صفحه 12 از 43: « پیشین 1 ... 11 12 13 ... 42 43 پسین »

مراحل رشد از جنینی تا بزرگسالی

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#111 Posted: 15 Dec 2011 13:38

التهاب ملتحمه چشم در کودکان

پلک فرزند من صورتی رنگ است و ترشحات دلمه بسته دارد. آیا چشم او عفونت کرده است؟
اگر سفیدی یک یا دو چشم فرزندتان و لبه تحتانی هر یک از پلک هایش قرمز است به احتمال زیاد ملتحمه چشم او دچار التهاب شد است که به عنوان چشم صورتی یا قرمز نیز نامیده می شود. کونژیکتیویت وقتی رخ می دهد که عفونت یا مواد آلرژن یا بعضی مواد محرک سبب تحریک و التهاب غشا شفافی می شود که سفیدی چشم و داخل پلک را پوشانده است...

التهاب ملتحمه چشم در کودکان

هنگامی که سیستم ایمنی چشم فرزندتان بطور طبیعی بر علیه عوامل خارجی و عفونت فعالیت می کند، واکنش ملتحمه سبب اشک آلود شدن چشم همراه با ترشحات دلمه بسته می شود. درمان به موقع کونژیکتیویت مهم و قابل اهمیت است. بنابراین بلافاصله بعد از اینکه این علائم را مشاهده کردید با پزشک فرزندتان تماس بگیرید.

چطور می توانم بفهمم که عامل ایجاد کننده کونژیکتیویت چه بوده است؟

پزشک معالج فرزندتان چشمهای او را معاینه می کند و با سؤالاتی که از شما می پرسد عوامل احتمالی موجود را بررسی می کند:
اگر کونژیکتیویت فرزند شما به همراه سرماخوردگی باشد، احتمالا ویروس عامل کونژیکتیویت است. ویروسها شایع ترین علت و عامل کونژیکتیویت هستند.
اگر چشمان فرزندتان ترشحات ضخیم زرد رنگ دارد که موجب دلمه بسته و موجب چسبندگی پلک ها شده باشد، احتمالا عامل آن باکتری مثل استافیلوکوک، استرپتوکوک یا هموفیلوس است.
اگر چشمهای فرزندتان متورم شده، خارش دارد و علاوه بر چشمان قرمز، اشک ریزش و آبریزش بینی نیز داشته باشد آلرژی و حساسیت به مواد محرک مثل گرد و غبار، گرده گلها یا دود سیگار مطرح است. کونژیکتیویت آلرژیک معمولا عفونی نمی شود؛ اما اگر فرد مرتب در معرض آلرژن باشد احتمال عفونت نیز وجود دارد.

چطور می توانم کونژیکتیویت را درمان کنم؟

درمان کونژیکتیویت به عامل ایجاد کننده آن بستگی دارد.

کونژیکتیویت ویروسی:

کونژیکتیویت ویروسی معمولا در عرض یک هفته خود به خود بهبود پیدا می کند. پزشک به شما توصیه خواهد کرد که با آب گرم چشمان او را شستشو داده و ترشحات خشک شده را به آرامی با آب گرم پاک کنید. اگر چشمان او بعد از دو هفته بهتر نشد حتما به پزشکش اطلاع دهید.
اگر فرزندتان کونژیکتیویت ویروسی یا باکتریایی داشته باشد کمپرس گرم ممکن است سبب کاهش درد و راحتی او شود. با یک پارچه پاک و استریل که با آب گرم خیس شده است بطور آرام هنگامیکه او در حال گوش دادن به موسیقی یا داستانی است چشمان او را پاک کنید.

هشدار

کونژیکتیویت ویروسی و باکتریایی شدیدا مسری و واگیردار هستند، مواظب باشید که از پخش شدن این عفونتها جلوگیری کنید. بعد از هر بار مراقبت از چشمان فرزندتان دستهایتان را به خوبی بشویید. حوله، لباس و رختخواب او را از دسترس دیگران دور نگه دارید و آنها را مرتبا شستشو دهید.
در مورد حضور فرزندتان در مدرسه، باید ببینید برنامه و خط مشی مدرسه فرزندتان در این مورد چگونه است. بعضی از مدارس بعد از 24 ساعت از شروع درمان اجازه حضور به دانش آموز را سر کلاس می دهد. بعضی از مدارس تا پاک شدن تمام علائم و نشانه های بیماری اجازه حضور سر کلاس را به دانش آموز نمی دهند.

کونژیکتیویت باکتریایی:

اگر عامل کونژیکتیویت باکتری باشد پزشک معالج برای حدود 7 روز قطره و پماد آنتی بیوتیک تجویز می کند. ممکن است شما فکر کنید استفاده از پماد راحتتر از قطره است. دستهای خود را تمیز بشویید سپس به آرامی پلک پایین چشم فرزندتان را کمی پایین بکشید و سپس یک لایه پماد در طول پلک تحتانی بمالید.
وقتیکه فرزندتان پلک می زند یا پلکهایش را می بندد پماد داخل چشمش می رود.
اگر از قطره استفاده می کنید آنرا در گوشه داخلی چشمش بچکانید. وقتیکه چشمهایش بسته است چکاندن قطره راحتتر است و بعد از باز کردن چشمها قطره داخل چشم می رود.
قبل و بعد از چکاندن قطره حتما دستهایتان را بشویید. هرگز این داروها را مشترکا با فرد دیگری استفاده نکنید. داروهای قدیمی و استفاده شده کاملا استریل نیستند و ممکن است عفونت را بدتر کنند.
دارو را بطور منظم و تا پایان طول درمانی که پزشک تعیین کرده است استفاده کنید؛ حتی اگر علائم و نشانه های بیماری تخفیف یافته یا برطرف شده باشد. آنتی بیوتیک را قطع نکنید در غیر این صورت ممکن است عفونت عود کند. پزشک احتمالا به شما توصیه می کند قبل از استفاده از دارو چشمهای فرزندتان را با آب گرم بشویید و ترشحات خشک شده را از روی چشمش پاک کنید زیرا وجود مایع عفونی روی چشم می تواند اثر آنتی بیوتیک را کم کند، بعلاوه فرزند شما ممکن است از کمپرس گرم لذت ببرد.

کونژیکتیویت آلرژیک:

ازآنجائیکه تماس فرزند شما با یک ماده آلرژن سبب این نوع کونژیکتیویت شده است، بهتر است آن آلرژن را شناخته و فرزندتان را از آن دور نگه دارید. اگر کونژیکتیویت آلرژیک سبب سلب آرامش و آسایش فرزندتان شود ممکن است پزشک معالجش برای او قطره تجویز کند (بعضی از آنها فقط برای چند روز باید استفاده شوند. اطلاعات کافی را در این مورد از پزشک یا داروساز بخواهید) و اگر فرزندتان آلرژی دیگری غیر از کونژیکتیویت داشته باشد، ممکن است پزشک او آنتی هیستامین خوراکی داروهای دیگر ضد آلرژی را تجویز کند. کمپرس سرد نیز در این موارد کمک کننده است.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#112 Posted: 15 Dec 2011 13:39

مننژیت در کودکان

پرده یا غشایی که روی بافت مغز و طناب نخاعی را می پوشاند و در حد فاصل بین استخوان جمجمه و مغز، یا بین مهره ها و نخاع قرار می گیرد مننژ نام دارد و به التهاب این لایه پوشاننده مننژیت می گویند. مننژیت اغلب توسط ویروسها یا باکتریها ایجاد می شود. اگر مننژیت بر اثر باکتری ایجاد شود مننژیت عفونی و اگر بواسطه ویروس یا سایر عوامل باشد مننژیت غیر عفونی نامیده می شود...

مننژیت در کودکان

مننژیت در بچه های 2 تا 3 ماهه را مننژیت نوزادی می نامند. مننژیت در نوزادان چه با عامل ویروس و یا باکتری خطرناک است. اما در بچه های بزرگتر مننژیت ویروسی خفیف تر است و معمولا طی 10 روز خود به خود بهبود پید می کند. مننژیت باکتریایی معمولا شدیدتر است و می تواند مساله جدی به حساب آید.
اکثر ویروسهایی که در بچه ها سبب مننژیت می شوند ا زگروه انتروویروسها هستند.
بطور مثال ویروسی (بنام کوکساکی) که در بیماریهای پشت دست، پا و دهان دیده می شود و می تواند عامل مننژیت باشد، انتروویروس است. از ویروسهای دیگر، هرپس سیمپلکس (عامل بیماری تب خال و سرماخوردگی های شدید و حاد) را می توان نام برد. از باکتریهای عامل مننژیت هم می توان استرپتوکوک بتا همولیتیک (GBS) و هموفیلوس آنفولانزا تیپ B را نام برد.

چقدر احتمال دارد فرزند تب دار من مننژیت داشته باشد؟

خیلی کم، اما اگر شما شک دارید که او مننژیت دارد، جهت معاینه حتما و سریعا او را نزد پزشک ببرید. سالانه تعداد زیادی از کودکان، نوجوانان و بالغین به مننژیت مبتلا می شوند که درصد کمی از آنها را کودکان کم سن تشکیل می دهند. اما به هر حال هر کس ممکن است در هر سنی مبتلا به مننژیت شود.

علائم مننژیت چیست؟

علائم این بیماری کمی گمراه کننده است و ممکن است خیلی راحت متوجه علائم آن نشوید، زیرا علائم آن در تمام افراد یکسان نیست و در همه به یک صورت ظاهر نمی شود. اما خوشبختانه نشانه هایی دارد: تب، سفتی گردن، سر درد و حساسیت به نور.
اگر فرزند شما مننژیت داشته باشد اغلب تحریک پذیر و بیقرار است و ممکن است از غذا خوردن امتناع ورزد. ممکن است اسهال و استفراغ داشته باشد. دستهایش سرد باشد، دانه های قرمز پوستی در تمام بدنش دیده شود یا پوستش نقطه نقطه ای باشد که ممکن است بی رنگ یا آبی شود. ممکن است اختلال در تنفس داشته باشد و یا تشنج کند.
کاری که می توانید برای تشخیص سریعتر بیماری بکنید این است که از فرزندتان بخواهید سرش را پائین بیاورد و چانه اش را به سینه اش بچسباند (برساند)؛ اگر او نتوانست این کار را انجام دهد یا با درد زیاد این کار را انجام داد به احتمال زیاد مننژیت دارد و بلافاصله باید به پزشکش اطلاع دهید یا او را به اورژانس ببرید. در واقع هرگاه کوچکترین احتمالی از ابتلا فرزندتان به مننژیت داشتید باید سریعا او را نزد پزشک ببرید. درمان سریع و به موقع بسیار حائز اهمیت است. هر گونه تاخیر در درمان می تواند منجر به کری، عقب ماندگی ذهنی و مرگ بشود.
کاری که پزشکان در معاینه برای تشخیص اولیه مننژیت انجام می دهند این است که کودک را به پشت می خوابانند و درحالی که دست را زیر گردن وی قرار داده اند سر کودک را بلند می کنند. در صورت ابتلا به مننژیت گردن کودک خم نمی شود و بدن همراه با سر بالا می آید.

اگر فرزندم مننژیت گرفته باشد چطور می توانم بفهمم چقدر بیماریش جدی و حاد است؟

از آنجا که علائم مننژیت ویروسی و باکتریایی خیلی شبیه به هم هستند، فقط یک پزشک می تواند دراین مورد به شما جواب دهد. اگر پزشک شما مشکوک باشد که فرزندتان مبتلا به مننژیت است اقدام به کشیدن مایع نخاعی می کند (در پزشکی به LP معروف است).
برای کشیدن مایع نخاعی، کودک را به حالت جنینی می خوابانند، زانوها را خم و به داخل شکم می کشانند و اقدام به کشیدن مایع نخاعی از ناحیه کمر می کنند. کودکِ بیمار و تحریک پذیر، معمولا دوست دارد دراین وضعیت بخوابد یا دراز بکشد. خطر کشیدن مایع نخاعی خیلی کمتر از آن است که به نظر می رسد و در واقع فواید حاصل از این اقدام تشخیصی (در صورت ابتلا به مننژیت) قابل مقایسه با عوارض ناشی از مننژیت تشخیص داده نشده و بدون درمان است.
پزشک جهت کاهش درد و سوزش ناشی از ورود سوزن مخصوص، ممکن است یک بی حسی موضعی بدهد و سپس یک سوزن کوچک توخالی در فضای بین مهره ای وارد کرده و اقدام به کشیدن مایع نخاعی (به مقدار خیلی کم) بکند و آن را برای آزمایش به آزمایشگاه بفرستد (اگر شما برای زایمانتان بی حسی اپیدورال گرفته باشید بخوبی می دانید جای آن نقطه کجاست). آزمایش خون و ادرار نیز برای تشخیص کمک کننده است.
آنالیز اولیه که در یک تا دو ساعت اول صورت می گیرد یک اطلاعات اولیه در مورد بیماری به پزشک می دهد. آنالیز بعدی اطلاعات دقیق و قطعی در مورد اینکه آیا فرزند شما مننژیت دارد یا خیر به پزشک می دهد و اینکه اگر مننژیت دارد آیا ویروسی است یا باکتریایی و چه نوع باکتری مسبب آن بوده است. گزارش کامل معمولا در عرض 72 ساعت آماده خواهد شد. اما گزارش اولیه طی 48- 24 ساعت آماده می شود. اگر کودک خیلی بیمار باشد پزشک معالج منتظر نتایج آزمایشها نخواهد ماند؛ او درمان اولیه را شروع می کند تا اینکه نتایج آزمایش ها آماده شود و نشان دهد که مننژیت ویروسی است و باکتریایی نیست.

بهترین درمان چیست؟

درمان بر اساس عامل بوجود آورنده متفاوت خواهد بود.
اگر مننژیت ویروسی باشد، معمولا سیستم ایمنی کودک به قدری قوی است که بتواند بر علیه آن مبارزه کند و سبب بهبود می شود، اغلب آنتی بیوتیک لازم نیست، اگر چه پزشک معمولا داروهایی برای تسکین تجویز می کند.
می توانید اسباب راحتی و تسکین او را فراهم کنید، مانند اقداماتی که در مورد بیمار آنفولانزایی انجام می دهید استراحت کافی، مصرف مایعات فراوان، استفاده از دارو برای کاهش درد و تب کمک کننده خواهد بود.
در بعضی موارد لازم است کودک چند روز در بیمارستان بستری شود تا علائم و حال عمومی او مرتبا چک شود.

مننژیت باکتریایی:

داستان مننژیت باکتریایی چیز دیگری است، باید باکتری مهاجم و بیماری زا را از بدن کودک دور کرد، پزشک برای بیمار سرم گذاشته و داخل سرم آنتی بیوتیک قوی می ریزد. لازم است کودک در حالیکه سرم یا آنژیوکت به او وصل است، حدود 2 هفته در بیمارستان بستری باشد. ممکن است پر دردسر و دشوار باشد اما اگر درمان در ساعات اولیه انجام شود 85% بیماران شفا پیدا می کنند.
به همین علت است که گفته می شود بسیار مهم است که در همان ساعات اولیه که احساس کردید کودکتان علائم مننژیت دارد به پزشک او اطلاع دهید.

کودکان چگونه به مننژیت مبتلا می شوند؟

توضیح ساده ای برای اینکه چرا یک کودک به مننژیت مبتلا می شود در حالیکه کودک دیگری مبتلا نمی شود نمی توان داد. باکتری عامل مننژیت در دهان و حلق اکثر کودکان و بزرگسالان سالم، دیده می شود بدون اینکه مشکلی ایجاد کند. کودکان با نقص ایمنی، بیماری گلبول داسی شکل و آسیبهای جدی به سر، بیشتر از بقیه در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند؛ اگر چه هر کسی ممکن است به مننژیت مبتلا شود.
خوشبختانه مننژیت از نظر واگیری و سرایت مثل آنفولانزا نیست. اگر فرزند شما مننژیت دارد فقط کسانیکه با او ارتباط نزدیکی دارند باید مواظب باشند و این مسائل را رعایت کنند: از بوسیدن او پرهیز کنند، وسایل و اسباب غذا خوردن و آشامیدنی مشترک نداشته باشند، تمام افراد خانواده دستها را بخوبی شستشو دهند. اگر فرزندتان مننژیت باکتریال دارد احتمالا پزشک به افراد خانواده پیشنهاد می کند یک دوره آنتی بیوتیک جهت پیشگیری از مننژیت استفاده کنند.

آیا مننژیت قابل پیشگیری است؟

نه بطور صد در صد، اما تا حدی می توان از ابتلا پیشگیری کرد. مهمترین کاری که می توانید انجام دهید این است که کودکانتان را بر علیه این بیماری واکسینه کنید.
البته در ایران واکسن بر علیه مننژیت جزو برنامه واکسیناسیون کشوری نیست اما در برخی از کشورها واکسن هموفیلوس آنفولانزا تیپ B یا بیماری Hib در برنامه رایج واکسیناسیون وجود دارد و مننژیت کودکی را بطور چشمگیری کاهش داده است. این واکسن در 2 و 4 و 6 ماهگی زده می شود و دوز آخر آن نیز پیش از 18-12 ماهگی زده می شود.
واکسن دیگری نیز بر علیه نوع دیگری از مننژیت که شدیدا کشنده است و عامل آن باکتری پنوموکوک است، وجود دارد.
واکسن دیگری نیز بر علیه باکتری نایسریا مننژیتایدیس وجود دارد که عامل شایع دیگری در بروز مننژیت است. این واکسن معمولا برای بچه های 12-11 سال استفاده می شود، اما برای بچه های کوچکتر که احتمال برخورد و خطر ابتلا با این باکتری را دارند و یا در موارد شیوع بیماری هم قابل استفاده است.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#113 Posted: 15 Dec 2011 13:40

مسمومیت در کودکان

مسمومیت در کودکان اگر کودک پیش دبستانی من ماده‌ای مسموم کننده بلعید، چه کنم؟
اول از همه بقیه‌ی آن ماده را از دسترس کودک دور کنید. بعد سعی کنید هرچیزی که در دهانش باقی مانده تف کند. یک نمونه از آن را برای سم شناسی در صورت نیاز نگه دارید، مگر این که ظرف محتوی آن ماده را داشته باشید. اگر هرکدام از علایم زیر را دیدید فورا با اورژانس تماس بگیرید...

مسمومیت در کودکان

• مشکل در تنفس
• درد شدید گلو
• سوختگی لب یا دهان
• تشنج
• عدم هوشیاری
• خواب‌آلودگی شدید
فرزندتان را وادار به استفراغ نکنید.
اگر کودک اسید قوی مثل شوینده‌ کاسه توالت، یا قلیایی قوی مثل راهگشا یا تمیزکننده اجاق گاز خورده باشد، استفراغ تنها باعث می‌شود که ماده سوزنده از راه گلو و دهان بالا بیاید و آسیب بیشتری ایجاد کند.
اگر کودک داروی تجویز شده یا بدون نسخه ای را خورده، بسته دارو را کنار دستتان نگه دارید تا بتوانید اطلاعات کامل را درباره آن بدهید. اگر می‌توانید، ماکزیمم مقدار قرص یا دارویی را که احتمال دارد خورده باشد را با شمردن تعداد داروی باقی مانده در ظرف حساب کنید.
متخصصان معمولا به والدین توصیه می‌کردند که شربت ایپکا یا کربن فعال شده را برای پیشامدهای مسمویت در دسترس داشته باشند، اما آکادمی طب کودکان امریکا (AAP) دیگر نگهداری اپیکا در منزل را توصیه نمی‌کند. اپیکا راه درمان موثری برای مسمویت نیست، بیشتر مراکز فوریت پزشکی هم دیگر از آن استفاده نمی‌کنند، و کربن فعال شده هم راه امنی برای درمان کودکان در منزل به شمار نمی‌رود.
اگر هنوز اپیکا در منزل دارید، AAP توصیه می‌کند سریعا و مطمئنا آن را دور بریزید. (هرگز هیچ دارویی را در سطل زباله‌ای که کودکتان به آن دسترسی دارد نریزید)

اگر سم روی پوست کودکم ریخت چه کنم؟

همه لباسهای آلوده را دربیاورید و پوست تماس یافته را با آب ولرم شستشو دهید. اگر پوست ظاهر سوختگی پیدا کرده، شستشو را حداقل تا 15 دقیقه دیگر ادامه دهید. برای توصیه های بیشتر با مرکز سموم تماس بگیرید.

اگر ماده‌ای سمی به داخل چشم کودکم ریخت چه کنم؟

بلافاصله چشم کودک را با آب ولرم شستشو دهید. اگر بچه ترسیده یا ناراحت باشد کار آسانی نخواهد بود. اگر بزرگسال دیگری حضور دارد، از او کمک بخواهید تا در حین ریختن آب داخل چشم کودک برای خارح کردن ماده سمی، دست و پای او را نگهدارد. اگر تنها هستید، کودک را محکم لای حوله با پتو بپیچید و زیر یک بازوی خود نگهدارید. آب ولرم را به آرامی در گوشه داخلی چشم بریزید. سعی کنید پلک ها را باز نگهدارید یا از کودک بخواهید پلک نزند. در طول 15 دقیقه شستشوی چشم به کودکتان دلگرمی بدهید. اگر از این ماده روی قسمتهای دیگر بدن کودکتان هم ریخته است، شاید بهتر است به جای این کار او را زیر دوش ببرید. (می‌توانید به همراهش زیر دوش بروید و کمکش کنید).

اگر فرزندم در معرض دودهای سمی قرار گرفت چه کنم؟

فرزندتان را هرچه سریع تر به هوای تازه برسانید. اگر نفس نمی‌کشد، سریعا عملیات ماساژ قلبی CPR را آغاز کنید. اگر تنها هستید، CPR را به مدت یک دقیقه ادامه دهید، بعد با اورژانس تماس بگیرید. سپس دوباره CPR را آغاز کنید و تا رسیدن کمک یا زمانی که کودک خودش شروع به تنفس کند به این کار ادامه دهید.
اگر کودک پیش دبستانی شما مدتی در معرض دودهای سمی بوده اما تاثیری در او ظاهر نشده است، با دکترش صحبت کنید. احتمالا او جزئیات حادثه را می‌پرسد و برای اقدامات بعدی راهنمایی‌تان می‌کند.

آیا مواد سمی دیگری هستند که باید نسبت به آنها هشیار باشم؟

بله. اگر خانه شما قبل از سال 1980 ساخته شده باشد احتمال مسمومیت سرب هست. در اغلب موارد کودکان سرب را از طریق خوردن براده‌ها یا تنفس گرد سرب در زمان تعمیرات وارد بدن خود می‌کنند. مسمومیت سرب می‌تواند مشکلاتی در رشد جسمی و فکری و در رفتار ایجاد کند.
مسمومیت مونوکسید کربن بیشتر از هر مسمویت تصادفی دیگری عامل مرگ و میر در ایالات متحده امریکا است. مونوکسید کربن گازی است بی رنگ و بی بو که در صورت بدکاری وسایل خانه یا نصب نادرست در خانه شما نشت پیدا می‌کند. کودکان قبل از بزرگان در خانه علایم مسمومیت را بروز می‌دهند. علایم اولیه عبارتند از سردرد، سرگیجه و خواب آلودگی. در نتیجه ادامه‌ی نشت، تهوع، استفراغ، تپش قلب و بیهوشی . حتی مرگ هم ممکن است رخ دهد. نصب ردیابِ منوکسیدکربن در منزل و آزمودن مرتب آن در کنار دودیاب خانگی تمهید مناسبی است.

چطور از مسمومیت پیشگیری کنم؟

بیش از نیمی از مسمومیتها در کودکان زیر 6 سال و نود درصدِ آنها در خانه اتفاق می‌افتند. شایعترین سموم خانگی لوازم آرایشی، محصولات بهداشت فردی، شوینده‌ها و مُسکن‌ها هستند. امکان وجود این سموم را در خانه خود بررسی کنید. همه سموم احتمالی را جایی دور از دسترس کودکان بگذارید. برای تمام دراورها و کابینت های حاوی مواد یا اشیای خطرناک از قفل امنیتی استفاده کنید. داروهایی با درپوش مقاوم به کودک خریداری کنید و هرگز به کودک نگویید دارو آب نبات است.
وقتی در خانه مهمان دارید، دقت کنید که مواد مسمومیت‌زای احتمالی دور از دسترس باشند. هرچقدر هم که احتیاط کنید، اگر داروی مادربزرگ جلوی آینه جا بماند، کودکتان در معرض مسمویت خواهد ماند.
هرگز مواد مضر را در ظرفهای خالی – مثلا ظرف آبمیوه – که کودک فکر کند می‌تواند بخورد یا بنوشد نریزید. خمیردندان، صابون، شامپو، یا دیگر مواد مصرفی عمومی را با محصولات خطرناک در یک قفسه نگهداری نکنید. از مغازه گیاه فروشی درباره سمی بودن گیاهان اطراف خانه یا باغچه خود سوال کنید و به هر قیمت آنها را از بین ببرید. گیاهان خانگی را دور از دسترس نگهداری کنید.
هنگام استفاده کودک از لوازم هنری مثل چسب و ماژیک مراقب او باشید. (نباید بگذارید که حتی مواد غیرسمی را داخل دهانش کند). اگر کودک شما در گذشته سمی را خورده است باید حساس تر باشید. کودکی که یک بار دچار حادثه مسمومیت شده، به احتمال زیاد باز هم دچار حادثه‌ی دیگر خواهد شد.
شماره تلفن تماسهای فوریتی را نزدیک دستگاه تلفن خانه خود نگهداری کنید. نسبت به اطلاع پرستار بچه از محل شماره‌های اورژانسی اطمینان حاصل کنید.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#114 Posted: 15 Dec 2011 13:40

کهیردرکودکان

کهیر چیست؟
کهیر، که بدن‌خارش یا تاول نیز نامیده می‌شود، محدوده‌هایی ورم‌کرده و صورتی رنگ بر روی پوست است.کهیرها ممکن است در شکل‌ها و اندازه‌های مختلف ظاهر شوند اما معمولا تقریبا یکسان، با یک محوطه مرکزی رنگ‌پریده و برآمده اند که محدوده‌ای قرمزرنگ دور آن قرار دارد و معمولا می‌خارند...

کهیردرکودکان

کودک شما ممکن است چندین کهیر داشته باشد که پس از چند دقیقه یا چند ساعت از بین بروند وچندتای دیگر در نقطه دیگری ظاهر شوند. اگر کهیر بر روی پوست کودک ظاهر شود ممکن است چند ساعت تا چند روز طول بکشد هرچند امکان آن نیز وجود دارد که کهیرها برای چند ماه روی پوست باقی بماند. کهیرها شا یع هستند اما واگیردار نیستند.

چه چیزی موجب کهیر زدن می‌شود؟

کهیرها زمانی ظاهر می‌شوند که بدن یک ماده شیمیایی به نام هیستامین را آزاد کند. دلایل متعددی برای این مسئله وجود دارند که ممکن است شناسایی عامل اصلی را برای شما دشوار کند اما محتمل‌ترین گزینه‌ها عبارتند از:
گزیدگی و نیش حشرات: مثلا اگر کودک شما نسبت به زنبورها یا مورچه‌های قرمز آلرژی داشته باشد ممکن است در واکنش به گزیدگی یا نیش آنها، کهیر بزند.
غذا: کودک شما ممکن است در واکنش به چیزی که خورده است کهیر بزند. غذاهایی که بیشتر موجب کهیر زدن می‌شوند عبارتند از: آجیل‌ها، بادام زمینی، تخم پرندگان، نرم‌تنان صدف‌دار، ماهی، شیر، توت‌های تازه یا فریزشده، گوجه فرنگی، و برخی افزودنی‌ها و نگه‌دارنده‌های خاص غذایی. کودک شما ممکن است بواسطه آلرژی داشتن نسبت به پروتئین موجود در غذا یا صرفا بدین خاطر که بدن او با آزاد کردنِ هیستامین نسبت به یکی از مواد شیمیایی موجود در غذا واکنش نشان می‌دهد، دچار کهیر شود. حتی برخی کودکان صرفا به خاطر تماس با برخی غذاهای خاص (مثلا وقتی آب توت‌فرنگی به پوست او می‌رسد) کهیر می‌زنند. (تعجب‌آور اینکه ممکن است خوردن توت‌فرنگی برای همین کودکان هیچ مشکلی ایجاد نکند.)
مواد آلرژی‌زا: کودکانی که نسبت به گربه‌ها آلرژی پیدا کرده‌اند، ممکن است پس از لمس یا تماس با گربه کهیر بزنند. کودک شما ممکن است حتی از مواد آلرژی‌زای موجود در هوا (مانند گرده گل‌ها) نیز کهیر بزند.
بیماری: کودک شما ممکن است هنگام سرماخوردگی یا ابتلا به سایر بیماری‌های ویروسی، کهیر بزند. البته کهیر زدن در اثر بیماری‌های باکتریایی چندان معمول نیست.
دما: گاهی اوقات دماهای سرد می‌توانند موجب کهیر زدن شوند. همین مسئله درباره تغییر ناگهانی دما نیز صادق است: مثلا وقتی که پوست کودک شما پس از سرد بودن، ناگهان گرم می‌شود.
داروها: آنتی‌بیوتیک‌ها و برخی داروهای دیگر ممکن است موجب کهیر زدن شوند.

چگونه باید کهیر را درمان کنم؟

اگر فکر می‌کنید کودکتان بواسطه آلرژی به حیوان خانگی یا گرده گل‌ها به کهیر دچار شده است، او را به حمام ببرید تا ماده آلرژی‌زا تا حد امکان از روی بدن او پاک شود. کمپرس سرد نیز گاهی اوقات می‌تواند موجب تخفیف ناراحتی کودک شود. همچنین می‌توانید کهیرها را با یک توپ پنبه‌ای آغشته به لوسیون کالامین(Calamine)، به آرامی مالش دهید. از پوشاندن لباس‌هایی به کودک که در محل کهیرها تنگ و چسبیده باشند، خودداری کنید. اگر می‌توانید علت بروز کهیر را شناسایی کنید، تمام تلاش خود را بکنید تا کودکتان در آینده مجددا در معرض آن قرار نگیرد.

چه زمانی باید با پزشک کودکم تماس بگیرم؟

اگر کودک شما نشانه‌های مشکل تنفسی (از قبیل خس‌خس کردن، سرفه، نفس کم آوردن، یا ورم گلو) دارد ی بیهوش شده است و یا اگر اسهال یا استفراغ شدید دارد فورا با اورژانس تماس بگیرید. این نشانه‌ها، همراه با کهیر، می‌توانند علامت بروز شوک آنافیلاکتیک باشند: یک واکنش آلرژیک بالقوه کشنده.
اگر کودک شما ناراحت است، از پزشک بپرسید که آیا می‌توانید آنتی‌هیستامین خوراکی که بدون نسخه نیز به فروش می‌رسد برای کاهش خارش و تورم به او بدهید یا خیر. پزشکان در برخی موارد، استروئیده را برای درمان کهیرهایی که به آنتی‌هیستامین‌ها پاسخ نمی‌دهند، تجویز می‌کنند.
اگر کهیرها بیش از یک هفته باقی ماندند، حتی اگر مشکلی برای کودک ایجاد نمی‌کنند، با پزشک او در این باره صحبت کنید.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#115 Posted: 15 Dec 2011 13:41

مسمومیت غذایی در کودکان

چطور بفهمم کودک پیش دبستانی‌ام دچار مسمومیت غذایی شده است؟
تشخیص مسمومیت غذایی که معمولا در نتیجه‌ی خوردن غذا یا آب آلوده به یکی از انواع باکتریهای مضر به وجود می‌آید، از ویروس شکمی که از طریق دستهای آلوده به دهان منتل می‌گردد دشوار است. علایم آنها هم یکی هستند: گرفتگی عضلات شکمی، تهوع، استفراغ، اسهال، و اغلب تب، لرز، درد، و سردرد...

مسمومیت غذایی در کودکان

اگر کودک پیش دبستانی شما دچار مسمومیت غذایی شود، علایم طی دو تا 48 ساعت بعد از خوردن غذا ظاهر می‌شود و معمولا یک یا دو روز ادامه می‌یابد اما در موارد شدیدتر ممکن است تا یک هفته یا بیشتر ادامه پیدا کند

چطور بفهمم کودکم به چه نوع مسمومیت غذایی دچار شده است؟

آزمایش خون، مدفوع، و باقیمانده غذا در موارد لزوم به تشخیص باکتری کمک می‌کند، اما پزشکان اغلب نیازی به عامل اصلی ندارند چون در هر صورت راه درمان یکی است. (درواقع، روش درمان ویروس شکمی هم مشابه همین است). البته استثنائاتی هم وجود دارد. مثلا اگر در مدفوع کودک خردسال خون دیده شود، دکتر دستور آزمایش خون می‌دهد تا از عدم وجود باکتریهای خطرناک ایجادکننده‌ی مسمویت غذایی مثل ای کولی یا سالمونلا مطمئن شود.
طبق نظر مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، رایج ترین عفونت های غذایی آنهایی هستند که بر اثر باکتری‌های کامپیلوباکتر، سالمونلا، و ای کولی 0157:H7 و نیز دسته‌ای از ویروسها موسوم به نورو ویروس به وجود می آیند. نوع کمتر رایج بوتولیسم است، که البته اگر معالجه نشود می‌تواند خطرزا باشد. در اینجا نگاهی اجمالی به این باکتری‌ها خواهیم داشت:
کامپیلوباکتر: پرابتلاترین باکتری غذایی است. معمولا از طریق گوشت خام یا نیمه‌خامِ ماکیان یا شیر غیرپاستوریزه منتقل می‌شود، اما کودک ممکن است از طریق آب آلوده هم به آن مبتلا شود. معمولا از فرد به فرد دیگر منتقل نمی‌شود، اما امکان آن وجود دارد. (اگر فرزند شما به این باکتری مبتلاست و اسهال دارد، احتمال دارد هنگام پاکیزه کردن کودک مبتلا شوید).
احتمال تماس با باکتری از طریق مدفوع سگ یا گربه هم وجود دارد. کامپیلوباکتر اغلب تشخیص داده نمی‌شود چون گاهی هیچ علایمی ندارد؛ اما از علایم آن می‌توان به تهوع و استفراغ، اسهال (گاهی خونی)، انقباض و درد در ناحیه شکم، و تب اشاره کرد. اغلب دو تا پنج روز ادامه پیدا می‌کند اما ممکن است به ده روز هم بکشد.
سالمونلا: ممکن است در تخم مرغ خام یا عسلی، گوشت چهارپایان و ماکیان، شیر خام و محصولات لبنی و غذاهای دریایی یافت شود و از طریق توزیع‌کنندگان مواد غذایی انتشار یابد. خزندگانی مثل لاک پشت، مارمولک و مار هم می‌توانند ناقل سالمونلا باشند. در بیشتر موارد اگر کودک شما به سالمونلا مبتلا شده باشد، علایم تب، اسهال، و انقباضهای شکمی خواهد داشت. همین‌طور ممکن است دانه‌های صورتی روی پوستش ظاهر شود.
علایم معمولا طی هشت تا 48 ساعت بعد از تماس ظاهر می‌شوند و یکی دو روز طول می‌کشند، البته ممکن است بیشتر از یک هفته هم دوام پیدا کند و باکتری ممکن است ماهها در بدن باقی بماند. دوسوم ِ مبتلایان به سالمونلا زیر بیست سال دارند. در فردی با سیستم امینی ضعیف، سالمونلا ممکن است به جریان خون حمله کند و خطرات جانی در پی داشته باشد.
ای کولی: از طریق غذا یا آب آلوده به مقادیر میکروسکوپی از مدفوع گاو شیوع پیدا می کند. (اگر کسی ای‌کولی داشته باشد و دستها را بعد از رفتن به دستشویی نشوید، ممکن است بیماری را به فرد دیگر منتقل کند). ای‌کولی موجب اسهال شدید و گاه خونی، و انقباضات شدید شکمی می‌شود اما تب ندارد.
اشرشیاکولی نژادهای مختلفی دارد. نژاد ای کولی 0157:H7 نوع خاصی است که بیماری حادتر و طولانی‌مدت تری ایجاد می‌کند. ای کولی 0157:H7 در نوزادان و کودکان خردسال می‌تواند کشنده باشد و اغلب نیاز به بستری شدن دارد. علایم از هشت تا 48 ساعت بعد از آن که کودک غذای آلوده به باکتری را خورد ظاهر می‌شود و دو تا پنج روز ادامه دارد.
نورو ویروس: به ویروس شبه‌نورواک یا کالیسی‌ویروس هم موسوم است، چون به خانواده ویروسی کالیسی‌ویرید تعلق دارد. این ویروس بسیار رایج اغلب به درستی تشخیص داده نمی‌شود چون تست آزمایشگاهی آن به سهولت امکان پذیر نیست. تهوع شدید نشانه بارز آن است و معمولا به ناگهان حدود 24 تا 48 ساعت بعد از تماس با ویروس بروز می‌کنند؛ البته علایم آن ممکن است بعد از 12 ساعت اول هم ظاهر شوند.
نورو ویروس از طریق غذای آلوده، لوازم آشپزخانه و سطوح منتقل می‌شود. از آنجا که بسیار مسری است، به راحتی در خانه و از طریق لوازم مصرفی روزانه انتقال پیدا می‌کند. و از آنجا که نورو ویروس نژادهای گوناگون دارد نمی‌توان در مقابل آنها مصونیت پیدا کرد. علایم نورو ویروس خودبخود بعد از یکی دو روز ناپدید می‌شود، اما باید دقت کنید که در این مدت آب بدن کودک بر اثر استفراغ کم نشود.
بوتولیسم: موارد آن نادر است، هرسال تنها حدود 110 مورد در ایالات متحده امریکا گزارش می‌شود. عامل آن باکتری کلوستریدیوم بوتولونیوم است که در خاک یافت می‌شود. اما در بیشتر موارد از طریق مواد غذایی که با شیوه نادرست کنسرو و نگهداری شده‌اند، بخصوص سبزیجات کنسروشده خانگی، گوشت نمک سودِ ران و فیله خوک، ماهی خام یا دودی، عسل، و شربت نشاسته ذرت منتقل می‌گردد.
بوتولیسم در کودکان زمانی اتفاق می‌افتد که کودک باکتری یا تخم‌هایش را بخورد و تخمها در روده او رشد پیدا کنند. (به همین خاطر است که نباید قبل از تولد یک سالگی نوزاد به او عسل خوراند). علایم بوتولیسم شامل یبوست، ضعف، پلکهای افتاده، و مشکل در بلع می‌باشد. (با وجود ضعف، کودک کاملا هشیار است). بوتولیسم اگر درمان نشود ممکن است منجر به فلج ماهیچه‌و دستگاه تنفس شود. علایم در 36 ساعت اول بروز پیدا می‌کنند.

چه وقت باید با دکتر تماس بگیرم؟

بهتر است به محض شک به مسمومیت غذایی کودکتان با دکتر تماس بگیرید. وی با توجه به علایم کودک تصمیم می‌گیرد که نیازی به مراجعه به مطب هست یا خیر. علایم زیر را با دکتر در میان بگذارید:
• تب بالای 103 درجه فارنهایت
• تهوع بیش از سه روز
• سردرد شدید یا درد شکم
• خون در استفراغ یا مدفوع
• شکم سفت و متورم
همچنین اگر فرزندتان یکی از علایم متعارف دهیدراسیون (کم شدن آب بدن) شامل کاهش ادرار، خوابالودگی یا بهانه‌گیری شدید، دست و پاهای یخ و رنگ‌پریده، یا عطش شدید را نشان داد، با پزشک تماس بگیرید. اگر چنین اتفاقی افتاد، پزشک احتمالا کودکتان را در بیمارستان (یا شاید فقط چند ساعتی) بستری می‌کند تا آب از دست داده بدنش را طی هیدراسیون مجدد IV بازگرداند. نگران نشوید. احتمالا بعد از چند روز مرخص می‌شود و سلامتش را به دست می‌آورد.
اگر حدس می‌زنید فرزندتان دچار مسمومیت غذایی شده و پزشک در دسترس نیست، تلفنی با دکتر صحبت کنید و یا کودک را به مرکز اورژانس برسانید.

برای کم کردن عوارض کودکم چه کنم؟

در صورت ابتلای فرزندتان به مورد حاد مسمومیت غذایی با اسهال و استفراغ، بهتر است او را در خانه نگه دارید تا استراحت کند و مایعات و الکترولیتهای از دست داده بدن (نمک و املاح معدنی) را بازیابی کند. معمولا پزشکان مصرف بدون نسخه‌ی محلولهای الکترولیت خوراکی را توصیه می‌کنند و بهتر است در طول روز اندک اندک نوشیده شود. پزشک بر اساس سن و وزن کودکتان به شما خواهد گفت که به چه مقدار از این مایعات احتیاج دارد. (اما از خوراندن آبمیوه و سودا پرهیز کنید چون عوارض بیماری را تشدید می‌کنند).
اگر کودک تب یا بدن‌درد دارد، مقدار مناسبی استامینوفن یا ایبوپروفن به او بدهید. هرگز به کودکتان آسپیرین ندهید چون او را مستعد ابتلا به سندروم ری‌Reye’s Syndrome می‌کند که بیماری نادر اما خطرناکی است.

چه وقت کودکم می‌تواند دوباره غذای عادی بخورد؟

به محض کاهش یا توقف اسهال و استفراغ و بازگشتن اشتهای کودک، دکتر توصیه می‌کند که مصرف محلولهای الکترولیت را متوقف و همزمان افزودن تدریجی مایعات دیگر مثل شیر و غذاهای سالم را آغاز کنید. به رفتارهای کودکتان توجه کنید، خودش به شما می‌گوید چه وقت گرسنه می‌شود.
آکادمی طب کودکان امریکا (AAP) توصیه می‌کند کودکانی که از بیماریهای شکمی بهبود یافته‌اند باید هرچه زودتر رژیم غذایی عادی را از سر بگیرند – رژیمی که شامل همه طبقات غذایی مثل مجموع کربوهیدراتها (نان، برشتوک، و برنج) گوشت بدون چربی، ماست، میوه‌جات، و سبزیجات باشد. از غذاهای چرب اجتناب کنید.
مطالعات نشان داده‌اند که از سرگیری سریع رژیم غذایی استاندارد بلافاصله بعد از رفع علایم حاد بیماری می‌تواند مدت نقاحت کودک را نصف روز کاهش دهد چوت مواد غذایی ضروری را جهت مقابله با عفونت به بدن او می‌رساند. از سوی دیگر، اگر کودک شما چند روز به خاطر بی‌اشتهایی حاصل از بیماری نتوانست از مواد غذایی خوب استفاده کند نگران نشوید. فقط سعی کنید نگذارید آب بدنش را از دست بدهد

چگونه از کودک در برابر ابتلای مجدد به بیماریهای غذایی محافظت کنم؟

واقعیت آن است که حفاظت از کودک مقابل همه باکتریهای مقیم در موادغذایی غیرممکن است. اما می‌توانید با رعایت ایمنی در تهیه مواد غذایی از مقدار این تماسها بکاهید. این راهها را امتحان کنید:
• همیشه قبل از تهیه غذا یا بعد از رفتن به دستشویی یا سرپا گرفتن کودک یا تعویض کهنه ی بچه، دستهای خود را با آب گرم و صابون بشویید. به کودکتان یاد دهید بعد از استفاده از دستشویی و قبل از غذاخوردن دستهایش را بشوید. تا وقتی که خودش به خوبی بتواند دستهایش را بشوید در این کار کمکش کنید .
• گوشت چهارپایان، ماکیان و ماهی را قبل از پختن خوب آب بکشید و همه سطوح آشپزخانه را هم بعد از کار با آب داغ کف‌دار بشویید.
• هرگز غذای پخته شده مثل استیک را دوباره در بشقاب یا تخته‌ی خردکن که قبلا به مواد خام آلوده شده نگذارید.
• جهت آب کردن یخِ مواد منجمد آنها را در یخچال بگذارید و نه روی پیشخان یا سینک. گوشت قرمز و سفید را که بیش از یکی دو روز بصورت خام فریز شده مصرف نکنید.
• غذایی که بو یا ظاهر غیرعادی دارد نخورید.
• از غذاهای تاریخ گذشته، غذاهای بسته بندی درشکسته، یا قوطی‌های کنسرو قر شده یا فرورفته پرهیز کنید.
• غذا را بیشتر از یک ساعت قبل از خوردن یا نوشیدن بیرون یخچال نگه داری نکنید.
• مطمئن شوید که غذا خوب پخته شده است. گوشت گاو باید 160 درجه فارنهایت، ماکیان حداقل 180 درجه فارنهایت، و ماهی حداقل 140 درجه فارنهایت حرارت ببیند.
• موقع گرم کردن غذا مطمئن شوید که کاملا داغ شده باشد (فقط گرمش نکنید)
• غذای داغ را بصورت داغ و غذای سرد را بصورت سرد مصرف کنید.
• از دادن شیر، آبمیوه، و پنیر غیرپاستوریزه یا گوشت خام به کودک پرهیز کنید.
• اگر خودتان مواد غذایی خود را کنسرو می‌کنید، مراحل کار را به دقت انجام دهید.
• گوشت و ماهی خود را از مغازه های معتبر تهیه کنید.
• موقع سفر به خارج کشور از غذاهای داغ و تازه پخت استفاده کنید – و نه سبزیجات خام یا میوه‌های با پوست ؛ فقط آب جوشیده شده بنوشید.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#116 Posted: 15 Dec 2011 13:41

اسهال کودکان

چطور مطمئن شوم که کودک من اسهال دارد ؟
ابتدا باید تعیین کنید که وضعیت نرمال فرزندتان چیست. برخی کودکان در روز چند بار اجابت مزاج دارند، در حالی که دیگران چندین روز را بدون حتی یک بار دفع سر می‌کنند. هرازگاهی شل بودن مدفوع هیچ نگرانی به بار نمی آورد، ولی اگر نوع مدفوع کودک شما یک دفعه با همیشه متفاوت باشد– یعنی، بیش از حد نرمال دفع کند و مدفوع‌اش شل‌تر شود- آنگاه احتمالاً دچار اسهال شده است...

اسهال کودکان

با اینکه کوچکترین موردی از اسهال مزمن ممکن است خونسردترین و بی‌تفاوت‌ترین والدین را نیز به هراس اندازد، ثابت شده است که در اغلب موارد این بیماری ملایم بوده و سلامت کودک شما را تا زمانی که آب بدن خود را از دست نداده است با خطر جدی روبرو نخواهد کرد. اگر کودک‌تان از هر لحاظ دیگر سالم باشد و مایعات زیاد مصرف کند اسهال ظرف چند روز از بین خواهد رفت.

علت اسهال کودک من چیست ؟

اسهال علت‌های زیادی دارد از جمله بیماری ویروسی یا باکتریایی انگل دوره‌ی مصرف آنتی‌بیوتیک یا ماده ی خوراکی.

بیماری ویروسی

هر نوع ویروسی – مانند روتوویروس، آدنوویروس،کالیسی‌ویروس،استروویروس، و آنفلوآنزا- می‌تواند سبب ایجاد اسهال، تهوع،درد‌های شکمی،تب، لرز،و دردکشیدن گردد.

بیماری باکتریایی

باکتری‌ها – مثل سالمونلا،شیگلا،استافیلاکوکوس، کمپیلوباکتر، یا اشرسیاکولی- نیز می‌توانند موجب اسهال شوند. اگر کودک شما مبتلا به یک بیماری باکتریایی ا‌ست ممکن است به اسهال شدید، به همراه گرفتگی عضلات داخلی،خون در مدفوع روان،و تب دچار شود. (ممکن است حالت تهوع هم داشته باشد،یا نداشته باشد).
برخی از بیماری‌های باکتریایی خود به خود از بین می‌روند، لیکن برخی دیگر، مثل اشرسیاکولی که در گوشت نپخته و دیگر منابع غذایی یافت می‌شود می‌توانند بسیار جدی و خطرناک باشند. لذا اگر کودک شما این نشانه‌ها را دارد، او را نزد پزشک ببرید. پزشک او را معاینه کرده و احتمالاً مدفوع‌اش را برای ردگیری هر نوع بیماری باکتریایی مورد بررسی قرار خواهد داد.

عفونت گوش

در برخی موارد،عفونت گوش (که ممکن است ویروسی یا باکتریایی باشد) می تواند اسهال ایجاد کند. کودک شما ممکن است علاوه‌بر درد گوش حالت تهوع استفراغ و کم‌اشتهایی نیز داشته باشد یا به تازگی سرما خورده باشد.

انگل‌ها

بیماری‌های انگلی نیز می‌توانند اسهال ایجاد کنند.اگر کودک شما از یک بیماری انگلی رنج ببرد، ممکن است اسهال،نفخ،بادشکم،استفراغ،گرفتگی عضلات داخلی و مدفوع شل را نیز تجربه کند. این جور بیماری‌ها به آسانی کنترل می‌شوند، و درمان آنها دربرگیرنده‌ی داروهایی خاصی‌ست که معاینه‌ توسط دکتر را ضروری می‌کند.

آنتی‌بیوتیک‌ها

اگر کودک شما در طول یک دوره مصرف آنتی‌بیوتیک یا پس از آن دچار اسهال شده است،ممکن است به سبب مصرف داروها باشد، که باکتری‌های مفید روده را نیز به همراه باکتری‌های بیماری‌زا از بین می‌برد. بدون توصیه پزشک مصرف داروهای تجویز شده را متوقف نسازید.

آب‌میوه‌ی زیاد

آب‌میوه‌ی زیاد (مخصوصآً آب‌میوه‌های حاوی سوربیتول و سطوح بالایی از فروکتوز) یا مقادیر زیاد از نوشیدنی‌های شیرین می‌تواند معده‌ی کودک را ناراحت کند و منجر به شل شدن مدفوع او گردد. کاستن از میزان مصرف این نوشیدنی‌ها می‌تواند ظرف یک یا چند هفته مشکل را حل کند. پیشنهاد آکادمی پزشکان اطفال آمریکا (AAP) این است که در روز بیش از یک لیوان کوچک آب‌ میوه به کودک خود ندهید.

حساسیت غذایی

اگر کودک شما در تنفس مشکل پیدا کند یا صورت و لبهای او باد کرده باشد،با اورژانس تماس بگیرید. آلرژی غذایی ( که در نتیجه‌ی آن سیستم‌ ایمنی بدن به پروتئین‌های معمولاً بی‌ضرر غذاها واکنش نشان می‌دهد) می‌تواند بلافاصله یا طی چند ساعت منجر به واکنش‌های ملایم یا شدید شود. علایم این اتفاق ممکن است شامل اسهال، بادشکم،درد شکمی،و وجود خون در مدفوع باشد. در موارد حادتر، حساسیت می‌تواند باعث کهیر،خارش پوست، تورم و مشکلات تنفسی نیز بشود.
پروتئین‌های شیر رایج‌ترین آلرژی‌زاهای غذایی هستند. دیگر موارد شامل تخم مرغ، بادام زمینی،سویا، گندم، دانه‌های درختی، ماهی و صدف است. اگر فکر می‌کنید که کودک‌تان با آلرژی غذایی روبروست،با دکترش مشورت کنید.

عدم تحمل غذایی

برخلاف آلرژی غذایی، عدم تحمل غذایی (که برخی اوقات حساسیت غذایی نیز خوانده می‌شود ) واکنشی غیرعادی است که ربطی به سیستم ایمنی بدن ندارد. عدم ‌تحمل لاکتوز یک نمونه از چنین مشکلاتی است.
اگر کودک شما نمی تواند لاکتوز را تحمل کند، بدین معناست که بدن او لاکتاز کافی، آنزیم لازم برای هضم و تجزیه‌ی لاکتوز (قند موجود در شیر گاو و دیگر لبنیات)، تولید نمی‌کند. وقتی که لاکتوز تجزیه نشده در بدن باقی می‌ماند،می‌تواند به علایمی چون اسهال، درد شکمی،نفخ، و باد شکم منجر شود. این علایم معمولاً نیم‌ساعت تا دو ساعت پس از مصرف محصولات شیر پدید می‌آیند.
ضمناً،اگر کودک شما مورد حاد اسهال دارد، ممکن است موقتا در تولید لاکتوز با مشکل روبرو شود،و در نتیجه به مدت یک یا دو هفته علایم عدم‌تحمل لاکتوز را نشان دهد.

مسمومیت

اگر کود‌کتان اسهال و استفراغ دارد ممکن است چیزی غیر‌ موادغذایی بلعیده باشد،مثل دارو،ماده‌ای شیمیایی،یا یک گیاه؛ در این صورت بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید. و اگر از هوش رفته و در تنفس مشکل دارد،سریعاً وی را به مرکز درمانی برسانید. دیگر علایم این اتفاق می‌تواند خستگی و تشنج باشد.

با اسهال فرزندم چه برخوردی داشته باشم ؟

اسهال گرچه به ندرت و در صورت عدم برخورد مناسب،می‌تواند کودک شما را به سبب از دست دادن آب بدنش راهی بیمارستان کند، لذا اولین کاری که باید بکنید نوشاندن مایعات کافی به وی است. اگر کودک شما استفراغ هم داشته باشد نوشاندن آب اضافی به وی کار آسانی نخواهد بود.
اگر کودک نمی‌تواند آب کافی بنوشد، یا اگر اسهال او حاد است (یک یا چند بار دفع روان در هر دو ساعت)،با دکترش تماس بگیرید تا یک راه‌حل پزشکی پیش پایتان بگذارد. راه‌حل‌هایی از جمله الکترولیتها در داروخانه‌ها یافت می‌شوند،و آن چنان مزه‌های خوبی دارند که اغلب کودکان در مواقع از دست دادن آب بدنشان مایل به نوشیدن آنها خواهند بود.
از مایعات شیرین شده مثل سودا،نوشیدنی‌های انرژی‌زا،آب‌قند، و آب‌میوه‌های رقیق نشده پرهیز کنید؛ همینطور از ژله‌ها. همه‌ی این‌ها حاوی قند هستند، که آب را به روده‌ها کشانده و اسهال را تشدید می‌کند.
پزشکان توصیه می‌کنند که به کودک مبتلا به اسهال غذای جامد بخورانیم. در حالی که خوراندن رژیم غذایی کلاسیک BRAT (موز، برنج، پوره‌ی سیب، و نان برشته‌ی خشک) هیچ مشکلی ندارد، آکادمی پزشکان اطفال آمریکا عقیده دارد که خوردن یک رژیم غذایی نرمال شامل موادی چون کربوهیدرات‌های مرکب (مثل نان برشتوک صبحانه، و برنج)،گوشت‌های ملایم،میوه،ماست، و سبزیجات،خطری در پی نخواهد داشت. در واقع، یک رژیم غذایی استاندارد و سالم،چون مواد مغذی اساسی لازم برای مبارزه با بیماری را به بدن باز می‌گرداند، می‌تواند حتی از طول دوره‌ی مبارزه‌ی کودکتان با بیماری نیز بکاهد.
اگر کودک پیش‌دبستانی شما موقتاً از خوردن خودداری می‌کند، نگران نباشید. تا زمانی که آب بدنش را کامل از دست نداده است، اشتهای وی ظرف یک یا دو روز بازخواهد گشت.
مطالعات نشان داده است که باکتری‌های زنده‌ی موجود در ماست،ابزاری بی‌خطر و موثر برای کاهش میزان و طول دوره‌ی اسهال هستند. این راهی آسان برای برخورد با مشکل است،مخصوصاً اگر کودک شما مزه‌ی ماست را دوست داشته باشد. مطمئن شوید که ماستی که خریده‌اید حاوی لاکتوباسیلیوس یا موجودات زنده باشد.
اگر کودک شما در طول دوره‌ای که دچار اسهال است احساس ناراحتی کند، سعی کنید او را ماساژ داده و پوشک او را همواره خشک نگه دارید. اگر بلد است خود دستشویی برود، آماده باشید که لباس زیرش را زود عوض کنید چون ممکن است نتواند خود را به موقع به دستشویی برساند،یا موقتا پوشک یک‌بار مصرف به او بپوشانید. مراقبت و نوازش زیادی از او به عمل آورید،و در موقع عوض کردن او از کرم قنداق استفاده کنید،زیرا که باسن او در اثر مدفوع روان به آسانی دچار قرمزی و سوختگی می‌شود.

آیا دادن داروهای اسال بزرگسالان به کودک خوب است ؟

خیر. بدون تجویز پزشک به کودک خود داروی ضداسهال بزرگسالان ندهید. این داروها می‌تواند برای کودکان خطرناک باشد.

چه زمانی باید با پزشک تماس گرفت ؟

اگر کودکتان اسهال گرفته باشد و تا 24 ساعت بهبودی در او مشاهده نشود، با پزشکش تماس بگیرید. همچنین اگر اسهال داشته باشد و هریک از علایم زیر مشاهده شود نیز با دکتر تماس بگیرید :
• استفراغ‌های مکرر
• علایم از دست دادن آب بدن، مثل خشکی دهان و ادرار کم (کمتر از یک بار در هر 6 ساعت)
• خون در مدفوع یا مدفوع سیاه‌رنگ
• درجه‌ی تب بالا – 103 درجه‌ی فارنهایت (39.4 درجه سلسیوس) یا بیشتر.

چطور می‌توان از ابتلای کودک به اسهال مرتب جلوگیری نمود ؟

شستن مرتب دست‌ها بهترین دفاع است، زیرا که میکروارگانیسم‌های عامل اسهال به آسانی از دست‌ها به دهان منتقل می‌شوند. به عنوان مثال،کودک شما می‌تواند در اثر گذاشتن انگشت خود در دهان مبتلا به اسهال شود، مخصوصا اگر انگشتش به کودکان دیگر یا اشیایی که با مدفوع اسهالی تماس داشته است، خورده باشد.
به فرزند خود بیاموزید که دست‌هایش را پیش از خوردن غذا و پس از رفتن به دستشویی،کاملاً با صابون و آب گرم بشوید. دست‌های خود را نیز بارها بشویید،مخصوصاً پیش از تهیه‌ی غذا برای کودک یا پس از تماس با پوشک آلوده یا استفاده از دستشویی. همچنین،مطمئن شوید غذای سالمی تهیه می‌کنید و آشپزی ایمنی دارید.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#117 Posted: 15 Dec 2011 13:42

آسم درکودکان

آسم یک بیماری مزمن التهابی ریه‌ها و مجاری تنفسی (لوله‌هایی که هوا را به داخل ریه‌ها برده و از آنجا خارج می‌کنند) است. اگر کودک شما آسم داشته باشد، این مجاری تنفسی تحریک شده و ورم می‌کنند و این مسئله می‌تواند بر توانایی تنفس کودک تأثیر بگذارد...

آسم درکودکان

مهم است که شما با همکاری متخصص، جهت پیشگیری و درمان حمله‌های آسمی تلاش کنید. با داروهای مناسب، آموزش مناسب، و برنامه مناسب برای اقدام در زمان حملات آسمی و با پیگیری‌ها و آزمایش‌های مداوم پزشکی، اکثر کودکان مبتلا به آسم می‌توانند زندگی نرمالی داشته باشند.

در هنگام یک حمله حاد آسمی چه اتفاقی می‌افتد؟

اگر کودک شما یک حمله حاد آسمی داشته باشد، بافت مجاری تنفسی‌اش ملتهب‌تر شده و مخاط بیشتری تولید خواهد کرد. سپس عضله‌های مجاری تنفسی منقبض شده و این لوله‌ها تنگ می‌شوند.ممکن است تندتند نفس بکشد، سرفه کند یا خس‌خس نماید زیرا نفس او از مجاری تنگ‌شده عبور می‌کنند. همچنین ممکن است مشاهده نمایید که سوراخ‌های بینی او باز می‌شوند یا پوست روی دنده‌های او با هر نفس به داخل کشیده می‌شوند.
حمله‌های آسمی اگر درمان نشوند یا مراقبت پزشکی از آنها به تأخیر بیفتد، می‌توانند کشنده باشند. همین که نشانه‌های حمله را مشاهده کردید، فورا داروی آرام‌بخش فوری (Quick Reliever) که توسط پزشک تجویز شده است را به او بدهید. (اگر داروهای اورژانسی را ندارید، فورا با اورژانس تماس گرفته یا کودک را به نزدیک‌ترین اورژانس برسانید.)
هنگامی که دارو توانست مسیر تنفسی او را باز کند، نشانه‌های حمله به تدریج فروکش خواهند کرد. اگر نشانه‌ها ادامه پیدا کردند یا وخیم‌تر شدندبا اورژانس تماس بگیرید یا کودک را فورا به اورژانس برسانید.

آلرژی‌ها چه ربطی به آسم دارند؟

برخی از کودکان مبتلا به آسم اگر در معرض عوامل آلرژی‌زا (از قبیل بندپایان خانگی، سوسک‌ها، قارچ، گرده‌ها یا بقایای بدن حیوانات) قرار بگیرندممکن است موجب بروز حمله آسمی یا تشدید نشانه‌ها در آنها شود. این مشکل به نام آسم آلرژیک شناخته می‌شود. آلرژی‌های فصلی به گرده‌های موجود در فضای بیرون (که تب بهاره نیز نامیده می‌شود) معمولا پیش از آنکه کودک به 4 یا 5 سالگی برسد مشکلی ایجاد نمی‌کنندزیرا ایجاد حساسیت در کودک نسبت به این گرده‌ها معمولا مدت زیادی طول می‌کشد اما آلرژی نسبت به بندپایان خانگی، قارچ یا بقایای بدن حیوانات ممکن است زودتر ظاهر شود.

حدودا 75 تا 80 درصد از کودکان مبتلا به آسم، آلرژی‌های جدی دارند. اگر کودک شما به آسم مبتلاست و می‌دانید یا حدس می‌زنید که آلرژی نیز دارد، بهتر است او را برای ارزیابی و درمان (جهت جلوگیری از بروز حمله‌های آسمی) به نزد متخصص آلرژی ببرید.

آیا عوامل دیگری نیز وجود دارند که موجب شروع حمله‌های آسمی شوند؟

بله. سایر محرک‌ها عبارتند از: هوای سرد، عفونت‌های ویروسی (مانند سرماخوردگی معمولی)، دود دخانیات و سایر آلاینده‌های هوا، یا صرفا دویدن در اطراف. در واقع اگر کودک شما پس از بازی غالبا به سرفه و خس‌خس دچار می‌شود، ممکن است به بیماری‌ای دچار شده باشد که آسم ناشی از فعالیت بدنی (Exercise-Induced Asthma) نامیده می‌شود.

بیماری آسم چقدر در کودکان شایع است؟

آسم شایع‌ترین بیماری مزمن و حاد دوران کودکی و سومین عامل بستری شدن در بیمارستان است.50 تا 80 درصد از کودکان مبتلا به آسم، پیش از آنکه به سن 5 سالگی برسند، نشانه‌های آسم را از خود بروز می‌دهند.

چگونه می‌توانم بفهمم که کودکم به آسم مبتلاست؟

گاهی اوقات تشخیص اینکه کودک به آسم یا نشانه‌های سرماخوردگی یا سایر بیماری‌های تنفسی مبتلاست، دشوار است. پزشک کودک شما او را معاینه کرده و تاریخچه بیماری او (شامل تاریخچه بهداشتی خانواده) را به دقت بررسی می‌کند تا بتواند بیماری را تشخیص دهد.
اگر کودک شما مرتب سرفه می‌کند و آلرژی یا اگزما دارد و در خانواده شما نیز سابقه آسم و آلرژی یا اگزما وجود دارد (خصوصا اگر شما و همسرتان هر دو این سابقه را دارید)، احتمال زیادی می‌رود که کودک شما آسم داشته باشد. نشانه‌های این بیماری معمولا در شب‌ها وخیم‌تر می‌شوند.

چگونه آسم را درمان می‌کنید؟

اگر کودک شما آسم دارد، باید با همکاری پزشک او برنامه‌ای جهت پیشگیری و رسیدگی به حمله‌های آسمی تدارک ببینید. ابتدا باید بفهمید که چه چیزی موجب بروز حمله‌های آسمی می‌شود و پس بایستی تمام تلاش خود را برای جلوگیری از تماس با این محرک‌ها بنمایید. مثلا برخی کودکان تنها زمانی که به سرماخوردگی مبتلا می‌شوند دچار حمله می‌گردند در حالی که بقیه پس از تماس با یک عامل آلرژی‌زا یا محرک (مانند دود سیگار) به حمله آسمی دچار می‌شوند

متوقف کردن یک حمله آسمی

پزشک شما احتمالا یک یا چند دارو برای کودک‌تان تجویز خواهد کرد. داروهایی که تحت عنوان آرام‌بخش فوری شناخته می‌شوند، برای متوقف کردن حمله آسمی به کار می‌روند. داروهایی که به سرعت عمل می‌کنند، انقباض مجاری تنفسی را متوقف کرده و تنفس را آسان‌تر می‌کنند. مقدار آرام‌بخش‌های فوری (مانند Albuterol) با استفاده از یک اسپری مه‌پاش(Nebulizer) یا استنشاق‌کننده با دوز اندازه‌گیری‌شده (MDI) (Metered-Dose Inhaler) تنظیم می‌شود.
مه‌پاش یک دستگاه برقی یا باتری‌دار است که داروی مایع را به یک مه تبدیل می‌کند که کودک می‌توان آن را از طریق ماسک استنشاق کرده و به داخل ریه‌هایش بفرستد. درمان‌های مبتنی بر تنفس مه‌پاش، معمولا حدود 10 دقیقه طول می‌کشند.
دسنگاه MDI، یک آئروسل (Aerosol) کوچک است که به درون یک لوله بلند (به نام محفظه نگه‌دارنده (Holding Chamber) یا«فاصله‌انداز (Spacer)وارد می‌شود، که یک ماسک یا دهنی به انتهای آن وصل شده است. داروی Albuterol به داخل محفظه نگه‌دارنده اسپری می‌شود، و سپس هنگامی که کودک از طریق ماسک نفس می‌کشد، این دارو را استنشاق می‌کند. این نوع درمان تنفسی را می‌توان ظرف یک دقیقه انجام داد.
انتخاب مه‌پاش یا MDI عمدتا به این بستگی دارد که استفاده از کدام دستگاه برای شما و کودک‌تان راحت‌تر باشد. در کل، هردوی آنها کارآیی یکسانی در رساندن دارو به ریه‌ها (جهت توقف حمله آسمی) دارند.

پیشگیری از حمله آسمی

داروهایی که به نام کنترل‌کننده (Controllers) شناخته می‌شوند، برای پیشگیری از بروز حمله آسمی استفاده می‌شوند. این داروها شامل استروئیدهای استنشاقی می‌باشند که می‌توانند به کاهش التهاب و تورم و جلوگیری از خس‌خس کردن، کمک نمایند. شما داروی استروئید استنشاقی را هر روز با استفاده از MDI یا مه‌پاش (بسته به نوع استروئیدی که توسط دکتر تجویز شده است) به کودک خود می‌دهید.
یک قرص جویدنی غیراستروئیدی به نام Leukotriene Antagonist نیز یک گزینه دیگر برای کاهش التهاب و تورم است. پزشک کودک، بهترین نوع داروی کنترل‌کننده روزانه برای آسم کودک را توصیه خواهد کرد.
اگر کنترل آسم کودک دشوار باشد پزشک ممکن است او را به یک متخصص آسم ارجاع دهد.
باید مطمئن شوید که معلم و پرستارهای بچه همگی از وضعیت او اطلاع داشته و می‌دانند که چگونه باید یک حمله آسمی را درمان کنند.

برای پیشگیری از ابتلای کودکم به آسم، چه کار می‌توانم بکنم؟

اگر بیماری آسم به صورت ژنتیکی در کودک وجود داشته باشید، شما نمی‌توانید کاملا از بروز آن پیشگیری کنید.البته تا زمانی که کودک شما نشانه‌های دائمی (از قبیل خس‌خس کردن و سرفه دائمی) را از خود بروز ندهد، نمی‌توانید بفهمید که او آسم دارد. البته اگر کارهای زیر را انجام دهید، می‌توانید از شدت نشانه‌های بیماری کودک خود بکاهید:
میزان قرار گرفتن او در معرض بندپایان خانگی را کاهش دهید: تشک کودک را در یک پوشش غیرقابل‌نفوذ قرار دهید، فرش و موکت‌ها و اسباب‌بازی‌های مخملی و پارچه‌ای را از اتاق او خارج کنید، به جای پرده‌های ضخیم پارچه‌ای از پرده‌های نورگیر غیرپارچه‌ای استفاده کنیدو رختخواب او را هفته‌ای یک‌بار در آب گرم بشویید.
کودک خود را از دود دخانیات دور نگه دارید: دود سیگار یک عامل آلرژی‌زا تلقی نمی‌گردد اما موجب تحریک ریه‌ها می‌شود.
میزان قرار گرفتن او در معرض آلاینده‌های هوا را کاهش دهید: آلاینده‌های هوا (از قبیل اوزون) می‌توانند ریه‌ها را تحریک کرده و موجب بروز مشکلات تنفسی در افرادی که مجاری تنفسی حساسی دارند شوند. زمانی که کیفیت هوا خوب نیست بهتر است کودک را داخل خانه نگه دارید.
از منقل یا اجاق زغالی یا چوبی استفاده نکنید. هرچند جای گرم‌ونرم می‌تواند برای کودک مناسب باشد اما دود ممکن است باعث تحریک سیستم تنفسی کودک شما شود.
اگر کودک به حیوان خانگی‌تان آلرژی پیدا کرده است، حیوان را (در صورت امکان) خارج از خانه نگه دارید. البته بسته به خُلق‌وخوی حیوان و وضعیت زندگی شما، ممکن است این کار امکان‌پذیر نباشد.
میزان قارچ‌ها در خانه خود را کاهش دهید. مثلا هنگام پخت‌وپز در آشپزخانه یا هنگام دوش گرفتن در حمام، فن خروج هوا را روشن کنید یا پنجره‌ها را باز نمایید. در صورت لزوم از یک سیستم تهویه مطبوع یا رطوبت‌زدا استفاده کنید تا سطح رطوبت را بین 35 تا 50 درصد نگه دارید. درزها و شکاف‌ها را تعمیر نمایید زیرا ممکن است باعث رشد قارچ در پشت دیوارها و زیر کفت اتاق شوند؛ همچنین سطوحی که قارچ یا کپک دارند را با آب و صابون تمیز کنید. حتما لباس‌ها یا سطوح مرطوب یا خیس را به سرعت خشک کنید تا از رشد قارچ جلوگیری شود.

آیا ممکن است کودک من از آسم شفا پیدا کند؟

درمانی برای آسم وجود ندارد هرچند کودکانی که فقط هنگام سرماخوردگی یا عفونت قسمت بالایی دستگاه تنفسی به خس‌خس دچار می‌شوند، خس‌خس کردن آنها با افزایش سن به تدریج کاهش می‌یابد و از بین می‌رود. در کل، نظر متخصصین این است که بیماری آسم برای تمام عمر باقی می‌ماند، هرچند تناوب و شدت نشانه‌های این بیماری ممکن است با افزایش سن کودک تغییر نماید.
معاینه‌های مرتب و دقیق و درمان مناسب به کودک شما امکان می‌دهند تا بیماری آسم خود را کنترل نماید تا در نتیجه زمانی که بزرگ‌تر شد بتواند همانند سیر کودکان بدود، شنا کند و بازی کند. اکثر کودکانی که آسم دارند، در بزرگسالی، سالم هستند.
آسم ممکن است برای شما و کودک‌تان دلهره‌آور باشد اما به خاطر داشته باشید: شما تنها نیستید.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#118 Posted: 15 Dec 2011 13:42

آپنه (تنگی نفس) در خواب در کودکان مدرسه‌ای

آپنه در خواب چیست ؟
آپنه در خواب یک بیماری مهم است که در آن در زمان خواب تنفس به دفعات زیاد دچار اختلال می‌شود.
سه نوع آپنه‌ی خواب وجود دارد: آپنه‌‌ی خواب مسدودکننده (OSA) که در اثر ایجاد انسداد به وجود می‌آید؛ آپنه‌ی خواب مرکزی که درآن انسدادی وجود ندارد...

آپنه (تنگی نفس) در خواب در کودکان مدرسه‌ای

اما مغز نمی‌تواند به عضلات فرمان دهد که تنفس را انجام دهند و آپنه‌ی ترکیبی که ترکیبی از این دو است. OSA رایج ‌ترین نوع آپنه‌ی خواب است.

علت ایجاد آپنه‌ی خواب مسدودکننده چیست ؟

OSA می‌تواند در اثر هر چیزی که از لحاظ فیزیکی مسیر هوا را مسدود و رساندن هوای کافی به ریه‌ها را برای کودک مشکل کند، به وجود آید. در کودکان، بزرگی لوزه ها یا آدنوئید ها( غددی که در گلو و درست پشت بینی قرار دارند) معمولا دلیل این وضعیت هستند. وقتی عضلات کودک در خواب شل می‌شوند، این غدد می‌توانند مسیر رسیدن هوا به ریه‌ها را مسدود کنند.
لوزه‌ها و آدنوئیدها در بچه ها ممکن است به طور طبیعی کمی بزرگ باشند. آپنه‌ی خواب بین 3 و 6 سالگی رایج‌تر است، وقتی که لوزه‌ها و آدنوئید‌ها در مقایسه با مجاری تنفسی در بزرگترین اندازه‌ی خود قرار دارند. لوزه‌ها و آدنوئید‌ها ممکن است در اثر بیماری یا آلرژی هم بزرگ شوند.
علت های دیگرانسداد مجاری تنفسی شامل اضافه ‌وزن و آناتومی خاص صورت است مانند عقب رفتگی چانه و شکاف کام. کودکان مبتلا به سندرم داون و دیگراختلالات مادرزادی که مجاری بالایی تنفس را گرفتار می کنند، مهمترین دلایل آپنه‌ی خواب هستند. بیش از نیمی از کودکان مبتلا به سندرم داون به آپنه‌ی خواب مسدود‌کننده دچار می‌شوند.

چطور می‌توان فهمید کودکی آپنه‌ی خواب دارد ؟

لیست نشانه‌های OSA طولانی است. مهمترین نشانه‌ها خروپف و مشکل تنفس در خواب است که اغلب به صورت قطعی‌های کوتاه در تنفس است. یک قطعی کوتاه 10 ثانیه یا بیشتر طول می‌کشد.
اگر کودک شما خروپف می‌کند، سریع این نتیجه را نگیرید که آپنه دارد؛ 1 تا 3 درصد از کودکان مبتلا به آپنه‌ی خواب هستند در حالی که 7 تا 12 درصد کودکان خروپف می‌کنند. اینها اطلاعاتی ا‌ست که گری ای فرید، متخصص اطفال و مدیر آزمایشگاه خواب کودکان در دانشکده‌ی داروسازی دانشگاه اموری در آتلانتا ارائه کرده است. همچنین ، ممکن است کودکی به آپنه مبتلا باشد ولی خروپف نکند.
اگر کودکتان اغلب اوقات از طریق دهان تنفس می‌کند (شب و روز)، اغلب سرفه می‌کند یا در خواب نفسش بند می‌آید، مدام خواب است یا وقت خواب زیاد عرق می‌کند، باید به این قضیه شک کنید.
بیدارشدن‌های مکرر شبانه‌ همراه با هریک از علائم بالا می‌تواند نشانه‌ای از آپنه‌ی خواب باشد. چون کودکان مبتلا به آپنه‌ی خواب در تنفس مشکل دارند، ممکن است جنب و جوش زیادی داشته باشند و از خواب بیدار شوند تا هوای کافی تنفس کنند.
اگر فکر می‌کنید کودکتان ممکن است آپنه‌ی خواب داشته باشد، به رفتارش در روز توجه کنید تا به سرنخ‌های بیشتری دست پیدا کنید. آپنه اغلب آنها را کج‌خلق، ناپایدار و ناامید می‌کند. کودک ممکن است در زمان‌های نامعمول به علت خستگی خوابش ببرد.
کودک مبتلا به آپنه‌ی خواب بیشتر مستعد به داشتن مشکلات لوزه و آندوئید است.و اگر به میزان لازم نخوابد تا بتواند از هورمون‌های رشدی که در شب آزاد می‌شوند استفاده کند ، ممکن است رشد کندتری داشته باشد. همچنین اگر تلاش زیادی برای تنفس در شب بکند، ممکن است به درستی رشد نکند زیرا کالری‌های خود را بیهوده می‌سوزاند. فرید توضیح می‌دهد که "مثل این است که هر شب در ماراتن شرکت کنید."

خطرات آپنه‌ی خواب چیست ؟

اغلب آپنه‌ی خواب نشانه‌های خفیفی دارد ولی می‌تواند به مشکلاتی در رشد، یادگیری و رفتار منجر شودو حتی به مرور زمان به مشکلات قلبی و ریوی و فشار خون بالا بیانجامد.

فکر می‌کنم کودکم ممکن است آپنه‌ی خواب داشته باشد چه کنم ؟

ابتدا با پزشک مشورت کنید.او از عادات خواب کودک میپرسد و مجاری فوقانی تنفس کودک را معاینه می کند. اگر پزشک فکر ‌کند اضافه وزن یا آلرژی علت این مشکل است، ممکن است به شما توصیه کند که ابتدا آنها را حل کنید و یا ممکن است شما را به یک متخصص گوش، حلق و بینی یا یک متخصص ریه یا متخصص خواب و یا متخصص آپنه ارجاع دهد.
تستی که معمولاً برای شناسایی آپنه‌ی خواب به کار می‌رود پولیزومنوگرام خوانده می شود. این تست امواج مغزی، حرکات چشم، تنفس و سطح اکسیژن خون، به همراه صدای خروپف و نفس‌نفس زدن در خواب رامانیتور می‌کند. یک نوع از پولیزومنوگرام در آزمایشگاه خواب و در شرایط استاندارد و با مشاهده‌ی مداوم توسط متخصصان با تجربه در زمینه خواب انجام می‌شود. نوع دیگر آن مطالعه‌ی پرتابل است که می‌توان آن را در خانه انجام داد ولی به اندازه‌ی نوع اول دقیق نیست. هر دوی این این‌ها بی‌درد هستند.

آپنه‌ی خواب چطور درمان می‌شود ؟

در 90 درصد موارد،برداشتن لوزه‌ها یا آدنوئید‌ها آپنه‌ی خواب را در کودکان درمان می‌کند. برخی کودکان مبتلا به آپنه‌ی خواب مسدودکننده نیاز به استفاده از دستگاه CPAP (فشار مثبت مداوم هوا) دارند که مجرای تنفس را با دمیدن هوا در بینی در زمان خواب از طریق یک ماسک باز نگه می‌دارد. (دستگاه CPAP معمولاً نشانه‌های آپنه‌ی مرکزی را از بین نمی‌برد.)

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#119 Posted: 15 Dec 2011 13:43

آلرژی‌ فصلی در کودکان

یک آلرژی فصلی، که به نام تب بهاره نیز شناخته می‌شود، واکنش بدن به ذرات معلق در هوا (همانند گرده‌ها یا قارچ‌ها) است. این نوع آلرژی در برخی زمان‌های خاص در طول سال شدت می‌گیرد، زمانی که درخت‌ها، چمن‌ها یا علف‌های خاص گل می‌دهند یا زمانی که قارچ‌ها هاگ‌های خود را در هوا رها می‌کنند...

آلرژی‌ فصلی در کودکان

البته همه آلرژی نمی‌گیرند اما هیچ‌کس نمی‌داند که چرا بعضی‌ها آلرژی می‌گیرند و بعضی‌ها نمی‌گیرند. به نظر می‌رسد افرادی که تب بهاره دارند، سیستم ایمنی بسیار حساس دارند که همواره مراقب تهاجم مواد خارجی به بدن است. گرده‌ها و قارچ‌ها واقعا به هیچ وجه خطرناک نیستند اما هنگامی که یک کودک (یا بزرگسال) آلرژیک گرده‌ها یا قارچ‌ها را با تنفس به درون بدنش می‌کشد، بدن او آن را به عنوان یک مهاجم خطرناک دیده و هیستامین و مواد شیمیایی دیگر را برای مبارزه با آن آزاد می‌کند. هیستامین موجب التهاب بینی و مجاری تنفسی می‌شود و سایر مواد شیمیایی نیز موجب بروز نشانه‌های زیر می‌شوند: آبریزش بینی، چشم‌های اشک‌آلود و عطسه‌های مکرر برای تخلیه ماده آلرژی‌زا از بدن.
آلرژی‌زاترین گرده‌ها از درخت‌های بی‌گل، چمن‌ها و علف‌های کم‌پشت ایجاد می‌شوند. در بهار، درخت‌های همچون بلوط، نارون و فان، و همین‌طور چمن‌هایی از قبیل تیموتی، برمودا و ارچرد، موجب بروز مشکل می‌شوند؛ در حالی که در پایان تابستان و زمستان، مهم‌ترین عوامل مشکل معمولا علف‌هایی از قبیل راگوید، درمنه و خار روسی هستند. گرده آنها کوچک، سبک و خشک است و به سادگی از طریق هوا پخش می‌شود. گرده گیاهان گل‌دار معمولا سنگین‌تر از آن هستند که توسط هوا منتقل شوند و معمولا موجب بروز آلرژی نیز نمی‌شوند. تقریبا نیمی از افرادی که تب بهاره دارند نسبت به گرده چمن‌ها حساسیت دارند و راگوید نیز مرسوم‌ترین ماده آلرژی‌زا در این میان است.
قارچ‌های آلرژی‌زا، قارچ‌هایی میکروسکوپیک هستند که به قارچ‌های خوراکی مربوط می‌شوند. این قارچ‌ها در محیط بیرون در خاک، چمن‌ها، برگ‌های افتاده و چوب‌های در حال پوسیدگی (هر محدوده مرطوبی که هوا نتواند به خوبی در آن چرخش داشته باشد) رشد می‌کنند. در آب‌وهواهای سردتر، قارچ‌ها در طول زمستان در حال کمون به سر می‌برند و در تابستان و اواخر پاییز به حیات (و هوا) برمی‌گردند. در طول ماه‌های تابستان، مقدار قارچ موجود در هوا بیشتر از گرده‌ها است و خوشبختانه اکثر هاگ‌های این قارچ‌ها، آلرژی‌زا نیستند.

آیا کودک من می‌تواند آلرژی فصلی داشته باشد؟

امکان دارد. آلرژی‌های فصلی بین کودکان 5 ساله و بزرگ‌تر، کاملا مرسوم می‌باشند:تقریبا 10 تا 15 درصد از کودکان دبستانی، آلرژی‌های فصلی دارند.
هرچند میزان استعداد یک نفر برای آلرژی داشتن در کل عمر یکسان باقی می‌ماند، اما نشانه‌های آلرژی می‌توانند افزایش یا کاهش داشته باشند.تغییرات هورمونی در دوره بلوغ می‌توانند باعث تخفیف آلرژی برای یک نفر و تشدید این نشانه‌ها برای دیگری باشند. این مسئله تا حد زیادی به افراد بستگی دارد.

اکثرآ افراد در چه زمانی از سال به آلرژی فصلی دچار می‌شوند؟

این مسئله (بسته به شرایط کودک) متفاوت خواهد بود.مثلا فصل گرده‌افشانی درخت‌ها ممکن است از ابتدای فروردین تا انتهای اردیبهشت باشد اما کودکی که حساسیت کمی نسبت به گرده دارد تنها در طول هفته‌هایی که میزان گرده‌ها بسیار بالاست نشانه‌های آلرژی را احساس خواهد کرد، در حالی که کودکی که حساسیت بالا داشته باشد ممکن است این نشانه‌ها را در کل دو ماه حس نماید. دوم اینکه، کودک ممکن است بیش از یک نوع آلرژی داشته باشدکه در این حالت ممکن است در تمام فصل آلرژی داشته باشد یا ممکن است تنها در فصل‌های بهار و پاییز واکنش نشان دهد. هنگامی که بفهمید کودک شما نسبت به چه نوع گرده‌ای آلرژی دارد می‌توانید زمان احتمالی بروز آلرژی در کودک‌تان را تخمین بزنید زیرا فصل گرده‌افشانی برای هر درخت تقریبا در تمام سال‌ها یکسان است.
آب‌وهوا می‌تواند تأثیر زیادی بر مقدار گرده موجود در هوا داشته باشد. به عنوان مثال، آب‌وهواهای گرم، خشک و پرباد به پخش گرده‌ها کمک کرده و در نتیجه نشانه‌های آلرژی را افزایش می‌دهند. از سوی دیگر، افراد در روزهای بارانی، ابری یا بی‌باد معمولا نشانه‌های کمتری از آلرژی را بروز می‌دهند زیرا مقدار گرده در اطراف آنها کاهش می‌یابد. یک زمستان پرباران و سرد و به دنبال آن یک موج زودرس گرما می‌تواند موجب افزایش گرده‌افشانی گیاهان شود. در این شرایط، حتی کودکانی که به طور طبیعی نشانه‌های آلرژی را نشان نمی‌دهند نیز ممکن است به عطسه دچار شوند.
هاگ‌های قارچ‌ها در هوای بیرون نیز در کل طول سال در آب‌وهواهای گرم‌تر وجود دارند، هرچند ماکزیمم آنها در ماه تیر (و در آب‌وهواهای سردتر، در ماه مهر) است.

نشانه‌های تب بهاره، چه مواردی هستند؟

نشانه‌های تب بهاره ممکن است بسیار مشابه با نشانه‌های سرماخوردگی معمولی یا دیگر انواع آلرژی‌ها باشند. اگر کودک شما نشانه‌های زیر را داشته باشد، احتمالا به تب بهاره مبتلا شده است:
آبریزش بینی با مخاط شفاف برای حدودا 4 هفته
بدون تب (No Temperature)
اکثر مواقع خلق وخوی خوبی داشته باشد
در محیط‌های بسته و داخل خانه، خصوصا در ماشین در حالی که تهویه مطبوع آن روشن باشد، وضعیت بهتری داشته باشد (سیستم‌های تهویه مطبوع، بخش عمده‌ای از گرده‌ها را از هوایی که به ماشین وارد می‌شود، حذف می‌کنند).
اگر کودک شما بیش از دو هفته نشانه‌های سرماخوردگی را داشته است باید حتما با پزشک تماس بگیرید. بااین حال، اگر پزشک بیماری کودک را آلرژی تشخیص نداد تعجب نکنید. کودکان شما غالبا سرماخوردگی‌های پیاپی می‌گیرند و نشانه‌های سرماخوردگی دوم بلافاصله پس از اولی آغاز می‌شوند (خصوصا اگر بچه‌ها به تازگی به مهدکودک یا آمادگی رفته باشند).
مشخص‌ترین نشانه آلرژی فصلی، برعکس آلرژی به محیط خانه یا آلرژی در کل طول سال(از قبیل آلرژی به بندپایان خانگی و بقایای بدن حیوانات)، این است که نشانه‌ها ظرف 4 تا 10 هفته ناپدید شده و هر سال در یک موقع خاص ظاهر می‌شوند.
تب بهاره صرفا یک ناراحتی ساده نیست. در این حالت کودکان نمی‌توانند تمرکز کنند و پر بودن دائمی بینی‌ها بر خواب کودکان تأثیر می‌گذارد که در نتیجه در طول روز خسته بوده و ممکن است چرت بزنند. همچنین پربودن دائمی بینی‌ها بدین معناست که بچه‌ها مجبورند همواره از طریق دهان تنفس کنندکه این مسئله می‌تواند بر آرواره و رشد کلامی آنها تأثیر بگذارد.

آیا می‌توانم از ابتلای کودکم به آلرژی‌های فصلی پیشگیری کنم؟

خیر. ابتلای کودک به آلرژی‌ها تحت کنترل شما نیست هرچند شما می‌توانید با اقدام‌هایی جهت کاهش میزان قرار گرفتن کودک در معرض مواد آلرژی‌زا، واکنش‌های او را کاهش داده یا به تأخیر بیندازید. اگر شما یا همسرتان آلرژی دارید، احتمال ابتلای کودک‌تان به آلرژی نیز بالا خواهد بود هرچند ممکن است کودک دقیقا همان نوع آلرژی شما را نگیرد. اگر یکی از والدین آلرژی داشته باشد، احتمال ابتلای کودک 30% خواهد بود اما اگر والدین هر دو آلرژی داشته باشند، احتمال ابتلای کودک به 70% می‌رسد.
اگر احتمال می‌دهید که کودک شما شانس زیادی برای ابتلا به آلرژی دارد اولین اقدام دفاعی این است که پنجره‌ها را ببندید و کودک را از مواد آلرژی‌زای داخل خانه دور کنید. سعی کنید اتاق خواب او تا حد امکان عاری از بندپایان خانگی باشد. این موجودات معمول‌ترین عوامل آلرژی‌زا بوده و غالبا موجب بروز آلرژی نسبت به مواد دیگر نیز می‌شوند. متأسفانه این موارد تنها کارهایی است که می‌توانید برای پیشگیری از ابتلای کودک به آلرژی فصلی انجام دهید.

چگونه می‌توانم میزان قرار گرفتن در معرض گرده و قارچ را کاهش دهم؟

هرچند در فصل گرده‌افشانی در واقع نمی‌توانید از تماس با گرده‌ها به طور کلی اجتناب کنید اما می‌توانید میزان تماس کودک با گرده‌ها و قارچ‌ها را به حداقل برسانید. در اینجا برخی نکات راهنما آورده شده است:
تا حد امکان داخل خانه مانده و پنجره‌ها را ببندید (خصوصا در روزهای خشک و پرباد، یا زمانی که میزان گرده‌ها در هوا بالاست) تا از ورود گرده‌ها به داخل خانه جلوگیری کنید. برای کودکانی که به مدرسه می‌روند، بررسی کنید که آیا مدرسه می‌تواند زمان خروج کودک از کلاس و برنامه‌های فوق‌درسی او را برای موقعی برنامه‌ریزی کند که میزان گرده‌ها در هوا کمترند، یا نه (که این زمان، بسته به نوع گرده‌ای که کودک شما به آن آلرژی دارد، متغیر می‌باشد). در ماشین، پنجره‌ها را بسته و تهویه مطبوع را روشن کنید.
از قارچ‌های بیرون اجتناب کرده و از رشد قارچ و کپک در داخل خانه نیز جلوگیری نمایید. اگر کودک شما نسبت به قارچ حساسیت دارد، اجازه ندهید بازی با برگ‌های افتاده به یکی از تفریح‌های او تبدیل شود و او را تشویق کنید تا از محدوده‌های مرطوب و راکد در کنار آب‌های راکد دور شود. او قطعا نباید در کنار کپه کمپوست (کود گیاهی) در باغچه، بازی کند. در داخل خانه، از یک رطوبت‌زدا (خصوصا در حمام، دستشویی، زیرزمین و اتاق شستشو) استفاده کنید. رطوبت‌زدا را مرتب تمیز نمایید تا قارچ‌ها در آن رشد نکنند.
مراقبت‌های بیرون از منزل را رعایت کنید. کندن گیاه‌های مزاحم در حیاط خلوت می‌تواند کمک کند اما نه خیلی زیاد. از آنجا که گرده‌ها می‌توانند مسافت‌های طولانی را طی کنند. کودک شما ممکن است تحت تأثیر گرده‌هایی قرار گیرد که منبع آنها چندین مایل دور از خانه شما می‌باشد. از چمن‌هایی که تازه زده شده‌اند، دوری کنید. اگر آب‌وهوا مناسب است، حیوان خانگی خود را در حیاط نگهداری کنید. اگر حیوان‌ها در داخل خانه زندگی می‌کنند، حداقل آنها را خارج از اتاق‌های خواب نگه داریدزیرا می‌توانند گرده و قارچ را به اتاق‌خواب بیاورند.
وقتی کودک شما از بازی در بیرون از خانه برگشت، لباس‌هایش را عوض کنید (اگر نمی‌توانید بلافاصله لباس‌های او را بشویید، آنها را در یک جعبه جدا قرار دهید.) کودک را وادار کنید تا دست‌هایش را بلافاصله بشوید. اگر می‌توانید، از او بخواهید که بلافاصله حمام کند. در غیر این صورت، حتما باید شب به حمام رفته و موهایش را پیش از رفتن به رختخواب بشوید. او نباید این مواد آلرژی‌زا را همراه با خودش به اتاق‌خواب ببرد. لباس‌هایش را برای خشک شدن بیرون پهن نکنید بلکه برای این کار از یک خشک‌کن استفاده کنید.
از محرک‌های شیمیایی دوری کنید. بخارهای ناشی از دود دخانیات، رنگ، اسپری‌های دفع حشرات و حتی فرش جدید، می‌توانند ریه‌ها را تحریک کرده و پاسخ آلرژیک کودک شما را تشدید نمایند.
اگر می‌توانید، فرار کنید. اکثر متخصصان آلرژی، رفتن به یک مکان جدید را توصیه نمی‌کنند زیرا کودکی که به آلرژی به گرده یا چمن دچار شده است احتمالا پس از چند سال (در محل جدید) به یک ماده آلرژی‌زای جدید حساسیت پیدا خواهد کرد. اما از سوی دیگر، مسافرت به جایی که میزان گرده‌ها کمتر هستند (مثلا به ساحل)، در صورت امکان، کاری منطقی است.

بهترین راه برای درمان آلرژی فصلی چیست؟

متخصص اطفال یا پزشک خانواده می‌تواند داروی آلرژی را جهت کمک به بهبود نشانه‌های آلرژی در کودک تجویز کند. او به احتمال زیاد آنتی‌هیستامین، دکونژستانت یا هر دو را تجویز خواهد کرد. آنتی‌هیستامین‌های تجویزی، اثرات جانبی بسیار کمی دارند و غالبا موجب بهبود اکثر نشانه‌های آلرژی در کودک می‌شوند. همچنین کودک شما می‌تواند از داروهای بی‌نسخه موجود در داروخانه‌ها نیز استفاده کند اما بسیاری از این داروها موجب خواب‌آلودگی، کند شدن واکنش‌های کودک و کاهش تمرکز او می‌شوند. همواره پیش از اینکه اینگونه داروها را به کودک بدهید، با پزشک اصلی خود صحبت کنید.
اگر پزشک معمولی نتوانست بفهمد کودک نسبت به چه چیزی آلرژی دارد و نشانه‌ها ادامه پیدا کردند یا اینکه کودک به داروها جواب نداد، باید به یک متخصص آلرژی مراجعه کنید.
متخصص آلرژی برای اینکه بفهمد کودک شما به چه چیزی آلرژی دارد، احتمالا از آزمایش خراش استفاده خواهد کرد. متخصص آلرژی، سطح پوست کودک را خراش داده و مقدار کمی از مواد آلرژی‌زای مایع را روی محل خراش می‌مالد پس از 15 تا 20 دقیقه، بررسی می‌کند که آیا برجستگی یا تاول‌هایی همانند نیش ریز حشرات روی پوست ایجاد شده‌اند (که نشان‌دهنده آلرژی به آن ماده می‌باشد) یا نه. اندازه این تاول‌ها، میزان آلرژی را مشخص می‌کند. متخصص آلرژی، چند ماده (از 20 تا 80 ماده) را همزمان امتحان می‌کند. این آزمایش اگر با مهارت انجام شود، ناراحتی چندانی برای کودک ایجاد نمی‌کند.
گاهی اوقات متخصص آلرژی، اگر بخواهد نوع آلرژی را دقیق‌تر تعیین کند، تقاضای انجام آزمایشات پیشرفته‌تر به نام آزمایش درون‌پوستی((Intradermal Testing را می‌دهد که در آن مقدار کمتری از ماده آلرژی‌زا توسط یک سوزن ظریف به عمق پوست تزریق می‌شود.
اگر کودک شما حساسیت‌های پوستی داشته باشدیا اگر می‌دانید که خراش‌های متعدد بر روی پوست (در یک آزمایش معمولی آلرژی) مشکل‌آفرین خواهند بود، می‌توانید درباره یک آزمایش جایگزین به نام Immunocap پرس‌وجو کنید. این آزمایش آلرژی که توسط FDA تأیید شده است، به یک نمونه از خون کودک نیاز داردکه به آزمایشگاه فرستاده شده و برای آلرژی‌های مختلف مورد آزمایش قرار می‌گیرد.

آیا کودک من باید از واکسن‌های آلرژی استفاده کند؟

اگر داروهای تجویزی نتوانستند کودک را آرام نمایند و سن او نیز بیشتر از 5 سال است، متخصص آلرژی ممکن است به شما پیشنهاد بدهد که واکسیناسیون را آغاز نماییدکه این روش می‌تواند برای آلرژی‌های فصلی کاملا مؤثر باشد.
اگر شما و پزشک‌تان تصمیم دارید که واکسیناسیون را شروع کنید، کودک باید به مدت حداقل 6 ماه، هفته‌ای یک یا دو بار واکسن دریافت نماید. پس از مدتی، پزشک تصمیم می‌گیرد که واکسیناسیون به صورت ماهیانه ادامه پیدا کند. پس از هر بار واکسن زدن، شما و کودک‌تان باید به مدت 20 دقیقه در مطب پزشک بمانید تا مطمئن شوید که کودک نسبت به واکسن واکنش نشان نمی‌دهد (مسئله‌ای که به ندرت رُخ می‌دهد).
اگر فکر می‌کنید که کودک شما در حال ابتلا به آلرژی فصلی است، قطعا باید از متخصص کمک بگیرید. این آلرژی‌ها نه تنها زندگی را برای کودک دشوار می‌کنند، بلکه اگر درمان نشوند ممکن است به برخی مشکلات بهداشتی وخیم‌تر و درازمدت (از قبیل سینوزیت، عفونت مزمن گوش و حتی آسم) منجر شوند.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#120 Posted: 15 Dec 2011 13:43

آلرژی به حیوانات خانگی برای کودکان

آلرژی به حیوانات خانگی، واکنش سیستم ایمنی بدن نسبت به بقایای بدن (شوره پوست)، بزاق، ادرار یا مدفوع حیوانات می‌باشد. (خز یا موی حیوانات به خودی خود نمی‌تواند چندان آلرژی‌زا باشد اما ممکن است گرده‌ها، گردوخاک، قارچ و دیگر مواد آلرژی‌زا در آن گیر بیفتند.)...

آلرژی به حیوانات خانگی برای کودکان

اگر کودکی که نسبت به حیوانات آلرژی دارد بقایای بدن حیوان را تنفس کند یا با بزاق یا فضولات حیوان تماس پیدا کند، سیستم ایمنی بدن او اعلام خطر کرده و هیستامین و بیش از 40 نوع ماده شیمیایی دیگر را برای مبارزه با ماده آلرژی‌زا آزاد می‌کند.
هیستامین موجب التهاب بینی و مجاری تنفسی می‌شود و سایر مواد شیمیایی نیز موجب بروز نشانه‌های آلرژی زیر می‌شوند: آبریزش بینی، چشم‌های اشک‌آلود، عطسه، و نشانه‌های آسم همچون سرفه و خس‌خس کردن. در واقع اکثر آسم‌ها در اوایل دوران کودکی شروع می‌شوند، و عامل آنها می‌توانند حیوانات باشند. اگر ماده آلرژی‌زا با پوست کودک تماس پیدا کند، ممکن است جوش یا کهیر بزند.
هر نوع حیوانی (شامل سگ‌ها، موش‌ها، خوکچه‌ها و خصوصا گربه‌ها) می‌توانند موجب بروز واکنش در کودکی که آلرژی دارد شوند.

چگونه می‌توانم بفهمم که کودکم به حیوان خانگی‌مان آلرژی دارد یا خیر؟

نشانه‌هایی که در طول سال (و نه صرفا فصل‌های خاص) رخ می‌دهند، از قبیل خارش، چشم‌های اشک‌آلود، جوش، آبریزش بینی، عطسه، سرفه یا خس‌خس کردن در داخل خانه، همگی نشانه‌های حاکی از آلرژی نسبت به بندپایان خانگی، قارچ یا حیوان خانگی می‌باشند. این نشانه‌ها ممکن است حتی زمانی رخ دهند که کودک شما در تماس مستقیم با حیوان نیست زیرا این ماده‌های آلرژی‌زا را می‌توان در کل محیط داخل خانه پیدا کرد. تعیین اینکه آیا مشکل ناشی از حیوان خانگی یا چیز دیگری است، اندکی دشوار است.
متأسفانه کودک شما، حتی زمانی که از خانه دور باشد، ممکن است باز هم نسبت به حیوان واکنش نشان دهد.
دور کردن سگ یا گربه از خانه برای یک مدت آزمایشی نمی‌تواند کمک چندانی به شما بکند زیرا ممکن است بقایای بدن حیوان به اندازه کافی در خانه موجود باشند که حتی وقتی که خود حیوان در خانه نیست نیز باعث بروز آلرژی در کودک شوند. بنابراین باید مدتی طولانی از خانه دور بمانید تا مشخص شود که آیا کودک شما در غیاب حیوان بهتر شده است یا نه.
اگر برای شما مشخص شد که حیوان عامل بروز نشانه‌های آلرژی در کودک بوده است باید حیوان را به جای دیگری بفرستید. اگر هنوز مطمئن نیستید، باید کودک خود را نزد متخصص آلرژی ببرید تا این معما قدری بیشتر حل شود.

متخصص آلرژی چگونه می‌فهمد که کودک من به چه چیزی آلرژی دارد؟

برای تعیین عامل آلرژی، متخصص ممکن است از آزمایش پوست استفاده کند که در آن پوست را اندکی خراش داده و مقدار کمی از ماده آلرژی‌زا (به صورت مایع) را روی پوست می‌مالد. پس از 15 تا 20 دقیقه، بررسی می‌کند که آیا برجستگی یا تاول‌هایی همانند نیش حشرات روی پوست ایجاد شده‌اند (که نشان‌دهنده آلرژی می‌باشد) یا نه.
این آزمایش بسیار حساس بوده و باید توسط یک متخصص آلرژی آموزش‌دیده و تأییدشده انجام شود تا به شما در تصمیم‌گیری پیرامون بیرون کردنِ حیوان و تمیزکاری کامل خانه کمک کند. حتی در این صورت نیز چند ماه طول می‌کشد تا سطح مواد آلرژی‌زا به اندازه کافی اُفت کند که موجب تفاوت در وضعیت کودک شود.

آیا پیشاپیش می‌توانم از بروز آلرژی در کودک نسبت به حیوان خانگی‌مان پیشگیری کنم؟

احتمالا نه، خصوصا اگر شما یا همسرتان آلرژی داشته باشد. در این صورت، کودک شما از لحاظ ژنتیکی آمادگی آن را دارد که به نوعی آلرژی مبتلا شود، هرچند ممکن است نوع آلرژی او دقیقا مشابه با شما نباشد.
اگر می‌خواهید یک حیوان خانگی داشته باشید اما احتمال می‌دهید که کودک شما نسبت به آن آلرژی داشته باشد، شاید بهتر باشد صبر کنید تا کودک حداقل 6 ساله شود. در کودک‌های بزرگ‌تر نشانه‌های آلرژی غالبا چندان حاد نیستند. مثلا آلرژی نسبت به حیوان ممکن است موجب خس‌خس کردن کودک در سن 4 یا 5 سالگی شود، در حالی که در سن 8 سالگی ممکن است تنها یک سرفه خفیف ایجاد کند.
به خاطر داشته باشید که اگر یک حیوان به خانه بیاوریدکودک شما ممکن است علامت‌های آلرژی را بلافاصله بروز ندهد. ممکن است چند ماه طول بکشد تا کودک آلرژیک، نشانه‌های آلرژی را در واکنش به این حیوان جدید از خود بروز بدهد.

آیا حیوان‌هایی هستند که کمتر از بقیه آلرژی‌زا باشند؟

برخی از متخصصان آلرژی و دام‌پزشکی، پاسخ مثبت می‌دهند؛ بقیه، پاسخ منفی می‌دهند. به نظر می‌رسد شواهد قطعی مبنی بر اینکه برخی نژادهای سگ کمتر از بقیه آلرژی‌زا باشند، وجود ندارد. بسیاری از مردم به اشتباه تصور می‌کنند که سگ‌های موکوتاه (مانند سگ‌های پشمالوی نژاد Poodle) کمتر از نژادهای موبلند، آلرژی‌زا هستند اما بقایای بدن حیوانات (نه به مو یا خز آنها) است که موجب بروز واکنش می‌شود.
توافقی کلی راجع به این وجود دارد که گربه‌ها، صرف‌نظر از نژادشان، به یک اندازه آلرژی‌زا هستند. اجتناب از مواد آلرژی‌زای بدن آنها دشوارتر از سگ‌هاست چرا که بقایای بدن آنها ریزتر و چسبنده‌تر از بقایای بدن سگ‌هاست و در نتیجه می‌تواند فواصل بیشتری را همراه با باد طی کند و برای مدتی طولانی‌تر به یک سطح بچسبد. ضمنا چون گربه‌ها معمولا در حال لیسیدن موهای خود هستند، احتمال آنکه کودک با بزاق گربه (یک ماده آلرژی‌زای دیگر) تماس پیدا کند نیز بیشتر است.
حتی موش‌های صحرایی و خانگی و سایر حیوانات جونده نیز به عنوان حیوان مناسب برای کودکان آلرژیک توصیه نمی‌شوند زیرا ممکن است نسبت به ادرار و فضولات آنها آلرژی پیدا کنند. هنگامی که این حیوان‌ها در قفس نگهداری می‌شوند نمی‌توانند از تماس با ادرار یا مدفوع خود جلوگیری کنند، در نتیجه هنگامی که با پوست کودک تماس پیدا می‌کنند منجر به بروز واکنش می‌شوند.
حیوانات خزنده نیز گزینه مناسبی برای کودک نیستند زیرا ممکن است حاملِ باکتری سالمونلا (Salmonella) باشند. این نوع باکتری می‌تواند منجر به بروز کم‌آبی بدن و اسهال شدید شود و اگر درمان نشود می‌تواند برای کودکان کم‌سن حتی کشنده نیز باشد. اگر می‌خواهید یک حیوان خزنده انتخاب کنید، نکات ایمنی زیر را رعایت نمایید:
پس از لمس حیوان، دست‌های خود را بشویید.
هیچ‌گاه حیوان را نبوسید.
غذای خود را دور از حیوان تهیه کنید.
حیوان را در قفس (دور از آشپزخانه یا اتاق غذاخوری) نگه دارید.
قفس باید به صورت هفتگی و توسط یک فرد بالغ شسته شود.
برخی پرندگان (خصوصا در خانواده طوطی‌ها) و فضولات آنها می‌توانند موجب بروز یک واکنش نادر و شدیدا حاد شود که به نام Hypersensitivity Pneumnitis (یا ریه پرنده‌بازها) شناخته می‌شود. نشانه‌های این واکنش عبارتند از: کم‌نفسی که به آرامی افزایش پیدا می‌کند، کمبود انرژی، تب پایین، افزایش وزن به صورت آهسته، و کوفتگی بدن. این اختلال می‌تواند موجب زخم شدن بافت ریه شده و ممکن است حتی کشنده باشد.
اگر این بیماری چندان پیشرفت نکرده باشد می‌توانید با بیرون بردن پرنده و تمیزکاری کامل در منزل، روند پیشرفت این نشانه‌ها را معکوس کنید. هرچند بروز این بیماری در کودکان بسیار نادر است (در ایالات متحده، تنها 61 مورد در قرن گذشته گزارش شده‌اند)، اما می‌تواند کشنده باشد بنابراین متخصصین آلرژی به والدینی که پرنده در خانه دارند توصیه می‌کنند تا مراقب بروز این نشانه‌ها در کودک‌شان باشند.
اگر کودک شما نمی‌تواند حیوان‌هایی که مو یا خز دارند را تحمل کند اما باز هم یک حیوان می‌خواهد، می‌توانید سعی کنید توجه او را به ماهی‌ها جلب نمایید.

بهترین راه برای درمان آلرژی نسبت به حیوانات چیست؟

این بستگی به نوع واکنشی دارد که کودک شما نشان می‌دهد. در صورتی که او یک واکنش خفیف تنفسی نشان می‌دهد، محلول نمکی شستشوی بینی می‌تواند کافی باشد. برای نشانه‌های دیگری که دائمی‌تر یا مشکل‌آفرین‌تر باشند، باید با پزشک او برای تجویز مقدار کافی از داروی آلرژی جهت حل این مشکلات، صحبت کنید. اگر نشانه‌ها همچنان ادامه پیدا کردند، پزشک می‌تواند شما را به یک متخصص آلرژی معرفی نماید.
اگر حتی پس از دور کردن حیوان آلرژی‌زا و استفاده از دارو، کودک شما هنوز هم نشانه‌های آلرژی را دارد واکسن‌های آلرژی که آلرژی‌زاهای خاص را هدف قرار می‌دهند می‌توانند گزینه مناسبی باشند. به عنوان مثال، واکسن‌های جدیدی برای آلرژی تولید شده‌اند که حاوی یک آلرژی‌زای خاص گربه‌ها به نام FelD1 می‌باشند.
برخی مطالعات نشان می‌دهند که استفاده از واکسن‌های آلرژی در کودکان ممکن است نتواند موجب بهبود مشکل فوری شود اما از بروز نشانه‌های شدیدتر در آینده جلوگیری می‌کند. اگر فکر می‌کنید که واکسن‌های آلرژی برای کودک شما مفید هستند باید او را به نزد یک متخصص تأییدشده ببرید که بتواند وضعیت او را ارزیابی نموده و تعیین کند که آیا واکسن می‌تواند برای او مفید باشد یا خیر.

آیا می‌توانیم برای کاهش میزان قرار گرفتن در معرض مواد آلرژی‌زا کاری بکنیم؟

هرچند پیشگیری از تماس با بقایای حیوانات بسیار آسان‌تر از اجتناب از گرده‌ها یا بندپاهای خانگی می‌باشد اما اجتناب از برخی از مواد آلرژی‌زای حیوانی (مانند بقایای بدن گربه) ممکن است بسیار دشوار باشد. توصیه می‌شود که موارد زیر را رعایت نمایید:
حیوان را همواره خارج از اتاق‌های خواب نگه دارید و او را تنها در چند اتاق خاص از منزل نگه دارید که ترجیحا باید اتاق‌هایی بدون فرش (مانند آشپزخانه) باشند.
از آنجا که سیستم‌های گرمایش و تهویه مطبوع می‌توانند باعث چرخش مواد آلرژی‌زای موجود در هوا در کل خانه شوند، فیلتر کردن کل خانه می‌تواند مواد آلرژی‌زای گردشی در هوا را کاهش دهد. یک فیلتر با کیفیت (که درجه MERV آن 12 باشد) در بخاری یا تهویه مطبوع نصب نمایید. پروانه را روشن نمایید تا همه هوای خانه فیلتر شده و ذرات آلرژی‌زا از هوا خارج شوند. فیلتر را هر سه ماه یک‌بار (با عوض شدن فصل) تعویض نمایید تا هوای خانه خود را در کل طول سال تمیز نگه دارید.
خانه حیوان را دور از محل رفت‌وآمد خانه قرار دهید.
یک تمیزکاری کامل انجام دهید. مبلمان، فرش‌ها، پارچه‌های تزیینی و حتی دیوارها ممکن است بقایای بدن حیوانات را روی خود نگه داشته باشند. همچنین امکان برداشتن فرش‌ها (چون می‌توانند مواد آلرژی‌زا را تا شش ماه در خود نگه دارند) و استفاده از کف‌پوش‌های صاف (مانند مشمع یا چوب‌جنگلی)، حداقل برای اتاق‌خواب کودک را مد نظر قرار دهید. یک مطالعه نشان داده است که صرفا گردگیری خشک با یک پارچه گردگیری می‌تواند روشی مؤثر برای زدودن مواد آلرژی‌زا از روی این نوع کف‌پوش‌ها باشد.
می‌توانید خرید یک جاروبرقی مجهز به فیلتر HEPA (فیلتر جذب‌کننده ذرات با کارآیی بالا) را مد نظر قرار دهید، که نه تنها بقایای بدن حیوانات، بلکه فضولات سوسک‌ها را نیز گیر می‌اندازند. هنگام جارو کردن، یک ماسک تنفس با فیلتر N95 را روی دهان و بینی خود قرار دهید تا میزان تماس خودتان با این مواد آلرژی‌زا کاهش یابد. همچنین زمانی که کودک در اتاق است، هرگز جارو نکنید. به خاطر داشته باشید موادی که بواسطه این عملیات تمیزکاری در هوا معلق می‌شوند، تقریبا 2 ساعت طول می‌کشد تا روی زمین بنشینند.
حیوانات را از مبلمان دور نگه دارید. هیچ چیزی همانند اثاثیه منزل نمی‌تواند بقایای بدن حیوانات را به خود نگه دارد. اگر این کار امکان‌پذیر نیست یا اگر سگ یا گربه شما یک جای خاص را دوست دارد که جرأت ندارید مانع از نشستن او در آن نقطه شوید، می‌توانید آن صندلی یا مبل را با یک پارچه آزاد بپوشانید که بتوانید آن را به سادگی بشویید.
حیوان را از اتاق کودک دور نگه دارید. همچنین فرش‌ها یا پرده‌های ضخیم را از اتاق کودک بردارید. همچنین تعداد حیوان‌های عروسکی کودک را نیز به یک یا دو عدد کاهش دهید و آنها را (همراه با رختخوابش) هفته‌ای یک‌بار در آب (با دمای حداقل 60 درجه سانتیگراد) بشویید. تشک‌ها و بالشت‌ها را در یک پارچه محافظ که ضد ورود مواد آلرژی‌زا باشد، بپوشانید.
پس از اینکه کودک با حیوان بازی کرد، لباس‌های او را عوض کنید. (اگر نمی‌توانید بلافاصله لباس‌های او را بشویید، آنها را در یک جعبه جدا قرار دهید.) کودک را وادار کنید تا دست‌هایش را بلافاصله بشوید. اگر می‌توانید، از او بخواهید که بلافاصله حمام کند. در غیر این صورت، حتما باید شب به حمام رفته و موهایش را پیش از رفتن به رختخواب بشوید. او نباید این مواد آلرژی‌زا را همراه با خودش به اتاق‌خواب ببرد.

صفحه 12 از 43: « پیشین 1 ... 11 12 13 ... 42 43 پسین »

خانه و خانواده /

مراحل رشد از جنینی تا بزرگسالی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا