صفحه 8 از 43: « پیشین 1 ... 7 8 9 ... 42 43 پسین »

مراحل رشد از جنینی تا بزرگسالی

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#71 Posted: 15 Dec 2011 13:15

ایمنی اسباب بازی کودکان

اسباب بازیها گنجینه هایِ دوران کودکی هستند، خصوصا اگر با دقت انتخاب شده باشند. شما می توانید موارد زیر را در هنگام انتخاب اسباب بازی برای کودک خود در نظر بگیرید و می توانید این موارد را به هر کسی که مایل است برای کودک شما بعنوان هدیه اسباب بازی تهیه کند، یادآوری کنید.

ایمنی اسباب بازی کودکان

- بر بازی کودک خود نظارت کنید: در حالت کلی بهتر است محل بازی کودک خود را منظم و مرتب نگه داشته و هنگام بازی کودکان بر آنها نظارت داشته باشید. در صورتی که شرکت تهیه کننده اسباب بازی، اخطارها یا دستورالعملهای خاصی را ارائه کرده است آنها را رعایت کنید.

- اطمینان حاصل کنید که اسباب بازی برای کودک مناسب است. آیا این اسباب بازی با سطح تواناییها کودک شما تطابق دارد؟ بر روی اکثر اسباب بازیها برچسبی وجود دارد که سن مناسب برای استفاده از اسباب بازی را نشان می دهد و شما می توانید از این برچسبها به عنوان نقطۀ شروع برای انتخاب اسباب بازی مناسب برای کودک استفاده کنید.

هنگام انتخاب اسباب بازیهایی که تنها برای برخی سنین مناسب هستند، در مورد تواناییها و میزان رشد کودک خود واقع بین باشید. برخی اسباب بازیها به گونه ای طراحی شده اند که بایستی توسط کودک پرتاب شوند؛ یا برخی دیگر از اسباب بازیها قسمتهایی دارند که از اسباب بازی جدا شده و به این طرف و آن طرف می پرد؛ اینگونه اسباب بازیها برای کودکان زیر چهارسال و یا حتی برای کودکان زیر شش سال مناسب نیستند. همین طور اگر کودک شما هنوز هم اشیاء اطرافش را در دهان می گذارد که این حالت ممکن است تا چهار سالگی هم مشاهده شود اسباب بازیهایی را که قطعات کوچک و ریز دارند به او ندهید. این موضوع ساده و به ظاهر بی اهمیت ممکن است کودک شما را دچار خفگی کند.

- در انتخاب اسباب بازی برای کودکان کمتر از سه سال بسیار مراقب باشید. قطعات اسباب بازی برای کودکان کمتر از سه سال باید بزرگتر از اندازه دهان آنها باشد تا از احتمال بروز خفگی جلوگیری شود. به یاد داشته باشید که بچه های کوچک با اسباب بازیهای بچه های بزرگتر هم بازی می کنند و این بدان معنی است که اگر کودک یک ساله شما خواهر یا برادر بزرگتر دارد باید بسیار مراقت باشید. همینطور وقتی به خانه دوستان یا اقوامی می روید که ممکن است کودکانشان فرزند شما را برای سرگرم کردن به اطاق بازی خود ببرند.

- به این فکر کنید که آیا این اسباب بازی بیش از حد سنگین است؟ اگر روی کودک بیفتد او را زخمی می کند؟ در این صورت این اسباب بازی را نخرید.

- به دنبال اسباب بازیهایی باشید که قطعات آن به خوبی به یکدیگر متصل شده اند. موهای عروسک و قطعات کوچک اسباب بازی همچنین گوشه ها و نقاط نوک تیز اسباب بازی را بررسی کنید. دُمِ اسباب بازیهایی که به شکل حیوانات هستند باید بسیار محکم به بدن وصل شده باشند؛ شکافهای عروسکهای توپُر و همچنین حیوانات توپُر (که داخل آنها با مواد مختلف پر شده است) باید به خوبی دوخته شده باشند و رنگ آنها باید ثابت باشد. حیوانات توپُر نباید دکمه، نخ، روبان، چشم مصنوعی یا چیز دیگری که کودک بتواند آن را کنده و در دهان بگذارد داشته باشد.

- آیا اسباب بازی وضعیت خوبی دارد؟ اسباب بازیهای کودکتان را بطور دوره ای برای پیدا کردن فرسودگی یا مشکلات احتمالی بررسی کنید و اسباب بازیهای آسیب دیده را دور بیندازید. اسباب بازیهای دست دوم را که دوستان یا اقوام به کودک شما می دهند یا در خرده فروشی یا جاهای دیگر خریداری کرده اید، ممکن است فرسوده یا پوسیده باشند، در این صورت ممکن است برای کودک شما خطرناک باشند. اسباب بازیهای نو یا کهنه را بررسی کنید و دکمه ها، باطری ها، نخها، چشم یا عدسی ها، مهر ها، تکه های پلاستیکی یا چیزهای دیگری را که کودک می تواند به راحتی بجود یا آنها را از اسباب بازی جدا کرده و به دهان ببرد جدا کنید.

- آیا طناب یا نخی با طول بیشتر از 30 سانتی متر در اسباب بازی به کار رفته است؟ این نخ می تواند دورِ گردنِ کودک بیفتد و او را خفه کند. هنگامی که کودک شما یاد گرفت که با دستها و پاهایش از مکانهای مختلف بالا برود چیزهای متحرک و آویزان را از رختخواب او دور کنید. خصوصا مراقب اسباب بازیهای قدیمی باشید. مثلا یک تلفن اسباب بازی که سیم آن می تواند برای کودک خطرناک باشد را می توانید با مدلهای جدیدتر تلفنهای بی سیم جایگزین کنید.

- سرسره و تابهای حیاط را بررسی کنید: آیا آنها محکم و سالم هستند؟ بررسی کنید که آیا این اسباب بازیها می توانند موجب خفگی کودک شوند یا خیر.

- اسباب بازیها را صرفا از بازارها و مغازه هایی که بدانها اعتماد دارید خریداری کنید. از عرضه کنندگانی خریداری کنید که سابقه و اعتبار مناسبی در فروش اسباب بازیهای سالم و بی خطر دارند.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#72 Posted: 15 Dec 2011 13:16

منزل را برای کودکتان ایمن کنید

معمولا والدین در مورد حفاظت از کودکانشان در برابر ابتلا به بیماریها سوء استفاده یا کودک ربایی بسیار نگران هستند. اما بسیاری از آنها از مهمترین خطری که می تواند ایمنی و سلامت کودکشان را تهدید کند غافل می شوند: خانه!

منزل را برای کودکتان ایمن کنید

کودکان از ابتدای تولد تا سن پنج سالگی در معرض آسیبهای جدی در خانه قرار دارند. هرساله تعد زیادی کودک به علت سوانح و اتفاقات به اورژانس منتقل می شوند. بسیاری از کودکان در منزل دچار جراحت می شوند و گاهی این جراحت به حدی شدید است که بایستی به بیمارستان رسانده شوند. خطر بروز جراحت برای کودکان در دومین سال زندگی بیشتر از سایر مواقع است. افتادن و سقوط عامل نیمی از جراحات هستند؛ و آتش بیشترین تعداد مرگ و میر را موجب می شود.

پس بهتر است قبل از اینکه اتفاق ناگواری بیفتد دست به کار شوید و پیش از به دنیا آمدن نوزاد تدبیری برای ایمن سازی منزل بیندیشید. با یک طراحی مناسب و کمی تجهیزات می توانید برای زمانی که کودکتان می خواهد به راه بیفتد آماده شوید. بهترین حالت این است که مثلا قبل از شروع خزیدن اقدامات لازم را انجام دهید و پیش از اینکه کودک کاملا به راه بیافتد تغییرات مناسب را در خانه صورت بدهید.

علاوه بر مجموعه از وسایلی که برای ایمن سازی محیط منزل برای کودکان در بازار موجود است، مهمترین ابزاری که می توانید برای حفظ امنیت کودک خود به کار ببرید نظارت می باشد. هر چقدر هم از وسایل حفاظتی مناسب استفاده کنید باز هم باید به دقت مراقب خطرات احتمالی باشید.

اگر مطمئن نیستید، هرگاه می خواهید برای باز کردن در منزل بروید یا به تلفن جواب بدهید کودک خود را همراه ببرید.

ایمنی عمومی
برخی پیش بینی های امنیتی مشخص را می توان در مورد همه اتاقها انجام داد. برخی از آنها عبارتند از:

- پوششهای حفاظتی مناسب برای پریزهایِ برقِ آزاد آماده کنید. سوئیچها را نیز در حالت خاموش قرار دهید.

- با استفاده از بالشتکهای مناسب گوشه های تیز و محکم میز ناهارخوری یا سایر میز و صندلی ها را بپوشانید.

- خطر احتمالی هر چیزی را که داخل سطل آشغال یا بازیافت می اندازید، در نظر بگیرید. در صورتی که باطری، گیره های کاغذ، کیسه های پلاستیکی یا چیزهای خطرناک دیگر را در سطل می اندازید، آن را دور از دسترس کودک قرار داده و یا در قفسه ای قرار دهید که کودک نتواند در آن را باز کند.

- خودکارها، قیچی ها، نامه بازکُن، منگنه یا ماشین گیره زنی، گیره های کاغذ و دیگر ابرازآلات تیز را در قفسه های قفل دار قرار دهید.

- آتش یکی از بزرگترین خطراتی است که کودکان را تهدید می کند. غالبا کودکانی که با کبریت یا فندک بازی می کنند، خانه را به آتش می کشند. اگر اجاق، بخاری، شومینه یا چیزی از این قبیل در منزل دارید (که معمولا در هر خانه یا حتما وسائلی برای پخت و پز و گرمایش وجود دارد) یک کپسول آتش نشانی را در نزدیکی آن نگه دارید و آن را به طور مرتب چک و سرویس کنید. چیزهایی را که ممکن است نظر کودکتان را جلب کنند در بالای بخاری قرار ندهید. کبریتها و فندکها را دور از دسترس و دید کودک نگه دارید. در صورتی که از سیگار استفاده می کنید آن را به درستی خاموش کرده و ته مانده آن را نیز از بین ببرید. اگر در آپارتمان زندگی می کنید، راه خروج اضطراری را برای مواقع ضروری در نظر بگیرید و جهت آمادگی برای زمان آتش سوزی استفاده از آن را تمرین کنید.
می توانید از اخطار دهنده های آتش که با مقررات آتش نشانی محل سکونت شما تطابق دارند استفاده کنید و آنها را به طور مرتب چک کنید. اگر این امکان را دارید که از آشکارسازهای دود در همه اتاقهای خواب و همچنین در نزدیکی آشپزخانه استفاده کنید بهتر است آنها را هر ماه امتحان کنید تا از صحت عملکرد آنها مطمئن شوید و باطریها را هر سال عوض کنید. در صورتی که آشکارسازِ دود به طور مناسب کار کند خطر مرگ در اثر آتش سوزی تا 50% کاهش می یابد.

- از استفاده از پرده خصوصا پرده هایی که ریسمانهای آویزان دارند خودداری کنید. این ریسمانها ممکن است منجر به بروز خفگی در کودک شوند. در صورتی که پرده های شما ریسمان دارند آنها را گره زده و بالاتر از دسترس کودک قرار دهید.

- بر روی شیشه های بزرگ مانند درهای شیشه ای برچسبهای رنگی بزنید تا کودک بتواند همواره آنها را تشخیص دهد. پنجره هایی را که به طور عمودی بالا و پایین رفته و باز و بسته می شوند همواره از بالا باز کرده و قفل کنید تا از باز کردن آنها از پایین توسط کودک جلوگیری کنید. پنجره هایی را که پایین قرار دارند به نحوی تعمیر یا طراحی کنید که بیش از 15 تا 20 سانتیمتر باز نشوند. مبلها یا سایر چیزهایی را که کودک می تواند از آنها بالا برود دور از پنجره ها قرار دهید.

- بهتر است پارچه یا پوشش های مخصوصی را زیر فرشها و موکتها لیز و لغزنده منزل قرار دهید که امکان لیز خوردن را برای کودک یا برای خودتان وقتی که کودک را در آغوش دارید، کاهش دهید.

- اگر منزل شما دارای راه پله داخل ساختمان است، از درهای ایمنی استفاده کنید. بر روی راه پله ها یک در کوچک در بالا و یک در دیگر نیز در پایین راه پله تعبیه کنید. این کار از بالا رفتن کودک از پله ها نیز جلوگیری خواهد کرد زیرا او نمی تواند این مسیر را برگردد. البته به یاد داشته باشید که ایمنی کودک یک مبحث رو به رشد است. در کوچکی که در یک سالگیِ کودک در بالای پله ها قرار می دهید تا از پایین آمدن او از پله ها جلوگیری کند، در دو سالگی می تواند به اسباب بازی کودک تبدیل شود و کودک بالا رفتن از آن را امتحان کند!

- هرگز چیزی را که ممکن است موجب لیز خوردن افراد شود روی پله ها قرار ندهید. راه پله ها باید به نحو مناسب تعمیر و بازسازی شوند، (فرشهای پاره یا پوسیده را تعمیر کرده و یا جمع کنید). اطمینان حاصل کنید که نرده ها کاملا محکم بوده و جاپایی برای کودک ندارند که بتواند با کمک آنها بالا یا پایین برود. همواره باید نور مناسب در مسیر راه پله وجود داشته باشد. هر ساله صدها کودک به علت سقوط در اورژانسهای پزشکی مورد درمان قرار می گیرند. همین که کودک شما چهار دست و پا راه رفتن را آغاز کرد باید از درهای کوچک و مناسب برای جلوگیری از ورود او به اطاقها یا مکانهای نامناسب و خطرناک استفاده کنید.

- سیمهای لامپها یا سایر وسایل برقی را پشت مبلمانهای سنگین مخفی کنید یا با استفاده از وسایل مخصوص بپوشانید. در صورتی که کودک شما آباژور یا لوازم نور دهنده بزرگ را بکِشد، ممکن است سقوط کنند و خطراتی چون برق گرفتگی، آتش سوزی یا ضرب دیدگی را به همراه داشته باشد. پس حداقل آنها را پشت مبلها قرار دهید.

- مراقب چیزهایی که می توانند انگشتهای کودک شما را گیر بیندازند (مانند لولاها، میز اتو و صندلی های دسته دار) باشید.

- لوازم کمکهایِ اولیه را در قفسه های در بسته و دور از دسترس کودک قرار دهید و محل چیزهای مختلف را به پرستارِ کودک یا افراد دیگر نشان داده و نحوۀ تماس با اورژانس در موقع ضروری را نیز برایشان توضیح دهید. دقت کنید که مواد سمی و خطرناک را از دسترس کودک دور کرده باشید تا از مسمومیت او جلوگیری کنید.

- احتمال سوختگی با آتش یا مایعاتِ داغ در کودکانِ کم سن بیشتر از سایرِ کودکان یا بزرگسالان است. بیشترین میزانِ سوختگی با مایعاتِ داغ در اثر ریختن نوشیدنی هایِ داغ بر روی پوست کودک رخ می دهند. دقت کنید که حتی 15 دقیقه پس از تهیه نیز این مواد به اندازه ای داغ هستند که می توانند پوست کودک را بسوزانند. هرگز به مادری که در حال شیر دادن کودک است نوشیدنیِ داغ تعارف نکنید: حتی یک قطره کوچک از این نوشیدنی نیز می تواند هم مادر و هم کودک را بسوزاند.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#73 Posted: 15 Dec 2011 13:16

در آغوش گرفتن، تنها راه نیست

گریه کردن، تنها زبانی است که نوزاد می تواند از طریق آن احساسش را بیان کند و لازم است ما این موضوع را درک کنیم تا بتوانیم به نیازهای او پاسخ دهیم. او ممکن است احساس گرسنگی، تشنگی، گرما و سرما کند یا حتی تب داشته باشد. ما در اینجا راهکارهایی برای آرام کردن او در شرایط مختلف به شما پیشنهاد می کنیم.

در آغوش گرفتن، تنها راه نیست

وقتی كه گرسنه است

زمانیکه او از شیر مادر تغذیه می کند، غذایش را بدون انتظار دریافت می کند، اما آماده کردن شیشه شیر زمان بیشتری می خواهد. به همین دلیل ممکن است او در این شرایط، از گریه کردن برای بیان احساسش استفاده کند. نوزاد را در تختخوابش تنها رها نکنید. بهتر است او را در آغوشتان بگیرید و شیشه شیرش را آماده کنید یا او را به پدرش بسپارید تا احساس کند شما منظورش را متوجه شده اید.

وقتی از خواب می پرد، او را آرام کنید

به طور معمول، هر نوزادی در طول شب چندبار از خواب می پرد و گریه می کند ، اما این گریه، دلیل مشخصی ندارد. در حقیقت او دردی ندارد ، اما ساكت هم نمی شود. بهترین کار در این شرایط ، آرام کردن و اطمینان دادن به اوست. او را در آغوشتان بگیرید، دستهایتان را پشت او بگذارید و او را محكم به خودتان فشار دهید تا در این رابطه مستقیم، احساس امنیت و آرامش کند. صبور باشید ، چون تا سه یا چهار ماهگی، این موضوع ادامه دارد.

وقتی دندان در می آورد

بهترین کار در این مورد این است که به فرزند خود، اسباب بازی پلاستیکی مخصوصی که برای این منظور ساخته شده، بدهید تا با فشار آوردن به آن، درد درآوردن دندانش کمتر شود.

وقتی از دوری شما مضطرب می شود

از شش تا هشت ماهگی، نوزاد کم کم احساس می کند که موجودی جدا از والدینش است. زمانیکه از والدینش دور می شود، از هرکس و هر چیزی که با دنیایش بیگانه باشد، می ترسد. بهتر است در این سن، زمانیکه می خواهید از او دور شوید، با او صحبت کنید و بگویید که به زودی بر می گردید. حرفهای شما به او احساس امنیت می دهد. در این سن، او معمولا به ملحفه یا عروسکش وابستگی خاصی دارد، برای همین بهتر است زمانیکه قصد دور شدن از او را دارید ، چیزی را که به او آرامش می دهد، در اختیارش بگذارید.
نوزاد

وقتی كه مشکل هضم غذا یا دل درد دارد

در هفته های اول، این یک امر طبیعی است. نوزاد گریه می کند، خودش را تکان می دهد و پاهایش را درون شکمش جمع می کند. نوزاد را در آغوشتان بگیرید و به آرامی دستتان را روی شکم او بگذارید تا دردهایش را تسیکن دهید. همچنین می توانید شکمش را ماساژ دهید تا دردش کم تر شود.

وقتی نمی خوابد

عصبانی شدن در این مواقع ،کاملا بیهوده است، چون نوزاد،خیلی کوچکتر از آن است که متوجه این موضوع بشود. برایش قصه بگو یید، از اسباب بازی هایی که صدای موسیقی پخش می کند، استفاده کنید، با او بازی کنید یا او را در آغوش بگیرید و ببوسید. هر شب موقع خواباندن او، اینکارها را انجام دهید تا به او کمک کنید بخوابد. در طول روز نیز برای اینکه نوزاد را بخوابانید، می توانید او را در کالسکه گذاشته و به گردش ببرید. کمتر نوزادی در این شرایط مقاومت می کند و به خواب نمی رود.

وقتی می ترسد

زمانی دچار ترس می شود که عادت ها و ریتم زندگی اش تغییر کند. به عنوان مثال، زمانی که بعضی از والدین، نوزادشان را از 10 ماهگی یا یک سالگی به مهدکودک می سپارند، او در اولین برخورد با هم سن و سال های خود احساس ترس می کند. او در برخورد با هر چیز تازه ای هیجان زده می شود. همچنین گاهی وقت ها که می خواهید او را سرگرم کنید، دوست دارد تنها باشد و صداهای اضافی، آزارش می دهد.

هنگام خوابیدن، بسیار ناآرام است

نوزاد به خواب می رود و ناگهان از خواب می پرد. هر بار که شما فکر می کنید او به خواب رفته است و دیگر بیدار نمی شود، دوباره شروع به گریه می کند. این مسئله نشان می دهد که نا آرام و مضطرب است. در این موقع ها بهتر است او را از تختخوابش بیرون بیاورید، در آغوشتان بگیرید و سرش را به آرامی نوازش کنید. این کار به نوزاد احساس آرامش می دهد و کمکم در آرامش به خواب می رود. حتی می توانید کمی آب هم به او بدهید.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#74 Posted: 15 Dec 2011 13:17

علت زردی در نوزادان !!!

رنگ زرد نوزادان به علت تجمع رنگدانه‌های محلول در چربی (بیلی روبین) در پوست است که در مقادیر بالا و در شرایط مختلف برای نوزاد سمی می‌باشد. زردی معمولا در۶۰ درصد نوزادانی که به موقع متولد شده‌اند و در۸۰ درصد نوزادان نارس طی هفته اول دیده می‌شود...

علت زردی در نوزادان !!!

زردی معمولا از سر و صورت شروع شده و با افزایش سطح بیلی روبین به سمت اندام‌ها انتشار می‌یابد. زردی چهره نشانه وجود ۵ میلی‌گرم و زردی تا اواسط شکم نشانه ۱۰ تا ۱۵ میلی‌گرم و زردی اندام و کف دست و پا نشانه وجود ۲۰ میلی گرم بیلی روبین در دسی‌لیتر خون است. علل شایع زردی در نوزادان عبارتند از:

زردی فیزیولوژیک:

از روز ۲ و ۳ شروع شده و به حداکثر میزان خود می‌رسد و سپس بتدریج کاهش می‌یابد و در روز پنجم تا هفتم و پس از ۱۰ تا ۱۴ روز به حد طبیعی برمی‌گردد. تغذیه بلافاصله نوزاد سطح بیلی روبین را کاهش می‌دهد.

عوامل مستعدکننده:

دیابت مادر، نژاد، نارس بودن نوزاد، بعضی داروها، نوزاد مذکر، شیر مادر، تاخیر در دفع مدفوع نوزاد، سابقه زردی فیزیولوژیک در خواهر و برادر و کاهش وزن. در موارد زیر، زردی ممکن است به علت بیماری زمینه‌ای باشد: زردی در ۲۴ تا ۳۶ ساعت اول، افزایش سریع بیلی روبین، گسترش زردی تا اواسط شکم، زردی طولانی‌مدت بیش از ۲ هفته و سایر موارد مثل سابقه فامیلی، رنگ پریدگی، بزرگی کبد و طحال، عدم موفقیت روش فتوتراپی در کاهش زردی، استفراغ، خواب آلودگی، تغذیه ضعیف، کاهش وزن شدید، مدفوع بی‌رنگ و ادرار پر رنگ.

زردی ناشی از شیر مادر:

در دو نوع زودرس و دیررس وجود دارد. نوع زودرس قبل از روز هفتم شروع می‌شود و عوامل مستعد کننده نوزاد عبارتند از کاهش مصرف شیر مادر و خوراندن آب قند و درمان آن، شیردهی مکرر ( بیش از ۱۰ بار در ۲۴ ساعت ) و منع مصرف آب و آب قند است. نوع دیررس بعد از هفته اول شروع می‌شود و درمان آن قطع شیر مادر برای ۱ تا ۲ روز و جایگزینی آن با شیر خشک و فتوتراپی است.

درمان عمومی:

بر اساس شدت افزایش بیلی روبین از روش‌های زیر استفاده می‌شود: فتوتراپی، تعویض خون و تجویز دارو. در شرایطی که میزان بیلی روبین درحدی است که نیاز به تعویض خون باشد نمی‌توان از فتوتراپی استفاده کرد.

کرن ایکتروس:

بیلی روبین محلول در چربی برای دستگاه اعصاب مرکزی در حال رشد، سمی است و در سلول‌های مغز رسوب می‌کند و اگر مقدار بیلی روبین بیشتر از ۲۵ میلی‌گرم در دسی‌لیتر شود باعث بروز بیماری کرن ایکتروس می‌گردد.

علائم زودرس عبارتند از:

برجستگی ملاج، خمیدگی سر و پا‌ها به سمت عقب، خونریزی ریوی، تب، سفتی عضلات، فلج عضلات بالابرنده کره چشم و تشنج. در نوزادانی که زنده می‌مانند سفتی عضلات برطرف می‌شود اما ممکن است در آینده سبب کری عصبی، فلج مغزی، عقب‌ماندگی ذهنی، تغییرات مینای دندان‌ها و تغییر رنگ دائمی آنها شود. تنها راه درمان کرن ایکتروس، تعویض خون نوزاد می‌باشد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#75 Posted: 15 Dec 2011 13:18

اسهال بیماری شایع در نوزادان

اسهال در نوزادان شایع است، و اغلب ناشی از ویروس است و مدت کوتاهی به طول می‌انجامد.
ـ اما در برخی موارد در میان کودکان کمسن، اسهال می‌تواند شکل خطرناکی به خود بگیرد...

اسهال بیماری شایع در نوزادان

ـ اگر شما نوزادانی کم‌سن‌تر از ۳ ماه دارید، به دکتر اطفال‌تان هنگام بروز اولین نشانه اسهال، زنگ بزنید.
ـ اگر کودک‌‌تان دچار اسهال خونی است یا اسهالش بیش از دو روز به طول انجامید، باید با دکترتان تماس بگیرید.
ـ هنگامی که کودک دچار اسهال است، ترتیبی دهید که او به اندازه کافی مایعات بنوشد.
ـ مایعی که حاوی املاح باشد، بهترین چیز برای پیشگیری از کم‌آبی بدن است. برای نوزادان کم‌سن، به شیردادن به او ادامه دهید، و از دکتر در مورد نحوه دادن مایعات اضافی به او سوال کنید.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#76 Posted: 15 Dec 2011 13:18

نوزادان در چه سنی اشیا را دست میگیرند

با یاد گرفتن نحوه نگه داشتن اشیا مختلف با دست، کودک به دنیای بازیهای جذاب و دوست داشتنی وارد می شود! همچنین گرفتن اشیا اولین مرحله در مسیر یادگیری غذا خوردن، مطالعه، نقاشی و مراقبت از خود است...

نوزادان در چه سنی اشیا را دست میگیرند

چه زمانی این توانایی را بدست می آورد؟

نوزادان به طور طبیعی توانایی گرفتن اشیا را دارند، اما حدودا یکسال طول می کشد تا یاد بگیرند که با هماهنگ کردن عضلات دست، اشیا مختلف را به درستی در دست گرفته و نگه دارند. آنها از سه ماهگی، فعالیت شدیدی را برای بهبود این مهارت خود آغاز می کنند و ماه به ماه پیشرفت چشمگیری در این زمینه خواهند داشت.

این توانایی چگونه در او ایجاد می شود؟

از زمان تولد تا دو ماهگی

چنگ زدن به صورت یک رفلکس و واکنش طبیعی در نوزادان وجود دارد. کف دست نوزاد را با انگشت لمس کنید؛ مشاهده خواهید کرد که او انگشتان کوچک خود را حرکت داده و دور انگشت شما قرار می دهد. اما در هشت هفته اول پس از تولد، این حرکتها غریزی و غیرارادی هستند. دستهای کودک شما در این مرحله معمولا در حالت مشت شده قرار دارد، اما او به زودی یاد خواهد گرفت که به طور ارادی دستان خود را باز و بسته کرده و آنها را امتحان کند. او حتی ممکن است تلاش کند تا اشیا نرم (مثل حیوانات پلاستیکی و مصنوعی) را در دست بگیرد.

سه ماهگی

کودک شما هنوز هم نمی تواند چیزهایی را که می خواهد با دست بگیرد، اما می تواند بارها و بارها به اسباب بازیهای خود ضربه بزند. او همچنین در حال هماهنگ کردن حرکات چشم و دست خود است؛ به چیزهایی که می خواهد بردارد نگاه می کند و سپس تلاش می کند آنها را برداشته و در دستش نگه دارد. یک "شبه اتاقک اسباب بازی" (نوعی وسیله بازی مخصوص کودکان پیش از خزیدن که اشیا مختلف از سقف آن آویزان شده اند و کودک کف آن دراز می کشد و با اشیا بازی می کند) در این مرحله می تواند بسیار مفید باشد، زیرا کودک می تواند روی کف نرم و راحت آن دراز بکشد و با دست به اشیا مختلف و بامزه ای که از سقف آویزان هستند ضربه بزند.

چهار تا هشت ماهگی

در چهار ماهگی او می تواند اشیا بزرگ را بردارد، اما هنوز تا زمانی که مهارت بیشتری برای استفاده از انگشتانش به دست نیاورده است، نمی تواند اشیا کوچک را با دست بردارد. اندکی قبل از اینکه اولین دندان کودک در بیاید (که معمولا بین 3 تا 12 ماهگی رخ می دهد)، کودک شروع به برداشتن چیزهای این طرف و آن طرف می کند تا آنها را در دهانش بگذارد. اگر او از غذاهای معمولی استفاده می کند، هرچند هنوز نمی تواند قاشق را به درستی در دست بگیرد، اما تلاش خود را برای این کار می کند. او می تواند اشیا را به طرف خودش بکشد و دادن اشیا از یک دست به دست دیگر را آغاز خواهد کرد. بهتر است لوازم گران قیمت و با ارزش را از دسترس او دور کنید و با استفاده از دستورالعملهای مربوطه، خانه را برای کودک خود ایمن کنید.

نه تا دوازده ماهگی

او اکنون می تواند با کمی تلاش، اشیا مختلف را بردارد و به تدریج ترجیح او برای استفاده از دست راست یا چپ، شکل می گیرد. دست غالب، مهارت و قدرت بیشتری پیدا می کند. اما شما پیش از 2 یا 3 سالگی قادر نخواهید بود که راست دست یا چپ دست بودن او را به درستی تشخیص دهید. او توانایی برداشتن اشیا کوچک (مانند مهره ها) توسط انگشت شست و سبابه خود را نیز به تدریج تکمیل می کند. همچنین از آنجایی که هماهنگی اعضای بدن او به تدریج بیشتر شده است، او نسبتا قادر خواهد بود که از قاشق و چنگال در زمان غذا خوردن استفاده کند.

مرحله بعد چه خواهد بود؟

پس از اینکه کودک شما برداشتن اشیا را آغاز کند، بزودی آنها را پرتاب خواهد کرد؛ پس مراقب باشید. بسیاری از کودکان از اینکه اسباب بازیهایشان را پرت کنند تا شما آنها را برداشته و جمع کنید، خوششان می آید! هنگامی که کودک شما یکساله شود، از توپ بازی، برج ساختن با اسباب بازیها و به هم ریختن یا کوبیدن آنها به یکدیگر لذت خواهد برد. در دو سالگی حس هنری او بروز خواهد کرد و به مداد رنگی و استفاده از آن برای نقاشی و نوشتن، علاقه نشان خواهد داد. در سه سالگی، هماهنگی اعضای مختلف بدن او به حدی رسیده است که می تواند برخی حروف یا حتی نام خودش را بنویسد.

نقش شما چیست؟

برای تحریک واکنش چنگ زدن و برداشتن اشیا در کودک، یک اسباب بازی یا شی رنگی را کمی دورتر از دسترس او قرار دهید و او را تشویق کنید تا آن را بردارد. اما آن را آنقدر دور نگذارید که او اصلا نتواند یا ناامید شده و از تلاش دست بکشد. مجموعه ای از چیزهای زیادی را که او بتواند بردارد در اختیارش قرار دهید، مانند: اسباب بازیهای نرم، حلقه های پلاستیکی و کتابهای بزرگ. بعدا، زمانی که او تلاش می کند تا اشیا کوچک را با انگشت شست و سبابه بردارد، او را تشویق کنید که لقمه های کوچک غذا یا خوردنیهای کوچک از قبیل نخود فرنگی یا تکه های هویج را بردارد؛ او هر وقت که بتواند از قاشق و چنگال استفاده خواهد کرد.

چه وقت باید نگران شوید؟

اگر کودک شما در هشت هفتگی به اسباب بازیهایی که در مقابل او قرار می دهید توجه نمی کند و تا نه ماهگی برای لمس کردن یا برداشتن اسباب بازیها تلاش نمی کند، با پزشک او مشورت کنید. کودکان نارس، این مهارتها و سایر مهارتها را چند ماه دیرتر از همسالان خود، یاد می گیرند. از پزشک خود بخواهید که یک جدول زمانی مناسب برای پیشرفت مهارتهای کودک را در اختیار شما قرار دهد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#77 Posted: 15 Dec 2011 13:19

اگر نوزادم دچار یرقان شود..

بیش از نیمی از کودکان طبیعی و سالم در چند روز اول زندگی دچار تغییر رنگ زرد در پوستشان می شوند . اگر کودک شما نیز همین وضع را دارد، جای هیچ گونه نگرانی نیست؛ اما باید موضوع را با پزشکتان یا کارشناس بهداشت مرکز بهداشتی و درمانی در میان بگذارید، بویژه زمانی که شکم یا پاهای کودک زرد باشد...

اگر نوزادم دچار یرقان شود..

اگر نوزادتان با سن طبیعی حاملگی متولد شده است، احتمالا در عرض یک هفته گونه های او صورتی و زیبا خواهد شد. اگر زودتر از سن طبیعی به دنیا آمده باشد، کمی بیشتر طول می کشد تا پوست وی حالت قرمزی و گلگون مانند خود را بازیابد.

علت آن چیست؟

یرقان در نوزادان سالم بعلت افزایش میزان بیلی روبین خون ایجاد می شود. بیلی روبین یک ماده شیمیایی است که حین تخریب گلبولهای قرمز خون تولید می شود. سطح این ماده در نوزادان بیشتر است، زیرا آنها دارای ظرفیت اضافه حمل اکسیژن توسط گلبولهای قرمز خون هستند و کبد نارس آنها نمی تواند بیلی روبین اضافه را متابولیزه (سوخت و ساز) کند.
زمانی که سطح بیلی روبین به بیشتر از حد طبیعی برسد، زردی یا یرقان از ناحیه سر به طرف گردن و سپس سینه پیشرفت می کند و در شرایط شدید نهایتا به انگشتان پاها هم می رسد. این حالت که یرقان فیزیولوژیک نامیده می شود (بر خلاف نوع نادر و خطرناکتری که توسط بیماریهای کبدی یا ناسازگاری خونی مادر ایجاد می شود) سبب هیچ نوع آسیبی در شیرخواران سالم و رسیده (سن طبیعی حاملگی) نخواهد شد.
در برخی موارد نادر، نوزادان مبتلا به یرقان ممکن است دچار آسیب سیستم عصبی بشوند. و این زمانی است که سطح بیلیروبین شدیدا افزایش یافته باشد.

شیوع زردی در نوزادان چقدر است؟

60 درصد نوزادان رسیده در روز دوم یا سوم تولد دچار یرقان می شوند. اغلب این حالت پس از یک هفته برطرف می شود.
80 درصد نوزادان نارس بین روزهای پنجم و هفتم پس از زایمان به این حالت دچار می شوند. بیماری ظرف دو ماه پس از تولد برطرف می شود.

چگونه یرقان درمان می شود؟

اگر به نظر می رسد کودکتان مبتلا به یرقان شده است، پزشکتان ممکن است تستهایی برای اندازه گیری سطح بیلی روبین خون و لزوم شروع درمان برای او انجام دهد. اگر نوزاد رسیده بدنیا آمده باشد و از سایر جهات سالم باشد، بیشتر پزشکان درمان را تا زمانی که سطح بیلی روبین خون به بیش از 20 میلی گرم در دسی لیتر برسد شروع نمی کنند. از اوائل دهه 1970 تا کنون یرقان با فوتوتراپی درمان می شود، پدیده ای که در آن نوزادان در معرض نور فلورسنت قرار می گیرند. این نور مولکولهای بیلیروبین اضافی را می شکند و دفع آنها را توسط کبد نوزاد تسهیل می کند. کودک بصورت بدون لباس معمولا برای یک یا دو روز زیر نور قرار می گیرد و چشمانش با یک ماسک محافظ بسته می شود.
اگر سطح بیلی روبین کودکتان نیازی به فوتوتراپی ندارد، می توانید با قرار دادن وی در معرض نور آفتاب در اوائل روز یا بعد از ظهر به او کمک کنید.
اگر کودکتان بیماریهای نادر ناسازگاری گروه خونی داشته باشد و مقدار بیلیروبین به مقادیر خطرناک برسد، ممکن است حتی نیاز به تعویض خون داشته باشد. تست خونی Rh که در زمان تولد برای تشخیص ناسازگاری Rh انجام داده اید، شما را با دقت زیاد از احتمال وجود ناسازگاری خونی مادر و کودک آگاه می کند. برای پرهیز از این امر آمپول های ضد آنتی بادی D یا روگام به شما تزریق خواهد شد.

چگونه می توانم بگویم آیا کودکم یرقان دارد؟

افراد متخصص تست سریعی را برای تشخیص یرقان در منزل توصیه می کنند: در یک اتاق با روشنایی مناسب، فشار ملایمی را به سینه کودکتان وارد کنید؛ اگر بعد از برداشتن فشار، رنگ زرد بر روی پوست مشاهده گردد، باید به پزشک خود مراجعه کنید. (این تکنیک برای کودکان با پوست ظریف بهتر عمل می کند؛ برای سایر کودکان به زردی موجود در سفیدی چشمها یا لثه ها توجه کنید.)
به یاد داشته باشید که یرقان یک وضعیت زودگذر است که معمولا بدون هرگونه مداخله درمانی بهبود می یابد و هیچ گونه عوارض دراز مدت ندارد (بجز در موارد شدید). اگر هرگونه شکی دارید به پزشک خود مراجعه کنید تا مطمئن شوید اقدامات صحیح را برای بهبود کودک خود برداشته اید.
منبع:همشهری آنلاین

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#78 Posted: 15 Dec 2011 13:19

دلایل کج شدن پاهای نوزادان !!

ا گر شما هم به تازگی مادر و پدر شده اید و یا اینکه قصد دارید در آینده صاحب فرزند شوید، به شما توصیه می کنیم این مطلب را بخوانید تا با اعمالی ناصحیح باعث کج شدن پاهای نوزادتان نشوید.
یک فیزیوتراپیست گفت: چاقی، زود راه افتادن کودک و صافی کف پا، ناهنجاری زانوی ضربدری را ایجاد می‌کند.

دلایل کج شدن پاهای نوزادان !!

در ناهنجاری زانوی ضربدری، رانها به هم نزدیک شده و قوزکهای داخل ازهم فاصله می‌گیرند و نمایی شبیه ضربدر در پاها ایجاد می‌شود.
چاق بودن و زود راه رفتن کودک، صافی کف پا و کوتاهی عضله دو سر رانی و ضعف عضلات همسترینگ داخلی از علل بروز این ناهنجاری به شمار می‌روند.
زانوی ضربدری عوارضی چون درد در قسمت داخل زانو به علت کشش بافتهای نرم، درد در قسمت خارجی زانو به علت وارد آمدن فشار روی سطوح مفصلی و ایجاد آرتروز زودرس در زانو را به همراه دارد. علاوه بر این ایجاد تغییر شکل در پنجه پاها و ایجاد ظاهر ناخوشایند در پاها و ناتوانی در راه رفتن در مراحل پیشرفته از دیگر عوارض این ناهنجاری است.
در این موارد اگر شدت تغییر شکل خیلی کم باشد قابل اغماض است ولی در موارد پیشرفته برای اصلاح این ناهنجاری از وسایل کمکی استفاده می‌شود. اما چنانچه تغییر شکل از نوع ساختاری و ثابت بوده یا شدت آن زیاد باشد اصلاح آن توسط جراح ارتوپد صورت می‌گیرد.
در مورد تغییر شکل‌های قابل اصلاح در صورت صافی کف پا باید از کفی طبی استفاده و ورزش‌های مربوطه انجام شود. ورزشهای تقویتی عضله چهار سر ران و کشش عضلات کوتاه شده می‌تواند جهت اصلاح این ناهنجاری موثر باشد.
شایان ذکر است، ناهنجاری زانوی ضربدری از ناهنجاریهای بدنی است که در دانش آموزان بیشتر دیده می‌شود.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#79 Posted: 15 Dec 2011 13:20

کم شنوایی در نوزادان

غربالگری شنوایی آزمونی ، سریع و مقرون به صرفه است که افراد را به ۲گروه تقسیم می‌کند: گروهی که قبول می‌شوند...

کم شنوایی در نوزادان

(سالم) و گروهی که رد می‌شوند (نیازمند ارزیابی جامع). غربالگری شنوایی نوزادان، امری مقرون به صرفه است. حتی کودکانی که در غربالگری اولیه قبول می‌شوند، ولی دارای شاخصهای خطر کم شنوایی هستند، باید تا ۳سالگی هر ۶ماه یک بار مورد ارزیابی قرار گیرند. همه کم شنوایی‌های زودرس، در زمان تولد قابل شناسایی نیستند.
کم شنوایی ممکن است در هر زمان ایجاد شود. کم شنوایی‌هایی که پس از تولد ایجاد می‌شوند، در برنامه‌های غربالگری شنوایی نوزادان تشخیص داده نمی‌شوند. بنابراین متخصصان اطفال باید از شاخصهای خطر کم شنوایی آگاه باشند و زمانی که به کودکی مشکوک می‌شوند، وی را برای ارزیابی‌های شنوایی ارجاع دهند. شک والدین به تنهایی می‌تواند دلیل قانع کننده‌ای برای ارجاع کودک به منظور ارزیابی شنوایی باشد. همچنین باید والدین در مورد روند رشد شنوایی آگاه باشند و بدانند زمانی که به شنوایی کودک خود مشکوک می‌شوند، چه اقداماتی می‌توانند انجام دهند. می‌توان برای نوزادانی که کم شنوایی شان تشخیص داده می‌شود، پیش از یک ماهگی، سمعک مناسب تجویز کرد.
با انجام اقدامات مداخله‌ای مناسب، رشد زبانی، درکی و اجتماعی این نوزادان ، به احتمال زیاد مشابه همسالان شنوای آنان خواهد شد. نتایج بررسی‌های جدید حاکی از این است که کودکانی که کم شنوا متولد می‌شوند و پیش از ۶ماهگی برای آنان سمعک مناسب تجویز شده و اقدامات توانبخشی صورت گرفته است، مهارت‌های زبانی بسیار بهتری نسبت به گروهی دارند که پس از ۶ماهگی تشخیص داده شده‌اند. تشخیص کم شنوایی و آغاز اقدامات توانبخشی در دوره نوزادی و شیرخوارگی، نیاز به اقدامات توانبخشی در دوران مدرسه را تا حد زیادی کاهش می‌دهد. نکته قابل توجه اینجاست که کودکان ناشنوا تا ۸-۹ماهگی مانند کودکان شنوای هنجار از خود صدا درمی آورند و این امر اغلب سبب گمراه شدن والدین می‌شود و تصور می‌کنند فرزندشان شنوایی هنجار دارد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#80 Posted: 15 Dec 2011 13:20

چه موقع و در چه صورتی به نوزاد پستانک بدهید

آیا باید به نوزاد پستانک بدهم؟ این کاملا به شما و نوزاد شما بستگی دارد. نوزادان عاشق مکیدن هستند. از نوزادان درحال مکیدن شست در داخل رحم عکس گرفته اند. ولی اکثر نوزادان با خوردن شیر و با حرکت گهواره کاملا راضی می شوند و هرگز به پستانک نیاز نخواهند داشت...

چه موقع و در چه صورتی به نوزاد پستانک بدهید

نوزادی که به نظر می رسد تمایل داشته باشد بلافاصله پس از خوردن شیر مجدداً پستان بگیرد (البته در صورتی که حداقل به مدت 10 دقیقه صدای بلعیدن شیر شنیده شود و مطمئن باشید که سیر است) یا یک شیشه دیگر را مصرف کند ممکن است احتیاج به مکیدن چیز دیگری داشته باشد.
چنین نوزادی با پستانک راضی خواهد شد. دادن پستانک به نوزاد (در صورتیکه شما آگاهانه تشخیص می دهید که به نفع اوست نه به نفع خودتان!) اشکالی ندارد ولی نباید جایگزین شیر دادن و نوازش کردن نوزاد شود. بعضی از والدین از تصور اینکه یک کودک 3 ساله با پستانک دور خانه راه برود خوششان نمی آید. ولی در صورتیکه شما آگاهانه تصمیم گیری کنید و فقط وقتی که نوزادتان واقعاً به پستانک احتیاج دارد، در اختیارش قرار دهید، بعید است که وابستگی شدید به آن پیدا کند.
وسیله ای اضافی برای نوزادانی که زودتر از موقع بدنیا می آیند: اگر نوزاد شما زودتر از موقع دنیا آمده است ممکن است پستانک به نحو غیر منتظره ای برایش سودمند باشد. بعضی از تحقیقات نشان می دهند که نوزادان نارس که پستانک می مکند بهتر رشد می کنند.

آیا اسـتفاده از پستانک درکودکـی که با شیر مادر تغذیه می شود ذهن او را مشوش می کند؟

اگر نوازد را با شیر مادر تغذیه می کنید بهتر است از مصرف پستانک اجتناب ورزید تا وقتیکه نوزاد یاد بگیرد که خوب به سینه بچسبد و آنرا بمکد و شیر شما نیز کافی باشد. از آنجائیکه پایه پستانک از سینه شما باریکتر است اگر نوزاد قبل از عادت کافی به سینه مادر پستانک بمکد ممکن است ذهنش مشوش شود.

آیا استفاده از پستانک با تکامل دندانها تداخل عمل دارد؟

احتمال آنکه کودک شما آنقدر پستانک بمکد تا تکامل صحیح دندانهایش را مورد تهدید قرار دهد بسیار کم است زیرا دندانهای دائم معمولا تا حدود 5-6 سالگی ظاهر نمی شوند.

صفحه 8 از 43: « پیشین 1 ... 7 8 9 ... 42 43 پسین »

خانه و خانواده /

مراحل رشد از جنینی تا بزرگسالی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا