روشن فكر كیست؟؟؟؟ - صفحه 4

ارسالها: 127

#31 Posted: 19 Jan 2013 00:16

روشنفکر کسی هست که مخاطب خودش رو فریب ندهد و سعی نکنه او را برده فکری تفکرات خودش بکنه بلکه فقط نظر خودش رو بگه و به مخاطبش مجال اینو بده که تفکر کنه و تصمیم بگیره نه اینکه او برای مخاطبش تعیین تکلیف کنه.

صداقت در مقابل سیاست دیگران ، سادگی ست
و سیاست در مقابل صداقت دیگران ، خیانت . . .

ویرایش شده توسط: samaneh

sina0076

کاربر

ارسالها: 122

#32 Posted: 4 Mar 2013 02:38

به کسی میگن روشن فکر که به یه موضوع از همه ابعاد نگاه میکنه و منطقی عمل میکنه.

SHERL0CK

کاربر

ارسالها: 91

#33 Posted: 5 Mar 2013 01:13

روشنفكر كسیه كه نگويد فقط من روشنفكرم.

ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺪﻓﺶ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ
ﻫﺪﻓﺶ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻗﻄﻌﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻮﺑﯽ ﺍﺳﺖ

سودای حجر ندارم
از تولد مهاجرم

ویرایش شده توسط: SHERL0CK

miss_maloosak

کاربر

ارسالها: 119

#34 Posted: 5 Mar 2013 01:39

به آدم منطقی میگن روشن فکر !
دیدش باز باشه !

گــ ــول ظـــاهــــــــر منــ ــو نــخــــورینــــ ...
مـــن بـــاطــــ ــــنـم خــیلــی دیــوثـــــ ــتــره

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#35 Posted: 27 May 2013 13:52

روشنفکر کسی است که درد اجتماع دارد. به تحولات آن حساس است. از این که «قدرت» به ساحت خصوصی افراد تجاوز کند؛ نگران است. مقولۀ «آزادی» را فوق العاده دوست دارد و می خواهد آن را تحت هر شرایطی حفظ نماید. البته آزادی که وی به آن معتقد است ؛ آزادی عقلانی است نه بی بند وباری. او نمی خواهد افراد اجتماع به بهانۀ یک رنگی زیر چرخ قدرت سیاسی له شوند. روشنفکر متعهد پیش از هر چیز «خود نقّاد» (self-critic) است. به عبارتی پیش از این که جامعه و افراد را نقد کند، اول خود را نقد می کند زیرا هر کاری از خود شخص شروع می شود. وقتی که بنای یک ساختمان درست و محکم برداشته شود، بقیۀ بنا آسانتر درست می شود. او ابتدا هدف و جهت و موقعیت خود را مشخص کرده و بعداً آنها رابه دیگران نشان می دهد به عبارتی اول با حود کنار آمده و بعد با دیگران کنار می آید. روشنفکر واقعی برج عاج نشین نیست. نمی خواهد از بالا به افراد نگاه کرده و آنها را ریز و کوچک و خود را بزرگ تصور نماید و نمی خواهد زانوی انزوا در بغل گرفته و دور از بطن اجتماع مشغول سیر و سلوک باشد. او در جامعه همراه مردم و برای مردم زندگی می کند مثل شمعی است که توسط پروانه ها احاطه می شود. روشنفکر ناقد قدرت است. منتها نقدی سازنده و به دور از اغراض. او ممکن است در دو جبهه بجنگد و از دو طرف موردتهاجم قرار گیرد: اول، از جانب قدرت سیاسی؛ به علت انتقادی که به عملکرد حکومت دارد و دوم، از جانب عوام؛ به این سبب که وی افق های دور دست را می نگرد و عوام فاقد این بصیرت بوده و درتنگنای ذهن خود به سر می برند. روشنفکر از جانب حکومت نان نمی خورد و از چاپلوسی و تملق قدرت متنفر است و نمی خواهد افکار و اندیشه و احساسش تحت الشعاع امور پست دنیوی قرار گیرد. حکومت های استبدادی ، روشنفکر را دشمن شمارۀ یک خود می پندارند. چون از نظر این حکومت ها ، روشنفکران با تنویر افکار مردم ، آنان را به حقوق خود آشنا می سازند و ملتی که به حقوق خود آگاه باشد تن به ذلّت نمی دهد. روشنفکر به کم رنگ شدن «ارزش» ها تأسف می خورد و سعی دارد ، آبشخور آن را مورد شناسایی قرار دهد. از اینکه ارزش ها و عرف جامعه، مورد مضحکه و تمسخر عده ای قرار می گیرد در رنج و عذاب است. از آن سوی، او با افکار متعصب و دگم جامعه که میراث گذشتگان بوده و جلوی پویایی اجتماع رامی گیرد در تقابل است. وی از این که دغدغۀ معیشت فکر مردم را اشغال ساخته واز امور دیگر غافل، آه حسرت می کشد. روشنفکر با افکار نوین خود، فرهنگ مردۀ یک ملت را که در اثر جهالت و دگم پژمرده شده است؛ آبیاری می کند و جان دوباره به آن می دهد. او هیچ وقت طرفدار «وضع موجود» نیست و مانند رودخانۀ خروشانی در جریان است. زیرا می داند که فکر و اندیشه نیز اگر مثل آب در یک جا قرار بگیرد، گندیده شده و خاصیت حیات بخش خود را از دست می دهد. وی در تب وتاب «شدن» است و «بودن» را دوست ندارد. روشنفکر در هیچ قالبی نمی گنجد ،چون وجود خود را سیّال و شناور می داند و خود را فراتر از قالب کلیشه ای تصور می کند. با این که جسمش در گیر و دار این جهانی است ولی افکارش آسمانی می باشد. او نگاه «تک بعدی» به رویداد های جامعه و افراد ندارد و هیچ وقت آنها را سفیدِ سفید و یا سیاهِ سیاه نمی بیند و سعی ندارد افراد را به عرش یا فرش رساند بلکه نگاه او «سیاه و سفید» می باشد. وی شدیداّ «عدالت جو» است و می خواهد مواهب طبیعت به همه کس برسد و از این که عده ای از افراد از زور سیری خوابشان نمی گیرد و بالعکس عده ای از گرسنگی ، واقعاً مغموم است زیرا بر این عقیده است که همۀ انسانها برابر آفریده شده اند و این نظام فاسد جامعه است که یکی را به «اوج» رسانیده و دیگری را به «حضیض». روشنفکر عاشق قدرت نیست چون به ابعاد آن آشناست و می داند که قدرت علاوه بر این که به کسی رحم نمی کند، از دیدگاه فرمانده و فرمانبر به قضایا می نگرد و فرد صاحب قدرت در معرض فساد است.در نهایت روشنفکر «انسان» است و شامل تمام محدودیت ها وخطا های انسان. امّا سعی دارد از خطا هایش عبرت بگیرد، چون که عزم «تکامل» دارد.

bamdad_2014

کاربر

ارسالها: 2546

#36 Posted: 3 Jun 2013 05:06

درود

برخی از نظرات دوستان واقعا شگفت زده ام کرد،بسیار شیوا با بیانی واضح این واژه رو باز کردند،بودن در کنار این عزیزان و از نظراتشون استفاده کردن واسه من یکی که مایه مباهاته