ارسالها: 3119
#41
Posted: 4 Feb 2012 13:14
آموزش سخن گفتن به کاسکو:
بدن شک با استعدادترین نوع طوطی در یادگیری کلمات و جملات ، طوطی های خاکستری آفریقایی و یا به اصطلاح همان کاسکوها می باشند. به نظر من هر دو نژاد کاسکوها به یک میزان از این توانایی برخوردار هستند و تفاوت قیمت میان یک کاسکوی دم قرمز(کونگو) با کاسکوی دم شرابی (تیمنه) به علت زیبا تر و بزرگتر بودن کونگوها می باشد. به نظر من تمامی کاسکو ها توانایی یادگیری کلمات و جملات را دارند ولی این توانایی به عوامل زیادی بستگی دارد، از جمله:
- سن کاسکو: بدون شک هر چه سن کاسکوی شما کمتر باشد، سریعتر و بهتر می تواند با شما انس بگیرد و در نتیجه علاقه مندی بیشتری در یادگیری کلمات داشته باشد. در واقع کاسکو های مسن که بیشتر در طبیعت بوده اند به سختی رام شده و علاقه زیادی در یادگیری کلمات ندارند. من شخصا به هیچ عنوان حاضر نیستنم که برای اینچنین پرنده ای وقت بگذارم.
سابقه ذهنی کاسکو: همانطور که می دانید کاسکوها پرنگان بسیار باهوشی هستند. در نتیجه رفتاری که در گذشته توسط صاحبان قبلی طوطی شما (حتی صیادها) را به خوبی به خاطره خودشان می سپارند که این موارد می تواند در میزان سرعت ارتباط گیری با شما و در نتیجه علاقه به تکرار کلمات بسیار تاثیر گذار باشد.
میزان استعداد خود کاسکو: میزان هوش کاسکوها هم مانند انسانها می توانند با هم متفاوت باشد. همانطور که هیچ دو انسانی مانند هم نیستند، برخی از کاسکوها ممکن است بیشتر علاقه به بازی گوشی داشته باشند تا صحبت کردن. البته این خصوصیت را هیچ کس نمی تواند پیش گویی نماید و در واقع بعد از تعلیم دادن می توان به آن پی برد. در نتیجه زیاد از صاحب پرنده فروشی و یا یک دکتر دامپزشک این انتظار را نداشته باشید که این امر را پیش گویی نماید.
تغذیه و تمرینات بدنی: بدون شک طوطی ها هم مانند انسانها برای یادگیری نیاز به یک بدن سالم دارند. در نتیجه شما می بایست تمامی موادی که مورد نیاز پرنده می باشد را در اختیارش قرار دارید، مخصوصا انواع ویتامینها. همچنین طوطی شما می بایست جهت شادابی به میزان کافی دارای فعالیت بدنی باشد. شما شاید می بایست در طول روز پرنده خودتان را از قفس بیرون بیاورید. برخی از دوستان می گویند که نباید کاسکو ها را زیاد از قفس بیرون آورد و به اصطلاح لوس کرد. زیرا دیگر علاقه ای به یادگیری و جلب توجه شما با تکرار کلمات را ندارند. من شخصا تا حدی با این نظر موافق هستم زیرا تکرار کلمات توسط طوطی در بسیاری از مواقع صرفا جهت ارتباط گیری و جلب نظر شما می باشد.
زمانی که به آموزش اختصاص می دهید: شاید مهمترین نکته در این میان، میزان زمان و صبر و حوصله ای است که شما برای طوطی خود اختصاص میدهید و البته کمی مهارت شما.
در ابتدا شما می بایست از کلمات ساده و یک تا دو سیلابی استفاده نمایید مانند " الو- بیا – خوبی- سلام و ..." و بگذارید خود طوطی انتخاب نماید که کدام کلمه را تکرار نماید. اصولا شما می بایست از یک پکیج 4 تا 5 کلمه ای برای آموزش استفاده نمایید و آنها را با صدای واضح و بلند تکرار نمایید. یادتان باشد که می بایست بین کلمات یک فاصله ای را قائل شوید تا طوطی بفهمد که این کلمات جدا از هم هستند. شما می بایست که کلمات را با لحنهای مختلف بیان کرده و کلمات را یکنواخت تکرار ننمایید تا همیشه طوطی به شما توجه نماید. یادتان باشد که به هر صورتی که با طوطی خودتان صحبت کنید، آن کلمات را به همان گونه تکرار می نماید. یعنی اگر بلند با او صحبت نمایید، کاسکوی شما هم بعدا بلند کلمات را تکرار می نماید.
همچنین زمان صحبت گفتن با طوطی هم مهم است. البته شما می توانید به تجربه این زمانها را برای طوطی خودتان بدست بیاورید. معمولا طوطی ها صحبها و عصرها بیشتر حوصله آموختن را دارند. ضمنا نباید به مدت زیاد با پرنده خود صحبت نمایید، زیرا ممکن است باعث از بین رفتن حوصله و دقت طوطیتان شود. به نظر من زمان مناسب برای هر بار آموزش، 15 تا 20 دقیقه کافی باشد.
یکی از مهمترین مسائل این است که طوطی شما دارای میانگین عمر طولانی می باشد. در نتیجه شما زمان کافی جهت آموزش تعداد کلمات بالا (مثلا 100 کلمه) را دارید، پس لطفا در این امر عجله ننمایید و به پرنده خودتان بیش از حد فشار نیاورید، زبرا ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد.
همچنین اگر زیاد حوصله و یا وقت کافی جهت آموزش دادن به طوطی خودتان را ندارید می توانید صدای خودتان را ضبط کرده و برای ان بگذارید و یا اقدام به خرید سی دی های آماده را نمایید. البته صدای خودتان بهتر است زیرا هم کلماتی که خودتان دوست دارید را به طوطیتان یاد می دهید و هم طوطی انها را بعدا با صدای خودتان تکرار می کند. هر چند که این روش هیچگاه به اندازه صحبت گفتن مستقیم، موثر نمی باشد.
همانطور که می دانید، تمامی پرنگان بجای داشتن دندان، از سنگ ریزه های موجود در چینه دان جهت خورد کردن مواد غذایی و جلوگیری از به هم چسبیده شدن مواد غذایی به هم استفاده می نماییند.
پرندگان و از جمله طوطی ها این سنگ ریزه ها را می بایست از محیط اطراف کسب نمایند. در غیر این صورت آنها قادر به خورد کردن مواد غذایی بلعیده شده نیستند، در نتیجه مواد غذایی بطور کامل هضم و جذب نمی شود که حتی در پاره ای از موارد می تواند باعث مرگ و میر آنها شود.
در حال حاضرمیتوان برای تامین این مواد، از بسته های آماده که در بازار به فروش می رسد، استفاده نمود. معمولا در ترکیبات این بسته ها علاوه بر سنگ ریزه های استریل، مواد معدنی مانند کلسیم و فسفر که در رشد طبیعی استخوانها و منقار نقش بسیار مهمی را دارند نیز اضافه شده است.
هیچگاه از سنگ ریزه های غیر استریل استفاده ننمایید، زیرا می توانند باعث انتقال بیماری و بروز مشکلات مختلف گوارشی در پرنده گران قیمت و با ارزش شما شوند.
تعیین جنسیت کاسکو:
در واقع نمی توان هیچ تفاوت معنی داری از لحاظ شکل ظاهری بین جنسیت نر این طوطی با نوع ماده آن مشاهده نمود. بطور کلی اعتقاد بر این اساس است که ماده ها دارای سر و کله کوچک تر و گرد تر و هیکل کوچک تر به نسبت نرها می باشند.ولی تعیین جنسیت کاسکو از روی شکل ظاهری تقریبا غیر ممکن است.
تشخیص قطعی آن تنها در دو صورت امکان پذیر است:
- آزمایش ژنتیکی
- آزمایشات کالبد گشایی (که تنها می توان پس از فوت حیوان انجام پذیرد)
افرادی هم که می گویند بر اساس تجربه این توانایی را به دست آورد معمولا دچار اشتباه می شوند.
اکثر تشخیص جنسیت نر و یا ماده بودن کاسکوها توسط فروشندگان اشتباه بود وتنها در حدود 45% تشخیصها منطبق بر واقعیت بود.
تعیین سن کاسکو:
برای تعیین حدودی سن کاسکو می بایست به مجموعه ای از علام ظاهری توجه نمود. متاسفانه بسیاری از افراد ناآگاه این ذهنیت را در بین علاقمندان این نژاد ترویج داده اند که بر اساس رنگ عنبیه چشم می توان سن دقیق یک کاسکو را تعیین کرد. در واقع این ذهنیت کاملا اشتباه می باشد و سن حدودی یک طوطی خاکستری را با توجه به همگی علائم ظاهری و آن هم با یک فاصله زمانی تقریبی یک ماهه می باید مشخص نمود بطور مثال 6 تا 7 ماهه.
الف) رنگ عنبیه چشم:
کاسکو ها تا سن 5 الی 6 ماهگی دارای چشمانی کاملا سیاه هستند در ۶ ماهگی چشمانشان روبه دودی رنگ میرود سپس. کمرنگتر شده و سفیدی دور مردمک چشم پدید می اید.با گذشت زمان زیاد مثلا حدود ۷ تا ۱۰سال رنگ سفید چشم هم رو به زرد و پرتقالی میرود.
ب) رنگ انتهای پرهای دم:
انتهای پر ناحیه دم کاسکوهای دم قرمز(کونگو) در سن حدودا زیر یک سال، کدر و سیاه رنگ می باشد. این خصوصیت با افزایش سن و جایگزین شدن پرهای جوجگی با پرهای اصلی از بین رفته و این ناحیه کاملا قرمز رنگ می شود.
ج) کیفیت پرهای بدن:
معمولا پرهای دوران جوجگی کدر، نامنظم و نامرتب می باشد و زیر پرهای خاکستری رنگ، کرک وجود دارد. با افزایش میزان سن (بطور مثال از 7-8 ماهگی به بعد) این پرهای کرک شروع به ریزش می کنند و معمولا کف قفص مملو از آنها می شود. در این زمان پرهای جوجگی هم کم کم شروع به ریزش می نماید و جای آنها پرهای اصلی شروع به رشد می نماید. معمولا تا سن یک سال و نیم این جایگزینی کامل می شود و پرنده دارای پرهای شفاف، مرتب و منظم میشود.
د) پوش پرها (گرده):
بطور معمول جوجه ها فاقد پوش پر و یا به اصطلاح گرده می باشند. ولی با افزایش سن و مخصوصا پرنده های بالغ دارای گرده فراوان می باشند، بطوریکه در هنگام بال زدن و یا مرتب کردن خود، ما شاهد گرده های فراوانی در هوای اطراف پرنده می باشیم.
مقصر منم که خیال کردم هیچکس باز عاشق نمیشه
حواسم نبود شاه توی دست آخر یا ماته یا کیشه
ارسالها: 3119
#42
Posted: 4 Feb 2012 13:16
چگونگی رام کردن کاسکو:
باید به این نکته توجه داشت که هرچه طوطی که شما آنرا می خرید از لحاظ سنی کوچکتر باشد، سریعتر هم رام می شود. طوطی ها به لحاظ اینکه پرندگانی به شدت عاطفی و اجتمایی هستند، معمولا پس از مدتی خود به خود رام می شوند. ولی مهمترین نکته در رام کردن طوطیها صبر و تحمل است. هیچگاه طوطی با زور و تهدید رام نمی شود و می بایست پروسه رام شدن را طی نماید. البته زمان لازم برای رام شدن مشخص نمی باشد و می تواند از چند روز تا چند ماه هم طول بکشد.
هیچگاه کاسکوی خود را نزد کسانی که ادعا می کنند حرفه ای هستند و طی مدت زمان کوتاهی پرنده شما را رام می کنند، نسپارید.
بطور کلی مراحل رام کردن کاسو به صورت ذیل می باشد. البته در اینجا می بایست به این نکته اشاره نمایم که این روش کاملا بر اساس تجربیات شخصی خودم می باشد که البته می تواند اشتباه هم باشد:
1) از همان ابتدا کاسکوی خریداری شده را در قفسی بگذارید که قصد دارید مدتها طوطی خود را در آن نگهداری نمایید. یعنی پس از مدتی این تصمیم را نگیرید که قفس بزرگتر یا زیباتر و یا بهتری را خریداری کنید و پرنده را بخواهید به اصطلاح قفس به قفس نمایید.
2) قبل از خریداری کاسکو، محل دقیق نگهداری طوطی خود را مشخص نمایید و در صورت لزوم قبلا با تمامی افراد خانه یا محل کار خود، مشورت نمایید، زیرا می بایست در طول دوره رام نمودن، تا حد امکان از تغییر محل قفس، پرهیز نمایید. بهترین محل برای نگهداری کاسکو در سه کنج خانه می باشد به صورتیکه دو طرف حیوان دیوار باشد و تسلط کامل به فضای مقابل خود را داشته باشد. همچنین تا حد امکان می بایست از وسایل صوتی و تصویری فاصله داشته باشد و در محل کوران هوا یا در کنار وسایل گرمایشی مانند بخاری نباشد.
3) در ابتدا در حدود 2 تا 3 هفته به طوطی خود کاری نداشته باشید و بگذارید کاسکو کاملا با محیط خانه، صداها و افرادی که در آن محل زندگی می کنند، آشنا شود. در طول این مرحله هیچگاه بدون دلیل به قفس طوطی خود نزدیک نشوید. در مقابل بسیار دقت نمایید که طوطی شما از چه مواد غذایی لذت می برد. سپس می توانید وارد مرحله بعدی شوید.
4) در این مرحله همیشه به یاد داشته باشید که ظرف غذای پرنده را نیمه پر نمایید تا تعداد مراجعه شما به کنار پرنده زیاد شود و کاسکو به این نکته پی ببرد که این شما هستید که به او غذا می رساند. سعی کنید همیش یک نفر به طوطی باید رسیدگی کند و به این نکته حتما توجه داشته باشید که هیچ وقت به طور مستقیم به طوطی خود نزدیک نشوید و سعی کنید از کناره ها به قفس آن نزدیک شوید. همچنین مواد غذایی که خیلی دوست می دارد را هیچ وقت به طور کامل در اختیارش قرار ندهید. بطور مثال اگر می خواهید به طوطی خود سیب بدهید، آنرا به قطعات کوچکتری تقصیم نمایید و در فواصل زمانی مشخصی به او بدهید. این اعمال را تا زمانی انجام دهید که طوطی شما از نزدیک شدن شما به قفسش قار نکشد. البته این پروسه هم زمان مشخصی ندارد و بستگی به طوطی شما و وقتی که شما برای پرنده خود می گذارید دارد. گاهی یک هفته و گاهی یک الی دو ماه هم طول می کشد سپس می توانید وارد مرحله بعدی شوید.
5) در این مرحله می بایست تلاش نمایید تا کاسکوی شما از دستتان غذا دریافت نماید. شما می توانید مواد غذایی مورد علاقه طوطیتان را(مانند بادام زمینی خام) از لای میله های قفس به سمت طوطی ببرید. ممکن است آنرا بگیرد و سپس پرتاب نماید. ولی شما دوباره پس از مدتی این عمل را انجام دهید. همچنین شما می توانید پس از اینکه کاسکویتان تخمه صبحش را خورد، دیگر ظرفش را تا غروب پر ننماید و سپس در ابتدا دانه دانه داخل ظرفش تخمه بریزید و خود کنار قفسش بمانید تا ترسش بریزد و شروع به خوردن تخمه ها نماید. در روزهای بعدی می توانید تخمه را به سمت طوطی بگیرید و دیگر داخل ظرف غذایش نریزید تا زمانیکه طوطی شما از دستتان تخمه را بگیرد. این مرحله معمولا زیاد طول نمی کشد و نهایتا ظرف 1 تا 2 هفته طوطی کاملا از دستان غذا را می گیرد. در این زمان طوطی شما تا حد بسیار زیادی رام شده است ولی تا زمان خاراندن سر حیوان و یا بیرون آوردن آن از قفس فاصله زمانی زیادی دارید که می بایست با حوصله و صرف زمان، خود به خود اتفاق بیافتد.
معمولا پس از گذشت یک ماه از مرحله گرفتن غذا توسط طوطی از دست شما، می توانید با آب پاش طوطی خود را حمام بدهید و در مراحل بعدی آنرا به حمام ببرید.
در طول این مراحل می بایست با طوطی خود صحبت نمایید تا با صدای شما آشنا شود و بهتر با شما ارتباط برقرار نماید. هیچگاه حرکتی که موجب ترس حیوان از شما بشود را انجام ندهید یا تا حد امکان کمتر انجام دهید مانند تعویض زیر قفس طوطی و استفاده از جاروبرقی و یا وسیله ای را یکباره نزدیک طوطی ننمایید مانند اسباب بازی، بلکه آنرا به تدریج به طوطی نشان داده و سپس وارد قفس نمایید. البته شدیدا تاکید می نمایم که در طول دوره رام نمودن کاسکو به هیچ وجه دستتان را داخل قفس پرنده ننمایید. در نتیجه طوطی شما در دوره تربیت نیازی به اسباب بازی ندارد.
اگر قصد دارید پرنده خود را در آینده از قفس بیرون بیاورید، از فروشنده بخواهید در همان ابتدا پرهایش را بزند تا زمانیکه پرنده تازه رام شده است مجبور به این عمل نشوید. همینطور در مورد عمل واکسیناسیون. هیچگاه این اعمال را خودتان بر روی پرنده خودتان انجام ندهید، زیرا ممکن است باعث ترسیدن کاسکوی شما از خودتان گردد.
) برای بیرون آوردن کاسکویتان از قفس پس از اینکه کاملا در قفس به شما عادت کرد، ابتدا درب بالایی قفس را(در صورت وجود) باز نمایید تا طوطی از قفس خارج شود. در این مرحله تا حد امکان از گرفتن حیوان و اینکه بخواهید به زور پرنده خود را وارد قفس نمایید، جدا بپرهیزید. معمولا خود طوطی پس از مدتی جهت آب و یا غذا خوردن و حتی استراحت نمودن داخل قفس خود می شود.
مقصر منم که خیال کردم هیچکس باز عاشق نمیشه
حواسم نبود شاه توی دست آخر یا ماته یا کیشه
ارسالها: 3119
#43
Posted: 4 Feb 2012 13:24
غذای کاسکو تغذیه طوطی خاکستری
پسته گردوتازه و خشک، مغز دانه ها، میوه و سبزیجات، تخمه افتابگردان بو نداده بدون نمک (مطمئن شوید تخمه ایرانی نباشد حتما گونی خارجی داشته باشد تخمه های ایرانی مناسب مصرف طوطی ها نیستند) بلال تازه، سیب، گیلاس و انواع دانه ها طوطی ها از خوردن غذاهای خوش مزه مورد نظرشان لذت میبرند و این راه خوبی برای تشویق پرنده برای حرف زدن و یادگیری حرکات نمایشی می تواند باشد.
همانطور که در تصویر بالا می بینید فلفل تند هم در میان غذاها هست به این خاطر که بسیاری از کاسکو ها از خوردن فلفل لذت می برند.
میوه ها را همیشه خوب با اب تمیز کنید بعد در اختیار طوطی خود قرار دهید.
ضمنا از غذاهای خودتان هیچ گاه به کاسکو ندهید حتی اگر بارها داده اید و دوست داره
استخوان ران مرغ اب پز شده بدون نمک و روغن را ماهی یک بار در اختیار کاسکو قرار دهید.
غذاهای جدید را وقتی به طوطی خود می دهید معمولا انها را رها می کند اما شما دوباره انرا به دست طوطی خود بدهید تا بیشتر مزه انرا بچشد احتمالا خوشش می اید.
در مورد مصرف فلفل بهتر است فلفل در اختیار طوطی نگذارید چون می تواند باعث خونریزی دستگاه گوارش شود. همچنین بادام زمینی به طوطی خود ندهید در ادامه توضیحات کامل تری اورده شده
کاسکو ها در طبیعت گاه از موجودات زنده ای مانند حلزون تغذیه می کنند.
بدون خوراک کامل و مقوی نگهداری صحیح از طوطی میسر نخواهد بود پر های غیر شکیل اغلب نتیجه تغذیه غلط و ناقص می باشند .طوطی طبیعتا گیاه خوار بوده وتنها برخی مواقع،خصوصا به هنگام تکثیرازخوراک حیوانی نیز تغذیه می نماید . در طبیعت خوراک پروتئینی طوطی را اغلب حشرات یا کرم های کوچک تشکیل می دهند .اما در اسارت می توان پرنده را با تخم مرغ پخته و یا کرم و یا استخوان مرغ و یا گوشت پخته تغذیه نمود . طوطی از هر نوع مواد گیاهی که در وطنش رشد کرده و
باب طبعش باشد تغذیه می کند . طوطی ازاد خصوصا به میوه جات ، پوست شاخه های جوان ، گیاهان ، دانه ها ، گردو ، بادام،فندق، پسته ،توت ها ، شیره برخی گیاهان و شاید هم حشرات یا کرم ها علاقه وافر دارد . اما در اسارت اجبارا هر انچه را دریافت نماید ، ناچار به تغذیه اش
خواهد بود .
برای تهیه جیره غذایی مناسب پرنده خود با دامپزشک متخصص مشورت نمایید.از مصرف خوراک فاسد وکپک زده توسط پرنده جدا خودداری نمایید. غذا وآب باید همیشه وبه موقع در اختیار پرنده باشد تا پرنده شاداب باشد .برای در اختیار گذاشتن آب وغذا بهترین زمان صبح زود است،در صورتیکه صبح زود برنمی خیزید ترتیبی دهید که از شب قبل دانه برای صبح زود در دسترس پرنده باشد.روزانه حداقل 2 بار آب تازه با دمای مطلوب در اختیار پرنده قرار دهید ودر صورتی که آب کثیف باشد ،باید فورأ تعویض شود.
ظرف آب ،دانه وسبزیجات بهتر است که از خارج قابل پرنمودن باشند تادر اثر داخل شدن دست در قفس ،پرنده نترسد.
توجه داشته باشید که فلزات زنگ زده ،ظروف تفلون،پودر ومایعات شوینده،پاک کننده نوک مداد یا خودکار،الکل ،قهوه،ادویه جات،گیاهان سمی ،سموم حشره کش،آفات گیاهی ،دودسیگارو دود اگزوز اتومبیل برای تندرستی پرنده شما زیان آور است.
از چیدن گلها وگیاهان باغچه و یا اطراف جاده وخوراندن آنها به پرنده جدأ خودداری نماییدزیرا برخی از آنها ممکن است مسموم باشندیا ذرات ریز معلق در هوا ناشی از وسایل نقلیه روی آنها نشسته وآنها را مسموم نموده باشد.
هرگونه اعمال زور و یا گرسنه نگه داشتن پرنده برای به آواز در آوردن یا به سخن گفتن به منزله آزار وشکنجه پرنده خواهد بود ونتیجه مطلوب حاصل نخواهد شد.
طوطی ها نیاز جدی به شاخه خزیدن دارند ، شاخه های خزیدن را باید از شاخه های درختانی که ایجاد مسمومیت نمی کنند تهیه نمایید.
دقت کنید که دانه های رنگ نشده ،بو نداده و بدون نمک در جیره پرنده خود استفاده نمایید.
مواد غذایی که نباید به طوطی ها بدهیم
1- شکلات - کاکائو (در هر شکلی و نوعی)
2- میوه آووکادو : نوعى ميوه شبيه انبه یا گلابى ( به علت میزان بالای چربی )
3- کافئین
4- الکل و هر نوع مشروبات الکلى
5- هسته هلو ( به علت اینکه های حاوی سیانور/اسید سیاندریک هستند )
6- هسته آلو ...
7- هسته گیلاس
8- فرآورده های لبنی حاوی لاکتوز ( قند شیر ) البته گاهی اگر روی سیب کمی ماست شیرین بمالید بسیاری از ویروس های احتمالی بدن طوطی را خواهد کشت.
9- سیر و پیاز (خام و پخته) : (باعث از بین رفتن سلول های قرمز خون می شود)
10- نمک و کلیه مواد غذایی حاوی نمک مانند پفک و ... : (عطش آور است ، باعث کمبود آب بدن طوطی و افزایش دفع ادرار می شود ) و در کل نمک برای بدن طوطی کاملا مضر است.
11- قارچ
12- ریواس
پس مواد غذائی ذکر شده را هرگز در اختیار طوطی خود قرار ندهید تا پرنده ای سلامت داشته باشید.
غذای مخصوص جوجه کاسکو و غذای سفارشی برای کاسکوها
متاسفانه غذای اصلی کاسکو ها و بسیاری طوطی های دیگر را تخمه می دانیم اما این اشتباه است.
شما باید بسیاری دانه های خوب را خیس کنید و در اختیار طوطی خود قرار دهید یک معجون لذیذ مانند ماش - بلال - یا ذرت خیس کرده - عدس - نخود- گندم و غیره
حتما باید دستم کم هفته ای دو تا سه بار این غذای مناسب نرم را به طوطي بدهید. خصوصا هوای جوجه ها را بیشتر داشته باشید. داخل ظرف ابخوری کاسکو حتما عسل بریزید و انرا خوب حل کنید خیلی مهم است. به جوجه ها حتما بادام زمینی خام داخل پوست بدهید.
حتی پرنده های مسن هم هنگامی که تخمه زیاد می خورند و فقط به خوردن تخمه عادت می کنند چربی زیادی در بدن انها جمع و باعث بیماری ها می شود.
بادام زمینی را از چرخه غذاهایی که به طوطی خود می دهید حذف کنید
اکثر طوطی های خاکستری و بسیاری طوطی های دیگر به میوه بادام زمینی علاقه مند هستند اما همانطور که قبلا گفته شد بسیاری خوراکی ها هستند که طوطی شما ممکن است بسیار از خوردن آن استقبال کند و خوشش بیاید اما شما نباید انرا به پرنده خود بدهید بادام زمینی هم یکی از همین موارد است.
بادام زمینی ها و کل خانواده بادام ها و بسیاری اجیل ها همگی با وجودی که خوشمزه هستند اما گاه تلخ شده و این تلخی (سیانور) می تواند عواقب بسیار بدی داشته باشد. طوطی ها با خوردن خوراکی هایی مانند چغاله بادام یا گوجه سبز (هسته حاوی سیانور است) خیلی سریع مسموم می شوند.
خصوصا جوجه طوطی های کم تجربه علاقه بیشتری به خوردن غذا دارند اشتهای انها طبیعتا به خاطر جوان بودن سلول ها می باشد در این حالت انها بادام تلخ را هم اشتباها خورده و دچار مسمومیت و اسهال و استفراغ می شوند.
پیشنهاد می شوند به خاطر بالا بودن خطرات استفاده از بادام زمینی انرا از جیره غذایی طوطی خود کاملا حذف کنید استفاده زیاد از بادام زمینی چربی بدن طوطی را هم به میزان زیادی بالا برده و باعث چرب شدن کبد طوطی خواهد شد بسیاری از بیماری ها مانند کم شدن قدرت دید و نابینایی اسم و تنگی نفس و .... به خاطر چرب شدن کبد طوطی رخ می دهند.
مشکلات بالقوه در مصرف بادام زمینی برای طوطی سانان در زیر:
یکی از مشکلات بالقوه بادام زمینی، مستعد بودنش در آلوده بودن به آفلاتوکسین است. آفلاتوکسین از کپک قارچ آسپرژیلوس می آید. این ماده سرطان زا است و اگv مقدار زیادی مصرف شود می تواند کشنده باشد. در حقیقت این کپک در تمام غلات، خانواده بادام زمینی، گیاهان و میوه ها می تواند ظاهر شود اما بادام زمینی، ذرت، برنج، گندم، دانه کتان، دانه سویا، دانه برزیلی، پسته و جو بیش از سایر غذا ها در معvض خطر هستند چون در آب و هوای گرم و مرطوب رشد می کنند. بارانی که محصولات کشاورزی باریده و باقی مانده تا خشک شود نیز می تواند موجب کپک سازنده آفلاتوکسین شود. به علاوه، هر تنشی اعم از پرورش نامناسب، صدمات حشرات یا دماهای غیر معقول نیز می توانند باعث رشد این کپک در گیاهان شوند. FSDA حداکثر میزان مجاز آفلاتوکسین را بیست ppb اعلام کرده USDA بادام زمینی ها را برای یافتن آثار این کپک بررسی کرده و آلوده ها را نشانه گذاری میکند.
مقصر منم که خیال کردم هیچکس باز عاشق نمیشه
حواسم نبود شاه توی دست آخر یا ماته یا کیشه
ارسالها: 3119
#44
Posted: 4 Feb 2012 13:26
بیماری های کاسکو
علائم اولیه بیماری ها
۱. عفونت یکی از چشمهای پرنده
۲. خس خس کردن تنفس پرنده
۳. عفونت پرده چشم پرنده
۴.اسهال سبز
از بهداشت و ورود و خروج هوای تازه اطمینان حاصل نمایید.
علایم و نشانه های بیماری خطرناک سالمونلا
۱. اسهال سبز چسبنده و لجنی
۲. از دست دادن وزن
۳. مرگ ناگهانی
بهترین روش درمان پرندگانی که به سالمونا مبتلا شده اند از بین بردن انها است. پرندگان ما در قرنطینه از بابت سلامت گارانتی شده اند.
وقتی شما به کاسکو غذای مناسب بدهید دچار اسهال نخواهد شد . اما اگر تغیه مناسب نداشته باشد زود اسهال می شود همچنین در صورت سرد بودن محیط و استرس زیاد اسهال می شوند
اگر فضله طوطی دائما و بیش از حد ابکی بود یعنی طوطی اسهال دارد . بهتر است کمی سفت باشد به رنگ سبز و سفید باشد. البته ممکنه میوه هایی مانند گیلاس رنگ فضله را اندکی قرمز بکند.
توجه داشته باشید که رنگ زرد در فضله نشانه عفونت و چرک در بدن می باشد.
کاسکو به خاطر اینکه در منطقه ای معتدل در افریقا زندگی میکند و هیچ رابطه ای با سرما و باد ندارند به همین خاطر سوز و سرما دشمن بزرگی برای سلامتی کاسکوی شما می باشد. هیچ گاه کاسکوی خود را در مجاورت باد قرار ندهید.
هرگز به طوطی خود خصوصا کاسکو غذای چرب ندهید وهمچنین غذاهای نمک دار دشمن سلامتی طوطی شما است.
تغذیه نادرست علت اصلی دولایه شدن و یا پوسته پوسته شدن نوک منقار طوطیها و خشک و شکننده شدن پرو بال می باشد. با مراجعه به بخش فروش
می توانید غذاهای اماده بسیار مفیدی را که تقویت کننده و دارای ویتامینها و کلسیم های مورد نیاز هستند را خزیداری کنید.
پرنده ای که دچار اسهال خونی شده باشد پرونده زندگیش در حال بسته شدن است.
با مشاهده کوچکترین بیحالی یا دیگر علایم فورا به دکتر دامپزشک متخصص مراجعه کنید.
طوطی ها احتیاجی به واکسن یا امپول ندارند
پسيتاكوز (تب طوطي؛ اورنيتوز)
البته این بیماری کم پیش میاد و همانطور که در زیر اورده شده برای خود طوطی خطرناک هست ،در این بیماری که کم اتفاق می افتد خطر چندانی متوجه انسان نیست.
یکی از مسائل مهمی که در نگهداری از حیوانات مخصوصاْ در محیط منزل باید حتماْ به آن توجه ویژه داشت اینست که وجود آن حیوان باعث انتقال بیماری به افراد خانواده نشود و به همین خاطر باید در مورد بیماریهای قابل انتقال از حیوانات به انسان تحقیق کنیم.در خصوص کسانی که از طوطی نگه داری می کنند یکی از این نوع بیماریها ُتب طوطی هست که در زیر مطلبی را در این خصوص می گذارم:
پسیتاکوزیس (تب طوطی)
پسیتاکوزیس یا تب طوطی بیماری که طوطیان می توانند به ارمغان بیاورند
در جهان بیماری های گوناگونی وجود دارند که برخی از آنها جزء بیماریهای مشترک انسان و دام می باشند، آشنا شدن و شناخت این بیماریها به معنای کشتن حیوانات آلوده نیست بلکه شیوهای به کنترل در آوردن و برخورد صحیح با حیوانات آلوده است. بیماری پسیتاکوزیس نیز در شمار بیماریهای مشترک قرار می گیرد، پسیتاکوزیس بیماری است که خانواده طوطی سانان ( کاسکو، طوطی سبز، مرع عشق و ... ) را درگیر می کند در صورتی که این بیماری کبوتر را مبتلا کند به آن اورنیتوز گویند. همانطور که گفته شد بیماری در طوطی سانان دیده می شود، کبوتر نیز از دیگر حیوانات مستعد ابتلا به بیماری است، بیماری از طریق این دو پرنده می تواند به دیگر پرندگان انتقال پیدا کند انسان نیز در صورت تماس با عامل پسیتاکوزیس می تواند به این بیماری مبتلا شود. بیماری پسیتاکوزیس از طریق تماس با مدفوع آلوده پرندگان مبتلا، هوا و حشرات قابل انتقال به انسان است،
ميكروب‌ها از طريق استنشاق هواي حاوي اين ميكروب يا آسيب پوستي ناشي از نوك زدن يا گاز گرفتن پرنده مبتلا به انسان منتقل مي‌شود. دوره نهفتگي بيماري پس از تماس با ميكروب 3-1 هفته است.
خوشبختانه بیماری از طریق تخم، قابل انتقال به انسان نیست. بیماری پسیتاکوزیس در حال حاضر بیشتر بومی مناطقی همچون: جنوب شرقی آسیا بخشهای از جنگلهای افریقا و امریکا است، این مناطق در واقع زیستگاه طبیعی طوطیان می باشد.
نشانه های بیماری در پرنده و انسان: پرنده غذا نمی خورد، پرها در اثر اسهال سبز رنگ است، ترشحات مخاطی در بینی و چشم پرنده دیده می شود، با افزایش ترشحات، چشم بسته شده و در نهایت پرنده بینایی خود را از دست می دهد.پسیتاکوزیس دستگاه تنفسی طوطیان را کاملا در گیر می کند. زمانی که انسان به عامل بیماری پسیتاکوزیس آلوده می شود علایمی نشان نمی دهد از زمان ابتلا تا بروز علایم بیماری پسیتاکوزیس در انسان حداقل دو هفته زمان لازم است علایم اولیه شامل لرز، ضعف و سردرد است فرد بیمار تک سرفه دارد.در صورت حاد شدن بیماری پسیتاکوزیس در انسان علایم استفراغ، اسهال یا یبوست، افسردگی، بزرگ شدن کبد دیده می شود.
تشخیص بیماری تنها توسط دامپزشک در مورد پرندگان و پزشک در مورد انسان انجام می شود.
عوامل افزايش دهنده خطر
تماس با پرندگان به خصوص در باغ‌وحش‌ها، پرنده فروشي‌ها يا مزارع
نکاتی چند برای افرادی که با پرندها کار می کنند :
1- هیچگاه پرنده خود را از پرنده فروشی های کثیف و غیره بهداشتی تهیه نکنند.
2- در صورتی که پرنده انها از کشورهای که ببیماری پسیتاکوزیس در آن وجود دارد تهیه می کنند حتما قبل از ورود پرنده به خانه، توسط دکتر دامپزشک معاینه شود.
۳- در صورت بروز علایم بیماری در پرنده به هیچ هنوان خود درمانی برای طوطی سانان انجام ندهند و پرنده خود را به نزدیکترین کلینیک دامپزشکی محل اقامت خود ببرند.
آنچه در مورد بیماری پسیتاکوزیس طوطیان قابل گفتن است این است که بیماری خوشبختانه جزء بیماریهای بومی منطقه خاورمیانه نیست و موارد ابتلا به این بیماری در کشور ما تا کنون به صورت رسمی گزارش نشده است.
درچه شرايطي بايد به پزشك مراجعه نمود؟
اگر شما يا يكي از اعضاي خانواده‌تان داراي علايم پسيتاكوز باشيد.
بروز موارد زير در طي درمان:
ـ تب
ـ عدم تسكين درد با گرم كردن محل يا مسكن‌ها
ـ تشديد كوتاهي نفس
ـ تيرگي يا كبودي ناخن انگشتان
ـ خلط خوني
ـ تهوع، استفراع يا اسهال‌و سر درد
عواقب مورد انتظار
معمولاً با تشخيص و درمان زودرس در عرض 14-7 روز بهبود مي‌يابد. بدون درمان تب 3-2 هفته باقي مانده و سپس به آهستگي شروع به كاهش مي‌كند.
عوارض احتمالي :
پنوموني یا ذات‌الريه شديد يا كشنده
درمان:
درمان شامل درمان دارويي (گاهي درمان وريدي) و مراقبت‌هاي حمايتي از جهت علايم بيمار مي‌باشد.
- براي جلوگيري از انتقال بيماري به ديگران از طريق سرفه و خلط بيمار بايد بيمار حدا از ديگران مراقبت شود.
- براي مرطوب كردن هوا و در نتيجه رقيق‌تر شدن ترشحات ريوي از يك دستگاه مرطوب كننده و اولرتاسونيك با بخار سرد استفاده كنيد. درون سدتگاه تنها آب خالص بريزيد و از ريختن دارو درون آن خودداري كنيد. دستگاه را هر روز تميز كنيد.
- از يك بالشتك گرم كننده يا كمپرس گرم و مرطوب بر روي قفسه سينه براي تخفيف درد استفاده كنيد.
- ار استعمال دخانيات خودداري كنيد.
تتراسيكلين (نوعي آنتي‌بيوتيك) به مدت حداقل ده روز براي كنترل تب و ساير علايم تجويز مي‌شود.
در صورتي كه سرفه همراه خلط باشد از داروهاي ضد سرفه نبايد استفاده شود زيرا در اين شرايط سرفه اثر سودمندي در تخليه ترشحات ريوي دارد. اگر سرفه بدون خلط و دردناك باشد، مي‌توان از داروهاي ضد سرفه استفاده كرد.
براي درد خفيف، استفاده از داروهاي بدون نسخه، نظير آسپيرين يا استامينوفن توصيه مي‌شود.
استراحت در بستر حداقل تا 48 ساعت پس از رفع تب، درد و كوتاهي نفس ضروري است. پس از آن به تدريج فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري هاي طبيعي خود را از سر بگيريد. خستگي و ضعف ممكن است براي مدت طولاني باقي بماند، بنابراين نبايد انتظار داشت كه توان بيمار به سرعت به حالت عادي بازگردد. رژيم خاصي نياز نيست. مصرف مايعات را تا حداقل يك ليوان در ساعت افزايش دهيد. اين كار به رقيق‌تر شدن ترشحات ريوي و در نتيجه آسانتر شدن آنها با سرفه كمك كند.
یکی از نشانه های فقر کلسیم ترک هایی روی منقار و ناخن اما میتونه از کمبود چیز های دیگه هم باشه . ولی من راهی بلدم که تشخیص این بیماری و اسان میکنه .
تشخیص : اگر دیدید پرنده بعد از کندن پرش ته پر را میجود و اینکار را چندین بار تکرار کرد مطمئن باشید بخاطر کمبود کلسیم داره کلسیمی که در پرش زخیره شده استفاده میکنه .
درمان : میتونید مقداری سفیده تخم مرغ ابپز شده یا یه استخوان کوچک ابپز شده ی مرغ ( بدون چاشنی اضافی ) بهش بدید تا سلامتی شو بدست بیاره .
کمپیلو باکتریوزیس:
این بیماری در اثر باکتری کمپیلو باکتر ژژونی رخ می دهد. این باکتری، گرم منفی و دارای اسپور غیر متحرک است. این باکتری انسانها و گونه های مختلفی از حیوانات را تحت تاثیر قرار می دهد بویژه طوطی سانان ( طوطی) و گنجشک سانان( فنچ و قناری). این باکتری در روده کوچک( ژژنوم و ایلئوم) و کولون ( روده بزرگ) زندگی می کند و به صورت فلور طبیعی بسیاری از پرندگان بشمار می رود. نگه داری پرندگان وحشی به صورت آزاد باعث گسترش بیماری و انتقال بیماری به صورت دهانی- مدفوعی می شود. علائم کلینیکی این بیماری هپاتیت، بی حالی و رخوت، از دست دادن اشتها، کاهش وزن و اسهال زرد است. مرگ و میر هم ممکن است دیده شود.
مقصر منم که خیال کردم هیچکس باز عاشق نمیشه
حواسم نبود شاه توی دست آخر یا ماته یا کیشه
ارسالها: 70
#45
Posted: 20 Jun 2013 16:45
مسئله تغذیه مهمترین بحث در پرورش و نگهداری تمامی حیوانات خانگی است . همانطور که می‌دانید تغذیه مناسب پایه و اساس یک زندگی سالم بوده و برعکس تغذیه غلط می‌تواند منشاء بسیاری از اختلالات و بیماریها شود .
گربه‌ها در مقاسیه با سگها ، به غذا ، پروتئین و انرژی بیشتری (نسبت به وزنشان) نیاز دارند ولی از جهت دیگر از آنجایی که آنها ساعات زیادی از روز را به استراحت و خواب می‌پردازند و از این رو استعداد بیشتری برای بزرگ شدن و چاق شدن دارند ، عدم توجه و دقت کافی به تعادل جیره غذایی آنها ، باعث خواهد شد که زود چاق و تنبل شده و این امر باعث کاهش محبوبیت آنها بعنوان یک حیوان خانگی دوست‌داشتنی خواهد شد .
همانطور که می‌دانید گربه‌ها حیوانات گوشتخوای هستند . آنها در طبیعت به شکار پرنده‌ها و جوندگان پرداخته و غذای مورد نیاز خود را از این طریق بدست می‌آورند و البته علاوه بر گوشت ، استخوان و گاهی برخی سبزیجات نیز بخشی از جیره غذایی آنها را تشکیل میدهد . ولی باید بدانید که یک گربه وحشی که در طبیعت زندگی میکند و غذای خود را با شکار کردن و با تحرک و زحمت زیاد به دست می‌آورد و گربه خانگی و اهلی که از کمترین تحرک برخوردار بوه و غذای خود را همیشه بصورت آماده از صاحب خود دریافت میکند احتیاجات یکسانی ندارند ، بنابراین هیچ موقع کیفیت و کمیت جیره غذای آنها مشابه هم نخواهد بود . با این حال همانگونه که مطلعید ، یک جیره غذایی ، موقعی مناسبت و متعادل است که تمامی احتیاجات غذایی شامل: پروتئین ، چربی ، کربوهیدارت ، ویتامینها ، مواد معدنی و انرژی را برای بدن موجود زنده ، تأمین کند .
برای مثال گذاشتن مقادیر زیادی گوشت به تنهایی ، شاید مورد پسند گربه شما واقع شود ولی هیچگاه نمی‌تواند احتیاجات غذایی ذکر شده را تأمین کند . پس علاوه بر گوشت ، باید از منابع کربوهیدرات ، ویتامین ، مواد معدنی و ... نیز در تغذیه گربه خود استفاده کنید .
برای تأمین پروتئین لازم ، منابع مختلفی شامل انواع گوشت سفید و قرمز وجود دارد ، البته این منابع لزوما ً گوشت نیست بلکه شما می‌توانید در کنار گوشت از مواد غذایی دیگری مانند پنیر ، شیر و تخم‌مرغ نیز استفاده کنید . به هرحال منبع پروتئین باید حداقل یک دهم جیره غذایی گربه‌های جوان و در حال رشد و حداقل یک بیستم جیره غذایی گربه‌های بالغ را تشکیل دهد و البته برای بچه گربه‌هایی که از شیر گرفته شده‌اند ، این میزان به یک سوم افزایش پیدا میکند .
نکاتی که در دادن گوشت باید رعایت کنید این است که :
اولا ً از سالم و تازه بودن گوشتی که می‌خواهید به گربه‌تان بدهید اطمینان حاصل کنید و به همین منظور آن را کاملا پخته و سپس به مصرف حیوان برسانید . در ضمن استخوانهای داخل گوشت را که احتمال میدهید باعث اذیت حیوان شده و یا در گلوی وی گیر کند ، از آن جدا کنید . بهتر است که گوشت را بصورت تکه‌های ریز و خرد شده در آورید ؛ بخصوص در مورد گوشت مرغ و ماهی این مسئله بسیار اهمیت دارد .
در مورد جگر ، مقادیر زیاد آن توصیه نمی‌شود زیرا باعث بروز اسهال در حیوان خواهد شد و در ارتباط با سایر منابع پروتئین باید توجه داشته باشید شیر را به هر نسبت که خود گربه تمایل دارد به وی بدهید . در مورد تخم‌مرغ ، بایستی آن را بپرید . زیرا تخم‌مرغ خام باعث اختلال در جذب یکی از ویتامین های گروه ب به نام بیوتین شده و علائم کمبود آن در حیوان ظاهر خواهد گشت . پنیر هم منبع غنی از پروتئین بوده و شما می‌توانید آنرا بصورت خام یا همراه با سایر غذاها پخته و به مصرف گربه برسانید .
برای تأمین نیاز حیوان به کربوهیدرات ، توصیه میشود از سیب‌زمینی (بصورت پخته) ، نان و غلات در جیره غذایی استفاده کنید . مزیت مهم استفاده از این ترکیبات در جیره ، بهبود فعالیت روده‌های حیوان است . شما می‌توانید سیب زمینی را با آب گوشت مخلوط کرده و یا غلات را همراه با شیر به گربه‌تان بدهید .
برای تأمین چربی مورد نیاز حیوان می‌توانید از روغنهای گیاهی و حیوانی استفاده کنید . نیاز گربه‌ها به چربی از سگها بیشتر است . وجود چربی در جیره غذایی گربه‌ها ، بویژه گربه‌های مسن و لاغر که قادر به جذب مواد غذایی نستند بسیار حائز اهمیت است . در مورد سبزیجات نیز توصیه میشود انواع تازه آن را خرد کرده و بصورت مخلوط با گوشت ، جلوی گربه خانگی‌تان بگذارید .
در رابطه با احتیاجات ویتامینی باید توجه داشته باشید ، وقتی جیره ترکیب متنوع و متعادلی از گوشت ، چربی ، غلات و سبزیجات تازه باشد ، انواع ویتامینهای مورد نیاز نیز تأمین خواهد شد و نیازی به مکملهای ویتامینی در جیره نیست . علاوه بر این برخی ویتامینها مانند B2 ، ویتامین C و ویتامین K ، خود در بدن گربه ساخته میشود . با این حال اگر برایتان مقدر باشد ، مقداری روغن ماهی به جیره غذایی اضافه کنید چون این ماده علاوه بر اینکه منبع غنی از ویتامین A است ، به دفع توپی‌های مویی احتمالی در معده و روده گربه کمک کرده و در پیشگیری از یبوست نیز بسیار مفید خواهد بود . مواد معدنی را نیز تنها به جیره غذایی گربه‌های آبستن ، آنهم در مقادیر کم ، می‌توانید اضافه کنید .
در رابطه با دفعات خوردن غذا و به عبارت دیگر تعداد وعده‌های غذایی ، توجه داشته باشید که با افزایش سن از تعداد این وعده‌ها کاسته شده و در عوض مقدار آن اضافه میشود . مثلا برای یک بچه گربه 3 ماهه تعداد 6 وعده غذا که هر وعده حاوی 180 گرم غذا باشد ، کفایت میکند و برای یک گربه 8 ماهه 3 وعده غذا (هر وعده 350 گرم) کافی است . برای گربه‌های بالغ 2 وعده (هر وعده 400 گرم) در نظر گرفته میشود ولی آنهایی که آبستن هستند ، باید از 4 تا 5 وعده غذا (هر وعده 450 گرم) برخوردار شوند . البته این اعداد و ارقام کاملا دقیق و علمی نیستند . چون گربه‌ها با توجه به جنس ، نژاد ، سن ، شرایط زیست و میزان تحرک روزانه و ... نیازهای متفاوتی به غذا دارند . به همین خاطر به نظر ما بهترین معیار برای تعیین مقدار جیره و دفعات وعده غذایی ، نظر دامپزشک شما است . در واقع مقدار جیره نباید به اندازه‌ای باشد که حیوان را دچار چاقی و تنبلی کند و در عین حال تا حدی کم نباشد که گربه لاغر و ضعیف شود .
نکته دیگری که باید در مورد تغذیه گربه‌ها آن را رعایت کنید این است که هیچ موقع جیره غذایی را یکدفعه و بطور ناگهانی تغییر ندهید ؛ زیرا اینکار باعث بروز اختلالات گوارشی خواهد شد و در ضمن به هیچ عنوان ترکیبات مختلف جیره غذایی را جدا از هم در وعده‌های غذایی مختلف تقسیم نکنید . زیرا در اینصورت گربه فقط غذای مورد دلخواه خود را خواهد خورد . برای مثال اگر شما گوشت پخته شده را در 1 وعده به گربه بدهید و برای وعده بعدی وی پنیر و تخم‌مرغ پخته بدهید ، هیچگاه آنها را نخواهد خورد و آنقدر لج خواهد کرد تا شما مجبور شوید غذای مورد دلخواه وی ، یعنی گوشت ، را به وی بدهید پس توصیه میکنیم حتمآ مخلوطی از گوشت ، سبزیجات پخته ، سیب‌زمینی و روغن و ... را بعنوان جیره غذایی تهیه کنید .
برای تأمین آب مورد نیاز ، از آب پاکیزه و یا شیر می‌توانید استفاده کنید . به یاد داشته باشید که گربه‌ها نسبت به تغییرات مزه و طعم آب بسیار حساس هستند . برخی از آنها نیز ممکن است با خوردن شیر دچار ناراحتی گوارشی شوند که برای این گربه‌ها ، بهتر است که شیر را جایگزین آب نکنید.
غذای مناسب گربه
تغذیه گربه یکی از مهمترین مسائل در نگهداری گربه ها محسوب می شود زیرا هنگامی که ما حیوانی ذاتاً غیر اهلی را در منزل نگهداری می کنیم نا خواسته تغییراتی در نوع زندگی و تغذیه او بوجود می آوریم که چه بسا این مساله می تواند منجر به بروز برخی بیماری ها و مشکلات شود. همیشه به خاطر داشته باشید که پیش از آنکه تغذیه هر گونه حیوانی را آغاز کنید، در مورد نوع مواد غذایی مورد نیاز آن حیوان مطالعه کرده و یا از متخصصین بپرسید.
علت اینکه تغذیه گربه را برای این بحث انتخاب کردم این بود که به تجربه شاهد بیماری های متعددی بودم که علت اصلی بروز آنها اشتباه صاحب گربه در نوع مواد غذایی بود که برای آنها انتخاب می کنند.
شاید بهتر باشد ابتدا برخی از مهمترین مشکلات تغذیه ای که به علت تغذیه نا درست بوجود می آیند را نام ببرم و توضیح کمی در موردشان بدم تا اهمیت دقت در مصرف مواد غذایی بهتر مشخص شود.
یکی از متداول ترین بیماری های تغذیه ای گربه ها پرکاری تغذیه ای غده پاراتیروئید است. برای اینکه تصور بهتری از مساله داشته باشید کمی در مورد عملکرد این غده توضیح میدهم. غده پاراتیروئید هورمون هایی را در بدن تولید می کند که وظیفه آنها افزایش میزان کلسیم در خون است و این کار را در چند مرحله انجام میدهد. اگر کلسیم خون تنها کمی کمتر از میزان نرمال باشه این هورمونها باعث افزایش بازجذب کلسیم در کلیه ها می شوند تا کلسیم کمتری از طریق ادرار دفع بشه ولی این خودش محدودیت هایی داره که بعدا بهشون اشاره می کنم. اگر این کار کمکی به کاهش کلسیم خون نکنه، هورمون های این غده کلسیم رو از مهمترین منبع این ماده در بدن یعنی استخوانها خارج کرده با این کار کلسیم رو در خون افزایش میدهند. بدن تمام موجودات علاوه بر استخوان سازی برای بسیاری از فعالیت های دیگه از جمله فعالیت عضلانی و عملکرد مناسب قلب به کلسیم نیاز داره و اگر میزان کلسیم خون در حدی افت کنه که فعالیت این اعضا به خطر بیفته بدن کلسیم رو از استخوانها به سمت خون فرا میخواند. این مساله باعث تخلیه شدن استخوانها از کلسیم شده و در صورتی که جبران نشود منجر به پوکی استخوان می شود.
پوکی استخوان تغذیه ای که در اثر پرکاری غده پاراتیروئید ایجاد می شود یکی از شایع ترین بیماری های گربه ها محسوب میشه که علت اون زیاد بودن نسبت فسفر مواد غذایی به نسبت کلسیم است. در حالت طبیعی نسبت کلسیم به فسفر در مواد غذایی باید 2 به 1 یا 3 به 1 باشه. ولی از اونجایی که ما می دونیم گربه ها حیواناتی گوشتخوار هستند تصور می کنیم که باید به آنها تنها گوشت بدهیم به خصوص که هرچه این گوشت خالص تر باشه گمان می کنیم تغذیه ایده آلی رو برای گربه خوئ در نظر گرفتیم. در حالی که نسبت کلسیم به فسفر در گوشت تقریبا 3به 1 هست یعنی درست بر عکس نسبتی که باید باشه. بدن وقتی با فسفر بیشتر از نیازش برخورد می کنه اون رو دفع می کنه چون بر خلاف کلسیم محل خاصصی برای مقادیز زیاد فسفر نداره ولی مساله اینجاست که کلیه ها نمی توانند فسفر رو به تنهایی دفع کنند و حتما باید همراه با اون کلسیم هم دفع بشه پس نه تنها گربه ما کلسیم کافی در غذای روزانه دریافت نکرده بلکه برای دفع فسفر اضافه باید مقداری کلسیم هم از استخوانها برداشت و دفع کند. به همین دلیل غده پاراتیروئید که مسئول انجام این کار است پرکار شده و کلسیم استخوانها نیز به شدت کاهش پیدا می کند تا جایی که برخی گربه ها از شدت پوکی استخوان با افتادن یا حتی پریدن از یک پله هم دچار شکستگی و یا حتی خم شدگی استخوانها می شن. و بسیاری از اونها دچار شکستگی و یا تغییر شکل در استخوانهای لگن می شن که بعد ها مشکلاتی از قبیل یبوست های مکرر و یا سخت زایی رو می تونه به همراه داشته باشه و متاسفانه این تغییر شکل ها را به جز با جراحی های ارتوپدی که اغلب دشوار نیز هستند نمی توان ترمیم کرد.
یکی دیگر از بیماری های تغذیه ای شایع در گربه ها افزایش شدید ویتامین A یا به عبارتی مسمومیت با ویتامین A است که در گربه هایی که به مقدار زیاد از جکر یا کبد انواع حیوانات تغذیه می کنند دیده می شه. این بیماری هم با مشکلات کبدی و هم با تغییرات استخوانی همراهه که متاسفانه معمولا دیر تشخیص داده می شه.
یکی دیگر از بیماری هایی که با تغذیه می تونه مرتبط باشه سندرم روده حساس هست که با اسهال های مکرر و طولانی مدت همراهه و یکی از علل اون مصرف کربوهیدرات زیاد در غذاست.
حالا تغذیه مناسب برای گربه ها
بچه گربه: دندانها در سن دو هفتگی ظاهر می شه و معمولا بچه گربه ها از سن سه هفتگی به غذای جامد علاقه نشون می دن و از غذای مادرشون هم کمی مصرف می کنند ولی به طور معمول تا 8 هفتگی یا 2 ماهگی مصرف شیر رو ادامه می دهند. در این مدت میشه همراه با شیر مقداری تخم مرغ کاملا پخته شده و یا گوشت چرخ کرده و شیر و یا گوشت چرخ کرده ای که همرا با اون مقداری استخوان هم چرخ شده داده بشه. تعداد و میزان غذای مایع مورد نیاز بچه گربه ها به صورت زیر است:
تا 7 روزگی: 3-6 سی سی شیر هر 2 ساعت یک بار
7 تا 14 روزگی: 6-8 CC هر 2 ساعت یک بار در روز و هر 4 ساعت یک بار در شب.
14 تا 21 روزگی: 8-10 CC هر 2 ساعت یک بار در طول روز و یک بار در شب در بین ساعات 11 شب تا 8 صبح.
تغذیه بچه گربه های بی مادر
برای این گربه ها باید از شیر خشک ترجیحا با لاکتوز کم استفاده کنید. شیر خشک باید با دو برابر غلظتی که برای بچه انسان تهیه می شه درست شده باشه و به آن باید هیدروکسید کلسیم اضافه بشه و یا طبق نظر دامپزشک از قطره یا شربت کلسیم جایگزین استفاده کنید. برای تغذیه از بطری پستانک دار مخصوص حیوانات کوچک، قطره چکان و یا سرنگ بدون سر سوزن می تونید استفاده کنید ولی شیر رو به زور به دهان نریزید و اجازه بدید خودش شیر را بمکد در غیر این صورت احتمال پریدن اون به نای و ایجاد عفونت تنفسی وجود خواهد داشت. بعد از هر بار غذا دادن شکم بچه گربه رو با حوله گرم و مرطوب و زبر مالش بدهید تا به حرکت روده ها کمک کند.
4 هفتگی: علاوه بر شیر روزانه (بدون کاهش مقدار شیر) کمی گوشت چرخ کرده، ماهی و پنیر به شیر افزوده و پوره حاصله را به بچه گربه بدهید. در تهیه غذا از نمک و ادویه استفاده نکنید.
5 هفتگی: گوشت ریز شده یا ماهی در شیر پخته شده و پنیر، ماست یا خامه تهیه کرده و یک وعده از 4 وعده غذایی را به این مواد اختصاص دهید.
6 تا 8 هفتگی: غذای کنسرو جامد و یا بیسکوئیت های مخصوص گربه به غذاهای قبلی بیافزایید. دو وعده از 4 وعده غذایی گربه شامل غذای جامد باشد.
8 هفتگی به بعد: 2 تا 4 وعده غذای جامد و یک نعلبکی شیر گاو کافی است. از لبنیات جامد مثل پنیر کم نمک یا بدون نمک استفاده کنید و در مورد گوشت از گوشتی که همراه با استخوان چرخ شده استفاده کنید.
تغذیه گربه بالغ:
گربه ها موجوداتی گوشت خوار هستند و به 6 نوع ماده غذایی اصلی احتیاج دارند که عبارت است از: آب، پروتئین، چربی، ویتامین ها، اسید های چرب ضروری و مواد معدنی. همونطور که مشاهده کردید گربه ها به طور نرمال نیازی به مصرف کربوهیدرات ندارند. گربه ها موجوداتی هستند که انرژی لازم برای بدن خودشان را بر خلاف سایر موجودات در درجه اول از چربی و پروتئین بدست می آورند و بر خلاف ما انسانها نیازی به مصرف کربوهیدرات ندارند. به این ترتیب مشاهده می کنیم که به دلیل نیاز زیاد به پروتئین، همواره فسفر بیشتری هم وارد بدنشون می شه پس برای جلوگیری از کمبود کلسیم به کلسیم بیشتری هم نیاز دارند. در طبیعت گربه ها با شکار پرنده و جوندگان کوچک زندگی می کنند و همونطور که می بینیم نسبت گوشت به استخوان در این حیوانات کمه و این باعث می شه مه نیاز گربه به کلسیم هم مرتفع بشه. ما باید در تغذیه گربه های کم سن که دندانهای محکم ندارند از گوشتی که همراه با استخوان چرخ شده و با آب گوشت یا شیر پخته شده استفاده کنیم و یا در گربه های بزرگتر از استخوانهای قلم گوسفند که در زودپز پخته شده به همراه گوشت استفاده کنیم. گوشتی که به گربه ها می دیم باید حاوی چربی باشه تا منبع انرژی هم باشه.
گربه ها در طبیعت از غذای خام استفاده می کنند که حاوی ویتامین های بیشتری نسبت به غذای پخته است ولی علاوه بر اون می تونه انگل هایی رو هم به گربه منتقل کنه که بعضی از اونها برای انسان هم خطرناک هستند برای همین همیشه توصیه می شه که از دادن گوشت مرغ، گوسفند و گوساله خام به گربه پرهیز کنید و داروهای ضد انگل رو مرتب استفاده کنید و برای تامین ویتامین هایی که به دلیل پخته شدن غذا از بین میرن باید از شربت یا قطره مولتی ویتامین طبق نظر دامپزشک مصرف بشه. می توانید ماهی رو به صورت خام به گربه ها بدهید تا ارزش غذایی آن حفظ شود.
توجه کنید که گربه ها نیازی به کربوهیدرات ندارند و کربوهیدرات هم بیماری های دندانی و هم بیماری های گوارشی رو در گربه ها افزایش میده. به جای کربوهیدرات غذای گربه ها باید حاوی چربی بیشتری باشه.
در شرایط طبیعی گربه ها فیبر لازم و حتی برخی ویتامین ها رو از علوفه موجود در دستگاه گوارش شکار خود تامین می کنند ولی در گربه های خانگی این فیبر و ویتامین ها معمولا با خوردن مقدار کمی علف و سبزی تامین می شود که می تواند سبزی های موجود در منزل مثل کاهو و هویج باشد و یا گربه خودش به خوردن علف های باغچه علاقه نشان می دهد. ممکن است بعد از خوردن این سبزیجات گربه ها استفراغ کنند که جای نگرانی ندارد زیرا به خروج گلوله های موی لیسیده شده از معده گربه کمک می کند.
وقتي که سگها در بيابان از گرگها رشوه ميگيرند و مترسکان با کلاغ ها تباني مي کنند چه باور به وفاي انسانها
ارسالها: 116
#47
Posted: 13 Apr 2014 20:53
با توجه به نزدیک شدن فصل نگهداری و پرورش مینا :
مرغ مینا:مرغ مینا پرنده‌ای کوچک زیبا و دلنشین است که قابلیت بسیار خوبی برای تقلید صدا دارد و این توانایی شگفت انگیز باعث شده‌است که آدمی از سالیان بسیار دور به پرورش و نگهداری از این پرنده علاقمند شود. تاریخ اهلی شدن آن چندان مشخص نیست اما به نظر می‌رسد که لا اقل سه هزار سال قبل این پرنده برای اولین بار در هندوستان اهلی شده باشد. مینا علاقمندان فراوانی دارد و بیشتر علاقمندان این پرنده را کودکان، زنان خانه دار و اشخاص تنها تشکیل میدهند، افرادی که تقلید صدای مینا باعث شده‌است تا در این پرنده همنشین مناسبی بیابند.
شناخت:مینا پرنده‌ای از خانواده سار «استوماتیده» است که به دو صورت وحشی واهلی یافت میشود و دارای نژادهای مختلفی است که معروف ترین این نژادها مینای گوشواره‌ای و مینای معمولی است، نام این پرنده در زبان فارسی «مینا»، «مرغ مینا» و «مینای سخنگو» و «مرغ مقلد» است، در زبان عربی «المینه» ودر زبان انگلیسی Myna، Mynah، Mina، Mynas، Minah و در زبان فرانسوی و اسپانیایی به آن Martin و در زبان آلمانی به آن Beo و در زبان ترکی Mina است.
نام «مینا» در حقیقت یک نام هندی است که ریشه‌ای سانسکریتی دارد و از زبان هندی به سایر زبان‌ها راه یافته‌است. گونه وحشی این پرنده در جنگل‌ها و دشت‌ها پراکنده‌است و گونه اهلی آن را میتوان در بسیاری از خانه‌ها مشاهده کرد.
مرغ مینا پرنده‌ای کاملاً اجتماعی و پر سر وصدا است که تا حدودی مانند سارها حالت تهاجمی دارد. اگر به هر دلیلی مورد آزار و اذیت قرار گیرد یا احساس خطر کند و به درختی نزدیک در حوالی لانه اش رفته، صداهای بسیار بلند و ناهنجاری را به معنای اعتراض از خود در می‌آورد. آنها خود را سریعاً با محیط وشرایط اطراف شان تطبیق میدهند. بیشتر اجتماع آنها در زمین‌های بایر واطراف باغ‌ها می‌باشد.
زیستگاه مینای معمولی به طور طبیعی در مناطقی از شرق افغانستان تا جنوب غربی چین واقع شده‌است. آنها اغلب سرزمین‌های باز وکم درخت را برای زندگی ترجیح می دهند. اما در بعضی از موارد در میان تمدن شلوغ شهری هم مانند پارک‌ها، گلخانه‌ها و مزارعی که به دست انسانها ساخته شده‌است دیده می‌شوند. آنها برای تفریح وسرگرمی با دیگر مرغهای مینا گلاویز می‌شوند وبه نزاع‌های دوستانه می‌پردازند. اما این نبردها به خشونت و خونریزی نمی‌انجامد. این پرنده انسان را از وجود مار مطلع می‌سازد و با مشاهده این حیوان با سروصدای زیاد محل وجود مار را به انسان نشان میدهد.
قدرت سخنگویی: مرغ مینا پرنده ای باهوش است که قدرت تقلید صدای فوق الاده ای دارد مینا قادراست که واژه‌ها را تقلید کند و کلمات زیادی را حفظ کند، و می تواند کلمات زیادی را بیاموزد و صداهای اطرافش مانند صدای زنگ خانه یا تلفن یا دزدگیر ماشین و.... را به خوبی تقلید کند تا به انجا که به اشتباه بیفتید که مثلا این صدای تلفن است یا مرغ مینا.
به همین علت در هندوستان و بسیاری از کشورهای دیگر آسیایی به عنوان پرنده‌ای اهلی و خانگی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این پرنده در هندوستان رمز عشق به شمار می‌روند زیرا که در طول زندگی بسیار ازدواج می‌کنند و برخی از دلباختگان هندی برای به دست آوردن دل محبوبه خود مرغ مینایی را تهیه کرده و پس از آموزش دادن چند کلمه محبت آمیز آن را به محبوبه خود پیشکش می‌کنند.
خریداری: مرغ مینا (مرغ مقلد) بهتر است این پرنده را از وقتی خیلی کوچک است حدودا ۲ تا ۳ هفته ای خریداری کنید زیرا خطر مردن را هم پشت سر گذاشته.وقتی خیلی کوچک هستند و هیچ بال و پری در نیاورده اند بدنشان به باد حساس است و نباید در مجاورت باد قرار گیرند،
بهترین موقع برای خرید جوجه مرغ مینا ماه های خرداد و تیر است
پرنده های بزرگتر تا اخر عمر وحشی می مانند و بهتر است انها را در طبیعت رها کنید.
تعیین سن: هرچه بیشتر از سن مرغ مینا بگذرد دور چشم هایش بیشتر رو به رنگ زرد می رود. و با چین و چروکهای ریزی همراه می شود.
تعیین جنسیت: کافیست به دهان باز این پرنده نگاه کنید اگر داخل دهانش سیاه رنگ بود یعنی نر و در غیر اینصورت ماده
بهتر بودن جنس نر یا ماده؟ هر دوی انها مقلدین خوبی هستند و پرنده ماده هم به خوبی پرنده نر قدرت حرف زدن و فراگیری کلمات و جملات را دارد. اماعده ای اعتقاد دارند مرغ مینای نر سخنگوی بهتری است. اما در عوض مرغ مینای نر پس از ۲ سال که به بلوغ رسید مست می شود و در صورت امکان از خانه به دنبال جفت فرار خواهد کرد.
جیره غذایی: پرنده ای همه چیز خوار است انواع میوه ها و دانه ها و حشرات و جانوران کوچک مانند ملخ و پروانه. نوعی غذای اماده هم برای این پرنده در دسترس است با نام دانه پارس
طول عمر: حداکثر ۱۵ سال ، در اواخر عمر پرها ریخته و رویش مجدد نخواهد داشت، در این دوران هم به مانند دوران کوچکی به باد و سرما حساس هستند.مرغهای مینای پیر را بویژه در ماه های سرد بایستی در دمای معتدلی نگه داشت تا دچار لرزش و اشکالات تنفنی نشوند.
نکاتی در مورد جوجه مینا و نگهداری ان
دقت كنید كه یك مینای سالم، در مدت شش هفته یا اندكی بیشتر، پردار خواهد شد.
چشمهای آنها شفاف درخشان، مجاری بینیش باز و شفاف، و پرهای اطراف معقد تمیز می باشد.
پر و بال مینای نوزاد، تیره و مات بوده و پوست غبغبش محكم، و زرد كمرنگ است
مرغ مینا پرنده حسودی است یعنی به وجود پرنده یا حیوان دیگری در خانه و نزد صاحبش حسادت می کند ، اگر از سوی کسی ازار ببیند فراموش نکرده و اگر موقعیت مناسب باشد بالاخره تلافی خواهد کرد.
شاید بتوان گفت مرغ مینا بهترین پرنده مقلدی است که تا کنون شناخته شده اما نگهداری از ان وقتگیر و دشوار است، مرغ مینا طبق عادت هنگام غذا خوردن خورده های میوه یا دانه ها و غذاهای نرم را به اینطرف و انطرف می پاشد روزنامه ای که در کف قفس این پرنده قرار داده می شود باید هر روز و یا ۲ بار در روز تعویض شود. میله داخل قفس این پرنده هم باید دائما شسته و تمیز شود. امکانات و وسایل لازم برای ابتنی روزانه مرغ مینا نیز باید در فقس پرنده فراهم باشد.برای این کار می توان از یک کاسه سفالی که کف قفس قرار داده می شود استفاده کرد. همچنین می توان پیش از ابتنی قسمت جلوی قفس را با یک ورقه پلاستیکی تمیز پوشاند تا از خیس شدن اطراف جلوگیری به عمل اید.
مرغ مینا بر خلاف طوطی ها اصلا خجالتی نیست و پیش روی غریبه ها و تازه وارد ها هم به راحتی صحبت می کنند.
حتما تا به حال دیده اید که جوجه ی پرندگاه مختلف کنار منقارشان "زرد رنگ " است ، در این حالت که کناره های منقار شل و نرم است جوجه توانایی نوک زدن به زمین و دانه برداشتن را ندارد. به خاطر همین است جوجه ی پرنده ای مانند گنجشک یا مرغ مینا یا... حتی پر و بال هم در اورده باشند و به اینطرف و انطرف هم بپرند اما باز مادرشان غذا را در دهانشان می گذارد. هنگامی که سن جوجه مرغ مینا از یک ماهگی گذشت قسمتهای زرد رنگ ناحیه منقار از بین رفته و جای خود را به یک منقار قوی و سفت می دهند که روز به روز محکمتر می شود ، در این حالت پرنده احساس جوانی و قدرت می کند.
مرغ مینا ها حتی انهایی که از اول به دست صاحب خود بزرگ شده اند ،دوست ندارد که در دست گرفته شوند. اما اگر مجبور شدید که یک مرغ مینا را دست بگیرید شب هنگام تاریکی بهترین موقعیت است چون قدرت دید کمتری در تاریکی دارد و احتمالا ضربات دردناک کمتری به شما وارد می کند.
بزودی با مطالب کاملتر و تکمیلی تر ....
> سؤالات خود را در خصوص مرغ مینا در میان بگذارید...
♂♥♀ ♥♦♣♠ خدایا کمکم کن دیرتر برنجم ، زودتر ببخشم ، کمتر قضاوت کنم و بیشتر فرصت دهم ! ♥♦♣♠♂♥♀
ارسالها: 116
#48
Posted: 15 Apr 2014 12:05
آموزش سخن گوئی به مرغ مینا >>>
آموزش باید در سنین پایین حداقل 4 نوبت در شبانه روز باشه. صبح ساعت 8 – ظهر ساعت 12 – عصر ساعت 5 – و شب ساعت 9
آموزش کلمات رو از کلمه های آسون و راحت شروع میکنیم. که بهترین کلمه ( سلام ) هست
مرحله اول --- در ساعتهایی که گفتم روبروی قفس مینشینین به صورتی که صورت شما روبروی مینا باشه
بعد شروع میکنین به گفتن کلمه سلام. . . اولین سلام رو که گفتین 10 ثانیه صبر میکنین و مجددا تکرار میکنین دوباره 10 ثانیه بعد و الی آخر. . . این کارو به مدت 5 دقیقه انجام میدین.
مرحله دوم --- مینا در اینجا دیگه خسته شده و شما باید به اون استراحت بدین . برای استراحت دو تا دونه انگور قرمز رو بهش بدین تا بخوره و 5 دقیقه هیچی بهش نگین
مرحله سوم ---- بعد از 5 دقیقه مجدداً همون مرحله اول رو براش تکرار میکنین به مدت 5 دقیقه
دقت داشته باشین که حین تکرار کلمات کاملا به چهره مینا دقت کنید . هر زمان که دیدین داره سعی میکنه مثل شما تکرار کنه سریع یک جایزه مثل همون دانه انگور بهش بدین و ادامه بدین
بعد از مرحله سوم نوبت اول آموزش تمام شده و باید مجددا این تمرین رو در ساعتهای بعدی که گفتم تکرار کنید .
مهمترین و اساسی ترین نوبت آموزش در شبانه روز ساعت 9 شب هست . . زمانی که مینا از صبح سه نوبت آموزش دیده و درشب با شروع تمرین کلیه کلماتی رو که از صبح شنیده رو در ذهنش ذخیره میکنه و درسکوت شب اونارو مرور میکنه
در این نوبت شما باید در فضایی که بدون هر گونه صدایی باشه با مینا تمرین کنید . سعی کنید در تاریکی شب باشه . یعنی در اون فضا تاریک باشه که مینا چشماشو ببنده . نگران نباشین با بستن چشماش نمیخوابه و داره به صدای شما گوش میکنه . فقط کاملا آرومه
به یاد داشته باشین که هیچ وقت توقع نداشته باشین که درحین آموزش یه دفعه مینای شما شروع کنه کلمه رو تکرار کنه
این تمرین ها باید تا روزی که مینا اولین کلمه رو گفت ادامه پیدا کنه . بعد از گفتن اولین کلمه شما به صورت رندم این کلمه رو در کنارش تکرار کنید به مدتی که مطمئن شدید دیگه کلمه سلام رو راحت تکرار میکنه و بعد از اون برین سراغ کلمه دوم
شروع صحبت کردن مینا هر زمانی میتونه باشه . شاید زمانی که شما اصلا پیشش نباشین باشه . . اما مهم اینه که بعد از شروع دیگه مدام این کلمه رو تکرار میکنه
صدای مینا های جوجه در ابتدا لرزان است و هنگامیکه او سعی کند کلماتی را که با او تمرین کردید تکرار کند ، ممکن است آن صدا ها متفاوت با آنچه که شما از او خواستین باشه. حتی ممکن است آنها چیزهایی بگویند که اصلا ربطی به کلمه ای که شما به او یاد دادین نباشه. اما نگران نباشین تمرین را ادامه دهید و بدانین که صدای مینا به مرور واضح خواهد شد.
یه نکته دیگه که یادم اومد اینه که دیدم خیلی از دوستان وقتی میرن پیش میناشون شروع میکنن براش سوت میزنن و یا مهمون که براشون میاد وقتی میخواد پرنده نگاشون کنه براش سوت میزنن
توجه ! بزرگترین اشتباه کسانی که پرندشون سخنگو نمیشه همین سوت زدن هست . اگه مینا افتاد رو دور سوت زدن دیگه سخت کلمات رو یاد میگیره !
تصاویر مرغ مینا بدلیل تعداد بالای تصاویر و حجم و کیفیت آنها را در لینک زیر قرار دادم...
♂♥♀ ♥♦♣♠ خدایا کمکم کن دیرتر برنجم ، زودتر ببخشم ، کمتر قضاوت کنم و بیشتر فرصت دهم ! ♥♦♣♠♂♥♀
ارسالها: 116
#49
Posted: 15 Apr 2014 12:08
پرنده ای سخنگو به نام مینا . . .
مرغ مينا بعد از كاسكو از نظر هوش بهترينه.حتي شاه طوطي و امثاله هم هوشي مثل مرغ مينا ندارند. اين پرنده اغلب از هند و پاكستان وافغانستان وارد ايران ميشه. اما هندي ها از نظر هوش بهترند.
مرغ مينا بر خلاف كاسكو كه وابستگي خاصي به صاحبش دارد آنچنان به صاحبش وابسته نيست ولي اين نكته را هم بايد بگم كه پرنده ي حساسي است و رفتار صاحبش را در مورد خودش درك ميكنه.
در مورد هوش اين پرنده همين بس که اگه شما چيزي هم به اون ياد نديد مرغ مينا فقط با شنيدن صداي ديگر پرندگان مي تونه اون صدا ها را تقليد کنه و پرندگان ديگر را به شک بندازه.
براي همين ابتدا بايد بهتون بگم كه اگه مشغله ي زياد داريد و مي خواهيد از اين پرنده نگهداري كنيد قيد اين كار را بزنيد،چون كاسكو و مرغ مينا هوش فوق العاده اي دارند و بايد در دوران اوليه(4-6ماه) زندگي خوب به اونا رسيدگي كرد تا بشه از هوششون به نحو احسن استفاده كرد.
در كل بايد توي حداکثر اون شش ماه اول زندگي خوب با اون كار كرد. تا مي تونيد اونا در دست بگيريد و نوازش كنيد و به اون غذا بديد و توي همين حين با اون صحبت كنيد.حرف زدن با مرغ مينا بايد با تكرار فراوان همراه باشه.
كلمات هم بايد با يك تون مشخص و يك لهجه تكرار بشند. روي اين نكته تاكيد ميكنم كه بهترين موقع براي آموزش صحبت كردن به مرغ مينا و امثاله وقتيه كه آنها گرسنه اند و شما بهشون غذا مي ديد.اگه اونا را شرطي كنيد و با ادا كردن هر كلمه به اونا پاداش بديد راندمان بهتري مي گيريد.
مرغ ميناي نر با استعداد تر نسبت به ماده است و راه شناسايي اونا هم خيلي سادست و اون اينه كه مرغ ميناي نر سق سياهي داره(سقف دهانش سياه است).
مرغ مينا يك همه چيز خواره ولي دانه هاي مخلوط پلت(پارس) هم براي آنها مخصوصاً در هنگام جوجه بودنشان به كار ميره كه اشكال عمده اش اينه كه باعث ميشه تا فضله ي مرغ مينا با بوي بدي همراه بشه.
♂♥♀ ♥♦♣♠ خدایا کمکم کن دیرتر برنجم ، زودتر ببخشم ، کمتر قضاوت کنم و بیشتر فرصت دهم ! ♥♦♣♠♂♥♀
ارسالها: 116
#50
Posted: 15 Apr 2014 12:11
نکاتی در ارتباط با خرید جوجه مینا . . . 
1)مرغ مینایی كه میخرید باید سن كمی داشته باشد و توصیه میكنم كه حدود یك ماهش باشه
سن مینارو میشه از روی سه علامت فهمید 1.رفتارش: كه مینای یكی دو ماهه وقتی دستتونو به دهنش نزدیك میكنید به نشونه ی خواستن غذا دهنشو خیلی باز میكه وهم اینكه هیچ ترسی از شما نداره و به راحتی روی دستتون میاد )
(2جسته: كه مینایی كه سن كمی دارد كوچك تر از مینایی با سن بیشتر است)
(3رنگ دور چشم : رنگ پوست دور چشم مینای جوان سفید است و زمانیكه سن مینا بیشتر میشه این رنگ سفید رو به زردی میره و كم كم زرد میشه بطوریكه یك مینای 2یا3 ساله پوست دور چشم كاملا زردی داره)
2)مینایی كه میخرید نر یا ماده بودنش معلوم نیست و فقط از روی DNA میتوان فهمید كه نر است یا ماده اما در
قدرت تكلم مینای نر یا ماده برابرند ، بعضی از افراد میگن مینایی كه دهن سیاه دارد نره و بهتر حرف میزنه اما اصلا اینجوری نیست
3)جوجه مینا قیمتی نزدیك به40یا بیشتر داره
4)وقتی جوجه مینا خریدید باید از اول یا براش سی دی بزارید یا باهاش حرف بزنید چون مینا در 6 ماه اول زندگیش خیلی باهوش تر از بقیه ی زندگیشه و شاید مغزش مثل بچه ادم یادگیری بهتری داره
5)از همون اول جای مینا باید گرم باشه چون جوجه مینا خیلی به باد حساسه و سریع سرما میخوره و برای درمان سرما خوردگی هم باید یا بره دكتر یا بهش مولتی ویتامین بدون اهن بدید و از خریدن مینایی كه پر در نیاورده خودداری كنید چون احتمال مردنش 70در صده
غذای مینا در جوجگی
مرغ مینا وقتی جوجس نمیتونه خودش غذا بخوره پس باید براش غذا درست كر كه كاری هم نداره فقط كمی دان پارس كه همه پرنده فروشی ها دارن رو باید با اب قاطی كرد و وقتی كمی نرم شد درون دهن یون گذاشت وقتی هم كه سیر بشه دیگه دهنشو باز نمیكنه بهتره هفته ای دوبار هم همراه غذاش مولتی ویتامین بدون اهن بدید تا قوی شه
باید توجه داشت كه آهن برای مینا ضرر داره نباید بهش گوجه سبز _آلو زرد یا قرمز_ ویا مواد حاوی آهن رو داد ، چون بعد از مدتی میمیره
بعد از یك ماه مینا وقتی بهش غذا میدید خودش نوك میزنه و میگیره كه كم كم خودش میتونه غذا بخوره
♂♥♀ ♥♦♣♠ خدایا کمکم کن دیرتر برنجم ، زودتر ببخشم ، کمتر قضاوت کنم و بیشتر فرصت دهم ! ♥♦♣♠♂♥♀
صفحه 5 از 6