صفحه 25 از 111: « پیشین 1 ... 24 25 26 ... 110 111 پسین »

همه چیز درباره بیماری ها

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#241 Posted: 13 Jul 2011 14:08

تبخال چیست ؟

- تبخال نشانهٔ چیست؟
تبخال زخم خوش‌خیمی به‌نظر می‌رسد که مشکلی ایجاد نمی‌کند و احتمالاً فکر می‌کنید زخم بی‌ضرری است که زود از بین می‌رود.
البته این زخم زود خوب می‌شود، اما چندان هم بی‌ضرر نیست. آنچه را که تبخال می‌نامیم یک عفونت شدید ویروسی است که حدود یک سوم افراد را گرفتار کرده است.
تبخال معمولاً در اثر ویروس هرپس سیملکس نوع I به‌وجود می‌آید. نوع II این ویروس بیشتر دستگاه تناسلی را گرفتار می‌کند. یک بار که ویروس را گرفتید، برای تمام عمر دچار ضایعات تبخالی می‌شوید که در همان نقطه بروز می‌کند.
تعداد عوامل محیطی و فیزیولوژیائی می‌توانند باعث عود تبخال شوند، مثل غذاهای ادویه‌دار، نور خورشید، چرخهٔ قاعدگی، روزهای بارانی، تنش روانی و تب.
عفونت‌های تبخالی بسیار شایع است و ابتلا به آن از طریق تماس با فردی که دارای ضایعات فعال تبخالی است صورت می‌گیرد. حدود ۴۰ درصد افرادی که دچار تبخال لب می‌شوند ویروس‌های گرفتار کنندهٔ دستگاه تناسلی را نیز در خود دارند. و حدود ۶۰ درصد ویروس‌های تبخال دستگاه تناسلی از نوع I هستند، که در دهان شایع است.
برخلاف زخم‌های دهان، که قسمت‌‌های نرم درون دهان را گرفتار می‌کنند، تبخال تقریباً همیشه در اطراف لب ظاهر می‌شود. و گرچه کمتر در دهان دیده می‌شود، اما می‌‌تواند قسمت‌های غیر متحرک بدن، مثل لثه‌ها، سقف دهان و گاهی سوراخ بینی، انگشتان و حتی پلک را گرفتار کند.
تبخالی که برای بار اول ظاهر می‌شود دردناک است و احتمالاً دچار تب و احساس آنفلونزا می‌کنید. در ضایعات بعدی ۳۶ تا ۴۸ ساعت قبل از ظهور زخم فقط کمی سوزش و درد احساس خواهید کرد. معمولاً در طی یک هفته چند دانهٔ گرد قرمز پر از چرک به‌شکل یک خوشه تشکیل شده و به یک زخم بزرگ سوزش‌دار تبدیل می‌شوند که پاره شده و رویه‌ای زرد رنگ می‌سازد و سپس بدون به‌جای گذاردن اثری از بین می‌رود.
بعد از اولین تبخال، ضایعات بعدی هر چند ماه یک بار خودبه‌خود یا به عللی مثل تنش روانی، خستگی، بیماری یا سرما روی می‌دهد. هیچ راهی برای پیش‌بینی زمان یا تعداد دفعات ظهور ضایعات وجود ندارد و در هر فرد فرق می‌کند.

- درمان تبخال
آن را دست نزنید. زخم تبخال بسیار مسری است. پس، به هیچ‌وجه آن را دستکاری نکنید. حوله، مسواک، لیوان، و سایر وسائل شخصی خود را جدا کنید.
چون تبخال خیلی زود به غشاهای مخاطی دیگر سرایت می‌کند، از دست زدن به زخم و مالیدن چشم، بینی و دستگاه تناسلی خودداری کنید. اگر به چشمانتان سرایت کند، بسیار خطرناک می‌شود (و به‌ندرت ایجاد کوری می‌کند). ویروس از طریق دست به زخم‌های باز بدن مثل بریدگی‌های پوست نیز سرایت می‌کند.
رویهٔ زخم را نکنید. حتی بعد از اینکه رویه بر روی ضایعات تشکیل شد، ویروس‌ها هنوز قابل انتقال به فرد دیگر یا ناحیه‌ای دیگر از بدن هستند. پس تا یک یا دو هفته از هر گونه تماس با زخم‌ جلوگیری کنید.
پماد اسیل‌ویروس استفاده کنید. فقط از داروی اسیل‌ویروس برای تمام گونه‌های ویروس هرپس، چه در دهان و چه در دستگاه تناسلی، استفاده می‌شود. با شروع تبخال پماد را روی آن بمالید.
اسیل‌ویروس از زیاد شدن ویروس‌ها و اگر زود از آن استفاده کنید از تشکیل زخم جلوگیری می‌کند. اگر یک یا دو دانهٔ کوچک هم ظاهر شود، ظرف چند روز از بین می‌رود. بدون دارو، زخم ممکن است تا دو هفته طول بکشد. این دارو لااقل درد را تا ۲۴ ساعت آرام می‌کند.
آن را بی‌حس کنید. پمادهای بی‌حس کنندهٔ بدون نسخه حاوی بنزوکائین را می‌‌توان مستقیماً روی تبخال مالید تا درد آن را کمتر کند، ولی التیام آن را تسریع نمی‌کند.
برنامهٔ غذائی خود را کنترل کنید. غذاهای پرادویه یا اسیدی زخم تبخال را بسیار دردناک می‌کنند. پس در خوردن گوجه‌فرنگی، فلفل، یا مرکبات افراط نکنید.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#242 Posted: 13 Jul 2011 14:09

آنچه باید در مورد هپاتیت B بدانیم

یک بیماری ویروسی است که از طریق تماس با خون و ترشحات بدن افراد مبتلا منتقل می شود. این بیماری معمولا خود به خود بهبود یافته و عوارض دراز مدت کبدی ندارد. اکثر افراد مبتلا به هپاتیت B حاد می‌شوند که در این موارد اکثر بیماران خودبخود بهبود می‌یابند. این بیماری در عده کمی حالت مزمن پیدا کرده و فرد ناقل بیماری می شود و ی می تواند بیماری را به دیگران منتقل کند.

تعداد کمی از این افراد در آینده دچار عوارض بیماری مانند سیروز یا هپاتوسلولار کارسینوما می شوند.ویروس‌های هپاتیت ب نوعی از ویروس هپاتیت است که در کبد انسان جایگزین شده و تکثیر می‌نمایند مواد تولید شده توسط این ویروس‌ها به گردش خون می‌ریزد. انجام آزمایشات خونی حساس، تکثیر ویروس در بدن را مشخص می‌نماید. کسانی که ویروس هپاتیت ب را به مدت بیش از شش ماه در خون شان داشته باشند ناقل این بیماری هستند. این افراد حال عمومی خوبی دارند و گاهی با انجام آزمایشات نیز اختلالی در کار کبد دیده نمی‌شود. در چنین شرایطی ویروس به صورت مسالمت آمیز در داخل بدن وجود دارد ولی به کبد آسیبی نمی‌رساند در صورت انتقال ویروس هپاتیت ب از مادران آلوده به نوزادان، احتمال باقی ماندن عفونت و ناقل شدن نوزادان زیاد است و عمده ناقلین هپاتیت به در کشور ما شامل این موارد است.

بیماری حاد هپاتیت ب در ۹۰ درصد به طور خود به خود بهبودی یافته و ویروس هپاتیت ب نیز به صورت کامل از بدن دفع شده و خارج می‌شود. ولی در ۱۰ درصد موارد ویروس در بدن باقی مانده و حالت ناقل هپاتیت ایجاد می‌شود.عامل بیماری هپاتیت در خون و همه ترشحات بدن (مانند بزاق، عرق و…) افراد ناقل وجود دارد البته این ویروس تا به حال در مدفوع یافت نشده‌است. بهترین راه پیشگیری از ابتلا به این بیماری، شناخت راه‌های انتقال آن است. تنها مخرن این ویروس انسان است و انتقال آن از فرد آلوده به فرد سالم می‌باشد. در قدیم مهم‌ترین علت ابتلا به هپاتیت ب استفاده از خون و فراورده‌های ان بوده‌است ولی امروزه با ازمایش خون می‌توان این الودگی را مشخص نمود و به همین خاطر خون‌ها مورد بررسی قرار گرفته و انتقال این بیماری از طریق خون دیگر به آسانی صورت نمی‌گیرد.

کارکنان بیمارستان‌ها، پزشکان، پرستاران و مراقبین بهداشتی که در تماس با بیماران و یا خون انها هستند، در معرض عفونت هپاتیت و انتقال آن قرار دارند و به همین دلیل واکسیناسیون هپاتیت ب و رعایت دستورات بهداشتی و مرابتی در این دسته از افراد توسیه می‌شود.

نشانه‌های بیماری
تمام افراد آلوده شده با این ویروس علایم بیماری حاد را نشان نمی‌دهند. ۴۰ – ۳۰ درصد افراد آلوده شده علامت خاصی را نشان نمی‌دهند. معمولا علایم حدود ۶ – ۴ هفته بعد از ورود ویروس بروز می‌کند. مانند هپاتیت A افراد آلوده شده با ویروس هپاتت B حاد احساس بیماری می‌کنند و قادر به انجام کاری نیستند. کمتر از یک درصد افراد آلوده این بیماری را به شکل خیلی شدید و سریع نشان می‌دهند که منجر به از کار افتادن کبد و مرگ می‌شود.

اگر دستگاه ایمنی نتواند بیماری را تا ۶ ماه مراقبت کند، شخص علایم هپاتیت مزمن را نشان می‌دهد. نشانه‌های هپاتیت مزمن مشابه هپاتیت حاد باشد. معمولا در افرادی که چندین سال است مبتلا به بیماری هستند گروهی از علایم اضافی را نشان می‌دهند. این علایم شامل کهیر ، جوشهای پوستی ، آرتریت ، سوزش یا مورمور کردن در بازوها و پاها (Polyneuropathy) می‌باشد.

چگونگی تشخیص هپاتیت B
اولین راه تشخیص استفاده از آزمایش خون است که آنتی ژنها و آنتی بادیها که بوسیله دستگاه ایمنی در مقابل ویروس ساخته می‌شود را مشخص می‌کند. آزمایشهای ضروری برای تشخیص آلودگی ، تشخیص آنتی ژن HBSAg (آنتی ژن سطحی B) و دو آنتی بادی HBS ( آنتی بادی مربوط به آنتی ژن سطحی) و آنتی بادی HBC ( آنتی بادی مربوط به آنتی ژن مرکزیB) می‌باشد.
آزمایش با ویروس HBV
بوسیله آزمایش بار ویروسی می‌توان تعداد ویروس را در خون مشخص کرد. اگر بار ویروسی بیشتر از صد هزار نمونه در میلی‌لیتر باشد نشان دهنده فعالیت ویروس در کبد می‌باشد. وقتی بار ویروس از این مقدار بالاتر رود و آنزیمهای کبدی نیز افزایش یابد درمان باید شروع شود. اگر تعداد کمتر از این مقدار باشد و HBe Anti مثبت و HBeAg منفی باشد باید دستگاه ایمنی را کنترل کرد. در این حال نیز ویروس می‌تواند منتقل شود.
آزمایش آنزیمی کبدی
آزمایش آنزیم کبدی میزان آنزیمهای کبد مانند آلانین آمینو ترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) را مشخص می‌کند. افزایش این آنزیمها نشانه آسیب کبد است. در هپاتیت حاد این آنزیمها افزایش پیدا می‌کند ولی موقتی است و ندرتا مشکلات دراز مدت کبدی بوجود می‌آورد. در هپاتیت مزمن مقدار ALT کبد به شکل دوره‌ای یا دائمی افزایش می‌یابد و خطر آسیبهای کبدی دراز مدت را افزایش می‌دهد.
بیوپسی کبد
این روشها میزان آسیب کبدی را مشخص نمی‌کنند به همین دلیل از بیوپسی کبد استفاده می‌شود. بیوپسی برای افرادی که بار ویروسی خیلی بالاتر از صد هزار دارند و آنزیمهای کبد در آنها افزایش پیدا کرده است استفاده می‌شود.
ارتباط هپاتیت B و ایدز
بزرگسالانی که به ویروس هپاتت B آلوده شده‌اند کمتر از ۱۰ درصد احتمال دارد آلودگی را به شکل مزمن نشان دهند ولی اگر شخص به ایدز مبتلا باشد این احتمال به ۲۵ درصد می‌رسد. زیرا این افراد دستگاه ایمنی ضعیفی دارند. در افراد مبتلا به ویروس ، پاسخ به هپاتیت ضعیف شده یا از بین می‌رود. این موضوع باعث فعال شدن ویروس می‌شود و در نتیجه خطر آسیب کبد را افزایش می‌دهد. ارتباط بین ایدز شدت هپاتیت کاملا معلوم نیست ولی گزارشها نشان داده است که در افراد آلوده با هر دو ویروس خطر ابتلا به سیروز کبدی بیشتر می‌شود و بار ویروسی بالاتر می‌رود. همچنین در این افراد خطر از کار افتادگی کبد دو برابر می‌شود.
درمان هپاتیت B
فرد مبتلا به نوع حاد بیماری احتیاج به درمان ندارد و می‌تواند با استراحت و قرصهای ایبوپروفن و نوشیدن مایعات بیماری را تحت نظر قرار دهد. درمان فقط برای افراد مبتلا به هپاتیت مزمن تجویز می‌شود. هدف از درمان ، کاهش بار ویروسی و سطح آنزیمهای کبد می‌باشد. اگر آنتی ژنهای HBSAg و HBeAg از خون پاک شوند درمان متوقف می‌شود.

واکسن هپاتیت B
دو نوع واکسن هپاتیت B که محتوی HBSAg می‌باشد در دسترس است. واکسنهای بدست آمده از پلاسمای خون و واکسنهای نوترکیبی. هر دو نوع واکسن حتی اگر پس از تولد تلقیح شوند مطمئن ، ایمنی‌زا و اثر بخش هستند. (آنتی بادی مادری تاثیری بر پاسخ به واکسن نمی‌گذارد) بیش از ۹۰ درصد کودکان حساس پس از سه دوز واکسن ، آنتی بادی محافظت کننده را تولید می‌کنند و در اکثر مطالعاتی که بر کودکان هم گروه برای بیش از ۱۰ سال انجام شده است اثر بخشی واکسن جهت جلوگیری از حامل مزمن شدن از ۹۰ درصد تجاوز می‌کند.

به طور خلاصه سه راه عمده زیر راه‌های اصلی انتقال هپاتیت ب می‌باشد:

راه‌های انتقال:

از مادر الوده به نوزاد (در ایران شایع‌ترین راه است.)
از راه تزریق (تزریق خون، اعتیاد تزریقی، حجامت، خالکوبی و…)
از راه جنسی (اگر همسر فرد ناقل واکسینه نشده باشد حدود ۵ درصد احتمال انتقال وجود دارد که با تزریق واکسن این احتمال به حدود صفر می‌رسد.)
درمان

درمان عفونت ویروسی هپاتیت B بستگی به میزان فعال بودن ویروس و میزان در خطر بودن شما برای آسیب‌ کبدی مانند «سیروز» دارد. هپاتیت B حاد معمولاً خودبه‌خود بهبود می‌یابد. درمان‌های خانگی برای فروکش کردن علائم آن استفاده می‌شود و سبب جلوگیری از گسترش ویروس می‌گردد. در عفونت مزمن هپاتیت B، درمان شامل بررسی شرایط و بیمار استفاده از داروهای ضد ویروسی جهت جلوگیری از آسیب رساندن به کبد می‌باشد. اگر بیماری به کبد آسیب جدی رسانده باشد، ممکن است جهت درمان پیوند کبد در نظر گرفته شود.
مراقبت در منزل:

کاهش فعالیت: کاستن از میزان فعالیت و هماهنگ کردن آن با توان خود، نکته‌ای مهّم است. شما نباید دائماً در بستر استراحت نمائید اما باید به نیاز بدن خود، هنگامی که خسته می‌شوید توجه نمائید. از رفتن به سرکار و مدرسه مگر در صورتیکه حجم کارهایتان در توان شما باشد اجتناب کنید. از ورزش شدید بپرهیزید. بتدریج که بهتر می‌شوید می‌توانید رفته رفته به فعالیت معمولی خود باز گردید، در صورتیکه سریعاً و بدون توجه به توان خود، فعالیتهای عادی خود را شروع کنید ممکن است مجدداً بیمار شوید.
تغذیه مناسب: اگر چه ممکن است اشتها نداشته باشید امّا تغذیه مناسب لازم است، اکثر مبتلایان با گذشت روز دچار بدتر شدن حالت تهوع و بی‌اشتهایی می‌شوند. خوردن یک وعدة غنی و کامل در صبح و وعده‌های سبک‌تر در ساعات بعدی مفید می‌باشد. پزشکان رژیم غذایی پرکالری – پرپروتئین را برای بیماران هپاتیتی توصیه می‌کنند.
جلوگیری از کم آب شدن بدن: بسیار مهّم است هنگامی که مبتلا به هپاتیت B هستید مخصوصاً اگر استفراغ می‌‌کنید آب به میزان زیاد بنوشید. اگر تحمل می‌کنید نوشیدن آب گوشت و میوه با توجه به تامین کالری بیشتر برای شما، مفید می‌باشد. بسیاری از نوشیدنیهایی که ورزشکاران استفاده می‌کنندو در فروشگاهها موجود می‌باشد در صورت استفراغ می توانندمواد معدنی و الکترولیت‌های ازدست رفته را جبران نمایند.
اجتناب از الکل و داروها: هپاتیت متابولیسم الکل و برخی داروها را مختل می‌کند. این مواد روند تخریب کبد را تسریع می‌کنند. اگر داروی تجویز شده توسط پزشک را استفاده می‌کنید ممکن است پزشک مصرف دارو را تا بهبود کامل کبد به تعویق اندازد. به هر حال بدون توصیه پزشک، خودسرانه دارو مصرف نکنید. در مورد تمام داروهای مصرفی خود اعم از تجویز شده، داروهای گیاهی و استامینوفن از پزشک خود سؤال کنید. استامینوفن میتواند باعث تخریب کبد شود.
کنترل خارش بدن: برخی از افراد مبتلا به هپاتیت، گاهی دچار خارش پوست بدن می‌شوند، کنترل این وضعیت با خنک نگهداشتن پوست، اجتناب از در معرض آفتاب قرار گرفتن، پوشیدن لباسهای نخی و استفاده از برخی داروها مقدور می‌باشد. در صورت تمایل به استفاده از دارو حتماً با پزشک خود مشورت نمائید و دستورات درج شده روی بسته دارو مطالعه کنید و در صورت بروز هر گونه عارضه، مصرف دارو را قطع نمائید.

درمانهای دیگر:

برخی از افراد مبتلا به هپاتیت B حاد دچار استفراغ و از دست دادن شدید آب می‌شوند در این موارد شاید نیاز به بستری در بیمارستان برای دریافت مایعات وریدی باشد.

درمان دارویی:

برای افراد مبتلا به هپاتیت B حاد استفاده از دارو های ضدویروسی توصیه نمی‌شود. در هپاتیت B مزمن که ویروس دارای فعالیت تکثیر شونده بوده و یا روند تخریبی کبد شروع شده باشد این دارو ها توصیه می شوند. در واقع دریافت داروهای ضدویروسی در موارد مزمن هپاتیت B بستگی به حضور آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B (HBSAg)، مقدار DNA این ویروس و نیز میزان آنزیمهای کبدی در خون دارد.

داروهای ضدویروسی که مورد استفاده قرار می‌گیرند:

اینترفرون‌ها مانند interferon alfa-2b و pegylated interferon alfa -2a.
مهارکنندة آنزیم نوکلئوزید ترانس کریپتاز معکوس (NRTIS) مانند adefovir, lamivudine, and entecavir.
سنجیدن فوائد درمان در مقابل خطرات آن الزامی است. درمان در ۴۰% موارد هپاتیت B مزمن مفید خواهد بود.

درمان جراحی:

هپاتیت B کبد را آلوده می‌کند و معمولا نیاز به درمان جراحی ندارد. بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن که مبتلا به آسیب کبدی جدی شه اند است ممکن است نیاز به پیوند کبد داشته باشند. در موارد کمی هپاتیت B حاد سریعاً به سمت نارسائی کبد پیش می‌رود که هپاتیت برق آسا نامیده می‌شود. در این موارد نیز شاید نیاز به پیوند کبد باشد.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#243 Posted: 13 Jul 2011 14:09

هپاتیت چیست؟

هپاتیت چیست؟

هپاتیت به معنای التهاب کبد که در کارکرد ان اختلال ایجاد می‌کند . هپاتیت مزمن ممکن است به تخریب نسج کبد و ایجاد بافت جوشگاهی (سیروز کبدی) و یا سرطان کبد منتهی شود.

شایع‌ترین علت هپاتیت ویروس‌ها هستند. نوع هپاتیت را برحسب نوع ویروسی است که باعث آن می‌‌شود، برای مثال هپاتیت A، هپاتیت B یا هپاتیت C. داروها یا الکل نیز می‌توانند باعث هپاتیت شوند. همچنین در مواردی دستگاه ایمنی به اشتباه به بافت‌های کبدی حمله می‌کند و باعث هپاتیت خودایمنی می‌شود. هپاتیت‌ها ممکن است خود به خود بهبود پیدا کنند، با درمان دارویی معالجه شوند، یا به صورت مزمن و مادام‌العمر درآیند.

برخی از افراد مبتلا به هپاتیت بی‌علامت هستند. برخی دیگر ممکن است این علائم را نشان دهند:

بی‌اشتهایی.
تهوع و استفراغ.
اسهال.
تیره‌ شدن ادرار و رنگ‌ پریده شدن مدفوع.
درد شکم.
یرقان، زردشدن پوست و چشم.
هپاتیت‌های ویروسی

چند نوع ویروس می‌تواند کبد را آلوده کنند و باعث هپاتیت شوند. هر یک از اینها با یک حرف الفبا مشخص می‌شوند.

سه نوع اصلی از این ویروس‌های هپاتیت وجود دارند: هپاتیت A، هپاتیت B و هپاتیت C.

هپاتیت A

ویروس هپاتیت A به طور عمده از طریق غذا و آب آلوده به مدفوع فرد دچار عفونت منتقل می‌شود. هپاتیت A می‌تواند باعث تورم کبد شود، اما ندرتا باعث آسیب کبدی می‌شود.

فرد مبتلا ممکن است احساس ناخوشی مانند ابتلا به آنفلوآنزا کند، یا ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد.

این بیماری معمولا پس از چند هفته خود به خود بهبود پیدا می‌کند. واکسنی برای پیشگیری از هپاتیت A در دسترس است.

عادات بهداشتی می‌تواند به پیشگیری از بیماری کمک کند. ‌دست‌ها‌ی‌‌تان به طور کامل پیش از فراهم‌آوردن غذا، پس از رفتن به توالت یا پس از عوض کردن پوشک بچه بشویید.
در مسافرت‌ها به پاک بودن آب آشامیدنی توجه داشته باشید.

هپاتیت B

هپاتیت B ناشی از ویروس هپاتیت B است. این ویروس از طریق تماس مستقیم با خون، منی و یا سایر مایعات بدنی فرد آلوده منتقل می‌شود. هر زنی که به این ویروس آلوده باشد، آن را به نوزاد خود نیز منتقل می‌کند.

فردی که به این ویروس مبتلا می‌شود، ممکن است بی‌علامت باشد، یا علائمی شبیه به آنفلوآنزا پیدا کند. آزمایش خون می‌‌تواند وجود این ویروس را نشان دهد.

هپاتیت B معمولا پس از چند ماه به خودبه‌خودی بهبود پیدا می‌کند. اگر فرد بهبود پیدا نکند، به شکل مزمن هپاتیت B مبتلا می‌شود. شکل مزمن هپاتیت B ممکن است به آسیب‌دیدن کبد و ایجاد بافت جوشگاهی، نارسایی کبد و سرطان کبد منجر شود.

برای هپاتیت B هم واکسن وجود دارد که برای ایجاد ایمنی نیاز به سه تزریق آن وجود دارد.
همه نوزادان باید این واکسن را دریافت کنند، اما کودکان بزرگتر و بزرگسالان نیز می‌تواند این واکسن را دریافت کنند.

هپاتیت C

هپاتیت C ناشی از ویروس هپاتیت C است. این بیماری معمولا از طریق خون آلوده منتقل می‌شود. این بیماری همچنین از طریق رابطه جنسی یا از مادر به نوزاد منتقل می‌شود.
اغلب افرادی که به ویروس هپاتیت C مبتلا می‌شوند، برای سال‌ها علامتی ندارند. آزمایش خون می‌تواند ابتلا به این ویروس را نشان دهد.

برخلاف سایر اشکال هپاتیت ویروسی، هپاتیت C خودبه خود بهبود پیدا نمی‌کند. این عفونت برای تمام عمر در کبد باقی می‌ماند و ممکن است به سرطان کبد ختم شود. داروهایی برای کمک به بیماران مبتلا به این ویروس وجود دارد، اما دارای عوارض جانبی آنها مشکل‌آفرین است.

در موارد وخیم باید پیوند کبد انجام شود. برای هپاتیت C واکسنی وجود ندارد.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#244 Posted: 13 Jul 2011 14:10

سارس SARS را بشناسیم

●علائم SARS چیست ؟
علائم اصلی بیماری تب بالای ۳۸ درجه ، سرفه خشک ، گلودرد ، تنفس مشکل یا اختلالات تنفسی و شواهد رادیوگرافیک پنومونی می‌باشد ، سایر علائم نیز عبارتند از : سردرد ، درد مفاصل و ماهیچه‌ها ، بی اشتهائی ، اختلال هوشیاری ، راش و اسهال .
●روش درمان بیماران مبتلا به SARS چگونه است ؟
علیرغم تلاش پزشکان ، فعلا دارویی جهت درمان پیدا نشده است و تا حال آنتی بیوتیکی در این زمینه مؤثر نبوده است ولی داروی ریباورین با یا بدون تجویز استروئید با نتایج نامعلوم مصرف شده است. لذا برای کنترل بیماری در جامعه پیشگیری از اهمیت بسزایی برخوردار است.
●سرعت گسترش بیماری چگونه است ؟
SARS نسبت به آنفلونزا کمتر عفونی است دوره کمون آن ۷-۲ روز ( بطور متوسط ۵-۳ روز ) می‌باشد مسافرت‌های بین‌المللی ریسک گسترش سریع بیماری را افزایش می‌دهد.
●تا به حال تعداد مبتلایان به بیماری و پراکندگی جغرافیایی آن چگونه بوده است؟
تا ۲۸ آوریل ۲۰۰۳ ، ۵۰۵۰ نفر مبتلا شده و از این تعداد ۳۲۱ نفر فوت کرده‌اند و تا حال این بیماری از کشورهای چین ، هنگ گنگ ، مالزی ، کانادا ، تایوان ، فرانسه ، آلمان ، اندونزی ، ایتالیا ، تایلند ، سنگاپور ، استرالیا ، برزیل ، بلغارستان ، هندوستان ، ژاپن ، کویت ، مغولستان ، جمهوری ایرلند ، رومانی ، فیلیپین ، آفریقای‌جنوبی ، اسپانیا ، انگلستان ، ایالات‌متحده ، سوئد ، سوئیس و ویتنام گزارش شده است.
●آیا SARS می تواند نتیجه بیوتروریسم باشد؟
هیچگونه دلیلی برای تأیید یا رد این ادعا وجود ندارد.
●تا چه حد باید نگران بود ؟
بیماری علاوه براینکه می‌تواند شدید باشد می‌تواند در مسافرت به کشورهای آلوده از سرعت انتشار بالایی بر خوردار باشد ولی درصد کشندگی آن پایین است ( حدود ۴ % ) این میزان با افزایش سن و وجود بیماریهای مزمن در فرد بالا می رود .
●سفر تا چه حد می‌تواند مخاطره‌آمیز باشد؟
WHO سفرهای غیرضروری به مناطق آلوده ( مناطقی که زنجیره انتقال ویروس در آنجا مشاهده شده است ) بخصوص مناطق آلوده چین و تورنتو کانادا را منع می‌نماید ضمناً تمامی مسافرین باید از علائم اصلی بیماری آگاه گردند و از تماس نزدیک با افرادی که آلوده شده‌اند یا سابقه سفر اخیر به نواحی آلوده را داشته‌اند اجتناب نمایند و مسافرانی که دچار این علائم شده‌اند تا وقتی که بطور کامل بررسی نگردیده‌اند نباید آن کشور را ترک کنند . اما باتوجه به کنترل بیماری و عدم مشاهده موارد جدید طی فصل سرد جاری نگرانی زیادی از انتشار آن وجود ندارد.
●WHo چه اهدافی را دنبال می کند ؟
۱ – پیشگیری و کنترل شیوع بیماری
۲- مشخص نمودن عامل بیماری
۳ – مشخص نمودن رژیم درمانی مؤثر
۴ – حمایت کشورهای درگیر در صورت نیاز از طریق اعزام کارکنان بهداشتی
●عامل بیماری چیست؟
عامل بیماری ویروسی از خانواده کروناویروسها می‌باشد .
●روش انتقال بیماری‌ چگونه است ؟
انتقال از شخص به شخص از طریق قطرات تنفسی و ترشحات بدن فرد بیمار بوده و بیشتر در افرادی که در بیمارستان یا در خانه با بیمار تماس نزدیک داشته‌اند صورت می‌گیرد بنابراین در صورت مراقبت از بیمار ، زندگی با وی و یا تماس نزدیک با ترشحات تنفسی ، مایعات بدن یا مدفوع بیماران ، احتمال انتقال بیماری وجود دارد.
● نحوه برخورد با بیماران مبتلا به SARS چگونه است ؟
بیمار باید از نظر تنفسی و سایر ترشحات ایزوله شود. معاینه بیماران توسط کارکنان و پزشکان باید با ماسک و عینک و پوشش سر و دستکش صورت گیردInfection control guidance) (Hospital . دست ها قبل و بعد از تماس با فرد بیمار می‌بایستی شسته شود. بیمار باید در اتاق در بسته با فشار منفی نگهداری شده ولی پنجره‌ها را می توان برای تهویه خوب باز گذاشت ( ولی این پنجره‌ها نباید به محل‌های عمومی باز شود ).

●روش بر خورد در موارد تماس احتمالی چگونه است ؟
۱ – دادن اطلاعات در خصوص تابلو بالینی به بیمار
۲ – ایزولاسیون در منزل بمدت ۱۰ روز
۳ – ویزیت حضوری یا با تلفن بطور روزانه توسط یکی از اعضای تیم مراقبت (Public health Care team)
۴ – کنترل روزانه تب ( شایعترین علامتی که در ابتدا ظاهر می شود تب است )
●چه اقداماتی در درمان بیماران مبتلا به SARS صورت می‌گیرد ؟
۱ – ایزولاسیون
۲ – گرفتن نمونه خلط ، خون و ادرار برای سایر علل معمول پنومونی بخصوص انواع آتیپیکال و یا مواردی که همراه با عاملSARS ممکن است وجود داشته باشند .
۳ – شمارش گلبول های سفید با افتراق ، شمارش پلاکت ، تست های کبدی و کلیوی ، الکترولیت‌ها و سی آر پی .
۴ – تجویز آنتی بیوتیک برای درمان پنومونی اکتسابی آتیپیکال
۵ – استفاده از نبولایزر با یک برونکودیلاتور ، فیزیوتراپی سینه ، برونکوسکوپی
●●تعاریف تشخیصی بیماری چیست؟
●مورد مظنون :
هر فردی که بعداز اول نوامبر ۲۰۰۲ (۱۰ آبان ۱۳۸۱) باسابقه تب بالای ۳۸درجه و سرفه‌ و مشکلات تنفسی و حداقل یکی از موارد زیر در فاصله ۱۰ روز قبل از شروع علائم را داشته باشد :
- تماس نزدیک یا زندگی کردن با هم، پرستاری کردن و یا تماس مستقیم با ترشحات تنفسی یا مایعات بدن بیمار مظنون .
- سابقه مسافرت به منطقه آلوده
- اقامت در یک منطقه آلوده
●مورد محتمل:
۱ – یک مورد مظنون که در رادیوگرافی ریه نمای پنومونی یا سندرم دیسترس تنفسی (RDS ) داشته باشد.
۲ – یک مورد مظنون که در اتوپسی ریه یافته های سندرم دیسترس تنفسی ( RDS ) بدون عامل قابل شناسایی داشته باشد.
طبق آخرین دستورالعمل مرکز مدیریت بیماریهای وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی تا زمان تهیه ماسک مخصوص برای استفاده در مواجهه احتمالی با موارد بیماری ، پرسنل بهداشتی درمانی می‌توانند از ماسک‌های معمولی که در داخل آن ده تا بیست لایه گاز معمولی قرار داده شده است استفاده نمایند.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#245 Posted: 13 Jul 2011 14:11

آفْت دهان چیست ؟

- آفْت دهان نشانه چیست؟
گرچه آفْت دهان نشانه‌ای از عدم سلامت دارد و کمی هم نگران‌کننده به‌نظر می‌رسد، ولی این زخم‌های کوچک دردناک کاملاً بی‌خطرند. همتای این زخم‌ها، یعنی تبخال، بسیار مسری است و باید بیشتر به آن اهمیت داد.
هر دو این نوع زخم شبیه هم هستند. هر دو گرد، قرمز و احتمالاً پر از چرک هستند. برخلاف تاول‌های تبخال، آفْت‌های دهان معمولاً با هم به‌وجود نمی‌آیند و عمدتاً بر روی قسمت‌های نرم و متحرک دهان، مثل زبان و بافت‌ زیر آن، پشت‌گونه‌ها و کام نرم دیده می‌شوند. شروع آفْت دهان احساس سوزش شروع تبخال را ندارد.

پزشکان به‌درستی نمی‌دانند چرا بعضی افراد زیاد دچار آفْت‌های دهان می‌شوند. به‌نظر می‌رسد که وراثت در آن نقش داشته باشد. برخی نیز به باکتری استرپتوکوک سانگیوس حساسیت دارند که باعث ایجاد این ضایعات می‌گردد. اگر یک بار گرفتار آفْت شدید، احتمال ابتلای مجدد به آن بیشتر می‌شود.
زنان بیشتر از مردان مستعد ابتلا به آفْت هستند، مخصوصاً در دوران آبستنی و قاعدگی. تنش روانی و آلرژی غذائی هم می‌توانند ایجاد آفْت دهان کنند. فشار و مالش دندان‌های مصنوعی بر روی لثه نیز ایجاد آفْت می‌کند. گاز گرفتن و خراشیدن نیز در افراد مستعد ایجاد آفْت دهان می‌کند.

- درمان آفْت دهان
آفْت دهان دردناک و در افراد حساس بسیار آزاردهنده‌اند. این زخم‌ها ظرف ۱۰ تا ۱۵ روز خودبه‌خود خوب می‌شوند. ولی لزومی ندارد این مدت درد را تحمل کنید.

هیدروکورتیزون روی آن بمالید. ژل یا خمیر هیدروکورتیزون‌دار تجویز شده توسط پزشک روی آفْت را پوشانده و التیام آن را تسریع می‌کند.
پماد تسکین‌دهنده استفاده کنید. پمادهای مخصوص که بدون نسخه فروخته می‌شوند روی آفْت را می‌پوشانند و آن را تمیز می‌کنند. این پمادها لااقل درد آن را کم کرده و خوردن را راحت‌تر می‌کنند.
کائولین پکتین + دیفن هیدرامین. برای آفْت دهان و هر درد خفیف دهان، مقدار مساوی کائولین پکتین و دیفن هیدرامین را که در داروخانه‌ها موجودند مخلوط کرده و به‌مدت یک دقیقه پیش از غذا در دهان بگردانید. دیفن هیدرامین درد را آرام کرده و کائولین پکتین کمی دهان را بی‌حس می‌کند.
از آب نمک استفاده کنید. شستن دهان چند بار در روز با آب نمک درد آفْت دهان را کمی تسکین می‌‌دهد. یک قاشق مرباخوری نمک را در یک لیوان آب گرم حل کرده و در دهان بگردانید.
مواد اسیدی نخورید. غذاهای ادویه‌دار یا اسیدی مثل گوجه‌فرنگی و مرکبات آفْت دهان را تحریک کرده یا می‌سوزانند. تا زمان خوب شدن آفْت از اینها دوری کنید.
لیزین مصرف کنید. چندین سال قبل، محققان نشان دادند که مواد داری اسید آمینهٔ لیزین آفْت دهان را التیام می‌بخشند. این ماده بر روی بعضی افراد مؤثر است و بر برخی دیگر تأثیر ندارد. پیش از مصرف هر داروی کمکی از پرشک خود اجازه بگیرید.
از آفْت مراقبت کنید. وقتی با شدت یا عجله دندان‌ها را می‌شوئید، ممکن است مسواک را روی آفْت بکشید. با آرامش بیشتر دندان‌ها را بشوئید . بهداشت دهان را رعایت کنید.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#246 Posted: 13 Jul 2011 14:12

آشنایی با آبله ‌مرغان

یکی از بیماری‌های شایعی که تقریبا بیشتر مردم در طول زندگی خود و به‌ویژه در دوران کودکی آن را تجربه می‌کنند، آبله‌مرغان است.
نام این بیماری برای همه ما آشناست و تداعی کننده تاول‌های پوستی و خارش دار است. دانه‌های قرمزی که با خارش شدید همراه هستند و آرام و قرار را از انسان می‌گیرند. ملاقات این بیماران به‌ویژه برای کودکان و کسانی که تابه‌حال سابقه ابتلا به آن را نداشته‌اند تقریبا ممنوع است.
عامل آبله‌مرغان ویروس واریسلازوستر است. واریسلازوستر از خانواده هرپس ویروس است. این ویروس بعد از ایجاد آبله‌مرغان در همه افراد به صورت نهفته، در مسیر رشته‌های عصبی که از نخاع خارج می‌شوند، جایگزین می‌شود و فعالیت مجدد آن منجر به بیماری زونا و یا هرپس زوستر می‌شود.
● علائم
ضایعات پوستی (بثوارت وزیکولی) اولین مشخصه بیماری آبله‌مرغان است. این جوش‌های پوستی درمدت سه، چهار روز اول بدتر شده و بر تعدادشان افزوده می‌شود اما بعد از این مدت کم‌کم رو به بهبود می‌روند و التیام پیدا می‌کنند. این جوش‌ها در ابتدا شبیه گزش یک حشره است که بعد از گذشت مدتی، یک تاول صاف کوچک در وسط آن ایجاد می‌شود.
بیشتر این تاول‌ها می‌ترکند و لکه‌های قهوه‌ای جای آنها را می‌گیرد. بثورات معمولا از روی تنه شروع می‌شود و به‌سمت اندام‌ها و صورت پخش می‌شوند. در نهایت بثورات در همه جای بدن از سر و غشاهای مخاطی دهان و پلک‌ها گرفته تا دست و پا ظاهر می‌شوند.
این جوش‌ها با خارش زیادی همراه هستند.
گاهی آبله‌مرغان با علائم سرماخوردگی خفیف ظاهر می‌شود و همراه تب است. تب در این بیماری ممکن است گاهی پایین باشد و گاهی تا حد ۵/۴۰ درجه هم برسد. درد شکمی، احساس ناخوشی عمومی، بی‌اشتهایی، بی‌حالی و سردرد از دیگر علائم آبله‌مرغان هستند.
این بیماری بیشتر در اواخر زمستان و اوایل بهار در نواحی معتدل بروز می‌کند. گروه سنی ۵ تا ۹ سال مستعدترین افراد در ابتلا به آن هستند و سپس افراد زیر ۱۵ سال بیشتر در معرض ابتلا قرار دارند. این در حالی است که ابتلا به آبله‌مرغان در افراد بالای ۱۵ سال فقط در حدود ۱۰ درصد است. در نواحی معتدل معمولا ۹۰ تا ۹۵ درصد افراد در دوران کودکی به این بیماری مبتلا می‌شوند.
آبله‌مرغان یک بیماری بسیار مسری است که از طریق ترشحات تنفسی و یا تماس با مایع موجود در ضایعات پوستی از فرد مبتلا به دیگران منتقل می‌شود. میزان ابتلای آبله‌مرغان در افراد حساس حداقل ۹۰ درصد است. افراد مبتلا به آبله‌مرغان از یکی دو روز قبل از ظهور ضایعات پوستی تا حدود ۷ روز بعد از بروز بثورات می‌توانند باعث انتقال بیماری به فرد دیگری شوند.
دوره نهفتگی این بیماری که از زمان ورود عامل بیماری‌زا تا زمان بروز علائم آن طول می‌کشد، حدود ۱۴ تا ۲۱ روز است و علائم خفیف و سبکی دارد.
اگرچه آبله‌مرغان عمدتا بیماری خطرناک و خیلی جدی نیست اما گاهی می‌تواند باعث ایجاد عوارضی مانند عفونت پوست، عفونت ریه و بیماری زونا شود. شایع‌ترین عارضه عفونی آبله‌مرغان اضافه‌شدن عفونت ثانویه باکتریال روی ضایعات پوستی است. علت این عفونت خراشیدگی آنها به‌دنبال خاراندن است. همچنین برخی اوقات جای تاول‌ها در صورت عفونی شدن باقی می‌ماند.
وخیم‌ترین عارضه آبله‌مرغان هم عفونت ریه است که اغلب بزرگسالان مبتلا را درگیر می‌کند. عفونت ریه حدود ۵-۲ روز بعد از شروع بیماری با علائم تنگی نفس، سرفه، تند شدن تنفس و تب ظاهر می‌شود و حتی ممکن است باعث نارسایی تنفسی شود.
بیماری زونا هم یکی دیگر از عوارض احتمالی آبله‌مرغان است. گاهی بعد از طی‌شدن سیر بیماری آبله‌مرغان، ویروس به حالت نهفته در بدن باقی می‌ماند( احتمالا در ریشه اعصاب نزدیک نخاع). این ویروس خفته ممکن است سال‌ها بعد دوباره بیدار شود و بیماری زونا را ایجاد کند
این بیماری ناشی از فعال شدن دوباره ویروس واریسلا زوستر در رشته عصبی نخاعی است که با درد شدید و ضایعات پوستی مشخص می‌شود. عفونت مغز یا پرده‌های مغزی به‌وسیله ویروس واریسلا زوستر، التهاب قلب، قرنیه، مفاصل و کبد و پانکراس از دیگر عوارض احتمالی آبله‌مرغان هستند.
● هشدار به مادران باردار
بهبود آبله‌مرغان در کودکان معمولا در مدت حدود یک هفته تا ۱۰ روز خود به خود انجام می‌شود. در حالیکه این مدت در بزرگسالان بیشتر است و احتمال بروز عوارض هم در آنها بیشتر می‌شود. نکته دیگری که در مورد این بیماری باید جدی گرفته شود، ابتلای مادران باردار به این بیماری است. در موارد نادر آبله‌مرغان مادر منجر به سندرم مادرزادی آبله‌مرغان می‌شود که علائم، کوچکی سر(میکروسفالی)، ناهنجاری در یک اندام، نقایص چشمی و ضایعات پوستی به هنگام تولد را به دنبال خواهد داشت.

زمانی که مادر در فاصله زمانی ۵ روز قبل از زایمان تا ۲ روز بعد از آن مبتلا به آبله‌مرغان ‌شود، نوزاد مبتلا به آبله‌مرغان پیش‌رونده می‌شود و میزان مرگ و میر بالاست.

اگرچه برای رفع این بیماری باید صبر کرد تا مدت آن طی شود اما لازم است با مشاهده علائم آن حتما به پزشک مراجعه شود. در این مدت انجام برخی از اقدامات هم می‌تواند تحمل این دوران را راحت‌تر کند. به‌طور مثال استفاده از پارچه، حوله یا کمپرس آب سرد می‌تواند در تسکین خارش مفید باشد. در این مدت باید بیمار را تا حد امکان آرام و خنک نگهدارید.
می‌توانید او را با آب ولرم حمام کنید و حتی او را در آب ولرم وانی که کمی هم بلغور جو در آن ریخته‌اید قرار دهید. اضافه‌کردن بلغور جو به آب به تسکین خارش پوست بیمار کمک می‌کند. بعد از استحمام هرگز حوله را روی پوست نمالید و فقط خودتان را به حوله بپیچید تا خشک شوید.
در این شرایط مالیدن لوسیون کالامین هم می‌تواند مفید باشد اما مراقب باشید آن را روی صورت نمالید. گرما و تعریق باعث بروز خارش می‌شود. حتما به خصوص اگر بیمارتان کودک است ناخن‌هایش را کوتاه کنید تا نتواند پوست خود را بخاراند، چون خاراندن تاول‌ها باعث عفونت ثانویه می شود. از داروها و کرم‌های ضدخارش و مسکن استفاده کنید.
البته در مورد استفاده از داروها و بی‌حس کننده‌های موضعی حتما باید با پزشک مشورت کنید چون حتی استفاده از برخی داروهای ساده در این دوران هم می‌تواند خطرساز باشد.
در این بیماری ضرورتی برای پرهیز غذایی و استراحت در رختخواب وجود ندارد و بیمار می‌تواند در محیطی خنک فعالیت‌های آرامی داشته باشد. نکته مهم در این بیماری خودداری از تماس با دیگران است، در این دوران کودک نباید به مدرسه برود چون به سرعت بیماری را منتقل می‌کند.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#247 Posted: 13 Jul 2011 14:12

مروری بر آبله‌ مرغان

آبله‌ مرغان عبارت‌ است‌ از یک‌ بیماری‌ خفیف‌ و بسیار مسری‌ که‌ توسط‌ ویروس‌ هرپس‌ زوستر ایجاد می‌شود. این‌ بیماری‌ می‌تواند در هر سنی‌ رخ‌ دهد، اما در کودکان‌ شایع‌تر است‌.
● علایم‌ شایع‌
علایم‌ زیر معمولاً در کودکان‌ خفیف‌، اما در بزرگسالان‌ شدید هستند:
● تب‌
درد شکمی‌ یا احساس‌ ناخوشی‌ عمومی‌ که‌ ۱ تا ۲ روز طول‌ می‌کشد.
بثورات‌ پوستی‌ که‌ تقریباً در هر جای‌ بدن‌ می‌تواند پدید آید، از جمله‌ روی‌ پوست‌ سر، آلت‌ تناسلی‌، و داخل‌ دهان‌، بینی‌، گلو یا مهبل‌. تاول‌ها ممکن‌ است‌ در نواحی‌ بسیار وسیعی‌ از پوست‌ گسترده‌ شده‌ باشند، اما در دست‌ و پا کمتر ظاهر می‌شوند. تاول‌ها در عرض‌ ۲۴ ساعت‌ می‌ترکند و در محل‌ آنها دلمه‌ تشکیل‌ می‌شود. هر ۳ تا ۴ روز مجموعه‌هایی‌ از تاول‌های‌ جدید به‌ وجود می‌آیند.
در بزرگسالان‌ یک‌ سری‌ علایم‌ شبیه‌ آنفلوآنزا وجود دارد.

● علل‌
عفونت‌ با ویروس‌ هرپس‌ زوستر. این‌ ویروس‌ از راه‌ قطره‌های‌ ریز در هوا یا تماس‌ با ضایعات‌ پوستی‌، از فرد بیمار انتقال‌ می‌یابد. دوره‌ نهفته‌ پیش‌ از آغاز علایم‌ بیماری‌ ۷ تا ۲۱ روز است‌.
اگر مادر یک‌ نوزاد قبلاً یا در حین‌ حاملگی‌ آبله‌ مرغان‌ گرفته‌ باشد، کودک‌ وی‌ تا چندین‌ ماه‌ در برابر آبله‌ مرغان‌ ایمنی‌ دارد. اما این‌ ایمنی‌ در عرض‌ ۴ تا ۱۲ ماه‌ پس‌ از تولد کاهش‌ می‌یابد.
● عوامل‌ افزایش‌ دهنده‌ خطر
استفاده‌ از داروهای‌ سرکوب‌کننده‌ دستگاه‌ ایمنی‌ بدن‌
● پیشگیری‌
در حال‌ حاضر نمی‌توان‌ از آن‌ پیشگیری‌ به‌ عمل‌ آورد. سرم‌ حاوی‌ پادتن‌ علیه‌ این‌ ویروس‌، برای‌ افرادی‌ که‌ خطر ایجاد بیماری‌ خطرناک‌ در آنها زیاد است‌ (مثل‌ کسانی‌ که‌ داروهای‌ ضد سرطان‌ یا سرکوب‌کننده‌ ایمنی‌ دریافت‌ می‌کنند) استفاده‌ می‌شود. اخیراً یک‌ واکسن‌ جدید برای‌ این‌ بیماری‌ مورد تأیید قرار گرفته‌ است‌.
● عواقب‌ مورد انتظار
بهبود خود به‌ خودی‌. کودکان‌ معمولاً در عرض‌ ۷ تا ۱۰ روز بهبود می‌یابند. اما در بزرگسالان‌ این‌ مدت‌ بیشتر است‌ و احتمال‌ بروز عوارض‌ در آنها بیشتر است‌.
پس‌ از بهبود، فرد برای‌ تمام‌ عمر در مقابل‌ آبله‌ مرغان‌ ایمنی‌ دارد.
گاهی‌ پس‌ از طی‌ شدن‌ سیر بیماری‌ آبله‌ مرغان‌، ویروس‌ در بدن‌ به‌ حالت‌ خفته‌ باقی‌ می‌ماند (احتمالاً در ریشه‌ اعصاب‌ نزدیک‌ نخاع‌). این‌ ویروس‌ خفته‌ ممکن‌ است‌ سال‌ها بعد دوباره‌ بیدار شود و بیماری‌ زونا را ایجاد کند.
● عوارض‌ احتمالی‌
ـ عفونت‌ باکتریایی‌ ثانویه‌ برروی‌ تاول‌های‌ آبله‌ مرغان‌
ـ عفونت‌ ویروسی‌ چشم‌
ـ به ندرت آنسفالیت‌ (التهاب‌ یا عفونت‌ مغز)
ـ احتمال‌ بروز زونا سال‌ها بعد در دوران‌ بزرگسالی‌
ـ به ندرت باقی‌ماندن‌ جای‌ تاول‌، در صورتی‌ که‌ تاول‌ عفونی‌ شود
ـ میوکاردیت‌ (التهاب‌ عضله‌ قلب‌)
ـ آرتریت‌ (التهاب‌ مفصل‌) به‌ طور گذرا
ـ ذات‌الریه‌
ـ نشانگان‌ رای‌
● درمان‌
ـ تشخیص‌ معمولاً با ظهور تاول‌های‌ پوستی‌ داده‌ می‌شود و بنابراین‌ انجام‌ آزمایش‌ ضرورتی‌ ندارد.
ـ درمان‌ با هدف‌ تخفیف‌ علایم‌ انجام‌ می‌گیرد.
ـ برای‌ کاهش‌ خارش‌ از پارچه‌، حوله‌، یا کمپرس‌ آب‌ سرد استفاده‌ کنید.
ـ بیمار را تا حدامکان‌ آرام‌ و خنک‌ نگهدارید. گرما و تعریق‌ باعث‌ بروز خارش‌ می‌شوند.
ـ ناخن‌ها را کوتاه‌ دارید تا بیمار نتواند خود را بخاراند. خاراندن‌ تاول‌ها می‌تواند باعث‌ عفونت‌ ثانویه‌ شود.
● داروها
- داروهای‌ زیر ممکن‌ است‌ خارش‌ را کم‌ کنند:
بی‌حس‌کننده‌های‌ موضعی‌ و آنتی‌هیستامین‌های‌ موضعی‌. این‌ داروها موجب‌ تخفیف‌ خارش‌ به‌ سرعت‌ و در کوتاه‌ مدت‌ می‌شوند. محصولاتی‌ که‌ حاوی‌ لیدوکایین‌ و پراموکسین‌ هستند، کمترین‌ احتمال‌ بروز واکنش‌های‌ آلرژی‌ را دارند.
لوسیون‌های‌ حاوی‌ فنول‌، منتول‌ و کافور(مثل‌ لوسیون‌ کالامین‌) نیز شاید توصیه‌ شود. دستور دارویی‌ را در مورد محصولات‌ فوق‌ رعایت‌ کنید.
- اگر تب‌ وجود دارد، از استامینوفن‌ استفاه‌ کنید. به‌ هیچ‌ عنوان‌ از آسپیرین‌ استفاده‌ نکنید، زیرا این‌ دارو ممکن‌ است‌ در بروز نشانگان‌ رای‌ (یک‌ نوع‌ آنسفالیت‌) در کودکانی‌ که‌ دچار عفونت‌ ویروسی‌ هستند نقش‌ داشته‌ باشد.
- امکان‌ دارد آسیکلوویر تجویز شود.
● فعالیت‌
استراحت‌ در رختخواب‌ ضروری‌ نیست‌. بیمار می‌تواند فعالیت‌ آرام‌ در یک‌ محیط‌ خنک‌ داشته‌ باشد. اگر هوا خوب‌ باشد، کودک‌ می‌تواند بیرون‌ از خانه‌ و در سایه‌ بازی‌ کند.
تا زمانی‌ که‌ تمام‌ تاول‌ها دلمه‌ نبسته‌ باشند و تاول‌ جدیدی‌ تشکیل‌ نشود، کودک‌ باید از سایرین‌ جدا باشد و مدرسه‌ نیز نباید برود.
● رژیم‌ غذایی‌
رژیم‌ خاصی‌ توصیه‌ نمی‌شود.
▪ در این‌ شرایط‌ به‌ پزشک‌ خود مراجعه‌ نمایید:
ـ اگر شما یا کودکتان‌ علایم‌ آبله‌ مرغان‌ را دارید.
ـ اگر بی‌حالی‌، سردرد یا حساسیت‌ به‌ نور روشن‌ رخ‌ دهد.
ـ اگر تب‌ بالای‌ ۳/۳۸ درجه‌ سانتیگراد وجود داشته‌ باشد.
ـ اگر سرفه‌ نیز به‌ علایم‌ آبله مرغان اضافه‌ شود.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#248 Posted: 13 Jul 2011 14:13

هپاتیت ویروسی نوع بی را بشناسیم

هپاتیت B از بیماری های شایع و بومی قاره آسیا است، به طوری که آمار بیانگر ابتلای صدها میلیون نفر از مردم این قاره به این بیماری است.به رغم اینکه این بیماری فقط کبد را درگیر می کند و در نهایت ممکن است بیمار بر اثر نارسایی (از کار افتادن) کبد یا سرطان کبد فوت نماید، به دلایلی می توان آن را در گروه بیماری های مقاربتی قرار داد:
هپاتیت B به دلایل ذیل شبیه بیماری ایدز است:
۱- عامل هر دو ویروس است. ۲- بیماری های ویروسی قابل درمان نیستند. ۳- مقاربت های جنسی و وجود شرکای جنسی متعدد از مهم ترین راه های انتقال هر دو بیماری است. ۴- استفاده از سرنگ مشترک آلوده می تواند موجب انتقال هر دو بیماری شود. ۵- در بیشتر موارد، مبتلایان علائم بالینی خاص دال بر ابتلا به این بیماری ندارند. ۶- به دلیل طولانی بودن دوره نهفتگی۱ در هر دو بیماری، مبتلایان می توانند طی سال ها، بیماری را به افراد سالم منتقل نمایند بدون آن که خود بیمار باشند. ۷- از طریق انتقال خون و مشتقات جانبی آن نیز منتقل می شوند.اما تفاوت عمده و مهمی که این دو بیماری را از هم جدا می کند؛ علیه هپاتیت B واکسن بسیار موثری ساخته شده و در صورتی که طبق برنامه واکسیناسیون علیه آن انجام شود برای سال ها و حتی تا آخر عمر می تواند مصونیت بدهد، در حالی که تاکنون برای ایدز واکسنی ساخته نشده است. در یک نگاه کلی: انجام واکسیناسیون علیه این بیماری در ایران در تمام رده های سنی به خصوص افرادی که در معرض خطر ابتلا هستند ضروری به نظر می رسد. زیرا: ۱- این بیماری در کشورهای آسیایی از جمله ایران جزء بیماری های شایع و بومی محسوب می شود. ۲- قدرت سرایت این بیماری بیشتر از ایدز است. ویروس ایدز حداکثر یک ساعت بیرون از بدن زنده می ماند در حالی که ویروس هپاتیت تا ۱۰ روز خارج از بدن زنده است.
• هپاتیت چیست
هپاتیت در حقیقت به معنی التهاب بافت کبد است. ورود عوامل بیگانه مختلف ازجمله نوعی ویروس می تواند موجب التهاب کبد شود. از آنجایی که سیستم دفاعی بدن در مقابل التهاب در هر قسمت از بدن با بسیج گلبول های سفید و دیگر عوامل ایمنی عکس العمل نشان می دهند و این عکس العمل دفاعی در کبد که به منظور حفظ کبد در مقابل عوامل بیگانه صورت می گیرد در بعضی موارد موجب تخریب نسج کبد و نهایتاً نارسایی کبد می شود. به جز ویروس ها عوامل دیگری نظیر مصرف زیاد الکل، بعضی داروها، بعضی مواد شیمیایی و سموم می توانند موجب هپاتیت شوند. به طوری که عامل عمده هپاتیت در جهان غرب الکل و در ایران ویروس هپاتیت است. کبد از بزرگ ترین ارگان های داخل بدن است و در ناحیه فوقانی و راست شکم پشت دنده ها قرار دارد و عملکرد بسیار پیچیده ای دارد.
۱- محل ذخیره انرژی به صورت قند. ۲- محل ذخیره ویتامین ها و آهن و دیگر املاح معدنی مثل روی و مس. ۳- تولید پروتئین ها و فاکتورهای انعقادی و کمک به حفظ سلامت بدن و رشد آن. ۴- محل تجزیه و تخریب گلبول های قرمز پیر و فرسوده به منظور استفاده مجدد از عناصر تشکیل دهنده گلبول قرمز در خون سازی. ۵- تولید صفرا که برای هضم غذا ضروری است. ۶- الکل و اکثر داروها بعد از تاثیر درمانی، در کبد تجزیه، خنثی و دفع می شوند. ۷- اکثر ذرات و میکروب ها که از طریق سیستم گوارش وارد بدن و گردش خون شده اند در کبد از بین می روند.این ارگان قدرت فوق العاده ای در بازسازی خود دارد.
هپاتیت ویروسی انواع مختلفی دارد که عبارتند از:
هپاتیت A: از راه مدفوع منتقل می شود و بعد از ابتلا، بهبودی صورت می گیرد و خطرناک نیست.
هپاتیت B: از راه خون و فرآورده های خون و تماس جنسی منتقل می شود و می تواند موجب تخریب نسج کبد شود.
هپاتیت C: شبیه هپاتیت B است اما شیوع آن در بین مردم بسیار کم است.
هپاتیت D: ویروس عامل این بیماری به تنهایی نمی تواند موجب بیماری شود و معمولاً در افرادی که مبتلا به هپاتیت B هستند دیده می شوند.
هپاتیت E: شبیه هپاتیت A است و از راه مدفوع منتقل می شود و خطرناک نیست.
• هپاتیت B چیست
هپاتیت B در اثر ورود ویروس هپاتیت B به بدن ایجاد می شود که برای راحتی آن راHBV ۲ می نامند.در آمریکا سالانه ۲۵۰۰۰۰ مورد جدید تشخیص داده می شود، اما در آسیا تعداد مبتلایان، بالغ بر صدها میلیون نفر است. در آمریکا ۵۰ درصد علت شیوع آن شرکای جنسی متعدد است. انتشار این بیماری از طریق خون، فرآورده های خونی و وسائل آلوده به خون و در مرتبه بعدی دارو قرار دارد. هپاتیت B مسری تر از ویروس ایدز است، برای مثال: ویروس هپاتیت B می تواند تا حدود ۱۰ روز بیرون از بدن زنده بماند. در حالی که ویروس ایدز HIV حداکثر چند ساعت بعد از خروج از بدن از بین می رود. هنگامی که یک نفر به این ویروس آلوده می شود ممکن است بین یک تا شش ماه طول بکشد تا علائم گسترش یابد، در این صورت سه حالت زیر ممکن است رخ دهد: ۱- بیشتر بیماران به سمت هپاتیت B حاد می روند و بعد به طور کامل بهبود پیدا می کنند. ۲-درصد کمی به صورت ناقلین سالم می مانند. ۳- تعدادی تبدیل به هپاتیت B مزمن می شوند.هپاتیت B حاد: بسیاری از بیماران که مبتلا به هپاتیت B حاد می شوند هیچ علائمی ندارند یا اینکه علائم بسیار خفیف هستند و توجه بیمار یا پزشک را جلب نمی کند. به طور کلی علائم بالینی طیف وسیعی را در بر می گیرد. از یک بیماری خیلی خفیف بدون علائم واضح بالینی تا نارسایی شدید کبد به صورت حاد را شامل می شود. حدود ۲ درصد از مبتلایان به طور ناگهانی و سریع به سمت نارسایی حاد کبد سیر می کنند. به طور کلی ۹۰ تا ۹۵ درصد افرادی که دچار هپاتیت B حاد می شوند بدون هیچ عارضه ای بهبود می یابند و تنها ۵ تا ۱۰درصد مبتلایان تبدیل به هپاتیت مزمن می شوند.
علائم بالینی هپاتیت حاد: ۱- از دست دادن اشتها، تهوع، استفراغ. ۲- درد عضلانی و گاهی درد در مفاصل. ۳- درد و حساسیت در ناحیه فوقانی و راست شکم (محل قرار گرفتن کبد.) ۴- درد شکم و اسهال. ۵- زرد شدن چشم و پوست. ۶- تغییر رنگ ادرار و مدفوع به طوری که رنگ ادرار شبیه چای و رنگ مدفوع سفید و شیری رنگ می شود.
• سیر بیماری هپاتیت مزمن B
سیروز کبدی یا تخریب نسج کبد که منجر به نارسایی کبد می شود، سرطان کبد، مرگ.
در هپاتیت مزمن B علائم بالینی در صورت تخریب نسج کبد ایجاد می شود که در مراحل انتهایی بیماری به صورت: ۱- زردی شدید پوست و چشم. ۲- کاهش وزن شدید. ۳- بی اشتهایی. ۴- تجمع مقدار زیادی آب در حفره شکم. در حدود ۰۰۰/۲۵۰/۱ نفر در آمریکا مبتلا به هپاتیت مزمن B هستند و در آسیا به عنوان قاره ای که این بیماری به صورت بومی شایع است، بالغ بر صدها میلیون نفر مبتلا هستند. ۴ تا ۵ هزار مرگ در سال بر اثر ابتلا به این بیماری در آمریکا رخ می دهد.با توجه به شیوع بسیار زیاد این بیماری در کشور ما و به دلیل عدم دسترسی به آمار صحیح و علمی می توان با توجه به آمار کشور آمریکا میزان مرگ و میر ناشی از این بیماری در کشورمان را تخمین زد. بعضی از افراد بعد از گذراندن دوره حاد بیماری و یا بدون سابقه قبلی ابتلا به این بیماری، یا ورود ویروس به بدن به ناقلین سالم تبدیل می شوند. اینگونه بیماران: بالقوه آلوده هستند و بیماری را می توانند به افراد سالم منتقل نمایند. هیچ گونه علائم بالینی ندارند و حتی آزمایش خون این افراد وجود بیماری را ثابت نمی کند و به همین دلیل این گروه خطرناک ترین گروه در انتقال و شیوع بیماری در جامعه هستند. تنها راه اثبات وجود ویروس در بدن ناقلین سالم، نمونه برداری از کبد است.
تشخیص بیماری: اساس تشخیص بر پایه آزمایش خون است. در حال حاضر اکثر مبتلایان، به وسیله سازمان انتقال خون براساس انجام آزمایش خون روی خون های اهدایی تشخیص داده می شوند. انجام آزمایش HBSAg و مثبت بودن آن تنها وجود ویروس در بدن را ثابت می کند و با انجام آزمایش های تکمیلی دیگر مبتلایان به هپاتیت حاد را از نوع مزمن جدا می کند. البته تشخیص قطعی با نمونه برداری از کبد صورت می گیرد.
• درمان و پیشگیری
در حال حاضر درمان های متعددی برای شکل مزمن بیماری وجود دارد که ممکن است شانس فرد رادر پاک شدن از عفونت افزایش دهد.جلوگیری از ورود ویروس به بدن مهم ترین اقدامی است که برای پیشگیری باید انجام گیرد. همانند بیماری ایدز باید با در نظر گرفتن راه های سرایت بیماری نکات ذیل را به منظور نجات جامعه انجام داد: ۱- آگاهی دادن به جوانان درباره انتقال بیماری از راه تماس جنسی بدون حفاظت. ۲- توزیع سرنگ رایگان در بین معتادان. ۳- اعمال قوانین بهداشتی و رعایت اصول استریل کردن در مراکز درمانی و بهداشتی و مراکز دیگری که می توانند موجب سرایت بیماری شوند. ۴- انجام واکسیناسیون.با تمام توضیحات فوق یک سوم افرادی که مبتلا هستند نمی دانند که به چه دلیل و چگونه و چه زمانی به این بیماری مبتلا شده اند. واکسیناسیون علیه این بیماری یکی از مهم ترین و مطمئن ترین راه های پیشگیری از ابتلا به این بیماری است.
• چه کسانی باید علیه هپاتیت B واکسینه شوند
۱-افراد ۱۸ سال و پائین تر. ۲- افراد بالای ۱۸ سال که خطر سرایت بیماری به آنها زیاد است شامل: – افرادی که شرکای جنسی متعدد دارند. – مردان همجنس باز. تماس جنسی فرد سالم با همسر مبتلا. معتادان تزریقی. پرسنل مراکز بهداشتی و درمانی یا پرستارانی که از مبتلایان به هپاتیت نگهداری می کنند. افرادی که به دلیل نارسایی کبد دیالیز خونی می شوند. افراد مبتلا به هموفیلی که فاکتورهای انعقادی دریافت می کنند. زندگی در مناطقی که این بیماری به صورت بومی در آن منطقه شیوع دارد، از جمله ایران. برای ایجاد مصونیت دائمی باید سه تزریق در سه نوبت طبق برنامه انجام شود. (جدول۱) اگر یک نوبت تزریق فراموش شد باید به مجرد یادآوری تزریق را انجام داد، در این صورت نیازی به تجدید واکسیناسیون از ابتدا نیست. در نوزادان نباید سومین تزریق را قبل از ۶ ماهگی انجام داد چرا که در این صورت مصونیت دائمی نمی دهد. نوجوانان بین سنین ۱۱ تا ۱۵ سالگی تنها دو تزریق با فاصله ۴ تا ۶ ماه لازم است. واکسن هپاتیت را می توان همزمان با دیگر واکسن ها تزریق کرد.
• چه کسانی نباید علیه هپاتیت واکسینه شوند
۱- حساسیت شدید به واکسن هپاتیت ۲- سابقه ابتلا به هپاتیت. افرادی که بسیار ضعیف و بیمار هستند باید تا زمان بهبودی از تزریق واکسن خودداری نمایند.
۱- دوره نهفتگی: به مدت زمانی که بین ورود ویروس یا عامل بیماری به بدن تا بروز علائم بالینی طول می کشد گویند.
۲- HBV= Hepatitis B Virus

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#249 Posted: 13 Jul 2011 14:14

آن چیزی که هر بیمار مبتلا به هپاتیت باید بداند

● آن چیزی که هر بیمار مبتلا به هپاتیت به دانستن آن نیاز دارد
▪ چرا کبد شما اینقدر مهم است؟
کبد شما یکی از مهمترین اعضای بدن است، کبد نقش حیاتی در زندگی شما ایفا می کند. وظیفه اولیه کبد تصفیه هر چیزی است که شما می خورید. کبد در مراقبت از عفونتها کمک می کند و میکروبها و سایر مواد سمی را از خون شما خارج کرده و به حفظ سلامت شما کمک می کند. همچنین کبد در ذخیره انرژی برای به حرکت در آوردن عضلات و کنترل قند خون و تنظیم کلسترول و نیز در کنترل چندین هورمون و آنزیم دیگر اهمیت زیادی دارد.
▪ هپاتیت چیست؟
به التهاب و تورم کبد «هپاتیت» گفته می شود. هپاتیت ویروسی بر اثر ویروسهای مختلفی ایجاد می شود که به تورم کبد منجر می شوند.
مهمترین انواع هپاتیت ویروسی هپاتیت های B, Aو Cمی باشند. هپاتیت Cو Bمی توانند آسیب کبدی مزمن ایجاد کنند.
▪ هپاتیت ویروسیHAV) A)
HAV با خوردن غذا یا نوشیدن آبی که با ترشحات انسانی آلوده شده، ایجاد می شود. تخمین زده می شود که هر ساله در آمریکا ۱۵ هزار نفر دچار هپاتیت A می شوند. در کشور ما نیز بیشتر افراد تا سن ۳۵ سالگی در معرض این ویروس قرار می گیرند.
▪ چه کسی در خطر ابتلا به هپاتیت A است؟
موارد زیر احتمال ابتلا به هپاتیت A را افزایش می دهند:
- زندگی کردن در خانه فرد مبتلا
- پرستاری از بیمار مبتلا به هپاتیت A
- تماس جنسی با فرد مبتلا
- مسافرت به مناطقی که هپاتیت A در آنجا شایع است.
- کسانی که از نظر شغلی با مواد غذایی سر و کار دارند.
- افرادی که سوزن سرنگهای آلوده را به کار می برند.
▪ علایم عفونت با هپاتیت A کدامند؟
- همانند سایر ویروسهای مسبب هپاتیت، فردی که با هپاتیت A آلوده می شود، ممکن است هیچ شکایتی نداشته باشد. این موضوع بخصوص برای کودکان زیر ۲ سال صادق است.
به هر حال، بعضی از آنها علایم شبیه آنفلوآنزا از قبیل خستگی، تهوع، استفراغ و درد در ناحیه کبد دارند. علایمی که کمتر دیده می شوند عبارتند از:
- ادرار پررنگ
- مدفوع سفید رنگ
- تب
- بیشتر افراد حداکثر تا ۶ ماه بهبود می یابند.
▪ ویروس هپاتیت HBV) B)
ویروس هپاتیت B یکی از جدی ترین انواع هپاتیت است. این بیماری شایعتر و بسیار مسری تر از ایدز است. تقریباً ۲/۱ میلیون آمریکایی به HBV آلوده هستند و در کشور ما حدود دو میلیون نفر آلوده به این ویروسند و از این تعداد ۳۰۰ هزار نفر مبتلا به هپاتیت B شده اند. در حدود ۵ درصد بیماران به یک بیماری مزمن (که بیش از ۶ ماه طول می کشد) تبدیل شود. اگر هپاتیت B بدون درمان رها شود، خطر بروز سیروز ( فرسودگی کبد) و سرطان کبد را افزایش می دهد.
▪ چه کسی در معرض ابتلا به بیماری هپاتیت B است؟
افرادی که در معرض آلودگی به ویروس هپاتی Bهستند؛ عبارتند از:
- کارگزاران بهداشتی
- افراد بی بند و بار
- کسانی که از مواد مخدر تزریقی استفاده می کنند
- افرادی که خالکوبی کرده اند
- افرادی که خون یا فرآورده های خونی آلوده دریافت کرده باشند
- بیماران هموفیلی
- افرادی که در تماس نزدیک با شخص آلوده هستند (مثل اعضای خانواده) کسانی که با شخص آلوده تماس جنسی دارند.
تقریباً در یک سوم موارد، منشأ عفونت ناشناخته است.
▪ علایم هپاتیت B چه چیزهایی هستند؟
- بیشتر افرادی که هپاتیت B می گیرند، علایم و شکایتهای مشخصی ندارند. اما بعضی افراد علایم شبیه آنفلوآنزا از قبیل: بی اشتهایی، تهوع و استفراغ، تب، ضعف، خستگی و درد شکم خفیف دارند. علایمی که کمتر دیده می شوند، عبارتند از: ادرار پررنگ و زرد شدن پوست و چشمها (یرقان).
تنها راه برای کشف افراد مبتلا انجام آزمایش خون است.
▪ ویروس هپاتیت HCV) C)
تقریباً ۵/۳ میلیون آمریکایی مبتلا به HCVهستند. در ایران حدود ۲۰۰ هزار نفر به این ویروس آلوده هستند. این نوع هپاتیت در بیشتر مبتلایان مزمن می شود؛ همانند هپاتیت B مزمن. هپاتیت مزمن C، اگر بدون درمان رها شود باعث سیروز، سرطان کبد یا احتمالاً نارسایی کبد می شود.هم اکنون نارسایی کبد به دلیل هپاتیت C اصلی ترین دلیل پیوند کبد در ایالات متحده است.
▪ علایم هپاتیت Cچیست؟
بیشتر افرادی که هپاتیت C گرفته اند، علامت و شکایت مشخصی ندارند. اما بعضی افراد علایمی شبیه آنفلوآنزا دارند که عبارتند از: بی اشتهایی، تهوع و استفراغ، تب، ضعف، خستگی و درد خفیف شکم.
علایمی که کمتر دیده می شوند شامل ادرار پررنگ و زردی چشمها و پوست می باشد. همانند هپاتیت Bتنها راه کشف موارد مثبت از طریق آزمایش خون است.
▪ چه درمانی برای معالجه بیماری به کار می رود؟
پزشک ممکن است برای شما «اینترفرون الفا» تجویز کند که داروی ایمن و مؤثری برای درمان هپاتیت مزمن Bو Cدر بیماران با بیماری کبدی جبران شده می باشد. شروع درمان با «اینترفرون الفا» می تواند سبب تأخیر در پیشرفت بیماری شود.
نمی توان پیشگویی کرد که چه وقت بیماری پیشرفت خواهد کرد. هر چقدر شما سریعتر درمان را شروع کنید، شانس بیشتری برای جلوگیری از عوارض جدی بیماری دارید. به منظور بهره مندی کامل از درمان با «اینترفرون الفا» شما باید دستورات پزشک خود را پیگیری کنید و درمان را به همان مدتی که او برایتان تجویز کرده است، ادامه دهید.
▪ درمان با «اینترفرون الفا» چیست و چگونه عمل می کند؟
یک پروتئین است که سلولهای مختلف بدن در هنگام ابتلا به عفونتهای ویروسی آن را ترشح می کنند تا در برابر عفونت مقاومت کنند. درمان با «اینترفرون الفا»، نوعی از اینترفرون انسانی را به اینترفرونی که بدنتان خودش آن را می سازد (برای تحریک بیشتر سیستم ایمنی) اضافه می کند. استفاده از این دارو می تواند سبب بروز علایمی شبیه آنفلوآنزا شود، که ممکن است دلیلی بر مؤثر بودن درمان باشد. در حال حاضر دقیقاً معلوم نشده است که چگونه این درمان در معالجه هپاتیت مزمن Bو Cعمل می کند. «اینترفرون الفا» ممکن است با حمله مستقیم به ویروس هپاتیت عمل کند، یا ممکن است سیستم ایمنی بدن را طوری تنظیم کند که در غلبه بر ویروس کمک کند.
▪ نحوه درمان با «اینترفرون الفا» چگونه است؟
درمان با «اینترفرون الفا» به وسیله تزریق است. شما می توانید آن را خودتان تزریق کنید یا آنکه پزشک، پرستار یا فرد دیگری این کار را برایتان انجام دهد. میلیونها نفر درست مثل شما تزریق را هر روز خودشان انجام می دهند. به خاطر داشته باشید که بعد از چند تزریق، این کار برای شما آسانتر خواهد شد. درمان با «اینترفرون الفا» را به کار برید و مطمئن باشید بزودی به آن عادت خواهید کرد.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#250 Posted: 13 Jul 2011 14:14

مروری بر بیماری هپاتیت ب

کبد عضوی است که در بسیاری از فعالیتهای حیاتی بدن، مانند مقابله با عفونت ها، متوقف کردن خونریزی، پاک کردن خون از سموم و داروها، و ذخیره انرژی در بدن نقش دارد.هپاتیت یک بیماری است که کبد را متورم کرده و فعالیتهای آن را مختل میسازد. این بیماری به علتهای مختلفی ایجاد میشود. یکی از این علتها آلودگی به ویروس هپاتیت B است.
● نشانه های هپاتیت B
آلودگی به ویروس هپاتیت B به سه حالت متفاوت ممکن است دیده شود.
۱) هپاتیت حاد:در این حالت بیمار پس از یک دوره مقدماتی با نشانه های مانند تب ، سرما خوردگی، تهوع ، استفراغ ، و درد شکم دچار زردی می شوند.
اولین عضوی که زردی در آن مشاهده می شود. سفیدی چشم ها است . بطور معمول خود به خود بهبود می یابد . و پس از شش ماه خون از ویروس پاک می شود. و فقط ۱۰% -۵% بیماران بالغ ممکن است آلودگی مزمن شود.
۲) هپاتیت مزمن:در این حالت ، نشانه ها بسیار غیر اختصاصی است . شایعترین نشانه هپاتیت مزمن ، ضعف و خستگی طولانی است . گاهی ممکن است زردی خفیف یا خارش وجود داشته باشد . با پیشرفت بیماری ممکن است نارسایی کبد بروز کند . این افراد باید تحت نظر پزشک قرار گیرند . و در صورت نیاز ، دارو درمانی شوند.
▪ آلودگی بدون علامت: در این حالت ، فرد بدون هیچگونه نشانه بالینی و یا آزمایشگاهی بیماری کبدیس ویروس هپاتیت را در خون خود دارد .و می تواند آن را به سایرین انتقال دهد .آین افراد به درمان دارویی نیاز ندارند ، ولی خطر ابتلا به حالت مزمن هپاتیت در آنان زیاد است و باید هر ۶ ماه یکبار توسط پزشک بررسی شوند.
بیشترین موارد آلودگی به هپاتیت B بدون نشانه ، است بنابراین بهترین روش تشخیص بیماری ، آزمایش خون از نظر وجود ویروس هپاتیت B است
● راه های انتقال هپاتیت B
آلودگی به هپاتیت B بطور عمده در نتیجه تماس با خون و ترشحات جنسی آلوده ، به روشهای زیر صورت می گیرد:
▪ تولد از مادر آلوده به هپاتیت B،
▪ تماس جنسی حفاظت نشده با افراد آلوده،
▪ استفاده مشترک از ابزار آلوده تیز و برنده نظیر سوزن و سرنگ ، تیغ اصلاح و مسواک.
تزریق مکرر خون یا فرآورده های آلوده ( امروزه کنترل خون های اهدایی ، احتمال آلودگی از این طریق را بسیار اندک نموده است ).
▪ دیالیز با وسایل آلوده و پیوند اعضای آلوده،
▪ خالکوبی ، حجامت ، سوراخ کردن گوش ، خدمات پزشکی و دندانپزشکی در محل های نامطمئن و آلوده یا هر اقدامی که منجر به سوراخ شدن پوست با وسایل آلوده و غیر استریل شود.
هپاتیت B از طریق دست دادن ، در آغوش گرفتن ،بوسیدن و نشستن در کنار فرد آلوده وسایر تماسهای معمول منتقل نمی شود و حضور افراد آلوده در محیط های کار و اجتماع بلامانع است .

hi dr!

صفحه 25 از 111: « پیشین 1 ... 24 25 26 ... 110 111 پسین »

خانه و خانواده /

همه چیز درباره بیماری ها

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا