6، ص222
16 - مسالک الافهام شهيد ثاني ج13، ص270؛ جواهر الکلام ج39 ص308؛ کشف اللثام بهاء‌الدين محمدبن الحسن الاصفهاني ج2، ص312 ؛ المدونة الکبري امام مالک‌ ج3 ص385، ؛ مغني ابن‌قدامه ج7 ص187؛ الشرح الکبير ج7ص156،عبدالرحمن ابن‌قدامه
17 - المنمق، البغدادي ص310
18 - منابع فقهي شماره قبل؛ رياض المسائل(ط ق حجريه) الطباطبايي, ج2، ص380؛ مستند الشيعة(طج)، ج19، ص452 و منابع ديگر
19 - الکليني ج6 ص115؛ تهذيب الاحکام الطوسي ج8 ص161؛ الاستبصار الطوسي ج3 ص352؛ النوري ج15 ص365؛ مجلسي ج101 ص191؛ البيهقي ج7 ص436؛ الصنعاني ج7 ص30؛ المتقي الهندي ج9 ص694
20 - البحراني ج25 ص528؛ کتاب الام امام الشافعي ج7 ص182، دار الفکر؛ السرخسي ج6 ص36
21 - الحر العاملي, ج15، ص19؛ البيهقي، ج7، ص233؛ المغني ابن‌قدامه ج8، ص5؛ الشرح الکبير ابن‌قدامه ج8، ص5. و در بسياري از منابع تراجم و تاريخي اين مطلب آمده است.
22 - شرح نهج البلاغة ابن ابي الحديد ج19، ص351
23 - تاريخ دمشق ابن‌عساکر ج19، ص484؛ سير اعلام النبلاء ذهبي ج3، ص502
24 - البداية والنهاية ج7، ص153
25 - بداية و النهاية ج8، ص14
26 -تاريخ دمشق ج 54 ص 331 و سير اعلام النبلاء ذهبي ج 7 ص 122 و همينطور تاريخ الاسلام ذهبي ج6 ص 184 و کنز العمال متقي هندي ح 37515
27 - المنتظم ابن الجوزى ج 7 صص 38_ 39
28- مذهب الشيعة ج 2 ص937.

صفحه 47 از 48: « پیشین 1 ... 45 46 47 48 پسین »

مذهب /

Fatemeh Zahras Martyrdom | شهادت زهرا: بزرگترین دروغ تاریخ

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا