صفحه 35 از 111: « پیشین 1 ... 34 35 36 ... 110 111 پسین »

همه چیز درباره بیماری ها

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#341 Posted: 14 Jul 2011 04:19

آشنایی با بیماریهای تیروئید

تیروئید چیست؟
تیروئید یک غده ی کوچک است که شبیه یک پروانه است و در قسمت تحتانی گردن واقع شده است. کار این غده این است که هورمون ترشح کند. هورمونهای تیروئید انرژی را به سلولهای بدن منتقل می‌کنند .

چه بیماریهایی تیروئید را تحت تاثیر قرار می‌دهند؟

شایعترین مشکلاتی که تیروئید را تحت تاثیر می‌دهند شامل این موارد هستند:

* کم کاری تیروئید ( هایپوتیروئیدی )

* پرکاری تیروئید ( هایپرتیروئیدی )

* بزرگی غده ی تیروئید ( گواتر )

* توده های تیروئید

* سرطان تیروئید

*التهاب تیروئید ( تیروئیدیت )

کم کاری تیروئید:

وقتی غده ی تیروئید کمتر از حد طبیعی فعالیت کند، یا از بدو تولد ناقص شکل گرفته باشد، یا به وسیله جراحی کل تیروئید یا قسمتی از آن برداشته شده باشد، و یا ید کافی در رژیم غذایی موجود نباشد دیگر نمی‌تواند هورمون کافی تولید کند و به این حالت کم کاری تیروئید گفته می‌شود. یکی از شایعترین علل کم کاری تیروئید یک بیماری خود ایمنی است که به آن بیماری هاشیموتو گفته می‌شود. در این بیماری به تدریج پادتن‌هایی بر علیه تیروئید ساخته می‌شود که تیروئید را تخریب می‌کند و توانایی تولید هورمون را از بین می‌برد.

علائم کم کاری تیروئید معمولا در اثر کاهش متابولیسم بدن ایجاد می‌شود و ممکن است شامل خستگی، افزایش وزن و افسردگی باشد.

علائم کم کاری تیروئید:

* خستگی و فرسودگی

* کندی حرکات و تنبل شدن

* مشکل در تمرکز و فعالیتهای مغزی

*افزایش وزن بدون علت مشخص

*پوست خشک خشن و خارش دار

*خشک شدن، خشن شدن و نازک شدن موها

*احساس سرما مخصوصا در انتهای دست و پا

*یبوست

*گرفتگی عضلانی

*افزایش تعداد و میزان خونریزی ماهیانه

*ناباروری و یا سقط جنین

پرکاری تیروئید:

وقتی تیروئید بیش از اندازه فعالیت کند و هورمون زیادی تولید کند گفته می‌شود که فرد مبتلا به پرکاری تیروئید می‌باشد. شایعترین علت پرکاری تیروئید یک بیماری خود ایمنی به نام بیماری گریوز است که در آن بر علیه تیروئید پادتن ساخته می‌شود که موجب می‌شود سرعت تولید هورمون افزایش یابد.

علائم پرکاری تیروئید:

*عصبی شدن

*تحریک پذیری

*افزایش تعریق

*نازک شدن پوست

*نازک و شکننده شدن موها

*ضعف عضلانی مخصوصا در بالای بازو و رانها

*لرزش دستها

*اضطراب و اختلال هراس

*بی خوابی

*تپش قلب

*افزایش حرکات روده

*کاهش وزن علیرغم افزایش اشتها

*کم شدن تعداد و میزان خونریزی ماهیانه

بیماری خود ایمنی تیروئید:

بیشتر اختلالات تیروئید مانند پرکاری یا کم کاری تیروئید مربوط به بیماریهای خود ایمنی است. در بیماری خود ایمنی شرایطی ایجاد می‌شود که بدن توانایی خود در تشخیص بین بافتهای بدن با باکتریها، ویروسها و سایر عوامل بیماریزا را از دست می‌دهد. به همین دلیل سیستم ایمنی بر علیه این بافتها پادتن می‌سازد و اشتباها به این بافتها حمله می‌کند. در این بیماریها پادتنی که علیه تیروئید ساخته می‌شود موجب تخریب تدریجی تیروئید می‌شود و کم کاری تیروئید ایجاد می‌کند و یا موجب می‌شود تا بیش از حد فعال شود و پرکاری تیروئید ایجاد شود.

گواتر و توده های تیروئید:

برخی اوقات غده ی تیروئید بزرگ می‌شود. ممکن است این حالت در اثر بیماری هاشیموتو، گریوز، یا در اثر کمبود ید یا عدم تعادل هورمونهای تیروئید ایجاد شود. به بزرگی تیروئید گواتر گفته می‌شود.

ممکن است در برخی موارد توده های نرم یا سفت، برجستگی، کیست و یا تومور سرطانی ایجاد شود.

درصد کمی ‌از برجستگیها و توده های تیروئیدی ممکن است سرطانی باشند. سرطان تیروئید نادر است ولی میزان آن رو به افزایش است.

التهاب تیروئید:

ممکن است غده ی تیروئید در اثر تاثیر باکتریها یا ویروسها ملتهب شود و تیروئیدیت ایجاد شود.

درمان:

درمان بیماریهای تیروئیدی بستگی به نوع بیماری و شدت آن دارد. درمان دارویی در درمان بسیاری از بیماران نقش مهمی‌دارند. در کم کاری تیروئید بسته به علت آن ممکن است هورمون تیروئید به صورت دارو تجویز شود. در پرکاری تیروئید از روشهای مختلفی میزان هورمون زیادی کاهش داده می‌شود. درمانهایی برای التهاب تیروئید و بیماریهای خود ایمنی وجود دارند.

برای درمان سرطان تیروئید معمولا جراحی به کار می‌رود. همچنین جراحی در درمان برخی از موارد گواتر یا بزرگ شدن تیروئید، توده های تیروئیدی و در موارد نادری از پرکاری تیروئید به کار می‌رود.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#342 Posted: 14 Jul 2011 04:19

با مشکل بی‌خوابی چه باید کرد ؟

بی‌خوابی نشانهٔ چیست؟
هرکسی گاهی دچار بی‌‌خوابی می‌شود. اما بی‌خوابی هر شب چیز غیرعادی است. این بی‌خوابی تقریباً نشانهٔ یک بیماری جسمانی یا پریشانی هیجانی است.
ناراحتی‌های دردناک مثل التهاب مفاصل و نیز چیزی گذرا مثل خارش جائی از بدن هم می‌توانند مانع خواب شوند. یک مرافعهٔ خانوادگی شما را به جدال شبانه با بالش می‌کشاند، و درگیری‌های کاری به کشتی گرفتن با پتو می‌انجامد.
تغییر در برنامهٔ خواب منظم آهنگ زیست‌شناختی خواب را بر هم می‌زند. مثلاً تغییر نوبت کاری روزانه به شبانه یا با مسافرت با هواپیما به منطقه‌ای با اختلاف ساعت زیاد برنامهٔ خواب آرامش‌بخش را خراب می‌کند.
بی‌خوابی اغلب با بیدار ماندن‌ها شبانه، مثلاً ناشی از آسیب یا اختلالات کوچک هیجانی، شروع می‌شود. چند شب ‌بی‌خوابی به این صورت عادتی ایجاد می‌‌کند که به یک مشکل دراز مدت منتهی می‌گردد – فقط چرتی در روز یا شب می‌زنید و در طول شب یا به رادیو گوش می‌کنید یا مرتباً سریخچال می‌روید. پیش از اینکه متوجه شوید، این چیزها را برای خود عادتی می‌کنید که در نهایت به ‌بی‌خوابی رفتاری می‌انجامد.
تمام کارهائی را که اغلب مردم برای بهتر خوابیدن می‌کنند عملاً خواب را بدتر می‌کند. با این کارها مشکل اصلی برطرف می‌شود، اما بی‌خوابی باقی می‌ماند. فرد دچار عادت بی‌خوابی وحشتناکی می‌شود و از نزدیک شدن ساعت خواب به‌ هراس می‌افتد.
- درمان بی‌خوابی
اگر قبلاً خوب می‌خوابیدید، باز هم می‌توانید خوب بخوابید. اما انتظار معجزهٔ یک شبه رفع بی‌خوابی نداشته باشید. بدخوابی شما مدت‌ها طول کشیده تا به این حالت رسیده است و بهبود آن نیز تدریجی خواهد بود.
اگر خوابتان نمی‌آید، به رختخواب نروید. وقت خواب خود را یک یا دو ساعت به تأخیر بیندازید. یکی از بدترین چیزها رفتن به رختخواب در هنگامی است که نیازی به خواب ندارید. برخی افراد گاهی اصلاً احساس خواب نمی‌کنند، ولی فکر می‌کنند باید حتماً بخوابند. بعضی چیزها، مثل دراز کشیدن در تاریکی، گوش دادن به صدای چکه آب، و فکر کردن به بی‌خوابی، تنش روانی را زیادتر می‌کنند.
وقتی به رختخواب می‌روید، اگر ۲۰ دقیقه بعد از رفتن به رختخواب خوابتان نبرد، بلند شوید، از اتاق خواب خارج شوید، و سراغ چیز دیگری بروید. مثلاً ممکن است خوشتان نیاید، اما برنامه آخر شب تلویزیون را تا به آخر نگاه کنید.
خوب خوابیدن را یاد بگیرید. متخصصان فهرستی از توصیه‌ها برای خواب خوب دارند: از رختخواب فقط برای خوابیدن استفاده کنید؛ هر روز صبح در ساعت معینی و بدون توجه به شرایط مختلف بلند شوید؛ در طول روز چرت نزنید؛ هنگام عصر یا اول شب وزرش کنید؛ و گرسته به رختخواب نروید. کسانی که دچار بی‌خوابی هستند باید هر یک یا دو روز یکی از اینها را به برنامهٔ خود اضافه کنند تا به عادت خوب خوابیدن قبلی بازگردند.
ممکن است بگوئید همه اینها را انجام دادم، ولی نتیجه‌ای نگرفتم. باید باز هم همهٔ آنها را با هم تکرار کنید و فرصت دهید تا بدن خود را عادت دهید. هیچ‌گاه با نخوردن چای شب یا یک ساعت دیرتر به رختخواب رفتن بی‌خوابی از بین نمی‌رود.
دوش آب گرم بگیرید. گرفتن دوش آب گرم باعث شل شدن ماهیچه‌ها شده و شما را آماده خواب عمیق می‌کند.
آرامش داشته باشید. گفتگوی آرام و دلنشین یا ماساژ دادن ماهیچه‌ها تنش را آرام می‌کند. یوگا و ورزش‌های آرام کننده نیز مؤثرند.
از آفتاب کمک بگیرید. درمان با نور روشن می‌تواند آهنگ طبیعی خواب را، مخصوصاً در کسانی که نوبت کاری آنه عوض شده یا در مسافران هوائی فواصل زیاد، برگرداند. صبح‌ زود نیم ساعت در آفتاب قدم بزنید. این کار پیام آماده شدن برای کار روزانه را به بدن می‌فرستد و باعث بهتر شدن شبانه می‌گردد.
نصف شب چیزی نخورید. اگر بی‌خواب شده و از رختخواب بلند شدید، سیگار نکشید و سراغ یخچال هم نروید. هر کسی را اگر پنج شب بیدار کنید و سیگار و ساندویج به او بدهید، شب ششم خود به خود بر می‌خیزد و سیگار می‌خواهد.
دارو نخورید. پزشکان مایل به تجویز داروی خواب‌آور نیستند. مگر در موارد خاص ضربه‌های شدید، مثل مرگ یکی از عزیزان، آنهم گاه‌گاه، داروی خواب‌آور نخورید. اگر به این داروها عادت کنید تأثیر آنها کم شده و ترک آنها هم به بی‌خوابی شدید منجر می‌شود. به هر حال استفادهٔ طولانی این داروها کار درستی نیست، چون حاوی مواد اعتیادآور هستند.

- چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟
- بیش از چند هفته به خواب رفتن مشکل شده است.
- به‌خاطر نگرانی از بی‌خوابی، از رفتن به رختخواب دوری می‌شود.
-خستگی روزانه و ناتوانی در تنجام درست کار یا تمرکز بر چیزی وجود دارد.
- با دارو یا الکل به خواب می‌روید.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#343 Posted: 14 Jul 2011 04:20

بی‌اشتهائی نشانهٔ چیست؟

اگر مثل بیشتر مردم هستید، از بین رفتن اشتها فرصت خوبی برای کاهش وزنتان است. (پوشیدن لباس‌های تنگ شدهٔ پارسال شما را وسوسه می‌کند.) اما اگر بی‌اشتهائی به‌جای چند روز هفته‌ها طول بکشد و به‌طور عادی باعث آب رفتن شما شود، این بی‌اشتهائی علت خاصی دارد.
کم خوراکی یا بی‌اشتهائی علامت شایعی است که می‌تواند علل مختلفی داشته باشد، که بسیاری از آنها اهمیت چندانی ندارند.
تقریباً تمام عفونت‌ها می‌توانند باعث بی‌اشتهائی شوند. مثلاً ویروس سرماخوردگی یا آنفلونزا ممکن است عامل آن باشد. یا علل جدی‌تری مثل سل، کم‌کاری غده تیروئید، بیماری‌های قلبی یا ریوی یا گرفتاری‌های کبدی داشته باشد.
متأسفانه یکی از شایع‌ترین علائم اخطار دهندهٔ اولیه سرطان بی‌اشتهائی است که معمولاً با تغییر در حساسیت به مزّه‌ها همراه است.
بی‌اشتهائی مقاومت بدن در برابر خوردن هر چیزی است که به فرایند بهبود کمک کند. با این همه، بیماری تنها علت کاهش اشتها نیست. گاهی چیزی که به‌دلیل خاصی خورده‌ای، مثل یک دارو، می‌تواند عامل آن باشد. آنتی‌بیوتیک‌هائی مثل اریترومایسین جوانه‌های چشائی را غیر فعال کرده و باعث کندی حرکت غذا در روده شده و احساس پری بعد از خوردن غذا را طولانی‌تر می‌کنند. تمام آمفتامین‌ها – که برای کاهش وزن تجویز می‌شوند – احساس گرسنگی را از بین می‌برند.
داروهای مسکن و ضد التهاب مفصل می‌توانند معده را تحریک کرده و باعث تهوع و برگرداندن غذا شوند. دیژیتالیس (که یک داروی قلبی است) و داروهای مدرّ (که مانع احتباس آب شده و فشار خون را پائین می‌آورند) نیز میل به غذا خوردن را کم می‌کنند.
گاهی چیزی غیرخوراکی مشکل‌ساز شده است. کمبودهای کلی تغذیه‌ای می‌توانند نیروی حیاتی یک اشتهای طبیعی را تضعیف کنند. مخصوصاً اشخاص مسن ممکن است گرفتار کمبود روی در رژیم غذائی باشند که می‌تواند جوانه‌های چشائی را از بین ببرد.
خود پیری بر روی اشتها تأثیر می‌گذارد. در اشخاص مسن، ساز و کار بدن آهسته می‌گردد، وزن ماهیچه‌ها کم می‌شود، و ضعف جسمانی مانع فعالیت است. در رأس آنها، کاهش احساس چشائی و ترشحات معدی قرار دارد که همه باعث بی‌اشتهائی می‌شوند.
گاهی نیز اتفاقی در زندگی بر اشتها تأثیر می‌گذارد. اگر اخیراً یک برنامه ورزشی را شروع کرده‌اید، ممکن است دچار بی‌اشتهائی شوید تا بدن خود را با نیازهای جدید تطبیق دهد.
به‌طور کلی، سلامت روانی نقش مهمی در اشتهای شما دارد. در هنگام گرفتاری طولانی، تنش روانی می‌توان شما را به پرخوری بکشاند. ولی فشارهای کوتاه‌‌مدت معمولاً اشتها را از بین می‌برند. افسردگی نیز در برخی افراد باعث بی‌اشتهائی می‌شود.
بی‌اشتهائی عصبی اختلالی است که در افراد مبتلا – معمولاً دختران جوان – تقریباً باعث ترک کامل غذا خوردن می‌شود. بیماران وسوسهٔ غذا خوردن دارند، ولی از ترس چاق شدن چیزی نمی‌خورند. برای آنها نخوردن از به اندازه خوردن راحت‌تر است.

- درمان بی‌اشتهائی
کمی بی‌اشتهائی جای نگرانی ندارد. اما اگر آخرین باری که از غذا خوردت لذت برد‌ه‌اید به یاد ندارید، باید سعی کنید عادت عادی خوردن را باز به دست آورید. در اینجا مواردی که باید به آنها توجه کنید گفته می‌شود.
به اندازه بخورید. اشتهای طبیعی دقیقاً چه‌گونه است؟ اشتهای طبیعی خوردن به اندازه‌ای است که وزن بدن را طبیعی نگاه می‌دارد.
اگر اشتهای طبیعی دارید، باید انواعی از غذاها را بخورید. اشتهای زیاد خوردن فقط گوشت اشتهای طبیعی نیست.
اگر مرتباً خود را وادار به خوردن می‌کنید، این علامت خوبی هم نیست.
ویتامین بخورید. خوردن روزانه مکمل مولتی ویتامین و کانی‌ه به باز شدن اشتهای کاهش یافته کمک می‌کند. و اگر کم خوردن شما باعث سوء تغذیه شده است، مواد غذائی اضافی آسیبی به شما نمی‌رساند. گاهی افراد مسن‌تر با خوردن روی کمکی اشتهای خود را باز می‌یابند. دربارهٔ لزوم خوردن روی با پزشک مشورت کنید.
داروهایتان را کنترل کنید. دربارهٔ احتمال اینکه داروهای مصرفیتان یا مقدار آنها باعث بی‌اشتهائی شده باشد سئوال کنید. پزشک ممکن است دارو را با داروهای دیگری که اشتها را از بین نمی‌برند عوض کند.
هرچه را که دوست دارید بخورید. اگر غذا خوردن لذت خود را از دست داده است، برنامهٔ غذائی خود را عوص کنید. ببینید کدام غذاها برایتان اشتهاآور است و از آنها بخورید. اگر فقط بستنی دوست داریو، هرقدر که می‌خواهید بخورید. ما رژیم غذائی ناسالمی را توصیه نمی‌کنیم، اما اگر بستنی تنها راه رساندن کالری مورد نیاز به بدن است، هر قدر که می‌خواهید بخورید. هدف بالا بردن ضریب اشتهاست.
حجم غذا را کم کنید. غذا را با حجم کمتر و دفعات بیشتر بخورید. معده شما غذای کمتر را بهتر می‌پذیرد.
آب زیاد بخورید. اگر برنامه ورزشی تازه‌ای شروع کرده‌اید، مهم‌ترین نیاز شما آب است. کم آبی بدن می‌تواند بی‌اشتهائی ایجاد کند. پیش از شروع تمرین و بالافاصله بعد از آن یک لیوان آب بنوشید. به‌علاوه، هر روز شش تا هشت لیوان آب بخورید.
نزد پزشک بروید. اگر بعد از دو هفته اشتهای خود را بازنیافتید، برای معاینه کلی پیش پزشک خود بروید. قبل از درمان باید اختلالات جسمانی تشخیص داده شود. شاید فقط به یک دوره درمان با آنتی‌بیوتیک برای از بین بردن یک عفونت خفیف نیاز داشته باشید.
سلامت روانی خود را بیازمائید. اگر افسرده هستید، داروهای ضد افسردگی تجویز شده توسط پزشک اشتهای شما را بر می‌گرداند. با بازگشت سلامت روانی اشتهای شما نیز باز می‌گردد.
از متخصص کمک بگیرید. بی‌اشتهائی عصبی معمولاً به درمان خانگی جواب نمی‌دهد و افراد مبتلا به آن باید در بیمارستان بستری شوند. معالجهٔ آن مشکل است و نیاز به درمان شدید روان‌شناختی و تغذیه‌ای دارد. ممکن است تغذیه اجباری از طریق تزریق درون سیاهرگی یا لولهٔ معدی لازم شود.

- چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟
- بیش از دو هفته است که اشتها از بین رفته است.
- احساس خستگی، تغییر در حساسیت به مزه، یا درد در هر جای بدن وجود دارد.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#344 Posted: 14 Jul 2011 04:20

از لب هایتان مراقبت کنید

لب‌ یکی از نواحی پوست است که بیشتر از هر جای دیگر در معرض هوا و آفتاب قرار دارد و به همین علت هم بیشتر مستعد مشکل خشکی و ترک‌خوردگی است. اگر خوب از لب‌هایتان مراقبت نکنید،گرمای بیش از حد و از دست رفتن آب بدن در این فصل، می‌تواند باعث سوزش و التهاب و حتی خونریزی آنها شود.
متخصصان معتقدند تماس لب با خمیردندان و رژ لب و استفاده از پروتزهای دندان باعث خشکی‌های شدید و خارش لب می‌شود. حرارت زیاد، کم آبی و سرمای شدید هم از عوامل شایع به وجود‌آورنده خشکی‌های ساده و ترک‌خوردگی‌های لب هستند، همچنانکه بعضی از بیماری‌های سیستماتیک نظیر پسوریازیس هم سبب پوسته شدن اطراف و روی لب می‌شود که در این صورت مشکل لب با علائم دیگری نیز همراه است.
داشتن لب‌های ترک‌خورده، خشک و سوزان بی‌تردید آزارنده است. برای بسیاری از کار‌هایی که در طول روز انجام می‌دهیم، از همین لب‌ها استفاده می‌کنیم. لب اگر سالم نباشد، حتی نمی‌توانیم راحت غذا بخوریم، حرف بزنیم یا لبخند بزنیم.
لب‌های شما نمی‌تواند مانند بقیه جاهای پوست بدنتان در برابر از دست دادن رطوبت مقاومت کند، چرا که لایه‌های پوست لب بسیار نازک هستند. علاوه بر این لب‌ها لایه محافظتی معمول پوست که دارای غدد چربی و عرق است را ندارند، به همین علت هم مانند بقیه جاهای بدن نمی‌تواند خودش را مرطوب نگه دارد ومستعد خشک شدن و ترک‌خوردن است. البته اینها تنها علت خشکی و ترک لب نیستند. با ۱۰ علت شایع این مشکل و طرز برخورد با آن در این مقاله آشنا شوید.

۱) این آفتاب داغ!
اگر چه همیشه آب و هوا را در این مورد مقصر می‌دانیم اما در واقع همه تقصیر‌ها متوجه هوا نیست. تابش خورشید، اگر از لب محافظت نکنید، می‌تواند باعث تبخیر رطوبت آن و خشکی شود. این مسئله در مناطقی که رطوبت هوا کم‌تر است، بیشتر خودش را نشان می‌دهد؛ البته وجود باد‌های خشک هم در این مسئله نقش دارد.
نه تنها گرما بلکه سرما هم می‌تواند لب‌های شما را خشک و ترک‌خورده کند، بخصوص در مناطقی که سوز باد‌های سرد زمستان بیشتر است. بنابر این فکر نکنید که در زمستان خبری از خشکی لب نیست. حتی در این فصل ابری، باد زمستان بیشتر می‌سوزاند.
۲)بستنی نیست!
لیسیدن لب یا خیس کردن آن با زبان، برخلاف آنچه به نظر می‌رسد، باعث خشکی لب و ترک‌خوردن آن می‌شود چرا‌که بزاق با ایجاد رطوبت موقت و از بین بردن چربی طبیعی پوست، باعث تبخیر بیشتر شده و در نهایت سبب خشکی بیشتر لب می‌شود

۳) گنج از دست رفته
یکی از علامت‌های کم شدن آب بدن، خشکی لب است. در کسانی‌که گرما زده شده‌اند یا به‌علت اسهال آب زیادی از دست داده‌اند، با مشاهده شدت خشکی لب می‌توان پی به شدت این کمبود آب برد
۴) آ، ب، ث و دوستان
کمبود بعضی از ویتامین‌ها مانند آ، ب ، ث و املاحی مانند آهن و روی هم می‌تواند باعث خشکی، پوسته شدن و به‌خصوص ترک خوردن گوشه لب شود. بدیهی است وقتی تغذیه‌ای سالم و کامل دارید، این مسئله نمی‌تواند علت خشکی لب شما باشد

۵)حساس به آرایش
استفاده مکرر از صابون و مواد شیمیایی دیگر مثل محصولات آرایشی غیر استاندارد و رژ لب‌ می‌تواند موجب حساسیت پوست لب ‌شود. البته پوسته شدن لب در بیماری‌هایی مانند حساسیت و اگزما شایع‌تر است و می‌تواند حتی به علت تماس موادی نظیر لیموترش و پرتقال به وجود آید. بهتر است مراقب حجم دهنده‌های لب باشید چون در آنها اغلب موادی به‌کار رفته که عمدا باعث تحریک و التهاب لب شده و آن‌را بزرگتر و پرتر نشان می‌دهد

۶ ) قفسه دردسرساز
کسانی‌که نمی‌توانند علتی برای لب‌های ترک خورده‌شان پیدا کنند بهتر است سری به قفسه داروهایی که می‌خورند بزنند. مصرف بعضی داروها (مانند ترتینوئین،ویتامین آ در مقادیر زیاد، داروهای شیمی درمانی، دپنی سیلامین، ایزونیازید و فنوتیازین) هم می‌تواند این مشکل را ایجاد کند

۷) ترش و سوزان
غذاهای ترش و مرکبات که اسیدی هستند ممکن است باعث تحریک لب و خشکی و ترک آن شوند. در این حالت سوزش لب هم ایجاد می‌شود. علاوه بر این برشی از پوست انبه هم حاوی ماده‌ای به نام توکسیکودندرون است که در سم گیاه پاپیتال هم وجود دارد و ممکن است به لب آسیب برساند. در ضمن افرادی که به آجیل حساسیت دارند، باید مراقب محصولات بهداشتی –آرایشی که در ترکیبشان از دانه‌های روغنی، بادام و … استفاده شده، باشند

۸)سدی در راه
انسداد مسیر تنفسی بینی (در اثر سرماخوردگی) و درنتیجه نفس کشیدن از دهان هم باعث خشکی لب و سپس پوسته شدن و ترک خوردنش می‌شود

۹) دودی که خشک می‌کند
این را حتما بارها شنیده‌اید که خشکی دهان و لب‌ها از کمترین عوارض سیگار کشیدن است پس دیگر لازم نیست درباره آن توضیح زیادی بدهیم!
۱۰) قارچ‌ها مقصرند
اگر خشکی در گوشه‌های لب باشد و سبب ترک خوردن و قرمز شدن و سوزش شدید شود ناشی از عفونت‌های قارچی است و در برخی مواقع نیز ترک‌خوردگی‌های مزمن در خط میانی لب تحتانی به وجود می‌آید که در کودکان شایع‌تر است و با چرب کردن برطرف نمی‌شود؛ یعنی باید از پمادهای آنتی بیوتیک استفاده شود

۱۰ فرمان برای داشتن لب‌هایی سالم
اگر پی در پی دچار ترک‌خوردگی، پوسته شدن و خشکی لب می‌شوید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید اما روش‌هایی هم هست که می‌توانید خودتان به درمان و پیشگیری از این مشکل کمک کنید

:
۱ – از بیرون رفتن در هوای خشک و گرم و آفتابی تا حد امکان خودداری کنید یا اینکه با خود به اندازه کافی آب خوردن به همراه داشته و حداقل ۵/۱ لیتر در روز آب بخورید.
۲ – در زمستان بهتر است علاوه بر استفاده از شال و پوشاندن صورت با آن، با وازلین یا پماد‌های ویتامین آ لب خود را چرب کنید. بهتر است از برق لب، روغن یا رژهای مخصوص مرطوب کننده لب که ضد‌آفتاب هم هستند، استفاده کنید.
برق لب‌هایی که نرم‌کنندگی بیشتر داشته و در ترکیب آن از فلزاتی چون مس استفاده نشده باشد، هم مفید هستند. معمولا اجزای مرهم‌هایی که مخصوص لب هستند از آلوئه ورا، عسل، بابونه، روغن بادام، روغن گل سرخ، لانولین، وازلین، موم، روغن زیتون، کره کاکائو، موم زنبور عسل، لیمو و ویتامین ای و ث ساخته شده‌اند.
۳ – از ژل یا رژهایی برای لب استفاده کنید که مواد آن طبیعی‌تر بوده و مواد حساسیت‌زا و معطر کمتری در ترکیب آن به‌ کار رفته‌است.
۴ – به اندازه کافی میوه و سبزیجات بخورید. کمبود ویتامین‌ها به‌خصوص ریبوفلاوین، می‌تواند باعث ترک‌خوردگی گوشه لب‌های شما شود.
۵ – عادت لیس زدن و گاز زدن و کندن پوست لب‌هایتان را کنار بگذارید.
۶ – هنگام خرید محصولات آرایشی مانندصابون، رژ و کرم‌ از استاندارد بودن آن مطمئن شوید و سعی کنید از محصولاتی استفاده کنید که کمتر حساسیت‌زا بوده و به اصطلاح هایپو آلرژن هستند.
۷ – خانه خود را به‌خصوص در زمستان که بخاری ‌روشن است، مرطوب نگهدارید. برای این‌کار می‌توانید یک کتری روی بخاری گذاشته یا از بخور استفاده کنید.
۸ – سیگار مضرات فراوانی برای شما دارد که خشکی و ترک‌خوردن لب یکی از ساده‌ترین آنهاست، پس به بهانه ترک‌خوردن لب هم که شده سیگار را کنار بگذارید.
۹ – هیچگاه پوست لبی که خونریزی و عفونت دارد نکنید.
۱۰ – اگر خشکی با چرب کردن رفع نشد با توجه به علت خشکی و طبق توصیه پزشک می‌توان از داروهای کورتون، آنتی بیوتیک‌ها و ضد قارچ‌ها استفاده کرد

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#345 Posted: 14 Jul 2011 04:21

بیماریهای ناشی از گرما (گرمازدگی)، انواع و درمان آنها

یکی از بیماریهای مهم در ایّام گرم سال گرمازدگی است ضمن اینکه براحتی و سریع می توان این بیماری را تشخیص داده درمان نمود، می تواند خطرناک و کشنده نیز باشد،این بیماری در ایّام گرم سال شایع بود و درصد زیادی از بیماران مراجعه کننده به مطب ها را تشکیل می دهد.
بیماریهای ناشی از گرما (گرمازدگی)، انواع و درمان آنها

بیماریهای ناشی از گرما در فصول گرم سال یکی از بیماریهای رایج در جهان خصوصاً در کشور ماست و در مناطق گرم و خشک، مناطق گرم و مرطوب نیز به فراوانی دیده می شود.

بیماریهای ناشی از گرما یه یک سری از بیماریهای گفته می شود که بدن نمی تواند خود را با افزایش دمای محیط تطبیق دهد، طیف بیماریهای ناشی از گرما شامل موارد زیر است:

ادم گرمایی (Heat Edema)،
عرق سوز (Heat Rush)
، گرفتگی عضلانی ناشی از گرما (Heat Cramp)،
تتانی ناشی از گرما (Heat Tetany)،
سنکوپ گرمایی (Heat Syncope)،
ضعف و خستگی مفرط حاصل از گرما (Heat Exhaustion)
گرما زدگی (Heat Stroke)
پاتوفیزیولوژی(Pathophysiology)

با توجّه به اینکه گرمازدگی در صورت سهل انگاری بیمار یا اطرافیان بیمار، اشتباه در تشخیص، شروع تأخیری درمان می تواند ۲۰ % مرگ و میر در جوانان و ۷۰ % در افراد مسن داشته باشد. در این مقاله سعی شده است ضمن بیان مکانیزم کنترل گرما توسط بدن، به زبان ساده نحوه پیشگیری، مراقبت و درمان گرمازدگی بیان گردد.

علیرغم تغییرات وسیع دمای محیط، انسان و سایر پستانداران می توانند دمای بدن خود را توسط اتلاف یا ایجاد گرما در محدوده ثابتی نگهدارند. زمانیکه افزایش دمای بدن از مکانیسم دفع حرارت پیشی می گیرد، دمای بدن افزایش پیدا کرده و علائم مهم گرمازدگی بروز می کنند. گرمای بیش از حد بدن سبب تخریب (Denature) پروتئین شده و فسفولیپیدها، لیپوپروتئین ها و لیپیدهای محلول در آب غشای سلولها را بی ثبات نموده، منجر به کولاپس قلبی و عروقی، نارسائی ارگان ها، و نهایتاً مرگ می شوند. دمای دقیقی که سبب کولاپس قلبی و عروقی شود در افراد مختلف متفاوت است و این به دلیل بیماریهای همراه، داروها، سایر فاکتورهایی که ممکن است سبب تشدید و یا تخفیف بیماری شود، است. بهبود کامل در بیمارانیکه دمای بدن آنها تا ۴۶ °C بوده مشاهده شده و مرگ نیز در بیمارانیکه دمای پایین تری داشته اند نیز گزارش شده است. دمای بدن بیش از ۴۱٫۱ °C نقطه خطر بوده (Catastrophic) بایستی هر چه سریع تر اقدام درمانی صورت پذیرد.

دمای بدن از راه های مختلفی تولید می شود، در حالت متابلیسم پایه در بدن انسان (یعنی در حالت استراحت) تقریباً ۱۰۰Kcal (کیلو کالری) در ساعت یا ۱ Kcal/kg/h حرارت یا گرما تولید می کند و در صورتی که به دالایلی دفع حرارت بدن مختل شود همین حالت باعث افزایش ۱٫۱ ۰C/h خواهد شد. در فعالیّت شدید بدنی تولید حرارت می تواند تا ۱۰ برابر(۱۰۰۰ Kcal/h ) افزایش یابد. ضمن اینکه بیماریهای مثل تشنج، سپتی سمی، تیروتوکسیکوزیس، لرزیدن و بعضی از داورها نیز تولید حرارت در بدن را تشدید می نمایند.

در معرض قرار گرفتن مکرّر در آب و هوای گرم می تواند قدرت دفع گرما از بدن را تا ۲۰ برابر افزایش دهد که بخشی از آن به دلیل افزایش جریان خون پوستی و بخش مهم تر آن به دلیل تغییر تنظیم دمای بدن است. در افرادی که در محیط گرم قرار می گیرند افزایش یک درجه سانتی گراد حرارت بدن باعث افزایش تعریق نیم L/h می شود و اگر دمای بدن نیم درجه دیگر اضافه گردد تعریق به ۲ L/h افزایش خواهد یافت.

معمولاً جهت عادت کردن در یک محیط گرم ۷ تا ۱۰ روز زمان نیاز است و بر عکس در عادت کردن در یک محیط سرد نیاز به ۲۰ تا ۴۰ روز است.

بدن انسان در حالت استراحت از طریق عروق خونی سطح پوست بدن تا حرارت ۳۲ ۰C محیط را به راحتی تحمّل می کند ولی هر گونه افزایش فعالیّت بدنی در این شرایط و یا افزایش دمای محیط می تواند فرد را در معرض گرمازدگی قرار دهد. ( Oxford Textbook of medicine Sec:8.5.1, 4th edition)

مکانیسم دفع حرارت در شرایط عادی در بدن شامل:

Radiation یا تشعشعی (انتقال گرما بصورت امواج الکترومغناطیسی بین بدن و محیط اطراف، یا مادو قرمز) تأثیر این روش به نور آفتاب، فصل سال، وجود و عدم وجود ابر و سایر فاکتور دارد، مثلاً قرار گرفتن در نور آفتاب در طی تابستان باعث افزایش حرارت بدن تا مقدار ۱۵۰ Kcal/h می شود)
Convection یا انتقالی یا همرفت (انتقال گرما ازسطح پوست بدن به محیط اطراف با وجود اختلاف دما)
Evaporation یا تبخیر (تبدیل مایع به بخار آب)
‍Conduction هدایتی یا تماسی ( انتقال حرارت بین دو سطح با اختلاف دما که در تماس مستقیم با هم باشند)
راه های دفع گرما از بدن در یک فرد سالم

بخش عمدة دفع حرارت از بدن بصورت تشعشعی است که حدود ۶۵% دفع حرارت از بدن را شامل می شود و می تواند توسط لباس هایی که می پوشیم تحت تأثیر قرار گیرد. ولی اگر دمای محیط به ۳۷٫۲ (سی و هفت و دو دهم) C° برسد این مقدار به صفر می رسد و با افزایش دما از ۳۷٫۲ C° به بالا انتقال گرما از محیط اطراف به بدن صورت می گیرد. در حالت عادی ۲۰ درصد گرمای بدن از طریق تبخیر انجام می شود که در محیط های گرم این درصد افزایش یافته و مهم ترین عامل دفع حرارت می شوند . عمل تبخیر بعنوان یک مکانیسم دفع گرما به وضعیّت پوست بدن، غدد عرق، عمل ریه، دمای محیط، رطوبت، وزش هوا و اینکه شخص به آب وهوای گرم عادت کرده یا نه، بستگی دارد. بعنوان مثال وقتی رطوبت هوا از ۷۵ % بیشتر بشود عمل تبخیر انجام نخواهد شد و در افرادیکه در محیط آب و هوای گرم عادت نکرده اند کمتر مؤثر است. در فعالیّت های خیلی شدید بدنی عمل تعریق میتواند تا دو و نیم لیتر در ساعت برسد. رطوبت محیط، تعریق را کاهش می دهد. (Current Medical Treatment & Diagnosis 2007, )
یک فردی که در محیط گرم عادت نکرده است فقط می توانند در ساعت ۱ لیتر در ساعت عرق نمایند که معادل دفع ۵۸۰ Kcal/h گرما، در حلیکه در فرد عادت کرده در محیط گرم می تواند ۲-۳ لیتر تعریق داشته باشد که برابر با ۱۷۴۰ Kcal/h گرما می باشد. ظرف ۷-۱۰ روز می توان به آب و هوای گرم عادت نمود در این صورت آستانه شروع تعریق پایین آمده و تولید تعریق افزایش می یابد و ظرفیّت غدد عرق در جذب مجدد سدیم عرق نیز افزوده شده تا در مجموع دفع حرارت مؤثرتر واقع شود. (Saint Francis Medical Center Site )

در حالت طبیعی تولید گرما با اتلاف گرما در بدن توسط هیپوتالاموس کنترل می گردد بعبارتی نقش ترموستات بدن را دارد. رسپتور های حساس به حرارت در پوست، عضلات و نخاع وجود داشته و اطلاعات لازم را به قسمت قدامی هیپوتالاموس می فرستند و در این قسمت اطلاعات باصطلاح پردازش شده و رفتار لازم جهت کاهش حرارت بدن انجام می شود مثل: افزایش جریان خون درپوست است (تا ۸ لیتر در دقیقه)؛ دیلاتاسیون (گشادشدن) وریدهای پوستی و تحریک جهت ایجاد تعریق.

در افرادیکه ظرفیّت تطابق با محیط را نداردند مثل شیرخواران، افراد پیر و افرادی که بیماری مزمن دارند زمانیکه تولید حرارت از اتلاف حرارت پیشی می گیرد گرمازدگی کلاسیک اتفاق می افتد (Classic Heatstroke). کلاً افراد مسن و بیمارانیکه وضعیّت قلبی ریوی پایینی دارند قادر نیستند در مواقع حوادث گرمایی خود را با پاسخ های فیزیولوژیک بدنی تطابق دهند و در نتیجه درخطر گرمازدگی هستند.

در امریکا در سال های ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۷، ۷۰۴۶ مورد مرگ ناشی از گرمازدگی گزارش شده است ( ۳۷۱ مرگ در سال) . مرگ و میر ناشی از گرما زدگی در تابستان با افزایش موج گرما افزایش می یابد مثلاً در سال ۱۹۸۰ (سالی که در آمریکا گرما شدید بود) ۱۷۰۰ مورد مرگ ناشی از گرمازدگی گزارش شده بود در مقایسه با سال بعد که ۱۴۸ مورد گزارش شده بود. افراد بالای ۶۵ سال ۴۴ % موارد مرگ را شامل می شدند.

مرگ و میر(Mortality/Morbidity)

مرگ و میر ناشی از گرمازدگی به مدّت زمان قرار گرفتن در معرض گرما بستگی دارد. زمانی که درمان گرمازدگی تأخیری بوجود آید مرگ ناشی از گرمازدگی به ۸۰ % می رسد با این وجود تشخیص زودرس و درمان سریع مرگ ناشی از گرمازدگی را به ۱۰ % می رساند. مرگ و میر در در افراد مسن، بیمارانی که بیماری زمینه ای دارند و بیماران بستری بیشتر است.

یک خرس گرما زده (Heat Exhaustion)!! سایت منبع

سن، جنس و نژاد (Race، Sex &Age )

در همه نژادها و در هر دو جنس یکسان است. منتها با توجّه به موقعیّت اجتماعی سیاه پوستان مرگ و میر در سیاه پوستان سه برابر سفید پوستان است. در مورد جنس نیز با توجّه به اینکه مردان در محیط های کاری سخت بیشتر کار میکنند، دو برابر بیشتر است. در مورد سن هم شیرخواران، بچه ها و افراد پیر در معرض خطری بیشتری قرار دارند.

علایم کلنیکی بیماریهای ناشی از گرما:

افزایش درجه حرارت محیط و یا بدن موجب طیف وسیعی از اختلالات می شود که از یک ضعف و بیحالی، سردرد وت هوع گرفته تا تشنج، نارسایی کلیه و مرگ متفاوت است که در زیر به ذکر آنها می پردازیم:

۱٫ادم حاصل از گرما (Heat Edema)

این حالت در افرادی که به آب و هوای گرم عادت ندارند رخ می دهد (معمولاً در زنان و افراد مسن) و بصورت ادم پشت پا و مچ پا، متعاقب نشستن یا ایستادن طولانی مدّت اتّفاق می افتد. علّت آن وازودیلاتاسیون عروقی و استاز خون وریدی و در نتیجه ادم بافت بینابینی می شود و نمایانگر بیماری قلبی یا لنفاتیک نیست. ادم حاصل از گرما نیاز به درمان خاصی نداشته و با عادت کردن آب و هوای آن منطقه (معمولاض ۲- ۳ روز) و بلند کردن پاها از سطح زمین برطرف می گردد.

۲٫عرق سوز (Heat Rash)

عرق سوز تحریک پوستی است که توسط تعریق زیاد که در آب و هوای گرم و با رطوبت بالا رخ می دهد. در هر سنی می تواند رخ دهد ولی در بچه ها و خردسالان شایع تر است. ظاهر عرق سوز بصورت بستری قرمز رنگ با طاول های کوچک می باشد.

۳٫گرفتگی عضلانی حاصل از گرما (Heat Cramps)

این حالت نیز در یک آب و هوای نسبتاً گرم اتّفاق می افتد ولی معمولاً در افراد جوان و سازگار، و متعاقب فعالیّت شدید عضلانی اتّفاق افتاده و در اثر تعریق زیاد شخص دچار دهیدراتاسیون می شود و اگر مایعات هیپوتونیک مصرف کند، ممکن است هیپوناترمی و هیپوکالمی ودر نتیجه کرامپ عصلانی رخ دهد که بیشتر در عضلات ساق پا و شانه ها رخ می دهد. دمای بدن در محدوده ی طبیعی بوده و بجز اختلالات الکترولیتی خفیف، نکته ی مثبت دیگری وجود ندارد. درمان این حالت شامل استراحت در یک فضای خنک و تجویز مایعات به صورت وریدی (نرمال سالین به میزان یک لیتر در طی ۳-۴ ساعت) یا خوراکی (یک چهارم قاشق چایخوری نمک در یک لیوان آب هر ۱-۲ ساعت به مدّت ۴-۸ ساعت) بوده و در طی چند ساعت برطرف می شود. ماساژ خفیف (بصورت مالش) عضلات تا حدودی کمک کننده است امّا باید از ماساژ شدید عصلات خودداری کرد (موچب افزایش تولید گرما می شود).

۴٫تتانی حاصل از گرما (Heat Tetany)

در برخی از افراد، متعاقب گرمای محیط و فعالیبت شدید، هیپرونتیلاسیون و آلکالوز تنقسی اتّفاق افتاده و سپس اسپاسم کارپوپدال حادث می شود. اگر چه در این بیماران ممکن است نشانه ی شوستوک (Chvostoke’s sign) وجود داشته باشد، ولی کلسیم و منیزیوم سرم طبیعی بوده و پس از استرحت در هوای خنک، خودبخود بر طرف شده و نیاز به درمان خاص دیگری ندارد (اگر چه بایستی کلسیم و در صورت امکان منیزیوم سرم اندازه گیری شود).

۵٫سنکوپ حاصل از گرما (Heat Syncope)

در برخی از افراد (خصوصاً افراد سن) که عادت به آب و هوای گرم ندارند، ممکن است هیپوتانسیون اورتواستاتیک و در نتیجه سنکوپ بروز کند. علّت آن، وازودیلاتاسیون عروق محیطی (بطور جهت کاهش دمای بدن) و دهیدراتاسیون است.درمان این حالت استراحت در هوای خنک و خواباندن بیمار و بلند کردن پاهای وی و گاهی تجویز مایعات خنک است.

۶٫ضعف و خستگی مفرط حاصل از گرما (Exhaustion Heat)

این حالت در اثر دهیدراتاسیون نسبتاً شدید و اختلال الکترولیتی متعاقب فعالیّت شدید در آب و هوای گرم و مرطوب اتّفاق افتاده و فرم شدیدتری از حالت های فوق الذکر بوده و می تواند بسرعت به طرف گرمازدگی پیشرفت کند. علائم و نشانه های آن ممکن است هر یک از حالات ذکر شده در بالا همراه با تهوع، استفراغ، ضعف و بیحالی، اضطراب، بیقراری، سردرد، سرگیجه، هیپرونتیلاسیون، تاکیکاردی و تب (معمولاً کمتر از ۳۹ oC ) باشد. آنچه که این اختلال را از گرمازدگی افتراق می دهد، طبیعی بودن وضعیّت دماغی بیمار است. موارد خفیف و ساب کلینیکال گرمازدگی (Heat Stroke) ممکن است مشابه Heat Exhaustion باشد. در چنین حالاتی اندازه گیری SGOT، SGPT و LGH به افتراق آن دو از یکدیگر کمک می کند. در این بیماران در صورت شک به گرمازدگی، بایستی درمان بر اساس گرمازدگی شروع شده و تا مشخص شدن بیماری ادامه یابد. درمان Heat Exhaustion شامل استراحت، تجویز مایعات (محلول ⅓⅔ نرمال سالین به میزان ۲-۸ لیتر)، خنک کردن محیط و بررسی فونکسیون کلیه است.

۷٫گرما زدگی (Heat Stroke)
گرمازدگی شدیدترین شکل بیماریهای ناشی از گرماست و با افزایش دمای بدن به بیش از ۴۱٫۱ (چهل و یک و یک دهم)°C همراه با اختلالات عصبی می باشد.گرمازدگی به دو شکل دیده می شود: گرمازدگی فعالیّتی (Exertional heatstroke (EHS)) که معمولاً در افراد جوانی دیده می شوند که به مدّت طولانی در یک محیط گرم فعالیّت بدنی شدید انجام می دهند. و گرمازدگی کلاسیک (Classic nonexertional heatstroke (NEHS)) که بیشتر در افراد پیر کم تحرّک، افرادیکه بیماری مزمن دارند و افراد کم سن و سال. گرمازدگی کلاسیک در مناطقی اتّفاق می افند که سالها موجی گرمایی نداشته اند. هر دو نوع گرمازدگی با مرگ و میر بالایی همراه است خصوصاً وقتی که در درمان تأخیری صورت گیرد.

گرما زدگی در دو حالت رخ می دهد یا به علّت افزایش تولید گرما ( مثل فعالیّت بدنی یا افزایش متابلیسم بدنی) و یا کاهش توانایی دفع گرما از بدن (مثل: پوشیدن لباس زیاد یا روزهای شرجی).

گرما زدگی بطور تی پیک با هیپرترمی (افزایش دمای بدن) بیش از ۴۱/۱ (چهل و یک و یک دهم) C°، عدم تعریق (Anhidrosis) همراه با اختلال حسی عصبی (Sensorium) همراه است. با این وجود ممکن است بیمار پس از قرار گرفتن در یک محیط با دمای پایین تر مثل قرار گرفتن در آمبولانس که محیط خنک تری دارد تب کمتری را نشان دهد که باید این مسئله را در نظر داشت و یا اینکه ممکن است بعضی از بیماران توانایی تعریق را داشته باشد بنابراین تأکید بی مورد در مورد وجود هر سه علائم در یک بیمار گرمازده ممکن است سبب تأخیر درمان و عوارض متعاقب آن منجر گردد.

همانطوریکه اشاره شد از نظر کلینیکی گرما زدگی به دو شکل رخ می دهد: گرمازدگی کلاسیک (Classic heatstroke) که در طی آن گرمای محیط افزایش یافته و در کودکان و جمعیّت سالخوده جامعه شایع تر است. گرمازدگی را بایستی در کودکان، افراد پیر و افرادی که بیماری مزمن همراه با اختلال حسی عصبی دارند مد نظر داشت. گرمازدگی کلاسیک به دلیل اختلال ناگهانی مکانیسم کنترل دمای بدن اتّفاق می افتد.

نوع دیگر گرمازدگی، گرمازدگی فعالیّتی (EHS، Exertional Heat Stroke) است که معمولاً فرد جوانی را درگیر می کند که سالم بوده ولی فعالیّت فیزیکی شدیدی داشته است. این گرمازدگی نتیجه افزایش تولید گرما است که بدن قادر نیست گرمای حاصله را دفع نماید. در حالت طبیعی بدن می تواند ۳۰۰ تا ۵۰۰ Kcal گرما را دفع نماید ولی در فعالیّت های شدید تولید گرما بین ۳۰۰ تا ۹۰۰ Kcal افزایش می یابد .

گرمازدگی فعالیّتی (EHS)

با هیپرترمی( تب شدید)، تعریق شدید، و اختلال حسی عصبی مشخص شده و در فردی که در یک محیط گرم فعالیبت شدید بدنی داشته بطور ناگهانی بروز می کند.
یکسری از شکایات مثل دردشکمی، دردعضلانی، تهوع، استفراغ، اسهال، سردرد، سرگیجه، تنگی نفس، ضعف معمولاً قبل از گرمازدگی شایع بوده ممکن است تشخیص گرمازدگی را به تأخیر بیاندازد. سنکوپ و اختلال هوشیاری هم قبل از گرمازدگی مشاهده شده است.
گرمازدگی فعالیّتی (EHS) معمولاً در جوانان، افراد سالم مثل: ورزشکاران، مأموران آتش نشانی، سربازانی دیده می شود که فعالیّت شدید بدنی داشته، گرمای تولید شده بر سیستم کنترل دمای بدن فائق آمده ایجاد هیپرترمی می کند. به دلیل اینکه اینگونه بیماران توانایی تعریق شان دست نخورده و سالم است پس از پایان فعالیّت فیزیکی دمای بدنشان پایین بوده و در هنگام معاینه دمای کمتر از ۴۱ °C دارند.
ریسک فاکتورهایی(عوامل خطر) که احتمال بیماریهای ناشی از گرما را تشدید می کند شامل: عفونت ویروسی، دهیدراتاسیون (کم آبی)، خستگی، چاقی، کم خوابی، ضعف جسمانی، و عدم تطابق با محیط می باشند. گرچه عدم تطابق با محیط ریسک فاکتوری برای گرمازدگی است ولی در افرادی که در آب و هوای گرم هم عادت نموده اند نیز ممکن است با فعالیّت بدنی شدید گرمازدگی رخ دهد.
گرمازدگی فعالیّتی (EHS) هم ممکن است به علّت افزایش فعالیّت ناشی از داروهایی مثل کوکائین، آمفتامین، و بعنوان عارضه ای از صرع ممتد (status epilepticus) باشد.
گرما زدگی کلاسیک (Nonexertional heatstroke)

با هیپرترمی (تب شدید)، عدم تعریق (Anhidrosis)، و اختلال سیستم حسی عصبی مشخص شده که بطورناگهانی به دنبال افزایش طولانی مدت دمای محیط ( مثل موج گرما) در فرد ایجاد می گردد.دمای بدن بیشتر از ۴۱°C تشخیصی است گر چه گرمازدگی ممکن است در دمای بدن پایین تر هم رخ بدهد.
شکایات مغزی از تحریک پذیری مختصر تا هذیان، توّهم و کما متغیر است
عدم تعریق (پوست خشک و گرم) ناشی از عدم فعالیّت غدد عرق یک یافته تأخیری در گرمازدگی بوده و ممکن است در هنکام معاینه وجود نداشته باشد.
سایر علایم مغزی شامل تشنج، اختلال مخچه ای و اپیستوتونوس(سفت شدن عضلات پشت).
بیماران Classic NEHS در ابتدا برون ده قلبی بالایی دارند ولی در موارد شدید گرما زدگی دچار کاهش برون ده قلبی خواهند شد.
گرمازدگی کلاسیک بیشترین شیوع را در طی دوره هایی که آب و هوای گرم طولانی مدّت دارد دیده می شود. این نوع گرمازدگی بیشتر در افرادی دیده می شود که قادر نیستند دمای محیط شان را کنترل و مایعات کافی دریافت کنند مثل شیرخواران، افراد مسن، افرادیکه بیماری مزمن دارند)، بیمارانی با دارای عملکرد ضعیف قلبی و عروقی هستند و افرادیکه دچار اختلال تعریق هستند مثل بیماریهای پوستی، مصرف داروهای آنتی کولینرژیک، و روانی. شیرخواران به دلیل عدم تکامل سیستم کنترل دما، و افراد مسن ضعیف و عدم توانایی تطابق در محیط گرم، کاهش ظرفیّت عرثق .
معاینه فیزیکی:

علایم حیاتی:

دمای بدن:طور تی پیک دمای بدن بالای ۴۱ °C است ولی در صورت وجود تعریق و مکانیسم تبخیر و اقدام به خنک کردن مریض اغلب کمتر از ۴۱ °C است.
نبض: تاکی کاردی، ضربان قلب معمولاً بالای ۱۳۰ ضربه در دقیقه است.
فشار خون: بیماران معمولاً دارای فشارخون طبیعی همراه فشارنبض وسیع دارند. با این وجود کاهش فشار خون شایع بوده و ناشی از یک سری از عوامل مثل انبساط عروق پوستی، گیر افتاده خون در سیستم وریدی، و دهیدراتاسیون می باشد. کاهش فشار خون هم ممکن است ناشی از آسیب میوکارد قلب باشد که احتمال کلاپس قلبی عروقی را تقویت می کند.
CNS (مغزی):

شکایات ناشی از اختلالات مغزی در بیماران گرمازده عموماً وجود داشته و از تحریک پذیری تا کما متفاوت ا ست.
بیماران ممکن است با منگی (Delirium)، گیجی (Confusion)، هذیان (Delusion)، تشنج (Convulsion)، توهّم (Hallucination)؛ ناهماهنگی حرکتی (Ataxia)، رعشه (Tremor)، تکلّم ناهماهنگ (Dysarthria)، و سایر علائم مخچه ای بعلاوه اختلالات اعصاب مغزی و انقباضات تونیک و دیس تونیک عضلات نیز مراجعه کند.
بیماران ممکن است با با وضعیّت دسربره (Decerebrate posturing) ، دکورتیکه (Decorticate posturing) نیز مرجعه نمایند.
کما هم ممکن است ناشی از اختلالات الکترولیتی، هیپوگلیسمی، انسفالوپاتی هپاتیک، انسفالوپاتی اورمیک، یا اختلالات حادی مثل خونریزی حاد داخل مغزی ناشی از ضربه یا اختلالات انعقادی باشد.
ادم و فتق مغزی هم ممکن است در جریان بیماری گرمازدگی رخ بدهد.
چشم ها:

معاینه چشم ممکن است نیستاگموس، Oculogyric episodes، ناشی از آسیب مخچه را نشان دهد.
مردمک ممکن است فیکس، گشاد، pinpoint، یا نرمال باشد.
قلبی و عروقی:

استرس های گرمایی عوارض قلبی شدیدی بجا می گذارند. بیمارانی که اختلالات قبلی دارند نمی توانند استرس های گرمایی را به مدّت طولانی تحمّل کنند.
بیماران عموماً با حالات هیپردینامیک، تاکی کاردیا، کاهش مقاومت عروق سیستمیک، و ایندکس قلبی بالا مرجعه می کنند.
وضعیّت هیپودینامیکی که با مقاومت عروقی سیستمیک زیاد، ایندکس قلبی کم همراه باشد معمولاً در بیماران دارای بیماری قلبی وعروقی و حجم پایین داخل عروقی دیده می شود.
وضعیّت هیپودینامیک در یک بیمار گرمازده ممکن است علامت کلاپس قلبی و عروقی باشد.
فشار وردی مرکزی عموماً نرمال تا افزایش یافته است مگر اینکه حجم مایع داخل وریدی شدیداً پایینی داشته باشد.
ریه:

بیماران گرمازده عموماً تاکی پنه، هیپرونتیلاسیون داشته که ناشی از تحریک مستقیم مغزی، اسیدوزیس، یا هیپوکسی می تواند باشد.
هیپوکسی و سیانوزیس ممکن است متعاقب یکسری از اتّفاقات مثل آتلکتازی، انفارکتوس ریوی، پنومونی آسپیراسیون، و ادم ریوی ایجاد شده باشد.
دستگاه گوارش: خونریزهای گاسترو اینتستینال در بیماران گرما زده بطور شایع دیده می شود

کبد:

بیماران عموماً علایمی از آسیب کبدی، مثل زردی و آنزیم های کبدی را نشان می دهند.
بندرت نارسایی برق آسای کبدی، که همراه با آنسفالوپاتی، هیپو گلیسمی، و انعقاد داخل عروقی منتشر(DIC) و خونریزی باشد در بیمار گرمازده دیده می شود.
دستگاه عضلانی- اسکلتی(Musculoskeletal):

دردعضلانی و کرامپ شایع است؛ رابدمیولیز عارضه شایع گرمازدگی فعالیّتی است.
عضلات بیمار ممکن است سفت یا شل باشند. بیماران ممکن است الیگوری و تغییر رنگ ادرار داشته باشند.
کلیه:

نارسایی حاد کلیه یک عارضه شایع گرمازدگی است و ممکن است ناشی از هیپوولمی، اوت پوت کم قلبی، و میوگلبینواوریا (Myoglobinuria) (ناشی از رابدمیولیز) باشد.
بیماران ممکن است دچار الیگوری یا تغییر رنگ ادرار بشوند.

ارزیابی و یافته های پاراکلینیکی

انجام CBC diff ، کشت ادرار و خون (بررسی و رد تشخیص های افتراقی عفونی).
شمارش پلاکتی و اندازه گیری PT و PTT (بعنوان پایه و نیز بررسی اختلالات انعقادی).
انجام ABG و اندازه گیری PH خون.
اندازه گیری CPK، الکترولیت ها، آنزیم های کبدی، BUN، Creatinine ، گلوکز خون.
انجام U/A و C-X Ray (در صورت وجود علائم تنفسی)، ECG و مونیتورینگ علائم حیاتی.
اقدامات درمانی:

یکی از نکات مهم در این بیماران شروع سریع درمان قبل از استقرار کامل بیماری است .زیرا در غیر اینصورت میزان مرگ و میر بالا خواهد بود:

بیمار در بیمارستان بستری شود (ترجیجاً در ICU)
دو IV Line مناسب برقرار کرده، سونده معده (NG Tube) و فویی گذاشته شده و میزان مایع دریافتی و خروجی ثبت شود.
اکسیژناسیون خالص و نسبتاً خنک (۱۰ -۳۲ ۰C ) تجویز شود.
در صورت لزوم CPR پایه و پیشرفته به اجرا گذاشته شود.
در صورت وجود کما، بهتر است اقدام به انتوباسیون نمود و درمان کلاسیک مربوطه نیز به اجرا گذاشته شود.
تقریباً تمامی بیماران دچار درجات متفاوتی ا

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#346 Posted: 14 Jul 2011 04:21

مروری بر سرطان پستان

سرطان پستان یکی از مهمترین و شایعترین بیماریها در زنان است و داشتن اطلاعات اساسی در این زمینه برای هر خانمی اگر چه دچار این بیماری نیز نباشد به دلیل شایع بودن و اهمیّت این بیماری لازم است.

سرطان پستان یکی از مهمترین علل مرگ و میر در زنان به شمار می‌رود و در واقع دوّمین علت مرگ بر اثر سرطانها در زنان می‌باشد. اگر چه سرطان پستان در سنین زیــر ۳۵ سالگی کمتر اتفاق می‌افتد و در سنین بالای ۵۰ سال بیشتر دیده می‌شود ولی همه زنان در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.
از ایجاد سرطان پستان نمی‌توان جلوگیری نمود اما در صورت تشخیص زودرس آن یعنی تشخیص در مراحل اولیه و انجام درمان مناسب، طول عمر بیش از ۹۰ درصد افراد مبتلا افزایش خواهد یافت. هر چه این بیماری زودتر تشخیص داده، طول عمر فرد مبتلا بیشتر خواهد بود. تأخیر در تشخیص و مراجعه به پزشک فرصت طلایی درمان قطعی را از بین خواهد برد. قابل ذکر است که بیشتر توده‌های پستانی سرطانی نیستند و درمان سرطان پستان همیشه به برداشتن آن منتهی نمی‌شود. با تشخیص زودرس سرطان پستان در مراحل اولیه و در اندازه‌های کوچک امکان برداشت قسمتی از پستان و نه تمام آن با جراحی وجود دارد. بنابراین با حفظ پستان هم از لحاظ ظاهری و هم از نظر روانی کمک بزرگی به بیمار خواهد شد.

سرطان پستان تومور بدخیمی است که از سلولهای پستان منشأ می‌گیرد. این بیشتر در زنان دیده می‌شود ولی به ندرت در مردان نیز مشاهده می‌گردد.
عوامل مؤثر در ایجاد سرطان پستان کدامند؟
قبل از هر چیز باید بدانیم که وجود این عوامل در یک فرد لزوماً به معنای ابتلای او به بیماری نمی‌باشد بلکه عوامل خطر، احتمال ابتلا به سرطان را در او افزایش می‌دهد. این عوامل به دو دسته تقسیم می‌شوند: الف) عوامل غیرقابل تغییر و ب) عوامل قابل تغییر

الف)عوامل غیرقابل تغییر سرطان پستان:

جنسیت: سرطان پستان در مردان نیز دیده می‌شود اما این بیماری در زنان حدود ۱۰۰ برابر بیشتر از مردان است .
سن: با افزایش سن احتمال ابتلا به سرطان پستان افزایش می‌یابد .
عوامل ژنتیکی: مطالعات نشان داده است که حدود ۱۰ درصد سرطانهای پستان ارثی می‌باشد.
سابقۀ خانوادگی سرطان پستان:خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان ۳۵ سال به بالا در صورت دارا بودن شرایط زیر به میزان بیشتری افزایش می‌یابد :
ابتلاء یک نفر یا بیشتر از بستگان درجه اوّل (مادر، خواهر، مادربـــزرگ و خاله) و یا افــراد دیگر فامیل امکان بروز بیماری را دو برابر کرده و چنانچه دو نفر از اقوام درجه یک دچار بیماری باشند این احتمال به ۵ برابر افزایش پیدا می‌کند.
وجود خویشاوندان مبتلا به سرطان تخمدان
شروع سرطان پستان در سنین پایین در خانواده
وجود سرطان دریک پستان که احتمال ابتلا به سرطان در پستان مقابل سه تا چهار برابر افزایش می‌یابد .
نژاد: احتمال ابتلا به سرطان پستان در زنان سفید پوست نسبت به زنان سیاه پوست به طور واضحی بالاتر است.
پرتودرمانی: انجام پرتو درمانی در دوران کودکی یا نوجوانی در ناحیه پستان خطر ابتلا به سرطان پستان را بطور چشمگیری افزایش می‌دهد.
تاریخچه قاعدگی: زنانی که زود قاعده می‌شوند (قبل از ۱۲ سالگی) و یا در سنین بالا یائسه می‌شدند (بعد از ۵۵ سالگی) بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان هستند.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#347 Posted: 14 Jul 2011 04:22

ریفلاکس، همان سوزش سردل یا به اصطلاح عامیانه ترش کردن است
ریفلاکس را بیشتر آدم‌ها تجربه می‌کنند. منظور از ریفلاکس، همان سوزش سردل یا به اصطلاح عامیانه «ترش کردن» است. ریفلاکس، احساس ناخوشایندی است که درصورت شدت گرفتن، واقعا غیرقابل تحمل می‌شود.

قدیمی‌ها برای حل این مشکل درمان‌های سنتی و توصیه‌های تغذیه‌ای خاصی داشتند (مثل خوردن سیب، شیر، عرق نعناع و …) که گهگاه به درمان آن کمک می‌کرد. برای اینکه ببینیم اساسا تغذیه چه‌قدر روی التیام این بیماری تأثیر دارد و آیا پرهیزهای غذایی می‌توانند جلوی این مشکل را بگیرند، نشسته‌ایم پای حرف‌های دکتر سید سعید حسینی، متخصص تغذیه و رژیم‌درمانی.

«ریفلاکس، در واقع، بازگشت محتویات معده به مری است که معمولا ۵/۰ تا ۲ساعت بعد از غذا اتفاق می‌افتد.» این، تعریفی است که دکتر سید سعید حسینی، متخصص تغذیه و رژیم درمانی، از این عارضه ارایه می‌دهد. چیزی که باعث سوزش مری می‌شود، اسید معده و هورمون پپسین است: «این هورمون به مخاط مری آسیب می‌زند و در صورت تداوم به ضعف شدیدی در این منطقه منجر می‌شود که در درازمدت ممکن است به بدخیمی منجر شود.»
علامت بارز این ناراحتی، سوزش سردل یا احساس درد همراه با سوزش زیر جناغ سینه است اما گاهی ریفلاکس با بیماری‌های دیگری مثل ناراحتی قلبی و تنفسی اشتباه گرفته می‌شود: «بعضی از بیماران با احساس درد قلبی مراجعه می‌کنند و نمی‌دانند مشکل اصلی‌شان ریفلاکس است. این ناراحتی در موارد خیلی شدید علایم تنفسی به وجود می‌آورد. بعضی از افراد که مدت‌ها به عنوان بیماران مبتلا به آسم و برونشیت تحت درمان بوده‌اند، در حقیقت ریفلاکس معده داشته‌اند. اینها به احتمال زیاد بعد از غذا می‌خوابیده‌اند و محتویات معده‌شان وارد مری می‌شده و بعد از راه حلق به ریه می‌‌رسیده و مشکلات تنفسی را ایجاد می‌کرده است اما به جای مراجعه به متخصص گوارش، نزد متخصص ریه می‌رفته‌اند.»
چاقی و بارداری ریفلاکس را تشدید می‌کنند
ریفلاکس عارضه‌ای جدی است که باید هرچه زودتر برای درمان آن اقدام کرد. اگر این ناراحتی برای مدتی طولانی ادامه پیدا کند، ممکن است به ناراحتی‌هایی مثل اختلال در بلع از قبیل بلع دردناک و خون‌ریزی‌های گوارشی ناشی از ناحیه زخم شده مری منجر شود.

اما چه عواملی این مشکل را به وجود می‌آورند؟
به گفته دکتر حسینی: «ریفلاکس یک سری علل اولیه و ثانویه دارد. علل اولیه به وجود آورنده این عارضه عبارت‌اند از سیگار کشیدن، مصرف داروهای شل‌کننده عضلانی مثل داروهای گشادکننده عروق قلب، داروهایی که برای درمان آسم داده می‌شود (مثلا آمینوفیلین و تئوفیلین) و علل ثانویه هم عواملی هستند که باعث افزایش فشارهای شکمی می‌شوند (مثلا چاقی یا بارداری).
افزایش پروژسترون به هردلیلی از جمله بارداری یا مصرف داروهای ضدبارداری یا عادت ماهانه هم از عوامل ثانویه این مشکل هستند. ورزش‌های شدید همراه با خم و راست شدن بعد از غذا، پرخوری و بلافاصله خوابیدن بعد از غذا، روی شکم خوابیدن، پوشیدن لباس‌های تنگ که روی شکم و ناحیه کمر فشار وارد می‌کنند هم از عوامل تشدید کننده این عارضه به حساب می‌آیند که برای فرو نشاندن آن لازم است علل یاد شده را برطرف کرد.»

از غذاهای چرب و تند پرهیز کنید
شاید بعضی از نکاتی را که دکتر حسینی به عنوان درمان تغذیه‌ای ریفلاکس توصیه می‌کند، قبلا خودتان به صورت تجربی پیدا کرده باشید ولی بعضی از آنها را به طور حتم نمی‌دانید: «کسانی که دچار ریفلاکس معده هستند، باید از خوردن غذای پرچرب پرهیز کنند. چربی‌ها دیرتر از مواد کربوهیدرات‌دار و قندی از معده تخلیه می‌شوند و به همین دلیل، احتمال بازگشت محتویات معده به مری را بیشتر می‌کنند. غذاهایی هم هستند که انتهای تحتانی مری را شل می‌کنند و باید از مصرف‌شان خودداری کرد؛ مثل شکلات، نوشابه‌های کافئین‌دار، چای، قهوه، پیاز، سیر و نعناع.»
بله، درست است؛ نعناع! چیزی که همه فکر می‌کنند برای ریفلاکس معده خوب است ولی دکتر حسینی معتقد است نعناع به دلیل خاصیت شل‌کنندگی انتهای مری می‌تواند این عارضه را تشدید کند. در ضمن، باید از خوردن سرکه به همراه سالاد نیز اجتناب کرد و غذاهایی که اضافه اسید معده را جذب می‌کنند (مثل شیر، تخم مرغ و غذاهای نشاسته‌ای) بیشتر خورد. غذاهای پر سس به خصوص سس‌های چرب و غذاهای پر ادویه هم این مشکل را بیشتر می‌کند. مواد نگه‌دارنده و افزودنی‌ها، چیپس و انواع اسنک ‌هم می‌توانند سوزش انتهای مری را تشدید کنند.

دکتر حسینی به افراد مبتلا به این عارضه توصیه می‌کند که وعده‌های غذایی‌شان را بیشتر و حجم غذای‌شان را کمتر کنند؛ از نوشیدن مایعات همراه غذا پرهیز کنند؛ بعد از غذا دراز نکشند و هنگام خواب، به پشت نخوابند.
او درباره جویدن آدامس بعد از غذا نیز می‌گوید: «آدامس تأثیر دوگانه‌ای روی ریفلاکس معده دارد. از طرفی با افزایش ترشح بزاق، اسید معده را کاهش می‌دهد و سوزش را کمتر می‌کند و از طرف دیگر به دلیل باز و بسته شدن مکرر دهان موقع جویدن، هوای زیادی وارد معده می‌کند که به نفخ می‌انجامد و نفخ، فشار زیادی به معده وارد می‌کند و ریفلاکس را تشدید می‌کند.» درباره میوه‌ها نیز باید گفت خوردن آنها معمولا مشکلی ایجاد نمی‌کند، به جز میوه‌هایی که اسیدیته بالایی دارند (مثل مرکبات که دارای ویتامین c یا اصطلاحا اسید اسکوربیک هستند) و ممکن است باعث تشدید این عارضه شوند.
دکتر حسینی در انتها به افراد چاق و کسانی که دارای اضافه وزن هستند، توصیه می‌کند برای کاهش وزن خودشان اقدام کنند؛ چرا که چاقی شکمی یکی از علت‌های اصلی این عارضه به حساب می‌آید.
نمونه ای از یک رژیم ضد ریفلاکس
صبحانه:
شیر یک لیوان
تخم مرغ آب پز ۱ عدد
گوجه فرنگی ۱ عدد
نان سنگک برشته ۴ برش

میان وعده ساعت ۱۰:
سیب ۱ عدد
ناهار:
سینه مرغ آبپز ۱۰۰ گرم
هویج، کدوسبز و سیب‌زمینی آب‌پز ۱ لیوان
برنج کته شده ۶ قاشق غذا خوری
عصرانه:
گلابی ۱ عدد
خرمالو ۲ عدد
شام:
ماهی کباب شده ۶۰ گرم
قارچ، فلفل دلمه‌ای، نخودفرنگی و ذرت بخارپز شده ۱ لیوان
نان سنگک برشته ۳ برش

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#348 Posted: 14 Jul 2011 04:23

تاول زدن پوست

تاول

- چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟
- اخیراً شروع به خوردن داروی تازه‌ای کرده‌اید (حتی اگر قبلاً این دارو را بدون ناراحتی مصرف کرده‌اید).
- اگر سنتان بالاست یا دیابت دارید و ناگهان تاول‌هائی بر روی پا و قوزکتان پیدا شده‌‌اند.
- تاول‌ها بعد از یکی دو روز شروع به بهبود نمی‌کنند یا چرکی، قرمز، داغ یا دردناک می‌شوند.
- تاول‌هائی با قطر برزرگ‌تر از پنج‌ سانتی‌متر پیدا شده‌اند.
- تاول‌های دردناکی به دور دهان ظاهر شده‌اند.
- علت پیدایش تاول‌ها را نمی‌‌دانید.

- پیدایش تاول نشانهٔ چیست؟
یک روز را در معرض آفتاب به‌سر می‌برید، شاید با پوتین‌های تازه پیاده‌روی کرده‌اید یا درختی را تبر انداخته‌اید؛ و حالا دست یا پایتان تاول زده است.
چیزهائی مثل کفش سفت یا تبر زدن ممکن است باعث تاول‌های مالشی شوند. آفتاب سوختگی همراه با تاول نیز اگر به‌مدت زیاد در معرص آفتاب قرار بگیرید، اجتناب‌ناپذیر است.
علت بیشتر تاول‌ها معلوم است، گرچه بعضی موارد آن نامشخص است. مثلاً واکنش به داروهائی مثل برخی آنتی‌بیوتیک‌ها، مدرها، و مسکن‌ها ممکن است به‌صورت پیدایش تاول در هر جای بدن باشد.
عفونت‌های زیادی نیز باعث ایجاد تاول می‌شوند، از عفونت پای ورزشکار و تبخال گرفته تا زوتا (آبله مرغان بزرگسالان).
بالاخره، تماس نزدیک با موادی که به آن حساسیت دارید، مثلاً پیچک سمی، می‌تواند باعث پیدایش تاول‌های خارش‌دار شود.
علت تاول هر‌چه باشد، همهٔ آنها مثل هم هستند. تاول جدا شدن لایهء روئی پوست از لایهٔ زیرین آن است و جمع شدن مایع در بین این دو لایه ایجاد یک کیسهٔ پر از آب می‌کند.

- درمان تاول
درمان تاول بستگی زیاد به فراوانی و علت آن دارد. در اینجا نکاتی دربارهٔ درمان آنها گفته می‌‌شود.
تاول را دستکاری نکنید. دستکاری نکردن تاول‌های سالم بهترین کار است. با نترکاندن تاول پوست زیر آن در محیط مناسبی بهبود می‌یابد و وجود مایعات بدن بر روی آن برایش بهتر است.
اگر در اثر پیاده‌روی تاول بزرگی پیدا شده است، استثنائاً باید آن را تخلیه کرد. پزشک این کار را با کشیدن مایع آن به‌وسیلهٔ یک سرنگ استریل انجام می‌دهد. اگر مجبورید خودتان این کار را انجام دهید، سوزنی را بر روی شعلهٔ آتش بگیرید یا با الکل آن را تمیز کنید. سپس آن را به آرامی در نوک تاول فرو کنید؛ مایع تاول را خارج کرده و آن را باندپیچی کنید. تمام پوست روی تاول را پاره نکنید. بهتر است که همیشه چند سوزن استریل در جعبهٔ کمک‌های اولیه داشته باشید.
پوست پاره شده را بر روی آن برگردانید. اگر چیزی پوست روی تاول را پاره کند، پوست را بر روی آن برگردانید تا از زخم آن محافظت کند. سپس کمی پماد ضدعفونی کننده بر روی آن مالیده و آن را با پارچه، نه با مواد نایلنی یا پلاستیکی، باندپیچی کنید. وسائل مخصوص باندپیچی تاول‌ها را می‌توانید از داروخانه‌ها و برخی فروشگاه‌های ورزشی تهیه کنید.
روی تاول فشار نیاورید. بهترین کار برای دور کردن فشار از روی تاول‌های پا گذاشتن بالشتک نمدی یا اسفنجی به دور آن است. ناحیهٔ تاول را باندپیچی کرده و برای جلوگیری از مالش آن کفش‌ها را عوض کنید. مراقب باشید که بالشتک را کمی دورتر از تاول بگذارید تا لبهٔ آن با تاول برخورد نکند.
مراقبت تاول‌های کوچک باشید. تاول‌های کوچک پاره شده را با چیزی غیر چسبناک، مثل گاز وازلین، بپوشانید و سپس آن را با گاز معمولی باندپیچی کنید.
علت تاول را بیابید. تاول‌های ناشی از داروها یا عفونت‌ها را به پزشک نشان دهید. (بهتر است هر تاولی را که ظرف یک هفته خوب نمی‌شود به پزشک نشان دهید.) درمان آن ممکن است تغییر دارو یا تجویز آنتی‌بیوتیک برای درمان عفونت باشد.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#349 Posted: 14 Jul 2011 04:24

پف‌کردگی چشم نشانهٔ چیست؟

پف‌کردگی چشم

- پف‌کردگی چشم نشانهٔ چیست؟
صبح که از خواب بلند می‌شوید، احساس می‌کنید که بار بزرگی روی چشم‌هایتان سنگینی می‌کند. ممکن است چیز وحشتناکی به‌نظر آید، اما این فقط به علت جمع شدن مایعات بدن در ناحیهٔ چشم در طول شب است.
کلاً این پف‌کردگی چشم به کارهای روز قبل مربوط می‌شود: هنگام رفتن به رختخواب مایع زیادی خورده‌اید، شام پر نمکی خورده‌اید، تمام روز سرتان پائین بوده و باغچه را وجین می‌کردید، یا نیمه شب بی‌خواب شده بودید. بدترین پف‌کردگی‌های چشم چند ساعت پس از برخاستن و با جذب مجدد مایع از بین می‌رود.
پف‌کردگی ممکن است نیتجهٔ واکنش آلرژیائی – مثلاً در اثر خوردن توت‌فرنگی یا خوابیدن روی بالش پر – نیز باشد. تغییرات هورمونی در دوران قاعدگی هم می‌‌تواند پف‌کردگی چشم ایجاد کند.
ثابت‌ترین نوع پف‌کردگی ناشی از شل شدن پوست در اثر بالا رفتن سن است. پوست اطراف چشم نازک‌تر شده و کشسانی خود را از دست می‌دهد و چربی زیر آن باعث پف‌کردگی می‌شود.
کیسه‌ای شدن غیر از پف‌کردگی اطراف چشم ممکن است نشانهٔ یک گرفتاری تیروئید به‌نام بیماری گریوز یا ناراحتی کلیوی باشد.

- درمان پف‌کردگی چشم
ممکن است برای پوشاندن پف‌کردگی استفاده از عینک آفتابی را تنها راه حل بدانید، اما راه‌ها‌ی دیگری هم برای از بین بردن آن وجود دارد.
مشتی آب به‌صورت بزنید. زدن آب سرد به‌صورت باعث تحریک جریان خون آن شده و مایع سریع‌تر جذب می‌شود.
روی چشم ضربه بزنید. زدن ضربه‌های آهسته بر پف‌کردگی پلک‌ها باعث پس رفتن مایع جمع شده در چشم می‌گردد. فقط از نوک انگشتان استفاده کنید و بسیار آرام ضربه بزنید.
چشم را خنک کنید. گذاشتن ماسک مخصوصی یا حتی یک قاشق چای‌خوری خنک برای چند دقیقه بر روی چشم به رفع پف‌کردگی کمک می‌کند.
از چای کیسه‌ای استفاده کنید. دو عدد چای کیسه‌ای مرطوب کرده و ۱۵ دقیقه بر روی چشم‌ها بگذارید. تانن موجود در چای پوست را می‌کشد و به رفع پف‌کردگی کمک می‌کند. اما عامل اصلی خنک آن است که تورم را کاهش می‌‌دهد.
مدر بخورید. اگر دچار احتباس آب شده‌آید، خوردن داروهای بدون نسخه مدر به رفع پف‌کردگری کمک می‌کند.
ضدحساسیت بخورید. اگر چشم‌هایتان علاوه بر پف‌‌کردگی قرمز، خارش‌دار و سوزش‌دار هم شده است، احتمالاً گرفتار حساسیت شده‌‌اید. خوردن داروی ضدحساسیت می‌تواند آن را برطرف کند.
سایه بزنید. در مواردی که پف‌کردگی ناشی از پیری است و برطرف نمی‌شود، زدن سایهٔ تیره از زیر ابرو تا تای بالای چشم و سایهٔ روشن از آنجا تا مژه‌ها پف‌کردگی را می‌پوشاند. روی پلک پائین سایهٔ کمی تیره‌تر از بالا بزنید.
- جلوگیری از پف‌کردگی چشم
زیر سر را بلند کنید. گذاشتن بالش بلند زیر سر سر را بالا نگاه داشته و از جمع شدن مایع در چشم جلوگیری می‌کند.
شب آب نخورید. هنگام رفتن به رختخواب فقط چند جرعه آب بنوشید، نه بیشتر.
نمک زیاد نخورید. خوردن غذاهای پرنمک در شب باعث پف‌کردگی چشم در روز بعد می‌شود. به‌جای نمک معمولی (کلرور سدیم) می‌توانید از نمک طبی (گلوتامات مونوسدیم) استفاده کنید.
کرم ضدچروک استفاده کنید. کرم‌های ضدچروک با متورم کردن چروک‌های اطراف چشم به رفع پف‌کردگی پلک کمک می‌کنند.
از بالش پر استفاده نکنید. اگر فکر می‌کنید به پر حساسیت دارید و هر روز صبح چشمانتان پف کرده است، از بالش‌های پنبه‌ای اسنفجی زیر سر بگذارید.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#350 Posted: 14 Jul 2011 04:24

چرا پا پینهٔ می بندد ؟

- پینهٔ شست پا نشانهٔ چیست؟
پینه شست پا ممکن است از هنگان تولد وجود داشته باشد و پزشکان می‌گویند استعداد پیدایش آن یک صف ارثی است. دلیل ظاهر شدن ناگهانی این پینه‌ها پوشیدن کفش تنگ است.
با افزایش سن، پوشیدن کفش تنگ عملاً باعث رشد غیر هادی استخوان‌ها و بزرگی کیسهٔ پر از مایع مفصل شست پا می‌شود. وقتی مفصل برآمده و دردناک شود، خوردگی عضروف اطراف آن روی می‌دهد و حتی ممکن است تمام پا درد بگیرد.
- درمان پینهٔ شست پا
برای از بین بردن پینهٔ شست پا نکات زیر را رعایت کنید.
کفش‌هایتان را قالب بزنید. اگر کفش مورد علاقهٔ شما باعث ایجاد پینه یا تحریک آن می‌شود، آنها را به کفاش بدهید تا با قالب زدن آنها را کمی بزرگ‌تر کند.
کفش راحتی بپوشید. اگر معمولاً لباس‌های راحت می‌پوشید، از کفش راحتی یا صندل استفاده کنید، یا حتی پا برهنه راه بروید. هرچه کفش آزادتر باشد آزار کمتری به ناحیهٔ پینه وارد می‌شود.
روی پینه را بپوشانید. گذاشتن بالشتک‌های مخصوص پینه بر روی آن پوشیدن کفش را راحت‌تر می‌کند. چسب پشت این بالشتک‌ها به کفش چسبیده و روی آن ثابت می‌شود. برای مصرف طولانی مدت از بالشتک‌های ساخته شده از سیلیکون استفاده کنید. هر دو نوع این بالشتک‌ها در داروخانه‌ها موجودند.
کفش را واکس بزنید. واکس زدن هفتگی کفش‌ها چرم آنها را نرم کرده و هنگام پوشیدن به جای فشار بر روی پینه، شکل آن را به‌خود می‌گیرند.
ورزش کنید. ورزش زیر خشکی مفصلی همراه با پینه را کم می‌کند. دو سر یک نوار ۵/۲ در ۴۵ سانتی‌متری نخی را حلقه کرده و به دور دو شست پا بیندازید پاشنهٔ پاها را با فاصلهٔ کشیدن شدن نوار روی زمین ثابت نگاهدارید و به آهستگی شست‌ها را از هم دور کرده و بعد از پنج ثانیه آزاد کنید. این کار را ده بار تکرار کنید. هر روز یک بار بیشتر این ورزش را بکنید تا به ۲۵ بار در روز برسد.
کفی استفاده کنید. استفاده از کفی‌های مخصوصی (ساخته شده از پلاستیک یا گرافیت) که حرکت پا را در کفش محدود می‌کنند، درد ناشی از مالش کفش بر روی پینه را کاهش می‌‌دهند.
کفش سفارشی بپوشید. کفشی که با توجه به وجود پینه در شست پای شما ساخته شود، پایتان را آزار نمی‌دهد. سازندهٔ کفش‌های طبی محل پینه را روی کفش گشادتر می‌گیرد تا روی آن فشار نیاورد.
پینه را بردارید. اگر با همهٔ اینها درد پینه از بین نرفت، به فکر جراحی آن باشید. پزشک قسمتی از استخوانی را که باعث ناراحتی و سفتی مفصل شده است برمی‌دارد. جراحی باید آخرین راه علاج باشد.

hi dr!

صفحه 35 از 111: « پیشین 1 ... 34 35 36 ... 110 111 پسین »

خانه و خانواده /

همه چیز درباره بیماری ها

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا