ارسالها: 12930
#1,021
Posted: 29 Sep 2014 21:35
بیماری زخم معده،علل و راه درمان آن
حتما تا به حال اسم زخم معده را شنیده‌اید. این بیماری به معنی نوعی آسیب خوش‌خیم در معده است که نام دیگر آن «پپتیک اولسر» است.
در گذشته‌های نه‌چندان دور تصور می‌شد شیوه زندگی مانند علاقه زیاد به غذاهای پرادویه یا شغل‌های استرس‌زا، ریشه زخم معده هستند اما امروزه پزشکان دریافتند که علت اصلی زخم معده، استرس یا رژیم غذایی نیست بلکه آلوده شدن به باکتری خاصی به نام هلیکوباکتر پیلوری علت اصلی آن است.
این باکتری در بزاق وجود دارد و از طریق استفاده از قاشق و چنگال فرد آلوده یا خوردن غذای نیمه کاره دیگران منتقل میشود. برخی از داروها مانند آسپیرین، ایبوپروفن، ناپروکسن، کتوپروفن و برخی داروهای درمان‌کننده بیماری آرتریت (درد و ورم مفاصل) ازجمله این داروهاست که می‌توانند باعث زخم معده شوند به همین علت باید از مصرف هرگونه دارو بدون مشورت با پزشک خودداری کنید. مصرف سیگار و الکل هم از دیگر علل زخم معده است.
علائم زخم معده
رایج‌ترین علائم زخم معده، درد سوزشی که از جناغ سینه تا بالای ناف میتواند احساس شود. درد زخم معده به علت تماس اسید معده با منطقه آسیب، ایجاد میشود. درد زخم معده از یک ساعت بعد از غذا خوردن شروع میشود و تا ساعت‌ها ادامه پیدا کند همچنین شب‌ها شعله‌ور شده و میتواند فرد را از خواب بیدار کند. درد زخم معده در زمان خالی بودن معده بدتر میشود لذا باید از گرسنگی اجتناب کرد. زخم معده میتواند برای مدتی فروکش کند ولی بعد از چند هفته علائم زخم معده برمی‌گردد لذا حتما باید برای درمان زخم معده به پزشک مراجعه کرد.
علائم زخم معده و نشانه های آن در موارد کمتر :
* بالا آوردن خون، که با رنگ قرمز یا سیاه مشخص میشود.
* وجود خون تیره رنگ در مدفوع یا قیری شدن مدفوع
* حالت تهوع یا استفراغ
* کاهش وزن بدون دلیل
* تغییر اشتها که فرد باید هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کند. البته باید دقت داشت که هر دردی زخم معده نیست. مهمترین بیماری که علائم مشابه زخم معده دارد حمله قلبی است لذا از خود درمانی جدا بپرهیزید.
پزشک برای تشخیص زخم معده از آندوسکوپی استفاده می‌کند. در روش آندوسکوپی، پزشک توسط لوله باریکی که از دهان وارد معده شما می‌کند و سر آن نور است، داخل معده را می‌بیند و ممکن است از لایه داخلی معده، نمونه‌برداری کند (یعنی تکه‌ای بردارد) تا وجود هلیکوباکترپیلوری را بررسی کند. آزمایش خون و آزمایش تنفس نیز برای تشخیص هلیکوباکترپیلوری به‌کار می‌روند.
معمولا در افراد جوان اگر علامت‌هایی مانند کاهش وزن، کم‌خونی، استفراغ و احساس گیر کردن غذا وجود نداشته باشد و فقط درد معده داشته باشند، باید از آنها آزمایش خون و تست تنفسی برای میکروب هلیکوباکتر گرفته شود و درصورت اثبات آن، درمان شوند. ولی در افرادی که بالای 40سال دارند یا دچار کم خونی، تهوع و استفراغ هستند یا احساس گیر کردن غذا دارند حتماً باید آندوسکوپی انجام شود چون سرطان معده در کشور ما شایع است.
درمان زخم معده
اگر مبتلا به باکتری هلیکوباکترپیلوری باشید حتما باید درمان آنتی‌بیوتیکی چند دارویی برای مدت دو‌ماه استفاده کنید. همچنین داروهای کاهش‌دهنده اسید معده مانند رانیتیدین، فاموتیدین، امپرازول و... به کاهش درد معده کمک می‌کند. اگر زخم معده خونریزی شدید داشته باشد، ممکن است آندوسکوپی برای سوزاندن زخم و کاهش خونریزی لازم باشد. اگر خونریزی با آندوسکوپی کنترل نشود یا سوراخ‌شدگی زخم رخ دهد، آنگاه جراحی مورد نیاز خواهد بود.
زمان مراجعه به پزشک
زخم پپتیک، زخمی نیست که شما بتوانید به تنهایی و بدون مراجعه به پزشک آن را درمان کنید. اگرچه داروهای بلوکه‌کننده اسید و آنتی‌اسیدها، درد را تسکین میدهند اما این بهبودی، کوتاه‌مدت است. چنانچه علائم یا نشانه‌هایی از زخم معده مشاهده کردید، برای درمان زخم معده حتما به پزشک مراجعه کنید. و از طرف دیگر درد معده شما ممکن است نشانه بیماری خطرناک دیگری مثل حمله قلبی باشد، پس اگر با درد معده به پزشک مراجعه کردید و او برایتان نوار قلب درخواست کرد تعجب نکنید.
خطر زخم معده
بیشتر کسانی که زخم معده دارند، فقط درد معده دارند. برخی افراد هم هیچ نوع علامتی ندارند. زخم‌ها باعث ایجاد سایر مشکلات جسمی هم میشوند؛ گاهی اوقات خونریزی میکنند. اگر زخم‌ها خیلی عمیق شوند، می‌توانند دیواره معده را سوراخ کنند. همچنین زخم‌ها می‌توانند باعث انسداد معده شوند یعنی از عبور غذا در معده جلوگیری کنند که در این حالت، تهوع، استفراغ و کاهش وزن دیده میشود.
درصورت مشاهده علائم هشداردهنده زیر، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
1- استفراغ خونی
2- بالا آوردن غذایی که چند ساعت یا چند روز قبل خورده شده است.
3- احساس سرما یا مرطوب بودن پوست
4- احساس ضعف یا سرگیجه غیرعادی
5- مدفوع خونی (خون ممکن است مدفوع شما را سیاه رنگ یا قیری‌شکل کند)
6- احساس تهوع مداوم یا استفراغ کردن مکرر
7- احساس درد شدید و ناگهانی
8- کاهش وزن پایدار
9- با مصرف دارو، دردتان کم نشود.
10- درد به قسمت پشت بدن کشیده شود.
اگر زخم معده دارید حتما موارد زیر را رعایت کنید:
1- تعداد وعده‌های غذایی خود را افزایش و حجم هر وعده را کاهش دهید تا معده شما خالی نماند.
2- آهسته غذا بخورید و آن را کامل بجوید.
3- از مصرف گوشت و ماهی دودی و نمک سود شده همچنین انواع شور و آجیل‌های پر نمک بپرهیزید.
4- مصرف چای و قهوه و نوشیدنیهای گازدار را کاهش دهید.
5- سیگار نکشید و الکل مصرف نکنید.
6- با آرامش غذا بخورید و از استرس پرهیز کنید.
7- افسردگی، ناراحتی و استرس را از خود دور کنید و فقط بخندید. پس بروید به سوی خنده درمانی!
8- هیچ‌گاه سرخود از آسپیرین یا مسکن‌های مانند بروفن استفاده نکنید. در دردهای معمولی می‌توانید استامینوفن مصرف کنید.
9- توصیه شده است که مبتلایان به این بیماری از مصرف وعده غذایی حجیم قبل از خواب اجتناب کنند.
10- در گذشته شیر غذای مهمی در درمان زخم معده محسوب می‌شد، علت مصرف آن این بوده است که تصور می‌شد شیر باعث خنثی‌سازی محتویات معده میشود اما ثابت شده به‌علت اینکه محتوی کلسیم و پروتئین شیر بالاست، یک تحریک‌کننده قوی ترشح اسید معده است. به همین دلیل مصرف متناوب و مکرر شیر برای درمان زخم معده توصیه نمی‌شود.
11- از قاشق و چنگال دیگران استفاده نکنید، از لیوان دیگران آب نخورید.
12- مواد غذایی مفید برای زخم معده شامل:
عسل، بادام، موز، شیرین بیان، نعناع، بابونه
13- مواد غذایی غیرمجاز در زخم معده شامل:
شیر، خامه، شیر کاکائو، قهوه، چایی، انواع نوشابه‌ها، الکل، غذاهای ادویه‌دار خصوصا فلفل، غذاهای پرچرب مثل آبگوشت، سبزیجات نفاخ مانند کلم، ترب، تربچه، خیار، شلغم، پیاز و پیازچه، میوه‌های نفاخ مانند هندوانه، گیلاس، گوجه سبز، هلو، چغاله بادام و زیتون میوه‌های ترش مانند پرتقال و نارنگی.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#1,022
Posted: 29 Sep 2014 21:40
خطرات و عوارض زنبور گزیدگی و اقدامات درمانی جهت آن
گر چه حشرات زیادی با گزش انسان برای او مشکل ایجاد می کنند ولی حشراتی که با احتمال بیشتری باعث مشکلات پزشکی می شوند شامل زنبور عسل(Bee)،زنبورهای معمولی (Wasp)، مورچه ها (شامل مورچه آتشین یا (fire ant)است، که تمام اینها مربوط به خانواده غشاء بالان(Hymenoptera) می باشند و بعلت اینکه حشرات بصورت دست جمعی زندگی می کنند، اگر یکی از آنها شما را نیش بزند ممکن است شما توسط تعداد زیاد دیگری از این حشرات همزمان گزیده شوید و این مشکل را شدیدتر می کند.
· خطرات ناشی از زنبور گزیدگی
سم زنبور باعث آسیب به بدن انسان می شود که این آسیب اکثراً محدود به ناحیه نزدیک گزش می باشد و گاهی باعث عوارض خطرناکی می شود که می تواند تهدید کننده حیات باشد که واکنشهای حساسیتی و آلرژیک از جمله این موارد است .
۱.خطرات ناشی از زنبورزدگی
واکنشهای آلرژیک ( حساسیتی ): این حالت باعث اکثر موارد مرگ و مشکلات وخیم در زنبور گزیدگی می شود و در افرادی رخ می دهد که سیستم ایمنی آنها به زهر زنبور حساس است و پس از گزش توسط زنبور بدن آنها واکنش شدیدی را به آن از خود نشان می دهد. این افراد مکرراً واکنشهای حساسیتی را در گزش توسط نوع خاصی از حشرات در گذشته گزارش می دهند .
- حداقل ۱۰۰ مورد مرگ در سال ناشی از واکنشهای حساسیتی گزش حشرات در آمریکا رخ می دهد( مقایسه کنید با کمتر از ۱۰ مورد مرگ در سال در اثر مار گزیدگی ) و واکنشهای مرگبار حساسیتی اغلب ( و نه همیشه ) در کسانی رخ می دهند که سابقه قبلی حساسیت به نیش حشره ای خاص را داشته اند.
- اگر چه گزشهای زنبور گزیدگی چندگانه خطر بیشتری برای واکنشهای آلرژیک تهدید کننده حیات دارند ولی بیاد داشته باشید که واکنش مرگبار آلرژیک و مرگ حتی با یک گزش زنبور در شخصی که هیچ سابقه قبلی واکنش حساسیتی ندارد نیز می تواند رخ دهد.
اکثریت واکنشهای حساسیتی خطرناک و مرگبار و همچنین اکثریت موارد مرگ در ساعت اول پس از گزش رخ می دهد و برای همین مراقبتهای فردی و سریع پزشکی در فرد مشکوک به واکنشهای حساسیتی یک امر حیاتی است. در موارد نادری هم واکنشهای مرگبار و کشنده در ۴ ساعت اول پس از گزش اتفاق نمی افتد و با تاخیر خود را نشان می دهد پس در هر حال باید بیمار تحت مراقبت باشد.
۲.سایر عوارض زنبور گزیدگی:
در افراد غیر حساس به نیش زنبور، گرچه گزش زنبور دردناک است ولی باعث مسأله جدی نمی شود ولی در همین افراد نیز گزشهای چندگانه و زیاد باعث عوارض شدیدی مثل تخریب ماهیچه ای و یا نارسائی کلیوی و حتی در موارد نادر باعث مرگ می شود.
- این عوارض شدید خصوصاً در کودکان، افراد سالمند، بیمارانی که ضعیف هستند، بیشتر دیده می شود . این عوارض وخیم می تواند در چند ساعت اول پس از گزش دیده شود و یا چند روز تأخیر پس از گزش ایجاد شوند.
-توجه داشته باشید حتی یک گزش در ناحیه دهان یا گلو (خصوصاً در بچه ها)می تواند ورمی ایجاد کند که باعث انسداد راه هوائی شود.
شدت علائم زنبور گزیدگی به چند عامل بستگی دارد که شامل: نوع زنبور، محل گزش، تعداد گزش، حساسیت فرد گزیده شده به سم حشره است.
مشکلات پزشکی ناشی از زنبور گزیدگی به دو دسته بزرگ تقسیم می شود:
الف - واکنشهای موضعی که ناحیه نزدیک به محل گزش را درگیر می کند:
- درد، قرمزی، تورم، خارش در محل گزش
- گاهی واکنشهای بزرگی (بزرگتر از cm۱۰) در طول ۳۶-۱۲ ساعت پس از گزش اتفاق
می افتد.
- عفونت باکتریائی پوست گر چه شایع است ولی در طول ۳۶-۱۲ ساعت اول پس از گزش و گاهی حتی پس از چند روز اتفاق می افتد.
ب -واکنشهای حساسیتی و غیر موضعی ( که قسمتهای مختلف بدن را که دور از محل گزش قرار دارند، گرفتار می کند.)
- کهیر ( تورم خارش دار در روی سطح پوست )
- ورم در ناحیه گلو و دهان یا هر دو
-تنفس مشکل و صدا دار
- تهوع و استفراغ
-اضطراب
- درد در قفسه سینه
- کاهش فشار خون ( حالت ضعف و بی حالی)
- در موارد شدید کاهش هوشیاری فرد و تنفس بسیار مشکل و حتی مرگ.
· در زنبور گزیدگی چه موقع باید به دنبال مراقبتهای پزشکی بود؟
همانطور که بعداً در قسمت درمان زنبورزدگی خواهیم گفت، اکثر موارد زنبور زدگی در منزل درمان می شوند و فقط بعضی از آنها نیاز به مراقبتهای پزشکی دارند که این موارد شامل :
- وجود یک واکنش موضعی بزرگ ( بزرگتر از cm ۲۵ )
- وجود شواهد عفونت( افزایش درد، ورم، قرمزی و خروج چرک از محل و یا تب) در محل گزش.
- ادامه یافتن علائم برای بیش از ۲-۱ روز
- وجود شک به واکنشهای خطرناک حساسیتی که در این صورت باید سریعاً با اورژانس تماس گرفت تا فرد به مرکز اورژانس برده شود ( خود فرد نباید با وسیله نقلیه خود بطرف مرکز اورژانس برود زیرا اگر مبتلا به واکنشهای حساسیتی باشد ممکن است دچار کاهش هوشیاری شده و باعث تصادف شود.)
اما علائمی که در صورت زنبورزدگی باید به واکنشهای حساسیتی شک کرد شامل موارد زیر است:
-تنفس مشکل
- اختلال در تکلم
- التهاب دهان یا حلق
-بثورات و لکه های جوش مانند در سراسر بدن
-کاهش سطح هوشیاری و غش کردن (faintness)
-اگر بیش از ۲۰-۱۰ گزش خصوصاً توسط زنبورهای معمولی ( Wasp) و یا گزش دربچه ها و یا سالمندان و یا بیمارانی که دچار یک بیماری زمینه ای دیگری بوده رخ داده باشد.
-اگر گزش در دهان یا حلق خصوصاً در کودکان رخ دهد و یا بیش از یک گزش در در این نواحی رخ دهد.
- اگر گزش مستقیماً کره چشم را درگیر کند.
- اگر بیمار گزیده شده توسط همان حشره ای که قبلاً گزیده شده واکنش حساسیتی داده است، مجدداً گزیده شود، حتی اگر در گزش فعلی علائم حساسیتی نداشته باشد بهتر است این بیمار در مرکز اورژانس درمان شود زیرا ممکن است این افراد بطور ناگهانی بطرف واکنشهای حساسیتی شدید سوق پیدا کنند.
- اگر یک واکنش موضعی بزرگ (بزرگتر از cm ۲۵)ایجاد شود و یا شواهد در محل گزش ایجاد شود. (مثل درد، ترشح چرک، تب و ...) بهتر است به یک مرکز درمانی مراجعه کنید.
در درمان زنبور گزیدگی توجه به این نکته ضروری است که هیچ پادزهر اختصاصی برای سم زنبور وجود ندارد و درمان بستگی به شدت علائم بیمار دارد و قسمت اصلی درمان، مقابله با واکنشهای حساسیتی و آلرژیک ناشی از گزش می باشد و اگر این درمانها به موقع صورت گیرند در بسیاری از موارد قادر به کنترل این واکنشهای حساسیتی می باشند.
۱. درمان زنبورزدگی در منزل
- خیلی از گزشهای ساده در یک بیمار غیرحساس، به چیزی بیشتر از مراقبتهای اولیه در خانه نیاز ندارند.
-با استفاده از لباس مناسب و استفاده از اسپری های دافع حشرات و کلاً در صورت امکان اجتناب از رفتن به این مناطق می توان از گزشهای بیشتر جلوگیری کرد.
-در صورت گزش در منزل بلافاصله نیش حشره ( که خصوصاً در مورد زنبور عسل معمولاً در پوست باقی می ماند ) را بیرون آورید، زیرا این نیش که به کیسه حاوی سم حیوان متصل است تا مدتی پس از گزش با انقباضات خود به تزریق سم زنبور بداخل بدن فرد ادامه می دهد و یک روش در آوردن آن، خاراندن محل گزش بوسیله یک کارت اعتباری است که البته اصل مهم در آوردن سریع نیش از بدن می باشد و روش آن از اهمیت کمتری برخوردار است.
- برای درمان زنبورزدگی محل گزش را با آب و صابون شسته و روی آن را با پماد آنتی بیوتیک بپوشانید.
-قراردادن یخ روی محل گزش می توند باعث تخفیف درد شود که می توان در هر ساعت، ۲۰ دقیقه از یخ استفاده کرد. البته باید بین محل گزش و یخ یک پارچه تمیز قرار داد تا از سرمازدگی پوست اجتناب شود.
- در بعضی مواقع برای درمان زنبورزدگی در صورت نیاز از یک آنتی هیستامین مثل دیفن هیدرامین برای رفع خارش استفاده کنید.
-برای کاهش درد نیز از استامینوفن و یا ایبوبروفن می توان استفاده کرد.
-اگر بیش از ۱۰ سال از تزریق واکسن یادآور کزاز شما گذشته است با پزشک خود در مورد تجویز واکسن مشورت کنید و در اکثر موارد زنبور گزیدگی همین توصیه ها کفایت می کند ولی اگر واکنشهای خطرناک مشاهده شد، اقدامات پزشکی پیشرفته تری مورد نیاز است.
اگر شخصی که توسط زنبور گزیده شد، قبلاً نیز در اثر گزش زنبور دچار واکنشهای خطرناک حساسیتی شده است، باید سریعاً از یک آنتی هیستامین (مثل دیفن هیدارمین) استفاده کرد و اگر علائم حساسیتی در او ایجاد شد با مصرف اپی نفرین (که امروز بصورت کیتهای اورژانس با دستور العمل ساده در دسترسی این افراد می باشد) که قبلاً توسط پزشک برای آنها تجویز شده، به مقابله با این علائم رفته و باید سریعاً خود را به یک مرکز مجهز برساند.
۲. اقدامات درمانی زنبورزدگی در بیمارستان
- اگر شما درچار گزش منفرد و بدون علائم آلرژیک باشید فقط به مراقبت از محل گزش
( مثل تمیز کردن محل گزش و پماد آنتی بیوتیک ) نیاز دارید. باقیمانده نیش باید بیرون آورده شود و برای درمان خارش از آنتی هیستامین و برای درمان درد از استامینوفن استفاده میشود و در صورت لزوم واکسن کزاز تزریق می گردد .
- در زنبورزدگی اگر فرد دچار علائم خفیف آلرژیک باشد ( مثل ایجاد بثورات پوستی و خارش ولی بدون اختلال در تنفس و علائم حیاتی ) در این حالت از یک آنتی هیستامین و گاهی داروهای استروئیدی استفاده میشود. همچنین در این حالت ممکن است از تزریق اپی نفرین نیز استفاده شود. پس از این درمانها و طی زمانی که فرد تحت نظر در بیمارستان بوده، مرخص شده و به خانه باز میگردد.
- اگر فرد گزیده شده دچار علائم شدید واکنشهای آلرژیک شود (مثل کاهش فشار خون، مشکلات شدید تنفسی و یا ورم شدید ناحیه دهان و گلو که را تنفسی را ببندد) آنوقت مبتلا به یک موقعیت تهدید کننده حیات شده که سریعاً باید وارد عمل شد و درمان آن شامل جایگذاری لوله تنفسی در داخل نای بیمار و تزریق وریدی آنتی هیستامین، داروهای استروئیدی و اپی نفرین و همچنین تزریق مایعات وریدی برای مقابله با کاهش فشار خون بیمار می باشد. این بیماران باید برای مدتی در بیمارستان بستری بود و حتی گاهی نیاز به بستری در بخش مراقبتهای ویژه پیدا میکنند .
- اگر فرد دچار گزشهای چندگانه (پیش از ۲۰-۱۰ گزش) بود ولی هیچ علامتی از واکنشهای حساسیتی نداشت باز نیاز به تحت نظر گرفتن فرد بمدت طولانی حتی بستری در بیمارستان دارد ، زیرا در این افراد احتمال اینکه واکنشهای خطرناک ایجاد شود، زیاد میباشد .
- اگر گزش در ناحیه دهان و یا حلق رخ داده است باز بعلت خطر انسداد مسیر تنفسی باید تحت نظر باشند و در صورت ایجات عوارض خطرناک مراقبتهای شدیدتری از آنها بعمل می آید .
-اگر کره چشم مورد گزش قرار گیرد حتماً باید با یک چشم پزشک در درمان این مورد مشورت شود .
اقدامات بعدی در زنبور گزیدگی :
- پیگیری زنبور زدگی :
اگر شما از کیتهای اورژانس حاوی اپی نفرین ( برای مثال EpipEn) برای مقابله با این وضعیت استفاده کرده اید سریعاً این کیتها را جایگزین کنید تا برای موقعیتهای بعدی نیز این کیتها در دسترس شما باشد .
- اگر پس از ترخیص دچار مشکلات تنفس شدید و یا تورم درگلو و دهان داشتید، سریعاً به مرکز اورژانس باز گردید. اگر پس از مراجعت به منزل با کاهش حجم ادرار یا تیره رنگ شدن آن مواجه شدید ( خصوصاً اگر دچار گزشهای چندگانه شده بودید ) سریعاً باید به پزشک خود اطلاع داده و دوباره به مرکز اورژانس بروید .
-اگر متوجه عفونی شدن محل گزش شدید باز باید برای درمان عفونت به پزشک مراجعه کنید .
- اگر شما پس از گزش مبتلا به یک واکنش آلرژیک شدید گشتید، باید با پزشک خود در مورد استفاده از کیتهای حاوی اپی نفرین که روش استفاده آسانی دارند، مشورت کرده و درصورت لزوم آنرا تهیه کنید تا در موارد خطرناک از آن استفاده نمائید.
· پیشگیری از زنبور گزیدگی :
استفاده از روشهای زیر میتواند در جلوگیری از زنبور گزیدگی مؤثر باشد .
- خصوصاً اگر جزء افرادی هستید که به زنبور واکنش شدید حساسیتی نشان داده اید، باید از این حشره اجتناب کرد و خصوصاً به مناطقی که دارای کندوی زنبور میباشند نزدیک نشوید.
- به هیچ وجه کندوی زنبور را دستکاری نکرده و آنها را تحریک نکنید .
- در هنگام کار با وسائل موتوری مثل ماشین چمن زنی نیز مراقب باشید برای اینکه ، این وسائل هم حشرات را تحریک میکنند .
-اگر زنبورر را در نزدیکی خود دیدید بجای نابود کردن آن با وسائل مثل مگس کش موقتاً آن منطقه را ترک کنید .
-اگر در مناطقی از طبیعت که حشرات زیاد وجود دارد، حضور پیدا کردید سعی کنید از لباسهای بارنگ روشن ، عطرهای بسیار خوشبو و قوی و یا بردن نوشیدنیهای شیرین اجتناب کنید زیرا تمام این موارد باعث جذب زنبورها بطرف شما میشوند.
-در هنگام حضور خود در طبیعت از پیراهنهای آستین بلند و شلوار و نه شلوارک استفاده کنید .
- اگر سابقه واکنشهای شدید آلرژیک به نیش زنبور را دارید، باید استفاده از اپی نفرین را آموخته تا قبل از رسیدن به مرکز اورژانس آنرا تزریق کنید. این اقدام می تواند نجات دهنده جان شما باشد. در ضمن باید شما این کیتها را در چند جا داشته باشید مثل داخل اتومبیل، منزل، محل کار، داخل کیف خود و ... تا در همه موقعیتها در دسترس باشد .
- اگر فرد سابقه واکنشهای حساسیتی شدید به نیش زنبور دارد باید از پزشک خود در مورد مشاوره با یک متخصص آلرژی مشورت بخواهد . این متخصصان در روشی که بنام « ایمن درمانی » معروف است با تزریق مقادیر بسیار کم سم زنبور به فرد بطور متوالی باعث حساسیت زدائی فرد به آن شده و احتمال ایجاد واکنشهای خطرناک در آینده را از ۶۰% تا ۵% کاهش می دهند.
· عاقبت بیماران زنبور گزیده :
در کل اکثر بیماران که یک یا تعداد معدودی گزش دارند مشکل خاصی نخواهند داشت و درد و خارش هم فقط در طول روز اول پس از گزش آنها را آزار خواهد داد .
ولی در افرادی که گزشهای چندگانه دارند گاهی عوارض خطرناک تاخیری از خود نشان میدهند (حتی اگر افراد غیر حساس به نیش زنبور باشند) و بنابراین این باید با مراقبتهای پزشکی اولیه از شدت این عوارض کاست .
مشکل اصلی در زنبور گزیدگی مربوط به افرادی است که واکنش حساسیتی از خود نشان میدهند که نیاز به مرقبتهای پزشکی اورژانس برای کاهش بروز عوارض خطرناک و حتی مرگ دارند. هرگونه تاخیر در این مراقبتها میتواند به قیمت جان فرد زنبور گزیده تمام شود، اگر چه گاهی در این بیماران حتی با مراقبتهای اورژانس و به موقع نیز شاهد عوارض شدید و حتی گاهی مرگ نیز خواهیم بود .
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#1,023
Posted: 29 Sep 2014 21:43
عوامل موثر در به وجود آمدن بیماری زونا و راه درمان آن
اگر شما قبلا به بیماری آبله دچار نشده اید، دیگر از بابت ویروس آن نباید نگران باشید و بدن شما ایمنی کافی را دارد. اما کسانی که در سنین کودکی یا نوجوانی به این بیماری مبتلا شده اند، این ویروس در بدن آنها بصورت نهفته و غیرفعال حاضر است و در اولین فرصت، احتمال دارد که در سنین بالاتر به صورت بیماری زونا که نتیجه آلودگی به همان ویروس آبله است، آشکار گردد. بیماری زونا همان جوش های دردناک و تاولزای پوستی است که در بعضی از نواحی بدن در اثر ویروس آبله ایجاد می شود.
این جوش ها چه شکلی دارند؟
این جوش ها معمولا به شکل برجستگی های خوشه ای و تاول دار دیده می شوند که کم کم با مایع پر و در یک ناحیه از بدن بویژه در یک پهلو، متراکم می گردند.یکی دیگر از نواحی ظهور این جوشها ، ناحیه پیشانی و اطراف یکی از چشم ها است.اما زونا در هر قسمتی از بدن ممکن است ظهور کند.
علائم و نشانه های زونا پیش از ظهور جوشها
اولین علائم زونا، معمولا یک تا پنج روز قبل از جوشها دیده می شوند.این نشانه ها در محل ظهور جوش ها ، عبارتند از:
خارش، سوزن سوزن شدن،سوزش،درد ، تب در مردها
البته علائم دیگری نیز در بعضی از بیمارها بروز می کنند که عبارتند از:
تب، احساس سرما، سردرد، آشفتگی در معده و گوارش
زونا یا چیز دیگر؟
برخی از تاول ها مانند تبخال و غیره می توانند ناشی از سرما باشند.تاول با خارش ممکن است ناشی از انجام برخی کارها مانند باغبانی ، و غیره هم باشد؛ ولی در هر حال اگر موضوع سرماخوردگی در بین نباشد، بهتر است برای تشخیص علت جوش های تاولی به پزشک مراجعه کنید.
علل بروز بیماری زونا
ویروس واریسلا زوستر را، عامل آبله و زونا می دانند.اولین بار که کسی به این ویروس مبتلا می شود،در سطح وسیعی از بدن ، باعث بروز جوش و تاولهای چرکی می گردد که به همان آبله معروف است.پس از بهبودی ویروس از بین نمی رود بلکه در کمین می نشیند تا در موقعیت مناسب دوباره حمله خود را شروع کند.این ویروس به هرپس زوستر هم معروف است، اما از جنس همان ویروس هرپس که باعث آلودگی دستگاه تناسلی می گردد، نیست.
راههای تشخیص زونا
یک پزشک معمولا با کمی معاینه و بررسی سوابق بیمار و نشانه ها، می تواند براحتی بیماری را تشخیص دهد.اگر شما بعضی علائم را دارید حتما به پزشک مراجعه کنید.زونا اگر خفیف باشد ،می توان ندیده گرفت ولی می تواند بسرعت حادتر شود ، بنابراین بهتر است که درمان را زودتر شروع کنید.
بیماری زونا چند روز طول می کشد؟
جوش و تاولهای زونا در مدت 7 تا 10 روز بهبود می یابد ولی دو تا چهار هفته طول می کشد تا کاملا محل آنها ناپدید شود.در بسیاری ، اثری از این تاولها نمی ماند اما در بعضی جای آنها همچنان بصورت گودی باقی می ماند.
چه کسانی در معرض ابتلا به زونا هستند؟
هر کسی که به آبله مبتلا شده باشد، مجددا در خطر ابتلا به زونا قرار دارد؛اما احتمال این خطر با افزایش سن بیشتر می شود.این احتمال درافراد بالای 60 سال، ده برابر بیشتر از دیگران است.
عوامل موثر دیگر عبارتند از:
بعضی از داروهای سرطان، داروهای آستروئیدی ،طولانی مدت در معرض استرس و فشار بودن، تضعیف سیستم ایمنی بدن در اثر ایدز یا سرطان، و کلا به هر دلیلی که سیستم ایمنی بدن دچار ضعف گردد.
آیا بیماری زونا مسری است؟
بله. اما نه از راهی که شما فکر می کنید!زونا باعث بروز زونا در افراد دیگر نمی شود ولی ممکن است که باعث ابتلای یک کودک به آبله شود. همچنین اشخاصی که واکسینه شده اند و یا اصلا مبتلا به آبله نبوده اند،در اثر تماس مستقیم با تاولهای بازشده یک بیمار ، احتمال دارد بیماری به آنها هم سرایت کند.بنابراین فرد بیمار همواره باید تاولها را بپوشاند و تا بهبودی کامل از تماس با افراد دیگر بویژه نوزادان و زنان بارداری که قبلا واکسن نزده اند و یا دچار آبله نشده اند، پرهیز کند.
آیا زونا به دردهای مزمن منجر می شود؟
در برخی از بیماران کهنسال،درد حتی ماهها و سالها پس از بهبودی تاولها باقی می ماند.این درد که ناشی از صدمه دیدن عصب های منتهی به پوست است،به نورالژیای پس از بهبودی معروف است.برخی هم به خارش مزمن در ناحیه مبتلا به زونا، دچار می شوند.در وضعیت های حاد و شدید،خارش و درد ممکن است به اختلال در خواب ، کاهش وزن یا افسردگی هم منجر شوند.
مشکلات دیگر
گاهی ممکن است اطراف چشم به زونا مبتلا شود که در این صورت خطراتی مانند عفونت چشمها ، کاهش یا از دست دادن بینایی نیز بروز کند. اگر تاولهای زونا ، گوش های بیمار را نیز آلوده کنند،م
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#1,024
Posted: 29 Sep 2014 21:45
عفونتی پنهان درگلو
لوزه‌ها در حالت طبیعی به یک اندازه و تمام سطح آنها صورتی است. روی سطح لوزه‌ها فرورفتگی‌های عمیقی وجود دارد که محلی برای به دام افتادن سنگ‌های لوزه میشود. درواقع، وظیفه لوزه‌ها تولید آنتی‌بادی در بدن است. البته این عملکرد تنها در یک سال نخست زندگی است و در سال‌های بعد نقش موثری در ایمنی بدن ندارد. مطالعات پزشکی نشان می‌دهد کودکانی که لوزه‌های آنها به هر دلیلی خارج شده در سنین بالاتر از نظر ایمنی مشکلی پیدا نکرده‌اند و توانایی خود را در مبارزه با عفونت‌ها از دست نمی‌دهند.
عفونت التهابی لوزه‌ها علائمی دارد؛ از قبیل گلودرد، تب، تنفس دشوار، احتقان یا آبریزش بینی، قرمزی و تورم لوزه‌ها همراه با نقاط سفیدرنگ، کاهش حجم صدا یا صدای گرفته، سردرد، درد شکمی، استفراغ خون‌آلود، تنفس با دهان بویژه در کودکان، تنفس صدادار در طول روز و خرخر کردن هنگام خواب شبانه، تودماغی صحبت‌کردن، اشکال در بلع همراه با درد و تورم و در این میان شایع‌ترین علامت آن گلودرد است.
التهاب و بزرگ شدن لوزه‌ها باعث انسداد راههای تنفسی و در نتیجه خرخر، اختلال خواب، اشکال در بلع غذا و حتی مشکلات دندانی میشود. علائمی چون احتقان، گرفتگی، آبریزش بینی، عطسه و سرفه نشان می‌دهد منشأ بیماری، ویروسی است که معمولا بدون نیاز به درمان خاصی پس از گذشت دو هفته بهبود می‌یابد. برعکس تب ناگهانی بدون عفونت مجاری تنفسی فوقانی ممکن است نشانه عفونت باکتریایی لوزه‌ها باشد.
با مشاهده چنین علائمی حتما به پزشک مراجعه کنید، زیرا احتمال بروز گلودردهای میکروبی که به گلودردهای استرپتوکوکی مشهورند، وجود دارد. این علائم نیز به‌خودی‌خود و بدون نیاز به درمان بهبود می‌یابد، اما پزشکان هشدار میدهند درمان نشدن این عفونت‌های استرپتوکوکی میتواند باعث تب روماتیسمی شود و صدمات دائمی به قلب وارد کند. از این رو باید حتما به پزشک مراجعه کنید تا درمان‌های لازم انجام شود.
التهاب لوزه بسته به عامل پدیدآورنده آن میتواند واگیر یا غیرواگیر باشد. انواع ویروسی و باکتریایی بسیار مسری است، ولی التهاب لوزه بر اثر مشکلات مزمنی مانند التهاب سینوس‌ها یا حساسیتی غشای مخاط بینی غیرواگیر است.
انواع التهاب لوزه
معمولا التهاب لوزه‌ها به دو شکل حاد و مزمن مشاهده میشود. نوع حاد آن با گلودرد ناگهانی آغاز میشود و معمولا با تب همراه است. بیمار قادر به فرو دادن بزاق خود نیست، از گوش درد هم در زمان بلع شکایت می‌کند و تنفس دشواری دارد. در چنین بیمارانی، سطح لوزه‌ها شفاف و براق است و پوشش سفید رنگی روی آن را می‌پوشاند.
غدد لنفاوی گردن متورم شده و تب ظاهر میشود. التهاب لوزه استرپتوکوکی باعث وارد آمدن صدمات ثانویه به عروق قلبی (تب روماتیسمی) و کلیه‌ها میشود. این عفونت‌ها همچنین زخم‌های پوستی، التهاب سینوس ها، سینه پهلو و عفونت‌های گوش را در پی دارند. در موارد حاد التهابی که گلو بشدت عفونت کرده و لوزه‌ها و غدد لنفاوی ناحیه گردن بسرعت بزرگ میشوند، بیمار دچار خستگی مفرط و بی‌قراری خواهد شد. گلودرد ناشی از این التهاب حدود یک هفته تا یک ماه طول می‌کشد و معمولا به آنتی‌بیوتیک‌های تجویزی واکنش نشان نمی‌دهد.
اما نوع التهاب مزمن لوزه‌ها، عفونت‌های پایدار و مقاوم هستند. تکرار مرتب این عفونت‌ها باعث تشکیل کیست‌های کوچک در لوزه‌ها میشود. سنگ‌های لوزه معمولا در این کیست‌ها و فرورفتگی‌ها ایجاد میشود. خرد شدن این سنگ‌ها بویی مانند تخم‌مرغ گندیده در دهان به وجود می‌آورد و تنفس برای بیمار دشوار میشود. بزرگ شدن لوزه‌ها از جمله عوامل مسدود شدن راه تنفسی در افراد است که به خرخر در زمان خواب یا اختلال در الگوی خواب منجر میشود و اغلب وقفه‌های تنفسی ایجاد می‌کند.
این حالت فرد را مرتب در طول شب از خواب بیدار می‌کند. شب ادراری، کابوس‌های شبانه، تغییرات در خلق و خو، خواب‌آلودگی بیش از حد و حتی مشکلات قلبی از عوارض آن است. دندانپزشکان معتقدند بزرگ شدن لوزه‌ها و نوع تنفس خاص این افراد ناهنجاری‌های دندانی را در آنها پدید می‌آورد.
عفونت‌های لوزه را چگونه از بین ببریم؟
معمولا عفونت باکتریایی لوزه‌ها با انواع مختلفی از آنتی‌بیوتیک‌ها از جمله پنی‌سیلین درمان میشود. در مواردی که بدن بیمار نسبت به درمان‌های پزشکی مقاوم شده و مرتب عفونت‌ها بازمی‌گردد، پزشکان معمولا لوزه‌ها را خارج میکنند.
عوامل ویروسی التهاب لوزه‌ها تنها از طریق مراقبتهای حمایتی مانند کنترل تب و غرغره کردن آب از بین می‌رود. مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان عفونت ویروسی التهاب لوزه بی‌تاثیر است. در مواردی که لوزه‌ها بیش از حد بزرگ شده مصرف دوره‌های طولانی‌مدت آنتی‌بیوتیک یا دوره کوتاه‌مدت استروئیدها موثر است. داروهایی که در این موارد استفاده میشوند کورتیزون‌هایی از قبیل پریدنیزون و پریدنیزولون است.
اما در کنار تمام این روش‌ها شما می‌توانید با کارهایی بسیار ساده در منزل، تا حدودی التهاب لوزه‌ها را کاهش دهید و از تحریک آنها جلوگیری کنید. بهتر است تا حد امکان در منزل استراحت کرده، آهسته و کمتر صحبت کنید تا لوزه‌ها تحریک نشوند. ترکیبی از آبلیمو و عسل مسکن خوبی است که درد شما را کاهش می‌دهد. تا جایی که می‌توانید مایعات بنوشید و غذاهای نرمی مصرف کنید که راحت‌تر بلعیده شوند. تا می‌توانید آب بنوشید، زیرا مانع خشکی لوزه‌ها و کم‌آبی گلو میشود. چای داغ فاقد کافئین همراه عسل، گلودرد شما را کاهش می‌دهد.
غرغره کردن آب نمک گرم به کم شدن گلودرد ناشی از التهاب لوزه‌ها کمک می‌کند. سعی کنید تا حد امکان در معرض محرک‌هایی از هوای خشک، محصولات پاک‌کننده و دود سیگار قرار نگیرید و از دستگاه‌های بخور محیطی برای مرطوب نگهداشتن هوا استفاده کنید.
مصرف داروهایی از قبیل استامینوفن و ایبوپروفن با اجازه پزشک معالج میتواند در کاهش دردها و از میان بردن تب ناشی از عفونت لوزه‌ها موثر باشد. پزشکان معمولا تنها در درمان عفونت‌های باکتریایی دارو تجویز میکنند.
چه زمانی برای عمل لوزه‌ها مناسب است؟
پزشکان و محققان معتقدند بیمارانی که مدام لوزه‌هایشان عفونت می‌کند و به روشهای دارویی پاسخ نمی‌دهند و این مشکل در فعالیت‌های روزمره آنها تداخل ایجاد کرده باید تحت عمل جراحی قرار بگیرند.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#1,025
Posted: 29 Sep 2014 21:51
آنچه باید دربارۀ لنفوم هوچکین بدانید(۱)
تحقیقات روی سرطان، منجر به پیشرفت‌هایی در مبارزه با لنفوم هوچكين شده است. امروزه می‌توان بیشتر كساني که لنفوم هوچكين در آنها تشخیص داده شده را درمان، یا بیماریشان را برای چندین سال مهار کرد. تحقیقات مداوم، این نوید را میدهند که می‌توان در آینده انتظار داشت تعداد بیشتری از مبتلایان به این سرطان با موفقیت درمان شوند.
این مقاله منحصراً دربارۀ لنفوم هوچكين است. و حاوي مطلبي در مورد لنفوم غیرهوچكين (NHL (Non- Hodgkins Lymphoma نيست.
در این مقاله دربارۀ تشخیص، تعیین مرحلۀ سرطان، درمان و پیگیری سلامت بیمار پس از درمان صحبت شده است. دانستن مراقبتهای پزشکی مربوط به لنفوم هوچكين میتواند به بيماران کمک کند تا نقش فعالی در انتخاب گزینه‌های درمانی خود داشته باشند.
در این مقاله، فهرستی از سؤال‌هايي که می‌توانید آنها را از پزشک خود بپرسید آمده است. بسیاری، همراه داشتن فهرست پرسش‌های مورد نظر خود را در جلسۀ ملاقات با پزشک مفید می‌دانند. برای به یاد داشتن صحبت‌های پزشک می‌توانید یادداشت‌برداری کنید و یا از او اجازه بگیرید تا حرف‌هايش را ضبط کنید. همچنین مي‌توانيد هنگام ملاقات با پزشک، یکی از اعضای خانواده یا دوستان را به‌منظور شرکت در بحث‌ها، یاداشت‌برداری یا تنها برای گوش کردن به مطالب مطرح شده همراه خود ببريد.
لنفوم هوچكين چیست؟
لنفوم هوچكين، سرطانی است که در سلول‌های سیستم ایمنی آغاز میشود. سیستم ایمنی وظیفۀ مبارزه با عفونت‌ها و دیگر بیماری‌ها را دارد.
دستگاه لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی است، و شامل اجزای زیر است:
عروق لنفاوی: دستگاه لنفاوی دارای شبکه‌ای از عروق لنفاوی است. عروق لنفاوی در تمام بافت‌های بدن گسترده‌اند.
لنف: عروق لنفاوی حامل مایع شفافی به‌نام لنف هستند. لنف حاوی گلبول‌های سفید است، به‌خصوص لنفوسیت‌هایی مانند سلول‌های B و سلول‌های T .
غدد لنفاوی: عروق لنفاوی به توده‌های بافتی کوچک و گردی به نام غدد لنفاوی متصلند. گروه‌هایی از غدد لنفاوی را می‌توان در گردن، زیر بغل‌ها، قفسۀ سینه، شکم و کشالۀ ران یافت. غدد لنفاوی گلبول‌های سفید را ذخیره میکنند. آنها باکتری‌ها یا دیگر مواد مضری را که ممکن است وارد لنف شده باشند گرفتار کرده و از بین می‌برند.
بخش‌های دیگر دستگاه لنفاوی: بخش‌های دیگر دستگاه لنفاوی عبارتند از لوزه‌ها، غدۀ تیموس و طحال. همچنین می‌توان بافت‌های لنفاوی را در بخش‌های دیگر بدن، از جمله معده، پوست و رودۀ کوچک نیز یافت.
از آنجا که بافت‌های لنفاوی در بسیاری از قسمتهای بدن وجود دارند، لنفوم هوچكين میتواند تقریباً در هر قسمتی از بدن آغاز شود. معمولاً، این سرطان اول در غدد لنفاوی بالای دیافراگم – ماهیچه‌ای باریک که قفسۀ سینه را از شکم جدا می‌کند- دیده میشود. اما ممکن است لنفوم هوچكين، در یک گروه از غدد لنفاوی دیده شود. گاهی این سرطان در دیگر بخش‌های دستگاه لنفاوی آغاز میشود.
سلول‌های لنفوم هوچكين
لنفوم هوچكين وقتي ایجاد میشود که یک لنفوسیت (معمولاً از نوع سلول B) غيرطبيعي شود. این سلول غيرطبيعي را سلول رید - اشتنبرگ (Reed-Stenberg Cell) می‌نامند.
سلول رید - اشتنبرگ برای تکثیر خود، شروع به تقسیم شدن می‌کند. سلول‌های جدید نیز به نوبۀ خود دوباره و چندباره تقسیم میشوند و سلول‌های غیرطبیعی بیشتری ایجاد میکنند. این سلول‌های غيرطبيعي وقتي باید، نمی‌میرند. همچنین از بدن در برابر عفونت‌ها یا دیگر بیماری‌ها نیز محافظت نمی‌کنند. افزایش تدریجی سلول‌های اضافی، موجب تشکیل توده‌ای بافتی به‌نام غده یا تومور میشود
برای آگاهي بیشتر دربارۀ لنفوم هوچكين گسترش يافته به بخش تعیین مرحلۀ سرطان مراجعه کنید.
عوامل خطرزا
پزشکان چیز زیادی دربارۀ دلیل ابتلای یک فرد به لنفوم هوچكين و عدم ابتلای فردی دیگر را به این نوع سرطان نمی‌دانند. اما بررسی‌ها نشان داده برخی عوامل خطرزا، احتمال ابتلا به این سرطان را افزایش میدهند.
عوامل خطرزای مربوط به لنفوم هوچكين عبارتند از:
برخی از ویروس‌ها: ابتلا به ویروس اپشتاین - بار (EBV (Epstein Bar Virus یا ویروس اختلال در سیستم ایمنی انسانی (Human Immunodeficiency Virus(HIV میتواند خطر ابتلا به لنفوم هوچكين را افزایش دهد. لنفوم مسری نیست.
سیستم ایمنی ضعیف: اگر فردی سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشد (مثلاً در صورت ابتلا به یک بیماری وراثتی یا استفادۀ داروهای خاص پس از پیوند عضو)، خطر ابتلا به لنفوم هوچكين در وی بالا می‌رود.
سن: لنفوم هوچكين در میان نوجوانان و بزرگسالان 15 تا 35 ساله، و بزرگسالانی که بالای 50 سال سن دارند، شایع‌تر است.
سابقۀ خانوادگی: احتمال ابتلای اعضای خانواده - به‌خصوص برادران و خواهران- فرد مبتلا به لنفوم هوچكين یا دیگر انواع لنفوم، به این سرطان بیشتر از دیگران است.
داشتن یک یا چند عامل خطرزا به معنای ابتلای قطعی فرد به لنفوم هوچكين نیست. بیشتر آنهايي که دارای عوامل خطرزا هستند، هرگز به سرطان مبتلا نمی‌شوند.
علائم
لنفوم هوچكين میتواند موجب بروز علائم متعددی شود:
تورم (بدون درد) غدد لنفاوی موجود در گردن، زیر بغل‌ها یا کشالۀ ران.
کاهش بی‌دلیل وزن.
تب دائم.
تعرق شدید شبانه.
خارش پوست.
سرفه، مشکلات تنفسی یا درد قفسۀ سینه.
ضعف یا خستگی دائم.
در بیشتر موارد، این علائم ناشی از سرطان نیستند. عفونت‌ها یا دیگر بیماری‌ها هم می‌توانند موجب بروز این علائم شوند. كسي که این علائم را بیش از دو هفته داشته باشد باید به پزشک مراجعه کند تا مشکلاتش تشخیص داده شده و درمان شود.
تشخیص لنفوم هوچكين
در صورتیکه غدد لنفاوی شما متورم شده یا علائمی دارید که ممکن است ناشی از لنفوم هوچكين باشد، پزشک تلاش می‌کند تا دلیل این مشکل را بیابد، و در اين جهت دربارۀ سابقۀ پزشکی شخصی و خانوادگي شما سؤال‌هايي خواهد كرد.
ممکن است لازم باشد برخی از آزمایش‌های زیر روی شما انجام شود:
معاینۀ فیزیکی: پزشک، وجود تورم در غدد لنفاوی را در گردن، زیر بغل و کشالۀ ران معاینه می‌کند. وی همچنین وجود تورم را در طحال یا کبد نیز مورد بررسی قرار مي‌دهد.
آزمایش‌های خون: آزمایشگاه، آزمایش شمارش کامل سلول‌های خون را جهت بررسی تعداد گلبول‌های سفید و سلول‌ها و مواد دیگر انجام می‌دهد.
عکس‌برداری از قفسۀ سینه با اشعۀ ايكس: تصاویری که با استفاده از اشعۀ ايكس گرفته شده‌اند، ممکن است غدد لنفاوی متورم یا دیگر نشانه‌های بیماری را در قفسۀ سینۀ شما نشان دهند.
نمونه‌برداری: نمونه‌برداری تنها روش قطعی تشخیص لنفوم هوچكين است. ممکن است پزشک یک غدۀ لنفاوی شما را به‌طور کامل بردارد (نمونه‌برداری کامل (Excisional Biopsy) و یا تنها بخشی از یک غدۀ لنفاوی را بردارد (نمونه‌برداری برشی (Incisional Biopsy) . معمولاً نمی‌توان با یک سوزن ظریف (بیوپسی سوزنی) از غدۀ لنفاوی به میزانی که برای آسیب‌شناس جهت تشخیص وجود لنفوم هوچكين کافی باشد، نمونه برداشت. بهترین روش، برداشتن کامل غدۀ لنفاوی است.
آسیب‌شناس از یک میکروسکوپ استفاده می‌کند تا وجود سلول‌های لنفوم هوچكين را در این بافت بررسی کند. بيماري که به لنفوم هوچكين مبتلاست، معمولاً سلول‌های بزرگ و غیرطبیعی به نام سلول‌های رید – اشتنبرگ دارد. این سلول‌ها در بدن كساني که به لنفوم مبتلا نيستند دیده نمی‌شود. به تصویر سلول رید- اشتنبرگ نگاه کنید.
سؤال‌هايي که می‌توانید قبل از نمونه‌برداری از پزشک بپرسید:
نمونه‌برداري چگونه انجام مي‌شود؟
آیا لازم است در بیمارستان بستری شوم؟
آیا بايد برای آماده شدن جهت نمونه‌برداری، کاری انجام دهم؟
چقدر طول می‌کشد؟ آیا در طول نمونه‌برداری هشیار خواهم بود؟ آیا نمونه‌برداری درد دارد؟
آیا خطراتی هم دارد؟ احتمال تورم، عفونت یا خونریزی پس از نمونه‌برداری چقدر است؟
چقدر طول می‌کشد تا بهبود پیدا کنم؟
چه زمانی نتایج نمونه‌برداری را خواهم فهمید؟ چه کسی نتایج را برایم توضیح خواهد داد؟
اگر سرطان داشته باشم، چه کسی دربارۀ گام‌های بعدی با من صحبت خواهد کرد؟ چه زمانی؟
انواع لنفوم هوچكين
آسیب‌شناس در صورت پی بردن به وجود لنفوم هوچكين، نوع آن را گزارش می‌دهد. لنفوم هوچكين دو نوع عمده دارد:
لنفوم هوچكين کلاسیک: بیشتر مبتلایان به لنفوم هوچكين، به نوع کلاسیک آن مبتلا هستند.
لفنوم هوچكين ندولر با غلبه لنفوسيتي (Nodular Lymphocyte-Predominant Hodgkin Lymphoma): این نوع لنفوم هوچكين بسیار نادر است. به سلول غیرطبیعی این نوع، سلول پاپ‌کُرن (Popcorn Cell) می‌گویند. ممکن است درمان این نوع سرطان، با نوع کلاسیک آن متفاوت باشد.
تعیین مرحلۀ سرطان
پزشک برای تعیین بهترین برنامۀ درمانی لازم است میزان گسترش (مرحلۀ) لنفوم هوچكين را بداند. تعیین مرحلۀ سرطان، تلاشی دقیق جهت پی بردن به آن نواحی از بدن است که درگیر سرطان هستند.
لنفوم هوچكين معمولاً از یک گروه از غدد لنفاوی به گروهی دیگر سرایت می‌کند. مثلاً، لنفومی که در غدد لنفاوی گردن آغاز میشود، ممکن است اول به غدد لنفاوی بالای تَرقوه‌ها، و سپس به غدد لنفاوی زیر بغل‌ها و درون قفسۀ سینه سرایت کند.
به مرور، سلول‌های لنفوم می‌توانند به عروق خونی حمله کرده و تقریباً به تمام قسمتهای بدن سرایت کنند. مثلاً ممکن است به کبد، ریه‌ها و مغز استخوان حمله کنند.
تعیین مرحلۀ سرطان شامل یک یا چند آزمایش زیر است:
سی.تی.اسکن: به وسیلۀ یک دستگاه اشعۀ ايكس متصل به کامپیوتر، تعدادی عکس دقیق از قفسۀ سینه، شکم و لگن بیمار می‌گیرند. ممکن است به بیمار مادۀ حاجب (Contrast Material) تزریق کنند. همچنین ممکن است از بیمار بخواهند نوع دیگری از مادۀ حاجب را بنوشد. مادۀ حاجب مشاهدۀ غدد لنفاوی متورم و دیگر نواحی شکم را در تصاوير اشعۀ ايكس برای پزشک ساده‌تر می‌کند.
ام آر آی: از یک دستگاه قوی مغناطیسی متصل به کامپیوتر برای تهیۀ عکس‌های دقیق از استخوان‌ها، مغز یا دیگر بافت‌های بیمار استفاده میکنند. پزشک میتواند این عکس‌ها را روی مانیتور مشاهده و یا آنها را روی فیلم چاپ کند.
اسكن PET: به بیمار مقدار کمی ماده قندي رادیواکتیو تزریق میکنند. سپس به‌وسیلۀ دستگاهی از چگونگی مصرف آن قند توسط سلول‌های بدن عکس‌های کامپیوتر‌ی می‌گیرند. سلول‌های لنفوم این قند را سریع‌تر از سلول‌های طبیعی مصرف میکنند، و تصویر نواحی آلوده به لنفوم، در عکس‌ها واضح‌تر از دیگر نواحی خواهد بود.
نمونه‌برداری از مغز استخوان: پزشک از سوزنی ضخیم برای برداشتن نمونۀ کوچکی از استخوان و مغز استخوان لگن خاصره یا یک استخوان بلند دیگر استفاده می‌کند، وسپس آسیب‌شناس نمونه را به لحاظ وجود سلول‌های لنفوم هوچكين مورد بررسي قرار مي‌دهد.
دیگر روشهای تعیین مرحلۀ سرطان میتواند شامل نمونه‌برداری از غدد لنفاوی دیگر، کبد یا بافت‌های دیگر باشد.
پزشک موارد زیر را جهت تعیین مرحلۀ لنفوم هوچكين در نظر می‌گیرد:
تعداد غدد لنفاوی دارای سلول‌های لنفوم هوچكين.
اینکه این غدد لنفاوی در یک طرف دیافراگم قرار دارند، یا در هر دو طرف آن.
اینکه سرطان به مغز استخوان، طحال، کبد یا ریه سرایت کرده است یا نه؟
مراحل لنفوم هوچكين به‌ترتيب زیر تعریف میشوند:
A: بیمار کاهش وزن، تعرق شبانۀ شدید یا تب ندارد.
B: بیمار دچار کاهش وزن، تعرق شبانۀ شدید یا تب شده است.
درمان
شیمی‌درمانی
پرتودرمانی
پیوند سلول‌های بنیادی
پزشک شما گزینه‌های درمانی و نتایج مورد انتظار هر یک را برای شما توضیح مي‌دهد. شما و پزشکتان می‌توانید همراه با یکدیگر برنامه‌ای درمانی تهیه کنید که مناسب نیازهای شما باشد.
ممکن است پزشک، شما را به یک متخصص ارجاع دهد، یا اینکه خود شما از وی بخواهید پزشک متخصصی را معرفی کند. متخصصانی که در درمان لنفوم هوچكين فعاليت دارند شامل متخصص خون‌شناسي، متخصص سرطان‌شناسي (اونكولوژي) و متخصص پرتودرماني هستند. پزشک ممکن است یک متخصص خون را به شما معرفی کند که در زمینۀ درمان لنفوم هوچكين تخصص دارد. اغلب، چنین پزشکانی با مراکز آموزشی همکاری دارند. ممکن است یک پرستار و یک متخصص تغذیۀ معتبر نیز عضو گروه بهیاری شما باشند.
انتخاب روش درمانی عمدتاً به موارد زیر بستگی دارد:
نوع لنفوم هوچكين بیمار (بیشتر بیماران به لنفوم هوچكين کلاسیک مبتلا هستند).
مرحلۀ سرطان (محلی که لنفوم در آن وجود دارد).
اینکه آیا پهنای تومور بیش از 4 اینچ (10 سانتی‌متر) است یا نه.
سن بیمار.
اینکه بیمار دچار کاهش وزن، تعرق شبانۀ شدید یا تب باشد یا نه.
ممکن است افراد مبتلا به لنفوم هوچكين را با استفاده از شیمی‌درمانی، پرتودرمانی یا هر دو روش درمان کنند.
در صورتیکه لنفوم هوچكين پس از پایان درمان بازگردد، پزشکان به این حالت بازگشت (Relapse) یا عود (Recurrence) می‌گویند. ممکن است مبتلایان به لنفوم هوچكينی که پس از به پایان رسیدن درمان بازگشته، تحت درمان با میزان‌های بالای شیمی‌درمانی، پرتودرمانی یا هر دو، و پس از آن پیوند سلول‌های بنیادی قرار بگیرند.
بهتر است بدانید که عوارض جانبی درمان چیستند و درمان چگونه بر فعالیت‌های روزمرۀ شما تأثیر می‌گذارد. از آنجا که شیمی‌درمانی و پرتودرمانی اغلب به سلول‌ها و بافت‌های سالم نيز آسیب می‌رسانند، معمولاً موجب عوارض جانبی میشوند. ممکن است عوارض جانبی برای افراد مختلف، یکی نباشد، و همین‌طور ممکن است از یک مرحلۀ درمان به مرحله‌ای دیگر نیز متفاوت باشند. پیش از آغاز درمان، گروه مراقبت پزشكي شما عوارض جانبی احتمالی را برایتان توضیح میدهند و روش‌هایی را پیشنهاد میکنند که میتواند در مدیریت این عوارض یاریتان کند. هر چه سن بیمار پایین‌تر باشد، راحت‌تر میتواند با درمان و عوارض جانبی آن کنار بیاید.
شما می‌توانید در هر مرحله از سرطان، از مراقبت حمایتی برخوردار شوید. مراقبت حمایتی، روشی درمانی است جهت پیشگیری از عفونت یا مبارزه با آن، مهار درد و دیگر علائم، درمان عوارض جانبی درمان و کمک به بیمار در کنار آمدن با تأثیرات عاطفی که ممکن است بر اثر تشخیص سرطان ایجاد شود. بهتر است با پزشک خود دربارۀ شرکت در یک پژوهش بالینی – نوعی بررسی تحقیقاتی روی روشهای جدید درمان- صحبت کنید.
سؤال‌هايي که می‌توانید پیش از آغاز درمان از پزشک بپرسید:
به چه نوعی از لنفوم هوچكين مبتلا هستم؟ می‌توانید یک نسخه از گزارش آسیب‌شناس را به من بدهید؟
بیماریم در چه مرحله‌ای است؟ تومورها در کدام ناحیه قرار دارند؟
گزینه‌های درمان چیستند؟ شما کدام‌یک را پیشنهاد می‌کنید؟ چرا؟
آیا بیش از یک روش درمانی روی من انجام میشود؟
خطرات و عوارض جانبی احتمالی هر یک از روشهای درمانی چیستند؟ برای مهار عوارض جانبی چه کار می‌توانیم بكنيم؟
درمان چقدر طول می‌کشد؟
برای آماده شدن جهت درمان چه کاري بايد بکنم؟
آیا لازم است در بیمارستان بستری شوم؟ اگر چنین است، چه مدت زمانی؟
هزینۀ درمان حدوداً چقدر خواهد بود؟ آیا بیمه این هزینه را پوشش می‌دهد؟
تأثیر درمان بر فعالیت‌های روزمره‌ام چگونه خواهد بود؟
آیا شرکت در یک پژوهش بالینی برایم مناسب است؟
پس از به پایان رسیدن درمان، هر چند وقت يكبار باید برای معاینه مراجعه کنم؟
شیمی‌درمانی
در شیمی‌درمانی لنفوم هوچكين از دارو جهت از بین بردن سلول‌های سرطانی لنفوم استفاده میشود. به این روش، درمان فراگیر می‌گویند، به این دلیل که داروها وارد جریان خون میشوند. داروها می‌توانند به سلول‌های لنفوم موجود در تقریباً تمام قسمتهای بدن برسند.
معمولاً در این روش، بیش از یک دارو مورد استفاده قرار می‌گیرد. بیشتر داروهای مخصوص لنفوم هوچكين از طریق رگ (درون‌وریدی) به بیمار تزریق میشوند، اما برخی از آنها نیز خوراکی هستند.
شیمی‌درمانی به شکل دوره‌ای انجام میشود. بیمار یک دورۀ درمان و سپس یک دورۀ استراحت خواهد داشت. مدت دورۀ استراحت و تعداد دوره‌های درمان به مرحلۀ سرطان و داروهای ضد سرطان مورد استفاده بستگی دارد.
درمان در درمانگاه، مطب پزشک یا خانه انجام مي‌شود. گاهي لازم است برخی بیماران برای درمان، در بیمارستان بستری شوند.
عوارض جانبی عمدتاً به نوع داروهای مورد استفاده و میزان آنها بستگی دارد. این داروها می‌توانند به سلول‌های طبیعی که به سرعت تقسیم میشوند آسیب بزنند:
سلول‌های خونی: هنگامیکه شیمی‌درمانی میزان سلول‌های خونی سالم را کاهش می‌دهد، احتمال ابتلای بیمار به عفونت، کبودی یا خونریزی و احساس ضعف و خستگی شدید، بیشتر میشود. گروه مراقب، آزمایش‌های خون را روی شما انجام میدهند تا میزان سلول‌های سالم خون شما را بررسی کنند. در صورت پایین بودن میزان این سلول‌ها، داروهایی هستند که می‌توانند به شما در تولید سلول‌های خونی جدید کمک کنند.
سلول‌های موجود در ریشۀ مو: شیمی‌درمانی ممکن است موجب ریزش مو شود ولي بايد بدانيد كه اگر دچار ریزش مو شوید، موهایتان دوباره رشد خواهد کرد اما ممکن است تا حدودی رنگ و بافت آن، با قبل متفاوت باشد.
سلول‌های تشکیل‌دهندۀ غشاء دستگاه گوارش (Digestive Tract): شیمی‌درمانی میتواند موجب کاهش اشتها، حالت تهوع و استفراغ، اسهال یا زخم‌های دهان و لب‌ها شود. دربارۀ داروها و روشهای دیگری که میتواند به شما در کنار آمدن با این مشکلات کمک کنند، با گروه مراقب خود مشورت کنید.
برخی از انواع شیمی‌درمانی میتواند موجب ناباروری شود:
مردان: شیمی‌درمانی میتواند به سلول‌های اسپرم آسیب بزند. چون این تغییرات ایجاد شده در اسپرم‌ها ممکن است دائمی باشند، عده‌اي از بيماران مرد، پیش از درمان، اسپرم خود را در آزمایشگاه منجمد و ذخیره میکنند (ذخیرۀ اسپرم).
زنان: شیمی‌درمانی میتواند به تخمدان‌ها آسیب برساند. زنانی که می‌خواهند در آینده باردار شوند باید با گروه مراقب خود دربارۀ روشهای ذخیرۀ تخمک پیش از آغاز درمان مشورت کنند.
برخی از داروهای مورد استفاده در درمان لنفوم هوچكين میتواند بعدها موجب بیماری‌های قلبی یا سرطان شود. برای به‌دست آوردن اطلاعات مربوط به معاینات پس از پایان درمان به بخش پيگیری سلامت بیمار پس از درمان مراجعه کنید.
سؤال‌هايي که می‌توانید پیش از شیمی‌درمانی از پزشک بپرسید:
در درمان من از چه دارویی استفاده خواهد شد؟ فواید مورد انتظار این دارو چیست؟
درمان چه وقت آغاز میشود؟ آیا می‌توانم پس از به پایان رسیدن آن خودم تا منزل رانندگی کنم؟
در حین درمان چه کارهایی می‌توانم برای مراقبت از خود انجام دهم؟
چگونه متوجه میزان اثربخشی درمان خواهیم شد؟
در صورت بروز کدام عوارض جانبی باید شما را در جریان قرار دهم؟ آیا می‌توان از بروز این عوارض جانبی جلوگیری، یا آنها را درمان کرد؟
آیا دچار عوارض بلند مدت نیز خواهم شد؟
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ویرایش شده توسط: pixy_666
ارسالها: 12930
#1,026
Posted: 29 Sep 2014 21:55
آنچه باید دربارۀ لنفوم هوچکین بدانید(۲)
پرتودرمانی
در پرتودرمانی (که رادیوتراپی نیز نامیده میشود) مربوط به لنفوم هوچكين از اشعه‌های پرانرژی جهت از بین بردن سلول‌های لنفوم استفاده میشود. این روش میتواند موجب کاهش اندازۀ تومور شود و به مهار درد کمک کند.
توسط دستگاه بزرگی این اشعه را به سمت نواحی تجمع غدد لنفاوی که درگیر لنفوم شده‌اند هدف‌گیری و شلیک میکنند. این روش، یک درمان موضعی است، زیرا تنها بر سلول‌های موجود در ناحیۀ تحت درمان تأثیر می‌گذارد. بیشتر بیماران براي درمان، به مدت چند هفته و هفته‌ای 5 روز به بیمارستان مراجعه میکنند.
عوارض جانبی پرتودرمانی عمدتاً به میزان اشعه و آن ناحیه‌ای از بدن که تحت درمان قرار دارد بستگی دارد. مثلاً، پرتودرمانی در ناحیۀ شکم میتواند موجب حالت تهوع، استفراغ و اسهال شود. در صورتیکه قفسۀ سینه و گردن تحت درمان قرار بگیرند، ممکن است بیمار دچار گلو درد و خشکی گلو و اختلال در بلع شود.
علاوه براین، ممکن است پوست بیمار در نواحی تحت درمان قرمز، خشک و حساس شود، و يا بیمار موهای خود را در ناحیۀ تحت درمان از دست بدهد.
ممکن است بسیاری از افراد در حین پرتودرمانی و به‌خصوص در هفته‌های آخر درمان، دچار خستگی شدید شوند. استراحت مهم است، اما پزشکان معمولاً به بیماران توصیه میکنند تا جایی که امکان دارد، فعالیت کنند.
با اینکه عوارض جانبی پرتودرمانی میتواند ناراحت‌کننده باشد، معمولاً می‌توان آنها را مهار یا درمان کرد. با پزشک خود دربارۀ روشهای تخفیف این مشکلات صحبت کنید.
همچنین دانستن این مطلب که در بیشتر موارد عوارض جانبی دائمی نیستند نیز میتواند آرامش‌بخش باشد. با این‌حال، بهتر است با پزشک خود دربارۀ عوارض بلند مدت پرتودرمانی صحبت کنید. ممکن است پس از به پایان رسیدن درمان، احتمال ابتلای به سرطان ثانویه افزایش یابد. همچنین، پرتودرمانی در ناحیۀ قفسۀ سینه میتواند موجب بیماری‌های قلبی یا آسیب رسیدن به ریه‌ها شود.
پرتودرمانی در ناحیۀ لگن میتواند موجب ناباروری شود. از دست دادن توانایی باروری با توجه به سن بیمار موقتی یا دائم خواهد بود:
مردان: در صورتیکه پرتودرمانی در ناحیۀ لگن انجام شود، ممکن است به بیضه‌ها آسیب برسد. ذخیرۀ اسپرم پیش از درمان میتواند یکی از گزینه‌های انتخابی باشد.
زنان: پرتودرمانی در ناحیۀ لگن میتواند به تخمدان آسیب برساند. دوره‌های قاعدگی ممکن است متوقف شود و زنان دچار گر گرفتگی و خشکی واژن شوند. ممکن است در زنان جوان‌تر دوره‌های قاعدگی دوباره آغاز شود. زنانی که می‌خواهند پس از پرتودرمانی باردار شوند باید پیش از آغاز درمان با گروه مراقب خود دربارۀ روشهای ذخیرۀ تخمک‌هایشان صحبت کنند.
شاید مطالعۀ مقاله شما و پرتودرمانی انجمن ملی سرطان برای شما مفید باشد.
سؤال‌هايي که می‌توانید پیش از انجام پرتودرمانی بپرسید:
چرا لازم است این درمان روی من انجام شود؟
درمان چه زمانی آغاز میشود؟ چه زمانی به پایان می‌رسد؟
در حین درمان، چه حالی خواهم داشت؟
چگونه می‌توانیم از اثربخشی پرتودرمانی باخبر شویم؟
آیا ممکن است دچار عوارض جانبی بلند مدت شوم؟
پیوند سلول‌های بنیادی
اگر لنفوم هوچكين پس از درمان بازگردد، ممکن است روی بیمار پیوند سلول‌های بنیادی انجام دهند. پیوند سلول‌های بنیادی خون‌ساز خود بیمار (پیوند سلول‌های بنیادی اتولوگ) به بیمار این امکان را می‌دهد که توانایی دریافت میزان‌های بالای شیمی‌درمانی، پرتودرمانی یا هر دو را داشته باشید. میزان‌های بالای این روشهای درمانی هم سلول‌های لنفوم هوچكين را تخریب می‌کند و هم به سلول‌های خونی سالم موجود در مغز استخوان آسیب می‌زند.
پیوند سلول‌های بنیادی در بیمارستان انجام میشود. پیش از آنکه بیمار تحت درمان با میزان بالای پرتو یا دارو قرار گیرد، سلول‌های بنیادی وی را برمی‌دارند و ممکن است روی آنها جهت از بین بردن سلول‌های لنفوم احتمالی موجود، فرایندهایی انجام دهند. سپس سلول‌های بنیادی بیمار را منجمد و ذخیره میکنند. پس از آنکه بیمار جهت از بین بردن سلول‌های لنفوم هوچكين تحت درمان با میزان‌های بالای پرتو یا دارو قرار گرفت، یخ سلول‌های بنیادی ذخیره شدۀ وی را آب میکنند و آنها را از طریق لوله‌ای انعطاف‌پذیر که درون یک رگ بزرگ در ناحیۀ گردن یا قفسۀ سینه بیمار وارد کرده‌اند، به وی باز می‌گردانند. از سلول‌های بنیادی پیوندی، سلول‌های خونی جدیدی ساخته میشوند.
شاید مطالعۀ مقالۀ «پیوند مغز استخوان و پیوند سلول‌های بنیادی خون محیطی: پرسش و پاسخ» برای شما مفید باشد.
سؤال‌هايي که می‌توانید پیش از انجام پیوند سلول‌های بنیادی از پزشک بپرسید:
فواید و خطرات احتمالی پیوند سلول‌های بنیادی چیست؟
چه مدتی لازم است در بیمارستان بستری باشم؟ آیا به مراقبتهای ویژه نیاز پیدا خواهم کرد؟ چگونه در مقابل آلودگی و میکروب (Germs) از من محافظت خواهند کرد؟
در مورد عوارض جانبی چه کاری از دستمان برمی‌آید؟
تأثیر پیوند سلول‌های بنیادی بر فعالیت‌های معمول من چگونه خواهد بود؟
احتمال اینکه کاملاً بهبود پیدا کنم چقدر است؟
تغذیه و فعالیت ورزشی
تغذیه و فعالیت ورزشی بسیار مهم است. که با تغذیۀ مناسب و انجام فعالیت ورزشي تا سر حد امکان، از خود مراقبت کنید.
برای حفظ وزن مناسب، به میزان مناسب کالری نیازمند هستيد. همچنین برای حفظ توانتان نیز به پروتئین کافی نیاز دارید. تغذیۀ مناسب میتواند به شما کمک کند تا حال بهتر و انرژی بیشتری داشته باشید.
گاهی، به‌خصوص در حین درمان یا کمی پس از به پایان رسیدن آن، ممکن است اشتها نداشته باشید، ناراحت یا خسته باشید، مزۀ غذاها به نظرتان به خوبی گذشته نباشد. علاوه براین، عوارض جانبی درمان (از جمله بی‌اشتهایی، حالت تهوع، استفراغ یا زخم‌های دهان) می‌توانند تغذیۀ مناسب را دشوارتر کند. پزشک، متخصص تغذیه یا یک مراقب دیگر میتواند روش‌هایی را برای مقابله با این مشکلات به شما پیشنهاد کند.
بسیاری از بیماران معتقدند هنگامیکه فعالند، حالشان بهتر میشود. پیاده‌روی، یوگا، شنا و فعالیت‌های از این دست میتواند شما را نیرومند نگه دارد و انرژیتان را افزایش دهد. ورزش میتواند حالت تهوع و درد را کاهش دهد و کنار آمدن با درمان را آسان‌تر کند. ورزش به کاهش استرس نیز کمک می‌کند. حتماً پیش از آغاز هر نوع فعالیت ورزشی، با پزشک خود مشورت کنید. همچنین، در صورتیکه انجام فعالیت ورزشی خاصی باعث ایجاد درد یا دیگر مشکلات شد، حتماً پزشک یا پرستار خود را در جریان بگذارید.
مراقبت پیگیرانه
پس از به پایان رسیدن درمان مربوط به لنفوم هوچكين لازم است مرتباً مورد معاینه قرار بگیرید. گاهی اوقات، حتی هنگامیکه دیگر هیچ اثری از سرطان در بیمار دیده نمی‌شود، سرطان باز میگردد، به این دلیل که ممکن است سلول‌های لنفوم شناسایی نشده، پس از درمان در جایی در بدن بیمار باقی مانده باشند.
معاینات، به شناسایی مشکلات مربوط به سلامتی - که میتواند ناشی از درمان سرطان باشد - نیز کمک می‌کند. احتمال ابتلای كساني که به دلیل ابتلا به لنفوم هوچكين تحت درمان قرار گرفته‌اند به بیماری‌های قلبی؛ لوسمی؛ ملانوم؛ لنفوم غیرهوچكين؛ و سرطان‌های استخوان، پستان، ریه، معده و تیروئید بیشتر از دیگران است. با انجام معاینات مرتب می‌توان اطمینان حاصل کرد هر گونه تغییری در وضع سلامتی شناسایی شده و در صورت لزوم درمان خواهد شد. این معاینات میتواند شامل معاینۀ فیزیکی، آزمایش‌های خون، عکس‌برداری از قفسۀ سینه با اشعۀ ايكس، سی. تی. اسکن و دیگر آزمایش‌ها باشد.
ممکن است به افرادی که به لنفوم هوچكين مبتلا هستند، پس از درمان واکسن آنفولانزا و واکسن‌های دیگری تزریق شود. می‌توانید دربارۀ موعد دریافت واکسن با گروه مراقب خود صحبت کنید.
در صورتیکه بین دو نوبت معاینه دچار هر گونه مشکلی شدید، باید پزشک خود را در جریان بگذارید.
سؤال‌هايي که می‌توانید پس از خاتمه درمان از پزشک بپرسید:
هر چند وقت يكبار باید برای معاینه مراجعه کنم؟
چه آزمایش‌هایی را برای جلسات معاینۀ من توصیه می‌کنید؟
در صورت بروز چه مشکلاتی بین دو جلسۀ معاینه باید شما را در جریان بگذارم؟
مراجع حمایتی
خبردار شدن از اینکه به لنفوم هوچكين مبتلا هستید، میتواند تغییراتی در زندگی شما و نزدیکانتان ایجاد کند. ممکن است کنار آمدن با این تغییرات دشوار باشد. برای شما، خانواده و دوستانتان طبیعی است که دچار احساسات مختلف و گاهی گیج‌کننده شوید.
نگرانی دربارۀ روشهای درمانی و مدیریت عوارض جانبی، بستری شدن در بیمارستان و هزينه درمان کاملاً معمول است. ممکن است بابت مراقبت از خانواده‌تان، حفظ شغلتان یا ادامۀ فعالیت‌های روزمره‌تان نیز نگران باشید.
می‌توانید برای به‌دست آوردن حمایت به مراجع زیر مراجعه کنید:
پزشکان، پرستاران و دیگر اعضای گروه مراقبت پزشكي شما می‌توانند به بسیاری از پرسش‌ها دربارۀ درمان، شغل یا فعالیت‌های دیگر شما پاسخ دهند.
اگر بخواهید دربارۀ احساسات یا نگرانی‌هایتان با کسی صحبت کنید، مددکاران اجتماعی، مشاوران یا اعضای گروه‌های مذهبی می‌توانند برای این کار مناسب باشند. اغلب، مددکاران اجتماعی می‌توانند مراجعی را جهت کمک‌های مالی، حمل ونقل، مراقبت خانوادگی یا حمایت عاطفی به شما معرفی کنند.
گروه‌های حمایتی نیز می‌توانند مفید باشند. در این گروه‌ها، بیماران یا اعضای خانواده‌هایشان با دیگر بیماران یا خانواده‌های آنها ملاقات میکنند تا آنچه دربارۀ کنار آمدن با سرطان و عوارض درمان آموخته و تجربه کرده‌اند را در اختیار یکدیگر قرار دهند. ممکن است این گروه‌ها حمایت خود را به‌طور خصوصی، از طریق تلفن و یا اینترنت ارائه کنند. می‌توانید از یکی از اعضای گروه مراقب خود دربارۀ یافتن یک گروه حمایتی بپرسید.
شرکت در تحقیقات مربوط به سرطان
پزشکان در سراسر دنيا در حال اجرای بسیاری از انواع پژوهش‌های بالینی (بررسی‌های تحقیقاتی که بیماران به‌صورت داوطلبانه در آنها شرکت میکنند) هستند. پژوهش‌های بالینی برای پاسخ دادن به ابهاماتی با اهمیت، و به‌منظور پی بردن به میزان تأثیرگذار بودن و بی‌خطر بودن روشهای جدید طراحی میشوند.
تحقیقات پیشاپیش به پیشرفت‌هایی منجر شده‌اند و پزشکان همچنان به دنبال روشهای مؤثرتری برای درمان لنفوم هوچكين هستند. محققان در حال بررسی روش‌هایی جدیدتر و بهتر جهت درمان این سرطان، و همچنین روش‌هایی برای بهبود کیفیت زندگی مبتلایان به این نوع سرطان هستند.
بيماراني که در پژوهش‌های بالینی شرکت میکنند در صورتیکه روش درمانی جدید مؤثر باشد، جزو اولین نفراتی خواهند بود که از آن روش بهره‌مند میشوند. و حتی اگر بيماران شرکت کننده در این پژوهش‌ها مستقیماً از آن بهره‌مند نشوند، با کمک به پزشکان از طریق افزایش معلوماتشان دربارۀ لنفوم هوچكين و چگونگی مهار آن، كمك مهمی در این زمینه انجام میدهند. با اینکه پژوهش‌های بالینی میتواند خطراتی در پی داشته باشد، پزشکان تمام تلاش خود را برای محافظت از بیمارانشان انجام میدهند.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#1,028
Posted: 29 Sep 2014 21:56
وقتی دندان می شکند
شکستگی عمودی ریشه، از تاج دندان و سطح جونده آغاز می شود و تا ریشه دندان امتداد پیدا می کند.
دندان برخی افراد به طور ناگهانی به صورت عمودی می‌شکند. چرا گاهی چنین اتفاقی می‌افتد؟
خوب است بدانید فشار های ناشی از جویدن به صورت متعادل و مناسب به دندان ها وارد می شود و دندان ها نیز این فشار را به فک بالا و پایین منتقل می کنند، اما در صورتی که شخصی به هر دلیل چند دندان خود را از دست بدهد، نیرویی که هنگام جویدن به وسیله عضلات جونده به دندان های باقیمانده وارد می شود، بیشتر از حالت طبیعی خواهد بود و سهم هر دندان از فشار جویدن، بیش از حد طبیعی بالا می رود. در چنین شرایطی شکستن عمودی دندان که معمولا تا ریشه نیز ادامه می یابد انتظار می رود.
البته دندانپزشک عمومی درباره دلایل شکستن عمودی دندان توضیح می دهد: این حالت در دندان هایی که به دلیل پوسیدگی وسیع، درمان ریشه شده اند یا دارای پرکردگی وسیع هستند، بیشتر دیده می شود. همچنین ممکن است فشار وارد شده به دندان از حد تحمل آن بالاتر باشد و باعث شود ترک بخورد که با گذشت زمان، این ترک به شکستگی وسیع تبدیل می شود.
حساسیت دندانی را نادیده نگیرید
شکستگی تاج یا لب پریدگی از موارد شایع شکستگی دندان محسوب می شود. با این تفاسیر چه تفاوتی میان شکستگی عمودی دندان با چنین مواردی وجود دارد؟
نشانه برخی ترک هایی که در مینای دندان ایجاد می شود، حساسیت به سرما و گرما و مواد غذایی شیرین است. نشانه برخی ترک هایی که در ریشه دندان ایجاد می شوند نیز این است که وقتی دندان هایتان را روی هم فشار می دهید، دندان درد می گیرد. در بیشتر موارد می توان ترک های ایجاد شده روی تاج دندان را بخوبی ترمیم کرد، اما اگر ترک در ریشه دندان اتفاق افتاده باشد، در بیشتر موارد قابل درمان نیست. بویژه اگر شکستگی عمودی ریشه اتقاق افتاده باشد، درمان آن در طولانی مدت نیز موفقیت آمیز نخواهد بود اما آیا بروز این اتفاق به جنس دندان، اعمال دندانپزشکی انجام شده روی دندان مثل پر کردگی و عصب کشی بستگی دارد؟
شکستگی عمودی ریشه دندان یک پیشامد ناگوار در درمان کانال ریشه است که اغلب سبب خارج کردن دندان می شود. علائم و نشانه های کلینیکی آن نیز اغلب مشابه درمان های ناموفق کانال ریشه است.
نشانه های این نوع شکستگی
شکستگی عمودی ریشه، از تاج دندان و سطح جونده آغاز می شود و تا ریشه دندان امتداد پیدا می کند و در نهایت باعث دو نیم شدن دندان خواهد شد. البته علائم شکستگی عمودی ریشه در دندان های دارای عصب و دندانی که در اثر التهاب و عفونت شدید یا عصب کشی، عصب ندارد، متفاوت است. به طوری که در دندان های زنده (دندان سالم و بدون عصب کشی) ضمن این که دندان به محرک های سرما و گرما حساس خواهد شد، حساسیت به درد نیز حین جویدن احساس می شود.
عوارض بی توجهی به درمان
بی توجهی به درمان هر بیماری، عوارضی را برای شخص به همراه دارد. در حوزه دندانپزشکی نیز به تاخیر افتادن تشخیص و درمان با بروز مشکلات درمانی یا عوارض دیگری برای شخص از جمله شکستگی عمودی دندان همراه است. دکتر عیوض لو همچنین تاکید می کند: از آنجا که این دندان ها اغلب قابل نگهداری نیستند، اصلاح و ترمیم شان ممکن نیست و تنها درمان آنها کشیدن و جایگزین کردن شان با ایمپلنت یا پروتز دندانی است.
تشخیص آسان نیست
آیا ممکن است شکستگی عمودی دندان، بدون علامت اتفاق بیفتد؟
افراد باید علائم این نوع شکستگی ها را بشناسند و آن را نادیده نگیرند، بروز این مشکل در دندان های عصب کشی شده با علائمی چون آبسه دندانی همراه است. به این صورت که باکتری ها از محل شکستگی به بافت های اطراف ریشه دندان نفوذ می کنند و می توانند باعث ایجاد التهاب، عفونت لثه و ایجاد حفره شوند. در چنین شرایطی دندانپزشک ابتدا به بررسی های کلینیکی می پردازد، سپس با بررسی های بیشتر از طریق رادیوگرافی به دنبال کشف علت ناراحتی بیمار خواهد بود.
البته تشخیص این نوع شکستگی برای دندانپزشک کار آسانی نیست. دندانپزشک در مواردی که به علت ماهیت دوبعدی رادیوگرافی، این نوع شکستگی در عکس قابل مشاهده نباشد، می تواند از ابزارهای جدیدتری برای تشخیص استفاده کند. بی شک با تشخیص زودهنگام ترک دندانی، دندانپزشک می تواند از تبدیل آن به شکستگی و ایجاد درد و ناراحتی بیشتر جلوگیری کند.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#1,029
Posted: 29 Sep 2014 21:59
sinarv1: میگن ماله آقا رو کندن جاش موشک کروز گذاشتن!راسته؟!
پروستاتش مشکل داشته که تو این سن واسه مردا یه عمل کاملا طبیعیه...
حالا بقیه شو دیگه خدا عالمه...
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#1,030
Posted: 29 Sep 2014 22:01
بوی بد پاهایتان را ضربه فنی کنید
بدن انسان بنا به شرایط مختلف بو می گیرد و البته ممکن است این بو بسیار بد یا غیر قابل تحمل باشد که در این صورت باید خیلی سریع آن را رفع کرد وبه دنبال راهی برای پیشگیری از آن بود.
پای انسان از جمله محل هایی است که بسیار بو می گیرد و غالبا در بسیاری از آقایان وجود دارد. برای اینکه بتوانید از به وجود آمدن این مشکل جلوگیری کنید باید نکات مختلفی را در نظر داشته باشید که می توانیم به موارد زیر که مهمترین ان ها است اشاره کنیم:
خشک نگه دارید
یکی از نکاتی که باید همیشه در نظر داشته باشید این است که پاها در شرایطی که خشک باشند امکان بوگرفتنشان بسیار کمتر است پس بهتر است بعد از شست شوی پا حتما آن را به دقت خشک کنید. دقت داشته باشید که میان انگشت های پا حتما کامل و درست خشک شود چرا که این مکان بهترین جا برای استقرار باکتری ها و ایجاد بو است.
جوراب را فراموش نکنید
یکی از نکاتی که باید به دقت آن را رعایت کنید پوشیدن جوراب است. گاهی اوقات دیده می شود که برخی افراد کفش ها را بدون جوراب به پا می کنند و این باعث می شود تا پای شما عرق کرده و چون جوراب نیست که آن را به خود جذب کند به سمت انگشت ها می رود و در میان آن ها قرار می گیرد. پوشیدن جوراب در خانه نیز می تواند به همین صورت به شما کمک کرده و از بو گرفتن پا جلوگیری کند.
کفشتان را آماده کنید
استفاده از کفش های مناسب نیز از جمله راه های پیشگیری از بوی پا است.در کنار اینکه باید کفشی مناسب پا و به اندازه داشته باشید این نکته را نیز در نظر بگیرید که همیشه بعد از رسیدن به خانه کفش را به داخل نیاورید و بگذارید تا کاملا در هوای آزاد بماند تا بوها و باکتری ها از بین بروند. استفاده از پودر بچه در کفش نیز می تواند از بو گرفتن پای شما جلوگیری کند.
الکل بهترین بوگیر پا
اگر بوی بد پای شما از بین نمی رود باید به سراغ یک راه بسیار اساسی بروید. استفاده از الکل می تواند بهترین گزینه برای رفع بوی پا باشد. یک دستمال را به مقداری الکل آغشته کنید و به کمک آن پای خود را کاملا تمیز کنید. بین انگشتان را کاملا با الکل شست شو دهید تا دیگر اثری از بو باقی نماند.
زمان مراجعه به پزشک
اگر بوی بد پای شما همچنان ادامه دارد بهتر است سریعا به یک پزشک پوست مراجعه کنید. ممکن است بوی بد پای شما از بیماری های مختلف پستی مانند قارچ ها باشد که شما با آن آشنا نیستید. این بیماری های پوستی به کمک بوهای مختلف شما را آکاه می کنند.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
صفحه 103 از 111