صفحه 34 از 43: « پیشین 1 ... 33 34 35 ... 42 43 پسین »

مراحل رشد از جنینی تا بزرگسالی

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#331 Posted: 15 Dec 2011 17:13

برونشیولیت در کودک

برونشیولیت، التهاب شش‌ها است که در اثر ویروس ایجاد می‌شود. برونشیولیت در جریان دو سال اول زندگی و بیشتر در حدود شش ماهگی به‌وجود می‌آید. این بیماری تقریباً همیشه در اثر یک ویروس تنفسی ایجاد می‌شود.
علائم اولیه شبیه علائم برونشیت است. برونشیولیت می‌تواند در نوزادی که با شخص مبتلا به سرماخوردگی تماس داشته است به‌وجود بیاید. بیماری می‌تواند چندین روز طول بکشد. نوزادانی که مستعد برونشیولیت هستند، می‌توانند در سال‌های بعد دچار آسم شوند.

برونشیولیت در کودک

ـ علائم و نشانه‌ها:
اولین علائم برونشیولیت عبارتند از احتقان بینی، تب، کاهش اشتها و سرفه ملایم. این علائم بعداً تبدیل به سرفه شدید و مداوم، تنفس مشکل، خس خس کردن در هنگام سرفه، تحریک پذیر بودن و سیانوز (متمایل به آبی شدن پوست) شود.
ـ مراقبت خانگی:
سعی نکنید که خودتان برونشیولیت را درمان کنید. تشخیص و درمان باید توسط پزشک انجام گیرد. اگر کودک سرفه مداوم دارد، حتی اگر مدت زمان آن کوتاه است، به پزشک مراجعه کنید. اگر کودک به‌جز اشکال در تنفس ناشی از احتقان بینی، اشکال دیگری در تنفس دارد، به پزشک مراجعه کنید.
ـ موارد احتیاط:
۱. برونشیولیت می‌تواند یک بیماری وخیم باشد. کودک را حتماً به پزشک نشان دهید.
۲. به کودکی که برونشیولیت دارد، داروی ضد سرفه ندهید. داروهای ضد سرفه برای کودکی که اشکال تنفسی دارد، می‌توانند مضر باشند.
۳. کودکی که تنفس سریع دارد، ممکن است آب بدنش کم شود. چون بخار آب زیادی از راه تنفس دفع می‌شود. کم آبی در نوزادان می‌تواند خطرناک باشد. به کودک از راه دهان، مایعات اضافی بدهید.
ـ درمان پزشکی:
در بعضی نواحی، برونشیولیت شایع‌ترین علت بستری شدن نوزادان است. نوزادی که برونشیولیت دارد، احتمالاً به اکسیژن یا مایعات داخل وریدی احتیاج خواهد داشت. رادیوگرافی قفسه سینه، کشت بینی و گلو و آزمایش خون دستور داده خواهد شد. آنتی‌بیوتیک‌ها کاربرد مؤثری ندارند. چون بر روی عفونت‌های ویروسی بی‌تأثیرند. چنان‌چه کودک حملات مکرر برونشیولیت دارد، تزریق اپی‌نفرین می‌تواند تجویز شود، تا تعیین کند که آیا کودک حساسیت دارد یا نه و اگر اپی‌نفرین آن را برطرف کند، محتمل است که علت حمله، حساسیت باشد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#332 Posted: 15 Dec 2011 17:13

برونشیت کودک

این بیماری را می‌توان نوعی سرماخوردگی دانست که به نای و شش‌ها انتشار پیدا کرده است. برونشیت می‌تواند به صورت علائم سرماخوردگی مانند احتقان بینی و ترشحات، عطسه، آبریزش از چشم و خارش گلو ظاهر شود. همچنین می‌تواند بدون هیچ‌گونه علائم سرماخوردگی باشد.

برونشیت کودک

در بیشتر موارد، برونشیت در اثر ویروس‌ها ایجاد می‌شود. این میکروب‌ها با آنتی‌بیوتیک‌ها نابود نمی‌شوند. برونشیت مسری است و به‌ همان ترتیب که سرماخوردگی منتقل می‌شود، انتقال می‌یابد. اگر بیماری چندین بار تکرار شود، پیداست که کودک حساسیت دارد. (گاهی کودکانی که آسم دارند حملات مکرر برونشیت پیدا می‌کنند.)
▪ علائم و نشانه‌ها:
علائم عمده برونشیت‌ عبارتند از سرفه خشک و دردناک، تب با درجه پائین (۷/۳۷ درجه سانتی‌گراد دهانی، و ۵/۳۹ درجه سانتی‌گراد مقعدی) یا بدون تب، سختی و درد در مرکز سینه، اعلب کودک از دست رفتن اشتها و ضعف و ناراحتی دارد. بعد از چند روز سرفه کم می‌شود. گاهی صدای مخصوصی در هنگام دم شنیده می‌شود؛ ولی اغلب اشکال واقعی در نفس کشیدن وجود ندارد (به‌جز احتقان بینی). بیماری معمولاً حدود یک هفته به‌طول می‌انجامد. به‌ندرت تب بالا و خستگی مفرط وجود دارد. هیچ‌گاه درد در کنار سینه وجود ندارد. هیچ خونی در خلط وجود ندارد.
▪ مراقبت خانگی:
درمان برونشیت، مشابه سرماخوردگی عادی است. باید هنگامی که تب وجود دارد و سرفه بیشتر شده است، فعالیت محدود شود. کودک را تشویق کنید که برای جلوگیری از بی‌آب شدن مایعات فراوان بنوشد.
برای تسکین درد و تب، استامینون بدهید. فنیل‌افرین یا قطره‌های بینی اکسی‌متازولین می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند. اگر سرفه خسته کننده است و یا این‌که خواب بچه را مختل می‌کند، داروی ضد سرفه می‌تواند مفید واقع شود.
مرطوب کننده یا بخور می‌تواند تنفس را آسان‌تر کند. (اطمینان حاصل کنید که بخور بسیار بسیار تمیز است، زیرا در غیر این‌ صورت می‌تواند خودش به‌صورت یک منبع عفونت عمل کند).
▪ موارد احتیاط:
۱. اگر نشانه‌های غیرعادی مانند درد در یک قسمت سینه یا خون در خلط دیده شود، به پزشک مراجعه کنید.
۲. اگر برونشیت بیش از یکبار در سال اتفاق افتاد، به پزشک مراجعه کنید.
۳. اگر بیماری بعد از سه یا چهار روز بدتر شد، به پزشک مراجعه کنید.
۴. از ضد احتقانی‌های خوراکی استفاده نکنید، چون می‌توانند سرفهٔ خشک را بدتر کنند.
▪ درمان پزشکی:
پزشک با توجه ویژه به سینه، بیمار را معاینه خواهد کرد. کشت گلو یا خلط، رادیوگرافی سینه و آزمایش خون ممکن است لازم باشند. اگر برونشیت به‌طور مداوم روی دهد، پزشک به جستجوی دیگر علائم حساسیت، جسم خارجی در لوله‌های هوائی یا کاهش مقاومت نسبت به عفونت خواهد پرداخت.
مفید بودن آنتی‌بیوتیک و بعضی انواع داروهای ضدسرفه تحت برررسی است. آنتی‌بیوتیک‌ها معمولاً برای اکثر موارد برونشیت (که در اثر ویروس ایجاد می‌شوند) مفید نیستند. داروهای ضد سرفه می‌توانند وضعیت را بدتر کنند.
اگر حملات برونشیت تکرار شوند، پزشک به کودک شما اپی‌نفرین تزریق خواهد کرد و اگر اپی‌نفرین علائم را تخفیف دهد، احتمالاً برونشیت مزمن در اثر حساسیت به‌وجود آمده است.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#333 Posted: 15 Dec 2011 17:20

تکامل نوزاد شما در یک ماهگی

بالا نگاه داشتن سر
عضلات گردن نوزاد رفته رفته قوی تر می شوند و در نتیجه او می تواند سرش را به مدت کوتاه بالا نگاه دارد...

تکامل نوزاد شما در یک ماهگی

مثلاً نوزاد می تواند در حالیکه بر روی شکم دراز کشیده است سرش را برای چند لحظه بالا نگه دارد و حتی ممکن است قادر باشد سرش را به طرفین بگرداند. همچنین ممکن است وقتی در صندلی اتومبیل نشسته (بخصوص اگر بوسیله بالشتک های مخصوص که به این منظور طراحی شده است حمایت شود) سرش را بالا نگاه دارد.

کشف اندام ها
هنگام تولد، نوزاد هیچگونه شناخت و آگاهی در مورد دستها و پاهای خود ندارد. در طول یکماه اول زندگی آنها را کشف می کند که برای او عمل دشواری محسوب می شود. در ابتدا کف دستها و پاها را کشف می کند. شما می توانید با نگه داشتن دستهای او در بالای سرش و صحبت در مورد اندامها و یا شمردن انگشتها، علاقه اش را تشویق کنید.

فراگیری آرام کردن خود
نوزادان عاشق مکیدن هستند. آنها به مکیدن نیاز دارند. در حقیقت ممکن است شما کشف کرده باشید که استفاده از پستانک در آرام کردن نوزاد بسیار موثر است و نوزاد در یک ماهگی می تواند خود را با آن آرام سازد و وقتی نمی تواند آن را بیابد ممکن است از شصت دست یا سایر انگشتان برای آرام کردن خود استفاده کند.

مکیدن انگشت در شیرخواران بزرگتر ممکن است بیانگر نیاز برای لمس شدن و در کودکان بزرگتر نشانه ای از اضطراب باشد و باید به آن توجه شود.

نگریستن به کسی که با او حرف می زند
نوزاد یکماهه شما می تواند با تولید اصواتی از ته حلق و شبیه کو کو یا هوم احساس خود را بیان کند. تعداد کمی از نوزادان در این زمان واقعا می خندند. حتما وقتی او صداهای ته حلق و اصواتی نظیر کو کو و سایر اصوات را از دهان خارج می کند با اصواتی مشابه پاسخ دهید و با او رو در رو صحبت کنید. نوزاد از جلب توجه شما لذت می برد. اگر شما کار دارید می توانید از آنسوی اتاق با او صحبت کنید زیرا او حتی از شنیدن صدای شما از راه دور هم لذت می برد. علیرغم آنکه نوزاد شما از چند روزگی قادر به شناسایی شما بوده است ممکن است در پایان ماه اول زندگی بتواند این توانایی خود را نشان دهد. تقریبا نیمی از نوزادان در این سن شناخت واضحی نسبت به والدین نشان می دهند. (نسبت به پدر و مادر عکس العملی بیش از آنچه نسبت به غریبه ها نشان می دهند، آشکار می سازند.) و ممکن است نوزاد با دیدن شما ساکت شود و به چشمهای شما خیره شود و یا حتی لبخند بزند.

لذت بردن از موسیقی
حالا که نوزادتان قادر است ساعات بیشتری از روز را بیدار بماند شما می توانید از این زمان برای تحریک تکامل حس شنوایی او استفاده کنید. می توانید ترانه های مورد علاقه خود را بخوانید و یا از نوارها و CD های موسیقی مخصوص کودکان استفاده کنید. البته لازم نیست که تنها از ترانه های کودکان استفاده کنید می توانید خانه را مملو از آوای موسیقی سازید و حتی از موسیقی کلاسیک و آثار موتزارت استفاده کنید و شاهد لذت بردن نوزادتان از موسیقی باشید. وی لذت را بصورت تولید اصواتی نظیر کو کو و جمع کردن لب ها و حرکات انقباضی دست ها و پاها نشان می دهد. صدای باد و یا تیک تاک ساعت نیز برای نوزاد لذت بخش و سرگرم کننده است. هر چه تنوع موسیقی ها و اصوات بیشتر باشد لذت آن بیشتر خواهد بود. رفته رفته متوجه خواهید شد که او نسبت به یکی از انواع موسیقی ها واکنش بیشتری نشان می دهد که بیانگر لذت بیشتر و آغاز تکامل وی به سمت ترجیح دادن است.

چشم ها می توانند اشیا را دنبال کنند
نوزاد شما در این زمان می تواند با چشمانش که قدرت تمرکز کردن یافته اند حرکت اشیا را دنبال کند؛ کاری که در زمان تولد تنها برای مدت کوتاهی قادر به انجام آن بود. فروشگاههای اسباب بازی فروشی مملو از اسباب بازی هایی هستند که برای تکامل این مهارت طراحی شده اند. ولی شما می توانید این کار را به همان خوبی با اشیا معمولی نیز انجام دهید. یک جغجغه یا ملاقه پلاستیکی با رنگ روشن را در جلوی او نگاه دارید و به دو طرف حرکت دهید. سپس به بالا و پایین حرکت دهید. این عمل باید توجه نوزاد شما را جلب کند. با این حال ممکن است وی قادر نباشد تا حدود سه ماهگی حرکات عمودی را به نرمی دنبال کند. شما می توانید با او به بازی چشم- در- چشم را انجام دهید؛ به اینصورت که صورت خود را به سرعت به او نزدیک کنید و به آرامی سرتان را از یک طرف به طرف دیگر بچرخانید. معمولا چشم های نوزاد در چشم های شما قفل می شود.

آیا تکامل نوزاد من طبیعی است؟
بخاطر داشته باشید که هر نوزادی منحصر به فرد است و سرعت تکامل های شناختی او با دیگران متفاوت است. موارد ذکر شده تنها باید به عنوان خطوط راهنمای آنچه که نوزاد شما توانایی انجامش را دارد، مورد استفاده قرار گیرد. اگر نوزادی نمی تواند همه این کارها را انجام دهد، بزودی خواهد توانست. اگر نوزاد شما نارس است معمولا نیاز به زمان بیشتری برای انجام کارهای مشابه با سایر نوزادان همسال خود خواهد داشت. به همین دلیل است که متخصصین اطفال معمولا معتقدند نوزادان زودرس دارای 2 سن متفاوت هستند. سن زمانی (از روز تولد محاسبه می شود) و سن هماهنگی (از تاریخی که باید بدنیا می آمده، محاسبه می شود).

پزشکان معمولا تکامل نوزادان زودرس را از زمانی که باید بدنیا می آمده ارزیابی می کنند.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#334 Posted: 15 Dec 2011 17:20

تکامل کودک شما در دو ماهگی

اولین لبخندهای واقعی
تا قبل از این زمان به نظر می رسد کودک بسیار خوشحال است و گاهی حتی در خواب هم می خندد، در حالیکه این لبخندها ناشی از انقباضات غیر ارادی عضلات صورت است...

تکامل کودک شما در دو ماهگی

حالا که دانستید این خنده ها واقعی نیست ناراحت نشوید؛ در این ماه کودک شما تمام مراقبت های عاشقانه شما را با لبخندی شکوفا - که اختصاصا برای شما بر لب می آورد - پاسخ می دهد. این لبخند احتمالا شما را خلع صلاح خواهد کرد حتی اگر بدترین شب را گذرانده باشید. یک پدر با دیدن اولین لبخند واقعی دخترش در 6 هفتـگی اشک به چشم آورد؛ وی می گوید: "روزی خسته کننده بود و من فوق العاده بی خوابی داشتم و ترافیک هم به شدت سنگین بود. وقتی بالاخره به خانه رسیدم همسرم کودک را به آغوش من داد. وی مستقیما به من نگاه کرد و لبخندی زد بطوریکه تمام لثه ها یش دیده شد. با خود اندیشیدم: او مرا می شناسد، پس دیگر هیچ چیز اهمیت ندارد!"

توجه و تمایل بیشتر نسبت به طرح های پیچیده تر
در دو ماهگی کودک شما که تا بحال تنها به اشیای ساده تر توجه داشت نسبت به طرح های پیچیده تر و رنگها و شکلهای متنوع تر علاقمند شده و توجه بیشتری نشان می دهد. اکنون شما باید اشیا گوناگونی را به او نشان داده و در اختیارش قرار دهید تا لمس کند. به این منظور می توانید از قالب های پلاستیکی شیرینی پزی و توپ های نرم استفاده کنید.

دوره های خواب طولانی تر
اگر در این سن کودک شما در تمام طول شب می خوابد شما یکی از نادرترین مادران خوشبخت هستید. در دو ماهگی بسیاری از کودکان هنوز تمایل دارند که نیمه شب یک یا چند بار تغذیه شوند. ولی خوشبختانه هر یک از دوره های خواب و بیداری رفته رفته طولانی تر می شوند و می توان یک ریتم خواب و بیداری برای وی در نظر گرفت. اکثر کودکان دو ماهه 2 تا 4 دوره خواب طولانی و یک دوره بیداری 10 ساعته دارند.

انجام حرکات موزون تر
در این سن کودک شما دیگر دستها و پاها را بیش از حد تکان نمی دهد، حرکاتش موزون تر شده و باهماهنگی بیشتری صورت می گیرد. شما متوجه خواهید شد که حرکات تند و خشن دوره نوزادی جای خود را به حرکات نرمتر و دورانی داده است. کودک 2 ماهه قادر است اشیا را با قصد و هدف چنگ بزند و در دست نگه دارد حال آنکه پیش از آن این حرکات غیر ارادی بود و تنها بطور غریزی انجام می گرفت.

آیا تکامل نوزاد من طبیعی است؟
بخاطر داشته باشید که هر نوزادی منحصر به فرد است و سرعت تکامل های شناختی او با دیگران متفاوت است. موارد ذکر شده تنها باید به عنوان خطوط راهنمای آنچه که نوزاد شما توانایی انجامش را دارد، مورد استفاده قرار گیرد. اگر نوزادی نمی تواند همه این کارها را انجام دهد، بزودی خواهد توانست. اگر نوزاد شما نارس است معمولا همواره مدت بیشتری برای انجام کارهای مشابه با سایر نوزادان همسال خود خواهد داشت. به همین دلیل است که متخصصین اطفال معمولا معتقدند نوزادان زودرس دارای 2 سن متفاوت هستند. سن زمانی (از روز تولد محاسبه می شود) و سن هماهنگی (از تاریخی که باید بدنیا می آمده، محاسبه می شود). پزشکان معمولا تکامل نوزادان زودرس را از زمانی که باید بدنیا می آمده ارزیابی می کنند.

اگر در زمینه تکامل نوزاد خود سوالی دارید می توانید از پزشک او بپرسید.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#335 Posted: 15 Dec 2011 17:21

تکامل کودک در سال اول زندگی

خزیدن یا چهار دست و پا رفتن
حرکت به صورت چهار دست و پا به کودک شما کمک می کند که عضلات خود را به اندازه کافی تقویت کند تا برای راه رفتن آماده شوند این اولین کاری است که او به تنهایی برای جستجوی محیط اطراف خود انجام می دهد...

تکامل در سال اول زندگی

به طور معمول، کودک ابتدا یاد می گیرد تا تعادل خود را بر روی دستها و پاها حفظ کند، سپس یاد می گیرد که با حرکت دادن زانوهایش به جلو و عقب، حرکت کند.

چه زمانی این توانایی را بدست می آورد؟
اکثر کودکان در سنین بین 6 تا 10 ماه یاد می گیرند که چهار دست و پا راه بروند. اما بعضی از کودکان هیچ وقت چهار دست و پا راه نمی روند و در عوض، در حالت نشسته حرکت می کنند (در واقع، خودش را روی زمین می کشد)، بر روی شکم خود می لیزند، یا مستقیما تلاش می کنند که بلند شوند، بایستند و نهایتا راه بروند. مهم این است که کودک شما حرکت کند و نحوه حرکت کردن او چندان مهم نیست.

این توانایی چگونه در او ایجاد می شود؟
معمولا پس از اینکه کودک بتواند به تنهایی و بدون کمک والدین بنشیند (که این توانایی در اکثر کودکان بین 6 تا 7 ماهگی ایجاد می شود)، چهار دست و پا راه رفتن را آغاز می کند. بعد از این مرحله، او می تواند سر خود را بالا نگه دارد تا اطراف خود را نگاه کند، و عضله های بازو، پا و پشت او به اندازه کافی قوی هستند که هنگام حرکت، از افتادن او روی زمین جلوگیری کنند.

معمولا طی دوماه، کودک به تدریج یاد خواهد گرفت که از حالت نشسته به حالت چهار دست و پا تغییر وضعیت دهد، و به زودی می فهمد که با کشیده نگه داشتن و حرکت دادن عضلات در حالتی که بدن او به موازات زمین قرار گرفته است، می تواند به جلو و عقب حرکت کند.

بین 9 تا 10 ماهگی، او می فهمد فشاری که از طریق زانوها بر بدن وارد می کند، برای آغاز حرکت کافی است. با افزایش مهارت، او یاد می گیرد که از حالت چهار دست و پا، مستقیما دوباره به حالت نشسته برگردد. او تکنیکهای پیشرفته چهار دست و پا راه رفتن را هم یاد خواهد گرفت: برای جلو رفتن، یکی از دستها و پای طرف دیگر بدن را با هم حرکت می دهد، به جای آنکه دست و پایی را که در یک طرف بدن قرار گرفته اند با همدیگر حرکت دهد. پس از آن، تنها تمرین است که حرکتهای او را کامل تر می کند. مراقب او باشید و به او کمک کنید تا در یک سالگی بتواند به خوبی روی چهار دست و پا راه برود.

اگر کودک شما به جای جلو رفتن، چهار دست و پا عقب می رود، یا در حالت نشسته حرکت می کند (در واقع، خودش را روی زمین می کشد: یک پا را جلو و یک دست را عقب می گذارد، و خود را به جلو می کشد) ، یا اصلا چهار دست و پا راه نرفته بلکه مستقیما تلاش می کند روی دو پا راه برود، نگران نباشید. اگر او حرکت کند (نوع حرکت کردن مهم نیست)، نشانه سالم بودن او است.

مرحله بعد چه خواهد بود؟
پس از اینکه کودک شما یاد گرفت به خوبی روی چهار دست و پا راه برود، تنها یک مرحله دیگر تا حرکت کامل او باقی مانده است: راه رفتن روی دو پا. برای کسب این توانایی، به زودی خواهید دید که او به محض اینکه بتواند دست خود را به چیزی بگیرد، تلاش خواهد کرد تا خود را بالا بکشد، چه این چیز پایه صندلی باشد یا پای مادربزرگش! هنگامی که احساس کند هنگام ایستادن بر روی دو پا تعادل دارد، آماده می شود که روی پای خود (بدون کمک دیگران) بایستد و با گرفتن اشیا اطراف، کمی راه برود. پس از آن، تنها زمان و تمرین است که موجب خواهد شد توانایی او افزایش پیدا کند: راه رفتن، دویدن، پریدن و جهیدن!

نقش شما چیست؟
همانند نقشی که در افزایش مهارتهای دیگر کودک (از قبیل گرفتن اشیا مختلف) داشته اید، بهترین راه برای تشویق کودک به چهار دست و پا راه رفتن، قرار دادن اسباب بازیها یا سایر اشیا مورد علاقه او (حتی خودتان) در دسترس کودک است. همچنین شما می توانید بالش، کوسن یا جعبه هایی را به عنوان مانع در مسیر او قرار دهید، تا او تلاش کند از این موانع بگذرد. این کار به افزایش اعتماد به نفس، سرعت و چابکی او منجر می شود. فقط نباید او را تنها بگذارید؛ اگر او زیر یک بالش یا در یک جعبه گیر بیفتد، حتما خواهد ترسید و حتی ممکن است در معرض خطر خفگی نیز قرار بگیرد.

کودکی که چهار دست و پا حرکت می کند، ممکن است شیطنتهای زیادی انجام دهد و دردسر ساز باشد. پس اطمینان حاصل کنید که خانه شما برای کودک ایمن است (اشیا خطرناک در دسترس او قرار ندارند) و خصوصا درباره درهای خانه که به راه پله ها منتهی می شوند مراقبت زیادی به عمل بیاورید. مطمئنا کودک شما مایل خواهد بود تا این راه پله ها را نیز بکاود، که البته این کار برای او همانند فتح قله اورست است! اما این کار ممکن است برای او بسیار خطرناک باشد، پس تا زمانی که مطمئن نشده اید کودک شما مهارت کافی برای این کار دارد (معمولا تا 12 ماهگی)، از رفتن او به سمت پله ها جلوگیری کنید. حتی پس از آن نیز باید هنگام حرکت کودک بر روی پله ها، از نزدیک از او مراقبت کنید.

هنوز لازم نیست که برای کودک خود کفش بخرید. معمولا پیش از زمانی که کودک بتواند به خوبی راه برود، نیازی به استفاده از کفش نخواهد داشت.

چه وقت باید نگران شوید؟
مهارتها و توانایی ها در کودکان مختلف، به طور متفاوت رشد می کنند و برخی مهارتها در برخی کودکان سریعتر از سایر کودکان ظاهر شده و پیشرفت می کنند. اما اگر کودک شما بعد از یک سال زندگی، هیچ علاقه ای به حرکت کردن از خود نشان نداده است (به صورت خزیدن، چهار دست و پا راه رفتن، غلت خوردن یا خود را به جلو و عقب کشیدن)، تلاش نکرده است که دستها و پاهای خود را هماهنگ با یکدیگر حرکت دهد، یا یاد نگرفته است که چگونه از هر دو دست و دو پای خود به طور متعادل استفاده کند، این موضوع را حتما با پزشک وی در میان بگذارید. به خاطر داشته باشید که کودکان نارس، این مهارتها و سایر مهارتها را چند ماه دیرتر از همسالان خود، بدست می آورند.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#336 Posted: 15 Dec 2011 17:22

رشد کودک درسال اول زندگی (گرفتن اشیا)

گرفتن اشیا
با یاد گرفتن نحوه نگه داشتن اشیا مختلف با دست، کودک به دنیای بازیهای جذاب و دوست داشتنی وارد می شود! همچنین گرفتن اشیا اولین مرحله در مسیر یادگیری غذا خوردن، مطالعه، نقاشی و مراقبت از خود است...

رشد کودک درسال اول زندگی (گرفتن اشیا)

رشد کودک درسال اول زندگی (گرفتن اشیا)

گرفتن اشیا
با یاد گرفتن نحوه نگه داشتن اشیا مختلف با دست، کودک به دنیای بازیهای جذاب و دوست داشتنی وارد می شود! همچنین گرفتن اشیا اولین مرحله در مسیر یادگیری غذا خوردن، مطالعه، نقاشی و مراقبت از خود است.

چه زمانی این توانایی را بدست می آورد؟
نوزادان به طور طبیعی توانایی گرفتن اشیا را دارند، اما حدودا یکسال طول می کشد تا یاد بگیرند که با هماهنگ کردن عضلات دست، اشیا مختلف را به درستی در دست گرفته و نگه دارند. آنها از سه ماهگی، فعالیت شدیدی را برای بهبود این مهارت خود آغاز می کنند و ماه به ماه پیشرفت چشمگیری در این زمینه خواهند داشت.

این توانایی چگونه در او ایجاد می شود؟
از زمان تولد تا دو ماهگی

چنگ زدن به صورت یک رفلکس و واکنش طبیعی در نوزادان وجود دارد. کف دست نوزاد را با انگشت لمس کنید؛ مشاهده خواهید کرد که او انگشتان کوچک خود را حرکت داده و دور انگشت شما قرار می دهد. اما در هشت هفته اول پس از تولد، این حرکتها غریزی و غیرارادی هستند. دستهای کودک شما در این مرحله معمولا در حالت مشت شده قرار دارد، اما او به زودی یاد خواهد گرفت که به طور ارادی دستان خود را باز و بسته کرده و آنها را امتحان کند. او حتی ممکن است تلاش کند تا اشیا نرم (مثل حیوانات پلاستیکی و مصنوعی) را در دست بگیرد.

سه ماهگی

کودک شما هنوز هم نمی تواند چیزهایی را که می خواهد با دست بگیرد، اما می تواند بارها و بارها به اسباب بازیهای خود ضربه بزند. او همچنین در حال هماهنگ کردن حرکات چشم و دست خود است؛ به چیزهایی که می خواهد بردارد نگاه می کند و سپس تلاش می کند آنها را برداشته و در دستش نگه دارد. یک "شبه اتاقک اسباب بازی" (نوعی وسیله بازی مخصوص کودکان پیش از خزیدن که اشیا مختلف از سقف آن آویزان شده اند و کودک کف آن دراز می کشد و با اشیا بازی می کند) در این مرحله می تواند بسیار مفید باشد، زیرا کودک می تواند روی کف نرم و راحت آن دراز بکشد و با دست به اشیا مختلف و بامزه ای که از سقف آویزان هستند ضربه بزند.

چهار تا هشت ماهگی

در چهار ماهگی او می تواند اشیا بزرگ را بردارد، اما هنوز تا زمانی که مهارت بیشتری برای استفاده از انگشتانش به دست نیاورده است، نمی تواند اشیا کوچک را با دست بردارد. اندکی قبل از اینکه اولین دندان کودک در بیاید (که معمولا بین 3 تا 12 ماهگی رخ می دهد)، کودک شروع به برداشتن چیزهای این طرف و آن طرف می کند تا آنها را در دهانش بگذارد. اگر او از غذاهای معمولی استفاده می کند، هرچند هنوز نمی تواند قاشق را به درستی در دست بگیرد، اما تلاش خود را برای این کار می کند. او می تواند اشیا را به طرف خودش بکشد و دادن اشیا از یک دست به دست دیگر را آغاز خواهد کرد. بهتر است لوازم گران قیمت و با ارزش را از دسترس او دور کنید و با استفاده از دستورالعملهای مربوطه، خانه را برای کودک خود ایمن کنید.

نه تا دوازده ماهگی

او اکنون می تواند با کمی تلاش، اشیا مختلف را بردارد و به تدریج ترجیح او برای استفاده از دست راست یا چپ، شکل می گیرد. دست غالب، مهارت و قدرت بیشتری پیدا می کند. اما شما پیش از 2 یا 3 سالگی قادر نخواهید بود که راست دست یا چپ دست بودن او را به درستی تشخیص دهید. او توانایی برداشتن اشیا کوچک (مانند مهره ها) توسط انگشت شست و سبابه خود را نیز به تدریج تکمیل می کند. همچنین از آنجایی که هماهنگی اعضای بدن او به تدریج بیشتر شده است، او نسبتا قادر خواهد بود که از قاشق و چنگال در زمان غذا خوردن استفاده کند.

مرحله بعد چه خواهد بود؟
پس از اینکه کودک شما برداشتن اشیا را آغاز کند، بزودی آنها را پرتاب خواهد کرد؛ پس مراقب باشید. بسیاری از کودکان از اینکه اسباب بازیهایشان را پرت کنند تا شما آنها را برداشته و جمع کنید، خوششان می آید! هنگامی که کودک شما یکساله شود، از توپ بازی، برج ساختن با اسباب بازیها و به هم ریختن یا کوبیدن آنها به یکدیگر لذت خواهد برد. در دو سالگی حس هنری او بروز خواهد کرد و به مداد رنگی و استفاده از آن برای نقاشی و نوشتن، علاقه نشان خواهد داد. در سه سالگی، هماهنگی اعضای مختلف بدن او به حدی رسیده است که می تواند برخی حروف یا حتی نام خودش را بنویسد.

نقش شما چیست؟
برای تحریک واکنش چنگ زدن و برداشتن اشیا در کودک، یک اسباب بازی یا شی رنگی را کمی دورتر از دسترس او قرار دهید و او را تشویق کنید تا آن را بردارد. اما آن را آنقدر دور نگذارید که او اصلا نتواند یا ناامید شده و از تلاش دست بکشد. مجموعه ای از چیزهای زیادی را که او بتواند بردارد در اختیارش قرار دهید، مانند: اسباب بازیهای نرم، حلقه های پلاستیکی و کتابهای بزرگ. بعدا، زمانی که او تلاش می کند تا اشیا کوچک را با انگشت شست و سبابه بردارد، او را تشویق کنید که لقمه های کوچک غذا یا خوردنیهای کوچک از قبیل نخود فرنگی یا تکه های هویج را بردارد؛ او هر وقت که بتواند از قاشق و چنگال استفاده خواهد کرد.

چه وقت باید نگران شوید؟
اگر کودک شما در هشت هفتگی به اسباب بازیهایی که در مقابل او قرار می دهید توجه نمی کند و تا نه ماهگی برای لمس کردن یا برداشتن اسباب بازیها تلاش نمی کند، با پزشک او مشورت کنید. کودکان نارس، این مهارتها و سایر مهارتها را چند ماه دیرتر از همسالان خود، یاد می گیرند. از پزشک خود بخواهید که یک جدول زمانی مناسب برای پیشرفت مهارتهای کودک را در اختیار شما قرار دهد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#337 Posted: 15 Dec 2011 17:23

تکامل کودک در سال اول زندگی (کنترل سر )

کنترل سر
نوزادان پس از تولد، توانایی اندکی برای کنترل سر و عضلات گردن خود دارند. آنها این مهارت حیاتی را که پایه حرکتهای بعدی آنها از قبیل نشستن و راه رفتن است، مرحله به مرحله و در طول 6 ماه اول زندگی خود بطور کامل بدست می آورند.

تکامل کودک در سال اول زندگی (کنترل سر )

چه زمانی این توانایی را بدست می آورد؟
در اکثر کودکان، عضلات گردن تا شش ماهگی آنقدر قوی می شوند که بتوانند سر را بالا نگهدارند.

این توانایی چگونه در او ایجاد می شود؟
نوزادی (یک ماه اول)

عضلات گردن کودک شما در زمان تولد نسبتا ضعیفند، لذا حداقل در ماه اول او به کمک شما برای حمایت و حفاظت از سر و گردنش وابسته است. ممکن است این پدیده، تدبیر طبیعت باشد تا موقعیتهای زیادی برای نگاه های رو در رو بین شما و کودکتان ایجاد شود. هنگامی که کودک خود را در آغوش می گیرید، از نگاه کردن مستقیم به چشمانش لذت ببرید؛ این کار به ایجاد پیوند بین شما و کودک کمک کرده و به کودکتان احساس علاقه شما را منتقل می کند.

یک تا دو ماهگی

در پایان یک ماهگی، کودک باید قادر باشد تا سر خود را کمی بالا بیاورد و هنگامی که بر روی شکم قرار دارد، سر خود را از یک طرف به طرف دیگر بگرداند. بین شش تا هشت هفتگی،اگر قدرت کافی داشته باشد، هنگامی که بر پشت نیز خوابیده است، سرش را بلند خواهد کرد. هنگامی که او را بغل کرده اید و سر او بر روی شانه شما قرار دارد، می تواند سرش را با کنترل کافی برای مدت کوتاهی بالا نگه دارد، که البته ممکن است نتواند این کار را کاملا ثابت و محکم انجام دهد. همچنین او قدرت کافی پیدا کرده تا هنگامی که در صندلی مخصوص کودک یا کالسکه قرار می گیرد، سر خود را بالا نگه دارد؛ اما هنوز هم توان اینکه در روروئک بنشیند ندارد یا نمی توانید او را روی پشت خود ببندید و جابجا کنید. از این موارد تا زمانی که او بتواند بدون کمک شما سر خود را محکم بالا نگه دارد، استفاده نکنید. شما اکنون می توانید او را در وضعیت نیمه نشسته (مثلا روی کاریر) قرار دهید تا دنیای اطراف خود را تماشا کند.

سه تا چهار ماهگی

در این زمان، شما قطعا پیشرفت کودکتان را در زمینه کنترل سر مشاهده می کنید. او می تواند هنگامی که روی شکم خود قرار دارد، سرش را تا 45 درجه بالا بیاورد و محکم نگه دارد. یک بازی جالب که می تواند به تقویت عضلات گردن او نیز کمک کند، این خواهد بود: او را روی پشت بخوابانید، سپس دستهای او را بگیرید و آرام آرام بکشید تا در حالت نشسته قرار گیرد؛ دوباره به آرامی او را روی پشت بخوابانید و این کار را تکرار کنید. در این سن او باید قادر باشد که هنگام بلند شدن، سر خود را مستقیم در امتداد بدن خود نگه دارد. احتمالا در چهارماهگی، کودک شما برای استفاده از روروئک آماده شده است، اما بهتر است هنوز هم با او روی زمین صاف و فرش بازی کنید.

پنج تا شش ماهگی

در شش ماهگی، او قادر خواهد بود که سر خود را صاف و محکم نگه دارد و هنگامی که او را هل می دهید تا بنشیند، سر خود را جلوتر می گیرد.

مرحله بعد چه خواهد بود؟
همینکه کودک شما کنترل مناسبی بر روی سر خود به دست بیاورد، می تواند از حالت درازکش به حالت نشسته تغییر وضعیت دهد، غلت بزند، و چهار دست و پا راه برود. کنترل سر برای بلعیدن غذاهای معمولی و همچنین نشستن بر روی صندلی کودک نیز مهم است.

نقش شما چیست؟
شما برای تشویق کودک به افزایش مهارت خود در کنترل سر لازم نیست کار خاصی انجام دهید، اما باید مراقب او باشید. خصوصا در ماههای اول پس از تولد، هنگامی که نوزاد را از رختخوابش بیرون می آورید یا می خواهید او را از یک اتاق به اتاق دیگر ببرید، باید کف دست خود را پشت سر و گردن او قرار دهید. هر چند وقت یکبار او را روی شکمش قرار دهید. او سر خود را بالا می آورد تا شما یا اسباب بازیهایش را ببیند، و این به تقویت عضلات گردن او کمک خواهد کرد.

از سه تا شش ماهگی، ممکن است بخواهید با حمایت کامل از سر و گردن کودک، او را روی صندلی یا تخت خواب قرار دهید (اطمینان حاصل کنید که کودک به لبه تخت خواب نزدیک نباشد و تمام مدت با او باشید). می توانید بالش زیر بدن او بگذارید، یا اینکه او را روی پای خود قرار دهید به نحوی که سر او در مقابل شکم شما قرار گیرد. او را در نقاط مختلف خانه قرار دهید تا بتواند چیزهای مختلف را ببیند. اطمینان حاصل کنید که او در یک محل امن قرار گرفته است و به لبه مبل، تخت یا هر جای دیگری که ممکن است از آن بیفتد، نزدیک نیست.

چه وقت باید نگران شوید؟
اگر به نظر می رسد که تا سه ماهگی، هنوز هم کودک شما قادر نیست که اندکی سر خود را بالا بیاورد، در معاینه بعدی این مطلب را به پزشک خود بگویید. مهارتها و توانایی ها در کودکان مختلف، به طور متفاوت رشد می کنند و برخی مهارتها در برخی کودکان سریعتر از سایر کودکان ظاهر شده و پیشرفت می کنند، کنترل سر نیز از این قاعده مستثنی نیست. در ضمن، کودکان نارس این مهارتها و سایر مهارتها را چند ماه دیرتر از همسالان خود یاد می گیرند. در صورتی که نگران هستید، با پزشک خود مشورت کنید.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#338 Posted: 15 Dec 2011 17:23

تکامل کودک در سال اول زندگی (شنیدن)

شنیدن
نوزاد از بدو تولد می تواند بشنود، مگر اینکه مبتلا به اختلالات شنوایی باشد. با رشد کودک، او از گوشهایش برای دریافت حجم بسیار بالایی از اطلاعات درباره دنیای اطرافش استفاده خواهد کرد...

تکامل کودک در سال اول زندگی (شنیدن)

که در نتیجه مغز او را به رشد بیشتر تحریک می کند و نهایتا منجر به رشد برخی تواناییهای فیزیکی او از قبیل نشستن، غلت زدن، خزیدن و راه رفتن روی دو پا می شود.

چه زمانی این توانایی را بدست می آورد؟
توانایی شنیدن در کودک شما در پایان یک ماهگی کامل می شود، هرچند درک کامل آنچه که می شنود زمان بیشتری می طلبد.

این توانایی چگونه در او ایجاد می شود؟
از ابتدا، کودک شما توجه زیادی به صداها، خصوصا صداهای زیر خواهد کرد و به صداهای آشنا (مثلا وقتی شما حرف می زنید، یک داستان تکراری می خوانید و... ) واکنش نشان می دهد. همچنین ممکن است از صداهای خیلی بلند یا ناگهانی، بترسد.

در سه ماهگی، بخش گیجگاهی مغز کودک (که مربوط به شنیدن و درک زبان است) فعالتر می شود، در نتیجه هنگامی که کودک صدای شما را می شنود ممکن است مستقیما به شما نگاه کند، صداهایی از خودش دربیاورد یا سعی کند به شما پاسخ دهد؛ اما نمی تواند مکالمه کند. در این سن، در صورتی که هنگامی که با او صحبت می کنید یا برای او چیزی می خوانید، به اطرافش نگاه کرد یا به شما توجه نکرد، لازم نیست نگران توانایی شنیدن در او شوید. ممکن است بیش از حد تحریک شده باشد.

در پنج ماهگی، کودک می تواند منبع صدا را تشخیص دهد و سریع صورت خود را به طرف صداهای جدید بر می گرداند. نوزادان پنج ماهه ممکن است بتوانند اسم خود را تشخیص دهند؛ دقت کنید هنگامی که نامش را صدا می زنید، یا در مورد او با دیگران حرف می زنید، چگونه به شما نگاه می کند!

مرحله بعد چه خواهد بود؟
در همان اوائل زندگی، توانایی شنیدن در کودک تکمیل می شود؛ اما مهم است که او را در همان ابتدا امتحان کنید تا هر گونه مشکل احتمالی در نوزاد را تشخیص دهید.

نقش شما چیست؟
شما می توانید برای عادت کردن کودک به صداهای جدید و یاد گرفتن آنها، کارهای زیادی انجام دهید. برای او لالایی بخوانید یا موسیقی بگذارید. کودکان می توانند با چیزهای زیادی ارتباط برقرار کنند، پس لازم نیست که آنها را به آوازهای کودکانه و لالایی محدود کنید. او را با صداهای مختلف، از موسیقی کلاسیک تا موسیقی های مدرن و پاپ، مواجه کنید. صدای باد یا تیک تاک ساعت نیز ممکن است کودک شما را سرگرم کند: هرچه کودک شما صداهای زیادتری را بشنود، تاثیر آن بر شنوایی او بیشتر خواهد بود. به تدریج، کودک شما برخی چیزها را بر چیزهای دیگر ترجیح خواهد داد و این اتفاق در مورد صداها هم خواهد افتاد: شما خواهید دید که او در برابر برخی صداها واکنش بهتری نشان می دهد.

خواندن کتاب یا چیزهای دیگر برای نوزاد، صرف نظر از سن او، مسلما مفید است. این کار به گوش او کمک می کند تا به وزن زبان مادری اش عادت کند؛ در واقع تغییر وزن صدا، استفاده از لهجه و آواز خواندن برای کودک، ارتباط گفتاری- شنیداری بین شما و کودک را مهیج تر خواهد کرد. بعلاوه، هرچه بیشتر برای او چیز بخوانید و با او حرف بزنید، کلمات و صداهای بیشتری را یاد می گیرد که به او در حرف زدن کمک خواهد کرد.

با افزایش سن کودک و ایجاد توانایی درک منبع صدا در او، کودک شما به سرعت روی خود را به طرف صداهای جدید برخواهد گرداند. کودکان چهار تا پنج ماهه ممکن است هنگام صحبت کردن شما، به دقت به دهانتان نگاه کنند و تلاش کنند تا حرکات دهان شما را تقلید کرده و صداهای صامت مانند "م" یا "ب" را دربیاورند.

چه وقت باید نگران شوید؟
بچه ها شگفت آور هستند: آنها می توانند در جایی که تلفن زنگ می زند و سگ هم پارس می کند، در کمال آرامش بخوابند! این حالت کاملا طبیعی است؛ آنها به خواب احتیاج دارند. اما علی رغم اینکه توانایی شنیدن در اکثر کودکان در حد عالی است، درصد مشخصی از آنها نیز حتما مشکلاتی دارند، خصوصا اگر نارس به دنیا آمده باشند، کمبود اکسیژن در هنگام تولد یا ابتلا به عفونت حاد در بدو تولد ممکن است مسائلی در پی داشته باشد. در خانواده هایی نیز که سابقه ناشنوایی وجود داشته، احتمال ابتلای کودک به اختلالات شنوایی بیشتر است.

هنگامی که کودک شما بیدار و هوشیار است و از سرماخوردگی یا عفونت گوش (که ممکن است موقتا بر شنوایی او تاثیر منفی بگذارند) رنج نمی برد، باید نسبت به صداهای بلند و ناگهانی واکنش نشان دهد (که ممکن است این واکنش به صورت وحشت یا ترس ظاهر شود)، با شنیدن صدای شما آرام شده و به سوی شما برگردد و در غیر این صورت نیز به صورت طبیعی به صداهای اطراف خود واکنش نشان دهد.

در بسیاری از بیمارستانها، نوزادان اندکی پس از تولد از لحاظ شنوایی آزمایش می شوند. در صورتی که نگران باشید، بعدا نیز می توانید از پزشک خود بخواهید تا کودک را معاینه کند. شما می توانید خودتان نیز شنوایی کودک را بررسی کنید یا آزمایشهای سریع زیر را انجام دهید:

زیر سه ماه: پشت سر کودک، دستهای خودتان را به هم بزنید. اگر او واکنش نشان داد، شنوایی او طبیعی است. در صورتی که واکنش نشان نداد، این کار را چندین بار تکرار کنید.

بین چهار تا شش ماه: اسم او را صدا بزنید تا ببینید آیا او به طرف شما بر می گردد یا به صدای شما واکنش نشان می دهد؟ دقت کنید که آیا پس از شنیدن یک صدای جالب، سر یا چشمان خود را به طرف صدا بر می گرداند؟

بین شش تا ده ماه: دقت کنید که آیا کودک به شنیدن اسم خودش یا صداهای آشنای محیط اطرافش (مانند صدای تلفن یا جاروبرقی) واکنش نشان می دهد یا خیر.

بین ده تا پانزده ماهگی: از کودک بخواهید تا یک شی آشنا را در یک کتاب مصور یا عکس، نشان دهد. در صورتی که او نتوانست این کار را انجام دهد، احتمالا نمی تواند صدای شما را بشنود.

حتی اگر کودک شما همه این آزمونها را نیز با موفقیت کامل پشت سر گذاشت و شما باز هم نگران بودید، به غریزه مادری خود اعتماد کنید و از پزشک کودکتان نیز مشورت بخواهید. هرچه زودتر کودک را برای تشخیص مشکلات احتمالی شنوایی مورد بررسی قرار دهید، بهتر است. بر طبق جدیدترین تحقیقات، در صورتی که کودکانی که به کمک برای تقویت شنوایی خود نیاز دارند پیش از شش ماهگی شناسایی شده و وسایل کمکی مناسب در اختیار آنها قرار گیرد، در آینده بهبود قابل توجهی در مهارتهای گفتاری و زبانی خواهد داشت.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#339 Posted: 15 Dec 2011 17:24

رشد کودک در سال اول زندگی (دندان در آوردن)

دندان در آوردن
دندان درآوردن در همه کودکان در زمان یکسانی رخ نمی دهد. دندان درآوردن، مرحله ای است که تکمیل آن تا حدود سه سالگی کودک طول می کشد.

رشد کودک در سال اول زندگی (دندان در آوردن)

مقدمات دندان درآوردن در رحم مادر آغاز می شود. هنگامی که شما حامله بودید، جوانه دندانها در کودک شما شکل گرفت که شالوده دندانهای اولیه کودک (یعنی دندانهای شیری) است. این جوانه ها بین سه تا دوازده ماهگی، به تدریج از زیر سطح لثه کودک بیرون می آیند. شما احتمالا اولین دندان کودک خود را (که یک نشانه محسوس از رشد او است) در حدود شش ماهگی مشاهده خواهید کرد، که معمولا در همین زمان، غذاهای معمولی نیز به رژیم غذایی کودک افزوده می شوند. در سه سالگی، دندانهای شیری او تکمیل می شوند و او می تواند با کمی کمک از جانب شما، خودش دندانهایش را بشوید که این کار، یک گام اساسی در مسیر یادگیری "مراقبت از خود" خواهد بود.

اولین دندان چه زمانی بیرون می زند؟
از هر 2000 کودک، یک کودک در هنگام تولد، یک یا دو دندان دارد! اما در اکثر کودکان، اولین دندان بین شش تا هفت ماهگی بیرون می زند. اولین دندانها در کودکی که به سرعت رشد می کند ممکن است (که معمولا دندانهای پیشین مرکزی در پایین هستند) در سه ماهگی بیرون بزند، در حالی که کودکی که کندتر رشد می کند ممکن است اولین دندانهای خود را در یک سالگی در بیاورد. آخرین دندانها (دندانهای آسیاب دوم در بالا و پائین عقب دهان)، معمولا در سال دوم در می آیند. در سه سالگی کودک شما باید مجموعه کاملی از 20 دندان شیری داشته باشد.

رشد و تکامل دندانها چگونه است؟
برای بسیاری از کودکان و والدین آنها درآمدن اولین دندان، بامزه و جالب نخواهد بود و ممکن است خیلی طول بکشد یا سخت باشد. نشانه های اولیه (مانند خروج بیش از حد آب دهان کودک یا کمی درد) معمولا یک تا دوماه زودتر از واقعه اصلی رخ می دهند. برای تسکین درد، کودک ممکن است گاز گرفتن را آغاز کند؛ اما این گاز گرفتن در اثر عصبانیت یا خصومت نیست. اگر به او چیزی بدهید که گاز بگیرد یا با انگشت لثه های او را به آرامی بمالید، ممکن است در تسکین درد او موثر باشد.

همچنین، هنگامی که کودک می خواهد دندان دربیاورد، ممکن است لثه های او متورم شوند، که در نتیجه لپهای کودک شما کمی پرتر و بادکرده به نظر خواهند آمد. هرچند برخی از والدین ادعا می کنند که نوزاد آنها در زمان دندان درآوردن دچار تب یا اسهال شده است، اکثر متخصصین اذعان می کنند که دندان درآوردن موجب بروز هیچگونه بیماری نمی شود. احتمال ابتلای کودک به یک سرماخوردگی، آنفولانزای مختصر و مشکلات گوارشی وجود دارد، پس او را برای معاینه به نزد پزشک ببرید.

برای برخی والدین خوش شانس، دندان درآوردن کودک بدون درد است. در این هفته کودک یک لثه خالی دارد و هفته بعد، لبه سفید یک دندان بر روی لثه او ظاهر شده است. درآمدن اولین دندان را جشن بگیرید: عکس بگیرید و تاریخ آن را در دفترچه خاطرات نوزاد خود ثبت کنید.

دندانها یکی پس از دیگری در می آیند: دندانهای جلو در پایین پیش از بقیه، سپس دندانهای پیشین بالا و نهایتا دندانهای عقبی. دندان درآوردن یک امر ارثی است، پس اگر شما خیلی زود دندان درآورده اید، ممکن است کودک شما هم خیلی زود دندان درآورد!

مرحله بعد چه خواهد بود؟
دندانهای شیری کودک، قبل از آنکه دندانهای دائمی او آماده روییدن باشند، نمی افتد؛ این اتفاق در حدود شش سالگی خواهد افتاد.

نقش شما چیست؟
شما نمی توانید در بیرون آمدن دندانها نقشی داشته باشید، اما در صورتی که با آغاز این مرحله کودک احساس درد کند، شما می توانید به او کمک کنید. اول از همه چیزی به کودک خود بدهید که آن را بجود: مثلا یک حلقه مخصوص دندان درآوردن کودک که در یخچال گذاشته اید. همچنین ممکن است خوردن غذاهای سرد مانند پوره سیب یا ماست نیز برای او مفید باشد. اگر مشکل کودک شما ناراحت کننده است، شما می توانید مقدار مناسبی از استامینوفن کودکان را به او بدهید. برخی از والدین نیز به استفاده از درمانهای هومیوپاتی اعتقاد دارند. اگر دمای بدن کودک بالا رفت یا درد او ساکت نشد به دکتر مراجعه کنید. ممکن است دچار عفونت گوش شده باشد.

وقتی اولین دندان کودک درآید، تمیز کردن آن بر عهده شما است. در سال اول لازم نیست دندانهای او را مانند یک بزرگسال بشویید، صرفا کافی است که روزی یکبار آنها را تمیز کنید، که این کار را می توانید قبل از خواب انجام دهید. ممکن است کودک شما اجازه ندهد دندانهای او را با مسواک بشویید، در این صورت می توانید از یک تکه پارچه تمیز برای این کار استفاده کنید. همچنین، هرگز نباید شیشه شیر کودک را در رختخواب در دسترس او قرار دهید. شیر خشک یا شیر مادر در هنگام شب ممکن است در دهان کودک جمع شده و باقی بمانند و نهایتا منجر به پوسیدگی دندانهای شیری شوند.

در 18 ماهگی، کودک شما ممکن است آمادگی لازم برای یادگیری شستن دندانهایش را داشته باشد. با این حال تا چند سال باید به او کمک کنید و بررسی کنید که آیا دندانهایش را به خوبی می شوید یا خیر؛ اما اینکه آنها را به این کار عادت دهید بسیار خوب است. به او نشان بدهید که چگونه مسواک را دور دندانهایش حرکت دهد. از یک مسواک نرم و کمی خمیر دندان استفاده کنید. کودک شما لازم نیست دندانهایش را در یک جهت خاص بشوید، او صرفا باید ذرات غذا را از دهان خارج کرده و سطح دندانها و لثه ها را تمیز کند.

اگر کودک شما از مزه خمیردندان خوشش نمی آید، یک مارک دیگر را امتحان کنید یا کلا خمیر دندان را کنار بگذارید. در واقع کودک شما به استفاده از خمیر دندان نیازی ندارد، مگر اینکه مقادیر زیادی از شکر و سایر غذاهای قندی در رژیم غذایی او باشد؛ که البته باید از اینگونه رژیمهای غذایی پرهیز کنید. در صورتی که کودک شما در مصرف شیرینی افراط کرد، مثلا در یک جشن تولد، باید فورا پس از خوردن شیرینی دندانهای خود را بشوید، یا اینکه از او بخواهید تا نهایتا یک غیر شیرین (مثلا یک خوراکی شور مانند یک تکه پنیر) بخورد. توصیه می شود که پس از درآمدن اولین دندان، بهتر است کودک توسط دندانپزشک معاینه شود تا اطمینان حاصل کنید که وضعیت دندانهای او طبیعی است. شما می توانید از دندان پزشک خود بپرسید که چه چیزی را برای کودک شما توصیه می کند. همچنین بهتر است در سه سالگی، هنگامی که همه دندانهای شیری او درآمده اند، او را برای معاینه نزد یک دندانپزشک ببرید.

چه وقت باید نگران شد؟
نوزادان نارس ممکن است اولین دندانهای خود را چند ماه دیرتر دربیاورند. اگر در پایان سال اول تولد نوزاد، هنوز هم هیچ اثری از دندان درآوردن در او نمی بینید، در معاینه بعدی این مطلب را با پزشک در میان بگذارید. در صورتی که همه نشانه های دندان درآوردن (خروج بیش از حد آب دهان و تورم لثه ها) در کودک شما ظاهر شده است، اما به نظر می رسد که درد شدیدی را هم تحمل می کند (که گریه بی امان کودک می تواند نشانه درد شدید او باشد)، با پزشک مشورت کنید. دندان درآوردن نباید یک کار سخت و مشقت بار برای کودک باشد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#340 Posted: 15 Dec 2011 17:24

عوامل مؤثر بر رشد کودک-تندرستی

سلامت جسمانی
از میان عواملی که به کودک شما برای رسیدن به خود شکوفایی کمک می کنند تندرستی از همه مهمتر است، زیرا به کودک کمک می کند با قدرت بیشتری نسبت به وقتی که سلامتی او مختل باشد، با مشکلات دست و پنجه نرم کند...

عوامل مؤثر بر رشد کودک-تندرستی

عاری بودن از هر گونه نقص جسمانی جدی که کودک را در تلاشهای خود زمین گیر می کند، یک امتیاز است.

بیشتر ما آن گونه که باید متوجه تندرستی کودکان خود نیستیم، ولی این موضوع نقش بسیار مهمی در رشد و تکامل آنها دارد. این مساله را می توان با نگاهی به آثار شایع عدم سلامتی دریافت. با وجود اینکه بیماریهای معمول دوران کودکی به ندرت عوارض درازمدت یا دائمی بر رشد و تکامل کودک دارند، ولی یک بیماری شدید و طولانی، اگر همزمان با دوره ای از رشد سریع رخ دهد ممکن است سبب وقفه در این روند شود.

اکثر کودکان در زمان بیماری غیر فعال می شوند و ممکن است عضلات بدن آنها، قسمتی از توان خود را از دست بدهند و به سادگی خسته شوند، بنابراین احتمال دارد رشد و تکامل کودک موقتا متوقف گردد.

بیماری تقریبا همیشه کودک را تحریک پذیر می کند و احتمال اینکه مضطرب شود و کج خلقی کند افزایش می یابد. بیماری و نقاهت غالبا با محدودیت فعالیت همراه است و این امر کودک را بسیار سرخورده می کند تا جایی که بعضی اوقات اعتماد به نفس خود را به عنوان یک فرد و نیز در ارتباط با سایر کودکان از دست می دهد.

به طور کلی اینکه شما نسبت به بیماری جسمی فرزندتان واکنشی بیش از حد مثبت یا منفی نشان دهید از جمله مراقبت و توجه بیش تر یا مواخذه و سرزنش، هر دو می تواند عوارض منفی به جای بگذارد.

در طول بیماری طولانی یا مکرر، کودک ممکن است آنقدر به توجه خاص شما به خودش عادت کند که پس از بهبودی، حالت تهاجمی و طلبکارانه ای پیدا کند. اگر این رفتار استمرار یابد مسلما بر رشد و تکامل او در همه زمینه ها و به ویژه در زمینه ارتباط با دیگران تاثیر می گذارد.

بیماری های مزمن، خصوصا مواردی مانند صرع و دیابت، در صورتی که برخورد مناسبی با آنها نشود، عمدتا به خاطر اینکه سبب بی ثباتی عاطفی و گاهی احساسات منفی نیرومند می شوند، ممکن است موانعی در رشد کودک ایجاد کند. این بیماریها به این دلیل که سبب وابستگی عاطفی به سایر اعضای خانواده می شوند می توانند بر رشد استقلال در کودک اثر منفی بگذارند.

چگونه می توانید به کودک خود کمک کنید؟
برخی از عوارض جسمانی خاص مثل خستگی و کوفتگی بیش از حد، ممکن است کودک را تحریک پذیر و ستیزه جو سازند. این حالت قطعا بر واکنشهای او و واکنش مردم نسبت به او تاثیر می گذارد. برنامه ریزی مناسب جهت انجام فعالیت های روزانه، بازی و استراحت کافی از وظایف اصلی والدین است. خستگی بیش از حد یا قرار گرفتن مکرر در محیطهای پر تنش و دیر خوابیدن ممکن است کودک را بیش از اندازه تحریک کند و به عصبیت وی منجر شود.

سوء تغذیه و نداشتن رژیم غذایی متعادل ممکن است سبب کاهش سطح انرژی شود که نه تنها فعالیتهای جسمانی و خصوصیاتی از قبیل کنجکاوی و ماجراجویی را کاهش می دهد، بلکه قدرت، استقامت و در نتیجه شادابی و یادگیری را نیز کم می کند. سوء تغذیه و فقدان توازن غذایی همچنین ممکن است سبب کمرویی، تحریک پذیری، افسردگی و رفتار ضد اجتماعی شود. بنابراین یکی از وظایف اصلی شما بعنوان مادر یا پدر این است که با دقت رژیم غذایی مناسب روزانه و هفتگی او را تنظیم کنید و با نظارت مناسب مواد مغذی و انرژی مورد نیاز برای رشد و فعالیتهای او را فراهم کنید.

یک ناراحتی جزئی مانند اگزما یا سایر بثورات پوستی می تواند سبب تحریک و رنج جسمانی کودک شود که این خود ممکن است باعث واکنشهای احساسی افراطی، ناتوانی در تمرکز و فقدان اراده برای تعقیب یک موضوع تا به آخر یا انجام کامل کارها شود. توجه به سلامت کودک و استفاده از روشهای مناسب درمانی علاوه بر اینکه موانع رشدی او را از میان برمی دارد بلکه نگرش مثبتی در مورد حفظ سلامت جسمانی، مراجعه پزشکی و استفاده از داروها در وی ایجاد می کند.

برخی از بیماریها یا نقص عضوهایی که بطور معمول توسط سایرین قابل مشاهده است، ممکن است نگاه های ترحم انگیز را به سمت کودک جلب کند و در صورتیکه برخورد مناسب با وی صورت نگرفته باشد تاثیرات عمده ای در شکل گیری شخصیت وی در آینده خواهد داشت. اگر کودک شما به چنین بیماری مبتلاست، بهتر است با مشورت تخصصی بهترین روش برخورد با این وضعیت را پیدا کنید و علاوه بر سلامت جسمانی، به سلامت روانی و روابط اجتماعی او نیز بها بدهید.

صفحه 34 از 43: « پیشین 1 ... 33 34 35 ... 42 43 پسین »

خانه و خانواده /

مراحل رشد از جنینی تا بزرگسالی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا