صفحه 3 از 6: « پیشین 1 2 3 4 5 6 پسین »

Pregnancy | بارداری و حاملگی

e_h_s_a_n

کاربر

ارسالها: 3620

#21 Posted: 12 Nov 2011 22:56

سزارین یا زایمان طبیعی . کدام بهتر است ؟
هر خانم بارداری در طول بارداری و مخصوصاً در ماه آخر به فکر زایمان و نوع آن می باشد. حتما می دانید که طبیعتاً اکثر زایمانها به صورت طبیعی و یا واژینال صورت می گیرد. اما در برخی مواقع پزشک یا ماما تشخیص می دهد که سزارین برای بیمار بهتر از یک زایمان طبیعی مشکل می باشد و البته در برخی مواقع اصلا امکان زایمان طبیعی وجود ندارد. دراین بخش سعی براین است که این دو نوع زایمان تشریح شوند و تا حدودی مزایا و معایب آنها باهم مقایسه گردند.

زایمان طبیعی :

خیلی زودتر از شروع زایمان، رحم شما (که جایگاه جنین از اوّ ل بارداری تا زمان تولد بوده) برای زایمان آماده می شده است . وقتی حامله نیستید، رحم یک عضو تو خالی است به اندازه یک گلابی. در آخر بارداری ،ظرفیت آن تا حدود 500 برابر افزایش می یابد و وزن آن از حدود 40 گرم به 850 گرم افزایش می یابد. الیاف عضلانی که رحم را می سازند تا 10 برابر ضخامت اصلی شان رشد می کنند . رحم دارای دو بخش مشخص می باشد : جسم رحم و دهانه ی رحم . جسم رحم یا قسمت بالایی آن در طول حاملگی بزرگ و نازک می شود و دهانه رحم (یا مدخل آن) بلند و ضخیم می گردد . در زمان دردهای زایمانی، جسم رحم منقبض و منبسط می شود و دهانه رحم نازک و باز می گردددو به طرف بالا و اطراف سر جنین کشیده می شود.

رحم یکی از قوی ترین عضلات بدنتان می باشد و می تواند با قدرت زیادی در زمان زایمان منقبض گردد . البته این عضو ماهیچه ای به دفعات زیادی در طول زندگیتان منقبض شده است و ممکن است شما انقباضات آنرا به صورت دردهای خفیف یاشدید دوران قاعدگی حس کرده باشید.

در طول بارداری و مخصوصاً اواخر آن، رحم با فواصل نامنظم برای مدت کوتاه (حدود 25 ثانیه ) منقبض می شود. اینها انقباضات ((براکستون هیکس)) هستند و برخلاف انقباضات زایمانی، بتدریج بهم نزدیک تر نمی شوند و معمولاً دردناک نیستند. ممکن است آنها رابه صورت سفت شدن شکمتان تشخیص دهید. این انقباضات رحم را برای انقباضات اصلی زایمان آماده می سازندو گردش خون جفت راافزایش می دهند .

حال ممکن است این سؤال برای شما پیش آید : من چگونه متوجه دردهای واقعی زایمان شوم ؟

سه علامت مشخص برای دردهای واقعی زایمانی وجود دارد که ممکن است فقط یکی را تجربه کنید و یا هر سه را ، و آنها عبارتند از :

انقباضات منظم رحمی :

آنها معمولاًهر 5 دقیقه بروز می کنند و از 45 ثانیه تا 65 ثانیه نیز دوام دارند (هرچه دردها پیشرفت می کنند، فاصله انقباضات کمتر شده و طول هر انقباض بیشتر می شود). با گذاشتن دست برروی شکم می توان انقباضات را لمس کرد و البته احساس آنها، اگر هم دردناک نباشد، ناراحت کننده هست.

نشانه و یا نشانه خونی :

خارج شدن مقدار کمی خون قهوه ای از رحم و یا ماده ای شبیه به سفیده ی تخم مرغ که گاهی آغشته به رگه های خونی می باشد ،همین نشانه است . این ماده از همان اوایل حاملگی، دهانه رحم رابسته تا از عفونت رحم جلو گیری نماید. البته این نشانه وقتی ارزش دارد که از 24 ساعت قبل معاینه ی داخلی نشده باشید. اگر خون قرمز روشن و یا جریان خون مانند قاعدگی از رحم شما خارج شد، حتماً فوراً به ماما یا پزشکتان اطلاع دهید و یا به بیمارستان مراجعه کنید.

پاره شدن کیسه آب :

در داخل رحم ، جنین در کیسه ای پر از نوعی آب یا مایع قرار دارد. پارگی این کیسه ،معمولاًدر جریان دردهای زایمانی و در اواخر مرحله ی اوّل زایمان صورت می گیرد ولی برخی موارد خیلی زود (حتی بدون شروع درد و انقباض) رخ می دهد. با پارگی کیسه ی آب باید فوراً به بیمارستان بروید، چرا که هر چه فاصله ی پارگی کیسه ی آب تا زایمان بیشتر باشد، احتمال عفونت نیز بیشتر می شود . همچنین خطر پایین آمدن بند ناف نیز وجود دارد. کیسه ی آب ممکن است به صورت نشت کردن پاره شود و یا بطور ناگهانی. مایع آن معمولاًشفاف است و بوی نامطبوعی مانند ادرار ندارد. اگر این مایع سبز ،زرد ویا قهوه ای باشد فوراً به ماما یا پزشکتان اطلاع دهید. چون علامت آن است که جنین مکونیم (اوّلین مدفوع جنین یا نوزاد) دفع کرده است و نشانه زجر جنین می باشد که در این صورت باید فوراً زایمان انجام شود. اگر شخصی هنوز به اندازه کافی برای زایمان طبیعی پیشرفت نکرده باشد باید سزارین شود.

منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب

e_h_s_a_n

کاربر

ارسالها: 3620

#22 Posted: 12 Nov 2011 22:56

ایدز و حاملگی
انتقال HIV از مادر به کودک :

اگر یک زن آلوده به HIV باردار شود، 35 درصد احتمال انتقال ویروس به نوزاد و آلوده شدن کودک وجود دارد. هر ساله بیش از 700,000 کودک از طریق والدین خود آلودگی به HIV را دریافت می کنند. حدود 15 تا 20 درصد در طی مدت بارداری، 50 درصد در زمان زایمان و 33 درصد درطی دوران شیرخوارگی آلودگی را دریافت می کنند.

داروهای ضد رترو ویروسی (Anti-Retro-Viral drugs) یکی از عواملی هستند که از انتقال HIV از مادر به جنین جلوگیری می‌کنند. انتقاال مادر به کودک بعنوان انتقال عمودی هم یاد می‌شود (Vertical transmission) که ممکن است از طریق راههای زیر رخ دهد:

قبل از تولد
طی زایمان
بعد از تولد از طریق شیر مادر

زنان مبتلا به HIV می‌توانند خطر انتقال HIV به فرزندانشان را از طریق راههای زیر بکاهند :

مصرف داروهای ضد رترو ویروس در زمان حاملگی (بجز 4-3 ماه اول حاملگی)
مصرف داروهای ضد رترو ویروسی هنگام وضع حمل
انتخاب زایمان سزارین
درمان کوتاه مدت نوزاد متولد شده با داروهای ضد رترو ویروسی
عدم تغذیه با شیر مادر مبتلا به HIV

در کشورهای ثروتمند، زنان با استفاده از مزایای راه حلهای در دسترس، شانس انتقال HIV از مادر به جنین را به میزان زیادی می کاهند.بدون مداخله، میزان انتقال در محدوده 45 تا 25% خواهد بود. و با مداخلات این میزان 2% خواهد بود. در کشورهایی که امکانات کمی در دسترس است با استفاده میزان کمی از داروها در طی وضع محل از میزان انتقال تا حدودی کاسته می‌شود.بطور کلی داروهای ضد رترو ویروسی برای مادران باردار قبل از هفتة 14-12 حاملگی توصیه نمی‌شود مگر اینکه دلیل اورژانس پزشکی در بین باشد٬ چرا که این داروها منجر به عوارض جانبی بر روی جنین در مراحل اولیه تکامل می شوند.

اولین دارویی که برای پیشگیری از انتقال HIV از مادر به جنین بکار برده شد AZT در سال 1994 بود. (AZT یا Zidovudin ٬ برای اطلاع بیشتر در مورد این دارو و دیگر داروهایی که در این قسمت نام برده شده است٬)

AZT هنوز تنها دارویی است که برای مطالعات در حاملگی استفاده می‌شود. در کشورهایی که AZT بطور گسترده در طی حاملگی استفاده می‌شود اثرات قابل توجهی در کاهش انتقال HIV از مادر به جنین داشته است داروهای جایگزین دیگری همچون 3TC , nevirapine و ترکیب AZT+3TC هم وجود دارند مسئولان بهداشتی سلامت٬ بایستی اطلاعات کافی در مورد داروها و در دسترس بودن آنها داشته باشند. یک راه حل مورد استفاده در زنان HIV مثبت، استفاده از داروهای ضد رترو ویروسی طی وضع حمل است.

در کشورهای با تسهیلات کم٬ استفاده از داروهای ضد رترو ویروس طی وضع حمل٬ تنها راه موجود برای جلوگیری از انتقال HIV از مادر به کودک است و در بسیاری از کشورهایی که فقر پزشکی دارند توسط برخی کارخانه‌ها مقدار کمی از nevirapine بطور رایگان برای استفاده طی وضع حمل٬ در اختیار این مادران قرار می‌گیرد.

هیچ توصیه قطعی جهت روش مطمئن وضع محل٬ در زنان مبتلا به HIV وجود ندارد. بطور کلی؛ دو روش برای وضع حمل وجود دارد: روش زایمان طبیعی (واژینال) و روش سزارین که هر کدام مزایا و خطراتی دارد.

در روش سزارین : جنین از طریق عمل جراحی از دیواره شکمی مادر خارج می‌شود. در سزارین برای جلوگیری از تماس جنین با ترشحات و خون مادر باید تمهیدات خاصی انجام شود که برای به حداقل رساندن تماس نوزاد با خون مادر، روش سزارین غیر خونی (Bloodless caesarean section) انجام می‌شود. این روش شامل کنترل عروق خون مادری برای جلوگیری از خونریزی است. (توسط حرارت، سرما یا وسایل خاص (staples) )

برای زنانی که به مراقبتهای مناسب قبل از زایما(Prenatal) ن وHAART دسترسی داشته‌اند٬ اینکه انجام سزارین برای آنها مزیت بیشتری از استفاده موثر HAART داشته باشد یا نه٬ هنوز شناخته شده نیست.

اگرچه مزایای سزارین بنظر واضح است ولی برخی پزشکان آنرا توصیه نمی‌کنند چرا که در معرض خطر قرار دادن سلامت مادر در کشورهای فقیر، همراه با عفونت می‌باشد.در کشورهایی که داروهای ضد رترو ویروسی در دسترس است بطور معمول به نوزادانی که از مادران +HIV متولد شده‌اند برای مدت خاصی داروهای ضد HIV می‌دهند.

حامله شدن در زن آلوده به HIV :

اگر شما یک زن مبتلا به HIV + هستید و در فکر بچه‌دار شدن می‌باشید بهتر است به مسایل حین حاملگی خوب فکر کنید.

مسئولین بهداشتی باید قادر باشند تا بهترین انتخاب را برای سلامت شما و فرزندتان در نظر بگیرند. ممکن است تصور کنید که سلامت فرزندتان مهمترین مساله است اما سلامت شما هم به همان میزان مهم است. شما باید همان مراقبتهای استاندارد موجود که برای هر زنی که تصمیم به حاملگی دارد یا هم اکنون حامله است را دریافت کنید.

سلامت زن HIV مثبتی که حامله است همانند زن HIV مثبتی که حامله نیست :

زن HIV مثبتی که حامله است٬ پس از ماههای اول حاملگی می‌تواند داروهای ضد HIV را دریافت کند تا هم به سلامت وی کمک کند و هم از انتقال HIV به جنین جلوگیری شود.

HIV فرآیند حاملگی را تغییر نمی‌دهد و بر روی رشد و تکامل جنین تأثیر گذار نیست. (بعنوان مثال منجر به تولد نوزاد عقب افتاده ذهنی یا دارای نقص عضو نخواهد شد.)

در برخی کشورها٬ زنان طی وضع حمل دارو می‌گیرند و روش زایمان انتخاب می‌شود و از تغذیه کردن نوزاد منع می‌شوند و به نوزاد نیز برخی داروهای ضد HIV می‌دهند.

گاهی اوقات زن مبتلا به HIV که در حال درمان است متوجه حامله بودن خود می‌شود که بایستی فوراً با پزشک در میان گذاشته شود تا راهنماییهای لازم در اختیار او قرار گیرد و جهت تغییر داروهای مصرفی به داروهای مناسب دوران حاملگی اقدام گردد. بدون مشورت با پزشک نباید داروها تغییر داده شوند. اگر فردی درمان را خودسرانه قطع کند میزان ویروس موجود در خون وی ممکن است افزایش یابد که ریسک انتقال HIV به دیگران را بالا می‌برد.

برای هر گونه تغییر یا قطع درمان بایستی با پزشک مشورت شود.

آگاهی از HIV مثبت بودن زن در حین حاملگی :

گاهی اوقات هنگامی که فرد حامله است متوجه می‌شود که به ویروس HIV آلوده است.
مشخصاً، مساله اصلی سلامت جنین است اما همانگونه که در بالا شرح داده شده اقداماتی برای جلوگیری از انتقال HIV از مادر به جنین می‌توان انجام داد.
مشورت با پزشک جهت انجام کارهای لازم برای مادر وجنین ضروری است.

آزمایشها :

تست HIV- antibody برای کودک قابل انجام است ولی ضرورتاً نشان نمی‌دهد که کودک آلوده است یا خیر. چرا که، تمام کودکانی که از مادر HIV مثبت متولد می‌شوند HIV- antibody دارند.

نوزادنی که آلوده نشده‌اند به مروز زمان تا 18 ماهگی antibody را از دست می‌دهند؛ بنابراین وقتی که نوزاد به 18 ماهگی برسد تست HIV- antibody پاسخ دقیق خواهد داشت در برخی موارد انجام تستهای تشخیصی دیگر از قبیل PCR (Polymerase chain Reaction) سریعتر وضعیت بچه را تعیین می‌کند اگرچه PCR بطورگسترده در بسیاری از کشورها در دسترس نیست.

مادران، شیر دهی و HIV :

برای مادرانی که HIV مثبت هستند، تصمیم گیری درباره شیردهی به نوزاد و یا چشم پوشی از آن٬ یک "دو راهی" بسیار سخت و ترس آوری می تواند باشد. پیش از انتخاب، بایستی میزان خطر شیردهی طبیعی و یا عدم شیردهی نوزاد بررسی و مقایسه شود.

میزان خطر دریافت آلودگی نوزادن از مادران آلوده به HIV بین 10 تا 20 درصد می باشد.

این در حالی است که نوزادانی که با شیر مادر تغذیه نمی شوند، شش برابر نوزادانی که در دوران شیرخوارگی از سینه مادر تغذیه می کنند، در معرض خطر مرگ بر اثر ابتلاء به اسهال و یا آلودگی های تنفسی هستند. علاوه بر آن، شیر مادر تامین کننده کامل نیاز کودک به مواد غذایی می باشد و همچنین سیستم دفاعی بدن نوزاد را تقویت می کند.

HIV در شیر مادر هم یافت شده است و در زنان آلوده به HIV اگر دسترسی به شیر مطمئن جایگزین داشته باشند توصیه می‌شود که به نوزادشان شیر خودشان را ندهند.

بدون هیچ مداخله درمانی، میزان انتقال HIV از مادر به نوزاد در زنان HIV مثبتی که فرزندشان را شیر نمی دهد 25-15% است و در زنان HIV مثبتی که فرزندشان را شیر می‌دهند 45-25% می باشد.

برخی مطالعات نشان داده است که تغذیه با شیر مادر آلوده به HIV می‌تواند مزایای استفاده از درمان ضد رترو ویروس طی حاملگی و زایمان را بی‌اثر کند.

درکشورهایی که آب آشامیدنی سالم در دسترس نیست. ریسک دیگر موارد تهدید کننده زندگی در تغذیه با شیر خشک ممکن است خطرناکتر از ریسک HIV در تغذیه با شیر مادر آلوده باشد. هر چند که قیمت بالای شیر خشک استفاده آنرا در چنین کشورهایی محدود می‌کند.

تغذیه کودک با شیر مادر و بقیه مایعات شامل شیر خشک، آب قند، آب گریت فروت و داروهای متداول را "تغذیه ترکیبی" می‌گویند(mixed feeding). در برخی مطالعات مشخص شده که تغذیه ترکیبی نسبت به تغذیه انحصاری با شیر خشک یا شیر مادر٬ ریسک بیشتری دارد.

تغذیه ترکیبی باعث آسیب آستر معده و روده کودک می‌شود و HIV موجود در شیر مادر آلوده راحتر می‌تواند کودک را آلوده کند.

گاهی اوقات بخاطر بیماری یا شغل خاصی که مادر دارد٬ نمی‌توانند منحصراً تغذیه با شیرمادر انجام دهند در این موارد٬ وقتی که موارد جایگزین در دسترس است به مادران آلوده به HIV توصیه به تغذیه با شیر مادر نمی‌شود ولی تحقیقات بیشتری برای مقایسة‌ ریسک تغذیه انحصاری شیر مادر و تغذیه ترکیبی لازم است.

بنابراین، یک مادر چگونه بایستی در مورد شیر دادن به فرزندش تصمیم بگیرد؟

قدم اول این است که یک آزمایش HIV بر روی مادر انجام شود.

در صورتی که جواب آزمایش منفی بود جای هیچ تردیدی وجود ندارد و با خیال آسوده می تواند کودک خود را شیر دهد.

در صورتی که جواب آزمایش مادری مثبت بود در قدم اول بایستی به جایگزین ها فکر کند. تنها فرمول انتخاب غذای جایگزین برای کودک شیرخوار این است که مادر به آب آشامیدنی تمیز و سالم برای حداقل مدت شش ماه بدون مشکل دسترسی داشته باشد. جایگزین های دیگر شامل دسترسی به شیر تعدیل شده و پاستوریزه حیوانی و یا شیردهی توسط زن شیرده دیگری که سالم است می باشد.

اگر هیچکدام از این راه ها و جایگزین ها در دسترس، مطمئن و یا دوام دار نبود توصیه شده است که مادران نوزادان شیرخوار خود را فقط برای مدت شش ماه شیر بدهند. اگر یک مادر آلوده به HIV زمان طولانی تری به نوزاد خود شیر بدهد خطر بیشتری کودک را تهدید خواهد کرد.

نوزادانی که به مدت شش ماه از مادر آلوده تغذیه می شوند تنها به میزان یک سوم اطفالی که به مدت دو سال تغذیه می شوند، درمعرض خطر آلوده شدن به HIV قرار دارند (در طی این شش ماه نیز توصیه شده است که مادران تنها به سه ماه اول اعتماد کنند).

منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب

e_h_s_a_n

کاربر

ارسالها: 3620

#23 Posted: 12 Nov 2011 22:57

دیابت حاملگی
حتماً شما بسیار شنیده اید که فلان خانم در دوران بارداری دچار مرض قند شده ولی آیا به فکر علت آن افتاده اید؟ شاید فکر می کنید از مصرف زیاد مواد قندی ایجاد شده است ولی ممکن است باور نکنید که دیابت حاملگی ارتباطی با مصرف زیاد قند وشیرینی ندارد. در واقع آنرابه تغییرات هورمونی حاملگی نسبت داده اند.

بطور معمول، وقتی شما چیزی می خورید، بدنتان آنرا به گلوکز (قند) تبدیل می کند تا بتواند از آن به عنوان انرژی استفاده کند. برای تبدیل گلوکز به انرژی، بدنتان انسولین تولید می کند. انسولین یک هورمونی است که مثل کلید عمل می کند تا اجازه خروج گلوکز از جریان خونتان و ورود آن به سلولهای بدنتان را بدهد. در طی حاملگی، جفت، هورمونهای ضد انسولین وارد جریان خونتان می کند تا برای تغذیه ی جنین قند کافی در خونتان نگه دارد بعضی مواقع بدنتان نمی تواند این اثر ضد انسولین را متعادل نگه دارد . بنابراین قند خون بیش از نیاز شما و جنینتان قرار می گیرد .
دیابت حاملگی معمولاً علامتی ندارد و بیشتر از طریق آزمایش خون در بین هفته های 24 تا 28 حاملگی تشخیص داده می شود .

احتمال دیابت حاملگی در زنان زیر بیشتر است :

کسانی که قبل از حاملگی افزایش وزن داشته اند (افراد چاق)، زنان 30 سال به بالا، کسانی که سابقه ی فامیلی دیابت دارند، کسانی که بیش از یک جنین حمل می کنند (حاملگی چند قلویی) و یا خانمی که در حاملگی قبلی خود جنین خیلی درشت و یا مرده متولد شده داشته است .

دیابت حاملگی اگر کنترل نشود برای مادر و جنین می تواند مضر باشد . در مادر ،بیشتر احتمال بروز افزایش فشار خون و عفونتهای مجاری ادراری وجود دارد و جنین ممکن است بیش از اندازه وزن پیدا کند چون بدن او در پاسخ به آن همه قند تولید چربی اضافه می کند و احتمال بروز صدمه به جنینهای درشت در حین زایمان طبیعی، بخصوص شانه های آنها، بیشتر است. (این مسأله یکی از علتهایی است که در اغلب خانمهای دیابتی، معمولاً زایمان را در هفته 38 بارداری یعنی قبل از رسیدگی کامل جنین و درشتی آن ایجاد می کند، یا زایمان طبیعی و یا سزارین). به احتمال کمتر، دیابت حاملگی می تواند منجر به تولد نوزاد مرده و یا نوزادی بامشکلات تنفسی گردد .

در بیش از 70 درصد موارد، دیابت حاملگی را می توان با رژیم غذایی (و شاید هم با ورزش) کنترل کرد. وقتی که این تلاشها بی ثمر باقی می مانند، معولاً درمان با انسولین، قند خون را پایین می آورد. این درمان ضرری برای جنین ندارد چرا که انسولین از جفت عبور نمی کند و اگر هم عبور کند مقدار آن بسیار بسیار کم است .

دیابت حاملگی معمولاً همیشه بعد از زایمان از بین می رود ولی اغلب در حاملگیهای بعدی دو باره عود می کند و منجر به یک احتمال 50 درصد برای بروز دیابت دائمی در آینده می شود . اگر شما دیابت حاملگی دارید ،ممکن است بتوانید بروز دیابت دائمی را در آینده به تأ خیر بیندازید و مانع بروز آن شوید. چگونه؟ از طریق حفظ وزن مناسب. وزن تأ ثیر بسیار زیادی در دیابت دارد . برای مثال ، درمراحل ابتدایی دیابت، فقط کم کردن 3–2 کیلوگرم وزن می تواند قند خونتان را به حد نرمال برساند . البته دوران حاملگی زمان مناسبی برای کاهش وزن نمی باشد و باید آنرا به بعد از زایمان موکول کنید .

هم در حالت حاملگی و هم در حالت غیر حاملگی، انجام آزمایش خون بهترین روش اطلاع از وضعیت قند خونتان می باشد.

اگر شما قبل از حاملگی هم دیابت داشته اید و الان حامله شده اید، باید حتماً ماما یا پزشکتان را مطلع سازید.بسیاری از نکاتی که باید رعایت کنید شبیه به زنان دیگری است که برای اولین بار در حاملگی دچار دیابت شده اند ولی اگر از قرصهای ضد دیابت استفاده می کنید باید آنرا به آمپولهای انسولین تبدیل کنید چرا که قرصهای ضد دیابت از جفت عبور می کنند و برای جنین مضر هستند. اگر هم قبلا ًاز آمپولهای انسولین استفاده می کرده اید، احتمالاً باید میزان آن درطول حاملگی تغییر کند چون با پیشرفت حاملگی، نیاز به انسولین عموماً افزایش می یابد .

منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب

↓ Advertisement ↓

e_h_s_a_n

کاربر

ارسالها: 3620

#24 Posted: 12 Nov 2011 22:59

مرجع کامل تغذیه در دوران بارداری (۱)
در دوران بارداری رژیم غذایی کامل و کافی ، سلامت و زیبایی شما را حفظ می کند و رشد نوزادتان را تأمین می کند . در قدیم عقیده داشتند که خوراک زن حامله بایستی دو برابر غذای زن عادی باشد ، البته درست است که زن حامله به مقدار بیشتری غذا احتیاج دارد ولی خوراک روزانه او نباید از حد معینی تجاوز کند زیرا زیاده روی در غذا نه تنها مفید نیست بلکه زیان آور است .

بدون شک یکی از بزرگترین آرزوهای تمامی‌زنان، داشتن نوزادی سالم و تندرست است.به این جهت تمامی‌مادران سعی بر آن دارند تا عوامل مؤثر بر بهبود روند بارداری و نتیجه آن را مورد بررسی قرار دهند و تا جای ممکن از عوامل زیان‌آور دوری جویند.تغییرات زیادی در اثر بارداری در بدن مادر به وجود می‌آید و عوامل زیادی در تعیین روند صحیح بارداری و نتیجه بارداری موثر هستند. یکی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین نکات، تغذیه مادر باردار می‌باشد.

زیرا رشد و نمو کامل جنین رابطه تنگاتنگی با تغذیه مادر داشته، تامین نیازهای او با دریافت مواد مغذی مادر عجین شده، تنها راه برآوردن نیازهای انرژی و ساختاری او به واسطه جفت است.به علاوه تغییرات فیزیولوژیک خاص این دوران را نیز باید مد نظر داشت چرا که متابولیسم موادغذایی و حتی نیاز به آنها در این مدت تغییر می یابد.اهمیت و ارزش غذا بستگی به نوع آن دارد نه به مقدار آن . مقدار غذای مصرفی روزانه متفاوت است و تا حدی با قد ، وزن و اشتهای زن ارتباط دارد .برخی از زنان باردار از ترس این که اگر غذای زیاد بخورند نوزادشان بزرگ می شود سعی می کنند که از میزان عادی خوراک روزانه خود بکاهند و برعکس گروهی دیگر از مادران برای این که نوزادشان کوچک نشود در خوردن غذا زیاده روی می کنند .در ماههای اول بارداری اشتها به غذا معمولا کم می شود ولی میل به خوردن بعضی از غذاها به علت ویار زیادتر می شود و در نتیجه عدم تعادلی در نوع و مقدار غذای مصرفی به وجود می آید و اگر رژیم مناسبی برای زن باردار انتخاب نشود وضع تغذیه به هم می خورد و عوارض گوناگونی ظاهر می شود .

با پیشرفت غذا بارداری اشتهای زن به غذا زیادی می شود و حتی گاه به حدی می رسد که به اجبار باید از میزان عادی غذا نیز کم کرد.غذایی که زن باردار میل می کند بعد از هضم جذب می شود و وارد جریان خون می گردد و سپس مورد استفاده بدن و جنین قرار می گیرد . در برنامه غذایی روزانه علاوه بر مواد قندی ، چربی و نشاسته ای که حرارت و انرژی تولید می کنند مواد دیگری از قبیل ویتامین ها و مواد معدنی وجود دارند که برای فعالیت سلولهای بدن بسیار مفیدند و کمبود آنها در بدن ایجاد ناراحتی می کنند .کلسیم یکی از مهمترین مواد معدنی است که همرا با مواد پروتئینی برای تشکیل اسکلت استخوانی جنین بسیار اهمیت دارد . مواد معدنی و ویتامینها به مقدار فراوان در انواع سبزی و میوه وجود دارد ولی از آنجا که اینن مواد احتیاجات زن را در موقع بارداری تأمین نمی کنند ، مادران باردار علاوه بر مقداری که برای بدن خود لازم دارند باید از مواد یاد شده نیز استفاده کنند تا احتیاجات جنین بر طرف گردد .

خوراک روزانه زن باردار از نظر اهمیت و ارزش غذایی به هفت گروه تقسیم می کنند:

گروه اول :

شامل شیر و مواد ترکیب شده از شیر . شیر به دلایل زیر کاملترین و سالمترین غذای طبیعی محسوب می شود

مقدار زیادی مواد معدنی مختلف چون کلسیم و فسفر دارد که برای تشکیل استخوان ها و دندان نوزاد لازم است .
یک منبع بسیار عالی از پروتئین استت که به راحتی هضم و جذب می شود و برای ساختن بافتهای بدن مورد استفاده قرار می گیرد.
دارای مقدار زیادی ویتامین های گوناگون است ، مانند ویتامین A که برای رشد و تکامل جنین لازم است و همچنین ویتامین B .

مصرف روزانه شیر به طور متوسط یک لیتر و یا دو پیمانه در روز است که می توان به صورت ساده ، سرد و یا گرم و یا مخلوط با کاکائو میل نمود . شیر پاستوریزه از شیر خشک به مراتب بهتر است .

گروهی از زنان باردار از ترس چاق شدن از خوردن شیر خوداری می کنند . مسلما مقدار چربی در شیر چندان زیاد نیست به خصوص اگر شیر به تنهایی بخواهد جای غذای معمولی را بگیرد ، کالری لازم برای سوخت بدن تأمین می شود و زن لاغر می شود در حقیقت چاقی زن مربوط به مواد دیگر نشاستهای و قندی است که همراه با شیر مصرف می شوند .

بهترین غذای جانشین شیر ، پنیر و ماست هستند . پنیر تمام مواد غذایی شیر به استثنای مواد قندی را با غلظت زیاد در خود دارد و بنابراین بهتر است که با مواد قندی مصرف شود . ماست هم به خصوص در فصل تابستان بسیار مطبوع است و خاصیت غذایی زیادی همانند شیر دارد .

گروه دوم :

شامل سبزی های سبز و زرد مانند اسفناج ، کاهو ، انواع لوبیا ، عدس ، نخود فرنگی ، فلفل سبز و قرمز، انواع کلم ، ترب ، هویج ، کدو و سیب زمینی .

از میان سبزی های یاد شده کلم و اسفناج به سبب داشتن مقدار کافی آهن و ویتامین بر انواع دیگر برتری دارد . همه این سبزیها که سرشار از ویتامین های گروه A و مواد معدنیهستند به طور خام ، در سالاد و یا به صورت پخته مصرف می شوند ولی باید دقت کرد که به مدت کوتاه و در آب کم حرارت داده شود تا زیاد پخته نشود و ویتامین های موجود در آنها در اثر حرارت از بین نرود . آبی که از پختن سبزی به دست می آید چون دارای مقدار زیادی ویتامین و مواد معدنی است نباید دور ریخته شود و بهتر است که با سوپ مصرف شود .

گروه سوم :

شامل سبزی هایی مانند کلم خام ، گوجه فرنگی و میوه های تازه و مرکبات .

این مواد که دارای ویتامین C می باشند بایستی دو مرتبه و یا بیشتر در روز مصرف شوند . این ویتامین به مقدار فراوان در پرتقال و لیمو و دارابی و در گوجه فرنگی و سرانجام در کلم خام یافت می شود . در موقع بارداری ، احتیاج بدن به ویتامین دو برابر می شود و به همین جهت زنان باردار باید انواع میوه و سبزی بیشتر مصرف کنند .

برخی از زیباشناسان اعتقاد دارند که لطافت پوست ، قیافه شاداب و چهره زیبا ارتباط زیاد با مواد غذایی دارد که بیشتر از میوه ها و سبزیهای خام و تازه تشکیل شده باشد .

گروه چهارم :

شامل گوشت ، جوجه ، ماهی و تخم مرغ .

این مواد پروتئینی در زمان حاملگی به منظور رشد جنین ، جفت ، رحم پستان و افزایش حجم خون مادر باید مصرف شوند .

یک یا دو عدد تخم مرغ برای زن باردار هر روز صبح غذای خوبی است ، زیرا در زرده تخم مرغ مقادیر زیادی آهن ، ویتامین و مواد تشکیل دهنده بافتهای بدن وجود دارد . آهن یکی از عناصر لازم برای تشکیل هموگلبین یا ماده اصلی گلبول قرمز خون می باشد و در حقیقت همین ماده است که باعث قرمزی خون می شود و اشخاصی که آهن بدنشان کم است به علت کمبود هموگلبین کم خون می شوند و رنگ پریده به نظر می رسند . در ماههای آخر بارداری مادران مقادیر زیادی از آهن را که از راه غذا جذب می نمایند به جنین داخل شکمشان منتقل می کنند و در نتیجه گروه نسبتا زیادی از آنان به علت کمبود جذب آهن در بدن مبتلا به کم خونی می شوند . جنین از طرف دیگر مقادیر زیادی از آهن را در کبد خود ذخیره می کند تا برای مدت چند ماه پس از تولد که تنها به وسیله شیر تغذیه می کند از ذخیره آهن برای رفع احتیاج بدن خود استفاده کند .

در گذشته خوردن گوشت را برای زنان باردار مضر می دانستند به همین دلیل کم خونی ها و سایر بیماریها ی دیگر به علت کمبود مواد پروتئینی در بدن فراوان دیده می شد .

امروزه ، اغلب پزشکان معتقدند که مقدار متعادل گوشت در غذای روزانه نه تنها ضرری ندارد بلکه مفید نیز می باشد . از گوشت گاو و گوساله و گوسفند می توان به صورت کباب و یا غذای پختنی مطابق سلیقه و ذوق شخصی استفاده کرد . ماهی آزاد هم غذایی مطبوع و مغذی است بشرط این که شور نباشد . جگر به صورت کباب و یا نیم پز

هفته ای یک بار در برنامه غذایی شما مفید است زیرا علاوه بر ارزش غذایی ، به علت داشتن مواد معدنی و عناصری مانند آهن و مس که در تشکیل خون به کار می روند مقدار قابل ملاحظه ای ویتامین های گوناگون دارد که در مجموع برای جلوگیری و درمان کم خونی مفید است .

گروه پنجم :

شامل نان ، جوانه گندم و حبوبات .

نانی که از آرد گندم و پوست آن تهیه می شود به رنگ زرد مایل به قهوه ای است و ارزش غذایی و ویتامین زیاد دارد ولی نانی که از آرد سفید به دست می آید ارزش غذایی کمتری دارد زیرا در پوست گندم مقدار زیادی آهن و ویتامین ها ی گوناگون از گروه B و E یافت می شود .

کمی ویتامین B در بدن انسان سبب ورم و درد اعصاب ، کم اشتهایی و حالت تهوع و اختلالات گوارشی می شود . در موقع بارداری احتیاج بدن به ویتامین زیادتر می شود .

بنا به عقیده بسیاری از پزشکان کمبود ویتامین B و E در نیمه اول بارداری در انسان سبب سقط جنین و در نیمه دوم بارداری سبب تندرستی نوزاد می شوند . بنابراین لازم است علاوه بر نان سفید از نانهای دارای پوست غلات مانند جو ، نان سیاه و یا انواع بیسکویت های سبوس دار استفاده کرد .

آردهایی که امروزه با آسیابهای ماشینی تهیه می شوند به اندازه کافی ویتامین ندارند و بنابراین ارزش غذایی آنها کمتر است ولی آردی که در قدیم توسط آسیاب های سیگی تهیه می شد چون شامل قسمت داخلی و خارجی گندم بود مقدار ویتامینش زیادتر و در نتیجه مقوی تر بود .

گروه ششم :

شامل سیب زمینی و انواع سبزی مانند کاهو ، گل کلم ، ذرت ، خیار ، قارچ ، پیاز ، ترب ، چقندر ، بادمجان ، ریواس ، کدو و سرانجام انواع میوه فصل .

این دسته از سبزی ها به علت دارا بودن مواد قندی دارای ارزش غذایی بالا و علاوه بر آن مقدار زیادی ویتامین های گوناگون هستند .

گروه هفتم :

شامل مواد روغنی ، انواع کره گیاهی و کره حیوانی .

کره به علت دارا بودن چربی و طعم مطلوب زیاد مصرف می شود مخصوصا اگر همراه با نان باشد چون حرارت زیاد تولید می کند پر انرژی است و از طرف دیگر دارای مقدار زیادی ویتامین نیز هست .

موقعی که وزن بدن شما در موقع بارداری از حد معمول تجاوز می کند باید از خوردن غذاهای بسیار چرب پرهیز کنید زیرا علاوه بر این که دستگاه گوارش قادر به هضم و جذب چربی اضافی نیست ، بدن نیز مقدار اضافی را به حالت چربی در خود ذخیره کرده و این امر سبب چاقی زیاده از حد می شود . پس مصرف چربی ها در دوران بارداری باید در کمال احتیاط صورت گیرد .

صورت غذایی روزانه زنان باردار :

شیر نیم تا یک لیتر در روز
حدود ۲۰۰ گرم پنیر
گوشت معمولی ، جوجه ، ماهی ، تخم مرغ و جگر سیاه هفته یک بار ( یک وعده یا بیشتر )
سبزی های با برگ سبز و یا سبزی های زرد ( یک وعده یا بیشتر )
سیب زمینی ، انواع سبزی ، میوه به صورت مرکبات و میوه های فصل ، گوجه فرنگی ، کلم خام (دو وعده یا بیشتر )
مقداری کره در هر وعده غذایی
برنج و انواع حبوبات به میزان متوسط در یک وعده غذا
نان سبوس دار یک برش در هر وعده غذا
آب میوه تازه مانند پرتقال ، سیب ، انار و انگور
آهن به شکل فروس سولفات
آب معدنی دو فنجان در روز ، چای کمرنگ سه بار در روز

ویتامین (د) :

یکی از مهمترین ویتامین های لازم هنگام بارداری است زیرا بدن انسان به وسیله این ویتامین قادر است کلسیم و فسفر را از خارج بگیرد و تبدیل به استخوان بکند . اسکلت استخوانی و دندان نوزاد در داخل رحم احتیاج به کلسیم دارد و بنابرین وجود این ویتامین برای جذب کلسیم لازم است .

ویتامین D به مقدار زیاد در روغن ماهی وجود دارد و علاوه بر آن نور آفتاب نیز منبعی طبیعی و بسیار خوب برای تولیر ویتامین D در بدن است زیرا اگر برای مدت طولانی در معرض نور خورشید قرار بگیرید بعضی از چربیهای موجود در زیر پوست به ویتامین تبدیل می شوند و بنابراین موقع زمستان که آفتاب کم است و در بعضی از کشورها که آفتاب زیاد نیست تجویز روغن ماهی و یا ویتامین D برای زنان باردار در نیمه دوم بارداری ضروری است .

ادامه مقاله در پست بعدی

منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب

e_h_s_a_n

کاربر

ارسالها: 3620

#25 Posted: 12 Nov 2011 23:00

مرجع کامل تغذیه در دوران بارداری (۲)
پرهیز غذایی در دوران بارداری :

تا زمانی که اشتهای کافی به غذا دارید و دوران بارداری را بدون ناراحتی طی می کنید معمولا نیاز به پرهیز ندارید و می توانید هر غذایی را که دوست داشته باشید میل کنید ولی دو نکته را باید همیشه در نظر داشته باشید .

از خوردن غذاهای خیلی چرب و سنگین هضم مانند غذاهای سرخ کرده ، شیرینی های تازه و خامه دار ، ماهی های دودی و همچنین سبزی های فراوان خوداری کنید زیرا معده و سایر قسمتهای دسگاه گوارش به علت فشار رحم آن طوری که باید و شاید عمل هضم و جذب غذاها را انجام نمی دهند و ممکن است دچار سوء هاضمه شوید .

از خوردن غذا های شور پرهیز کنید زیرا نمک بعد از آن که وارد خون شد از راه کلیه ها دفع می شود و چون هنگام بارداری دفع نمک به راحتی صورت نمی گیرد مقدار زیادی از آن در بافت های گوناگون بدن جمع می شود و آب را به خود می گیرد و بدین ترتیب باعث می شود قسمت های مختلف بدن ورم کنند . به همان نسبت که میزان مصرف نمک غذا اضافه می شود وزن بدن هم به علت تورم دست و پا زیادتر می گردد .

تا زمانی که علایم مسمومیت بارداری مانند بالا رفتن فشار خون ، تورم شدید اعضا و صورت و آلبومین در ادرار ظاهر نشده اند رژیم غذایی سخت ضروری نیست ولی با پیدا شدن یکی از این علایم فوق رژیم غذایی کم نمک و یا بی نمک لازم خواهد بود .

به خاطر داشته باشید که رژیم غذایی کم نمک این گونه نیست که از مقدار نمکی که به غذایتان اضافه می کنید بکاهید بلکه باید از خوردن غذاهای پر نمک مانند کالباس ، سوسیس ، ماهی دودی ، کباب شور ، خیار شور و آجیل خودداری کنید . برای اینکه غذای شما طعم مطلوبی داشته باشد می توانید از بعضی نمک های طبی که شور هستند ولی خاصیت نمکهای مورد مصرف در غذا را ندارند استفاده کنید . با رعایت رژیم غذایی کم نمک وزن بدن کاهش پیدا می کند و ورم اعضا نیز از بین می رود در صورتی که این علایم بر طرف نشد با مصرف داروهایی که ادرار را زیاد می کنند مقدار زیادی نمک از بدن دفع می شود و وزن بدن پایین می آید .

چربی :

غذاهای بسیار چرب و سرخ کرده علاوه بر این که هضمشان مشکل است سبب چاقی زیادتر از حد نیز می گردند . بنابراین موقعی که وزن بدن از اندازه طبیعی زیادتر می شود لازم است غذای مصرفی شما نیز کم چربی باشد . چاقی که مربوط به ذخیره چربی در بدن باشد بعد از زایمان به سختی از بین می رود و گاهی مدتها طول می کشد تا وزن بدن تا حد معمول کاهش پیدا کند .

مایعات :

در فصل تابستان مقدار مصرف آب روزانه به علت گرمی هوا و عرق کردن افزایش می یابد و بنابراین صرف مایعات فراوان ضرری ندارد ولی هنگامی که هوا گرم نیست ۴ تا ۵ لیوان آب در روز کافی است . در مواقعی که ورم دست و پا زیاد می شود و یا وزن بدن ناگهانی افزایش می یابد نباید در مصرف آّب و مایعات زیاده روی کنید .

آب میوه ، نوشیدنیهای غیر الکلی و دوغ جزء مایعات مناسب محسوب می شوند . مصرف چای و قهوه چنانچه از میزان معمول زیادتر نشود بی ضرر است .

زیاد شدن وزن بدن هنگام بارداری :

در سه ماه اول بارداری وزن بدن تقریبا ثابت می ماند و حتی گاهی اندکی کاهش ۱یدا می کند ولی از سه ماهگی به بعد وزن بدن به تدریج افزایش می یابد به طوری که بعد از شش ماهگی در حدود ۵۰۰ گرم در هفته به وزن اصلی اضافه می شود . وزن کل بدن مجموعا در تمام طول حاملگی به طور متوسط ۶ تا ۱۰ کیلو گرم افزایش پیدا می کند . بنابراین اگر وزن بدن از میزان ۵۰۰ گرم در هفته و یا در مجموع از ۱۰ کیلوگرم در تمام طول بارداری تجاوز کند باید رژیم غذایی کم نمک به کار برد تا علا یم مسمومیت بارداری ظاهر نشوند .

اعداد زیر علت افزایش وزن بدن را در جریان حاملگی نشان می دهند :

وزن نوزاد ۳۵۰۰ گرم
وزن جفت ۵۰۰ گرم
مایع داخل کیسه جفت ۶۰۰ گرم
اضافه وزن رحم ۹۰۰ گرم
اضافه حجم خون ۵۰۰ گرم
اضافه وزن پستان ها ۷۰۰ گرم

و باقی مانده مربوط به جمع شدن ذخیره چربی و زیادی آب در بافتهای بدن است . افزایش وزن تا ۱۲ کیلو گرم تقریبا طبیعی است ولی از این میزان به بالا زیان آور است زیرا ممکن است عوارض گوناگونی مانند کمر درد به علت فشار روی ستون فقرات ، واریس و درد پا به علت فشار روی رگهای اعضای پایین ظاهر گردند و در نتیجه مادر بعد از زایمان به علت جمع شدن چربی در بدن چاق بماند .

بنابراین توجه به این تغییرات وتنظیم یک برنامه غذایی متناسب با آن در این دوران ضروری به نظر می رسد. هر خانم باردار احتیاجات غذایی خود را باید از همه گروه‌های مواد غذایی فراهم کند.در اینجا به طور خلاصه درباره هر گروه صحبت می‌کنیم.

نان :

خانم‌های باردار تقریبا بیشترین نیاز خود را از این گروه فراهم می‌کنند. البته این نکته قابل توجه است که بین نیاز و رفع احتیاج تفاوت قایل شویم.هر خانم در طول حاملگی، روزانه به ۳۰۰ کیلوکالری انرژی بیشتر نیاز دارد.اگر انرژی به میزان کافی نباشد، پروتئین بجای آن که جهت نقش حیاتی خود در رشد و تکامل ذخیره شود، به عنوان منبع انرژی مورد استفاده قرار می‌گیرد.غذاهای این گروه دارای مقادیر بالای کربوهیدرات هستند که منبع اولیه انرژی می‌باشند.

حبوبات :

حبوبات یک منبع خوب برای پروتئین هستند که به عنوان سازنده بافت‌های بدن برای مادر و بچه می‌باشد.در طی ۶ ماهه آخر حدود یک کیلوگرم پروتئین توسط مادر ذخیره می‌شود.البته قسمت عمده پروتئین از منابع حیوانی مثل گوشت و مرغ می‌باشد. بسیاری ازحبوبات غنی از آهن و ویتامین B هستند.

نیاز به آهن در جریان حاملگی زیاد می‌شود و از آنجایی که نیاز به آهن درطی چهارماهه اول بارداری کم است، دراین مدت تجویز آهن اضافی ضرورتی ندارد ولی بعد از این باید علاوه بر رعایت رژیم غذایی، قرص آهن نیز مصرف شود.

سبزیجات :

سبزیجات می‌توانند مقدار زیادی از ویتامین‌ها از جمله" آ" و "سی" و مواد معدنی و فیبر را فراهم کنند.یکی از مشکلات خانم‌های باردار در دوران بارداری یبوست است که با مصرف سبزی‌ها این مشکل برطرف می‌شود. نیاز به ویتامین C در حاملگی هفتاد درصد بیشتر از زمان غیرحاملگی است که یک رژیم معمولی خوب به راحتی این مقدار را در اختیار مادر قرار می‌دهد.

کلم، حبوبات، سیب زمینی، اسفناج، دانه‌های سبز و گوجه‌فرنگی غنی از ویتامین "سی" هستند و به جذب آهن موجود در غذاها کمک می‌کنند. بدن ما ذخیره ویتامین "سی"دارد و با مصرف درست مواد غذایی احتیاج به این ویتامین براحتی فراهم می‌شود. سبزیجات سبز تیره و زرد تیره مانند هویج یا زردک، سیب زمینی، فلفل سبز و کلم بروکلی سرشار از ویتامین " آ" هستند که برای رشد و سلامت بدن مادر و جنین لازم است.

میوه‌ها :

میوه‌هایی مثل پرتقال، گریپ فروت، نارنگی، لیمو و انگور منشا بسیار خوبی برای ویتامین "سی" هستند. هر خانم باردار می‌تواند در روز چندین بار از این گروه استفاده کرده و نیاز خود را به ویتامین‌هایی مثل "آ" و "سی" برآورده کند. بطورمثال آب میوه یا میوه تازه را با صبحانه یا بین غذا، میوه تازه یا خشک یا سالاد میوه را به همراه ناهار و کمپوت میوه را برای دسر و شام مصرف کند.

گوشت :

پروتئین که یک ماده اصلی برای مادر و نوزادش می‌باشد به طور مشخص در این گروه وجود دارد. ویتامینی که تنها در این گروه وجود دارد ویتامین B۱۲ است. در مادرانی که گیاهخوار هستند، ذخایر ویتامین B۱۲ نوزادان آنها پایین است. مصرف مواد گوشتی برای رفع کم خونی و تامین آهن مورد نیاز بدن نیز با اهمیت است این گروه جزو گروه‌های اصلی غذایی برای مادران باردار به حساب می‌آید که باید در وعده‌های غذایی آنها گنجانده شود.

شیر و ماست :

محصولات لبنی میزان زیادی از احتیاجات غذایی را برآورده می‌کنند، بخصوص کلسیم و پروتئین که در این مواد می‌باشد.در طول حاملگی حدود ۳۰ گرم کلسیم در مادر تجمع می‌یابد که اکثر آن در اواخر حاملگی در جنین ذخیره می‌شود.

کلسیم ماده اصلی در تشکیل استخوان و دندان است.اگر جذب کلسیم مادر کافی نباشد، جنین از کلسیم استخوان‌های مادر استفاده می‌کند که این باعث می‌شود مادر در آینده دچار استئوپروز یا پوکی استخوان شود.
هر خانم باردار باید سعی کند در روز حداقل یک لیوان شیر مصرف کند.اگر مادری از مزه شیر راضی نیست، باید آن را با اضافه کردن موادی مانند کاکائو و امثال آن برای خود قابل قبول سازد یا با اضافه کردن آن در سوپ یا پنیر رنده شده یا سالاد و یا هر طریقی دیگر آن را مصرف کند.

البته این شامل آن دسته از افراد که مشکل گوارش داشته قادر به تحمل شیر نیستند نمی‌باشد که در این صورت به جای آن می‌توانند معادل آن یک فنجان ماست یا پنیر استفاده کنند و یا از روش درمان این مشکل بهره ببرند. اگر چه بستنی به علت شیر موجود در آن کلسیم دارد، ولی برای تامین کلسیم لازم

یک خانم باردار باید یک فنجان و نیم از این مواد مصرف شود.زیرا در بستنی علاوه بر شیر مقدار زیادی شکر و هوا هست که این باعث کاهش میزان شیر و کلسیم لازم می‌شود.البته منابع غیرلبنی کلسیم مانند ماهی ساردین و ماهی آزاد نیز می‌باشند.باید توجه داشت که چربی‌ها و روغن و شکر با احتیاط مصرف شوند.

شیر بدون چربی یا کم چربی ماست و پنیر ۳ تا ۴ لیوان ۳۳ تا ۴۲ واحد
گوشت،ماکیان، ماهی و تخم مرغ ۲ واحد (۱۸۰-۱۲۰ گرم) ۲۸ تا ۴۲ واحد
سبزی های دارای برگ سبز یا زرد تیره پخته یا خام سبزیهای نشاسته ای شامل سیب زمینی، نخود خشک و حبوبات ۳ تا ۵ واحد، اغلب تمام انواع آن ۶ تا ۱۰ واحد
میوه تازه یا کمپوت یا رنگ نارنجی تیره شامل زردآلو، هلو و طالبی ۲تا ۴ واحد، اغلب تمام آنواع آن ۱ تا ۲ واحد
غلات کامل و نان های غنی شده و سریال ها (غلات فراورده شده) ۷ واحد یا بیشتر بالاتر از ۱۴
چربی ها و شیرنی ها در حد اعتدال متفاوت

مجموع پروتئین :

تغذیه در دوران بارداری :

رژیم غذایی زن باردارباید متنوع وپر کالری باشد . بهتر است غذا به دفعات بیشتر وحجم کمتر مصرف شود .مقدار افزایش کالری مصرفی ۳۰۰ کیلو کالری بیش از حالت غیر باردار است به این ترتیب نیاز به کالری که در یک زن غیر باردار ۲۳۰۰ کیلو کالری است در بارداری به ۲۶۰۰ کیلو کالری افزایش می یابد . نیاز روزانه آهن در طی بارداری ۳۰ میلی گرم در روز است و از ماه چهارم بارداری که زمان خونسازی جنین است بایدمصرف آن شروع شود.اگر بگویم آهن مهمترین نیاز زن باردار است اغراق نکرده ام . جنین مثل یک انگل !!! و پارازیت ،آهن را فعالانه از خون مادر جذب میکند و حتی زمانی که مادر کم خونی شدید دارد جنین کم خون نمی شود و این زن باردار است که در صورت عدم مصرف آهن اگزوژن (یعنی قرص فروس سولفات یا کپسول هماتینیک )دچار افت همو گلوبین وهماتوکریت خون میشود )تاکید میکنم که هیچ غذا یا رژیم غذایی آهن مورد نیاز بارداری را تامین نمیکند وحتما باید آهن اگزوژن مصرف شود .

شما خانم باردار در صورتی که :

اندام درشتی دارید
دوقلو باردار هستید
کم خونی دارید
تا اواخر حاملگی قرص آهن مصرف نکرده اید یا نامنظم مصرف کرده اید

باید دو برابر مقدار معمول آهن دریافت کنید .برای تامین کلسیم بدن در طی حاملگی باید روزی نیم الی یک لیتر (یعنی دو الی چهار لیوان)شیر یا معادل آن ماست مصرف کنید .

در رژیم غذایی شما باید پروتئینها ی حیوانی(تخم مرغ ، گوشت قرمز وسفید) ویتامینهاو کربوهیدرات بمقدار کافی وجود داشته باشد و بهتر است در مصرف حبوبات بعلت ایجاد مشکلات گوارشی زیاده روی نکنید .

پایان مقاله

منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب

ویرایش شده توسط: e_h_s_a_n

e_h_s_a_n

کاربر

ارسالها: 3620

#26 Posted: 12 Nov 2011 23:02

مرجع کامل ورزش در دوران بارداری (۱)
آیا ورزش در دوران حاملگی به من کمک می کند؟

از آنجا که ورزش می تواند موجب افزایش کشیدگی طبیعی عضلات، قدرت و استقامت آنها شود، در نتیجه می تواند به تحمل اضافه وزن دوران بارداری کمک کند، مادر را برای فشار زایمان آماده سازد و پس از زایمان بازگشت بدن مادر را به حالت طبیعی آسانتر کند. همچنین فعالیت دوران حاملگی می تواند مشکلات فیزیکی ناشی از درد پشت و کمر، یبوست، خستگی و کوفتگی بدن، و تورمهای موضعی را کاهش دهد؛ خلق و خوی شما را بهتر کند؛ و حتی می تواند به شما کمک کند تا خواب بهتری داشته باشید.

ورزش کردن در دوران حاملگی چه سودی دارد؟

اگر احساس نفخ یا تهوع صبحگاهی داشته باشید، احتمالا لباس پوشیدن روزانه هم برای شما به اندازه کافی سخت خواهد بود! اما باید بدانید که کمی ورزش و فعالیت، می تواند انرژی بیشتری به شما ببخشد و احتمالا موجب شود که احساسی همانند دوران پیش از حاملگی خود داشته باشید. از آنجا که ورزش موجب بهبود کشیدگی طبیعی عضلات، قدرت و استقامت آنها می شود، به شما در تحمل اضافه وزن دوران حاملگی کمک می کند. شما را برای فشار زایمان آماده کرده و بازگشت بدن شما را پس از زایمان به حالت طبیعی بسیار آسانتر خواهد کرد. قبل از آغاز هرگونه برنامه ورزشی، اطمینان حاصل کنید که دستورالعملهای مربوط به سلامتی و ایمنی را رعایت کرده اید، خصوصا حالا که حامله هستید!

ورزش کردن در این دوره، مزایای زیر را به ارمغان خواهد آورد :

به شما انرژی بیشتری خواهد داد :

حاملگی موجب از دست دادن انرژی بدن شما می شود، اما تمرینهای منظم ورزشی، مانند پیاده روی سریع، شما را قادر خواهد ساخت که فعالیتهای روزانه خود را انجام دهید. ورزش، سیستم قلبی- عروقی شما را تقویت خواهد کرد، در نتیجه شما به سادگی خسته نخواهید شد. با عضلات قوی و کشیده، شما به تلاش کمتری برای انجام فعالیتهای روزمره خود از قبیل خرید یا ملاقاتهای کاری نیاز خواهید داشت.

به شما کمک می کند تا برای مرحله دشوار زایمان آماده شوید :

این نتیجه را به خوبی خواهید دید، هر چه وضعیت بدنی بهتری داشته باشید، قویتر خواهید بود و بهتر از عهده زایمان برخواهید آمد. زایمان مشابه با دویدن در دوی ماراتن است؛ به استقامت، اراده و توجه نیاز دارد. فعالیت فیزیکی در دوران حاملگی، آمادگی خوبی برای مرحله سخت زایمان است. بعلاوه، برخی محققان نشان داده اند که جنین خانمهایی که در دوران حاملگی ورزش می کرده اند، مراحل دشوار زایمان را بهتر از سایر خانمها تحمل می کنند.

ناراحتیهای حاملگی را کاهش می دهد :

ورزش و تمرین موجب تقویت و کشیده شدن عضلات شما می شود، که به شما کمک خواهد کرد تا بهتر از عهده دردها و ناراحتیهای دوران حاملگی برآیید. حرکتهای کششی دردهای پشت و کمر را کاهش می دهد، پیاده روی موجب بهبود گردش خون و شنا موجب تقویت عضلات شکمی می شوند.

افسردگیهای دوران حاملگی را از بین می برد :

حاملگی را می توان یک تمرین ۹ ماهه برای یک واقعه بزرگ (زایمان و تولد کودک) دانست؛ پس از آنکه هیجان اولیه اطلاع دادن حاملگی به اطرافیان از بین برود، شما می مانید و انتظار! در ماههای ششم یا هفتم، بارداری می تواند ملالت آور یا حتی کسل کننده شود و افزایش وزن و خستگی (که فعالیتهای اجتماعی شما را محدود می کند) ممکن است موجب بی حوصلگی مضاعف گردد. پیدا کردن یک فعالیت سازگار وضعیت بارداری، می تواند راه حلی برای این مشکلات باشد.

به شما کمک می کند تا خواب بهتری داشته باشید :

وقتی در تما روز وزنه ای را در جلوی شکم خود حمل می کنید، پیدا کردن وضعیت مناسبی که بتوانید در شب، خواب راحتی داشته باشید، یک مشکل اساسی خواهد بود. ورزش به شما کمک می کند تا تمام انرژی اضافی خود را بسوزانید، و آنقدر شما را خسته خواهد کرد تا بتوانید به یک خواب آرام و راحت بروید.

استرس را کاهش داده و توان روحی شما را افزایش می دهد :

بارداری و به دنیا آوردن یک کودک، واقعه مهمی است که زندگی شما را تغییر خواهد داد و می تواند موجب هیجان و در عین حال دستپاچگی شما شود. یک مطالعه نشان داده است که ورزش می تواند میزان هورمون سرتونین را افزایش دهد. این هورمون، یک ماده شیمیایی است که در مغز ترشح می شود و به خلق و خو و اخلاق ربط دارد. در نتیجه ورزش می تواند روح تازه ای به شما ببخشد. هنگامی که احساس افسردگی می کنید، موسیقی مورد علاقه خود را بگذارید و یک رقص آرام را در اطاق نشیمن آغاز کنید یا در یک کلاس رقص آرام ثبت نام کنید. همچنان به تمرینهای سبک آیروبیک ادامه دهید و به مربی خود اطلاع دهید که حامله هستید.

تصورتان را از خودتان و شخصیتتان بهبود می بخشد :

تصور کنید اندام شما به ظریفی و نازکی گذشته نیست و هرچند که می دانید این اتفاق دلیلی کاملا دلچسب و شیرین دارد، اما مشاهده اینکه سایز اندامهای بدن شما مرتبا افزایش می یابد و به اندازه ای می رسد که قبلا هرگز نبوده است، می تواند شما را دلسرد یا افسرده کند! ورزش و فعالیت به شما کمک می کند که کمتر احساس افسردگی کنید. همچنین، ورزش به بدن شما کمک خواهد کرد تا پس از زایمان، به سرعت به وزن و شکل طبیعی خود بازگردد.

به شما کمک خواهد کرد تا پس از زایمان، اندام خود را سریعتر به حالت طبیعی برگردانید :

همین انگیزه می تواند برای بسیاری از خانمها کافی باشد تا برنامه ورزشی منظمی را در طول دوران حاملگی خود پیگیری کنند. اگر به گونه ای برنامه ریزی کرده باشید که ماهیچه های بدنتان در تمام دوران حاملگی، قدرت و کشیدگی مناسبی داشته باشند، پس از زایمان، بدن شما راحت تر می تواند به حالت طبیعی خود باز گردد.

آیا ممکن است ورزش بنا به دلایلی برای من مضر و نامناسب باشد؟

برخی از خانمهای باردار باید در زمان ورزش، مراقبت بیشتری از خود به عمل آورند. بهتر است پیش از شروع هر نوع برنامه ورزشی، با پزشک خود مشورت کنید اگر شما:

سابقه سقط جنین داشته اید؛
قبلا یک زایمان زودرس داشته اید؛
می دانید که این بار در معرض خطر زایمان زودرس قرار دارید؛
می دانید که دچار عارضه پایین قرار گرفتن جفت هستید؛
خونریزی واضح داشته اید؛
در کمر یا مفاصل ران خود مشکل دارید؛
از قبل، دچار یک مشکل پزشکی یا عارضه خاص هستید؛
فشار خون بسیار بالا دارید؛
احتمال دارد که چند قلو باردار باشید.

من یک برنامه ورزشی نسبتا سنگین دارم. آیا ادامه آن در دوران حاملگی ایمن و مناسب است؟

اگر شرایط عمومی بدنی شما مناسب باشد می توانید به برنامه خود ادامه دهید. بر اساس یک مطالعه، خانمهای باردار سالمی که در شرایط مناسب بدنی به سر می برند و پیش از حاملگی نیز ورزش می کرده اند، می توانند به برنامه ورزشی خود در دوران حاملگی نیز ادامه دهند و مشکلی برای سلامتی یا رشد کودک آنها پیش نخواهد آمد. پژوهشگران تعداد زیادی خانم حامله را که ۶ بار در هفته به ورزش سنگین یا متوسط می پرداختند، مورد مطالعه قرار دادند. هنگامی که محققان مدت زمان زایمان، اضافه وزن دوران حاملگی و وزن نوزاد را مقایسه کردند، هیچ تفاوتی بین ورزشکاران و گروه کنترل نیافتند. به هر حال، حتما پزشک یا مامای خود را در جریان ادامه برنامه ورزشی خود قرار دهید.

کدام ورزشها بهترین انتخاب برای دوران حاملگی هستند؟

پیاده روی، آهسته دویدن، شنا، استفاده از دوچرخه های ثابت (خانگی) و ورزشهای آبی سبک مخصوص دوران حاملگی، تا زمانی که بیش از حد به آنها نپردازید مناسب و ایمن هستند. در صورتی که یک مربی رسمی را که در زمینه ورزش خانمهای حامله تجربه داشته باشد پیدا کنید، یوگا و پیلاتس نیز انتخابهای مناسبی خواهند بود.

اگر تا کنون هرگز ورزش نکرده باشم، باید مراقب چه مواردی باشم؟

تا زمانی که پزشک یا ماما ممنوعیتی برای ورزش در نظر گرفته باشد، می توانید برنامه های ورزشی سبک یا متوسط را ادامه دهید. ورزشهای کم فشار و سبک همچون پیاده روی یا شنا را انتخاب کنید و مدت زمان جلسات تمرین خود را کوتاه در نظر بگیرید. همچنین می توانید در کلاسهای ویژه دوران حاملگی شرکت نمایید تا اطمینان حاصل کنید که ورزشها و تمرینهای کلاس برای شما کاملا ایمن و مناسب هستند.

آیا باید برنامه ورزشی خود را در دورانهای مختلف حاملگی، تغییر دهم؟

بله. حتی اگر شما قبل از بارداری نیز ورزش می کردید، طبیعتا تمایل خواهید داشت تا حجم و شدت برنامه ورزشی خود را کاهش دهید تا با رحم در حال رشد شما سازگار باشد. بعلاوه باید دستورالعملهای کلی ورزش برای خانمهای حامله را نیز رعایت کنید. بویژه در سه ماهه اول حاملگی، لازم است که از گرم شدن بیش از حد بدن جلوگیری کنید. پس از سه ماهه اول نیز باید از تمرینها یا ورزشهایی که لازم است برای مدت طولانی بر روی پشت خود دراز بکشید یا در یک مکان ثابت بایستید، صرف نظر نمایید، زیرا موجب خواهند شد که خون رسانی به رحم و جنین کاهش یابد.

کدام یک از ورزشها برای دوران حاملگی توصیه نمی شوند؟

ورزشهایی که احتمال زمین خوردن شدید در آنها زیاد باشد، یا حتی احتمال از دست دادن تعادل در آنها وجود داشته باشد، گزینه های مناسبی برای خانمهای حامله نخواهند بود. این ورزشها شامل اسب سواری، ژیمناستیک و انواع اسکی هستند. بعلاوه اکثر پزشکان و ماماها توصیه می کنند که پس از سه ماهه دوم، حتی اگر یک دوچرخه سوار حرفه ای هستید، دوچرخه سواری را کنار بگذارید؛ زیرا احتمال زمین خوردن در آن وجود دارد. با این حال می توانید از دوچرخه های ثابت تا زمانی که مایل باشید استفاده کنید.

چگونه می توانم بفهمم که آیا برنامه ورزشی من بیش از حد سنگین است یا نه؟

بطور کلی برنامه ورزشی نباید موجب خستگی شدید در شما شود. به وضعیت بدنی خود توجه کنید و در صورتی که احساس خستگی کردید، تمرین را متوقف کنید. از آنجایی که اکسیژن کمتری برای تمرینهای آیروبیک (هوازی) در اختیار اندامهای شما قرار می گیرد، در دوران حاملگی، ضربان قلب شما باید حداکثر ۶۰% بیشتر از حالت عادی شود. برخی از خانمها مایلند که ضربان قلب خود را در حین ورزش کنترل کنند، اما شما هرگز نباید صرفا بر ضربان قلب خود (به عنوان معیاری برای تعیین شدت مناسب ورزش) تکیه کنید، زیرا میزان ضربان قلب در طول دوران حاملگی تغییرات وسیعی دارد. یک قانون کلی این است که: اگر نمی توانید در طول تمرین، یک مکالمه عادی را به راحتی انجام دهید، سرعت تمرین خود را کم کنید.

در صورتی که یکی از این موارد را مشاهده کردید، بلافاصله ورزش را متوقف کنید: سرگیجه، تنگی نفس، احساس ضعف یا غش، خونریزی از واژن، احساس سختی در راه رفتن، انقباضات شکمی یا توقف غیر معمول حرکات جنین. توجه داشته باشید که اغلب کودک شما در طول تمرین شما، بسیار ساکت و آرام خواهد بود.

بعد از زایمان، کدام ورزشها را می توانم انجام دهم؟

اکثر مادران دوست دارند بدانند که چه زمانی می توانند انجام تمرینات ورزشی را برای کاهش وزن و بازیابی تناسب اندام خود شروع کنند. شاید بازگرداندن بدن به حالت طبیعی مهمترین خواسته شما پس از زایمان باشد، اما شما باید این فرآیند را به آرامی آغاز کنید. اولا، باید اطمینان حاصل کنید که از لحاظ فیزیکی بدن شما آماده آغاز فعالیت می باشد. آنگاه می توانید فرآیند بازیابی اندام قبلی خود را با انجام یک سری از تمرینهای کششی و استقامتی آغاز کنید. همینکه آمادگی کافی در شما ایجاد شد، می توانید مجموعه دوم تمرینهای ورزشی را نیز آغاز کنید. اگر زایمان شما از طریق سزارین بوده است، می توانید به محض احساس آمادگی، تمرینهای آرام و سبک شکم و کف لگنی را آغاز نمایید که این امر موجب افزایش سرعت بهبود شما خواهد شد.

اگر خونریزی تازه از واژن را مشاهده کردید، احتمالا فعالیت بدنی بیش از حد انجام داده اید و باید استراحت بیشتری بکنید.

پس از تولد کودکم، به خاطر کارهای زیادی که دارم، نمی توانم ورزش کنم. چه پیشنهادی برای من دارید؟

صرفنظر از بحث توان بدنی، پیدا کردن وقت کافی برای ورزش کردن نیز برای یک مادر که تازه زایمان کرده است، سخت خواهد بود. اما راههایی وجود دارد که کودک خود را هم در فعالیت ورزشی به همراه خود ببرید، و یا اینکه زمانی را برای انجام حرکتهای ورزشی در حین انجام کارهای روزمره کودک خود پیدا کنید. حتی یک پیاده روی سریع روزانه به طرف پارک نزدیک محل سکونت تان، با همراه بردن کالسکه کودک، می تواند به شما کمک کند تا وضعیت بدنی بهتری پیدا کنید. یا انجام تمرینات لگنی هنگامی که با کودک خود بازی می کنید. هر کس بسته به شیوه زندگی خود می تواند یک یا چند تمرین ورزشی ساده را بطور روزانه یا هفتگی در برنامه خود بگنجاند.

انجام ورزش شنا در هنگام بارداری :

شنا کردن جریان خون را بهبود می بخشد، کشیدگی طبیعی و توان ماهیچه ها را افزایش می دهد، و استقامت عضلات را به ارمغان می آورد. اما دلیل اصلی پیشنهاد شنا به عنوان ورزش برای دوران حاملگی آن است که در حین شنا، شما که افزایش وزن دوران بارداری را تحمل می کنید در هنگام ورزش احساس بی وزنی می کنید و از طرف دیگر می توان گفت که تقریبا احتمال صدمه و جراحت در این ورزش وجود ندارد. وقتی که در حالت شناور در آب قرار دارید، احساس می کنید که هیچ اضافه وزنی ندارید. بعلاوه، شنا موجب می شد که عضلات نیز قدرت و وضعیت بهتری پیدا کنند.

قبل از شروع این ورزش، ابتدا با پزشک یا مامای خود مشورت نمایید. اگر پیش از دوران حاملگی، یک شناگر دائمی بوده اید، احتمالا مشکلی برای ادامه برنامه ورزشی خود نخواهید داشت. حتی اگر شنا برای شما ورزشی جدید است، باز هم در صورت مراقبتهای لازم می توانید به آن بپردازید.

ورزش را به آرامی آغاز کنید، گرم کردن (پیش از ورزش) و خنک کردن (بعد از آن) را فراموش نکنید، و بیش از حد به خود فشار نیاورید. فقط به یاد داشته باشید: شما تنها می خواهید سالم و سرحال بمانید، پس فعالیتهای شدید ورزشی را کنار بگذارید و چند دور شنا در طول یا عرض استخر به طور مداوم را برای بعد از زایمان بگذارید، زیرا شما را بیش از حد خسته خواهد کرد.

نوعی از شنا را انتخاب کنید که برایتان راحت تر باشد. ترکیب متناوبی از شنای پروانه با شناور شدن بر سطح آب به روی پشت در حالی که با پا ضربات آرامی به آب می زنید، می تواند یک تمرین مناسب باشد. دقت کنید که اگر در ناحیه مفصل شرمگاهی خود (در جلوی لگن) احساس درد می کنید، از شنای پروانه خودداری کنید.

سه ماهه اول :

در صورتی که توان بدنی شما اجازه می دهد، به صورت یک روز در میان به مدت ۲۰ دقیقه شنا کنید تا بهترین بهره را از این ورزش ببرید. در صورتی که شنا، اولین فعالیت صبحگاهی شما باشد، می تواند حالت تهوع صبحگاهی (ویار) را از بین ببرد و انرژی کافی برای طول روز به شما بدهد.

سه ماهه دوم :

با افزایش دوران حاملگی، نیازی به متوقف کردن شنا نیست، زیرا این فعالیت ورزشی برای شما آسان است. آب در حین تمرین از مفاصل و رباطهای شما محافظت می کند و از بروز آسیب دیدگی یا گرم شدن بیش از حد بدن شما جلوگیری خواهد کرد.

سه ماهه سوم :

احتمالا شما نیازی به تغییر برنامه ورزشی خود نخواهید داشت، اما استفاده از مایو مخصوص یا لباس شنای دوران حاملگی می تواند وضعیت بهتری را برای شما ایجاد کند. به دنبال کلاسهای ورزشهای سبک آبی بگردید که در اطراف محل سکونت شما برگزار شده و مربی لایقی داشته باشد. از دستورالعملهای کلی برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد بدن، استفاده کنید.

آیا در هنگام بارداری می توانم به دویدن بپردازم ؟

این تمرینها را برای سه دوره بررسی می کنیم: سه ماهه اول، سه ماهه دوم و سه ماهه سوم.

دویدن آرام می تواند سریعترین و موثرترین راه برای به فعالیت درآوردن قلب و بدن باشد. همچنین، می توانید این فعالیت را در هر بخش از برنامه روزانه که وقت کافی دارید انجام دهید: یک روز که وقت کافی ندارید ۱۵ دقیقه بدوید، و روز دیگر که وقت کافی دارید حدودا نیم ساعت را به دویدن اختصاص دهید. با این حال، اگر پیش از حامله شدن تجربه این ورزش را نداشته اید، این فعالیت احتمالا نمی تواند گزینه مناسبی برای شما باشد. در دوران حاملگی، بدن شما میزان بیشتری از هورمون ریلکسین را ترشح می کند، که مفاصل شما را شل کرده و احتمال مصدومیت را در شما افزایش می دهد. پس اگر یک دونده حرفه ای نیستید، بهتر است حداقل تا زمان زایمان، از این کار صرف نظر کنید. بارداری دوران مناسبی برای شروع این فعالیت نیست و بهتر است به پیاده روی یا فعالیتهای دیگری که برای خانمهای حامله ایمن و بی خطر است بپردازید. دویدن فشار زیادی بر لگن شما وارد می کند، پس انجام تمرینهای لگنی را در حین دویدن فراموش نکنید: انجام این تمرینها تنها چند دقیقه قبل و بعد از دویدن، کافی نخواهد بود.

سه ماهه اول :

موارد احتیاطی و پیشگیری معمول را (از قبیل زیر نظر گرفتن ضربان قلب، و نوشیدن مقادیر زیاد آب قبل، بعد و در حین دویدن) مراعات نمایید. در غیر این صورت، ممکن است بدن شما مقادیر زیادی آب را از دست بدهد، که در نتیجه ممکن است خونرسانی به رحم کاهش یافته و حتی موجب بروز انقباضات زودرس زایمانی نیز شود. از دویدن در هوای گرم و مرطوب خودداری کنید. گرم شدن بیش از حد بدن، خصوصا در سه ماهه اول، ممکن است خطرات بالقوه ای برای کودک شما داشته باشد؛ شما باید از گرم شدن بیش از حد بدن خود جلوگیری نمایید. بعلاوه، کفشهای مناسبی را انتخاب کنید که پاهایتان را به میزان کافی حمایت کنند.

سه ماهه دوم :

محل مرکز ثقل بدن شما در حال تغییر است و شکم شما در حال بزرگ شدن می باشد؛ در نتیجه احتمال لیز خوردن و افتادن برای شما زیاد شده است. برای ایمنی بیشتر تنها در مسیر پیاده روهای صاف و مسطح به دویدن بپردازید. اگر تعادل خود را از دست دادید، سعی کنید که در جهت مناسبی بر روی زمین بیفتید: به پهلو، یا روی دستها و زانوها؛ از افتادن بر روی شکم به شدت جلوگیری کنید.

سه ماهه سوم :

همانند سه ماهه اول و دوم، مراقب خود باشید. به یاد داشته باشید که اگر خیلی خسته هستید، به سراغ این فعالیت نروید. هرچند عدم تحرک برای شما نامناسب است، تحرک بیش از حد نیز می تواند خطرناک باشد. خانمهایی که پیش از بارداری نیز دویدن یا آهسته دویدن را انجام می دادند، می توانند با لذت به این کار ادامه دهند. اگر چه با افزایش سن حاملگی بهتر است مسافت، زمان و شدت فعالیت خود را کاهش دهید. به بدن خود فشار نیاورید و مراقب علائم خطر احتمالی باشید.

تمرینهای آیروبیک :

تمرینهای آیروبیک، قلب و ریه های شما را تقویت می کند و کشیدگی طبیعی مناسبی را برای عضلات به ارمغان می آورد. شما می توانید در دوران حاملگی به طور منظم به تمرینهایی بپردازید که فشار شدید نداشته باشند (یعنی لگد یا پرش نداشته و همواره یکی از پاها بر روی زمین قرار داشته باشد تا از شدت فشار بر روی مفاصل کاسته شود)؛ و با نزدیک شدن به پایان دوران حاملگی به تدریج از میزان تمرین خود بکاهید.

هرچند شما می توانید با استفاده از یک نوار ویدئویی تمرینها، در خانه نیز به تمرین بپردازید و وضعیت بدنی خود را در حالت مناسبی نگه دارید، اما انتخاب یک کلاس که ویژه خانمهای حامله طراحی شده باشد، بهترین گزینه ممکن است. در اینصورت از همراهی با خانمهایی که وضعیتی مشابه با شما دارند لذت خواهید برد و می توانید اطمینان یابید که مربی کلاس از تمرینهایی استفاده می کند که با وضعیت خانمهای حامله بهترین سازگاری را دارد. اگر در یک کلاس معمولی آیروبیک ثبت نام کرده اید، به مربی خود اطلاع دهید که باردار هستید، به این ترتیب او می تواند تمرینهایی را که برای شما سنگین است تا حدی تغییر دهد.

هرچند تمرینهای سبک آیروبیک، تمرینهای مناسبی برای دوران حاملگی هستند اما اگر عضلات کف لگن شما ضعیف باشند، حتی این تمرینهای سبک نیز ممکن است موجب خروج یا نشت ادرار شوند. انجام تمرینهای آیروبیک بیشتر از چند بار در هفته نیز ممکن است موجب بروز این عارضه در دوران بارداری شود. در طول تمرین ماهیچه های کف لگنی خود را در حالت فشرده و منقبض نگه دارید تا از خروج غیر ارادی ادرار جلوگیری کنید. انجام چند تمرین مخصوص برای تقویت عضلات کف لگن (قبل و بعد از جلسه اصلی) می تواند تا حد زیادی بروز این مساله را کاهش دهد.

همچنین با رعایت نکات زیر در تمرینات، می توانید از وارد آمدن فشار بیش از حد به مفاصل خود جلوگیری نمایید :

از تغییر جهت در هنگامی که به سرعت حرکت می کنید، خودداری کنید.
در هنگام انجام حرکات اسکوپ (حرکاتی که همراه با جلو آوردن پا دستها نیز به طور چرخشی به سمت راست و چپ حرکت می کنند) ، لگن خود را در وضعیت پایدار و در میانه بدن قرار دهید.
هنگام انجام حرکات بالا بردن زانو، سطح و وضع باسن خود را حفظ کرده و شکم خود را حرکت ندهید.
از انجام حرکاتی که از ترکیب بالا بردن زانو و بالا بردن دستهاست خودداری کنید؛ زیرا فشار بیش از حد بر کمر و مفاصل لگن شما وارد می کند.

سه ماهه اول :

پیش از شروع یا ادامه برنامه منظم ورزشی خود، همواره احتیاطهای عمومی را به عمل آورید. از لباسهای چند تکه و خنک استفاده نمایید تا علاوه بر جریان مناسب هوا روی پوست، بتوانید هنگام انجام حرکات ورزشی شدیدتر بخشی از لباس خود را درآورید. برخی خانمها مایلند که ضربان قلب خود را در طول تمرین کنترل کنند؛ اما صرفا تکیه بر ضربان قلب (به عنوان معیاری برای تعیین شدت مناسب ورزش) کافی نیست، زیرا میزان ضربان قلب در طول دوران حاملگی تغییرات وسیعی دارد. یک قانون کلی آن است که: اگر نمی توانید در طول تمرین براحتی صحبت کنید، باید سرعت و شدت فعالیت خود را کاهش دهید. قبل از آغاز تمرینات، نکات ایمنی و راهنمای سلامت در ورزش حین بارداری را مد نظر قرار دهید.

سه ماهه دوم :

پیش از تمرینات، در حین ورزش و پس از آن، مقادیر زیادی آب بنوشید. در غیر این صورت ممکن است بدن شما مقادیر زیادی آب از دست بدهد که در نتیجه ممکن است دچار گرفتگی عضلانی یا حتی انقباضات زودرس زایمانی شوید.

سه ماهه سوم :

شکم حامله شما ممکن است مانع از انجام برخی حرکات شود. در صورتی که خم شدن به جلو (دولا شدن) یا انجام برخی حرکتهای دیگر برای شما خیلی دشوار است، به قدم زدن در جا (Marching) اکتفا کنید. این کار موجب می شود که ضربان قلب شما در این مرحله پایین نیاید.

ادامه مقاله در پست بعدی

منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب

e_h_s_a_n

کاربر

ارسالها: 3620

#27 Posted: 12 Nov 2011 23:03

مرجع کامل ورزش در دوران بارداری(۲)
پیاده روی در دوران بارداری :

پیاده روی یکی از بهترین ورزشها برای خانمهای حامله است که بدون وارد آوردن فشار بیش از حد بر زانو و قوزک پا، وضعیت بدنی آنها را در حالت مناسبی نگه می دارد. این فعالیت برای تمام ۹ ماه حاملگی، سالم و ایمن ارزیابی می شود و در صورتی که شما قبلا به طور منظم ورزش نمی کردید، یکی از آسانترین راههای آغاز ورزش کردن است.

در صورتی که قبلا هم پیاده روی می کردید، برنامه خود را ادامه دهید. اگر پیش از حاملگی، برای مدتی طولانی فعالیت چندانی نداشته اید، از پیاده روی آرام آغاز کنید و به تدریج میزان آن را به ۲۰ تا ۳۰ دقیقه پیاده روی تند برسانید. می توانید هر چند دقیقه یکبار، پیاده روی خود را از حالت آرام به سریع و بالعکس تغییر دهید. بهتر است این تمرین را حداقل سه بار در هفته انجام دهید. در صورتی که به طور منظم و مداوم به ورزش نپردازید، خطر بروز آسیب دیدگی در شما افزایش می یابد؛ بعلاوه در صورتی که گهگاهی به ورزش بپردازید، از مزایا و منافع ورزش بهره نخواهید برد. انجام تمرینهای مربوط به ماهیچه های کف لگن خود را در حین پیاده روی فراموش نکنید.

هنگامی که عازم پیاده روی هستید، مقداری آب با خود ببرید تا بدن شما مقادیر زیادی آب از دست ندهد، زیرا این امر ممکن است موجب بروز برخی انقباضات عضلانی و همچنین افزایش دمای بدن شود، که این دو عارضه ممکن است به حدی برسند که برای شما و کودکتان خطرناک باشند.

سه ماهه اول :

برای شما لازم نیست که عادتهای پیاده روی معمولی خود را خیلی تغییر دهید، فقط اطمینان حاصل کنید که کفشهای شما برای پیاده روی مناسب باشند و حمایت کافی را از پاهای شما به عمل می آورند. اگر هوای بیرون گرم و مرطوب است، از پیاده روی صرف نظر کنید. این وضعیت آب و هوایی، احتمال گرمازدگی شما را افزایش می دهد. هر چند مطالعه ای که خطرات گرم شدن بیش از حد بدن برای بارداری انسان را اثبات کند وجود ندارد، اما برخی مطالعات بر روی حیوانات نشان داده اند که این عامل می تواند منجر به بروز اختلالاتی شود. قبل از آغاز هر گونه برنامه ورزشی در دوران حاملگی، راهنمای مربوط به سلامتی و امنیت را مطالعه و رعایت کنید.

سه ماهه دوم :

وضعیت بدنی شما ممکن است در این دوره تغییرات زیادی کرده و از حالت طبیعی خارج شده باشد، پس با توجه به وضعیت راه رفتن خود، از وارد آوردن فشار بیش از حد بر پشتتان جلوگیری کنید. سرتان را صاف بگیرید، چانه خود را به صورت افقی نگه دارید، باسن خود را دقیقا زیر شانه نگه دارید تا از خم شدن پشت خود جلوگیری کنید و مستقیم به مسیر روبروی خود نگاه کنید. دستهای خود را به طور هماهنگ با بدن و با ریتم پیاده روی خود، حرکت دهید تا هم تعادل بدن را حفظ کنید و هم سرعت پیاده روی را افزایش دهید.

سه ماهه سوم :

برنامه ورزشی خود را در همان مدت زمان قدیمی که به آن عادت کرده اید، ادامه دهید. با توجه به اینکه به علت بزرگ شدن شکم، نمی توانید پاهای خود را ببینید، از پیاده روی دسته جمعی (پشت سر افراد دیگر) و یا پیاده روی در زمینهای نامسطح که می تواند شما را در خطر از دست دادن تعادل و زمین خوردن قرار دهد، خودداری کنید.

در دوران حاملگی، در چه شرایطی نباید ورزش کنم؟

در برخی شرایط، ورزش کردن در دوران حاملگی ممنوع می شود تا از سلامتی مادر، کودک یا هر دوی آنها محافظت شود. قبل از آغاز، ادامه یا تغییر برنامه ورزشی خود نظر پزشک یا ماما را جویا شوید. در صورتی که یکی از موارد زیر در مورد شما صدق می کند، باید مراقبت بیشتری به عمل آورید و ممکن است به شما توصیه شود که در دوران حاملگی ورزش نکنید:

در صورتی که دچار فشار خون بسیار بالا هستید.
در صورتی که کیسه آب شما خیلی زود پاره شده است (که این عارضه تحت عنوان PROM شناخته می شود).
اگر قبلا، سابقه زایمان زودرس داشته اید، یا می دانید که این بار در معرض خطر زایمان زودرس قرار دارید.
اگر به عارضه نارسایی دهانه رحم دچار شده اید.
اگر خونریزی واژینال مداوم در سه ماهه دوم و سوم دارید.
اگر جنین درون شکم شما نسبت به سن حاملگی ، خیلی کوچک است یا محدودیت رشد داخل رحمی دارد. در این حالت، جنین خیلی آهسته رشد می کند و احتمالا منجر به کم بودن وزن نوزاد در هنگام تولد خواهد شد.
اگر دجار عارضه عارضه جفت سرراهی (پلاسنتا پرویا) هستید، که به معنای پایین بودن محل جفت (پس از هفته بیستم) می باشد.
اگر دچار بیماریهای قلبی هستید.

اگر نگرانیهایی پیرامون حاملگی شما وجود دارد، با پزشک خود مشورت کنید تا دقیقا به شما بگوید که کدام تمرینها یا ورزشها برای شما ممنوع است. با این حال، ممکن است شما باز هم مجاز به انجام برخی ورزشهای محدود باشید، مانند برنامه های تمرینی برای تقویت عضلات بازو یا پیاده روی.

آیا علائم خطری وجود دارند که با مشاهده آنها، باید ورزش را متوقف کنم؟

اگر در حین تمرین، هر یک از موارد زیر را مشاهده کردید، سرعت تمرین خود را به آرامی کم کرده و سپس فعالیت خود را به کلی متوقف کنید و با پزشک یا مامای خود تماس بگیرید:

درد
سرگیجه
تنگی نفسی
غش یا ضعف
خونریزی از واژن
سختی در راه رفتن
درد در ناحیه پشت و کمر یا لگن
انقباضات عضلانی
توقف غیرمعمول حرکات جنین (البته در نظر داشته باشید که معمولا در حین ورزش کردن شما، جنین بسیار آرام و ساکت خواهد بود).
همچنین در صورتی که ضربان قلب شما در هنگام استراحت بسیار بالا باشد، باید برنامه ورزشی خود را متوقف کرده و با پزشک یا مامای خود تماس بگیرید.

اگر هنگام بالا رفتن از پله یا ایستادن بر روی یک پا، در ناحیه استخوان شرمگاهی (در جلوی لگن) احساس درد کردید، ممکن است دچار عارضه ای به نام نقص عملکرد مفصل لگنی (یا SPD) شده باشید. با پزشک یا مامای خود صحبت کنید، زیرا باید از وارد آوردن فشار بر مفصل خود در هنگام ورزش و حتی زایمان، خودداری کنید. از پزشک خود بخواهید تا شما را به یک فیزیوتراپ (که در زمینه زنان تخصص داشته باشد) معرفی کند و او به شما خواهد گفت که چگونه در دوران حاملگی با این عوارض کنار بیایید.

تمرینهای مخصوص تقویت عضلات کف لگن :

کدام ماهیچه ها را " ماهیچه های کف لگنی" می نامند؟

"ماهیچه های کف لگن" گروهی از عضلات بین پاها هستند که از مقابل استخوان شرمگاهی (در جلوی بدن) تا انتهای ستون فقرات (در پشت) کشیده شده اند و به نگه داشته شدن مثانه، رحم و روده ها در جای خود و نیز به ماهیچه هایی که مقعد، مجاری ادراری و واژن را می بندند، کمک می کنند. ضعیف شدن یا آسیب دیدن این ماهیچه ها، مثلا در نتیجه زایمان، موجب می شود که دیگر نتوانند وظایف خود را به خوبی انجام دهند. این امر ممکن است منجر به بی اختیاری ادرار ، کاهش میزان لذت جنسی هنگام آمیزش و همچنین بروز عارضه پایین افتادگی رحم شود. بی اختیاری ادرار بدین معناست که ممکن است در زمان سرفه، عطسه، خنده یا حرکات ورزشی، مقدار کمی از ادرار فرد خارج شود. تخمین زده می شود که حدودا ۲۵% خانمهای حامله به این عارضه دچار می شوند.

این تمرینها چه کمکی به من می کنند؟

این تمرینها به تقویت عضلات کف لگن کمک می کنند و نهایتا منجر به بهبود فعالیت آنها می شود. مانند هر عضو عضلانی دیگر، این ماهیچه ها نیز هر چه بیشتر به کار گرفته شوند، قویتر خواهند شد.

اگر این عضلات به اندازه کافی قوی باشند، می توانند به تحمل اضافه وزن دوران حاملگی کمک کنند، در مرحله دوم زایمان سودمند باشند و با افزایش گردش خون، موجب بهبود سریعتر پرینه (ناحیه بین مقعد و واژن) پس از زایمان شوند. با انجام منظم این تمرینات از بروز بی اختیاری ادرار و افتادگی رحم پس از زایمان، به میزان زیادی جلوگیری می شود. یکی دیگر از مزایای این تمرینها آن است که قویتر بودن ماهیچه های کف لگن در خانمها موجب ارگاسمهای بهتر و زندگی جنسی رضایت بخش تر خواهد شد!

چگونه می توانم ماهیچه های کف لگنی خود را پیدا کنم؟

تصور کنید که می خواهید از خروج باد شکم خودداری کرده و همزمان، از خروج جریان معمولی ادرار نیز خودداری نمایید. در این حالت، احساسی مشابه با "فشردن و بالا کشیدن" به شما دست می دهد که حس خواهید کرد مقعد و محل خروج ادرار در حال بسته شدن و بالا کشیده شدن هستند. اگر برای مدتی این تمرین را تکرار کرده باشید، می توانید در زمان مقتضی همین عمل را برای واژن هم بکار برید!

مسلما این کار، ساده به نظر می رسد. اما نکته این است که شما باید حرکات "فشردن و بالا کشیدن" را بدون :

فرو دادن شکم به سمت داخل
فشار دادن شدید پاها به یکدیگر
منقبض کردن کفلها
نگه داشتن نفس

انجام دهید. به بیان دیگر، فقط باید ماهیچه های کف لگنی شما کار کنند و نه عضلات شکم، رانها یا باسن.

دقیقا همانطور که کودکان در ابتدا یاد می گیرند با حرکت دادن ماهیچه های صورت خود چشمک بزنند، استفاده از عضلات کف لگنی به صورت جداگانه از سایر ماهیچه های بدن نیز ممکن است در ابتدا کمی دشوار باشد، اما با تمرین و تکرار ساده تر می شود. ممکن است به این نتیجه برسید که قرار دادن یک دست بر روی شکم خود در هنگام تمرین (به منظور اطمینان از راحتی و آرام بودن وضعیت شکم)، برایتان مفید است.

اگر می خواهید مطمئن شوید که تمرین را به نحو صحیح انجام می دهید، این کار را امتحان کنید :

در صورتی که نشانه ای مبنی بر مشکل در این زمینه وجود نداشته باشد، و با فرض اینکه شما دوران نقاهت پس از زایمان را گذرانده اید، یک یا دو انگشت خود را در حمام در واژن خود فرو کرده و همین تمرین را انجام دهید. در این صورت باید مختصری فشار (شبیه نشگون گرفتن) حس کنید.

چه زمانی باید این تمرینها را انجام دهم؟

شما می توانید این تمرین را هنگامی که نشسته، ایستاده یا دراز کشیده اید و یا هنگامی که مشغول فعالیتهای روزمره از قبیل جوشاندن آب در کتری، صحبت با تلفن و یا مشاهده تلویزیون می باشید، انجام دهید. این تمرینها را می توانید به این صورت انجام دهید:

ماهیچه های مقعد و ماهیچه های اطراف واژن را در حالت فشرده نگاه دارید، به نحوی که گویا می خواهید از رفتن به توالت خودداری کنید.
این ماهیچه ها را یک بار، دوبار و سه بار منقبض کنید.
آنها را در همین حالت نگه دارید، اما به تنفس خود ادامه دهید.
آنها را رها کنید.
هنگامی که بدن شما به حالت طبیعی بازگشت، ماهیچه ها را به سمت بیرون فشار دهید (این آخرین حرکتی است که می تواند به شما در بیرون راندن کودک از مجرای واژن – در هنگام زایمان- کمک کند و از پاره شدن این قسمت جلوگیری نماید). آنگاه مجددا این عضلات را فشرده و منقبض کنید.
این تمرین را هر روز چند مرتبه، هنگام انجام کارهای روزمره، تکرار کنید.

اکنون وقت آن است که تمرین "فشردن و بالا کشیدن" را به دو صورت "آرام" و "سریع" انجام دهید. می توانید در هر یک از حالات دراز کشیده، نشسته و ایستاده باشید فقط باید پاهای خود را کمی از هم جدا نمایید. آنگاه بصورت زیر عمل کنید:

"فشردن و بالا کشیدن آرام" : ماهیچه های کف لگنی را به آرامی، تا جایی که می توانید، منقبض و فشرده کنید. سپس آنها را تا زمانی که می توانید در همین حالت نگه داشته و سپس به آرامی آنها را شل و رها کنید. برای درک بهتر کف لگن خود را مانند آسانسوری در نظر بگیرید که با بالا کشیدن باید ۵ طبقه را طی کند. به آرامی از یک تا ۵ بشمارید و آسانسور را در طبقه پنجم تا جایی که می توانید نگه دارید. سپس عضلات کف لگن را به آرامی شل کنید، گو اینکه آسانسور با هر شماره یک طبقه پایین می رود تا به شماره ۱ برسید.

"فشردن و بالا کشیدن سریع" : مراحل کشش و رهاسازی را مانند حالت قبل ولی به سرعت انجام دهید. می توانید با شماره ۱ بالا بکشید و با شماره ۲ رها کنید. این عمل را مکررا و با سرعت انجام دهید.

هر دو تمرین فوق را ۵ بار یا تا زمانی که خسته شوید، انجام دهید.

با قویتر شدن عضلات، می توانید این تمرین را در دفعات بیشتر انجام داده و هر بار، عضلات را به مدت زمان بیشتری در حالت فشرده نگه دارید. پس از چند هفته، باید پیشرفت قابل توجهی داشته باشید؛ اما باید این تمرینها را به مدت چند ماه انجام دهید تا آنها به میزان حداکثر قدرت خود برسند.

چه تعداد دفعاتی باید تمرینهای مربوط به ماهیچه های کف لگن را انجام بدهم؟

بسته به میزان ضعیف بودن این ماهیچه ها در هنگام آغاز تمرینات، متفاوت است؛ اما تلاش کنید تا این تمرینها را با ۵۰ مرتبه در روز آغاز کرده و ظرف چند هفته به میزان ۱۲۰ بار در روز برسانید. اگر با مشکل ترشح ادرار مواجه هستید، این تمرینها را آنقدر انجام دهید تا مطمئن شوید که این عارضه مجددا بروز نمی کند.

گاهی قدرت ماهیچه های کف لگن خود را با جلوگیری از خروج ادرار و منقطع کردن جریان ادرار چک کنید؛ البته این کار را نباید در ابتدای صبح یا بعد از نزدیکی انجام دهید، چون احتمال ابتلا به عفونت مثانه را افزایش می دهد.

هنگامی که در آزمایش فوق کنترل مناسب را به دست آوردید، آنگاه می توانید ماهیچه های خود را به این ترتیب امتحان کنید:

اول اطمینان حاصل کنید که مثانه شما تقریبا پر شده است،
بعد چند بار روی یک خط در جا بپرید،
اگر ادرار از شما خارج نشد، تمرینها را برای حداقل یک ماه دیگر نیز ادامه دهید. هنگامی که ماهیچه های کف لگن شما به اندازه کافی تقویت شدند، باید این قدرت را در آنها تثبیت کنید؛ پس تمرینها را روزانه ۲ یا ۳ بار برای تمام عمر ادامه دهید.

چند نکته سودمند دیگر :

از این تمرینها در زمانی که نگران ترشح ادرار هستید (مثلا قبل از عطسه یا بلند کردن اشیاء سنگین)، استفاده کنید. به تدریج کنترل ترشح ادرار در شما بهتر خواهد شد.
از انجام حرکت دراز و نشست با پاهای کاملا کشیده و همچنین از بالا آوردن و بالا نگه داشتن دو پا خودداری کنید، زیرا فشار شدیدی بر کف لگن و پشت شما وارد خواهد کرد.
به مقدار معمول آب بنوشید، و به طور مرتب و دائم به توالت نروید؛ تنها هنگامی به توالت بروید که احساس می کنید مثانه شما کاملا پر شده است.
وزن خود را تحت نظر داشته باشید: اضافه وزن، فشار اضافی بر ماهیچه های کف لگن شما وارد می کند.

اگر ظرف چند هفته پس از زایمان، وضعیت کف لگن شما به حالت طبیعی برنگشت، بهتر است آن را با پزشک خود در میان بگذارید. تمرینها را به مدت طولانی رها نکنید. هر چه مدت زمانی که شما این تمرینها را رها می کنید طولانی تر باشد، بازگشت کف لگن به حالت طبیعی نیز سخت تر خواهد شد. البته به یاد داشته باشید که اولین سوالی که پزشک از شما می پرسد، این خواهد بود که : آیا تمرینهای خود را انجام می دهید؟

اگر شما یکی از معدود مادرانی باشید که هنوز پس از گذشت ۳ ماه از زایمان نیز از عارضه بی اختیاری ادرار رنج می برید، از پزشک خود بخواهید تا شما را به یک فیزیوتراپیست که در زمینه عوارض پس از زایمان تخصص دارد، معرفی کند.

تمرینهای قدرتی با وزنه :

این تمرینها با افزایش قدرت و کشش عضلات موجب افزایش استقامت و توان ماهیچه های شما می شود که در نتیجه قادر خواهید بود راحت تر از مراحل زایمان عبور کنید. برای اینکه وضعیت بدنی خود را در حالت مناسب نگه دارید، باید مجموعه ای از تمرینها را با استفاده از وزنه یا دستگاههای استقامتی (مشابه آنهایی که در باشگاههای بدنسازی می یابید) انجام دهید.

از آنجا که حامله هستید، باید از برخی تمرینها و همچنین از قرار گرفتن در برخی وضعیتهای بدنی مانند مانور والسالوا (وضعیتی مانند زور زدن هنگام اجابت مزاج که در آن با نگه داشتن نفس، فشار شدیدی به وزنه یا دستگاه وارد می کنید) خودداری کنید؛ زیرا این تمرینها موجب افزایش فشار شکمی شده و ممکن است بر فشار خون نیز تأثیر بگذارند. شما باید از وزنه های سبکتر (حداکثر ۲.۵ کیلوگرم)استفاده کنید و برای جبران آن تعداد تکرار تمرینهای خود را افزایش دهید.

بهتر است ابتدا در مورد برنامه ورزشی خود با پزشک یا مامایتان مشورت کنید، با از یک فیزیوتراپ (با تجربه کاری در مورد خانمها و بویژه در دوران بارداری) کمک بخواهید تا اطمینان حاصل کنید که برنامه ورزشی مورد نظر شما برای دوران حاملگی ایمن و سالم است. قبل از آغاز هر گونه برنامه ورزشی در دوران حاملگی، راهنمای مربوط به سلامتی و امنیت را مطالعه و رعایت کنید.

سه ماهه اول :

احتمالا شما می توانید به برنامه منظم ورزشی خود را ادامه دهید، اما دقت کنید که از چه تمرینهایی استفاده می کنید. به جای اینکه با شتاب زیاد سعی در بلند کردن وزنه داشته باشید، از حرکات آرام و کنترل شده برای بلند کردن آنها استفاده کنید. این کار مفاصل شما را (که در اثر ترشح هورمون ریلکسین در دوران حاملگی، سست و شل شده اند) از صدمه و جراحت حفظ می کند.

سه ماهه دوم :

با آغاز سه ماهه دوم، شما باید از بلند کردن وزنه ها در حالت ایستاده خودداری کنید و این حرکات را به صورت نشسته انجام دهید، زیرا حجم خون شما افزایش یافته است. هورمونهای دوران حاملگی بر دیواره رگها تأثیر گذاشته اند و احتمال ابتلای شما به واریس و جمع شدن خون در اندامهای تحتانی افزایش می یابد. این عارضه ممکن است منجر به بروز سرگیجه شود.

سه ماهه سوم :

مراقبتهایی را که در سه ماهه اول و دوم انجام می دادید، ادامه دهید.

تمرینات پیشنهادی :

پرس نظامی :

بر روی لبه یک صندلی بزرگ بنشینید، زانوها را خم کرده و پاها را روی زمین قرار داده و آنها را به اندازه کمر خود از یکدیگر باز کنید. در هر دست خود یک دمبل (با وزنی بین ۰.۵ تا ۲.۵ کیلوگرم) بگیرید. در حالی که کف دست شما به طرف بدنتان قرار گرفته است، وزنه ها را تا بالای بازوها بالا آورده و سپس به حالت عادی بازگردانید. پس از چند بار تکرار این عمل، کمی استراحت کرده و مجددا تمرین را آغاز کنید. ماهیچه های شکمی خود را در حین تمرین منقبض کرده و کتفهای خود را به یکدیگر نزدیک کرده و در همان حالت نگه دارید. در حین تمرین، به طور منظم تنفس کنید.

نکته :

اگر به حمایت بیشتری نیاز دارید، پشت خود را به صندلی تکیه دهید.

ردیف نشستن :

با استفاده از یک طناب یا کش مقاوم، صاف بر روی زمین بنشینید، پاهایتان را در مقابل خود به صورت کشیده قرار دهید و زانوها را کمی خم کنید. طناب را دور هر دو پای خود بپیچید و هر یک از دو انتهای آن را در یکی از دستان خود نگه دارید. آرنجهای خود را به صورت خمیده در دو طرف خود نگه دارید به نحوی که کف دستها در مقابل یکدیگر قرار گرفته باشند. با استفاده از ماهیچه های میانی پشت خود، طناب را به طرف کمر خود بکشید تا جایی که آرنجها پشت بدن شما قرار بگیرند. ماهیچه های شکمی خود را در حین تمرین منقبض کرده و کتفهای خود را به یکدیگر نزدیک کرده و در همان حالت نگه دارید. در حین تمرین، به طور منظم تنفس کنید.

نکته :

بدن خود را به طرف جلو خم نکنید. اگر لازم است که میزان مقاومت را افزایش دهید، این کار را با گره زدن بخشی از طناب و کوتاه کردن آن انجام دهید. در صورت نیاز به حمایت بیشتر، از یک صندلی استفاده کنید.

نکاتی درمورد برنامه ورزشی سالم و کم خطر :

واقعیت این است که شاید در جامعه ما به اندازه کافی در مورد مزایای ورزش در دوران حاملگی (به شرطی که متعادل بوده و شما را در خطر لیز خوردن یا افتادن قرار ندهد) صحبت نشده است. در حالیکه فعالیتهایی همچون شنا، پیاده روی و آیروبیک سبک، انتخابهای مناسبی در بارداری هستند.

حتی اگر بدن شما به طور طبیعی نیز به اندازه کافی انعطاف پذیر باشد، هورمون ریلکسین (که مفاصل لگن را برای آمادگی جهت زایمان، شل و نرم می کند و در نتیجه بر همه مفاصل و رباطهای بدن تأثیر می گذارد)، بدن شما را مستعد پیچ خوردگی، رگ به رگ شدن و یا سایر آسیب دیدگی ها می کند. به همین دلیل است که انتخاب فعالیت و ورزش مناسب، از اهمیت مضاعفی برخوردار است.

اگر شما باید در شرایط بدنی مناسب باقی بمانید، بهتر است که فعالیتهای خود را بر پایه یک برنامه منظم انجام دهید. بهترین راه آن است که حداقل سه بار در هفته ورزش کنید. ورزش به صورت نامنظم و پراکنده شما را در معرض جراحت و آسیب دیدگی قرار می دهد. بعلاوه، در صورتی که هر از چند گاهی یکبار ورزش کنید، از مزایا و محاسن ورزش در دوران حاملگی بهره نخواهید برد.

نکات دیگری که باید رعایت کنید عبارتند از :

پیش از آغاز برنامه ورزشی، نظر پزشک یا مامای خود را جویا شوید.
اگر قبلا هم به طور منظم ورزش می کردید، در صورتی که حاملگی شما "پر خطر" ارزیابی نشود، احتمالا می توانید برنامه ورزشی خود را در طول دوران حاملگی نیز ادامه دهید. مشورت با پزشک یا ماما در مورد اطمینان از انتخاب مناسب فعالیت ورزشی، بسیار خوب است. بعلاوه اگر شما هرگز یک ورزشکار حرفه ای نبوده اید، آنها می توانند برای چگونگی شروع برنامه ورزشی، راهنماییهایی برای شما داشته باشند.

لباسهای چند تکه و خنک بپوشید، به نحوی که هوا به پوست شما برسد و از کفشهای سبک و در عین حال محکم ورزشی استفاده کنید.

برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد بدن در حین ورزش، چند لایه لباس بپوشید تا بتوانید به راحتی بخشی از آنها را از بدن درآورید؛ یا اینکه از لباسهای ورزشی مخصوص استفاده کنید. هر چند مطالعه ای که خطرات گرم شدن بیش از حد بدن برای بارداری انسان را اثبات کند وجود ندارد، اما برخی مطالعات بر روی حیوانات نشان داده اند که این عامل می تواند منجر به بروز اختلالاتی شود. بنا به نظر متخصصین، دمای بدن شما (یعنی دمای زیر بازوی شما) باید پس از ورزش، کمتر از ۳۸.۲ درجه سانتیگراد باشد. همچنین اطمینان حاصل کنید که سوتین دوران حاملگی شما به اندازه کافی محکم است تا از پستانهای شما مراقبت کافی به عمل آورد.

شما به کفشهای ورزشی نیز نیاز خواهید داشت تا رباطها و تاندونهای عضلات پای شما را حمایت کنند. در صورتی که اندازه کفش شما در اثر تورم خفیف پاها تغییر کرده است، یک جفت کفش نو و راحت بخرید.

قبل از تمرین، بدن خود را گرم کنید،گرم کردن بدن قبل از تمرین، ماهیچه ها و مفاصل را برای تمرین و ورزش آماده می کند، و کمک می کند تا ضربان قلب شما به تدریج افزایش یابد. اگر شما از این مرحله صرف نظر کنید و بلافاصله به سراغ فعالیت شدید بدنی بروید (پیش از آنکه بدن شما آماده شده باشد)، ممکن است فشار شدیدی بر رباطهای عضلات خود بیاورید که موجب در رفتگی یا ضرب دیدگی آنها و آسیب دیدن شما شود.

دائما به حركت ادامه داده و متوقف نشويد :

ايستادن بدون حركت در يك نقطه براي مدت زمان طولاني و در حالت كششي (كشيده نگه داشتن برخي عضلات)، كه در بعضي تمرينهاي يوگا يا برخي رقصها ديده مي شود، ممكن است موجب كاهش جريان خون به رحم و جمع شدن خون در پاهاي شما شود، كه نهايتا ممكن است منجر به احساس سرگيجه شود. پس حركت خود را متوقف نكنيد و وضعيت بدن خود را مدام تغيير داده يا در جا حركت كنيد.

پس از سه ماهه اول، از ورزش كردن در حاليكه بر روي پشت خود دراز كشيده ايد، خودداري كنيد :

صرف نظر از احساس ناراحتي، اين وضعيت بدن ممكن است منجر به بروز سرگيجه شود. در اين حالت، رحم بر روي سياهرگ بزرگ تحتاني (كه يك رگ خوني بزرگ است و مسئوليت خونرساني به رحم و جنين را به عهده دارد) قرار مي گيرد و جريان خون به مغز و رحم مختل مي شود. به جاي اين حالت، بر روي آرنجهاي خود تكيه دهيد يا به پهلو دراز بكشيد.

از خم شدن كامل، پرش يا جهش، و يا درازنشست كامل خودداري كنيد :

اين حالتها ممكن است فشار شديدي بر رباطها وارد كنند و ممكن است احتمال بروز پارگي در منطقه لگني را افزايش دهند. در عوض، تمرينهاي ديگري را انجام دهيد كه همان عضلات را در حالت كشيده قرار مي دهند. شنا و پياده روي، به جاي حركتهايي همچون پرش يا خم شدن، مي توانند عضله چهار سر و همچنين كفل را به حركت وادارند.

از ورزش يا تمرين بيش از حد خودداري كنيد :

برنامه ورزشي نبايد موجب خستگي شديد شما بشود. برخي از خانمها مايل هستند كه ضربان قلب خود را در حين ورزش كنترل كنند، اما شما هرگز نبايد صرفا بر ضربان قلب خود (به عنوان معياري براي تعيين شدت مناسب ورزش) تكيه كنيد، زيرا ميزان ضربان قلب در طول دوران حاملگي تغييرات وسيعي دارد. يك قانون كلي خوب آن است كه: اگر نمي توانيد در طول تمرين، يك مكالمه عادي را به راحتي انجام دهيد، سرعت تمرين خود را كم كنيد.

اگر احساس ناراحتي يا درد مي كنيد، فورا ورزش را متوقف كنيد :

به وضعيت بدن خود دقت كنيد. هنگامي كه ناراحتي يا درد بروز مي كند، حتما مشكلي در كار است؛ پس فعاليت خود را متوقف كنيد. شما بايد با بدن خود كار كنيد و به نداي آن گوش دهيد، نه آنكه آن را تنبيه كنيد. مراقب علامتهاي خطر باشيد.

پيش از ورزش، در حين آن و پس از انجام تمرينات مقادير زيادي از آب بنوشيد :

اگر مايعات ننوشيد، ممكن است بدن شما مقادير زيادي آب را بر اثر تعريق و تنفس سريع از دست بدهد؛ كه به نوبه خود ممكن است موجب بروز برخي انقباضات عضلاني و همچنين افزايش دماي بدن شما شود. برخي اوقات، ممكن است اين موارد به حدي برسند كه براي شما و كودكتان خطرناك باشد. دو ساعت پيش از آغاز برنامه ورزشي، دو ليوان آب بنوشيد. در هنگام ورزش نيز، هر 15 تا 20 دقيقه، يك يا دو ليوان آب بنوشيد.

در صورتي كه روي زمين نشسته يا دراز كشيده ايد، به آرامي از زمين بلند شويد :

محل مركز ثقل بدن شما در دوران حاملگي تغيير مي كند. به همين دليل، بايد در هنگام تغيير وضعيت، مراقبت زيادي به عمل آوريد. بلند شدن سريع از زمين، موجب بروز احساس سرگيجه شده و حتي ممكن است منجر به از دست دادن تعادل و افتادن روي زمين بشود.

در هواي خيلي گرم و يا بسيار مرطوب، از ورزش در هواي آزاد خودداري كنيد :

چه حامله باشيد يا نباشيد، از ورزش در هنگامي كه تابش خورشيد بسيار داغ بوده و هوا نيز بسيار مرطوب است، خودداري كنيد. اينگونه آب و هوا، احتمال بروز گرمازدگي (گرم شدن بيش از حد بدن) را در شما افزايش مي دهد. در روزهاي بسيار گرم يا بسيار مرطوب، فعاليت شديد نكنيد و يا در يك محيط سربسته با تهويه هوايي مناسب، ورزش كنيد.

از ورزشهاي خطرناك دوري كنيد :

از آنجا كه مفاصل شما نرمتر و شل تر از حالت عادي هستند، بهتر است از فعاليتهايي كه ممكن است موجب ليز خوردن يا به زمين افتادن شما شوند (كه احتمال آسيب ديدن شكم شما را افزايش مي دهند)، خودداري كنيد. اسب سواري، اسكي، كوهنوردي و بسياري از ورزشهاي برخوردي (از قبيل: فوتبال، بسكتبال و...)، به هيچ وجه توصيه نمي شوند. همچنين بهتر است از ورزشهايي كه در آنها از راكت استفاده مي شود (از قبيل پينگ پونگ، تنيس يا اسكواش) نيز خودداري كنيد، زيرا ممكن است اين فعاليتها براي زانوهاي شما سنگين باشند.

در انتهاي برنامه ورزشي، حتما به تدريج بدن خود را خنك كنيد :

به مدت چند دقيقه درجا حركت كرده يا حركات كششي سبك انجام دهيد. به اين ترتيب، ضربان قلب شما به تدريج به مقدار طبيعي خود باز مي گردد.

پایان مقاله

منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب

e_h_s_a_n

کاربر

ارسالها: 3620

#28 Posted: 12 Nov 2011 23:03

چه ویتامینهایی مورد نیاز یک زن باردار است؟
بدن خانم باردار البته نیاز بیشتری به انواع ویتامینها دارد ولی بهتر آن است که ویتامینها را از منابع غذایی تأمین کند تا به شکل دارویی (مگر اسید فولیک که نمی توان مقدار مورد نیاز دوران حاملگی را با مواد غذایی تأ مین نمود.)

ویتامینهای مورد نیا ز عبارتند از :

اسید فولیک :

اسید فولیک همانطور که آهن برای خونسازی مورد نیاز است ،اسید فولیک هم یک ویتامین ضروری برای جاو گیری و یا درمان کم خونی می باشد . نیاز بدن به اسید فولیک دردوران بارداری افزایش می یابد و معمو لاّ نمی توان با مواد غذایی ،این نیاز را تأمین نمود . بنابراین توصیه می شود خانمهای باردار حتماً از قرصهای اسید فولیک استفاده کنند (طبق دستور ماما یا پزشک ) .

کمبود اسید فولیک می تواند در جنین اختلالات مربوط به نخاع و سیستم عصبی را به وجود آورد . منابع غنی آن عبارتند از :جگر ،خمیرمایه و تخم مرغ. نان گندم ،چیپس ،نان سفید ، کلم خام ، آب پرتقال وبرنج نیز حاوی اسید فولیک می باشند . باید توجه داشت که این ویتامین در برابر حرارت بسیار حساس است و از بین می رود .

در زنان شیرده ،میزان اسید فولیک خون دائمأ در حال کاهش است و این منعکس کننده ی فشاری است که جهت برقراری اسید فولیک موجود در شیر (50 میکروگرم در روز ) به عمل می آید . لذا خانمهای شیرده نیز بهتر است از قرصها ی اسید فولیک استفاده کنند ( بادستور ماما یا پزشک ) .

ویتامین B12 :

میزان ویتامین B12 در خون مادر باردار تا حدود ی پایین می آید . بهتر است این کمبود ازمواد غذایی با منبع حیوانی تأمین شود ،در غیر این صورت باید به شکل دارویی به بدن رسانده شود. کسانی که گیاهخوار مطلق هستند معمولاً کمبود ویتامین B12 دارند و نوزادشان نیز از ذخیره ی کمی بر خوردار است . مخصو صأ اگر از شیر آن مادر هم تغذیه کند . مصرف بیش از اندازه ی ویتامین c نیز می تواند جذب ویتامین B12 را مختل سازد و منجر به کمبود آن شود .
منابع ویتامین B12 فقط منابع حیوانی است و عبارتند از : جگر ، قلوه ،شیر و گوشت . این ویتامین در برابر حرارت نا پایدار است .

ویتامین B6 :

کمبود ویتامین B6 گاهی در حاملگی دیده می شود ، بهمان دلایلی که در افراد مصرف کننده قرصهای جلو گیری از بارداری نیز دیده می شود (نقش هورمونی ). کمبود آن می تواند باعث اختلالاتی در سوخت و ساز قند و حتی تمایل به دیابت دوران بارداری شود . مقدار ویتامین B6 که در سه ماهه ی آخر بارداری به جنین منتقل می شود تعیین کننده وضع ویتامین B6 نوزاد در زمان تولد است . بنابراین مصرف زن بار دار در این دوره می بایستی زیاد با شد . فقدان یا کمبود ویتامین 6 B در دوران بحرانی رشد مغز ،در چند ماه اوّل زندگی ،ممکن است سبب اختلال دائم در نمو سا ختمان مغز وقدرت انتقال حرکات عصبی گردد . زنانی که قبل از بارداری ، مدت زیادی از قرصهای جلو گیری از بارداری استفاده کرده اند ، نیاز به مکمل B6 دارند تا بدین ترتیب از رساندن آن به جنین اطمینان حاصل کنند . برخی از محققین کمبود ویتامین B6 را در ایجاد حالتهای تهوع و استفراغ بارداری مؤثر می دانند و از قرصهای آن برای در مان آن استفاده می کنند . البته باید تذکر داد که مصرف بیش از اندازه ی ویتامین B 6 می تواند مضر باشد .

مقدار ویتامین B6 موجود در شیر مستقیمأ در ارتباط با مقدار آن در رژیم مادر است . بهتر است خانمهای شیرده نیز از مکمل های ویتامینB6 استفاده کنند . زنانی که مدت زیادی قرصهای جلو گیری مصرف کرده اند حتماً باید در دوران شیردهی از مکمل B6 استفاده کنند . کودکانی که از کمبود ویتامین B6 رنج می برند علایم مختلفی از قبیل تند مزاجی شدید ،سفت شدن بدن و گریه های کر کننده دارند .

منابع غنی ویتامین B6 عبارتند از : گوشت مرغ و ماهی ، جگر ،غلات کامل ،جوانه گندم ، تخمه آفتاب گردان و زرده تخم مرغ . از دیگر منابع آن عبارتند از :موز ، کلم ،با قلا سبز ،اسفناج و سیب زمینی .

ویتامین C :

سطح ویتامین c خون مادر باردار کمی از حالت عادی پایین تر است . بهتر است با مصرف میوه ها و سبزیجات حاوی ویتامینc، این نیاز را تأمین نمود. مصرف بیش از حد ویتامین c می تواند برای مادر و جنین مضرباشد و همچنین جذب ویتامین c را مختل سازد .

منابع ویتامین c منحصراً مواد غذایی گیاهی هستند مانند مارچوبه ،کلم برگ خام ،گل کلم ، گرمک و طا لبی ، فلفل سبز ، توت فرنگی ، گوجه فرنگی ، مرکبات ، خربزه و جعفری . روش پخت این منابع برای حفظ این ویتامین بسیا ر اهمیت دارد هر چه کمتر بجوشد و یا د ر آب خیس بخورد، بیشتر ویتامین را حفظ می کند . بهتر است آبی را که این مواد در آن پخته می شوند نیز به مصرف رسانید . حتی بکار بردن چاقوی کند در بریدن میوه و سبزیجات می تواندباعث کاهش ویتامین گردد .

ویتامین A :

ویتامین A از ویتامینها ی مهم برای بدن می باشد اما مصرف بیش از حد ویتامین A در دوران بار داری می تواند باعث تولد نوزادان با شکاف کام شود .گوشت گاو ، گوسفند ، گوساله و مرغ از غنی ترین منابع آن می باشند . سپس هویج ، اسفنا ج ، زردآلو خشک ،هلو ،جگر ، کره ، گرمک و تخم مرغ از منابع ویتامین A می باشند .

ویتامین D :

ویتامین D در امر استخوان سازی و جذب کلسیم و فسفر نقش بسزایی دارد وبه دلیل اهمیت این امر در دوران بارداری و شیردهی تأ مین مقدار کافی ویتامین D در این دورانها ی حساس بسیا ر اهمیت دارد .

اشعه ی مستقیم آفتاب منبع بسیار مهم ودردسترس همه می با شد . اشعه ی ماوراء بنفش خورشید ( که در امر ساختن ویتامین D ضروری است ) از لباس ، شیشه ، مه و دود وابرعبور نمی کند لذا توصیه می شود خانمهای باردار و شیرده حتماً حداقل روزی چند دقیقه در معرض مستقیم آفتاب قرار گیرند . تخم مرغ ،شیر ، کره ،روغن جگر ماهی از منابع غذایی ویتامین D می باشند . باید تذ کر داد که مصرف بیش از حد ویتامین D می تواند باعث مسمومیت با آن گرد د .

ویتامین E :

معمولاً کمبود ویتامین E بسیار نادر است . منابع آن عبارتند از : روعن جوانه گندم ،روغن سویای مایع ، روغن پنبه دانه ، روغن ذرت مایع (البته حرارت دادن روغنها سبب کاهش ویتا مین E آنها می شود ) . میوه ها ،سبزیجات (مخصوصاً سبز تیره ). غلات و آجیل نیز مقداری ویتامین E دارند .

ویتامین K :

این ویتامین در انعقاد خون نقش دارد و به علت وجود خونریزی در زایمان و پس از آن و ضعف انعقادی نوزاد ، بهتر است خانمهای باردار از این ویتامین غنی باشند (البته با مصرف منابع غذایی آن ) . سبزیجات زرد و سبز و جگراز منابع این ویتامین می باشند . البته ویتامین K بطور طبیعی بوسیله ی با کتریهای مفید موجود در روده ساخته می شود .

منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب

e_h_s_a_n

کاربر

ارسالها: 3620

#29 Posted: 12 Nov 2011 23:05

مرجع کامل مراقبت های دوران بارداری (۱)
همانطوریکه میدانیم مهمترین شاخص بهداشتی هر کشوری شاخص مرگ و میر زنان باردار می باشد که با بیشرفت جوامع و دسترسی اکثریت افراد به خدمات بهداشتی خوشبختانه میزان این شاخص رو به کاهش می باشد .زنان باردار بعنوان جزئی از جامعه نیاز به دریافت خدمات بهداشتی در حد مطلوب دارند، چرا که با وارد شدن به این مرحله دوران بر خطری را آغاز می کنند که می تواند بایان نا خو شایندی همراه با عوارض خطر ناک برای خودو جنین داشته باشد.بنابر این جهت کاهش این عوارض و کمک به زنان باردار برای به سلامت به بایان رساندن این مرحله نیاز به توجه و مراقبت خاصی دارند که کارمندان بهداشتی در این امر بسیار دخیل می باشند .لذا بر آن شدیم تا در این قسمت مباحث لازم در این خصوص را بیان نمائیم.

حاملگی با ترکیب سلول جنسی مرد وزن شروع می شود . مدت یک بارداری طبیعی حدود ۳۸ هفته از زمان شروع حاملگی تا تولد نوزاد است . مدت حاملگی در حدود ۲۸۰ روز است جهت محاسبه زمان زایمان مبدا قراردادی را اولین روز آ خرین قاعدگی زن قرار داده و به آن ۷ روز اضافه ، ۳ ماه کم و یکسال اضافه نمایید ،مثلاّ اگر اولین آخرین قاعدگی زنی ۱۰/۶/۸۴ باشد ، تاریخ زایمان او ۱۷/۳/۸۵ خواهد بود .

مراجعات زن باردار در طول دوران بارداری در حالت طبیعی به شرح ذیل می باشد :

۶ ماه اول بارداری : ماهی یکبار
ماه ۷ و۸ بارداری : هر ۱۵ روز یکبار
ماه ۹ بارداری : هفته ای یکبار

مراقبتهای دوران بارداری شامل موارد زیر می باشد :

تشکیل پرونده و معاینه کامل خانم باردار از جمله معاینه قلب وریه :

پس از خوشامد گوئی به زن باردار از او خواهش کنید در محل مناسب و راحتی نزدیک شما بنشیند پس از معرفی و آشنائی با او اولین مراقبت را با پر کردن فرم مربوطه انجام دهید .

اندازه گیری و کنترل منظم وزن و فشار خون و اندازه گیری قد :

در اولین مراجعه برای بدست آوردن نمایه توده بدنی زن باردار طبق این فرمول عمل می کنیم : وزن تقسیم بر قد ( به متر ) به توان دو ، که این کار جهت تشخیص مقدار افزایش وزن در طول دوران بارداری انجا م می شود.

با توجه به عدد به دست آمده افزایش وزن زن باردار به شکل زیر می باشد :

نمایه توده بدنی میزان مجاز افزایش وزن :

۱۰تا ۲۰ (لاغر ) ۵/۱۲ تا ۱۸ کیلو گرم
۲۰ تا ۲۵ (طبیعی ) ۵/۱۱ تا ۱۶ کیلو گرم
۲۶ تا ۳۰ (چاق ) ۷ تا ۵/۱۱ کیلو گرم
۳۰ به بالا (خیلی چاق ) کمتر از ۷ کیلو گرم

اندازه گیری قد :

شخص را بدون کفش در مقابل خط کش اندازه گیری قرار داده و یا جلوی متر نصب شده به حالت ایستاده قرار دهید بطوریکه صورتش به طرف شما قرار گیرد و شانه هایش صاف و پشت سرش با خط کش یا متر تماس پیدا کند .
با خط کش کوچک و یا مداد که بر سرش قرار داده اید نمره مقابل را بخوانید .

اندازه گیری ارتفاع رحم وتعیین میزان رشد جنین :

برای این کار زن باردار به پشت دراز کشیده و پاها را به طرف شکم جمع و کمی باز نگه دارد ، در طرف چپ مادر ایستاده و دست راست خود را به آرامی در نقطه ای که فکر می کنید بالاترین حد رحم است بگذارید و با تمام سطح کف دست این کار را انجام دهید.

معمولاّ از ماه سوم به بعد می توان اندازه رحم را کاملاّ از روی شکم به شرح زیر لمس کرد :

در ماه چهارم ،قله رحم در حدود ۴ تا ۵ انگشت بالای ناحیه تناسلی( عانه ) است .
در ماه پنجم، بین ناف و عانه .
در ماه ششم،در ناحیه ناف .
در ماه هفتم ،۳ پهنای انگشت بالای ناف
در ماه هشتم ،۶ پهنای انگشت بالای ناف
در ماه نهم ،زیر استخوان جناغ سینه
در ماه آخر ۳ انگشت پائین تر از جناغ سینه

تعیین وضعیت قرار گرفتن جنین در رحم :

در هفته های آخر بارداری که در حیطه کاری شما نمی باشد .

بررسی وجود علایم خطر در مادر :

گوش دادن به صدای قلب جنین :

برای شنیدن صدای قلب جنین بهتر است مادر به پشت بخوابد و شما با استفاده از گوشی مامائی صدای قلب جنین را به مدت یک دقیقه شمارش نمائید ،صدای قلب جنین در حالت طبیعی ۱۲۰ تا ۱۶۰ بار در دقیقه است .

انجام آزمایشهای مورد نیاز در بارداری
معاینه دهان ودندان و سایر معاینات مورد نیاز
تزریق واکسن کزاز و دیفتری با در نظر گرفتن سابقه واکسیناسیون مادر
آموزش نکات بهداشتی در مورد تغذیه ، استراحت ، بهداشت فردی . علایم خطر و ...
تجویز قرص اسید فولیک ، قرص آهن و مولتی ویتامین با توجه به سن حاملگی.
مشخص نمودن گروههای پر خطر (سن زیر ۲۰ سال ،با لای ۳۵ سال ،بیش از ۳ فرزند و داشتن کودک زیر ۲ سال )

تغییرات بدن مادر باردار :

رحم وافزایش وزن مادر :

رحم که یک کیسه عضلانی ودر حالت عادی به شکل یک گلابی است ، در حاملگی وبا رشد جنین به تدریج بزرگتر می شود تا حدی که جنین ، جفت وکیسه آب را در خود جای می دهد . در پایان سه ماهه اول بارداری ، رحم به اندازه ای بزرگ است که در معاینه ، لبه آن در پایین شکم لمس می شود . به تدریج در سه ماهه دوم با پیشرفت بارداری، قسمت فوقانی رحم در بالای ناف لمس میشود . وزن اغلب خانمها در سه ماهه اول ۱ تا ۵/۱ کیلو گرم ودر سه ماهه دوم ۵/۴ تا ۵کیلو در سه ماهه سوم ۵ تا ۵/۵کیلوگرم اضافه می شود در پایان حاملگی به طور متوسط حدود۸ تا ۱۲ کیلو گرم اضافه وزن خواهد داشت .

طریقه کنترل وزن :

بدون کفش باشد .
مقدار لباس کم باشد .
حتی الا مکان در ساعات معینی از روز وزن گردد .
تعادل ترازو بررسی گرددو عقربه ترازو روی صفر باشد .

پستانها :

در بارداری پستانها به تدریج بزرگ ودردناک شده ، برآمدگی کوچک اطراف نوک پستان برجسته وهاله اطراف آن تیره رنگ می شود وبا رشد غدد شیری ، پستان برای شیردهی آماده می شود . از ماه پنجم به بعد ممکن است مایع زرد و شفافی از پستان خانم باردار ترشح شود ، در این موارد باید فقط با آب ولرم نوک پستانها را شستشو داد .

خلق وخوی :

در اوایل دوران بارداری همراه با شروع تغییرات ناشی از حاملگی ، معمولا تغییراتی در خلق وخوی و احساسات برخی از خانمها دیده می شود که امری طبیعی است در سه ماهه دوم به دلیل احساس حرکات جنین دوره لذت بخشی برای خانمها خواهد بود اما در اواخر حاملگی مادر معمولا بی حوصله وعجول است .

پوست :

در حاملگی خطوط تیره رنگی روی شکم خصوصا از ناحیه ناف به طرف پایین وترکهایی در پوست شکم وگاهی پستان ورانها ظاهر می شود که به علت تغییرات هور مونی بوده و طبیعی است . چرب نگه داشتن این نواحی تا حدی از زیاد شدن ترکهای حاملگی جلوگیری می کند همچنین در بعضی از خانمها ، لکه های قهوه ای رنگ نا منظم در صورت ظاهر می شود که آن را ماسک حاملگی گویند .معمولا بعد از زایمان این لکه ها ناپدید یا بسیار کمرنگ می شوند .

شکایات شایع در دوران بارداری :

تهوع همراه با استفراغ یا بدون آن :

این حالت بخصوص به هنگام صبح ، یکی از اولین نشانه های حاملگی واز عوارض شایع این دوران است که اغلب در اواخر ماه سوم خود به خود بهبود می یابد. برای مقابله با این ناراحتی خوردن یک تکه نان برشته یا بیسکویت قبل از برخاستن از رختخواب ، مصرف غذا به مقدار کم ولی در دفعات زیاد در طول روز ، خودداری از خوردن غذاهای نفاخ ، چرب وپر ادویه توصیه می شود در صورت داشتن استفراغهای شدید ومکرر به پزشک ارجاع شود .

تکرر ادرار :

در ابتدای بارداری معمولا به علت بزرگ شدن رحم وفشار آن بر روی مثانه دفعات ادرار کردن بیشتر می شود . در اواخر بارداری نیز با پایین آمدن سر جنین به داخل لگن وفشار ناشی از آ ن دوباره تکرر ادرار دیده می شود .توصیه می شود خانم باردار از مصرف مایعات قبل از خواب خودداری کند ، ضمنا هرگز ادرار خود را نگه ندارد زیرا این کار باعث مشکلات ادراری می شود . در صورتی که تکرر ادرار همراه با سوزش ودرد زیر شکم باشد نشانه عفونت ادراری است وباید به پزشک مراجعه کرد .

خستگی وخواب آلودگی :

در اوایل حاملگی بیشتر زنان احساس خستگی و خواب آلودگی می کنند . معمولا این حالت بعد از ماه چهارم بر طرف می شود . استراحت بیشتر و تغذیه صحیح در این مواقع لازم است .

یبوست :

بسیاری از خانمها که در حالت عادی اجابت مزاج طبیعی دارند ممکن است به علت تغییرات هورمونی وکند شدن حرکات روده وکاهش فعالیت جسمی در حاملگی دچار یبوست شوند . مصرف زیاد مایعات در طول روز ( حدود ۶ لیوان در روز ) استفاده از میوه وسبزیجات تازه ، مصرف غذاهای حاوی فیبر زیاد مثل نان سبوس دار وعادت به اجابت مزاج در ساعات معینی از روز در جلوگیری از این حالت موثر است .مصرف ملین توصیه نمی شود .

تنگی نفس :

به علت بزرگ شدن رحم وافزایش فشار آن به قسمت پایین ریه ها ونیز اثرات هورمونهای مربوط به بارداری ، ممکن است مختصری احساس تنگی نفس و تند شدن تنفس ایجاد شود . گذاشتن چند بالش زیر سر و شانه ها و قرار گرفتن به حالت نیمه نشسته و اجتناب از پر خوری در کاهش تنگی نفس به هنگام خوابیدن کمک می کند . در صورت پیشرفت این حالت حتما باید با پزشک یا ماما مشورت شود . در ماه آخر بارداری ، زمانی که سر جنین در داخل لگن قرار می گیرد ، نفس کشیدن برای مادر راحت تر می شود .

زیاد شدن ترشحات مهبل :

در طول حاملگی ترشحات واژن افزایش می یابد که این ترشحات سفید یا بی رنگ ، غلیظ و بدون بو است .در این موارد لازم است ناحیه تناسلی خشک نگه داشته شده و بهداشت رعایت شود . در صورتی که رنگ ترشحات زرد یا مایل به سبز شده با خارش ، سوزش ویا بوی بد همراه باشد باید به پزشک یا ماما مراجعه شود .

گرفتگی عضلات پا :

از نیمه دوم بارداری به علت بزرگی رحم و فشار روی اعصاب ، گرفتگی عضلات پاها شایع است گرم نگه داشتن وماساژ عضلات ، باعث کم شدن گرفتگی عضلات وکاهش درد می شود . چنانچه با این اقدامات گرفتگی عضلات رفع نشد ، ممکن است علت آن ،‌اختلال کلسیم باشد . در این صورت بهتر است با پزشک مشورت شود .

کمر درد و پشت درد :

در برخی خانمها بزرگ شدن رحم باعث انحراف مهره های کمر به سمت جلو شده ودرد پشت وکمر ایجاد میکند . استراحت وپوشیدن کفش پاشنه کوتاه ، استفاده از کمر بند مخصوص حاملگی ، انجام حرکات ورزشی مناسب وگرم نگه داشتن این قسمتها در کاهش درد مؤثر است .توصیه می شود این مادران بر روی تشکهای سفت بخوابند .

واریس :

در حاملگی گاهی به علت افزایش وزن بدن ، سنگینی رحم وفشار آن به رگهای بزرگ در لگن وسیاهرگهای پشت ران وساق پا ، جریان خون مختل شده وواریس ایجاد می شود .در این حالت عروق پا متورم ودردناک است درد وناراحتی ناشی از واریس را میتوان با استراحت ونگه داشتن پاها( ساق وران ) در سطحی بالاتر از سطح بدن ، کم کرد .مادر باید دراز کشیده وپاهای خود را روی صندلی یا چند بالش قرار دهد واز ایستادن یا نشستن به مدت طولانی خودداری کند .پوشیدن جورابهای مخصوص با مشورت پزشک با ماما نیز در این موارد توصیه می شود .

درد کشاله ران :

با بزرگ شدن رحم ممکن است خانم باردار ، دردهای مبهمی را در کشاله ران احساس کند . اغلب این دردها با اسنراحت رفع می شود .
اگر این گونه دردها مداوم شد باید به پزشک یا سایر کارکنان بهداشتی مراجعه شود .

بی خوابی :

با افزایش ماههای حاملگی به علت بزرگ شدن شکم ، حرکات جنین ، درد پشت ، کمر درد وتنگی نفس به تدریج خوابیدن برای مادر مشکل میشود . نوشیدن یک لیوان شیر گرم قبل از رفتن به بستر ،گذاشتن کیسه آب گرم و نخوردن غذاهای سنگین در رفع بیخوابی مؤثر است . از نیمه دوم بارداری بزرگی رحم و فشار آن به رگهای خونی باعث اختلال در رسیدن خون به جفت ، جنین و بعضی اندامهای زن باردار میشود .برای خونسازی بهتر ، زن باردار باید از خوابیدن به پشت خودداری کرده وبه پهلو بخوابد .

سوزش سر دل :

یکی از شکایات شایع زنان حامله میباشد که معمولا در اثر برگشت محتویات معده به مری بوجود می آید . در اکثر خانمهای باردار این حالت خفیف است با مصر ف غذا با حجم کمتر ودر وعده های بیشتر ، حذف غذاهای دیر هضم ،چرب ، سرخ کرده و پر ادویه از رژیم غذائی و خودداری از تند خوردن غذا بهبود مییابد. بهتر است مصرف شکلات ، قهوه ، چای و سایر نوشیدنیهای حاوی کافئین محدود شود . در صورتی که با رعایت این موارد باز هم سوزش سر دل ادامه داشت به کارکنان بهداشتی مراجعه شود .

خارش :

از نیمه دوم بارداری به بعد به علل مختلف از جمله بزرگ شدن رحم ، به تدریج عضلات و پوست شکم کشیده می شود . در این حالت بعضی از خانمها از خارش پوست شکم وگاهی سایر نواحی بدن شکایت دارند . پوشیدن لباسهای گشاد وآزاد ، حمام کردن با آب ولرم و استفاده کمتر از صابون در محل خارش ، همچنین مالیدن محلولهای نرم کننده برای کاهش خارش مفید است . خاراندن پوست سبب خارش بیشتر میشود بنابر این بهتر است از این کار خودداری ودر صورت شدید بودن خارش ویا ایجاد ضایعات پوستی در ناحیه خارش به پزشک یا ماما مراجعه شود .

احساس ضعف وسستی :

به علت تغییرات هورمونی ناشی از حاملگی ممکن است مادر احساس ضعف وبی حالی کند . در این موارد استفاده از هوای تازه و محیط آرام ودور از ازدحام ، تنفس عمیق ، انجام حرکات ورزشی سبک ، خودداری از تغییر وضعیت ناگهانی مثلاّ از حالت نشسته به حالت ایستاده یا حالت خوابیده به نشسته توصیه می شود .

ویار :

بعضی از زنان در بارداری به مواد خاصی در اطراف خود حساس می شوند ، مثلاّ از برخی بوها یا غذاها شدیداّ ناراحت میشوند ، یا بر عکس به خوردن برخی مواد تمایل پیدا می کنند . ویار غذایی شدید ترین نوع ویار در حاملگی است . گاهی تمایلات ناجوری در خانمهای باردار دیده میشود . مانند خاک خوری ،خوردن برفک یخچال وسایر مواد مضر . لازم است این افراد ضمن خودداری از این کار ، با پزشک یا ماما مشورت کنند . زیرا ممکن است این حالت به علت کمبود ماده خاصی در بدن باشد .

ادامه ی مقاله در پست بعدی

منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب

e_h_s_a_n

کاربر

ارسالها: 3620

#30 Posted: 12 Nov 2011 23:06

مرجع کامل مراقبت های دوران بارداری (۲)
علائم خطر بارداری :

خونریزی یا هر گونه لکه بینی
کاهش حرکات جنین در نیمه دوم بارداری ( بخصوص ماههای آخر )
آبریزش
سردرد مداوم
تاری دید و سر گیجه
تب ولرز
ورم صورت ودستها
استفراغهای شدید و مداوم ویا خونی
درد زیر شکم یا درد مشابه درد قاعدگی ویا درد پهلوها
افزایش ناگهانی وزن ( ۱ کیلو گرم در هفته یا بیشتر )
سوزش ادرار
زردی
ضایعات پوستی مانند ضایعات آبله مرغان ، سرخجه و...

نکته مهم :

خونریزی در نیمه اول حاملگی بخصوص سه ماهه اول اغلب از علائم سقط یا حاملگی خارج رحم ویا بچه خوره ( مول ) است . این حالت در نیمه دوم حاملگی به ویژه سه ماهه سوم علامت جدا شدن زودتر از موعد جفت از دیواره رحم ویا پائین قرار گرفتن جفت در رحم است که همه این موارد برا ی مادر و جنین خطر آ‌فرین می باشد .

مراقبتهای بهداشتی در بارداری :

تغذیه :

همانطوریکه اشاره شد در دوران بارداری جنین کاملاّ وابسته به مادر است و مواد غذائی که مادر مصرف می کند از راه جفت به جنین می رسد . بنابر این تغذیه مناسب مادر باردار علاوه بر تامین سلامت خودش ، در سلامت جنین و نوزاد آینده هم نقش مهمی دارد . غذای روزانه خانم باردار باید دارای همه گروههای غذائی باشد چون استفاده از یک گروه غذائی ، همه مواد لازم را تامین نمی کند .

گروههای غذائی عبارتند :

گروه نان و غلات :

مواد غذائی این گروه منبع خوبی برای تولید انرژی است . از قبیل انواع نان مخصوصاّنان سبوس دار مانند نان سنگگ ، برنج، ماکارونی ،جو ، گندم وذرت .

گوشت ،حبوبات ، تخم مرغ و مغزها :

این گروه غذائی پروتئین وآهن بدن را تاّمین می کنند و مواد غذائی موجود در این دسته برای خونسازی ، تکامل سیستم عصبی و رشد جنین لازمند . مانند انواع گوشت قرمز ، مرغ ، ماهی ، تخم مرغ و انواع مغزها ( گردو ، بادام ، پسته و ...) انواع حبوبات به منظور جلوگیری از سرایت بیماریهای انگلی حتماّ باید گوشت کاملاّ پخته شود. ضمناّ مخلوط غلات و حبوبات مانند عدس پلو و لوبیا پلو ، منبع خوبی از پروتئین برای مادر باردار است .

شیر و فرآورده های آن مانند پنیر ،‌ماست کشک :

مصرف این مواد هم کلیسم بدن را تاّمین میکند وهم برای استخوان بندی جنین و شکل گیری و استحکام دندانهای او در آینده ضروری است . علاوه بر کلسیم این گروه دارای مواد مغذی دیگری مثل فسفر انواع ویتامینهای آ و ب بوده و منبع تاّ مین پروتئین نیز میباشد .

سبزیها ومیوه ها :

این گروه شامل انواع سبزیها مثل کاهو ،هویج ، گوجه فرنگی ،سیب زمینی ، جعفری و انواع میوه های تازه وخشک است که شامل ویتامینهای مورد نیاز بدن بخصوص ویتامین آ و ویتامین ث و مقداری آهن هستند . برای تامین ویتامین ث لازم است سبزیجات و میوه جات بصورت تازه مصرف شود زیرا طبخ این مواد ویتامین ث را از بین می برد . در مورد مصرف سیب زمینی توصیه می شود ابتدا کاملا ّتمیز شسته شده و با پوست پخته شود . با توجه به آ نچه گفته شد ، مصرف مقدار کافی مواد غذائی حاوی کلسیم ، پروتئین ، ویتامین ث و همچنین اسید فولیک در دوران بارداری سلامت مادر و جنین را تاّ مین می کند . اسید فولیک ماده ای است که مصرف آن بخصوص در سه ماهه اول بارداری برای رشد سیستم عصبی جنین لازم است . سبزیجاتی مثل گل کلم و اسفناج منبع خوبی برای اسید فولیک میباشد .

روابط زناشوئی :

تمایل جنسی زنان باردار در مراحل مختلف حاملگی تغییر می کند . احساس لذت بیشتر ویا حتی تنفر از داشتن نزدیکی در بارداری کاملاّ طبیعی است . تمایلات جنسی مردان هم ممکن است تغییر کند . در یک حاملگی سالم ، نزدیکی تا قبل از ماه آخر ضرری ندارد . مشروط به اینکه راحتی زن رعایت شده و وضعیت قرار گرفتن بدن او طوری باشد که به شکم وی فشار وارد نشود

نکته مهم :

خانمهائی که در حاملگی های قبلی خود سابقه سقط ، خونریزی ، پارگی کیسه آب و زایمان زودرس دارند ، باید از نزدیکی در سه ماه اول و آخر بارداری خودداری کنند .

بهداشت دهان ودندان :

با توجه به اهمیت مراقبت از دندانها در حاملگی ، زن باردار بهتر است در طول بارداری حداقل یکبار توسط دندانپزشک معاینه شود . حداقل یکبار مسواک زدن در روز ( قبل از خواب )ضروری است . با پیشرفت حاملگی به علت افزایش ترشح هورمونها ممکن است لثه ها متورم و پر خون شده و خونریزی از لثه ها پیش آید ، اگر خونریزی زیاد شده و بیش از چند روز ادامه یابد لازم است با دندانپزشک مشورت شود .

بهداشت روان :

آرامش مادر از مسائلی است که امروز بسیار مورد توجه قرار دارد . ثابت شده است که اضطراب و هیجانات زن حامله بر سلامت جنین تاّثیر می گذارد . آرامش روانی مادر بخصوص نزدیک زایمان اهمیت زیادی دارد .

مصرف دارو :

اکثر دارو ها میتوانند از جفت عبور کرده و به جنین رسیده و اثرات زیانبار ی برای جنین ونوزاد ایجاد کنند . از آنجائی که بیشترین اثرات سوء داروها و مواد مضر در سه ماهه اول حاملگی است لذا در این مدت باید از مصرف دارو بدون تجویز پزشک ، همچنین از کشیدن سیگار یا تنفس در فضای آلوده به دود سیگار وهمچنین انجام هر نوع عکسبرداری پزشکی بدون اجازه پزشک خودداری شود .

ورزش :

بهترین ورزش در بارداری ، پیاده روی در هوای آزاد است . خانم باردار می تواند حدود نیم ساعت در روز و حداقل سه بار در هفته پیاده روی کند . راه رفتن باعث تقویت عضلات شکم شده ودر ماه های آخر به راحت انجام شدن زایمان کمک میکند .انجام تمرینات بسیار ساده در بارداری ضمن حفظ اندام مادر در کاهش انقباض عضلات لگن وران و کاهش کمر درد و درد پشت مؤثر بوده و مادر را از نظر جسمی و رو حی برای زایمان آماده می کند .

نکته مهم :

از انجام ورزشهای سنگین و حرکاتی که احتمال ضربه به شکم وجود دارد ، اجتناب کرده و چنانچه دچار تپش قلب شدید شده و عرق کردید ورزش را متوقف کنید .

اجتناب از تماس با افراد بیمار :

ابتلاء مادر باردار به برخی بیماریهای عفونی مثل سرخجه عوارض متعددی در جنین ایجاد می کند . لذا زنان باردار باید از تماس با افراد مبتلا به بیماریهای عفونی مثل سرخجه ، هپاتیت و ‌آبله مرغان دوری کنید .تزریق واکسن بیماریهائی مثل سرخجه و هپاتیت به زنان قبل از بارداری ، از ابتلاء آنان به این بیماریها در دوران بارداری جلوگیری می کند . در صورتی که خانم باردار با افراد مبتلا به این بیماریها تماس داشته و قبلاّ بر علیه آن ایمن نشده باشد ، حتماّ باید با پزشک مشورت کند .

تغییرات بدن مادر پس از زایمان :

رحم :

پس از زایمان رحم کم کم به حالت اولیه خود برگشته و اندازه آن به سرعت کوچک تر می شود . پوشش ضخیمی که در دیواره رحم برای لانه گزینی جنین تشکیل شده بود ابتدا به شکل ترشحات خونی و سپس ترشح قهوه ای رنگ و پس از حدود ۱۰ روز به صورت ترشحات زرد یا سفید رنگ ازمهبل خارج میشود . البته ممکن است در برخی خانمها خونریزی در حد لکه بینی ، حتی تا حدود ۴۰ روز پس از زایمان نیز ادامه یابد . در این موارد برای اطمینان بیشتر می توان با پزشک یا ماما مشورت کرد . در اکثر مادرانی که کودک خودرا شیر میدهند به مدت ۵ تا ۶ ماه بعد از زایمان و گاهی تا زمانی که تغذیه کودک با شیر مادر ادامه دارد ، قاعدگی اتفاق نمی افتد . ولی در زنانی که کودک خود را از پستان شیر نمی دهند ، معمولاّ قاعدگی حدود ۴تا ۸ هفته بعد از زایمان اتفاق می افتد . گاه اولین قاعدگی غیر عادی و توام با خونریزی زیاد و خروج لخته است و نباید موجب نگرانی شود ، ولی در صورت ادامه این وضعیت باید به پزشک مراجعه شود .

پستان :

در روزهای اول بعد از زایمان آغوز که حاوی پروتئین بیشتر و مواد ایمن سازی مشابه واکسن است در پستانها تولید و ترشح آن تا ۵ روز ادامه یافته و سپس به شیر تبدیل می شود . تغذیه نوزاد با آ غوز در روز های اول پس از تولد بسیار مفید و ضروری است . مقدار شیر در افراد مختلف ،متفاوت بوده و بستگی به دفعات شیردهی ، رژیم غذائی و حالات روحی مادر دارد .

اندوه پس از زایمان :

برخی از مادران در روزهای اول پس از زایمان احساس اندوه و غم بی دلیل می کنند که معمولاّ زود گذر است و در افراد مختلف ، شدت آن متفاوت می باشد . چنانچه این حالت طولانی و مداوم شود ، مشورت با پزشک لازم است .

علائم خطر پس از زایمان :

تب ولرز
خونریزی بیش از میزان قاعدگی در هر زمان ویا ادامه خونریزی بیشتر از حد لکه بینی بعد از ده روز
درد وورم ناحیه بخیه ها
هر گونه درد ، قرمزی و تورم پستانها
لمس توده یا درد و تورم و خروج ترشحات چرکی از محل بخیه ها
خروج ترشحات چرکی و بد بو از مهبل
درد زیر دل یا درد ساق پا
بی اختیاری دفع ادرار و مدفوع ، درد یا سوزش هنگام ادرار کردن و تکرر ادرار
افسردگی شدید
سر گیجه و رنگ پریدگی

مراقبتهای پس از زایمان :

مراقبت از نوک پستان :

بعد از زایمان تغذیه نوزاد با شیر مادر بسیار اهمیت دارد . زیرا شیر مادر علاوه بر مزایای زیادی که دارد ، احتیاجات تغذیه ای نوزاد را در ۴ تا ۶ ماه اول زندگی بر طرف می کند . برای تغذیه نوزاد با شیر مادر ، لازم است مراقبت مناسب از پستان مادر به عمل آید . بدین منظور خانم شیرده باید نوک پستانها را کاملاّ تمیز نگه دارد . البته شستن نوک پستان در هر بار تغذیه نوزاد و همچنین استفاده از صابون توصیه نمی شود . فقط کافی است خانمهای شیرده پستانهای خود را یک بار در روز شسته و اجازه دهند تا در معرض هوا خشک شود .در بعضی مادران شیرده به دلیل وضعیت نادرست شیردهی ودر حالتی که شیر خوار به قدر کافی از هاله پستان را در دهان قرار نداده و فقط نوک پستان را میمکد . نوک پستان زخم میشود . مادر میتواند برای کمک به بهبود زخم یا شقاق نوک پستان ، بعد از تغذیه نوزاد یک قطره از شیر خود را روی نوک و هاله پستان قرار دهد. در این مواقع بهتر است مادر به شیردهی ادامه داده ودر صورت نیاز به پزشک یا ماما مراجعه نماید. استفاده از صابون ، کرمها و محلول های داروئی و شستشوی زیاد پستان توصیه نمی شود،زیرا احتمال آسیب را بیشتر میکند .

در روزهای اول بعد از زایمان که شیر در پستانها ترشح می شود ، پستانها پرشیر ، بزرگ ، سفت و احتمالاّ درد ناک میشود . در این حالت نوزاد نمی تواند نوک پستان و هاله ان را در دهان خود قرار داده و به اندازه کافی شیر بخورد ، در نتیجه پستانها کاملاّ تخلیه نمی شود . در چنین مواردی تخلیه شیر از پستان باعث نرم شدن آن میشود . بهترین اقدام مکیدن قوی شیر خوار است . بدین منظور مادر باید ابتدا با یک حوله تمیز و گرم پستان خود را کمپرس کند یا دوش آب گرم بگیرد و پس از ماساژ ملایم پستان ، نوزاد خود را تغذیه نماید . اگر نوزاد قادر به مکیدن نباشد ، مادر میتواند شیر خود را دوشیده وبا فنجان و قاشق به شیر خوار بخوراند .

گاهی با ورود میکروب به مجاری شیر ، پستان دچار عفونت میشود . در اینگونه موارد قسمتی از پستان فوق العاده درد ناک ، متورم وقرمز شده که آن را ماستیت گویند . این حالت در مراحل پیشرفته منجر به آبسه پستان میشود . در ماستیت نیز مهم ترین مساله تخلیه شیر از پستان است . برای اینکه مادر کمتر احساس درد کند ، بهتر است شیردهی را از پستان سالم شروع نماید .اگر مادر مایل به شیردهی از پستان مبتلا نیست ، توصیه می شود شیر را دوشیده و با فنجان به نوزاد بدهد .

نزدیکی بعد از زایمان :

در این دوران بسیاری از مادران به علت درد ناشی از بخیه ، تمایل به نزدیکی ندارند . تا زمانی که خونریزی ادامه دارد وبخیه ها کاملاّ ترمیم نشده ،‌داشتن نزدیکی صلاح نیست . معمولاّ بهبود محل بخیه های ناحیه تناسلی حدود ۲۰ روز طول می کشد . توصیه می شود تا زمانی که مادر احساس راحتی نکرده و تمایل به نزدیکی ندارد ، از آن بپرهیزد .

یبوست :

اغلب خانمها در روزهای اول بعد از زایمان معمولاّ دچار یبوست می شوند . به محض شروع فعالیت روزانه این حالت از بین میرود . رژیم غذائی مناسب و مصرف مواد غذائی دارای فیبر مثل سبزیجات و میوه به رفع یبوست کمک می کند .

درد های پس از زایمان :

به علت انقباض رحم برای خروج لخته های خون باقیمانده ، گاهی در روزهای اول پس از زایمان ، درد هائی شبیه درد قاعدگی وجود دارد که به پس درد موسوم است . این درد با شیر دهی بیشتر می شود که علت آن ، وجود هورمونی است که در شیردهی ترشح شده وباعث انقباض رحم می گردد . اگر درد شدید ومداوم شده همراه با تب یا خونریزی باشد سریعاّ باید به پزشک مراجعه شود .

تنظیم خانواده :

فاصله کمتر از سه سال بین زایمانها ، حاملگی چهارم و بیشتر ،حاملگی زیر۲۰ سال و بالای ۳۵ سال هم سلامت مادر را به خطر می اندازد و هم برای سلامت جنین و نوزاد آینده خطر ساز است . یکی از مؤ ثرترین راههای کاهش خطرات ناشی از این گونه حاملگیها استفاده از خدمات تنظیم خانواده است ودر این مورد زن وشوهر هر دو مسئول هستند . بنابراین لازم است آنها یک روش مناسب پیشگیری از بارداری را انتخاب و به موقع استفاده کنند . (‌مادرانی که فقط با شیر خود نوزادشان را تغذیه می کنند ۴۰ روز پس از زایمان ومادرانی که اصلاّ شیر خود را به نوزاد نمیدهند یا از شیر کمکی استفاده میکنند ، ۲۰ روز پس از زایمان استفاده از روش پیشگیری را آغاز نمایند .

پایان مقاله

منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب

صفحه 3 از 6: « پیشین 1 2 3 4 5 6 پسین »

Sexology - سکسولوژی /

Pregnancy | بارداری و حاملگی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا