ارسالها: 9253
#181
Posted: 14 Nov 2013 18:12
دلایل بی میلی کودکان به صبحانه!!
صبحانه یکی از وعده های مهم غذایی در طول روز است . صبحانه سیستم دفاعی بدن، سیستم گوارش و فکر اندیشه را به کار می اندازد. تحقیقات نشان می دهد مصرف صبحانه باعث افزایش قدرت یادگیری و ایجاد تمرکز بیشتر در
کودکان می شود. شاید اولین دلیل بی میلی کودکان به صبحانه دیر خوابیدن باشد. متخصصان امور تغذیه بر این باورند که والدین باید توجه داشته باشند کودکان را قبل از ساعت ۹ به رختخواب ببرند تا صبح زود و با نشاط از خواب بیدار شوند. می توان دلیل بعد بی میلی کودکان به صبحانه را، تکراری و یکنواخت بودن صبحانه عنوان کرد و طبق تجربه غذایی باید از
صبحانه هایی شروع کرد که بچه ها دوست دارند و هیچگاه اصرار و تهدیدی در خوردن صبحانه نباید به عمل آید. بهتر است والدین زود بیدار شده، صبحانه را آماده کرده و به تنوع روزانه آن توجه کنند. والدین باید در روزهای مختلف هفته، صبحانه های مختلفی مانند تخم مرغ و نان، شیر و پنیر و نان و حتی فرنی را تهیه کرده و همچنین برای صرف صبحانه
به کودک فرصت دهند. دلیل سوم بی میلی کودکان به خوردن صبحانه ترس و اضطراب کودک است. بعضی از کودکان به دلیل ترس و نگرانی از رفتن به مدرسه، صبح ها علاقه ای به خوردن صبحانه نشان نمی دهند. همچنین مشاجرات و دعواهای پدر و مادر می تواند بر اشتهای کودک برای خوردن صبحانه اثر بگذارد و همچنین علاقه کودک به غذاهای دیگر به عنوان صبحانه از دیگر علت های بی میلی بچه ها در صبحانه خوردن است.
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#182
Posted: 14 Nov 2013 18:14
چگونه کودک خود را مودب بزرگ کنیم؟
فکر می‌کردم فرزندانم رفتار درستی دارند تا اینکه مادربزرگم که همیشه الگوی خانواده است، چند ماه قبل برای شام پیش ما آمد و من جلوی چشمان او شاهد رفتارهای بد آنها بودم. پسر 6 ساله‌ام تقریبا روی میز لم داده بود و دختر 3 ساله‌ام مدام وسط حرف دیگران می‌پرید و فرزند یک ساله‌ام همه چیز را به اطراف می‌ریخت. تا دیر نشده باید کاری برای این رفتارها انجام می‌دادم اما من دقیقا نمی‌دانستم از چه سنی باید شروع کنم. آیا کودک پیش دبستانی من به اندازه کافی بزرگ شده که بیاموزد باید صبر کند تا نوبت حرف زدنش بشود؟ آیا من می‌توانم انتظار داشته باشم فرزند 3 ساله‌ام مدام با غذایش بازی نکند؟ راهنمای پیش رو سن مناسب هر رفتار را به شما توضیح می‌دهد.
یک تا 2 سال
حدود 18 ماهگی کودک درمی‌یابد که چند تایید اجتماعی وجود دارد. حالا وقت آن است که به کودک کمک کنید درباره احساسات و نگرانی‌های دیگران فکر کند.
سلام و خداحافظی را یاد دهید
قبل از آنکه شروع به صحبت کند به او بیاموزید با دست سلام و خداحافظی کند. این اولین قدم در آموزش معاشرت با دیگران است. یک کار دیگر این است که هر روز صبح به او «صبح به خیر» بگویید.
مادامی که در حال خوردن هستید بنشینید
به جای اینکه به کودک اجازه دهید کل خانه را با میوه‌‌ای که آبش همین‌جور می‌چکد قدم بزند به او یاد دهید تا زمانی که در حال خوردن است در صندلی‌اش بنشیند. در این سن کودکان توجه کمی به زمان دارند اما 10 تا 15 دقیقه ماندن در صندلی به آنها درس بزرگی می‌دهد. بنابراین شما هم باید مادامی که غذا می‌خورید پشت میز بنشینید. اگر او غذایش را پرت می‌کرد به او اجازه دهید بداند که این موضوع تبعاتی دارد. «فکر میکنم دیگه گرسنه نیستی اگر یه بار دیگه غذات را پرت کنی دیگر از خوراکی خوشمزه خبری نیست.»
از کلمات اعجاب‌انگیز استفاده کنید
فرزند شما تا زمانی که کمی بزرگتر شود به طور کامل معنی «خواهش میکنم» و «متشکرم» را نمی‌آموزد اما از حالا این عادت را به او بدهید. می‌توانید از راه‌های بامزه استفاده کنید. برای «خواهش میکنم» دست‌های‌تان را روی قلبتان به صورت دایره‌وار بکشید. برای «متشکرم» دست‌های‌تان را روی لب‌های‌تان بگذارید و به سمت فردی که می‌خواهید از او تشکر کنید دراز کنید.
3 تا 4 سال
این اولین دوره آموزش رفتارهای مودبانه به بچه‌هایی است که می‌خواهند ادای بزرگ‌ترها را دربیاورند.
معاشرت‌های ساده را دنبال کنید
تا 3 سالگی کودک باید قادر به خوردن با قاشق و چنگال باشد. حالا زمان اجرای اصول اولیه است: «از دستمال استفاده کن نه از آستینت»، «با دهان پر صحبت نکن»، «درست بنشین.» هر بار روی یکی دو رفتار تمرکز کنید و به این ترتیب او راحت‌تر به رفتارها عادت می‌کند. پلیس بازی درنیاورید و مدام سر فرزندتان داد نزنید.
کلمات مودبانه را زیاد کنید
با کودک خود کار کنید و از جملات بیشتری استفاده کنید مثلا اینکه «میشه یه خواهشی بکنم!» وقتی یادش رفت به او یک فرصت دیگر بدهید. به این ترتیب او فرصت دارد خودش را اصلاح کند. همچنین می‌توانید تمام انواع معذرت‌خواهی را به او یاد دهید و وقتی به مهمانی می‌رود از میزبان و بچه‌هایی که با او همبازی شدند، تشکر کند.
مهربان باشید
این به این معناست که فقط از کلمات محبت‌آمیز استفاده نکنید، بلکه با کودک صحبت کنید و به او یاد دهید در برخورد با دیگران چه کار کند. بنابراین خود به خود کلماتی را که باید استفاده کند، پیدا می‌کند.
5 تا 6 سال
این قبیل بچه‌ها دوست دارند مدام رفتار خوب‌شان را به رخ بکشند اما نمی‌توانند برای مدت طولانی این کار را انجام دهند آنها وقتی که تحت فشارند دیگر تحمل‌شان را از دست می‌دهند.
براساس سن‌تان رفتار کنید
زمانی که با آنها صحبت می‌کنید یا جواب‌شان را می‌دهید یادتان باشد که شما بزرگسال هستید و باید براساس سن‌تان رفتار کنید. این از جمله مهارت‌های اجتماعی بنیادینی است که کودک باید بیاموزد اما حتی بچه‌های با اعتماد به نفس هم چندان مشخص و واضح حرف نمی‌زنند.
وسط حرف نپرید
خبر خوب این که بچه‌های 6-5 ساله بالاخره آموخته‌اند که صبر کنند تا نوبت صحبت کردن‌شان برسد. حالا اگر بعضی وقت‌ها یادشان می‌رود می‌توانید برای آنها کلمات رمز یا نشانه‌هایی در نظر بگیرید تا هر زمان لازم بود به او یادآوری کنید. وقتی با صبوری تحمل کرد و حرف نزد خیلی سریع به او توجه کنید. یادتان باشد کودکان در این سن بیشتر از 5 دقیقه نمی‌توانند صبر کنند.
رفتارهای بیشتری را با او تمرین کنید
بچه ها در این سن خودشان را با دیگران مقایسه می‌کنند بنابراین می‌توانید از این راه رفتارهای مودبانه بیشتری را با او تمرین کنید.
7تا8 سال
بچه‌های بزرگتر ظرفیت درک احساسات دیگران را دارند
مهارت جواب دادن تلفن
از آنجا که این روزها بیشتر از موبایل استفاده می‌شود شاید بچه‌ها کمتر با آداب تلفن صحبت کردن آشنا باشند. باید به او یاد دهید وقتی تلفن را برمی‌دارد سلام کند و اگر شما نمی‌توانستید جواب دهید به او یاد دهید بگوید «ببخشید به مادرم بگم کی زنگ زده بود؟» یا «ببخشید میتونین پیغام بذارین؟»
بازی‌هایی که می‌توانید انجام دهید
کارت جایزه
لیستی از رفتارهای خوب را در یک جدول تهیه کنید. انداختن دستمال سفره روی پا، استفاده کردن از قاشق و چنگال، با دهان بسته غذا خوردن، با دهان پر صحبت نکردن. وقتی کودک یکی از این رفتارها را هنگام خوردن شام انجام داد به او یک کارت بدهید. هر چه تعداد این کارت‌ها بیشتر شد، جایزه می‌گیرد.
شام راحت
به کودک قول دهید اگر برای چند روز پشت سر هم رفتار مناسبی انجام داد یک روز را تعطیل اعلام می‌کنید. او می‌تواند روی میز لم دهد یا با دهان پر صحبت کند یا حتی با دستش غذا بخورد. به این ترتیب او می‌فهمد که داشتن ادب چقدر مهم است.
مهمانی خیالی
یک بار میز را برای یک شام خیالی با وسایل پلاستیکی اسباب بازی بچینید. چراغ ها را خاموش کنید و روی میز شمع بگذارید و یک مهمانی خیالی ترتیب دهید. بچه‌ها از این کار خوششان میآید.
تشکر کردن را تمرین کنید
بچه‌ها همیشه کادوهایی برای تولد یا عیدی از والدین و دوستان می‌گیرند. هدیه هرچه که باشد نباید اگر و اما داشته باشد. به او یاد دهید همان لحظه تشکر کند و آن را به روز یا هفته بعد موکول نکنید. هرچه زودتر بهتر. به فرزندتان کمک کنید یک پیغام تشکر بنویسد و آن را با نقاشی تزئین کند. وسایل خانه را بردارید و کادو کنید و به فرزندتان بگویید که آنها را باز کند و درباره آنها هر چیزی که به ذهنش می‌رسد بگوید. چیزی مثل اینکه «مرسی برای این بسته دستمال کاغذی. این رنگ مورد علاقه من است.»
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 14491
#183
Posted: 14 Nov 2013 18:14
دليل علاقه كودك به ضربان قلب مادر
تبادل احساس بین شما و فرزندتان از همان ابتدای بارداری آغاز می شود. جنین تمام صداهای اطراف و صدای موسیقی را می شنود و تمام احساس ها، حالت ها، غذایی که می خورید و بوهایی را که حس می کنید، ثبت می کند و تمام اینها به صورت جزیی از خاطراتش در ضمیر ناخودآگاهش ثبت می شود...
در این مطلب تاثیر صداها و بوها را روی جنین بررسی کرده ایم تا شاید به این نتیجه برسید که باید قبل از به دنیا آمدن کودکتان او را به شکلی زیباتر با این دنیا آشنا کنید.
● صداها و موسیقی
اولین صدای دلنوازی که جنین آن را می شنود و به عنوان یک موسیقی خوش آهنگ ضبط می کند، صدای ضربان قلبتان است. به همین دلیل وقتی به دنیا می آید، در لحظه های ناآرامی و بی قراری اگر صدای ضربان قلب شما را بشنود، آرام می شود.
به تمام خانم های باردار پیشنهاد می شود که در مکان های شلوغ و پرسروصدا خیلی حضور نداشته باشند چون این صداها جنین را اذیت می کند و حتی در ماه های بعد روی ریتم و ضربان قلب او اثر می گذارد. مادر باید به موسیقی هایی که در دوران بارداری گوش می کند توجه داشته باشد؛ موسیقی های بی کلام و آرام در حرکات داخل رحم جنین تاثیر بسزایی دارد. جالب اینکه اگر بعد از تولد هم به این موسیقی ها گوش کند، واکنش فیزیکی مشابهی نشان خواهد داد.
یکی از محبوب ترین صداها برای جنین که با آن اخت می شود، صدای مادرش است. هر چقدر صدای مادر تیزتر باشد، جنین راحت تر آن را می شنود. صدای پدر هم تا حدی برایش قابل تشخیص است. برای اینکه فرزندتان به موسیقی علاقه مند شود، بهترین کار این است که برایش آواز بخوانید تا روحیه موسیقایی او در آینده با دیگران متفاوت باشد.
● حس چشایی و بوها
جنین خیلی سریع در بدن مادر شروع به حرکت می کند، می بیند، می شنود، حس می کند و حتی بوها را تشخیص می دهد. این اتفاق ها معمولا بین ماه های ۸ تا ۱۱ اتفاق می افتد. جالب است بدانید که مایع آمنیوتیکی باعث انتقال احساسات بویایی و چشایی به جنین می شود. نکته مهم این است که حس بویایی و چشایی جنین با تغذیه مادر هم ارتباط مستقیمی دارد. نتایج تحقیقات نشان داده میزان پروتئین دریافتی به وسیله مادر باعث تقویت این دو حس می شود.
بعد از تولد نوزاد، به دلیل دریافت حس بویایی و چشایی که از طریق مادر به او منتقل شده است، جنین می تواند شیر مادر خودش را تشخیص دهد.
گفت وگوهایی که مادر در دوران بارداری با فرزندش انجام داده، باعث می شود بعد از تولد مادرش را تشخیص دهد و نسبت به دنیای واقعی ترس کمتری داشته باشد.
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 9253
#184
Posted: 14 Nov 2013 18:16
و قتی کودک جیغ می زند، ما چه کار کنیم؟
بهترین برخورد با جیغ کودک «نزدیک یک ماه است که پسرم هرچه می خواهد جیغ می زند. اگر آنچه را که می خواهد به او بدهم، جیغ نمی زند اما هر چیزی را هم نمی توان دست بچه داد. از جیغ های او خسته شده ام... از همسایه ها خجالت می کشم...
بهترین برخورد با جیغ کودک
«نزدیک یک ماه است که پسرم هرچه می خواهد جیغ می زند. اگر آنچه را که می خواهد به او بدهم، جیغ نمی زند اما هر چیزی را هم نمی توان دست بچه داد. از جیغ های او خسته شده ام...
از همسایه ها خجالت می کشم و همیشه در حال عذرخواهی هستم... لطفا راهنمایی ام کنید./ فهیمی»
آنچه خواندید، متن یکی از پیامک هایی است که به «سلامت» رسیده و سؤال های نظیر این را در طول هفته زیاد می شنویم و می بینیم. شاید این مشکل، مشکل شما هم باشد. برخی می گویند کودک جیغ می زند چون نمی تواند حرف بزند. گاهی برخی بچه ها مشکلات شنوایی دارند و بلندتر حرف می زنند اما والدین فکر می کنند کودک جیغ می زند. کودکی که تاخیر کلامی دارد نیز با جیغ سعی می کند اطرافیان را متوجه خود کند. نوع مزاج کودک نیز در این میان موثر است اما جیغی که مادر و پدر را به تنگ می آورد و برای طلب خواسته ای از والدین است، ربطی به تاخیر کلامی و بیماری شنوایی ندارد و رفتاری بیمارگونه محسوب می شود. کودکانی که جیغ می زنند را به دو گروه تقسیم می کنیم؛ بچه های ۵/۱ تا ۲ ساله و بچه های بالای ۳ سال.
بچه ها در ۱۸ ماهگی تا ۳ سالگی هویت کسب می کنند یعنی به نحوی خود را می یابند و خواسته هایشان خودنمایی می کند. تا قبل از این سن، کودک تنها نیازهای فیزیولوژیک دارد اما بعد از ۱۸ ماهگی، خواسته های فردی پیدا می کند یعنی اسم خود را می شناسد و می داند مثلا این توپ مال اوست.
کودکی که در این سن است، می خواهد وسایل اطراف مال او باشد و سر این مساله با سایرین دعوا می کند. جیغ زدن یعنی کودک سعی می کند با این رفتار به خواسته خود برسد. بعد از ۳ سالگی این وضعیت باید فروکش کند اما به دلیل رفتارهای نادرست والدین و برخوردهای اشتباهشان با جیغ کودک نه تنها فروکش نمی کند بلکه شدت می یابد.
● با بچه ای که جیغ می زند چه کار کنیم؟
یکی از دلایل شدت یافتن جیغ زدن های کودک بعد از ۳ سالگی این است که والدین پاسخ های تشویقی نامناسب به کودک می دهند یعنی مثلا کودک جیغ می زند و خواسته ای از مادر دارد اما مادر نمی خواهد به او پاسخ دهد. در این شرایط کودک سعی می کند به زور با جیغ زدن به خواسته اش برسد. معمولا مادر ابتدا مقاومت می کند اما چون جیغ زدن زیاد می شود در نهایت تسلیم می شود و خواسته کودک را اجابت می کند. در این شرایط در واقع کودک به نحوی تشویق می شود و برای جیغ زدنش جایزه می گیرد. گاهی وسیله ای دست کودک است و مادر می خواهد از او بگیرد اما وقتی کودک شروع می کند به جیغ زدن مادر از گرفتن وسیله منصرف می شود. این کار هم در واقع تقویت منفی است و کودک با جیغ زدن به خواسته اش می رسد. این ۲ نوع تقویت که در جامعه زیاد هم به کار گرفته می شود، عامل تشدید جیغ زدن کودک بعد از ۳ سالگی است.
● برخورد با بچه های ۵/۱ تا ۲ ساله
خواسته های کودک و جیغ زدن های او در یک مقطع تا حدودی منطقی است و والدین نباید واکنش شدیدی از خود نشان دهند. باید بپذیرند جیغ زدن در این سن جزئی از روند تکامل فرزندشان است. توصیه بنده این است والدین کودکان ۲ ساله به جیغ کودک بی تفاوت باشند. نباید کاری کرد که جیغ زدن تبدیل به نوعی بازی برای کودک با بزرگ ترها شود. نباید کودک را با کارهایی که در بالا به آن اشاره شد به نحوی تشویق به جیغ زدن کرد. اگر در خانه کودک جیغ می زند بی تفاوت باشید اما در مهمانی ها بهتر است از قبل مسایل را پیش بینی کنید و قبل از آنکه کودک بخواهد با جیغ به خواسته ای برسد آن را انجام دهید تا موقعیت جیغ زدن برای او فراهم نشود. درواقع باید کودک را مدیریت کرد.
● برخورد با بچه های بالای ۳ سال
بعد از ۳ سال که کودک رشد عقلانی پیدا می کند، در حدی که مفاهیم را متوجه می شود و می تواند حرف بزند باید در روند رفتاردرمانی با او برخورد مناسبی شود تا این حرکت زشت را کنار بگذارد. در این سن بهتر است با یک متخصص روان پزشک کودک و نوجوان مشورت کنید.
● اگر اعصابتان ضعیف است...
بسیاری از والدین از جیغ زدن های کودک عصبی می شوند و او را کتک می زنند تا دیگر جیغ نزند اما تنبیه بدنی کودک هیچ کمکی به ما نمی کند و کار درستی نیست. کتک زدن تنها باعث شدت یافتن این رفتار در او می شود. اگر والدینی بیش از حد حساس هستند و نسبت به جیغ زدن کودک نمی توانند بی تفاوت باشند، بهتراست رفتار او را پیش بینی کنند. اگر قرار است با جیغ زدن کودک خواسته اش را اجابت کنند قبل از جیغ این کار را انجام دهند. والدینی که کودک ۲ ساله دارند باید اعصابشان خوب باشد اما اگر نیست باید به روان پزشک کودک مراجعه کنند. البته والدین به کمک برخی تمهیدات می توانند تحمل خود را بالا ببرند. حتی حذف عوامل پایین آورنده تحمل نیز می تواند مفید باشد. فراموش نکنیم والدین یک کودک ۲ ساله باید فوق العاده صبور باشند. در این صورت این دوره به خوبی می گذرد و در آینده اوضاع بهتر می شود.
● اگر کودکتان تحت تأثیر مادربزرگ و پدربزرگ است...
یکی از معضلات امروز جامعه ما این است که کودک به مادر و پدربزرگ سپرده می شود و نمی تواند بین شرایط تفاوت قائل شود و به همین دلیل لوس تربیت می شود. بهتر است شرایط و قوانین تربیتی را برای کودک یکنواخت کنیم اما در صورتی که امکان این کار فراهم نیست، بهتر است به کودک اعلام کنیم اینجا خانه مادربزرگ است و قانون را مادربزرگ تعیین می کند پس هر چه او بگوید اما در خانه ما مادربزرگ نیست و هرچه ما بگوییم قانون است. نباید اجازه داد تضاد بین دو خانه مساله ساز شود. بهترین کار این است که کودک را بیشتر به مهد بسپاریم یا خودمان او را بزرگ کنیم.
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#185
Posted: 14 Nov 2013 18:17
چرا کودکان جیغ می‌کشند؟
دلایل متعددی می‌تواند برای این رفتار کودکان وجود داشته باشد، دلایلی که گاهی شاید خیلی عجیب به نظر برسند. مطمئن باشید اولین جیغ کشیدن‌ها از روی عمد و برای آزار و اذیت شما نیست، بلکه با جیغ کشیدن کودک تنها سعی دارد قدرت صدایش را کشف کند.
مجله شهرزاد: دلایل متعددی می‌تواند برای این رفتار کودکان وجود داشته باشد، دلایلی که گاهی شاید خیلی عجیب به نظر برسند. مطمئن باشید اولین جیغ کشیدن‌ها از روی عمد و برای آزار و اذیت شما نیست، بلکه با جیغ کشیدن کودک تنها سعی دارد قدرت صدایش را کشف کند و ببیند چه کارهایی می‌تواند با آن انجام دهد یا شاید گاهی از این راه خوشحالی و شادی‌اش را ابراز کند. وقتی کودک جیغ می‌کشد طنین صدایش او را به وجد می‌آورد، اولین صداهایی که نوزادتان تولید کرده را به یاد بیاورید، آیا هنوز هم شادمانی او بعد از تولید صدا را در خاطر دارید؟
جیغ کشیدن هم به همین صورت است، وقتی او برای اولین بار جیغ می‌کشد از صدایش به وجد میآید و در پی آن به عکس‌العمل شما توجه می‌کند. جیغ کشیدن‌ها می‌تواند بسته به سن کودک طبیعی یا غیرطبیعی باشد و رفتار و عکس‌العمل شما در شکل‌گیری صحیح یا ناصحیح این رفتار تعیین کننده است. چرا که جیغ کشیدن می‌تواند به مرور به ابزاری تبدیل شود برای رسیدن به خواسته‌ها یا شاید هم یک راه ارتباطی، شیوه بیان و اعتراض. رفته رفته کودک با جیغ کشیدن می‌فهمد که می‌تواند توجه شما را به خودش جلب کند، حتی اگر این توجه منفی باشد. او به واکنش‌های شما دقت می‌کند تا بفهمد کدام یک از رفتار‌هایش بیشترین اثر را روی شما دارد. وقتی که جیغ می‌کشد خیلی سخت است که عصبانی نشوید ولی باید بدانید که عکس‌العمل شدید، او را برای جیغ کشیدن‌های طولانی‌تر و بلندتر تشویق می‌کند، در واقع این همان چیزی است که کودک می‌خواهد: «توجه بیشتر، حالا به هر نحوی.» معمولا او از عصبانیت شما متوجه می‌شود که این رفتار بهترین راه برای جلب نظر شماست و از این راه می‌گوید: «نگاه کن، من هم هستم.» رفته رفته جیغ کشیدن برای ارتباط و رسیدن به آنچه می‌خواهد به صورت عادت در میآید و اگر حتی یک بار برای کوتاه کردن صدایش به خواسته او تن بدهید، او در فریاد زدن مصمم‌تر خواهد شد.
چه باید کرد؟
عصبانی شدن و فریاد کشیدن متقابل کاری از او پیش نمی‌برد بلکه این پیغام را به کودک می‌دهد که هر کس صدایش بلندتر باشد، پیروز میدان خواهد بود. قبل از هر اقدامی وضعیت رشدی کودک خود را در نظر بگیرید. تا قبل از ۱۸ ماهگی که کودک به خوبی قادر به بیان کلمات نیست جیغ زدن‌های‌گاه به‌گاه برای بیان احساسات یا به عنوان شیوه‌ای ارتباطی امری طبیعی است. باید صبور باشید و به شوخی یا جدی جیغ زدن‌های فرزندتان را تقویت نکنید. جیغ زدن‌های کودک را تحلیل کنید و ببینید کودک شما در چه زمانی، به چه دلیل و به چه اندازه جیغ می‌کشد، با رفع این موقعیت‌ها جیغ زدن‌های او را به حداقل برسانید تا کم‌کم این رفتار از سرش بیفتد. مهارت‌های ارتباطی خود را با کودکتان افزایش دهید، وقت بیشتری با کودک بگذرانید و او را سرگرم کرده و به او یاد بدهید با استفاده از کلمات ساده خواسته‌هایش را بیان کند تا در برابر ناتوانی شما از فهمیدن آنچه می‌خواهد، مجبور به جیغ کشیدن نباشد. جیغ‌های‌گاه‌به‌گاه و اتفاقی او را نادیده بگیرید و قراری با او بگذارید، وقتی او جیغ می‌کشد گوش‌تان درد گرفته و دیگر صدایش را نمی‌شنوید! جیغ زدن را دراو تقویت نکنید و مقابل جیغ‌هایش تسلیم نشوید، چون تنها یک بار تسلیم شدن کافی است تا او بفهمد هر چه بیشتر جیغ بزند وضعیت به نفع او به پایان می‌رسد.
به خواسته‌های معقول او اهمیت بدهید تا فرق خواسته‌های بجا و نابجا را درک کند. برای کم کردن جیغ کشیدن‌ها در مکان‌های عمومی می‌توانید یک بازی ابداع کنید، در خانه بازی جیغ و پچ پچ را با هیجان هر چه بیشتر با او تمرین کنید، به این صورت که گاهی در خلال بازی به او اجازه بدهید بلند حرف بزند و بعد با یک «استپ» و «حالا پچ پچ» از او بخواهید تا با صدای خیلی آرام حرف بزند. وقتی به این بازی عادت کرد شما می‌توانید از عبارت «حالا پچ پچ» در مکان‌های عمومی و زمانی‌که نزدیک به جیغ زدن است استفاده کنید. او که لذت بازی خانه را به یاد دارد حتما صدایش را کوتاه خواهد کرد و با شما همراهی می‌کند. بازی دیگر، صدای حیوانات است.
مثلا بگویید «اوه الان صدات مثل یه بچه شیر شده، بذار ببینم می‌تونی مثل یه گربه کوچولو حرف بزنی؟» اگر همچنان کودک شما جیغ می‌کشد بهتر است به او اعتنا نکنید یا چشم در چشم او بدوزید و بگویید «وقتی جیغ می‌زنی منظورت را نمی‌فهمم، میشه بگی صدای عادی‌ات کجا رفته؟» و اگر نتوانست منظورش را بیان کند، سعی کنید خودتان حدس بزنید که چه چیزی می‌خواهد؛ مثلا «شکلات می‌خوای؟ شکلات رو می‌تونی بعد غذا بخوری، ولی الان برات یه اسنک خوشمزه میارم!»
تلاش کنید به هر نحوی صدایش را پایین بیاورید. صبور باشید، حواسش را پرت کنید یا اگر خواسته نامعقولی دارد انتخاب دیگری به او بدهید.
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#186
Posted: 14 Nov 2013 18:19
آرزو در کودکان..
بسیاری از کودکان جامعه، آرزوهایی دارند که ابدا مناسب سن آنان نیست و با دنیای ساده، صمیمی، معصوم و کودکانه‌شان فاصله دارد. ویلای دوبلکس، خودروی 200 میلیونی و مسافرت اروپا و... آرزوهایی هستند که بر زبان کودکان جاری می‌شوند و از بینش نادرست والدین درباره موجودیت و زندگی فرزندان ناشی می‌شود. در حقیقت چنین آرزوهایی که گاهی به اشتباه نشانه زیرکی و فهمیدگی کودک تلقی می‌شود، تکرار طوطی‌وار تمایلاتی است که والدین به آنان القاء کرده‌اند؛ والدینی که کودک را ادامه شخصیت خود و موجودی برای دستیابی به آرزوها و جبران ناکامی‌های شخصی خود می‌پندارند. این نوع استفاده ابزاری از کودکی شخصیت اصیل وی را مخدوش می‌کند و دنیایی پیش رویش می‌گسترد که در آن حتی آرزوها و تمنیات درونی‌اش مال خودش نیستند و تنها به مذاق والدین خوش می‌آیند. آرزو داشتن برای فرزند عیب نیست، اما آرزوسازی برای وی به نیت پیگیری عقده‌ها و ناکامی‌های گذشته به ازاله شخصیت منحصر به فرد و هویت واقعی کودک منجر می‌شود.
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#187
Posted: 14 Nov 2013 18:25
10 توصیه برای میان‌وعده غذایی کودکان
در ابتدا باید توجه کنید که میان‌وعده‌های غذایی کودکان نباید کسالت آور باشند. برای بسیاری از کودکان میان‌وعده‌های غذایی حکم نوعی سرگرمی و تفریح را دارند، و لزوماً بد نیستند.
می‌توانید برای دانستن چگونگی تهیه کردن میان‌وعده‌های غذایی سالم برای کودکان، از توصیه‌های زیر مدد گیرید:
1- خوراکی‌ها و تنقلات فاقد ارزش غذایی را از خانه دور نگه دارید: فرزند شما برای دریافت شیرینی‌جات، شکلات، چیپس و دیگر تنقلات اصرار و پافشاری نخواهد کرد، اگر آنها را در دسترس نگه ندارید و بداند که در خانه موجود نیستند. با انتخاب میان‌وعده‌های سالم یک الگوی خوب برای فرزندتان باشید.
2- تلاش به سمت مصرف غلات کامل و دانه‌ها: گزینه های غذایی دارای غله کامل (نظیر بیسکویت‌ها و نان‌های تهیه شده از غله کامل و سبوس دار) را در میان‌وعده‌های غذای کودکانتان بگنجانید، غلات کامل در تأمین انرژی و تقویت بنیه کودکتان مفیدند.
3- مخلوط کردن و ترکیب نمودن اقلام غذایی: شما می‌توانید ترکیبی از اقلام غذایی سالم را به فرزندتان ارائه کنید و این هنر شماست که بتوانید ترکیب‌هایی خوشمزه‌ای از اقلام غذایی سالم مختلف را برای فرزندتان تهیه کنید. برای مثال؛
* می‌توانید هویج و دیگر سبزیجات خام را آغشته به ماست‌های چکیده طعم دار کنید و به فرزندتان بدهید.
* می‌توانید سبزیجات را در کنار محصولات لبنی ارائه دهید برای مثال گزینه های ساده‌ای نظیر (نان و پنیر به همراه خیار و گوجه) یا (ماست و خیار یا آب دوغ خیار به همراه نان و محصولات غله کامل) را نیز امتحان کنید.
* می‌توانید آغشته نمودن میوه‌های تازه یا کراکرهای سبوس‌دار با ماست‌های کم چرب، را نیز امتحان کنید.
* می‌توانید کره بادام زمینی را روی سیب، موز، کرفس و غیره بمالید و آن را به کودکتان بدهید و غیره...
4- تقویت استقلال در کودکان: گزینشی از سبزیجات یا میوه‌های آماده برای خوردن را در یخچال نگه دارید. می‌توانید میوه‌جات آماده برای خوردن را در یک کاسه یا ظرف در دسترس قرار دهید. گزینه‌های غلات کامل کم شکر، میوه‌های کنسرو شده و بسته‌بندی شده در آب خودشان و دیگر اقلام غذایی سالم را در یک کابینت در دسترس، یا در قفسه یا یخچال به صورتی که در دسترس کودکتان باشد قرار دهید، تا او بتواند به هنگام گرسنگی در برداشتن خوراکی‌ها استقلال داشته باشد.
5- منوی غذایی کودکتان را گسترده کنید: ارائه‌ی اقلام غذایی به فرزندتان را محدود نسازید و تا حد امکان منوی غذای کودکتان را گسترده سازید. گزینه‌های غذایی نا معمول‌تر را نیز به فرزندتان ارائه دهید برای مثال: آناناس، فلفل‌های قرمز یا زرد، انبه، دانه‌های سویای بوداده و غیره ...
6- ملاقات دوباره با صبحانه: می‌توانید غذاهای مرسوم در صبحانه نظیر نیمرو و نان تست غله کامل، را به عنوان یک عصرانه مغذی و سالم به فرزندتان ارائه دهید.
7- سرگرم کننده ساختن خوراکی‌ها:
* می‌توانید با ابزارهای برنده آشپزخانه، نان و پنیر را به اشکال قشنگ برش دهید تا برای کودکتان جذاب گردند.
* می‌توانید کباب میوه تهیه کنید و یا به کودکتان نشان دهید که چگونه تکه‌های خرد شده‌ی میوه را با چوب‌های غذا خوری ژاپنی - چینی (چاپستیک) بخورد.
* می‌توانید به سلیقه خودتان اقلام غذایی را به اشکال مختلف توی ظرف غذا بچینید تا برای کودک جذاب و مفرح گردند (برای مثال صورتک‌های با نمک، کلمات دیگر اشکال جذاب برای فرزندتان)
8- دریافت طعم شیرین از میان‌وعده‌های غذایی سالم: میان‌وعده‌های غذایی برای کودکان نباید لزوماً بی مزه یا کم مزه باشند. برای ارضای ذائقه‌ی شیرینی دوست فرزندتان، می‌توانید پودینگ‌های خوشمزه‌ی عاری از چربی و ماست‌های یخی یا قطعات میوه یخ زده را (به عنوان جایگزینی سالم برای بستنی) به فرزندتان ارائه نمایید.
می‌توانید پوره‌هایی خوش طعم با استفاده از مواردی نظیر: شیر کم چرب، ماست کم چرب و میوه‌های تازه یا یخ زده تهیه نمایید.
9- گول تقلب‌های برچسب‌های غذایی را نخورید: غذاهای تجاری تحت عنوان کم چرب یا عاری از چربی، می‌توانند همچنان پر از کالری و سدیم باشند. همچنین غذاهایی با عنوان گول زننده عاری از کلسترول، می‌توانند غنی از چربی، چربی اشباع و شکر باشند؛ لذا برای دانستن تمام ماجرا باید محتویات غذایی برچسب‌های غذایی را کامل بخوانید و تنها به تیترهای گول زننده عاری از کلسترول یا عاری از چربی، اکتفا نکنید.
10- مشخص کردن مکان صرف میان‌وعده: مصرف میان‌وعده‌ها را به مکان‌های معینی محدود کنید. با این کار فرزندتان را از دریافت بی حساب کالری به خاطر جویدن بی‌فکر (و عدم تمرکز بر غذا خوردن در جلوی تلویزیون) نجات خواهید داد. اگر فرزندتان نیاز دارد که میان‌وعده‌اش را در حین راه رفتن یا در مسیر رفتن به جایی صرف کند، می‌توانید از اقلام غذایی‌ای که امکان ریختن یا چکیدن از آنها وجود ندارد استفاده کنید، برای مثال می‌توانید از ساندویچ‌ها یا لقمه‌های کوچک، محصولات غله کامل، یک موز، یک شیر پاکتی کوچک (به همراه نی) و دیگر اقلام سالمی که امکان ریختن آنها در حین راه رفتن کم است، استفاده کنید.
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#188
Posted: 14 Nov 2013 18:30
ده راه براي ايجاد اعتماد به نفس در كودك شما
ايجاد اعتماد به نفس در كودك ممكن است دشوار به نظر برسد. اما احساس ارزش فردي پايه‌هاي آينده‌ي فرزندتان را پي مي‌ريزد، زماني كه بايد چيزهاي تازه را به تنهايي تجربه كند. جين نلسون، درمانگر خانواده در كاليفرنيا و يكي از نويسندگان سري كتابهاي انضباط مثبت مي‌گويد « اعتماد به نفس نتيجه‌ي احساس تعلق است، باور به اين كه مي‌توانيم، و دانستن اين كه همكاري‌هايمان را ارزش مي‌نهند و قدر مي‌دانند».
نلسون مي‌گويد «همان طور كه هر پدر يا مادري مي‌داند، اعتماد به نفس تجربه‌اي گذرا است. گاهس احساس خوبي درباره خودمان داريم و گاهي نداريم. چيزي كه واقعا مي‌خواهيم به كودكانمان ياد بدهيم مهارت‌هاي زندگي مثل انعطاف پذيري است». هدف شما در مقام والد، اطمينان خاطر از اين است كه فرزندتان غرور و احترام به خود را در درون خود و همين طور ايمان به توانايي خود در مقابله با چالش هاي زندگي را رشد داده است. در اينجا ده استراتژي ساده كه به شما در تقويت اعتماد به نفس كودكتان كمك مي‌كند آورده مي‌شود:
بي قيد و شرط عشق بورزيد
اعتماد به نفس كودك وقتي شكوفا مي‌شود كه نوعي علاقه بي قيد و شرط را ببيند، عشقي كه مي‌گويد «دوستت دارم، هركه باشي و هرچه انجام بدهي». وقتي كودكتان را صرفنظر از توانايي هايش، مشكلاتش، اخلاقش، يا قدرتش مي‌پذيريد، به او بيشترين كمك را مي‌كنيد. بنابراين، او را در عشق خود غرق كنيد. او را تا مي‌توانيد بغل كنيد، ببوسيد و به پشتش بزنيد و فراموش نكنيد به او بگوييد كه چقدر دوستش داريد. وقتي مجبوريد در موردي به او تذكر بدهيد ، به او بفهمانيد تذكر شما در مورد رفتارش است و نه خودش . مثلا، به جاي اين كه بگوييد «خيلي پسر شرّي هستي. چرا درست نمي‌شي؟ به او بگوييد، «لطفا تو خونه فوتبال بازي نكن. فوتبال بازي بيرون از خونه است».
توجه كنيد
وقتي را براي توجه كامل به كودك خود كنار بگذاريد. اين بسيار به احساس اعتماد به نفس كودك شما كمك مي كند چون به او اين پيغام را مي‌دهد كه شما فكر مي‌كنيد او مهم و ارزشمند است. حتما نبايد وقت زيادي باشد؛ فقط چند لحظه كه وقتي مي‌خواهد با شما حرف بزند، دست از سركشي به صندوق پست مي‌كشيد يا تلويزيون را خاموش مي‌كنيد تا جواب سوالش را بدهيد. با او ارتباط چشمي برقرار كنيد تا معلوم باشد كه واقعا داريد به چيزي كه مي‌گويد گوش مي‌دهيد. اگر وقتتان كم است، بدون ناديده گرفتن نيازهايش اين نكته را به او بگوييد. بگوييد «خب همه اتفاقهاي تمرين فوتبال را برام تعريف كن، بعد كه تموم شد بايد برم شام درست كنم».
محدوديت‌ها را يادش بدهيد
چند قانون منطقي براي كودك خود وضع كنيد. مثلا، اگر به او مي‌گوييد كه موقع دوچرخه سواري در خيابان بايد كلاه سرش بگذارد، اجازه ندهيد بدون كلاهش به خانه دوستش برود. اگر بداند كه بعضي قوانين خانوادگي نقشِ روي سنگ شده اند، احساس امنيت بيشتري مي‌كند و به زودي بر طبق انتظارات شما زندگي خواهد كرد. فقط بكوشيد واضح و باثبات باشيد و نشان دهيد كه به او اعتماد داريد و از او انتظار داريد كه كار درست را انجام دهد.
از ريسك كردن‌هاي سالم استقبال كنيد
كودكتان را به كشف چيزي تازه، مثل خوردن غذايي متفاوت، يافتن دوستان تازه، يا اسكيت سواري تشويق كنيد. با اين كه هميشه احتمال شكست وجود دارد اما بدونريسك كردنموفقيت هم به دست نمي آيد. پس به كودك خود اجازه‌ي تجربه‌هاي كم خطر را بدهيد و در مقابل تقاضاهاي او در دخالت خود مقاومت كنيد. مثلا سعي نكنيد به محض اين كه از خواندن كلمه‌اي دشوار احساس ياس كرد، او را «نجات» دهيد. پريدن وسط كار او و گفتن اين كه «خودم مي‌كنم» او را وابسته بار مي‌آورد و اعتماد به نفس ِ او را كم مي‌كند. شما با برقراري تعادل در نياز به حمايت از او و نياز او به تجربه كردن كارهاي تازه اعتماد به نفسش را شكل خواهيد داد.
اجازه بدهيد اشتباه كند
البته يك جنبه حق انتخاب دادن و خطر پذيري اين است كه كودكتان در معرض اشتباه قرار مي‌گيرد. اينها درسهاي باارزشي براي اعتماد به نفس كودكتان هستند . بنابراين اگر كودكتان با وقت تلف كردن در اتاق خوابش از اتوبوس مدرسه جا مانده است، او را تشويق كنيد كه بينديشد دفعه بعد چطور رفتار كند بهتر است. به اين ترتيب اعتماد به نفسش صدمه نمي‌بيند و خواهد فهميد كه گاهي مي‌شود اشتباه كرد. دانيل مير، استاديار آموزش ابتدايي در دانشگاه ايالت سان فرانسيسكو مي‌گويد اگر خودتان اشتباه كرديد، به آن اعتراف كنيد. پذيرش و اصطلاح اشتباهات پيغام قدرتمندي به فرزندتان مي‌رساند و پذيرش مشكلات را براي كودك آسان‌تر مي‌كند.
از اتفاقات مثبت تجليل كنيد
همه تشويق پذير هستند، بنابراين سعي كنيد چيزهاي خوبي را كه كودكتان در روز انجام مي‌دهد با صداي بلند اعلام كنيد. مثلا به پدرش بگوييد «پيتر امروز همه تكاليفش را سريع انجام داد». با اين كار او را در معرض تحسين خود و پاسخ دلگرم كننده‌ي پدرش قرار مي‌دهيد. واضح و مشخص بيان كنيد. به جاي اين كه بگوييد « خوب بود» بگوييد «ممنون كه ميز شام را چيدي». اين دركِ انجام كار و ارزش فردي را در او بالا مي‌برد و به او اجازه مي‌دهد دقيقا بداند چه كاري را درست انجام داده است.
خوب گوش كنيد
اگر كودكتان نياز به حرف زدن دارد، بايستيد و به چيزي كه براي گفتن دارد خوب گوش دهيد. او نياز دارد احساس كند كه افكارش، احساساتش، خواسته‌ها و نظراتش مهم هستند. به او كمك كنيد با نام گذاشتن روي احساساتش با آنها راحت كنار بيايد. بگوييد «مي‌فهمم كه ناراحتي چون نمي‌تواني به آن مهماني بروي». با پذيرفتن احساساتش بدون قضاوت درباره آنها، به احساسات او اعتبار مي‌بخشيد و نشان مي‌دهيد كه براي چيزي كه مي‌خواهد بگويد ارزش قايليد. اگر احساسات خودتان را با او سهيم كنيد مثلا اگر بگوييد:«من نگران مامان بزرگم. خيلي مريضه»، او هم در بيان احساسات خودش اعتماد به نفس پيدا مي‌كند.
از مقايسه اجتناب كنيد
نظراتي مثل «چرا سعي نمي‌كني مثل برادرت باشي؟» يا «چرا مثل دوستت مودب نيستي؟» فقط كودكتان را به ياد مشكلاتش مي‌اندازد و در او احساس خجالت، حسادت و رقابت را تشديد مي‌كند. حتي مقايسه‌هاي مثبت مثل «تو بهترين بازيكني» هم به طور بالقوه مخرب اند چون چون كودك به سختي مي تواند هميشه بر طبق اين تصوير خود را بسازد. اگر بگذاريد كودكتان بداند كه او را به خاطر منحصر به فرد بودنش تحسين مي‌كنيد، او هم ارزش بيشتري براي خودش قايل مي‌شود.
احساس همدردي كنيد
اگر كودكتان خودش را به شكلي ناخوشايند با خواهر برادرها يا همسالانش مقايسه مي‌كندمثلا مي گويد: «چرا نمي تونم مثل دوستم توپ پرت كنم» ، با او همدردي كنيد و بعد روي يكي از توانايي‌هايش تاكيد كنيد. مثلا بگوييد، «آره راست مي‌گي. دوستت توپ پرت كن ِ خوبيه. تو هم خيلي تند مي‌دوي». اين به كودكتان كمك مي‌كند متوجه شود كه ما همه نقاط قوت و ضعفي داريم و لازم نيست كه حتما بي عيب باشد تا احساس خوبي درباره خودش داشته باشد.
تشويق كنيد
هر كودكي نياز به شكلي از حمايت از جانب عزيزانش دارد كه پيغام مي‌دهند «ما به تو ايمان داريم. ما تلاشهايت را مي‌بينيم. ادامه بده!» تشويق يعني تشخيص دادن پيشرفت و نه فقط پاداش دادن به نتيجه اي. پس اگر كودكتان با مسئله‌ي رياضي دست و پنجه نرم مي‌كند، به جاي اين كه بگويي «نه اينطوري نيست. بگذار برات حلش كنم»، بگوييد «خيلي داري تلاش مي‌كني. تقريبا به جواب رسيدي»
تفاوتي بين تحسين و تشويق هست. تحسين پاداش به انجام كار است، در حالي كه تشويق پاداش به فرد است («تو تونستي» به جاي «من به تو افتخار مي‌كنم»). تحسين ممكن است به كودك بفهماند كه تنها وقتي «خوب» است كه كاري را درست انجام داده باشد. از سوي ديگر، تشويق به رسميت شناختن تلاش است. گفتنِ «خب بهم بگو بازي چطور بود. ديدمت چطور حمله مي‌كردي» مفيدتر از گفتن «تو بهترين بازيكن تيمي» عمل مي‌كند. تحسين بيش از اندازه اعتماد به نفس را خدشه دار مي‌كند چون فشاري براي انجام كار و نياز مداومي به تاييد ديگران ايجاد مي‌كند. بنابراين تحسين را كناري بگذاريد و آزادانه او را تشويق كنيد؛ اين به كودكتان كمك مي‌كند تا با احساس خوبي نسبت به خود رشد پيدا كند.
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#189
Posted: 14 Nov 2013 18:36
تاثیر تغذیه بر ضریب هوشی (IQ)
فقط با چند دستور ساده ، ضریب هوشی (IQ) كودك خود را 22 درجه افزایش دهید و یا مواظب باشید ضریب هوشی كودك شما 22 درجه كاهش پیدا نكند . شما فقط تا سن 2 سالگی كودك فرصت این کار را دارید، بنابراین هر روز از دو سال اول زندگی، یک روز طلایی برای كودك شما محسوب می شود . در این دوره وظیفه سنگینی بر دوش پدر و مادر می باشد كه علاوه بر تأثیر بر ضریب هوشی كودك، سلامتی جسمی و روحی او را هم در همین دو سال شكل دهند.
بر اساس تحقیقات جدیدی كه صورت گرفته، ضریب هوشی كودك از زمان بارداری مادر تا سن 2 یا حداكثر 3 سالگی شكل می گیرد و در این میان تغذیه صحیح مادر قبل از بارداری و در طی آن، تغذیه كودك با شیر مادر و تغذیه صحیح كودك تا سن دو سالگی به ترتیب زیر در ضریب هوشی او مؤثر می باشد:
1- کمبود آهن 9 درجه ضریب هوشی را کاهش می دهد.
2- محرومیت از شیر مادر 8 درجه ضریب هوشی را کاهش می دهد.
3- تولد با وزن کم 5 درجه ضریب هوشی را کاهش می دهد.
همه موارد بالا تلفیقی است از تغذیه صحیح مادر و كودك . اگر مادر در دوران بارداری تغذیه کافی و مناسبی نداشته باشد، منجر به تولد كودك با وزن كم خواهد شد.
ضریب هوشی كودك از زمان بارداری مادر تا سن 2 یا حداكثر 3 سالگی شكل می گیرد.
در جهان 2 میلیارد نفر از کمبود آهن رنج می برند. پس لازم است مادران قبل از حاملگی و نیز حین حاملگی با انجام آزمایش لازم از میزان آهن خود مطلع باشند و در صورت نیاز قبل از حاملگی، فقر آهن خود را درمان نمایند.
در قدم بعدی باید توجه شود كه كودك با شروع تغذیه تكمیلی ، آهن كمكی دریافت كنند و چون معمولاً شربت ها و قطره های آهن موجود كمی بد مزه می باشند، مادران به شربت های تجارتی مختلفی روی می آورند، ولی غافل از این كه هیچكدام از این شربت های خوشمزه معمولاً نیاز كودكشان را تأمین نمی كند. به نمونه های زیر توجه فرمایید:
نیاز روزانه كودك 400 واحد ویتامین D و 1500 واحد ویتامینA و 10 میلی گرم آهن می باشد. در صورتی كه :
1- شربت سانستول كه به صورت فراوان استفاده می شود، فقط 100واحد ویتامین D و 1500 واحد ویتامین A داشته و هیچ گونه آهن قابل جذبی ندارد. پس واضح است كه به هیچ عنوان نیاز فرزند شما را تأمین نمی كند، ولی شما می توانید با اضافه كردن 300 واحد ویتامین Dو 10 میلی گرم آهن به آن از این شربت به عنوان یك داروی با مزه خوب استفاده نمایید.
2- شربت فرو گلوبولین :كه معمولاً به جای آهن استفاده می شود. در5 سی سی از این شربت، فقط 5 میلی گرم آهن آن هم از نوع نامعلوم (قابل جذب یا غیر قابل جذب) وجود دارد .
3- قطره MIM : فقط 200واحد ویتامین D داشته و 1000واحد ویتامین A(بیشتر از نیاز ) و فقط 2 میلی گرم آهن دارد (نیاز كودك 10 میلی گرم می باشد).
و بقیه موارد كه گفته نمی شود. ولی قابل ذكر است كه بنده از اساتید خود كه سابقه بیش از 50 سال طبابت دارند به عرض می رسانم كه تا به حال هیچ دارویی ساخته نشده كه هم خوشمزه باشد و هم نیازهای كودك را تأمین كند. پس مادران عزیز سعی كنند با هر ترفندی كه شده قطره آهن یا شربت آهن كودك را (حتی شده به زور) به كودك بخورانند و توجه كنند كه كاهش یا افزایش 9 درجه ضریب هوشی می تواند زندگی كودك شما را متحول كند.
تغذیه صحیح مادر قبل از بارداری و در طی آن، تغذیه كودك با شیر مادر و تغذیه صحیح كودك تا سن دو سالگی در ضریب هوشی او مؤثر می باشند.
دادن شیر مادر هم همانطور كه دیدید 8 درجه در ضریب هوشی مؤثر می باشد. مادران باید مواظب باشند به آسانی و به دلایل عجیب و غریب كودك خود را از شیر مادر و 8 درجه ضریب هوشی بی بهره نگذارند .
حتی دیده شده نوزادانی كه شیر خشك می خورند، در صورتی كه شیر خشك را از دست مادر خود بخورند، ضریب هوشی بهتری نسبت به كودكانی دارند که شیرشان را از دست افراد دیگری خورده اند .
حال دسته بندی افراد را بر اساس ضریب هوشی آنها برایتان می گویم:
ضریب هوشی زیر 75 ، معمولاً افراد كودن یا عقب مانده
ضریب هوشی بین 75 تا 90 ، افراد كند آموز
ضریب هوشی بین 90 تا 110 ، افراد معمولی
ضریب هوشی بین 110 تا 125 ،افراد باهوش
ضریب هوشی بین 125 تا 135 ،افراد تیزهوش و
ضریب هوشی بالای 135 هم افراد نابغه می باشند.
حالا محاسبه كنید كه 22 درجه ضریب هوشی مذكور در بالا، چطور می تواند یك فرد معمولی را تبدیل به یك فرد تیز هوش كند.
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
صفحه 19 از 23