ارسالها: 174
#11
Posted: 31 Dec 2011 10:36
مقدمه
همستر از خانواده جوندگان است،همستر همه چيزخوار(omnivorous) است و به اين جانور مي توان ميوه، سبزيجات و دانه ها را هم(بغير از غذاهاي اصلي) بعنوان غذا داد.
اين حيوان از سن 10-7 روزگي شروع به خوردن مواد جامد مي کنند، همستر بالغ 5 تا 10 گرم غذا در روز احتياج دارد، همچنين در روز 10 ميلي ليتر بر اساس 100 گرم وزن بدن آب مي خورد. وزن همستر بالغ نر حدود 130-30 گرم و طول عمر 2-1/5 سال و سن بلوغ 6-8 هفنگي است.
سه نژاد عمده همستر وجود دارد:1- Syrian 2-Chinese 3- Russian
همستر در گونه هاي خود جيب هاي گونه اي(cheek pouch) دارد اين جيبها در دو طرف گونه واقع شده اند و کار حمل مواد غذايي و مخفي کردن نوزادان تازه متولد شده در هنگام خطر را بر عهده دارند.
دندانهاي پيشين همستر مدام در حال رشد است و براي کوتاه کردن آن احتياج به مواد غذايي خاص و وسايلي در محل نگهداري خود دارند.
در ايران واکسن خاصي براي همستر وجود ندارد هر چند برخي از همکاران عقيده دارند که از واکسن هاري مي توان استفاده کرد، ولي اين واکسن براي سگ و گربه تهيه شده است و مي تواند براي همستر ها موجب مشکلاتي از قبيل مرگ شود. اين حيوان هر شش ماه يکبار بايد توسط دامپزشک معاينه شود و داروي انگلي لازم براي آن تجويز شود.
انتخاب همستر در هنگام خريد
همستر طلائی در تنهایی نیز زندگی شادی خواهد داشت . شاید برای نگهداری آنها بصورت دوتایی (از یک جنس) بهتر باشد. امروزه به دلیل جهش های ژنتیکی تعداد رنگ های زیاد و الگوهای متفاوت پوشش مویی همستر طلائی یا سوری در انواع رنگ های دیگر از جمله سفید، سیاه، کرم، خاکستری و . . . و با موی صاف یا پشمالو یا دم جارو و . . . یافت میشود. از نژادهای فوق عمومی ترین همستر جهت نگهداری همستر طلایی است. در طبیعت وحش همستر طلایی دارای پوشش کوتاه، ضخیم و به رنگ قهوه ای مایل به قرمز میباشد. همسترهای اهلی برای اولین بار از یک نر و دو ماده خواهر در سال ١٩٣١ از سوریه به انگلستان منتقل گردید.
موقع انتخاب همستر به رفتار و شرایط آنها بخوبی دقت کنید. از خرید همسترهایی که بی حال و ساکت می باشند اجتناب ورزید و آنها باید زبل، کنجکاو و فعال و از همه همتر هوشیار باشند (البته در ساعت بیداری یعنی غروب به بعد). پوشش بدنی باید صاف و چشم ها تمیز باشند. نفس کشیدن حیوان نباید صدادار و با زحمت صورت گیرد. مناسب ترین سن خرید همستر بین 25 الی 45 روز می باشد . همستری که خریداری می کنید باید در جایی مناسب و تمیز برای فروش باشند . در صورت نیاز به مشاوره خرید همستر می توانید با متخصصین همستر – ایران تماس بگیرید و از راهنمایی کامل خرید همستر بهره مند شوید .
خانه همستر
دو نوع خانه مخصوص همستر رایج میباشد. قفس های سیمی، قفس پلاستیکی
۱- قفس سیمی با میله های افقی برای نگهداری بسیار مناسب می باشد زیرا همستر به بالا رفتن علاقه زیادی دارد و از میله ها برای بالا رفتن از دیواره قفس استفاده می کند.و نظافت این مدل قفسها به آسانی صورت می گیرد وقفس سیمی نسبت به سایر قفس ها مقاوم تر می باشد , تمامی لوازم مورد نیاز همستر در این مدل قفس ها موجود می باشد ( همستر – ایران این مدل قفسها را به عزیزان برای خرید پیشنهاد می کند )
۲- قفس های پلاستیکی که معمولاٌ با تجهیزات دیگری همراه است. این قفس ها گران بوده برای شرایط آب و هوائی گرم و خشک ایران مناسب نیستند. لانه های پلاستیکی با چندین تونل و محل خواب نیز مناسب میباشند و حیوان میتواند از آن برای ورزش و تفریح استفاده کند و نسبت به قفس های سیمی زیبا تر میباشد ولی ضمن برخورداری از مطالب فوق دارای این مشکلات نیز می باشند ، تهویه هوا و نظافت آن مشکل است. بعلاوه بسیاری از همسترهای طلائی بزرگتر از آن هستند که در تونلهای قفس جای گیرند . و احتمال شکستن این مدل قفس ها زیاد است
برای انتخاب قفس همستر باید توجه داشت , انتخاب قفس همستر با توجه به تعداد همستر صورت گیرد .
نگهداري از همستر
همستر حیوانی آرام و ساکت است و نگهداری از آن کار بسیار آسان می باشد . نگهداری از این حیوان مانند سایر حیوانات خانگی باعث شادابی روح و تمدد اعصاب می گردد و سرگرمی مناسبی برای کودکان و سالمندان (برای جلوگیری از افسردگی) است .
برای نگهداری از همستر میتوان از یک بستر مناسب برای همستر استفاده کرد. بسترهمستر باید ماده جاذب رطوبت باشد مثل پوشال مخصوص ، کاه، پوشال کولر، خاک مخصوص همستر و ... باشد. پوشال را با دستمال کاغذی در قفس همستر قرار دهید . همستر با دستمال برای خود لانه ای مخصوص درست می کند ، استفاده از روزنامه ، پنبه و پارچه پشمی بسیار مضر است.
بهتر است قفس همستر دور از جریان مستقیم هوا و در یک دمای ثابت و معتدل (دمای 20- 27 درجه و رطوبت 60-50 درصد) قرار گیرد و همواره یک تکه چوب یا شاخه بریده ( این چوب از درختان بدون صمغ باید تهییه شد ) در قفس همستر باشد زیرا حیوان به وسیله آن دندان های خود را کوتاه می کند .
همستر در طول روز بیشتر می خوابد و اکثراً شب ها فعالیت دارد. اگر در شب دما پایین آید همستر بی هوش شده و شاید به خواب زمستانی فرو رود. در طول روز قفس همستر در جریان مستقیم تابش نور خورشید نباشد زیرا چشمان این حیوان برای نور ساخته نشده است.
قفس همستر باید هفته ای 2 بار بصورت موضعی و 2 هفته یکبار بطور کلی تمیز گردد و غذاهای فاسد نشدنی که حیوان انبار کرده است دوباره سر جایش برگردد چون همستر حیوان تمیز و مرتبی است.
بستر سازی
اغلب از تراشه چوب برای پوشاندن کف قفس استفاده میشود ولی باید از تراشه سرو اجتناب نمود. درخت کاج نیز بدلیل امکان ترشح مواد تحریک کننده و معطر مناسب نمیباشد. خرده های چوب درخت اشنگ یا دیگر درختان جنگلی برای استفاده در کف قفس بهتر است. پوشال چوب را از جایی تهیه کنید که نوع چوب آن را بشناسید زیرا هر پوشالی مناسب همستر نیست ( مشاورین همستر – ایران به طور کامل شما را راهنمایی خواهند کرد ) خرده های چوب را کف قفس بریزید و لازم است هر دو هفته یکبار عوض شوند. از آنجا که همسترها معمولا از گوشه قفس خود برای دستشوئی استفاده میکنند تمیز کردن آن قسمت بصورت مداوم (چند روز یکبار) به تمیز ماندن محل زندگی آنها کمک میکند. می توانید برای سهولت نگهداری همستر از خاک مخصوص همستر نیز استفاده کنید .
لازم است مکان قفس در خانه در محل مناسب انتخاب گردد. معمولاٌ در صورتی که قفس در بلندی قرار گیرد برای همسترها خوشایندتر است. از آنجا که همسترها شبگرد هستند محل زندگیشان در روز باید ساکت باشد. قفس باید دور از تابش مستقیم آفتاب و منابع گرما و سرمای شدید بوده و بهتر است حدود نیم متر بالاتر از سطح زمین بر روی تاقچه یا یک میز باشد.
لوازم زندگی
یک فضای بسته به عنوان آشیانه در گوشه ای از قفس برای همستر مطلوب میباشد که میتوان از خانه های مخصوص همستر برای اینکار استفاده نمود کف خانه همستر را میتوانید با چیزی نرم مثل دستمال کاغذی بپوشانید. به همستر باید فرصت جویدن و ورزش کردن داده شود. تقریبا تمام همسترها با شوق و ذوق از یک چرخ و فلک مخصوص همستر استقبال میکنند. مقداری تونل و لوله (مثل لوله دستمال توالت) نیز مفید است.لوازم بازی مخصوص همستر نیز کمک بسیار زیادی در نگهداری آسان و شادابی همستر می تواند داشته باشد , شاخه های تازه درختانی مانند بید و درختهای میوه که برای آنها از سموم ضد آفت استفاه نشده است و جعبه های کوچک مقوائی برای جویدن و بالا رفتن مناسب هستند. و مزیت قفس همستر تحرک کافی همستر در قفس می باشد
برای آبخوری حیوان نیز میتوان از یک بطری با سری که بتواند حیوان به راحتی از آن آب بخورد استفاده نمود. بهترین ظرف آب همستر ظرف آب مخصوص همستر می باشد که در تمتمی قفس های مخصوص همستر این مدل ظرف آب موجود است , آب موجود در ظرف آب مخصوص همستر تمییز مانده و همستر امکان آلوده کردن آب را ندارد و شما می توانید مولتی ویتامین و مکلمل های مخصوص را به آب همستر اضافه کنید . همستر نیاز کمی به آب دارد ( به ازای هر 100 گرم 10 میلی لیتر ) و چنانچه در رژیم غذائی او سبزی قرار گیرد کافی میباشد یک ظرف غذای کم عمق از سرامیک یا چینی بهترین انتخاب برای ظرف غذای همستر می باشد تا حیوان نتواند ظرف را برگرداند. تمیز نمودن چنین ظرفی نیز راحت تر است.
رژیم غذایی همستر
یکی از بهترین رژیم های غذایی برای همستر استفاده از میوه جات و سبزیجات برای همستر می باشد , برای تکمیل جیره غذایی همستر نیز میتوانید از برنج پخته ماکارونی و ذرت نیز استفاده کنید .
غذاهایی که ناید در اختیار همستر قرار گیرد عبارتند از : میوه های ترش , خیار , و میوه هایی که خیلی آبدار هستند , غذاهای شور و کنسرو شده , غذاهایی که ماده نگهدارنده دارند و از دادن چیپس و پفک به همستر جدا خوداری کنید
دست آموز کردن و لمس همستر
برقراری ارتباط لازمه نگهداری از هر حیوانی است و بهترین زمان برای برقراری ارتباط هنگام غذا دادن به حیوان است (بهترین زمان برای غذا دادن به همستر صبح زود و یا هنگام غروب است). نخست یک تخمه به او بدهید. ابتدا خجالت میکشد سپس آرام آرام شروع به شکستن میکند. بعد از آن دست را به آرامی وارد قفس همسترکرده و پشت گردنش را لمس کنید و بازی کنید. پس از رضایت حیوان را در دست بگیرید. این کار را حداقل روزی 3 بار انجام دهید زیرا همستر ها به بازی کردن علاقه زیادی دارند. انس گرفتن همستر با انسان حدود 20 روز تا 1 ماه طول می کشد , دوستانی که همستر تازه تهیه کرده اند باید به همستر خود فرصت آشنایی با انسان را بدهند , زیرا تا قبل از اینکه همستر به دست شما عزیزان برسد پیش دوستان خود بوده و بعد از تغییر محیط این حیوان کمی از صاحب خود می ترسد , و با صبر و شکیبایی شما این ترس برطرف خواهد شد . مواظب باشید همستر در اثر ترس دست شما را گاز نگیرد چراکه این اتفاق باعث می شود همستر دیرتر باشما انس بگیرد . همیشه با همستر خود یک سری بازی های ثابت را تمرین نمایید زیرا همستر به سرعت یاد می گیرد .هیچگاه همستر را از بالا رها نکنید زیرا دست و پایش به راحتی میشکند. هم چنین بیدار کردن همستر و ترساندن آن موجب ناراحتی او میشود و این امکان وجود دارد که همستر دست شما را گاز بگیرد .
روش گرفتن همستر
همستر -ایران دو روش برای گرفتن همستر پیشنهاد می کند :
1)گرفتن از پشت گردن همستر ، این روش بیشتر برای همستر های کوچک ویا همستر های نا آشنا استفاده می شود به این علت که همستر های کوچک از انسان بسیار می ترسند و ممکن است که از کف دستبه پایین بپرند و به خود صدمه بزنند
2) گرفتن همستر از زیر بغل و گذاشتن همستر کف دست : این روش بسیار متداول برای گرفتن همستر آشنا هست ولی اگر حس کردید که همستر خسته شده و تمایل دارد به خانه برگردد فورا او را در قفسش قرار دهید
چگونه همستری را که اهلی نیست بگیریم؟
اگر می خواهید همستری را که هنوز اهلی نشده بگیرید و تجربه ای در گرفتن همستر ندارید بهتر است از یک قوطی یا فنجان برای این کار استفاده کنید , کافیست یک قوطی یا فنجان روبروی حیوان قرار داده سپس حیوان را با ملایمت درون آن برانید و به این وسیله حیوان را انتقال دهید. اغلب همسترها برای حس کنجکاوی به درون فنجان می روند . در صورت لزوم اگر میخواهید همستری را در دست گیرید که احتمال دارد گاز بگیرد میتوانید از دستکش استفاده کنید. البته دقت کنید که دستکش زبر نبوده و حیوان در اثر گرفته شدن با دست دچار اضطراب نگردد.
ضد همستر کردن محیط
ااگر تصمیم دارید به همستر خود اجازه دهید گاها از قفس خود خارج شود باید اتاق خود را ضد همستر نمائید. ابتدا مطمئن شوید هیچ چیزی که حیوان بتواند داخل آن شده و شما قادر به بیرون آودن او از آنجا نباشید وجود ندارد (از قبیل زیر تخت یا یک فضا تنگ بین اسباب و اثاثیه خانه). همستر باید در یک فضای کوچک که قابلیت فرار نداشته باشد محدود گردد و گرنه ممکن است برای گرفتنش دچار دردسر شوید. مطمئن شوید کلیه سیم های برق دور از دسترس حیوان هستند. مطمئن شوید هیچ چیز که بتواند به همستر آسیب برساند(از قبیل گیاهان سمی) وجود ندارد. ضمنا هر چیزی را که نمی خواهید همسترتان بجود از دسترسش دور نگاه دارید . برای سهولت کار می توانید با تهیه حصارک های مخصوص همستر , همستر خود را به راحتی درون این محوطه قرار بدهید و حتی برای بازی بیشتر همستر می توانید لوازم بازی برای همستر را نیز در داخل حصارک همستر قرار دهید
فرار طولانی
بعضی اوقات بدون اطلاع شما همستر از قفس خود خارج میشود. البته این موضوع در مورد قفس های مخصوص همستر کمتر اتفاق می افتد. برای گرفتن حیوان میتوانید بدین گونه عمل نمائید: یک سطل را در گوشه ای که احتمال میدهید حیوان رفت و آمد کند قرار دهید. کف سطل یک ملحفه انداخته سپس درون سطل مقداری غذای مورد علاقه او را بگذارید. یک چوب را برداشته یک سر آن را بر زمین و سر دیگر آنرا بر لبه سطل بگذارید. بدین گونه حیوان برای خوردن غذا از چوب بالا رفته و وقتی درون سطل افتاد دیگر نمیتواند خارج شود. این نیز ایده خوبی است که درب قفس حیوان را باز گذاشته و مقداری غذا درون قفس بگذارید. مراقب قفس باشید تا هنگامیکه حیوان برای تغذیه وارد قفس شد درب قفس را ببندید
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#12
Posted: 31 Dec 2011 16:40
نگهداری مرغ وخروس
مرغ جزو پرندگانی است که نگهداری از ان بسیار آسان است-نیاز به مرقبت زیادی ندارد وهمه چیز
خوار هستند.
غذایشان اغلب گندم،نان،سبوس وگیاهان است.
ان ها در 5-6ماهگی بالغمی شوند
نوع نر ان از 6 ماهگی بالغ می شود ولی خروس های هلندی (کارخانه ای) بین 4-5ماهگی بالغ
میگردند. نوع ماده ان حداکثر 12عدد تخم میگذارد و 21روز روی آن میخوابد.
جوجه ها باید در 15 روز اول بصورت ویژه نگهداری شوند و نباید زیاد در دست گرفته شوند.
باید به آن ها ویتامین ومکمل های غذایی داد تا به اندازهی کافی رشد کنند.
شما می توانید به راحتی با کمی وقت گذاشتن جوجه هایتان را دستی کنید که توی بخش دستی کردن روش رو میگم.
آن ها روزی 1عدد و،البته مرغ های تخمی (هلندی) روزی 2تا تخم
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#13
Posted: 31 Dec 2011 16:42
اصول نگه داری پرندگان خانگی
حضور در طبيعت آرامش‌بخش است؛ البته هميشه لازم نيست كه براي رسيدن به آرامش راهي جنگل، كوه و دشت شويم بلكه در همين محيط زيست شهري هم چهره‌هايي از طبيعت زيبا پيدا ميشود.
به طور مثال چند پرنده كوچك و پرجنب و جوش مي‌توانند حال و هواي منزل شما را به‌كلي تغيير دهند و هياهو و سرزندگي طبيعت را به خانواده شما بياورند.
روان‌شناسان هم اعتقاد دارند كه نگهداري حيوانات خانگي به بهبود بعضي بيماريهاي رواني رايج از جمله افسردگي كمك مي‌كند و در كاهش علائم بيماري مؤثر است. علاوه بر اين، حيوانات خانگي و به ويژه پرندگان زينتي براي كودكان سرگرمي جذابي هستند.
اگر نگهداري حيوانات را به كودكان بسپاريد، از همان سنين كودكي ياد مي‌گيرند كه چطور بايد مواظب ديگران-مخصوصا كساني كه به آنها وابسته‌اند- باشند و حس مسئوليت‌پذيري آنها تقويت ميشود.
حتي افراد تنها و سالخوردگان هم مي‌توانند با خريد چند پرنده كوچك، مونس و همدم خوبي داشته باشند. به هر حال، اگر جزو افرادي هستيد كه دلتان مي‌خواهد فضاي محل زندگي‌تان با حضور پرندگان خانگي شور و نشاطي بگيرد قبل از خريد، نكاتي را مدنظر قرار دهيد تا با انتخاب مناسب، از داشتن پرنده‌اي سرزنده و جذاب لذت ببريد.
قبل از اينكه از خانه بيرون بپريد!
اگر قصد خريد پرنده خانگي داريد، بهتر است توصيه‌هاي زير را در اين باره بخوانيد:
1) قبل از اينكه براي خريد راهي مغازه‌هاي پرنده‌فروشي شويد، بايد خوب فكر كنيد و ببينيد از چه نوع پرنده‌اي بيشتر خوشتان مي‌آيد. مهم است كه نوع پرنده و رفتارش مطابق ميل و سليقه شما باشد تا بعدها از خريد خود پشيمان نشويد؛ به طور مثال اگر دوست داريد پرنده‌تان صداها را تقليد كند، بايد به سراغ طوطي‌ها برويد اما اگر صداي خوش پرنده برايتان مهم است، انتخاب قناري‌ها، بهترين گزينه براي شماست.
2) به قيمت و هزينه نگهداري پرنده‌ها توجه كنيد. البته هزينه نگهداري پرندگان خانگي نسبت به هزينه‌هاي رايج زندگي مبلغ قابل توجهي نيست. در حال حاضر، انواع و اقسام پرنده با قيمت‌هاي متفاوت- از چند هزار تومان تا چند ميليون تومان- در بازار موجودند. چون اغلب طوطي‌سانان مستعد سخن گفتن هستند، قيمت آنها نسبت به ساير پرندگان بيشتر است. هر چقدر پرنده كلمات بيشتري را تكرار كند، با قيمت بالاتري فروخته ميشود بنابراين شما امكان انتخاب گسترده‌اي پيش‌رو داريد.
3) ابعاد پرنده و قفسش را براساس مكان زندگي خود بسنجيد؛ قفس پرنده بايد عريض و جادار باشد تا بتواند به‌راحتي در آن حركت كند؛ پس اگر در منزل فضاي كمي داريد، نمي‌توانيد پرنده بزرگي مانند كاسكو يا شاه طوطي را در يك قفس كوچك و جمع و جور نگه داريد. اين را هم بگويم كه شيك بودن ظاهر قفس براي پرنده اهميتي ندارد و نكته مهم فقط اين است كه امكان تحرك پرنده در ساده‌ترين شكل ممكن فراهم شود.
4) به بهداشت پرنده فروشي و سلامت پرنده توجه كنيد چون آلودگي در محيط به سادگي به پرندگان منتقل ميشود. در واقع، هر چقدر محل نگهداري پرندگان تميزتر باشد، احتمال سلامت آنها هم بيشتر ميشود. بهتر است كه پرنده سالم را خودتان انتخاب كنيد و اين كار را به‌عهده فروشنده نگذاريد. براي انتخاب هم بايد چند فاكتور را مدنظر قرار دهيد؛ ابتدا پرنده را خوب ورانداز كنيد؛ پرهاي پرنده بايد كاملا صاف، شفاف و براق باشد و هيچ‌گونه بريدگي يا ژوليدگي در آنها ديده نشود.
5) به منقار و مردمك چشم‌هاي پرنده هم دقت كنيد؛ منقار پرنده نبايد حالت شوره داشته باشد و مردمك بايد شفاف، سياه و عنبيه اطراف آن نيز قابل رؤيت باشد. تورم چشم‌ها يا هر نوع تيرگي و شفاف نبودن مردمك از بيماري پرنده حكايت مي‌كند. پاهاي پرندگان شاخص ديگري هستند تا از سلامت پرنده مطمئن شويد؛ پاها بايد كاملا كشيده و فاقد هرگونه لكه‌‌هاي قارچي يا هر نوع زخمي باشند.
با دانستن همه اين موارد مي‌توانيد با اطمينان بيشتري پرنده را به خانه بياوريد؛ ضمن اينكه بايد از خريد پرندگان كسل، كزكرده و بي‌تحرك كه چشمان نيمه‌باز، رفتار بي‌تفاوت و تنگي نفس دارند، خودداري كنيد. به هر حال، لازم است براي اين كار وقت و حوصله زيادي به خرج دهيد چون قرار است اين پرنده چندين سال با شما زندگي كند.
معرفي انواع پرندگان خانگي
كاسكو
يك نوع طوطي خاكستري رنگ با اصليت آفريقايي است. كاسكو مانند ساير طوطي‌ها بال‌هاي رنگي و زيبايي ندارد و شايد در نگاه اول، چندان جذاب نباشد اما به دليل داشتن هوش و قدرت سخنگويي بالا، طرفداران زيادي دارد. [اين طوطي حرف مي‌زند]
اين پرنده به سادگي با صاحبش دوست ميشود، بسيار حساس است و بايد به او محبت و توجه كنيد چون بر اثر بي‌توجهي، به سرعت افسرده و مضطرب ميشود؛ پس اگر وقت كافي نداريد، از خريد آن صرف‌نظر كنيد. كاسكو از ميوه‌هاي تازه، سبزيجات، غلات، دانه‌هاي مغزدار و بذر گياهان تغذيه مي‌كند و چون پرنده بزرگي است بايد آن را در قفس بزرگي نگه داريد. طول عمر كاسكو زياد است و اغلب بين 60-40 سال عمر مي‌كند. كاسكوهاي سخنگو تا چند ميليون تومان هم قيمت دارند ولي اگر به اين پرنده علاقه‌منديد، خريد جوجه كاسكوها – كه ارزان‌تر هستند – را به شما توصيه مي‌كنيم. با تمرين و تكرار، پرنده شما هم سخنگو خواهد شد.
مرغ عشق
مرغ عشق از اعضاي خانواده طوطي‌سانان است اما قدرت سخنگويي ندارد. اين پرنده با ظاهري زيبا در رنگ‌هاي سبز، زرد، سفيد و آبي از جمله پرندگان محبوب خانگي با قيمتي ارزان است.
مرغ عشق سريع با محل زندگي‌اش خو مي‌گيرد و ميتوان آن را به صورت جفت نگهداري كرد.
از دانه‌هايي چون ارزن، ذرت، تخم آفتابگردان، تخم كتان و سبزيجات تازه مانند هويج، كلم و... تغذيه مي‌كند و نكته جالب در مورد مرغ عشق آن است كه به آينه بسيار علاقه‌مند است؛ بنابراين اگر آينه كوچكي را جلوي قفسش قرار دهيد، بسيار خوشحال شده و ساعت‌ها با آن سرگرم ميشود.
قناري
اگر به دنبال خريد پرنده‌اي خوش‌صدا هستيد كه برايتان آواز بخواند، قناري را انتخاب كنيد. البته اين را هم بدانيد كه بايد در جست‌وجوي پرنده نر باشيد چون ماده‌ها آواز نمي‌خوانند. روش تشخيص نرها از ماده‌ها خيلي ساده نيست و كمي تجربه مي‌خواهد:
قناري نر، جثه بزرگ، رنگ‌آميزي زيباتر، شفاف‌تر و تحرك بيشتري دارد كه تشخيص آن براي افراد عادي آسان نيست.
بهترين حالت نگهداري قناري اين است كه در قفس فقط يك پرنده نر داشته باشيد. قناري پرنده كوچكي است و مي‌تواند همدم آوازه‌خوان خوبي براي شما باشد.
قيمت قناري‌ها برحسب نوع صدايشان گاهي به ميليون هم ميرسد اما قناري‌هاي معمولي در بازار با قيمت مناسبي به فروش مي‌رسند. غذاي اين پرنده شامل انواع دانه‌ها و سبزيجات است.
فنچ
ارزان‌ترين پرنده‌اي كه مي‌توانيد بخريد، فنچ است. اين پرنده به شدت فعال است و از پريدن به اين سو و آن‌سو لذت مي‌برد. فنچ‌هاي نر نوك قرمزرنگي دارند كه اين قرمزي در ماده‌ها كم‌رنگ‌تر است.
به علاوه فنچ‌ها زندگي اجتماعي را دوست دارند و مي‌توانيد چند تا از آنها را در يك قفس نگه داريد.
غذاي اصلي فنچ ارزن است ولي اگر مي‌خواهيد رژيم غذايي كاملي داشته باشد، بهتر است ميوه، سبزيجات تازه و حتي سفيده تخم‌مرغ و سيب‌زميني آب‌پز را هم فراموش نكنيد.
مرغ مينا
در مورد مرغ مينا بايد بدانيد كه پرنده باهوشي است و قدرت سخنگويي هم دارد.
البته مرغ ميناهاي نر نسبت به ماده‌ها بااستعدادترند. اين پرنده هم بسيار حساس است و نيازمند توجه، بنابراين بايد برايش وقت بگذاريد تا افسرده نشود.
اگر صحبت كردن با او را تمرين و كلمات را برايش تكرار كنيد، پس از مدتي به حرف مي‌آيد.
غذايش هم همان چيزهايي است كه ساير پرندگان خانگي مي‌خورند.
عروس هلندي
پرنده‌اي خونگرم، كنجكاو و شيرين است كه البته به رسيدگي و توجه نياز دارد. عروس هلندي هم استعداد حرف زدن دارد و با كمي تمرين كلمات را تكرار مي‌كند. اين پرنده در رنگ‌هاي مختلفي از جمله زرد، خاكستري، دارچيني و صدفي ديده ميشود.
اگر پرنده را هنگامي بخريد كه جوجه است، سريع‌تر به شما عادت مي‌كند و كمتر مي‌ترسد. تغذيه اين پرنده هم مثل ساير پرندگان خانگي از دانه، سبزيجات و ميوه‌هاي تازه است.
طوطي برزيلي
اين طوطي هم براي نگهداري به عنوان پرنده خانگي مناسب است و به‌سرعت با صاحبش اخت ميشود، باهوش است و نسبت به بعضي طوطي‌ها زودتر اهلي ميشود.اگر زيبايي پرنده برايتان اهميت دارد، طوطي برزيلي پرنده‌اي خوشرنگ است كه توجه خيلي از علاقه‌مندان را به خود جلب مي‌كند.
طوطي ملنگو
طوطي ملنگو همان طوطي كوچك اسكندر است كه به طوطي ملنگو مشهور شده. اين طوطي هم پرنده زيبايي است كه از هندوستان و آفريقا به ايران مي‌آيد.
پرنده نر، طوق سياه رنگي به گردنش دارد و رنگ‌پرها به طور عمده سبز است. احتمال اينكه طوطي ملنگو حرف بزند نسبت به كاسكوها كمتر است؛ بنابراين جنبه ظاهري و زيبايي آن بيشتر اهميت دارد.
سلامت پرنده
بهترين زمان براي غذا دادن به پرندگان صبح زود است اما اگر فرد سحرخيزي نيستيد، شب قبل آب و غذاي پرنده را در قفسش بگذاريد تا صبح و موقع بيدار شدن شما، شاداب و سرزنده باشد.
در صورت مشاهده هرگونه علائم بيماري، پرنده را به سرعت نزد دامپزشك ببريد. در اين مواقع، دانستن تاريخ و زمان شروع بيماري، وضعيت اشتهاي پرنده، وضعيت دفع فضولات، تنفس پرنده و مواردي از اين قبيل براي دامپزشك مهم است؛ پس به اين موارد توجه كنيد و آنها را به خاطر بسپاريد. براي اينكه پرنده‌تان لب به سخن بگشايد، از روش‌هايي مثل گرسنه نگه داشتن او استفاده نكنيد چون نه تنها نتيجه مثبتي ندارد بلكه موجب افسردگي و بيماري پرنده خواهد شد.
بهترين روش براي اينكه طوطي‌سانان حرف بزنند، تكرار لغات براي آنهاست بنابراين تكرار كلمات مختلف را با صبر و حوصله انجام دهيد و عجول نباشيد چون سخن گفتن پرندگان كاري بسيار زمان‌بر است.
اگر مي‌خواهيد پرنده شما بداخلاق و بدعنق نباشد، هميشه اسباب‌بازي‌هاي متنوعي در اختيارش قرار دهيد و با او بازي كنيد. فعال نگه‌داشتن پرنده به سرزندگي او كمك مي‌كند.
بعضي افراد در قفس پرنده‌شان را باز كرده و اجازه مي‌دهند كه پرنده در ساعاتي از روز در فضاي اتاق پرواز كند. اين كار ايده خوبي است؛ البته به شرط اينكه مدتي از اقامت پرنده در منزل شما گذشته و پرنده به محيط جديدش خو گرفته باشد.
شايد بعد از مدتي دلتان به حال پرنده‌اي كه در قفس نگه مي‌داريد، بسوزد و تصميم بگيريد او را آزاد كنيد؛ در اين صورت يادتان باشد كه اين تصميم دلسوزانه نيست چون پرنده‌اي كه سالها با انسان زندگي كرده، به راحتي نمي‌تواند در محيط غيرطبيعي شهرها زنده بماند و بسياري از پرنده‌هاي كوچك مانند فنچ، مرغ عشق و... به‌سرعت توسط پرندگان بزرگتر شكار مي‌شوند.
در اغلب دامپزشكي‌ها و پرنده‌فروشي‌ها كتاب‌هاي متنوعي درباره روش‌هاي نگهداري از پرندگان مختلف وجود دارد؛ با خريد اين‌گونه كتاب‌ها و مطالعه آنها مي‌توانيد اطلاعات خوب و جزئي‌تري را درباره پرنده دلخواه‌تان به دست آوريد.
سلامت مصرف‌كننده
قفس را در جايي مانند آشپزخانه – كه بخار غذاها در آن جريان دارد – يا در مسير دود سيگار نگذاريد. نزديك بودن پرنده به رادياتور، شوفاژ، بخاري، دريچه كولر، پنكه و تلويزيون هم آرامش او را به هم مي‌زند.
بهتر است ارتفاع قفس هم‌سطح چشمان شما باشد تا براي كنترل پرنده، غذا دادن و اهلي كردن حيوان مشكلي نداشته باشيد.
با توجه به اينكه پرنده پس از مدتي به محيط زندگي خود انس مي‌گيرد، او را به جاهاي مختلف خانه انتقال ندهيد و جاي ثابتي را براي قفس پرنده‌تان در نظر بگيريد. البته در روزهاي آفتابي گاهي مي‌توانيد پرنده را كنار پنجره يا بالكن ببريد تا كمي هم هواي آزاد تنفس كند.
براي اينكه از وضعيت تغيير دماي محيط مطمئن شويد، دماسنجي را در نزديكي قفس پرنده قرار دهيد تا به موقع از تغييرات دما مطلع شويد.
اگر در منزل پاسيو داريد، يكي از بهترين مكان‌ها براي نگهداري پرندگان است. مي‌توانيد داخل پاسيو گياهان و درختچه‌هاي مختلفي پرورش دهيد و گاهي پرنده را در اين محيط رها كنيد تا از پرواز در محيطي كه كمي به زيستگاه‌اش شباهت دارد، لذت ببرد.
بهتر است بعضي از پرنده‌ها مانند كاسكو و قناري را به تنهايي نگه داريد اما در مورد مرغ عشق، فنچ، عروس هلندي و... مي‌توانيد پرنده‌ها را به صورت جفت بخريد.
گاهي اوقات قرار دادن شاخه‌هاي درختان به جاي ميله‌هاي افقي قفس براي پرنده خوشايند است، چون مي‌تواند ناخن‌هايش را روي شاخه‌ها بسايد. بدين منظور ساقه‌هايي با قطر5/ 1– 1سانتي‌متر در نظر بگيريد كه البته هيچ‌گونه اثري از قارچ يا سموم مختلف در آنها نباشد. سپس برگ و شاخه‌هاي اضافي را جدا كرده و به طور افقي داخل قفس قرار دهيد.
براي اينكه مطمئن شويد پرنده شما به خوبي رشد مي‌كند و همه عناصر غذايي مورد نياز به او ميرسد، مي‌توانيد از مكمل‌هاي غذايي و مولتي ويتامين‌ها استفاده كنيد. بهتر است در اين زمينه با دامپزشك مشورت كنيد. در كلينيك‌هاي دامپزشكي انواع و اقسام اين قبيل مكمل‌ها وجود دارد و با قيمتي بين 2 تا 10 هزار تومان قابل خريداري هستند. البته مي‌توانيد از مولتي‌ويتامين‌هايي كه در داروخانه‌هاي معمولي وجود دارد هم استفاده كنيد. مصرف اين مولتي ويتامين‌ها باعث افزايش اشتهاي پرنده و كامل شدن جيره غذايي روزانه‌اش ميشود.
اگر برنج يا غذاهاي پخته شده را به پرنده مي‌دهيد بايد به اين نكته توجه كنيد كه غذا فاقد روغن باشد چون باعث بروز بيماري اسهال در پرنده ميشود. در صورتي كه بيماري پرنده شما ادامه داشت با دامپزشك تماس بگيريد تا در زمينه روش‌هاي درماني شما را راهنمايي كند و از درمان‌هاي خودسرانه بپرهيزيد.
دوستی با پرنده‌ها
دلتان می‌خواهد پرنده خانگی خود را در دست بگیرید و او را نوازش کنید اما نمی‌دانید چطور؟
اغلب پرندگان ابتدا از دست انسان فراری هستند و اگر دست‌تان را به طرف آنها دراز کنید، برای دفاع از خودشان به دست شما نوک می‌زنند. برای مثال، مرغ مینا اصلا دوست ندارد که شما او را توی دست بگیرید؛ حتی اگر به شما عادت هم کرده باشد، باز از حس گرفتاری در دست انسان ناراحت میشود و با عصبانیت نوک می‌زند.
برای دستی‌کردن پرندگان کوچک یک راه مطمئن وجود دارد که در اغلب موارد جواب می‌دهد. بهتر است بعد از مدتی که پرنده به محیط جدید زندگی خود خو گرفت، ظرف غذایش را از داخل قفس بیرون بیاورید و به جای آن، دست‌تان را با دانه یا سایر غذاهای مورد علاقه پرنده پر کرده، داخل قفس ببرید و همین‌طور بی‌حرکت نگه‌دارید تا پرنده برای خوردن غذا، مجبور شود به طرفتان بیاید؛ البته اگر میخواهید به نتیجه مطلوب برسید باید صبر و حوصله زیادی به خرج دهید و پرنده را با حرکات سریع و عجولانه خود نترسانید؛ ضمن اینکه باید مراقب باشید پرنده در این تمرینات، گرسنگی نکشد.
به تدریج که یاد گرفت از دست شما غذا بردارد، دست‌تان را آرام آرام از قفس خارج کنید تا به دنبال شما از قفس بیرون بیاید و در محیط داخل منزل آزاد باشد. بعد از اینکه کمی در اتاق آزاد بود، معمولا خودش به طرف قفس بازمی‌گردد؛ البته باید به این نکته هم توجه کنید پرنده‌ای که در داخل قفس متولد شده، نمیتواند به راحتی بپرد و پرواز کند بنابراین در خارج از محیط قفس باید خیلی مراقبش باشید تا زیر دست و پا نماند.
بهتر است بعد از اینکه پرنده به دست شما عادت کرد، با انگشت خود به آرامی بالها و جلوی سینه‌اش را نوازش کنید. علاوه بر اینها میتوانید انگشت خودتان را روی میله داخل هم قرار دهید تا پرنده به جای میله روی دست شما بنشیند و بعد دست‌تان را از قفس خارج کنید.
یادتان باشد که دستی‌کردن پرنده را در کمال آرامش و در یک محیط بی‌سر و صدا انجام دهید تا پرنده مطمئن شود که دست شما جای امنی است و به این تمرینات عادت کند. نکته دیگر اين است که جوجه‌ها نسبت به پرندگان بالغ بيشتر مستعد اهلی و دستی‌شدن هستند؛ پس برای اینکه سریع‌تر به نتیجه برسید، جوجه‌ها را انتخاب کنید.
نکته دیگر آنکه برخلاف تصور بیشتر ما، پرنده‌هایی که در قفس به دنیا آمده‌اند از آزادی‌شان لذت نمی‌برند. آنها تصوری از آزادی ندارند و نمی‌توانند به سرعت و در مسافت زیاد پرواز کنند؛ پس به خیال آنکه در حقشان لطف می‌کنید، آنها را آزاد نکنید چون در یک چشم برهم‌زدن خوراک گربه‌ها یا کلاغ‌ها میشوند
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#14
Posted: 31 Dec 2011 16:46
پرورش کبک از تخم تا جوجه
کبک از پرندگانی است که به سهولت قابل پرورش بوده و در صورت تولید انبوه, از درصد بهره وری بالایی برخوردار است. به طوری که می توان گوشت آن را عرضه داشت. کبک را می توان با به کار گیری تکنیک های مدیریتی ویژه و استفاده از سیکل نوری معین, در تمام طول سال پرورش داد.
پرورش: قبل از هر چیز, با فرض اینکه گله مولد در حال تخم گذاری می باشد, نحوه جمع آوری تخم ها به منظور جلوگیری از آسیب آنها در پی سرما یا گرمای بیش از حد, حائزاهمیت می باشد. باید به خاطر داشت که اگر تخم ها برای مدت طولانی در دمای زیر۴۰ درجه فارنهایت باقی بمانند ممکن است قابلیت رشد خود را از دست داده و از سوی دیگر در دمای تقریبی ۸۰ درجه فارنهایت شروع به رشد (تشکیل جنین) می نمایند که مطلوب به نظر نمی رسد زیرا هنگامی که تخم در دمای ۸۰ درجه در حال رشد می باشد, با جمع آوری و ذخیره آن در دمای توصیه ای ۶۰-۵۵ درجه فارنهایت, جنین ممکن است آسیب دیده و نهایتا تخم به حالت گندیده باقی بماند. جمع آوری تخم ها به طور متناوب مانع از کثیفی و آسیب دیدگی آنها می گردد. اما داشتن تعدادی تخم کثیف در مجموعه تخم های جمع آوری شده بدیهی به نظر می رسد. لذا باید آنها را با کاغذ سنباده نرم تمییز نمود. حتی المقدور از شستن تخم کبک ها جهت رفع آلودگی و کثیفی باید خودداری نمود زیرا امکان نفوذ باکتری ها و سایر ذرات مضر به داخل پوسته در طی زمان شستشو وجود دارد. در صورت انتخاب روش شستشو باید توجه داشت که آب مورد نظر برای شستن تخم ها گرم تر از دمای تخم باشد. در غیر این صورت, باکتری ممکن است بواسطه پوسته به داخل تخم جذب شود. تخم ها را باید در یک مکان خنک با تهویه مناسب در دمای ۶۰-۵۵ درجه فارنهایت ذخیره نمود. شایان ذکر است که تخم کبک را می توان برای مدتی طولانی قریب به سه هفته با درصدی کم از ضایعات نگه داری نمود. اما روند نرمال ست کردن تخم ها یک الی دوهفته بوده و در کل زمانی بیش تر ازسه هفته برای نگهداری تخم توصیه نمی گردد. چرخاندن تخم ها در طول دوره نگه داری الزامی و مورد نیاز نمیباشد اما در صورتی که بیش از یک هفته نگه داری شوند, آنگاه باید آنها را به طور متناوب چرخاند. به منظور حصول بهترین شرایط و بیشترین درصد هچ (جوجه گیری), باید یک دستگاه تمام اتوماتیک را تهیه و آنرا یک تا دو روز قبل از قرار دادن تخم ها در آن, راه اندازی و فعال نمود. در فاصله زمانی باقی مانده تا قرارگرفتن تخم ها داخل دستگاه باید وضعیت دستگاه را بررسی نموده و در نهایت دما و رطوبت را به حد مطلوب تنظیم نمود. در دستگاه, تخم ها در ۲۱ روز اول تحت دمای ۹۹/۵ درجه فارنهایت و رطوبت ۸۶ قرار گرفته و در روز ۲۱, بعد از انتقال به هچر, دما نیم درجه کاهش یافته و تا ۲۴ ساعت ثابت باقی می ماند. سرانجام در روز ۲۳ دما به ۸۹/۵ تقلیل می یابد. اما رطوبت از روز ۲۲ تا زمان هچ به %۹۰ افزایش می یابد. زیرا رطوبت بالا به جوجه ها کمک می نماید تا به راحتی از تخم خارج شوند.
تخم کبک به طور میانگین پس از ۲۴ روز به جوجه تبدیل می شود.اما بعضی از تخم ها در روز ۲۳و برخی در روز ۲۵ هچ می شوند. به منظور حذف تخم های جنین مرده و بدون نطفه, در روز ۸ و سپس در روز انتقال آنها از دستگاه ستر به هچر ( ۳ روز مانده به هچ), تخم ها تحت کندلینگ قرار می گیرند. پس از خشک شدن جوجه ها, آنها را از فضای هچر به فضای نگه داری (سالن پرورش) برده که دارای دستگاه مادر مصنوعی بوده و از قبل ضدعفونی شده است. باید توجه داشت که ظروف آبخوری و دانخوری به اندازه کافی در دسترس باشد. ظروف آبخوری باید دارای دهانه پهن و دیواره کم ارتفاع باشند. در غیر این صورت امکان خفگی جوجه ها وجود دارد. عمق آب نباید متجاوز از۲ سانتیمترباشد. جوجه ها باید به طور مداوم به آب خنک و تازه دسترسی داشته و ظروف مربوطه باید به طور روزانه تمییز و گندزدایی گردند. در مورد دستگاه های مادرمصنوعی, دما برای چند روز اول ۹۵-۹۰ درجه فارنهایت بوده و در هر هفته دما به ازای ۵ درجه کاهش یافته تا جوجه ها به سن یک ماهگی برسند. در این زمان نیاز مبرم به استفاده از دستگاه مادر مصنوعی محسوس نمی باشد. علاوه بر دستگاه مادر مصنوعی می توان از لامپ های حرارتی, بخاری های برقی و یا گرمکن های گازی و نفتی استفاده نمود. اما در ۲ مورد اخیر الذکر باید توجه داشت که در صورت استفاده, فضای پرورش باید از سیستم تهویه مطلوبی برخوردار باشد. در صورت نگهداری جوجه ها در سالن باید به خاطر داشت که کف سالن به خودی خود گرم نبوده و جوجه ها ممکن است با مشکل مواجه شده و دچار سرماخوردگی یا خفگی ناشی از روی هم ریختن شوند. لذا در بستر باید از کف پوش هایی همانند نرمه چوب, سیفال برنج, کاه و یا پوشال بسته بندی استفاده نمود. در پایان متذکر می گردد که جوجه ها برای هفته اول باید در نزدیکی منبع حرارتی قرار گرفته و حتی المقدر در قفس یا سالن مشبک ( توری کشی) نگهداری شوند.
مرگ جنین
هچ یا (جوجه گیری) ناموفق را می توان در ۲ عامل تخم بدون نطفه و دیگری مرگ جنین جویا شد. به طوری که هر یک از این عوامل می تواند بعد از مرحله هچ یا با روش کندلینگ تشخیص داده شود. بدین منظور باید تخم های هچ نشده را جمع آوری و آنها را بررسی نمود. باید توجه داشت که ثبت تعداد دفعات مرگ جنین در تخم ها می تواند در تغییر و اصلاح روش کنونی جوجه کشی و نهایتا افزایش بهره وری موثر واقع شود.
مرگ جنین به طور قطع در دو زمان متفاوت از دوره جوجه کشی روی می دهد. یکی در ۳ روز اول جوجه کشی و دیگری در ۳ روز آخر مانده به زمان هچ. مرگ ناگهانی جنین قبل از زمان هچ در پی تغییر وضعیت زیستی جنین از محیط داخل تخم به فضای بیرون میباشد. در این حالت جوجه ممکن است با مشکلاتی همانند تنفس و جذب کیسه زرده مواجه گردد که گاهی اوقات کنترل رطوبت لازمه رفع این موانع میباشد. به طور نرمال از میان تخم های نطفه دار %۹۳ – %۸۸ و در حالت کلی هچ %۹۰ – %۸۵ تخم ها باید به جوجه تبدیل شوند. نظر به اینکه مرگ زودرس جنین در زمان شکل گیری ارگان های جنینی روی می دهد, رشد مناسب جنین در داخل تخم همراه با مشخصه های بارزی اعم از قرار گرفتن سر در زیر بال راست, بزرگی سلول هوا به اندازه کافی جهت قرار گرفتن جوجه در حالت مناسب برا ی هچ و عدم خشکی لایه و پوسته تخم (شالاز) در مدت زمان هچ جوجه می باشد. شایان ذکر است که باید به علائم خشکی, وضعیت نوک و فرم صحیح بال و پا توجه داشت و در صورت مشاهده هرگونه مورد غیر معمول, آن را به منظور تشخیص علل و اخذ راهکار های مطلوب در مراتب آتی, ثبت نمود. زیرا به موجب آن می توان درصد نطفه داری, جوجه گیری و همچنین درصد کلی تخم های هچ شده را محاسبه نمود. در پایان ذکر این نکته حائزاهمیت است که هرگونه تغییر در مقادیر ثبت شده یا پراکندگی میزان مرگ جنین می تواند به عنوان زنگ هشداری برای اصلاح به موقع مشکلات جزئی و جلوگیری از شیوع و تشدید آن تا حد بحرانی در نظر گرفته شود.
جوجه کشی و دستگاه جوجه کشی
دوره جوجه کشی به مدت ۲۴ روز طول میکشد و لذا درجه حرارت ماشین جوجه کشی باید ۹۹/۸ درجه فارن هایت تنظیم و میزان رطوبت ۶۵ درصد تنظیم گردد . در روز هچ جوجه ها میزان رطوبت بایستی ۸۰ درصد باشد .
اگر رطوبت در هچر به اندازه کافی نباشد موجب خشک شدن پوسته داخلی تخم ها گشته و جوجه ها به سختی میتوانند پوسته داخلی و خارجی تخم را شکسته و از تخم خارج شوند صورت استفاده از ماشین های جوجه کشی معمولی گذاشتن پارچه ای خیس در داخل هچر و یا استفاده از مرطوب کننده های اتوماتیک در داخل دستگاه هچر الزامی است . ماشین های جوجه کشی تمام اتوماتیک که رطوبت و حرارت را به طور خودکار انجام میدهند توصیه می گردد. یکی از مسایل مهم در افزایش میزان هچ چرخش تخم ها در داخل ستر است . این عمل مانع از ان میشود تا جنین به سطح پوسته نزدیک و به ان بچسبد که در غیر این صورت ضمن پاره شدن شالاز تخم، موجب مرگ جنین خواهد شد . سیستم چرخش اتوماتیک ماشین جوجه کشی هر یک ساعت یکبار مانع از اشکال فوق شده و باعث ایجاد یک هچ موفق نیز خواهد شد .
هچ (جوجه گیری)
مرحله هچ به ۲ یا ۳ روز آخر دوره جوجه کشی اطلاق گردیده که در این روزها جوجه ها پوسته تخم را شکسته و بیرون می آیند. در این زمان باید از چرخاندن تخم ها خودداری نمود. بدیهی است که در ۳ روزآخر باید تخم ها را از دستگاه ستر به دستگاه هچر انتقال داد. اما در صورت عدم دسترسی به هچر، باید تخم ها را از شانه های گرداننده ستر برداشته و آنها را در سبد های پلاستیکی یا فلزی هچر یا روی یک مقوای ضخیم قرار داد. در صورت استفاده از مقوا بایدتوجه داشت که جریان هوا را مسدود نکرده و یا با آب یا اجزای گرمازا تماس نداشته باشد. در این میان افزایش رطوبت حائز اهمیت بوده و آنرا می توان با قرار دادن یک ظرف آب یا افزایش سطح تبخیر دستگاه، به ۹۰% F رساند. زمان بیرون آمدن از تخم به قدرت و توانایی جسمی جوجه جهت شکستن پوسته بستگی دارد. در این هنگام جوجه ها همزمان با تقلا برای خروج از تخم مدتی را به استراحت به منظور بازیابی دوباره نیرو پرداخته که نباید جوجه را مرده فرض نمود. کل زمان هچ بین ۱۰ تا ۲۰ ساعت طول کشیده که در این مدت جای هیچ نگرانی نیست. اما در صورت تجاوز زمان به بیش از ۲۰ ساعت، آنگاه باید تخم های شکسته را بررسی نموده و حتی الامکان جوجه ها را بیرون آورد. هنگامی که جوجه ها از تخم بیرون می آیند باید در دستگاه باقی مانده تا خشک شوند. به منظور تسریع روند خشک شدن جوجه ها، تهویه باید افزایش یابد. زمانی که بیش از %۹۰ درصد جوجه ها خشک شوند، آنگاه باید آنها را از دستگاه برداشت و به بستر پرورش انتقال داد. اگر جوجه ها بیش از حد در دستگاه باقی بمانند ممکن است با خشکی عضلات مواجه شده و در مواقع بحرانی تلف شوند.تخم هایی که یک روز بیش تر از زمان مورد انتظار در دستگاه باقی مانده و جوجه نشده اند بعنوان ضایعات تلقی شده و باید حذف گردند. باید توجه داشت که کمک به جوجه جهت بیرون آمدن از تخم در اکثر مواقع بی نتیجه مانده و به مرگ جوجه منتهی می گردد. زیرا ممکن است کیسه زرده به طور کامل جذب نشده باشد و هنگام جداسازی جوجه از تخم پاره شود. جوجه های ضعیف در صورت بیرون آمدن از تخم باید از سایر جوجه ها جدا شده و به طور ویژه تحت مراقبت قرار گیرند. زیرا زمانی که با سایر جوجه ها در شرایط عادی رها شوند، دوام نیاورده و تلف می گردند. در پایان متذکر می گردد که جوجه های ضعیف را هرگز نباید برای مولد منظور نمود زیرا ممکن است که خصایص ژنتیکی به سایر جوجه های حاصله از این مولد انتقال یابد.
جوجه ریزی
دو هفته اول پرورش از اهمیت خاصی برخوردار است لذا بایستی شروع خوبی داشت و به همین دلیل برنامه ریزی از قبل خیلی مهم تلقی میشود . بدین منظور جایگاه اولیه جوجه ها بایستی گرم و اب و غذا به راحتی در دسترس باشند . بنا بر این از صحت انجام کار کلیه ابخوری ها ، دانخوری ها و همچنین منابع گرما زا بایستی اطمینان حاصل نمود . زیرا جوجه ها در ده روز اول نمی توانند خود را با شرایط محیط وفق دهند . بنابر این منابع گرمازا از قبیل لامپ های الکتریکی لامپ های حرارتی و بخاری های نفتی و یا گازی از ملزومات بشمار میرود. بایستی در نظر داشت اگر جوجه ها در زیر مادر مصنوعی یکجا و در مرکز ان جمع شوند درجه حرارت کم است و اگر به اطراف پراکنده شوند درجه حرارت زیر مادر مصنوعی زیاد میباشد و بایستی حرارت را کم نمود حالت مطلوب پراکندگی یکنواخت زیر مادر مصنوعی میباشد.
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#15
Posted: 31 Dec 2011 16:49
اصول نگه داری لاکپشت
امروزه زندگی در مجتمع های مسکونی وآپارتمانی که نگهداری سگ وگربه در آنها ممنوع یا مشکل میباشد باعث شده که لاک پشت بعنوان حیوان خانگی که سروصدایی ندارد جهت سرگرمی کودکان مطرح شود.جالب اینکه این جانوربی آزارمیتواندتا صد سال یا بیشتر عمر کند.ولی گاهی مرگ آنها خیلی سریع فرا میرسد و بایدعلت جستجو گردد.صدمات ناشی از حمل،گرسنگی وشرایطبد نگهداری آنها در منازل و نامتعادل بودن هوای محیط مهمترین عوامل هستند.
امروزه زندگی در مجتمع های مسکونی وآپارتمانی که نگهداری سگ وگربه در آنها ممنوع یا مشکل میباشد باعث شده که لاک پشت بعنوان حیوان خانگی که سروصدایی ندارد جهت سرگرمی کودکان مطرح شود.جالب اینکه این جانوربی آزارمیتواندتا صد سال یا بیشتر عمر کند.ولی گاهی مرگ آنها خیلی سریع فرا میرسد و بایدعلت جستجو گردد.صدمات ناشی از حمل،گرسنگی وشرایطبد نگهداری آنها در منازل و نامتعادل بودن هوای محیط مهمترین عوامل هستند.
این حیوان برای اینکه به خواب زمستانی فرو رودباید درونش خالی از طعام باشد به همین علت در طبیعت هشت روز قبل از اینکه به آرامش زمستانی برسد خوراکی نمی خورددر حالیکه در اسارت اکثر بچه ها تا آخرین ساعات به بازیچه خود غذا میخورانندو حتی برای خواب زمستانی آنها نیز جای مناسبی را تدارک نمی بینند آنها از تشک معمولی یا ماسه نرم یا خاک اره ،بعنوان بستر استفاده میکنند ودر حالی که هر سه اینها برای استراحت حیوان نامناسب است .
لاک پشت برای اینکه خواب آرام و مداومی داشته باشد باید در محلی به خواب رود که گرمای آن بین 5تا8 درجه سانتیگرادباشد.ممکن است این پرسش مطرح شودکه آیا لاک پشت هایی که همنشین انسان شده اند میتوانند از خواب زمستانی خود چشم بپوشند؟ جواب کاملا منفی است زیرا بر اساس تحقیقات انجام شده تعداد مرگ ومیر در لاک پشت هایی که به خواب زمستانی فرو نرفته اند دو برابر بیشتر است.برای اینکه این جانور عمر طولانی تری داشته باشد در درجه اول باید غذاهای متنوع و غنی از ویتامین در اختیار داشته باشد .کاهو غذای اصلی و بقیه سبزیجات غذای جنبی او را تشکیل می دهند .فقدان ویتامین ها و کلسیم ، غذاهای بشیار سرد یا آلوده به سم که برای مبارزه با حشرات و آفات گیاهی به کار می روند ناراحتی ها و زخمهایی در معده حیوان بوجود می آوردکه اغلب به مرگ حیوان منجر میشود.کوران شدید هوا،مرطوب ونمناک بودن بیش از حد محل زندگی و پائین بودن حرارت محیط آنها را به سرعت به بیماریهای ریوی مبتلا میسازد.
اکثر مکانهایی که برای نگهداری آنها انتخاب میشود تنگ وکوچک هستند در حالیکه نباید در چنین جایی زندگی کند و به اسارت خویش آگاه گردد.مکانی به عرض وطول 4 متر میتواند جای مناسبی برای زیست این حیوان باشد در حالیکه در اثر نا آگاهی صاحبان در قوطی یادر داخل کارتن نگهداری میشوند.تاسف آور تر اینکه حتی فروشندگان این حیوان نیز تمایلی به کسب آگاهی و طرق نگهداری لاک پشت از خود نشان نمیدهند.
باید گفت که لاک پشت اسباب بازی نیست و اگر انسانی مسئولیت نگهداری این حیوان رادر منزل به عهده میگیرد می بایست قبل از خرید ،اطلاعاتی در مورد طرز نگهداری و حفاظت آن در برابر بیماریها و مرگ کسب کند و فقط در این صورت میتواند لاک پشت خود را سالها به سلامت برای خود نگهدارد.
اجداد لاک پشت ها دردوره ای که دایناسورها زندگی کردهاند یعنی 90میایون سال قبل می زیسته اند و این حیوانات بخاطر سر سختی و مقاوم بودنشان و نیز سازگاری بسیار بالا در سالهای طولانی حیات بقا یافته اند.
احتمال داده می شود که ماده ها هنگامی که به سن 50-30سالگی میرسند تخمگذاری را شروع میکنند ولی این امر بطور دقیق مشخص نشده است .بین هر دو دوره تخمگذاری معمولا2 تا 4 سال فاصله وجود دارد اما ماده تا سنین 100-70سالگی قابلیت تولید مثل را دارا است . جالب این است که معمولا ماده ها به همان محلی که به دنیا آمده اند برای تخمگذاری باز میگردند.
وزن متوسط لاک پشت های تخمگذار از 136کیلو تجاوز کرده و متوسط طول آنها یک متر یا بیشتر است آنها در هر دوره تخمگذاری حدود110تخم میگذارند پس از تخمگذاری حدود 55 روز بعد تخمها تبدیل به نوزاد میشود.اصولا خزندگان از جمله لاک پشتها از تمیز ترین حیوانات به شمار می آیند زیرا هیچگونه بوی نا مطبوعی ندارند .لاک پشت ها ممکن است بعلت تمایلی که به گیاهان و سبزیجات نشان می دهند گلهای باغچه ویا گلخانه را از بین ببرند ولی به هر حال توصیه می شود که آنها در فضای آزاد مثل باغچه ها نگهداری شوندولی غذایشان از منابع دیگری تامین گردد.
رها کردن آنها در باغ این مشکل را دارد که ممکن است در اندک زمانی ناپدید شده یا از سوراخی فرار کند ودر هنگام شروع فصل پائیز باید حیوان در مکانی مهار شود چون به خواب زمستانی فرو خواهدرفت
وبرای این منظور چنانچه قسمتی از باغ یا حیاط سیم کشی و محصورگردد بهتر است گلخانه نیز مکان بسیار مناسبی برای نگهداری این حیوان است.
اگر برای مدتی لاک پشت خود را در منطقه معینی از باغ غذادهید حیوان بزودی عادت کرده و هر روز برای گرفتن غذا به همان نقطه مراجعت میکند.غذاهای مختلف ومتنوعی باید به این حیوان داده سود از جمله گیاهان و سبزیها مانند کاهو،کرفس،کلم،گوجه فرنگیو غیره در ضمن آب آشامیدنی نیز نباید فراموش گردد.
اگر لاک پشت بصورت آزادانه نگهداری میشود یک گودال کوچک که بتواند به راحتی در آن وارد و خارج شود مناسب است . طرز تشخیص لاک پشت نر از ماده براحتی میسر است ابتدا لاک پشت را بصورت وارونه در دست بگیرید ئبه پوششی که زیر شکم را فرا گرفته نگاه کنید. لاک زیر شکم نر ،بیضی شکل ومحدب است ولی لاک زیر شکم ماده ها پهن میباشد.
لاک پشت ماده پس از جفتگیری با دو پای عقبی خود که دارای ناخنهای قوی هستند زمین را میکند وتخم ها را در عمق 12 سانتی متری آن میگذارد وبا دقت وحوصله خاکها را سر جای خود ریخته و زمین را مسطح میکند بطوریکه محال است کسی بتواند به وجود آنها پی ببرد.معمولا نوزادان از 4 تا 8 هفته بعد سر از تخم در می آورند آنها را باید درون یک محفظه قراز داد و یک فنجان آب نیز در کنار آنها گذاشت.هر روز باید مدتی مقابل نور خورشید قرار بگیرند تا قوی شوند
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#16
Posted: 31 Dec 2011 16:50
بوقلمون
نکاتی در مورد پرورش بوقلمون:
نگهداري بوقلمون در سنين جوجگي، يكي از مشكلترين مراحل پرورش بوقلمون است. بوقلمون هاي جوان نيز در مقابل عوامل بيماري‌زا كاملاً حساسند از اينرو بايد توجه فراواني به آنها مبذول داشت. امروزه در اغلب كشورها، بوقلمون را بصورت تجارتي و به تعداد زيادي نگه داري ميكنند وتعداد معدودي از شركتهاي اصلاح نژادي، سويه هاي تجارتي مخصوص به خود را ارائه مي‌دهند كه از ضريب تبديل و قدرت رشد بسيار بهتري نسبت به ديگر نژادها برخوردارند. در طريقه پرورش به صورت صنعتي، بايد با تحت نظر گرفتن شرايط محيطي تمامي نيازهاي بوقلمون را در نظر گرفت تا با تنظيم حرارت، تهويه، بهداشت و بالاخره جايگاه حداكثر نتيجه مطلوب حائز شود.
.
دماي مورد نياز
دما در هفته هاي مختلف بايد به قرار زير باشد:
در شروع دوره پرورش و در سيستم آشيانه گرم (گرمايش در كل سالن) دماي آشيانه را در حدود 34 الي 36 درجه سانتي گراد تامين كنيد و اين دما را در اواخر هفته اول به 32 درجه سانتيگراد برسانيد، سپس دماي آشيانه را در هفته دوم 29 ، هفته سوم 26 ، در هفته چهارم 24 (در تمام اين مدت حرارت سالن نبايد از 24 درجه سانتي گراد كمتر گردد)، هفته پنجم 21 درجه سانتي گراد و از هفته ششم تا پايان دوره دماي 18درجه سانتي گراد را حفظ نماييد. در مورد تامين دماي مورد نياز نژاد هاي صنعتي، حتماً از راهنماي پرورش آن نژاد استفاده نماييد.
در روزهاي اول جوجه ها نبايد از منبع حرارتي دور شوند چون ممكن است سرما بخورند. اگر از دستگاه مادر مصنوعي استفاده ميشود بايد دور دستگاه مادر حصاري كشيد تا از آن دور نشوند و يا اگر از هيتر استفاده ميشود بايد تمامي سالن حرارت يكنواخت و مناسب داشته باشد.
تهويه و رطوبت
براي رشد معمولي جوجه بوقلمون هواي تازه و تميز ضرورت دارد. با استفاده از پنجره هاي تهويه‌اي و همچنين هواكش‌هاي برقي ميتوان تهويه را كنترل كرده كه البته تهويه نبايد سبب سرد شدن سالن گردد. هنگام ورود به سالن ميتوان وضعيت تهويه را بخوبي تشخيص داد، زيرا وجود هرگونه بوي نامناسب دليل عدم و نقص تهويه است. تهويه نامناسب از طرفي سبب كم كردن رطوبت مي شود. وجود رطوبت در داخل سالن نيز يكي از نشانه هاي نقص تهويه است. سالن نگهداري جوجه ها هميشه بايد خشك نگهداري شود و اگر خشكي هوا بيش از حد لازم باشد رشد پرها كم شده و وضعيت پرها نامناسب مي گردد.
بهداشت و بهسازي
جلوگيري و پيش‌گيري از بيماري مستلزم رعايت اصول بهسازي و بهداشت است. از اينرو بايد لانه و همچنين وسايل را قبل از ورود و پايان هر دوره به خوبي شست و ضد عفوني نمود.
فضاي لازم
فضايي كه بايد در اختيار جوجه بوقلمون باشد:
در هفته اول 30 جوجه در هر متر مربع، در هفته 2-4 تعداد 20 جوجه، در هفته 5 -6 تعداد 10 جوجه، در هفته 7 -8 تعداد 8 جوجه، در هفته 9-12 تعداد 5 عدد و در هفته 13-20 تعداد 2-3 بوقلمون در هر متر مربع.
وسايل نگهداري جوجه بوقلمون
وسايلي كه براي پرورش و نگهداري جوجه بوقلمون به كار ميرود تقريباً شبيه به آن چيزي است كه در پرورش جوجه هاي مرغ به كار مي رود.
استفاده از نور براي پرورش بوقلمون
در 48 ساعت اول بايد در تمام مدت شبانه روز از روشنايي در سالن نگهداري جوجه بوقلمون‌ها استفاده كرد. بعد از اينكه جوجه بوقلمون‌ها به خوردن و آشاميدن عادت كردند بايد به مرور نور را كم كرد به طوري كه در سن 2 هفتگي به حداقل مقدار روشنايي رساند. معمولاً مقدار 13- 14 ساعت نور در شبانه روز براي بوقلمون‌ها از سن 2 هفتگي به بعد كافي است. شدت نور نيز مهم است معمولاً در 48 ساعت اول بايد از نور شديد‌تر و سپس از نور ضعيف‌تر استفاده نمود. طبق آزمايشي كه در انگليس انجام شده، نور قرمز و سبز هر دو اثر خوبي از نظر رشد نسبت به نور سفيد در بوقلمون‌ها دارند. ولي وقتي كه شدت انوار مذكور به اندازه شدت نور سفيد است اختلافي از نظر ميزان رشد در بوقلمون‌ها ديده نشده است، از اينرو به نظر ميرسد مسئله شدت نور مهمتر از رنگ آن است.
بوقلمون‌ها نيز مانند مرغ‌ها در نور آبي قادر به ديدن نيستند از اينرو هنگام گرفتن آنها ميتوان از نور آبي استفاده كرد. به هر حال استفاده از نور آبي، به مدت 24 ساعت اثر بدي بر بوقلمون دارد. طرز استفاده كردن از نور در پرورش بوقلمون ها بستگي به نژاد و طرز نگهداري و بالاخره سن فرستادن آنها به كشتارگاه دارد ولي از نظر راهنمايي از نور ميتوان به طريقه زير استفاده كرد:
0-6 هفتگي: در 48 ساعت اول به طور دائمي از نور استفاده ميشود، سپس ميزان روشنايي را به مرور به 14 الي 18 ساعت مي‌رسانند (كم كردن نور بايد به طور آهسته وتدريجي صورت گيرد).
6-22 هفتگي: از 14 ساعت نور باشدت كم استفاده ميشود.
22-30 هفتگي: مدت روشنايي روز را به 10-12 ساعت مي‌رسانند.
پرورش جوجه بوقلمون ها
براي نگهداري از جوجه بوقلمون بايد عمليات زير انجام داد:
قبل از ورود جوجه ها بايد تمام وسايل نگهداري لانه را شستشو و ضد عفوني كرد و سپس وسايل پرورش به دقت چيده شوند. ماشين مادر را گرم و يا هيتر را روشن كرد و تهويه را در وضع مناسبي قرار داد. از ريختن جوجه ها تعداد بيش از حد استاندارد در هر متر مربع بايد خودداري كرد. به مسئله تغذيه جوجه بوقلمون ها نيز بايد در روزهاي اول توجه فراواني نمود.
در روش پرورش در روي بستر حتماً بايد از بستر مناسب استفاده كرد. در روزهاي اول بايد بستر را با پارچه و يا كاغذ پوشاند تا جوجه بوقلمون ها از مواد بستر نخورند (البته برخي ها از جعبه هايي كه براي حمل و نقل جوجه ها استفاده مي شود نيز استفاده مي كنند ولي اين امر از نظر بهداشتي به هيچ وجه توصيه نمي شود). هنگامي كه جوجه ها طرز غذا خوردن را ياد گرفتند ميتوان كاغذ ها را برداشت.
در بعضي از سالن هاي پيشرفته پرورش بوقلمون از كف هاي توري يا نرده اي (Wire or Slat Floor) نيز استفاده ميكنند. اين كف ها بسيار بهداشتي است ولي گران تمام مي شود و جوجه بوقلمون‌ها نيز نمي‌توانند براحتي روي آنها راه بروند و اغلب ممكن است دچار ناراحتي و ضعف پا و پنجه گردند.
جوجه بوقلمون‌ها برعكس جوجه مرغ‌ها خوردن و آشاميدن را به خودي خود ياد نمي گيرند. ازاينرو بايد به آنها آموخت. آموختن طرز آشاميدن و خوردن يكي از اشكالات پرورش بوقلمون است. براي اينكه جوجه بوقلمون ها را به خوردن ترغيب كنند، عده اي از جو خرد شده، عده اي از شير و برخي از تخم مرغ پخته و خرد شده و يا غذاي سبز استفاده ميكنند. برخي از توليد كنندگان تعدادي جوجه بوقلمون مسن را بين جوجه بوقلمون هاي يكروزه رها ميكنند تا توسط آنها خوردن و آشاميدن را فراگيرند (كه البته اين روش به خاطر ريسك بالاي ابتلا به بيماري در جوجه ها امروزه منسوخ شده است و فقط در شرايط روستايي گاهي از آن استفاده ميكنند). به طور كلي بوقلمون ها نسبت به مرغ ها، بسيار كودن هستند به نحوي كه در نگهداري بوقلمون به طور طبيعي، اين پرنده همانند مرغ مادر بخوبي از جوجه هاي خود مراقبت نمي‌كند، اغلب جوجه هاي خود را تلف مي‌كند و يا در مقابل پرندگان ديگر از جوجه هاي خود دفاع نمي كند. همچنين اگر در روي تخم خوابيده باشد ممكن است چند روز بدون غذا بخوابد و اگراو را بزور جهت خوردن خوراك از روي تخم بلند كنند ممكن است پس از سير شدن فراموش كند كه بايد دوباره در روي تخم ها بخوابد از اين جهت ممكن است با اندك غفلت، تخم ها خراب شوند (البته در محيط روستايي و غير صنعتي).
جوجه بوقلمون نيز بسيار كم هوش و بي استعداد است و از اين رو يكي از اشكالات اوليه پرورش بوقلمون عدم فراگرفتن طرز غذا خوردن و آشاميدن است. بايد در روزهاي اول نهايت دقت و توجه و حوصله را نمود تا جوجه ها طرز خوردن و آشاميدن را فرا بگيرند وگرنه در طي روزهاي اول شاهد تلفات بسيار بالايي خواهيم بود. در پرورش جوجه بوقلمون‌ها بايد دقت نمود كه قسمت پرورش تا مرز امكان داراي گوشه يا زاويه نباشد چون ممكن است كه با جمع شدن جوجه ها در يك گوشه روي هم شاهد تلفات ناشي از خفگي در آنها باشيم. پس بهتر است قسمت پرورش ما حالت بيضي مانند داشته باشد. بوقلمون ها معمولا در بين 20 - 28 هفتگي به سن بلوغ مي‌رسند كه البته اين امر بستگي به نوع، سويه و بالاخره جنس دارد. معمولاً نژادهاي سبك كمي زود تر از نژادهاي سنگين به سن بلوغ مي‌رسند. فصل جوجه كشي و همچنين طرز نگهداري نيز كم و بيش در تسريع يا تاخير بلوغ اثر دارد. مسئله تشخيص رسيدن به سن بلوغ بسيار مهم است زيرا وقتي كه پرنده به سن بلوغ ميرسد گوشت از نظر كيفيت به حداكثر مرغوبيت خود ميرسد و بعد از آن با چربي گرفتن بدن از كيفيت آن كاسته مي شود. امروزه سعي مي شود كه بوقلمون ها را از نظر بلوغ زودرس كنند به اين معني كه زودتر به سن بلوغ برسند. به اين ترتيب تاريخ فرستادن بوقلمون ها به كشتارگاه به جلو خواهد افتاد.
در ايران معمولاً بوقلمون هاي ماده را در 16 هفتگي به بازار ميفرستند زيرا پس از آن ديگر رشد نمي‌كند ولي بوقلمون نر را تا 26 هفتگي نگاه مي‌دارند. وزن زنده بوقلمون هاي ماده 5/7 -8 kg و وزن نرها در حدود 12-13kg است (كه البته اين مقادير براي نژادهاي مختلف متفاوت است و اين اعداد فقط به صورت ميانگين ذكر شده اند). ضريب تبديل غذايي بوقلمون ها نسبت به سن پرورش متفاوت بوده و در نژادهاي صنعتي مدرن معمولاً 5/2 الي 5/3 است يعني به افزايش سن نگهداري اين ميزان افزايش يافته و به ازاي هر 5/2 الي 5/3 كيلوگرم غذاي مصرفي 1 كيلوگرم وزن زنده به دست مي‌آيد. امروزه موسسات اصلاح نژادي توانسته‌اند اين مقدار را با روش هاي اصلاحي بهبود بخشند.
منابع :
1- ملجائي، دكتر سيد حسن، پرورش بوقلمون و بيماريهاي آن
2- زهري، دكتر مراد علي،پرورش طيور گوشتي ،1382، انتشارات دانشگاه تهران.
3- حسامي، محمد، نكاتي در مورد پرورش و تغذيه بوقلمون، وب سايت نشريه تخصصي علوم وصنايع مرغداري،
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#17
Posted: 31 Dec 2011 16:52
خصوصیات آناتومیکی و فیزیولوژیک سنجاب
سنجابها در مناطق وسیعی از زیستگاههای دنیا از جنگلهای استوایی تا بیابان های نیمه خشک یافت میگردند.
خصوصیات آناتومیکی و فیزیولوژیک
سنجابها دارای بدنی کشیده،دم بلند و پر مو ، دستهایی کوتاه و در عین حال پاهایی بلند میباشند
دستها دارای 4 انگشت و انگشت شست تحلیل رفته و پاها دارای 5 انگشت میباشند.این پاهای بلند جهت پایین آمدن از شاخه های درختان و پنجه ها همانند قلابی جهت جلوگیری از افتادن از روی شاخه ها به کار میایند.
Sciurus
سنجابها در مناطق وسیعی از زیستگاههای دنیا از جنگلهای استوایی تا بیابان های نیمه خشک یافت میگردند.
خصوصیات آناتومیکی و فیزیولوژیک
سنجابها دارای بدنی کشیده،دم بلند و پر مو ، دستهایی کوتاه و در عین حال پاهایی بلند میباشند
دستها دارای 4 انگشت و انگشت شست تحلیل رفته و پاها دارای 5 انگشت میباشند.این پاهای بلند جهت پایین آمدن از شاخه های درختان و پنجه ها همانند قلابی جهت جلوگیری از افتادن از روی شاخه ها به کار میایند.
آرایش دندانی در سنجاب به صورت زیر است :
الف- یک جفت دندان پیش در هر آرواره که به رنگ زرد متمایل به نارنجی است.
ب- عدم وجود دندانهای نیش .
ج- وجود دندانهای آسیای قوی و محکم .
دندانهای پیش همیشه در حال رشد میباشند ولیکن در اثر استفاده مکرر از این دندانها ، ساییده میگردند.اگر به هر دلیلی سنجاب برای مدتی عمل جویدن را انجام ندهد ، دندانهای پیش بیش از حد رشد نموده و مانع از بسته شدن کامل دهان میگردد .
سنجابها دارای دم بلند و پر مو میباشند، که از این دم برای چندین عملکرد مهم استفاده مینمایند :
جهت حفظ تعادل در هنگام بالا و پایین آمدن از درختان .
این دم همانند یک چتر نجات در پرشهای بلند استفاده میشود.
درهنگام خواب زمستانی همانند یک پتو برای گرم کردن بدن استفاده میشود .
جهت برقراری ارتباط با دیگر سنجابها استفاده میشود .
تشخیص نر و مادگی در این حیوان بسیار آسان است و کاملا دستگاه تناسلی نر از ماده قابل تشخیص است. بیضه ها در نرها در فصل جفتگیری بزرگ شده و در کیسه بیضه رشد میکنند و در بقیه فصول در داخل شکم میرود و غیر قابل رویت است
.
گروهی اعتقاد دارند که سنجابها کوررنگ هستند و عده ای دیگر بر این عقیده اند که آنها رنگهای سبز و قرمز را نمی بینند .
سنجابها با یکدیگر ارتباط صوتی برقرار میکنند، که در این هنگام صدایی شبیه صدای جیرجیرک از خود خارج مینمایند اما مهمترین وسیله ارتباطی انها دمشان میباشد، که در هنگام برافراشتن دم به دیگر سنجابها اعلام دور شدن از محیط را مینمایند .
سنجابها در هنگام پرش از دم خود به عنوان یک چتر نجات و در هنگام فرود به عنوان بالشتکی جهت فرود راحت تر استفاده مینمایند . پرش در این حیوان کوتاه بوده و در صورتی که از ارتفاع بلندی پرش نماید احتمال آسیب دیدگی و شکستگی پاها بسیار زیاد است .
سنجابها دارای توانای پرش درجا از روی زمین میباشند،به حدی که میتوانند 50-30 سانتیمتر از جای خود پرش نمایند که در این عمل دم نقش بسزایی دارد.
سنجابها دارای توانایی پرواز نمیباشند،اما گروهی از آنها به دلیل داشتن پوستی مابین بدن و بازوها توانایی سر خوردن روی هوا را دارا میباشند.این پوست در هنگام پرش باز شده و همانند یک بال به نظر میرسد،که به این گروه از سنجابها ، سنجابهای بالدار میگویند.
سنجابها دارای سرعت بسیار زیادی در هنگام دویدن هستند. میانگین سرعت در آنها 16-13 کیلومتر در ساعت است که به نسبت وزن و جثه حیوان در حد بسیار بالایی است .
جالب است بدانید پلیسی در ایالت ایلینویز امریکا سرعت سنجابی را که در حال دویدن از عرض بزرگراهی را بود با دستگاه سرعت سنج معادل 32 کیلومتر در ساعت تخمین زده است که این سرعت برای جثه سنجاب خارق العاده میباشد .
سنجابها دارای توانایی شنا کردن میباشند و از دم خود همانند پارویی جهت حرکت رو به جلو استفاده مینمایند،ولیکن سنجابها تا وقتی که مجبور به شنا نباشند ، شنا نخواهند کردچون ذاتا با اب میانه خوبی ندارند .
سنجابهای درختی جهت زندگی سوراخهایی بر روی تنه درختان به وجود می آورند و کف این سوراخها را با برگ درختان و خاشاک مفروش میکنند. اندازه این سوراخها به حدی است که دو سنجاب در آن جای میگیرند .
سنجابها دارای خواب زمستانی بوده و در محیط طبیعی در اواخر زمستان و اوایل بهار از خواب زمستانی بیدار شده و از سوراخ خود خارج میشوند. البته مدت خواب زمستانی بستگی به دما و شرایط محیطی دارد .
طول عمر سنجاب میتواند تا 20 سال باشد که این در صورتی است که عوامل محیطی و بیماریها
باعث مرگ آنها نگردد. به هر حال عمر متوسط سنجاب 6-5 سال در نظر گرفته میشود.
تغذیه سنجابها :
بهترین غذا برای سنجاب دانه های روغنی ، سبزیجات و میوه جات است در عین حال گروهی از سنجاب ها همه چیز خوار بوده و حتی می تواند از پیتزا و اسنکهای گوشتی استفاده نمایند.
گاهی سنجابها از تخم پرندگان نیز به عنوان غذا استفاده می کنند. به هر حال وقتی سنجاب غذاهای اصلی خود را جهت تغذیه پیدا نکند هر چیزی را که ممکن است خاصیت غذایی داشته باشد را به عنوان غذا مصرف مینماید .
لازم به ذکر است مصرف نمک در این حیوان به دلیل اینکه باعث مرگ زودرس میگردد ممنوع است .
تولید مثل :
زمان بلوغ جنسی در سنجاب 18-12 ماهگی است.طول دوره فحلی 14-12 روز و مدت زمان آبستنی 45-30 روز (است.(بسته به نژادهای مختلف متفاوت است .
سنجابها در هر سال معمولا یک تا دو زایمان به فاصله یک ماه از یکدیگر خواهند داشت ، که زمان آن اواخر زمستان و اوایل بهار است. اغلب سنجابها تا 4 نوزاد به دنیا می آورند که نوزادان بدون مو و با چشمان بسته به دنیا می آیند. وزن نوزادان درهنگام تولد حدود6-4 گرم میباشد. مادر تا هنگامی که نوزادان توانایی خروج از سوراخ را پیدا کنند به آنها شیر می دهد، که این زمان 10-8 هفته به طول می انجامد. نوزادان در حدود سن 30-25 روزگی چشم باز می کنند و در حدود سن 15 روزگی بدن آنها از مو پوشیده میگردد .
جایگاه و شرایط نگهداری سنجاب:
سنجابها جزء حیوانات وحشی بوده و به راحتی رام نمی گردند و به دلیل رشد دندان های پیش بصورت مداوم ، نگهداری این حیوان بصورت آزاد دردسرآفرین خواهد بود ، به حدی که سنجاب در این حالت آسیب جدی به لوازم منزل بخصوص وسایل چوبی خواهد زد .
بهترین روش برای نگهداری سنجاب قفسهای سیمی یا ویواریوم های شیشه ای است ، ویواریوم نسبت به قفس دارای ارجحییت می باشد .
بهتر است کف ویواریوم از پوشال و تراشه های چوب پوشیده گردد و در آن چند شاخه درخت جهت بالا و پایین پریدن حیوان قرارگیرد. این عمل علاوه بر سرگرم کردن سنجاب باعث کوتاه کردن دندان های پیش و ناخن های حیوان میگردد.
توجه داشته باشید پوشال های ویواریوم هر هفته تا دو هفته یکبار بصورت متناوب تعویض گردد.
منبع:
دکتر مهرداد حلوائئ
متخصص فیزیولوژی جانوری و کنترل آفات شهری و صنعتی از دانشگاه تسینگ هوآی چین
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#18
Posted: 31 Dec 2011 16:53
انواع بیماری های ویروسی بلدرچین
مایکوپلاسما گالی سپتیکوم
عفونت طبیعی مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در بلدرچین ژاپنی گزارش شده است. در یک گله 20000 قطعه ای بلدرچین، سینوزیت چرکی واگیردار شایع شده بود. این بیماری روند آهسته ای داشت و میزان تلفات روزانه آن 25 عدد بود.
در گزارش دیگری 10 درصد از جمعیت 1000 قطعه ای بلدرچینهای مادر دچار تورم صورت و کونژونکتیویت شده بودند.
نشانه های بالینی اصلی شامل اختلال تنفسی، فلج اندامهای حرکتی، افسردگی، کاهش مصرف غذا و وزن بدن، کاهش تخمگذاری و افزایش تعداد تخمهای فاقد رنگ دانه و لمبه بودند.
معاینات پس از مرگ نشان داد که سینوس زیر کاسه چشمی متورم شده، به وسیله مواد پنیری و یا اکسودای موکوئیدی و ژلاتینی پر شده است. تخمدان ها دچار آبروفی گردیده و در بعضی از آنها تورم کیسه هوائی دیده می شود. نتیجه کشت باکتریائی از سینوسها، نای، ریه، طحال، کبد و تخمدانها بر روی محیطهای کشت گوناگون و جداسازی ویروس از این ارگانها منفی بود. با استفاده از محیط کشت مایکوپلاسما که بر اساس روش Frii's Methodتهیه شده بود، سویه هائی از مایکوپلاسما گالی سپتیکوم، که به عنوان Fa11 مطرح شدند، از سینوسهای سه بلدرچین جدا گردید. رشد این سه جدایه در آزمایش مهار رشد با استفاده از سرم هیپرایمیون علیه سویه S6 مایکوپلاسما گالی سپتیکوم متوقف شد. ترکیبات آنتی ژنیک این سه جدایه با سویه S6 مایکوپلاسما گالی سپتیکوم وابستگی نزدیکی داشت. اما بر اساس آزمایش ها با هم یکسان نبودند.
مایکوپلاسما سینوویه
گزارشهائی از جداسازی مایکوپلاسما سینوویه از بلدرچین ژاپنی وجود دارد.
پاستورلوز
بلدرچین ژاپنی همانند بلدرچین باب وایت به پاستورلوز حساس می باشد در بیشتر گزارشها شیوع بیماری پس از ورود بلدرچین های جدید از گله دیگری به مزرعه پرورش بلدرچین اتفاق افتاده است.
بلدرچینهای مبتلا در کنار هم تجمع یافته و نشانه هائی از قبیل کزکردگی و اسهال سبز رنگ نشان داده و در نهایت زمین گیر شده و تلف می شوند. در برخی از گزارشها میزان تلفات تا 50 درصد ذکر شده است.
در کالبد گشائی بلدرچین های تلف شده هیپرمی عمومی، کبد متورم همراه با نواحی نکروز چند کانونی، نقاط نکروزه بر روی طحال، تیره رنگ بودن ششها و خونریزی در لایه موکوسی دوازدهه دیده شد. در هیستوپاتولوژی پنومونی بینابینی، نکروز چند کانونی طحال و کبد وجود داشت.
برای تشخیص این بیماری از خون درون قلب و مهر حاصل از کبد لام هائی تهیه نموده و پس از رنگ آمیزی با رنگ ارگانیسم دو قطبی پاستورال مالتوسیدا مشاده می شود.
خون درون قلب بلدرچینهای تلف شده جهت بررسی های باکتریولوژیک و انجام آزمایشهای بیولوژیک در خرگوش گرفته شد.
کلنی های رشد کرده بر روی محیط آگار خون دار، شبیه به قطره شبنم، جدا از هم و محدب و کروی بودند. هیچ گونه همولیزی در محیط آگار خون دار مشاهده نشد و بر روی محیط مک کانگی نیز رشد نکرد.
ارگانیسم گرم منفی به شکل کوکوباسیل تکی یا دو تائی بوده و گلوکز، ساکاروز و مانیتول را بدون تولید گاز تخمیر کرد.
خرگوشهائی که با خون درون قلب بلدرچین های تلف شده تلقیح شده بودند، ظرف یک شب مردند. خرگوش های تلف شده ضایعات خاص بیماری پاستورلوز از قبیل تورم نای توام با خونریزی و کبد خالدار را نشان دادند. ارگانیسم به شکل خالص از کشت خون درون قلب خرگوشهای تلف شده جدا شد.
تراکم بسیار بالای بلدرچینها در مکانی که تهویه ضعیفی دارند و همچنین استرس ناشی از حمل و نقل در مسافتهای طولانی، ممکن است از عوامل مساعد کننده شیوع بیماری و مرگ و میر در مقیاس بالا شود.
پاکسازی و ضدعفونی محیط نگهداری بلدرچین ها و کنترل حشرات و جوندگان در حذف ارگانیسم از محیط موثر می باشد. با استفاده از واکسن روغنی تهیه شده از باکتری جدا شده از گله و انجام اقدامات بهداشتی می توان بیماری را به طور موفقیت آمیزی کنترل نمود.
هموفیلوس پاراگالیناروم
این باکتری از سینوس زیر کاسه چشمی بلدرچین هائی که دچار سینوزیت بوده اند جدا شده است. سن ابتلا به این بیماری از سه هفتگی به بعد گزارش شده است. بلدرچین های مبتلا دارای نشانه های آب ریزش بینی و تورم ملتحمه بودند و در تعدادی از آنها حالت کدورت و یا زخم قرنیه وجود داشت که منجر به پاره شدن قرنیه و ایجاد Panophthalmia شده بود.
پرندگان مبتلا به سختی می توانستند تغذیه کنند و دچار لاغری مفرط شده بودند. سینوسها دچار یک سینوزیت موکوئیدی و موکوئیدی- چرکی شده و گاهی اوقات توده بزرگی از مواد سخت شده در سینوسهای زیر کاسه چشمی وجود داشت.
از سینوسهای زیر کاسه چشمی بلدرچینهای با سن سه هفته، پنج هفته و هفت هفته که مبتلا به سینوزیت موکوئیدی یا موکوئیدی- چرکی بودند، تنها باکتری هموفیلوس پاراگالیناروم جدا شد. البته در پرندگان مسن تر که سینوسهای آنها دچار آبسه های پنیری بود، مخلوطی از باکتری های استافیلوکوکوس اپیدرمیس، کورینه باکتریوم پیوژنز، انتروکوکوسی و پاستورلا مالتوسیدا جدا گردید ولی هیچ گونه مایکوپلاسمائی از سینوسهای بلدرچین هائی که به تازگی مبتلا شده بودند و یا آنهائی که دارای آبسه بودند جدا نشد.
سالمونلا گالیناروم
شیوع بیماری ناشی از سالمونلا گالیناروم سبب تلفات بالائی در جوجه بلدرچین های 1 تا 3 روزه شده و در جوجه بلدرچین های نر نیز تلفات پائینی را ایجاد کرد.
نشانه های بالینی بیماری شامل افسردگی و تجمع جوجه بلدرچین ها به دور هم بود که در کالبدگشائی جوجه بلدرچین های تلف شده، پری کرادیت، نقاط نکروزه بر روی کبد، پر خونی ششها ، هیدروپری کارد، انتریت توام با خونریزی حاد و بزرگ شدگی خفیف طحال وجود داشت.
نشانه ها و ضایعات بیماری در جوجه بلدرچین های نر، شامل کاهش اشتها، نفس نفس زدن خفیف، پرخونی کبد و انتریت بود. ارگانیسم از کبد و خون درون قلب این پرندگان جدا شد.
عفونت با پروتئوس
عفونت پروتئوسی به عنوان عمل کز کردگی شدید، کما و تلفات بالا در جوجه بلدرچین هائی که به طور متوالی و به دنبال هم هچ شده اند، قلمداد می گردد. جوجه های جوان و بلدرچین های در مرحله رشد با سن بالای دو هفته، در برابر این عفونت از خود مقاومت نشان می دهند که این امر اشاره به وجود مقاومت سنی دارد. (Age Resistance)
ضایعات پاتولوژیک شامل: اکسودای موکوسی در داخل نای، پر خونی ریه ها، پرخونی عروق خونی سروز و مزانتر و پر خونی کبد و کلیه ها می باشد. از خون درون قلب و شش های جوجه های مبتلا، ارگانیسمی جدا شد که بر اساس تستهای بیوشیمیائی به عنوان پروتئوس میرابیلیس شناسائی گردید. بیماری زائی این جدایه در موش آلبینو جوان و جوجه بلدرچین های یک هفته مورد آزمایش قرار گرفت که ظرف مدت 48 ساعت پس از تلقیح مرگ این جانوران را به دنبال داشت.
اریزیپلاس
اریزیپلاس روسیوپاتیه می تواند سبب بیماری در بلدرچین های ژاپنی شود. این بیماری در گله بلدرچین های ژاپنی مادر با مرگ ناگهانی بلدرچین ها ظاهر شد. در کالبد گشائی ، ضایعاتی از قبیل احتقان عمومی (General Congestion)، خونریزی در عضلات ران و سینه، تورم کبد، طحال و کلیه ها، ریه های ادماتوز و تیره رنگ مشاهده شد. از کشت ارگانهای احشائی بلدرچین های مبتلا، اریزیپلاس روسیوپاتیه جدا گردید.
منبع احتمالی عفونت در حالت فوق پودر ماهی بوده است. با تجویز پنی سیلین در آب آشامیدنی بلدرچین ها تلفات ناشی از ایریزیپلاس کنترل شد.
تاول کف پائی (Bumble Foot)
بلدرچین های مبتلا به تاول کف پائی نشانه های لنگش را نشان داده و در معاینات، مفاصل درگیر متورم و بزرگ شده بودند. بالشتک کف پائی و بافتهای اطراف دچار تورم پیازی شکل (Bulbons Swelling) بودند. کپسول مفاصل تارس پا ضخیم و سفت شده و غشاهای سینوویال نیز ضخیم شده بود. با برش سطح محل ضایعه، برجستگی سفید رنگی در داخل بافت دیده می شد، که از این ضایعات باکتری E.Coli جدا شد.
استافیلوکوکوس آلبوس
میزان بالای جراحات وارده به سر، بالها و پا به علت تهییج و تحریک بلدرچین ها در هنگام تغذیه و یا تیمار و اداره آنهاست. هنگامیکه بلدرچین ها می ترسند و یا مضطرب می شوند، پرواز کرده، به علت برخورد به سقف و دیواره قفسها، سر و سایر نقاط بدنشان آسیب می بیند و عفونت باکتریائی سبب تشکیل آبسه در نقاط جراحت دیده سر، بالها و پاها می شود. از این آبسه ها ، غالبا باکتری استافیلوکوکوس آلبوس جدا شده است.
کلامیدیا پسی تاسی
جوجه بلدرچین های یک روزه به عفونت تجربی C.Psittaci (سویه ای با منشا مرغ عشق استرالیائی) با تلقیح از راه کیسه های هوائی بسیار حساس هستند. در مقابل بلدرچین های هفت روزه نسبت به عفونت تجربی با همان دز مورد استفاده برای جوجه بلدرچین های یک روزه مقاوم بوده و تلفاتی در آنها دیده نشد. در جوجه بلدرچین های یکروزه عفونت به شکل حاد و کشنده با تکثیر کلامیدیا بروز نمود. تلقییح این باکتری به میزان زیر دز کشنده، سبب عفونت نهفته در جوجه بلدرچین های یکروزه شد.
بلدرچین های هفت روزه ای که سیستم ایمنی آنها با تجویز سیکلوفسفامید سرکوب شده بود، مقاومت خود را از دست دادند. تجویز سیکلوفسفامید سبب برگشت عفونت نهفته به شکل کشنده بیماری شد که به علت توقف تولید آنتی بادی و تکثیر کلامیدیا در جوجه بلدرچین های یک روزه می باشد.
بورلیا انسرینا
چهار قطعه بلدرچین به طور تجربی با بورلیا انسرینا (Borrelia Anserina) تلقیح شدند.
گسترش های خونی یک قطعه از بلدرچین ها پس از 96 ساعت مثبت بود، هرچند نمونه های گرفته شده پس از 120 ساعت منفی بود. یکی از بلدرچین ها پنج روز پس از تلقیح تلف شد. نشانه های پیش از مرگ شامل کزکردگی، لاغری و کم خونی بود. کالبد گشائی بلدرچین تلف شده، ضایعات مربوط به عفونت ناشی از بورلیا انسرینا را نشان داد که شامل بزرگ شدگی طحال و انفارکت های ستاره ای شکل بی رنگ با اندازه 4 میلی متر بر روی آن، بزرگ شدگی کبد همراه با نواحی نکروزه بود. رنگ آمیزی لامهای حاصل از مهر کردن کبد (Impression) طحال و کلیه با روش گیمسا، عفونت شدیدی از اسپیروکت را نشان می داد.
پیشگیری
باید این مهم را به خاطر داشت که می توان از بروز اکثر بیماری های ویروسی با بکارگیری یک مدیریت خوب و کاربردی پیشگیری کرد . لانه ها باید تمیز و دارای تهویه و دمای مناسب باشند و از ورود جانوران موذی به آنها ممانعت شود.
بلدرچین نباید با انواع دیگر پرندگان پرورش داده شود، زیرا به خوبی مشخص شده که گونه های مختلف پرندگان دارای حساسیت های متفاوت در برابر ارگانیسم های عامل بیماری هستند.
از آنجا که بلدرچین های جوان به بیماری حساس تر هستند بنابراین آنها باید جدا از بلدرچین های مادر پرورش یابند زیرا بلدرچین های مادر ممکن است به طور تحت بالینی با میکروارگانیسم هائی آلوده باشند و یا به عنوان حاملین عوامل بیماریزا عمل کنند.
در مزارع بزرگ پرورش بلدرچین توصیه می شود که سرپرست های مستقل جهت مراقبت از این پرنده ها گماشته شوند. شواهدی مبنی بر انتشار بیماری های خاصی مانند لکوز در مزارعی که بلدرچین و ماکیان به طور جداگانه پرورش می یابند ولی سرپرست آنها یکی است، وجود دارد. برعکس بلدرچین های ژاپنی ممکن است به عفونتهای تحت بالینی مبتلا شوند و آن را به سایر گونه های پرندگان انتقال دهند.
این پرندگان باید با غذای مناسب که از منبع مورد اطمینان خریداری شده تغذیه شوند. غذا باید در مکان خشک نگهداری شده و از رشد کپکها ممانعت بعمل آید و همچنین باید از جانوران موذی که ممکن است سبب ایجاد بیماری یا انتقال میکروارگانیسمها شوند محافظت گردد. این پرندگان باید به طور مرتب و روزمره بازبینی شده و اگر نشانه هائی از قبیل کزکردگی، لرزش، فلجی را نشان دادند جهت معاینه به دامپزشک ارجاع داده شوند.
پیشگیری در خلال شیوع بیماری
هنگامی که بیماری شیوع پیدا می کند صاحبان مزارع باید به توصیه هائی مبنی بر جداسازی پرندگان سالم از بیمار عمل کنند. زیرا کانی بالیسم ، خوردن مواد دفعی پرندگان بیمار و انتقال از طریق آئروسل سبب انتشار بیماری خواهد شد. توصیه می شود که لاشه ها سوزانده و یا به وسیله آهک مدفون شوند و تمام محل ضدعفونی گردد. همچنین انکوباتورها ضدعفونی شده و جوجه بلدرچین های تازه هچ شده در محلهای ضدعفونی شده پرورش یابند. منبع شیوع بیماری در صورت امکان شناسائی گردد و با اقدامات پیشگیری کننده مناسب بیماری تحت کنترل درآید.
بلدرچین ژاپنی با این که نسبت به برخی از بیماریها مقاوم است ولی نسبت به ابتلا طبیعی به اکثر بیماریهای ویروسی ماکیان حساس می باشد به خصوص هنگامی که تحت شرایط مدیریتی ضعیف پرورش یابد. هرچند تعداد گزارشهای مربوط به وقوع طبیعی بیماری در بلدرچین ها در مقایسه با ماکیان دیگر کمتر می باشد. اما این موضوع ممکن است ناشی از این واقعیت باشد که تعداد معدودی مزرعه پرورش بلدرچین وجود دارد. با توجه به پیشرفتهای اخیر در امر روشهای فنی تشخیصی در ویروس شناسی این احتمال وجود دارد که موارد بیشتری از وقوع طبیعی بیماری های ویروسی خصوصا آنهائی که ناشی از اعضای گروه آدنوویروس هستند گزارش شوند.
منبع گروه تحقیقاتی پویان پژوهش
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#19
Posted: 31 Dec 2011 16:54
گونه‌های قرقاول در ایران قرقاول
قرقاولهای ایران همه از یک گونه‌اند ولی با توجه به پراکندگی جغرافیایی و تفاوتهای ظاهری برخی آنها را به 4 زیر گونه تقسیم میکنند:
قرقاولهای ارسباران و دشت مغان
قرقاولهای تالش از آستارا تا چالوس
قرقاولهای گلستان از بابل تا گلستان
قرقاولهای سرخس و حوالی رودخانه مرزی هریرود
اهداف تحقیقات قرقاول در ایران
عمده اهداف پرورش قرقاول در ایران ایجاد پرورشگاههای مناسب و مزارع مادر برای تولید تخمهای نطفه‌دار ، رها سازی تعدادی از این پرنده در مکانهایی که نسل این پرنده در حال انقراض است، حفظ ذخائر ژنتیکی کشور ، جذب توریست و شکارچیان به مناطق دیدنی و بکر کشور ، تهیه قرقاول برای باغ وحشها به منظور بازدید عموم میباشد.
تفاوت ظاهری جنس نر و ماده
جنس نر و ماده قرقاول کاملا باهم فرق دارند. آنها معمولا از گونه به گونه دیگر از لحاظ رنگ پر متنوعند. نرهای بالغ پرو بال رنگین و دمی دراز و سر و گردن آنها سبز تیره و براق است. قرقاولهای ماده دارای رنگ پرهای نخودی تیره ، با لکه‌های قهوه‌ای زیاد و به رنگ محیط اطراف میباشد. قرقاولهای نر دارای صدایی شبیه به کورکور میباشند و غالبا به هنگام هیجان و تحریک سرو صدای زیادی در زیستگاه خویش ایجاد میکنند. نرها 88 سانتیمتر و ماده‌ها بین 53 تا 62 سانتیمتر طول دارند. سر این پرنده به رنگ سبز براق و پوست برهنه دور چشمش قرمز روشن است.
نکات کلیدی در پرورش قرقاول
جوجه کشی
جوجه قرقاول یک روزه همانند سایر حیوانات تازه متولد شده به مراقبتهای ویژه و بخصوص دسترسی به غذاهای کافی نیاز دارد. همچنین سالن محل پرورش جوجه‌ها باید دراری فضای کافی باشد و در ضمن کاملا تمیز و ضدعفونی شده باشد. هر جوجه قرقاول نیاز به 0.5 فوت مربع فضا دارد. کف سالن باید با خاک اره پوشیده شده باشد و هرگز نباید از کاغذ و مواد نامناسب دیگر برای پوشش بستر استفاده کنیم چرا که جوجه قرقاول در ایستادن روی سطوح صاف ، همواره دچار مشکل میشود. هر مادر مصنوعی برای حداقل 200 الی 250 جوجه در نظر گرفته میشود.
از آنجایی که معمولا دسترسی به تخم مرغهای نطفه‌دار در اواخر بهار و اوایل تابستان امکان پذیر است به منابع حرارتی چندانی برای تولید گرما در سالن احتیاج نمیباشد. معمولا برای اعمال برنامه‌های نوری در سالن از لامپهای مادون قرمز استفاده میشود. این لامپها باید حاوی پرتوهای نور قرمز رنگ باشد چرا که نور سفید باعث ایجاد مشکلات دگرخواری و کانیبالیسم در سالن پرورش میشود.
دانخوریها معمولا بعد از هفته اول باید عموما در مکانهای از سالن تعبیه شوند که نور مادون قرمز مستقیما بر مواد خوراکی نتابد زیرا باعث تخریب ویتامینهای موجود در جیره بخصوص ریبوفلاوین میشود. دمای مادر مصنوعی در هفته اول باید 100 درجه فارنهایت باشد و 24 ساعت قبل از ورود جوجه‌های قرقاول به سالن باید دمای مناسب در داخل سالن تامین گردد. نظارت و بازرسی مستمر سالن بخصوص در روزهای اول و دوم ضروری میباشد و عملکرد لامپهای مادون قرمز سالن باید بررسی شود.
بعد از هفته اول دمای سالن به تدریج 5 درجه کاهش می‌یابد تا اینکه نهایتا در 85 درجه فارنهایت باقی می‌ماند. بعد از گذراندن 4 هفته پرورش از منابع حرارتی کمتری در سالن استفاده کرد ولی بهر حال توصیه میشود که در هر زمان برای پیشگیری از وقوع مسائلی مانند لرزیدن قرقاولها و دیگر مسائل پیش بینی شده، آماده راه اندازی سیستمهای حرارتی موجود در سالن بود. در دوره تخمگذاری قرقاولها دمای سالن در حدود 70 الی 80 درجه فارنهایت توصیه میشود.
تغذیه
دسترسی به غذا برای جوجه‌های قرقاول از ضروریات انکارناپذیر پرورش میباشد. جیره‌های غذایی پرندگان زینتی و یا بوقلمون توسط چندین شرکت تجاری آمریکایی تولید میشود که قابل اطمینان و توصیه میباشد. جیره آغازین باید حاوی 28 الی 30 درصد پروتئین باشد که برای برآورد احتیاجات این پرنده برای رشد سریع و پردرآوری ضروری میباشد. جیره‌های که به شکل کرامبل و خمیری ارائه میشوند نتایج رضایت بخشی را موجب گردیده‌اند. اما باید توجه داشت که جوجه‌های قرقاول قادر به مصرف خوراک پلت شده تا سن سه هفتگی نیستند. جیره‌های غذایی قرقاول باید حتما حاوی کوکسیدواستات باشد تا از ابتلا به کوکسیدوز جلوگیری شود.
احتیاجات آب
آب از نیازمندیهای اصلی قرقاولهای جوان محسوب میشود. خنکی و تمیزی آب باید همواره رعایت شود. ابتدا میتوان از سنگهای رنگین و سنگ مرمر در ظروف آب قرقاولها استفاده کرد تا از خیس شدن آنها در نتیجه ورود به داخل آبخوری جلوگیری کند. محل قرار گرفتن آبخوریها باید دور از خارج از محل نصب مادر مصنوعی باشد. یک قرقاول در حال رشد به 2 الی 5 گالن آب نیاز دارد و 200 قرقاول در حال رشد بعد از دو هفته اول روزانه به 5 گالن آب نیاز دارند.
کانیبالیسم و پرکنی
قرقاولهای پرورشی تمایل به کانیبالیسم و پرکنی یکدیگر را در دوره رشد دارند. این مسئله معمولا هنگام کمبودهای تغذیه‌ای و نبود آب و غذای کافی و دمای مناسب سالن اتفاق می‌افتد. ازدحام بیش از حد جوجه‌ها معمولا در مواقع استفاده از نور سفید در سالن مشاهده میشود. وقتی کانیبالیسم شروع میشود کنترل آن غیر ممکن است و معمولا تمام تلاشیهای مربوط را باید بر روی جنبه‌های پیشگیری قضیه باید معطوف کرد.
اصول بهداشتی سالنهای پرورش قرقاول
سرکشی مداوم و پیوسته گل پرورشی ، رمز موفقیت یک دوره پرورشی و تضمین کننده سلامتی گله است. به عنوان مثال اگر مشاهده شود که پرندگان در یک جا بیش از حد اذحام نموده‌اند و یا به حالت غیر طبیعی ایستاده‌اند و یا مشاهده مرگ و میر و تلفات غیر طبیعی در سالن ، مواردی است که ما را در تشخیص به موقع و سبب شناسی وقایع کمک میکند. باید همواره به خاطر داشت که پیشگیری بیماری بیش از درمان باید مورد توجه قرار گیرد.
از اصول بهداشتی لازم در سالنهای پرورش قرقاول تمیزی و ضدعفونی سالن و تجهیزات و عاری بودن اقلام غذایی از کپک و قارچهای آلوده کننده میباشد. قرقاولها اکثرا به بیماریهایی که مرغ دچار میشود با همان علائم به آن امراض مبتلا میشوند. از بیشترین بیماریهای رایج بین قرقاولها میتوان به کوکسیدوز ، آلودگهای انگلی ، مسمومیتهای قارچی و بوتولیسم اشاره نمود. که در صورت مشاهده یکی از نشانه‌های آلودگی به این بیماریها باید سریعا دامپزشکان و متخصصان مربوط را به کمک طلبید.
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#20
Posted: 31 Dec 2011 16:57
پنکوسی
نام : پنکوسی کت فیش یا شارک کت فیش
خانواده : Pangasiidae
زیستگاه اصلی : تایلند
خصوصیات فیزیکوشیمایی : دما = 22-26 درجه سانتیگراد – PH= 6.5-7.5
بیش ترین اندازه : در طبیعت 40 اینچ ( حدود 100 سانتی متر ) و در آکواریوم 6 تا 12 اینچ ( 15-30 سانتی متر ) رشد می کند .
یک پنکوسی با اندازه ی تقریبی 40 سانتی متر در آکواریوم
پنکوسی در طبیعت
سطح شنا : پایین آب
غذا : بیش تر غذاها از جمله دل و جگر گاو و گوسفند ، کرم خونی ، لوفاک و ... را می خورد .
طول عمر : 10 سال و حتی بیش تر
رنگ ها : مشکی ، آبی تیره ، نقره ای و سفید
پنکوسی سفیدپنکوسی مشکی
پنکوسی آبی تیرهپنکوسی نقره ای
سازگاری : پنکوسی باله بلند ( گوشتخوار ) ماهی های کوچک را می خورد ، ولی پنکوسی باله کوتاه ( گیاهخوار ) با بیش تر گیاهخواران سازگار است .
توجه : پنکوسی باله بلند دارای باله ی پشتی نوک تیز و رنگ تیره بوده در صورتی که باله ی پشتی در پنکوسی باله کوتاه حالتی شبیه قوس دارد و رنگ آن ها روش تر است .
پنکوسی باله بلند ( شگارچی
پنکوسی باله کوتاه
رفتار : پنکوسی ها ماهی های خجالتی بوده که بسیار مضطرب و فعال هستند و تقریباً همیشه گرسنه اند . آنها را باید در گروه نگهداری کرد تا استرس آنها تا حدی کاهش یابد . پنکوسی ها خیلی سریع شنا کرده و به فضای زیادی در تانک نیاز دارند . برای کاهش اضطراب آنها می توان از گیاهان شناور روی آب استفاده کرد که با ایجاد سایه مانع رسیدن نور به آنها شده و تا حدی از اضطراب آنها کاسته می شود .
باید توجه داشت که چون آنها به راحتی زخمی می شوند ، نباید در تانک از وسایل نوک تیز استفاده کرد و در صورت امکان از حداقل وسایل تزئینی در تانک استفاده شود تا آنها راحت حرکت کنند .
نگهداری از پنکوسی ها در آکواریوم های خانگی توصیه نمی شود ، چرا که آنهابه سرعت رشد کرده و به دلیل کمبود جا در 85 درصد موارد پس از رسیدن به 8 اینچ ( حدود 20 سانتی متر ) می میرند .
نکته : غذا دادن به پنکوسی ها کمی مشکل است ، چرا که آنها بینایی بسیار کمی دارند و باید تنها غذا را در جایی از آکواریوم ریخت که آنها رفت و آمد بیش تری دارند .
آنها در بعضی موارد همچون ترس ، زخمی شدن ، بالا و پایین آمدن ناگهانی دمای آب و ... حالتی شبیه مردن به خود ایجاد می کنند و خود را به صورت معلق در آب رها می کنند که خیلی جای نگرانی نیست و به اصطلاح به این حرکت آنها " بازی مردن " می گویند . ( البته نباید شرایط را طوری تنظیم کرد که آنها این حرکت را از خود نشان دهند . )
تذکر : هرگز نباید به شیشه ی آکواریومی که در آن پنکوسی وجود دارد ، ضربه زد ، چرا که ممکن است باعث حرکت های سریع و وحشت انگیز پنکوسی ها شده که در نهایت موجب صدمه زدن به ماهی می شود .
توجه : به دلیل تیز و محکم بودن باله ی پشتی آنها ممکن است در انتقال آنها با تور دچار مشکل شوید که توصیه می شود ماهی را توسط تور به بالای آکواریوم آورده و سپس با یک ظرف آنها را از تانک خارج کنید .
پنکوسی و باله ی پشتی تیز
تشخیص جنسیت : راه راه های روی بدن پنکوسی های نر بلند تر و تیز تر از ماده هاست ضمن اینکه پنکوسی های ماده بزرگتر از نرها هستند .
تکثیر : پنکوسی ها را تا به حال در آکواریوم تکثیر نکرده اند و تکثیر آنها در فضای کم آکواریوم عملاً غیر ممکن است و تنها برای استفاده ی تجاری آنها را در استخر های بزرگ تکثیر می کنند . ( در تایلند )
نکته : ممکن است گاهی اوقات پنکوسی ها به علت اضطراب به بیرون از تانک بپرند که به همین دلیل حتماً باید روی تانک درپوش قرار دهید .
بیماری : ممکن است پنکوسی به راحتی به بیمای سفیدک مبتلا شود که با بالا بردن دمای آب می توان آنرا درمان کرد .
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
صفحه 2 از 6