صفحه 10 از 111: « پیشین 1 ... 9 10 11 ... 110 111 پسین »

همه چیز درباره بیماری ها

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#91 Posted: 8 Jun 2011 07:13

اختلال‌ کم‌ توجهی‌ ـ بیش‌ فعالی‌

اختلال‌ کم‌ توجهی‌ ـ بیش‌ فعالی‌ عبارت‌ است‌ از یک‌ نوع‌ رفتار خاص‌ در کودکان‌ به‌ طوری‌ که‌ این‌ کودکان‌ تنها می‌توانند برای‌ مدت‌ کوتاهی‌ روی‌ یک‌ موضوع‌ خاص‌ تمرکز کنند. ضمناً این‌ کودکان‌ گاهی‌ حرکات‌ و رفتار کنترل‌ نشده‌ای‌ را به‌ طور ناگهانی‌ از خود بروز می‌دهند.

البته‌ بیش‌ فعالی‌ می‌تواند وجود داشته‌ باشد یا نداشته‌ باشد. به‌ نظر می‌رسد که‌ این‌ اختلال‌ در اختلالات‌ یادگیری‌ نقش‌ داشته‌ باشد و تخمین‌ زده‌ می‌شود حدود ۱۰%-۵% کودکان‌ مدرسه‌ای‌ گرفتار این‌ اختلال‌ باشند.
علایم‌ شایع‌
کودک‌ روی‌ صندلی‌ مرتب‌ می‌جنبد و دست‌ها و پاهای‌ خود را تکان‌ می‌دهد.
وقتی‌ به‌ کودک‌ گفته‌ می‌شود که‌ بنشینید، فقط‌ به‌ مدت‌ کوتاهی‌ روی‌ صندلی‌ بند می‌شود.
حواس‌ کودک‌ به‌ راحتی‌ پرت‌ می‌شود.
قبل‌ از مطرح‌ شدن‌ کامل‌ سؤال‌، کودک‌ پاسخ‌ را می‌دهد.
کودک‌ در رعایت‌ نوبت‌ در بازی‌ و صف‌ مشکل‌ دارد.
کودک‌ در اجرای‌ دستورالعمل‌ها مشکل‌ دارد.
کودک‌ قادر به‌ تمرکز روی‌ یک‌ کار یا بازی‌ مشخص‌ نیست‌.
مرتب‌ از یک‌ کار تمام‌ نشده‌ منصرف‌ شده‌، به‌ کار دیگری‌ می‌پردازد.
در انجام‌ بازی‌، بدون‌ ایجاد سروصدا، مشکل‌ دارد.
زیاد صحبت‌ می‌کند.
وسط‌ صحبت‌ یا کار دیگران‌ می‌پرد.
به‌ نظر می‌رسد که‌ اصلاً گوش‌ نمی‌دهد.
چیزهای‌ مورد نیاز برای‌ انجام‌ کارها را گم‌ می‌کند.
اغلب‌ کارهای‌ خطرناک‌ انجام‌ می‌دهد بدون‌ اینکه‌ به‌ عواقب‌ ناگوار آنها توجه‌ داشته‌ باشد.
علل‌
ناشناخته‌ است‌. فرضیات‌ زیادی‌ مطرح‌ شده‌اند، اما هیچ‌ یک‌ تأیید یا رد نشده‌اند. تصور بر این‌ است‌ که‌ منشای‌ آن‌ بیولوژیک‌ باشد.
عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر
سابقه‌ خانوادگی‌ این‌ اختلال‌
پیشگیری‌
هیچ‌ روش‌ خاصی‌ برای‌ پیشگیری‌ وجود ندارد
عواقب‌ مورد انتظار
در بعضی‌ از موارد، رفتار غیرطبیعی‌ کودک‌ به‌ هنگام‌ بلوغ‌ کاملاً برطرف‌ می‌شود. در بعضی‌ دیگر، بیش‌ فعالی‌ با افزایش‌ سن‌ کاهش‌ می‌یابد. اما تعدادی‌ از این‌ کودکان‌ نهایتاً به‌ نوجوانان‌ و بزرگسالانی‌ مشکل‌دار تبدیل‌ می‌شوند.
عوارض‌ احتمالی‌
امکان‌ دارد مشکلات‌ کودک‌ در طی‌ زمان‌ برطرف‌ نشوند. نهایتاً کودک‌ وقتی‌ بزرگ‌ می‌شود ممکن‌ است‌ در تحصیل‌ موفق‌ نباشد، یا اینکه‌ رفتار ضداجتماعی‌ و گاهی‌ جنایی‌ از خود بروز دهد.
امکان‌ دارد کودک‌ در بزرگسالی‌ دچار اختلال‌ شخصیت‌ شود.
درمان‌

اصول‌ کلی‌
درمان‌ و مشاوره‌ به‌ والدین‌ و کودک‌ توسط‌ پزشک‌
رفتار درمانی‌ و شناخت‌ درمانی‌. کودک‌ خود در این‌ نوع‌ درمان‌ها نقش‌ مهمی‌ را به‌ عهده‌ دارد. او باید مواظب‌ رفتار خود باشد، نقش‌ محوله‌ را به‌ خوبی‌ ایفا کند، و رفتار خود را ثبت‌ کند. در یک‌ طرح‌ کلی‌، اساس‌ این‌ روش‌های‌ درمانی‌ بر راهبردهای‌ تغییر رفتار نامطلوب‌ استوار است‌. به‌ نظر می‌رسد که‌ ترکیب‌ این‌ روش‌های‌ درمانی‌ با داروها بهترین‌ نتایج‌ را در کنترل‌ علایم‌ به‌ همراه‌ داشته‌ باشد.
در خانه‌ یک‌ محیط‌ متناسب‌ و محدودیت‌های‌ کاملاً مشخص‌ برای‌ رفتار کودک‌ را در نظر بگیرید. ضمناً باید از روش‌های‌ تربیتی‌ نیز به‌ طور مداوم‌ بهره‌ گرفت‌. اگر احساس‌ می‌کنید که‌ نیاز به‌ کمک‌ از طرف‌ افراد متخصص‌ امر دارید مراجعه‌ کنید.
با معلم‌ کودک‌ تماس‌ مستمر داشته‌ باشید. اگر کودک‌ در درس‌ خود نیاز به‌ کمک‌ بیشتری‌ دارد، امکان‌ آن‌ را فراهم‌ کنید.
داروها
پزشک‌ شما شاید تصمیم‌ بگیرد داروهایی‌ مثل‌ متیل‌ فنیدات‌ (ریتالین‌)، که‌ ظاهراً اثر آرامش‌بخش‌ در کودکان‌ دچار این‌ اختلال‌ دارند، تجویز کند. این‌ داروها اثرات‌ جانبی‌ ناخوشایندی‌ دارند، از جمله‌: اختلال‌ در خواب‌، افسردگی‌، سردرد، معده‌ درد، بی‌اشتهایی‌، و کاهش‌ رشد.
فعالیت‌
فعالیت‌ کودک‌ خود را حتی‌المقدور در چارچوب‌ مشخصی‌ در آورید.
رژیم‌ غذایی‌
رژیم‌ غذایی‌ مخصوصی‌ پیشنهاد شده‌اند: حذف‌ کلیه‌ افزودنی‌های‌ غذایی‌ (ادویه‌ جات‌ و غیره‌)، حذف‌ مواد به‌ خصوصی‌ از رژیم‌ غذایی‌، یا ویتامین‌ درمانی‌ شدید. اغلب‌ تحقیقات‌ پزشکی‌ اشاره‌ به‌ این‌ دارند که‌ این‌ رژیم‌ها برای‌ تعداد بسیار کمی‌ از کودکان‌ مفید هستند. اما بسیاری‌ از والدین‌ تغییرات‌ قابل‌ توجهی‌ را در رفتار کودکان‌ خود پس‌ از استفاده‌ از این‌ رژیم‌ها گزارش‌ کرده‌اند. شاید دلیل‌ آن‌ این‌ باشد که‌ با تهیه‌ غذاهای‌ مخصوص‌ برای‌ کودک‌، وی‌ احساس‌ می‌کند که‌ توجه‌ بیشتری‌ به‌ او می‌شود. در مورد هرگونه‌ رژیم‌ غذایی‌ مخصوصی‌ که‌ برای‌ کودک‌ خود در نظر دارید با پزشک‌ خود مشورت‌ کنید.
در این‌ شرایط‌ به‌ پزشک‌ خود مراجعه‌ نمایید:
اگر احساس‌ می‌کنید کودکتان‌ علایم‌ اختلال‌ کم‌ توجهی‌ ـ بیش‌ فعالی‌ را دارد.
اگر پس‌ از شروع‌ درمان‌ علایم‌ بدتر شوند.
اگر دچار علایم‌ جدید وغیرقابل کنترل شده اید. داروهای‌ مورد استفاده‌ در درمان‌ ممکن‌ است‌ عوارض‌ جانبی‌ به‌ همراه‌ داشته‌ باشند

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#92 Posted: 8 Jun 2011 07:14

چه کنیم رفلاکس معده نگیریم؟

یک فوق ‌تخصص کبد و گوارش گفت: دراز کشیدن در فاصله کوتاه پس از غذا خوردن ، مصرف نوشابه‌های گازدار ، سیگار کشیدن ، استرس و فشارهای روانی و پوشیدن لباس‌های تنگ می‌تواند باعث رفلاکس معده شود.

رضا ملک‌زاده در گفتگو با فارس، افزود: رفلاکس اصولا بیماری آزاردهنده‌ای است که علائم رفلاکس فرد مبتلا را آزار می‌دهد و می‌تواند در فعالیت‌ها و کارهای روزانه او اختلال ایجاد کند.
وی گفت: برخی علائم رفلاکس با بیماری‌های دیگر اشتباه می‌شود مثلا درد قفسه سینه ناشی از رفلاکس با دردهای قلبی اشتباه گرفته می‌شود و در چنین مواردی حتما باید بیماری خطرناک‌تر یعنی بیماری قلبی را در نظر گرفت و اگر از نبود مشکلات قلبی مطمئن شدیم سپس به رفلاکس معده بپردازیم چرا که همان‌طور که گفته شد رفلاکس بیماری آزاردهنده‌ و خطرناک نیست.
این فوق‌تخصص کبد و گوارش افزود: هنوز به درستی علت رفلاکس مشخص نشده است اما برخی عوامل باعث بروز و تشدید رفلاکس می‌شود که مهم‌ترین آن عوامل پرخوری، سریع غذا خوردن و کامل نجویدن غذا یا غذا خوردن با استرس و نگرانی‌، مصرف غذاهای بسیار چرب، تند و شور، مصرف ادویه و فلفل زیاد، سیب‌زمینی سرخ‌کرده، مصرف غذاهای حاوی ادویه، سیر، پیاز، نگهدارنده‌ها نظیر سوسیس و کالباس، مصرف سس‌های چرب و پرنمک بخصوص سس قرمز، مصرف مرکبات ترش مثل پرتقال و نارنگی ترش و مصرف کافئین زیاد مثل شکلات‌، قهوه و نسکافه است.
ملک‌زاده اضافه کرد: مصرف زیاد چای بخصوص اگر پررنگ بوده و تازه دم هم نباشد، مصرف نان‌هایی که خمیر آنها به خوبی نمی‌پزد مثل نان باگت، نان سفید، نان بربری و چاقی و افزایش وزن، دراز کشیدن در فاصله کوتاه پس از غذا خوردن، مصرف الکل و نوشابه‌های گازدار، سیگار کشیدن، استرس و فشارهای روانی و پوشیدن لباس‌های تنگ می‌تواند باعث رفلاکس شود.
● داروهای امپرازول، مفید برای رفلاکس
ملک‌زاده گفت: امروزه داروهای بسیار موثری برای درمان رفلاکس وجود دارند. مهم‌ترین داروهایی که به این منظور به کار می‌روند داروی امپرازول و هم‌خانواده‌هایش نظیر پانتوپرازول، رابیپرازول و لانسوپرازول هستند. علاوه بر این‌ها داروهایی نظیر رانیتیدن و فاموتیدین نیز می‌توانند در برخی موارد موثر باشند.
‌وی اضافه کرد: پزشک معالج درمان را شروع می‌کند و بر حسب نیاز آن را ادامه خواهد داد. در بیش از نیمی از موارد فرد مبتلا به رفلاکس نیاز به درمان درازمدت (سال‌ها) با دارو دارد. داروهایی نظیر امپرازول را می‌توان برای مدت طولانی (حتی سال‌ها) استفاده کرد. اگرچه عوارض معدودی با این داروها گزارش شده است اما در مجموع کنترل علائم رفلاکس در درازمدت با این دسته داروها بسیار موفقیت‌آمیز و مطمئن است.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#93 Posted: 8 Jun 2011 07:15

سرطان دهانه رحم ، قاتل خاموش

پژوهشگران هشدار دادند: سرطان دهانه رحم یک قاتل خاموش است که سالها قبل از این که به مرحله سرطانی برسد در بدن بیمار رخنه کرده است.

پژوهشگران هشدار دادند: سرطان دهانه رحم یک قاتل خاموش است که سالها قبل از این که به مرحله سرطانی برسد در بدن بیمار رخنه کرده است.
عامل مولد این سرطان ویروس پاپیلومای انسانی است که درنواحی اندام‌های تناسلی تمام انسان‌ها یافت می‌شود. اما انواع ۱۶ و ۱۸ این ویروس عامل ۷۰ درصد از موارد ابتلا به سرطان دهانه رحم است.

شایع‌ترین علایم این بیماری عبارت است از خونریزی غیرطبیعی و ترشحات غیرعادی از واژینال است که اغلب هم بوی نامطبوعی دارد.
مطالعات بسیاری نشان می‌دهد که مهمترین عوامل خطر زا و موثر در بروز این سرطان شامل پایین بودن سن در زمان اولین مقاربت (کمتر از ۱۶ سالگی)، داشتن شریک‌های جنسی متعدد، پایین بودن سن در هنگام بارداری، زایمانهای زیاد، استعمال دخانیات، ابتلا به عفونت‌ پاپیلوما ویروس انسانی، وضعیت نامناسب اجتماعی و اقتصادی و مصرف کم میوه و سبزیجات هستند.
بسیاری از کشورها برای این بیماری هم اکنون واکسنی را با عنوان Gardasil معرفی کرده‌اند که به تایید سازمان FDA آمریکا رسیده است.
این واکسن در سه نوبت ظرف شش ماه تزریق می‌شود اما باید گفت که هنوز کشورهای زیادی از جمله هند به آن دسترسی ندارند.
با این حال در سیزدهمین کنگره بین المللی بیماریهای عفونی در مالزی که اخیرا برگزار شده متخصصان توصیه می‌کنند؛ به رغم وجود واکسن باید معاینات مداوم به همراه سایر احتیاط‌ها همانند پرهیز از مقاربت های نامشروع و ناسالم و رعایت بهداشت مطلوب جهت پیشگیری از ابتلا به این سرطان صورت بگیرد

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#94 Posted: 8 Jun 2011 07:16

آشنایی با علل زخم های گوارشی و راه های مقابله با آن

اگر از ما بپرسند علت زخم معده و اثنی عشر چیست، ممکن است به عادت های غذایی مانند مصرف غذاهای ادویه دار، قهوه یا الکل اشاره کنیم. اما با وجود تعجب بسیار، باید گفت آنچه می خوریم و می نوشیم نقش اصلی را در ایجاد زخم ندارد. به عبارت دیگر باید نگرش جدیدی نسبت به زخم های گوارشی پیدا کنید.

زخم گوارشی یا به زبان علمی «اولسر پپتیک» قرن هاست که انسان را گرفتار کرده و علت دقیق آن نیز تا چند وقت پیش نامعلوم بود. در دهه ۱۹۴۰ دکتر «ای استون فریدبرگ» از دانشکده پزشکی هاروارد باکتری مارپیچ غیرمعمولی را در معده افراد مبتلا به «اولسر پپتیک» یافت. او این فرض را مطرح کرد که این باکتری ممکن است مسوول ایجاد زخم گوارشی باشد، اما از آنجایی که گروه تحقیقاتی او نتوانستند این باکتری را در آزمایشگاه کشت دهند، پژوهش در این زمینه را کنار گذاشت.پزشکان به درمان بیماران با تغییرات رژیم غذایی، آنتی اسید و عمل های جراحی برای چهل سال بعد ادامه دادند. اما در اوایل دهه ۱۹۸۰ دو پزشک استرالیایی به نام های دکتر «بری مارشال» و دکتر «جی رابین وارن» کشف کردند که چگونه این باکتری را در آزمایشگاه کشت دهند.
سپس آنها سعی کردند حیوانات آزمایشگاهی را با این باکتری آلوده کنند.این کار یک شیوه متعارف در پژوهش های میکروب شناسی است، اما آنها در این کار ناموفق بودند زیرا این باکتری که اکنون «هلیکوباکتر پیلوری» نامیده می شود، تنها انسان ها را آلوده می کرد.دکتر «مارشال» پس از دو سال ناکامی علمی، گام نهایی را با نوشیدن ظرفی از مایع حاوی یک میلیارد باکتری برداشت. یک هفته بعد او دچار علائم ناراحتی معده شد و ۱۰ روز بعد آندوسکوپی معده او نشان داد که بافت معده او به واقع ملتهب است و «هلیکوباکتر پیلوری» در آن جایگزین شده است. خوشبختانه دکتر «مارشال» کاملاً بهبود پیدا کرد و به پژوهش هایش ادامه داد و هر دو محقق زنده و سرحال باقی ماندند تا در ۳ اکتبر سال ۲۰۰۵ به خاطر پژوهش راهگشایشان جایزه نوبل در فیزیولوژی یا پزشکی را دریافت کردند.
● ملاقات با میکروب زخم آفرین
معده شما یکی از بهترین جاها برای رشد یک میکروب است. در واقع «هلیکوباکتر پیلوری» تنها باکتری است که می تواند در معده زنده بماند و رشد کند.
این باکتری بقای خود را مدیون خواص متعددی است که توضیح دهنده قدرت سازگاری منحصر به فرد آن است؛ اول اینکه این میکروب به مقدار کمی اکسیژن برای ادامه حیات نیاز دارد، یعنی حدود یک پنجم مقداری که انسان ها به آنها نیاز دارند، دوم اینکه شکل مارپیچی آن به این باکتری اجازه می دهد در میان لایه مخاطی پوشاننده پوشش معده خود را وارد کند، سوم اینکه این باکتری حداکثر هفت پروتئین شلاق مانند دارد که از انتهای باکتری بیرون زده اند و آن را درون لایه مخاطی حرکت می دهند و چهارم اینکه این باکتری دارای گیرنده های مخصوصی است که به آن امکان می دهد راه خود را در میان مخاط بگشاید و به سلول های پوشش معده بچسبد.
«هلیکوباکتر پیلوری» یک خاصیت دیگر هم دارد که از همه مهم تر است. این باکتری می تواند مولکول های «اوره» (ماده شیمیایی که در بافت ها و مایعات بدنی انسان وجود دارد) را تجزیه کند. این فرآیند باعث ایجاد آمونیاک و دی اکسید کربن می شود و که غلاف ابرمانندی در اطراف باکتری به وجود می آورد و اسید معده که باکتری های معمولی را می کشد، از آن حفاظت می کند. این توانایی برای شکستن اوره امتیاز بزرگی برای «هلیکوباکتر پیلوری» است. اما پزشکان این خاصیت را به امتیازی برای خودشان بدل کرده اند به این ترتیب که با «آزمون تنفسی اوره» وجود عفونت با این باکتری را تشخیص می دهند.
● چه کسی هلیکوباکتر می گیرد؟
بر اساس بهترین تخمین ها حدود نیمی از جمعیت جهان به «هلیکوباکتر پیلوری» آلوده هستند و این میزان شیوع، آن را شایع ترین عفونت باکتریایی در انسان ها می سازد. از آنجایی که این ارگانیسم تنها از طریق آب و غذایی که با مواد مدفوعی عفونی انسان آلوده شده باشند، منتقل می شود، عفونت با «هلیکوباکتر پیلوری» بیش از همه در مناطقی شایع است که ازدحام جمعیت، بهداشت نامناسب و عدم رعایت کافی نظافت وجود داشته باشد. در کشورهای رو به توسعه شیوع عفونت با این باکتری به ۸۰ درصد می رسد. میزان عفونت با این باکتری در یک کشور بر حسب سن و وضعیت اجتماعی- اقتصادی متفاوت است. در امریکا حداکثر ۵۰ درصد از افراد سالمند دارای این باکتری هستند که در دوران کودکی شان که زندگی سخت تر بود، این باکتری را کسب کرده اند. اما تنها ۲۰ درصد کودکان کم سن در حال حاضر این باکتری را دارند.
● هلیکوباکتر چگونه آسیب می رساند؟
«هلیکوباکتر پیلوری» بر خلاف باکتری های استرپتوکوک و استافیلوکوک که روی پوست یا در گلو قرار دارند (بدون اینکه التهابی ایجاد کنند) همیشه باعث التهاب می شود و در این مورد التهاب معده یا «گاستریت» به وجود می آید.این باکتری انواع مختلفی از سموم را ایجاد می کند که گلبول های سفید را تحریک می کند تا پروتئین های کوچکی (سایتوکاین ها) را تولید کنند.
این مواد به نوبه خود چرخه التهاب را بیشتر تشدید می کنند. سویه هایی از هلیکوباکتر که حاوی یک ژن خاص به نام cagA است، بیشتر از همه آسیب رسان هستند. با این حال حتی این گونه ها نیز از پوشش معده به سایر نقاط بدن گسترش پیدا نمی کنند.گرچه هر کسی که «هلیکوباکتر پیلوری» داشته باشد، دست کم درجاتی از گاستریت را دارد، ولی اکثریت این افراد بدون علامت هستند و حالشان خوب باقی می ماند. اما حداکثر ۳ درصد افراد مبتلا به «هلیکوباکتر پیلوری» دچار زخم پپتیک در معده یا دوازدهه (بخشی از روده که درست پس از معده قرار دارد) و درصد بسیار کمتری از آنها دچار سرطان معده یا نوعی «سرطان لنفاوی (لنفوم) با درجه پایین» به نام MALT می شوند.سیگار کشیدن خطر زخم های گوارشی و سرطان های مربوط به «هلیکوباکتر پیلوری» را افزایش می دهد و همچنین درمان آنتی بیوتیکی این عفونت را مشکل تر می کند. رژیم غذایی حاوی مقدار زیاد نمک، غذاهای دودداده شده و غذاهای کنسرو شده خطر سرطان معده را می افزایند و بالعکس غذاهایی که حاوی ویتامین ها و سایر مواد آنتی اکسیدان هستند، ظاهراً این خطر را می کاهند. از آنجایی که «هلیکوباکتر پیلوری» شایع است، تعجب آور نیست که پزشکان آن را مسوول بسیاری از بیماری های دیگر هم بدانند.
عفونت با «هلیکوباکتر پیلوری» پس از سال ها ممکن است به «گاستریت آتروفیک» بینجامد؛ عارضه یی که در آن پوشش درونی معده نازک می شود و مقدار کافی اسید تولید نمی کند تا ویتامین B۱۲ را از غذا آزاد کند.
بحث برانگیزتر ارتباط احتمالی بین «هلیکوباکتر پیلوری» و سوء هاضمه بدون زخم یا non-ulcer dyspepsia است، نامی پر طول و تفصیل که برای بیماران علائمی شبیه زخم گوارشی تولید می کند (مثلاً درد در قسمت فوقانی شکم، پری زودرس، آروغ زدن و تهوع) بدون اینکه زخمی وجود داشته باشد. در حال حاضر بیشتر شواهد حاکی از آن است که درمان «هلیکوباکتر پیلوری» این علائم را در این گروه از بیماران تخفیف نمی دهد، در حالی که درمان در رفع علائم افراد دارای علائم مربوط به زخم واقعی بسیار موثر است. پزشکان توافق دارند که «هلیکوباکتر پیلوری» در ایجاد «بیماری ریفلاکس معدی-روده یی» (GERD) بازگشت محتویات اسیدی معده به داخل مری که باعث سوزش سر دل می شود، نقشی ندارد – برعکس، اختلاف نظر در اینجا در این باره است که آیا «هلیکوباکتر پیلوری» ممکن است در واقع با کاهش اسید معده در مقابل GERD محافظت ایجاد کند.برخی شواهد همچنین «هلیکوباکتر پیلوری» را به سایر بیماری ها از کم خونی و فقر آهن گرفته تا مشکلات پوستی و خونی، میزان پایین کلسترول خوب HDL خون و تصلب شرایین ارتباط داده اند. پژوهش های بیشتری مورد نیاز است تا تعیین کند آیا این ارتباط ها واقعاً وجود دارند یا نه.
● تشخیص
آسان ترین راه تشخیص «هلیکوباکتر پیلوری» انجام یک آزمایش خونی است که می تواند پادتن ها یا آنتی بادی هایی را شناسایی کند که در پاسخ به عفونت تشکیل می شوند.
به رغم آسانی انجام آزمایش خون، این شیوه دارای دو محدودیت است؛ اول اینکه نمی تواند میان یک عفونت فعال که باعث بیماری می شود و یک عفونت نهفته که علائمی ایجاد نمی کند، تفاوتی قائل شود و دوم اینکه آزمایش خون نمی تواند بگوید که آیا درمان باعث معالجه بیماری و ریشه کنی باکتری شده است یا نه، چرا که پادتن های ضدباکتری مدت ها پس از نابودی آن در خون باقی می مانند.با این وجود اگر میزان پادتن قبل از درمان بسیار بالا باشد، نشان دهنده عفونت فعال است، در حالی که کاهش شدید پس از درمان بیانگر موفقیت آن است.
دو آزمایش غیرتهاجمی دیگر به پزشکان امکان می دهد که عفونت فعال با «هلیکوباکتر پیلوری» را تشخیص دهند و با دقت بسیار معالجه بیماری را ارزیابی کنند.آزمون جدیدتر میزان پروتئین های باکتری را در نمونه مدفوع شناسایی می کند. حدود ۹۴ درصد بیماران دارای عفونت فعال «هلیکوباکتر پیلوری» آزمایش مدفوع مثبت است و اگر درمان موفقیت آمیز باشد، نتیجه آزمایش تقریباً همه این افراد یک تا چهار هفته پس از درمان منفی می شود.آزمون قدیمی تر بر توانایی «هلیکوباکتر پیلوری» در تجزیه اوره متکی است.
«آزمایش تنفسی اوره» یک شیوه سریع، دقیق و ایمن برای شناسایی «هلیکوباکتر پیلوری» است و از آنجایی که تنها باکتری های فعال را شناسایی می کند، می تواند برای آزمایش معالجه باکتری به کار رود.اغلب بیمارانی که گمان می رود «هلیکوباکتر پیلوری» داشته باشند، می توانند با یکی از این سه آزمایش غیرتهاجمی تشخیص داده شوند. اما قدیمی ترین آزمایش برای «هلیکوباکتر پیلوری» یک شیوه تهاجمی است که استاندارد طلایی باقی می ماند. در واقع آندوسکوپی برای مستند ساختن عفونت خودالقاشده دکتر «مارشال» در سال ۱۹۸۴ مورد استفاده قرار گرفت.همه بیمارانی که در معرض خطر سرطان معده هستند، باید تحت آندوسکوپی قرار گیرند؛ علائم هشداردهنده یی که نیاز به آندوسکوپی را مطرح می کنند در ادامه فهرست شده اند.
پیش از آندوسکوپی به بیمار یک داروی مسکن داده می شود و یک ماده بی حسی به گلوی او اسپری می شود. سپس پزشکان لوله فیبر نوری آندوسکوپ را از طریق دهان به معده می فرستند. آنها پوشش معده را بررسی می کنند و بیوپسی یا تکه برداری انجام می دهند. برای تشخیص سریع می توان نمونه بافت معده را از لحاظ وجود آنزیم «هلیکوباکتر پیلوری» که اوره را تجزیه می کند، مورد آزمایش قرار داد.متخصصان آسیب شناسی با استفاده از میکروسکوپ و رنگ آمیزی های مخصوص می توانند خود باکتری را نیز در مخاط معده ببینند و آن را از لحاظ حساسیت به انواع پادتن ها مورد آزمایش قرار دهند.
● درمان
وقتی صحبت عفونت می شود، همه به یاد آنتی بیوتیک و علاج فوری می افتند. این شیوه برای بسیاری از باکتری ها موثر است، اما نه برای «هلیکوباکتر پیلوری» که توانایی غریبی برای مقاوم شدن به آنتی بیوتیک ها دارد. خوشبختانه پزشکان می توانند با استفاده از درمان ترکیبی آنتی بیوتیک بر این مشکل فائق آیند.بسیاری از برنامه های درمانی در دسترس هستند؛ در همه آنها ترکیبی از دست کم دو آنتی بیوتیک به علاوه یک یا چند داروی خنثی کننده اسید به کار می روند. برخی از داروهایی که معمولاً مورد استفاده هستند، اینها هستند؛
▪ آموکسی سیلین؛ این داروی مشتق از پنی سیلین نسبت به داروهای مشابه موثرتر است زیرا به داخل شیره معده ترشح می شود. این دارو معمولاً با دوز ۱۰۰۰ میلی گرم و دو بار در روز تجویز می شود. عوارض جانبی عمده آن دانه های پوستی و اسهال هستند.
▪ کلاریترومایسین؛ این عضو خانواده اریترومایسین یکی از موثرترین داروها برای «هلیکوباکتر پیلوری» است و معمولاً با دوز ۵۰۰ میلی گرم و دو بار در روز تجویز می شود. عوارض جانبی عمده این دارو مزه ناخوشایند در دهان، تهوع و اسهال است. این دارو گران هم است.
▪ مترونیدازول؛ این دارو که زمانی همیشه بر «هلیکوباکتر پیلوری» موثر واقع می شد، اکنون با بروز مقاومت میکروبی روبه رو شده است و بنابراین پزشکان آن را تنها برای بیمارانی که نمی توانند آموکسی سیلین مصرف کنند، به کار می برند. دوز معمول این دارو برای هلیکوباکتر پیلوری ۵۰۰ میلی گرم و دو بار در روز است. عارضه جانبی عمده این دارو مزه غیرطبیعی در دهان، تهوع و بی اشتهایی، سردرد و در موارد نادری تحریک اعصاب است.
▪ تتراسیکلین؛ معمولاً با دوز ۵۰۰ میلی گرم و چهار بار در روز تجویز می شود. تتراسیکلین بیش از همه در ترکیب با سایر داروها برای بیمارانی که درمان های خط اول در آنها موثر نبوده است به کار می رود. عوارض جانبی عمده این دارو شامل دانه های پوستی، حساسیت به نور خورشید و اسهال است.
▪ اومپرازول؛ این دارو اولین دارو از رده داروهای «مهارکننده پمپ پروتون» بود و به میزان قابل توجهی از ترشح اسید معده می کاهد ولی اثر مستقیمی بر هلیکوباکتر ندارد، گرچه اثربخشی آنتی بیوتیک ها را می افزاید. دوز معمول این دارو برای «هلیکوباکتر پیلوری» ۲۰ میلی گرم در روز حین درمان آنتی بیوتیکی است. عارضه جانبی آن گاهگاهی سرگیجه است. بسیاری از داروهای مهارکننده پمپ پروتون در دسترس هستند و می توان آنها را جایگزین اومپرازول کرد.
▪ بیسموت ساب سالیسیلات؛ گرچه بیسموت یک آنتی بیوتیک نیست، اما می تواند هلیکوباکتر پیلوری را در معده از بین ببرد. این دارو همیشه با دو آنتی بیوتیک همراه می شود و دوز معمول آن دو قرص و چهار بار در روز است. تنها عارضه جانبی رایج سیاه شدن مدفوع است.
▪ رانیتیدین بیسموت سیترات؛ در این داروی جدید رانیتیدین را که سال ها برای کاهش ترشح اسید معده به کار می رفت با بیسموت که دارای خواص ضدباکتری است، ترکیب می کنند. این دارو به تنهایی نمی تواند هلیکوباکتر را ریشه کن کند. اغلب بیماران به دوز ۴۰۰ میلی گرم و دو بار در روز دارو به همراه سایر داروها به خوبی پاسخ می دهند.رژیم های درمانی بسیاری در دسترس هستند؛ این رژیم ها ایمن و موثر هستند، اما مشکل گرانی نسبی آنها و ناخوشایند بودن تحمل دوره درمان طولانی است. تا همین اواخر برنامه های ۱۰ تا ۱۴ روزه شیوه استاندارد بودند، اما اکنون بسیاری از پزشکان رژیم های درمانی ۷ روزه را ترجیح می دهند.
رایج ترین رژیم درمانی تجویز آموکسی سیلین، کلاریترومایسین و اومپرازول برای ۷ تا ۱۴ روز است. در یک ترکیب رایج دیگر تنها مترونیدازول به جای آموکسی سیلین تجویز می شود. یک رویکرد دیگر تجویز تتراسیکلین، مترونیدازول، بیسموت و اومپرازول برای دو هفته است. البته رژیم های درمانی متعدد دیگری نیز به وسیله متخصصان پیشنهاد شده اند.شواهد نشان می دهند که «هلیکوباکتر پیلوری» برای هزاران سال همزیست انسان ها بوده است، اما پزشکان تازه به حضور آن پی برده اند.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#95 Posted: 8 Jun 2011 07:17

بیماری کم‌خونی و راه‌های درمان آن

کم‌خونی وضعیتی است که در آن تعداد یا اندازه گلبول‌های قرمز و یا مقدار هموگلوبین موجود در خون کاهش یافته و تبادل اکسیژن و دی‌اکسیدکربن بین خون و سلول‌ها دچار اختلال می‌شود.

دکتر محمدتقی قاسمی قزلجه، متخصص بیماری‌های داخلی و دارای بورد تخصصی از دانشگاه شهید بهشتی در گفتگو با «جام‌جم» میزان کم‌خونی را در افراد با توجه به سن، جنس و وضعیت فیزیولوژیکی آنها، متفاوت ذکر کرده و خستگی زودرس، تپش قلب، کاهش اشتها، سرگیجه، رنگ پریدگی، قاشقی شدن ناخن‌ها، کاهش تمرکز، ریزش مو و… را از عوارض ناشی از کم‌خونی بیان می‌کند.
وی در ادامه یکی از دلایل پایین آمدن هموگلوبین خون را ساخته نشدن آن در بدن ذکر می‌کند که قبل از هر چیز احتیاج به آهن دارد. این پزشک متخصص درست کار کردن مغز استخوان، وجود اسید فولیک، ب ۱۲ و آهن را از پیش‌فاکتورهای تامین هموگلوبین خون بیان کرده و می‌گوید: در برخی فاویسم و بیماری‌های دیگری که با سیزهموگلوبین (یعنی هموگلوبین ساخته شده بنابر دلایلی شکسته و از بین می‌روند)‌ همراه است، باعث از بین رفتن آهن خون می‌شود. به گفته دکتر قاسمی، فاویسم نوعی کمبود آنزیم است که باعث سریع شکسته شدن گلبول‌های قرمز و در نتیجه کم‌خونی می‌شود.
این پزشک متخصص داخلی عدم ساخت سلول‌های خونی (گلبول‌های سفید، قرمز و پلاکت‌ها)‌ را به دلیل جایگزینی مغز استخوان توسط بیماری‌های مختلف می‌داند و می‌گوید: مثلا در بیماری‌های سرطانی مغز استخوان با سلول‌های خونی پر نشده و باعث بروز بیماری‌های کم‌خونی می‌شود. دکتر محمدتقی قاسمی با اشاره به این که عموما کم‌خونی در بانوان، سنین جوانی و باروری بیشتر محسوس است، علت آن را عادات ماهانه عنوان کرده و یادآور می‌شود پس از این‌ گروه، کودکان دارای سوءتغذیه و خانواده‌هایی که از دسترسی به گوشت قرمز محرومند، مستعد این بیماری هستند.
‌● علائم فقر آهن‌
این پزشک متخصص بی‌اشتهایی، سوءتغذیه، سوزن سوزن شدن دست و پا، شیوع بیماری‌های ویروسی و باکتریایی، ریزش مو، غشی زودرس و بروز بیماری‌های قلبی را از علل شایع فقر آهن ذکر کرده و می‌افزاید: در کم‌خونی‌ها، قلب مجبور به بیشتر کار کردن می‌شود که همین امر در مدت زمان طولانی باعث نارسا شدن و در نتیجه گشاد شدن آن می‌شود، بخصوص در بیماری‌هایی از قبیل بری‌بری که کاملا محسوس است.
● کم‌خونی دوران بارداری‌
دکتر قاسمی با بیان این که کم‌خونی برای همه سنین بخصوص در بانوان بسیار خطرناک است، اظهار می‌کند: از آنجا که در زمان بارداری، جنین از خون مادر تغذیه می‌کند، شاهد آن هستیم که کمبود خون در این دوران باعث بروز کم‌خونی در نوزاد نیز می‌شود و اگر این کم‌خونی ناشی از عدم اسید فولیک باشد، با بروز نقص در سیستم عصبی نوزادان، آنها به معلولیت مبتلا می‌شوند که می‌توان با تجویز چند برگ قرص اسیدفولیک در این افراد، از بروز اشکال در اعصاب، مغز و نخاع جلوگیری به عمل آورد.
● انواع کم‌خونی‌
بیماری کم‌خونی به ۳ دسته؛ کم‌‌خونی با اندازه گلبول‌های قرمز طبیعی، کم‌خونی با اندازه گلبول‌های قرمز کوچک‌تر از معمول و کم‌خونی با اندازه گلبول‌های قرمز بزرگ‌تر از معمول تقسیم می‌شود. این پزشک متخصص بیماری تالاسمی مینور و فقر آهن را جزو گروه کم‌خونی با گلبول‌های کوچکتر از معمول دانسته و عنوان می‌کند: در کم‌خونی با گلبول‌های قرمز طبیعی بدن با بیماری‌های مزمن از قبیل مرض قند (دیابت)‌، نارسایی کلیه، سرطان و آرترید روماتوئید (بیماریهای روماتیسمی)‌ تهدید می‌شود. وی در ادامه کم‌خونی با گلبول‌های قرمز بزرگتر از معمول را ناشی از کمبود ویتامین ب ۱۲، اسید فولیک و کم‌کاری غده تیروئید بیان می‌کند و شایع‌ترین نوع کم‌خونی را مربوط به تعداد گلبول‌های قرمز کوچکتر از معمول می‌داند.
دکتر قاسمی اولین گام موثر برای بهبود وضع کم‌خونی را مراجعه به پزشک و دادن آزمایشات خون ذکر کرده و یادآور می‌شود: تعداد گلبول‌های قرمز توسط آزمایش MCV (ام‌سی‌وی)‌، (حجم متوسط سلولی)‌ مشخص شده و پزشک می‌تواند در تشخیص تکمیلی خود با اندازه‌گیری سطح آهن خون، نوع بیماری را تشخیص دهد.
● رژیم غذایی کم‌خونی‌
در رژیم غذایی کم‌خونی، ابتدا باید دید بدن دچار کدام دسته از کم‌خونی‌هاست، مثلا در کم‌خونی شایع‌ فقر آهن؛ گوشت قرمز، جگر، اسفناج و حبوبات تجویز می‌شود.
البته باید توجه داشت که «آهن» موجود در گوشت قرمز و پروتئین‌ها به راحتی از طریق دستگاه گوارش، جذب می‌شود، ولی آهن موجود در گیاهان و حبوبات به خوبی جذب بدن نمی‌شوند.
همچنین دکتر قاسمی با بیان این که خوددرمانی در بیماری کم‌خونی می‌تواند عوارض بدی را به دنبال داشته باشد، عنوان می‌کند: اضافات آهن در کبد رسوب کرده و بیماری کبدی را موجب می‌شود به همین دلیل در درجه اول، اولین چیزی که به بیمار توصیه می‌شود؛ یک تغذیه خوب و اصلاح شده است و در صورت عدم بهبود و شدت وخامت اوضاع می‌توان از داروهای شیمیایی استفاده کرد.
● کم‌خونی در کودکان
به گفته این پزشک متخصص، علاقه زیاد به خاک‌بازی، مهر نماز، قند، برفک یخچال، مواد نشاسته‌ای و گچ از عوارض شایع کم‌خونی و فقر آهن در کودکان است که متاسفانه این کودکان عموما در خانه به خاطر تمایل به خوردن این مواد، مورد مواخذه قرار می‌گیرند، در صورتی که باید هرچه سریع‌تر به این کودکان کمک کرد، چرا که ممکن است کم‌خونی آنها به خاطر وجود انگل‌های روده‌ای باشد.
● راه درمان‌
کمبود ویتامین‌ها، فقر آهن و بیماری‌های مزمن هرکدام به نوعی موجب کم‌خونی در افراد می‌شود، ولی آنچه مهم است به کنترل درآوردن این امراض است.
دکتر قاسمی با اشاره به این مطلب می‌افزاید: گاهی کم‌خونی به خاطر مصرف داروهاست که موجب لیز شدن و نهایتا شکسته شدن گلبول‌های قرمز می‌شوند که علاوه بر این که سلول‌های سرطانی، از بین می‌رود، سلول‌های خونی نیز از بین می‌روند، بنابراین افرادی که به صورت حاد و ناگهانی دچار کم‌خونی می‌شوند به ناچار به آنها خون تزریق می‌شود، ولی آنهایی که به صورت مزمن دچار این بیماری می‌شوند احتیاج به تزریق نداشته و با دارو و رژیم غذایی مداوا می‌شوند.
● یک پیشنهاد
در پایان دکتر محمدتقی قاسمی قزلجه با اشاره به این که کم‌خونی را باید جدی گرفت، ابراز می‌کند: همان‌طور که درباره کم‌خونی بانوان و خطرات آن گفته شد، آقایان نیز باید این بیماری را جدی گرفته و سریعا به پزشک مراجعه کنند تا دستگاه گوارش آنها مورد بررسی قرار بگیرد، چون این امراض در مردان می‌تواند علامت بیماری‌های بدخیمی در دستگاه گوارش آنها باشد، بنابراین با دادن آزمایشات مدفوع، می‌توان از خونریزی یا عدم خونریزی افراد مطلع شد.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#96 Posted: 8 Jun 2011 07:18

پوکی استخوان

استئوپورز یا پوکی استخوان ، یک بیماری قابل پیشگیری و درمان است. بسیاری از زنان تا وقتی که دچار شکستگی خطرناک نشده اند از ابتلا به این بیماری اطلاع ندارند. استخوان بطور دائم در حال ترمیم و آزاد سازی کلسیم بر حسب نیاز از ذخایر اسکلتی است. در پوکی استخوان، توده استخوانی به اندازه‌ای از دست می‌رود که مستعد شکستگی می‌شود.

در هر دو جنس، حداکثر توده استخوانی در ۳۵ سالگی حاصل می‌شود. از ۵۰ سالگی به بعد، هم مردان و هم زنان شروع به از دست دادن بافت استخوانی می‌کنند. زنان در مقایسه با مردانی که دارای سن و نژاد مشابه هستند دارای محتوای معدنی کمتری در استخوان‌های خود می‌باشند. در ۸۰ سالگی بعضی از زنان سفیدپوست که درمان نشده‌اند، ۳۰ تا ۵۰ درصد از توده اسکلتی خود را از دست می‌دهند.

پوکی استخوان ناشی از یائسگی سالانه ۱٫۳ میلیون شکستگی را باعث می‌شود که ۲۵۰ هزار شکستگی در هیپ (ناحیه اتصال مفصل ران به لگن) و در افراد بالاتر از ۴۵ سال اتفاق می‌افتد و تقریبا ۱۵ درصد بیماران در عرض یک سال فوت می‌کنند. البته آقایان نیز در ۶۵ سال به بالا‌ دچار یائسگی می‌شوند.

پوکی استخوان به دو دسته اولیه و ثانویه تقسیم می‌شود: پوکی استخوان اولیه اغلب ناشی از پیری است و زنان بین ۵۵ تا ۷۰ ساله را گرفتار می‌کند و شایعترین محل شکستگی در ستون مهره‌ها و استخوان‌های دراز و هیپ است. پوکی استخوان ثانویه به صورت شکستگی ناشی از یک بیماری خاص است مانند: یائسگی، مصرف زیاد کورتون و داروهای ضد صرع، پرکاری غدد پاراتیروئید و تیروئید، دیابت، لوسمی، مصرف الکل، سیگار، کافئین، بی حرکتی و درمان با هپارین به مدت طولانی.

عوامل مهم و مؤثر در پوکی استخوان عبارتند از: زمینه ژنتیکی، شیوه زندگی، عادت غذایی، فعالیت بدنی، بیماری زمینه‌ای، سن یائسگی، یائسگی زودرس و پایین بودن وزن بدن کمتر از ۵۸‌کیلوگرم. در زنان بعد از دوران یائسگی توازن منفی کلسیم به میزان ۴۰ میلی گرم در روز وجود دارد و از طرفی مصرف کلسیم نیز به میزان قابل توجهی کمتر از کلسیم از دست رفته است. توصیه می‌شود که خانمها بعد از یائسگی حداقل به میزان ۱٫۵گرم و مردان ۰٫۸ گرم کلسیم در روز مصرف کنند همچنین مصرف ویتامین D یا روزانه ۱۰ دقیقه نور آفتاب مفید است.

تغذیه در جلوگیری از بیماری پوکی استخوان نقش اول را دارد: افزودن میزان کلسیم و ویتامینD در رژیم غذایی و در صورت عدم تحمل شیر، استفاده از مواد حاوی لاکتاز، تعدیل در مصرف کافئین و پروتئین و در صورت عدم تأمین مواد مورد نیاز در رژیم غذایی، مکمل کلسیم و ویتامین D توصیه می‌شود. ورزش و پیاده روی و تمرینات با وزنه نیز بسیارمفید است. مؤثرترین روش موجود برای پیشگیری و درمان پوکی استخوان در زنان یائسه، استروژن درمانی جایگزین است که در ۵ سال اول یائسگی بیشترین اثر را دارد. داروهای جدید دیگری نیز وجود دارند ولی با توجه به عوارض و هزینه بالای درمان و دارو، باز می‌رسیم به این مطلب که پیشگیری بهتر از درمان است.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#97 Posted: 8 Jun 2011 07:19

رگ به رگ شدگی را چگونه درمان کنیم ؟

گر مفصلتان رگ به رگ شده، ممکن است این سوال برایتان پیش بیاید که برای کمک به بهبودی آن و کاهش درد و تورم چه باید کرد: مفصل را گرم کرد یا روی آن یخ گذاشت؟

هر دو روش‌ موثرند و می‌توانند به طور مستقل یا یکی در میان به کار روند.

حرارت عضلات را شل خواهد کرد و جریان خون را افزایش خواهد داد. گرما را مادامی که آزار دهنده نباشد می‌توان برای مفصل آسیب‌دیده به کار برد، اما باید دست کم دو تا سه بار در روز باشد.

گرمای مرطوب موثرتر از گرمای خشک است، بنابراین دوش آب داغ یا غوطه ور شدن در آب گرم یا استفاده از حوله گرم مرطوب موثر خواهد بود.

گذاشتن یخ درد و تورم را با بی‌حس کردن منطقه افزایش خواهد داد. شما باید دست کم دو بار در روز هر بار ۱۵ دقیقه از یخ استفاده کنید.

برای سرد کردن محل می‌توانید از بسته ‌های آماده یخ یا ریختن قطعات یخ درون کیسه پلاستیکی استفاده کنید. پیش از قراردادن بسته یخ حتما حوله‌ای را دور عضو آسیب‌دیده

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#98 Posted: 8 Jun 2011 07:19

درمان بیش فعالی با تغذیه امکان پذیر است

هنگامی که «ریتا» ده سال تلاش برای پی بردن به مشکل پسرش را به یاد می آورد، اشک بر گونه هایش جاری می شود، اما وقتی توضیح می دهد تغییر رژیم غذایی چطور مشکل او را برطرف کرد لبخند بر لبانش نقش می بندد. خبرگزاری فرانسه در گزارشی از شیوه «تغذیه درمانی» بیش فعالی می نویسد ریتا پیوسته شاهد نوسانات رفتاری پسرش کریستوفر میان بیش فعالی و بی فعالیتی بود تا آنکه حذف چند ماده غذایی شامل شیر و غلات از رژیم غذایی او وضعیت را عوض کرد. به گزارش ایرنا کریستوفر اکنون یک نوجوان طبیعی ۱۴ساله و یکی از ۲۳کودکی است که از اختلالات بیش فعالی رنج می برده اند. این کودکان در سالهای ۱۹۹۷-۱۹۹۶در شهر استاوانگر در شمال غرب نروژ تحت رژیم غذایی بدون شیر قرار گرفتند و گروهی از محققان و مربیان رشد و نمو آنها را تحت نظر قرار دادند.

این گروه به منظور اثبات فرضیه «کار لودویگ رایشلت» دانشمند اهل اسلو این تحقیق را انجام دادند. بر اساس این فرضیه یک اختلال سوخت وسازی تجزیه برخی پروتئین ها از جمله کازیین را دشوار می سازد. کازیین پروتئین موجود در شیر است و همان ماده ای است که فرایند پنیرسازی را میسر می سازد. این اختلال سوخت وسازی می تواند به بروز اختلالات روانی نظیر اختلال بیش فعالی و کمبود توجه ADHDبینجامد. «ماگنه نودلند» مربی مخصوصی که به هدایت این برنامه تغذیه ای کمک کرده است می گوید والدین یکی از کودکانی که چند روز پیش تحت این رژیم غذایی قرار داده شد، پس از گذشت تنها چند روز تغییر چشمگیر و مثبتی را در فرزندشان مشاهده کرده اند. همه این ۲۳کودک که در زمان شروع تحقیق ۴تا ۱۱سال سن داشتند مشکوک به بیش فعالی و کمبود توجه بودند و میزان پپتیدها در ادرارشان غیرطبیعی بود. تجمع پپتیدها که ترکیبات حاوی دو یا چند اسید آمینه هستند نشانه فقدان یا عدم فعالیت آنزیمی است که وجود آن برای تجزیه کامل برخی پروتئین ها ضروری است و این موضوع می تواند تأثیری نظیر مواد مخدر بر مغز بگذارد. مطالعات بین المللی زیادی این اختلالات پروتئینی را با موارد اوتیسم و شیزوفرنی مرتبط شناخته اند. شمار روزافزونی از مطالعات نیز به ارتباط برخی موارد بیش فعالی کمبود توجه با مشکلات گوارشی اشاره کرده اند. با این حال این فرضیه در محافل پزشکی با تردیدهای زیادی مواجه شده است بطوری که بسیاری از پزشکان معتقدند داروهایی نظیر ریتالین بهترین راه درمان این اختلال است. نودلند اذعان می کند این طرح با تمام استانداردهای علمی مطابقت ندارد و مشکل اصلی را فقدان مطالعات جامعه درمورد شمار کودکان بیش فعال می داند که میزان پپتیدها در ادرار آنها غیرطبیعی است. او می گوید اگر فقط ۱۰درصد کودکان دچار عدم توازن پروتئین باشند، هیچ دلیلی وجود ندارد که تمام مبتلایان به بیش فعالی کمبود توجه را تحت یک رژیم غذایی قرار دهیم.
کودکان شرکت کننده در این تحقیق در سال اول شروع مطالعه تحت یک رژیم غذایی سخت بدون کازیین قرار گرفتند که نتایج بسیار مثبت بود. ۲۲خانواده از ۲۳خانواده بهبودهای واضحی را در رفتار و تمرکز حواس فرزندانشان گزارش کردند. شماری از کودکان به دلایل مختلفی از ادامه رژیم غذایی سرباز زدند و برخی تحت درمان دارویی قرار گرفتند. اما پس از گذشت هشت سال، شش کودک همچنان از مصرف تمام انواع لبنیات خودداری می کنند و در برخی گلوتن که در گندم، چاودار، جو و تا حدودی جو دوسر یافت می شود حذف شده است. نودلند می گوید تفاوت روشنی بین کودکانی که رژیم غذایی را ادامه دادند و کسانی که رژیم خود را متوقف کردند مشاهده می شود.
صدها کودک نروژی مبتلا به اختلال بیش فعالی کمبود توجه در سالهای اخیر تحت رژیم غذایی بدون شیر قرار گرفته اند. اما به گفته فوسه بسیاری از پزشکان، والدین را از وجود چنین شیوه درمانی مطلع نمی کنند. گرته می گوید ما می خواهیم وجود چاره دیگری را برای درمان بیش فعالی به اطلاع مردم برسانیم. والدین برای کسب این اطلاعات باید جستجوی زیادی کنند. او می افزاید منظور من به عنوان یک مادر این است که مردم قبل از رو کردن به درمان دارویی، شیوه تغذیه ای را در مورد فرزندشان آزمایش کنند.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#99 Posted: 8 Jun 2011 07:20

افراد کم‌تحرک‌ در معرض خطر ابتلا به واریس هستند

در بسیاری از افراد، بیماری واریس پا هیچ نوع ناراحتی به وجود نمی‌آورد و بیماران فقط از ظاهر پا شکایت دارند. در گروهی، علایم خفیف تا شدید دیده می‌شود و در تعداد محدودی واریس می‌تواند عوارض خطرناکی در پی داشته باشد.

واریس را شایع‌ترین بیماری عروقی می‌دانند که حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد جمعیت را مبتلا می‌کند و بیشترین میزان شیوع واریس در زنان بین سن ۴۰ تا ۴۹ سالگی برآورد شده است.
هر ورید یا سیا‌هرگ دارای دریچه‌های کنترل‌کننده جریان خون است. واریس هنگامی ‌رخ می‌دهد که این دریچه‌ها دچار نارسایی شده باشند و به فعالیت طبیعی خود ادامه ندهند.

ممکن است تعداد دریچه به دلیل مادرزادی کمتر از معمول باشند و یا درست کار نکنند، یا دیوار رگ آسیب‌دیده و ضعیف‌شده باشد و اجازه ندهد لبه‌های دریچه‌ها کاملا به هم برسند و از برگشت خون جلوگیری کنند. آسیب به دریچه‌ها به دلیل لخته شدن خون در داخل رگ‌ها و فشار غیرمعمول به رگ‌ها به دلیل چاقی، حاملگی و یا زیاد ایستادن است.
کوفتگی و خستگی پا بخصوص در پایان روز و یا بعد از ایستادن به مدت طولانی، ورم پا، خارش و یا تغییر در رنگ و احتمالا زخم شدن مچ پا، درد شدید و ناگهانی و سفت شدن برآمدگی‌های واریسی به علت لخته شدن خون داخل رگ از علایم معمول واریس محسوب می‌شوند.
دکتر حسن راوری، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در گفتگو با ایسنا، سابقه خانوادگی را از علل ایجاد بیماری واریس دانست و گفت: افراد کم‌تحرک و یا افرادی که به مدت طولانی در حالت نشسته یا ایستاده هستند در هر سنی در معرض خطر واریس قرار دارند.
وی مساله جنسیت را در ایجاد واریس موثر خواند و افزود: این بیماری در زنان به دلیل دوران حاملگی و وجود هورمون‌های خاص و همچنین در افراد چاق شایع‌تر است.
دکتر راوری درجات مختلف این بیماری را به ۲‌دسته خفیف و شدید تقسیم‌بندی کرد و توضیح داد: درد مبهم در ناحیه ساق پا، سنگینی در عضلات پا به هنگام ایستادن و دردهای شبانه در پاها از علائم واریس است که در صورت عدم توجه به این علائم، کم‌کم تورم و ورم‌هایی در اندام تحتانی ایجاد خواهد شد و فرد بعد از چند ساعت ایستادن احساس می‌کند، ورم‌هایی در اطراف پا ایجاد شده است.
وی ادامه داد: با تداوم این حالت و عدم توجه به آن، ورم‌ها تبدیل به لکه‌های قهوه‌ای و سیاه‌رنگ در اطراف قوزک، مچ و ساق پا می‌شود که باز هم در صورت عدم توجه این تغییر رنگ‌ها تبدیل به زخم‌هایی تحت عنوان زخم‌های واریسی خواهد شد.وی افزود: به مرور لخته‌هایی در پا ایجاد می‌شود که بسیار خطرناک بوده و تنها با سونوگرافی قابل مشاهده هستند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان این که بعضی از این لخته‌ها متحرک هستند، افزود: این لخته‌ها از طریق سیستم وریدی (سیاهرگی) وارد قلب می‌شود، بعد از ورود به حفره‌های قلب به ریه انتقال می‌یابد و باعث تنگی نفس می‌شود.
این فوق‌تخصص جراحی عروق با بیان این که امکان پیشرفت لخته به سیستم عمقی وجود دارد، تصریح کرد: در این حالت اندام فرد دچار تورم شده و فرد دردهای مبهمی را در ناحیه پا احساس می‌کند.
دکتر راوری درخصوص چگونگی جلوگیری از ابتلا به این بیماری به ایسنا گفت: افرادی که ناچار به ایستادن‌های طولانی‌مدت هستند، بهتر است هر چند دقیقه وزن خود را از روی یک پا به پای دیگر منتقل کنند و در صورت امکان راه بهتر این است که در حالت خوابیده قرار بگیرند و پاها را بالاتر از سطح بدن قرار دهند؛ به طوری که بازگشت وریدی از اندام‌های تحتانی به قلب صورت بگیرد.
وی درباره درمان واریس خاطرنشان کرد: درمان واریس با توجه به علایم، شدت و نوع واریس و سن مبتلایان به این بیماری متفاوت است.
وی واریس را از بیماری‌های بسیار شایع دانست و افزود: مهم‌ترین مساله در درمان واریس این است که هر فردی به‌گونه‌ای متفاوت از دیگران درمان می‌شود و افراد نباید صرف مشاهده درمان دیگران به وسیله روشی خاص تنها یک روش را صحیح بدانند.عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد استفاده از جوراب‌های واریس، داروهای شیمیایی، لیزر و عمل جراحی را از جمله راه‌های درمان واریس خواند و افزود: در صورت مراقبت و درمان در مراحل اولیه، به راحتی از نیاز به عمل‌های جراحی و حتی بروز عوارض بسیار خطرناک جلوگیری می‌شود.
دکتر راوری در پایان جوراب‌های مرغوب و استاندارد پیشگیری‌کننده از واریس را بسیار کم و نادر خواند و افزود: جوراب‌های پیشگیری‌کننده از واریس دارای سایزها و فشارهای متفاوتی است که در صورت عدم مشورت با پزشک و انتخاب ناآگاهانه نه تنها از واریس پیشگیری نمی‌کند بلکه باعث تشدید آن نیز می‌شود.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#100 Posted: 8 Jun 2011 07:22

بیماری آلزایمر، موجب از دست دادن حافظه می شود

حتما تاکنون نام بیماری آلزایمر را شنیده اید. آلزایمر از آن دسته بیماری هایی است که با افزایش سن، بعضی به آن دچار می شوند، اولین موضوعی که با شنیدن کلمه آلزایمر در ذهن تداعی می شود، از دست دادن حافظه است. اما از دست دادن حافظه یا فراموشی در واقع اولین نشانه این بیماری است و در پی آن مشکلات عدیده ای برای مبتلایان به آلزایمر به وجود می آید.

آنچه در این بیماری، همانند تعداد زیادی از بیماری ها قابل توجه است، تشخیص زودهنگام و شروع درمان است. این بیماری بر خلاف تصور بسیاری از مردم، قابل پیش گیری و کنترل است و با رعایت مواردی می توان آن را مهار کرد. در این مطلب نکته های قابل توجهی درباره این بیماری ذکر شده است که بدون تردید برای خانواده هایی که از یک سالمند مبتلا به آلزایمر نگه داری می کنند، مفید است. درباره این بیماری با دکتر سرمد قباد، جراح و متخصص مغز و اعصاب گفت وگو کرده ایم.
وی درباره این بیماری این گونه توضیح می دهد که: بیماری آلزایمر یکی از انواع دمانس یا زوال عقل است. زوال عقل یک بیماری پیش رونده، مزمن و تحلیل رونده سلول های مغزی است که به اختلال شناختی در بیمار منجر می شود. فرد مبتلا در طول بیماری در شناخت زمان ومکان دچار اختلال می شود و حافظه اخیرش از کار می افتد. بیماری های زوال عقل به انواع دمانس های کورتیکال که شایع ترین آن بیماری آلزایمر است و دمانس های ساب کورتیکال یا تحت کورتکس مانند بیماری هانتینگون تقسیم می شود. دسته سوم دمانس های کورتیکو ساب کورتیکال نامیده می شود که بیماری های نادری است و در دسته چهارم دمانس های مولتی فوکال قرار دارد.
شایع ترین شکل دمانس، بیماری آلزایمر است و ۵۰درصد کل دمانس ها را تشکیل می دهد. آلزایمر، در واقع رایج ترین شکل اختلال در عملکرد ذهن و حافظه اخیر است که به صورت یک بیماری پیش رونده باعث از بین رفتن توانایی های ذهنی فرد می شود. دوره این بیماری بین ۲ تا ۲۰سال در افراد متفاوت است و متوسط دوره ۵ تا ۱۰سال است.
بیمار در اوایل ابتلا به آلزایمر، از نظر شخصیتی کاملا سالم و بدون نقص است اما دچار اختلال در حافظه اخیر می شود و حافظه دور و گذشته او کاملا دست نخورده است. دلیل این بیماری از نظر علمی شناخته شده نیست اما دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که عوامل ژنتیکی، ارثی و شکستگی نوعی از پروتئین در مغز که به ایجاد رسوب و پلاک های پیری منجر می شود، علت بروز این بیماری است. هم چنین کاهش استیل کولین، ماده ای شیمیایی در مغز که پیام های عصبی را منتقل می کند و تشکیل پلاک های پیری، باعث ایجاد دسته هایی در اطراف سلول های عصبی می شود که انتقال پیام های عصبی را مختل می کند. محققان از کمبود ویتامین یتامین، اختلالات متابولیک مثل کم کاری تیروئید و بیماری های متابولیک ارثی مثل بیماری ویل استرانگ و اختلالات متابولیسم داخل سلولی به عنوان عوامل ابتلا به این بیماری یاد می کنند. عفونت ها و عوامل محیطی در پیشرفت بیماری موثر است اما تاثیر آن ها هنوز شناخته شده نیست. معمولا کسانی که سابقه ضربات مغزی شدید دارند بیش از دیگران در خطر ابتلا به آلزایمر قرار دارند.
دکتر قباد درباره تشخیص آلزایمر توضیح می دهد: اولین علامت اختلال در حافظه اخیر است. یادآوری وقایع اخیر و روزمره برای فرد دشوار می شود و ممکن است از گم کردن لوازم شخصی شروع شود و تا فراموش کردن آدرس، روزها و هفته ها ادامه پیدا کند. به تدریج اختلال حافظه به حدی می رسد که تکلم به زبان مادری برای فرد غیرممکن می شود و توانایی برقراری ارتباط با دیگران را از دست می دهد.
از دیگر علایم بیماری، بی اختیاری، زودرنجی، حالات هیجانی ، ناتوانی در کنترل هیجانات، خواب آلودگی، افسردگی، اختلال در تشخیص زمان، مکان و اشخاص ، رفتارهای کودکانه و اختلال در اجابت مزاج است. بیمار ممکن است در مراحل نهایی بیماری توانایی انجام کارهای شخصی مثل لباس پوشیدن، شست وشو، خوردن و آشامیدن را از دست بدهد و به دیگران وابسته شود.
اضطراب و بی قراری به صورت هذیان، بدبینی و راه رفتن های بی هدف در بسیاری از این بیماران مشاهده می شود.
از آنجا که جرم مغز کاهش پیدا می کند و بافت مغز از بین می رود و پلاک های پیری بافت مغز را احاطه می کند، در سی تی اسکن و ام آر آی، مغز بیمار مبتلا به آلزایمر به طور مشخص کوچک می شود و چین و شکن های مغز واضح و بزرگ تر از حد معمول قابل مشاهده است. تست های آزمایشگاهی برای اندازه گیری سطح ویتامین ب ۱۲، قند خون، تست تیروئید، و آزمایش های مربوط به بیماری های عفونی مثل HIV و بیماری سفلیس، گرفتن نوار مغزی EEG و تست های روان پزشکی برای تشخیص شخصیت بیمار و اندازه گیری حافظه انجام می شود.
آزمایش اختصاصی آلزایمر، بیوپسی از مغز بیمار و مشاهده پلاک های پیری یا neurofibrillary tangle است.
به گفته این متخصص مغز و اعصاب هیچ درمان قطعی و شناخته شده ای برای ترمیم سلول های آسیب دیده مغزی وجود ندارد. هدف درمان، کاهش علایم و جلوگیری از پیشرفت بیماری است و البته درمان در مراحل اولیه بیماری با موفقیت بیشتری همراه است. به این معنا که بیمار از وضعیت خودش آگاهی دارد و اختلال حافظه و اختلال شناختی (Cognitive) او پیشرفت نکرده است.
چندین دسته از داروها در درمان آلزایمر موثر است که از مهم ترین آن ها می توان به مهارکننده های استیل کولین اشاره کرد که باعث کاهش سرعت شکسته شدن استیل کولین در سیناپس های سلول های عصبی و افزایش غلظت واسطه شیمیایی استیل کولین در سلول های مغزی می شود.
دسته ای از داروها که در کاهش برخی علائم بیمار مبتلا به آلزایمر تاثیر دارد، آنتی سایکوتیک است که توهم و بی قراری در فرد را کاهش می دهد، در مراحل پیشرفته بیماری از داروهای ضدافسردگی به دلیل اختلال پیش رونده عصبی و داروهای ضداضطراب به هنگامی که بیمار دچار اختلال خواب و بی قراری است، استفاده می شود.
در کنار دارو درمانی، درمان های مکملی مانند طب سوزنی، ماساژ درمانی، روان درمانی و مصرف داروهای گیاهی نیز در جلوگیری از پیشرفت بیماری تاثیر دارد، روان درمانی در مراحل اولیه بیماری به بیمار کمک می کند و باعث کاهش علائم افسردگی و بی قراری می شود.
به گفته وی اطرافیان یک فرد بیمار مبتلا به آلزایمر باید توجه داشته باشند که تماشای عکس، یادآوری خاطرات گذشته، صحبت کردن با بیمار درباره اقوام ، دوستان و آشنایان و تداعی کردن خاطرات می تواند تا حد زیادی هوشیاری بیمار را به دنبال داشته باشد و از طرفی باعث می شودتوانایی های بیمار به مدت بیشتری حفظ شود. محققان می گویند حل جدول، دیدن فیلم و سریال، خواندن کتاب و رمان حافظه فرد را تقویت می کند و حافظه کوتاه مدت او را درگیر می کند و چه در پیش گیری از آلزایمر و چه در بهبود وضعیت بیمار تاثیر چشمگیری دارد.
خانواده یک فرد مبتلا به آلزایمر برای نگهداری وی باید دلسوزی، صبر و انرژی بسیار زیادی داشته باشند و تا حد امکان او را در محیط خانواده و در کنار اعضای خانواده نگهداری کنند. بیمار باید برای اعمال روزانه خود تشویق به همکاری شود و اگر نیاز به کمک دارد، باید با دلسوزی تمام، حمایت شود. حضور پرستار در منزل در مواردی می تواند کمک کننده باشد.
اما در مراحل پیشرفته، گاه چاره ای جز بستری کردن بیمار در بیمارستان نمی ماند وبیشتر بیماران بر اثر زخم بستر، بستری بودن طولانی و عفونت ریوی فوت می کنند. کمک خانواده به بیمار باعث کاهش رنج بیمار و حفظ شان او به عنوان یک سالمند در خانواده می شود.
این جراح مغز و اعصاب در پاسخ به این سوال که آیا آلزایمر قابل پیش گیری است، توضیح می دهد: آلزایمر، بیماری قابل پیش گیری است. حذف عوامل محیطی به وجود آورنده بیماری مانند تغذیه ناسالم، آب و هوای آلوده، استرس و عاداتی نادرست مانند مصرف مواد مخدر در پیش گیری از آلزایمر بسیار موثر است. هم چنین ثابت شده است سن ابتلا به آلزایمر در افرادی که به طور ثابت ورزش می کنند، بیشتر از دیگران است. استفاده از غذاهای تازه، سرشار از فیبر و مواد آنتی اکسیدان و مواد غذایی سرشار از ویتامین ب در پیش گیری از آلزایمر موثر است.

hi dr!

صفحه 10 از 111: « پیشین 1 ... 9 10 11 ... 110 111 پسین »

خانه و خانواده /

همه چیز درباره بیماری ها

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا