ارسالها: 268
#51
Posted: 29 Oct 2014 22:00
ادامه پست قبلی
امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: زیاد شدن عتاب ، باعث شک و تهمت می شود
درست است که عتاب، حیات محبت است ولی عتاب یا نقد، آن هم به شکل صحیحش، فقط بخشی از آنچیزی است که برای بقای محبت نیاز است. باید سنجیده برخورد کرد و ظرفیتها را سنجید و مطابق با ذهنیت دوستان، طوری نقد کرد که محبتِ نقد کننده روشن باشد. باید سعی کنیم طوری نقد کنیم که محبت و احساس مسئولیت در رفتارمان فریاد بزند نه اینکه از روی جهل دنبال تخلیه کینه ی خودمان باشیم. توجیه خیرخواهی و حرف از خیرخواهی زدن باعث نمی شود که کینه ی ما پوشیده شود و اگر در واقع احساس ما تنفر باشد این تنفر را به دیگران منتقل می کنیم
و خوب است بدانیم نقد از روی کینه نه تنها باعث آرامش ما نمی شود بلکه لحظاتی مثل کودکی ابله دلمان خنک می شود و بعد از آن دوباره دردی که به دیگران منتقل کرده ایم به ما باز می گردد. و هر بار که با آزار دیگران خودمان را تخلیه می کنیم عمق جراحت کینه در دلمان افزایش می یابد و هر روز دردی بزرگتر، و زخمی عمیق تر خواهیم داشت. پس اگر به فکر آرامش اجتماع نیستیم حداقل به فکر خودمان باشیم و دوستانه با رعایت حدودش عیب های یکدیگر را به هم هدیه بدهیم. با همان حس مثبتی که هدیه می دهیم و با همان حس مثبتی که هدیه می گیریم
امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: زیاد عتاب نکن چراکه دشمنی می آورد و به سمت کینه می کشاند. و به کسی خشنودی بده که امید داشته باشی خشنودش کنی
عتاب و هدیه دادن عیوب خوب است ولی هرکسی ظرفیتی دارد. با توجه به ظرفیت دیگران نقد کنید که باعث کینه نشود. هر چیزی سر جای خودش و به اندازه ی خودش خوب است. در این روایت معنا و مقصد عتاب کاملا روشن است. عتاب و نقد و روشن کردن عیوب و به تعبیری هدیه دادن عیوب بسیار خوب است ولی وقتی نمی توانی بفهمانی و محبتت را نشان دهی چرا بی جهت پافشاری می کنی تا باعث کینه و دشمنی شوی؟ این در شرایطی است که تو کاملا علمی برخورد می کنی و او ظرفیت ندارد وگرنه که اصلا حق خروج از حدود را نداری. فرمایش از این زیبا تر و از این روشن تر؟ ما مسلمانان جواب این تناقض رفتاری با دینمان را در نزد خدا چه خواهیم داد؟ مگر نمی گویی که قصد محبت و چشاندن لذت های پایدار را به دوستانت داری؟ حضرت امیر (ع) می فرمایند: به دنبال خشنود کردن کسی باش که امیدی به خشنود شدنش داری. البته برداشت من از منابع اسلام این نیست که نقد حتما باید بلافاصله ایجاد خوشحالی زیادی کند تا نقد کردن خوب باشد. ولی بعضی مواقع به دلیل عدم توانایی نقد کننده و یا عدم ظرفیت نقد شونده ایجاد دشمنی و کینه می شود. به نظرم منظور روایت پیش در این مواقع است که نباید عتاب یا نهی از بدی کرد. وگرنه گاهی نقد چندان دلچسب نیست یا خیلی خوشایند نیست ولی چون نقد خوبی ارائه شده به مرور شیرین تر و جذاب تر می شود
امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: بر نادان عتاب نکن که از تو کینه به دل می گیرد و بر عاقل عتاب کن که باعث می شود تو را دوست داشته باشد
در این روایت علاوه بر اینکه حدود نقد کردن مشخص شده است معنای لغت عتاب به خوبی نمایان است. وقتی بچه ای را به پیرایشگاه می برند تا موی او را اصلاح کنند بچه گریه می کند و نمی خواهد که سرش اصلاح شود چون زیبایی بعد از اصلاح را درک نمی کند. ولی آدم عاقل و بالغ نه تنها از اصلاح موهایش ناراحت نمی شود بلکه استقبال می کند و حاضر است برای آن بهای بسیاری بپردازد. مخصوصا اگر خانم باشد که دیگر هیچ. حالا این فرمایش امیرالمؤمنین (ع) است که می فرماید جاهل را عتاب نکن. نمی فهمد، دشمنی می کند، کینه به دل می گیرد. چرا بعضی اصرار دارند به هر بیانی دیگران را از بدی نهی کنند؟ عده ای خود را به حماقت زده اند یا واقعا احمق هستند؟ و آیا خیال می کنند با توجیه <نقد کردن> می توانند توهین و تکبر و رفتار غیر علمی خود را توجیه کند؟ حضرت امیر (ع) عتاب را برای جاهلی که کینه می گیرد، در شرایطی منع می کنند که ما شرایط نقد و نهی را اجرا می کنیم. هرچند که ما شرایط نقد مثل علمی بودن و نرمش و غیره را رعایت کنیم بازهم عده ای ظرفیت ندارند. فرمایش حضرت امیر (ع) درباره ی این دوستان است. زیرا شنونده به هر دلیلی ظرفیت ندارد و کینه می گیرد.و بعضی دیگر روشن است در نقد خود کینه خود را با رفتار غیر علمی تخلیه می کنند و یا به دنبال منافع دنیوی خود هستند. افسوس که هم جامعه را آلوده می کنند و هم بار کینه ی آنها افزوده می شود. گروهی وقتی دیگران عیوب ایشان را به ایشان هدیه می دهند موضع گیری می کنند و احساس حمله به آنها دست می دهد. این افراد معلوم نیست برای چه زندگی می کنند؟ چه هدیه ای از این بزرگتر که دوستان ما به ما کمک کنند که بهتر زندگی کنیم و بیشتر از زندگی بهره ببریم؟ البته من منظورم نقد صحیح و علمی است نه اینکه متعصبانه نقد کنیم و نه اینکه به بهانه ی نقد، عقده هایمان را تخلیه کنیم نه اینکه به بهانه ی نقد برای مقاصد دنیوی جنگ درست کنیم. و گروهی دیگر هستند که وقتی اشکال ایشان را به ایشان می گوییم انگار بزرگترین هدیه را به آنها داده ایم. هستند کسانی که واقعا بهترین دوستانشان آنهایی هستند که عیوب آنها را به آنها هدیه می دهند. هستند کسانی که اگر پیوسته عیوب ایشان را به ایشان بگویند هیچگاه ناراحت نمی شوند و هربار که به آنها یادآوری می شود انگار محبتی بزرگ در حقشان شده است. اگر انسان عقل داشته باشد شعور داشته باشد چه چیزی بهتر از اینکه دیگران به او کمک کنند تا ضعف هایش را برطرف کند؟!
نکته ای را در رابطه با روایت پیش عرض کنم
خوب شد من این روایت را آوردم تا ما مثل همیشه کم کاری های خودمان را تقصیر جهل دیگران بیندازیم. قبول دارم که در بسیاری از موارد ما توانایی راهنمایی دیگران را نداریم ولی آیا آنجا که می توانیم دریغ نمی کنیم؟ اکنون افرادی می گویند: مردم لیاقت ندارند! جاهلند! ظرفیت ندارند! اگر عاقل بودند هیچکس نمی توانست مثل ما نقد علمی کند. اگر ظرفیت داشتند هیچکس نمی توانست مثل ما نقد دوستانه داشته باشد. بله این بهانه ها که خودمان نیز باور نمی کنیم برای ما تکراری است.
متاسفانه در بسیاری از موارد انسان امروزی اینقدر آزار دهنده است که انسان می گوید: نخواستیم محبت کنی، فقط آزار نده. چرا ما یا باید بی مسئولیت باشیم و یا آزار بدهیم؟ آیا نمی شود هم به فکر یکدیگر باشیم و هم آزار ندهیم؟
ادامه در پست بعدی
خدا کند مهربانی رسمی شود که از قلبهای پاک میجوشد نه آنکه فریب و دروغی باشد که بر زبانها جاری می شود
------------------
ارسالها: 268
#52
Posted: 29 Oct 2014 22:06
ادامه پست قبلی
از آنجا که متاسفانه نقد در فضای فعلی ایران آلوده به بی احترامی و محتوای غیر علمی و ناسزا شده است خوب است درباره ی این دسته از دوستان نیز مطلبی داشته باشیم
امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: زبان تربیت نشده درنده ایست که چون رهایش کنی می گزد
وقتی زبان انسان تربیت نداشت مثل یک حیوان وحشی می ماند که این توحش را در میان اجتماع رواج می دهد حال اگر بخواهد نقد کند نقدش نیز با توحش و گزیدن همراه است
بدترین دلیلی که برای نقدهای غیر علمی و همراه با دشنام دیده ام این است می خواهند از خوبی ها با ناسزا گفتن دفاع کنند.
تا کنون با این بی احترامی ها و با این رفتار غیر علمی به کجا رسیده اید که دست از جهلتان بر نمی دارید؟
کدام ارزش است که با لکه دار کردن حریم مقدس نقد احیا می شود. آیا نقد ارزش نیست؟ آیا شما برای حفظ یک ارزش، فرهنگ مقدس نقد را تخریب نکرده اید؟
کدام ارزش است که با تخریب روابط انسانها و تخریب محبت و ایجاد حس دشمنی و کینه بین مردم رواج می گیرد؟
به کدام دلیل ناسزا می گویید و رفتار غیر علمی می کنید؟ اگر به اسلام کاری ندارید، آخر به کدام دلیل؟!!
مسلمانان به هوش باشید دشمن رگ محبت را هدف گرفته است. می خواهد از ما جامعه ای وحشی بسازد که روابط علمی و محبت آمیز بین ما را تخریب کند.
یک عمل باید چند گناه باشد که من و شمای مسلمان از آن دست بکشیم؟؟؟!
گناه بزرگ سرزنش که درباره اش عرض کردم
گناه بزرگ تکبر، که باعث نگاه از بالا به دیگران می شود
گناه ناسزا گفتن. که به خودی خود و بدون همراه شدن با گناهان دیگر، کاربردش برای هر کسی گناه است
گناه بزرگ انحراف نقد در اجتماع
گناه بزرگ ایجاد نفرت و کینه و عقده در اجتماع
گناه بزرگ ترک نقد دوستانه و قابل درک که باید از طرف ناسزا گوینده ابلاغ می شد
بازهم بگویم........؟ آیا ما مسلمانیم؟ آیا با ارتکاب اینهمه گناه، در لباس اسلام با اسلام نجنگیدیم؟
نیاز نیست حتما فحش بدهیم تا نقدمان گناه باشد. مثلا تکبر و نگاه از بالا نیازی به ناسزا ندارد. گناه بد است ولی قضاوت درباره ی گناهکار با ما نیست. ما وظیفه ی نقد داریم ولی با شرایطش!. وقتی بدون درک مخاطب به افکار ایشان حمله می کنیم و به جای هدیه تیغ بر صورت یکدیگر می کشیم باز هم گناهکاریم.
این ناسزا گفتن عمل به کدام ارزش است؟! اسلام است؟ که به خدا ضد اسلام است.
انسانیت است؟ شاید در ذهن یک انسان، تخیلات و جهل این حکم را ارائه دهد. ولی آدمی که مسلمان است و عقلش در کمال است چگونه چنین رفتاری دارد؟
آنها می گویند که فلان حرفها ساخته و پرداخته ی دشمن است و قصد ویران کردن ارزشها را دارند. آیا فکر نمی کنند این ناراحتی ها و این دلخوری ها و درک نکردن ها نیز کار دشمن باشد؟؟؟ یک سوال سنجیده و یا یک حرف دوستانه خیلی بهتر می تواند حفظ کننده باشد و اگر نشد با ناسزا درست نمی شود. شاید ناسزا و تحمیل، چند روزی با ایجاد فشار جلوی بعضی رفتارها را بگیرد ولی بعد از مدت کوتاهی همه چیز را بدتر می کند. استعمار می خواهد از ما جامعه ای وحشی بسازد که نتوانیم حرفهای یکدیگر را بشنویم و نتوانیم از فکر یکدیگر استفاده کنیم و نفاق و تفرقه بین مردم افزایش یابد. آیا خدا در این جامعه حضور خواهد داشت؟ آیا چنین جامعه ای محل رشد ارزشها خواهد بود؟
شما را به خدا قسم قدری تأمل کنید! زیبایی ها و ارزشها برای اثباتشان نیاز به محبت دارند نه نیاز به فحش و ناسزا. دلی که محبت را درک نمی کند چطور می خواهد ارزشها را درک کند؟ چطور می خواهد خدای ارحم الراحمین را درک کند؟
نگران این نباشید که کفر جلوه کند نگران این باشید که ایمان جلوه نکند. نگران این نباشید که دشمن در لباس دشمن می جنگد نگران این باشید که دشمن در لباس دوست بجنگد. نگران این نباشید که دشمن دشمنی کند نگران این باشید که دوست دشمنی کند
اگر دشمنان اسلام در لباس دوست ظاهر نشده بودند و اجازه داده بودند اسلام جلوه کند هیچ دشمنی مانع اسلام نمی شد و این همان ترسی که باعث می شود دشمنان اسلام برای تخریب اسلام پوست اسلام به تن کنند و بر ضد اسلام عمل کنند و من و شمای مسلمان جاهل، دنباله رو آنان می شویم. شما که دم از اسلام می زنید مراقب خود باشید تا حق در عمل جلوه کند. شما که حرف از ارزش می زنید در دوستی هایتان دشمنی نکنید تا دوست و دشمن واقعی معلوم شود
دوستانی که به اسم حفاظت از خوبی ها ناسزا می گویند و با نقد غیر اصولی اعصاب دیگران را خورد می کنند خودشان با خود فکر کنند از کدام دسته اند؟
آنان که عقل و معرفتشان می رسد دوستانه و عالمانه و مهربانانه، همان طور که در دین ما است نقد کنند تا دیگران یاد بگیرند
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: گروهی، منکر را با دست و زبان و قلب انکار می کنند، آنان تمامی خصلت های نیکو را در خود گردآورده اند. گروهی دیگر، منکر را با قلب و زبان انکار کرده، اما دست به کاری نمی برند، پس چنین کسی دو خصلت از خصلت های نیکو را گرفته و دیگری را تباه کرده است. و بعضی منکر را تنها با قلب انکار کرده، و با دست و زبان خویش اقدامی ندارند، پس دو خصلت را که شریف تر است تباه ساخته اند و یک خصلت را به دست آورده اند. و بعضی دیگر منکر را با زبان و قلب و دست رها ساخته اند که چنین کسی از آنان، مرده ای میان زندگان است
انکار به قلب یعنی در دلش از بدی ها بدش بیاید. به نظر می رسد انکار به دست یا همان عمل و انکار زبانی، وقتی از انکار به قلب شریف تر است که شرایط انکار را داشته باشی نه هر زمانی.
امیرالمؤمنین فرمودند: امر به معروف و نهی از منکر را ترک نکیند، تا در نتیجه ترک آنها خداوند امور را به دست اشرارتان بسپارد و دعا کنید ولی خدا شما را اجابت نکند
من نمی دانم که ائمه (ع) دیگر باید چکار می کردند که ما یاد بگیرم؟! ما یاد بگیریم به یکدیگر احترام بگذاریم و عیب جویی نکنیم و عیوب یکدیگر رادر غیاب یکدیگر مطرح نکنیم و حافظ یکدیگر باشیم و خودمان عامل باشیم و نقد محبت آمیز کنیم و نقدمان از روی کینه و کم خردی نباشد. دیگر چه باید می گفتند؟! چه باید انجام می دادند که ما امروز برای ایشان آبروریزی نکنیم؟!!
شاید بعضی از دوستان فکر کنند برداشت من به صورت گزینشی است و فقط جنبه ی محبت آمیز اسلام را می گویم. ولی واقع این است که من نمی خواهم کاسه داغتر از آش شوم و سعی من انعکاس واقعیت اسلام است. اگر ذره ای فکر کنیم باور خواهیم کرد که اسلام بسیار مورد هجوم واقع شده و دسترسی به اسلام واقعی برای مردم زمان ما واقعا ساده نیست. امیدوارم بتوانم به صورت کاملا علمی بیشتر از این در خدمت دوستان باشم
شاید بعضی از دوستان دلشان می خواست مثل اغلب نقدهای دیگر بگویم که امام صادق (ع) فرمودند........ ولی مسئولین نقد پذیر نیستند و ای داد بیداد و به قول بعضی ها افشاگری کنم آن هم افشاگری چیزی که عیان است. و آخر داستان هم بگویم حالا که مسئولین به طور شایسته نقد پذیر نیستند ما همگی مجاز هستیم بلکه مجبوریم نه درست نقد کنیم و نه درست نقد بشنویم. نخیر! باور من این است که هر کسی مسئول کار خودش است و باید از خودش آغاز کند. درست است که شرایط بد برای انسانهای ضعیف گمراه کننده است ولی آیا ما مجبوریم ضعیف باشیم؟ کسانی که نمی توانند نقد دوستانه داشته باشند و نمی توانند دوستانه نقد بشنوند، چگونه از دیگران انتظار دارند که ایشان شنونده ی نقدشان باشند؟ بسیاری از مسئولین همین فرزندان ما و اطرافیان ما هستند که ما در عدم آموزش ایشان مقصر هستیم. در ایران همه معاف هستند تا زمانی که وارد حکومت شوند. وقتی وارد حکومت شدند باید همه ی گذشته ی خود را فراموش کنند و یادشان برود که ما چقدر در حقشان کوتاهی کردیم. این دوستان این تفکر را از کجا آورده اند؟! آیا این حیله ی دشمن برای فراموش کردن رفتار خودمان نیست؟ آیا ما مسئول بخشی از رفتارهای غلط مسئولین نیستیم؟ خسته نشدیم از بس که تقصیرهای داشته و نداشته را گردن دیگران انداختیم؟ همه ی ما مسئولیم و بهتر است قبل از اینکه اطرافیانمان وارد حکومت شوند به فکر اصلاح فرهنگشان باشیم. من نمی خواهم مسئولیت حکومت را سبک کنم بلکه می خواهم مسئولیت فراموش شده ی خودمان را یادآوری کنم.
و اما درباره ی مسئولین بگویم اگر پذیرفتن نقد و امر به معروف و نهی از منکر قانون است آیا مسئولین هم شامل این فریضه می شوند یا این حرفها برای مردم است؟ اگر امر به معروف و نهی از منکر قانون است پس رعایت نکردن روش صحیح آن هم باید جرم باشد. نرمش و مهربانی و عتاب نکردن جاهلی که کینه می گیرد و عامل بودن شخص گوینده و برخورد علمی و غیره، شرایط آن است که رعایت نکردن آن باید جرم باشد. اگر مردم جاهل باشند و ظرفیت امر به معروف و نهی از منکر نداشته باشند حکومت که نمی تواند جاهل باشد! آیا امر به معروف و نهی از منکر مسئولین هم قانونی است؟ بله قبول دارم عده ای جنبه ی نقد ندارند، ولی آیا این افراد بی جنبه در اجتماع حضور ندارند؟
خلاصه
دوست، عیب دوستش را به او هدیه می دهد. نقد محبت است و بقای محبت به نقد است
کینه و جهل و دنیا طلبی هایمان را به بهانه ی نقد بر سر دیگران آوار نکنیم
عیب جویی نکنیم و در غیاب هم حافظ شخصیت و آبروی هم باشیم
نهی از بدی باید با شرایطش باشد. عامل بودن، دانش داشتن، عدالت، سرزنش نکردن و نرمی و مهربانی از شرایط آن است
بیش از حد نهی کردن ایجاد کینه می کند و باید به اندازه ی ظرفیت نقد کرد. وقتی امیدی به اصلاح نیست و به جای خشنودی ناراحتی به بار می آوریم نقد خوب نیست
هربار اسلام را مطالعه می کنم به یاد این می افتم که فرمودند: صراط از مویی نازکتر است. مرز بین نقد محبت آمیز، عیب جویی، سرزنش و تحقیر برای ما چندان فاصله ندارد. خوش به حال کسانی که عالمانه و عاملانه زندگی می کنند
_______________________________________
1) کافی. ج 2. ص 639...2) تصنیف غرر الحکم و درر الکلم ص 415...3) غرر الحکم و دررالکلم. ص 273
4) غرر الحکم و درر الکلم. ص 635...5) غرر الحکم و درر الکلم. ص 635...6) غرر الحکم و درر الکلم. ص 411
7) غرر الحکم و دررالکلم. ص 606...8) غرر الحکم و دررالکم. ص 821...9) غرر الحکم و دررالکم. ص 29
10) قرآن کریم. فرقان .72 ترجمه بهرام پور. فرقان 73 ترجمه مشکینی...11) قرآن کریم. فرقان. 63 ترجمه مجتبوی
12) غرر الحکم و دررالکلم. ص 117. ترجمه از شرح آقا جمال خوانساری...13) غررالحکم و دررالکلم.ص 576
14) غرر الحکم و دررالکم. ص 549...15) نهج البلاغه. ترجمه دشتی. ص 259...15)نهج البلاغه. ص 197
16) جهاد با نفس وسائل الشیعه. ت صحت. ص 163...17) قرآن کریم. توبه .71. ت مشکینی
18) کافی. ج 5. ص 60...19) خصال . ج 1. ص 109...20) اصول کافی. ترجمه مصطفوی. ج 4. ص 200
21) قرآن کریم. بقره. 44 . ت مشکینی...22) قرآن کریم . الصف. آیه 2 و 3. ت مشکینی
23) نهج البلاغه. ترجمه انصاریان. ص 856...24) غررالحکم و دررالکلم. ص 821
25) غررالحکم و دررالکلم. 764...26) عیون الحکم و المواعظ (للیثی) ص 519
27) نهج البلاغه. ت دشتی. 637...28) نهج البلاغه. ت دشتی. ص 719
29)اسرار آل محمد ترجمه شده از کتاب سلیم. ص 642
خدا کند مهربانی رسمی شود که از قلبهای پاک میجوشد نه آنکه فریب و دروغی باشد که بر زبانها جاری می شود
------------------
ارسالها: 268
#53
Posted: 29 Oct 2014 22:31
شاید دوستان بپرسند چرا با وجود اینهمه توصیه به نقد، من با ورود بعضی حرفها به این تاپیک مخالفت کردم. علتش روش نقد صحیح است. من می خواستم این تاپیک جایی باشد تا کسانی که حوصله ی بعضی حرفها را ندارند بیایند و با خیال راحت و ذوق بخوانند و زندگی خود را اصلاح کنند. در واقع اینجا تاپیک نقد مسلمان است و سوالات و شبهات درباره ی اسلام در تاپیک های دیگر مورد بررسی قرار می گیرد. اتفاقا از نقد مسلمان به طریقی که فهمیده بشود و آزرده نشوند بسیار استقبال می کنم اگر دوستان غیر متعصبانه بحث کنند حتما تا حدی که وقت داشته باشم درباره ی سوالات خدمت دوستان خواهم بود
درباره خودم هم واقعا بهترین دوستان من آنهایی هستند که عیوب من را به من نشان می دهند. بیان عیب های من، از جانب دوستان نباید همراه با تعارف و تعریف باشد چون من خودم اینقدر شعور دارم که نهایت محبت را از نقد بفهمم. من دورادور دست دوستان عزیزی که مرا نقد می کنند را می بوسم و خدمتشان عرض ارادت می کنم. بیان بدی های من باید کاملا رک و صریح باشد و نیازی به تلطیف ندارد. در نقد من، تلطیف بیانتان را توهین به شعورم برداشت می کنم. نگفتم بی ادبی کنید ولی نیازی نیست که تلطیف کنید تا ناراحت نشوم. من کاملا ظرفیت هر نقدی را در خصوصی دارم و حقیقتا مدیون این دوستان خواهم شد. بهانه ی بی ظرفیتی به گمانم در رابطه با من قابل پذیرش نیست. شاید نتوانم عمل کنم ولی از هر نقدی بسیار خوشحال می شوم.
بسیاری از دوستان یا دلخور هستند یا حضور ندارند. اگر ما می توانستیم نقد کنیم و ظرفیت نقد پذیری داشتیم، بازهم اینگونه می شد؟!
خدا کند مهربانی رسمی شود که از قلبهای پاک میجوشد نه آنکه فریب و دروغی باشد که بر زبانها جاری می شود
------------------
ویرایش شده توسط: alirezadust
ارسالها: 268
#56
Posted: 8 Jan 2015 05:44
SPARTAK
سلام و خوش آمدید 
SPARTAK: روشن ترین نقد هر مساله ای از سوی مخالفان اون مساله و رویداد است
وقتی اسلام و خدا خودش رو اصلا ادم حساب نمیکنه چه نقدی و چه کشکی
معنی نمی دهد که خدا خودش را آدم حساب نمی کند . مگر قرار است خدا خودش را آدم حساب کند؟
شاید منظورت این بوده که خدا مخالفین خودش را آدم حساب نمی کند
من این همه درباره ی اهمیت نقد در اسلام و جدا بودن آن از عیب جویی و سرزنش گفتم. شما به یکباره می گویی اسلام و خدا مخالفین خودش را آدم حساب نمی کند؟
مگر می شود که دینی تا این حد سرزنش و تکبر نسبت به هر کسی را منع کند و مخالفین خودش را آدم حساب نکند؟ البته که اسلام به اصول اخلاقی مثل خوش اخلاقی و نیکو کاری و سخاوت و غیبت نکردن و نقد صحیح و .... معتقد است و صاحب این صفات را دارای حسن و زیبایی می داند و کسی که در این صفات فقیر باشد دارای زشتی می داند. وجود صفت های ارزشمندی مثل خوش اخلاقی و سخاوت در اسلام اینقدر اهمیت دارد که اگر این صفات به مقدار زیاد در وجود کسی باشد هر اعتقادی داشته باشد او دارای احترام است. و کسی که این صفات را نداشته باشد هر اعتقادی داشته باشد از نظر رفتار، دارای زشتی است که نمونه ی دلایلش را نقل کردم
اتفاقا بحث با مخالفین، بین ائمه و شاگردانشان بسیار رایج بوده و ایشان نه تنها از بحث با مخالفین فراری نبودند بلکه از بحث با مخالفین در جایش استقبال هم داشته اند. حتی نقل هایی است که امام صادق (ع) به طرق مختلف ، مخالفین را تشویق می کردند که بیایند و بحث کنند و خود ایشان و شاگردانشان پیوسته در بحث با مخالفین و ادیان دیگر همت داشته اند
در بررسی شبهات هیچ مرز زبانی وجود نداشته مگر بی احترامی و امثال آن که از هر طرف بد است. و سوال کنندگان و مخالفین در همه امور از وجود خدا گرفته تا شرعیات بحث کرده اند
SPARTAK: علیرغم توصیه های قران بع تفکر و تعقل که یکی از لوازمات نقد است اما اسلام با نقد مخالف شدید است
نقد ، تفکر و تعقل در قرآن و اسلام جایگاه بالایی دارد. اتفاقا در ذهنم بود مطلب بعدی را درباره ی تفکر ارائه کنم، و بعدی مسئولیت و بعدی قهر، در موضوع تفکر مطالبی را ارائه خواهم کرد. قضاوت باشد با دوستانی که می خوانند
SPARTAK: این تریپ روشنفکری در مورد اسلام کاملا دروغه و فقط در حد ادعا
من در همین تاپیک مستنداتی ارائه کرده ام و در اینجا و جای دیگر انشاءالله باز هم ارائه خواهم کرد و اینکه چه کسی تریپ روشنفکری اش دروغه و فقط در حد ادعاست قضاوتش با خوانندگان خواهد بود
خدا کند مهربانی رسمی شود که از قلبهای پاک میجوشد نه آنکه فریب و دروغی باشد که بر زبانها جاری می شود
------------------
ارسالها: 268
#57
Posted: 8 Jan 2015 06:27
SPARTAK: تاپیک شما عمدتا به رفتارهایی میپردازد که در اسلام توصیه شده اما در بین مسلمانها جایی ندارد
بله قصد من هم رعایت اصول اخلاقی اسلام در بین مسلمانان است
SPARTAK: اما از دید دیگری هم میشود به موضوع تاپیک نگاه کرد
و آن شرمندگی از مسلمان بودن است
بله من نه تنها از وضعیت مسلمانان در شرایط فعلی شرم دارم بلکه از وضعیت فعلی ایران هم شرم دارم
وقتی رفتار کاملا متفاوت شعیان عراق با زوار ایرانی و رفتار ایرانی ها با زوار عراقی را می بینم شرم سنگینی دارم و از درون خالی می شوم. شیعیان عراق با آغوش باز از زوار اهل بیت (ع) استقبال می کنند خوش اخلاقی، خیرات، حتی ماساژ مجانی پا و خدمات خیریه دیگر، از جا و مکان گرفته تا رسیدن به کسی که در راه مانده است. ما چی؟ باید دعا کنیم کسی پولشان را ندزدد و وای به حالشان اگر در این مملکت غریب باشند و کیفشان را زده باشند. از بی نظمی در سیستم اتوبوسرانی گرفته تا چاپیدن تاکسی ران ها، از بداخلاقی مردم گرفته تا نامردی دزدها، همه باعث شرمندگی است. همه جا بد و خوب دارد من جو کلی را عرض می کنم. شرم دارم ولی این نه تنها از اسلام نیست بلکه ضد اسلام است
SPARTAK: در اسلام ازدواج با دختر در هر سنی منوط به کسب اجازه پدر صحیحی است
علاوه بر اینکه در مورد سن ازدواج دختر اختلاف فتوا وجود دارد، شما معنای اصطلاحی صحیح بودن و جایز بودن در فقه امروز را متوجه نشدید. در اسلام اینکه مسئله ای به طور کلی حرام نشده به معنای جواز آن در هر شرایطی نیست. اصطلاح جایز بودن و صحیح بودن و حرام نبودن ، شرط لازم انجام کاری هست ولی کافی نیست
من روایتی را در این حدود از امام باقر (ع) دیدم که می فرمود: اگر رابطه با حیوان حرام نمی شد عده ای الاغی را در خانه می بستند و با آن جماع می کردند و دست از زنان خود بر می داشتند
من آن وقت روایت را خوب نفهمیدم. که آیا هر چیزی حرام نشد به معنای هر گونه استفاده است؟
با دیدن شما و نحوه ی برداشت شما از حکمی مشخص، فهم خیلی بهتری نسبت به فرمایش امام باقر ع پیدا کردم که عده ای فکر می کنند جایز بودن یا حرام نبودن یعنی اینکه شعور را تعطیل کنی و با توجیه حرام کلی نبودن خود را به خریت بزنی و عملی زشت را مرتکب شوی. بعضی فکر می کنند اگر چیزی به طور کلی حرام نشد هر گونه استفاده ای خوب است
نخیر!
در اسلام بعضی چیزها به طور کلی حرام نشده اند چون نمی شده حکم کلی در رابطه با آن صادر کرد و انسان باید با شعور و فهمش جایگاه آن را بفهمد و اسلام بوسیله توصیه هایی که کنار این احکام داشته راه درست را روشن کرده است
به طور مثال در اسلام برای نماز اصولی گفته اند که اگر رعایت شود اصطلاحا نماز صحیح است ولی همین نماز صحیح می تواند مقبول خدا نباشد. و برای هر شخصی انتظاری وجود دارد و اگر شخص در حدی که از او انتظار می رود به نماز بی احترامی کند همین نماز صحیح می تواند باعث بازخواست او شود. اینکه چیزی در اسلام اصطلاحا صحیح است یا حرام نشده دلیل کافی برای خوب بودن و انجام آن نیست. در مثالی دیگر صاحب جنس، می تواند هر قیمتی که می خواهد بر جنس خود بگذارد.حتی اگر قیمتی گزاف هم قرار بدهد باز هم معامله صحیح است. او اصطلاحا جایز است که هر قیمتی که می خواهد قرار دهد ولی این اصلا به معنای خوب بودن گران فروشی و سوء استفاده از ناچاری دیگران نیست. در اسلام کسی که از ناچاری دیگران سوء استفاده می کند و گران فروشی می کند اشتباه بسیار بزرگی می کند و چه بسا که همین کار او را به عذاب بکشاند ولی از نظر ظاهری معامله صحیح و جائز است. در بعضی موارد به دلایلی اسلام حدود دقیقی تعیین نکرده ولی به صورت کیفی حدود را مشخص کرده تا ما با توجه به شرایط مختلف، تصمیم متناسب بگیریم. مثلا گران فروشی و بی انصافی نهی شدیدی شده ولی حد قیمتی تعیین نشده تا شرایط تعیین کننده باشد. البته در بعضی موارد که سوء استفاده شده حکمی متفاوتی داده شده است
حکم کلی در رابطه با فرزندان وجود دارد که آنها بازیچه ی پدر و مادر نیستند و وظیفه ی آنها این است که تا جایی که می توانند موجبات خوشبختی فرزندان را فراهم کنند. بعضی چیزها کلی است و بعضی دیگر حکم کلی ندارد. روند تربیتی ، باز نکردن زودهنگام چشم و گوش بچه ، نگه داشتن حرمت زن، دید شهوانی مطلق نداشتن به رابطه ی زن و مرد و چندین مضوع دیگر، موضوعاتی است که در اسلام به آن توجه ویژه ای شده است. بنا به نقلها در اسلام به پدر و مادر توصیه شده که حتی جلوی بچه شیرخواره ارتباط جنسی برقرار نکنند که مبادا بچه تاثیر بگیرد و ذهنش زودتر از وقت منحرف شود و هزاران توصیه دیگر که بچه ها ذهنشان سالم بماند. آزار ندادن بچه و بازی نکردن با احساسات و خاطرات کودک نیز بسیار مهم شمرده شده است. و آزار کودکان و خراب کردن ذهنیت کودکان منع شدیدی شده است
حالا در جامعه ای که بعضی پسران در حدود ۱۲ سالگی قصد ازدواج می کنند و نمی توان جلوی آنها را گرفت معلوم است که برای دختر ۹ ساله و یا کمتر هم ممکن است ازدواج به صلاحش و صلاح جامعه باشد. اگر ازدواج پسر ۱۸ ساله با زن ۷۰ ساله حرام نشده به معنی خوب بودن این ازدواج در هر شرایطی نیست. در اسلام سفارش شده که با کفو خود ، یعنی همتای خود ازدواج کنید که یکی از مصادیق این همتایی، تناسب سنی است ولی نمی شود در موضوع متفاوت و حساسی مثل ازدواج، اختلاف سن دقیقی تعیین نمود. من شخصا قانون سن ۱۸ را قبول ندارم و انشاءلله بعدا سر جایش به صورت علمی و مستدلل درباره ی رد این قانون خواهم گفت. قانون ۱۸ برای ازدواج از ابعاد مختلف اشکال دارد و آسیب بسیار زیادی به اجتماع زده است. دخالت پدر در ازدواج دختر باکره نیز به نظر من لازم و خوب است. البته در اسلام برای مواردی که پدر صلاحیت ندارد راه چاره قرار دارد
نمی توان محدوده ی مشخصی از نظر اختلاف سنی در ازدواج مشخص کرد و این باز هم به شعور و فهم افراد وابسته است که با توجه به تعلیمات، بچه را بدبخت نکنند. به طور کلی، اگر پدر مادر بی شعور باشد چه دست آنها را در همه ی اختیارات ببندی و چه باز بگذاری زندگی را بر فرزند پیچیده می کنند
فرمایشات اسلام و ائمه (ع) در جای مشخص و با شرایط و توضیحات جانبی بوده است . قبول دارم در بعضی مواقع در زمانه ی ما بیان احکام دارای مشکلاتی است. یکی از دلایل ایجاد این مشکل این است که مراجع کنونی گاهی دنبال حکم واحدی هستند که برای همه صدق کند در حالی که در واقع احکام شیعه همیشه اینگونه نیست و ائمه (ع) در شرایط مختلف فرمایشات متفاوت داشته اند. مثل حکم سن ازدواج و حد ولایت پدر که حکم ثابتی نداشته و باعث اختلاف فتوا در حال حاضر نیز شده است.
SPARTAK: تو که اعتقاد داری دینت کامل است و برای همه اعصار و ملتها و مکانها کافی و قابل اجراست فکر کردی چرا در اسلام حقوق کودکان به بدترین شکا تضییع میشود؟؟؟؟؟؟؟
اتفاقا یکی از دلایلی که نمی شود محدوده ی کلی تعیین کرد همین موضوع اعصار و ملتها و مکانهای متفاوت است که هر کدام شرایط خاص خودش را دارد و نمی شود در موضوع بسیار حساس و مهمی مثل ازدواج محدوده ی خاصی تعیین کرد و آنچه همیشگی است سفارشات کلی است که در این زمینه گفته شده و آدمی که شعور نداشته باشد ایجاد محدودیت کامل هم او را نجات نمی دهد
همانطور که در گران فروشی و نماز مثال زدم در بعضی موارد اسلام حکم کلی ندارد و ائمه (ع) در شرایط مختلف توصیه و حکم متفاوتی داده اند و در برخی موارد برای کسی که قصد سوء استفاده داشته به طور جزئی حکم متفاوتی داده اند که همین تفاوت ها گاهی باعث اختلاف فتوا در شرایط فعلی هم می شود. در مجموع در اسلام هر کاری که به طور کلی حرام نشده به معنای خوب بودن آن در هر شرایطی نیست. و تفاوت شرایط و فایده نداشتن و دلایل دیگر گاهی باعث شده که حدود دقیقی برای کاری قرار ندهند. و اسلام به صورت توصیه های اخلاقی و فرهنگ سازی با بعضی از مشکلات روبرو شده است
SPARTAK: سالهاست در همه دنیای عاقل و دانا هر گونه رابطه جنسی با دختر زیر ۱۸ سال تجاوز میدانند
انشاءالله بعدا برایت از همین دنیای عاقل و دانا می گویم. سن ۱۸ سال معمولا سن قانونی و ازدواج است. سن ارتباط در بسیاری از جوامع مدرن ۱۶ سال است
SPARTAK: به نظرت کدوم عاقلانه است
اگر فرمایش اسلام را بفهمی قابل قیاس نیست. انشاءالله بعدا که درباره ی سن ازدواج ۱۸ گفتم شاید دید بهتری پیدا کردی
SPARTAK: حالا میشه توضیح و پاسخی بدهید تا من هم قانع بشن چرا باید مسلمان باشم
اولا به دلایل زیاد من نمی تونم به این بحث ادامه بدهم که چند تا از دلایلش را می گویم.
ثانیا شما اگر واقعا طرف بحث بودی متوجه می شدی که من قبلا در همین تاپیک گفتم من هادی(هدایت کننده) نیستم من آزادی دهنده نیستم. من فقط اسناد و مدارکی ارائه می کنم تا دوستان دید بهتری داشته باشند. خانم نازی و خانم انی ثنیگ هم سوال کردن و جواب دادم ولی در مورد شما احساس می کنم شما جنگ دارید نه بحث
خدا کند مهربانی رسمی شود که از قلبهای پاک میجوشد نه آنکه فریب و دروغی باشد که بر زبانها جاری می شود
------------------
ارسالها: 268
#58
Posted: 8 Jan 2015 07:45
بنظر من اگر سایت کاملا مذهبی هم باشد باید قسمتی برای پاسخ دادن به شبهات قرار داده شود ولی نه اینکه هر جایی بحث را پراکنده کنیم. از قبل قصد داشتم چند مطلب دیگر که ارائه کردم به تاپیکهای دیگر هم بروم و تا حدودی که می توانم و به درد دیگران می خورد پاسخ بدهم ولی از همین الان بگویم من با کسی کل کل نمی کنم و دوستان می توانند خودشان با جملات بنده کل کل کنند و از جواب ندادن من ناراحت نشوند.
جواب دادن به این سوالی که مطرح کردید با همه ی جوانبش و با دقتی که برای همگان قابل فهم باشد بسیار مفصل است و تاپیک را از موضوع خودش خارج می کند
نمی دانم فهم این مطلب که اگر بخواهیم در این تاپیک به شبهات پاسخ بدهیم از موضوع اصلی که آموزش اخلاق توصیه شده در اسلام است باز می مانیم، اینقدر سخت است؟
این سوال شما در چندین جنبه باید بررسی شود
۱_ بحث اجتهادی برای حل اختلاف فتوا در زمینه ی سن دختر و شرایط خاص
۲_ جنبه ی جامعه شناسی و انسان شناسی از این نظر که حداقل سن ازدواج چیست؟
۳_ بحث جامعه شناسی و انسان شناسی از این جنبه که آیا خانواده سرپرست می خواهد یا نه؟ و محدوده ی اختیارات این سرپرست کجاست؟ و اگر بحث ادامه یابد و لزوم سرپرستی در خانواده اثبات شود بحث به اینجا هم خواهد رسید که اصلا وجود خانواده الزامی است یا نه
و چندیدن بحثی که از دل این بحثها خارج می شود
برادر من، شما اگر نمی دانی برای چه بحث می کنی من می دانم و هم موضوع نتیجه دهنده ای را دنبال می کنم و هم تاپیک روند مفید خاص خودش را دارد. سن ازدواج در آن زمان چگونه بوده و شرایط آن اجتماع چگونه بوده و مسائل اینچنین مشکل مردم ما نیست. اگر بود خودم زودتر به مسئله اینچنین مهمی می پرداختم
شما خودتان می دانید برای چه بحث می کنید و دنبال چه نتیجه ای هستید؟ حالا که به دلیل بی فایده بودن بعضی حرفها، بسیاری از دوستان رغبت به خواندن حرف های شما ندارند دلیل نمی شود اینجا پست بگذارید و جو این تاپیک را مثل تاپیک های دیگر به کل کل تبدیل کنید تا پستهای شما خوانده شود. شما اگر می توانید در تاپیکهایی که مشغول فعالیت هستید جاذبه ایجاد کنید تا خوانندگان ترغیب شوند نه اینکه اینجا را هم محل کل کل کنید
شما که متوجه نیستی اینجا جای این بحث نیست به نظرم جوابت را هم کامل و مفصل بدهم و همه مسائل پر اهمیت را رها کنم و بی توجه به نظر خوانندگان تاپیک باشم باز هم کل کل می کنی و این موجب آزار خوانندگان تاپیک می شود پس در این شرایط من با شما بحثی در این تاپیک ندارم
من که سالهاست در کنار سوالات خودم ، به شنیدن سوالات و شبهات دینی دیگران مشغولم و دوستان هم به این حرفها عادت دارند ولی معنی این اختلاف رفتاری از طرف مدیران را متوجه نمی شوم. آیا این معنی آزادی بیان است؟ .من در تاپیک بی خدایی پستی را جواب دادم که آن پست نوعی توهین به مذهبی ها محسوب می شد. جواب من کاملا محترمانه بود و قبل از ارسال پست هم قوانین تاپیک را خواندم و هیچ مغایرتی در جواب دادن ندیدم. جواب من به تاپیک دیگری منتقل شد و گفتند اینجا جای بی خدایان است یا به نوعی گفتند جو تاپیک را به هم نزنم. حالا من اینجا گفتم:
ما در این تاپیک می خواهیم به بررسی عادتهای غلط جامعه ی مسلمانان ایران، در شرایط حاضر بپردازیم و از طریق اسلام به اصلاح رفتار مسلمانان همت کنیم
گفتم:
ما در این تاپیک قصد داریم در محیطی آرام و علمی و حتی المقدور همه پسند در جهت بهبود رفتار مسلمانان حرکت کنیم از پراکنده کردن بحث و مطرح کردن شبهات و هرگونه مطلبی که باعث دل زدگی خوانندگان شود در این تاپیک خودداری کنید. امیدوارم فرصتی باشد که جای دیگر به شبهات پاسخ دهیم و می دانید که اگر بخواهیم هم زمان به شبهات دینی پاسخ بدهیم موضوع به حاشیه کشیده می شود
گفتم نمی خواهم دوستان موضع گیری کنند و مسلمان سفره ی دلش باز شود و خودش خودش را نقد کند
گفتم نقد راه و روش خودش را دارد و حداقل در این تاپیک از مسیری اثر گذار و جذاب برای عموم مسلمانان با باورهای ایشان حرکت کنید و رفتار مسلمانان را که بر خلاف دینشان است را نقد کنید. اگر نمی دانید حداقل کار را برای دیگران سخت نکنید
دوست من. شاید توانایی من کم است ولی واقعا نمی توانم با کسی که این جملات ساده و بدیهی مرا متوجه نمی شود بحث کنم. شاید اگر خصوصی بود و من وقت داشتم با شما بحث می کردم بلکه مفید بود. ولی اینجا در محل عمومی مسئولیت خاصی نسبت به وقت و اعصاب دیگران احساس می کنم و به سوال شما در این شرایط و در این تاپیک پاسخگو نخواهم بود تا تاپیک از مطالب بیهوده پر نشود
این در حالی است که تقریبا همه ی تاپیک ها برای نقد اسلام مهیا هستند.
من چند بار با ارتباط با مدیران تلاش بسیاری برای بر هم نخوردن جو مفید و بدور از دعوای این تاپیک کردم که چندان نتیجه نداشت . حالا هم ، من قضاوتی ندارم و هر کسی به اندازه ی فهمش برداشت کند
از دوستان هم خواهش می کنم در این تاپیک به شبهات پاسخ ندهند تا تاپیک از روند خودش خارج نشود.
در بسیاری از تاپیک ها با یکدیگر بحث می کنید و به هم توهین می کنید در حالی که بعضی خودشان هم نمی دانند برای چه دعوا می کنند
شماها اگر دنبال شرافت و احساس هستید ، اگر راست می گویید در تاپیک انسانیت و در جای دیگر، راه عشق را نشان بدهید راه دوستی را نشان بدهید. بیایید بگویید درد بشر مدرن چیست که تا این حد از خودش فراری است؟! از هم نوعش فراری است؟ چرا تا این حد سرد است!؟ چرا اینقدر بی محبت است؟!
گیر دادن و بهانه تراشی که کاری ندارد. هر علمی که گسترده باشد و از مبداش زمان زیادی گذشته باشد طبیعی است که وقتی در بین غیر متخصصین صحبت می کنی راحت بتوانی اشکال وارد کنی
نمی گویم جواب ندارد ولی جواب دادن در بعضی مسائل بسیار مفصل است و زمان می بردکه آن هم برای آدمی است که درک دارد و سر جنگ ندارد
من اگر تاپیک پاسخ به شبهات زده بودم می گفتم دندم نرم، تاپیک زدم باید وقت بگذارم ولی این تاپیک برای آموزش اخلاق اسلامی به مسلمانان است که طوری نوشته می شود که برای همه قابل استفاده باشد
وقتی هم که کسی بر خلاف معمول، بجای بحثهای بی نتیجه، برای شرافت و ارزشها حرف می زند و سعی می کند محبت و آزادی و انسانیت را تبلیغ کند این چه دردی است که به جای همکاری تاپیک را پراکنده می کنید؟!(منظورم از انسانیت ، انسانیت فرهنگ خودمان است نه اومانیسم. در تاپیک انسانیت توضیح دادم چه فرقی می کند)
من اگر بخوام به همه شبهات پاسخ بدهم و با دوستانی که بدیهی ترین حرفها رو متوجه نمی شوند کل کل کنم این تاپیک هم منحرف می شود و از تبلیغ محبت و آزادی و انسانیت باز می ماند
خدا کند مهربانی رسمی شود که از قلبهای پاک میجوشد نه آنکه فریب و دروغی باشد که بر زبانها جاری می شود
------------------
ویرایش شده توسط: alirezadust
ارسالها: 24568
#60
Posted: 15 Feb 2015 14:50
اگر مسلمانیم نباید در کشورمون فقیر وجود داشته باشه مگر نه اینکه ...
رسول الله ص فرمود :
زمانی خواهد آمد که خدای مردم شکم آنهاست و قبله آنان زنانشان است و دین آنان پول آنهاست و دارایی آنان نشان شرافت آنهاست .
باقی نمی ماند از ایمان مگر اسمش و از اسلام مگر رسمش و از قرآن مگر درسش . مساجدشان بناهای آباد دارد ولی دلهای آنان خالی از هدایت است .
بحارالانوار ج 22 ص 453
امام صادق ( علیه السلام ) :
خداوند به حضرت داود ( ع ) وحی کرد که چه بسا بنده ام کار نیکی انجام می دهد و به خاطر آن کار او را به بهشت می برم.
حضرت داود ( ع ) گفت: پروردگارا ، آن کار نیک چیست؟
خداوند فرمود: "برطرف کردن غم مومن از روزی ، ولو به یک دانه خرما باشد."
داود ( علیه السلام ) عرضه داشت: به راستی که کسی که تو را شناخت دیگر از تو ناامید نشود.
پیامبر اعظم (ص)
به حاکمان پس از خودم توصیه می کنم که خدا را به یاد داشته باشید
و نگذارید پشت درهای بسته حکومت، اغنیا فقرا را پاره پاره کنند.
پس چرا اینهمه تضاد طبقاتی در کشور ما و در جامعه ای که ادعای مسلمانی داره و خود را گل سر سبد مسلمانان می داند وجود دارد ؟
چرا فقر و تنگدستی بیداد می کند ؟ اگر ادعای مسلمونی داریم نباید در کشورمون فقیری وجود داشته باشه.
پس از مسلمان بودن فقط اسمش رو داریم !!
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
صفحه 6 از 7