صفحه 11 از 111: « پیشین 1 ... 10 11 12 ... 110 111 پسین »

همه چیز درباره بیماری ها

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#101 Posted: 8 Jun 2011 07:23

پاچنبری‌ (Clubfoot) یا پاهای کج

پاچنبری‌ (Clubfoot) یکی از شایع‌ترین و قدیمی‌ترین بیماری‌هایی است که بشر آن را شناخته است. این بیماری از بدو تولد نمود پیدا می‌کند. در این بدشکلی پا، قسمت جلوی پا به سمت داخل و پایین چرخیده و پاشنه نیز به سمت داخل می‌چرخد

در دوران بسیار دور بروز این بیماری در نوزاد را به مادر ربط داده و از وی خرده می‌گرفتند، ولی امروزه با تحقیقات گسترده‌ای که در خصوص این بیماری شده است، مشخص شده است به صرف این که بیماری از هنگام تولد با نوزاد است، هیچ ارتباطی به مادر ندارد.
دکتر سعید توکلی، فلوشیپ ارتوپدی اطفال دراین‌باره در گفتگو با «جام‌جم» می‌گوید: هنوز برای پاچنبری علت مشخصی پیدا نشده است و نمی‌توان آن را تقصیر رحم تنگ مادران یا بد خوابیدن آنها گذاشت و گفتنی است از هر هزار تولد نوزاد زنده، یک تا ۳ نفر از آنها به این عارضه مبتلا می‌شوند که علت آن تاکنون نامشخص است.
ارتوپدی اطفال با اشاره به این مطلب می‌افزاید: در ۵۰ درصد مواقع این بیماری به صورت دوطرفه است و هر دو پای نوزاد درگیر است که علت آن به تغییر و جابه‌جایی استخوان‌های مچ پا برمی‌گردد، ولی در واقع تمام عروق، عصب، شریان، استخوان، عضله و… (هرچه بعد از زانو وجود دارد)‌ در این بیماری گرفتار می‌شوند و نمی‌توان گفت این عارضه فقط یک انحراف پای ساده است. بنابراین این پاها معمولا کمی لاغرتر از پاهای معمولی‌اند و در افرادی که این عارضه یک طرفه است (یک پا درگیر است)‌ سایز پا بدون آن که قد پا کوتاه باشد از سایز پای دیگر کوچک‌تر است (به عنوان مثال سایز یک پا ۴۰ و سایز پای دیگری ۴۱ است).
گاهی پاچنبری تظاهراتی از یک بیماری است که تمامی بدن را درگیر می‌کند همانند بیماری آرترو گرپیوزیس که در ماه‌های آخر بارداری به علت حرکت کم جنین در رحم، عضلات وی خشک (چوب)‌ می‌شوند و به هنگام تولد، تمامی عضلاتش منقبض است.
دکتر توکلی با بیان این مطلب یادآور می‌شود: در این بیماری بایستی بیمار از ناحیه لگن و ستون فقرات معاینه شود؛ چراکه ممکن است بیماری با ضایعات دیگری همراه باشد.
وی می‌گوید: در پاچنبری، مچ پا خم می‌شود و جلوی پا به طرف داخل می‌چرخد که برای تایید آن احتیاج به رادیوگرافی است و هرچه درمان زودتر شروع شود، بهتر است. پس بهتر است پس از تولد برای درمان سریعا به پزشک مراجعه کرد.
این ارتوپد اطفال خاطرنشان می‌کند: مراحل درمان در ابتدا با گچ‌گیری انجام می‌شود که در روش (ponseti) (طرز خاصی از گچ‌گیری)‌ حدود ۸۰ درصد از انحراف اصلاح می‌شود و آنچه اصلاح نشد، تحت عملیات جراحی قرار می‌گیرد و این در شرایطی است که کودک بلافاصله پس از مشاهده بیماری به پزشک متخصص رسانده شود والا در سنین بالا که مفاصل خشک می‌شوند، احتمال جراحی بسیار بالاتر می‌رود.
دکتر توکلی عنوان می‌کند: افرادی که با عملیات گچ‌گیری بهبود می‌یابند، از آن پس نیاز به کفش و بریس دارند (نوعی آتل پلاستیکی)‌.
معمولا جراحی در سنین ۳، ۴ تا ۶ ماهگی صورت می‌گیرد و پس از آن گچ‌گیری و کفش مخصوص به بیمار داده می‌شود و پس از آن کودک تا سن بلوغ تحت نظر پزشک است؛ چرا که با رشد کودک ممکن است این استخوان که از ابتدا با کجی به وجود آمده است، مجددا دچار کجی شود.
وی با بیان این مطلب می‌افزاید: اصولا کفش ۲ تا ۳ سال بعد از عمل یا گچ به بیمار تجویز می‌شود که میزان سال آن در میان پزشکان متخصص، اختلاف نظر به وجود آورده است که پس از گذشت این سال‌ها، اگر برگشتی در کار نباشد به بیمار کفش عادی تجویز می‌شود.
گفتنی است، این بیماری ارثی نیست ولی آنچه مهم است این است که قنداق کردن نوزاد در این شرایط باعث در‌رفتگی لگن می‌شود که با وجود بیماری پاچنبری، مزید بر علت می‌شود

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#102 Posted: 8 Jun 2011 07:24

عوامل موثر در کم‌خونی

کم‌خونی ناشی از فقر آهن، شایع‌ترین کمبود تغذیه‌ای در دنیاست. بدن انسان بالغ ۲ منبع عمده آهن دارد:

۱- آهن عملکردی در هموگلوبین، میوگلوبین و آنزیم‌ها. ۲ آهن ذخیره در فریتین، هموسیدرین و ترانسفرین (پروتئین حامل در خون.) آهن بخوبی توسط بدن نگهداری می‌شود. طوری که حدود ۹۰ درصد آن بازیافت شده و در هر روز دوباره از آن استفاده می‌گردد و باقیمانده از صفرا دفع می‌شود. اما همین ۱۰ درصد سهم بسزایی در اعمال مختلف به عهده دارد. بنابراین باید از طریق غذا تأمین شود وگرنه کمبود آهن عارض می‌شود. اما از طرفی اضافه دریافت آن باعث بیماری‌های قلبی و سرطان می‌شود! که در مردان و زنان پس از یائسگی به خطر بیماری‌های مزمن می‌افزاید.
آهن غذایی به دو شکل موجود است: آهن هِم که در هموگلوبین (پروتئین انتقال‌دهنده در خون)، میوگلوبین (در ماهیچه) و بعضی از آنزیم‌ها وجود دارد و آهن غیر هِم که عمدتا در غذاهای گیاهی موجود است ولی در برخی غذاهای حیوانی به صورت آنزیم‌های غیر هِم و فریتین (ذخیره آهن) نیز یافت می‌شود.
در بالغین طبیعی، بازدهی جذب آهن از روده به خون ۵ تا ۱۵ درصد آهن (هِم یا غیر هِم) موجود در غذا یا مکمل است. ولی در کم‌خونی به ۵۰ درصد می‌رسد! اکثر زنان ۲۰ تا ۳۰ درصد بازدهی جذب دارند. ۲ تا ۱۰ درصد غیر هم در سبزیجات و ۱۰ تا ۳۰ درصد معمولا در منابع حیوانی جذب می‌شوند.
عوامل متفاوتی بر جذب آهن اثر دارند. ویتامین ث، آهن را در محیط قلیایی بخش‌های پایینی روده کوچک محلول باقی می‌گذارد و باعث افزایش جذب آن می‌شود. مولکول‌های دیگر غذایی، مثل قندها و اسیدهای آمینه گوگرددار نیز ممکن است ورود آهن را به سلول‌های جذبی روده افزایش دهند و پروتئین‌های حیوانی گوشت گاو، گوسفند، گوساله، جگر، ماهی و مرغ نیز جذب آهن را می‌افزایند.
با این‌که محتوای آهن شیر انسان بسیار پایین است ولی زیست دسترسی خوبی دارد که به علت وجود لاکتوفرین در شیر می‌باشد که باعث افزایش جذب آهن می‌شود. به خاطر همین لاکتوفرین است که شیرمادرخواران، آهن بیشتری از شیر مادر در برابر شیرخشک‌ها در بدن نگه می‌دارند. پروتئین وی یا لاکتالبومین نیز که در شیر مادر بالاتر از شیر گاو است، ممکن است سبب افزایش جذب آهن شود. شدت اسیدیته معده حلالیت و زیست دسترسی آهن غذا را افزایش می‌دهد. پس افراد آکلریدریا (کمبود ترشح اسید معده)، هیپوکلریدریا (ترشح ناکافی اسید) یا تجویز مواد قلیایی مثل آنتی‌اسیدها با عدم محلولیت آهن در مایعات معده و دئودنوم می‌توانند با جذب آهن غیر هِم تداخل کنند. همچنین ترشحات معدی سبب افزایش جذب آهن هِم می‌شود. در بارداری و شیردهی که نیاز به افزایش تشکیل خون وجود دارد، جذب آهن افزایش می‌یابد. همچنین در کمبود آهن جذب آهن غیر هِم افزایش می‌یابد.
فیتات موجود در پوسته غلات، تانن چای و اگزالات سبزیجات و غیره جذب آهن را پایین می‌آورند. با این‌که اگر کلسیم زیاد مصرف شود جذب آهن را کم می‌کند، اما از طرفی وجود مقدار کافی از کلسیم سبب برداشت فسفات، اگزالات و فیتات می‌شود که در غیر این صورت آنها با آهن ترکیب شده و مانع از جذب آن می‌شوند. معمولا آهن به غذای شیرخواران به شکل عنصری اضافه می‌شود که قابلیت جذب آن بستگی به اندازه ذرات آهن دارد. افزایش حرکت روده با کاهش زمان تماس مواد معدنی با سلول‌های دیواره روده سبب کاهش جذب آهن می‌شود. همچنین اختلال در جذب چربی با ایجاد استئاتوره، جذب آهن و کاتیون‌های دیگر را کاهش می‌دهد.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#103 Posted: 8 Jun 2011 07:25

درمان سوزش معده

سوزش معده با اولین لقمه شروع می شود. زمانی که یک لقمه از پیتزای گرم و چسبنده پپرونی را می بلعید، دستگاه گوارش وارد عمل می شود. اسیدها به داخل معده سرازیر شده تا غذاها را تجزیه کند. در بسیاری از افراد به دلیل نقص دریچه مری، اسیدهای معده به داخل مری بازگشت می کند و باعث ایجاد احساس سوزش در قفسه سینه می شود. سوزش معده (ترش کردن)از مشکلات بسیار رایج می باشد که بسیاری از افراد از آن شکایت می کنند.

علل سوزش معده
زمانی که اولین لقمه را قورت می دهید، در طول مری حرکت کرده تا وارد معده شود. دریچه پایینی مری که در محل اتصال مری به معده قرار دارد و اسفنکتور مری نام دارد باز شده تا غذا از مری به معده سرازیر شود. سپس دریچه باید بسته شود تا از برگشت اسیدها به داخل مری ممانعت کند. در بعضی افراد این دریچه به درستی عمل نمی کند و اجازه نمی دهد که اسید معده به داخل مری تراوش کند و همین مسئله باعث ایجاد درد و آزار می شود. البته همه افراد مبتلا به رفلکس اسیدی از سوزش معده رنج نمی برند و برعکس بسیاری از افراد مبتلا به سوزش معده دچار رفلکس اسیدی نیستند و ناراحتی آنها ناشی از اختلالات دیگری است.
علائم رفلکس اسیدی
نشانه سوزش معده احساس دردناک و سوزنده در وسط قفسه سینه است. این درد معمولا بعد از صرف غذا شروع می شود و تا چند ساعت بعد از آن ادامه می یابد. این ناراحتی ممکن است با دراز کشیدن و یا خم شدن بدتر هم شود. سایر علائم سوزش معده شدید عبارتند از : احساس مزه ترش در پشت گلو، مشکل بلع و احساس چسبنده بودن غذا به قفسه سینه و یا گلو، سرفه های مزمن و یا حملات آسم نیز می تواند از دلایل رفلکس اسیدی باشد.
افراد تحت خطر
بعضی از عادت های خاص می تواند عملکرد دریچه مری را تحت تاثیر قرار دهد. اضافه وزن، خوردن وعده های غذایی سنگین، پوشیدن لباس های تنگ و استعمال دخانیات از جمله عوامل بروز این اختلال می باشد.
احتمال ابتلا به بیماری رفلکس مری- معده
سوزش معده معمولا خطر جدی برای سلامت کل بدن به همراه ندارد. با این حال اگر به صورت شدید ، متوالی و پایدار بروز کند به طوری که بیش از ۲ مرتبه در هفته این احساس را تجربه کنید می تواند دال بر ابتلا به بیماری رفلکس مری- معده باشد. عدم توجه به درمان این اختلال می تواند منجر به التهاب ، زخم و تغییر سطح مری شود که بعدها تبدیل به سرطان می شود.
کنترل سوزش معده
با تغییر جزئی در روال رژیم غذایی می توان این عارضه را کنترل و درمان نمود. ابتدا بهتر است حجم هر وعده غذایی را کم کنید. ۳ تا ۴ ساعت قبل از خواب شام را صرف کنید و بعد از آن از خوردن هله هوله و یا سایر خوراک ها اجتناب کنید. بعضی از غذاها با افزایش بیش از حد اسید معده و یا شل کردن دریچه مری- معده ابتلا به سوزش معده را افزایش می دهد. مثلا گوجه فرنگی، پیاز، سیر، شکلات، نعناع، غذاهای چرب و مرکبات مثل پرتقال و گریپ فروت این عارضه را تشدید می کند. همچنین لازم است سایر غذاهای چاشنی دار که این اختلال را تحریک می کنند محدود کرد.
بعضی نوشیدنی ها مثل قهوه، چای، الکل و آب پرتقال نیز باعث بروز سوزش معده می شود. آب بهترین نوشیدنی می باشد که اسیدهای دستگاه گوارش را رقیق می کند.
در هنگام خواب سر خود را بالاتر از بدن قرار دهید. اگر در شب دچار سوزش معده می شوید بهتر است بالشی بلندتر زیر سر قرار دهید. این کار مانع از بازگشت اسید معده به داخل مری می شود. همچنین بهتر است به طرف چپ بدن قرار گیرید ، در این حالت سوزش معده تخفیف می یابد.
از پوشیدن لباس های تنگ اجتناب کنید. برداشتن فشار از روی امعاء و احشا روش مناسبی برای پیشگیری از ابتلا به سوزش معده می باشد.
سوزش معده در دوران بارداری
بیشتر زنان باردار به خاطر این اختلال به خصوص در ماه های دوم و سوم بارداری شکایت می کنند. این عارضه در این دوران به دلیل تغییرات هورمونی و افزایش فشار به دستگاه گوارش بروز می کند. علائم خفیف سوزش معده در دوران بارداری با تغییر در روش زندگی قابل درمان است. مثلا افزایش توالی صرف غذا و کاهش حجم وعده ها ، اجتناب از خوابیدن بلافاصله بعد از صرف غذا ، عدم مصرف غذاهای چاشنی دار و سرخ شده. چنانچه علائم شدید باشد بهتر است قبل از مصرف هر دارو به پزشک مراجعه کنید.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#104 Posted: 8 Jun 2011 07:26

ساییدگی غضروف با قولنج استخوان ها

یک جراح استخوان و مفاصل با بیان اینکه قولنج در میان مردم امری عادی جلوه کرده است، اظهار داشت؛ «این عمل ساییدگی غضروف را در پی دارد.»

دکتر «محمود معتمدی» ارتوپد و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، قولنج استخوانی را امری ناپسند دانست و گفت؛ «اگر این حرکت به طور دائم صورت گیرد باعث ایجاد ساییدگی غضروف می شود و این ساییدگی در آینده سبب درد مفاصل در فرد خواهد شد.» وی علت صدای قولنج استخوان ها را ضعف در نیمه دررفتگی استخوان مربوطه دانست و گفت؛ «اگر این عضلات تقویت شوند این صداها دیگر ایجاد نمی شود.» «معتمدی» علت اصلی این کار توسط افراد را خستگی عضو مربوطه دانست و تصریح کرد؛ «اگر کسی دچار خستگی شد، بهتر است به جای قولنج استخوان ها از دوش آب گرم استفاده کند چرا که باعث از بین رفتن حالات قولنج می شود.» این جراح استخوان در ادامه انگشتان، ستون فقرات، مفاصل بزرگ تر مثل زانو، مچ پا، آرنج و ستون فقرات را محل های شایع قولنج استخوان دانست و گفت؛ «اگر این عضلات تقویت شود صدای کمتری ایجاد می شود.» وی در ادامه افزود؛ «حرکات ورزشی بسیار سبک، شنا، راه رفتن در سطح صاف و هموار برای تقویت عضلات و کمتر شدن قولنج عضلات مفید هستند.»

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#105 Posted: 8 Jun 2011 07:27

سندرم روده تحریک پذیر (IBS) ؛ بیماری برای تمام اعضای خانواده

سندرم روده تحریک پذیر (IBS) یک اختلال شایع گوارشی است که ویژگی اصلی آن ایجاد تغییر در اجابت مزاج و درد شکمی است. براساس گزارش های انجمن جهانی گوارش (WGO) مشخص شده است که در حال حاضر IBS در حال تبدیل شدن به یک مشکل جهانی است، به نحوی که میلیون ها نفر روزانه با مشکلات و علائم ناخوشایند آن دست وپنجه نرم می کنند. در رابطه با مشخصات بیشتر این اختلال با دکتر «همایون واحدی» عضو هیات علمی مرکز تحقیقات بیماری های گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت وگویی انجام شده است که در ذیل می خوانید.

-آقای دکتر، در ابتدای این گفت وگو می خواهیم درباره کلمه سندرم بیشتر بدانیم. چرا روده تحریک پذیر را تحت عنوان سندرم دسته بندی می کنند؟ اصلاً سندرم به چه معنا است؟
در واقع باید گفت IBS یک بیماری نیست، بلکه مجموعه یی از علائم و نشانه ها است. به همین جهت است که آن را سندرم یعنی مجموعه علائمی که در کنار هم قرار گرفته، می نامند؛علائمی که همزمانی بروز آنها نشان از ارتباط آنها با هم دارد. در همین ابتدای صحبت باید بر این موضوع تاکید کنم که این موضوع از اهمیت خاصی و تاثیرگذاری برخوردار است که هرگز نباید مبتلایان به IBS را بیمار خطاب کنیم.
-اگر روده تحریک پذیر یک بیماری نیست، پس چیست؟
روده تحریک پذیر (IBS) یک اختلال است. یک اختلال «کارکردی» شایع در روده که به بروز برخی علائم ناخوشایند منجر می شود. یک اختلال کارکردی به این معنی است که در کارکرد بخشی از بدن مشکل وجود دارد، ولی هیچ گونه ناهنجاری در ساختار بدن وجود ندارد. به عبارت دیگر در IBS، کارکرد روده مختل شده است ولی تمامی بخش های روده عادی و سالم است.
-تظاهرات بالینی IBS به چه صورت است؟ چه نشانه ها و علائمی در فرد مشاهده می شود؟
شایع ترین تظاهرات IBS درد شکم همراه با تغییر اجابت مزاج به صورت یبوست، اسهال یا هر دو آنها است.
IBS – علائم دیگری نیز دارد یا اینکه تنها همین علائم در مبتلایان رخ می دهد؟
سایر علائم که ممکن است گاهی اوقات رخ دهد عبارتند از نفخ، گاز، آروغ زدن، سوزش سردل و حالت تهوع. برخی مبتلایان فوریت دفع دارند، یعنی مجبورند زود به زود به دستشویی بروند. «حمله صبحگاهی» نیز شایع است. یعنی فرد چندین بار بلافاصله پس از برخاستن، احساس نیاز فوری به رفتن به دستشویی دارد. این امر غالباً در خلال صبحانه یا پس از آن است. به طور کلی برخی پزشکان افراد مبتلا به IBS را به سه گروه تقسیم می کنند؛
- افراد دارای درد یا ناراحتی شکمی و سایر علائم عمدتاً شامل نفخ و یبوست است.
- افراد دارای درد یا ناراحتی شکمی و سایر علائم عمدتاً فوریت دفع و اسهال است.
- افراد دارای دوره های یبوست و اسهال متناوب.
با این وجود، در عمل، بسیاری از افراد کاملاً در یک گروه جای نمی گیرند و همپوشانی های قابل ملاحظه یی وجود دارد.
-این درد شکم، در کجای شکم بروز می کند؟ آیا در همه جای شکم یکسان است؟
این درد که ممکن است برای بیمار به نوعی مبهم تلقی شود، بیشتر در پایین شکم است، ولی ممکن است در هر بیمار به شکل خاصی و در بخش های مختلف شکم رخ دهد. بنابراین صرفاً با توجه به محل درد نمی توان IBS را تشخیص داد.
-بنابراین تشخیص IBS به آزمایش های بیشتری نیاز دارد؟
با رد کردن بیماری های مهم و خطیری که علائم شان شبیه IBS است، این بیماری را تشخیص می دهند. هیچ آزمایش قطعی برای تشخیص IBS وجود ندارد و اگر آزمایش و عکسبرداری توسط پزشک توصیه می شود، از بابت اطمینان از عدم بیماری های مشابه است. به هر حال بیشترین قسمت تشخیص با شرح حال و معاینه فرد صورت می گیرد.
-کدام دسته از افراد جامعه مستعد ابتلا به IBS هستند؟
به طور کلی IBS می تواند هر فردی را در هر سنی مبتلا سازد، ولی معمولاً در جوانان و افراد زیر ۴۰ سال بروز می کند. نکته قابل توجه آنکه شیوع IBS در زنان دو تا سه برابر بیشتر گزارش شده است. بروز علائم IBS در افراد زودرنج، مبتلایان به وسواس، افراد مبتلا به استرس، اضطراب و فشار روحی هستند، بیشتر احتمال دارد.
-چند درصد مردم به این کسالت مبتلا هستند؟
حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد مردم به IBS مبتلا هستند. گروهی از آنها با این عوارض کنار آمده اند. خود را با آن تطبیق داده اند و به گونه یی با آن مدارا می کنند، ولی گروه دیگر از بابت آن به شدت نگران اند، به همین منظور پیوسته به مطب پزشکان مراجعه می کنند و تقاضای آزمایش و عکسبرداری های مختلف دارند. گاهی بیماری را می بینیم که با خود کوله باری از عکس های مختلف و آزمایش های پرهزینه را به همراه آورده است.
-آیا نگرانی آنها بجا است؟
بله. در شرایطی که بیمار علائم هشداردهنده یی نظیر خون در مدفوع، کاهش وزن توجیه نشده یا درد شدید متمرکز در شکم را می بیند، حتماً باید موضوع را دنبال کند، اما در شرایطی که صرفاً علامت های IBS وجود دارد، هیچ جای نگرانی نیست، چرا که خوشبختانه IBS به هیچ وجه تبدیل به هیچ یک از بیماری های مزمن و خطرناک نمی شود. همان طور که در ابتدای صحبت ها به آن اشاره شد، اصلاً IBS یک بیماری نیست. یک اختلال است که هیچ گونه عواقبی ندارد.
-پس چرا افراد از آن رنج می برند؟
افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر به خوبی می دانند که اکثر اوقات در فکر بروز علائم بودن به چه معنی است. حتی زمانی که آنها فاقد علائم هستند، باید در مورد زمانی که علائم را خواهند داشت، نگران باشند. خوشبختانه اکثر مردم علائم خفیفی دارند، ولی در معدودی از افراد IBS به قدری شدید است که زندگی به یک چالش روزانه و دردناک تبدیل می شود به نحوی که در این دسته از افراد، بروز علائم سندرم روده تحریک پذیر با فعالیت های روزمره آنها تداخل می کند. آنها ممکن است قادر به کار، حضور در مناسبات اجتماعی یا حتی مسافرت کوتاه مدت هم نباشند. به هر حال در صورت عدم کنترل عوامل تشدیدکننده، همراهی با IBS دشوار است.
-آقای دکتر لطفاً در مورد عوامل تشدیدکننده IBS توضیحات بیشتری بفرمایید.
یکی از عوامل مهم که موجب تشدید علائم IBS می شود، مصرف بعضی غذاها است. بعضی غذاها می تواند IBS را بدتر کند. معمولاً خود افراد می توانند عموم این غذاها را (بنا بر تجربه شخصی خود) شناسایی کنند. غذاهایی که ممکن است علائم را بدتر کنند، اولاً شامل غذاهایی است که چربی یا کافئین زیادی دارند. چربی و کافئین می تواند باعث اسپاسم یا انقباض روده شود. همچنین غذاهایی که «سوربیتول» دارند (شیرین کننده مصنوعی که به شکلات ها و آدامس های بدون شکر اضافه می شود). استفاده از آدامس های حاوی «سوربیتول» می تواند عامل اسهال باشد. علاوه بر این مصرف آدامس موجب بلع هوا شده و نفخ ایجاد می کند. در خصوص لبنیات باید گفت هنگامی شیر و فرآورده های لبنی برای فرد دردسر ایجاد می کند که بدن فرد نتواند لاکتوز یعنی قند موجود در شیر را تحمل کند، بنابراین لبنیات ممکن است در برخی افراد علائم IBS را بدتر کند. دسته دیگر، غذاهای باددار مانند حبوبات و خانواده کلم ها است که مصرف آنها باید با احتیاط صورت گیرد.
-بنابراین براساس گفته های شما یکی از عوامل مهم در بهبود شیوه های مدارا با IBS اصلاح رژیم غذایی است. آیا این موضوع باید تحت نظر پزشک صورت گیرد؟
بله. با توجه به آنکه علائم IBS متفاوت است و افراد ممکن است تنها به برخی از آنها مبتلا باشند، بهتر آن است که در خصوص تغییر و اصلاح رژیم غذایی با پزشک مشورت شود. به طور مثال در بعضی از افراد بعد از مصرف فیبر، علائم افزایش گاز روده یی اتفاق می افتد، در صورتی که مصرف فیبر برای افراد دچار یبوست مفید است.
-از دیگر فاکتورهای ضروری جهت کنترل عوامل تشدیدکننده IBS به چه عواملی می توان اشاره کرد؟
علاوه بر کنترل رژیم غذایی، آنچه از اهمیت ویژه یی برخوردار است، رهایی از استرس است. از آنجا که سیستم روده یی با اعصاب روده یی کنترل می شود، فشار روحی، اضطراب یا افسردگی منجر به تشدید علائم IBS می شود. تجربیات بالینی اثبات کرده است فراگیری اینکه چگونه فشار روحی را کنترل کنیم به بهبود وضعیت مزاجی افراد مبتلا کمک خواهد کرد. به همین دلیل است که در ابتدای گفت وگو تاکید داشتم نباید از IBS با عنوان یک بیماری نام برد. همین تلقی بیماری از IBS موجی از دلهره و نگرانی را در میان مبتلایان ایجاد خواهد کرد. افراد باید اطمینان خاطر داشته باشند که صرفاً به یک اختلال کارکردی مبتلا هستند نه یک بیماری.
-شما اشاره کردید که مبتلایان به IBS باید شیوه زندگی خود را تغییر داده، عوامل تشدیدکننده را کنترل کنند، اما وضعیت مبتلایان به IBS در خصوص دارودرمانی چگونه است؟
مهم ترین مساله در درمان بیمار آن است که بیمار اطمینان حاصل کند که بیماری وی خطرناک نیست. سیر بیماری، پیشرونده نبوده و به بیماری های التهابی روده یا سرطان منجر نمی شود. این موضوع قطعاً در کاهش استرس، اضطراب و آîشفتگی بیمار اثر دارد و به کاهش علائم IBS منجر می شود. اما علاوه بر رعایت این موضوع و همچنین توجه به تغییر الگوی غذایی مبتلایان به IBS، در صورت لزوم، پزشک برای کمک به برطرف شدن نشانه های IBS دارو نیز تجویز می کند؛ مسهل ها برای درمان یبوست، ضداسپاسم ها برای کاهش انقباضات روده یی و داروهای ضدافسردگی برای کمک به آنها که دردهای شدید دارند. البته انتخاب نوع دارو کاملاً به پزشک معالج و بر اساس علامت غالب بستگی دارد و به هیچ وجه نباید بیمار سرخود اقدام به مصرف دارو کند.
-به عنوان سوال پایانی، چه توصیه یی به خانواده های این افراد دارید؟
زندگی با سندرم روده تحریک پذیر چالش های روزانه یی به دنبال دارد، چه برای فرد مبتلا و چه برای خانواده وی. ممکن است دردناک یا موجب شرمساری باشد و بتواند به صورت جدی تاثیر ناخوشایندی بر کیفیت زندگی داشته باشد. اما هرگز نباید از کنترل آن ناامید شد. بدون تردید ابتلا به IBS بر کل خانواده اثر می گذارد، بنابراین لازم است اعضای خانواده، ضمن اطلاع از ویژگی های این بیماری، همکاری صمیمانه یی با فرد داشته باشند. قطعاً موفقیت در این همراهی مستلزم بهره گیری از اخلاق حسنه، سعه صدر و توانایی هایی نظیر دعوت به آرامش است. امروزه برخورداری از یک زندگی پر از نشاط و شادی برای مبتلا، تنها به سعی و کوشش پزشکان بستگی ندارد، بلکه بزرگ ترین و مهم ترین بخش درمان در دست خانواده های هوشیاری است که از هر فرصتی برای تقویت روحیه افراد و ایجاد آمادگی در ایشان برای پذیرش «مهارت های سازگاری با IBS» استفاده می کنند. همه باید مهارت های سازگاری با IBS را بیاموزیم.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#106 Posted: 8 Jun 2011 07:30

آرتروز ؛ یکی از بیماری‌های شایع در مفصل زانو است

یکی از بیماری‌های شایع در مفصل زانو، آرتروز است که در افراد بالای ۶۵‌سال بیش از سایرین مشهود است، به این معنا که ستون مفصلی کاملا صاف و صیقلی زانو، دچار تخریب و ناصافی می‌شود و فرد احساس درد می‌کند.

این که چه کارهایی باید انجام دهیم تا از پیشرفت آرتروز جلوگیری کنیم و یا چگونه با اعمال پیشگیرانه، زمان ابتلا به آن را به تاخیر بیندازیم، مبحثی است که دکتر محمد جواد زهتاب، متخصص ارتوپدی، فوق‌تخصص جراحی زانو و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، در گفتگو با جام‌جم به آن پرداخته است.
این متخصص ارتوپدی می‌گوید: در مراحل اولیه این بیماری، می‌توان با تغییر روش زندگی، کاهش وزن، عدم انجام ورزش‌هایی که به زانو فشار می‌آورد درد را کاهش داد، چرا که بالا رفتن از پله و یا سربالایی ۴ برابر وزن و پیمودن سرپایینی و پایین آمدن از پله، چیزی حدود ۷‌برابر وزن، به زانو فشار وارد می‌کند.
به گفته این فوق‌تخصص جراحی زانو، در مواقعی که درد بسیار شدید و پیشرفته است و سطوح مفصل بسیار ناصاف شده است، زانو مورد عمل جراحی قرار می‌گیرد و کشکک بیمار با سطوح فلزی صیقلی تعویض می‌شود.
این عضو هیات علمی دانشگاه می‌افزاید: معمولا تعویض مفصل در سنین بالا صورت می‌گیرد و در مواقع استثنایی، از برخی پروتزها برای جوانان استفاده می‌شود.
آمار نشان می‌دهد که در فرهنگ جامعه ما، کاربرد مفصل مصنوعی آنچنان پذیرفته نیست و ترجیح این عمل در سنین بالاست، دکتر زهتاب با اشاره به این مطلب عنوان می‌کند: ‌بیشترین علت تعویض مفصل زانو، دردهای بسیار شدید است که به خاطر به دست آوردن دوباره <حرکت> و نه به خاطر <زیبایی>، صورت می‌گیرد. گاهی افراد دچار آرتروز، زانوهایشان تغییر شکل داده و به شکل پرانتزی درمی‌آیند که اگر پزشک در طول ۶ الی ۷ ماه متوجه پرانتزی‌شدن بیشتر پاهای بیمار شود، پیشنهاد عمل جراحی می‌دهد، علت نیز این است که در صورت پیشرفت زیاد این عارضه، تعویض مفصل زانو بسیار مشکل‌تر از قبل خواهد شد و پزشک نیز مجبور است بنا بر ضرورت از انواع پروتزی که درجه حرکت آن در جهات مختلف کمتر است، استفاده کند.
● مستعدین آرتروز
این عارضه به دو دسته اولیه و ثانویه تقسیم می‌شود، عده‌ای به شکل فامیلی دچار آن می‌شوند و علاوه بر زانو، مفاصل دیگرشان نیز درگیر می‌شود.
قابل ذکر است که این عارضه از ۳۵ الی ۴۰ سالگی شروع می‌شود و بتدریج در سنین بالاتر، فرد را درگیر می‌کند و به دلیل این که به صورت آرام و تدریجی پیشرفت می‌کند، به آن آرتروز اولیه گفته می‌شود. این متخصص ارتوپدی یکی از عوامل به وجود آمدن آرتروز ثانویه را شکستگی داخل مفصلی زانو عنوان کرده و ابراز می‌کند: سطوح مفصلی صدمه خورده باعث می‌شوند فرد در سنین پایین دچار آرتروز شود.
به گفته این فوق‌تخصص جراحی پا، بدی راستای اندام تحتانی (پاهای پرانتزی)‌ باعث می‌شود نیرو بین دو طرف زانو تقسیم نشود و یک قسمت از زانو (قسمت داخلی)‌ دچار آرتروز شود که بعدها تمام زانو را گرفتار می‌کند. به همین دلیل در بسیاری از مواقع به افراد جوانی که پاهای پرانتزی دارند، توصیه می‌شود هرچه سریع‌تر پاهای خود را اصلاح کنند تا از بروز زودرس آرتروز جلوگیری به عمل آید.
وی می‌گوید: در این عمل، استخوان از محل مورد نظر شکسته شده و پس از اصلاح زاویه، جهت جوش، آماده می‌شود.
افرادی که در سنین کودکی و جوانی، سابقه عفونت مفصل زانو دارند، این عارضه برایشان اورژانس ارتوپدی محسوب می‌شود؛ به این معنا که اگر به عفونت رسیدگی نشود، چرک داخل زانو جمع خواهد شد و سطح مفصلی در عرض ۵ روز تخریب خواهد شد که طبعا اگر غضروف تخریب شود،‌ این فرد مستعد آرتروز زودرس در آینده خواهد شد، بنابراین افرادی (بخصوص کودکان)‌ که از بیماری عفونی زانو رنج می‌برند، بیش از سایرین مستعد این بیماری خواهند بود.
دکتر زهتاب با اشاره به این مطلب عنوان می‌کند: ایجاد بیماری‌های عفونی در نوزادان می‌تواند سبب شود عفونت از طریق خون وارد مفاصل دیگری همچون لگن، زانو و… شود که در این صورت باید محل عفونی شده هرچه سریع‌تر باز شود و با شستشو، چرک‌زدایی شود و آنتی‌بیوتیک دریافت کند.
وی متذکر می‌شود: افرادی هم که دارای اضافه وزن هستند نیز می‌توانند با کاهش وزن خود از فشار بیش از حد به زانو جلوگیری کنند.
این عضو هیات علمی دانشگاه، شایع‌ترین علائم آرتروز را درد بیان کرده و خاطرنشان می‌کند: با انجام رادیوگرافی، عکس و مشاهده تغییرات مفصلی، می‌توان بیماری را تشخیص داد و با تجویز داروهای ضدالتهاب، درد را تا حدود زیادی التیام داد.
دکتر زهتاب می‌گوید: اگر فردی که با داروهای ضدالتهاب، دردش تسکین داده شده است، به زانویش بیش از اندازه فشار وارد کند، در واقع دچار وضعیتی بدتر خواهد شد؛ چرا که با علم به این که از مشکل زانوی خود آگاهی دارد، ناپرهیزی را نیز پیشه خود کرده است.
وی همچنین در خصوص گرانی قیمت پروتز در ایران اظهار می‌کند: با توجه به تمهیدات وزارت بهداشت، قیمت پروتز در کشور ما نسبت به سایر کشورها، بالا نیست ولی با این حال برای عامه مردم گران و هزینه‌زاست و شرکت‌های بیمه‌ای تعویض مفصل زانو را جزو جراحی‌های زیبایی محسوب می‌کنند؛ در صورتی که فردی با ۶۵ سال سن، از درد شدید زانوانش و برای بالا بردن سطح کیفیت زندگی تن به این عمل جراحی می‌دهد.
این عضو هیات علمی در پایان خاطرنشان می‌کند: با توجه به موارد جراحی مفصل زانو در ایران، شاهد آن هستیم اکثر جراحی‌های صورت گرفته از نوع شدید با زانوانی کج شده و بدشکل است که انجام عمل جراحی را بسیار سخت‌تر می‌کند، به همین دلیل جراحی زانو در کشور ما بسیار پیچیده‌تر از سایر کشورهاست و می‌طلبد شرکت‌های بیمه‌ای با حمایت و پوشش دادن این گونه اعمال جراحی، جامعه را از این معضل نجات دهند.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#107 Posted: 8 Jun 2011 07:31

پاتولوژی های سیکل قاعدگی

اولین مفهوم که درباره آن صحبت میکنیم، قاعدگی منظم یا نامنظم است. قاعدگی نامنظم چیست؟ حتما همه شما با مواردی برخورد کرده اید که سیکل قاعدگی یک خانم همیشه در یک روز معین از ماه اتفاق می افتد. آیا فقط این افراد دارای سیکل منظم هستند و بقیه افراد جزء گروه نامنظم طبقه بندی می شوند؟ واقعیت این است اگر به این شکل تقسیم بندی بکنیم، تنها تعداد کمی از افراد سیکل های منظم دارند و بقیه مبتلا به مشکل هستند.

ولی در واقع اینطور نیست. منظم بودن سیکل به این معنی است که یا سیکل در یک روز خاص شروع بشود و یا روزهای شروع یک سیکل در ماهای مختلف به یک اندازه جا به جا بشوند که این اندازه نهایتا ۳ روز است. در گفتار مصطلح به این معنی که مثلا همیشه دو روز عقب بیفتد یا همیشه سه روز جلو بیفتد. اهمیت این مطلب در این است که اگر سیکل منظم باشد باروری به راحتی صورت خواهد گرفت ولی در صورتی که سیکل نامنظم باشد، ریسک ناباروری بالا می رود. بنابراین در صورتی که سیکل نامنظم دارید، حتما به دنبال درمان آن باشید. شایع ترین بیماری که اغلب در دختر خانم ها دیده می شود، وجود کیستهای تخمدانی است که با علامت سیکل های نامنظم خودش را نشان می دهد و برای اینکه این دختر خانم در زمان ازدواجش بتواند بارداری به موقع و راحتی داشته باشد، باید قبل از ازدواج درمان بشود.

اما از کجا بفهیمیم که سیکل ما چند روزه است؟

اگر روز اول شروع خونریزی را در تقویم علامت بزنید بعد از گذشت چند ماه با شمارش روزهای سیکل، می توانید بفهمید که سیکل شما چند روزه است. در واقع اعدادی که بین شروع دو خونریزی پیاپی قرار دارند، روزهای سیکل شما هستند.

حالا دانستن اینکه سیکل چند روزه است چه فایده ای دارد؟

دانستن این مطلب چند فایده مهم دارد. اول اینکه شما متوجه می شوید که تعداد روزهای سیکلتان طبیعی است یا خیر. یک سیکل طبیعی باید حداقل ۲۱ روزه و یا حداکثر ۳۵ روزه باشد. در صورتی که سیکل شما کمتر از ۲۱ روز و یا بیشتر از ۳۵ روز طول دارد باید به پزشک مراجعه کنید. زیرا به احتمال قوی شما دچار یک مشکل زنان هستید.
فایده بعدی مشخص کردن زمان تخمک گذاری است.
تخمک گذاری غالبا ۱۴ روز قبل از شروع خونریزی بعدی اتفاق می افتد. مسئله آسان شد. اگر قاعدگی شما ۳۴ روزه است، ۳۴_۱۴=۲۰ ، پس زمان تخمک گذاری شما روز ۲۰ بعد از شروع قاعدگی فعلی است. البته این قاعده فقط برای سیکل های منظم صدق می کند.
اهمیت این مطلب در چیست؟
اگر شما از روش طبیعی یا کاندوم برای پیشگیری استفاده می کنید، بهتر است حوالی این زمان اصلا نزدیکی نداشته باشید. و در صورتی که شما نابارور هستید، نزدیکی در حول و حوش این زمان با ریسک بالاتر بارداری همراه است.
فایده بعدی دانستن زمان تخمک گذاری این است که شما متوجه می شوید بسیاری از تغییرات خُلقیتان در این زمانها طبیعی است و شما افسرده نشده اید یا فشار کاریتان بیشتر از حد معمول نیست.
ضمنا همسرتان هم متوجه می شوند که در این زمان ها بهتر است با شما بیشتر مدارا کنند. اغلب خانم ها در حوالی زمان تخمک گذاریشان ورم، تغییرات پوستی، حالاتی شبیه افسردگی و بی حوصلگی دارند و تمایلی برای انجام کارهای منزل از خود نشان نمی دهند. بسیاری از خانم ها هم دچار درد شکم و لکه بینی می شوند. تمامی این موارد در زمان تخمک گذاری طبیعی است و نباید باعث نگرانی شما بشود.
و مطلب آخر درباره تغییرات ترشحات تناسلی یک خانم، در طول سیکل قاعدگی است. از ابتدای سیکل که ترشحات نداشته و خونریزی میبینیم. (گفتیم که شروع سیکل را معادل روز اول خونریزی در نظر میگیرم.) پس از پایان خونریزی، ترشحات بصورت بیرنگ یا مایل به سفید، رقیق و بی بو هستند. در حوالی تخمک گذاری ترشحات به صورت غلیظ و چسبناک در آمده و میزان آن به تدریج زیاد می شود. در اواخر سیکل ترشحات کم می شود.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#108 Posted: 8 Jun 2011 07:32

سرطان تخمدان

به رشد بدخیم و غیرطبیعی سلول های تخمدان, سرطان تخمدان گفته می شود.
عوامل, ریسک فاکتورها و میزان شیوع:
سرطان تخمدان بیماری چندان رایجی نیست و پنجمین عامل مرگ ومیر زنان در اثر سرطان و بیماری های زنان محسوب می شود. علت این بیماری ناشناخته است. این سرطان بیشتر در جوامع صنعتی, البته به جز ژاپن, دیده می شود.

زنان مسن بیشتر در خطر ابتلا به سرطان تخمدان قرار دارند. بیش از نیمی از مرگ ومیر ناشی از سرطان تخمدان در زنان ۵۵ تا ۷۴ ساله دیده می شود و تنها ۱,۴ از زنان ۳۵ تا ۵۴ ساله در اثر این بیماری جان خود را از دست می دهند.
با این که سرطان تخمدان, شیوع چندان زیادی ندارد اما به دلایلی باعث مرگ ومیر زیادی می شود. یکی از این دلایل, مبهم و غیرمشخص بودن علایم سرطان تخمدان است که در نتیجه زنان و پزشکان آنها معمولا این علایم را مربوط به بیماری های رایج دیگر تصور می کنند و زمانی که سرطان تشخیص داده می شود. اغلب تومور به خارج از تخمدان سرایت کرده است.
همچنین تخمدان سرطانی, سلول های بدخیمی را از خود بیرون می ریزد که اغلب برروی رحم, مثانه, روده و دیواره روده جای می گیرند. این سلول ها حتی پیش از آنکه سرطان شناسایی شود, شروع به ساخت تومورهای جدیدی می کنند.
دلیل دیگر مرگ ومیر زیاد بیماران مبتلا به سرطان تخمدان اینست که آزمایش تشخیص موثری برای این بیماری وجود ندارد. بیش از ۵۰ درصد از زنان مبتلا به سرطان تخمدان در مراحل پیشرفته بیماری, متوجه بیماری خود شده اند.
به نظر می رسد که خطر ابتلا به سرطان تخمدان ناشی از چند عامل باشد. هرچه تعداد فرزندان یک زن بیشتر باشد, احتمال ابتلا او به سرطان تخمدان کمتر می شود. حاملگی در سنین پایین و مصرف قرص های ضدبارداری نیز اثر پیشگیرنده دارند و برعکس به نظر می رسد که مصرف داروهای باروری با افزایش احتمال ابتلا به این سرطان در ارتباط باشد. اگرچه هنوز در اینباره اختلاف نظر وجود دارد.
برخی از ژن ها مثل که خطر BRCA 2 و BRCA 1 ابتلا به سرطان سینه و سایر سرطان ها در سنین پایین تر را افزایش می دهند, احتمالا در بالابردن خطر ابتلا به سرطان تخمدان نیز موثر هستند. بیمارانی که قبلا به سرطان سینه مبتلا شده اند و یا یکی از اعضای خانواده آنها سابقه ابتلا به سرطان سینه یا تخمدان را داشته باشد, در خطر بیشتری هستند.
سابقه فامیلی ابتلا به سرطان رحم, روده یا سایر سرطان های معده ای ـ روده ای, ممکن است علامت وجود سندرومی به نام سرطان غیرپولیپی ارثی روده باشد که احتمال) HNPCC (ابتلا به سرطان تخمدان را بسیار بالا می برد.
سایر عوامل احتمالی عبارتند از مصرف پودر تالک, قرارگرفتن در معرض پنبه نسوز, مصرف غذاهای پرچرب, و ابتلا به بیماری اریون در کودکی ; که البته تاثیر هیچ کدام از این عوامل هنوز به اثبات نرسیده است.
پیشگیری:
اگر چه هنوز هیچ راه قطعی برای پیشگیری از ابتلا به سرطان تخمدان شناخته نشده است, اما با تمرینات ورزشی دائمی و منظم عضلات لگن خاصره, شاید در مجموع بتوان خطر را کاهش داد. مطالعات نشان می دهد که خطر ابتلا به این نوع سرطان در بیمارانی که قرص های ضدبارداری خوراکی مصرف کرده اند. به نسبت کسانی که از سایر انواع داروهای ضدبارداری استفاده نموده اند. کمتر بوده است. در تحقیقات اخیر مشخص شده در زنانی که موتاسیون ژن های (ژن های BRCA 2 و BRCA 1 مربوط به سرطان سینه و تخمدان) دیده می شود, خارج کردن تخمدان از طریق جراحی می تواند به طور چشمگیری خطر ابتلا به سرطان تخمدان را کاهش دهد.
علایم:
احساس سنگینی لگن خاصره
دردهای خفیف در ناحیه پایین شکم
خونریزی واژینال
افزایش یا کاهش وزن
قاعدگی غیرطبیعی
درد بی دلیل ناحیه پشت که با گذشت زمان افزایش پیدا می کند
افزایش اندازه دور شکم
علایم معده ـ روده ای که عبارتند از:
افزایش گاز
سو هاضمه
بی اشتهایی
تهوع و استفراغ
نفخ و تجمع گاز در معده و روده
ناتوانی از خوردن میزان همیشگی غذا
سایر علایمی که ممکن است به همراه این بیماری دیده شوند عبارتند از:
افزایش دفعات دفع ادرار
رشد موهای زاید
توجه: این علایم تا آخرین مراحل پیشرفت بیماری ظهور نمی کنند.
اگر علایم این بیماری در شما وجود دارد, پزشک خود را در جریان بگذارید. همچنین اگر سن شما بیش از ۴۰ سال است و به تازگی معاینه لگن خاصره و آزمایش پاپ اسمیر را انجام نداده اید, حتما به پزشک خود مراجعه کنید (به همه زنان بالاتر از ۲۰ سال توصیه می شود که به صورت منظم آزمایش پاپ اسمیر و معاینات لگنی را انجام دهند.)
معاینات و آزمایش ها:
با معاینه فیزیکی می توان متوجه اندازه دور شکم یا آسیت (آب آوردگی حفره شکمی) شد. با معاینه لگن خاصره می توان توده های شکمی یا تخمدانی را شناسایی نمود. سایر آزمایش های تشخیصی عبارتند از:
آزمایش شیمی خون
آزمایش خون بارداری
آلفافتو پروتئین
آزمایش ادرار
لاپاروتومی تحقیقی
اولترا سوند
از MRI اسکن شکمی و CT ناحیه شکم
درمان:
جراحی بر سایر روش های درمانی ترجیح داده می شود و اغلب برای تشخیص بیماری ضروری است. مطالعات نشان می دهد که پزشکان متخصص تومورشناسی زنان نیز از نتایج جراحی در درمان این سرطان بیشتر راضی هستند.
شیمی درمانی معمولا پس از جراحی برای درمان بقایای بیماری مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین از شیمی درمانی می توان برای درمان عود این بیماری در زنان استفاده کرد. پرتودرمانی به ندرت در درمان سرطان تخمدان استفاده می شود.
چشم انداز:
سرطان تخمدان معمولا در مراحل اولیه تشخیص داده نمی شود و این بیماری در زمان تشخیص بسیار پیشرفت کرده است. نتیجه اغلب ناخوشایند است. تنها ۳۵ تا ۳۸ درصد امکان دارد که بیماران در هر مرحله ای از بیماری که باشند تا پنج سال زنده بمانند. البته اگر این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود, امکان زنده ماندن بیمار تا پنج سال, ۹۰ تا ۹۸ درصد افزایش پیدا می کند.
ـ عوارض:
این بیماری عوارضی را به دنبال دارد که برخی از آنها عبارتند از:
گسترش سرطان به سایر اندام ها
آب آوردن شکم یا آسیت
مسدودشدن روده
با معاینات منظم و کنترل علایم احتمالی, به تشخیص زودهنگام سرطان تخمدان کمک نمایید تا از عوارض, مشکلات و پیامدهای ناخوشایند آن در امان بمانید.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#109 Posted: 8 Jun 2011 07:45

کم خونی (یا آنمی)

به کاهش تعداد گلبولهای قرمز در جریان خون کم خونی یا آنمی گفته می شود.

نشانه های بیماری :

علائم ونشانه های بیماری بسته به شدت کم خونی متغیر می باشد . در موارد خفیف بیماری ، فرد علامت خاصی ندارد به صورت اتفاقی در بررسی های معمول آزمایشگاهی کم خونی تشخیص داده می شود. در موارد شدیدترعلایمی چون خستگی ، بی حالی ، ضعف ، تپش قلب ، تنگی نفس در زمان فعالیت ، رنگ پریدگی ملتحمه چشم وغشاهای مخاطی وجود دارند.

عوارض :

بسته به شدت کم خونی عوارضی چون کاهش فشار خون ، تعریق ، اضطراب ، پرخاشگری، کاهش فعالیتهای مغزی ، سنکوپ ، شوک ودر موارد بسیار شدید از بین رفتن عملکرد ارگانهای حیاتی دیده می شود ونهایتاً ممکن است منجر به مرگ گردد.

عوامل بروز بیماری :

بطور عمده علل اصلی کم خونی را می توان در دو دسته طبقه بندی کرد :

۱- کاهش تولید گلبولهای قرمز

۲- افزایش تخریب ویا از دست دادن گلبولهای قرمز

کاهش تولید گلبولهای قرمز بدلایل مختلف ارثی ، محیطی ، تغذیه ای ، عفونی و خود ایمنی رخ می دهد که بسته به علت ایجاد اشکال ، طول مدت بیماری ونحوه معالجه ودرمان هم متفاوت خواهد بود.

از جمله بیماری هایی که منجربه کاهش تولید گلبولهای قرمز می شوند می توان به نارسائی کلیوی، بیماری تیروئید ، مصرف داروهایی مثل داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی ( داروهای شیمی درمانی) ، برخی آنتی بیوتیک ها مثل کلرامفنیکل ، نمکهای طلا وسمومی همچون بنزن وپرتوهای یونیزان اشاره کرد. به علاوه برخی عفونتهای ویروسی نظیر ایدز، هپاتیت های ویروسی، سوء تغذیه و کمبود برخی ویتامین ها و مواد معدنی مثلاً کمبود آهن ، ویتامین B12،اسید فولیک و…درگیری مغزاستخوان بوسیله بیماری های بدخیم وبرخی اشکالات ژنتیکی در مراحل ساخت گلبولهای قرمز نظیر بیماری تالاسمی از دیگر علل قابل ذکر جهت کاهش تولید گلبولهای قرمز خون می باشند .

از علل مهم افزایش تخریب ویا از دست دادن گلبولهای قرمز می توان به خونریزی بدلایل مختلف از جمله حادثه وتصادف ، خونریزی های گوارشی ، خونریزی های ماهیانه در زنان و… اشاره کرد علاوه بر این تخریب گلبولهای قرمز در بیماریهای ارثی بیماریهایی مثل اختلالات متابولیسم کلسترول وبیماری شدید کبدی وکمبود آنزیم G6PD ( بیماری فاوویسم ) دیده می شود.

برخی عفونت ها مثل مالاریا وسمومی مثل سم عقرب ، سم مار ، نیتروفورانتوئین ، فنازوپیریدین ، نفتالین ، آب اکسیژنه و هم در تخریب گلبولهای قرمز نقش دارند . بعضی بیماریهای عروقی که تحت عنوان واسکولیت از آنها یاد می شود و نیز بزرگی طحال، از علل دیگر تخریب گلبولهای قرمز است. مدت و نحوه درمان و توصیه های لازم به بیماران و اطرافیان، بسته به علت و منشأ کم خونی، متغیر است.

تست های تشخیصی :

بطورکلی کم خونی با انجام آزمایش کامل خون (CBC)تشخیص داده می شود که چنانچه مقدار هموگلوبین خون ویا هماتوکریت از مقادیر طبیعی پائین تر باشد تشخیص اولیه کم خونی داده می شود.قابل ذکر است که مقدار طبیعی هموگلوبین وهماتوکریت براساس سن وجنس بیمار متفاوت می باشد که در جدول زیر آمده است پس از تشخیص وجودکم خونی آزمایشات تکمیلی جهت پی بردن به علت کم خونی براساس نتایج آزمایشات اولیه انجام می گیرد

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#110 Posted: 8 Jun 2011 07:46

۸ توصیه مهم برای پیشگیری از پوکی استخوان و شکستگی‌های ناشی از آن

۸ توصیه مهم برای پیشگیری از پوکی استخوان و شکستگی‌های ناشی از آن
متخصصان می‌گویند؛ با وجودی که ما نمی‌توانیم تمام عواملی را که منجر به بروز پوکی استخوان و شکستگی‌های ناشی از آن می‌شوند را کنترل کنیم، اما می‌توانیم با رعایت برخی نکات به تقویت استخوان‌ها و حفاظت از آنها کمک کنیم.

برای این منظور متخصصان در گزارش ۲۰۰۸ مرکز سلامت زنان هاروارد، ۸ توصیه زیر را ارائه کرده‌اند.
نخست این که بهتر است از مواد مغذی ومهم استفاده شود. برای این منظور باید رژیم‌های غذایی سالم که تامین کننده مواد مغذی چون پتاسیم، منیزیم، فسفر، کلسیم و ویتامین D هستند، بکار گرفته شوند.
توصیه دوم ورزش کردن است. در اکثر روزها حداقل ۳۰ دقیقه را به انجام فعالیت‌های ورزشی تقویت استخوان اختصاص دهید. این فعالیت‌ها شامل ورزش‌های تحمل وزن همانند دویدن یا پیاده روی سریع و ورزش‌های استقامتی هستند.
نکته سوم این است که به هیچ وجه سیگار نکشید. فرآیند تخریب استخوان در افراد سیگاری بسیار سریع‌تر صورت می‌گیرد و میزان شکستگی در این افراد بالاتر است.
چهارمین توصیه متخصصان این است که انجام آزمایشات و کنترل‌های دوره‌ای را فراموش نکنید. یکی از این آزمایش‌ها سنجش تراکم ماده معدنی استخوان(BMD) در آغاز سن ۶۵ سالگی است. این تست برای افرادی که دارای سابقه بیماری‌های خاص یا مصرف کننده داروهایی هستند که خطر شکستگی را افزایش می‌دهند، باید در سنین پایین‌تر انجام شود.
راه‌کار پنجم این است که از داروهای محافظت کننده استخوان استفاده کنید. زنانی که در سنین پس از یائسگی قرار دارند و در گذشته دارای شکستگی استخوان بوده‌اند باید از داروهای پیشگیری کننده پوکی استخوان استفاده کنند.
به عنوان نکته ششم که از اهمیت خاصی نیز برخوردار است توصیه می‌شود که از افسردگی خود غافل نشوید.
پژوهشگران به تازگی به ارتباط بین افسردگی و کاهش تراکم استخوانی دست یافته‌اند.
هفتمین توصیه نگهداشتن وزن در حالت سلامتی است. وزن پایین تر از ۱۲۷ پوند یا داشتن توده بدنی زیر ۲۱ عامل خطر ساز برای پوکی استخوان محسوب می‌شود. از دست دادن وزن در دوران یائسگی احتمال کاهش توده استخوان را افزایش می‌دهد. از مصرف غذاهایی که از نظر کالری در حد بسیار پایینی هستند یا از غذاهایی که فاقد همه گروه‌های غذایی است، اجتناب کنید.
توصیه آخر این که حتی‌الامکان از زمین خوردن اجتناب کنید. با احتیاط و به آرامی گام بردارید. از روشنایی راه پله‌ها و مدخل ورودی ساختمان‌ها اطمینان حاصل کنید. به منظور تعادل و جلوگیری از سرخوردن در حمام از دست گیره‌هایی که در وان یا در کنار دوش نصب شده‌اند، استفاده کنید.

hi dr!

صفحه 11 از 111: « پیشین 1 ... 10 11 12 ... 110 111 پسین »

خانه و خانواده /

همه چیز درباره بیماری ها

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا