صفحه 9 از 43: « پیشین 1 ... 8 9 10 ... 42 43 پسین »

مراحل رشد از جنینی تا بزرگسالی

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#81 Posted: 15 Dec 2011 13:21

علت زردی در نوزادان !!!

رنگ زرد نوزادان به علت تجمع رنگدانه‌های محلول در چربی (بیلی روبین) در پوست است که در مقادیر بالا و در شرایط مختلف برای نوزاد سمی می‌باشد. زردی معمولا در۶۰ درصد نوزادانی که به موقع متولد شده‌اند و در۸۰ درصد نوزادان نارس طی هفته اول دیده می‌شود...

علت زردی در نوزادان !!!

زردی معمولا از سر و صورت شروع شده و با افزایش سطح بیلی روبین به سمت اندام‌ها انتشار می‌یابد. زردی چهره نشانه وجود ۵ میلی‌گرم و زردی تا اواسط شکم نشانه ۱۰ تا ۱۵ میلی‌گرم و زردی اندام و کف دست و پا نشانه وجود ۲۰ میلی گرم بیلی روبین در دسی‌لیتر خون است. علل شایع زردی در نوزادان عبارتند از:

زردی فیزیولوژیک:

از روز ۲ و ۳ شروع شده و به حداکثر میزان خود می‌رسد و سپس بتدریج کاهش می‌یابد و در روز پنجم تا هفتم و پس از ۱۰ تا ۱۴ روز به حد طبیعی برمی‌گردد. تغذیه بلافاصله نوزاد سطح بیلی روبین را کاهش می‌دهد.

عوامل مستعدکننده:

دیابت مادر، نژاد، نارس بودن نوزاد، بعضی داروها، نوزاد مذکر، شیر مادر، تاخیر در دفع مدفوع نوزاد، سابقه زردی فیزیولوژیک در خواهر و برادر و کاهش وزن. در موارد زیر، زردی ممکن است به علت بیماری زمینه‌ای باشد: زردی در ۲۴ تا ۳۶ ساعت اول، افزایش سریع بیلی روبین، گسترش زردی تا اواسط شکم، زردی طولانی‌مدت بیش از ۲ هفته و سایر موارد مثل سابقه فامیلی، رنگ پریدگی، بزرگی کبد و طحال، عدم موفقیت روش فتوتراپی در کاهش زردی، استفراغ، خواب آلودگی، تغذیه ضعیف، کاهش وزن شدید، مدفوع بی‌رنگ و ادرار پر رنگ.

زردی ناشی از شیر مادر:

در دو نوع زودرس و دیررس وجود دارد. نوع زودرس قبل از روز هفتم شروع می‌شود و عوامل مستعد کننده نوزاد عبارتند از کاهش مصرف شیر مادر و خوراندن آب قند و درمان آن، شیردهی مکرر ( بیش از ۱۰ بار در ۲۴ ساعت ) و منع مصرف آب و آب قند است. نوع دیررس بعد از هفته اول شروع می‌شود و درمان آن قطع شیر مادر برای ۱ تا ۲ روز و جایگزینی آن با شیر خشک و فتوتراپی است.

درمان عمومی:

بر اساس شدت افزایش بیلی روبین از روش‌های زیر استفاده می‌شود: فتوتراپی، تعویض خون و تجویز دارو. در شرایطی که میزان بیلی روبین درحدی است که نیاز به تعویض خون باشد نمی‌توان از فتوتراپی استفاده کرد.

کرن ایکتروس:

بیلی روبین محلول در چربی برای دستگاه اعصاب مرکزی در حال رشد، سمی است و در سلول‌های مغز رسوب می‌کند و اگر مقدار بیلی روبین بیشتر از ۲۵ میلی‌گرم در دسی‌لیتر شود باعث بروز بیماری کرن ایکتروس می‌گردد.

علائم زودرس عبارتند از:

برجستگی ملاج، خمیدگی سر و پا‌ها به سمت عقب، خونریزی ریوی، تب، سفتی عضلات، فلج عضلات بالابرنده کره چشم و تشنج. در نوزادانی که زنده می‌مانند سفتی عضلات برطرف می‌شود اما ممکن است در آینده سبب کری عصبی، فلج مغزی، عقب‌ماندگی ذهنی، تغییرات مینای دندان‌ها و تغییر رنگ دائمی آنها شود. تنها راه درمان کرن ایکتروس، تعویض خون نوزاد می‌باشد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#82 Posted: 15 Dec 2011 13:23

بیماری آبله مرغان

روی سینه و شکم کودک نوپای من، دانه ها و جوش های قرمز بوجود آمده است؛ آیا می تواند آبله مرغان باشد؟
بله می تواند آبله مرغان باشد. آبله مرغان که بیماری واریسلا نیز نامیده می شود، به طور معمول بصورت بثورات پوستی خارش دار بروز می کند...

بیماری آبله مرغان

دانه ها یا جوشهای آبله مرغان به صورت برآمدگی کوچک شروع می شوند که به سرعت به تاول های کوچک مایع دار با زمینه صورتی تغییر شکل پیدا می کنند و در نهایت به صورت پوسته های قهوه ای و خشک شده در می آیند.
این دانه ها و جوش ها اغلب از پوست سر، صورت یا تنه شروع می شود، سپس می تواند در سر تا سر بدن پخش شود. کودکان اغلب بین 500-250 دانه آبله می زنند، اگرچه در مواردی ممکن است بیماری فقط به چند تاول کوچک محدود شود.
کودک نوپای شما ممکن است خسته و بیحال بنظر برسد و شاید کمی تب داشته باشد. احتمالا اشتهایش را از دست داده و مختصری سردرد یا درد در ناحیه شکم دارد. در حدود دو روز قبل از بیرون ریختن دانه ها، ممکن است سرفه یا آبریزش از بینی داشته باشد.
بیماری آبله مرغان معمولا 5 تا 10 روز طول می کشد

چگونه کودک نوپای من می تواند به آبله مرغان مبتلا شده باشد؟

بیماری آبله مرغان توسط ویروس واریسلا زوستر (varicella zoster) ایجاد می شود که از فردی به فرد دیگر انتقال پیدا می کند. اگر نوپای شما تا کنون واکسن آبله مرغان نزده است یا به بیماری آبله مرغان مبتلا نشده است در صورت تماس با فرد مبتلا، امکان ابتلای وی به این بیماری بسیار زیاد است.
نحوه انتقال بیماری از طریق تماس با دست افراد آلوده یا تماس با تاول های فرد آلوده است. همچنین تنفس در فضایی که فرد آلوده بر اثر تنفس یا عطسه، سرفه آلوده به ویروس کرده اند سبب انتقال بیماری می شود (ویروس در اثر تماس با مستقیم یا مایع تاولها قبل از اینکه شروع به پوسته ریزی بکند، نیز سبب انتقال بیماری میشود). اگر کودک شما در معرض تماس با ویروس قرار گیرد اغلب 14 روز تا 16 روز طول می کشد تا دانه ها و جوشهای چرکی ظاهر شود. اگر چه دوره تظاهر بیماری می تواند بین 10 تا 21 روز نیز طول بکشد.

آیا آبله مرغان خطرناک است؟

برای بچه های سالم بیشتر یک بیماری آزار دهنده است تا یک تهدید واقعی. البته حتی
بچه های سالم هم بندرت می توانند دچار عوارض آبله مرغان شوند؛ این عوارش ممکن است یک عفونت باکتریایی پوستی، پنومونی یا ذات الریه، آنسفالیت یا ورم مغز باشد.
اگر کودک شما آبله مرغان دارد و بیمارتر از آنچه که مورد انتظار است به نظر می رسد، حتما به دکترش اطلاع دهید. اگر تب بیمار بعد از چند روز که از شروع بیماری می گذرد همچنان افزایش می یابد، اگر دانه یا جوشی در چشم کودک بزند یا پوست اطراف آبله ها متورم و دردناک و خیلی قرمز باشد، حتما به پزشک متخصص اطفال وی اطلاع دهید.
اگر کودک شما یک بیماری مزمن تضعیف کننده سیستم ایمنی مانند لوسمی دارد یا در حال مصرف مقادیر بالای کورتیکواستروئید است (که مثلا در بیماری آسم استفاده می شود)، ابتلا به عفونت آبله مرغان می تواند عوارش خطرناک برای وی ایجاد کند.
بعضی تدابیر پیشگیری کننده مانند تزریق سرم ایمونوگلوبولینِ واریسلا یا واکسن آن تنها اگر مدت کوتاهی بعد از تماس با ویروس بیماریزا تزریق شود، می تواند موثر باشد.
در چنین شرایطی با بروز اولین علائم آبله مرغان، حتی اگر کودک شما فقط با فرد مبتلا به آبله مرغان تماس داشته باشد، حتما به پزشک او اطلاع دهید.
بالغینی که به آبله مرغان مبتلا می شوند بیماری سخت تری خواهند داشت و در خطر ابتلا به عوارضی مثل پنومونی باکتریایی خواهند بود.
اگر شما حامله هستید و هرگز آبله مرغان نگرفته اید در صورتی که کوچکترین شکی از تماس با فرد مبتلا داشته اید حتما به پزشک خود اطلاع دهید و یا حتی از ایشان اطلاعاتی در مورد مواردی که باید رعایت کنید و احتیاط های لازم جهت پیشگیری از بیماری خود بخواهید.

زونا چیست؟

همان ویروسی که سبب بیماری زونا می شود، می تواند سبب ایجاد دانه ها و جوش های دردناک بنام زونا شود. وقتی که یک بچه در دوران کودکی آبله مرغان می گیرد، ویروس در بدن وی باقی می ماند و می تواند سالها بعد مجددا در شرایط خاصی فعال شده و باعث بروز علائم شود. زونا می تواند چندین سال بعد از اولین ابتلا کودک به آبله مرغان ظاهر شود.
تقریبا از هر ده نفری که در کودکی تجربه آبله مرغان را داشته اند، یک نفر ممکن است در بزرگسالی به زونا مبتلا شود.
آیا راه و روشی برای پیشگیری از بیماری آبله مرغان وجود دارد؟

بله. واکسن آن از سال 1373 در دسترس بوده و متخصصین اطفال پیشنهاد می کنند که بهتر است کودکان 12 تا 18 ماهه یک دوره این واکسن را دریافت کنند و یک یادآور نیز در 4 تا 6 سالگی داشته باشند. واکسیناسیون آبله مرغان 95% کودکان را از ابتلاء به آبله مرغان جدی و شدید حفظ می کنند.
البته واکسن آبله مرغان ممکن است در بچه های سالم هم عوارضی داشته باشد. اگر کودک شما به ژلاتین موجود در واکسن یا به آنتی بیوتیک نئومایسن حساسیت داشته باشد یا در تزریق دوزهای قبلی واکنش آلرژیک نشان داده باشد، در اینصورت واکسیناسیون آبله مرغان توصیه نمی شود.
اگر کودک شما به سرطان یا هر بیماری دیگری که بر سیستم ایمنی بدن تاثیر می گذارد، مبتلا باشد یا اگر اخیرا تزریق خون داشته یا مقادیر بالایی داروهای استروئیدی می گیرد لازم است در مورد تزریق واکسن آبله مرغان با پزشک معالج وی مشورت کنید تا موضوع را به دقت بررسی کنند.
برای درمان آبله مرغان در فرزندم چه کارهایی لازم است انجام دهم؟
از کودکتان در خانه نگهداری و مراقبت کنید تا دانه های آبله خشک شده و به پوسته تبدیل شود. این امر سبب بهبود سریعتر شده و از انتشار بیماری به سایرین هم جلوگیری می کند.
متاسفانه یک یا دو روز قبل از شروع تظاهرات بیماری و بروز جوشها و دانه های آبله، فرد بیمار بیشترین احتمال سرایت را به دیگران دارد. یعنی قبل از اینکه خود فرد یا حتی والدین کودک متوجه شروع بیماری شوند، احتمال انتقال بیماری به سایرین بیشتر از هر زمان دیگری است.
وقتی که کودک شما در حال بهبودی است، مهمترین کاری که می توانید انجام دهید کاهش یا از بین بردن خارش است. حمام یا دوش روزانه یا هر چند ساعت یکبار می تواند مفید باشد. افزودن بیکربنات سدیم مخصوص استحمام به آب وان یا ریختن آن در ظرف بزرگی که برای دوش گرفتن کودک از آن استفاده شود برای کاهش درد و خارش مفید است.
بعد از حمام نیز می توانید لوسیون کالامین را روی آبله های خشک شده و مناطق خارش دار بگذارید.
اگر چه سخت است اما باید از خاراندن و کندن زخمها جلوگیری شود. زیرا زمان و دوره درمان را به تعویق می اندازد. اگر زخمها کنده شوند می تواند موجب ایجاد اسکار (زخم جوش) شده و موجب عفونت پوست شبیه زرد زخم شود. کوتاه نگه داشتن ناخنهای کودک به جلوگیری از کنده شدن و زخم شدن محل آبله ها کمک می کند.
تب را می توان با استامینوفن یا ایبوبروفن پایین آورد و هرگز از آسپرین استفاده نکنید، زیرا سبب بروز سندرم Reye's که معمولا نادر اما خطرناک است در کودکان می شود.
در صورتیکه خارش موجب ناراحتی و بیقراری کودکتان شده باشد می توانید از آنتی هیستامین به مقدار مناسب استفاده کنید.
از داروی ضد ویروس آسیکلوویر برای درمان آبله مرغان می توان استفاده کرد (در بچه هایی که از نظر ایمنی مشکلی ندارند). برای بچه هایی یا سیستم ایمنی ضعیف شده آسیکلوویر می تواند موجب وخامت حال بیمار شود. بنابراین در مورد استفاده از دارو حتما با پزشک اطفال کودکتان مشورت کنید.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#83 Posted: 15 Dec 2011 13:23

بیماری کروپ یا خروسک

بیماری کروپ در واقع تورم حنجره (لارنکس) و راه هوایی اصلی (تراکئه) است که به علل مختلف مانند آلرژی، باکتریها یا محرک های داخلی رخ می دهد و اکثرا عامل آن ویروسها هستند.
اکثر اوقات عامل کروپ ویروس پارا آنفلونزا است اما بقیه ویروسهای دستگاه تنفس مانند آدنوویروسها، ویروس آنفلونزا ، ویروس سرخجه و سرخک نیز می تواند سبب کروپ شوند...

بیماری کروپ یا خروسک

کروپ در بین بچه های 6 ماهه تا سه ساله شایع است، اگر چه کودکان در تمام سنین می توانند کروپ بگیرند. اغلب در ماههای اول بهار و پائیز رخ می دهد. اکثر موارد بیماری کروپ جدی نیستند، اما در صورت جدی بودن بیماری نیاز به بستری وجود دارد.

نشانه های کروپ چیست ؟

از آنجانیکه کروپ موجب تورم حنجره شده و محفظه تولید صدا را درگیر می کند، سبب تغییر صدای کودک می شود. اگر صدای کودک شما خشن شده و سرفه هایش عمیق و شبیه عوعو کردن شده است، احتمالا کودک شما کروپ گرفته است در حقیقت علامت آن قدر قابل تشخیص و افتراق است که دکتر شما تلفنی هم می تواند به شما بگوید که آیا کودکتان کروپ دارد یا خیر؟
کروپ اکثرا چند روز بعد از سرماخوردگی رخ می دهد و شبها بدتر می شود و اگر ادامه پیدا کند کودک شما ممکن است دچار سختی تنفس یا تنفسی که با کشیده شدن عضلات گردن و قفسه سینه به داخل همراه است، شود و صدایی شبیه به بانگ خروس از او خارج شود. تب خفیف در کروپ ممکن است وجود داشته باشد.
کروپ اکثرا طی دو یا سه شب تشدید می شود و اغلب در طول یک هفته خوب می شود.

آیا کروپ خطرناک است؟

واقعیت این است که این بیماری امروزه به خطرناکی که قبلا بوده است، نیست. با واکسیناسیون سرخجه، سرخک، هموفیلوس آنفلونزا و دیفتری، کروپ شدید و خطرناک کمتر دیده می شود.
احتمالا کروپ کودک شما طی یک هفته بدون هیچ عارضه ایی خوب می شود. هر چند که اگر کروپ خیلی شدید باشد، می تواند مشکلات تنفسی برای کودک ایجاد کند.

چه زمانی باید به پزشک اطلاع دهم ؟

اگر شک دارید که فرزندتان کروپ دارد، به دکترش اطلاع دهید. او احتمالا سوالاتی در مورد سرفه و نحوه تنفس فرزندتان از شما خواهد پرسید. بنابراین هنگام مصاحبه تلفنی با پزشک بهتر است فرزندتان را نزدیک خود نگه دارید. اگر فرزندتان تنفس سخت دارد یا در هنگام استراحت هم به سختی نفس می کشد، باید او را به بیمارستان منتقل کنید. در غیر این صورت می تواند خطرناک و حتی تهدیدی برای حیات او باشد.
اگر تنفس فرزندتان با زحمت و سختی باشد، یا آبریزش از دهان داشته باشد، یا اینکه کبود شده باشد (علامتی که در صورت کاهش اکسیژن رسانی به بدن رخ می دهد) سریعا باید اورژانس را خبر کنید.

چطور می توانیم کروپ را درمان کنیم؟

اگر اولین بار است که کودکتان کروپ می گیرد و پزشک کروپ او را خفیف تشخیص داده است می توانید او را در منزل درمان کنید. معمولا رطوبت سرد یا هوای سرد و مرطوب در کاهش تورم راههای هوایی موثر است. بنابراین بهتر است که کودکتان را برای 15 تا 20 دقیقه در حمام مرطوب نگه دارید و آب گرم را باز کنید (دقت کنید: ممکن است هوای گرم علیرغم رطوبت زیاد حال او را بدتر کند) یا در هوای سرد شب او را بیرون ببرید (کافیست لباس گرم و کلاه به او بپوشانید. آنچه کودک شما نیاز دارد تنفس هوای سرد و مرطوب است). بهتر است او را بصورت قائم یا ایستاده نگه دارید، چون این حالت به آسان شدن تنفس او کمک می کند.
حمام مرطوب ممکن است به درمان کمک کند اما سرفه ها را قطع نمی کند و ممکن است در طول شب هر بار که کودکتان به علت سرفه از خواب بیدار می شود، لازم باشد حمام مرطوب را تکرار کنید.
شما می توانید از یک دستگاه بخور در اتاق کودکتان استفاده کنید. انواعی از دستگاههای بخار ساز که می تواند بخار سرد تولید کند ارجحیت دارد اما قیمت آنها بیشتر از دستگاههایی است که با ایجاد حرارت آب را بخار می کند. بعلاوه باید از تمیزی و پاکی دستگاه اطمینان داشته باشید و برای این منظور می توانید از ضد عفونی کننده ها که مانع رشد باکتریها و قارچها می شوند استفاده کنید. کودکتان باید مقدار کافی مایعات دریافت کند.
برای پایین آوردن تب فرزندتان از مقدار مناسب استامینوفن و ایبوبروفن استفاده کنید. (هرگز از آسپرین جهت پایین آوردن تب استفاده نکنید زیرا سبب بروز وضعیت خطرناکی بنام سندرم Reye's می شود.
از آنجائیکه عامل بیماری ویروس است آنتی بیوتیک بر آن اثری نخواهد داشت. داروی ضد سرفه نیز استفاده نکنید زیرا روی تورم حلق موثر نبوده و ممکن است به علت عدم تخلیه موکوس تولید شده، سرفه کودکتان را بدتر کند.
اگر رطوبت و حمام مرطوب و هوای سرد هیچ تاثیری بر کاهش سرفه و تنفس راحت تر کودکتان نداشته باشد پزشک او ممکن است برای کاهش التهاب و تورم کودکتان داروهای استروئیدی توصیه کند که تنفس او را راحت تر می کند. استروئید خوراکی را قبلا برای بچه های با کروپ شدید یا متوسط توصیه می کردند اما تحقیقات نشان داده است که بر کروپ خفیف نیز موثر است.
اگر کودکتان کروپ شدید دارد ممکن است نیاز به بستری شدن پیدا کند، اکسیژن بگیرد و استروئید استنشاقی دریافت کند، که این تدابیر سبب کاهش تورم و التهاب راه های هوایی می شود و تزریق مایعات وریدی نیز کم آبی بیمار را جبران می کند.

آیا ممکن است فرزندم دوباره کروپ بگیرد ؟

بله. در حقیقت بنظر می رسد بچه ها بیشتر از سایر سنین مستعد ابتلا به کروپ هستند. اگر فرزندتان برای بار دوم به کروپ دچار شد، سعی کنید در خانه درمانش کنید، آرامش خود را حفظ کنید و به پزشک اطلاع دهید. هر دوره کروپ ممکن است متفاوت باشد، بعضی اوقات ممکن است شدیدتر باشد و نیاز به درمان و توجه بیشتری داشته باشد.

آیا کروپ بیماری مسری است ؟

بله، مگر اینکه کروپ به علت آلرژی یا محرکها باشد. اگر عامل کروپ ویروس باشد، مسری است و بهتر است بیمار را تا زمانیکه علائمش بهتر نشده است در منزل نگه دارید.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#84 Posted: 15 Dec 2011 13:24

هپاتیت کودکان

هپاتیت التهاب کبد است , می‌تواند هم کودکان وهم بزرگسالان را مبتلا کند. ویروس‌ های نوع A، B و C هپاتیت شایع‌ترین علل ابتلا به هپاتیت هستند ولی ویروس‌های نوع D و E نیز وجود دارند. گاهی هم باکتری، انگل، اختلالی ارثی یا داروهای خاص علت ایجاد بیماری هستند...

هپاتیت کودکان

ممکن است به هپاتیت مبتلا باشید بدون اینکه هیچ نشانه‌ ای از آن در شما وجود داشته باشد. هرچه سن بیشتر باشد، احتمال داشتن نشانه‌های بیماری بیشتر است .این یعنی در کودکان و نوزادان کمترین علائم وجود دارد.
اگر نشانه‌ های هپاتیت را دارید و کاملاً بهبود یافته ‌اید و بیماری‌تان دیگر واگیردار نیست، هپاتیت حاد داشته‌اید. کسانی که هپاتیت مزمن دارند، بیماریشان همواره واگیر داشته و بسته به نوع هپاتیت‌شان ممکن است علائم متفاوتی داشته باشند مانند آسیب‌های کبدی، ازکار افتادگی کبد و سرطان کبد.
هیچ درمانی برای هپاتیت حاد وجود ندارد اما اگر کودکی به هپاتیت مزمن دچار شود، بسته به سن و نوع هپاتیت مزمن‌اش، پزشک برای او دارو تجویز خواهد کرد.

هپاتیت نوع A چیست ؟

این نوع از ویروس هپاتیت از طریق مدفوع منتقل می‌شود و به راحتی از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کند. برای مثال، کودک‌نوپای شما ممکن است در اثر تماس دستش با چیزی که با مدفوع فردی دارای ویروس تماس داشته است، به این بیماری مبتلا شود.
هپاتیت نوع A در شرایط غیر بهداشتی پخش می‌شود. این ویروس همچنین می ‌تواند از طریق آب یا غذای آلوده منتقل شود. شیوع این بیماری معمولاً در مهدکودک ها و دیگر محل‌هایی که در آن کودکان در کنار هم بازی می‌کنند اتفاق می‌افتد. چون اغلب کودکانی که مبتلا به هپاتیت هستند نشانه‌ای از بیماری نشان نمی‌دهند، از میزان دقیق شیوع این بیماری اطلاعی دردست نیست.

چطور می‌توانم بفهمم که کودکم هپاتیت نوع A دارد ؟

در موارد شدید ابتلا نشانه‌های آن عبارتند از تب، خستگی، بی‌ اشتهایی، استفراغ، دل پیچه ، ادرار تیره‌ رنگ و زردی. این نشانه‌ها معمولاً از 2 هفته تا 2 ماه طول میکشند و گاهی ممکن است بیشتر هم طول بکشند. با وجود این اکثر کودکان مبتلا به ویروس هیچ نشانه ‌ای از بیماری نشان نمی‌دهند. اگر فکر می‌کنید که کودک نوپای شما به این ویروس مبتلا شده است، با پزشک صحبت کنید.

آیا راهی برای پیشگیری از هپاتیت نوع A وجود دارد ؟

بله. واکسن هپاتیت A کودک را برای مدت حدوداً 20 سال ایمن می کند. انجمن پزشکان اطفال آمریکا (AAP) توصیه می‌کند که تمام کودکان در دو نوبت با فاصله‌ی دست کم 6 ماه بین 12 تا 23 ماهگی واکسن هپاتیت A را دریافت کنند.
شستن مرتب دستها با آب گرم و صابون مخصوصاً پس ازدستشوئی، تعویض پوشک بچه و پیش از تهیه‌ی غذا به جلوگیری از شیوع بیماری کمک می‌کند. دستان کودک را هم مرتباً بشویید.

اگر کودک در معرض هپاتیت نوع A قرار گرفت چه اتفاقی می‌افتد ؟

اگر کودکتان واکسینه شده است و هر دو نوبت واکسن هپاتیت نوع A را دریافت کرده است، در برابر بیماری مصون است.
اگر کودک‌ تنها نوبت اول واکسن هپاتیت نوع A را دریافت کرده است ولی حداقل 2 هفته پیش از قرار گرفتن در معرض ویروس واکسن را دریافت کرده، بایستی مصون باشد گرچه بهتر است با پزشک تماس گرفته و از او سؤال کنید. دقت کنید که نوبت دوم واکسن هپاتیت نوع A را طبق برنامه دریافت کند (6 تا 12 ماه بعد از نوبت اول واکسیناسیون).
اگر کودک نوبت اول را کمتر از 2 هفته قبل از قرار گرفتن در معرض بیماری دریافت کرده است، فوراً با پزشکش تماس بگیرید. وی احتمالاً توصیه خواهد کرد که در اسرع وقت به او گاما گلبولین تزریق شود که دارای آنتی‌ بادی ضد ویروس است.
اگر کودک‌تان واکسینه نشده است سریعاً با پزشک تماس بگیرید. کودکان واکسینه نشده در سنین 1 سالگی و بیشتر، باید گاما گلبولین دریافت کنند و سپس در اولین فرصت اولین نوبت واکسن هپاتیت نوع A را. هرچه بیشتر در این کار تاخیر کنید، احتمال موثر بودن درمان کمتر می شود.

هپاتیت نوع B چیست ؟

ویروس هپاتیت نوع B از طریق خون و سا یر مایعات بدن انتقال پیدا می کند. بزرگسالان معمولاً در اثر نزدیکی‌های غیرایمن و تزریق مواد مخدر به این بیماری مبتلا می‌شوند ولی نوزادان ممکن است در اثر قرار گرفتن در معرض خون مادرآلوده شان یا در مایعات واژنی ترشح شده در زمان به این بیماری مبتلا شوند. ویروس معمولا نمیتواند در زمان حاملگی از جفت عبور کند.
سی درصد از کودکان بین 1 تا 5 سال که به هپاتیت نوع B مبتلا می شوند وارد مرحله مزمن می شوند . در مقابل، فقط شش درصد از بزرگسالان مبتلا به این بیماری وارد مرحله مزمن می شوند.

نشانه‌های هپاتیت نوع B چیست ؟

اغلب کودکان بیمار هیچ نشانه ‌ای از بیماری نشان نمی‌دهند ولی علائم معمولا عبارتند از تب، خستگی، استفراغ، بی‌اشتهایی و زردی پوست صورت و چشمها.
اگر در موقع زایمان مبتلا به ‌ هپاتیت نوع B بوده‌ اید، کودک شما باید هم واکسن هپاتیت نوع B و هم گلوبولین آزاد دریافت کند و حدوداً در 9 تا 15 ماهگی باید برای اطمینان از موثر بودن واکسن مورد آزمایش قرار گیرد.

آیا می‌توان از هپاتیت نوع B پیشگیری نمود ؟

بله.AAP توصیه می کند که همه نوزادان به طور مرتب در مقابل هپاتیت نوع B ایمن شوند. تزریق واکسن هپاتیت نوع B کودک را تا تقریباً 15 سال ایمن می ‌کند.
مادران معمولاً در زمان حاملگی از نظر ابتلا به هپاتیت نوع B مورد آزمایش قرار می‌گیرند. کودکانی که مادرانشان به هپاتیت نوع B مبتلا نیستند می‌ توانند نوبت اول واکسن را در فاصله‌ی تولد تا 2 ماهگی دریافت کنند و دومی را بین 1 تا 4 ماهگی و سومین نوبت را بین 6 تا 18 ماهگی.
اگر احتمال ابتلای مادر به هپاتیت نوع B وجود داشته باشد، اولین نوبت باید در فاصله‌ی 12 ساعت پس از تولد به همراه گاما گلوبولین تزریق شود. سپس دومین نوبت بین 1 تا 2ماهگی و نوبت سوم در 6 ماهگی .
اگر مطمئن نیستید که کودک‌ تان به موقع واکسینه شده است یا نه، از پزشکش سوال کنید.

هپاتیت نوع C چیست ؟

اغلب افراد مبتلا به هپاتیت نوع C هیچ نشانه‌ای از بیماری ندارند تا زمانی که بعد از سالها آسیب‌های کبدشان ظاهر می‌شود و به بیمار بودن خود پی می‌برند.
ویروس هپاتیت نوع C از طریق تماس مستقیم با خون انسان و دیگر مایعات بدن منتقل می‌شود. بزرگسالان ممکن است از تزریق وریدی مواد مخدر به این بیماری دچار شوند. همچنین در موارد نادر ممکن است از طریق ارتباط جنسی با فرد مبتلا به هپاتیت نوع C دچار شوند.
نوزادان می‌توانند بیماری هپاتیت نوع C را از مادر بیمار خود دریافت کنند ولی این بیماری در کودکان شایع نیست. تشخیص هپاتیت نوع C در کودک بسیار دشوار است و هیچ واکسنی برای آن وجود ندارد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#85 Posted: 15 Dec 2011 13:24

بیماری مخملک

مخملک در بچه های زیر دو سال نادر است اما غیر ممکن نیست. در هر صورت شما نباید ترس و هراسی داشته باشید.
مخملک سالهای پیش از این یک بیماری جدی و کشنده دوران بچگی بود،...

بیماری مخملک

اما امروزه با استفاده از آنتی بیوتیکها این بیماری قابل درمان بوده و به خطرناکی سابق نیست.

عامل مخملک چیست؟

عامل بیماری مخملک یک نوع باکتری استرپتوکوکی است می تواند سبب گلو درد چرکی و عفونت پوست نیز بشود. این باکتری در گلوی فرد سبب عفونت می شود و با آزاد کردن نوعی سم یا توکسین، موجب پیدایش واکنش پوستی و بروز بثوراتی روی پوست می شود.
اگر کودک شما دچار مخملک شده باشد، احتمالا آن را از کودک بیماری گرفته است. عامل بیماری می تواند از طریق تنفس هوای آلوده، استفاده مشترک از اسباب بازی، ظروف غذا و یا سایر وسایل مانند حوله که توسط فرد بیمار آلوده شده است، انتشار یابد.

علائم مخملک چیست؟

مخملک معمولا با سوزش و درد گلو، سردرد و تب 38 درجه سانتیگراد یا بالاتر شروع می شود.
در مراحل اولیه بیماری، روی زبان کودک بیمار پوشش سفید یا زرد کم رنگ پیدا می شود که مدتی بعد ممکن است به رنگ قرمز درآید. برجستگی ها و پرزهای زبان ممکن است بزرگتر از حالت طبیعی شوند که در این حالت زبان به شکل توت فرنگی در می آید و این علامت مهم در مخملک به "زبان توت فرنگی" موسوم است.
لوزه ها و پشت حلق کودک نیز ممکن است باردار شده و قرمز و متورم به نظر برسد. صورت بیمار قرمز و برافروخته می شود در حالیکه اطراف دهان او بیرنگ و سفید است. سایر علائم عمومی در این بیماری می تواند شامل لرز، درد، کاهش اشتها، متورم شدن غدد لنفاوی، بیقراری و ناخوشی، تهوع و استفراغ باشد.
بثورات پوستی معمولا روز دوم بیماری ظاهر می شود و حدود 5-2 روز طول می کشد تا از بین برود. معمولا به شکل لکه های کوچکی که کمی برجسته است در ناحیه زیر بغل، گردن، سینه یا کشاله ران شروع می شود و سپس سر تا سر بدن را فرا می گیرد. بثورات پوستی معمولا خارش دار است. در برخی مواقع این بثورات یا راش ها به شکل خط در می آیند که به آن خطوط Pastia می گویند. این خطوط بخصوص در ساعد، قسمت داخلی آرنج و کشاله ران ها بیشتر واضح است. همراه با ناپدید شدن بثورات، پوست کودک بخصوص در ناحیه دست ها و پاها و کشاله ران شروع به پوسته ریزی می کند.

درمان مخملک چگونه است؟

در صورت شک به مخملک یا هر نوع عفونت استرپتوکوکی دیگر، بهتر است برای قطعی شدن تشخیص از حلق بیمار نمونه گیری شده و برای کشت فرستاده شود. برای نمونه گیری از یک چوب مخصوص و نازک که سر آن مقداری پنبه قرار داده شده به نام سواپ استفاده می شود. بوسیله سواپ مقداری از ترشحات حلق کودک برداشته می شود و در محل خاصی کشت داده می شود. برای راحت بودن کودک بهتر است از انواع سواپ های بی درد استفاده شود.
در صورت درمان، بهبودی سریع خواهد بود، اگر چه راش ها ممکن است برای چندین روز باقی بماند. از طرفی چندین هفته نیز ممکن است طول بکشد تا تورم لوزه ها و غدد لنفاوی به شکل عادی برگردد.
اگر هر نوع عفونت استرپتوککی بدون درمان بماند، ممکن است عوارض جدی مانند آبسه لوزه ها را در پی داشته باشد.همچنین ممکن است منجر به بروز تب روماتیسمی و عوارض متعاقب آن، مانند برخی مشکلات قلبی شود که از عوارض دیررس مخملک بدون درمان است.
بنابراین اگر کودک شما به مخملک مبتلا شده است، باید مطمئن شوید که او آنتی بیوتیک مناسب را به مقدار کافی و تا زمانی که پزشک تجویز کرده است دریافت می کند، تنها در این صورت است که می توانید مطمئن شوید که بیماری عود نمی کند.
ممکن است فردی چندین بار به انوع عفونت با استرپتوکوک دچار شود، اما ابتلا به مخملک بیشتر از یکبار غیر معمول است.

چطور می توانم شرایط را برای فرزند بیمارم راحت تر سازم؟

برای از بین رفتن تب و درد گلو در کودک، می توانید از استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید (هرگز از آسپیرین استفاده نکنید زیرا سبب بروز سندرم Reye می شود که یک بیماری نادر اما کشنده است.)
ممکن است بلع برای او دردناک باشد و در اینصورت خوردن غذاهای نرم و رقیق مانند انواع سوپ، بستنی و غذاهایی که با شیر تهیه می شوند، برای کودک مبتلا به گلو درد راحت تر است.
در صورتیکه سوزش گلو داشته باشد، به تمایل او به خوردن غذاهای گرم یا سرد دقت کنید؛ هر یک ممکن است برای او مناسب تر باشد.
اگر چه فعالیت برای او خطرناک نیست و استراحت در بستر معمولا ضرورت ندارد، اما کودک بیمار شما باید به اندازه کافی استراحت کند. بعلاوه باید مطمئن شوید که مایعات به مقدار لازم به بدن او می رسد.
می توانید از یک دستگاه بخور در اتاق وی یا در کل خانه استفاده کنید تا با مرطوب کردن هوا، از خشک شدن گلوی کودک بکاهد.

چه زمانی لازم است به پزشک معالج فرزندم اطلاع دهم؟

به محض اینکه فرزندتان گلو درد، سوزش گلو، بثورات پوستی یا هرگونه نشانه دیگر از مخملک یا استرپتوکوک را نشان دهد، بهتر است به پزشک اطلاع دهید. چنانچه تشخیص مخملک برای فرزندتان قطعی باشد و یا حتی علیرغم دریافت آنتی بیوتیک مناسب، بعد از گذشت 48 ساعت هنوز تب دارد، لازم است پزشک را مطلع کنید.

آیا مخملک مسری است؟

بثورات پوستی مخملک به خودی خود مسری و واگیردار نیستند. اما استرپتوکوک موجود در حلق می تواند انتشار یابد و به فرد دیگری منتقل شود.
24 ساعت بعد از دریافت آنتی بیوتیک بیماری دیگر مسری نیست.
طی 24 ساعت اول ظروف او را مثل لیوان، قاشق، بشقاب، حوله و سایر لوازم شخصی اش را از وسایل بقیه اعضا خانواده جدا کنید. آنها را با آب گرم و شوینده مناسب تمیز بشوئید. فردی که از بیمار پرستاری می کند، باید مرتب و با دقت دستهایش را شستشو دهد.
اگر اعضای خانواده یا کسانیکه با فرزند شما در تماس هستند، دچار سوزش گلو شدند باید از نظر مخملک معاینه شده و نمونه و کشت از حلقشان به عمل آید، حتی اگر بثورات پوستی در آنها دیده نشود.
نی نی سایت

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#86 Posted: 15 Dec 2011 13:24

بیماری اوریون

بعد از اضافه شدن واکسن MMR به برنامه واکسیناسیون کشوری ایران اوریون با شیوع کمتری در کودکان انتشار می یابد، اما ممکن است دیده شود، بخصوص اگر فرزند شما واکسن
سرخک، سرخجه و اوریون را نگرفته باشد...

بیماری اوریون

حتی اگر واکسن MMR را نیز گرفته باشد احتمال اینکه به این ویروس مبتلا شود وجود دارد زیرا واکسن 100% از ابتلا به اوریون جلوگیری نمی کند. بخصوص اگر شیوع بیماری با ویروسی که توان بیماریزایی بالای داشته باشد اتفاق بیافتد.
از آنجائیکه اوریون غدد بزاقی گونه را گرفتار می کند، موجب تورم و درد در ناحیه زیر گوش و خط فک می شود. تورم ممکن است در یک طرف یا در دو طرف صورت وجود داشته باشد. بعضی اوقات تورم یکطرف صورت چندین روز قبل از تورم طرف دیگر رخ می دهد. عفونتهای دیگر (مثل پارا آنفلونزا ویروس یا عفونتهای باکتریایی) یا انسداد غدد بزاقی نیز می توانند حالتی مثل اوریون را موجب شود.
اگر نوپای شما اوریون دارد ممکن است تب و درد هنگام بلع و صحبت کردن داشته باشد. سر درد، گوش درد و کاهش اشتها از علائم شایع در اوریون است.

اوریون چقدر شایع است ؟

اوریون یکی از شایعترین بیماریهای دوران کودکی است اما با وجود تزریق واکسن MMR، اوریون کمتر دیده می شود. اکثر مبتلایان را کودکانی تشکیل می دهند که یا واکسینه نشده اند و یا واکسناسیون آنها کامل نبوده است.

عوارض احتمالی اوریون چیست ؟

عوارض اوریون نادر است، اما ویروس اوریون می تواند نواحی دیگر بدن را علاوه بر غدد بزاقی درگیر کند. در اینصورت عوارضی مثل التهاب مغز (انسفالیت) یا پرده های محافظ مغز و نخاع (مننژیت)، التهاب پانکراس یا کاهش شنوایی، هر چند نادر است، اما گزارش شده است.
یکی از عوارضی که در بیشتر افراد ترس و نگرانی بوجود می آورد التهاب دردناک بیضه ها یا اورکیت است؛ که اگر چه نادر است اما می تواند سبب نازایی در بزرگسالی شود. درگیری و التهاب بیضه ها ناشی از عفونت با ویروس اوریون اگر چه در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما در پسرهای کوچکتر از 10 سال معمولا بیشتر دیده می شود. ابتلا به اوریون در دختران بعد از سنین بلوغ هم می تواند باعث التهاب مشابهی در تخمدانها شود، اما معمولا موجب نازایی نخواهد شد.

بیماری اوریون چطور منتشر می شود؟

اگر فرزند شما واکسن اوریون نگرفته باشد و با فرد مبتلا یا اشیایی که آلوده به ویروس باشند تماس داشته باشد، مبتلا می شود. بطور مثال بچه ای که مبتلا به اوریون است با سرفه کردن به سمت صورت و لمس نوپای شما یا از طریق آلوده کردن اسباب بازیهایی که هر دو با آن بازی می کنند، می تواند کودک شما را آلوده کند.
علائم 2 یا 3 هفته بعد از اینکه قرار گرفتن کودک در معرض ویروس پدیدار می شوند. کودک مبتلای شما می تواند چند روز قبل از اینکه علائم بیماری در وی ظاهر شوند و 9 روز بعد از پدیدار شدن علائم ویروس را به بقیه انتقال دهد.
اگر کودک شما یک بار اوریون گرفته باشد احتمال ابتلا مجدد به این بیماری بسیار بعید است.

در صورتیکه شک داشته باشم کودکم مبتلا به اوریون شده است چه کارهایی را لازم است انجام دهم؟

اولین کاری که باید انجام دهید این است که به پزشک او اطلاع دهید. پزشک موظف است موارد اوریون حتی خفیف را به مراجع بهداشت و درمان اطلاع دهد تا از انتشار بیماری جلوگیری شود. بعلاوه از آنجا که باکتریها نیز می توانند سبب تورم غدد بزاقی شوند، معاینه پزشک جهت تشخیص بیماری اوریون با منشا ویروسی لازم است.
اوریون ظرف مدت 10 تا 12 روز بهبود می یابد. معمولا درمان خاصی ندارد جز اینکه می توانید راحتی کودکتان را فراهم کنید و در صورت لزوم برای برخی از علائم وی با تجویز پزشک دارو مصرف نمائید.
در صورت بروز درد یا تب با مشورت با پزشک معالج اش به او استامینوفن دهید. (هرگز از آسپرین استفاده استفاده نکنید زیرا سبب بروز سندرم Reye می شود که نادر اما کشنده است.)
از مایعات فراوان برای کودک مبتلا استفاده کنید اما از نوشیدنیهای که ممکن است طعم ترش داشته باشند یا حاوی تارت باشند، مانند آب پرتقال و شربت آب لیمو، استفاده نکنید. نوشیدن این مواد از طریق تحریک غدد بزاقی، می تواند سبب ایجاد درد و ناراحتی در کودک شود.قرار دادن حوله گرم در محل تورم ناحیه فک و گردن می تواند سبب تخفیف درد و ناراحتی شود.

آیا علامتی خطرناک وجود دارد که باید متوجه آن باشم؟

در صورتیکه کودک شما سفتی گردن، کاهش شنوایی، تهوع و استفراغ یا سایر علائم عیر معمول دیگر را داشت، سریعا به پزشک او اطلاع دهید تا نظر وی را در هر یک از این زمینه ها جویا شوید؛ . این علائم می توانند نشانه و اعلام خطری از بروز برخی از عوارض اوریون باشند. در صورتیکه تب او در حال بالا رفتن است یا تشنج ناشی از تب در وی بروز کرد که بیشتر از چند دقیقه طول کشیده است یا اگر مشکل تنفسی داشت یا رنگ او کبود شد و احساس سوزش زیر جناغ سینه داشت سریعا به اورژانس خبر دهید.

چطور میتوان از ابتلاء به اوریون پیشگیری کرد؟

با مراجعه به کارت پایش رشد و واکسیناسیون کودکتان، از تزریق واکسن MMR در زمانهای مناسب مطمئن شوید. یک بار تزریق این واکسن می تواند تا حد زیادی از ابتلای کودک شما به سرخک، سرخجه و اوریون پیشگیری کند. اگر چه ممکن است تضمینی برای عدم ابتلای وی به این بیماریها نباشد.
بنابراین توصیه می شود که یک نوبت دیگر از این واکسن در سنین 4 تا 6 سالگی تزریق شود.
برای پیشگیری از همه گیری ، جهت ثبت نام و ورود کودکان به دبستان و مهد کودکها لازم است مدرک واکسیناسیون کامل کودک به مسئولین نشان داده شود.
نی نی سایت

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#87 Posted: 15 Dec 2011 13:25

بیماری سرخک

آیا کودکان هنوز هم سرخک می گیرند ؟
امروزه سرخک در کودکان کمتر دیده می شود، اما اگر بچه شما هرگز واکسن سرخک را (بصورت یک واکسن ترکیبی برای بیماریهای سرخک، سرخجه، اوریون معروف به MMR) نگرفته است شانس اینکه به این ویروس خطرناک مبتلا شود وجود دارد. از سال 1963 که واکسن سرخک به دنیا معرفی شد، آمار مبتلایان به سرخک 99% کاهش یافت..

بیماری سرخک

قبل از آن سرخک هر یک یا دو سال بخصوص اواخر زمستان و اوایل بهار شایع می شد.
حتی بعد از ساخت واکسن، شیوع سرخک گاه به گاهی در کشورهایی که واکسناسیون عمومی نسبت به این بیماری را توصیه می کردند، دیده می شود. امروزه موارد کمتری از این بیماری سالانه گزارش می شود و اکثر آنها افرد و کودکانی هستند که نسبت به بیماری واکسینه نشده اند. بنا به گزارش سازمان جهانی بهداشت یا WHO سرخک هر ساله در سراسر دنیا 30 تا 40 میلیون نفر را مبتلا می کند و سبب مرگ 000/745 نفر می شود.

عامل بیماری سرخک چیست ؟

عامل سرخک نوعی ویروس بنام پارامیکسوویروس یا paramyxovirus است. وقتی که فرد مبتلا به سرخک، سرفه یا عطسه کند، ویروس سرخک را توسط ذرات کوچک در هوا پخش می کند. این ذرات برای دو ساعت در هوا یا روی سطح اجسام بصورت فعال باقی می مانند. کودکی که با این ذرات تماس داشته باشد، چه از طریق هوا یا اجسام، مبتلا خواهد شد.
اگر فرزند شما تا کنون واکسن سرخک نگرفته است یا به بیماری سرخک مبتلا نشده باشد در صورت تماس با فرد بیمار 90% شانس ابتلا به بیماری سرخک دارد. معمولا 18 روز طول می کشد تا فرد بعد از اینکه در معرض تماس با ویروس قرار گرفت اولین علائم بیماری را نشان داد.
بیشترین احتمال سرایت ویروس را به دیگران از فرد مبتلا به ویروس سرخک، 4 روز قبل از بیرون ریختن دانه ها و جوشها و چهار روز بعد از آن است.

علائم بیماری سرخک چیست ؟

علائم سرخک در بچه ها معمولا با تب شروع می شود، آبریزش شدید بینی، قرمزی چشم ها و اشکریزش از علائم مهم دیگر آن هستند.
بعد از چند روز ممکن است یک دانه یا لکه که نشانه سرخک است در دهان او ظاهر شود که معمولا روی غشا مخاطی خط داخلی گونه دیده می شود. این نقاط به کوپلیک (koplik) معروفند، که نقاطی سفید و کوچک مثل دانه نمک یا شن کوچک هستند و یا بصورت برآمدگی قرمز رنگ بنظر می رسند.
بعد از دو روز بثورات پوستی سرخک بتدریج روی صورت و گردن بیمار ظاهر می شود و پشت بیمار را هم می گیرد سپس دانه های سرخک بازوها و دستها و در نهایت پاهای بیمار را فرا می گیرد.
دانه های سرخک در ابتدا بصورت لکه های قرمز و صاف هستند اما ممکن است بصورت یک برآمدگی کوچک در بیاید. همینطور که بثورات ظاهر می شوند تب نیز بالاتر می رود و گاهی اوقات تا 40.5 درجه سانتیگراد هم می رسد. راشها ممکن است خارش دار شوند.
ممکن است تهوع، استفراغ، اسهال و تورم غدد لنفاوی در سرخک دیده شود. بروز سرفه در کودک مبتلا به سرخک می تواند بسیار ناراحت کننده باشد.
راشها حدود 5 روز ادامه خواهند داشت و پس از این مدت به تدریج ناپدید می شوند. اما قبل از اینکه کاملا از بین بروند رنگ شان قهوه ای می شود. ترتیب از بین رفتن ضایعات پوستی در سرخک به همان ترتیبی که ظاهر شده اند، یعنی دانه هایی که ابتدا در صورت و بالاتنه ظاهر شده بودند قهوه ای شده و بعد از آن در قسمتهای دیگر بدن ضایعات تیره رنگ و پوسته پوسته شده و نهایتا می ریزند.

عوارض احتمالی سرخک چیست ؟

اکثر کودکان سالم پس از ابتلا به بیماری سرخک، سلامت خود را بدون عوارض جدی باز می یابند. در 30-20% از موارد ابتلا به سرخک، عوارضی مثل اسهال و عفونت گوش دیده می شود.
پنومونی، مننژیت، آنسفالیت (عفونت مغز) و عوارض جدی تر مغزی- اگر چه بسیار نادر هستند - اما در بعضی موارد دیده می شوند.
عوارض معمولا در بچه های کمتر از 5 سال و بالغین بیشتر از 20 سال دیده می شود.

اگر کودک من سرخک گرفته باشد چطور می توانم از او مراقبت کنم؟

اگر شک دارید که فرزندتان سرخک گرفته است فورا به پزشک او اطلاع دهید. پزشک برای جلوگیری از انتشار بیماری سرخک، مراتب را به مراجع بهداشت و درمان مربوطه اطلاع می دهد.
وقتی که پزشک بیماری سرخک فرزندتان را تایید کرد، کاری دیگری نیست که شما برای درمان فرزندتان بتوانید انجام دهید. می توانید اسباب راحتی او را فراهم سازید. او باید استراحت کافی داشته باشد و مقدار کافی مایعات (شامل آب و آب میوه) دریافت کند تا بدین ترتیب از کم آبی ناشی از تب جلوگیری شود. استفاده از دستگاه بخور یا رطوبت ساز ممکن است برای سرفه فرزندتان مفید باشد.
می توانید از مقدار مناسب استامینوفن برای کاهش درد و تب کودک استفاده کنید. ( اگر فرزندتان کوچکتر از سه ماه است برای دریافت هر دارویی حتی رهایی از درد، حتما با پزشک وی هماهنگ کنید ).
هرگز به بیمار آسپرین ندهید زیرا می تواند موجب سندرم Reye شود. این سندرم بیماری نادر اما کشنده ای است.
اگر فرزند شما به تازگی با ویروس سرخک تماس داشته و هنوز واکسینه نشده است به پزشک او اطلاع دهید. اگر کمتر از 6 روز است که او با ویروس تماس داشته است (در معرض ابتلا به سرخک بوده است) ممکن است پزشک او برای وی ایمونوگلوبولین تجویز کند که می تواند از بیماری سرخک جلوگیری کند یا حداقل در صورت مبتلا شدن به سرخک علائم آن را به حداقل برساند.
اگر بچه شما 6 ماهه یا بزرگتر است و کمتر از 72 ساعت از تماس او با ویروس می گذرد ممکن است توصیه به واکسیناسیون MMR شود. البته لازم است که حداقل دو نوبت دیگر واکسن را در حدود یک سالگی و 4 تا 6 سالگی بگیرد.

آیا راهی وجود دارد که از مبتلا شدن فرزندم به سرخک جلوگیری کند؟

در یک سالگی او می تواند واکسن MMR بگیرد. این واکسن 95% از بیماری های سرخک، سرخجه و اوریون جلوگیری می کند.
در سال اول زندگی، سیستم ایمنی او آنقدر کامل نیست که در مقابل ویروس واکسینه شده واکنش کامل نشان دهد. در طول این زمان آنتی بادی هایی که فرزندتان در بدو تولد از شما دریافت کرده است او را در مقابل بیماری محافظت خواهد کرد.

آیا واکسن سرخک، ویروس زنده است؟

واکسن MMR ویروس زنده ضعیف شده است و از آنجائیکه ویروس بکار رفته در واکسن ضعیف شده است باعث بروز بیماری در بدن فرزندتان نمی شود. در عوض ویروس ضعیف شده در سلولهای بدن موجب پاسخ ایمنی می شود که می تواند از ابتلا او به بیماری سرخک هنگام تماس یا در معرض بودن با ویروس جلوگیری کند. واکسن بهترین و تنها راه شناخته شده پیشگیری از این بیماری است.

چه زمانی، در چه سنی کودک من باید واکسن سرخک بگیرد؟

طبق برنامه واکسیناسیون کشوری در ایران، اولین واکسن MMR در یکسالگی (12 ماهگی) زده می شود و تکرار آن در حدود 4 تا 6 سالگی است.
نی نی سایت

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#88 Posted: 15 Dec 2011 13:26

تب در کودکان صفر تا دوازده ماه

از کجا بفهمیم کودکمان تب دارد؟
یک راه سریع این است که پیشانی کودک را ببوسیم یا لمس کنیم. اگر احساس می کنید که پیشانی کودک داغ است احتمالاً تب دارد. مطالعات نشان داده اند که این روش ساده در خیلی از موارد دقیق است. استفاده از دماسنج (ترمومتر) می تواند شما را مطمئن کند.

تب در کودکان صفر تا دوازده ماه

تب در کودکان 0 تا 12 ماه

از کجا بفهمیم کودکمان تب دارد؟
یک راه سریع این است که پیشانی کودک را ببوسیم یا لمس کنیم. اگر احساس می کنید که پیشانی کودک داغ است احتمالاً تب دارد. مطالعات نشان داده اند که این روش ساده در خیلی از موارد دقیق است. استفاده از دماسنج (ترمومتر) می تواند شما را مطمئن کند.

بیشتر متخصصین اطفال بر این باورند که درجه حرارت طبیعی کودک سالم بین 36 تا 38 درجه سانتیگراد است. اگر درجه حرارت مقعدی کودک بالای 38 درجه سانتیگراد باشد تب دارد. در صورتیکه کودک زیر 3 ماه باشد باید بلافاصله به پزشک مراجعه کرد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
شما بهتر از همه می توانید تشخیص دهید که کودکتان بدحال است یا نه. بنابراین در صورتیکه احساس نگرانی می کنید، صرف نظر از اینکه درجه حرارت بدن کودک چقدر است، به پزشک مراجعه کنید. بعلاوه، درجه حرارت مقعدی تنها شاخص نگران کننده بودن تب کودک نیست. سن و رفتار کودک نیز مهم است. تب در کودکان زیر 3 ماه جدی تر است و تب بالایی که مانع بازی کردن و غذا خوردن کودک نمی شود ممکن است چندان جدی نباشد. بخاطر داشته باشید که زمانی که کودک در حال فعالیت است بدنش گرمتر از زمانی است که تازه از خواب بیدار شده. نکته دیگری که باید بیاد داشت این است که سیکل طبیعی ترموستات داخلی بدن انسان بگونه ای است که درجه حرارت بدن انسان در ساعات غروب و سر شب بالا می رود.

با توجه به آنچه گفته شد، در موراد زیر باید به پزشک مراجعه کرد:

درجه حرارت مقعدی بالای 38 درجه سانتیگراد در کودک کمتر از سه ماه
درجه حرارت مقعدی بالای 38.3 درجه سانتیگراد در کودک سه ماهه و بالاتر
وجود علائم زیر همراه با تب نیز می تواند نشانه جدی بودن مشکل باشد:

کاهش اشتها، بی حالی، رنگ پریدگی یا بر افروختگی واضح، یا وجود تغییرات دیگر در رفتار یا ظاهر کودک
وجود دانه های کوچک قرمز-ارغوانی روی بدن که با فشار دادن سفید نمی شوند یا وجود لکه های ارغوانی بزرگ؛ هر دو این علائم می توانند نشانه عفونت باکتریال جدی باشند.
کودک نمی تواند غذا را ببلعد و آب دهانش مرتب می ریزد؛ این ممکن است علامتی از اپی گلوتیت (التهاب اپی گلوت - اپیگلوت قسمتی از حنجره است که موقع بلع غذا مانع ورود غذا به مری و مجاری تنفسی می شود) باشد. اپی گلوتیت سبب تورم قسمت عقبی گلو شده و می تواند جان کودک را به خطر اندازد.
حتی بعد از تمیز کردن بینی، کودک نمی تواند خوب نفس بکشد که ممکن است نشانه ای از ذات الریه یا آسم باشد.
کودک به نظر هذیان آلود و گیج می رسد و بسیار تحریک پذیر و کج خلق است؛ این علائم ممکن است علائم یک عفونت ویروسی یا باکتریال جدی باشند.
در صورتیکه بابت ظاهر یا رفتار کودک خود دچار نگرانی هستید، صرف نظر از اینکه درجه حرارتش بالا باشد یا نه، حتماً به پزشک مراجعه کنید. همچنین به خاطر داشته باشید که تب تنها یکی از علائم بیماری است. توجه داشته باشید که علائمی نظیر سرفه و گوش درد (در صورتیکه به آن مشکوکید) یا استفراغ و اسهال را حتماً به پزشک اطلاع دهید زیرا به وی در تشخیص کمک می کند.

قبل از مراجعه به پزشک چه کارهایی می توان انجام داد؟
اگر کودک شما زیر 3 ماه است بهتر است کودک را نزد پزشک ببرید. همچنین بهتر است قبل از مراجعه به پزشک از داروی تب بر استفاده نکنید زیرا ممکن است مانع تشخیص صحیح شود.

در صورتیکه کودک سه ماهه یا بزرگتر است و علامت مهم دیگری غیر از تب ندارد می توان به کودک استامینوفن کودکان داد. در صورتیکه کودک حداقل 6 ماهه باشد می تواند برای پایین آوردن تب از ایبوپروفن کودکان هم استفاده کرد. در صورتیکه تب ظرف یک ساعت پایین نیاید از پزشک معالج در مورد استفاده از دارویی دیگر سؤال کنید. در صورتیکه از استامینوفن استفاده کرده و نتیجه نگرفته باشید پزشک ممکن است ایبوپروفن را توصیه کند.

صرف نظر از اینکه کودک شما در چه سنی است، اگر علائمی دال بر بیماری یا عفونتی جدی دارد باید او را نزد پزشک ببرید. در صورتیکه کودک بی حال نیست، مایعات می خورد، و درجه حرارت بدنش با مصرف دوز مناسب استامینوفن یا ایبوپروفن زیر 38.9 سانتیگراد باقی می ماند، می توان قبل از بردن او نزد پزشک 24 ساعت صبر کرد. از آنجا که تب اغلب اولین علامت بیماری است در صورتیکه زود نزد پزشک بروید ممکن است تشخیص مشکل باشد.

دلیل تب چیست؟
تب عموماً علامتی دال بر واکنش بدن کودک به عفونت است. سیستم دفاعی بدن کودک شامل گلبول های سفید خون است که به باکتری ها حمله کرده و آنها را از بین می برند.

یکی دیگر از دلایل تب گرمازدگی است. گرما زدگی عارضه ای خطرناک است که ممکن است بر اثر بازی کردن کودک در آفتاب یا ماندن در اتومبیلی که شیشه هایش بالاست در یک روز گرم اتفاق افتد. اگر بدن کودک بر اثر ماندن زیر آفتاب یا در فضای سربسته و گرم تب دار باشد و درجه حرارتش با در آوردن لباس ها و ماندن در محیط خنک پایین نیاید باید بلافاصله به پزشک مراجعه کرد.

اگر تب دفاعی در مقابل عفونت است چرا باید آنرا پایین آورد؟
از آنجا که تب قسمتی از واکنش دفاعی بدن به باکتری ها و ویروس هاست بعضی محققین معتقدند که دفاع بدن در مقابل عفونت ها، وقتی درجه حرارت بدن بالا باشد مؤثرتر است. از سوی دیگر، اگر درجه حرارت بدن خیلی بالا باشد کودک بخوبی غذا نمی خورد، مایعات نمی نوشد و نمی خوابد و این مسایل باعث می شود دیرتر بهبود یابد. یک راه حل این است که با نظر پزشک به کودک استامینوفن یا ایبوپروفن کودکان بدهیم. (توجه داشته باشید که ایبوپروفن در کودکان زیر 6 ماه توصیه نمی شود.) هر دو این داروها به پایین آوردن تب کمک می کنند بدون آنکه بر دفاع بدن در مقابل عفونت اختلالی ایجاد کنند. با پایین آمدن تب، حال کودک بهتر شده و مایعات بیشتری می نوشد و همین مسئله بهبود را تسریع می کند. توجه داشته باشید که قبل از دادن هر دارویی به کودک با پزشک مشورت کنید.

راه های پایین آوردن تب
اگر کودک بر اثر تب بی حال نشده است لزومی به استفاده از دارو نیست. برای پایین آوردن تب می توانید مقدار زیادی شیر سینه یا شیر خشک به کودک بدهید تا هم درجه حرارتش پایین آید و هم از کم شدن آب بدن جلوگیری شود. همچنین زیاد به کودک لباس نپوشانید. بالا بودن درجه حرارت بدن کودک ممکن است ناشی از لباس بیش از حد، هوای گرم، و یا فعالیت زیاد باشد. در این مواقع بهتر است لباس کودک را کم کرده و تشویقش کنید که کمی استراحت کند و یا فعالیت کمتری در یک فضای خنک داشته باشد.

اگر تب کودک را اذیت می کند می توانید با آب ولرم پاشویه کنید و یا در وان پر از آب ولرم قرار دهید. پاشویه به شستن پاها و یا انداختن پارچه خیس روی پاها محدود نمی شود. برای پاشویه می توانید یک اسفنج را به آب ولرم آغشته کنید و از بالا روی بدن کودک بکشید.

هرگز با استفاده از الکل نوزاد را پاشویه نکنید زیرا الکل از طریق پوست جذب شده و وارد خون می شود. ورود الکل به خون می تواند سبب بروز مشکلات تنفسی یا تشنج شود و یا کودک بر اثر افت قند خون خواب آلوده یا تحریک پذیر گردد.

چه داروهای تب بری برای کودک بی خطرند؟
با تأیید پزشک می توانید از استامینوفن و ایبوپروفن کودکان برای پایین آوردن تب استفاده کنید. (استفاده از ایبوپروفن در کودکان زیر 6 ماه توصیه نمی شود.) دوز صحیح دارو بستگی به وزن کودک دارد. سعی کنید همیشه با استفاده از یک پیمانه یا قطره چکان دوز دقیق دارو را به کودک بدهید. هیچگاه هیچ داروی تب بری را بیش از تعداد دفعات توصیه شده به کودک ندهید. تعداد دفعات معمول تجویز استامینوفن هر 4 ساعت و ایبوپروفن هر 6 ساعت است.

هیچگاه به کودک خود آسپیرین ندهید. آسپیرین ممکن است کودک را مستعد سندرم Reye کند. این بیماری نادر است ولی می تواند کشنده باشد.

توصیه آخر اینکه: بسیاری از داروهای ضد سرماخوردگی و سرفه، حاوی ترکیبات تب بر نظیر ایبوپروفن یا استامینوفن نیز هستند. قبل از استفاده از این داروها روی بروشور و روی جعبه دارو را بدقت مطالعه کنید و در صورتیکه دارای ترکیبات تب بر است از دادن داروی تب بر دیگر به کودک خودداری کنید.

چرا تب کودک با وجود دادن تب بر پایین نمی آید؟
اگر تب 30 تا 45 دقیقه بعد از مصرف دارو ادامه یافت برای اطمینان از کافی بودن دارو، دوز دارو و پیمانه ای را که با آن دارو را به کودک داده اید کنترل کنید. در صورتیکه میزان داروی داده شده کافی باشد ممکن است بدن کودک به دارو جواب نداده است. اگر استامینوفن ظرف یک ساعت تب را پایین نیاورد، برای استفاده از داروی دیگر با پزشک مشورت کنید.

در صورت وقوع تشنج ناشی از تب چکار باید کرد؟
بالا رفتن ناگهانی تب (مثلاً از 38.9 به 40.5 درجه سانتی گراد) ممکن است سبب تشنج شود. در بیشتر موارد، "تشنج ناشی از تب" بی خطر است ولی این از اهمیت موضوع کم نمی کند و باید به آن توجه کافی کرد. در صورتیکه کودک به چنین تشنجی دچار شد (تنفس کودک سنگین می شود، آب دهانش راه می افتد، سیاهی چشم هایش بالا می رود، و یا دست و پایش بشدت تکان می خورد)، بلافاصله او را به پشت یا به پهلو و دور از اجسام سخت و تیز بخوابانید. سر کودک را به آرامی به یک طرف برگردانید تا استفراغ یا بزاق براحتی از دهانش خارج شود. مطمئن شوید چیزی در دهانش نیست و تا زمانی هم که در حال تشنج است چیزی در دهانش نگذارید. سعی کنید مدت زمان طول کشیدن تشنج را بخاطر بسپارید. این نوع تشنج ها معمولاً بین ده ثانیه تا سه یا چهار دقیقه طول می کشند.

وقتی تشنج تمام شد سعی کنید درجه حرارت بدن کودک را پایین بیاورید تا مانع بروز تشنج های بعدی شوید. اگر کودک هوشیار است می توانید به او استامینوفن کودکان یا -در صورتیکه بزرگتر از 6 ماه است- ایبوپروفن کودکان بدهید. لباس های کودک را در آورید و او را با آب ولرم پاشویه کنید. اگر کودک هوشیار است و میتواند چیزی بخورد به او شیر سینه یا شیر خشک بدهید.

حتی اگر تشنج خفیف باشد یا فقط چند ثانیه طول کشیده باشد با پزشک خود تماس بگیرید و در صورت لزوم کودک را نزد او ببرید. اگر در زمان تشنج رنگ کودک به آبی متمایل شد، بیشتر از چند دقیقه تکان های شدید داشت، بعد از تشنج در نفس کشیدن مشکل داشت، و یا یک ساعت بعد از تشنج هنوز هم بی حال و خواب آلوده بود به اورژانس مراجعه کنید.

چرا تب کودک بعد از پایین آمدن دوباره بر می گردد؟
تا زمانی که عفونت برطرف نشود کودک تب می کند و این مسئله ممکن است 2 تا 3 روز طول بکشد. بعضی عفونت ها نظیر آنفولانزا، ممکن است 5 تا 7 روز طول بکشد. اگر کودک آنتی بیوتیک می گیرد ممکن است 48 ساعت طول بکشد تا تب پایین بیاید. داروهای تب بر درجه حرارت بدن را موقتاً پایین می آوردن ولی تأثیری بر عفونت ندارند.

وجود تب بدون علامت دیگر
در صورتیکه کودک تب داشته باشد ولی علائم دیگری نظیر آبریزش بینی، سرفه، استفراغ، یا اسهال نداشته باشد تشخیص می تواند مشکل باشد. بعضی عفونت های ویروسی نظیر Roseola (جوش های قرمز پوستی) سبب ایجاد سه روز تب بالا و متعاقب آن جوش های صورتی کم رنگ بر روی پوست تنه می شوند. عفونت های جدی تر نظیر مننژیت (التهاب پرده های نخاع)، عفونت های ادراری، یا باکتریمی (وجود باکتری در خون) نیز ممکن است سبب تب بالا بدون علائم دیگر شوند. در صورتیکه کودکتان تب بالا بدون علائم دیگر دارد به پزشک مراجعه کنید.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#89 Posted: 15 Dec 2011 13:26

مشکلات خواب در کودکان

به خاطر داشته باشید که والدین، پدر بزرگ، مادر بزرگ و پرستار کودک باید در مورد چگونگی کنار آمدن با مشکلات خواب کودک با یکدیگر هماهنگ باشند.کودکان به علت شرایط سنی خود آسیب پذیرند و نیاز به حمایت و مراقبت بزرگترها دارند. آسیب پذیری کودکان ایجاب می کند که با وضع قوانین مناسب و حمایت و مراقبت لازم از آنان رشد و سلامت جسم و روان آنان را تامین کنیم.

etela

معمولاً والدین از مشکلات خواب فرزندانشان شاکی هستند در اولین سال زندگی، والدین بیشتر از نخوابیدن کودک در طول شب شکایت می کنند. در سال دوم امتناع از رفتن به سمت رختخاب و کابوسهای شبانه مطرح می گردد. از سه الی پنج سالگی، مسائل شایع شامل دیر به خواب رفتن، بیدار شدن در طول شب و دیدن کابوس هستند.
● نکاتی برای والدین
علت و تداوم مشکل خواب را در کودکتان بررسی کنید، شاید دلیل آن جلب توجه، اضطراب، تاثیر داروها و .... باشد. بررسی این عوامل در انتخاب راه حل مناسب به شما کمک خواهد کرد.
فعالیتهای بدنی کودک مانند بازی کردن در پارک، برنامه های ورزشی و ... را در طول روز افزایش دهید. کودکان قبل از خواب باید آرام باشند تا برای خوابیدن آماده شوند. بازیهایی که نیازمند فعالیت زیاد هستند برای ساعات قبل از خواب مناسب نیستند.
بتدریج فعالیت کودک را از زمان غروب به بعد کاهش دهید و به جای بازیهای پرتحرک مانند کشتی گرفتن یا توپ بازی، فعالیتهایی مانند مطالعه کردن، شنیدن قصه یا تماشای تلویزیون را جایگزین نمائید. انجام فعالیتهای آرام کننده چون حمام آب گرم، ماساژ قبل از خواب و به آرامی تکان دادن کودک مفید خواهد بود.
برای زمان خواب کودکتان برنامه تعیین کنید.
برنامه های خانواده و خواسته های کودک را نیز در نظر بگیرید. انعطاف پذیر باشید ولی برخورد قاطع با کودک را نیز تمرین کنید. الگویی را که تصمیم به ادامه آن ندارید شروع نکنید. برنامه شبانه باید در کل روز موجب احساس امنیت و نزدیکی میان افراد خانواده شود.
قبل از خواب با کودکتان در مورد مسائل روزمره و آمادگی برای شروع روز بعد صحبت کنید.
آماده کردن لباسهای مدرسه و مرتب کردن کتابهای فردا، برنامه مناسبی برای کودکان بزرگتر خواهد بود. قصه گفتن برای کودک قبل از خواب در درک اینکه الان موقع خواب است کمک می کند.
اگر کودکتان شب ها سخت به خواب می رود یا از خواب می پرد به او اجازه خوابیدن در طول روز را ندهید. اینکار به کودک در ایجاد الگوی خواب منظم کمک خواهد کرد.
به خاطر داشته باشید مصرف شبانه برخی مواد غذایی مانند چای و نوشابه خواب کودک را کاهش می دهد.
به کودکتان روشهای آرام سازی (نفس عمیق، کشش و آرام سازی عضلات بدن) را آموزش دهید. سعی کنید قبل ازخوابیدن، کودک این روشها را انجام دهد.
به کودک اجازه دهید تا زمانیکه خواب آلوده و خسته نشده بیدار بماند و سپس او را به رختخواب ببرید.
از تمرین های مثبت استفاده کنید. در طول روز راههایی را که کودک می تواند با بکارگیری آنها به خواب رود برای او بیان کنید. مثلاً کودک می تواند با فکر کردن درباره صحنه های آرام و زیبا مانند برخورد امواج دریا به ساحل، پریدن گوسفندان از روی نرده یا با تکرار حروف الفبا و خواندن ترانه هٔای کودکانه این کار را تمرین کند.
حتی الامکان سعی کنید نکات ایمنی را در اتاق خواب کودک رعایت کنید (مثل پوشاندن سیمهای برق، استفاده ازمحافظ پریز برق و دور نگهداشتن کودک از اشیاء شکستنی). این کار به والدین کمک می کند با خیال راحت کودک را در اتاقش تنها بگذارند.
اگر کودک در رختخواب خود نمی ماند در اتاق او حضور یابید و هنگامی که آرام است او را تشویق کنید، برای مثال برایش نوار قصه بگذارید و اگر ناآرامی کرد، ضبط را خاموش کنید.
هنگامی که کودک در طول شب از خواب بیدار میشود به او کمتر توجه کنید. کمتر او را در آغوش بگیرید، تماس چشمی را محدود نمایید و با او صحبت نکنید. بی تفاوتی والدین در این زمان برای خوابیدن مجدد کودک موثر خواهد بود.
بتدریج از توجهتان به کودک پس از رفتن به رختخواب کم کنید و دیرتر به گریه یا جیغ او پاسخ دهید. به کودک بگوئید همین الان باید بخوابد و این کار را هر شب تکرار کنید. آنها به برخورد قاطع شما نیاز دارند.
برای بعضی از کودکان خوابیدن در اتاق تاریک دشوار است.
ـ روشن کردن چراغ خواب در اتاق کودک مفید خواهد بود.
اگر کودک برای خوابیدن در اتاق خواب شما اصرار دارد رختخواب او را روی زمین بیندازید و به او بگوئید در صورت تمایل به خوابیدن در اتاق باید روی زمین بخوابد. بتدریج در شبهای بعد رختخواب او را نزدیک در اتاق خواب، هال و یا در راهرو بیندازید. هدف از این کار این است که کودک در اتاق خواب شما ناراحت باشد. بسیاری از کودکان هنگام قرار گرفتن در این شرایط خوابیدن در رختخواب خود را ترجیح می دهند.
والدین باید از نظر جسمی و روانی آمادگی کنار آمدن با مشکلات خواب کودک را داشته باشند فرصتهای بدست آمده (حضور نداشتن کودک در خانه) برای جبران کمبود خواب خود و یا انجام کارهای لذت بخش استفاده کنید.
گاهی کودک تمایل به خوابیدن در کنار خواهر و برادرهایش دارد. در صورت موافقت والدین این کار به سرعت تبدیل به یک عادت میشود. کودکان باید یاد بگیرند هنگام خوابیدن مستقل باشند.
از طرفی خوابیدن با یکدیگر شاید باعث تحریک تخیلات جنسی و بازیهای جنسی میان خواهر و برادرها شود. با لحنی قاطع و جدی به کودکان بگوئید که هر کدام باید در رختخواب مخصوص خودشان بخوابند و از بحث کردن با آنها خودداری کنید.
ـ یک هم خواب جایگزین (مانند یک عروسک پشمالو) یا یک هم اتاقی (مثلاً خواهر یا برادر) به تنها خوابیدن کودک کمک می کند و در کسب استقلال او مفید می باشد. کودک را به تنها خوابیدن به عنوان یک رفتار مناسب تشیوق کنید.
شبها هم با صحبت و هم با عمل همکاری کودک را تشویق کنید. هر شب به وقت شناسی و در رختخواب ماندن کودک جایزه بدهید. جایزه ها می توانند تماشای بیشتر تلویزیون و یا یک خوراکی ویژه قبل از خواب باشد.
کودکان ترسها و تشویش هایی دارند که قبل از خواب به سراغشان می آید. کودک خود را تشویق کنید در مورد مسائلش با شما صحبت کند. این کار به شما در درک بهتر مسائل کودک کمک خواهد کرد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#90 Posted: 15 Dec 2011 13:27

بهترین روش برای تمیز کردن دندان کودکم چیست؟

درحالی که اولین دندان های فرزندتان هنوز درحال درآمدن است، می‌توانید آنها را با حوله مرطوب یا یک تکه گاز پانسمان تمیز کنید. هنگامی که دندان های آسیاب عقب کودک در آمدند (در حدود 18 ماهگی)، می‌توانید از مسواک کودک با فرچه نایلونی نرم استفاده کنید. به آرامی دو طرف داخلی و خارجی دندان ها را روزی دو بار مسواک بزنید...

بهترین روش برای تمیز کردن دندان کودکم چیست؟

زبان کودک را نیز تمیز کنید (اگر به شما اجازه داد) تا آن دسته از باکتری ها را که موجب بوی بد دهان می شوند از روی آن بردارید. به محض اینکه فرچه های مسواک کهنه یا شاخه شاخه شدند، آن را عوض کنید.

کی باید به کودک نوپایم اجازه دهم خود دندن هایش را مسواک بزند؟

به محض این که کودکتان بخواهد و توانایی آن را داشته باشد، خوب است که به او اجازه دهید سعی کند خود دندان‌هایش را مسواک بزند، اگر چه احتمالاً تا زمانی که به سن مدرسه نرسد نمی‌تواند این کار را به خوبی انجام دهد. در حالی که کودک دندانش را مسواک می زند، شما نیز همین کار را بکنید و سپس دندان های یکدیگر را چک بکنید تا ببینید تمیز شده است یا خیر. اگر دندان های کودک برق بزند و بدرخشد، کارش را به خوبی انجام داده است. در غیر این صورت، به او بگویید که فکر می کنید «نقطه ای را جا گذاشته است» و خود آن را تمیز کنید.

اگر کودکم تمایلی به مسواک زدن نشان نداد، چه باید بکنم؟

اگر کودکتان هر بار موقع مسواک زدن بهانه گیری می‌کند، شاید خریدن مسواکی که یکی از شخصیت های کارتونی ویژه بر روی آن وجود دارد، مؤثر واقع شود. طبق گفته لیز وایت مادر سه کودک در دیابلوی کالیفرنیا، این ترفند به خوبی برای بچه های او جواب داده است: «آدام، اولین فرزند من واقعاً از مسواک زدن متنفر بود تا این که یک مسواک رنگی برایش خریدم. از آن تاریخ به بعد او از مسواک زدن سیر نمی‌شد. این مسواک درست همان چیزی بود که لازم داشتم تا او را به مسواک زدن علاقمند کنم». شما نیز می‌توانید به فرزندتان اجازه دهید چندین مسواک در رنگ های مختلف داشته باشد تا در موقع مسواک زدن بتواند از میان آنها مسواک دلخواهش را انتخاب کند.

کودک من چه وقت به فلوراید نیاز دارد و چگونه بدانم که مقدار لازم را مصرف می کند؟

حتی مقدار کمی فلوراید هم برای دندان های در حال رشد مفید است. این ماده معدنی با مستحکم کردن مینای دندان و مقاوم تر کردن آن در برابر اسیدها و باکتری های مضر، از فرسودگی دندان ها جلوگیری می‌کند. آب شهری اکثراً با فلوراید غنی شده است (با اداره آب شهرتان تماس بگیرید یا از دندان پزشک خود در این مورد سؤال کنید). اگر میزان فلوراید کمتر از میزان لازم است، با پزشک متخصص اطفال در مورد نیاز به استفاده از مکمل فلوراید مشورت کنید (مقدار توصیه شده برای کودکان زیر 3 سال، 25 میلی گرم در روز است). او می‌تواند مکمل فلوراید را به شکل قطره یا قرص های جویدنی تجویز کند.
مقدار کم فلوراید برای دندان های کودکتان چیز خوبی است اما قورت دادن مقدار زیادی از آن در طول زمان می تواند به حالتی منجر شود که فلوروسیس flurosis نامیده می شود. این حالت می‌تواند موجب ایجاد لکه‌های سفیدی بر روی دندان ها به هنگام بزرگسالی شود. اگر در جایی زندگی می‌کنید که آب آن حاوی فلوراید است، کودکتان به احتمال زیاد مقدار فراوانی فلوراید دریافت می‌کند. آب معدنی و آب میوه نیز ممکن است حاوی فلوراید باشند، گر چه مقدار آن به ندرت بر روی بر چسب آنها ذکر می شود. انجمن دندانپزشکی کودکان آمریکاتوصیه می کند که تا زمانی که کودک دو سالش نشده است، از خمیر دندان حاوی فلوراید استفاده نکنید. در صورت استفاده نیز باید تنها به اندازه یک نخود بر روی مسواکش خمیر بگذارید. دلیل این کار این است که کودکان بیشتر تمایل دارند خمیر دندان را قورت بدهند تا آن را روی دندان هایشان پخش کنند. قورت دادن مقدار زیاد خمیر دندان در طول زمان می تواند به فلوروسیس منجر شود.

کی باید بردن کودکمرا برای معاینه به مطب دندان پزشکی ببرم؟

انجمن پزشکان متخصص اطفال آمریکا و بیشتر دندان پزشک های کودکان می گویند که وقتی کودک یک ساله شد، در صورتی که مشکلی وجود داشت که پزشک خانوادگی فراموش کرد یا نتوانست تشخیص دهد، بهتر این است که او را نزد دندانپزشک ببرید. اگر کودکتان هنوز در سن 16 ماهگی اولین دندان‌ هایش در نیامده است یا متوجه پوسیدگی دندان در او شدید، آن را با پزشک متخصص کودک خود در میان بگذارید که وی نیز احتمالاً شما را به یک دندان پزشک ارجاع خواهد داد.

صفحه 9 از 43: « پیشین 1 ... 8 9 10 ... 42 43 پسین »

خانه و خانواده /

مراحل رشد از جنینی تا بزرگسالی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا