ارسالها: 3502
#21
Posted: 7 Apr 2011 06:59
مارتینی سیب
این مارتینی برای یک سرو است. قبل از تهیه مارتینی سیب مواد زیر را تهیه نمائید.
مواد لازم برای تزئین لبه گیلاس:
یکسوم قاشق چایخوری دارچین کاملا سائیده
یک قاشق غذا خوری پودر قند
پودر قند و دارچین سائیده را در کیسه پلاستیک کوچک ریخته و هم بزنید تا کاملا مخلوط شوند.
شیره سیب کارامل شده:
آب سیب معطر تازه نصف لیوان
شکر سه قاشق غذاخوری
در قابلمه کوچکی شکر را ریخته و روی شعله ملایم قرار دهید. شکر شروع به ذوب شدن نموده و بگذارید قدری رنگ طلایی پیدا کند. آب سیب را اضافه کرده و بگذارید آنقدر ملایم بجوشد تا دو سوم آب سیب بخار شود. حرارت را قطع نموده و بگذارید خنک شود.
مواد لازم برای مارتینی:
یک پیک شراب سیب
دو پیک ودکا
یک قاشق غذا خوری شیره سیب کارامل شده
2 قطره عصاره طبیعی وانیل (عصاره شیمیایی استفاده نکنید)
قبلا و بمدت 2 ساعت ودکا را در فریزر و شراب را در یخچال بگذارید.
پودر قند و دارچین را در بشقاب نسبتا پهنی ریخته و آنرا کاملا صاف و هموار کند که سطح آن مساوی و بیک اندازه روی بشقاب پهن شود.
شیره سیب کارامل شده را در بشقاب دیگری ریخته و روی سطح صافی بگذارید تا بیک اندازه پخش شود.
گیلاس مارتینی کاملا خشک را وارونه کرده و لبه آنرا داخل شیره سیب کنید و به آرامی آنرا بردارید و همانطور داخل بشقاب حاوی شکر و دارچین کنید. لیوان را به حالت عادی باز گردانده و بگذارید در هوای آزاد بماند.
یک قاشق از شیره سیب کارامل شده را با ودکا و شراب و یک قاشق چایخوری از پودر قند و دارچین و وانیل را با دو قالب یخ خورد شده در همزن کوکتل ریخته و محکم و بشدت تکان دهید.
به آرامی در گیلاس لبه تزئین شده بریزید و سرو کنید.
#جاوید_شاه👑
مرگ بر ۳ فاسد : ملا چپی مجاهد(+پسمانده های ۵۷؛نایاک؛مصومه قمی؛حامد مجاهدیون؛مهتدی کهنه تروریست تجزیه طلب و شرکا)
ارسالها: 3502
#22
Posted: 7 Apr 2011 07:00
عرق خیار
این مشروب را سالهای پیش با راهنمایی یکی از دوستان قدیمی در شیراز تهیه کردم. البته نام آن نباید کسی را گول بزند که در این مشروب اصلا از خیار استفاده نشده بلکه از گیاهی بسیار معروفی استفاده شده که پس از تهیه و در نهایت کار طعم و بوی ملایم خیار را دارد. این گیاه گاو زبان نامیده میشود.
موارد استفاده پزشکی فراوانی دارد و از جمله این مشروب در اروپا بعنوان داروئی برای معالجه برونشیت و تمیز کردن ریه کسانی که در معادن زغال سنگ کار میکردند و همچنین تنظیم دوران قاعدگی بانوان و داروی عرق آور مصرف میشد. در ایران از آن نوشابه مفرحی تهیه میشود که آنرا عرق گاوزبان مینامیم و همچنین با دم کردن گل آن نوعی چای تهیه میشود که طعم بسیار مطبوعی دارد. این گیاه بصورت وحشی در خاورمیانه میروید و زادگاه اصلی آن سوریه است. در اغلب نقاط دنیا انواع آن یافت شده و در اروپا آنرا برای مصارف خوراکی (سالاد و سس) و مصارف داروئی کاشت و برداشت میکنند. باید توجه داشت که برگ آن دارای مواد روغنی نیست ولی گل آن دارای مقدار زیادی اسیدهای آمینه چرب میباشد. (gamma-linolenic acid )
پیشنهاد میکنم برای اولین تهیه این مشروب مقداری بیش از یک شیشه تهیه نکنید و اگر طعم و دهان مزه آنرا دوست داشتید به یک نسبت مقدار آنرا افزایش دهید.
در این دستورالعمل قدیمی از دو قسمت مختلف این گیاه تهیه شده اگر فقط با برگ آن تهیه شود رنگ تولید نهایی سبز روشن و اگر با گل آن تهیه شود ، لیکور به رنگ آبی بسیار زیبایی در خواهد آمد و قابل تذکر است گل گاوزبان از گیاهان آبی رنگ نادری است که دارای سمیت نیست.
برای تهیه یک شیشه عرق خیار از برگ گاوزبان:
مواد لازم:
عرق دو آتشه (55%) یک شیشه 750 سی سی
برگ گیاه تازه گاوزبان 100 گرم
شیره شکر 2 قاشق غذاخوری
ابزار:
شیشه 2 لیتری دهان گشاد
جوراب نایلون زنانه
قیف
طرز تهیه:
ابتدا برگ گاوزبان را تمیز شسته و بگذارید آب آن خشک شود.
برگ را درون شیشه دهان گشاد ریخته و شیره شکر و عرق دوآتشه را اضافه کرده ، درب آنرا محکم کنید و در جای خنک و تاریک بمدت سه ماه نگهداری کنید.
هفته ای یکبار آنرا تکان مختصری بدهید.
پس از سه ماه اگر رنگ لیکور را پسندیدید آنرا با کمک قیف و جوراب نایلون زنانه صاف کنید و به شیشه کوچکتری منتقل کنید ولی اگر از رنگ سبز آن راضی نبودید بگذارید تا 4 هفته دیگر در همان شیشه بزرگ باقی بماند.
اگر مایلید از گل گاوزبان استفاده کنید فقط بجای برگ گاوزبان از گل گاوزبان استفاده کنید. مراحل تهیه آن نیز با برگ گاوزبان تفاوتی ندارد ولی رنگ لیکور آبی رنگ میشود.
از هر دو رنگ زیبا و طعم مفرح این لیکور برای تهیه کوکتل های مختلف استفاده میشود.
استفاده از برگ یا گل خشک شده ، حالت طبیعی رنگ وطعم را ایجاد نمیکند ولی اگر امکان تهیه گیاه تازه نبود میتوان از 35 گرم برگ یا گل در 750 سی سی مشروب 55% استفاده نمود.
#جاوید_شاه👑
مرگ بر ۳ فاسد : ملا چپی مجاهد(+پسمانده های ۵۷؛نایاک؛مصومه قمی؛حامد مجاهدیون؛مهتدی کهنه تروریست تجزیه طلب و شرکا)
ارسالها: 3502
#23
Posted: 7 Apr 2011 07:08
واس
میتوان آنرا آبجوي بومي كشور روسيه است. همانقدر كه آبجو (Beer) در كشورهاي ديگر رايج است، واس (Kvas) در روسيه ، بلغارستان ، لیتوانی و سایر کشورهای بلوک شرق سابق طرفدار دارد. تقريبا از هر ماده اي كه در منازل پيدا مي‌شود از جمله نان خشك (بخصوص نان جو) ، گندم سياه و برای طعم دادن سيب، گلابي، انگور، توت فرنگي و ... بکار میبرند. از شكر يا عسل هم معمولا براي شيرين كردن آن استفاده مي‌شود. یکی از خواص ویژه این نوشابه آنست که با هزاران دستور ساخت تهیه میشود و بستگی به امکانات شخص دارد.
واس خانگي خوب كف مي‌كند و الكل كمي دارد میزان الکل آن تا حدود 1.5% میباشد. این نوشابه نه فقط در روستاهاي روسيه ساخته شده بلکه نمونه های کارخانه ای آن نیز در بازارهای اروپا و روسیه فراوان است. نقش مهمي در رژيم غذايي بازي مي‌كند چون ویتامین موجود در آن مي‌تواند مكمل غذايي خوبي در كنار رژيم غذايي عادي مردم باشد زیرا دارای مقادیر زیادی ویتامین ب میباشد. این نوشابه گاهی بیش از آب معمولی نوشیده و مصرف میشود. برای تهیه بورش (نوعی سوپ روسی) نیز از آن بعنوان مایع سوپ مورد استفاده قرار میگیرد.
مواد لازم :
500 گرم نان جو یا گندم یا آرد تمام مواد
40 گرم مخمر نان
100 گرم شكر (اگر مایلید کمی طعم کارامل داشته باشد شکر را در ظرف کوچکی کمی برشته کنید)
4 لیتر آب
50 گرم نعناع
50 گرم كشمش تمیز شده بدون دم
کمی پوست ليمو خلال شده
طرز تهيه :
مرحله اول :
نان را برش بزنيد و در فر با 180 درجه حرارت بگذاريد تا آب آن تبخير شده و خوب خشك شود.
4 ليتر آب را جوش بياوريد و نان را در ظرفي مناسب ريخته و روي آن آب جوش را بريزيد. سپس روي ظرف را با حوله یا پارچه پوشانده و بگذاريد تا 8 ساعت بماند.
مرحله دوم :
مایع را به همراه نان‌هاي خيس خورده از صافي بگذرانيد و آب نانها را بگيريد و تفاله نان را دور بريزيد.
مخمر را به همراه كمي شكر در نصف لیوان آب بريزيد و اجازه دهيد 20 دقيقه بماند تا مخمر فعال شود.
مخمر فعال شده را به همراه شكر و نعناع در مایع بريزيد (چند برگ نعناع كنار بگذاريد) و روي ظرف را پوشانده و آن را به مدت 12 ساعت در جايي گرم قرار دهيد.
مرحله سوم :
مایع را از کیسه متقالی عبور داده و بطري کنید. در هر بطري يك برگ نعناع به همراه مقداري كشمش و پوست ليمو بريزيد.
شيشه‌ها را به مدت 3 روز در يخچال قرار دهيد.
مرحله چهارم :
بعد از اينكه كشمش‌ها روي مایع آمدند آنرا بكبار ديگر صاف كرده و مجددا بطري کنید.
آبجو براي نوشيدن آماده است!
تذكر:
واس يك آبجو با رنگي قهوه‌اي نزديك به سياه است. اما رنگ آبجوي شما بستگی به نوع نان مصرفی دارد.
در آخرين مرحله بطري زدن دقت كنيد كه كف آبجو هدر نرود. در صورت از بين رفتن كف آبجو دوباره كمي (¼ قاشق چاي خوري) شكر در هر بطري ريخته و بعد بطري را همبزنيد.
براي شیشه کردن، نيازي نيست حتما از بطري‌ها ويژه به همراه تشتك زن استفاده كنيد. يك بطري معمولي با دري كه قابل محکم شدن باشد براي اين منظور كافي است.
در بعضي از روشها مخمر را نصف اين ميزان بکار میبرند.
این آبجو نیاز زیادی به شفاف شدن کامل ندارد و با کمی کدر بودن نیز قابل استفاده است.
#جاوید_شاه👑
مرگ بر ۳ فاسد : ملا چپی مجاهد(+پسمانده های ۵۷؛نایاک؛مصومه قمی؛حامد مجاهدیون؛مهتدی کهنه تروریست تجزیه طلب و شرکا)
ارسالها: 101
#24
Posted: 7 Apr 2011 08:11
مشروبات الکلی سه نوع هستند: آبجو، شراب، Spirits (مشروبات الکلی قوی).
میزان الکل آبجو بین 4 تا 6 و نهایتاً تا 20 درصد، شراب بین 9 تا 16 درصد و Spirits حداقل 20 درصد است.
برندی و شراب: فقط با عصاره انگور تولید می شوند، اگر از میوه های دیگر استفاده شود، نام میوه ذکر می شود. مثل برندی گیلاس یا شراب خرما.
سیدر(hard cider): آب سیب الکل دار است.
آبجو: معمولاً از جو تهیه می شود، اما گاهی ترکیبی از دیگر غلات است.
ویسکی: معمولاً از ترکیب غلات تهیه می شود. اسکاچ، رای، بوربون و کورن انواع ویسکی هستند.
ودکا: از هر نوع محصول گیاهی می شود ودکا تهیه کرد، اما معمولاً از سیب زمینی و غلات استفاده می شود. ویژگی ودکا این است که کمترین طعم ماده ای را که از آن گرفته شده، دارد.
جین: شبیه ودکاست، با این تفاوت که با نوعی سبزی، طعم دار می شود.
اپل جک(Applejack): نوعی نوشیدنی الکلی که از تقطیر سرد(فریز کردن) تهیه می شود.
کوکتل(cocktail): هر نوع نوشیدنی ترکیبی الکل دار را کوکتل می گویند. ترکیبات معمول عبارتند از: عرق، شکر، آب، آبمیوه، میوه، عسل، شیر و...
لیکور: نوعی نوشیدنی الکلی معمولاً شیرین، که با میوه، خشکبار، سبزیجات، ادویه یا خامه طعم دار می شود. لیکور برای مصرف زمان نیازی به گذشت زمان ندارد.
پانچ: نوعی نوشیدنی که ترکیبی است از آب میوه جات و گاهی نوشیدنی های الکل دار. پانچ معمولاً در مهمانی ها در کاسه های بزرگ سرو می شود و غالباً قرمز رنگ است.
شامپاین: شراب گازدار که انحصاراً در منطقه شامپاین فرانسه تهیه می شود. شامپاین نماد شگون و اشرافیت است. در ابتدای مبارزات و مسابقات باز کردن و پاشیدن آن به اطراف معمول است.
مشروبات الکلی قوی عبارتند از: جین، ویسکی، رام و ودکا.
شرابها :
انواع مختلف آن عبارتند از : یخی میوه ای تقویت شده گازدار گلی سفید قرمز و ....
شراب تقویت شده نوعی شراب است که پس از پایان تخمیر و آماده شدن به آن الکل افزوده-اند تا درجه الکلی آن بالاتر رود وبه اصطلاح "گیراتر" شود. درجه الکلی چنین شراب-هایی معمولاً ۲۰ تا ۲۵ درصد است.ویا گاهی مخمر تقویت شده تا بتواند الکل بیشتری تولید کند و در محیطی با درصد الکل بالا تر فعالیت کند
شراب یخی نوعی شراب است که از انگور یخ زده تولید می-شود. از آن-جا که انگور یخ زده غلظت بیشتری دارد شراب تهیه شده شیرینی دوچندانی دارد. به منظور قرار گرفتن در رده شراب یخی، بایستی پس از رسیدن محصول تاک یخ-بندانی با کمینه ۷- (در آلمان) یا ۸- (در کانادا) درجه سانتی-گراد روی داده باشد. این مهم گاهی ممکن است چند ماه به درازا بکشد و خطر فاسد شدن محصول وجود دارد
شراب گازدار نوعی شراب است که به آن گاز کربنیک افزوده اند. این عمل در حین یا پس از ریختن شراب در بطری انجام می-شود. اما معمولاً شراب-های گازدار را در هنگام ساختن جوری عمل می-آورند که گاز کربنیک حاصل از عمل تخمیر از آن جدا نشده در نتیجه نوشیدنی گازدار می-شود و نیازی به اضافه کردن گاز وجود ندارد. بطری اینگونه شراب برای تحمل فشار گاز کلفت-تر از بطری شراب بی-گاز است.
اگرچه از میوه-های دیگر مانند آلبالو ، سیب ، توت و ... و تقریباً از تمامی رستنی-ها نیز شراب ساخته می-شود ولی واژهٔ شراب بدون ذکر نام میوه تقریباً همیشه به معنی شراب انگور است و شراب های دیگر را با نام انها می آوریم(مانند: شراب سیب یا شراب اقطی).
معمولاً شراب-هایی که از دیگر رستنی-ها مانند برنج ، گندم ، رازک و ... به دست می-آیند که از مواد نشاسته ای هستند و برای استفاده به عنوان شراب در نظر گرفته نمی-شوند بلکه فرایندهای دیگری بر روی آنها انجام می-شود تا نوشیدنی-های دیگری از جمله آبجو یا ویسکی به دست آید، در حالی که شراب زنجبیل به همراه کنیاک تقویت می شود. در این نمونه ها استفاده از لغت شراب علاوه بر مراحل ساخت به منبع شراب غنی تر اطلاق می گردد.
شراب سفید نوعی شراب است که در جریان تولید آن پوست انگور را پیش از شروع تخمیر از آب انگور جدا می-کنند تا مواد رنگی پوست در الکل ناشی از تخمیر حل نشود
شراب سرخ یا شراب قرمز رایج-ترین نوع شراب انگور است. رنگ سرخ این شراب در جریان تخمیر از حل شدن مواد رنگی پوست انگور در الکل میآید. اگر پوست انگور را قبل از تخمیر جدا کنند شراب سفید به دست می-آید. از بهترین نوع انگورها برای شراب قرمز، انگور شانی است. از انار نیز شرابی قرمز و عالی تهیه می-شود
شراب گلی که به نام فرانسوی آن «رُزه» (rosé) شناخته می-شود، نوعی شراب است که برای تهیه آن پوست انگور را کمی پس از شروع تخمیر از آب انگور جدا می-کنند. حاصل این کار شرابی است که رنگ گلگونی دارد. گاه این شراب را با مخلوط کردن شراب سرخ و شراب سفید درست می-کنند .
این شراب به دلیل رنگ خاصی که دارد معروف است. اگر در هنگام درست کردن شراب به انگور قرمز کمی انگور سفید اضافه کنید رنگش صورتی شفاف یا رزا می-شود. (نسبت ۳ قرمز - ۱ سفید)
شراب شیرین نوعی شراب است که برای شیرین شدن فرآیند تخمیر آن را زودتر از معمول قطع کرده اند. با این کار مقداری از شکر موجود در آب انگور تخمیر نشده باقی می-ماند.
گاه برای تولید شراب شیرین پس از پایان تخمیر اندکی شکر به شراب آماده می-افزایند
یه نکته جالب : اولین شراب دنیا در ایران ساخته شد
ویسکی :
ویسکی (به انگلیسی: Whisky) نام رده گسترده-ای از نوشیدنی-های الکلی است که از تقطیر دانه غلات بدست می-آید و در بشکه-هایی از چوب بلوط جا می-افتد.
برای تهیه گونه-های مختلف ویسکی از غلات گوناگونی استفاده می-شود از جمله جو، جوی خیسانده، چاودار مالت-دار، گندم و ذرت.
الکل حاصل شده از تخمیر و تعریق غلات یا مالت که در بشکه چوبی آمیزه (خوابانده) شود را ویسکی مینامند. ویسکی انواع مختلف دارد که بستگی به نوع مواد و محل تهیه آن دارد.
اسکاچ، بوربن، ویسکی مخلوط آمریکایی، ویسکی کانادایی، ویسکی ذرت، ویسکی خمیره ترش، ویسکی لوکس، ویسکی استرالیایی، ویسکی ایرلندی، ویسکی مالت، ویسکی چاودار، ویسکی خالص، ویسکی تنسی از انواعی است که مواد اولیه، روش تهیه و آمیزه-های مختلف دارند.
انواع محبوب:
ویسکی اسکاچ
ویسکی لاودرز
ویسکی بوربون
ویسکی کانادایی
ویسکی ذرت
ویسکی ایرلندی
مون-شاین
ویسکی چاودار
ویسکی تنسی
ویسکی ولزی
شامپاین :
شامپاین (فرانسوی: vin de Champagne) نام نوعی شراب گازدار است، که در جهان شهرت بسیاری دارد و در ناحیه شامپاین در کشور فرانسه، بر طبق قواعد و شرایط بسیار سخت-گیرانه تولید می-شود. این نوشیدنی علاوه بر شهرتش در تمام جهان، بیشتر در جشنها مصرف می-شود.
شامپاین از نوع شرابهای گازدار می-باشد و بر اثر تخمیر گاز کربینک به وجود می-آید. این نوع شراب در مکانی به نام شامپاین در فرانسه ساخته می-شود و نام خود را نیز از همین مکان گرفته-است. از آنجا که بعضی از سازندگان شراب در دیگر قسمتهای دنیا از عنوان شامپاین استفاده می-کنند بسیاری از کشورها استفاده از این نام را محدود به نوع شرابهایی کرده-اند که از شامپاین فرانسه می-آیند. در اروپا، این قانون را (Protected Designation of Origin (PDO ابلاغ کرده و استفاده می-شود. در بقیه کشورها مثل آمریکا، استفاده از این نام و عنوان آن هم تحت شرایط خاص برای آمریکایی-های تولید کننده شرابهای گازدار قابل استفاده-است.
آبجو :
آبجو یکی از مشروبات الکلی است.
آبجو سومین نوشیدنی پر مصرف دنیا بعد از «آب» و «چای» است.
آبجو را معمولاً از تخمیر شکرهای معلق در یک محیط آبدار درست می-کنند. این نوشیدنی که از جو و دیگر دانه-ها گرفته می-شوند پس از تخمیر تقطیر نمی-شود.
در برخی کشورها به دلیل وجود قوانین اسلامی و محدودیت-های مشروبات الکلی , آبجو را به صورت بدون الکل تهیه می-کنند (این عمل توسط اضافه کردن مقدار مشخصی نمک به آبجو در حین تولید صورت می پذیرد) و به زبان عربی به آن ماالشعیر می-گویند
آبجو زودرس
آبجو زودرس نوعی از آبجو است که از مخمر بالانشین تهیه می-شود و طعم و رایحه قوی-تری نسبت به آبجو دیررس دارد.
آبجو دیررس
آبجوی دیررس از مخمر پایین-نشین و در دمای کمتری تهیه می-شود، در نتیجه طعم شفاف و تمیزتری دارد.
لاگر
لاگر (Lager) رایج-ترین گونه آبجوی دیررس است. به خاطر رازک پایین-تر و رویه بارآوری که طعم کمتری را از مخمر منتقل می-کند، لاگر طعم شیرین-تری دارد. این نوع آبجو در دمای پایین-تر شادابی بیشتری منتقل می-کند
آبجو انگلیسی
آبجو انگلیسی یا ایل (Ale) یکی از گونه-های رایج زودرس است که طعم رازک زیادی دارد و در نتیجه تلخ-مزه است. میزان رایحه و طمع رازک را معمولاً از تیرگی رنگ آبجو می-توان تشخیص داد. این نوع آبجو را زیاد سرد نمی-کنند (بین ۱۰ تا ۱۳ درجه سانتی-گراد) تا طعم قوی خود را حفظ کند.
برخی آبجوهای مشهور
باواریاBavaria
هاینکن Heineken
بادوایزر Budweiser
کارلسبرگ Carlsberg
آمستل Amstel
گینس Guinness
کورونا Corona
توبورگ Tuborg
افس Efes
آبجو شمس
پاولانا paulaner
آبجو گندمی نوعی آبجو است که برای تهیه آن در کنار مالت جو از گندم هم استفاده می-کنند. در مقایسه با آبجو معمولی این نوشیدنی طعم ملایم-تر و رنگ روشن-تری دارد. آبجو گندمی از گونه زودرس است. در گذشته برای اطمینان از تامین نان کافی استفاده از گندم در آبجو محدودیت داشت، با رفع این مانع امروزه تولید و مصرف این گونه آبجو گسترش یافته-است.اولین جایگاه تولید این مشروب کشور راداکو در آفریقا بوده است
گونه های دیگر نوشیدنی های تخمیری:
ساکی (به ژاپنی:酒) واژه-ای است ژاپنی که در ژاپن به معنی «مشروبات الکلی» به-کار می-رود ولی در انگلیسی و فارسی به معنی نوعی عرق یا آبجوی برنج است. این عرق برنج را در خود زبان ژاپنی نیهونشو (日本酒) می-نامند. تلفظ درست این واژه در زبان ژاپنی ساکه یا اوساکه است.
در زبان انگلیسی گاه به ساکی «شراب برنج» هم گفته می-شود که درست نیست زیرا مراحل ساخت ساکی بیشتر به آبجو شباهت دارد تا شراب
مِی-اَنگَبین یا شهدآب یا شراب عسل، گونه-ای نوشیدنی الکی است که از تخمیر محلولی از آب و عسل درست می-شود.
بسته به سنت هر محل، طرز تهیه آن تفاوت-هایی دارد و گاه به آن طعم ادویه، رازک یا میوه هم می-افزایند. افزودن رازک به می-انگبین به آن مزه-ای شبیه به آبجو می-دهد. درصد الکل می-انگبین از حدود ۸ درصد تا ۱۸ درصد است و انواع آن عبارتند از ساده و گازدار.
می-انگبین از روزگار باستان در بخش-هایی از آسیا، آفریقا و اروپا تهیه می-شد. کهن-ترین توصیف این نوشیدنی را می-توان در ریگ-ودا یافت. در شاهنامه (جلد یکم ص. ۱۹) از می-انگبین یاد شده-است: خداوند جوی و می انگبین / همان چشمه شیر و ماء معین.
برابر انگلیسی می-انگبین یعنی Mead با واژه اوستایی madu (گونه-ای شراب) هم-ریشه است
نوشیدنی های تقطیری :
برندی :
براندی یا برَندی (در انگلیسی: Brandy) کوتاه شده عبارت "Brandywine" و گرفته شده از واژه هلندی "brandewijn" به معنای باده سوخته است. عرقگیری از شراب با حفظ طعم آن میوه را براندی مینامند.
این مشروب گونه-ای تقطیر شده با ۴۰ تا ۶۰ درصد اتانول است. ماده آغازین این نوشیدنی الکلی از شراب،گوشت انگور و یا شیره میوه ترش شده می-تواند باشد. ولی روی هم رفته بیشتر براندی را از شراب انگور فرآوری می-کنند. این مشروب بیشتر به عنوان نوشیدنی پس از شام صرف می-شود.
خاستگاه براندی به درستی دانسته نیست،بی-گمان پیشینه آن با تاریخچه تقطیر در پیوند است. براندی در سده دوازدهم (میلادی) وجود داشته-است ولی تا سده چهاردهم همه-گیری نیافته بود.
عرقگیری از شراب با حفظ طعم آن میوه را براندی مینامند. هنر مشروبساز واقعی ساخت براندی خوب است. از تمام میوه-های تازه که از آن شراب گرفته باشند امکان تهیه براندی هست. بزبان دیگر عرقگیری از شراب میوه تازه را با کمی صبر و حوصله و تکنیک براندی مینامند. براندی برای اولین بار در فرانسه و با نام eau de vie یا آب حیات تولید شد. ریشه این واژه از لغت هلندی brandewijn بمعنای سوزاننده یا شراب سوزان آمده-است. براندی را معمولاً از شراب ترش و تند تهیه می-کنند و مثل معروفی است که بدترین شراب، بهترین براندی را میسازد. این مشروب را معمولاً بعد از شام و با گیلاسهای کوچک (شات) با ظاهری لاله-ای شکل سرو می-کنند. درجه الکلی آن بستگی به ویژگی و تمایل تهیه کننده داشته و بین ۳۰٪ تا ۵۰٪ است. هر چه درجه الکلی براندی بالا رود ، طعم میوه کمتر می-شود و بعکس.
انواع این مشروب در جهان نام ویژه خود را دارند:
کنیاک= براندی انگور ویژه-ای در غرب فرانسه ، اپل جک= براندی آمریکایی سیب ، آرماناک= براندی انگور ناحیه-ای در جنوب فرانسه ، کالوادوس= براندی سیب از ناحیه-ای در نرماندی ، گراپا= براندی مخصوصی که در ایتالیا از تفاله شراب انگور (پوسته، خوشه و هسته انگور شراب شده) تهیه می-کنند ، مارک= براندی مخصوصی که در فرانسه از تفاله شراب انگور (پوسته، خوشه و هسته انگور شراب شده) تهیه می-کنند ، متاکسا= براندی انگور یونانی ، پیسکو= براندی بیرنگی که از انگور در مکزیک تهیه می-کنند ، شلوُ ویتزا= براندی آلوسیاه در کرووات و.....
چند اصطلاح و علامت مفید در مورد شناخت براندی:
V.S. = حداقل زمان کهنگی براندی در یک آمیزه (جا افتادن) سه سال است که به آن سه ستاره هم می-گویند.
V.S.O.P. = جا افتادگی پنج ساله یا پنج ستاره.
X.O. = حداقل شش ساله یا بیشتر.
تکیلا:
تِکیلا (به اسپانیایی: Tequila) از نوشیدنیهای الکلی تقطیری است که در آغاز در شهر کوچکی به همین نام در استان مکزیکی خادیسکو ساخته شده است. این نوشیدنی از بافت آبدار گیاهی بومی به نام آگاوه به دست می-آید. این نوشیدنی ۳۵ تا ۵۵ درصد الکل دارد.
تکیلا که به نام خاستگاهش خوانده می-شود نخستین عرقی است که در قاره آمریکا فرآوری شده است. به-طور کل، نوشیدنی-هایی که از آگاوه به-دست آمده-اند مسکال خوانده می-شوند. برای استفاده از نام تکیلا، تولیدکنندگان ناچار به پیروی از استانداردهای خاصی هستند. این استانداردها منطقه کاشت آگاوه و ترکیب نوشیدنی را مشخص می-کنند.
تکیلا نخستین بار در سده شانزدهم -در نزدیکی شهری که در آینده به همین نام ساخته شد- فرآورده شد. آزتکها پیشتر از گیاه آگاوه نوشیدنی تخمیری-ای به دست می-آوردند. اسپانیایی-ها هنگامی که بر این بخش از جهان دست یافتند،نخستین کسانی بودند که این گیاه را تقطیر کردند تا نخستین نوشیدنی تقطیری آمریکای شمالی را پدید آورند. نخستین بار در سال ۱۶۰۰ (میلادی) نخستین کارخانه برای فراوری انبوه تکیلا در مکزیک ساخته شد.
عرق :
عرق نام عمومی نوشیدنی-های الکلی است که از تقطیر انواع میوه-ها به دست می-آید. در ایران معروفترین عرق از تبخیر و تقطیر کشمش حاصل می-شود. درجنوب و شرق اروپا، ترکیه، اسرائیل و کشورهای عرب خاورمیانه عرق را در جریان تولید با بذر گیاهانی مانند بادیان و رازیانه معطر میکنند و معمولاً همراه با آب و یخ مصرف میکنند که این کار باعث آزاد شدن اسانسهای گیاهی محلول در الکل (ولی نامحلول در آب) شده و نوشیدنی را کدر و شیری رنگ می کند.
این نوشیدنی را نباید با نوشیدنی الکلی ای که در اندونزی تولید می-شود و آنرا اراک می خوانند یا با آنچه که در ارمنستان بجای ودکا عرق می نامند اشتباه گرفت.
ودکا:
ودکا (به روسی: Водка) یکی از پرمصرف-ترین نوشیدنی-های الکلی تقطیری است. ودکا بدون طعم دهنده یک مایع شفاف و بی رنگ است که از آمیختن آب با اتانول تولید می-شود. معمولاً با تقطیر شرابی که از تخمیر جو یا سیب-زمینی به دست آمده الکل اتیلیک تقریباً خالص تهیه می-کنند و سپس آن را با آب مخلوط می-کنند تا ودکا درست شود.
کلمه «ودکا» از زبان روسی میآید و حالت تصغیر کلمه «وُدا» (به روسی: Вода) به معنی آب است.
ودکا یک نوشیدنی الکلی ارزان قیمت با درصد الکل بالا (بین ۳۵ تا ۵۰ درصد) است. ودکای سنتی روسیه و لهستان ۴۰ درصد الکل دارد.
چند نوع شراب سفید : آلبارینیو • شاردونی • شنین بلانک • گوورتزرامینر • موسکات • پینو بلانک • پینو گری • ریسلینگ • ساوینیون بلانک • سمیون • ویونیه
چند نوع شراب قرمز : باربرا • کابرنه فرانک • کابرنه ساوینیون • کارینیان • دولچتو • گامای • گرناش • مالبک • مرلو • مورودْر • نبیولو • پتی سیراه/دوریف • پتی وردو • پینو نوآر • پینوتاژ • سانجووسه • شیراز/سیراه • تمپرانییو • زینفندل
چند نوع شراب ناحیه ای : آمارونه • آستی • باربارسکو • باربرا دآستی • بارولو • باروسا • بوژوله • بوردو • بورگوندی • شابلی • شامپاین • کیانتی • کومانداریا • دانیو • اگری بیکاور • مادئیرا • مارسالا • موسل • موسکادت • پورت • رتسینا • راین-گائو • راین-هسن • رون • ریوخا • سانچره • ساتورنس • شری • توکاجی • والپولیچلا • ورموث • وینیو ورده • وورای
معرفی چند نوع مشروب:
Amaretto: نوعی ليکور ايتاليائی که از بادام تلخ، وانيل و ادويه درست ميشه. يک جرعه اش رو با آب پرتقال در سالاد ميوه بريزيد، محشره.
Aquavit: نوعی عرق گندم دانمارکی با کمی طعم زيره.
Baileys: ليکور خامهء ايرلندی که شيرين و خوش طعمه.
Calvados: عرق سيب از نرماندی
Campari: نوعی مشروب سرخ رنگ ايتاليائی با طعم زهر مار که تلخيش رو ميشه با آب ميوه (مثلا پرتقال) گرفت. قديمها رنگ قرمزش رو از نوعی کک! ميگرفتند، ولی الآن با رنگ مصنوعی قرمز ميشه.
Cherry Brandy: نوعی ليکور معروف که از آب گيلاس و عرق گيلاس درست ميشه.
Cointreau: يک ليکور خوش عطر که از کنياک، پوست پرتقال و پوست ليمو تهيه ميشه.
Cognac: الکل موجود در کنياک فقط از شراب گرفته ميشه. نحوهء نگهداری و انبار کردن کنياک مثل شراب از اهميت خاصی برخورداره. هر چی بيشتر در بشکه های چوبی بمونه طعمش قويتر و رنگش تيره تر ميشه. اسمش هم از ناحيهء کنياک در فرانسه مياد.
Creme de Cacao, de Cafe, de Vanille, de Mocca, de Noisette, de Menthe, de Cassis: انواع ليکور غليظ با مزهء انگور فرنگی، نعنا، فندق، قهوه ترک، وانيل، قهوه و شکلات.
Curacao: اين ليکور به چهار رنگ مختلف وجود داره. نارنجی، آبی، سبز و بيرنگ. مزهء پرتقال ميده و جزو مهمات يک بار به حساب مياد.
Gin: اين عرق از انواع غلات با طعم سرو کوهی (wacholder، juniper) درست ميشه و برای درست کردن انواع کوکتيل به درد ميخوره.
Grand Marnier: معروفترين ليکور فرانسوی يکی از بهترينها هم هست. از کنياک و نارنج درست ميشه.
Martini: اين مشروب ايتاليائی از شراب سفيد يا قرمز و Vermouth و سبزيهای معطر به دست مياد.
Rum: يک نوع عرق نيشکر که نوع اصليش بيرنگه و با رنگ شکر و جا افتادن در بشکه های چوبی قهوه ای رنگ ميشه. انواع زيادی ازش وجود داره.
Sherry: نوعی شراب که در جنوب اسپانيا (Jerez) تهيه ميشه. اينکه به عنوان دسر يا قبل از غذا سرو بشه بستگی به درجهء "رسيدگی"و "جا افتادنش" داره. انواع مختلفش اينها هستند: Fino، يعنی گس، Medium، يعنی نيمه شيرين و Cream که شيرينه.
Southern Comfort: ليکور ويسکی آمريکايی با مزهء پرتقال که با نوشابهء گازدار زنجبيلی (Ginger ale) و يخ
Tequila: عرق مکزيکی که از ريشهء يک گياهی به اسم Agave به دست مياد که فارسيش رو نميدونم. نوع معمولی و طلاييش هست (Tequila Gold) که معموليش رو با نمک و ليمو ترش و طلاييش رو با دارچين و پرتقال ميخورند.
Portwein: اين شراب سنگين پرتغالی در رنگهای سفيد، قهوه ای کمرنگ و پر رنگ يا ياقوتی به فروش ميرسه.
Vermouth: در واقع نوعی شراب که با عرق گياه Vermouth مخلوط ميشه و در فرانسه و ايتاليا محبوبيت داره. سه نوعش هست با نامهای Dry (گس)، Bianco (سفيد) و Rosso (قرمز)
Whisky: انواع ويسکی به اين شرحند: Irish ،Scotch ،Canadian ،Bourbon، Malt. نحوهء تهيهء همه يکيه، ولی موادشون فرق ميکنند.
Crème de menthe
مليت : فرانسوي
دسته غذايي : نوشیدنی (Beverage)
مواد لازم :
1 - 2 الي 3 قاشق مرباخوري عرق نعناع
2 - 1 پيمانه شيره شكر
3 - 3 پيمانه ودكا (Vodka)
4 - 1 قاشق مرباخوري گليسيرين در صورت تمايل
طرز تهيه :
مرحله اول :
1 - همه مواد را با هم مخلوط كرده و خوب هم بزنيد. سپس شيشه بزنيد.
2 - بعد از 24 ساعت ليكور قابل استفاده است اما بهتر است حداقل 2 هفته بماند.
تذكر :
1 - بجاي ودكا مي‌توانيد از الكل گندم 70 درصد استفاده كنيد. در اين حالت ½1 پيمانه الكل را با ½1 پيمانه آب مخلوط كنيد. اگر از ودكا استفاده كرديد بخاطر داشته باشيد ودكا بايد بدون طعم باشد.
2 - اگر تمايل داريد از خود نعناع استفاده كنيد مي‌توانيد 12 الي 14 قاشق غذاخوري نعناع تازه يا 6 قاشق چاي خوري نعناع خشك را بجاي عرق نعناع استفاده كنيد. البته در اين حالت حتما ليكور شما بايد حداقل 2 هفته بماند. بعد از 2 هفته بايد آن را فيلتر كنيد و اجازه دهيد 2 هفته ديگر هم بماند تا حاضر شود.
3 - 1 واحد شيره شكر از تركيب 2 واحد شكر و اندكي بيشتر از 1 واحد آب بدست مي‌آيد كه البته بايد با هم 5 دقيقه جوشيده و سپس سرد شوند.
4 - در صورت تمايل مي‌توانيد با افزودن رنگ دلخواه خود به اين نوشيدني، آن را براي نوشيدن اشتها آورتر كنيد.
ودکا
نوشيدني بدون رنگ و بدون مزه از روسيه كه از تقطير گندم يا سيب زميني بدست مي‌آيد. ودكا به علت بدون طعم بودن آن براي تهيه انواع كوكتل و ليكور مناسب است. بسياري از افراد البته ترجيح مي‌دهند آن را به تنهايي مصرف كنند كه بدين منظور آن را براي مدتي در فريزر قرار داده و سپس مي‌نوشند.
ظاهرا تاریخ پيدايش ودكا به قرن نوزدهم ميلادي باز مي‌گردد.
چند كوكتل با ودكا (Vodka)
Bay Breeze
5/1 (يك پنجم) پيمانه يا 40 ميلي ليتر ودكا را در يك Old Fashioned Glass (نوعي ظرف ويژه نوشيدن نوشيدن‌هايي كه مانند ليكر‌ها با يك حركت نوشيده مي‌شوند. حجم آن بين 100 ميلي ليتر تا 250 ميلي ليتر متغير است.) بريزيد و بقيه ليوان را با آب گرپفروت پر كنيد. حدود يك قاشق هم آب ذغال اخته به آن اضافه كرده و خوب هم بزنيد. به نوشيدني خود يخ اضافه كرده و بنوشيد.
Black Russian
5/1 (يك پنجم) پيمانه يا 40 ميلي ليتر ودكا را به همراه 10/1 (يك دهم) پيمانه يا 20 ميلي ليتر از كاهلارا در يك Old Fashioned Glass بريزيد و خوب هم بزنيد. به نوشيدني خود يخ اضافه كرده و بنوشيد.
Lemonade
5/1 (يك پنجم) پيمانه يا 40 ميلي ليتر ودكا را به همراه هر اندازه كه تمايل داشتيد آبليمو را در يك Old Fashioned Glass بريزيد و خوب هم بزنيد. به نوشيدني خود يخ اضافه كرده و بنوشيد.
Madras
5/1 (يك پنجم) پيمانه يا 40 ميلي ليتر ودكا را به همراه نيم پيمانه آب ذغال اخته و نيم پيمانه آب پرتقال را در يك Old Fashioned Glass بريزيد و خوب هم بزنيد. به نوشيدني خود يخ اضافه كرده و بنوشيد.
Russian Turkey
5/2 (يك پنجم) پيمانه يا 80 ميلي ليتر ودكا را به همراه 5/2 (يك پنجم) پيمانه يا 80 ميلي ليتر آب ذغال اخته را در يك Old Fashioned Glass بريزيد و خوب هم بزنيد. به نوشيدني خود يخ اضافه كرده و بنوشيد.
Salty Dog
برشي از ليمو سبز را به لبه‌هاي داخلي يك Old Fashioned Glass بكشيد و آن را نمدار كنيد. سپس برش ليمو را در مخلوط مساوي از نمك و شكر فرو برده و سپس آن را داخل ليوان بيندازيد. سپس 60 ميلي ليتر ودكا را به آن اضافه كرده و به م
«هیچ دینى بالاتر از حقیقت وجود ندارد»
ارسالها: 3502
#25
Posted: 11 Apr 2011 12:00
آداب مشروب خواری - 1
واقعیت ، قابل اغماض ولی غیر قابل انکار است. طبیعت و آنچه در آنست ، زیباست و برای استفاده معقول و مناسب ساخته
شده. آب مایه حیات است ولی همان مایه حیات میتواند زندگان را بی نفس کند. غذا سوخت درونی بدن ماست ولی پرخوری قاتل
بیرحمی است. داروی مناسب شفادهنده است ولی مصرف نابجای آن عواقب بسیار وخیم دارد. در بسیاری از باورها استفاده
از تمام امکانات طبیعت تشویق و حق بلاتنازع اشرف مخلوقات محسوب میشود ولی افراط و تفریط را مذموم میداند.
در بسیاری از جوامع بشری ، سنتهای قومی نوعی قانون محسوب میشود. گروهی از آن دفاع و گروهی دیگر سنن ماضی را
مردود میدانند. من مایل به وارد شدن در بحث ادیان نیستم ولی هنوز فرقه هایی در حتی آمریکا وجود دارند که انتقال خون به
بیمار در حال مرگ را منع و حرام میدانند و دخالت در کار خالق. یا فرقه ای دیگر چند زنی را از دستورات مسیح و گروهی دیگر
وجود دارد که بهشت و جهنم را بر روی زمین تبلیغ میکنند. خوردن گوشت سگ و خوک در بعضی اقوام قابل قبول و در گروهی
ناماکول و یا نجس تلقی شده است. شیطان در مذاهبی دشمن خدا و در فرقه هائی مورد ستایش است. حتی در مورد جنسیت
دوگانه ما باورهائی از تساوی کامل و عقایدی دیگر از تفاوت کلی نوع بشر مقوله میراند. مدنیت بشر امروزی از همین تفاوتهای
فاحش ، غنی و تشکل یافته و تقریبا همه ابناء بشر با ساختار فکری و عقیدتی و مرامی مختلف و مخالف با هم و در کنار هم و
شاید بسیار دوستانه زندگی میکنند. جلوتر از این نمیروم که از بحث ما خارج است.
همانطور که رفت ، با بستن دیدگان میتوان مسئله ای را نادیده انگاشت ولی چشم دل را نمیتوان بست. قصد فلسفه بافی و
سفسطه پردازی ندارم. امروز در اغلب جوامع و شاید صحیح تر بیش از سه چهارم جمعیت بزرگسال جهان مشروبات الکلی
مینوشند. قضاوت خیر و شر ، غلط و درست ، زشت و زیبای آن به عهده شماست. در جوامع مترقی مشروب را جهت تمدد
اعصاب و ایجاد نشاط و سرحال آمدن و یا گاهی بعنوان دارو مینوشند نه برای ایجاد مستی و از خود بیخود شدن و به اصلاح
مست بازی درآوردن.
ادب ، آداب دارد. متمدن و اجتماعی بودن دارای قواعد و اصولی بشرساخته و فرهنگ نوشیدن مشروب از این مقوله جدا نیست.
مضرات بیش از حد مجاز الکل باعث عوارض و عواقب مختلف بر قلب ، سلسله اعصاب ، مغز ، عضلات ، کبد و امعای درونی
موجود زنده است. بینائی را کاهش داده ، تصمیم گیری را کند و تعادل بدن را زایل و قضاوت را باطل میکند. با آنکه میزان
اغماض الکل در بدن افراد متفاوت است و غلظت الکل در خون بستگی به وزن بدن ، جنسیت ،میزان چربی در بدن و سن شخص
دارد ولی قوانین مدنی غرب برای نوشیدن انواع مشروب ، حد و حدودی را منظور نموده و بخصوص برای رانندگی بین 0.05 تا
0.08 واحد (5 تا 8 گرم الکل در یک لیتر خون*) است. مقدار بیش از این باعث کندی انتقال فرمان مغز به عضلات بدن از
طریق سلسله اعصاب یا بعکس است. کنش و واکنش اثرات رفتاری مصرف الکل با آنکه در افراد مختلف متفاوت است ولی رفتار
شناسان و آسیب شناسان هشدار لازم را به مصرف کنندگان و کسانی که در مصرف مشروبات الکی افراط میکنند ، میدهند و
افراد را با زبانی ساده از خطرات مصرف بی رویه الکل ، مطلع میسازند.
* در قوانین راهنمائی و رانندگی بعضی از کشورها این میزان "صفر" است یعنی وجود الکل در خون جریمه نقدی و زندان و
ضبط گواهینامه رانندگی را به دنبال دارد.
افراط در نوشیدن مشروب ، نشانه شجاعت ، بزرگی ، داشتن ظرفیت ، تحمل فیزیکی یا توانائی و بالا بودن ارزش اجتماعی فرد
نبوده ، بلکه نشانه بلاهت کامل نوشنده است. استاندارد نوشیدن مشروبات الکلی کمک بسیار مهمی در مصرف انواع مشروبات
الکلی است ، مطالعه و اجرای آنرا به همه دوستان توصیه میشود.
الکل خود ماده ایست شیمیائی و خاصیت ترکیبی شدید با سایر مواد شیمیائی دارد. مصرف مشروب با داروهای شیمیائی دیگر ،
ملقمه خطرناکی را فراهم میآورد که تاثیر بسیار نامطلوبی بر متابولیسم و مکانیزم بدن و روح و روان شخص میگذارد.
جامعه شناسان و روانکاوان در مورد کنشهای رفتاری و روانی مصرف مشروبات الکلی متحدالعقیده بوده و افراد مشروب
خوار را به سه دسته تقسیم نموده اند.
1- فرد اجتماعی و مسئول:
جرعه جرعه و به آرامی مینوشد.
بین هر بار نوشیدن فاصله میگذارد.
قبل از نوشیدن یا با مشروب ، غذا میخورد.
اگر به دلیل پزشکی مصرف دارو تجویز شده ، از صرف مشروبات الکلی خودداری میکند.
قبل یا هنگام رانندگی مشروب نمینوشد.
ادب را رعایت نموده و مراعات حال دیگران را همیشه در نظر دارد.
به عذر یا عقیده کسانیکه مشروب مصرف نمیکنند ، احترام میگذارد.
سنن و قوانین مربوط به مصرف مشروبات الکلی را رعایت میکند.
2- فردی که با مصرف مشروب مشکل دارد:
مینوشد تا مست کند.
مینوشد تا بر مشکلات زندگی فایق آید.
مینوشد تا خشونت نماید ، از مسایل بگریزد ، حقایق را نادیده بگیرد، در تنهایی فرو رود و عصبانی شود.
مینوشد ، زمانی که صرف مشروب اشتباه است.
مینوشد تا شهامت برخورد با نظرات دیگران را بیابد.
مینوشد تا فراموش کند.
مینوشد چون وسوسه مشروب اجازه میدهد.
مینوشد تا شخصیت خود را مخفی کند.
مینوشد تا حادثه سازی کند ، به دیگران آزار جسمی یا روحی برساند.
مینوشد تا خود را توجیه کند.
مینوشد تا از خماری سابق بیرون آید.
مینوشد چون تفریحی ندارد ، اهل مهمانی نیست ، مواد مخدر مصرف میکند.
مینوشد که با " همپالکی " ها محشور باشد.
3- فردی که الکلی است (الکلیسم)
حد و مرزی برای صرف مشروب نمیشناسد.
همواره بهانه ای برای زیاد نوشیدن دارد.
زمان زیادی را فقط با تفکر در مورد نوشیدن میگذراند و معمولا درباره دور بعدی میاندیشد.
در خفا مینوشد ، مشروب را به کسی تعارف نمیکند.
نوشیدن مشروب را انکار میکند.
برای هر تصمیم گیری یا عمل ساده نیاز به مشروب دارد.
آنقدر مینوشد تا زمان و مکان و سایرین را فراموش میکند.
با همه چیز و کس مشکل روانی دارد حتی خودش.
دنباله دارد...
#جاوید_شاه👑
مرگ بر ۳ فاسد : ملا چپی مجاهد(+پسمانده های ۵۷؛نایاک؛مصومه قمی؛حامد مجاهدیون؛مهتدی کهنه تروریست تجزیه طلب و شرکا)
ارسالها: 3502
#26
Posted: 11 Apr 2011 12:03
آداب مشروب خواری - 2
با آنکه از قدیم و ندیم شراب در ایران تولید و مصرف میشد ، جنگ جهانی دوم بود که ایرانیان را بهطور گسترده با مشروبات
متنوع خارجی آشنا نمود. ودکای روسی ، ویسکی انگلیسی و بوربون آمریکایی ، مشروباتی بود که به همراه اشغالگران وارد ایران
شد. در ادبیات فارسی استعارات و اشارات مستقیم و غیر مستقیم زیادی در مورد شراب و می مییابیم که شاید قدیمیترین آنرا
بتوان در اشعار رودکی در نهی شراب یافت. " انگور نه از بهر نبيذست به چرخشت "
پس از حمله اعراب بهدلیل باورهای مردم ، شرابسازی و شرابفروشی را ابتدا یهودیان و پس از ورود گرجیها در زمان
صفوی گرجیها و بعدها ارامنه بهعهده داشتند زیرا در باورهای آنان تهیه مشروب نه تنها نهی نشده بلکه در بسیاری از
مراسم مذهبی جزئی از تشریفات مذهبی است ولی اذن به این مطلب دلالت بر آن ندارد که مسلمانان در این مقوله عقب مانده
بودند که بزرگترین مصرف کننده بوده و هستند. در ایران امروز ، سایر باورها در تهیه و نوشیدن مشروب و بخصوص شراب
آزاد هستند. با این اوصاف چه در گذشته و چه حال ، کمتر مسیحی یا یهودی را میتوان مست و خراب از باده یافت. شاید دلیل
آنرا میتوان آشنائی این مردم با مشروب و رعایت حال دیگران و از همه مهمتر داشتن فرهنگ مشروبخواری دانست.
همانگونه که مشروبسازی هنر ارزنده و قدیمی است ، فرهنگ مصرف مشروب را نیز میتوان هنری اجتماعی و مدنی نامید.
پوشیده نگویم که ما همیشه یا اهل افراط و یا تفریط هستیم. یا زنگی زنگیم و یا رومی روم. تعادل را امری کودکانه یا شاید حقیرانه
میدانیم و نهفقط در مشروبخواری بلکه در کل زندگی نیز همین مقوله برقرار است و زندگی و روزگار و دنیا و مافیها را با دو
رنگ میشناسیم ، سفید یا سیاه. چون و چرای آن به آموزش غلط ، نا آگاهی یا عدم آموزش صحیح باز میگردد. همانگونه که داشتن
اتوموبیل پورشه یا فراری دلیل رانندگی خوب نیست ، داشتن بهترین مشروب هم دلیل بر مدنیت و اجتماعی بودن ما نخواهد بود.
نوشیدن مشروب بستگی زیادی به شخصیت فردی و میزان تربیت اجتماعی شخص دارد و میتوان به آسانی به شخصیت ذاتی
افراد و حتی بدرون آنان پی برد.
در قدیم و در مجالس و مهمانی ، مستی و یا خارج شدن از مرز شنگولی نوعی بی ادبی و توهین شمرده میشد و کمتر کسی لیوان
مشروب خود را چند بار پر میکرد و بزبان ساده تر رعایت اصول و مراعات دیگران را میکردند. در این مجالس از همه نوع
مشروب یا فقط از نوع خاصی استفاده میشد. هر چند صاحبخانه تعارف را فراموش نمیکرد ولی کمتر اصراری بود که مهمان باید
مشروب بخورد. هر چند گاهی گروهی نیز این سنت را فراموش میکردند و آخر شب باید مست و مدهوش بخانه میرفتند. همیشه
بزی گر در جامعه یافت میشود.
در قدیم رسم بر آن بود که شراب را با کوزه و پیاله بنوشند. با آنکه جامهای بلورین موجود بود ولی به علت گرانی رایج نبود.
اغلب میخانه ها و جامفروشیها در زیر زمین خانهها و دور از چشم اغیار بود. اگر مکنتداری قصد نوشیدن پیالهای داشت
، امر به خلوتی میخانه میداد و مجلسی خصوصی برقرار مینمود و در کور سوی نور شمعی ، دُمی بهخمره میزد. ساقیان مجلس
از دخترکان چشم سیاه و میانگونه و معمولا از اعضای خانواده فروشنده و میخانهدار بود.
با آنکه ایران سرزمین شراب شناخته شده بود ، در طبقات پائین اجتماع و گروه لوتی پوتیها، خوردن شراب ، نوعی دون شان
حساب میشد! و آبجو خوردن را کودکانه تلقی میکردند. در عین حال فراوان بودند و هستند که شراب را بهر مشروب دیگری
ترجیح میدهند و هنوز هم این گروه ، گاهی لیوان شرابی را در مقابل خود گذاشته و ساعتها با آن لیوان باصطلاح سیر و سلوک
میکنند. با آنکه ورود مشروبات الکلی با درجه بالا پس از جنگ جهانی دوم به رونق یافت ولی اهل صفا هنوز شراب را بسیار
شاعرانه و با اصالت تلقی میکنند.
شاید آنچه که را که بتوان ستون و پایه هر گونه سنت یا تمدن نامید ، فرهنگ آن اقوام است. نوشیدن مشروبات الکلی از این قاعده
مستثنی نیست و دارای اصول و قواعد و سننی است. با آنکه در هر قوم و قبیله و ناحیه جغرافیائی متفاوت ولی همه ریشه در ادب
و احترام خاص و تعادل در تمام موارد از جمله نوشیدن دارد. بزبانی ساده باید گفت: ادب آداب دارد.
شراب را به مناسبت مینوشند نه بخاطر مستی و مدهوشی. اگر کسی مایل به مستی از شراب است بهتر است مشروبات سنگینتر
را انتخاب کند. بر خلاف سوء استفاده از هنر هفتم که با منظور تبلیغاتی در اثنای نمایش فیلم هنرپیشه لیوانی را یک ضرب بالا
میاندازد و درخواست بعدی را میکند ، این یک قهرمان سازی غلط است. مشروب را باید با طمانینه و ملایمت نوشید و با اهل
مجلس به خوش و بش نشست و لذت حضور برد. صحبت های دوستانه نمود و جو مناسب برای شرکت سایرین در بحث های
مناسب و مطلوب و عمومی که تقریبا همه اهل مجلس را فرا گیرد ، سعی و تشویق و تایید نمود.
مشروب را باید جرعه جرعه نوشید و قبل و یا با آن باید غذایی ( که بزبان خودمانی آنرا مزه میگوییم) همراه باشد. مصرف الکل
با شکم خالی زیانبار است و غلط اندر غلط. علم پزشکی بهانه را جایگزین واقعیت نمیکند. معده شخص شیشه نیست که آنرا با
الکل پر کرد.
زمان خوردن مشروب بستگی به مناسبت دارد ولی هرگز در آغاز روز نیست.
در مجالسی که مشروب مصرف میشود همیشه دو عنصر شرکت دارند. میزبان و مهمان. میزبان وظیفه پذیرایی و ایجاد محیط
آرامش و راحتی خیال را به مهمان عرضه داشته و مهمان همواره با مطابعت از ایده و نظر و اعمال میزبان از دریافت این
خدمات سپاسگزار و دنباله رو نظرات میزبان است.
در چنین محیطی ، موسیقی و نور تاثیر فراوان و با تمهیداتی که میزبان از قبل برنامه ریزی و فراهم دیده است محیطی سرشار از
شادی و نشاط و اعتماد را برای میهمان پدید میآورد.
حرارت محیط را میتوان طوری تنظیم نمود که نیازی به پوشیدن لباس گرم در زمستان و عرق ریختن در تابستان نشود. معمولا
مهمانی های ما طولانی و ساعتها ادامه دارد، بهمین جهت یکی از وظایف میزبان تقسیم این مدت برای پذیرایی های متنوع است (.
اگر زمان مهمانی تا دو ساعت بوده و یا شام سرو نمیشود ، وظیفه میزبان آنست که وسایل پذیرایی شامل مشروب و خوراکهای
متنوع انگشتی (خوراکهایی که با دست تناول شده و نیازی به کارد و چنگال ندارد) را از قبل آماده و تزئین نموده و روی میز یا
محل پذیرایی چیده باشد.
این نوع مهمانی میتواند بصورت ایستاده (سُواره) و یا بصورت نشسته و استفاده از میز و صندلی و حتی راحت نشینی مبل باشد.
قبل از ورود میهمان میز مخصوص یا محل معینی را تبدیل به بار کنید. در این محل بایستی ابزار: چوب پنبه کش ، تشتک باز کن ،
لیوان* برای سرو هر نوع مشروب ، آب سرد ، آب میوه ، نوشابه غیر الکلی ، تنقلات مختلف از جمله انواع کاناپی اشتها آور و
مزه های مناسب با نوع مشروب ، لیمو ترش ، کارد تیز ، نمک ، دستمال کاغذی ، ظرف یخ با انبرک ، بشقاب* کوچک ، سینی ،
سطل زباله دربدار ، چنگال* و کارد* و قاشق* کوچک ، نی نوشابه کوتاه و بلند فراهم و در دسترس باشد.
در مهمانی های کوکتل وجود همزن یا لیوان مخلوط کن دستی دربدار لازم و برای تهیه انواع کوکتل ضروری است. خلال دندان
برای مصرف بسیاری از مزه ها و یا تنقلات همراه با مشروب میتواند کار چنگال را انجام دهد. بخصوص برای زیتون و پنیر و
مزه های مرطوب.
(*حداقل دو برابر تعداد مهمانان)
انواع مشروب را از قبل روی میز بچینید (غیر از آنها که نیاز به سرو کردن در حالت خیلی سرد دارند و در یخچال نگهداری
میشوند مانند شامپاین ، شراب گاز دار ، شراب دبش و آبجو) و سرو دور اول مشروب با مهماندار است مگر تمهید دیگری مورد
نظر باشد.
در مهمانی های رسمی این وظیفه بعهده متصدی بار است. این شخص با نام مشروب و مخلوط کردن انواع آن و تزئین کننده و بر
سر شوق آورنده مهمان است. میزبان در مهمانی ساده معمولا پس از دور اول با صدای بلند اعلام میکند که هر کس مایل به ادامه
نوشیدن دور دوم است میتواند خودش ساقی خود و دیگران باشد ولی این عمل در مهمانی های نیمه رسمی صحیح نیست.
در مهمانی گروهی مهمان باید به محدودیت مهماندار خود آگاه بوده و آنرا رعایت نماید. اگر مهمان راننده وسیله نقلیه خود و
دیگران است ، صلاح آنست از صرف مشروب خودداری یا مقدار نوشیدن خود را کاملا کنترل کند.
چه کنیم؟
با لبخند از مهمان نوع مشروب مورد علاقه ویرا جویا شویم و ادب حکم میکند که برای درک خواسته درونی مهمان در چشمان وی
نگاه کنیم. اگر مهمان در مورد نوشیدن نوع مشروب مردد است با پیشنهاد بجا ، نوع مشروبات موجود و امکان مخلوط کردن (تهیه
کوکتل) میتواند مهمان را یاری دهد.
قبل از سرو مشروب در لیوان میهمان حتما از وی اجازه بگیریم.
همیشه از لیوان تمیز و دستمال کشیده استفاده کنید.
استاندارد سرو مشروب را کاملا رعایت کنیم مگر میهمان تمایل زبانی خود را به سرو بیشتر اعلام کند.
این نشانه میهمانداری و حس مسئولیت شماست که میهمان را از نوع مشروب و میزان درجه الکلی (میزان در صد الکل مشروب)
با لحنی ملایم آگاه کنید.
همراه با سرو مشروب ، میهمان را به صرف انواع مزه و اغذیه اشتها آور مناسب با آن مشروب دعوت کنید.
از قدیم مثلی بود که میگفتند: مستی و راستی. معمولا با نوشیدن مشروب (کم یا زیاد بنا به شخصیت نوشنده) ممکن است شخص
کنترل خود را در حضور جمع از دست بدهد. اگر مهمان شما بدلیل نوشیدن زیاد از حد و توان قادر به کنترل خود نیست برای بار
اول به همسر وی اطلاع دهید که در این مورد با وی گفتگو کند و تذکر دهد ولی اگر ادامه یافت از سرو مشروب به وی خودداری
و در صورت تقاضای مشروب بیشتر ایستادگی کرده و با قاطعیت از سرو مشروب به شخص خودداری کنید. نام این شخص را
برای بار بعدی مهمانی از لیست خارج کنید.
مرتب و با دقت با مهمانان خود صحبت کنید و اگر بدلیلی قصد ترک اطاق را دارید این وظیفه را بعده خوش مشرب دیگری واگذار
کنید تا مهمانی شما دچار سکته و سکوت کسل کننده نشود.
در هنگام ریختن مشروب ، لیوان روی سطح صاف میز یا سینی قرار دهید.
ریختن مشروب در لیوان را به آرامی انجام داده و پس از ریختن مشروب در لیوان ، با دستمال پارچه ای سفید و تمیز ، دهانه
خارجی شیشه را خشک کنید. (بخصوص شیشه شراب)
روی لبه لیوان میوه ای نازک تزئینی قرار دهید که قبلا تا حدود نیمه قطر میوه با کارد پاره شده باشد.
لیوان مشروب را روی سینی مناسب سرو کنید.
مرتبا سینی حاوی خوراکهای انگشتی را به مهمان تعارف کنید.
در حال عبور خود یا مهمانان از کنار یکدیگر یا هر مناستی دیگر با لبخند از حضور آنان در مهمانی خود را شامان نشان دهید.
رسم بر اینست که اول مهمان زن و سپس مرد سرو شده و سپس میزبان برای خود مشروب میریزد.
چه نکنیم؟
هرگز مشروب در اختیار اطفال یا جوانان زیر 18 سال نگذاشته و یا حتی به عنوان شوخی آنها را تشویق به نوشیدن ننماییم. این
عمل نه تنها توهین به شخصیت آنان بلکه نشانه "حماقت " و عدم قبول مسئولیت میزبان تلقی میشود.
هرگز به میهمان در نوشیدن مشروب اصرار نکرده و اصطلاحا تعارف زیادی نکنیم . ممکن است شخص دلیلی برای صرف
نکردن مشروب داشته و شاید اصولا مشروبخوار نیست.
مشروبات الکلی را قبل از باز کردن تکان ندهیم.
هرگز در هنگام باز کردن درب شیشه مشروب دهانه بطری را رو بسوی دیگران نگیریم.
لبه لیوان مشروب را با انگشتان لمس نکنیم. شکی نیست استعمال عطریات و لوازم آرایش امری عادی و امروزه جزئی از
بهداشت شخصی و آداب معاشرت و سرزندگی و طراوت میزبان محسوب میشود. ولی کمتر مهمانی مایل به نوشیدن از لیوان
مشروبی است که از لبه آن ، بوی عطر شانل و نیناریچی و جورجی امانی یا 4711 در مشام وی بپیچد. به همین جهت در
رستورانهای مهم برای سرو غذا یا مشروب از دستکش سفید استفاده میکنند که تماس مستقیم دست حتی با بدنه لیوان باعث تاثر
مشام میهمان و وازدگی منجر نشود.
از نزاکت بدور است که قیمت یا بهای مشروب را اعلام کنید.
در هنگام سرو شراب ، کمتر از یکسوم لیوان را از شراب پر کنید و پس از سروشراب درب شیشه را ببندیم.
از مشروب تعریف بیجا نکرده ، اگر حتی تولید خودتان باشد ، قضاوت را بعهده مهمان بگذارید. مسلما میزبان اجتماعی وظیفه خود
میداند که اظهار نظر مودبانه و تشکر آمیز و حتی انتقاد را مودبانه پاسخ گوید.
سعی کنید از سرو مشروبات الکلی سنگین به صورت سک (خالص) خودداری و از مهمان در مورد مواد رقیق کننده نظیر یخ ،
نوشابه غیر الکی ، آب یا آب میوه جویا شوید ولی اگر مهمان مایل نبود اصرار نکنید.
از سرو پشت سر هم مشروب خودداری کنید و فرصت کافی دهید تا اثر الکل سرو قبلی کاهش داده شود.
تمام وقت خود رابا یک مهمان نگذرانید. سایر مهمان نیز برای دیدن و مصاحبت با شما گرد هم آمده اند.
تن و لحن صدای خود را بالا و پائین نکنید و هرگز درگوشی با مهمان صحبت نکنید که باعث ناراحتی سایرین است.
هرگز مشروب را با زمان کوتاه و پشت سر هم سرو نکنیم و فاصله زمانی بین هر سرو را رعایت کنیم.
حمل و باز کردن شیشه مشروب:
از حرکت دادن و یا تکان دادن شیشه مشروب جدا خودداری نمایید. مثلا امکان اینکه شراب هنوز دارای مقدار کمی رسوبات باشد
، زیاد است که باعث بد رنگی و کدر شدن شراب میشود و اصطلاحی دارد که میگویند شراب از دهان افتاده است. گاز موجود در
شیشه آبجو یا شامپاین در اثر حرکت شدید و تکان خوردن بشدت تحریک شده و در هنگام باز کردن با قدرت و فشار زیادی
محتویات آن به خارج از دهانه شیشه پرتاب میشود. این عمل به هیچ عنوان و تحت هیچ شرایطی اجتماعی نبوده و نشانی از ناشی
بودن مهماندار و بی اهمیت شمردن دیگران تلقی میشود حتی اگر غیر عمدی باشد.
گیلاس و لیوان مشروبات:
امروزه تنوع فراوانی در تهیه و توزیع انواع لیوان مشروب وجود دارد. برای سرو مشروب باید از نوع گیلاس مخصوص آن
استفاده کرد و از آنجا که این بحث بسیار طولانی است شاید به زمان دیگر موکول شود بهتر است. فقط به این نکته اشاره میکنم
که کریستال نقش بسیار مهمی را در ارایه و هنر سرو مشروب بعهده دارد.
باز کردن شیشه شراب:
دو وسیله مکانیکی برای باز کردن چوب پنبه شیشه شراب وجود دارد. هر دو از یک سیستم استفاده میکنند و آنهم نفوذ کردن میله
ای فولادی و مارپیچی شکل و معمولا از جنس استیل بدرون چوب پنبه تا آنجا که با حرکتی کشش بتوان چوب پنبه را از جداره
دهانه شیشه خارج نمود. برای حصول به این منظور با یکدست شیشه را ثابت نگاهداشته و با دست دیگر ابزار مارپیچ را در عین
پیچاندن با فشار به وسط چوب پنبه و بطرف پائین فرو میکنند. این حرکت باید با فشار به درون چوب پنبه توام باشد و الی باعث
قطعه قطعه شدن چوب پنبه میشود. این ابزار را در بسیاری از فروشگاه ها میتوان یافت و نام های مختلفی نظیر چوب پنبه کش ،
بوچ کش ، چوب پنبه درآر و... مینامند. نوع دیگر آن که امروزه مرسوم است دارای دو دسته اهرمی بوده و دهانه ای تقریبا به
اندازه دهانه بطری های معمولی دارد. در بالا و راس آن ابزاری شبیه دسته کلید و برای پیچاندن میله مارپیچ است. با پیچاندن این
دسته میله مارپیچ بدرون چوب پنبه نفوذ کرده و با حرکتی مارپیچ چایین میرود و در عین حال دسته های اهرمی که با چرخ دنده
ای به شافت مارپیچ متصل شده اند رو به بالا میآیند. زمانی که این دو اهرم کناری کاملا در بالا ایستاد ، شیشه را در محلی مانند
میز یا سکو ثابت گذاشته و این دو میله اهرم را با فشار دو دست بطرف پائین یا دهانه شیشه هدایت میکنند. چوب پنبه بدون کاربرد
نیروی زیادی از دهانه شیشه خارج میشود.
باید دقت نمود که چوب پنبه به دست یا اشیاء دیگر نخورده و آلوده نشود زیرا امکان باز گرداندن چوب پنبه برای محکم کردن
دهانه شیشه زیاد است و تمیز ماندن چوب پنبه مهم است.
نوع دیگر آن الکتریکی است که با نیروی باتری کار میکند که در بازار ایران موجود نیست.
باز کردن شیشه شامپاین:
معمولا چوب پنبه شیشه شامپاین را با نوعی سیم مهار و قفل میکنند. این عمل بخاطر گازدار بودن شامپاین یا شراب گازدار در
شیشه است.
باز کردن شیشه شامپاین نوعی حرکت موزون و با دقت میباشد زیرا با یک اشتباه چوب پنبه با شدت بخارج پرتاب و محتویات
شیشه به تبعیت و با فشار از شیشه فوران میکند.
شیشه را در دست چپ گرفته و با دست راست ابتدا کلاهک آلمونیومی روی قفل سیمی را برداشته و با احتیط انتهی سیم قفل را
که معمولا کلیدگونه است به آهستگی بر خلاف عقربه ساعت یا بعکس (بستگی به صلاحدید سازنده دارد) باز نموده و در این حالت
دهانه شیشه نباید بسوی کسی باشد. در این حالت چوب پنبه همچنان محکم بر سر شیشه سوار است. به آهستگی و با کمال احتیاط
سر چوب پنبه را که از دهانه شیشه بیرون است با دو انگشت سبابه و اشاره دست راست به بالا و پائین حرکت میدهیم و در عین
حال با نوعی فشار حرکت چوب پنبه بطرف بالا را با همان دست راست کنترل میکنیم. معمولا فشار گاز شامپاین خوب و حساب
شده پس از یکی دو حرکت ملایم و کنترل آن قطد پرش از دهانه را دارد که در این حالت سر بطری را کم کم بسمت بالا آورده و
نزدیک به قائم شدن چوب پنبه به کف دست پریده و دهانه شامپاین باز میشود. این عمل با صدای شدید توام بوده و گاز سفیدی از
دهانه شیشه شامپاین خارج میشود که بلافاصله باید شامپاین را به داخل گیلاس آن سرازیز نمود. لیوان شامپاین باید معمولا با
زاویه 45 درجه و مورب در دست گرفته شود و طوری وارد آن شود که هوا به آرامی وارد بطری شده و به اصطلاح خروج
شامپاین با صدای قلپ قلپ نباشد و در هنگام وردود با لیوان به ته لیوان برخورد نکند. شیشه شامپاین باز شده را باید سریعا
مصرف نمود زیرا گاز آن در مجاورت هوا خیلی زود از بین میرود. شامپاین را در لیوانهای دراز که قبلا در یخچال سرد شده ،
سرو میکنند.
مشروبات سنگین:
هر پیک این مشروبات نباید از 30 سی سی متجاوز باشد که استاندارد بین الکللی است (غیر از آمریکا که حدود 27 سی سی
است).
سرو مشروبات با درجه بالا باید با نظر مصرف کننده یا مهمان انجام شود که قبلا از وی سئوال و بر اساس آن لیوان مورد نظر
را انتخاب مبکنند. بدلیل سنگینی اینگونه مشروبات آنرا اغلب با مواد رقیق کننده و ماکول دیگر مخلوط میکنند که اولا بستگی بنوع
مشروب داشته ولی از ابتکار مهمان وارد نیز بی بهره نیست. این گونه سرو با مواد معطر یا با طعمهای مختلف را کوکتل مینامند.
برای تهیه کوکتل از مواد مختلف استفاده میشود. از آن جمله ، یخ ، آب میوه ، سودا ، تونیک ، نوشابه غیر الکلی ، آبلیمو ترش ،
گاز کربن ، عصاره های معطر شیمیایی ، آب و .... حتی سس قلقل مایع و از همه مهمتر مخلوطی از مواد بالا میتواند طعم
مشروب را تغییر و آنرا ملایم و سبک و خوش خوراک تر کند.
در دنیای امروز مرزی برای تهیه انواع کوکتل ها وجود ندارد که برای هر یک میتوان کتاب نوشت ولی باز هم ساقیانی هستند که
هنر و ابتکار آنان در تهیه کوکتل مشتریان فراوانی دارد. کنیاک و براندی در هوای معمولی محیط و بدون هیچگونه طعم اضافی و
به صورت سک سرو میشوند.
از آنچا که مشروب بر انواع چربی اثر مستقیم داشته و حل کننده بسیاری از چربی هاست ، مصرف آن با عذای چرب (در حد
متعارف) باعث شکسته شدن چربی در معده و روده و حتی لایه رگها میشود. شاید بهمین دلیل است که نوشیدن نیم گیلاسی شراب
را به کسانیکه کلسترول خون دارند تجویز میکنند. (من پزشک نیستم)
آبجو:
آبجو را باید در لیوان سرد شده سرو نمود و معمولا از 230 سی سی کمتر نیست. در هنگام ریختن آبجو در لیوان حتما باید لیوان
را با زاویه 45 درجه گرفت که ریزش آبجو در لیوان باعث کف فراوان روی لیوان نشود. آبجو را با ملایمت در لیوان میریزند.
آبجو میتواند تا دهانه لیوان پر باشد.
#جاوید_شاه👑
مرگ بر ۳ فاسد : ملا چپی مجاهد(+پسمانده های ۵۷؛نایاک؛مصومه قمی؛حامد مجاهدیون؛مهتدی کهنه تروریست تجزیه طلب و شرکا)
ارسالها: 3502
#27
Posted: 11 Jun 2011 20:34
هفت خط
ما معمولاً عادت داریم در توصیف اشخاص زیرک و باهوش و اکثراً رند و مکاراز اصطلاح "آدم هفت خط" استفاده کنیم!
اما چرا؟
روایتی درمورد ریشۀ تاریخی اصطلاح "هفت خط" وجود دارد. این روایت بر میگردد به آئین شرابخواری در حضور
پادشاه در دوران ساسانیان. در آن زمان پیمانه های ظریف و زیبائی از شاخ گاو یا بزکوهی درست می کردند که چونپایه
نداشته است کسی نمی توانسته آن را روی زمین یا میز بگذارد و ازنوشیدن شرابِ ریخته شده در پیمانه اش طفره برود.
از این رو دارندۀ جاممجبور بوده است محتویات آنرا لاجرعه سربکشد. اما برای اینکه کسی بیشازاندازۀ ظرفیت خود باده
گساری نکند واز سرِ مستی با حرکت و یا گفتارخود، احترام و شأن مجلس شاهانه را از بین نبرد، هر کدام از
مدعوین،پیمانه (شاخ) مخصوص خود را داشته که به جهت تعین میزان توانائی او درباده گساری خطی در داخل آن شاخ
کشیده شده بوده که ساقی برای دارنده پیمانه فقط تا حدِ همان خط، شراب در پیمانه اش می ریخته است .
به مرور زمان تمامی پیمانه های شراب را با هفت خط، مشخص و درجه بندی کردند. در مجالسی که پادشاه حضور داشته
است، میهمانان معمولاً از سه تاشش خط شراب می نوشیده اند. اما بوده اند افرادی که " لوطی" نیز خوانده میشده اند که
تا هفت خط را شراب می نوشیدند بدون آنکه حالتی مستانه درآنهاظاهر شود که در پی آن دست به حرکاتی بزنند که موجب
هتکِ حرمتِ حضورپادشاه در مجلس بشود.
این قبیل افراد را "هفت خط" می نامیده اند، یعنی که آنها افرادی صاحب ظرفیت و زرنگ بوده و به کلیه رموز و فنون
شرابخواری تسلط کامل داشته اند..
این اصطلاح به مرور زمان جنبه عام و مَجازی پیدا کرده و در فرهنگ عامه بهافراد باهوش و زیرک و مرد رند "هفت خط"
اطلاق گردیده است.
جهت مزید اطلاع اضافه میشود که هر یک از خطوط هفتگانه جام شراب، اسم ویژۀخود را داشته است:
1- خط مزور - کمترین میزان شراب در جام
2- خط فرودینه
3- خط اشک
4- خط ازرق (خط شب، خط سیاه یا خط سبز) این خط کاملاً در وسط پیمانه بودهو خط اعتدال درشرابخواری محسوب
می گردیده است.
5- خط بصره
6-خط بغداد
7-خط جور کهلب پیمانه بوده و جام بیشاز آن جا نداشته؛ به عبارت دیگرجام لبریز از شراب می بوده است.
#جاوید_شاه👑
مرگ بر ۳ فاسد : ملا چپی مجاهد(+پسمانده های ۵۷؛نایاک؛مصومه قمی؛حامد مجاهدیون؛مهتدی کهنه تروریست تجزیه طلب و شرکا)
ارسالها: 3620
#28
Posted: 6 Jul 2011 10:58
شراب
شراب نوشیدنی‌ای الکلی است که اساسا از تخمیر آب انگور به‌دست میآید.[۱] خاصیت شیمیایی طبیعی انگور به‌گونه‌ای است که میتواند بدون افزودن شکر، اسید، آنزیم یا دیگر افزودنی‌ها تخمیر شود.[۲] شراب از تخمیر انگور له شده به وسیلهٔ انواع مخمر که شکر موجود در انگور را به الکل تبدیل میکنند بدست میآید. برای بدست آوردن انواع شراب، از انواع مختلف انگور با مخمرهای گوناگون استفاده میشود.[۳]
اگرچه از میوه‌های دیگر مانند آلبالو، سیب، توت و ... و تقریباً از تمامی رستنی‌ها نیز شراب ساخته میشود ولی واژهٔ شراب بدون ذکر نام میوه تقریباً همیشه به معنی شراب انگور است و شراب های دیگر را با نام انها می آوریم(مانند: شراب سیب یا شراب اقطی).
معمولاً شرابهایی که از دیگر رستنی‌ها مانند برنج، گندم، رازک و ... به دست میآیند که از مواد نشاسته ای هستند و برای استفاده به عنوان شراب در نظر گرفته نمی‌شوند بلکه فرایندهای دیگری بر روی آنها انجام میشود تا نوشیدنیهای دیگری از جمله آبجو یا ویسکی به دست آید، در حالی که شراب زنجبیل به همراه کنیاک تقویت می شود. در این نمونه ها استفاده از لغت شراب علاوه بر مراحل ساخت به منبع شراب غنی تر اطلاق می گردد.استفاده تجاری از واژه wine به زبان انگلیسی (و معادل آن در زبان های دیگر) در بسیاری از قانونگزاری ها ممنوع است.[۴]
پیشینه
شراب سازی از گذشته‌های دور در بسیاری از مناطق جهان رواج داشته‌است. شراب نخستین بار حدود ۶۰۰۰ سال پیش در ایران کشف شد و ایرانی‌ها نخستین مردمانی بودند که آن را نوشیدند.
انواع شراب
جام شراب سفیدشراب سرخ
شراب گلی
شراب تقویت شده
شراب شیرین
شراب گازدار (شامپاین)
شراب سفید شراب سفید نوعی شراب است که در جریان تولید آن پوست انگور را پیش از شروع تخمیر از آب انگور جدا میکنند تا مواد رنگی پوست در الکل ناشی از تخمیر حل نشود.
عناوین مشروبات در ادبیات فارسی می: شراب قرمز و شراب انگور. مطلق شراب اعم از اینکه از انگور حاصل آید یا مویز و خرما و جز آن (لغتنامه دهخدا). مثال شعری :
به هرجای جشنی بیاراستند می و رود و رامشگران خواستند. (فردوسی).
باده: شراب به طور کل. مثال شعری :
بآواز ایشان شهنشاه جام ز باده تهی کرد و شد شادکام. (فردوسی).
نبیذ: می یا مل. مثال شعری :
گل بهاری بت تتاری نبیذ داری چرا نیاری ؟ (رودکی). این کارد نه ازبهر ستمکاران کردند انگور نه ازبهر نبیذ است به چرخشت. (رودکی).
سیکی: می پرمایه و گیرا. مقال شعری :
عشق بازی کن و سیکی خور و برخند بر آن که ترا گوید سیکی مخور و عشق مباز؟ (فرخی).
سهبا(صهبا): می سفید. مثال شعری :فشارده انگور سپید.(منتهی الارب ). شراب انگوری. شرابی که مایل به سرخی باشد.(غیاث اللغات ). می سرخ. (دهار). سیکی. (ناظم الاطباء) :
امیرا خسروا شاها همانا عهد کردستی که گنجی را برافشانی چو بر کف برنهی صهبا.(فرخی).
مُل: شراب انگوری.
مناطق مهم شراب سازی دنیا
به ترتیب میزان تولید:
فرانسه
ایتالیا
اسپانیا
ایالات متحده آمریکا
آرژانتین
استرالیا
چین
آفریقای جنوبی
شیلی
آلمان
مراکش
و در ایران:
شیراز (پیش از انقلاب ۱۳۵۷)
ارومیه (پیش از انقلاب ۱۳۵۷)
مراغه (پیش از انقلاب ۱۳۵۷)
در جمهوری اسلامی ایران
پس از انقلاب ۱۳۵۷ مصرف مشروبات الکلی در ایران ممنوع شد با این وجود ودکا از جمهوری آذربایجان، ویسکی و دیگر مشروبات الکلی از ترکیه و کردستان عراق به طور قاچاق وارد ایران میشود.برخی ایرانی‌ها از اتانول (به رغم وجود مقدار زیاد مادهٔ تلخ دناتونیوم بنزوات) که در داروخانه‌ها توزیع میشود، به عنوان مشروب الکلی استفاده میکنند.
اثرات پزشکی
شراب الکلی و مخصوصا شرابی که الکل سنگین داشته باشد به سلول‌های استخوان‌ها صدمه می‌زند، سرطانزا ست، به سیستم عروقی و قلب صدمه می‌زند، مصرف زیاد باعث زوال عقل[۷] و ایجاد اختلالات مغزی میشود، خطر ایجاد دیابت نوع 1 را دارد و در بینایی تاثیر سو دارد.[۸][۹][۱۰] بر اساس گزارشی که «کمیته علمی مستقل در مورد داروها» در بریتانیا تهیه کرده زیان مصرف الکل در جامعه سه برابر زیان مصرف کوکائین یا کشیدن سیگار برآورد شده‌است.[۱۱]
مواد مغذی در هر ۱۰۰ g (۳٫۵ oz)
انرژی ۳۵۵ kJ (۸۵ kcal)
کربوهیدراتها 2.6 g
قندها 0.6 g
چربی 0.0 g
پروتئین 0.1 g
الکل 10.6 g
الکل 10.6 g از لحاط حجمی 13%است
100 g شراب تقریبا 100 ml (3.4 fl اونس)
شکر و الکل متغیرند.
منبع: پایگاه اطلاعاتی مواد غذایی آمریکا
تصویری از یک ساقی بر روی دیوار چهل ستون، متعلق به قرن ۱۷ میلادی.
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#29
Posted: 6 Jul 2011 11:00
فهرست ظروف شرابخوری
نام انواع ظروفی که در زبان فارسی برای نوشیدن شراب و برخی دیگر از نوشیدنیهای الکلی به کار میرود:
آیلاس: پیاله شراب
بشکه:ضرف نسبتاً حجیم
پارچ: کاسه‌ای بزرگ که دور می‌گردانند.
پیاله: کاسه کوچک بی پایه
پیک: لیوانک شیشه‌ای عرق خوری
پیمانه: لیوان باده خوری، رطل هم میگویند
تغار: آوند نسبتآ کوچک
تَکوک: ظرف شرابی که پایه آن یک توتم حیوانی (مثلا بز) بوده‌است. به یونانی آن را ریتون مینامند.
تُنگ: آوند شیشه‌ای گردن باریک، صراحی هم گفته‌اند.
جام: لیوان شیشه‌ای باده خوری
چَتوَر: بطری به اندازه یک چهارم شیشه‌های معمولی، چتول هم میگویند
چمانه: نیم-کدوی تراشیده و نگارینی که با آن می می‌خوردند.
خُم: بزرگترین آوند باده سازی و باده خوری (در اصل خُنب بوده)
خمره: همان خم
زیغال: جام شکم بزرگ یک نفره، قدح هم گفته‌اند.
ساتگین: آوند شیشه‌ای بزرگ و استوار باده خوری
ساغر: کاسه پایه دار
سبو: کاسه سفالی دسته دار
سبوچه: سبوی کوچک
سَکره: تنگ سفالین بزرگ (از گویش لارستانی)
شرابه: بشکه شراب
قرابه: آوند شیشه‌ای شکم بزرگ
کوزه: آوند سفالین نسبتآ بزرگ
گیلاس (جام)
هَسی: تشت سفالین (از گویش لارستانی)
مینا: شیشه باده خوری
نوشین: آیلاس نسبتاً باریک و بلند
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
صفحه 3 از 6