ارسالها: 174
#21
Posted: 31 Dec 2011 16:58
نحوه تكثير سيلور دالر
سیلور دالر
نام : سیلور دالر
تانک مورد نیاز برای تکثیر : حداقل 100 لیتر
خصوصیات فیزیکوشیمیایی تکثیر : دما = 28- 27 درجه سانتی گراد ؛ PH = 6-6.5
تشخیص جنسیت : باله ی زیرین شکم در نرها اغلب بزرگتر از ماده ها بوده و رنگ آن مایل به قرمز و یا قرمز است . ( توجه : تا زمانی که آنها بالغ نشده اند نمی توان جنسیتشان را تشخیص داد . )
دالر ماده دالر نر
دالر ها را به دلیل اینکه به راحتی با جنس مخالف جفت نمی خورند ؛ نمی توان راحت تکثیر کرد و برای جفت خوردن حداقل به 7 نر و 5 ماده در یک تانک نیاز است که ماهی مورد نظر خودش جفت خود را پیدا کند .
یه تانک دسته جمعی برای انتخاب جفت دالر ها
یه تانک دسته جمعی برای انتخاب جفت دالر ها
در زمانی که آنها جفت خوردند ؛ یک قسمت از تانک را انتخاب کرده و اجازه ی ورود سایر ماهی ها به آنجا را نمی دهند که در این زمان آنها را به یک تانک حداقل 100 لیتری منتقل کرده و به ازای هر 5 لیتر یک قطره محلول ضدعفونی در آب بریزید . استفاده از گیاهان پهن برگ به صورت انبوه و تعدادی گیاه شناور روی آب هم ضروری می باشد . ( البته ممکن است تعدادی از گیاهان را بخورند . )
پس از جفت گیری ماده تخم ریزی خود را آغاز می کند که در برخی موارد تا 2000 تخم می گذارد .
تخم ها به دلیل سنگینی به کف تانک سقوط می کنند و والدین 3 روز از تخم ها مراقبت می کنند تا بچه ها از تخم در آیند . پس از یک هفته هم بچه ها بدون نیاز به هیچ کمکی در آب شنا کرده و قادر به غذا خوردن هستند که می توان از تخم میگوی آب شور ( آرتمیا ) برای تغذیه ی آنها استفاده کرد .
اما اگر از غذاهای متنوع برای تغذیه ی آنها استفاده کنید به سرعت رشد می یابند و به یک دالر بالغ تبدیل می شوند .
دالر ماده ی بالغ
تذکر : در بیش تر موارد به دلیل استرس ؛ والدین تخم ها را می خورند و به این دلیل آنها را اغلب در دریاچه های مصنوعی تکثیر می کنند . ولی برای تکثیر آنها در آکواریوم باید علاوه بر استفاده از محلول ضد استرس ( به ازای هر 10 لیتر یک قطره ) در آب عوامل استرس زا ( مانند بچه های کوچک ) را کاهش داد تا خطری از طرف والدین تخم ها را تهدید نکند .
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#22
Posted: 31 Dec 2011 16:59
پرورش ماهی انجل
آنجل یا فرشته ماهی دارای انواع متعددی است. در گروه سیچلایدها، آنجل یکی از زیباترین ماهیها بحساب می آید و از طرفداران زیادی برخوردار است. آنجل باله بلند چلگیس، آنجل نیم تنه مشکی، آنجل ببری، آنجل سفید، آنجل مشکی، آنجل باله بلند دودی، آنجل باله بلند سفید هستند، که در ایران تکثیر و پرورش یافته اند و اکثر علاقمندان به این ماهیها برای انتخاب ماهیهای مولد خوب باید تعدادی از آنجلهای جوان، شاداب، سرحال و بدون نقص باله ها و عضو را بصورت گروهی در شرایط عالی نگهداری کنند. و از بین آنهایی که با همدیگر جفت می شوند برای تکثیر و پرورش جدا کنند. برای اینکار باید در روی هر دیواره آکواریوم چندین تکه سنگ به اندازه ارتفاع آکواریوم و به عرض 5 سانتیمتر قرار داده شود. بطوریکه تکه سنگ با دیواره آکواریوم بصورت مورب و زاویه ایی تقریبا 55 بوجود آورد. آنجلها محلهایی که دارای شیب است برای تخمریزی انتخاب می کنند.
ماهیهای آنجل جوان معمولا بین 10 تا 12 ماهگی بالغ می شوند و در آنموقع بین 13 تا 15 سانتیمتر طول خواهند داشت.
در یک گروه معمولا آنجلها برای انتخاب جفت حرکات و رقصهای مخصوصی را انجام می دهند. با سرعت بطرف جفت مورد علاقه شان حرکت می کنند و بنظر می رسد بهمدیگر ضربه وارد می آورند ولی اینطور نیست. ابراز علاقه و دعوت به ازدواج و تمایل یکدیگر را با این حرکات به نمایش می گذارند. ادامه این حرکات رقصها و گردشگهای سریع به چپ و راست بالاخره انتخاب جفت را در برخواهد داشت زمانیکه اعلام قبول ازدواج را نر و ماده با یکدیگر دادند. آنوقت جفت یکدیگر را پذیرفته و حرکات به شکل منظم و دقیق ظاهر می شوند. بطوریکه موازی با همدیگر و در یک ستون و به یک فاصله معین با همدیگر حرکت می کنند. آنها به تمام نقاط آکواریوم سرکشی می کنند تا بالاخره مکان مناسب که معمولا یکی از آن تکه سنگهایی است که به دیواره آکواریوم تکیه داده اید را بعنوان محل تخم گذاری انتخاب و شروع به تمیز کردن آن می نمایند.
ماهیهای دیگر چنانچه دخالت کنند با عکس العمل شدید آنها مواجه خواهند شد و گاهی ضربه ایی هم خواهند خورد. آنجلهای جفت شده با لبهای مکنده شان و لرزش های مخصوصی منطقه ای را بر روی تکه سنگ برای تخمهایشان بدقت تمیز می کنند در اینحالت بهتر است بآرامی آنها را به یک آکواریوم آماده که از قبل تدارک دیده اید با همان تکه سنگ انتخاب شده جفت انتقال دهید. (اگر تعدادی تکه سنگ مشابه داشته باشید بهتر است چون موقعی که آنرا خارج می کنید باید یک عدد دیگر برایشان قرار دهید تا از نبودن محل تخمها عصبانی نشوند) گاهی دیده شده است آنجلهایی با همدیگر جفت شده اند و محلهای نامناسبی را انتخاب کرده اند. مثلا شیشه بخاری آکواریوم یا از این قبیل اشیاء که در آنصورت اگر برای اولین بار تخمریزی می کنند باید اجاره بدهید تخمهایشان را در همان محل بریزند. در غیر اینصورت قهر خواهند کرد و مدت طولانی تخمریزی نخواهد کرد. آنجلهای جوان جفت شده اگر خوب تغذیه شوند معمولا بین 8 الی 15 روز یکبار تخمریزی خواهند کرد. آنجلها هم در موقع تخمریزی لوله مخصوصی از بدنشان خارج می شود که معمولا لوله تخمدان ماهی ماده حداکثر تا 2 میلیمتر بیرون می آید و لبه آن گرد و پهن است. و لوله اسپرم ماهی نر حداکثر تا 1 میلیمتر بیرون می آید که لبه آن زوکی شکل و کوچک است. بعد از بیرون آمدن لوله ها، تخمریزی در محلی که از قبل انتخاب و تمیز شده است شروع می شود.
ماهی ماده با نزدیک شدن به صورت زاویه ایی و با لرزش مخصوصی تخمهایش را بصورت زنجیر و ردیفی بر روی تک سنگ می چسبانند.
پشت سر ماهی نر فعالیت می کند و با رها ساختن اسپرم بر روی تخمها آنها را بارور می سازد. بعد از حداکثر 2 ساعت تخمریزی تعداد زیادی تخم بر روی تکه سنگ چسبیده خواهد شد و در آخر، تخمریزی تمام خواهد شد.
بهتر است بآرامی تخمها را با سنگش به آکواریومی که دارای شرایط لازم و از قبل آماده شده است منتقل شوند. و به جای تکه سنگ تخمها که بر می دارید یکعدد تکه سنگ مشابه به جای آن قرار دهید که جفت آنجل از نبودن سنگ تخمها عصبانی نشوند.
آب تخمها باید دارای DH بین 5 تا 8 درجه باشد و دمای 27 درجه سلسیوس مناسب خواهد بود. مقداری داروی متیلن آبی به مقدار 1/0% به آب تخمها اضافه می کنیم تا از هجوم و حمله قارچها به تخمها جلوگیری بعمل آید. معمولا بعد از 48 ساعت تخمها باز و تبدیل به لارو می شوند. و روی سنگ در حالیکه با سر چسبیده به سنگ هستند. دم تکان می دهند و اصطلاحا گفته می شود تخمها باز شده و در مرحله دم تکان دادن هستند. بعد از آن از سنگ جدا می شوند و همه آنها در یک گوشه ایی از آکواریوم تجمع می کنند. همانطوریکه می دانید لاروها همراه با خودشان دارای کیسه زرده ایی در زیر شکمشان هستند که تا سه روز از آن تغذیه می کنند. سنگ تخمها را بآرامی آنها را بخارج بیاورید. در این مرحله بر اثر تجزیه پوسته تخمها مقداری آب آلوده شده است مقداری از آب را با آب مناسب که از قبل آماده ساخته اید تعویض کنید تا علاوه بر تمیزی آب؛ لاروها شاداب شوند و کیسه زرده آنها بخوبی جذب بدنشان بشود. چنانچه آب آلوده باشد لاروها ضعیف و بی حال و سفید خواهند شد و کمرشان خم می شود و کیسه زرده آنها آب می رود و در نهایت تلف خواهند شد. (برای تهیه آب مناسب باید DH آب برای لارو آنجل بین 3 تا 5 درجه باشد و یکهفته آنرا با فیلتر ذغالی فیلتراسیون کنید که در آنصورت آب شفاف و کریستالی خواهد شد و درجه حرارت را روی 27 سلسیوس ثابت نگهدارید و تغییر نداشته باشد.)
بعد از جذب کیسه زرده؛ لاروها خیلی حریص غذا خوردن هستند و از صبح روز چهارم که دارای شنای آزاد شده اند می توانید به آنها غذای زنده و مقوی بدهید بهترین غذای زنده در این مرحله نوزادان میگو هستند. بهمین منظور باید تخم میگوی نمکی را طوری تنظیم کنید که همزمان با نیاز لاروها آنها هم تبدیل به نوزادان میگوی تازه بدنیا آمده شوند تا بخوبی توسط لاروها قابل صید و خوردن باشند. چنانچه از نوزادان میگو که 24 ساعت قبل از تخم درآمده باشند. و آنها را استفاده کنید بدلیل بزرگ بودن نوزادان میگو لاروهای آنجل آنها را نمی توانند صید و مورد مصرف قرار دهند. این موضوع در روزهای اول دارای اهمیت زیادی است. چنانچه لاروها نتوانند غذا بخورند در مدت 48 ساعت آینده تمام آنها بر اثر نخوردن غذا خواهند مرد.
مطلب مهم دیگر که در این مرحله باید دقت کافی بشود. مقدار غذایی که لاروها احتیاج دارند باید به همان اندازه برایشان بریزید. چنانچه اگر اضافه تر از مصرف آنها ریخته شود. نوزادان میگو در آب شیرین بعد از چند ساعت می میرند و در آب تجزیه خواهند شد و خیلی سریع آب آلوده و کثیف می شود و همین امر باعث تلفات لاروها خواهد شد. برای اینکه درصد تلفات به پایین ترین حد ممکن برسد باید اولا به لاروها فضای کافی اختصاص دهید. و به مکان بزرگتری انتقال دهید.
دوما: آلودگی آب را کنترل کنید در صورت مشاهده اولین تلفات خیلی زود آب را با آب سالم و آماده تعویض کنید.
سوما: بهتر است تا 15 روز اول برای آب لاروها داروی متیلن آبی استفاده کنید تا از آلودگی و تلفات لاروها جلوگیری شود.
طرز تشخیص جنسیت آنجل:
ماهی نر:
1- نوک لوله اسپرم نر زوکی شکل شبیه به نوک قلم نی است.
2- لبهای پهن و ضخیمتری نسبت به ماده اش دارد و کمی دهانش بزرگتر است.
3- قوز روی سر نر دارای بر آمدگی بیشتری نسبت به نوع ماده اش دارد.
4- باله زیرین بلندش در محل تلاقی با بدن زاویه باز ایجاد می کند.
ماهی ماده:
1- نوک لوله تخمدان درست شبیه به تخم و لبه آن گرد است.
2- لبهای نازکتر و باریکتری دارد و کمی دهانش کوچکتر است.
3- قوز روی سر ماده دارای برآمدگی کمتری نسبت به نوع نرش است.
4- باله زیرین بلندش در محل تلاقی با بدن زاویه قائمه ایجاد می کند
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#23
Posted: 31 Dec 2011 17:00
شارک
زیتگاه ماهی شارک تایلند می باشد.طول این ماهی تا ۱۲ سانتی متر می رسد و دمای مناسب برای آن بین ۲۲ تا ۲۶ درجه ی سانتی گراد می باشد.
این ماهی شکل زیبایی دارد.ماهی شارک خلق و خوی تهاجمی دارد و بهتر است از این ماهی در هر آکواریوم دو عدد باشد.زیرا در این صورت این دو ماهی دنبال یکدیگر کرده و به سایر ماهی های آکواریوم کاری ندارند.در غیر این صورت امکان دارد به سایر ماهی ها آسیب برساند.
شامل دو رنگ متفاوت هستند:۱-سیاه ۲-سفید
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#24
Posted: 31 Dec 2011 17:01
انجل مونو
آنجل مونو(منو):
یکی دیگر از ماهیان خارق العاده ای که در آکواریوم نگهداری می شود آنجل سنگاپوری یا آنجل مونو است.قبل از هر چیز باید گفته شود که اغلب در ایران این ماهی را با نام آنجل منو می شناسند ولی با توجه به نام آن مونوصحیح تر می باشد.این گونه در دسته بندی ماهیان آب نیمه شور و یا شور قرار می گیرد ولی باید خاطر نشان کرد که به خاطر زندگی این ماهی در اقیانوس ها و مسافرت در طول رودخانه ها می تواند به راحتی در آب شیرین نیز نگهداری شود.
با تمام این گفته ها ماهی پس از اینکه به اندازه ی دو ونیم سانتی متری رسیدند می توانند به راحتی در آب شیرین نگهداری و حتی تکثیر شوند آنجل مونو ها بسیار اجتماعی بوده و باید به صورت دسته های چهار یا پنج تایی نگهداری شوند؛ اگر یک یا دو عدد از آنها را بصورت انفرادی نگهداری کنید بعد از مدت اندکی خواهند مرد. از قابلیت انطباق بسیار بالایی برخوردارند و می توانند با اکثر شرایط آب سازگار شوند ولی به شدت توصیه می شود که در آب سنگین نگهداری شوندزیرا آب سبک برای آنها زیان آور است.pH مناسب برای آنها 7.7-9است .دمای تانک این ماهی باید حدود 22-26 درجه باشد.برای تغذیه آنها می توان از انواع غذا ها استفاده کرد ولی برای ماهی های در حال رشد بهترین غذا آرتمیا می باشد.در غذا دادن به آنها هرگز اصراف نکنید زیرا ممکن است پس از مدتی به بیماری هایی چون بواسیر مبتلا شوند.تکثیر آنها تقریبا مشکل است و از آن مشکل تر بزرگ کردن بچه ماهی هاست.حداکثر بزرگی که آنها می توانند داشته باشند 30 سانتی متر است ولی این اندازه بسیار نادر است و اغلب از 10 سانتی متر تجاوز نمی کنند.
برای آماده کردن شرایط تخمریزی این ماهی اولین کاری که می کنیم افزایش میزان شوری آب است تا حدی که شوری آن به اندازه ی شوری آب دریا باشد.البته این کار طی چندین روز و به صورت تدریجی انجام می شود.برای بالا بردن شوری باید از نمک دریایی که در آکواریوم فروشی ها یافت می شود استفاده کرد.ماهی ها را برای مدت چند هفته در این شرایط نگهداری می کنیم.بعد از این مدت هر روز مقداری از آب شور آکواریوم را خالی کرده و آب شیرین را جایگزین آن می کنیم.بدین ترتیب هر روز از شوری آب کاهش می یابد.ماهی ها پس از چند روز احتمالا تخم ریزی خواهند نمود.
علت انجام این کار:این ماهی قبل از تخمریزی در اقیانوس زندگی می کند که شوری آن نسبتا زیاد است به همین خاطر در مرحله اول به صورت تدریجی به شوری آب اضافه می کنیم تا با شرایط آب اقیانوس یکسان شود.این ماهی در طول رودخانه ها برای تخمریزی مسافرت می کند که با دور شدن از اقیانوسها از شوری آب کاسته می شود.به همین خاطر از شوری آب در مرحله ی دوم کم می کنیم.بعد از تخمریزی بچه ماهی ها پس از چند روز به طرف اقیانوس حرکت می کنند که دوباره به شوری آب اضافه می شود.
قبل از تخمریزی ماهی ها به صورت دایره ای در امتداد یک دایره به شعاع 20 سانتیمتر حرکت می کنند.در ادامه ی این حرکت ماده ها چندین تخم رها می کند که توسط نرها بارور می شوند.تخم ها به قدری کوچک هستند که با چشم به سختی دیده می شوند.هر ماهی می تواند تا حدود 20000 تخم بگذارد.با تمام این اوصاف بزرگ کردن بچه ها بسیار مشکل و تقریبا غیر ممکن است.برای تغذیه بچه ها حتی بچه آرتمیا ها هم بسیار درشت هستند و باید از پلانکتون های تازه و ریز استفاده کرد.
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#25
Posted: 31 Dec 2011 17:03
گوپی
یکی از معروفترین ماهی های زنده زا ماهی گوپی می باشد.این ماهی بسیار مقاوم است و تکثیر آن به آسانی انجام می شود.این ماهی ها هیچ گونه مزاحمتی برای سایر ماهی های آکواریوم ایجاد نمی کنند و بسیار صلح جویند.
اندازه اين ماهي كه بومي ونزويلا،ترينيداد،شمال برزيل و گينه است در ماده ها به 6 و در نرها به 3سانتي متر ميرسد.ماهي هاي نر داراي رنگ هاي متنوع و زيبا بوده و باله هاي پشتي و مخرجي آن ها داراي اشكال گوناگون ميباشد.از اين ماهي براي كنترل تخم و نوزاد حشرات استفاده ميشود.در آكواريوم ها بسيار مقاوم بوده و تغذيه و تكثير آن ها نسبتا آسان است.اين ماهي ها هيچ گونه مزاحمتي براي ساير ماهي هاي آكواريوم ايجاد نميكنند.نرها همواره مواظب ماده ها بوده و در هر فرصت ممكن است اسپرم خود را به آن ها منتقل نمايند.اسپرم حاصله از يك بار انتقال ميتواند تا 6 بار تخم ها را بارور نمايد.
ماهي باردار داراي منطقه ي تيره رنگي زير باله ي مخرجي بوده و شكم آن به طور چشم گيري متورم است.دوره رشد و نمو جنين معمولا يك ماه به طول مي انجامد.ولي طبيعتا در آب هاي سرد طولاني تر است.براي حفاظت از نوزادان تازه متولد شده بايد آكواريوم داراي پوشش گياهي زياد به خصوص در كف آن باشد.زيرا اين نوزادها به سرعت توسط والدين و يا ساير ماهي ها خورده ميشوند.بهترين راه براي حفظ نوزادان اين ماهي استفاده از زايشگاه ميباشد.
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#26
Posted: 31 Dec 2011 17:04
پرورش ماهی انجل
آنجل یا فرشته ماهی دارای انواع متعددی است. در گروه سیچلایدها، آنجل یکی از زیباترین ماهیها بحساب می آید و از طرفداران زیادی برخوردار است. آنجل باله بلند چلگیس، آنجل نیم تنه مشکی، آنجل ببری، آنجل سفید، آنجل مشکی، آنجل باله بلند دودی، آنجل باله بلند سفید هستند، که در ایران تکثیر و پرورش یافته اند و اکثر علاقمندان به این ماهیها برای انتخاب ماهیهای مولد خوب باید تعدادی از آنجلهای جوان، شاداب، سرحال و بدون نقص باله ها و عضو را بصورت گروهی در شرایط عالی نگهداری کنند. و از بین آنهایی که با همدیگر جفت می شوند برای تکثیر و پرورش جدا کنند. برای اینکار باید در روی هر دیواره آکواریوم چندین تکه سنگ به اندازه ارتفاع آکواریوم و به عرض 5 سانتیمتر قرار داده شود. بطوریکه تکه سنگ با دیواره آکواریوم بصورت مورب و زاویه ایی تقریبا 55 بوجود آورد. آنجلها محلهایی که دارای شیب است برای تخمریزی انتخاب می کنند.
ماهیهای آنجل جوان معمولا بین 10 تا 12 ماهگی بالغ می شوند و در آنموقع بین 13 تا 15 سانتیمتر طول خواهند داشت.
در یک گروه معمولا آنجلها برای انتخاب جفت حرکات و رقصهای مخصوصی را انجام می دهند. با سرعت بطرف جفت مورد علاقه شان حرکت می کنند و بنظر می رسد بهمدیگر ضربه وارد می آورند ولی اینطور نیست. ابراز علاقه و دعوت به ازدواج و تمایل یکدیگر را با این حرکات به نمایش می گذارند. ادامه این حرکات رقصها و گردشگهای سریع به چپ و راست بالاخره انتخاب جفت را در برخواهد داشت زمانیکه اعلام قبول ازدواج را نر و ماده با یکدیگر دادند. آنوقت جفت یکدیگر را پذیرفته و حرکات به شکل منظم و دقیق ظاهر می شوند. بطوریکه موازی با همدیگر و در یک ستون و به یک فاصله معین با همدیگر حرکت می کنند. آنها به تمام نقاط آکواریوم سرکشی می کنند تا بالاخره مکان مناسب که معمولا یکی از آن تکه سنگهایی است که به دیواره آکواریوم تکیه داده اید را بعنوان محل تخم گذاری انتخاب و شروع به تمیز کردن آن می نمایند.
ماهیهای دیگر چنانچه دخالت کنند با عکس العمل شدید آنها مواجه خواهند شد و گاهی ضربه ایی هم خواهند خورد. آنجلهای جفت شده با لبهای مکنده شان و لرزش های مخصوصی منطقه ای را بر روی تکه سنگ برای تخمهایشان بدقت تمیز می کنند در اینحالت بهتر است بآرامی آنها را به یک آکواریوم آماده که از قبل تدارک دیده اید با همان تکه سنگ انتخاب شده جفت انتقال دهید. (اگر تعدادی تکه سنگ مشابه داشته باشید بهتر است چون موقعی که آنرا خارج می کنید باید یک عدد دیگر برایشان قرار دهید تا از نبودن محل تخمها عصبانی نشوند) گاهی دیده شده است آنجلهایی با همدیگر جفت شده اند و محلهای نامناسبی را انتخاب کرده اند. مثلا شیشه بخاری آکواریوم یا از این قبیل اشیاء که در آنصورت اگر برای اولین بار تخمریزی می کنند باید اجاره بدهید تخمهایشان را در همان محل بریزند. در غیر اینصورت قهر خواهند کرد و مدت طولانی تخمریزی نخواهد کرد. آنجلهای جوان جفت شده اگر خوب تغذیه شوند معمولا بین 8 الی 15 روز یکبار تخمریزی خواهند کرد. آنجلها هم در موقع تخمریزی لوله مخصوصی از بدنشان خارج می شود که معمولا لوله تخمدان ماهی ماده حداکثر تا 2 میلیمتر بیرون می آید و لبه آن گرد و پهن است. و لوله اسپرم ماهی نر حداکثر تا 1 میلیمتر بیرون می آید که لبه آن زوکی شکل و کوچک است. بعد از بیرون آمدن لوله ها، تخمریزی در محلی که از قبل انتخاب و تمیز شده است شروع می شود.
ماهی ماده با نزدیک شدن به صورت زاویه ایی و با لرزش مخصوصی تخمهایش را بصورت زنجیر و ردیفی بر روی تک سنگ می چسبانند.
پشت سر ماهی نر فعالیت می کند و با رها ساختن اسپرم بر روی تخمها آنها را بارور می سازد. بعد از حداکثر 2 ساعت تخمریزی تعداد زیادی تخم بر روی تکه سنگ چسبیده خواهد شد و در آخر، تخمریزی تمام خواهد شد.
بهتر است بآرامی تخمها را با سنگش به آکواریومی که دارای شرایط لازم و از قبل آماده شده است منتقل شوند. و به جای تکه سنگ تخمها که بر می دارید یکعدد تکه سنگ مشابه به جای آن قرار دهید که جفت آنجل از نبودن سنگ تخمها عصبانی نشوند.
آب تخمها باید دارای DH بین 5 تا 8 درجه باشد و دمای 27 درجه سلسیوس مناسب خواهد بود. مقداری داروی متیلن آبی به مقدار 1/0% به آب تخمها اضافه می کنیم تا از هجوم و حمله قارچها به تخمها جلوگیری بعمل آید. معمولا بعد از 48 ساعت تخمها باز و تبدیل به لارو می شوند. و روی سنگ در حالیکه با سر چسبیده به سنگ هستند. دم تکان می دهند و اصطلاحا گفته می شود تخمها باز شده و در مرحله دم تکان دادن هستند. بعد از آن از سنگ جدا می شوند و همه آنها در یک گوشه ایی از آکواریوم تجمع می کنند. همانطوریکه می دانید لاروها همراه با خودشان دارای کیسه زرده ایی در زیر شکمشان هستند که تا سه روز از آن تغذیه می کنند. سنگ تخمها را بآرامی آنها را بخارج بیاورید. در این مرحله بر اثر تجزیه پوسته تخمها مقداری آب آلوده شده است مقداری از آب را با آب مناسب که از قبل آماده ساخته اید تعویض کنید تا علاوه بر تمیزی آب؛ لاروها شاداب شوند و کیسه زرده آنها بخوبی جذب بدنشان بشود. چنانچه آب آلوده باشد لاروها ضعیف و بی حال و سفید خواهند شد و کمرشان خم می شود و کیسه زرده آنها آب می رود و در نهایت تلف خواهند شد. (برای تهیه آب مناسب باید DH آب برای لارو آنجل بین 3 تا 5 درجه باشد و یکهفته آنرا با فیلتر ذغالی فیلتراسیون کنید که در آنصورت آب شفاف و کریستالی خواهد شد و درجه حرارت را روی 27 سلسیوس ثابت نگهدارید و تغییر نداشته باشد.)
بعد از جذب کیسه زرده؛ لاروها خیلی حریص غذا خوردن هستند و از صبح روز چهارم که دارای شنای آزاد شده اند می توانید به آنها غذای زنده و مقوی بدهید بهترین غذای زنده در این مرحله نوزادان میگو هستند. بهمین منظور باید تخم میگوی نمکی را طوری تنظیم کنید که همزمان با نیاز لاروها آنها هم تبدیل به نوزادان میگوی تازه بدنیا آمده شوند تا بخوبی توسط لاروها قابل صید و خوردن باشند. چنانچه از نوزادان میگو که 24 ساعت قبل از تخم درآمده باشند. و آنها را استفاده کنید بدلیل بزرگ بودن نوزادان میگو لاروهای آنجل آنها را نمی توانند صید و مورد مصرف قرار دهند. این موضوع در روزهای اول دارای اهمیت زیادی است. چنانچه لاروها نتوانند غذا بخورند در مدت 48 ساعت آینده تمام آنها بر اثر نخوردن غذا خواهند مرد.
مطلب مهم دیگر که در این مرحله باید دقت کافی بشود. مقدار غذایی که لاروها احتیاج دارند باید به همان اندازه برایشان بریزید. چنانچه اگر اضافه تر از مصرف آنها ریخته شود. نوزادان میگو در آب شیرین بعد از چند ساعت می میرند و در آب تجزیه خواهند شد و خیلی سریع آب آلوده و کثیف می شود و همین امر باعث تلفات لاروها خواهد شد. برای اینکه درصد تلفات به پایین ترین حد ممکن برسد باید اولا به لاروها فضای کافی اختصاص دهید. و به مکان بزرگتری انتقال دهید.
دوما: آلودگی آب را کنترل کنید در صورت مشاهده اولین تلفات خیلی زود آب را با آب سالم و آماده تعویض کنید.
سوما: بهتر است تا 15 روز اول برای آب لاروها داروی متیلن آبی استفاده کنید تا از آلودگی و تلفات لاروها جلوگیری شود.
طرز تشخیص جنسیت آنجل:
ماهی نر:
1- نوک لوله اسپرم نر زوکی شکل شبیه به نوک قلم نی است.
2- لبهای پهن و ضخیمتری نسبت به ماده اش دارد و کمی دهانش بزرگتر است.
3- قوز روی سر نر دارای بر آمدگی بیشتری نسبت به نوع ماده اش دارد.
4- باله زیرین بلندش در محل تلاقی با بدن زاویه باز ایجاد می کند.
ماهی ماده:
1- نوک لوله تخمدان درست شبیه به تخم و لبه آن گرد است.
2- لبهای نازکتر و باریکتری دارد و کمی دهانش کوچکتر است.
3- قوز روی سر ماده دارای برآمدگی کمتری نسبت به نوع نرش است.
4- باله زیرین بلندش در محل تلاقی با بدن زاویه قائمه ایجاد می کند
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#27
Posted: 31 Dec 2011 17:07
پرورش سیلورشارک یا بلاشارک
[imgs=aquaquest.ir/Files/Picture/Fish/Keep/Cyprinidae/Shark/Silver/Aquaquest_silver_shark.jpg]fgf[/imgs]
پرورش سیلورشارک یا بلاشارک
سیلور شارک یا بلا شارک
نام : سیلورشارک یا بلاشارک
دلیل نامگذاری : شبیه بودن آن به کوسه ها ( همین ویژگی سبب جذاب و همه پسند شدن آن شده است . )
اندازه : تا 35 سانتیمتر رشد می کند .
همزیستی : سازگار با تمام ماهی ها
جایگیری : میانه و پایین آکواریوم
تغذیه : همه چیز خوار
خصوصیات فیزیکو شیمیایی : دما 27 - 24 درجه سانتی گراد - PH = 6-8
زیستگاه اصلی : جنوب شرقی آسیا ( تایلند ، اندونزی و مالزی )
رفتار : یک ماهی اجتماعی بوده که به هیچ یک از ماهی ها آسیبی نمی رساند .
تشخیص جنسیت :
هیچ نشانه ی خاصی برای تشخیص جنسیت آنها وجود ندارد ، فقط می توان به بزرگتر بودن ماده از نر اشاره کرد که در همه ی موارد درست نیست .
نحوه ی تکثیر : سیلور شارک را نمی توان در آکواریوم تکثیر کرد و به دریاچه نیاز دارد که به طور طبیعی در آن تولید مثل کند .
سیلور شارک یک ماهی مناسب برای تمام سلیقه ها به شمار می رود .
دارای رنگهای جذابی بوده که به شرح زیر است :
دارای باله و دم سفید یا طلایی و بدنی کشیده و خاکستری بوده که سبب ابهت بخشیدن به آن شده است .
سیلور شارک
دلیل دیگر ابهت آنها بزرگ شدنشان است که تا 35 سانتی متر هم دیده شده است .
ماهی بسیار صلح جو و اجتماعی بوده که با ماهی های کوچکتر از خود هم به راحتی قابل نگهداری در آکواریوم می باشد .ویژگی جالب آن ها در آوردن صدا به هنگام غذا خوردن است که سبب شهرت آنان شده است .
چند سیلور شارک
شارکها فضای بیشتری را برای شنا ترجیح می دهند ، هم چنین می توان برای دکوراسیون آکواریوم از گیاهان و چوب استفاده کرد .
تغذیه آنان بیش تر از کف آکواریوم و باقیمانده ی غذا می باشد و در هنگام غذا خوردن برای هیچ یک از ماهی ها مزاحمت ایجاد نمی کند .
برای نشاط بخشیدن به آنها می توان از میگوی آب شور ( آرتمیا ) استفاده کرد هم چنین آن ها عاشق تغذیه از لارو پشه و گیاهان خوراکی هستند .
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#28
Posted: 31 Dec 2011 17:08
نحوه تكثير سيلور دالر
سیلور دالر
نام : سیلور دالر
تانک مورد نیاز برای تکثیر : حداقل 100 لیتر
خصوصیات فیزیکوشیمیایی تکثیر : دما = 28- 27 درجه سانتی گراد ؛ PH = 6-6.5
تشخیص جنسیت : باله ی زیرین شکم در نرها اغلب بزرگتر از ماده ها بوده و رنگ آن مایل به قرمز و یا قرمز است . ( توجه : تا زمانی که آنها بالغ نشده اند نمی توان جنسیتشان را تشخیص داد . )
دالر ماده دالر نر
دالر ها را به دلیل اینکه به راحتی با جنس مخالف جفت نمی خورند ؛ نمی توان راحت تکثیر کرد و برای جفت خوردن حداقل به 7 نر و 5 ماده در یک تانک نیاز است که ماهی مورد نظر خودش جفت خود را پیدا کند .
یه تانک دسته جمعی برای انتخاب جفت دالر ها
یه تانک دسته جمعی برای انتخاب جفت دالر ها
در زمانی که آنها جفت خوردند ؛ یک قسمت از تانک را انتخاب کرده و اجازه ی ورود سایر ماهی ها به آنجا را نمی دهند که در این زمان آنها را به یک تانک حداقل 100 لیتری منتقل کرده و به ازای هر 5 لیتر یک قطره محلول ضدعفونی در آب بریزید . استفاده از گیاهان پهن برگ به صورت انبوه و تعدادی گیاه شناور روی آب هم ضروری می باشد . ( البته ممکن است تعدادی از گیاهان را بخورند . )
پس از جفت گیری ماده تخم ریزی خود را آغاز می کند که در برخی موارد تا 2000 تخم می گذارد .
تخم ها به دلیل سنگینی به کف تانک سقوط می کنند و والدین 3 روز از تخم ها مراقبت می کنند تا بچه ها از تخم در آیند . پس از یک هفته هم بچه ها بدون نیاز به هیچ کمکی در آب شنا کرده و قادر به غذا خوردن هستند که می توان از تخم میگوی آب شور ( آرتمیا ) برای تغذیه ی آنها استفاده کرد .
اما اگر از غذاهای متنوع برای تغذیه ی آنها استفاده کنید به سرعت رشد می یابند و به یک دالر بالغ تبدیل می شوند .
دالر ماده ی بالغ
تذکر : در بیش تر موارد به دلیل استرس ؛ والدین تخم ها را می خورند و به این دلیل آنها را اغلب در دریاچه های مصنوعی تکثیر می کنند . ولی برای تکثیر آنها در آکواریوم باید علاوه بر استفاده از محلول ضد استرس ( به ازای هر 10 لیتر یک قطره ) در آب عوامل استرس زا ( مانند بچه های کوچک ) را کاهش داد تا خطری از طرف والدین تخم ها را تهدید نکند .
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#29
Posted: 2 Jan 2012 07:49
روش نگهدای ایگوانا
ایگوآنا
تولید مثل ایگوانا:
ایگوانای نر از ناحیه منفذ زیرین ران خود رایحه ای را ترشح می کنند که در تحریکات و تمایلات جنسی نقش بسزایی دارد.ایگواناهای ماده نیز دارای چنین منفذی هستند کوچکتر که آن نیز در انجام اعمال جنسی نقش دارد.
زوائد پشتی ایگواناها بخصوص آنکه در پشت و بالای بدنشان هست و در نر ها بزرگتر بلندتر و ضخیم تر هست تا حدودی بعنوان شکل دوم آلت تناسلی شان قلمداد می شود.
در ایگواناهای سبز تخمگذار همزمان با آشیانه سازی بین 20 تا 71 تخم در سال می گذارند.ایگواناهای مادر هیچگونه محافظتی در برابر بچه های تازه متولد شده نشان نمی دهند. مدت زمان بارداری ایگواناها حدودا 2 ماه طول می کشد و هر بار بین 25 تا 40 تخم می گذارند.در زمان هچ طول آنها به 25-30 سانتی متر رسیده و طی 2 هفته از تخم بیرون می آیند.ایگواناها بین 15 تا 24 سانتی متر در سال رشد می کنند و ظرف 3 سال به بلوغ جنسی کامل می رسند.زمان بیرون آمدن از لانه هایی که قبلا مادر برایشان حفاری کرده است بین 10 تا 15 هفته بعد از زمان تخم خوابیدن مادر است.
ایگواناهای جوانتر برای سال اول همراه با والدین و گروه خود می مانند و ایگوانای نر از ایگواناهی ماده در برابر دیگر شکارچیان محافظت خواهد کرد.
تغذیه ایگوانا :
ایگواناها در ابتدا گیاهخوارند و و از گلها گیاهان سبز و ساقه های جوان و میوه ها تغذیه می کنند.اگرچه انها از منابع مختلفی استفاده می کنند اما در اصل گیاهخوار بوده و باید میزان بعضی از مینرال ها در بدنشان مشخص باشد چنانچه نسبت کلسیم به فسفر 2 به 1 باشد.
گاهی ایگواناهای جوانتر از مدفوع ایگواناهای بزرگتر جهت بدست آوردن املاح و مواد ضروری وکمیاب تغذیه می کنند.
ایگواناها پروتئین مورد نیاز بدن خود را از طریق ملخ و حلزونهای درختی تامین می کنند.گاهی ایگواناهای بزرگ و وحشی تر تخم پرندگان را نیز طعمه خود قرار می دهند.
گاهی یک رژیم پروتئینی ناسالم می تواند باعث نارسایی حاد کلیوی و مرگ زودرس گردد.در هر صورت مواد مینرال و کلسیم و ویتامین در رژیم غذایی آنها الزامی است.
شما می توانید جهت تغذیه ایگوانای خود از کلم،کلم بروکلی،کیوی ،سبزیجات بخصوص سبزجات پهن برگ و سبز استفاده نمایید.
تجارت ایگوانا بخصوص ایگوانای سبز در آمریکا به گونه ای بوده است که تنها در سال 1995 حدود 80000 ایگوانا وارد این کشور شده است.
بیماریهای شایع در ایگواناها:
A بیماریهای استخوانی:
1-: Fibrous Osteodystroph
از جمله بیماریهای شایع استخوانی آنهم به دلیل کمبود ویتامین D3و کلسیم و مشکلات در جذب و تولید این ویتامین ها و مینرال ها است
2-. Rear Leg Paralysis::
از اختلالاتی است که به دلیل کمبود ویتامین B1 فلجی در دم و پاها و قسمتهای انتهایی بدن اتفاق می افتد.
B بیماریهای باکتریایی:
1- بیماریهای تاولی:
بخصوص در ایگواناهایی که در محیطهای مرطوب زندگی می کنند و معمولا مدت طولانی در محیطهای بسته نگهداری می شوند دیده می شود. این تاولها در قسمت زیزین بدن و به صورت عفونی ایجاد می گردد.
آنتی بیوتیک تراپی طولانی مدت می تواند درمان این بیماری باشد.
2- گانگرن یا قانقاریای خشک دم و چنجه ها:
این بیماری باکتریایی می تواند از انتهای دم شروع و بتدریج گسترش یابد.انتهای یک و یا چند پنجه پاها نیز چنین علائمی را نشان می دهد.
رعایت بهداشت محیط و آنتی بیوتیک تراپی از جمله اقداماتی است که می تواند موثر واقع شود.
3- پوسیدگی و فساد در محوطه دهان و دندان:
بدلیل تغذیه بد و ضعف و مشکلات محوطه دهانی و فساد دندانها و .اتفاق می افتد.آنتی بیوتیک تراپی و ویتامین و دادن مایعات و غذای مناسب بسیار موثر است.
4- آبسه ها: گاهی این آبسه ها حاوی مایع نبوده و محتویات پنیری شکلی دارند.گاهی هم بشکل زرین مانند هستند.
5- درمان این عفونتهای چرکی توسط دامپزشک و با باز کردن و خروج محتویات و آنتی بیوتیک تراپی(موضعی و سیستمیک) انجام می شود.چنانچه آنتی بیوتیک تراپی به میزان معینی انجام نشود و یا آنتی بیوتیک مورد نظر علاوه بر مقدار از نظر نوع نیز درست نباشد عفونت مجددا بر میگردد.
بیماریهای انگلی ایگوانا:
انگلهای داخلی و خارجی ایگواناها یکی از شایعترین مشکلات آنها است.گاهی جهت تشخیص بیماریهای انگلی داخلی لازم به آزمایش مدفوع از آنها است.
انگلهای خارجی یا مایت ها-د انگلهای داخلی که مربوط ببه دستگاه گوارش می باشد(کرم ها و پروتوزوا ها) – انگلهای خونی (نوع مالاریا) از مهمترین آنها است.
مایت های خونخوار دشمن ایگواناها:
این انگلها باید توسط درمانها ضد انگل توسط دامپزشک از بین بروند. این مایتها می توانند حتی برای دیگر حیوانات خانگی مشکل آفرین باشند.
جراحات در ایگواناها:
1- سوختگی ها:جدی ترین نوع سوختگی ها در ایگواناها به دلیل تماس آنها با وسایل گرمایی از جمله لامپها است. بهتر است ایگواناها را دور از اینگونه وسایل قرار دهیم.
2- شکستگی دم و نوک پنجه ها نیز از جمله مشکلاتی است که در ایگواناها مشاهده می گردد. بسته به نوع جراحات درمان توسط دامپزشک صورت می پذیرد.
جهت انتخاب ایگوانای خود بایستی موارد ذیل را رعایت نمایید:
حتما ایگوانای جوان شاداب و پرتحرکی را انتخاب نمایید. اندام های حرکتی و دم ان در سلامت کامل باشد.هرگونه جراحات و برآمدگی و تورم بر روی اندام ها نشاندهنده عدم سلامت فیزیکی آنها است.
تکان دادن زبان و حرکت چشم ها و عدم وجود برآمدگی در زیر شکم از جمله علامات سلامتی ایگواناهااست.
ایگوآنا در حیات وحش
ایگوآناهای سبز به صورت وحشی در جنوب مکزیک، در آمریکای مرکزی و بیشتر در آمریکای جنوبی و تعداد غلیلی در جزایر صخره ای آنتیل یافت می شوند و بعضی از گونه های آن در قسمتهایی از کالیفرنیا، فلوریدا و هاوایی یافت شده اند، البته این ایگوآناها بیشتر آنهایی هستند که از دست صاحبان خود فرار کردند و یا خود صاحبان آنها را در طبیعت رها کرده اند، ایگوآناها خودشان را با محیط جدید طبیعی وقف داده و با تغییر محیط زیست رفتارهای زیستی جدیدی بدست می آورند.
توجه: این یک هشتار جدی برای صاحبان ایگوآنا می باشد، بیشتر مردم این باور را دارند که با رها کردن ایگوآنای خود در طبیعت یک گونۀ کمیاب را به حیات وحش هدیه کرده اند در صورتی که با این عمل در حقیقت ضرر بزرگی به محیط زیست وارد کرده و اکوسیستم را مختل و باعث آلودگی منابع طبعی شده اند، زیرا این خزنده با محیط هماهنگ نمی شود بلکه محیط را آنگونه که مایل است متغیر می سازد، برای مثال اگر شما ایگوآنای خود را در منطقه ای که گیاهان در حال انقراض دارد و یا در مزارع و باغات میوه رها کنید خسارات غیر قابل جبرانی به وجود می آورد. هر ساله در فلوریدا ایگوآنا هایی که در طبیعت رها شده اند باعث خرابی طبیعت و اکوسیستم می شوند. صاحبان باید خود را مسئول حیوان خانگی خود بدانند و برای بازگرداندن ایگوآنا به طبیعت، محیط بکری را انتخاب کنند و اطلاعاتی در مورد ویژگیهای اکوسیستم آن منطقه بدست آورند تا باعث از بین رفتن گونۀ خاصی از گیاهان نشود و ایگوآنا بتواند باقی عمرش را در آن محیط وحشی سپری کند.
ایگوآنا های سبز برحسب عادات زیستی اغلب در جنگلهای بارانی یافت می شوند، اگرچه بعضی از آنها در مناطق خشک و با حداقل دما سازگاری پیدا می کنند، اما به طور کلی هر منطقه ای که دارای دما و رطوبت کافی باشد برای زندگیشان مناسب است.
ایگوآناهای سبز بر روی درختان زندگی می کنند آنها به اینگونه زندگی عادت کرده اند، ایگوآنا ها بالا رونده های بسیار خوبی هستند و از اینکه در ارتفاعات باشند لذت می برند به همین علت اگر در منزل از ایگوآنایی نگهداری می کنید اولین جایی که برای یافتنش بهتر است جستجو کنید بالای قفسه ها و یا کتابخانه و... است.
ایگوآناها در طبیعت بیشتر طول روز را بر روی درختان سپری می کنند و فقط برای رفتن از درختی دیگر درختی بر روی زمین راه میروند.
در پرتوریکو به علت ازدیاد ایگوآناها بر روی درختان آنها را تاج درخت نیز می نامند. مردم بومی آمریکا اغلب ایگوآناها را به نام مرغان درختان و یامرغان بامبو می شناسند.
ایگوآناها شناگران و جهنده های خوبی هستند ایگوآناها زمان طلوع خورشید از خواب بیدار می شوند و به سمت مکانی که دارای دمای دلخواه است. حرکت می کنند و تا نیمه های روز به جستجوی غذا می گردند، ایگوآناها گیاهخواران سختگیری هستند، آنها از برگها و گلها تازه، میوه های رسیده، جوانه ها و غنچه های گیاهان تغذیه می کنند و بعد از صرف غذا آنها به نقاطی که توسط اشعۀ خورشید گرم شده می روند و در آنجا به استراحت می پردازند تا غذای شان هضم گردد، سپس در هنگام شب جایی امن می یابند تا شب را به صبح برسانند. این روند مثال یک زندگی بی دغدغه می باشد. اینطور نیست؟
رنگ و شکل ظاهری نوزادان ایگوآنای سبز از یک منطقه به منطقه دیگر متفاوت است. ایگوآناهای سبز می توانند رنگ خود را با طبیعت تطبیق داده و همرنگ محیط شوند، این روش به آنها کمک می کند تا در مقابل دشمنان از خود محافظت به عمل آورند زیرا همیشه تخمها و بچه های ایگوآنا از زمین و آسمان مورد هجوم شکارچیان قرار می گیرند، به همین منظور استتار و مخفی شدن مهمترین روش برای حفظ امنیت است.
زمانی که ایگوآنایی در طبیعت به دوران بلوغ برسد می توان انتظار داشت که به سن 10 تا 15 سالگی نیز برسد زیرا هیچ شکارچیی نیست که ایگوآنا نتواند از خود در برابرش محافظت کند، آنها با دندانها و پنجه های تیز و دم قویی که دارند می توانند به راحتی در مقابل دشمنانشان ایستادگی کنند در بعضی اوقات این عمل باعث شکستگی قسمتی از دم و قطع شدن آن می شود ولی نگران نباشید این قسمت دوباره ترمیم می شود و رشد می کند. و تنها دشمنی که ایگوآنا هیچ دفاعی در برابرش ندارد انسان است. ایگوآنای سبز اغلب برای گوشت، پوست و تکثیر و تولید شکار می شوند.
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 174
#30
Posted: 2 Jan 2012 07:49
یک ایگوآنا چه مسائلی را باید بدانیم؟
1. ایگوآنای خود را از حیوان فروشی معتبری خریداری کنید، و این خرید باید زیر نظر دامپزشک بوده و سلامت حیوان شما تأیید گردد.
2. بهترین ایگوآنا، ایگوآنایی است که بعد از یک هفته از مادر جدا شده باشد، زیرا در این دوران از مادر آنتی باکتری دریافت می کند. در غیر این صورت ایگوآنای جوان هیچگونه مصونیتی در مقابل بیماریها نخواهد داشت.
3. سایز مناسب برای خرید ایگوآنا 20 تا 30 سانتیمتر می باشد.
4. و داشتن اطلاعاتی کامل از مکانی که ایگوآنا را وارد کرده اند و تغذیۀ که تاکنون داشتند لازم می باشد.بیاد داشته باشید ایگوآنایی که از طبیعت شکار شده است با انواع بیماریهای انگلی همراه می باشد.
5. ایگوآنای انتخاب شده باید دارای پوستی براق و با طراوت، بدون آثار سوختگی، زخم و یا خراش باشد.
6. ایگوآنایی را انتخاب کنید که هشیار بوده و حالت تهاجمی نداشته باشد. ( آرام باشد نه بی حرکت) زمانی که حیوان با هیجان به دور خود می چرخد بیانگر حالت عصبی است و در بعضی از ایگوآناها همراه با بی حرکتی و بستن چشم می باشد.
7. در زمان خریداری دقت داشته باشید که انگشتان و دم شکسته یا قطع شده نباشند.
8. نباید هیچگونه خمودگی و یا غوش در ستون مهرها دیده شود.
9. از خریداری ایگوآنایی که به رنگ سیاه و سفید است خودداری کنید.
10. به محیط نگهداری ایگوآنا توجه کنید، نباید آثاری از اسهال و استفراغ مشاهده شود.
11. در اعضای بدن ایگوآنا نباید هیچگونه تورمی دیده شود.
12. در زمان خریداری به تنفس ایگوآنا توجه کنید، تنفس باید عادی و بدون صدا باشد و در اطراف دهان کف دیده نشود.
13. از خریداری ایگوآنایی که بر روی بدن لکه های قهوه ای تیره دارد خودداری کنید.
14. هیچگاه ایگوآنای جدید خریداری شده را در کنار ایگوآنایی که از قبل داشته اید قرار ندهید زیرا امکان دارد حیوان جدید دارای بیماری انگلی بوده و ایگوآنای سالم شما را نیز مبتلا سازد. بهتر است حیوان جدید را 30 روز در مکانی جدا نگهداری کرده تا از سلامت کامل آن آگاه گردید.
عفونت دهان
عفونت دهان در ایگوآنا معمولا همراه با تورم و التهاب لثه و چرک کردن آن می باشد. بیشترین عفونتهای دستگاه تنفسی در ابتدا با عفونت دهان آغاز می شود.
رطوبت بیش از اندازه، درجه حرارت بالا، تغذیه نامناسب می تواند علل به وجود آمدن پوسیدگی و عفونت دهان گردد.
و تمام این عوامل باعث می شود دفاع بدن خزنده پایین آمده و حیوان مستعد پذیرش این بیماری گردد.
همچنین کشیدن بینی به قفس و ایجاد زخم در این ناحیه نیز می تواند باعث آسیب دیدگی دهان شود و در نهایت عفونت دهان را موجب شود.
معمولا این بیماری از ترکیب شدن چند عامل که ذکر شد در ایگوآناها صورت می گیرد و باعث سرعت بخشیدن و پیشرفت بیماری در حیوان می گردد و سبب تورم در لثه ها و خونریزی در بافت دهان می شود و به عفونت باکتریایی (واگیر دار) تبدیل می شود که عبارتند از:Pseudomonas_ Klebsiella_ Salmonella
در زمان به وجود آمدن این علائم بهتر است سریعا به دامپزشک متخصص مراجعه شود تا بیماری را تشخیص داده شود و حیوان تحت درمان قرار گیرد، زیرا بعضی از این بیماریهای عفونی علاوه بر اینکه برای حیوان خطرناک هستند قابل سرایت به انسان نیز می باشند. در این زمان حیوان درد شدیدی به علت تورم دهان دارد و نمی تواند غذا بخورد، ضعیف و ناتوان می گردد و بدنش نمی تواند در برابر عفونتها به دفاع بپردازد و احتیاج به تزریق آنتی بیوتیک قوی و یا جراحی و جدا کردن بافتهای عفونی توسط دامپزشک را دارد.
در این زمان دهان ایگوآنا بیش از حد بزاق تولید کرده، میل و اشتهایی به غذا ندارد و در اثر رسیدگی نکردن بموقع به این بیماری تورم بیشتر و بیشتر شده و با کوچکترین ضربه ای پوست پاره شده و خونریزی صورت می گیرد و بیماری به تمام نقاط بدن حیوان سرایت می کند و موجب از بین رفتن دندانها، عفونت چشم و التهاب ریه می گردد. در این زمان درمان بیماری دیگر امکان پذیر نمی باشد. در حالی که این بیماری در مراحل اولیه با متعادل کردن دما و رطوبت و ایجاد تغذیه مناسب و یا با تغییر دادن محل زندگی حیوان بسیار ساده درمان پذیر است.
این كاربر به علت تخلف در قوانین انجمن بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
صفحه 3 از 6