Real Islam - اسلام راستین

ارسالها: 352

#681 Posted: 18 Jan 2015 23:38

rostam91: برای اثباتش بجای بحث کردن باهات به این مطالب مراجعه کن
واقعا براتون متاسفم

اثبات یک اتفاق به داستان و قصه نیست

شما یا نمیدونی اثبات یعنی چی یا خودتون رو به ندانستن زدید

داستان شق القمر

داستان رد شدن نوح از نیل

داستان کشتی نوح همگی افسانه است و بصورت علمی رد شده

بعد شما با چند تا اسم در یک وبلاک که قعدتا ماله چند تا ادم خودشیفته مسلمون هست که از کشف اهن تا ساختن بمب اتم و شکافت هسته ای رو نتیجه توجه دانشمندان به قران میدونند میخواهید سر کی رو شیره بمالید

همینه که برای انیشتین نامه خیالی و دروغ جعل میکنید که فرستاده برای بروجردی و اظهار مسلمانی خفی کرده و کشفیات و قانون نسبیت رو برگرفته از ایات قران دانشته

همین کاراتونه که هنوز یک عده میکن مایکل جکسون مسلمان شد در اواخر عمرش و.......

تازگی هم که مستر بین رو مسلمون کردن

چیبگم ..از کجا بگم

از اونجا که ساخت قطره چشم رو کپی از ایات قران میدونند

یا اونجا که طبق روایت میگن علی ع میخواسته در اون زمان از اب آبشار برق یا تور تولید کنه

یا محمد که سوار بر استر یا الاغ شاخدار و بالدار رفته به آسمونه

رد داستان کشتی نوح

دروغهای موجود در داستان نوح و تناقض ها و مطالب غیر عقلی و منطقی

نوح ۱۰۰۰سال بعد از ادم اومد ۵۰۰ سال تبلیغ کرد اما فقط برخی از خانواده اش ایمان اوردن و اونوقت نوح مردم رو نفرین کرد

خدا تصمیم کرفت همه مردم و جانداران رو با یک سیل مهیب از بین ببره

حالا ادمهایی که در جایی بودن که نوح اونها رو نتونسته به سوی خدا دعوت کنه چه گناهی دارن ؟؟؟؟

خدایی که از عدل میگه نوح با خانواده اش بیان اما پسرش نیاد چطور این همه ادم بی گناه و جانواران رو به کشتن بده و با چه معیاری برخی جانوران رو انتخاب کرد که همرا نوح باشن ؟؟؟؟؟

چگونگی ساخت ....چگونگی جمع اوری همه جانواران دنیا از خرس قطبی گرفته تا مرغ مگس خوار و زنبور عسل و.....چگونگی ذخیره غذا و در ارامش نگه داشتن این جانوران

ویرایش شده توسط: SPARTAK

ارسالها: 10

#682 Posted: 19 Jan 2015 09:25

سلام
جناب SPARTAK

البته به نظر من مطالبی که تحت عنوان «رد داستان کشتی نوح» بیان کردید مردود است. اما چون با این شیوه ی بحث معتقدم هیچ نتیجه ای حاصل نخواهد شد، مطلبی نمینویسم.

بنده همون بحثی که با شما در تایپیک «آیا واقعا خدایی وجود دارد؟» را مفیدتر میدانم.

ارسالها: 1509

#683 Posted: 19 Jan 2015 10:53

iekdusti: اما بهتر است بحث را به آیه ی ۱۰۵ سوره ی توبه ببریم که خداوند به حضرت رسول(ص) میفرماید:
هیچ ایرادی نداره شما آیه رو انتخاب کن ما راجب همون آیه بحث خواهیم کرد
اما آیه ۱۰۵ سوره توبه:

‏ وَقُلِ اعْمَلُواْ فَسَيَرَى اللّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ وَسَتُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ‏
‏
‏بگو : ( هرچه مي‌خواهيد ) انجام دهيد ( خواه نيك ، خواه بد . امّا بدانيد كه ) خداوند اعمال ( ظاهر و باطن ) شما را مي‌بيند ( و آنها را به حساب شما مي‌گيرد ) و پيغمبر و مؤمنان اعمال ( ظاهر ) شما را مي‌بينند و ( به نسبت خوبي و بدي ، با شما دوستي يا دشمني مي‌ورزند . اين در دنيا ، و امّا ) در آخرت به سوي خدا برگردانده مي‌شويد كه آگاه از پنهان و آشكار است و شما را بدانچه مي‌كنيد مطلع مي‌سازد .‏

‏توضيحات : ‏
‏« قُلْ » : فعل ( قُلْ ) عطف بر فعل ( خُذْ ) در آيه 103 است . « فَسَيَرَي اللهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ » : خدا از كارتان آگاه است ، چون حاضر در همه‌جا و ناظر بر همه‌چيز است . پيغمبر و مؤمنان هم از كارتان مطلع مي‌شوند ، چرا كه انسان هر عملي را انجام دهد - خواه ناخواه - ظاهر خواهد شد . اعمالتان از ديد خدا پنهان نمي‌ماند و در روز قيامت پيغمبر و مؤمنان هم از كردارتان باخبر مي‌گردند ( نگا : آل‌عمران / 179 ، اعراف / 188 ، توبه / 94 ، نمل / 65 ، احقاف / 9 ، حاقّه / 18 ، الطارق / 9 ، العاديات / 10 ) .‏

iekdusti: همانطور که میبینید این آیه به صورت روشن نه تنها نظارت پیامبر(ص) بر اعمال همه ی مسلمانان را اثبات میکند بلکه نظارت برخی مومنان را نیز بر اعمال امت اسلام نشان میدهد.
اول اینکه دوست عزیز گفتیم آیات قرآن به هم در اغلب موارد پیوسته هستند ، در این آیه خطاب ، منافقین و کافران هستند نه مسلمانان و طرف سخن خداوند مسلمانان نیستند هرچند اگر آیه رو به تنهائی ذکر کنیم مثل شما ، استنباط عمومی هم میتوان از آن کرد.

دوم اینکه ، در این آیه منظور از دیدن اعمال اونها توسط پیامبر و مومنان ، در زمان حیات پیامبر بوده نه در زمان مماتشون، چون اگر پیامبر و مومنان ناظر بر اعمال انسانها در زمان ممات باشند پس کافران هم چنین نظارتی خواهند داشت چون جنبه عمومی خواهد گرفت
سوم اینکه از این آیه دیدن پیامبر و مومنان را میتوان به قیامت هم موکول کرد که منظور از دیدن اونها ، دیدن در روز قیامت هست چرا که خداوند میفرماید:
سوره أنبياء آيه 1 ‏
اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مَّعْرِضُونَ ‏

‏( زمان ) محاسبه مردمان ( كفرپيشه چون قريش بسيار ) بديشان نزديك است در حالي كه آنان غافل ( از هول و هراس آن ) و روي‌گردان ( از ايمان بدان ) مي‌باشند .‏
چهارم اینکه ، شما بیان داشته اید که:
iekdusti: همانطور که میبینید این آیه به صورت روشن نه تنها نظارت پیامبر(ص) بر اعمال همه ی مسلمانان را اثبات میکند بلکه نظارت برخی مومنان را نیز بر اعمال امت اسلام نشان میدهد.
چگونه آیه رو شامل برخی مومنان کردید؟ این جمله شما یعنی همه مومنان شامل دیدن اعمال نمی شوند!!!

پس این آیه که شما آوردید هم نمی تواند دلیل قطعی بر مشاهده پیامبران در زمان حال باشد.

اجازه بدهید آیات رو با هم کمی مقایسه کنیم؛

از آیه ۱۷۰ آل عمران میتوان بدرستی ثابت کرد که مومنان از شهدا گرفته تا صدیقین و انبیاء از این جهان بیخبرند:

سوره آل عمران آيه 170
‏
‏ فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ ‏
‏
‏آنان شادمانند از آنچه خداوند به فضل و كرم خود بديشان داده است ، و خوشحالند به خاطر كساني كه بعد از آنان مانده اند ( و هنوز در راه خدا ميرزمند و به فوز شهادت نائل نشدهاند و ) بديشان نپيوسته اند .اين كه ترس و هراسي بر ايشان نيست و آنان اندوهگين نخواهند شد . .‏
این آیه مربوط به شهداست یعنی کسانی که خداوند در قرآن گفته بعد از مرگ هم زنده هستند ( کیفیت زندگی بر ما معلوم نیست) حالا اگر انبیا و صالحین رو هم جزء این آیه حساب کنیم یعنی بگیم اونها هم همون زندگی شهداء رو دارند:
این عدم اندوهگین شدن پیامبر و شهداء رو اگر در کنار آیه زیر بیاریم مشخص میشود که اونها از دنیای ما بی خبر هستند
سوره توبة آيه 128
‏متن آيه : ‏
‏ لَقَدْ جَاءكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُوفٌ رَّحِيمٌ ‏ ‏

‏بيگمان پيغمبري ، از خود شما ( انسانها ) به سويتان آمده است . هرگونه درد و رنج و بلا و مصيبتي كه به شما برسد ، بر او سخت و گران مي‌آيد . به شما عشق مي‌ورزد و اصرار به هدايت شما دارد ، و نسبت به مؤمنان داراي محبّت و لطف فراوان و بسيار مهربان است .‏

حالا با مقایسه بین این دو آیه آیا پیامبر با دیدن اوضاع امتش در زمان حال خوشحال هستند یا ناراحت؟
در ثانی با آیاتی که بطور واضح بیان می دارند که :ای پیامبر به مردگان نمیتوانی چیزی را بشنوانی و نشان دهی
یا آیه ای که میگوید: ای پیامبر تو هم مانند دیگران خواهی مرد چه باید کرد؟

ارسالها: 1509

#684 Posted: 19 Jan 2015 11:06

SPARTAK: واقعا براتون متاسفم

اثبات یک اتفاق به داستان و قصه نیست

شما یا نمیدونی اثبات یعنی چی یا خودتون رو به ندانستن زدید

داستان شق القمر
عجیبه ، اینهمه معجزه علمی در قرآن رو نادیده بگیرید واقعا عجیبه
یعنی ۱۴۰۰ سال پیش کدوم علم ثابت کرده بود که زمین در حال حرکته؟
تا چند صد سال پیش همه معتقد بودند که زمین ثابته و همه به دور اون می چرخند حتی کلیسا بر این اعتقاد بود
اما ۱۴۰۰ سال پیش در قرآن اومد که کوهها هم مانند ابرها در حرکت هستند، خورشید و ستارگان هر یک در مکانی مشخص در حرکت هستند، ( تازه ۵۰ سال نیست که انسان پی برده کهکشانها هم دارای حرکت هستند)

سوره یس آیات 37ـ38
« وَآیَةُ لَهُمْ اللَّیْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُمْ مُظْلِمُونَ وَالشَّمْسَ تَجْرِی لِمُسْتَقَرِّ لَهَا ذَلِكَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِالْعَلیِمِ.» .

« برای آنها شب است كه روز را از آن بر می‌كنیم و به ناگاه آنان درتاریكی فرو می‌روند و خورشید به قرارگاه ویژه خود روان است. تقدیر آن عزیزدانا این است.»

سوره یس آیه40

«لَا الشَّمْسُ یَنْبَغِی لَهَا أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَ لَااللَّیْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَكُلُّ فِی فَلَكِ یَسْبَحُونَ»

نه خورشید را سزد كه به ماه رسد، و نه شب به روز پیشی جوید و هر كدام در سپهری شناورند.

سوره انبیاء آیه 43

« وَ هُوَ الَّذِی خَلَقَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ وَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلُّ فِی فَلَكٍ یَسْبَحُونَ»

« اوست آن كسی كه شب و روز و خورشید و ماه را پدید آورده است. هر كدام از این دو در مداری شناورند.»

سوره رعدآیه 2

« وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلُّ یَجْرِی لِاَجَلِ مُسَمّیً»

« و خورشید و ماه را رام گردانید؛ هر كدام برای مدتی معین به سیر خود ادامه می‌دهند.»

سورهابراهیم آیه 33

« وَسَخَّرَ لَكُمْ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ دَائِبَیْنِ »

« خداوند خورشید و ماه را در حالی كه هر دو در حال حركت هستند، به نفع شما مقهور و مسخر گردانید.
اینها اگه معجزات نیست پس چی هستند، شما و هم فکرانتون، قرآن رو سروده های محمد میدونید پس این کشفیات رو لااقل باید به محمد نسبت بدید نه گالیه و کپلر و ....

ویرایش شده توسط: rostam91

ارسالها: 10

#685 Posted: 19 Jan 2015 23:04

سلام جناب rostam91

البته ممکن است در مورد چگونگی اطلاع انبیاء از اخبار غیب، چه قبل از رحلت و چه پس از آن، شکلهایی قابل تصور باشد.

اخبار غیبی که به انبیاء میرسد هم جهت با علم خداوند است و گاهی ممکن است آنان به دلیل مصالحی از اخبار غیبی بی اطلاع باشند یا وانمود کنند که اطلاعی ندارند.

اینکه چگونه اعمال مسلمین بر معصومان عرضه میشود و آنان اطلاع مییابند، ممکن است با آنچه ما در این دنیا احساس میکنیم متفاوت باشد و حتی ممکن است به شکلی برتر از آنچه در دنیا بوده باشد.

بهتر است برای این قضیه ابتدا نگاهی به نظر برخی علما داشته باشید، چون مرتبه ای از این عقاید در بین احادیث اهل سنت هم دیده میشود.

اما
مطالبی که در مورد آیه ی ۱۰۵ سوره ی توبه بیان کردید را مطالعه کردم. گرچه در آیه ی ۱۰۳ خداوند در مورد برخی منافقان مطالبی بیان میفرمایند اما در آیه ی ۱۰۴ و ۱۰۵ کاملا مطالب را به صورت کلی بیان فرمودند که شامل همگان میشود که بنده برای اختصار نیاوردم و الآن احساس میکنم لازم است بیان شود:

خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَكِّيهِمْ بِها وَ صَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ وَ اللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ (103)

أَ لَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ يَأْخُذُ الصَّدَقاتِ وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحيمُ (104)

وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلى‏ عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (105)

همچنین اگر این آیه را در کنار آیه ی ۹۴ همین سوره بگذاریم

يَعْتَذِرُونَ إِلَيْكُمْ إِذا رَجَعْتُمْ إِلَيْهِمْ قُلْ لا تَعْتَذِرُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَكُمْ قَدْ نَبَّأَنَا اللَّهُ مِنْ أَخْبارِكُمْ وَ سَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلى‏ عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (94)

میبینیم که خداوند در آنجا از لفظ «ثم» استفاده کرده که معلوم میشود دیدن عمل آنان در همین دنیا و قبل از قیامت است.

با توجه به شباهت این دو آیه میتوان ربطشان را به یکدیگر فهمید.

ضمنا اینکه چگونگی دیدن عمل دیگران توسط پیامبر(ص) را در کنار نحوه ی دیدن خداوند آورده است و به هم عطف نموده،

فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ

این احتمال را تقویت میکند که این شکل از دیدن هم جهت با نگاه خداوند و از یک نوع است.

از آنجایی که آخر آیه میفرماید «فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ» معلوم میشود همه ی اعمالی که انجام داده اند را دیده اند که از آن خبر داده میشود و در قیامت همه ی اعمال چه نهان و چه آشکار به انسان اطلاع داده می شود. بنابراین، مقصود، نگاهی معمولی نیست.

همچنین شما با مقایسه ی دو آیه ی زیر نتیجه گرفتید که پیامبر(ص) از این دنیا بی خبر است:

سوره آل عمران آيه 170 که همانطور که گفتید در مورد شهدا است:
‏
‏ فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ ‏
‏
آنان بخاطر آنچه خداوند از فضلش به آنها داده، شادمانند و به كسانى كه به دنبال ايشانند، ولى هنوز به آنها ملحق نشده‏اند، مژده مى‏دهند كه نه ترسى بر آنها است و نه غمى خواهند داشت.

سوره توبة آيه 128
‏
‏ لَقَدْ جَاءكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُوفٌ رَّحِيمٌ

‏به يقين، رسولى از خود شما بسويتان آمد كه رنجهاى شما بر او سخت است و اصرار بر هدايت شما دارد و نسبت به مؤمنان، رئوف و مهربان است!

نا گفته پیدا است که منظور از «أَلاَّ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ» ‏ در آیه ی ۱۷۰ آل عمران، این است که با توجه به اینکه شهدا در این دنیا زندگی کردند و وظیفه ی خود را انجام دادند، خدا به آنان پاداش میدهد و هرگز از عملکرد خود ناراحت نخواهند شد. یعنی اگر جان خود را هم در راه دین نثار کردند هرگز پشیمان نخواهند شد.

این مسئله به هیچ عنوان منافاتی با شاهد بودن بر اعمال دیگران ندارد، چون آنان هرگز از عملکرد خود پشیمان نخواهند شد. و آنچه در آیه ی ۱۲۸ سوره ی توبه آمده است، ناراحتی و سختی برای دیگران است.

اتفاقا به نظر بنده از آیه ی ۱۷۰ سوره ی آل عمران، نوعی از آگاهی از این دنیا برای شهدا ثابت شده، زیرا آیه میفرماید: «وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ»

معنای آیه اینگونه میشود که همانطور که در آیه قبل بیان شده این شهدایی که شهید شدند و نزد پروردگارشان روزی میخورند وقتی فضل و بخشش خدا را میبینند به آنانی که زنده هستند و مشغول جنگ هستند بشارت میدهند که نگران نباشید و نترسید.

یعنی به آنان میگویند مبادا از اینکه کشته میشوید غمگین باشید، بیایید و ببینید در این طرف خدا برای ما چه چیزهایی تدارک دیده است. گرچه شاید مجاهدین زنده صدای آنان را نشنوند.

خواهشمندم اندکی در معنای کلمه ی «يَسْتَبْشِرُونَ» که فعل مضارع است و به معنای بشارت میدهند اندکی دقت نمایید.

اینکه آنان شهید شده اند اما به مجاهدان زنده در این دنیا بشارت میدهند تنها در صورتی میتواند باشد که ببینند آنان در حال جنگ با دشمن هستند و...

من میخواستم به آیات دیگری هم استناد کنم اما حال که خودتان این آیه را مطرح کردید اندکی در آن تامل نمایید.

در پایان از اینکه طولانی شد معذرت میخواهم. بارها اشاره کردم که اگر فقط در مورد یک موضوع صحبت کنیم بهتر است.

همچنین اگر در پاسخم به شما جسارتی کردم مرا عفو بفرمایید.

SPARTAK

ارسالها: 352

#686 Posted: 20 Jan 2015 01:11

iekdusti: بنده همون بحثی که با شما در تایپیک «آیا واقعا خدایی وجود دارد؟» را مفیدتر میدانم.
هر چی سر جای خودش ..دوست دارم استدلال های شما رو در مورد این دوتا کلیپ ببینم

و البته اینکه چرا ۱۴۰۰ ساله نه پیامبر میاد نه معجزه میشه و اینکه خدا چرا افریده های خودش رو بدون راهنما و رهبر رها کرده

ارسالها: 1509

#687 Posted: 20 Jan 2015 11:55

iekdusti: گاهی ممکن است آنان به دلیل مصالحی از اخبار غیبی بی اطلاع باشند یا وانمود کنند که اطلاعی ندارند.
این مطلب رو قبول ندارم چون در دعوت انبیاء تقیه وجود ندارد اما چون موضوع بحث نیست اونو باز نمیکنم

iekdusti: مطالبی که در مورد آیه ی ۱۰۵ سوره ی توبه بیان کردید را مطالعه کردم. گرچه در آیه ی ۱۰۳ خداوند در مورد برخی منافقان مطالبی بیان میفرمایند اما در آیه ی ۱۰۴ و ۱۰۵ کاملا مطالب را به صورت کلی بیان فرمودند که شامل همگان میشود که بنده برای اختصار نیاوردم و الآن احساس میکنم لازم است بیان شود:
دوست عزیز نمیدونم چرا شما اصرار دارید آیات رو از هم جدا کنید
درسته که در آیات ۱۰۴ و ۱۰۵ از کلمات منافقین یا مشرکین استفاده نشده اما این دو آیه و !آیه بعدی اون یعنی ۱۰۶ مشخصه که در ارتباط با آیه ۱۰۳ هست
iekdusti: همچنین اگر این آیه را در کنار آیه ی ۹۴ همین سوره بگذاریم

يَعْتَذِرُونَ إِلَيْكُمْ إِذا رَجَعْتُمْ إِلَيْهِمْ قُلْ لا تَعْتَذِرُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَكُمْ قَدْ نَبَّأَنَا اللَّهُ مِنْ أَخْبارِكُمْ وَ سَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلى‏ عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (94)

میبینیم که خداوند در آنجا از لفظ «ثم» استفاده کرده که معلوم میشود دیدن عمل آنان در همین دنیا و قبل از قیامت است.
باز هم خطاب مربوط به زندگانی پیامبر و قبل از وفات ایشان است و مربوط به جنگ تبوک
و منظور برای همیشه نیست
iekdusti: ضمنا اینکه چگونگی دیدن عمل دیگران توسط پیامبر(ص) را در کنار نحوه ی دیدن خداوند آورده است و به هم عطف نموده،

فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ

این احتمال را تقویت میکند که این شکل از دیدن هم جهت با نگاه خداوند و از یک نوع است.
در اینجات مومنین هم عطف شده اما آیا مومنین هم بعد از مرگ ناظر بر اعمال مردم این دنیا هستند؟
iekdusti: آنان بخاطر آنچه خداوند از فضلش به آنها داده، شادمانند و به كسانى كه به دنبال ايشانند، ولى هنوز به آنها ملحق نشده‏اند، مژده مى‏دهند كه نه ترسى بر آنها است و نه غمى خواهند داشت.
باز هم همونه ، آیا خداوند نگفته آنها از چیزی که بدست آورده اند شاد هستند و رنج و اندوهی ندارنند؟ این آیه قبل از رحلت پیامبر نازل شده پس پیامبر هم جزئی از کسانی خواهد بود که به شهدا میپیوندند یعنی دیگه رنج و اندوهی نخواهد داشت
حالا وضعیت اسفناک مسلمین رو الآن پیامبر رحمت ببینه باعث ناراحتیش میشه یا نه؟
iekdusti: این مسئله به هیچ عنوان منافاتی با شاهد بودن بر اعمال دیگران ندارد، چون آنان هرگز از عملکرد خود پشیمان نخواهند شد. و آنچه در آیه ی ۱۲۸ سوره ی توبه آمده است، ناراحتی و سختی برای دیگران است.
بحثی در عملکرد آنها نیست بلکه نتنها از عملکردشون پشیمان نمیشن که راضی و خشنود از عملکردشون هستند بحث سر دیدن مصائب و مشکلات مردم حال هست که به نظر شما پیامبر میبینه و پیامبری که رحمت للعالمین هست با دیدن این وضعیت باز خوشحال هست یا ناراحت؟
iekdusti: معنای آیه اینگونه میشود که همانطور که در آیه قبل بیان شده این شهدایی که شهید شدند و نزد پروردگارشان روزی میخورند وقتی فضل و بخشش خدا را میبینند به آنانی که زنده هستند و مشغول جنگ هستند بشارت میدهند که نگران نباشید و نترسید.

یعنی به آنان میگویند مبادا از اینکه کشته میشوید غمگین باشید، بیایید و ببینید در این طرف خدا برای ما چه چیزهایی تدارک دیده است. گرچه شاید مجاهدین زنده صدای آنان را نشنوند.
پمیشه بگید کدوم مرجع تشیع آیه رو اینطور ترجمه یا تفسیر کردند چون من چندین ترجمه رو مشاهده کردم چنین چیزی بیان نشده

ارسالها: 10

#688 Posted: 20 Jan 2015 18:45

سلام جناب rostam91

متاسفانه بحث با شما چند شاخه شده و من توصیه میکنم روند به شکلی پیش بره که یک موضوع انتخاب بشه که خیلی طولانی نشه.

در مورد آیه ی ۱۰۳ سوره ی توبه

شما فرمودید: «دوست عزیز نمیدونم چرا شما اصرار دارید آیات رو از هم جدا کنید»

من اصراری ندارم ولی به هر حال مفسران قائل هستند در آیات قران اگر حکم کلیی وجود داشته باشه اما دلیل تخصیص زننده ی محکمی نباشه که حدود اون حکم رو مشخص کنه میشه از اون آیه احکام کلی اش رو هم برداشت کرد.

که نمونه هاش در کلام همه ی مفسران دیده میشه. من دیگه موارد متعددش رو فکر نمیکنم لازم باشه برای شما بیاورم چون شما که اهل مطالعه هستید قطعا موارد متعدد آن را دیده اید.

در اینجا نیز گرچه مبحثی در مورد منافقان است اما بحث از لزوم توبه به درگاه خدا و اینکه شما بر اعمالتان شاهدانی دارید که آن را ثبت میکنند یک مسئله ی کلی است. فقط اختصاص به منافقان ندارد.

فرمودید: «در اینجات مومنین هم عطف شده اما آیا مومنین هم بعد از مرگ ناظر بر اعمال مردم این دنیا هستند؟»

به نظر من منظور از مومنین در این آیه مومنین خاصی هستند که همان معصومان میباشند و عموم مردم حتی کسانی که ایمان آورده بودند در نظر نیست. این مسئله در روایات شیعیان وجود دارد که چون ممکن بود شما نپذیرید به آن اشاره نکردم.

شما در پست های قبلی خود در توضیح معنای این آیه بیان کردید: «پيغمبر و مؤمنان هم از كارتان مطلع مي‌شوند ، چرا كه انسان هر عملي را انجام دهد - خواه ناخواه - ظاهر خواهد شد . اعمالتان از ديد خدا پنهان نمي‌ماند و در روز قيامت پيغمبر و مؤمنان هم از كردارتان باخبر مي‌گردند»

بنابراین در صدد هستید بیان کنید منظور از نظارت رسول و مومنان بر اعمال شما، همان نگاهی عادی است که انسان اگر عملی را جلوی دیگران انجام دهد، آنها میبینند یا اگر طوری باشد که خبرش به آن مومنین برسد از آن آگاه خواهند شد و این همان نکاه عادی است.

در حالیکه اگر منظور همین نگاه عادی باشد چرا خداوند پس از ذکر خدا و رسولش(ص) نگاه را به مومنین اختصاص داده است؟ این نگاه را همه ی مردم دارند. خود منافقین، کافرین و... میشد از لفظ «ناس» استفاده کرد و مثلا در اینجا خداوند میفرمود: «سیری الله عملکم و رسوله و الناس...»

همانطور که قبلا هم گفتم عطف این موارد (الله، رسوله، المومنون) بر هم نشانه ی هم جهت بودن و هم شکل بودن این نوع نظارت است.

همچنین قبلا هم گفتم: «از آنجایی که آخر آیه میفرماید «فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ» معلوم میشود همه ی اعمالی که انجام داده اند را دیده اند که از آن خبر داده میشود و در قیامت همه ی اعمال چه نهان و چه آشکار به انسان اطلاع داده می شود. بنابراین، مقصود، نگاهی معمولی نیست.»

شما این جمله را ببینید: ترجمه آقای مکارم آیه ی ۱۰۳ سوره ی توبه: و بگو: عمل كنيد، به زودى خدا و پيامبرش و مؤمنان اعمال شما را خواهند ديد، و به زودى به سوى داناى نهان و آشكار بازگردانده مى‏شويد، پس شما را به آنچه همواره انجام مى‏داديد، آگاه مى‏كند.

این نگاه به اعمال که در پایان آیه همراه شده با خبر دادن به آن اعمال، فقط شامل نگاه عادی میباشد؟ آیا منافقان از ظهور عادی اعمالشان میترسیدند یا از اینکه دیگران از باطن نیاتشان آگاه شوند واهمه داشتند؟

از این آیه بگذریم که به نظرم پاسخ شما باز هم مشخص خواهد بود.

در مورد سوره آل عمران آيه 170 شما به مطالب بنده پاسخی ندادید اما

فرمودید: «آیا خداوند نگفته آنها از چیزی که بدست آورده اند شاد هستند و رنج و اندوهی ندارنند؟»

بنده هم گفتم از اینکه زندگی خود را در راه خدا فدا کردند اما به نعمتهای دیگری رسیده اند شاد هستند و هرگز از این عملکرد خود پشیمان نخواهند شد.

اما آنچه شما در معنای آیه آورده اید (و رنج و اندوهی ندارنند) از این آیه برداشت نمیشود گرچه ممکن است آیات دیگری با این مضمون وجود داشته باشد که پاسخش را در پست قبل به شما دادم.

اما با اینکه بنده بارها اشاره کردم در معنای آیه دقت فرمایید گویا به حرف من توجهی نکردید:

جمله را توجه کنید: «فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ» آنان بخاطر آنچه خداوند از فضلش به آنها داده، شادمانند

وَيَسْتَبْشِرُونَ (و مژده مى‏دهند) بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ (به كسانى كه به دنبال ايشانند، ولى هنوز به آنها ملحق نشده‏اند،) أَلاَّ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُون (كه نه ترسى بر آنها است و نه غمى خواهند داشت.)

کلمه ی «یستبشرون» به معنای بشارت دادن و طلب بشارت و خوشحالی است.

عبارت « أَلاَّ » که در اصل «ان لا» بوده است نشان میدهد آن شهیدان که از دنیا رفته اند دنبال چه بشارتی برای مبارزان زنده هستند. معلوم است که وضعیت آنان را میبینند و به دنبال مژده ای برای آنان هستند که نترسید و نگران نباشید.

در هر حال فکر میکنم اینکه شهیدان پس از شهادت از وضعیت دنیای رزمندگان مطلعند و در جستجوی خبر خوشحال کننده ای برای آنان هستند کاملا از جملات آیه برداشت میشود.

حال خودتان انصاف دهید آیا این دیگر نیاز به طول و تفسیر دارد؟

اما اگر میخواهید ترجمه ی آن را از قول علما ببیند ترجمه ای که بنده ذکر کردم ترجمه ی تفسیر نور است و شما میتوانید ترجمه ی آیت‌الله موسوی همدانی (ترجمه‌المیزان) را نیز ببینید.

ارسالها: 10

#689 Posted: 20 Jan 2015 22:19

سلام جناب SPARTAK

از اولین جایی که بنده وارد مباحث شدم گفتم اینکه صرفا مثل یک رگبار از طرف مقابل سوال بپرسیم و او هم مثل رگبار پاسخ بده یا بپرسه نتیجه ای جز احساس حال کردن برای انسان و خود برتر بینی رو در پی نداره.

اما چون احترام ویژه ای برای شما قائلم چند نکته بیان خواهم کرد:

شما فرمودید: «دوست دارم استدلال های شما رو در مورد این دوتا کلیپ ببینم »

همانطور که خود شما هم حتما این کلیپ را دیدید، این کلیپ صرفا به مسخره کردن ادیان الهی پرداخته که فکر نمیکنم سازنده ی آن چندان دنبال بررسی عقلی سوالات خود بوده باشه.

نکته ای که هست در این کلیپ به شدت به نقل داستان حضرت نوح(ع) از کتاب مقدس یهودیان استناد شده و اشکالاتی که مطرح شده بر این مسئله دلالت داره.

در منابع اسلام داستان حضرت نوح(ع) به این شکل بیان نشده و لذا احتمالاتی در آن است که نمیشود به راحتی در موردش نظر داد.

نکته ی دیگر اینکه حضرت نوح(ع) اولین پیامبر اولوالعزم شناخته میشود که فاصله ی زیادی با حضرت آدم(ع) ندارد.

طبق مطالب موجود در ادیان الهی اگر اولین انسانی که به عنوان انسان پا به دنیای طبیعت گذاشته است را حضرت آدم(ع) بدانیم، معلوم میشود جمعیت انسانها در آن زمان، چندان چشمگیر نبوده و این احتمال وجود دارد که همه ی انسانها در کنار هم زندگی میکردند و در مناطق دیگر جهان موجودی به نام انسان وجود نداشته است.

از نظر اسلام اینگونه نبوده که در دوران نبوت حضرت نوح(ع) فقط خانواده ی او به او ایمان آورده باشند. البته در قرآن آمده است که همسر نوح(ع) و یک فرزندش به او ایمان نیاورده بودند. گرچه معلوم است کسانی که ایمان نیاورده اند زیاد بودند و خصوصا از یک زمان به بعد دیگر کسی بر مومنین اضافه نشده.

در مورد طوفان حضرت نوح(ع)سوالات زیادی به ذهن میرسد که چون ما در آن زمان نبودیم از آن بی اطلاعیم. مثلا اینکه وضعیت زمین چگونه بوده است؟ آیا خشکی ها و دریاها مانند خشکی و دریاهای امروزی بوده؟ آیا بلندترین ارتفاعات امروزی در آن زمان هم موجود بوده و...

بنابراین به این راحتی نمیتوان چیزی را که در زمانش نبودیم رد یا اثبات کنیم، حتی بسیاری احتمال میدهند این اتفاق در بخشی از کره زمین و حوالی منطقه ی عراق امروز واقع شده باشد در برخی روایات آمده است که حضرت نوح(ع) فقط چند جفت از حیوانات حلال گوشت و تعدادی از پرندگان را در کشتی خود جای داد که این مطلب با این احتمال سازگار است.

البته این احتمال که این طوفان فراگیر بوده باشد نیز وجود دارد و آن همه اشکالاتی که در این زمینه مطرح میشود با اعجاز قابل پاسخ است. به هر حال عذاب الهی مسئله ای نیست که در آن از اعجاز خبری نباشد. که البته این احتمال شواهدی هم دارد.

در مورد حیواناتی هم که ممکن است از بین رفته باشند، معلوم است که در اینجا ظلم معنا ندارد. اگر این مسائل را بخواهیم ظلم بدانیم، تمام حوادثی که در آن حیوانی کشته میشود ظلم خواهد بود که خود بحثی جدا میطلبد.

بنابراین اصل داستان برای ما از روی منابع دینی قابل اثبات است. حال اگر کسی منابع دینی را قبول ندارد میتواند بگوید من قبول ندارم.

همچنین شما در ادامه ی مطالبتان فرمودید:
چرا ۱۴۰۰ ساله نه پیامبر میاد نه معجزه میشه و اینکه خدا چرا آفریده های خودش رو بدون راهنما و رهبر رها کرده؟

در مورد معجزه باید صحبتی کامل صورت گیرد،

یک نکته این است که خداوند هر شخص را بر اساس نعمتی که به او داده بازخواست خواهد کرد و معلوم است که نعمت هدایت بر اساس اعجاز غیر قابل انکار، نعمت بسیار بزرگی است که شاید اگر کسی چینن نعمتی داشته باشد حتی اگر بدترین زندگی را در زمین داشته باشد حق انحراف نداشته باشد. این مسئله را در برخورد خدا با پیامبرانش میبینیم.

اما اینکه اعجاز به شکلی باشد که انسان یقین کند خدا وجود دارد و نتواند این یقین را انکار کند مسئله ایست که برخی از آیات قرآن هم به آن اشاره دارد.

گاهی عده ای که معجزات پیامبر(ص) را میدیدند چون ممکن بود احساس کنند این امکان وجود دارد که پیامبر(ص) سحر و جادو کرده باشد میگفتند معجزه باید به گونه ای باشد که ما خودمان معجزه کنیم. مثلا چرا فرشتگان بر ما نازل نمیشوند؟ چرا به جای پیامبر(ص)، خود فرشته پیش ما نمی آید؟ و...

چنین معجزه ای از نظر قرآن نه تنها بی فایده است بلکه با هدف آفرینش انسان منافات دارد زیرا بارها و بارها قرآن بر لزوم داشتن اختیار در انتخاب راه مستقیم تاکید دارد و چنین معجزه ای راه انتخاب را بر بندگان سلب میکند. یعنی همه قطعا خواهند فهمید که خدا وجود دارد و دیگر معنا ندارد کسی انتخاب کند.

در مسابقه ی گل یا پوچ وقتی کسی که دستش را مشت کرده با صداقت تمام به شما بگوید کدام دستش پر است و کدام پوچ، و شما یقین کنی پوچ کدام است، آیا این احتمال وجود دارد که به سمت انتخاب گزینه ی پوچ قدمی برداری؟

آیات متعدد قرآن بر این مسئله دلالت دارند که میتوانید برای یک مورد به آیات ۷و ۸ سوره ی انعام توجه کنید.

اما در مورد اینکه چرا ۱۴۰۰ سال است که هیچ معجزه ای رخ نداده؟
باید گفت این احتمال وجود دارد که با روند تکاملی بشر (البته از نظر دینی نه علم تجربی) سطح اعجاز گونه ی معجزات کمرنگ شده است

و آنچه در زمان حضرت موسی(ع) برای مردم نشان داده شده آرام آرام کمرنگتر شده و در زمان پیامبر اسلام گرچه چنین معجزاتی بوده اما کمرنگتر از دوران انبیاء پیشین و به نظر شیعیان این گونه اعجاز تا زمان ولادت امام زمان(عج) نیز وجود داشته است.

شاید یکی از ادله ای که موجب میشود در این زمان چنین معجزاتی کمتر دیده شود سطح دانایی بشر باشد که در صورت تحقق چنین اعجاز فراگیری که شما انتظار دارید، عقلا گزینه ی بیخدایی پوچ پوچ دانسته شود که در آن صورت حتی انتخاب خدا از روی ادله ی عقلی نخواهد بود بلکه از روی اجبار است.

آیات ۱۱۲ تا ۱۱۵ سوره ی مائده را مطالعه کنید و در دلیل کلام خدا تامل نمایید.

نمونه های اعجاز در این زمانه نیز روز و شب در کنار ما اتفاق میافتد که ما از کنار آن راحت میگذریم.

اگر منظورتان این است که چرا من چنین معجزه هایی در زندگی ندیده ام؟ آنچه معلوم است این است که در دوران گذشته زمانهایی بوده که معجزه های زیادی اتفاق افتاده است اما این معلوم نیست که هر انسان در طول زندگی اش چند معجزه دیده است؟

شاید در زمان برخی انبیاء هم کسانی بودند که واقعا معجزه ای ندیده بودند. و شاید بتوان گفت با وجود رسانه های امروزی کوچکترین معجزه ای برای ما نقش معجزه ای بزرگ در زمان گذشته را دارد.

اینکه خدا چرا آفریده های خودش رو بدون راهنما و رهبر رها کرده؟

همانطور که گفتم در اصل اینکه خدا آفریده های خود را رها کرده بحث است اما اگر هم پذیرفته شود پاسخ این است که این خدا نیست که آفریده های خود را رها کرده است.

معلوم میشود خداوند با نعمتهایی که به بندگانش داده بود از آنان انتظاراتی داشت که تاکنون محقق نشده، لذا باید خود تلاش کنند تا به آن جایگاهی که خدا بارها برایشان بیان کرده برسند تا راهنما و رهبرشان را به آنان برگرداند. در عین حال اگر دنبال بهانه جویی نباشند خداوند به آنان نعمتهای زیادی داده است.

از اینکه طولانی بحث کردم معذرت میخوام و از اینکه دیر به دیر هم جواب میدم واقعا پوزش میطلبم. واقعا وقتم محدوده.