صفحه 6 از 6: « پیشین 1 2 3 4 5 6

ماه و پلنگ

Nima63mn

کاربر

ارسالها: 20

#51 Posted: 14 Aug 2024 07:34

درود
دادا داستانت عالیه اما خیلی دیر به دیر میای دلمون ادامش میخواد

Nima63mn

darvack

کاربر

ارسالها: 281

#52 Posted: 18 Aug 2024 22:39

ماه و پلنگ ( قسمت پانزدهم) نوشته ی داروک..

شهره رو به روی پرتو که با حوله از حمام بیرون اومده ایستاده و صورتش از اشک خیسِ. پرتو هم شوکه توی چشمای شهره خیره مونده و منم همونطور که روی مبل نشسته‌ام، صورتم از اشک خیسِ. شهره برا لحظه‌ایی دستش رو بالا میبره تا به صورت پرتو سیلی بزنه! انگار پرتو هم منتظر همین! اما بسرعت دستش رو پایین میاره و میپره پرتو رو به آغوش میکشه و با صدای بلند شروع به زار زدن میکنه و میگه: دورتبگردم. من فدای این چهره معصومت بشم. آخه با من چرا اینجوری کردی؟ مگه من چیکارت کرده بودم همه کسم؟ پرتو هم شروع به نالیدن میکنه. بدون اینکه بتونه جواب شهره رو بده، اون رو تو آغوشش فشار میده و ناله کنان اشک میریزه. وای که دیگه تحملم تموم میشه. از جا بلند میشم و آروم از خونه میزنم بیرون. میرم طرف سوپر مارکت محل و یه بسته سیگار ازش میخرم و درجا یه نخ روشن میکنم و با تموم توان و ولع دودش رو به سینه فرو میبرم و بی هدف شروع میکنم حرکت و اشک میریزم و تموم کاِئنات و آفریدگار رو به کلماتی که لیاقتش دعا و ثنا گو میشم.
کیرم تو دهنت جاکش چرخنده. سگ بشاشه تو قدر و مقدرت. سگ پدر اگه مردی تو وجود و مرامتِ، بیا پایین و فقط یک روز جای یکی از آفریده‌هات باش. بی پدر و مادر هرجایی. تو که اینهمه همه جا لاف قدرتت رو زدی، پس چرا یه چیزی رو خوب نمیچرخونی؟ اگه وجود داری که خیلی بی وجودی و اگه قدرتت رو دادی به کائناتت که بیشرفی بزرگتر از این بی مسوولیتی نیست. بیآفرینی و مسوولیتش رو به عهده نگیری؟ دیگه میخوای چی از منو بقیه این مردم خسته بگیری؟ نادیای نازنینم رو با حرومزادگی گرفتی. مگه اون بچه چه ظلمی بهت کرده بود؟ حالا هم پاره‌ی قلبم رو اینجور عاجز کردی، که حتی نمیتونم صداش رو بشنوم. ای تف به ذات کثیفت. شیطانی جز خودت وجود نداره. شر و ظلم و پستی و بی صفتی فقط و فقط تو ذات کثیف توئه!
همینطور که دارم درگاه الهی رو با رکیکترین کلمات مزین میکنم و در کنار خیابون راه میرم، یه ماشین با سرعت زیاد از کنارم رد میشه و آبی که تانکر شهرداری برای آبیاری درختها ریخته بوده و مقداریش به روی آسفالتها رسیده رو با فشار زیاد میپاشه به سرتا پام و همه وجودم رو به کثافت میکشه!
شوکه شده سر جام میخکوب میشم و نگاهی به سر تا پای به کثافت کشیده شده خودم میندازم! میخوام باز شروع به فحاشی کنم، که داروک میزنه سر شونه‌م! نگاه میکنم میبینم کنارم ایستاده و لبخند به لب داره! بهش اخم میکنم. صداش در میاد و میگه: چته مرتیکه؟ چرا اینجوری نگام میکنی؟
-خفه شو داروکی که حالم خیلی بده. اگه یه کلمه دیگه حرف بزنی شخمت میزنم.
تو خفه شو بی مایه. یادت رفته این چند وقت چقدر بهم التماس کردی که پرتو رو برگردونم؟ خب برشگردوندم. حالا چه مرگته؟
-من گفتم اینجوری برشگردون؟ حتی نمیتونه ناله کنه. حتی نمیتونه بگه دلم برات تنگ شده بود. میفهمی احمق؟
داری گه خوریای بزرگتر از وجودت میکنی. حرفایی دارم ازت میشنوم که فقط نشون میده خیلی ضعیف و بدبختی! حالم داره ازت بهم میخوره. بجای این چرندیات که داری میبافی، برو اون دختر رو دریاب. اگه اصلا برنگشته بود خوب بود؟ باید از خودت خجالت بکشی. هر چند تو بویی از شرم و خجالت نبردی. فقط یه دنیا ادعایی.
یه سیگار دیگه روشن میکنم و حرکت میکنم طرف خونه، تا از این کثافتی که به هیکلم زده شده خودم رو تمیز کنم. داروک با یه لحن شادمانه ادامه میده: شهروز اینقدر پر مدعا نباش. پرتو اومده. قدر بدون و از کائنات سپاسگزار باش. اگه بخوای اینقدر ضعیف باشی که پرتو بیشتر له میشه. بهش نشون بده که از نظر تو چیزی از وجودش کم نشده. بهش قدرت بده تا خودش رو پیدا کنه. اون با این کسر وجود حالا در برابر تو احساس ضعف میکنه. تو نذار این حس بهش غلبه کنه. بهش حالی کن که از نظر تو هیچ کم و کسری نداره. لامصب حالا باید نشون بدی که اون رو میخوای برا چیزی که هست.
از حرکت باز میمونم و به چشمای براق داروک نگاه میکنم.
-مرده شو اون چشمات رو ببره، که هیچ وقت و توی هیچ شرایطی برقش رو از دست نمیده!
شهروز خیلی احمقی بخدا. من دارم از خوشحالی برگشتن پرتو بال در میارم. اونوقت تو داری مثه زنهای شوهر مرده زار میزنی! جمع کن خودت رو. به تو هم میشه گفت مرد؟ قبلا بیشتر از این میشد روت حساب کرد.
به این کل کل با داروک ادامه میدم تا پشت در خونه و وقتی میخوام وارد خونه بشم میگه: هوووی چلغوز، نبینم دیگه جلوی پرتو گریه کنی.
سرم رو پایین میندازم و با حالت تاسف به چپ و راست حرکت میدم. داروک ادامه میده: شهروز پرتو چند سال از آغوشت دور بوده.
سرم رو بالا میارم و به صورت خندون و چشمای براقش که مثه لباش داره میخنده نگاه میکنم. چشمکی میزنه و میگه: اون تشنه‌ی معاشقه‌س. تو اولین فرصت ببرش تو تخت و تا سر حد مرگ باش معاشقه و سکس کن.
_برو گمشو داروک. فقط برو گمشو.
دستش رو جلو میاره دستم رو میگیره و میبوسه و میگه: بخاطر اینهمه وفاداریت.
ناخودآگاه لبخندی مینشینه روی لبهام. برمیگردم و کلید رو میندازم به قفل و وارد میشم.

***********************************

با ماشین شهره در حال رفتن به قبرستون هستیم. من روی صندلی عقب هستم و شهره پشت رل و پرتو کنارش. وقتی میخوایم از ورودی باغ رضوان وارد بشیم، پرتو میزنه سر شونه شهره و بهش اشاره میکنه که کنار گلفروشیهای قبرستون به ایسته. شهره سرعت ماشین رو کم میکنه و جلوی یکی از گلفروشیها متوقف میشه. پرتو همچنان که اشک از چشمهاش سرازیر از ماشین پیاده میشه و منم به دنبالش. وارد گلفروشی میشیم و یه دست گل بزرگ به انتخاب پرتو میخریم و باز برمیگردیم و سوار ماشین میشیم و شهره به راهنمایی من که فقط آدرس رو حفظم، میره طرف مزار نادیا.

وقتی به قبر نادیا میرسیم، که خودمم برای اولینبار اونجا حضور پیدا کردم. عکسی بزرگ و زیبا از نادیا روی تابلوی بالای قبرش میبینم. پاهام میلرزه و نزدیک بخورم زمین، که شهره بازوم رو میقاپه و نمیذاره زمین بخورم و باز سیل اشک از چشمام سرازیر میشه.
دسته گل از دست پرتو میافته روی سنگ قبر و به دنبالش خودشم دو زانو میافته روی قبر. دو دستش رو میذاره روی سنگ و صورتش رو جلو میبره و عکس نادیا رو میبوسه. شروع به نالیدنی میکنه که قلبم میخواد کنده بشه. از توی کیفش تابلوی وایت بردش رو بیرون میکشه و روش مینویسه.
سلام نازنینم. سلام خواهر قشنگم و میگیره جلوی عکس نادیا. با دستش نوشته رو پاک میکنه و باز مینویسه.
چقدر ازم دور شدی! وقتی بودی، بهم نزدیک نبودی. اما حالا که نیستی چقدر بهم نزدیک شدی و چقدر دوری! چقدر دیر شناختمت مهربونم. عزیزم من اونقدر حقییرم که حتی به تو و رابطه‌ت با شهروز شک کرده بودم.

باز پاک میکنه و مینویسه. منو ببخش که قدرت رو ندونستم. نازنینم چرا اینقدر زود تنهامون گذاشتی؟ کاش هیچوقت نفهمیده بودم که چقدر بزرگی. فقط سه روز فهمیدم که چه فرشته‌ایی رو از دست دادم.
من و شهره هم همچنان اشک از چشمامون جاری. پرتو بازم نوشته رو پاک میکنه و مینویسه. چطور باید اینهمه بزرگیت رو جبران کنم نازنینم؟ چطور رسوندن دوباره‌ی من رو به شهروز جبران کنم؟ شهروز به من میگفت آسمونی. اما آسمونی تو بودی که اینجور یهویی آسمونی شدی. کاش هیچوقت نفهمیده بودم که چقدر در برابرت حقییر و ناچیزم.
بازم تحملم تموم میشه و سوئیچ ماشین شهره رو ازش میگیرم و نیت میکنم برم سر مزار پدرم. تا شاید یکم از اینهمه حزن دور بشم.

*************************************

در حال غذا درست کردنم و پرتو داره چمدونهاش رو خالی میکنه. همینطور که رو به اجاق ایستادم، حس میکنم آروم و بیصدا میاد پشت سرم و نرم و لطیف پس گردنم رو میبوسه و بو میکشه. تمام تنم مور مور میشه. دستاش رو از زیر بغلم رد میکنه. سینه‌اش رو میچسبونه به کمرم و گوشیش رو میگیره جلوی چشمام. نگاه میکنم روی صفحه‌اش میبینم توی واتساپ داره برای من پیام میده. نوشته: بیشرف خواستنی، تو که همچنان جورابهات گوشه اتاق افتاده! هنوز بعد چهل خرده ایی سال نمیدونی اینکار زشت؟ یا دوباره کلفتت برگشته؟
خنده‌ام میگیره. میخوام برگردم طرفش، اما نمیذاره و خودش رو محکمتر میچسبونه به پشتم و بازم مینویسه: یکمم گوشتالو شدی! من دوست ندارم. شهروز خودم رو میخوام با همون بدن سفت و محکمش.
-عزیز دلم، آخه چه انگیزه‌ایی میتونستم داشته باشم، برای اینکه بیشتر به خودم توجه کنم. خب پنج کیلو چاق شدم.
مینویسه: پنج کیلو چیزی نیست. درستش میکنم.
-تو درستش میکنی؟ چطوری؟
مینویسه: انگار حواست نیست یه ماده ببر که چند سال دستش به جفتش نرسیده، الان خفتت کرده.
-تو منو خفت کردی؟ هه، برو دختر کوچولو. توام انگار یادت رفته، چطوری از دستم ذله شده بودی و فرار میکردی.
مینویسه: اونوقتا یه دختر بچه بودم. اما حالا یه ماده ببر سی و چهار ساله‌ام که با یه حرکت میتونم گلوت رو پاره کنم.
-آره راست میگی. میتونی گلوش رو پاره کنی هههه..
یه دستش رو آزاد میکنه و با مشت محکم میزنه توی کمرم و بلافاصله مینویسه: مرتیکه چاله میدونی. تو هیچوقت آدم نمیشی. هنوزم همون وحشی بی ادب و گستاخی، که من میمیرم برات. سپس دستاش رو دور سینه‌ام قفل میکنه و محکم به خودش فشار میده و با تموم ریه هاش توی گردن و پشت سرم رو بو میکشه و بسرعت مینویسه: وای وای فقط بوی تن گندیده‌ت کافی که من بدبخت رو از لذت نابود کنه!
از تعجب صدام بلند میشه و با حیرت میگم: تن گندیده‌م؟ الان از من تعریف کردی مثلا؟!
مینویسه: وای شهروز بخدا که خیلی خری! آخه بیشرف، تن کدوم مردی بوی گل و گلاب میده که تن تو لندهور بده؟ تازه بوی تو از همه مردا گندیده‌تره و منم که عاشق بوی تن گندیدتم.
کفگیری که دستمه رو میذارم توی تابه و به زور تو آغوشش میچرخم و باش سینه به سینه میشم. ورم صورتش که از شدت گریه بود، کمتر شده و یه آرایش خیلی ملایم هم کرده. صورت ظریفش رو میگیرم توی دستام و توی چشماش زل میزنم. شاید بیشتر از سه دقیقه بدون هیچ کلامی توی چشماش نگاه میکنم. به جایی میرسه که حس میکنم الان که بزنه زیر گریه، چون اشک توی چشماش جمع شده و مردمکهای سیاهش داره میلرزه. صورتش رو میچسبونم به سینه‌ام و موهاش رو میبوسم. آروم زیر گوشش میگم: تو همه‌ی زندگی منی. ماده ببر گوزو.هههه
خودش رو از آغوشم بیرون میکشه و با لگد محکم میزنه به ساق پام. فریادم از درد بلند میشه. خم میشم که ساق پام رو ماساژ بدم، یکی هم محکم میزنه پس گردنم و برمیگرده که از آشپزخونه بره بیرون، اما من بسرعت باسنش رو ویشگون میگیرم. صدایی مثه جیغ خفیف از حنجره‌اش بیرون میاد و باز برمیگرده طرفم که من رو بزنه. دستاش رو میگیرم و میکشمش تو بغلم. با دست چپم اجاق رو خاموش میکنم و خم میشم میندازمش روی شونه‌ام و میرم طرف حمام. شروع میکنه با مشت به کمر من کوبیدن و با زانو به شکمم. زیر دوش میذارمش زمین و آب رو باز میکنم روی سر هر دومون. از سردی آب برای چند لحظه میریم توی شوک. صورتش رو میگیرم و لبهاش رو به کامم میکشم. دست میندازه تیشرتم رو از پایین میگیره و با یه حرکت از تنم بیرون میکشه و حریص من رو بغل میکنه و قسمت بالای سینه‌ام رو گاز میگیره و تا اونجا که وجدانش بهش اجازه میده، گوشت اون رو لای دندونهاش فشار میده. از درد چنگ میزنم توی موهاش و سرش رو میکشم عقب. مجبور میشه گوشت سینه‌ام رو از لای دندونهاش رها کنه و با چشمای گشاد شده از حرص بهم نگاه میکنه و ناخونهای درازش رو بهم نشون میده. خم میشم و لبه‌ی دامن پیراهنش رو میگیرم و از پایین جر میدم تا بالا و با یه حرکت از تنش بیرون میکشم. زیر لباسش هیچی نپوشیده. دست دراز میکنه و هر دو گوش من رو میگیره توی دستاش و حمله میکنه به دهنم و زبونش رو فرو میکنه ته حلقم. بازم موهاش رو میگیرم محکم میکشم، تا مجبور میشه از من فاصله بگیره. آب دوش هم کمی گرم شده و دیگه از سرما نمیلرزیم. همونطور که موهاش رو چنگ کردم، به گردنش فشار میارم تا مجبور میشه پشت به من قرار بگیره. پشت گردنش رو با اون یکی دستم میگیرم و بهش فشار میارم تا خم بشه. برا حفظ تعادلش دستاش رو میذاره لبه وان و اون باسن گرد و تپل خوشفرمش که پوست صافش از خیسی برق میزنه، تو بهترین حالت جلوی دست و دیدگان تشنه‌ام قرار میگیره. ناخودآگاه دستم بالا میره و اولین ضربه رو محکم میزنم روی اون توده‌ی گوشت زیبا. از درد کمرش رو بیشتر خم میکنه و موهاش بیشتر کشیده میشه. ضربه دوم رو محکمتر میزنم و همینطور ضربه سوم و پرتو بدون هیچ شکایتی توی همون حالت میمونه تا من باسنش رو کباب کنم. بعد از چندتا ضربه موهاش رو میکشم و برش میگردونم طرف خودم و تمام دهنش رو میکنم توی دهنم و شهد اون رو میمکم. با اینکه همچنان آب داره روی سر و تنمون میریزه، اما اشک ریختن پرتو بوضوح پیداست.
میغرم: بسه گریه کردن. من میپرستمت. تو هر جور که باشی برای من بهترینی.
از خشمی که توی صدا و صورتم میبینه میترسه و سعی میکنه گریه نکنه. با پنجه دست راستم گلوش رو چنگ میکنم و محکم فشار میدم و مجبورش میکنم جلوم زانو بزنه و بهش نهیب میزنم: کارت رو که یادت نرفته ماده ببر.
برای لحظه‌ایی که پنجه‌ام زیر گلوش شل میشه، خودش رو رها میکنه و میپره که دستم رو گاز بگیره. که باز موهاش رو میکشم و مانع میشم و باز زیر گلوش رو میگیرم و موهاش رو رها میکنم و آروم و با طمانینه شلوار و شورتم رو پایین میکشم و لحظه‌ایی بعد دهنش کامل به زیر شکمم چسبیده و پمپاژهای گوارشش رو روی شکمم حس میکنم..
ادامه دارد...

داروک

Nima63mn

کاربر

ارسالها: 20

#53 Posted: 20 Aug 2024 06:46

مثل همیشه عالی تشکر

Nima63mn

↓ Advertisement ↓

darvack

کاربر

ارسالها: 281

#54 Posted: 28 Aug 2024 12:14

ماه پلنگ (قسمت شانزدهم) نوشته ی داروک..

هر دو برهنه توی تخت خوابیم و فقط یک ملحفه روی تنمون کشیده‌ایم. من به پهلو خوابیدم و دستم رو گذاشتم زیر سرم و محو زیبایی صورت پرتوام. چراغها خاموش و صورتش فقط با نور گوشیش پیداست. داره تو واتساپ با شهره چت میکنه. موهاش خیسِ و بوش من رو مست کرده. سرش رو میبوسم. با لبخند بهم نگاه میکنه و با شهره وداع میکنه و میره تو صفحه چت من و برام مینویسه: قربون مهربونیت برم.
-خدا نکنه عزیز قلبم..
باز مینویسه: شهروز؟
-جون دلم فرشته؟
میخوام یه سوال ازت بپرسم. با اینکه نادیا توی نامه جوابش رو داده. اما میخوام از زبون خودتم بشنوم.
-میخوای بپرسی با کسی خوابیدم یا نه؟
یه استیکر ناراحت میذاره و کنارش مینویسه: آره؟
نفس عمیقی میکشم و دستم رو میبرم زیر ملحفه و از پهلو بغلش میکنم و به خودم فشارش میدم و میگم: خودت چی فکر میکنی؟
مینویسه: میدونی که متنفرم سوالم رو با سوال جواب بدی.
بازم سرش رو میبوسم و میگم: نه پاره‌ی قلبم. چطوری میتونم با کسی بخوابم وقتی میدونم که توام توان اینکار رو نداری؟ میدونم هیچ وقت دلت راضی نمیشه تنت رو بدی کس دیگه لمس کنه. اونوقت من باید خیلی حقییر باشم که با کسی دیگه بخوابم..
همینطور که اشک از گوشه چشماش راه افتاده، به پهلو میشه و صورت ظریفش رو فشار میده توی سینه‌ام و اون رو میبوسه. اشکهاش میریزه به سینه‌ام.
بازم موهاش رو نوازش میکنم و سرش رو میبوسم. چند دقیقه‌ایی تو سکوت میگذره و همچنان پرتو اشک میریزه و هر چند لحظه سینه‌ام رو میبوسه و منم موهاش رو نوازش میکنم و اون رو بو میکشم.
بلاخره از این وضعیت خسته میشه و طاقباز می‌خوابِ و شرع میکنه تایپ کردن. من اشکای روی صورتش رو پاک میکنم و نوشته‌اش رو میخونم.
نادیا برام نوشته بود: شهروز اونقدر دوستت داره، که محال هیچوقت باز زن دیگه‌ایی بخوابِ.
همینطور که دارم میخونم، زل زده توی صورتم. بهش نگاه میکنم و لبخند میزنم.
مینویسه: تو که اینقدر مهربونی، چطوری میتونی اونقدر وحشی باشی؟
با بدجنسی لبخند میزنم و دندونام رو نشونش میدم.
ادامه میده: واقعا برام سوال. بعد چند سال با هم نبودن، انتظار داشتم یه سکس رمانتیک رو دوباره تجربه کنم. اما اصلا قابل پیش بینی نیستی!
-مگه بد گذشت؟
بازم نگاهی توی چشمام میکنه و مینویسه: مسلما بسیار خوشگذشت.
سپس گوشیش رو میذاره روی شکمش و میخنده و از روی خجالت دستاش رو میگیره جلوی صورتش! چهره خنده و گریه‌اش دیدینیِ!
دست و صورتش رو میبوسم و میگم: درستِ معاشقه و سکس خشنی داشتیم، اما بیشتر از سکس، به داشتنت توی بغلم احتیاج دارم فعلا.
مینویسه: اوه، خوبه بیشتر به بغل نیاز داشتی و اینجوری زدی داغونم کردی! چرا من در برابر تو اینقدر ضعیفم؟! چطور میتونم یه چنین رفتار خشنی رو از طرف تو بپذیرم؟ میخوام بگم باورم نمیشه که تو گاهی اونجور خشن با من سکس میکنی و من بجای ناراحت شدن بشدت لذت میبرم!
-داری دوباره تحریکم میکنی دختره حشری.
مینویسه: جوووونم
گوشی رو از دستش میگیرم و میذارم کنار و به دهنش حمله میکنم. با تموم وجودش دهنش رو میسپره به دهن من و من عمیقا تمام محتویات این دهن زیبا رو میبلعم. بازم زبونش رو فرو میکنه ته حلقم و من با تمام قوا اون و شهد دهنش رو میمکم. نفس عمیقی توی دهن من میکشه و دستاش رو دور گردنم میندازه و دهنش رو محکمتر تو دهنم جا میکنه.
صورتش از اشک خیس! خودش رو از من میکنه، گوشیش رو برمیداره و مینویسه: چرا ما نمیتونیم کنار هم بمونیم؟
-دیگه نمیذارم اتفاقی بیفته، که از هم جدا بشیم فرشته قشنگم.
مینویسه: بهتر نذاری. چون اگه دیگه ازت دور بشم دق میکنم.
به صورتش نگاه میکنم که از درد و غصه مچاله شده. میکشمش تو بغلم و به خودم فشارش میدم
-اینجوری عمیق به هم فشرده نشو قربونت برم. الان که تو بغلمی. آروم باش نازنینم.
مینویسه: نمیدونم چرا بیقرارم! انتظار این رو میکشم، که هر آن این لحظات خوشم کنار تو نابود بشه. انگار شرطی شدم!
بصورتش نگاه میکنم. بازم از بغض و اشک بهم مچاله میشه!
با خودم فکر میکنم، باید یه آرام بخش بهش بدم. آروم میبوسمش و از تخت بیرون میام. همونجور که اشک میریزه، به تن لخت من نگاه میکنه و بازم میون گریه‌اش میخنده!
-به چی میخندی توله سگ؟!
شروع میکنه رو گوشیش تایپ کردن و بعد میده دست من. نوشته: خیلی سال برهنه ندیدمت. برام جذابیت داره.
همینطور که دارم شورتم رو میپوشم میخندم و میگم: "نه که منم از زیبایی اندام مثه ژان کلودم، برا همین جذابم." سپس گوشیش رو میدم دستش و از اتاق میرم بیرون.
دارم توی داروها دنبال آرام بخش میگردم، که حس میکنم وارد آشپزخونه میشه. برمیگردم نگاهش میکنم. صحنه‌ی حیرت انگیزی میبینم! پیراهن من رو پوشیده! یکی از دکمه‌هاش رو روی سینه ش بسته، بدون هیچ پوشش دیگه‌ایی! و موهای شبق رنگ و بلندش رو اطرافش، براق و خیس رها کرده! لحظاتی رو مات بهش خیره میشم. با حرکت چشم و ابروش ازم میپرسه، که چرا اینجوری نگاش میکنم؟
نگاهم رو ازش میگیرم. چون باز داره وسوسه‌ام میکنه و از یکطرف هم نمیخوام با درآمیخته‌گی زیاد اذیتش کنم.
میاد کنارم و روی گوشیش مینویسه: دنبال چی میگردی؟
-دانبال آرام بخش میگردم عزیزم. که بدم یکی بخوری و آروم بخوابی. استراحت برات لازم.
باز مینویسه: من قرص نمیخورم عزیزم. چون دلم نمیخواد بخوابم. میخوام اونقدر بیدار بمونم تا بیهوش بشم.
برمیگردم طرفش و میکشمش توی بغلم. لبهاش رو میاره جلو که ببوسمش. و بازم بوسه‌ایی طولانی که با لمس تنش، بار دیگه هر دومون به شدت تحریک میشیم. همینطور که دهنش تو دهنمِ، کمرش رو میگیرم و آروم آروم میبرمش به سمت اتاق خواب و آهسته میخزیم روی تخت و یه معاشقه گرم و رمانتیک و طولانی شروع میشه.

****************************************

اموز صبح روز سوم که من و پرتو بعد از سالها کنار همدیگه‌ایم و داریم با تمام وجود حسرت این چند سال دوری از همدیگه رو تلافی میکنیم.
باز به پهلو کنارش خوابیدم و محو صورت زیباش شدم و با موهاش بازی میکنم. چشمای سیاهش رو باز میکنه و تو نگاهم لبخند میزنه.
-صبحت بخیر آسمونی.
صورتش رو به معنای بوسیدن بهم نزدیک میکنه و من لبهاش رو میبوسم.
-خوب خوابیدی عزیز دلم؟
با سرش جواب مثبت میده و یباره انگار یه چیزی یادش اومده باشه، از جا میپره و شروع میکنه گشتن دنبال گوشیش. بلاخره پایین تخت پیداش میکنه و برش میداره و با استرس زیاد مینویسه: وای شهروز دیشب یه خواب بد دیدم و یه استیکره گریه میذاره کنارش!
-چه خوابی دیدی عروسک قشنگ؟
مینویسه: خواب دیدم توی پذیرایی نشته بودیم، یهو یه حشره بزرگ مثه سوسک اما خوشگل و رنگی اومد نشست روی سرم. من هم ازش خوشم اومده بود و هم ترسیده بودم. بعد اومد نشست روی دستم و شروع کرد به رفتن زیر پوست انگشتم! من شروع کردم جیغ و داد کردن و تو پریدی که این حشره رو از زیر پوستم بکشی بیرون. اما موفق نشدی. اون سوسک هم از زیر پوستم اومد تا روی دستم و یهو دستم ترکید!
-نگران نباش عزیز قلبم. بخاطر این که هنوز اعصابت آروم نشده. فکر نمیکنم خوابت معنی خاصی داشته باشه.
مینویسه: شهروز من خیلی میترسم.
-چرا عزیزم؟
ادامه میده: دیروز و پریروز بهت گفتم. هر لحظه انتظار یه اتفاق بد رو میکشم. فکر میکنم قرار نیست من و تو کنار هم آروم باشیم.
-عزیزم قانون انتظار کائنات که میشناسی؟ انتظار هر چی رو بکشی همون میاد توی زندگیت. سعی کن بهش فکر نکنی.
پشتش رو بهم میکنه و عقب عقب میاد خودش رو توی بغلم جا میده و روی گوشیش مینویسه: محکم بغلم کن. نذار ازت دور بشم. دیگه نذار هیچی من رو از تو دور کنه. قول میدی؟
-آره زندگیم. بهت قول میدم.
مینویسه: دست از ماجرا جویی و آرتیست بازی بردار. یکم به فکر من باش که تو دنیا فقط تو رو دارم.
-چشم عزیز دلم. تمام تلاشم رو میکنم. حالا من برم صبحونه آماده کنم، که پرنسسم گرسنه نمونه. صورت و گردنش رو چند بار میبوسم و از کنارش بلند میشم. تو پذیرایی رو ساعت نگاه میکنم. یازده صبح. میرم زیر کتری رو روشن میکنم و برمیگردم توی اتاق تا لباس بپوشم. میبینم پرتو داره با شهره چت میکنه.

لباسم رو میپوشم و میرم سمت دستشویی، تا آبی بزنم بصورتم و دندونام رو مسواک کنم. صدای زنگ خونه بلند میشه. بسرعت میام بیرون و میرم طرف آیفون.
-بله؟
یکی میگه: کنتر آب.
در رو باز میکنم و باز میرم طرف دستشویی. تا میخوام وارد بشم، انگار یه چیزی توی دلم فرو میربزه. برمیگردم و از پنجره بزرگ پذیرایی توی حیاط رو نگاه میکنم. خدای من چی می‌بینم؟! پدر پرتو و دوتا مرد دیگه و مادرش و خواهرش از توی حیاط دارند میاند طرف ساختمان!
پرتو رو صدا میکنم و میگم سریع لباس بپوش عزیزم و میرم طرف در پذیرایی و خودم زودتر در رو باز میکنم و به فاصله دو ثانیه بعدش پدرش وارد پذیرایی میشه و بدون اینکه به من نگاه کنه با عصبانیت میپرسه: پرتو کجاست؟
به دنبالش اون جمعیت هم وارد میشند و سرو صدا شروع میشه و پرتو لباس پوشیده از اتاق میاد بیرون. حیرت از سر و روش میباره! باز برمیگرده تو اتاق.
پدرش بلند داد میزنه: مرتیکه آشغال تو نمیخوای پات رو از زندگی ما بکشی بیرون؟
ساکت نگاهش میکنم.
بعد فریاد میکشه: پرتو همین حالا وسائلت رو جمع کن.
پرتو با اسپیکرش از اتاق بیرون میاد. میذاره زیر گلوش و با اون صدای عجیب و غریب میگه: من جایی نمیام. یکباره پدرش از جا میپره و محکم میزنه تو صورت من!
پرتو میزنه زیر گریه!
مادرش و خواهرش هم شروع میکنند به من ناسزا گفتن!
من دستای پدرش رو میگیرم و میگم: بشین تا حرف بزنیم. اما اون دستش رو از دستم بیرون میکشه و یکی دیگه محکم میزنه تو صورتم و میگه: خفه شو بچه کونی!
حس میکنم از سرم بخار بلند میشه!
بعد رو میکنه به اون دوتا مرد، که یکیشون شوهر خواهر پرتو و اون یکی رو نمیشناسم و میگه: پرتو رو همینطوری با وسائلش بغل بزنیید ببرید تو ماشین.
من بازم میگم: آقای بنکدار بجای این رفتار، بشینیم حرف بزنیم. بازم مشتش رو پر میکنه و حمله میکنه طرفم و بازم یه مشت دیگه میزنه تو صورتم و میگه تو مرتیکه حرومزاده نجسی. با تو حرف زدن کراهت داره.
برمیگردم میرم طرف آشپزخونه، تا آب بخورم، که عصبانی نشم. وقتی میرسم تو آشپزخونه، بازم صداش رو بلند میکنه و میگه: بچه کونی پوستت رو میکنم.
دیگه حال خودم رو نمیفهمم. باید بزنمش. دست دراز میکنم و بزرگترین کارد آشپزخونه که روی اپن رو برمیدارم و جوری میگیرمش که تیغه کارد به ساعدم چسبیده. در واقع میخوام بزنمش اما نه با کارد. کارد رو برداشتم که شوکه بشه. به دنبال من خودش رسونده به آستانه آشپزخونه. وقتی با دست چپ میزنم توی سینه‌اش انگار این مرد صد کیلویی میشه نیم کیلو و هر دومون حدود دومتر پرت میشم و من میافته روی سینه ش. کارد رو میذارم زیر گلوش و میگم: ببرم گلوت رو قرمساق؟ یبار دیگه اون کلمه رو تکرار کن تا گلوت رو ببرم.
میبینم رنگش مثه گچ سفید میشه و نفسش در نمیاد. از روی سینه‌اش بلند میشم. اونم به واسطه غرورش خودش رو از زمین بلند میکنه. صدای جیغ زنا بلند میشه و مردها هم دارند داد و بیداد میکنند سر من.
دسته ی کارد رو میذارم زیر گلوش و سرش رو فشار میدم به دیوار و میگم؟ هان لال شدی؟ فحش بده اگه وجودش رو داری؟
اما اون دیگه فحش نمیده! از ترس خودش رو باخته. ولش میکنم و برمیگردم سمت آشپزخونه، که اگه بشه آب بخورم. یهو صدای جیغ زنها تشدید میشه! برمیگردم نگاه میکنم، میبینم اونقدر خون کف خونه ریخته که انگار مرغ سربریدند!
با خودم فکر میکنم، منکه بهش چاقو نزدم!
یکی از زنها فریاد کشون میگه زنگ بزنیم 110
برمیگردم به پرتو نگاه میکنم، که گوشه‌ی دیوار روی زمین نشسته. با دستاش صورتش رو پوشونده و داره اشک میریزه.

ادامه دارد...

داروک

Missasal

کاربر

ارسالها: 8

#55 Posted: 5 Sep 2024 01:46

darvack
منتطر ادامه اش

Nima63mn

کاربر

ارسالها: 20

#56 Posted: دیروز 15:13

درود به دوست عزیز امیدوارم حالت خوب باشه جدیدا خیلی دیر ادامه داستان رو نشر میدی ما همچنان منتظر ادامه داستان هستیم

Nima63mn

amirsorena

کاربر

ارسالها: 8

#57 Posted: دیروز 23:01

خیلی داستان خوبیه ممنون

صفحه 6 از 6: « پیشین 1 2 3 4 5 6

داستان سکسی ایرانی /

ماه و پلنگ

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا