صفحه 32 از 43: « پیشین 1 ... 31 32 33 ... 42 43 پسین »

مراحل رشد از جنینی تا بزرگسالی

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#311 Posted: 15 Dec 2011 17:02

تهوع ناشی از حرکت در کودک

ناخوشی ناشی از حرکت اتومبیل، هواپیما و دریازدگی همگی اشکالی از ”بیماری حرکت“ می‌باشند. حرکت درازمدت و تناوبی بالا و پائین یا به اطراف می‌تواند مکانیسم تعادل گوش داخلی را تحت‌تأثیر قرار دهد بعضی از کودکان به بیماری حرکت حساس‌تر از دیگران هستند و نوزادان مشخصاً نسبت به این بیماری ایمن هستند. بیماری حرکت به‌وسیله کودک ایجاد نمی‌شود و کودک نمی‌تواند آن را کنترل کند. کودکان مستعد ممکن است حملات مکرر داشته باشند.

تهوع ناشی از حرکت در کودک

●علائم و نشانه‌ها
بیماری حرکت نسبتاً ساده تشخیص داده می‌شود. کودک حالت تهوع پیدا کرده، رنگ‌پریده یا خاکستری و یا مضطرب می‌شود. کودک ممکن است تعریق و استفراغ کند.
● مراقبت خانگی
اگر کودک شما از بیماری حرکت رنج می‌برد از پزشک خود بخواهید که یک داروی ضدتهوع تجویز کند. داروی ضدتهوع را مطابق دستور قبل و بعد از سفر به کودک بدهید. دیمن‌هیدرینات که به‌صورت شربت و قرص وجود دارد یک داروی بسیار مؤثر و مطمئن ضدتهوع است. همچنین خنک نگه داشتن کودک و داشتن رژیم سبک (مانند غذاهای بدون ادویه و نوشابه‌های گازدار و بدون محصولات لبنی) قبل و در جریان سفر برای جلوگیری از این حالت به کودک کمک می‌کند. اگر کودک را طوری نگه دارید که بتواند از پنجره به‌ویژه از پنجره ماشین به خارج نگاه کند در اغلب موارد بیماری حرکت برطرف می‌شود. پرت کردن حواس کودک با بازی نیز می‌تواند مفید باشد.
● موارد احتیاط
- بیماری حرکت طولانی‌مدت (به مدت چند ساعت) موجب استفراغ شدید می‌شود که می‌تواند منجر به کم‌آبی بشود که نیازمند معالجه پزشک است.
● درمان پزشکی
پزشک به شما داروی ضدتهوع خواهد داد. کم‌آبی که به‌وسیله بیماری حرکت ایجاد می‌شود مراقبت بیمارستانی را لازم می‌کند که در جریان آن به کودک مایعات داخل وریدی داده می‌شود.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#312 Posted: 15 Dec 2011 17:02

ژنیکوماستی در کودک

ژنیکوماستی به بزرگ شدن پستان‌ها در پسرها اطلاق می‌شود. مردان طبیعی پستان رشد نکرده دارند که می‌تواند با استروژن (هورمون زنانه) و ندرتاً با آندروژن (هورمون مردانه) بزرگ شود. کودکی که تومور بیضه یا غدد فوق کلیوی دارد، می‌تواند دچار بزرگی پستان شود. در مواردی بزرگی پستان‌ها ممکن است بعد از خوردن داروئی که هورمون‌ەای جنسی دارد، یا بعد از خوردن مرغ‌هائی که به وسیلهٔ هورمون پرورش یافته‌اند، ایجاد شود.

ژنیکوماستی در کودک

نوجوانان پسر به‌طور شایعی پستان‌های کوچکی در یک یا هر دو طرف پیدا می‌کنند که معمولاً بین دو تا بیست و چهار ماه باقی می‌ماند. این وضعیت می‌تواند دردناک باشد و اغلب مایهٔ نگرانی خاطر نوجوانان می‌شود. این پستان‌ها به‌طور نادر می‌توانند بسیار بزرگ شده و برای چندین سال بدین ترتیب باقی بمانند.
پسران چاق در سینه خود تجمعات چربی زیادی دارند، که شبیه پستان است. ولی بافت طبیعی پستان ندارد. به این حالت، ژنیکوماستی کاذب می‌گویند.
گاهی استفاده از ماری جوانا موجب بزرگی پستان می‌شود که معمولاً یکطرفه است. یک علت شایع دیگر مالش، کشیدن یا ضربه زدن مکرر به پستان می‌باشد.
ـ علائم و نشانه‌ها
معمولاً غیر از مواردی که کودک سعی در پنهان کردن بزرگی پستان‌هایش می‌کند، رشد پستان‌ها واضح است. طبعاً در مواردی که کودک سعی در پنهان کردن پستان‌ها می‌کند، والدین از مشکل آگاه نخواهند شد.
ـ موارد احتیاط:
۱. ۹۸‌درصد ژنیکوماستی‌ها خودبه‌خود خوب می‌شوند.
۲. در صورتی‌که کودک بدین وضعیت باقی بماند، کودک باید توسط پزشک معاینه شود.
۳. اطمینان حاصل کنید که کودک توسط همسالانش مسخره نمی‌شود.
ـ درمان پزشکی:
پزشک کودک را دقیقاً معاینه خواهد کرد. پزشک بررسی خواهد کرد که آیا سینه واقعاً بافت پستانی دارد یا نه. همچنین پزشک رنگ دور نوک پستان (آرئول) و موهای شکم، بیضه و بدن کودک را بررسی می‌کند. که آیا دارو و یا غذای خاصی موجب این وضعیت شده است یا نه. اگر علل دیگر این حالت رد شوند، پزشک معمولاً توصیه خواهد کرد که والدین با بردباری به کودک، کمک و راهنمائی کنند. ندرتاً مطالعات هورمونی یا کروموزومی لازم خواهند شد. در مواردی که پستان خیلی بزرگ است و یا این‌که مدت زیادی گذشته است و بهبود نیافته است، به جراح پلاستیک ارجاع داده خواهد شد تا بافت پستان را خارج کند. این عمل طوری است که معمولاً آثار آن روی پوست باقی نمی‌ماند.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#313 Posted: 15 Dec 2011 17:03

خونریزی از بینی در کودک

مانند خراش زانو و کبودی یکی از حوادث فراوان دوران کودکی است. نود و نه درصد موارد خون دماغ از خونریزی عروق خونی‌ ریز در تیغه بینی قسمت میانی بینائی که حدود یک سانتی‌متر تا سوراخ‌های بینی فاصله دارد اتفاق می‌افتد. این عروق خونی کوچک به‌ راحتی توسط یک ضربه ملایم به بینی پاره می‌شود و لخته‌ای که در جریان التیام تشکیل می‌شود به‌ راحتی با یک لمس ملایم یا مالش بینی کنده می‌شود که مجدداً موجب شروع خونریزی می‌شود. این سری از حوادث می‌‌تواند با داشتن یک واکنش آلرژیک یا عواملی که موجب گشادی عروق خونی می‌شوند، با تنفس هوای داغ که موجب خشکی مخاط بینی می‌شود، با عطسه، سرفه و خالی کردن بینی (فین کردن) یا با مالیدن و یا خراش دادن بینی به‌ویژه در جریان خواب (بیشتر خون دماغ‌ها در شب اتفاق می‌افتند) تشدید شوند.

خونریزی از بینی در کودک

ـ علائم و نشانه‌ها:
از آن‌جائی که هر دو طرف بینی در پشت به هم متصل می‌شوند و همچنین به گلو و مری وصل می‌شوند و نهایتاً به معده منتهی می‌شود خون ممکن است هم از سوراخ بینی و هم از دهان سرازیر شود و کودک خون بالا بیاورد.
ـ مراقبت خانگی:
از سنین پائین به کودک خود یاد دهید که چطور خونریزی از بینی را متوقف سازد. به کودک بگوئید که آرام بماند و صاف نشسته سرش را بالا بگیرد، این کار می‌‌تواند فشار داخل رگ‌های خونی را کاهش دهد. به کودک نشان دهید که چطور تمام قسمت پائین بینی را بین شست و انگشتان بگیرد و بدین ترتیب هر دو طرف بینی را به سختی به تیغه بینی فشار دهد. کودک باید بینی را بدین ترتیب برای چندین دقیقه نگه دارد که اجازه دهد که زمان کافی برای لخته شدن خون وجود داشته باشد. اگر بعد از این‌که فشار آزاد شد خونریزی ادامه پیدا کرد احتمالاً بدین معنا خواهد بود که یک لخته بزرگ در داخل بینی جلوی بهم بسته شدن عروق خونی پاره شده را می‌گیرد. کودک باید شدیداً بینی‌اش را خالی کند، فین کند تا لخته را از جا بکند و بعد از اینکه لخته خارج شد، مجدداً برای ده تا دوازده دقیقه بینی را فشار دهد.
برای پیشگیری از بروز مجدد خونریزی از بینی، داخل بینی کودک وازلین یا پماد آنتی‌بیوتیک (دوبار، یک بار صبح و یک بار عصر برای هفت تا چهار ده روز) بمالید. با بخور یا مرطوب‌کننده، رطوبت هوا را زیاد کنید. (سعی کنید که آن‌را بسیار تمیز نگه دارید چون در غیر این‌صورت می‌‌تواند خودش به صورت یک منبع عفونت عمل کند.)
ـ موارد احتیاط:
۱. برای متوقف کردن خونریزی تنها سوراخ‌های بینی را به همدیگر فشار ندهید بلکه تمام قسمت نرمه بینی را فشار دهید. زیرا در غیر این‌ صورت خون در بالا تجمع پیدا کرده و به داخل گلو سرازیر می‌شود.
۲. هیچ‌گاه در جریان یک خونریزی از بینی یا بلافاصله بعد از آن کودک خود را نخوابانید. ایستاده باقی ماندن می‌تواند فشار داخل رگ‌ها را کاهش دهد.
۳. آرام بمانید و کودک را دلداری دهید.
۴. لزومی ندارد که کمپرس آب سرد بگذارید، روی لب بالا فشا بیاورید و یا از قطره‌های بینی و از دیگر معالجات خانگی استفاده کنید.
۵. بینی را با پنبه یا گاز بپوشانید.
ـ درمان پزشکی:
در کل شما تنها هنگامی به مشورت با پزشک نیاز دارید که درمان خانگی مؤثر نیست. اگر خونریزی از بینی به خاطر حساسیت یا سرماخوردگی بود، پزشک بیماری را درمان خواهد کرد. ندرتاً پزشک احتیاج پیدا خواهد کرد که راه‌های بینی را ببندد یا این‌که رگ‌های خونی را بسوزاند تا این‌که خونریزی‌های مکرر درمان شوند.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#314 Posted: 15 Dec 2011 17:03

خمیدگی پاها در کودک

حالاتی هستند که در آنها پاها بیش از هم به هم چسبیده، یا بیش از حد از هم باز هستند.
کلاً وقتی که کودک راست می‌ایستد، قوزک‌ها و زانوها باید تقریباً یا کاملاً به هم بچسبند. هنگامی که نوزاد به پشت یا شکم خوابیده، پاهای او را بکشید. اگر قوزک‌ها به هم خوردند، ولی زانوها به هم نخوردند، پاهای خمیده به داخل و اگر زانوها به هم خوردند و قوزک‌ها نخوردند، پاهای خمیده به خارج داریم.

خمیدگی پاها در کودک

مطابق این استاندارد تمام نوازادان و کودکان و بزرگسالان پاهای خمیده به داخل یا خارج دارند و بنابراین، نباید نگران شوید. بیشتر نوزادان قبل از این‌که شروع به راه رفتن کنند، پاهای خمیده به داخل دارند و بنابراین، وقتی شروع به راه رفتن می‌کنند، مانند گاوبازها گشاد گشاد راه می‌روند. ولی در این حالت معمولاً تا سن دو سالگی خودبه‌خود بهبود می‌یابد. بسیاری از کودکان به‌ویژه کودکان چاق، قبل از مدرسه رفتن پاهای خمیده به خارج دارند، ولی این حالت نیز خودبه‌خود خوب می‌شود.
این ناهنجاری‌ پاهای خمیده به داخل یا خارج، یا در اثر راشی‌تیسم (کمبود ویتامین D) است و یا این‌که موروثی باشد این ناهنجاری‌ها اگرچه ۵۰ سال پیش شایع بودند، در حال حاضر در ایالات متحده نادرند. یک نوع نامعمول پاهای خمیده به بیرون که اغلب فقط در یک طرف روی می‌دهد، بیماری پلانت است که در آن سر درشت‌نی تغییر شکل می‌دهد.
ـ علائم و نشانه‌ها:
کودک را ایستاده به صورتی که انگشتان پا به جلو باشند، نگه دارید و دقت کنید که آیا قوزک‌ها و زانوها به هم می‌چسبند یا نه. به یاد داشته باشید که این فواصل در افراد مختلف فرق می‌کنند و اغلب اوقات طبیعی هستند.
اگر با این حال مشکوک هستید که مسئله‌ای وجود دارد، با پزشک تماس بگیرید.
ـ مراقبت خانگی:
مراقبت خانگی در بیشتر موارد، لزومی ندارد. تمام کودکان باید برای جلوگیری از راشی‌تیسم در روز ۴۰۰ واحد بین‌المللی ویتامین دریافت کنند که این مقدار در اکثر شیر خشک‌ها و غذهای کمکی وجود دارد. اگر کودک شما از پستان مادر شیر می‌خورد (که مقدار ویتامین در آن متغیر است) از پزشک خود سئوال کنید که آیا به ویتامین اضافی نیازی هست یا نه.
ـ موارد احتیاط:
۱. اگر شما فکر می‌کنید که کودک شما پاهای خمیده به خارج یا داخل دارد، او را تحت نظر بگیرید که آیا ظرف چند ماه وضعش بهتر می‌شود یا بدتر. اگر بدتر شد، به پزشک مراجعه کنید.
۲. هیچ‌گاه بدون تجویز پزشک از کفش‌های طبی استفاده نکنید.
۳. هیچ‌گاه بدون تجویز پزشک ویتامین D مصرف نکنید. مقادیر بیش از اندازه ویتامین D می‌تواند مضر باشد.
ـ درمان پزشکی:
پزشک کودک را معاینه خواهد کرد، ولی معمولاً تنها درمان لازم، صبر کردن خواهد بود تا این‌که مشخص شود وضعیت بهتر می‌شود یا نه.
پزشک از زانوها رادیوگرافی می‌کند و مقدار ویتامین D را در خون اندازه می‌گیرد. ندرتاً از چوب برای بستن و یا کفش‌های طبی استفاده به عمل آید. برای بیماری بلانت از کمربندهای ویژه و یا عمل جراحی استفاده می‌شود.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#315 Posted: 15 Dec 2011 17:04

جوش چرکی لثه در کودک

به صورت آبسه یعنی تجمع چرک در بافت ملتهب در قاعدۀ دندان دیده می‌شود. این بیماری در اثر عفونتی ایجاد می‌شود که در مجرای داخل ریشهٔ دندان به‌وجود آمده و به نوک ریشه رسیده است. جوش‌های لثه، بعد از تراشیدن و پر کردن پوسیدگی دندان، زیاد دیده می‌شوند. همچنین در آسیب‌های دندانی و پوسیدگی دندانی درمان نشده شایع‌ هستند.

جوش چرکی لثه در کودک

ـ علائم و نشانه‌ها:
جوش‌های لثه‌ای را می‌توان از روی ظاهر آن تشخیص داد. التهاب در ناحیه‌ای که لثه به یک دندان پوسیده می‌رسد، شایع است. ناحیه گاهی دردناک است. به تدریج جوش لثه چرک زرد رنگ، ترشح می‌کند. معمولاً دندان فرد مبتلا، به وضوح آسیب دیده (شکسته یا تغییر رنگ داده است) و یا این‌که پوسیدگی درمان نشده یا تازه پر شده دارد. دندان ممکن است در برابر ضربه حساس و دردناک باشد. معمولاً جوش لثه باعث تب نمی‌شود.
ممکن است که جوش‌های لثه با آفت دهانی اشتباه شود. ولی آفت‌های دهانی زخمی می‌شوند و مانند جوش‌های لثه ترشح ندارند.
ـ مراقبت خانگی:
برای تسکین درد، آسپیرین یا استامینوفن بدهید. قرقره آب گرم یا آب نمک به التیام التهاب و جلوگیری از سرباز کردن جوش کمک می‌کند. (برای این‌ کار، نیم قاشق چایخوری نمک آشپزخانه را در یک لیوان آب گرم حل کنید.) اگر دندان مربوطه شیری است، جوش لثه می‌تواند درمان شود. زیرا افتادن دندان، موجب تخلیه چرک و التیام جوش می‌شود.
ـ موارد احتیاط:
۱. اگر کودک خردسال، جوش لثه دارد، با پزشک مشورت کنید.
۲. از گذاشتن آسپیرین روی جوش لثه یا ناحیهٔ اطراف آن خودداری کنید (این عمل می‌تواند موجب سوزاندن لثه شود).
۳. بعضی از دندان‌پزشکان بر این عقیده‌اند که جوش لثه روی دندان شیری کودک برای دندان دائمی او که بعداً در خواهد آمد مشکل ایجاد می‌کند.
۴. افتادن زود هنگام دندان‌های آسیای یک ساله یا دو ساله (یا دندان‌های دائمی شش ساله) موجب مشکلات بعدی در جایگیری و در موقعیت دندان‌های دائمی خواهد شد.
ـ درمان پزشکی:
پزشک تصمیم خواهد گرفت که آیا باید دندان کشیده شود، جای آن قالب گذاشته شود و یا این‌که روت کانال (Root canal روت کانال به تمیز کردن ریشه چرکی می‌گویند) شود. ندرتاً آنتی‌‌بیوتیک یا تخلیه جوش لازم می‌شود.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#316 Posted: 15 Dec 2011 17:04

جرب در کودک

جرب نوعی عفونت پوستی است که به وسیله هیره (سارکوپتس اسکابی) که یک حشرهٔ خزنده و به زحمت قابل دیدن است، ایجاد می‌شود. حشره در زیر پوست سوراخ‌خائی حفر می‌کند و در آن‌جا تخم می‌‌گذارد. تخم‌ها سریعاً سر بر می‌آورند و هیره‌های نابالغ برای دو هفته دالان‌هائی حفر می‌کنند تا این‌که بالغ شوند. هیره‌های بالغ دور فولیکول‌های مو تجمع پیدا می‌کنند، جفت‌گیری می‌کنند و سپس دوره را مجدداً تکرار می‌کنند.

جرب در کودک

جرب به‌راحتی در اثر تماس مستقیم به دیگران منتقل می‌شود. ولی ندرتاً از طریق حیوانات انتقال می‌یابد.
آلودگی با هیره‌ها عمدتاً در بین انگشتان پاها و دست‌ها، روی کف دست، در حفره آرنج و روی آلت تناسلی به‌وجود می‌آید. از آن‌جائی که هیره‌ها می‌توانند نوک پستان زن شیرده را نیز آلوده کنند، گاهی با شیر خوردن بچه این ضایعات روی صورت آنها ایجاد می‌شود. در سال‌های اخیر شکل آلودگی جرب تغییر کرده است و به جای آن‌که در جاهای مشخصی روی دهد، بیشتر کل بدن را آلوده می‌کند.
● علائم و نشانه‌ها:
حفاری حشرات و واکنش‌های حساسیتی نسبت به خود آنها در زیر پوست موجب خارش شدید می‌شود. کودک محل را می‌خاراند و بدین ترتیب عفونت‌های ثانویه ایجاد می‌کند.
تشخیص به این صورت انجام می‌شود که بر روی پوست، نقاط قرمز رنگی به‌وجود می‌آیند که همان دهانهٔ تونل‌های هیره‌ها هستند و خطوط خاکستری یا سیاه رنگی نیز وجود دارند که همان تونل‌ها هستند.
با این حال، گاهی اوقات، با خراش دادن این اشکال به‌هم ریخته می‌شوند.
● مراقبت خانگی:
می‌توان با استفاده از لوسیون یا پماد حاوی هگزاکلریدگامابنزن یا کروتامیتون، هیره‌ها را از بین برد. قبل از استفاده از آنها با پزشک مشورت کنید.
پماد را به تمام بدن بجز سر و صورت بمالید. اگر صورت نوزاد شما با جرب آلوده شده است، قبل از استفاده از هر داروئی با پزشک مشورت کنید. به علت این‌که جرب خیلی سریع در بین اعضاء خانواده پخش می‌شود، تمام اعضاء خانواده باید در یک زمان درمان شوند. درمان را می‌‌توان یک یا دوبار تکرار کرد. برای بهبود موقت خارش می‌توانید از داروهای ضد هیستامینی استفاده کنید.
● موارد احتیاط:
۱. اگر بعد از درمان، ضایعات همچنان روی پوست باقی ماندند، علت آن می‌تواند آلودگی مجدد، یا واکنش حساسیتی پایدار و یا عفونت‌ ثانویه باشد. سعی نکنید با امید به آن‌که بالاخره خوب خواهد شد، به درمان ادامه دهید. سریعاً کودک را به پزشک نشان دهید.
۲. با شستشوی دقیق، هیره‌های لباس زیر، رختخواب و حوله‌ها را پاک کنید.
۳. لیندین چه به صورت پماد و چه به صورت لوسیون سمی است. سعی کنید مواد حاوی لیندین را از دسترس کودکان دور نگه دارید.
● درمان پزشکی:
پزشک، برای درمان عفونت‌های ثانویه آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی و برای تخفیف واکنش‌های حساسیتی مواد ضد هیستامین تجویز خواهد کرد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#317 Posted: 15 Dec 2011 17:05

توکسوپلاسموزدر کودک

تمام پستانداران (شامل انسان‌ها)، بسیاری از پرندگان و بعضی از خزندگان را درگیر می‌کند. این بیماری در اثر یک نوع انگل تک سلولی که &#۷۸۲;&#۷۸۲;توکسوپلاسماگوندی&#۷۸۲; خوانده می‌شود، به وجود می‌آید. اندازه این انگل یک سوم سلول‌های قرمز انسان است. با این‌که آزمایش‌های خونی نشان می‌دهند که تقریباً نیمی از افراد بالغ تاکنون با این‌ انگل مواجه شده‌اند، اشخاص کمی (خارج از جامعهٔ پزشکی) حتی از این مسأله اطلاع دارند. توکسوپلاسموز می‌تواند مانند سرخجه، شدیداً در جریان سه‌ ماههٔ اول حاملگی به جنین آسیب برساند. با این حال، بندرت در موارد دیگر هم بیماری خطرناکی می‌شود.

توکسوپلاسموزدر کودک

توکسوپلاسموز با خوردن گوشت خام یا خوب پخته نشده و یا با تماس مستقیم با مدفوع جوجه، گربه یا سگ به انسان منتقل می‌شود. بیماری به جز از طریق زن باردار به جنین، از انسان به انسان منتقل نمی‌شود.
مادری که در جریان سه ماهه اول حاملگی، توکسوپلاسموز می‌گیرد، می‌تواند عفونت را به جنین منتقل کند. در نتیجه ممکن است سقط جنین کند، و یا نوزاد مرده با دنیا بیاید و یا اینکه نوزاد به دنیا آمده هیدروسفالی یا میکروسفالی (مغز بسیار کوچک) داشته باشد. همچنین، ممکن است نوزاد از نظر ذهنی عقب مانده باشد و یا این‌که تشنج، کم‌خونی، یرقان، یا آسیب‌ چشمی داشته باشد.
ـ علائم و نشانه‌ها:
بیشتر کودکانی که توکسوپلاسموز دارند، هیچ‌گونه علامتی نشان نمی‌دهند. بعضی کودکان دچار تورم موقتی غدد لنفاوی هستند و تعداد کمی از آنها علائم مشابه مونونوکلئوز عفونی دارند. ندرتاً بیماری شدید است. در موراد شدید بیماری، کودک دچار تب بالا (۴۱ درجه)، ذات‌الریه، آنسفالیت و بیماری‌های قلبی می‌شود. بیماری هر قدر خفیف باشد، می‌تواند باعث ایمنی دائمی شود.
توکسوپلاسموز، معمولاً تشخیص داده نمی‌شود. از روی شمارش سلول‌های خونی که تعداد زیادی سلول سفید از یک نوع مشخص دارد، حدس زده می‌شود. ولی تنها می‌تواند تست‌های پیچیده‌ای که سطح خونی پادتن‌ها (مواد محافط که بدن برای جنگیدن بر علیه توکسوپلاسما تولید می‌کند) را اندازه‌گیری می‌کنند تأیید شود.
ـ مراقبت خانگی:
پیشگیری بهترین روش مراقبت خانگی است. با این حال، توکسوپلاسموز مادرزادری که از مادر به جنین منتقل می‌شود، چنان نادر است که بسیاری از پزشکان با تجربه حتی یک مورد آن را ندیده‌اند. بنابراین، به ندرت لازم می‌شود که زن حامله را از خوردن گوشت منع کنیم؛ یا این‌که حیوانات خانگی را اخراج کنیم.
ـ موارد احتیاط:
۱. زن حامله نباید خودش را با خوردن گوشت خام یا ناپخته در معرض توکسوپلاسما قرار دهد.
۲. زن حامله نباید ظرف شیر گربه را عوض کند و یا در جریان سه ماه اول حاملگی یک حیوان جدید به خانه بیاورد.
ـ درمان پزشکی:
داروهائی برای درمان موارد شدید توکسوپلاسما وجود دارند، که چون بسیار سمی هستند، نباید به زن حامله داده شوند.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#318 Posted: 15 Dec 2011 17:05

تنفس بیش از حد در کودک

حالتی است که با احساس تنگی نفس، یا نرسیدن هوا مشخص می‌شود. کودک، اغلب با ناراحتی و نگرانی شکایت دارد که هوا کم است، ولی در همان حال، بدون اشکال واضحی تنفس می‌کند.
بر خلاف شرایط دیگری که مشکلات واقعی در نفس کشیدن پدید می‌آورند (نظیر آسم، برونشیت، دیفتری، سرماخوردگی، خروسک، تب یونجه و ذات‌الریه)، تنفس بیش از حد، به هیچ‌وجه یک بیماری جسمی نیست. و انسداد راه‌های هوائی و یا صداهای غیرطبیعی در نفس کشیدن وجود ندارد. دما و رنگ کودک هر دو طبیعی هستند.تنفس بیش از حد در کودک

این عارضه، در اثر تنفس شدید و تند و یا بیش از حد عمیق پدید می‌آید و موجب می‌شود که کودک دی‌اکسیدکربن را بیش از حد بیرون دهد. (دی‌اکسیدکربن یک مادۀ زائد سلول‌ها است که در نتیجهٔ استفادهٔ از غذاها به وجود می‌آید و به وسیلهٔ خون به شش‌ها رفته و از طریق بازدم خارج می‌شود). با این حال، مرکز تنفسی مغز به مقادیر مشخصی از دی‌اکسیدکربن در خون نیاز دارد، تا تنفس به طور طبیعی انجام گیرد. بعد از این‌که در نتیجهٔ تنفس بیش از حد، غلظت دی‌اکسیدکربن پائین آمد، کودک در دست‌ها و پاهایش احساس گزگز و بی‌حسی خواهد کرد و به دنبال آن، ماهیچه‌هائی که دست‌ها، انگشتان، مچ‌پا و انگشتان پا را کنترل می‌کنند، شروع به انقباضات ناگهانی می‌کنند. اگر تنفس بیش از حد، ادامه پیدا کند، کودک غش می‌کند. در بیشتر موارد، علت اصلی، تنفس بیش از حد چیزی مانند علت خمیازه کشیدن است. یعنی فشار عصبی مرکزی، اضطراب یا افسردگی. در واقع تنفس عمیق می‌تواند به صورت خمیازه کشیدن‌های متوالی در نظر گرفته شود.
▪ علائم و نشانه‌ها:
بررسی دقیق نشان می‌دهد که آیا کودک دچار مشکل تنفسی است، یا این‌که صرفاً تند و عمیق تنفس می‌کند. سندرم تنفس بیش از حد، با سرفه و تب همراه نیست و هیچ صدائی غیرطبیعی در جریان نفس کشیدن وجود ندارد.
سندم تنفس بیش از حد کودکان و نوجوانان شایع‌تر است. کودکانی که بیش از حد نفس می‌کشند، ممکن است دچار حملات مکرر شوند.
▪ مراقبت خانگی:
در چنین شرایطی، اهمیت دارد که آرام بمانید و به کودک اطمینان بدهید. کودک را مجبور کنید که در یک پاکت مقوائی بزرگ نفس بکشد و هیچ‌گاه از یک کیسهٔ پلاستیکی برای این منظور استفاده نکنید. کودک باید پاکت را طوی نگه دارد که به صورت شل روی دهان و بینی قرار گیرد. این کار باعث خواهد شد که کودک، دی‌اکسیدکربن بیرون داده شده را دوباره به داخل شش‌ها ببرد و میزان دی‌اکسیدکربن خونش بالاتر برود.
اگر کودک غش کند، خود به خود بهوش می‌آید. چون کودک در جریان بیهوشی به‌ طور طبیعی نفس خواهد کشید و در نتیجه، غلظت دی‌اکسیدکربن در خون، به حد مناسب می‌رسد.
علل طبیعی تنفس بیش از حد که باید به دنبالش بگردید، عواملی نظیر فشارهای عاطفی غیرقابل تحمل و یا اضطراب کودک در محیط خانه، مدرسه یا در روابط با دوستان است.
▪ موارد احتیاط:
علت تنفس بیش از حد ممکن است نوعی بازی باشد که در آن، نفس‌های سریع طولانی و عمیق می‌کشند این‌گونه بازی‌ها در مواردی می‌‌توانند خطرناک باشند. کودکان را تشویق کنید که بازی‌های دیگری بکنند.
▪ درمان پزشکی:
درمان علت تنفس بیش از حد، بر اساس یافتن علت احتمالی فشار روانی و عاطفی کودک قرار دارد. در موارد شدید روان درمانی توصیه می‌شود.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#319 Posted: 15 Dec 2011 17:06

تشنجات بدون تب در کودک

تشنجات (حرکات پرشی و انقباض‌های ماهیچه‌ای) بدون تب، در اثر عوامل و شرایط مختلفی ایجاد می‌شوند. صرع شناخته‌شده‌ترین علت آن است. صرع یک اختلال مغزی است که منجر به حملات مکرر می‌شود. چندین نوع صرع وجود دارد که با نوع حملات مشخص می‌شود. (بعضی از انواع صرع، تشنج ایجاد می‌کنند و بعضی دیگر نمی‌کنند. ولی تمام آنها حمله ایجاد می‌کنند.) علت صرع در اکثر موارد، مشخص نیست.

تشنجات بدون تب در کودک

ـ علائم و نشانه‌ها:
صرع باید توسط پزشک تشخیص داده شود. با این حال، با دیدن حمله‌های صرعی می‌توان حدس زد که کودک صرع دارد یا نه.
در صرع &#۷۸۲;تشنج‌دار عمومی&#۷۸۲;، کودک سریعاً هوشیاری خود را از دست می‌دهد. بدن منقبض می‌شود و کودک ممکن است به زمین بیفتد.
انقباضات ماهیچه‌ای می‌توانند منجر به حرکات شدید پرشی یا حرکاتی مانند حالت دعوا و کتک‌کاری وحشیانه شود. کودک ممکن است کنترل ادرار و مدفوع خود را از دست بدهد. هنگامی‌که انقباضات پایان می‌یابد، کودک به خواب عمیقی فرو می‌رود و معمولاً هنگام بیداری گیج و خواب‌آلود است. گاهی قبل از شروع این نوع حملات، یک حالت اخطارکننده پدید می‌آید. که شامل خمیازه کشیدن، خواب‌آلودگی، سردرد و گزگز کردن در پاها و دو دست‌ها است.
حملات صرعی &#۷۸۲;بدون تشنج عمومی&#۷۸۲; آنقدر با حملات تشنجی اصلی تفاوت دارند که اغلب به‌عنوان صرع تشخیص داده نمی‌شوند و حتی در بسیاری موارد به آنها توجه نمی‌شود. کودک فقط به فضا خیره می‌شود و ممکن است لرزش شدید پلک‌ها یا پلک زدن شدید وجود داشته باشد. کودکی که بیهوش نشده ممکن است خودش هم از این‌که حمله‌ای انجام گرفته است، بی‌خبر باشد. اگر تشخیص داده نشود، ممکن است با یک اختلال یادگیری، عدم توجه و کند ذهنی اشتباه شود.
در صرع &#۷۸۲;مختلط غیر عمومی&#۷۸۲;، کودک بیهوش نمی‌شود. ولی گاهی حرکات تکراری یا غیرعادی انجام می‌دهد و یا این‌که بی‌حرکت می‌نشیند.
در صرع &#۷۸۲;ساده غیر عمومی&#۷۸۲;، کودک بیهوش نمی‌شود، ولی در دست‌ها و پاها احساس سوزش می‌کند. همچنین ممکن است بوهای بد احساس کند، یا حرف‌های غیرهوشمندانه بزند و هذیان بگوید.
ـ مراقبت خانگی:
هرگاه کودک تشنج پیدا کرد، با پزشک خود تماس بگیرید. ولی البته باید کودک دچار تشنج را شدیداً محافظت کنید و مهم‌ترین این مراقبت‌ها جلوگیری از آسیب‌ رسیدن به کودک در مرحله اوج تشنجات است، هیچ‌گاه دست خود را به دهان بچه نبرید تا زبان را بگیرید (این کار را برای جلوگیری از بلعیده شدن زبان می‌کنند.) اگر تشخیص صرع داده شود، پزشک دستوراتی برای مراقبت از کودک در منزل خواهد داد. تا هنگامی‌که حملات کنترل نشده‌‌اند، کودک را از بالا رفتن از نردبان‌های بلند یا درختان بلند نهی کنید. به کودک اجازه ندهید که تنها شنا کند. اگر این موارد را رعایت کنید، کودک می‌تواند یک زندگی طبیعی را بدون کمترین تغییر در فعالیت‌هایش داشته باشد.
ـ موارد احتیاط:
اگر کودک خود را بیهوش یافتید، فکر نکنید که حتماً علت آن افتادن بوده است. این احتمال را در نظر بگیرید که صرع باعث افتادن و بیهوش شدن شده است.
ـ درمان پزشکی:
پزشک، معاینات بالینی و عصبی انجام خواهد داد. همچنین یک سلسله دستور آزمایش و تست‌‌های تشخیصی را خواهد داد. تعدادی دارو وجود دارند که از بروز حملات جلوگیری می‌کنند. پزشک دستور آزمایش خون خواهد داد، تا مقدار و نوع داروی مورد استفاده تعیین شود. در موارد پیچیده، پزشک شما را نزد متخصص اعصاب و روان خواهد فرستاد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#320 Posted: 15 Dec 2011 17:07

تشنج به‌همراه تب در کودک

تشنج، انقباض خودبخودی ماهیچه‌ها است. اگر کودکی که تب دارد، دچار تشنج شود، دو علت ممکن است وجود داشته باشد: علت می‌تواند یا خود تب باشد یا بیماری مغزی که خودش تب نیز ایجاد می‌کند.
تشنجات ناشی از تب در ۵ تا ده درصد از کودکان اتفاق می‌افتند. در این حالت، سرعت بالا و پائین رفتن تب مهم‌تر از میزان بالا بودن یا شدت تب است. تغییر ناگهانی حرارت بدن به میزان یک تا دو درجه سانتی‌گراد تشنج ایجاد می‌کند. در حالی‌که تغییر تدریجی سه درجه، تشنج ایجاد نمی‌کند.

تشنج به‌همراه تب در کودک

تشنجات ناشی از تب می‌توانند به صورت لرز و تکان‌های شدید ظاهر شوند. بین سنین سه ماهگی و سه سالگی از سنین دیگر شایع‌تر هستند و در سنین ۳ تا هشت سالگی کمتر و کمتر دیده می‌شوند. بعد از هشت سالگی، تشنجات ناشی از تب نادر هستند.
اگر کودکی یک دوره تشنجات ناشی از تب داشته باشد، احتمال این‌که بعداً دوباره دچار تشنج شود، بیشتر است. ولی داشتن تشنجات تبی بدین معنا نیست که کودک در آینده به صرع مبتلا خواهد شد. بیماری‌هائی که می‌توانند با درگیر کردن مغز تشنج ایجاد کنند، عبارتند از مننژیت، آنسفالیت و آبسه مغز. هنگامی‌که تشنجات با این بیماری‌ها اتفاق می‌افتند، کودک اغلب تب دارد. با این حال، در اینجا خود بیماری است که تشنج ایجاد می‌کند نه تب.
ـ علائم و نشانه‌ها:
در جریان تشنجات همراه تب، کودک بیهوش خواهد افتاد، بدنش سخت خواهد شد و برای مدت کوتاهی تنفس او دچار اختلال خواهد شد. رنگ کودک آبی خواهد شد و کنترل ادرار و مدفوع خود را از دست خواهد داد و استفراغ خواهد کرد. شانه‌ها، فک، و پلک‌ها به طور غیرعادی پرش خواهند داشت. سریعاً کودک تنفس عادی خودش را به دست خواهد آورد. تشنج دو تا ۳۰ دقیقه یا بیشتر طول خواهد کشید. بعد از به دست آوردن دوبارهٔ هوشیاری، کودک تشنج را به خاطر نخواهد آورد.
علائم مختلفی از تشنجات تبی به شما کمک می‌کند که آنها را از تشنجاتی که در اثر بیماری‌هائی نظیر منژیت، آنسفالیت یا آبسه‌های مغزی ایجاد شده‌‌اند، تمیز دهید. یکی از علائم مهم تشنجات تبی این است که کودک سریعاً ظرف چند دقیقه بهبود می‌یابد. بلافاصله بعد از تشنجات تبی، کودک هوشیار می‌شود و می‌‌تواند پاسخ بدهد و خسته نیست. بعد از یک تشنج تبی، کودک می‌تواند گردنش را به جلو خم کند. اغلب در پیشینهٔ خانوادگی، تشنجات تبی وجود دارد.
بعد از تشنجاتی که در اثر بیماری مغزی ایجاد می‌شود، کودک نمی‌‌تواند گردنش را به جلو خم کند و دچار حالت خستگی مفرط خواهد شد.
ـ مراقبت خانگی:
نترسید! کودک شما درد ندارد و خطر درمان نامناسب بیشتر از خطر تشنج است. کودک را در هنگام تشنجات از آسیب‌ دیدن محافظت نمائید و سریعاً با پزشک خود تماس بگیرید.
ـ موارد احتیاط:
۱. به کودک بیهوش، آسپیرین یا هیچ داروئی دیگری از طریق دهان ندهید. کودک بیهوش نمی‌‌تواند آن را ببلعد و ممکن است سبب خفگی او شود.
۲. به کودک در حال تشنج تنفس دهان به دهان ندهید. ماهیچه‌های تنفسی در جریان تشنجات به‌طور موقتی در حال انقباض هستند و در نتیجه، تنفس مصنوعی می‌تواند آسیب ایجاد کند.
۳. هنگامی‌که کودک دچار تشنج است او را برای کاهش دمای بدنش در وان آب قرار ندهید. در چنین مواردی حوادثی نظیر خفگی و آسیب در اثر کناره‌های وان اتفاق افتاده است و بنابراین، چنین عملی اصلاً توصیه نمی‌شود.
۴. اگر کودک بعد از پایان تشنجات نمی‌‌تواند گردنش را به جلو خم کند، اگر کودک خسته شده و یا این‌که غش کرده است، این مسئله را به پزشک خود گزارش دهید. این موارد نمی‌‌توانند علائم یک بیماری وخیم باشند.
۵. اگر کودک اکثراً هنگام بروز تب تشنج پیدا می‌کند، هنگامی‌که اولین نشانه‌های تب ظاهر شدند، بدن او را با اسفنجی که با آب ولرم خیس شده است، مالش دهید.
ـ درمان پزشکی:
هر کودکی که تشنج ناشی از تب دارد، باید توسط پزشک معاینه شود. اگر تشنج قطع نشد، کمک بخواهید و کودک را به نزدیک‌ترین مرکز اورژانس برسانید. لازم است که علت تب پیدا شود.
بیشتر پزشکان بر این باورند که اگر کودک تشنجات ناشی از تب دارد، لازم نیست برای پیشگیری از تشنجات بعدی، داروی روزانه مصرف کند. کودکی که یکبار تشنج تبی پیدا کرد، احتمال این‌که دوباره در اثر یک بیماری تب‌دار تشنج پیدا کند، بیشتر است.
والدین باید به خاطر بسپارند که تشنجات تبی منجر به صرع نمی‌شوند و همچنین کودکان را مستعد دیگر مشکلات عصبی نمی‌کند.

صفحه 32 از 43: « پیشین 1 ... 31 32 33 ... 42 43 پسین »

خانه و خانواده /

مراحل رشد از جنینی تا بزرگسالی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا