صفحه 11 از 43: « پیشین 1 ... 10 11 12 ... 42 43 پسین »

مراحل رشد از جنینی تا بزرگسالی

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#101 Posted: 15 Dec 2011 13:33

شکم درد کودکان

کودک من از درد شکم شکایت دارد. چطور می‌توانم علت این بیماری را بفهمم؟
تشخیص دقیق علت شکم‌درد کودک می‌تواند فریب‌دهنده باشد حتی اگر توان سخن گفتن و توضیح درباره دردش را هم داشته باشد. تنها تمرکز بر یافتن محل درد کافی نیست بلکه تشخیص وجود ( یا نبود) دیگر علایم نیز بسیار مهم است.
اگر بلافاصله پس از صرف شام و دسر از شکم‌درد شکایت کند ولی نشانه‌ی دیگری وجود نداشته باشد...

شکم درد کودکان

ممکن است علت این بیماری تنها پرخوری باشد.
ولی اگر بی‌قرار است و علاوه بر درد شکم استفراغ یا اسهال نیز دارد می‌توان اطمینان داشت که علتی جدی‌تر درمیان است.

علت مشکلات شکمی در کودکان خردسال چیست ؟

شرایط زیر شایع‌ترین علل شکم‌درد در کودکان هستند گرچه علل محتمل دیگری نیز وجود دارند. اگر کودک شما ناگهان بیمار شود دردی در شکمش داشته باشد که به سادگی از بین نمی‌رود یا حتی بدتر هم می‌شود و نگران وی هستید با دکترش تماس بگیرید. همیشه در مواقع خطر بهتر است موضوع را جدی بگیریم.

1. ورم معده و روده یا " آنفلوآنزای شکمی"

آیا کودکتان علاوه بر درد‌های شکمی اسهال و استفراغ هم دارد اگر چنین است ممکن است مبتلا به ورم معده و روده باشد که پس از عفونت‌های حاد تنفسی یکی از بیماری های شایع محسوب می شود.
ورم معده و روده همچنین می‌تواند در اثر ابتلا به باکتری‌های جدی‌تر همچون سالمونلا- شیگلا- استافیلوکوکوس- کمپلوباکتر یا اشرشیاکولی نیز ایجاد شود. موارد دیگری هم به خاطر ابتلا به انگل‌هایی چون جیاردیا به‌وجود می‌آیند. نشانه‌های آشکار در کودک شما می‌تواند بسته به علت بیماری ملایم یا حاد باشند و ممکن است برای تنها چند ساعت یا چند روز ادامه یابند.
از آنجا که عامل این بیماری معمولا یک ویروس است نمی‌توان آن را با آنتی‌بیوتیک معالجه کرد. ولی این بدین معنی نیست که بنشینید و منتظر طی شدن دوره‌ی بیماری شوید. اگر ورم معده و روده موجب استفراغ یا اسهال و تب و کم‌اشتهایی در کودک شما شده است ممکن است به سرعت آب بدن او از دست برود لذا مهم است که مطمئن شویم کودک ما در طول مبارزه با بیماری مقادیر زیادی از مایعات بنوشد.
به دنبال نشانه‌های از دست رفتن آب بدن بگردید و اگر احساس می‌کنید کودک‌تان در حال از دست دادن آب بدنش است با دکتر تماس بگیرید. اگر با علایم جدی از دست دادن آب بدن در او مواجه شدید سریعا او را به اورژانس برسانید.
هر چه زودتر رژیم غذایی طبیعی را به کودک‌تان بازگردانید و فقط از غذاهای چرب پرهیز کنید.
در مورد معالجه‌ی این بیماری‌ها بیشتر بدانید :
اسهال
استفراغ
از دست دادن آب بدن

2. آلرژی به شیر یا عدم‌تحمل لاکتوز

اگر کودک شما به شیر آلرژی داردسیستم ایمنی بدن او به پروتئین‌های موجود در شیر واکنش نشان می‌دهد. آلرژی به شیر مرتباً در نوزادان و کودکان رخ می‌دهد. علایم این بیماری استفراغ- اسهال- شکم‌درد و جوش است. در موارد حاد آلرژی به شیرکودک ممکن است با واکنشی خطرناک موسوم به شوک آنافیلاکسی مواجه شود.
عدم تحمل لاکتوز زمانی رخ می‌دهد که بدن آنزیم لازم برای تجزیه و هضم لاکتوز قند اصلی موجود در شیر را تولید نکند. علایم این بیماری- اسهال- حالت تهوع- درد شکمی- نفخ و گاز معده است. عدم تحمل لاکتوز در نوزادان رایج نیست و معمولاً در اواخر نوزادی یا در ده سال نخست زندگی ظهور می‌کند.
برای ردگیری علت بیماری پزشک ممکن است پیشنهاد کند که برای چند روز همه‌ نوع لبنیات (شیر- پنیر- بستنی- پودینگ و غیره) را از کودک خود دور کنید و سپس به آرامی مجددا آنها را در رژیم غذایی‌اش قرار دهید. اگر مشکلات شکم کودک شما مجددا آغاز شود مقصر اصلی را یافته اید.
برای کودکانی که به شیر آلرژی دارند شیر سویا راه‌حل مناسبی خواهد بود ولی نه برای همه‌کس: 5 تا 10 درصد از کودکانی که به شیر آلرژی دارند به شیر سویا هم حساسند. در این صورت باید با دکتر کودک خود یا یک متخصص تغذیه در مورد اینکه چطور از رسیدن کلسیم کافی به بدن کودک از طریق غذاهای دیگر مطمئن شوید مشورت کنید.
اگر کودک‌تان نمی‌تواند لاکتوز را تحمل کند راه‌حل آسان‌تر خواهد بود. وی می‌تواند تا زمانی که شکلی ترکیبی از لاکتاز را دریافت می‌کند به مصرف لبنیات ادامه دهد. همچنین می‌توانید شیر بدون لاکتوز برایش بخرید.
اطلاعات بیشتری در مورد نحوه‌ی تشخیص و درمان آلرژی‌ها و حساسیت‌های غذایی بدست آورید.

3. یبوست و تغییر در رژیم غذایی

شایع‌ترین مشکل شکمی در کودکان کم‌سن و سال ـ که در حال افزودن غذاهای بیشتر و بیشتری به رژیم غذایی خود هستند- یبوست است. یبوست به معنای این است که فرد به مدت دو یا سه روز قادر به دفع نباشد و پس از آن نیز تکه‌های کوچک سفتی از مدفوع را دفع کند.
اگر کودک شما مبتلا به این بیماری است خونسردی خود را حفظ کنید. پس از چند هفته سیستم گوارش وی با تغییرات ایجاد شده در رژیم غذایی تنظیم خواهد شد و وی دوباره آغاز به دفع عادی خواهد کرد.
شما می‌توانید با نوشاندن مایعات کافی در طول روز به تسریع این پروسه کمک کنید. و در روزهایی که به نظر می‌آید دچار یبوست شده است به او غذاهایی بدهید که مدفوع روان‌تری تولید می‌کنند ( مثل زردآلو- گلابی- آلو و نخود فرنگی) و آن دسته از غذاها را که مدفوع سفت‌تری ایجاد می‌کنند کنار بگذارید ( مثل موز- سیب و پوره‌ی سیب -هویج- برنج و کدو).
علاوه براین‌ها ورزش نیز می‌تواند به حرکت روده‌ها کمک کند پس کودک خود را تشویق به تحرک کنید.

4. بیماری مجاری بالایی تنفس

باور کنید یا نه سرما‌خوردگی یا آنفلوآنزای معمولی می‌تواند باعث ایجاد شکم‌درد در کودک گردد. دلیل این امر این است که مقدار زیادی از مخاط ایجاد شده در اثر بیماری مربوط به مجاری بالای تنفسی به گلو راه می‌یابد. وقتی این مخاط بلعیده شود می‌تواند موجب سوزش معده‌ی کودک شود.
برخی از کودکان برای دفع این مخاط از سیستم‌شان استفراغ می‌کنند. شکل خوشی ندارد ولی معمولاً مؤثر واقع می‌شود و درد از بین می‌رود.
برخی اوقات یک بیماری تنفسی جدی‌تر نیز می‌تواند به درد شکم در کودک بیانجامد. اگر کودک‌ شما گلودرد-تب و سردرد هم داشته باشد ممکن است به گلودرد میکروبی مبتلا شده باشد. اگر فکر می‌کنید که شکم‌درد کودک‌تان به گلودرد میکروبی مربوط است پزشک را سریعاً مطلع سازید. این بیماری توسط باکتری‌ استرپتوکوک ایجاد می‌شود و نیازمند معالجه‌ با آنتی‌بیوتیک است.

5. انسداد روده

اگر حال کود‌ک‌تان خوب به نظر می‌رسد و لحظه‌ای بعد ناگهان از درد به خود می‌پیچد دست روی دست نگذارید به خصوص اگر این علایم رفته رفته شدید‌تر و سریع‌تر تکرار شوند و کود‌ک‌تان در حال استفراغ باشد.
این علایم ممکن است نشانه‌ی ابتلا به اینتوساسپشن (دخول بخشى از روده در بخش دیگر) باشند انسدادی که معمولا برای کودکان 5 ماه تا 2 سال رخ می‌دهد. این بیماری شیوع زیادی ندارد ولی می‌تواند خطرناک باشد لذا سریعاً با دکتر کودک‌تان تماس بگیرید؛ اگر نتوانستید با پزشک تماس بگیرید او را سریع‌تر به اورژانس برسانید زیرا که ممکن است به جراحی نیاز داشته باشد.

6. آپاندیسیت

علایم شناخته‌ی آپاندیسیت درد شکم (مخصوصاً در قسمت راستِ پایین شکم) تب و استفراغ هستند. اگر کودک شما استامینوفن بچه خورده است و تب وی کاهش نیافته دردش رفته رفته بدتر می‌شود و نمی‌تواند چیزی را در معده‌ی خود نگه دارد حتی آب را ممکن است آپاندیسیت داشته باشد. وی را به نزد پزشک ببرید یا به اورژانس برسانید.

7. گاز معده

شما به عنوان یک بزرگسال می‌دانید که چقدر گاز معده اذیت می‌کند. برای کودکان نیز گاز معده دردآور است؛ و ممکن است همان عامل درد مزمن شکمی باشد که دکتر نمی‌تواند کشفش کند.
وقتی کودک‌تان از گاز رنج می‌برد باید بفهمید به تازگی چه خورده است . یکی از دلایل احتمالا آب‌میوه‌ی زیاد استریا؛ بسیاری از آب‌میوه‌ها – همچون آب سیب و آب گیلاس حاوی سوربیتول هستند که شکلی هضم‌ناشدنی از قند هاست.
AAP پیشنهاد می‌کند که کودکان خردسال بیش از حدوداً 2/1 تا 4/3 لیوان آب‌میوه در روز ننوشند. نوشیدن آبمیوه‌ی زیاد علاوه بر ایجاد ناراحتی معدی باعث می‌شود از دیگر غذا‌های مغذی کمتر مصرف شود و همچنین موجب خرابی دندان‌ها نیز می‌شود.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#102 Posted: 15 Dec 2011 13:34

رفلاکس مری-معده کودکان

آیا ممکن است دل‌درد کودک من در اثر GERD بوده باشد ؟
گرچه GERD (بیماری رفلاکس گاستروزوفاجیل) در نوزادان و افراد مسن شایع‌تر است، گاه در کودکان نیز بروز می‌کند. اگر کودک شما پس از خوردن دچار درد یا تهوع می‌شود، لازم است قرار ملاقاتی با دکترش تعیین کنید تا مطمئن شوید GERD است یا نه...

رفلاکس مری-معده کودکان

علت بیماری GERD چیست ؟

رایج ترین علت این بیماری ضعف یا عملکرد نامناسب عضلات مری‌ (دریچه‌ای که مری را به معده متصل می‌کند) است. این نقص موجب می‌شود غذا و مایعات معدی بتوانند از معده به سمت دهان جریان یابند.
برخی اوقات مبتلایان به GERD به پیش‌آمدگی معدی نیز دچار هستند، وضعیتی که در آن بخش کوچکی از معده از درون دیافراگم به سمت سینه پیش می‌آید. (دیافراگم عضله‌ای است که معده را پایین نگاه می دارد و آن را از گودال سینه جدا می‌سازد). دکترها بر این عقیده‌اند که اگر پیش‌آمدگی معدی موجب بالا‌‌آمدن معده گردد، ممکن است حرکت محتویات معده به سمت مری آسان‌تر شود. گرچه، همه بیمار مبتلا به GERD این مشکل را ندارند.

خطر GERD تا چه حد جدی‌ست ؟

گرچه این بیماری قابل درمان است، ولی مورد مزمن آن می‌تواند آسیب جدی ایجاد کند. برخی از کودکان به وزن مناسب نمی‌رسند، زیرا که غذای کافی در معده‌شان نگه نمی‌دارند، و برخی دیگر اشتهای خود را از دست می‌دهند زیرا اسیدهای معدی برگشت‌داده شده به مری (موسوم به سوزش معده در بزرگسالان) می‌توانند به گلو آسیب جدی زده و بلعیدن را مشکل کنند.
اگر محتوای معده وارد بینی و شش‌های کودک مبتلا به GERD شود، وی ممکن است به مشکلات تنفسی چون التهاب ریه، تنگی نفس، سرفه‌های شبانه و عفونت‌های سینوس و گوش دچار شود. اسید معده به مینای دندان نیز آسیب می‌رساند.
اسید زیاد در مری می‌تواند در نهایت به التهاب مری بیانجامد، که زخم معده، خون‌ریزی، یا خراشیده‌ شدن مری یا صدمه‌ی جدی به جداره‌ی درونی آن را در پی دارد. این آسیب خطر ایجاد سرطان مری را در سالهای آتی عمر بیمار تشدید می‌کند.

برای کمک به کودکم چه‌کار می‌توانم بکنم ؟

مطمئن شوید که کودک‌تان هنگام غذا خوردن در محیطی آرام باشد. حتی می‌توانید به جای وعده‌های غذایی کم‌تعداد و حجیم، در وعده‌های زیاد غذای کم‌حجمی به او بدهید. به او اجازه ندهید پیش از خواب یا وقتی دراز کشیده است غذا بخورد؛ خوب است که در وضعیتی عمودی غذا بخورد، و پس از خوردن به مدت نیم‌ساعت یا بیشتر در آن حالت باقی بماند.
برخی از غذاها مشکل را تشدید می‌کنند، مثل غذاهای چرب، تند، شکلات، گوجه‌فرنگی، مرکبات، نوشیدنی‌های کربنات دار، و کافئین. (البته بهتر است حتی اگر کودکان مبتلا به GERD نباشد نیز از غذاهای چرب، شکلات، یا کافئین به مقدار زیاد استفاده نکنید.) می‌توانید از دادن این‌چنین غذاهایی به کودک تان خودداری نمایید، یا دستکم غذاهایی را که موجب عود GERD وی می‌شوند یادداشت کرده و از آنها دوری کنید.

اگر شک دارم که فرزندم GERD دارد یا نه، باید او را نزد دکتر ببرم ؟

بله. دکتر می‌تواند به شما بگوید که آیا فرزندتان GERD دارد یا نه و به شما در کاهش رنج و درد وی کمک کند، بنابراین هر چه زودتر قرار ملاقاتی بگذارید.

دکتر چه خواهد کرد ؟

برای شروع ممکن است دارو تجویز کند. برخی کودکان به سرعت به داروهای ضداسید یا جلوگیری از اسید پاسخ می‌دهند، و مشکل به پایان می‌رسد. اغلب آنها می‌توانند ضداسید‌های کودکان، و مقادیر پایین کاهنده‌های اسید را تحمل کنند (ولی هرگز نباید بدون مشورت دکتر این قرص‌ها را به آنها بدهید).
داروهایی که برای حفظ حرکت رو به پایین مواد در مجرای گوارشی استفاده می‌شوند نیز مفید خواهند بود. اگر نشانه‌های GERD در کودکتان دیده می‌شود، دکتر وی خواهد توانست بهترین نوع درمان را برای بیماری وی بیابد، درمانی بدون اثرات جانبی.

چطور می‌توان GERD را تشخیص داد ؟

وقتی نشانه‌های بیماری کودک خود را برای دکتر توضیح دهید، وی خواهد توانست با یک معاینه‌ی ساده GERD وی را تشخیص دهد. اگر دکتر در مورد تشخیص خود شک داشته باشد، یا احتمال بدهد که علت جسمانی دیگری پشت این نشانه‌ها است، ممکن است آزمایشات بیشتری را به‌عمل آورد یا اینکه شما را به متخصص داخلی ارجاع دهد. ( همچنین در صورتی که دارویی تجویز کرده باشد و کودک از بیماری خلاصی نیابد هم ممکن است دکتر چنین اقداماتی را لازم بداند)
این آزمایشات شامل گرفتن عکس رادیولوژی از ناحیه‌ی مورد نظر (موسوم به سری GI) می‌شود. کودک شما پیش از آزمایش باید مایعی گچی را بنوشد تا عکس بدست‌آمده به خوبی تمامی آسیب ها را نشان دهد. همچنین دکتر ممکن است مجرای گوارش را هم وارسی کند، و معاینه را با بیاپسی ( گرفتن نمونه‌های کوچک از بافت و مطالعه‌ی آن) و آزمایشی موسوم به بررسی 24 ساعته‌ی PH تمام کند، که در آن لوله‌ای از طریق بینی به مرکز مری فرو برده و PH آنجا را به مدت 24 ساعت کنترل می‌کنند. این‌کار برای کودک شما (و خود شما) خوش‌آیند نخواهد بود، ولی به دکتر کمک خواهد کرد که به علت رنج وی پی ببرد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#103 Posted: 15 Dec 2011 13:34

اعتماد بنفس کودکان

ایجاد اعتماد به نفس در کودک ممکن است دشوار به نظر برسد. اما احساس ارزش فردی پایه‌های آینده‌ی فرزندتان را پی می‌ریزد، زمانی که باید چیزهای تازه را به تنهایی تجربه کند. جین نلسون، درمانگر خانواده در کالیفرنیا و یکی از نویسندگان سری کتابهای انضباط مثبت می‌گوید « اعتماد به نفس نتیجه‌ی احساس تعلق است، باور به این که می‌توانیم، و دانستن این که همکاری‌هایمان را ارزش می‌نهند و قدر می‌دانند»...

اعتماد بنفس کودکان

نلسون می‌گوید «همان طور که هر پدر یا مادری می‌داند، اعتماد به نفس تجربه‌ای گذرا است. گاهس احساس خوبی درباره خودمان داریم و گاهی نداریم. چیزی که واقعا می‌خواهیم به کودکانمان یاد بدهیم مهارت‌های زندگی مثل انعطاف پذیری است». هدف شما در مقام والد، اطمینان خاطر از این است که فرزندتان غرور و احترام به خود را در درون خود و همین طور ایمان به توانایی‌ خود در مقابله با چالش های زندگی را رشد داده است. در اینجا ده استراتژی ساده که به شما در تقویت اعتماد به نفس کودکتان کمک می‌کند آورده می‌شود:

بی قید و شرط عشق بورزید

اعتماد به نفس کودک وقتی شکوفا می‌شود که نوعی علاقه بی قید و شرط را ببیند، عشقی که می‌گوید «دوستت دارم، هرکه باشی و هرچه انجام بدهی». وقتی کودکتان را صرفنظر از توانایی هایش، مشکلاتش، اخلاقش، یا قدرتش می‌پذیرید، به او بیشترین کمک را می‌کنید. بنابراین، او را در عشق خود غرق کنید. او را تا می‌توانید بغل کنید، ببوسید و به پشتش بزنید و فراموش نکنید به او بگویید که چقدر دوستش دارید. وقتی مجبورید در موردی به او تذکر بدهید ، به او بفهمانید تذکر شما در مورد رفتارش است و نه خودش . مثلا، به جای این که بگویید «خیلی پسر شرّی هستی. چرا درست نمی‌شی؟ به او بگویید، «لطفا تو خونه فوتبال بازی نکن. فوتبال بازی بیرون از خونه است».

توجه کنید

وقتی را برای توجه کامل به کودک خود کنار بگذارید. این بسیار به احساس اعتماد به نفس کودک شما کمک می کند چون به او این پیغام را می‌دهد که شما فکر می‌کنید او مهم و ارزشمند است. حتما نباید وقت زیادی باشد؛ فقط چند لحظه‌ که وقتی می‌خواهد با شما حرف بزند، دست از سرکشی به صندوق پست می‌کشید یا تلویزیون را خاموش می‌کنید تا جواب سوالش را بدهید. با او ارتباط چشمی برقرار کنید تا معلوم باشد که واقعا دارید به چیزی که می‌گوید گوش می‌دهید. اگر وقتتان کم است، بدون نادیده گرفتن نیازهایش این نکته را به او بگویید. بگویید «خب همه اتفاقهای تمرین فوتبال را برام تعریف کن، بعد که تموم شد باید برم شام درست کنم».

محدودیت‌ها را یادش بدهید

چند قانون منطقی برای کودک خود وضع کنید. مثلا، اگر به او می‌گویید که موقع دوچرخه سواری در خیابان باید کلاه سرش بگذارد، اجازه ندهید بدون کلاهش به خانه دوستش برود. اگر بداند که بعضی قوانین خانوادگی نقشِ روی سنگ شده اند، احساس امنیت بیشتری می‌کند و به زودی بر طبق انتظارات شما زندگی خواهد کرد. فقط بکوشید واضح و باثبات باشید و نشان دهید که به او اعتماد دارید و از او انتظار دارید که کار درست را انجام دهد.

از ریسک کردن‌های سالم استقبال کنید

کودکتان را به کشف چیزی تازه، مثل خوردن غذایی متفاوت، یافتن دوستان تازه، یا اسکیت سواری تشویق کنید. با این که همیشه احتمال شکست وجود دارد اما بدونریسک کردنموفقیت هم به دست نمی آید. پس به کودک خود اجازه‌ی تجربه‌های کم خطر را بدهید و در مقابل تقاضاهای او در دخالت خود مقاومت کنید. مثلا سعی نکنید به محض این که از خواندن کلمه‌ای دشوار احساس یاس کرد، او را «نجات» دهید. پریدن وسط کار او و گفتن این که «خودم می‌کنم» او را وابسته بار می‌آورد و اعتماد به نفس ِ او را کم می‌کند. شما با برقراری تعادل در نیاز به حمایت از او و نیاز او به تجربه کردن کارهای تازه اعتماد به نفسش را شکل خواهید داد.

اجازه بدهید اشتباه کند

البته یک جنبه حق انتخاب دادن و خطر پذیری این است که کودکتان در معرض اشتباه قرار می‌گیرد. اینها درسهای باارزشی برای اعتماد به نفس کودکتان هستند . بنابراین اگر کودکتان با وقت تلف کردن در اتاق خوابش از اتوبوس مدرسه جا مانده است، او را تشویق کنید که بیندیشد دفعه بعد چطور رفتار کند بهتر است. به این ترتیب اعتماد به نفسش صدمه نمی‌بیند و خواهد فهمید که گاهی می‌شود اشتباه کرد. دانیل میر، استادیار آموزش ابتدایی در دانشگاه ایالت سان فرانسیسکو می‌گوید اگر خودتان اشتباه کردید، به آن اعتراف کنید. پذیرش و اصطلاح اشتباهات پیغام قدرتمندی به فرزندتان می‌رساند و پذیرش مشکلات را برای کودک آسان‌تر می‌کند.

از اتفاقات مثبت تجلیل کنید

همه تشویق پذیر هستند، بنابراین سعی کنید چیزهای خوبی را که کودکتان در روز انجام می‌دهد با صدای بلند اعلام کنید. مثلا به پدرش بگویید «پیتر امروز همه تکالیفش را سریع انجام داد». با این کار او را در معرض تحسین خود و پاسخ دلگرم کننده‌ی پدرش قرار می‌دهید. واضح و مشخص بیان کنید. به جای این که بگویید « خوب بود» بگویید «ممنون که میز شام را چیدی». این درکِ انجام کار و ارزش فردی را در او بالا می‌برد و به او اجازه می‌دهد دقیقا بداند چه کاری را درست انجام داده است.

خوب گوش کنید

اگر کودکتان نیاز به حرف زدن دارد، بایستید و به چیزی که برای گفتن دارد خوب گوش دهید. او نیاز دارد احساس کند که افکارش، احساساتش، خواسته‌ها و نظراتش مهم هستند. به او کمک کنید با نام گذاشتن روی احساساتش با آنها راحت کنار بیاید. بگویید «می‌فهمم که ناراحتی چون نمی‌توانی به آن مهمانی بروی». با پذیرفتن احساساتش بدون قضاوت درباره آنها، به احساسات او اعتبار می‌بخشید و نشان می‌دهید که برای چیزی که می‌خواهد بگوید ارزش قایلید. اگر احساسات خودتان را با او سهیم کنید مثلا اگر بگویید:«من نگران مامان بزرگم. خیلی مریضه»، او هم در بیان احساسات خودش اعتماد به نفس پیدا می‌کند.

از مقایسه اجتناب کنید

نظراتی مثل «چرا سعی نمی‌کنی مثل برادرت باشی؟» یا «چرا مثل دوستت مودب نیستی؟» فقط کودکتان را به یاد مشکلاتش می‌اندازد و در او احساس خجالت، حسادت و رقابت را تشدید می‌کند. حتی مقایسه‌های مثبت مثل «تو بهترین بازیکنی» هم به طور بالقوه مخرب اند چون چون کودک به سختی می تواند همیشه بر طبق این تصویر خود را بسازد. اگر بگذارید کودکتان بداند که او را به خاطر منحصر به فرد بودنش تحسین می‌کنید، او هم ارزش بیشتری برای خودش قایل می‌شود.

احساس همدردی کنید

اگر کودکتان خودش را به شکلی ناخوشایند با خواهر برادرها یا همسالانش مقایسه می‌کندمثلا می گوید: «چرا نمی تونم مثل دوستم توپ پرت کنم» ، با او همدردی کنید و بعد روی یکی از توانایی‌هایش تاکید کنید. مثلا بگویید، «آره راست می‌گی. دوستت توپ پرت کن ِ خوبیه. تو هم خیلی تند می‌دوی». این به کودکتان کمک می‌کند متوجه شود که ما همه نقاط قوت و ضعفی داریم و لازم نیست که حتما بی عیب باشد تا احساس خوبی درباره خودش داشته باشد.

تشویق کنید

هر کودکی نیاز به شکلی از حمایت از جانب عزیزانش دارد که پیغام می‌دهند «ما به تو ایمان داریم. ما تلاشهایت را می‌بینیم. ادامه بده!» تشویق یعنی تشخیص دادن پیشرفت و نه فقط پاداش دادن به نتیجه ای. پس اگر کودکتان با مسئله‌ی ریاضی دست و پنجه نرم می‌کند، به جای این که بگویی «نه اینطوری نیست. بگذار برات حلش کنم»، بگویید «خیلی داری تلاش می‌کنی. تقریبا به جواب رسیدی»
تفاوتی بین تحسین و تشویق هست. تحسین پاداش به انجام کار است، در حالی که تشویق پاداش به فرد است («تو تونستی» به جای «من به تو افتخار می‌کنم»). تحسین ممکن است به کودک بفهماند که تنها وقتی «خوب» است که کاری را درست انجام داده باشد. از سوی دیگر، تشویق به رسمیت شناختن تلاش است. گفتنِ «خب بهم بگو بازی چطور بود. دیدمت چطور حمله می‌کردی» مفیدتر از گفتن «تو بهترین بازیکن تیمی» عمل می‌کند. تحسین بیش از اندازه اعتماد به نفس را خدشه دار می‌کند چون فشاری برای انجام کار و نیاز مداومی به تایید دیگران ایجاد می‌کند. بنابراین تحسین را کناری بگذارید و آزادانه او را تشویق کنید؛ این به کودکتان کمک می‌کند تا با احساس خوبی نسبت به خود رشد پیدا کند.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#104 Posted: 15 Dec 2011 13:35

نکته های مصرف ویتامینها درکودکان

آیا باید به کودک خود مکمل ویتامین بدهم؟
متخصصان بر سر این که آیا دادن مکمل مولتی ویتامین / مینرال روزانه به همه بچه‌ها فکر خوبی هست یا خیر اختلاف نظر دارند. مثلا آکادمی بیماری‌های اطفال امریکا (AAP) توصیه می‌کند که فقط در صورت تجویز پزشک به کودک خود مکمل بدهید. APP معتقد است از آنجا که بیشتر مواد غذایی از این نظر غنی هستند، بیشتر کودکان به مکمل ...

نکته های مصرف ویتامینها درکودکان

احتیاجی نخواهند داشت. از طرف دیگر، APP اعلام می‌کند که مکمل مولتی ویتامین / مینرال چنانچه از مقدار مجاز ِ توصیه شده‌ی روزانه (RDA) برای مصرف ویتامین و املاح بالاتر نرود هیچ ضرری نخواهد داشت. متخصصان دیگر می‌گویند که مکمل روزانه راه خوبی برای پر کردن کمبودهای احتمالی در تغذیه کودک شما است.
بیشتر متخصصان بر این باورند که:
• تا زمانی که در خوراندن مکمل به کودکتان زیاده روی نکرده باشید (یعنی از مقدار RDA در مصرف هیچ ویتامین یا مینرالی تجاوز کنید) مصرف روزانه هیچ ضرری ندارد.
• بعضی از کودکان – مثلا گیاهخواران یا کسانی که به غذای خاصی حساسیت دارند – شاید برای رسیدن به RDA مورد نیاز خود به مصرف روزانه مکمل مولتی ویتامین / مینرال نیازمند باشند.
• مکمل‌ها جایگزین غذای خوب نیستند، و استفاده از آنها نباید توجیهی برای ادامه رژیم ضعیف غذایی شود. اگر کودکتان خوب غذا نمی‌خورد، به او مکمل بدهید، اما باید اقداماتی را هم در جهت بهبود عادات غذایی وی انجام دهید.
حرف آخر این که اگر دریافته‌اید که کودک پیش دبستانی شما رژیم غذایی متعادلی در جهت تامین همه نیازهای هرم غذایی ندارد، استفاده از مکمل مولتی ویتامین / مینرال روزانه بی ضرر است. فقط سعی کنید بیشتر از یک بار در روز به کودک خود مکمل ندهید یا توجه به تغذیه درست را بطور همزمان نادیده نگیرید.

آیا اگر کودک من بدغذایی خاصی دارد، باید به او ویتامین بدهم؟

اگر متوجه شده اید که کودک شما دچار کمبود غذایی خاصی است – چون هیچ چیز سبزی را در دهان نمی‌گذارد یا چون فقط به غذا ناخنک می‌زند درحالی که روزهاست چیزی جز نان و پنیر نخورده است – شاید بهتر باشد برای آرامش خاطر خودتان هم که شده به او مکمل غذایی بدهید. دبی دموری لوس، کارشناس رژیم غذایی سرویس تحقیقات کشاورزی در دپارتمان کشاورزی ایالات متحده امریکا، مدرس ِ بیماریهای اطفال در کالجِ پزشکی بیلور می‌گوید این تضمینی است که کودک مواد مورد نیاز خود را به دست می‌آورد. تا زمانی که به کودک خود در روز فقط یک مولتی ویتامین دهید، هرگز در ویتامین بخصوصی «اوردوز» نمی‌کند، حتی اگر در رژیم غذایی روزانه خود از همان ویتامین به مقدار مورد نیازش دریافت کرده باشد.

چه نوع ویتامینی را باید به کودک خود بدهم؟

در کل هر نوع مولتی ویتامین ِ کودکان (جویدنی یا مایع) به کار می‌آید، مگر زمانی که کودک نیازهای ویژه‌ای داشته باشد. مثلا، اگر کودک شما گیاهخوار است، باید اطمینان حاصل کنید که مکمل حتما حاوی ویتامین ب12 باشد که رژیم غذایی‌اش فاقد آن است. و اگر پزشک شما تشخیص داده است که کودکتان آنمی دارد، ممکن است مکملی را توصیه کند که مقدار معینی آهن دارد.
دقت داشته باشید که مکمل‌ها اغلب صد درصد همه ویتامینها و مینرالها را ندارند، بنابراین همچنان لازم است دقت کنید که کودکتان ویتامینها و املاح مورد نیاز خود را از طریق منابع غذایی به دست بیاورد. مثلا اگر کودک پیش دبستانی شما شیر یا لبنیات کافی مصرف نمی‌کند، و فقط حدود 15 تا 20 درصد از RDA کلسیم را از طریق مکمل‌ها به دست می‌آورد، باید به دنبال منابع غذایی دیگری باشید، مثل آب پرتقال غنی شده با کلسیم.
توجه مهم: کودکان اغلب ویتامینها را آب نبات فرض می‌کنند (خوش رنگ و ترکیب هستند تا به مذاق کودکان خوش بیایند) و شاید اگر فرصتش را پیدا کنند تعداد زیادی را یکجا مصرف کنند. اما مخصوصا مصرف بیش از اندازه‌ی آهن می‌تواند مهلک باشد. بنابراین با ویتامینها مانند دارو برخورد کنید. مطمئن شوید که کپسولها مقاوم به دسترس کودک باشند، اما به آنها تکیه نکنید – همیشه بطری‌های ویتامین را دور از دسترس کودک خود نگه دارید.
دموری لوس کارشناس رسمی رژیم غذایی، و مادر دو کودک، این را از صخت ترین طریق ممکن آموخت: «بچه کوچکترم دستش را در بطری ویتامین کرد، درِ ایمنی را گشود، و قبل از این که به او برسم ده ویتامین خورده بود. خوشبختانه ویتامینها آهن نداشتند». حالا ویتامینها را در کابینتی که فقل شده نگهداری می‌کند. (برای اطمینان، اگر شک کردید که کودکتان خودش ویتامین خورده، با مرکز سوم تماس بگیرید، حتی اگر ویتامینها حاوی آهن نباشند).

آیا اگر در یک هفته کودک پیش دبستانیم برنامه غذایی بدی داشت، باید به او بیشتر از یک ویتامین بدهم؟

نه. هرگز هیچ دلیلی برای دادن بیش از دوز ِ توصیه شده‌ی روزانه (معمولا یک قرص در روز) وجود ندارد. دموری لوس می‌گوید «برخی افراد فکر می‌کنند که یه کم خوب است اما بیشترش بهتر است». این نگاه به ویتامین‌ها می‌تواند خطرناک باشد. نه تنها به کودک شما صدمه می‌زند، مثل مصرف زیاد آهن، بلکه مصرف بیش از اندازه‌ی بعضی ویتامینها موجب ممانعت از جذب سایر ویتامینها می‌شود و عدم تعادل غذایی به وجود می‌آورد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#105 Posted: 15 Dec 2011 13:35

مسمومیت باسرب در کودکان

آیا خطر ابتلای کودک پیش دبستانیم به مسمومیت سرب وجود دارد؟
موارد مسمومیت سرب در کودکان کاهش یافته است اما هنوز مشکلی جدی است. در 1978 حدود 3 تا 4 میلیون کودک در ایالات متحده امریکا مقادیر بالای سرب در خون خود داشته اند...

مسمومیت باسرب در کودکان

در سال 2002 این مقدار به 310.000 نفر کاهش پیدا کرده و به لطف آگاهی نسبت به مسئله و ممنوعیت استفاده از محصولات سرب‌دار رو به کاهش است.
قدمت خانه شما عامل مهمی در این باره است. معمولا هرچه خانه شما قدیمی‌تر باشد احتمال استفاده از رنگ های حاوی سرب و مقدار سرب در رنگها بیشتر خواهد بود.
به یاد داشته باشید که تماس مداوم کودک با دوستی که در خانه‌ای قدیمی‌تر زندگی می‌کند، یا رفتن به خانه‌ای قدیمی، یا بازی در حیاطی که در مجاورت خانه قدیمی بازسازی‌شده ای قرار دارد هم می‌تواند خطرساز باشد. احتمال وجود لوله‌های سربی در خانه‌های قدیمی هم هست که ممکن است سرب آن به آب نوشیدنی و مصرفی نشت پیدا کند.
مشرف بودن به بزرگراه یا منطقه صنعتی هم مسئله ساز است چون سربی که تدریجا از این نواحی وارد جریان هوا می‌گردد با خاک اطراف می‌آمیزد. با اینکه دولت دستور حذف سرب از بنزین را داده است، زمینهای اطراف بزرگراهها یا شاهراههای اصلی هنوز مقدار قابل توجهی سرب دارند که به مرور زمان از اگزوز اتومبیلهای قدیمی نشست کرده است.
افراد با حرفه و سرگرمیهای خاص هم ممکن است سرب را توسط لباس و دستهای آلوده خود به خانه بیاورند. اگر با سفال یا شیشه منقوش یا روکاری ِ مبلمان سروکار دارید، قبل از بازگشتن به خانه دستها را بشویید و لباسهای خود را تعویض کنید.
بچه‌ها معمولا بین یک تا دو سالگی به مسمومیت سرب دچار می‌شوند. کودکان قبل از شروع به راه رفتن دسترسی کمی به مواد حاوی سرب دارند. وقتی دو ساله می‌شوند دوست دارند روی زمین بخزند و دست خود را به دهان ببرند.

آیا باید کودک پیش دبستانی ام را آزمایش ببرم؟

کنترل دایم خون برای کودکان توصیه نمی‌شود اما اگر فکر می‌کنید با سرب تماس داشته می توانید کودکان را به آزمایشگاه ببرید.
این غربالگری خونی همان آزمایش ساده خون است. آکادمی بیماریهای کودکان امریکا آزمایش مرتب خون را تنها برای کودکان یک تا دو ساله ای توصیه می‌کند که در خانه‌های شامل طرح Medicaid (خانوارهای محروم و مستحق طرح حمایت پزشکی امریکا) زندگی می‌کنند و جزو گروههای پرخطر هستند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC) پیشنهاد می‌کند که دولت و ادارات سلامت محلی معیارهای کنترل خون در ناحیه خود را تعیین کنند تا کودکان بیشتری که در معرض سرب بوده‌اند بتوانند از این آزمایش استفاده کنند و جلوی آزمایشهای غیرضروری کودکانی که در معرض خطر نیستند گرفته شود.
با پزشک کودک تان درباره ضرورت انجام آزمایش سرب مشورت کنید. اگر دلایل کافی دارید که احتمال تماس فرزندتان با سرب وجود داشته بر انجام آزمایش پافشاری کنید.

سرب چگونه وارد بدن کودکم می‌شود؟

سرب از طریق تنفس یا بلعیدن براده سرب یا خوردن خاک یا رنگ حاوی سرب وارد بدن کودک می‌شود. سرب از راه پوست جذب نمی‌شود.
حتی اگر کودک شما ذرات رنگ را داخل دهانش نبرد هم در صورت وجود رنگ سرب‌دار در خانه یا اطراف خانه امکان ورود سرب به بدن کودک وجود دارد. در و چارچوب پنجره‌های پوشیده از رنگ سرب‌دار با هربار باز و بسته شدن، براده های کوچک سرب را در هوا می‌پراکنند. کودک ممکن است براده‌های سرب را استنشاق کند یا وقتی روی زمین و اثاث خانه راه می‌رود به دستهایش بچسبند و بعد هنگام غذاخوردن یا فروبردن انگشتها به دهان به داخل بدنش راه پیدا کند.
منابع دیگر حاوی سرب عبارتند از:
• مبلمان قدیمی، لوازم زمین بازی، و اسباب بازیهایی که با رنگ یا برق جلای حاوی سرب تهیه شده‌اند. (رنگ آمیزی مجدد این اشیا کافی نیست. باید ابتدا رنگ سربی را طی پروسه خاصی زدود یا کاملا پوشاند.)
• کف‌پوشهای وینیل قدیمی
• لوله‌کشی های قدیمی – در لوله‌های سربی یا لوله‌های مسی با اتصالات جوش سرب
• شیرآلات برنجی وارادتی یا قدیمی
• کلیدهای برنجی (به کودک تان اجازه ندهید با کلید بازی کند)
• ظروف شیشه‌ای کریستال سربی
• ظروف سفالی با لعاب سربی (رایج در سرامیکهای تهیه شده در کشورهای در حال توسعه)
• غذاهای وارداتی در قوطی‌های بسته‌بندی شده با پوشش سربی
• سنگ وزنه سربی قلاب ماهیگیری
سرب معمولا در جاهای غیرقابل پیش بینی ظاهر می‌شود. بعضی شمعها فتیله‌هایی با مغزی فلزی دارند که موقع سوختن مقداری سرب وارد هوا می‌کنند پس تنها از شمعهایی با فتیله کاغذی یا کتانی استفاده کنید. (کمیسیون امنیت محصولات مصرف کننده می‌کوشد تولید شمعهای آزادکننده سرب را ممنوع کند، اما ممکن است هنوز از این کالا وارد شود).
در 1996 مرکز کنترل و پیشگیری بیماریها دریافت که برخی نورگیرهای وینیل کوچک وارداتی دارای مقداری سرب هستند که برای تثبیت پلاستیک افزوده شده‌اند. آزمایشات دولتی نشان دادند که برخی از این نورگیرها مقدار زیادی گرد سرب تولید می‌کنند و بنابراین جلوی فروش آنها در بازار گرفته شد. اگر خانه شما نورگیرهای وینیلی غیرشیشه‌ای متعلق به سال 1996 یا قبل تر دارد بهتر است عوض شان کنید.
برای آگاهی از خطرات تازه مسمومیتهای سرب به فهرست آنلاین هشدارهای شورای ملی ایمنی (NCS) مراجعه کنید.
به خاطر داشته باشید که اگر حامله هستید و مقدار زیادی سرب در خون خود دارید ممکن است سرب را به فرزند خود انتقال دهید.

درباره مسمومیت شدید سرب چه باید کرد؟

خوشبختانه مسمومیت شدید سرب نادر است. اگر نسبت به منابع سرب ذکر شده در اینجا آگاه باشید و پیشگیری‌های لازم را انجام دهید، احتمال ابتلا به مورد خطرناک مسمومیت سرب اندک است.

آیا تماس با سرب علایمی هم دارد؟

ممکن است کودک شما هیچ علایمی بروز ندهد، مخصوصا اگر میزان سرب در خونش اندک باشد. اما با افزایش این میزان ممکن است به سردرد، درد شکمی، یبوست، کم اشتهایی، از فرم ‌افتادن، بیقراری، بی خوابی، استفراغ یا تشنج بیانجامد.

تاثیر مسمومیت سرب بر سلامت چیست؟

مطالعات انجام شده نشان می‌دهند که بین وجود سرب در خون کودک و کاهش درصد هوش IQ، ناتوانیهای یادگیری، مشکلات رفتاری (مثل بیش‌فعالی، تهاجم، و تخلف)، مشکلات شنیداری، نابسامانی در رشد، و آسیب کلیه رابطه وجود دارد. مقادیر بالای آن ممکن است به عدم رشد ذهنی، کما، و حتی مرگ بیانجامد.

اگر در خون فرزندم سرب پیدا شود، چه نوع درمانی لازم است؟

در بیشتر موارد مسمومیت مزمن سرب، پزشکان هیچ درمان دارویی خاصی را توصیه نمی‌کنند. تنها راه تشخیص منبع سرب و از بین بردن آن است (به توصیه‌های زیر توجه کنید). به محض پایان تماس با سرب، بدن کودک آرام آرام سرب موجود را دفع می‌کند. این ممکن است ماهها یا حتی سالها طول بکشد.
اگر مقدار سرب موجود در خون بسیار بالا باشد، احتمالا پزشک روش درمانی موسوم به درمان کی لیت را تجویز خواهد کرد. این درمان به صورت خوراکی انجام پذیر است اما ممکن است نیاز به بستری شدن و درمانهای دارویی IV هم باشد.

چطور از فرزندم مقابل سرب محافظت کنم؟

برای حفاظت کودک پیش دبستانی خود در برابر سرب اقدامات زیر را انجام دهید:
• مطمئن شوید که کودک خوب غذا می‌خورد. اگر کودک تغذیه خوبی داشته باشد در صورت تماس امکان جذب سرب کمتری وجود دارد.
• دستهای کودکتا ن را تمیز نگه دارید مخصوصا اگر عادت دارد انگشتانش را در دهان بگذارد. مطمئن شوید که دستهایش را چندین بار در روز بشوید مخصوصا وقت بازگشتن از بازی و قبل از غذا خوردن (کاری که در هر شرایط باید انجام دهد)
• خانه را پاکیزه نگه دارید. ذرات و خاک حاصل از رنگ را با پارچه جاذب مرطوب بگیرید.

چطور بفهمم که اطراف خانه من سرب وجود دارد؟

بیشتر به سن، مکان، و شرایط خانه شما بستگی دارد. اگر پاسخ شما به هریک از سوالات زیر مثبت است، باید آزمایش تخصصی وجود سرب از خانه و حیاط خود به عمل آورید.
• آیا نزدیک آزادراه یا محدوده صنعتی حاوی سرب مثل بازیافت باتری یا ذوب سرب زندگی می‌کنید؟
• آیا خانه شما بیش از 30 سال از ساخت آن گذشته است؟ (در حدود 83 درصد خانه‌ها و 86 درصد ساختمانهای عمومی که قبل از 1980 ساخته شده‌اند از رنگهای حاوی سرب استفاده شده است)
• آیا در لوله‌کشی خانه شما از لوله های مسی دارای اتصالات لحیم سرب استفاده شده است؟
• آیا رنگ خانه شما پوسته می‌دهد یا می‌ریزد؟ (حتی اگر رنگ حاوی سرب باشد اما شرایط خوبی دارد و احتمال تماس، خورده شدن یا ضربه خوردن آن وجود ندارد، جای نگرانی نیست)

برای محافظت از کودکم مقابل سرب موجود در آلاینده های محیط زندگی‌ام چه کنم؟

اگر آزمایشات نشان دهنده وجود سرب در خاک اطراف خانه بود، بهتر است آنجا را چمن یا بوته بکارید تا مانع بازی کودک در آنجا شوید. در بعضی موارد، شاید بتوانید خاک آلوده را بردارید. اگر می‌خواهید در آنجا باغچه سبزیجات درست کنید، بهتر است سطح رویی را با خاک تمیز بپوشانید. دست آخر به یاد داشته باشید که خاک کفش خود را قبل از ورود به خانه پاک کنید یا کفشها را دربیاورید.

اگر در لوله‌ها سرب وجود داشت چه کنم؟

حتی اگر در لوله‌های خانه شما سرب وجود دارد، لزومی به تعویض لوله کشی نیست. فقط دقت کنید که تنها از آب سرد برای آشامیدن و پخت و پز استفاده کنید. آب داغ احتمال نشت سرب را افزایش می‌دهد پس مقدار سرب بیشتری نسبت به آب سرد خواهد داشت.
بیشتر متخصصان توصیه می‌کنند صبجها قبل از استفاده از آب یا هر زمانی که ساعت هاست کسی از آب استفاده نکرده است، اجازه دهید چند دقیقه آب از شیرها خارج شود. این آب راکد باقی مانده در لوله‌ها طی شب گذشته را خارج می کند.
همینطور می‌توانید روی شیرها فیلتر سرب نصب کنید. از فیلترهایی که آب را یونیزه می‌کنند پرهیز کنید، چون اینها احتمال نشت سرب را افزایش می‌دهند.

اگر خانه‌ام با رنگهای حاوی سرب نقاشی شده بود، چه کنم؟

می‌توانید رنگها را پاک کنید اما این کار مقدار زیادی گرد سرب در هوای خانه شما پراکنده می‌کند که حتی خطرناکتر از وجود سرب روی دیوار یا حبس شدن آن پشت دیوار خشک، کاغذدیواری، یا حاشیه‌های دیواری است. بعضی متخصصان توصیه می‌کنند برداشتن رنگ را تا زمانی که کودکان بزرگتر شوند و کمتر در معرض آسیب باشند به تعویق بیندازید.
برای امنیت کار بهتر است زنان باردار و کودکان خردسال تا پایان کار در جایی دیگر مستقر شوند. اگر این کار ممکن نیست، کارگران باید کار رنگ زدایی را قسمت به قسمت انجام دهند و نواحی دیگر خانه و حیاط را آلوده نکنند.
اگر رنگ در شرایط خوبی است و می‌خواهید خودتان آن را پاک کنید، دقت داشته باشید که گهگاه خاک حاصل از سطوح رنگ شده را با پارچه نمدار یکبار مصرف پاک کنید.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#106 Posted: 15 Dec 2011 13:36

سینوزیت در کودکان

سرما خوردگی کودک من به جای اینکه بهتر شود در حال بدتر شدن است. چرا؟
اگر گرفتگی بینی فرزند شما در حال بهتر شدن نیست، ممکن است دچار التهاب یا عفونت سینوسها یا سینوزیت شده باشد. سرماخوردگی تنها عامل مستعد کننده و ایجاد کننده سینوزیت نیست. بچه های مبتلا به آلرژی دستگاه تنفسی خیلی مستعد ابتلا به عفونت سینوس هستند بدون اینکه سرما خورده باشند...

سینوزیت در کودکان

اگرفرزند شما مبتلا به سینوزیت شود، باید چند علامت یا تمام علائم زیر را داشته باشد:
گرفتگی بینی که برای 10 روز یا بیشتر طول بکشد.
ترشحات غلیظ زرد یا سبز رنگ از بینی.
سرفه در طی روز که شب هنگام بدتر شود.
تورم اطراف بینی و چشمها که اغلب کبود و براق به نظر می رسد.
درد در گونه یا پشت پیشانی و بینی
شروع تب خفیف
اگر شما شک دارید که فرزندتان سینوزیت دارد همین الان او را نزد پزشک ببرید زیرا جهت درمان سینوزیت و پاک شدن سینوسها باید آنتی بیوتیک بگیرید.

چطور سرماخوردگی یا آلرژی میتواند موجب سینوزیت شود؟

با کمی اطلاعات و دانش در مورد آناتومی بدن می توانیم بفهمیم چقدر راحت و آسان سینوسها عفونی می شوند. سینوسها حفره هایی خالی هستند که از هوا پرشده اند و در بالا و زیر چشمها و دو طرف بینی قرار گرفته اند و تنها راه خروجی آنها به داخل فضای بینی است. وقتیکه شما سرماخوردگی یا آلرژی دارید، لایه و پوشش نازک و طبیعی دیواره سینوس شما متورم می شود. بعضی اوقات این تورم مسیر بین سینوس و بینی را مسدود میکند و مشکلات از اینجا شروع می شود. سینوسها مکانی گرم، مرطوب و تاریک هستند و این شرایط برای رشد باکتری بسیار مناسب است. وقتیکه تجمع و رشد باکتری به اندازه کافی رسید آنگاه شما مبتلا به سینوزیت شده اید.

سینوزیت چگونه درمان می شود؟

فرزند شما لازم است برای 3-2 هفته آنتی بیوتیک بگیرد. اگر بعد از این مدت علائم فروکش نکرد و بهتر نشد و یا مجددا عود کرد، پزشک فرزندتان ممکن است آنتی بیوتیک دیگری را برای او تجویز کند. خوشبختانه در نهایت، آنتی بیوتیکی که سینوزیت او را درمان کند پیدا می کنید. بعضی اوقات سینوزیت ممکن است مقاوم شده باشد مثل عفونت گوش، آنگاه درمان آن مشکل می شود.
اگر فرزند شما از سینوزیت مزمن رنج می برد، ممکن است بیماریی زمینه ایی، مثل آلرژی تشخیص نداده و درمان نشده، داشته باشد. بعضی از مشکلات آناتومی بینی که مانع تخلیه ترشحات می شود مثل انحراف بینی یا عفونت مزمن آدنوئید (بافت لنفاوی پشت بینی) که سبب نفوذ باکتری داخل سینوس می شود، می توانند زمینه ساز ابتلا به سینوزیت در کودکان باشند. برای درمان چنین مواردی ممکن است پزشک معالج فرزندتان او را به یک متخصص گوش و حلق و بینی معرفی کند.
پزشک متخصص گوش و حلق و بینی ممکن است توصیه کند که رادیوگرافی یا سی تی اسکن از سینوس های فرزندتان بگیرد و سپس درمان های مخصوص را شروع کند. درمانهای مختلفی که ممکن است در این موارد ارائه شوند عبارتند از شستشوی سینوسها (شستشوی سینوسها با محلول سالین زیر بیهوشی عمومی)، جراحی و برداشتن آدنوئید (بعضی اوقات همزمان با شستشوی سینوسها انجام می شود) و یا جراحی آندوسکوپیک سینوسها (روشی که کمی تهاجمی تر از روش های قبلی است. در این روش مسیری که تخلیه طبیعی سینوسها از طریق آن به داخل بینی انجام می شده و حالا مسدود شده است را جراحی می کنند تا سینوسها کمتر دچار انسداد شوند).

برای پیشگیری از سینوزیت چه کاری می توان انجام داد؟

ازآنجا که سینوزیت در واقع یک عفونت ثانویه است که معمولا به دنبال سرماخوردگی ها یا آلرژی ها رخ می دهد، شما می توانید با درمان اولیه این بیماریها از ابتلا به سینوزیت جلوگیری کنید.
بطور مثال وقتی که فرزندتان سرماخوردگی دارد فضای خانه را مرطوب نگه دارید. رطوبت از التهاب و ضخامت دیواره سینوس جلوگیری می کند و ترشحات را رقیق نگه می دارد. همینطور مایعات فراوان به فرزندتان بدهید، نوشیدن مایعات فراوان نیز همین اثر را دارد. اگر مشکوک هستید که فرزندتان مبتلا به آلرژی است در مورد روشهای مختلف درمان دارویی و تغییرات محیطی که می توانید برای فرزندتان انجام دهید با پزشک مشورت کنید. ابتلای طولانی مدت به آلرژی زمینه مساعدی را جهت ابتلا به سینوزیت فراهم می کند و درمان آلرژی در پیشگیری از سینوزیت موثر است. خانه خود را پاک و عاری از مواد آلرژی زا نگه دارید. مثل دود سیگار، گرد و غبار و ذرات سوخته. زیرا این مواد سبب تحریک دیواره سینوس و انسداد مسیر آن به بینی می شوند که خود زمینه ساز التهاب سینوسها و سینوزیت است.
نهایتا اگر فرزند شما مبتلا به سینوزیت شده خیلی نگران نشوید زیرا بیماری نسبتا شایعی است و هر سال میلیونها نفر مبتلا به سینوزیت می شوند که خوشبختانه راههای پیشگیری و درمان زیادی نیز دارد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#107 Posted: 15 Dec 2011 13:36

شوک آنافیلاکتیک در کودکان چیست؟

شوک آنافیلاکتیک که آنافیلاکسی نیز نامیده می‌شود، یک واکنش سریع و حاد آلرژیک بوده و یکی از دلهره‌آورترین فوریت‌های پزشکی است که والدین ممکن است با آن روبرو شوند. این شوک زمانی آغاز می‌شود که سیستم ایمنی بدن یک ماده بی‌خطر را به عنوان یک خطر جدی شناسایی کرده و به آن پاسخ شدید بدهد، که موجبِ آزاد شدن هیستامین و برخی مواد شیمیایی دیگر می شود و نشانه‌هایی را به دنبال خواهد داشت که برخی از آنها می‌توانند منجر به مرگ شوند.

شوک آنافیلاکتیک در کودکان چیست؟

این نشانه ها عبارتند از:
ورم کردن پوست، لب‌ها، گلو، زبان یا صورت
خس‌خس کردن یا مشکلات حاد تنفسی
نبض سریع یا ضربان قلبِ نامنظم
کهیر بصورت موضعی یا منتشر
سرگیجه، غش کردن، عدم هوشیاری
تهوع، استفراغ، دل‌پیچه، اسهال
تعرق و رنگ‌پریدگی شدید پوست، قرمزی پوست، یا رنگ آبی پوست
گیجی، تکلم نامفهوم
نشانه‌ها معمولا ظرف دو ساعت (و گاهی اوقات طی چند دقیقه) پس از قرار گرفتن در معرض ماده ظاهر می‌شوند، هرچند ممکن است بروز نشانه‌ها تا چهار ساعت نیز طول بکشد.

چه موادی ممکن است منجر به بروز یک واکنش شدید شوند؟

مواد آلرژی‌زای مختلفی وجود دارند که ممکن است باعث بروز این مساله شوند؛ اما موارد زیر معمول‌ترین آنها هستند:
بادام زمینی، سایر آجیل‌ها (از قبیل گردو یا بلارد)، نرم‌تنان صدف‌دار (از قبیل میگو و خرچنگ)، ماهی، شیر و انواع تخم پرنده‌ها معمول‌ترین عامل‌های بروز این شوک هستند، هرچند هر نوع غذایی می‌تواند منجر به بروز واکنش حاد آلرژیک شود. اگر آلرژی‌های غذایی به صورت ارثی در خانواده شما وجود دارند، کودک شما ممکن است بیشتر در خطر ابتلا به این نوع آلرژی باشد.
داروهای خانواده پنی‌سیلین ( که شامل آنتی‌بیوتیک معروف به نام "آموکسی‌سیلین" هم می شود).
گزیدگی و نیش حشرات (خصوصا زنبورها مانند زنبور عسل، زنبور زرد، زنبور قرمز، زنبور وحشی و مورچه های قرمز و کارگر)
لاتکس (که معمولا بصورت پودری است که در تجهیزات پزشکی مثل داخل دستکش ها بکار می‌رود)
مواد نگهدارنده و رنگ‌های خوراکی (مانند زردچوبه)

اگر به نظر می‌رسد که کودک من به واکنش حاد آلرژیک دچار شده است، چه کار باید بکنم؟

اگر کودک شما مشکل تنفسی دارد یا ناگهان بیهوش شده است، سریعا با اورژانس تماس بگیرید. او را دراز بخوابانید و پاهایش را بالاتر بیاورید تا خطر بروز شوک کمتر شود. سعی کنید با صحبت با او و حفظ خونسردی‌تان، او را آرام نگه دارید.
اگر او مشکل تنفس یا بلع دارد به او آنتی‌هیستامین ندهید، زیرا ممکن است موجب خفگی بشود.
هنگامی که تیم پزشکی رسید، احتمالا با تزریق اپینفرین (که واکنش را ظرف چند دقیقه متوقف می‌کند) او را در همان محل درمان خواهند کرد. (اپینفرین موجب می‌شود که تپش قلب قوی‌تر شود، ماهیچه‌های مسیر دستگاه تنفسی شل و ریلکس شوند، تورم کاهش پیدا کند و جریان خون در رگ‌ها بهبود یابد تا در نتیجه جریان خون به اندام‌های حیاتی همچون قلب و مغز افزایش یابد.)
تیم پزشکی، کودک شما را به بیمارستان خواهند برد که در آنجا معاینه می شود و بواسطه احتمال بروز واکنش‌های تاخیری، کودک تحت مراقبت قرار خواهد گرفت. پزشکان در بیمارستان به شما کمک خواهند کرد تا علت بروز مشکل را مشخص کنید. همچنین باید مراجعه به پزشک را ادامه دهید که احتمالا شما را به یک متخصص ایمونولوژی و آلرژی معرفی خواهد کرد.

برای حفاظت از کودکم در برابر شوک آنافیلاکتیک، چکار می‌توانم بکنم؟

بهترین پیشگیری آن است که از همه مواد آلرژی‌زای شناخته‌شده و همین‌طور موادی که معمولا موجب بروز واکنش‌های حاد آلرژیک می‌شوند، اجتناب نمایید.
اگر کودک شما نسبت به برخی غذاهای خاص آلرژی دارد، کافی است به زمان بروز واکنش دقت نمایید تا این مواد را مشخص کنید؛ بنابراین باید برچسب‌های مواد غذایی را به دقت بخوانید، در رستوران‌ها یا منزل دوستان بپرسید که آیا غذایشان شامل مواد ممنوعه می‌شود یا نه. تا زمانی که کودک خودش بتواند این مراقبت را انجام دهد، شما باید دقت بسیار زیادی به خرج دهید.
اگر گزیدگی یا نیش حشرات موجب بروز مشکل شده است، به کودک خود کمک کنید جایی را برای بازی انتخاب کند که حشرات موذی در آن نباشند. نباید به اسپری‌های دفع حشرات اکتفا کنید؛ این اسپری‌ها، زنبورها و مورچه‌ها را (که معمولا کودکان را نیش می‌زنند) دور نمی‌کنند.
بعلاوه، اجازه ندهید کودکتان در بیرون از خانه پابرهنه بدود. بسیاری از کودکان زمانی گزیده می‌شوند که سهوا روی یک حشره گزنده یا نیش‌دار پا می‌گذارند.
اگر کودک شما یک واکنش حاد آلرژیک داشته است، پزشک ممکن است به شما توصیه کند یکEpiPen به همراه داشته باشید: یک وسیله تزریق‌کننده شبیه به خودکار که از اپینفرین پر شده است. این دستگاه برای استفاده در مورد کودکانی که 15 تا 30 کیلوگرم وزن دارند، طراحی شده است، و تنها با نسخه پزشک داده می‌شود.
همچنین اطمینان حاصل کنید هر کسی که از کودک شما مراقبت می‌کند (پرستار، معلم، خویشاوندان) در مورد آلرژی کودک شما اطلاع داشته و دقیقا می‌داند که در صورت بروز واکنش باید چه کاری انجام دهد.
نهایتا، اگر کودک شما یک واکنش حاد همانند آنافیلاکسی داشت، حتما باید یک دستبند هشداردهنده پزشکی (ممکن است بتوانید از داروخانه‌ها تهیه کنید) به او بپوشانید، که در موارد اورژانسی می‌تواند اطلاعات لازم را در اختیار فرد ارائه‌دهنده خدمات پزشکی قرار دهد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#108 Posted: 15 Dec 2011 13:37

سرماخوردگی کودکان

چرا کودک من مرتبا به سرما خوردگی مبتلا می شود؟
سیستم ایمنی فرزند شما هنوز در حال تکامل است و بطور همزمان او با ویروسهای مختلفی روبرو می شود. در واقع سیستم ایمنی او با هر بار سرما خوردگی فقط می تواند در مقابل یکی از 200 نوع ویروس سرما خوردگی که با آن برخورد می کند، پاسخ داده و ایمنی پیدا کند...

سرماخوردگی کودکان

تمام سرماخوردگی هائی را که در سراسر عمرتان به آن مبتلا شده اید در نظر بگیرید! فرزند شما باید با همه آنها - و حتی تعداد بیشتر - مواجه شود تا نسبت به همه ویروسهای سرما خوردگی ایمنی پیدا کند.
اگر فرزند شما به پیش دبستانی یا دبستان می رود، اجبارا و قطعا انواع ویروسهای سرماخوردگی را از دوستان و همکلاسی هایش می گیرد. دستان و انگشتان او با ویروسهای مختلف تماس پیدا می کند، سپس انگشتان با دهان و بینی و چشمانش تماس می یابد و ویروس محل مناسبی برای جایگزینی و رشد پیدا می کند.
گاهی اوقات امکان دارد هنگام غذا خوردن با دوستش که سرما خورده است شریک شود یا دوستش به سمت او عطسه یا سرفه می کند و او از هوایی که آلوده به ذرات آب دهان و ویروس است تنفس می کند و بدین ترتیب به ویروس آلوده می شود.
بچه ها بطور متوسط 6 تا 10 بار در سال دچار سرما خوردگی می شوند. در خانواده هایی که بچه های در سنین پیش دبستانی یا دبستان دارند تعداد سرماخوردگی ها ممکن است به 12 بار در سال هم برسد در حالیکه بزرگسالان ممکن است تنها 2 تا 4 بار در سال سرما بخورند.
ممکن است که فرزند شما در پائیز یا زمستان بیشتر سرما بخورد که علت آن سرمای هوا و گرم کردن درون خانه است که باعث خشک شدن مخاط بینی شده و جایگزینی ویروس سرما خوردگی را راحتر می کند. همچنین وقتی هوای بیرون سرد است، او بیشتر در محیط بسته می ماند که در این حالت امکان انتقال ویروس از فردی به فرد دیگر بیشتر است.

چگونه می توانم تشخیص دهم که فرزندم سرما خورده و مبتلا به آنفولانزا یا آلرژی نشده است؟

افتراق این بیماریها واقعا گاهی مشکل است! زیرا گاهی این بیماریها علائم یکدیگر را تقلید می کنند و فرد را به راحتی گول می زنند.
کودک مبتلا به سرماخوردگی آبریزش بینی با موکوس شفاف دارد که ممکن است غلیظ هم بشود. ترشحات ممکن است در طول یک هفته سبز یا خاکستری شود. ممکن است گرفتگی بینی یا سرفه خفیف یا تب پائین هم دیده شود. گرفتگی بینی و سرفه معمولا قبل از تب دیده می شود. به عبارت دیگر اگر فرزند شما تب بالا همراه با علائم جدی دیگر دارد بنظر می رسد بیماری ویروسی دیگری داشته باشد. کودکی که مبتلا به آنفولانزا می شود ممکن است اسهال یا استفراغ نیز داشته باشد.
اگر فرزند بیمار شما تب دار است و هنگامیکه تب او پائین می آید بتواند بطور عادی ( یا حتی نزدیک به عادی) غذا بخورد و بازی کند، احتمالا بیماری او در حد یک سرماخوردگی ساده است. اما اگر با وجود کاهش تب هنوز هم بیمار و بدحال به نظر می رسد، مساله جدی تر از سرماخوردگی است.
خارش، آبریزش بینی و اشکریزش از علائم اصلی آلرژی هستند. حملات عطسه و یا خارش پوست که برای هفته ها یا ماهها ادامه داشته باشد نیز وجود آلرژی را در کودک شما تائید می کنند. در اینصورت ترشحات بینی فرزند شما به جای اینکه غلیظ شود یا تغییر رنگ به زرد و سبز و خاکستری بدهد (مانند آنچه در سرماخوردگی دیده می شود)، شفاف باقی خواهد ماند. بعلاوه آلرژی باعث تب در کودک نمی شود و معمولا در بهار و تابستان و حتی پائیز هم دیده می شود.

برای درمان سرما خوردگی کودکم چه می توانم بکنم؟

هیچ داروئی نمی تواند باعث شود که ویروس سریعتر از بدن او خارج شود، اما شما می توانید تمهیداتی را بکار برید که فرزندتان احساس بهتری داشته باشد و از همه مهمتر اینکه از ابتلا او به عفونت باکتریایی و بدتر شدن حال عمومی اش جلوگیری کنید. در درجه اول کودک شما باید به مقدار زیادی استراحت کرده و مایعات کافی دریافت کند. به او آموزش دهید که چگونه می تواند با آرام فین کردن محتویات بینی اش را تخلیه کند، بدین ترتیب از تجمع ترشحات و گرفتگی بینی جلوگیری می کند. در روز به دفعات و قبل از خوردن غذا و بعد از رفتن به توالت دستهایش را بشوید.
توصیه های دیگری که با انجام آنها می توانید به او کمک کنید:
از یک دستگاه بخور ساز گرم یا مرطوب کننده سرد برای مرطوب کردن فضای اتاق استفاده کنید. او را به حمام ببرید و آب داغ را باز کنید تا بخور گرم در حمام ایجاد شود. بخور کافی حدود 15 دقیقه در فضای حمام یا اتاق می تواند کمک بزرگی بکند. وان آب گرم نیز می تواند همین نتیجه را داشته باشد به خصوص اگر مقداری روغن نعنا یا اکالیپتوس به آب اضافه کنید که یک راه مطمئن و آرامش بخش برای درمان موقت گرفتگی بینی است.
هنگام خواب سر او را در سطحی بلندتر یا کمی مایل نگه دارید. می توانید از یک بالش بزرگتر یا گذاشتن یک پتوی تا شده زیر بالش معمولی او استفاده کنید. خوابیدن در این حالت می تواند باعث بهبود تخلیه ترشحات پشت حلق شود و خواب راحتتری را داشته باشد، ولی در این کار زیاده روی نکنید. اگر کودکتان در هنگام خواب مرتبا غلت می زند پس ممکن است در جای خود چرخیده و پاهایش بالاتر از سر او قرار گیرد و به این ترتیب همه زحمات شما از انجام این کار از بین برود.

آیا می توانم به فرزندم داروهایی را که احتیاجی به نسخه پزشک ندارند بدهم؟

بهتر است قبل از این کار با پزشک مشورت کنید و ببینید او چه دارویی را به شما پیشنهاد می کند. انواع مختلفی از داروهایی که بطور رایج برای سرماخوردگی استفاده می شود وجود دارد که هر یک اثر خاصی دارد و برخی بطور ترکیبی و حاوی چند داروست. ممکن است پزشک یک یا چند نمونه از آنها را برای شرایط کودک شما برگزیند. ممکن است آنها را چند بار در روز یا فقط در صورت لزوم یا در بعضی از مواقع مانند شبها که علائم موجود مانع از استراحت او (یا شما) می شوند تجویز کند.
دقت کنید که از دادن چند داروی مختلف برای درمان علائم متفاوت بپرهیزید زیرا اکثر آنها حاوی مواد مشابهی (مثل استامینوفن) بوده و تجویز هم زمان آنها باعث دو یا چند برابر شدن دوز مصرفی آن ماده خاص می شود.
شاید بخواهید از آنتی هیستامینهای موجود در داروخانه ها استفاده کنید که باعث می شوند فرزند شما راحتر بخوابد. اما به خاطر داشته باشید که این داروها ممکن است در برخی افراد به جای آرام کردن، سبب تحریک و بیقراری شود.
اگر فرزند شما تب دارد، می توانید به او استامینوفن یا ایبوپروفن مخصوص اطفال بدهید. هرگز به او آسپیرین ندهید زیرا ممکن است خطر بروز سندرم "رِی" که یک وضعیت نادر اما کشنده است را افزایش می دهد.
به یاد داشته باشید که این داروها نمی توانند دوره بیماری را کوتاه کنند بلکه از عوارض بعدی مثل سینوزیت یا عفونت گوش جلوگیری می کند.

چه درمانهای دیگری می تواند علائم سرماخوردگی را کاهش دهد و باعث راحتی کودکم در دوره بیماری شود؟

اضافه کردن چند قطره روغن نعنا (menthol) یا اکالیپتوس یا کاج (pine) به دستگاه بخور یا در وان حمام می تواند باعث کاهش احتقان بینی شود.
محلول رقیق و ولرم چای بابونه (chamomile) می تواند باعث تسکین او شود.
هرگز از افدرا یا افدرین که یک داروی ضد احتقان گیاهی است استفاده نکنید. قدرت اثر این دارو در افراد مختلف بسیار متفاوت است و ممکن است باعث واکنشهای نامناسب مانند افزایش فشار خون، ضربان نامنطم قلب، تشنج، حمله قلبی و سکته مغزی در افراد بزرگسال شود. همیشه قبل از تجویز هر داروئی به فرزند خود با پزشک او مشورت کنید.

چه موقع لازم است با پزشک تماس بگیرم؟

اگر تب بالای 39 درجه سانتیگراد دارد.
اگر 5 تا 7 روز بعد از شروع بیماری علائم او بدتر شده (به جای اینکه بهتر شود) و یا اگر علائم سرما خوردگی بیشتر از 14 روز طول کشیده است.
اگر سرفه او بدتر شده و یا همراه با خس خس سینه (ویزینگ) و یا تنفس های بریده بریده است؛ زیرا این علائم می تواند نشان دهنده ابتلا به آسم، عفونت ریه (پنومونی) یا سایر عفونتهای دستگاه تنفسی باشد.
اگر فرزندتان به شما بگوید که گوش درد دارد یا متوجه شوید که هنگام خوردن غذا یا فرو دادن آب دهان گوش او درد می گیرد یا حتی گوشش را کشیده یا می مالد باید به پزشک مراجعه کنید زیر این علائم می تواند نشانه عفونت گوش باشد.
اگر بیقرار و بی توجه باید یا خیلی خسته بنظر برسد

چه کار می توانم بکنم تا باعث کاهش تعداد دفعات سرما خوردگی فرزندم شوم؟

شما نمی توانید کاری کنید که او اصلا سرما نخورد، اما می توانید کارهائی انجام دهید تا او کمتر در معرض خطر بیماری قرار گرفته و سیستم دفاعیش تقویت شود. ویروسهای سرماخوردگی در داخل مخاط خشک بینی راحت تر نفوذ می کنند پس دقت کنید که مایعات کافی دریافت می کند و استراحت کافی دارد و غذاهای مفید و مقوی می خورد.
تا جائی که می توانید فرزند خود را از کودکان و بزرگسالان بیمار دور نگه دارید.
به او آموزش دهید تا دستهایش را قبل از خوردن بشوید و خودتان هم قبل از آماده کردن غذا دستهایتان را بشوئید.
دود سیگار می تواند فرزند شما را در معرض خطر بیماریهای دستگاه تنفسی فوقانی قرار دهد. کودکتان را از افراد سیگاری دور نگه دارید و همینطور از ماندن آنها در مکانهایی که افراد در آنجا سیگار می کشند جلوگیری کنید. بچه هایی که با افراد سیگاری زندگی می کنند بیشتر از بچه های دیگر سرما می خورند و سرماخوردگی آنها بیشتر هم طول می کشد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#109 Posted: 15 Dec 2011 13:37

سم زدایی از خانه بخاطر کودکان

کودکان خردسال دنیا را با گذاشتن اشیا در دهانشان کشف می‌کنند. علت اصلی ِ سالانه بیش از یک میلیون مورد
مسمومیت تصادفی در کودکان زیر شش سال همین است. با تشخیص و حفاظت از مواد سمی و آگاهی نسبت به اقدامات
لازم هنگام ِ تماس، استنشاق، یا بلعیدن این مواد می‌توانید کودک خود را ایمن نگه دارید...

سم زدایی از خانه بخاطر کودکان

چطور بفهمم کدام مواد سمی هستند؟

تشخیص این که کدام مواد خطرناکند و کدام نیستند، همیشه راحت نیست و مواد سمی ممکن است در معرض دید نباشند. جستجوی اتاق به اتاق لوازم غیرخوراکی خانه را آغاز کنید، و از چیزهای موجود در خارج و داخل کشوها، قفسه ها و کمدها فهرست برداری کنید. بعد مطمئن شوید که همه مواد سمی برچسب خورده باشند و در جایی دور از دست کودک نگهداری شوند.
در اینجا بعضی از مواد خطرناک که کودکان زیر شش سال معمولا می بلعند را می‌آوریم:
• لوازم آرایشی و بهداشتی مثل دهانشویه، محصولات زیبایی ناخن، موبر، و کرم بچه (هرگز کرم نوزاد یا محصولات مشابه را در دسترس کودک نگذارید – در بعضی موارد کودکان بر اثر وجود کرم نوزاد در ریه هاشان مرده‌اند)
• داروهای تجویزی مثال داورهای قلب و فشار خون، داروهای ضد افسردگی، قرص خواب، داروهای دیابت، مسکنها و داروهای بدون زمان مصرف خاص
• محصولات پاک کننده شامل تمیزکننده راه آب، گازپاک کن، شوینده کاسه توالت، سفیدکننده، مایع ظرفشویی، جلادهنده مبلمان، و شوینده زنگ
• داروهای کاهنده درد مثل استامینوفن یا ایبوپروفن، که در صورت مصرف در دوزهای بالا می‌توانند مسمومیت‌زا باشند (هرگز به کودک آسپیرین ندهید چون ممکن است باعث سندروم ری شود، نوعی بیماری نادر مغزی کلیوی که ممکن است مرگبار باشد)
• داروی سرفه و سرماخوردگی
• مکمل‌های ویتامین مخصوصا قرصهای آهن
• گیاهان خانگی
• شوینده رنگ، لایه‌بردار رنگ، نفت سفید، و مایع شوینده شیشه اتومبیل
• آفت کشها
• الکل

چگونه اطمینان پیدا کنم که هیچ ماده خطرناکی در دسترس کودکم نیست؟

هیچوقت سم‌زدایی از خانه دیر نیست، حتی اگر تازه به فکرش افتاده باشید. هرچه کودک بزرگتر می‌شود، غفلت پدر و مادر به دردسرهای بیشتری می‌انجامد.
همه داروها و مواد مضر را دور از دسترس نگهدارید. همه کشوهای حاوی سم را محفوظ نگه دارید، حتی آنهایی که دور از دسترس به نظر می‌رسند و قفل یا چفت ایمنی دارند. سم‌شناسان کودکان خردسال زیادی را سراغ دارند که یک صندلی زیر پای خود در آشپزخانه گذاشته‌اند، سر پیشخان یا حتی یخچال رفته‌اند و کشویی نزدیک به سقف را هم باز کرده‌اند. شاید فرزند شما قبل از اینکه متوجه باشید بتواند چنین کاری بکند.
داروهای قدیمی یا تاریخ‌گذشته را دور بریزید. داروهای قدیمی را در توالت یا راه‌آب نریزید، چون ممکن است منبع تامین آب شما را آلوده کنند. می‌توانید از داروخانه بپرسید آیا داروهای تاریخ‌گذشته را از شما می‌گیرند یا نه. اگر چنین گزینه هایی موجود نیست، می‌توانید داروها را به سطل زباله بریزید – اما اول دقت کنید آنها را جایی بریزید که در دسترس کودکتان نباشد.
به ظرفهای دارای محافظ کودک اعتماد نکنید. محافظ کودک به معنی ضدکودک نیست. خوشبختانه سرپوش محافظ امکان باز کردن ظرف توسط کودک را آنقدر به تاخیر می‌اندازد که بزرگترها متوجه شوند و به موقع دخالت کنند. به یاد داشته باشید: هیچ در بطری‌ای آنقدر مطمئن نیست که کودک راهی برای گشودن آن نیابد. متخصص بیماریهای کودکان مارک ویدام هشدار می‌دهد «هیچ بعید نیست که کودکی دوساله که نیم ساعت تنها مانده بتواند بهترین تمهیدات کارخانه ها را بشکند»
داروها، آفت‌کشها، و حتی مواد شوینده را در ظروف اصلی شان نگهداری کنید. هرگز محصولات زهردار یا سمی را در ظروف بدون برچسب که قبلا برای نگهداری مواد غذایی به کار رفته‌اند نگه ندارید.
کیف، اثاثه و سبد خرید را دور از دست کاوشگر کودک نگهدارید. قوطی رنگی رژ لب یا یک بسته قرص روکشدار ممکن است به چشم کودک آب نبات باشد. کیف خود را در قفسه‌ای مرتفع بگذارید و قبل از رفتن سراغ هرکار دیگر ابتدا مواد خطرساز را از سبد خرید خود خارج کنید.
هرگز به هیچ نوع دارو نگویید آب نبات. حتی اگر کودکی دارید که علاقه‌ای به خوردن سربت سینه ندارد، هیچ وقت نگویید که شربت سینه غذایی خوشمزه است. کودکان با تقلید از شما می‌آموزند، پس دارویتان را وقتی بخورید که بچه‌ها تماشا نمی‌کنند. برای امنیت بیشتر، به کودک خود یاد بدهید قبل از خوردن هرچیزی اول از بزرگترها اجازه بگیرد.
قبل از خرید محصولات خانه، برچسب ها را بخوانید و از موادی با کمترین سم ممکن استفاده کنید. حتی کاملترین تمهیدات محافظ کودک جای نظارت شما را نمی گیرد. پس موقع بازدید از خانه دوستان و اقوام بخصوص اگر برای کودک محافظت نشده است حساسیت بیشتری نشان دهید.

اگر تصور کردم که کودکم ماده‌ای خطرناک بلعیده، چه کنم؟

آکادمی بیماریهای کودکان امریکا دیگر نگهداری شربت اپیکا در منزل را برای موارد مسمومیت توصیه نمی‌کند، چون چندان تاثیری در جلوگیری از مسمومیت ندارد و احتمال دارد که به غلط مصرف شود. به جای آن در موارد مسمومیت با شماره خط مستقیم و رایگان اورژانس مراکز متعلق به سازمان کنترل سموم تماس بگیرید. شماره را همین حالا جایی ذخیره کنید، قبل از آنکه موردی پیش بیاید. (از کاربرگ اورژانس ما هم می‌توانید استفاده کنید). وبسایت سازمان اطلاعتی درباره کنترل سموم در خانه در اختیارتان می‌گذارد.
اگر فرزند شما بیهوش است، نفس نمی‌کشد، یا دچار حمله ناگهانی شده فورا با تماس بگیرید. در غیر این طورت، با اولین نشانه‌های مسمومیت در فرزندتان با همان خط مستقیم اورژانس ملی که کنار تلفن نوشته‌اید تماس بگیرید:. بلافاصله به مرکز کنترل سم محلی خود متصل می‌شوید. خطوط محلی 24 ساعته با پاسخگویان داروشناس، پرستار و پزشک که تعلیم مخصوص دیده‌اند در خدمت شما هستند تا با بحرانهای مسمومیت مقابله کنند و به سوالات رایج درباره سموم خانگی پاسخ دهند.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#110 Posted: 15 Dec 2011 13:38

عفونت گوش در کودکان

من چگونه می توانم بفهمم فرزندم به عفونت گوش مبتلا شده است؟
درد اولین علامت است. ممکن است فرزند شما بگوید که گوش درد دارد یا خود شما متوجه شوید که او گوشش را می کشد. ابتلاء اخیر به سرماخوردگی یا سینوزیت نیز در تشخیص کمک کننده است. او ممکن است تب داشته باشد یا اصلا تب نداشته باشد...

عفونت گوش در کودکان

علایم زیر را ممکن است در او ببینید:
کاهش اشتها. عفونت گوش ممکن است جویدن و بلع را دردناک کند.
تغییر در عادت خوابیدن. دراز کشیدن و خوابیدن ممکن است موجب افزایش درد در سمت گوش بیمار شده و اختلال در خوابیدن بوجود آورد.
اسهال و استفراغ. ویروسی که موجب عفونت گوش می شود ممکن است بر دستگاه گوارش نیز اثر بگذارد.
خروج مایع زرد یا نسبتا سفید از گوش. البته در اکثر بچه ها ااتفاق نمی افتد اما می تواند نشانه ای از وجود سوراخ کوچک در پرده گوش باشد که از طریق آن چرک و عفونت به بیرون تخلیه می شوند. در اکثر موارد بعد از بهبود و پاک شدن گوش از عفونت، این سوراخ خود به خود ترمیم خواهد شد.
بوی نامطبوع. شما ممکن است یک بوی عفونت و نامطبوع از گوش عفونی شده احساس کنید.
اشکال در شنیدن صداها. تجمع مایع در گوش میانی ممکن است مانع شنیدن اصوات شود.
ایجاد اختلال در حفظ تعادل بدن. گوش در حفظ تعادل، کمک کننده است. بنابراین ممکن است شما احساس کنید که فرزندتان قادر به حفظ تعادل خودش نیست و نسبت به قبل کمی دچار مشکل شده است.

عفونت گوش چقدر شایع است؟

عفونت گوش بعد از سرماخوردگی شایع ترین بیماری کودکان است. در حقیقت سه چهارم کودکان قبل از اینکه به 3 سالگی برسند، یکبار دچار عفونت گوش شده اند.

عامل عفونت گوش چیست؟

عفونت گوش معمولا توسط باکتری ایجاد می شود. اما ویروس ها نیز می توانند عامل آن باشند. این وضعیت هنگامی رخ می دهد که مایع پشت پرده گوش تجمع پیدا می کند و سپس عفونی می شود. بطور طبیعی هر مایعی که در این ناحیه جمع شود، توسط شیپور استاش (لوله یا مجرایی که گوش میانی را با حلق ارتباط می دهد) تخلیه می شود. اما اگر شیپور استاش دچار انسداد شود – که در سرماخوردگی، سینوزیت و حتی آلرژی بطور شایعی این اتفاق می افتد– این مایع در گوش میانی گیر می افتد و تخلیه نمی شود.
میکروبها محیطهای تاریک و گرم و مرطوب را دوست دارند، بنابراین گوش میانی که از مایع پر شده است، محل خوبی برای رشد و تغذیه آنها به حساب می آید. همانطور که عفونت بدتر می شود، التهاب در پشت و پرده گوش بیشتر شده و ایجاد درد می کند. تب در صورتی دیده می شود که بدن فرزند شما سعی کند بر علیه عفونت مبارزه کند. در چنین شرایطی که التهاب گوش میانی با تجمع مایع، درد، قرمزی پرده گوش و بعضی اوقات تب بروز می کند، در پزشکی عفونت حاد گوش میانی یا acute otitis media نامیده می شود. (AOM)
از آنجا که در بچه ها شیپور یا لوله استاش کوتاه است (کمتر از یک و نیم سانتیمتر) و بطور افقی است آنها خیلی مستعد به عفونت گوش میانی هستند.همینطور که آنها بزرگ می شوند، لوله بلندتر شده و بیشتر عمودی می شود و خروج یا تخلیه مایع آسانتر صورت می گیرد.

چه وقت من باید با دکتر تماس بگیرم؟

اولین علائم عفونت گوش را که دیدید با دکتر تماس بگیرید. او از شما می خواهد که نزد او بروید و گوش فرزندتان را با وسیله ای که اتوسکوپ نامیده می شود معاینه می کند. اگر پرده گوش کودک قرمز، متورم و مرطوب به نظر برسد، به احتمال بسیار زیاد عفون گوش میانی را مطرح می کند. ممکن است او بخواهد گوش فرزندتان را با دستگاهی بنام pneumatic otoscope معاینه کند. در این معاینه حرکت پرده گوش را در پاسخ به جریان های کوچک هوا که توسط دستگاه آزاد می شود، ملاحظه می کنند. اگر پرده گوش در مقابل این جریان های هوا حرکتی نداشت بدین معنی است که تجمع مایع در گوش میانی وجود دارد و ممکن است گوش میانی عفونی شده باشد.

پزشک برای درمان عفونت فرزند من چکار می کند؟

درمان به علائم بستگی دارد. توصیه می شود که اگر کودک بین 2 تا 12 سال باشد به او آنتی بیوتیک داده شود. اگر علائم حاد است و پزشک به تشخیص عفونت حاد گوش میانی اطمینان دارد بهتر است تخلیه انجام شود. اگر پزشک اطمینان ندارد یا کودک علائم حاد ندارد، پزشک می تواند او را به مدت 48-24 ساعت تحت نظر بگیرد و ببیند آیا بدون مصرف آنتی بیوتیک علائم او بهتر شده است یا نه؟ 80% بچه ها با تشخیص عفونت حاد گوش میانی بدون دریافت آنتی بیوتیک بهتر می شوند. اما معمولا پزشک برای اینکه نمی تواند کودک را به دقت تحت نظر داشته باشد و برای جلوگیری از بروز عوارض در صورت شک قوی هم آنتی بیوتیک تجویز می شود. هر چه کودک بیمار تر به نظر برسد لازم است اقدامات احتیاطی بیشتری بکار برد و دارو را زودتر شروع کنید.
اگر برای فرزند شما دارو تجویز شده است آن را بطور کامل به او بدهید و دوره درمان را کامل کنید. بعد از یک هفته او را برای ویزیت مجدد نزد پزشک معالج ببرید تا از موثر بودن داروها اطمینان پیدا کند.
بخاطر داشته باشید آنتی بیوتیک سبب کاهش درد در 24 ساعت اوّل نمی شود، در واقع اثر تسکین دهندگی آن به تدریج و بعد از 24 ساعت اول شروع می شود. برای کاهش درد بهتر است از مقدار مناسب استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید. (هرگز به فرزندتان آسپرین ندهید زیرا او را مستعد سندرم Reye’s می کند که نادر اما کشنده است).
کمپرس گرم یا قطره گوش نیز ممکن است برای او مفید باشد (از پزشک فرزندتان در مورد بهترین قطره گوش سؤال کنید) بالا نگه داشتن سرش هنگامیکه دراز کشیده یا خوابیده است نیز می تواند کمک کننده باشد.
اگر درمان با آنتی بیوتیک را شروع کرده اید و یا هنوز شروع نکرده اید و حال عمومی او بعد از چند روز بهتر نشد اگر هنوز تب دارد، یا هر یک از علائم هنوز وجود دارد و حالش بدتر شده است به پزشکش اطلاع دهید. ممکن است او لازم بداند آنتی بیوتیک فرزندتان را تغییر دهد.

برا ی پیشگیری از عفونت گوش چه می توانیم بکنیم؟

عفونت گوش به خودی خود مسری و واگیردار نیست، اما عفونت دستگاه تنفسی که قبل یا به همراه آن است مسری است. بچه های سنین مدرسه بیشتر در معرض ابتلا به عفونت گوش هستند زیرا با میکروبهای بیشتری در تماس هستند. برای کاهش سرایت و پخش میکروب دستهایتان را همیشه بعد از رفتن به توالت و قبل از آماده کردن غذا بشوئید؛ همینطور به کودکانتان آموزش دهید هر بار قبل از غذا خوردن دستهایش را بشوید.
راههای دیگری که می تواند از عفونت گوش جلوگیری کند:
اگر فرزند شما مکررا دچار عفونت گوش می شود، بخصوص بعد از ابتلا به آنفولانزا موضوع را با پزشک معالجش در میان بگذارید شاید او لازم بداند که فرزندتان واکسن آنفولانزا دریافت کند. (اگر چه واکسن آنفولانزا برای تمام کودکان توصیه نمی شود)
فرزندتان را از تمام انواع دودهای تنباکو و سیگار دور نگه دارید. دود سیگار ریسک ابتلا به عفونت گوش را بالا می برد. در حقیقت اگر او بطور معمول در معرض دود قرار دارد بیشترین ریسک را برای ابتلا به عفونت های عود کننده گوش دارد. اجازه ندهید کسی در منزل شما سیگار بکشد و فرزندتان را از محیط های آلوده به دود سیگار دور نگه دارید.

فرزند من مکررا عفونت گوش می گیرد، آیا جراحی یا روش دیگری برای درمان وجود دارد؟

اکثر بچه ها یکبار عفونت گوش می گیرند اما اگر کودکی علیرغم مصرف درست آنتی بیوتیک، مکررا دچار عفونت گوش میانی شود ممکن است کاندید خوبی برای قرار دادن لوله در گوش باشد.این عمل که به نام میرنگتومی (myringotomy) نامیده می شود برای جلوگیری از عود مکرر بیماری در بسیاری از کودکان مورد استفاده قرار می گیرد. این عمل با بیهوشی انجام می شود. متخصص گوش و حلق وبینی یک برش کوچک روی پرده گوش ایجاد می کند و یک لوله کوچک در آن شکاف قرار می دهد. این لوله فشار را آزاد می کند و مانند یک دریچه عمل می کند و اجازه می دهد هوا داخل شود و مایعات خارج شوند، در نتیجه باکتری نمی تواند در آن محیط رشد کند. این لوله در واقع یک مجرای استاش مصنوعی است که اجازه می دهد گوش تنفس کند تا اینکه شیپور استاش اصلی بتواند عمل خود را به درستی انجام دهد. ممکن است پزشک معالج فرزند شما این روش را برای او توصیه کند زیرا کودکی که دائما مایع در گوشش وجود دارد نه تنها مورد مناسبی برای عفونت مکرر گوش است بلکه ممکن است دچار کاهش شنوایی نیز بشود. البته هنوز تمام پزشکان بر ضرورت انجام این عمل توافق ندارند و بعضی پزشکان اعتقاد دارند که این عمل واقعا ضروری بنظر نمی رسد.
کودکانی که عفونت مکرر گوش یا عفونت مقاوم به درمان های عادی دارند ممکن است در آینده دچار کاهش شنوایی و مشکلاتی در زندگی می شوند، بخصوص وقتیکه در محیط شلوغی مثل کلاس درس بخواهند به صدایی گوش دهند. بعضی از این کودکان، بخصوص آنهایی که تأخیر رشد دارند یا کسانیکه تأخیر در گفتار دارند، بیشتر مستعد ابتلا به مشکلات رفتاری هستند. البته طول مدت اختلال شنوایی و شدت آن، هر دو از عوامل مهمی در انتخاب روش میرنگوتومی به حساب می آیند.
در مورد اینکه شما چه تصمیمی بگیرید، آیا از لوله گوش برای فرزندتان استفاده کنید یا خیر، بطور کلی هنوز نمی توان جواب قطعی داد. با پزشک معالج فرزندتان صحبت کنید، مزایا و مضرات آن را در نظر بگیرید و سپس تصمیم گیری کنید.

آیا عفونت گوش مساله جدی است؟

بله، می تواند جدی باشد. عفونت گوش درمان نشده یا حاد می تواند منجر به پارگی پرده گوش کودک شود. البته پارگی پرده گوش اغلب اتفاق نمی افتد و معمولا در صورتیکه اتفاق بیفتد خود به خود و به سرعت ترمیم پیدا می کند. اما به این نکته توجه داشته باشید در صورتیکه این مساله برای فرزندتان رخ داد، او را جهت پیگیری و اطمینان از ترمیم پارگی پرده گوشش مجددا نزد پزشک ببرید. عفونت مکرر گوش می تواند منجر به کاهش شنوایی و به جا گذاشتن زخم و اثر آن شود. در موارد نادر عفونت گوش درمان نشده، می تواند منجر به عفونت استخوان جمجمه در پشت گوش (ماستوئیدیت) یا مننژیت شود.

صفحه 11 از 43: « پیشین 1 ... 10 11 12 ... 42 43 پسین »

خانه و خانواده /

مراحل رشد از جنینی تا بزرگسالی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا