صفحه 39 از 111: « پیشین 1 ... 38 39 40 ... 110 111 پسین »

همه چیز درباره بیماری ها

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#381 Posted: 14 Jul 2011 04:48

سوء هاضمه و اقدامات درمانی موثر

در حقیقت، هرکسی گاهی از اوقات دچار سوءهاضمه می شود. برای اکثر افراد، این سوءهاضمه مشکل چندانی ایجاد نمی کند. در اغلب موارد، سوءهاضمه به علت زیاده روی در مصرف غذا (پرخوری) یا خوردن غذاهایی که به فرد نمی سازد ایجاد شده و بعد از مدت نسبتا کوتاهی بهبود یافته و برطرف می شود. در چنین مواقعی، شما هم می توانید منتظر باشید که مشکل سوءهاضمه تان خود به خود بهبود یابد یا اینکه با مراجعه به داروخانه و گرفتن داروهای تسکین دهنده (بدون مراجعه به پزشک) مشکل خود را رفع کنید.

با این حال، در بعضی از افراد، علائم سوءهاضمه می توانند مدتی طول کشیده و به قدری شدید شوند که در زندگی روزمره آنهامشکل ایجاد کنند. این علائم ممکن است بر اثر مشکلات تشخیص داده نشده ای در دستگاه گوارش ایجاد شوند که نیاز به شناسایی مناسب توسط یک پزشک و در صورت لزوم، درمان داشته باشند. هدف، کمک به شما در تشخیص و تمایز دادن بین علائم جزئی است که خودتان می توانید با توصیه دکتر داروساز براحتی آن را درمان کنید؛ علائمی که نیاز به بررسی و آزمایش بیشتری داشته و برای درمان آن باید به پزشک مراجعه کنید.
کلمه سوءهاضمه برای افراد مختلف دارای معانی مختلفی است، اما اکثرا از آن برای توصیف درد و ناراحتی در قسمت وسط بالای شکم که با بلع و غذاخوردن در ارتباط است استفاده می کنند. سایر علائم شایع سوءهاضمه عبارتند از:
- درد سینه یا شکم
- احساس سوزش در سینه (ترش کردن) که اغلب با خوردن یا آشامیدن مایعات در ارتباط است
- آروغ زدن یا خارج کردن گاز از دهان
اگر شما فقط گاهی اوقات به این علائم سوءهاضمه دچار می شوید، می توانید براحتی با مراجعه به داروخانه و مشورت با دکتر داروساز، از داروهایی که نیازی به نسخه پزشک ندارند،استفاده کرده و مشکل خود را برطرف کنید. شما همچنین باید تغییراتی در نحوه زندگی خود ایجاد کنید تا احتمال وقوع چنین مشکلاتی در آینده کم شود. چنین اقدامات ساده ای، تمام آن چیزهایی هستند که در بسیاری از موارد، برای حل مشکل مورد نیاز هستند، اما اگر بعد از حدود دو هفته، این اقدامات تاثیری به حال شما نداشت، یا اگر برای اولین بار است که با این مشکلات در زندگی روبه رو می شوید و سن شما بالای ۴۰ سال است، باید حتما به پزشک مراجعه کنید. علائم شدید یا طولانی، ممکن است به علت مشکل زمینه ای وخیم و جدی مثل زخم معده یا اثنی عشر ایجاد شده باشند که هر چه زودتر آنها تشخیص داده شده و درمان شوند، بهتر خواهد بود. بسیاری از داروهای پرقدرت و موثر فقط با نسخه پزشک داده می شوند که در مورد این داروها در فصل های بعد صحبت خواهد شد. در صورتی که به غیر از مشکل سوءهاضمه، دچار بی اشتهایی و کاهش وزن هم شده اید یا اگر دچار تهوع هستید (حتی اگر استفراغ هم نمی کنید)، بدون معطلی و خود درمانی، باید به پزشک مراجعه کنید، زیرا ممکن است نیاز به درمان فوری داشته باشید.
سوءهاضمه بدون زخم
اگر شما دچار علائم سوءهاضمه هستید، اما در آزمایش ها و آندوسکوپی که انجام داده اید، هیچ گونه مشکلی در معده و اثنی عشر شما دیده نشده است و همه چیز طبیعی بوده و اثری از زخم یا ریفلاکس وجود ندارد، پزشک برای شما تشخیص سوءهاضمه بدون زخم (Non-Ulcer dyspepsia) را مطرح خواهد کرد.
هیچ گونه آزمایش تشخیصی خاصی برای پی بردن به سوءهاضمه بدون زخم وجود ندارد و بنابراین قبل از اینکه این تشخیص برای بیمار مطرح شود باید سایر بیماری هایی که چنین علائمی را ایجاد می کنند را بررسی و رد کرد. این بیماری ها شامل سنگ کیسه صفرا و سندروم روده تحریک پذیر نیز هستند که علائم مشابهی را می توانند ایجاد کنند.علائم اصلی سوءهاضمه بدون زخم عبارتند از: سوزش سر معده و درد در قسمت مرکزی بالای شکم که معمولا با صرف غذا ارتباط دارد (غذا خوردن می تواند باعث بهتر شدن و یا بدتر شدن آن شود) و گاهی اوقات نیز ممکن است حالت تهوع ایجاد شود. به علاوه بسیاری از افراد دچار مشکلی هستند که اصطلاحا به آن معده عصبی (Nervous Stomach) گفته می شود. علائم این افراد در هنگام استرس یا ناراحتی های عصبی، بدتر می شود. هنوز معلوم نشده است که چه عللی باعث سوءهاضمه بدون زخم می شود، اما احتمالا علل بسیاری می توانند باعث ایجاد آن شوند. یک فرضیه این است که معده این افراد نسبت به تحریکاتی مثل اسید معده و بعضی از غذاها حساس تر است. فرضیه دیگری وجود دارد که می گوید عضله دیواره معده (بخصوص در افراد دارای معده عصبی) در مواقعی که فرد دچار استرس و ناراحتی عصبی است، سفت می شود و باعث می شود که علائم بیماری بدتر شود.از نظر پزشکی، سوءهاضمه بدون زخم هیچ گاه یک مشکل جدی و وخیم ایجاد نمی کند، اما می تواند برای بیمار خیلی ناراحت کننده باشد. اهمیت زیادی دارد که مطمئن شویم علائمی که بیمار مطرح می کند واقعا به علت این وضعیت است. این بیماری خیلی بندرت باعث کاهش وزن می شود، بنابراین اگر شما دچار سوءهاضمه هستید و وزن شما در این مدت کاهش یافته است، پزشک شما باید به دنبال علل جدی تری برای بروز علائم شما باشد. اگر شما از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی استفاده می کنید، پزشک شما قبل از اینکه تشخیص سوءهاضمه بدون زخم را برایتان مطرح کند، باید ابتدا وجود زخم معده یا اثنی عشر را در شما بررسی کند.
درمان بدون دارو
مهمترین گام در درمان این بیماری، درک صحیح از آن است و اینکه بدانید که علائم شما به علت مشکل جدی و وخیمی ایجاد نشده اند. گام بعدی، تلاش برای تغییر و اصلاح جنبه هایی از زندگی تان است که احتمالا باعث بدتر شدن علائم شما می شود.
درمان دارویی
برای درمان سوءهاضمه بدون زخم، داروی خاصی وجود ندارد. بعضی از داروها موثر هستند، اما معمولا آنها را بعد از اینکه درمان های غیردارویی را به کار بردند و علائم آنها هنوز غیرقابل تحمل بود، تجویز می کنند. برخلاف بیماری هایی که با اسید معده در ارتباط هستند (مثل زخم معده و اثنی عشر و ریفلاکس)، سوءهاضمه بدون زخم معمولا به درمان با داروهای ضداسید جوابی نمی دهد. داروهایی که در این بیماری بیشتر موثر هستند معمولا داروهایی هستندکه باعث افزایش سرعت تخلیه شدن معده می شوند. نمونه ای از این داروهای پروکینتیک که بیشتر تجویز می شوند، عبارتند از: متوکلوپروماید و سیزاپراید. این داروها نیم ساعت قبل از غذا مصرف می شوند تا به تنظیم صحیح عضلات معده کمک کنند و از سفت شدن عضلات دیواره معده جلوگیری کرده، علائم بیماری را کاهش دهند. درمان با این داروها اغلب چند ماه طول می کشد، بنابراین باید از عوارض جانبی این داروها اطلاعاتی داشته باشید. از آنجایی که این داروها برای یک اثر حرکت دهندگی، نه تنها بر روی معده، بلکه بر روی روده ها نیز هستند، گاهی اوقات باعث بروز دردهای انقباضی در قسمت تحتانی شکم و نیز ایجاد اسهال می شوند. به طور کلی این داروها بی خطر هستند، اما ممکن است عوارض جانبی شدیدتری نیز بروز کند. داروی متوکلوپروماید را معمولا برای خانم های جوان و کودکان تجویز نمی کنند، زیرا این دارو می تواند باعث اسپاسم یا گرفتگی عضلات صورت و گردن شود که به این وضعیت اصطلاحا واکنش دیستونیک (Dystonic) گفته می شود (این عارضه در مردان و خانم های مسن کمتر دیده می شود).
خود درمانی سوءهاضمه
علائم سوءهاضمه به قدری شایع هستند که ما معمولا اهمیت چندانی به آنها نمی دهیم و با مصرف داروهای بدون نسخه ای که از داروخانه ها تهیه می کنیم، اقدام به درمان آنها می کنیم.اینگونه داروها انواع مختلفی دارند که می توان آنها را براحتی تهیه کرد، با این حال باید به خاطر بسپارید که وجود این علائم به این معنی است که به هر حال مشکلی در دستگاه گوارش شما وجود دارد و اگر دچار چیزی بیشتر از علائم خفیف گاه گاهی هستید، لازم است به جای اینکه خودتان با این مشکل برخورد کنید، درمان آن را به پزشک محول کنید.
اولین اقدامات درمانی
اگر شما اخیرا یکی، دو بار دچار سوءهاضمه خفیف شده اید، بهتر است سعی کنید که تغییراتی در زندگی خود بدهید و نسبت به معده خود مهربان تر باشید.
تغییراتی در نحوه زندگی
اگر شما گاهی اوقات دچار سوءهاضمه می شوید، می توانید با تغییراتی که در زندگی تان می دهید، مشکل سوءهاضمه خود را برطرف کنید.
- اگر سیگاری هستید، دست از این کار بردارید.
- سعی کنید که وزن خود را کم کنید، به میزان حرکت و تمرینات ورزشی خود اضافه کنید و به جای اینکه با اتوبوس یا ماشین خ�%

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#382 Posted: 14 Jul 2011 04:48

آشنایی با گلومرونفریت حاد و گلومرونفریت مزمن

گلومرونفریت حاد و گلومرونفریت مزمن

● گلومرونفریت حاد
بعد از یک عکس‌العمل آنتی‌ژن را آنتی‌بادی بعضی از این کمپلکس‌ها در گلومرول‌ها به تله می‌افتد که منجر به ادم و scar می‌شود که نهایتاً منجر به گلومرونفریت یا التهاب گلومرولی می‌شود عفونت‌های استروپتوکوکی که مورد معالجه قرار نمی‌گیرند منجر به گلومرونفریت حاد شده که بین ۱۲-۳ ماه از بین می‌رود این بیماری شامل تورم و آماس گلومرولی است که ناگهانی شروع شده و مدت آن کم است که می‌تواند به سمت نارسایی کلیوی پیش‌ برود.
▪ علائم:
کاهش ادرار- بوی ادرار در تنفس و عرق- خارش- سوزش- استفراغ- تشنج- از بین رفتن رنگ طبیعی پوست- سردرد- بی‌اشتهایی- تب مختصر- خیز خفیف- هایپرتانسیون مختصر- هماتوری واضح- پروتثینوری- سیلندرهای گلبول قرمز خون- وجود سلول‌های اپی‌تلیال در ادرار الیگوری.
▪ علائم آزمایشگاهی:‌
کاهش GFR، افزایش ازت اوره خون، افزایش کراتی‌نین، قطعیت تشخیص وجود سیلندر گلبول قرمز در ادرار است.
درمان خاص وجود ندارد بلکه علت به‌وجود آورنده آن یعنی استرپتوکوک را با آنتی‌بیوتیک درمان می‌کنند.
● هدف درمان:
۱) کاهش ازت سرم که ناشی از شکستن پروتئین‌های نسوج است.
۲) کاهش فشار خون یا ادم
۳) مصرف پروتئین جهت ترمیم بافت‌ها در نسوج نه استفاده برای کالری‌زایی
۴) بهبود در عملکرد کلیه
۵) تأمین رشد در کودکان و پیشگیری از تأخیر رشد در طی زمان
● رژیم:
۱) در بیماران مبتلا به الیگوری لازم است دریافت مایعات را به ۷۰۰-۵۰۰ میلی‌لیتر محدود کنیم در صورت لزوم پروتئین‌ نیز محدود می‌شود.
۲) برای بیمارانی که دچار اورمی هستند بهتر است پروتئین رژیم gr/kgBW۳/۰-۲/۰ باشد و از نوع HBV باشد در صورت تحمل می‌توان Pr به gr/kgBW۶/۰-۵/۰ تجویز کرد که ۷۰% HBV و ۳۰% LBV باشد.
۳) اگر بیمار مبتلا به ادم یا فشار خون باشد لازم است Na دریافتی ۱۰۰۰-۵۰۰ میلی‌گرم تجویز شود.
۴) برای پیشگیری از مصرف پروتئین جهت ایجاد انرژی لازم است بیمار از یک رژیم پر کالری یعنی حدود kcal/kgBW۳۵ برخوردار شود (۳۰%-۲۵Fat) (۶۵%-۶۰cho)
۵) اگر مقدار ادرار به مقدار زیادی کاهش پیدا کند باید مصرف پتاسیم و فسفر محدود شود (۵۰۰-۴۰۰ میلی‌گرم)
۶) بعضی از بیماران برای دفع مواد زاید از دیالیز استفاده می‌کنند.
۷) از مکمل ویتامین D۳ Fe , Ca , و مولتی ویتامین استفاده شود.
۸) استفاده از رژیم‌های گیاهی و اسیدهای چرب امگا ۳ ممکن است مفید باشد بخصوص در کسانی که دچار اختلالات چربی خون هستند.
● گلومرونفریت مزمن:
هرگاه گلومرونفریت حاد ۲-۱ سال بهبود نیافت ضایعات ادامه پیدا کرده و به گلومرونفریت مزمن تبدیل شده که علائم خاصی ندارد و فقط به وسیلهٔ بررسی‌های آزمایشگاهی قابل تشخیص است یا پیشرفت علائمی مانند پروتثینوری،‌ هماتوری، هایپرتانسیون و تغییرات عروقی در شبکیه چشم بروز می‌کند کلیه‌ها قادر به تغلیظ ادرار نبوده و تکرر ادرار و فاکتوری وجود دارد چگالی ادرار کاهش پیدا می‌کند در مراحل پیشرفته، بیماری توأم با ادم وسیع و پروتثینوری شدید می‌باشد گاهی هیپوپروتثینما و کم‌خونی اتفاق می‌افتد و علائم نارسایی کلیوی بالآخره ظهور می‌کند.
● اهداف رژیم درمانی شامل:‌
۱) تأمین تغذیه مناسب جهت اصلاح وضعیت متابولیکی بیمار
۲) کنترل و تصحیح کمبود پروتئین برای جلوگیری از کاتابولیسم پروتئین جهت کاهش تولید اوره و…
۳) جلوگیری از بروز ادم، کنترل فشار خون، عفونت مجاری ادراری و دفع پروتئین از راه ادرار
۴) تأمین غذای اشتهاآور و سهل‌الهضم بر حسب نیاز
در مواردی که کلیه دفع مواد زاید را به صورت طبیعی انجام می‌دهد مقدار مجاز پروتئین بر طبق توصیه RDA است. با پیشرفت بیماری و افزایش مواد ازت‌دار خون به ویژه اوره مقدار دریافتی پروتئین به ۴۰ گرم یا کمتر تنزل می‌یابد لازم است مقدار کافی کربوهیدرات و چربی تأمین گردد که نیازهای انرژی بدن تأمین شده و بدن دچار فاز کاتابولیسم نگردد محدودیت سدیم در صورت بروز ادم لازم است در مرحلهٔ پرادراری نفریت مقدار زیادی سدیم ممکن است دفع شود زیرا کلیه قادر به باز جذب آن نیست در این صورت محدودیت شدید سدیم منجر به تخلیه ذخایر سدیم همراه با ضعف تهوع و شوک می‌شود.
● توصیه‌های رژیمی:‌
۱) رژیم بیمار را با توجه به پیشرفت بیماری تعدیل کنیم.
۲) سطح پروتئین توصیه شده را باید در حدی نگه داشت که کلیه بتواند مواد زاید حاصل از آن را دفع کند. RDA را در مورد این بیماران باید محاسبه کرد و بعد از آن مقادیر ویتامینها و مواد مغذی را که از طریق ادرار از دست رفته به آن اضافه نمود. هنگامی که مقدار BUN افزایش پیدا می‌کند مقدار پروتئین دریافتی را باید به gr/kgBW۶/۰ کاهش داد.
۳) انرژی مورد لزوم بیمار باید با کربوهیدرات و چربی تکمیل شود ۳۰۰۰-۲۰۰۰kcal برای بالغین یا ۴۰-۳۰kcal/kgdayW
۴) مقدار سدیم دریافتی را برای بیمارانی که دچار ادم هستند محدود کنیم به دقت سطح سدیم را باید در نظر داشت زیرا که تخلیهٔ سدیم بیمار در مرحلهٔ دیورتیک گلومرونفریت مزمن می‌تواند صورت گیرد همین‌طور لازم است سطوح پتاسیم و فسفر چک شود.
۵) کودکانی که دچار اورمی هستند نیاز به ویتامین D۳ برای رشد و بهبود اشتها دارند.
۶) استفاده از غذاهای گیاهی و سویا و همین‌طور مصرف اسید چرب امگا۳ می‌تواند مفید باشد.
۷) احتباس مایعات در بدل بهتر است با محدود کردن سدیم کنترل شود تا با محدود کردن مایعات بیمارانی که مبتلا به ادم هستند اغلب علی‌رغم احتباس آب در بدن آن‌ها احساس تشنگی می‌کند زیرا آب موجود در بدن آن‌ها که تجمع پیدا کرده قابل استفاده برای بدن نمی‌باشد.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#383 Posted: 14 Jul 2011 04:49

آشنایی با سنگ کیسه صفرا

آشنایی با سنگ کیسه صفرا

کیسه صفرا، زیر کبد واقع شده است و صفرای تولید شده به وسیله کبد را در خود ذخیره و تغلیظ می‌کند. اگرچه برخی ممکن است عملکرد کیسه صفرا را چندان مهم در نظر نگیرند اما آمارها نشان می‌دهند که این عضو کوچک می‌تواند منشا دردسرها و مشکلات بسیار زیادی برای بیماران شود. تعداد افرادی که به بیماری‌ کیسه صفرا مبتلا می‌شوند، بسیار زیاد است اما متاسفانه بیماری بسیاری از آنها بی‌علامتند و تشخیص داده نشده باقی می‌مانند.
پس لازم است، به کیسه کوچک شکم خود بسیار بیشتر توجه کنید. به طور طبیعی، کبد روزانه مقدار زیادی صفرا تولید می‌کند. این صفرا از طریق مجاری صفراوی به داخل کیسه صفرا می‌رود سپس زمانی که فرد غذا می‌خورد، به علت تحریکات عصبی، شیمیایی و هورمونی، این کیسه منقبض می‌شود و صفرای درون خود را به بیرون می‌فرستد تا به درون روده‌ها تخلیه شود. این صفرا در روده به هضم و جذب موادغذایی مورد نیاز بدن کمک می‌کند و مهم‌ترین جزء غذاها که برای هضم و جذب به عملکرد و وجود صفرا نیاز دارند چربی‌ها هستند.
صفرا از ترکیب چند ماده شیمیایی مختلف تشکیل می‌شود. هر یک از این مواد شیمیایی با غلظت و حجم مشخصی درون مایع صفرا وجود دارند اما زمانی که نسبت مواد مختلف موجود در صفرا به هم بخورد و به اصطلاح ترکیب صفرا از حالت تعادل خارج شود، صفرا از حالت روان و سیال خود خارج می‌شود و دیگر محلول نیست. در این حالت صفرا به تدریج رسوب می‌کند. ابتدا صفرا به شکل لجن درمی‌آید اما اگر نامتعادل بودن ترکیبات تصحیح نشود، به تدریج غلظت لجن زیاد شده حتی ممکن است به سنگ تبدیل شود.
همان‌طور که پیش از این گفته شد، روزانه چند بار کیسه صفرا به دنبال صرف غذا منقبض می‌شود تا صفرا را از درون خود به طرف روده‌ها تخلیه کند. اگر به دو دلیل، میزان تحرک و انقباض کیسه صفرا کم شود، صفرا مدت زمان زیادی آنجا باقی می‌ماند و به تدریج در آنجا رسوب می‌کند. پس یک عامل دیگر در بروز سنگ‌های صفراوی، تجمع و ایست صفرا درون کیسه صفرا به دلیل اختلالات حرکتی کیسه صفراست. همان‌طور که پیش از این گفته شد، عاملی که انقباض کیسه صفرا را تحریک می‌کند، صرف غذاست. پس اگر فردی برای مدت طولانی غذا مصرف نکند، کیسه صفرایش برای انقباض تحریک نمی‌شود. بنابراین فرد به سنگ‌کیسه صفرا مستعد می‌شود. این حالت برای افرادی که در بخش‌های مراقبت‌های ویژه بستری شده‌اند یا به هر دلیل به بیماری‌های وخیم مبتلا شده و بدحال هستند، زیاد اتفاق می‌افتد.
به طور کلی وقتی سنگ در کیسه صفرا ایجاد می‌شود، دو پیامد در انتظار فرد است:
۱) اگر سنگ در کیسه صفرا بماند، ممکن است شخص بی‌علامت باقی بماند اما احتمال علامت‌دار شدن به شکل درد در قسمت بالایی سمت راست شکم یا حتی قسمت وسطی شکم وجود دارد.
۲) اگر سنگ حرکت کند و به طرف مجاری صفرا و خارج از کیسه صفرا برود که معمولا باعث انسداد مجاری صفراوی می‌شود. پس از انسداد که روی آن عفونت ایجاد می‌شود و در نهایت جریان خون کیسه صفرا هم قطع می‌شوند. همه این موارد در مجموع باعث بروز درد شدید در ربع فوقانی راست شکم می‌شود که بدون درمان جراحی فوری، برای حیات بیمار بسیار خطرساز خواهد شد.
● چه افرادی در خطرند؟
سنگ صفراوی در هر فردی ممکن است ایجاد شود اما به طور کلی افرادی بیشتر در معرض آن هستند که تعادل ترکیب شیمیایی مواد موجود در صفرای آنها به هم خورده باشد یا به هر دلیل از میزان انقباض کیسه صفرای آنها کم شده باشد. این افراد در این تقسیم‌بندی‌ها قرار می‌گیرند :
▪ خانم‌ها، به خصوص آنهایی که حامله‌‌اند و خانم‌هایی که زایمان‌های مکرر داشته‌اند.
▪ اقوام درجه اول مبتلایان سنگ‌های صفراوی.
▪ افرادی که اضافه وزن دارند یا چاق هستند.
▪ خانم‌هایی که قرص پیشگیری از بارداری یا دیگر داروهای حاوی هورمون استروژن و دیگر هورمون‌های زنانه را دریافت می‌کنند.
▪ افراد چاقی که وزن خود را در مدت کوتاهی به شدت کم کرده‌اند یا به هر دلیل، دچار کاهش وزن سریع شده‌اند؛ مثلا در پی ابتلا به یک سرطان.
▪ افرادی که از غذاهای دارای کالری بالا و به خصوص چربی استفاده می‌کنند یا چربی خون آنها (عمدتا از نوع تری‌گلیسیرید) در آنها افزایش پیدا کرده است.
▪ بیمارانی که مرض قند (دیابت) دارند.
▪ افرادی که به بیماری‌های کبدی مبتلا هستند.
▪ بیمارانی که به هر دلیل برای طولانی مدت از داروهایی نظیر کلوفیبرات (داروی کاهنده چربی خون) یا برخی آنتی‌بیوتیک‌ها نظیر سفتریاکسون استفاده می‌کنند.
▪ افرادی که بی‌حرکت هستند یا مدت‌ طولانی در رختخواب بستری بوده‌اند. نکته جالب و مهم این است که سیگاری‌ها هم نسبت به دیگر افراد جامعه بیشتر در معرض ابتلا به سنگ‌های صفراوی قرار دارند.
● علائم و تظاهرات
سنگ‌های صفراوی می‌توانند علائم مختلفی از خود بروز دهند. همان‌طور که گفته شد، گاهی کاملا بی‌علامت هستند اما برخی اوقات علامتدار می‌شوند که این علائم می‌تواند به صورت درد خفیف تا شدید اما گذرا در بالای شکم (به ویژه پس از خوردن یک وعده غذای چرب)، درد مداوم و ناگهانی به طور مداوم و بدون بهبود که بیمار را مجبور به مراجعه به پزشک کند، تب و لرز، استفراغ و یرقان یا زردی پوست و چشم باشد.
مهم این است که این علائم از بیماری‌های دیگری که می‌توانند علائم مشابه داشته باشند افتراق داده شود. به طور مثال، زخم معده یا زخم اثنی‌عشر هم می‌توانند باعث دردهای بالای شکم شوند و حتی ممکن است مثل برخی دردهای صفراوی با غذاخوردن تحریک شوند اما تفاوت‌هایی هم وجود دارد. معمولا دردهای ناشی از سوءهاضمه یا زخم معده یا اثنی‌عشر خفیف‌تر از دردهای ناشی از سنگ‌های صفراوی هستند و در ضمن، اکثرا با مصرف داروهای آنتی‌اسید (مثل شربت آلومینیوم ام.جی.اس) بهبود پیدا می‌کنند.
● مطب دکتر
پزشکان برای رسیدن به تشخیص نهایی و اثبات وجود سنگ‌های صفراوی راه‌های مختلفی پیش‌رو دارند. مثل تمام بیماری‌های دیگر، قدم اول از یک شرح حال کامل تشکیل می‌شود. پزشک درباره ویژگی‌های درد از شما می‌پرسد که چه عواملی آن را کم یا زیاد می‌کنند، درد چه زمانی شروع می‌شود، چقدر ادامه پیدا می‌کند، کجای شکم بیشترین درد را دارد، و غیره. پس از این مرحله، معاینه صورت می‌گیرد و پزشک تمام شکم را به طور دقیق مورد بررسی قرار می‌دهد.
علی‌رغم همه این اقدامات گاهی تشخیص مبهم است و پزشک مجبور می‌شود از روش‌های دیگری برای رسیدن به تشخیص نهایی استفاده کند. گاهی حتی گرفتن عکس رادیوگرافی ساده شکم هم می‌تواند وجود سنگ را نشان دهد اما پزشکان معمولا از این شیوه برای تشخیص سنگ‌های صفراوی استفاده نمی‌کنند. شایع‌ترین روشی که پزشکان از آن استفاده می‌کنند سونوگرافی از شکم است.
این روش تصویربرداری علاوه بر اینکه فاقد تشعشع است و مضرات تصویربرداری با اشعه ایکس را ندارد می‌تواند به جز کیسه صفرا، کلیه‌ها و بسیاری از اعضای مجاور را نیز مورد بررسی قرار دهد و با مهیا کردن اطلاعات اضافی، در رسیدن به تشخیص نهایی کمک قابل توجهی به پزشک کند. توجه داشته باشید که بهتر است حدود ۸ ساعت قبل از انجام سونوگرافی، ناشتا باشید چرا که در حالت ناشتا، صفرا در کیسه صفرا جمع ‌شده و باعث اتساع و بزرگ شدگی آن می‌شود. در این حالت شناسایی کیسه صفرا و نیز سنگ‌های احتمالی موجود در آن بسیار راحت‌تر می‌شود.
امروزه از روش‌های اندوسکوپی هم برای بررسی سنگ‌های صفراوی استفاده می‌شود. این روش که در اصطلاح پزشکی ERCP نام دارد -به این ترتیب صورت می‌گیرد که ابتدا اندوسکوپ مخصوص از دهان وارد دستگاه گوارش می‌شود و سپس از طریق آن، ماده حاجب را به داخل مجاری صفراوی و انشعابات آن تزریق می‌کنند. پس از تزریق ماده حاجب، از مجاری صفراوی عکسبرداری با اشعه ایکس صورت می‌گیرد. به این ترتیب می‌توان سنگ یا سایر علل ایجاد کننده انسداد در مجاری صفراوی را تشخیص داد.
● حالا چه کنم؟
به طور کلی بسیاری از متخصصان و جراحان معتقدند اگر سنگ صفراوی بی‌علامت باشد و به قول معروف برای بیمار درد و ناراحتی ایجاد نکند، می‌توان آن را بدون درمان رها و تنها وضعیت بیمار را پیگیری کرد.
برعکس اگر بیمار با درد حاد و به عبارت دیگر با التهاب و عفونت حاد کیسه صفرا مراجعه کند، اقدام اصلی خارج‌ کردن فوری کیسه صفرا از طریق جراحی است. درگذشته این کار بیشتر از طریق جراحی باز صورت می‌گرفته اما طی سال‌های اخیر، تکنیک‌های جدید جراحی با عنوان لاپاراسکوپی وارد عرصه پزشکی شده‌اند و تا حد زیادی جای جراحی را گرفته‌اند.
در این روش‌ها به جای باز کردن کل شکم تنها یک سوراخ کوچک در جدار شکم ایجاد می‌شود. سپس از طریق این سوراخ وسیله‌ای مثل اندوسکوپ (یا به عبارت بهتر لاپاراسکوپ) وارد شکم می‌شود و تمام اعضای داخل شکم را می‌توان به وضوح دید. طی همین عمل می‌توان کیسه صفرا را به طور کامل خارج کرد. این عمل به جراح خبره در این زمینه نیاز دارد اما مزایای واضحی همچون کاهش عوارض و درد را به همراه دارد و در ضمن خط ناخوشایند محل برش جراحی نیز دیگر بر جای نمی‌ماند.
● پیشگیری بهتر از درمان
نکته‌ای که باید گفت این است که مثل دیگر بیماری‌ها، درباره سنگ‌های صفراوی هم همیشه پیشگیری از درمان بهتر است. نکات زیر می‌توانند در پیشگیری از ابتلا به سنگ‌های صفراوی به شما کمک کنند:
▪ به هر شکل ممکن از خوردن غذاهای چرب و حاوی مقادیر بیش از حد کلسترول پرهیز کنید.
▪ وزن خود را در حد مناسب نگه دارید. چاقی احتمال ابتلا به سنگ‌های صفراوی را افزایش می‌دهد.
▪ تحرک کافی داشته باشید.
▪ در صورتی که در خطر ابتلا به سنگ‌های صفراوی قرار دارید، در صورت نیاز برای پیشگیری از بارداری از روشی به جز مصرف قرص‌های حاوی هورمون‌های زنانه استفاده کنید. این انتخاب نیز حتما باید با نظارت پزشک صورت گیرد.
▪ سبزیجات و میوه‌جات بیشتری مصرف کنید.
▪ هر چه تعداد حاملگی‌ها بیشتر باشد، خطر ابتلا به این بیماری بیشتر می‌شود. پس سعی کنید بیش از ۲ بار حاملگی را تجربه نکنید.
▪ از استعمال الکل و دخانیات پرهیز کنید.
▪ اگر تصمیم دارید وزن خود را کم کنید، به تدریج این کار را انجام دهید و از کاهش وزن ناگهانی بپرهیزید.
▪ از مصرف داروهایی که ممکن است به ایجاد سنگ کمک کنند خودداری کنید.
▪ اگر چربی خون شما بالاست با انجام فعالیت‌های ورزشی مناسب، رژیم غذایی و داروهای تجویز شده از سوی پزشک آن را به حد مطلوب برسانید.‌

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#384 Posted: 14 Jul 2011 04:50

عفونت ادراری چیست؟

اغلب افراد لفظ عفونت ادراری را به جای لفظ عفونت مثانه که نوعی عفونت باکتریائی است که در مثانه ایجاد التهاب می کند و اغلب با علائمی نظیر احساس نیاز به دفع مکرر ادرار و سوزش ادراری همراه است، بکار می برند. این حالت که سیستیت نیز نامیده می شود در بین خانم های ۲۰ تا ۵۰ ساله که از نظر جنسی فعال هستند، نسبتاً شایع است.
البته باکتری می تواند هر بخشی از دستگاه ادراری را آلوده سازد. دستگاه ادراری از کلیه ها که ادرار را ترشح می کنند شروع می شود و بصورت لوله هایی که حالب خوانده می شوند تا مثانه کشیده می شود که ادرار در آن جمع می شود. دستگاه ادراری به پیشابراه ختم می شود که لوله کوتاهی است که ادرار را به خارج از بدن می برد.
وقتی باکتری های موجود در روده ها از راه رکتوم به پیشابراه برسد و از آنجا بالا رفته وارد مثانه شود، عفونت بوجود می آید. باکتریها می توانند مثانه را آلوده کرده سیستیت ایجاد کنند و یا بدون آنکه علامتی ایجاد کنند، در آنجا تکثیر یابند. در هر یک از این موارد، باکتریها ممکن است از راه حالب بالا رفته و کلیه ها را دچار عفونت سازند. عفونت کلیه خطرناک است و ممکن است به زایمان زودرس یا سایر عوارض بیانجامد.
● آیا بارداری احتمال ابتلا به عفونت ادراری را بالا می برد؟
بارداری احتمال ابتلا به عفونت هر یک از بخش های دستگاه ادراری را بالا می برد. مقادیر زیاد هورمون پروژسترون موجب شل شدن عضلات حالب و در نتیجه گشادتر شدن حالب می شود. رحم در حال رشد می تواند به حالب ها فشار وارد آورد و جریان ادرار را در داخل آنها با اختلال مواجه کرده سرعت آنرا کُند سازد.
رشد جنین موجب فشار بر روی مثانه می شود در نتیجه تخلیه آن هنگام دفع کامل نخواهد بود. نتیجه نهایی این اختلالات آن خواهد بود که عبور ادرار در مسیر دستگاه ادراری بیشتر طول می کشد و باکتریها قبل از خروج از بدن زمان بیشتری برای تکثیر در اختیار خواهند داشت.
به همین دلیل است که پزشک در همان اولین نوبت معاینات دوران بارداری آزمایش ادرار درخواست می کند، خواه شما علائم عفونت ادراری داشته باشید یا خیر. اگر این تست اولیه منفی باشد احتمال بروز عفونت ادراری در طول دوران بارداری پائین خواهد بود. ولی اگر شما یکی از گروه ۵ تا ۷% خانم هایی باشید که باکتری در ادرارشان یافت می شود، باید برای برطرف کردن آن از آنتی بیوتیک استفاده کنید. اگر این نوع عفونت باکتریائی درمان نشود احتمال بروز عفونت کلیه در دوران بارداری ۳۰% است.
● علائم سیستیت چیست؟
علائم عفونت مثانه (سیستیت) در خانم ها متفاوت است و میتواند به شکل های زیر بروز کند:
▪ درد، ناراحتی و سوزش هنگام دفع ادرار (و احتمالاً هنگام مقاربت جنسی)
▪ ناراحتی لگن یا درد قسمت تحتانی شکم (اغلب در قسمت فوقانی استخوان لگن)
▪ افزایش دفعات دفع ادرار و احساس فشار و نیاز به ادرار کردن به طور مکرر حتی زمانی که میزان ادرار در مثانه بسیار کم است
▪ ادرار بدبو
▪ ادرار کدر
▪ وجود خون در ادرار (اغلب با چشم غیرمسلح دیده نمی شود)
از آنجائیکه میل زیاد به دفع ادرار در دوران بارداری امری شایع محسوب می شود ممکن است تشخیص قطعی سیستیت مشکل باشد بخصوص در مواردی که علائم خفیف است. اگر شـما فکر می کنید که ممکن است مبتلا به عفونت شده باشید از پزشک خود بخواهید تا درخواست آزمایش ادرار کند تا بتوان تشخیص قطعی داد. عفونت درمان نشده شما را در معرض خطر شدید عفونت کلیه در دوران بارداری قرار میدهد؛ بنابراین بسیار مهم است که درمان به تأخیر نیفتد.
● علائم عفونت کلیه چیست؟
علائـم انتـشـار عفونـت به کلیه ها و اینکه شما نیازمند مراقبت های فوری پزشکی هستید عبارتند از:
▪ تب شدید، اغلب همراه لرز و تعریق
▪ درد در قسمت تحتانی پشت یا پهلو درست زیر دنده ها که ممکن است یکطرفه یا دوطرفه باشد و احتمالاً درد شکم
▪ تهوع و استفراغ
▪ وجود چرک و خون در ادرار (ممکن است با چشم غیرمسلح دیده نشود)
▪ علائم سیستیت نیز ممکن است در عفونت کلیه دیده شود. عفونت کلیه یکی از خطرناک ترین عوارض دوران بارداری است و ممکن است به زایمان زودرس یا سایر اختلالات بیانجامد؛ بنابراین شما باید فوراً توسط پزشک ویزیت شده و تحت درمان قرار بگیرید.
● ابتلا به عفونت ادراری در دوران بارداری چه درمانی نیاز دارد؟
اگر شما هنگام بارداری دچار سیستیت شوید و یا در اولین معاینه دوران بارداری باکتری در ادرار شما دیده شود باید به مدت ۷ تا ۱۰ روز آنتی بیوتیک خوراکی دریافت کنید. (بسیاری از آنتی بیوتیک ها را میتوان با اطمینان در دوران بارداری مصرف کرد). اگر علائم سیستیت دارید، احتمالاً با مصرف آنتی بیوتیک در عرض چند روز این علائم برطرف خواهند شد ولی به هر حال ادامه یک دوره درمان بطور کامل بسیار ضروری است تا دستگاه ادراری از وجود باکتری پاک شود.
بعد از درمان باید آزمایش ادرار را تکرار کنید تا مشخص شود که عفونت برطرف شده است. انجام کشت های مکرر ادرار با فواصل معین در تمام دوره بارداری امری الزامی است تا از عدم بازگشت عفونت اطمیـنان حاصل شود. در ۴۰% خانم های بـاردار که دچـار عفونت ادراری می شوند عفونت تکرار می شود. به منظور پیشگیری از عود عفونت، در صورت تکرار عفونت مثانه، ممکن است آنتی بیوتیک بطور دائم و با یک دوز پائین تا زمان زایمان تجویز شود.
در صورت بروز عفونت کلیه در دوران بارداری شما باید بستری شوید و آنتی بیوتیک وریدی دریافت کنید و از نظر علائم زایمان زودرس تحت نظر باشید. پس از درمان باید مرتباً آزمایش ادرار را تکرار کنید و برای باقی مانده دوران بارداری تحت درمان با آنتی بیوتیک قرار گیرید زیرا شما همواره در معرض خطر عود عفونت کلیه خواهید بود.
● چگونه میتوان از عفونت ادراری پیشگیری کرد؟
برای پیشگیری از عفونت ادراری میتوانید اقدامات زیر را بکار بندید:
مقدار زیادی آب بنوشید. روزانه حداقل ۸ لیوان با گنجایش ۲۴۰ سی سی آب بنوشید.
هیچگاه احساس دفع ادرار را نادیده نگیرید و سعی کنید هر بار مثانه را کاملاً خالی کنید.
بعد از اجابت مزاج موضع را از جلو به عقب تمیز کنید تا از ورود باکتری های مدفوع به پیشابراه پیشگیری شود.
پیش از مقاربت جنسی و بعد از آن ادرار کنید و دستگاه تناسلی را با آب و صابون ملایم بشوئید.
عصاره شاتوت بنوشید. مطالعات نشان داده اند که آب عصاره شاتوت میزان باکتریها را کاهش داده و از جایگزینی باکتری های جدید در دستگاه ادراری پیشگیری می کند. (هرچند نوشیدن عصاره شاتوت عفونت ادراری را درمان نخواهد کرد و دقت کنید که اگر دارای علائم عفونت ادراری هستید باید به پزشک مراجعه کنید و آنتی بیوتیک دریافت کنید).
از فرآورده های بهداشتی مخصوص دستگاه تناسلی (اسپری یا پودر) و صابون های قوی خودداری کنید زیرا پیشابراه و دستگاه تناسلی را تحریک می کند و محیط کشت مناسبی برای رشد باکتریها خواهد بود. در دوران بارداری از دوش واژینال استفاده نکنید.
لباس های زیر خود را از نوع نخی انتخاب کنید و از جوراب شلواری هایی که قسمت بالای آن نخی است استفاده کنید.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#385 Posted: 14 Jul 2011 04:50

آشنایی با شایع‌ترین اختلالات لوزالمعده

● کارگاه لوزالمعده‌شناسی
«جزایر لانگرهانس، دقیقاً کجا واقع شده؟» این از آن سؤال‌های مورد علاقه مرحوم نوذری بود در مسابقه هفته. او در دورانی که اجرای این مسابقه هفتگی را به عهده داشت، این سؤال را زیاد می‌پرسید و از جواب‌های بعضاً پرت‌وپلای شرکت‌کنندگان، دستمایه‌ای می‌ساخت برای تأمین طنز و خنده آن برنامه. جواب آن سؤالِ ظاهراً سخت، ساده بود: لوزالمعده؛ همان غده‌ای که تمام شرکت‌کنندگان آن مسابقه توی شکمشان داشتند و خوب نمی‌شناختندش. شما لوزالمعده‌تان را خوب می‌شناسید؟
،دقیقاً کجا واقع شده؟» این از آن سؤال‌های مورد علاقه مرحوم نوذری بود در مسابقه هفته. او در دورانی که اجرای این مسابقه هفتگی را به عهده داشت، این سؤال را زیاد می‌پرسید و از جواب‌های بعضاً پرت‌وپلای شرکت‌کنندگان، دستمایه‌ای می‌ساخت برای تأمین طنز و خنده آن برنامه. جواب آن سؤالِ ظاهراً سخت، ساده بود: لوزالمعده؛ همان غده‌ای که تمام شرکت‌کنندگان آن مسابقه توی شکمشان داشتند و خوب نمی‌شناختندش. شما لوزالمعده‌تان را خوب می‌شناسید؟
● مرا به اسم پانکراس صدا بزن
پزشکان به لوزالمعده می‌گویند: «پانکراس»؛ که یک لغت یونانی است متشکل از دو بخش: «پان» به معنای تمام و «کِرِآس» به معنای گوشت. می‌گویند پانکراس را یک آناتومیست و جراح یونانی به نام هروفیلوس در حدود ۳۰۰ سال پیش از میلاد مسیح کشف کرده و چند سال پس از او، یکی دیگر از دانشمندان هموطن او با نام روفوس، این اسم را برای آن عضو انتخاب کرده است: پانکراس.
لوزالمعده، جایش سمت چپ و بالای شکم است؛ دقیقاً در پشت معده و در فضای بین قوس دوازدهه روده باریک و طحال. قیافه‌اش هم شبیه یک برگ است، برگی که آناتومیست‌ها به بخش پهن‌ترش می‌گویند «سر» و به بخش باریک‌تر و تیزترش می‌گویند «دم». آن‌چه بین این دو بخش قرار می‌گیردنیز «تنه» نامیده می‌شود. با این حساب، این عضو برگی‌شکل از نظر آناتومیست‌ها سه قسمت دارد: سر، تنه و دم.
● غده ضمیمه
لوزالمعده یکی از غدد ضمیمه دستگاه گوارش است که ترشحات مهمی دارد و این ترشحات‌ مهم را به ناحیه دوازدهه روده کوچک می‌ریزد. این غده، یک غده مختلط (برون‌ریز و درون‌ریز) است که از بیرون، توسط کپسولی از بافت همبند پوشیده می‌شود. استطاله‌هایی از این کپسول نیز به درون غده نفوذ می‌کند و این باعث می‌شود لوزالمعده به لبول‌های نامشخصی تقسیم شود.
پانکراس همان‌طور که گفته شد، یک غده مختلط است؛ یعنی هم شیره گوارشی ترشح می‌کند (تا هضم غذا آسان‌تر شود) و هم سازنده هورمون‌های مهمی از جمله انسولین است. شیره گوارشی‌ از طریق مجرای پانکراسی به درون دوازدهه روده باریک می‌ریزد. مجرای صفراوی مشترک نیز که ترشحات صفرا و کبد را به روده باریک می‌آورد، در انتهای مسیرش به این مجرای پانکراسی می‌پیوندد و این دو مجرا، محتویاتشان را با هم به روده باریک می‌ریزند.
● شرح وظایف
▪ غده لوزالمعده، عضوی از اعضای دستگاه گوارش است که دو وظیفه مهم دارد:
۱) تولید شیره گوارشی
۲) تولید انسولین و چند هورمون دیگر
وظیفه اول، به بخش برون‌ریز (اگزوکرین) این غده مربوط می‌شود و وظیفه دوم، به بخش برون‌ریزِ (اندوکرین). وقتی غذا یکی دو ساعت در معده می‌ماند و فعل و انفعالات گوارشی وی آن انجام می‌شود، کم‌کم آماده می‌شود برای ورود به روده کوچک. دقیقاً در همین موقع، لوزالمعده هم شروع می‌کند به ترشح شیره گوارشی‌ به درون روده کوچک. شیره گوارشی که حاوی آنزیم‌های متعدد است، با غذا مخلوط می‌شود و محتویات مواد غذایی را به صورت قطعات بسیار ریزی می‌شکند.
پانکراس همچنین انسولین را می‌‌سازد که هورمونی بسیار مهم و کلیدی برای تثبیت قندخون است. آن‌هایی که انسولین خونشان به میزان کافی ترشح نمی‌شود، قند خونشان بالا می‌رود و به دیابت دچار می‌شوند. وقتی قند خون بالا می‌رود، لوزالمعده به طور خودکار شروع می‌کند به افزایش ترشح انسولین تا قند را پایین بیاورد ؛ و برعکس: وقتی قند خون پایین می‌آید، لوزالمعده ترشح انسولین را کاهش می‌دهد تا قند خون، بیش از پیش افت نکند.
● زندگی بدون لوزالمعده
حتی اگر بخشی از لوزالمعده‌تان را از دست بدهید، باز هم لوزالمعده می‌تواند گلیم خودش را از آب بیرون بکشد اما در چنین شرایطی توصیه می‌شود که حتماً تحت نظر پزشک باشید تا جلوی ابتلایتان به دیابت گرفته شود.
اگر بخشی از لوزالمعده‌تان دچار مشکل شود، اگرچه میزان تولید و ترشح شیره گوارشی‌ کاهش پیدامی‌کند اما از این نظر، مشکل چندانی به وجود نخواهد آمد چرا که با استفاده از مکمل‌های دارویی، می‌توانید این کمبود را جبران کنید.
جالب این‌که، حتی اگر لوزالمعده‌تان را به طور کامل از دست بدهید، باز هم به کمک مکمل‌های گوارشی، می‌توانید کمبود آنزیم‌های گوارشی را جبران کنید اما مشکل اصلی در تنظیم میزان انسولین بدن است. در چنین شرایطی به دلیل افت شدید انسولین، احتمال ابتلایتان به دیابت به شدت افزایش پیدا می‌کند و به همین دلیل، نیازتان به تزریق انسولین برای پیشگیری از بیماری دیابت و عوارضش، صد درصد است.
● شایع‌ترین اختلالات لوزالمعده
۱) التهاب لوزالمعده (پانکراتیت):
لوزالمعده گاهی اوقات ممکن است متورم شود. التهاب زمن لوزالمعده باعث درد شدید در قسمت بالای شکم می‌شود که اغلب این درد در پشت بدن هم انعکاس پیدا می‌کند. تشخیص التهاب لوزالمعده صرفاً از طریق درد شکم، بسیار مشکل است اما سنجش مقدار آنزیم آمیلاز برای تشخیص، کمک‌کننده است.
۲) سرطان لوزالمعده:
این بیماری در اغلب اوقات باعث کاهش وزن شدید می‌شود و ممکن است با درد ناحیه پشت همراه باشد. اگر رشد سرطان در محلی از سر لوزالمعده باشد، باعث مسدود شدن مجرای صفراوی می‌شود. معالجه سرطان لوزالمعده ممکن است از طریق عمل جراحی امکان‌پذیر باشد.
● دست‌پخت بخش درون‌ریز لوزالمعده
انسولین، گلوکاگن و سوماتواستاتین مهم‌ترین هورمون‌هایی هستند که توسط بخش درون‌ریز لوزالمعده تولید و ترشح می‌شوند و همگی (و به ویژه انسولین) نقش مهمی در سوخت‌وساز مواد غذایی را در داخل بدن ایفا می‌کنند.
● انسولین
انسولین در سال ۱۹۲۱ در عصاره‌ جداشده از جزایر لانگرهانس کشف و به سرعت، اثراتش در کاهش قند خون شناسایی شد. پس از مدت کوتاهی، انسولین گاو و خوک نیز در درمان بیماری دیابت در انسان مورد استفاده قرار گرفت. انسولین نخستین پروتئینی بود که خواص هورمونی‌اش شناخته و به صورت کاملاً خالص و متبلور تهیه شد. انسولین اولین پروتئینی بود که به کمک روش‌های تولید DNA نوترکیب (Recombinant DNA) و برای مصارف تجاری تهیه شد.
افزایش قند خون، مهم‌ترین عامل فیزیولوژیک تنظیم‌کننده ترشح این هورمون است. غلظت گلوکز خون (قند خون) در حالت ناشتا بین ۷۰ تا ۱۱۰ میلی‌گرم درصد است و تجاوز از این میزان، با تحریک ترشح انسولین همراه می‌شود. بیشترین اثر محرک گلوکز زمانی حاصل می‌شود که غلظت آن در خون به حدود ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلی‌گرم درصد برسد.
نقش مهم انسولین در رشد و نمو اندام‌ها را در دوران جنینی می‌توان با بررسی نوزادان غیر طبیعی مبتلا به سندرم لپرشونیسم ارزیابی کرد. در این نوزادان، وزن بدن کمتر از حد طبیعی، رشد عضلات ناقص و مقدار چربی زیر پوست کم و عمر نوزاد بسیار کوتاه است. این نوزادان در برابر انسولین مقاوم هستند و با این‌که مقدار این هورمون در خون زیاد است ولی به دلیل نداشتن پروتئین پذیرنده انسولین، قادر به استفاده از آن نیستند.
از نظر ساختار شیمیایی نیز، انسولین یک هورمون پروتئینی است که از سلول‌های بتای جزایر لانگرهانس ترشح می‌شود و ساختمانش از دو زنجیره پلی‌پپتیدی B و A
● ساکنان جزایر لانگرهانس
بخش درون‌ریزِ لوزالمعده که وظیفه‌اش ترشح هورمون‌های مختلف است، تشکیل شده از مجموعه‌های تخم‌مرغی‌شکلی که اسم عجیبی دارند: جزایر لانگرهانس. این جزایر که به تعداد فراوان (بیش از یک میلیون) و به صورت توده‌هایی روشن در بین آسینی‌ها وجود دارند، با میکروسکوپ‌های نوری قابل مشاهده‌اند. جزایر لانگرهانس، متشکل از طناب‌های سلولی و مویرگ‌های منفذداری در بین آن‌ها هستند که مجموعاً توسط الیاف مشبک احاطه می‌‌شوند. سلول‌ها و رگ‌ها در جزایر لانگرهانس به وسیله رشته‌های عصبی سمپاتیک، عصب‌دهی شده‌اند. انواع و اقسام سلول‌هایی را که در این جزایر وجود دارند را می‌توانید در جدول روبه‌رو ببینید:
ساخته شده که با پیوندهای دی‌سولفور به یکدیگر متصل شده‌اند. انسولین در ابتدا به صورت یک پیش‌هورمون ساخته می‌شود و پس از تغییر و تحولاتی که بر روی ساختمانش صورت می‌گیرد به شکل یک هورمون بالغ در می‌آید.
▪ مهم‌ترین وظایف انسولین
ـ فعال‌کننده تجزیه گلوکز
ـ مهارکننده تجزیه گلیکوژن
ـ مهارکننده ساخت گلوکز از مواد غیر قندی
ـ افزایش ساخت اسیدهای چرب
ـ فعال‌کننده ساخت چربی و پروتئین و . . .
● گلوکاگن
گلوکاگن هورمونی است که از سلول‌های آلفای جزایر لانگرهانس ترشح می‌شود. این هورمون نیز مانند انسولین در ابتدا به صورت یک پیش‌ساز هورمونی ساخته و پس از تغییر و تحولات ویژه‌ای به هورمون بالغ تبدیل می‌شود. ترشح آن به دنبال کاهش قند خون تحریک و به دنبال افزایش قند خون، مهار می‌شود. موارد دیگری نیز وجود دارند که باعث افزایش و کاهش ترشح این هورمون می‌شوند. به عنوان نمونه، کاهش برخی اسیدهای آمینه موجب افزایش ترشح این هورمون و افزایش اسیدهای چرب و اجسام کتونی به مهار تولید و ترشح این هورمون می‌انجامد.
● سوماتواستاتین
این هورمون علاوه بر غده هیپوتالاموس، توسط سلول‌های دلتای جزایر لانگرهانس نیز ترشح می‌شود. سوماتواستاتین، ترشحات لوزالمعده را مهار می‌کند. این هورمون نیز در ابتدا به صورت یک پیش‌ساز هورمونی ترشح و بعد از گذراندن تغییراتی به هورمون بالغ تبدیل می‌شود. هورمون سوماتواستاتین، ترشح و آزاد شدن هورمون رشد را مهار می‌کند و نیمه عمرش فقط چند دقیقه است.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#386 Posted: 14 Jul 2011 04:53

آشنایی با سیروز کبدی

کبد، بزرگترین عضو بدن بوده، برای آنکه بدن درست کار کند، عملکرد صحیح آن ضروری است. کبد سموم را از خون خارج کرده یا خنثی می کند و عوامل دفاعی را برای کنترل عفونتها تولید می نماید و میکروبها و باکتریها را از خون خارج می کند.
کبد پروتئینهایی را که انعقاد خون را تنظیم می کنند تولید نموده و صفرا می سازد که به جذب چربی ها و ویتامینهای محلول در چربی کمک می کند. شما بدون یک کبد کارآمد نمی توانید زندگی کنید.
در سیروز کبدی، بافتهای جوشگاه جایگزین بافت سالم و طبیعی می شود و جریان خون را در درون کبد مختل می کند و از کارکرد طبیعی آن جلوگیری می نماید. سیروز هزینه های زیادی را به بیمار و جامعه تحمیل می کند.
● علتها
سیروز علل زیادی دارد. مانند الکلیسم مزمن و هپاتیت C و هپاتیت ب
● هپاتیت ب-
ویروس هپاتیت ب احتمالاً شایعترین علت بروز سیروز در دنیاست. هپاتیت ب باعث التهاب و آسیب به کبد می شود که طی چند دهه می تواند باعث سیروز کبدی شود. هپایتیت D ویروس دیگری است که کبد را عفونی می کند ولی تقریباً فقط در افرادی به وجود می آید که دارای هپاتیت ب هستند.
● هپاتیت C
ویروس هپاتیت C باعث ایجاد التهاب و آسیب کم شدت به کبد می شود و طی سالیان طولانی باعث بروز سیروز می شود.
● هپاتیت خود ایمنی
این بیماری به نظر می رسد که به وسیله حمله دستگاه دفاعی بدن به کبد و ایجاد التهاب، آسیب و در نهایت ایجاد بافت جوشگاهی و سیروز به وجود می آید.
● بیماریهای ارثی
بیماری نقص آلفا یک آنتی تریپسین، همو کروماتوز، بیماری ویلسون و … می تواند باعث آسیب کبدی و سیروز شوند.
کبد چرب غیر الکلی- در این بیماری چربیها در کبد تجمع یافته و در نهایت باعث ایجاد بافت جوشگاه می شوند. این نوع التهاب کبدی در همراهی با دیابت، سوءتغذیه پروتئین، چاقی، بیماری عروق قلبی، و درمان دارویی با داروهای کورتونی دیده می شود.
● انسداد مجاری صفراوی
زمانی که مجاری حمل کننده صفرا مسدود می شوند، صفرا پسرفت می کند و به بافت کبدی آسیب می زند. در شیرخواران انسداد مجاری صفراوی عمدتاً به دلیل عدم تشکیل مجاری بوده و آن نوعی بیماریی است که در آن مجاری صفرای وجود ندارند یا آسیب دیده هستند. در افراد بالغ مهمترین علت، سیروز صفراوی اولیه است که در آن مجاری صفراوی ملتهب مسدود شده و دارای بافت جوشگاهی می شوند. سیروز صفراوی ثانویه می تواند پس از جراحی کیسه صفرا در صورتیکه مجاری سهواً گره خورده شوند اتفاق بیفتد.
● داروها سموم و عفونت:
واکنش شدید به داروهای تجویزی، در معرض سموم محیطی قرار گرفتن، عفونت انگلی شیستوزومیازیس و حملات مکرر نارسایی قلبی همراه با کبد محتقن می تواند باعث بروز سیروز شود.
● نشانه ها
بسیاری افراد دچار سیروز در مراحل اولیه بیماری نشانه ای ندارند اما به هر حال زمانی که بافت جوشگاهی جایگزین سلولهای سالم می شود، عملکرد کبدی افت کرده و فرد علائم زیر را تجربه می کند:
▪ فرسودگی
▪ خستگی
▪ بی اشتهایی
▪ تهوع
▪ ضعف
▪ کاهش وزن
▪ درد شکمی
▪ رگهای خونی عنکبوتی شکل بر روی شکم
با پیشرفت بیماری، شکایات بروز می یابد. در برخی افراد این موارد می تواند اولین نشانه های بیماری باشد.
● عوارض سیروز
فقدان عملکرد کبدی از هر راهی بر بدن تأثیر می کند. موارد زیرمشکلات یا عوارض شایعی است که به وسیله سیروز ایجاد می شود.
ورم و استسقاء. زمانی که کبد توانایی اش را برای ساخت پروتئین آلبومین از دست می دهد، آب در پاها(ورم) و شکم (استسقاء) تجمع می یابد.
کبودی و خونریزی. زمانی که کبد ساخت پروتئین های مورد نیاز برای لخته شدن خون را کند یا متوقف می کند، فرد دچار کبودی یا خونریزی آسان می شود. کف دستها ممکن است قرمزشده و با اریتم پالمار لک دار شوند.
یرقان. یرقان زرد شدن پوست و چشمهاست و زمانی که کبد بیمار، بیلی روبین کافی جذب نمی کند رخ می دهد.
خارش. محصولات صفراوی در پوست رسوب کرده و می توانند خارش شدید ایجاد نمایند.
سنگ صفراوی. اگر سیروز از رسیدن صفرا به کیسه صفرا جلوگیری نماید، امکان دارد که سنگ صفراوی تشکیل شود.
سم در خون یا مغز. یک کبد آسیب دیده نمی تواند سموم را از خون بردارد و این مسئله باعث تجمع سموم در خون و نهایتاً مغز می شود. بنابراین، سموم می توانند عملکرد ذهنی را کند کنند و باعث تغییرات شخصیتی، کوما و حتی مرگ شوند. علائم تجمع سم در مغز شامل بی توجهی به ظاهر شخصی، عدم پاسخدهی، فراموشکاری، مشکلات تمرکز گرفتن یا تغییرات عادات خواب می باشند.
حساسیت به دارو. سیروز باعث کاهش توانایی کبد برای غربال کردن داروها از خون می شود. از آنجا که کبد داروها را با سرعت همیشگی از خون خارج نمی کند آنها به مدت طولانی تری فعالیت می کنند و در بدن تجمع می یابند. این مسئله باعث می شود که فرد به داروها و عوارض جانبی آنها حساستر شود.
افزایش فشار خون باب. به طور طبیعی، خون روده و طحال از طریق ورید باب به کبد حمل می شود. سیروز سرعت طبیعی جریان خون ورید باب را کم می کند که باعث افزایش فشار داخل آن می گردد، به این وضعیت افزایش فشار خون باب گفته می شود.
واریس ها. زمانی که سرعت جریان خون ورید باب کاهش می یابد، خون روده و طحال به رگهای معده و مری پس زده می شود. این رگها ممکن است بزرگ شوند چرا که قرار نبوده این میزان زیاد خون را حمل کنند. رگهای خونی بزرگ شده که واریس نامیده می شوند دیواره نازکی دارند و با تحمل این فشار، ممکن است بترکند. اگر این رگها بترکند نتیجه آن یک خونریزی شدید در قسمت فوقانی معده و مری است که نیاز به توجه فوری پزشکی دارد.
مقاومت به انسولین و نوع ۲ دیابت. سیروز باعث بروز مقاومت به انسولین می شود. این هورمون که به وسیله لوزالمعده ساخته می شود باعث می شود قند خون توسط سلولهای بدن مورد استفاده قرار گیرد. اگر مقاومت به انسولین داشته باشید سلولهای چربی، کبد و عضلات نمی توانند به درستی از انسولین استفاده کنند. لوزالمعده سعی می کند با تولید بیشتر انسولین به مشکل پاسخ دهد. در نهایت لوزالمعده نمی تواند به تقاضای بدن برای انسولین پاسخ داده و به دلیل آنکه قند زیادی در جریان خون تجمع می یابد نوع دو دیابت اتفاق می افتد. سرطان کبد. کارسینوم هپاتوسلولار، نوعی از سرطان کبد است که به طور شایعی به دلیل سیروز اتفاق می افتد، این سرطان در خود بافت کبدی ایجاد می شود و میزان مرگ و میر آن بسیار بالاست.
مشکلات سایر اعضاء. سیروز می تواند باعث اختلال عملکرد دستگاه دفاعی بدن شود که این امر منجر به عفونت می گردد. مایع تجمع یافته در شکم (استسقاء) ممکن است به وسیله باکتریهای که به طور طبیعی در روده وجود دارند آلوده شود. سیرزو می تواند منجر به ناباروری جنسی، اختلال عملکرد کلیه، نارسایی آن و پوکی استخوان شود.
● تشخیص
پزشک سیروز را بر اساس نشانه ها، یافته های آزمایشگاهی، سابقه پزشکی و معاینه بالینی تشخیص می دهد.
مثلاً در حین معاینه بالینی پزشک ممکن است متوجه شود که کبد سفت تر و بزرگتر از معمول لمس می شود و آزمایشات خونی که می توانند وجود بیماری کبدی را نشان دهند، درخواست کند.
در صورتیکه مشاهده کبد برای بررسی علائم بیماری ضروری باشد، پزشک ممکن است در خواست سونو گرافی، scan CT، ام آر آی یا اسکن کبد با استفاده از مواد رادیواکتیو نماید. در ضمن ممکن است پزشک با استفاده از لاپاروسکوپ (وسیله ای که داخل شکم قرار داده می شود و تصاویری را به یک صفحه کامپیوتری می فرستد) اقدام به مشاهده کبد نماید.
● درمان
آسیب کبدی ناشی از سیروزبر گشت پذیر نیست اما پیشرفت بیشترآن را می توان متوقف نمود وعوارض را کاهش داد. درمان بستگی به علت سیروز و عوارضی که فرد تجربه می کند دارد. مثلاً سیروز ناشی از سوءاستفاده از الکل به وسیله پرهیز از آن درمان می شود. درمان سیروز ناشی از هپاتیت، شامل داروهایی است که برای درمان انواع مختلف هپاتیت مانند اینترفرون برای هپاتیت ویروسی یا کورتونها برای هپاتیت خود ایمنی استفاده می شود.
سیروزی که به دلیل بیماری ویلسون (که در آن مس در اندامها تجمع می یابد) ایجاد می شود به وسیله داروهایی که مس را خارج می کنند، درمان می شود. اینها فقط چند مثال بودند و در واقع درمان سیروز ناشی از سایر بیماریها بستگی به علت زمینه ای دارد. در تمام موارد بدون توجه به علت، پیروی از یک رژیم غذایی مناسب و پرهیز از الکل ضروری هستند چرا که بدن به تمام مواد مغذی که می تواند دریافت کند احتیاج دارد و الکل فقط باعث آسیب کبدی بیشتر می شود. فعالیت بدنی سبک نیز می تواند به توقف یا به تأخیر انداختن سیروز کمک کند.
درمان شامل معالجاتی برای عوارض نیز هست. مثلاً پزشک ممکن است برای استسقاء ( آسیت) و ورم رژیم غذایی کم نمک یا استفاده از مدرها ( ادرار آورها) را که داروهای خارج کننده مایعات از بدن هستند توصیه کند. برای عفونتها آنتی بیوتیک تجویز می شود و داروهای مختلفی می توانند به بهبود خارش کمک کنند. پروتئین باعث ایجاد سموم در دستگاه گوارش می شود و بنابراین خوردن کمتر پروتئین ها به کاهش ساخت سموم ها در خون و مغز کمک می کند. پزشک ممکن است مسهل ها را برای جذب سموم و خارج ساختن آنها از روده تجویز نماید.
برای کاهش فشار خون ورید پزشک ممکن است داروهای ضدفشار خون توصیه نماید. اگر واریسها خونریزی نمایند پزشک ممکن است ماده لخته کننده ای در آنها تزریق کند یا از روش بستن با باندهای رزینی استفاده نماید که در آن از وسایل مخصوصی برای تحت فشار قرار دادن واریسها و توقف خونریزی در آنها استفاده می شود.
زمانی که عوارض قابل کنترل نباشند یا زمانی که کبد آنقدر آسیب می بیند که جوشگاهها به طور کامل عملکرد کبد را مختل می کنند، پیوند کبد ضروری است. در این پیوند، کبد بیمار برداشته شده و با یک کبد سالم از یک دهنده عضو جایگزین می گردد. حدود ۸۰ تا ۹۰ در صد بیماران با پیوند کبد زنده می مانند. در سالهای اخیر میزان زنده ماندن افزایش یافته چرا که داروهایی مانند سیکلوسپورین و تاکرولیموس که دستگاه ایمنی را مهار می نمایند و آن را از حمله و آسیب به کبد جدید نگاهداری می کند، در دسترس قرار دارند.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#387 Posted: 14 Jul 2011 04:54

سرطان روده بزرگ ، سومین عامل مرگ و میر در جهان است

سومین عامل مرگ و میر در جهان/سرطان روده بزرگ

روده بزرگ قسمت انتهایی سیستم گوارشی است که از انتهای روده باریک (ایلئوم) شروع می شود و تا ناحیه مقعد که قسمت انتهایی روده است ادامه می یابد. روده بزرگ شامل قسمت های متعددی است که در ابتدا آن را سکوم می گویند که قطر آن حدود ۵/۸ -۵/۷ سانتی متر است.

این قسمت بیشترین قطر کولون را دارد و در ابتدای آن آپاندیس قرار دارد و پس از سکوم شامل قسمت های کولون صعودی، عرضی، نزولی و سیگموئید است که پس از آن ۱۵ سانتی متر انتهایی آن را رکتوم یا راست روده گویند و نهایتاً قسمت خروجی قرار دارد که به نام کانال مقعد می شناسیم. هر کدام از این قسمت ها می تواند دچار سرطان شود طول کولون بین ۱۵۰-۱۰۰ سانتی متر است و شاید به دلیل طول زیاد آن و عوامل متعدد دیگر سومین سرطان شایع در کشورهای غربی و چهارمین سرطان شایع در جهان است. در کشورهای صنعتی بعد از سرطان ریه دومین عامل مرگ و میر ناشی از سرطان است.سالانه یک و نیم میلیون نفر در جهان دچار سرطان کولون و رکتوم می شوند و در آمریکا سالانه حدود ۶۰ هزار مرگ به دلیل سرطان کولورکتال اتفاق می افتد. زنان و مردان تقریباً به طور مساوی گرفتار می شوند و شیوع آن از سن ۵۰-۴۰ سالگی به تدریج افزایش می یابد و حداکثر بروز آن بعد از سن ۵۰ سالگی است. در ایران شیوع این سرطان رو به افزایش است و طبق آمار موجود در حال حاضر چهارمین سرطان شایع در بین مردان (۵درصد) و زنان (۵/۵درصد) است. درصد ابتلا به سرطان کولون و رکتوم در افراد زیر پنجاه سال در ایران قابل توجه است. لازم به ذکر است که اکثر مرگ و میرهای ناشی از سرطان کولون و رکتوم قابل پیشگیری است و در گذشته فکر می شد که شیوع سرطان کولون طرف چپ شایعتر است ولی طی بیست سال گذشته شیوع سرطان در قسمت های چپ کولون کاهش یافته و بیشتر به سمت راست انتشار پیدا کرده است.
• عوامل موثر در بروز سرطان روده بزرگ
از نظر اپیدمیولوژی در بروز سرطان کولون و رکتوم دو عامل مهم محیط و ژنتیک نقش بسیار مهمی دارند.
• عوامل محیطی
با توجه به زندگی صنعتی امروزه و افزایش شهرنشینی و تغییر رژیم غذایی عمده مردم در جهان عامل محیط نقش بسزایی در بروز سرطان کولون و رکتوم دارد.
- از نظر عوامل محیطی چندین عامل در آن دخالت دارد که به طور خلاصه عبارتند از:
۱- رژیم غذایی کم فیبر و کم حجم
۲- مصرف گوشت قرمز فراوان
۳- مصرف چربی فراوان در رژیم غذایی
۴- مصرف سیگار و الکل
۵- چاقی
۶- عدم تحرک کافی
۷- زندگی در کشورهای صنعتی
۸- سابقه جراحی و برداشتن کیسه صفرا
۹- سابقه پرتو درمانی( رادیوتراپی)
• عوامل ژنتیک و سن
در بروز سرطان کولون و رکتوم سن و ارث و نهایتاً مسائل ژنتیک نقش بسیار زیاد و ثابت شده ای دارند لذا بایستی به موارد زیر توجه خاص شود:
۱- افرادی که در سنین کمتر از ۵۰ سالگی مبتلا به سرطان کولون و رکتوم می شوند.
۲- بروز سرطان های متعدد اولیه در یک عضو
۳- بروز سرطان های متعدد اولیه در نقاط مختلف بدن
۴- سابقه سرطان کولون و رکتوم در بستگان درجه اول
۵- شیوع بیش از حد سرطان در افراد فامیل
۶- سابقه پولیپ یا پولیپ های متعدد در فرد یا افراد فامیل
۷- سابقه ابتلا به بیماری های کولیت زخمی شونده و کولیت کرون
• انواع شیوع سرطان های کولون و رکتوم
عوامل ژنتیکی و محیطی سرطان های کولون و رکتوم را به سه شکل بروز می دهند:سرطان نوع پراکنده یا اسپورایک که تقریباً ۷۰درصد از سرطان های کولون و رکتوم را تشکیل می دهند و این نوع سرطان در افراد با سن بالای ۵۰ سال شایع تر است و در این نوع از سرطان ها رژیم غذایی و عوامل محیطی نقش مهمتری را دارند.
نوع ارثی: که حدود ۱۰درصد موارد سرطان کولون را تشکیل می دهد در انواع فامیلی و کسانی که دچار پولیپ های آدنوماتوز، سندرم کانسرهای کولورکتال فامیلی غیر پولیپوز (HNPCC)، پولیپوز فامیلیال آدنوماتوز(FAP) دیده می شود و مهمترین نکته در نوع ارثی آن است که با بررسی سابقه خانوادگی می توان به راحتی اقدامات پیشگیرانه و تشخیص زودرس را با موفقیت بسیار بالا انجام داد.
نوع فامیلی : این نوع سرطان ها ۲۵درصد از سرطان های کولون و رکتوم را شامل می شوند و در سابقه این بیماران ابتلای افراد فامیل درجه اول و دوم و سوم به سرطان کولون و رکتوم و یا یولیپ کولون وجود دارد لذا در بیمارانی که علائم مختصری از خونریزی دارند و سن بالای ۵۰ سال دارند و یا سابقه ارثی پولیپ های متعدد کولون در خود و یا بستگان درجه اول، دوم و سوم دارند و یا در افرادی که سابقه سرطان، پولیپ در فامیل و بستگان دارند نیاز به بررسی کامل دارند.
• عوامل محافظت کننده در برابر سرطان های کولون و رکتوم
۱- تحرک و ورزش
۲- تعدیل وزن و جلوگیری از چاقی
۳- مصرف آسپیرین و داروهای ضد التهابی NSAID
۴- رژیم غذایی پرفیبر از قبیل سبزیجات و میوه جات و سبوس گندم
۵- مصرف کافی اسید فولیک و میتونین
۶- مصرف کافی کلسیم
۷- کاهش مصرف چربی از ۴۰درصد کالری به ۳۰درصد در روز
• علائم عمده و شایع سرطان روده بزرگ کدام است
۱- هر گونه تغییر در اجابت مزاج
۲- درد شکم که به طور متناوب باشد
۳- خونریزی روشن و یا تیره به همراه مدفوع در موقع اجابت مزاج
۴- ضعف و بی حالی
۵- کم خونی (آنمی) بدون علائم گوارشی دیگر
۶- علائم انسداد روده
۷- کاهش وزن
۸- ضایعات متاستاتیک (دست اندازی به اعضای دیگر)
لازم به ذکر است که یک یا چند عامل فوق می تواند وجود داشته باشد.
علائم و نشانه ها براساس محل درگیری تومور با توجه به طول بلند روده بزرگ متفاوت است. همان طور که در ابتدای این مقاله گفته شد در صورتی که تومور در ناحیه سیگموئید (کولون چپ) اتفاق افتد به دلیل قطر بسیار کم آن
(۵/۳-۵/۲ سانتی متر)، احتمال انسداد شایع تر است و در صورتیکه در طرف راست باشد به دلیل قطر زیاد آن اکثراً با ضعف و بی حالی و کم خونی همراه است.
تومورهای ناحیه چپ بیشتر با خونریزی روشن، درد و اسهال، دل پیچه و نفخ همراه هستند.
تومورهایی که با خونریزی تظاهر می کنند معمولاً پیش آگهی بهتری دارند. به طور کلی سرطان های کولون و روده نسبت به سایر سرطان های دستگاه گوارش سیر بهتری دارند. بهترین اقدام درمانی با جراحی است و در صورتی که در مراحل اولیه تشخیص داده شوند و جراحی شوند از پیش آگهی خوبی برخوردار خواهند بود و حتی یکی از سرطان هایی است که قابل پیشگیری است.
با مشاهده هر کدام از علائم فوق بایستی به پزشک متخصص گوارش و یا جراح کولورکتال مراجعه شود. متاسفانه در جامعه ایران گاهی بیماران به دلیل عدم اطلاع و ترس از بیان بعضی علائم و یا عدم پیگیری لازم با تاخیر به پزشک مراجعه می کنند که جراحی و ادامه درمان نیز مشکل تر می شود.تشخیص سرطان روده: تشخیص خیلی مشکل است. ابتدا با شرح حال دقیق پزشک می تواند به بیماری مشکوک شود و اقدامات تشخیصی انجام دهد. امروزه با توجه به در دسترس بودن امکانات عکس برداری و کولونوسکوپی و حتی سی تی اسکن و وسایل آزمایشگاهی مناسب به راحتی تشخیص سرطان و یا بیماری های زمینه ساز آن وجود دارد و در پی آن درمان مناسب را می توان انجام داد. آزمایش خون مخفی در مدفوع در بیمار یابی موثر است. کولونوسکوپی وسیله ای است که در صورت آمادگی بیمار در شرایط مناسب می توان توسط آندوسکوپ بلند (لوله ای قابل انعطاف) تمام کولون را مشاهده و حتی در صورت وجود پولیپ با وسایل مخصوص آنها را برداشته و یا نمونه برداری کرده و محل ضایعات را شناسایی و اقدامات درمانی لازم و جراحی بعدی را انجام داد. همچنین عکس برداری مخصوص با ماده حاجب نیز اطلاعات مناسب و خوبی را به پزشک می دهد. سی تی اسکن و بعضی از آزمایشات (تومور مارکرها) قبل از عمل می تواند میزان گسترش سرطان را مشخص نماید.امروزه ارتباط مرحله تومور و پیش آگهی ۵ ساله بیماران و شانس زنده بودن در مبتلایان به سرطان روده بزرگ شناخته شده است.
پیش آگهی در مرحله I (گرفتاری زیر مخاطی) ۹۵درصد است
پیش آگهی در مرحله II (گرفتاری تا غشاء مخاط) ۸۰ درصد است
پیش آگهی در مرحله III (گرفتاری غدد لنفاوی)
۶۰-۵۰ درصد است
پیش آگهی در مرحله IV ( انتشار به کبد یا ریه ۵ درصد) است.
• درمان سرطان کولون و رکتوم
بر حسب محل گرفتاری درمان متفاوت است ولیکن موثرترین درمان سرطان کولون و رکتوم جراحی است و جراحی مناسب و کامل می تواند بسیار موثر باشد ولیکن بر حسب محل گرفتاری ممکن است نوع جراحی متفاوت باشد. در سرطان های کولون یعنی از ابتدای سکوم تا ناحیه ابتدای رکتوم جراحی از طریق شکم انجام می شود و قسمت مبتلا با حاشیه کافی برداشته می شود ولی مشکل اساسی در سرطان های رکتوم است، زیرا به دلیل اینکه رکتوم یک عضو داخل لگنی است و عناصر نزدیک و مجاور آن در لگن از قبیل مثانه، رحم (در خانم ها) و همچنین نزدیکی به عضلات مقعد بسیار مهمتر است و با توجه به نزدیکی تومورها به ناحیه مقعد حساسیت ویژه ای را از نظر جراحی می طلبد. تا قبل از دو دهه گذشته بسیاری از سرطان های ناحیه پائین رکتوم برابر با برداشتن رکتوم به همراه مقعد و کولوستومی دائمی بود (یعنی بیرون گذاشتن روده از طریق جدار شکم جهت تخلیه مدفوع). طی سال های اخیر پیشرفت های زیادی در جهت حفظ مقعد و اختیار طبیعی بیماران با کمک استاپلر حاصل شده است. امروزه این عمل در ایران انجام می شود و تجربه پزشکان کولورکتال در این زمینه زیادتر شده است. اعمال جراحی سرطان های قسمت پائین رکتوم با حفظ اسفنگتر مقعد جهت حفظ اختیار طبیعی مدفوع در ایران قابل انجام است. البته در حین عمل بایستی غدد لنفاوی کولون و رکتوم نیز برداشته و جهت بررسی پاتولوژیک ارسال شود تا استراتژی ادامه درمان های کمکی از قبیل شیمی درمانی و یا پرتودرمانی مشخص شود.
• نقش شیمی درمانی در سرطان های کولون و رکتوم
امروزه در مراحل متفاوت درمان های تکمیلی نیاز است. در مرحله I معمولاً نیازی به شیمی درمانی نیست. سرطان های کولون و رکتوم در صورت گرفتاری غدد لنفاوی بایستی شیمی درمانی انجام شود و در موارد سرطان های رکتوم نیاز به رادیوتراپی (پرتو درمانی) نیز وجود دارد.
در مواردی که سرطان رکتوم و کولون پیشرفته باشد احتمال دارد که درمان کمکی رادیوتراپی و شیمی درمانی قبل از عمل انجام شود تا برای جراحی آماده شود.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#388 Posted: 14 Jul 2011 04:54

سوزش سر دل یا ترش کردن غذا چیست ؟

احساس سوزش در قسمت تحتانی قفسه سینه همراه با ترش کردن و احساس تلخی در دهان و گلو را “سوزش سر دل” می‌گویند.به این بیماری، “بازگشت اسید معده به مری” یا “رفلاکس معده” نیز گفته می‌شود.
سوزش سر دل می‌تواند بعد از خوردن یک غذای سنگین یا در هنگام خواب برای مدت چند دقیقه یا چند ساعت احساس شود.
علت این بیماری بسته نشدن دریچه ی بین مری و معده است؛ در نتیجه اسید معده به سمت مری برمی گردد، یعنی همان ” ترش کردن غذا” و این اسید، مری را تحریک می کند و سبب درد و سوزش سر دل می‌شود.
وقتی که غذا بلعیده می شود، از طریق مری پایین آمده و به سمت معده می رود. در محل ورود و خروج معده، ماهیچه‌های حلقوی وجود دارند که به آنها اصطلاحاً اسفنکتر(SPHINCTER) گفته می شود و به عنوان دریچه عمل می کنند.
وقتی غذا به معده می رسد، دریچه یا اسفنکتر بالایی معده باز شده و اجازه می دهد که غذا وارد معده شود. سپس این دریچه بسته می شود تا غذا و شیره گوارشی در معده نگهداری شوند. اگر این اسفنکتر خراب شود یا نشتی داشته باشد، شیره گوارشی که حاوی اسید معده نیز می باشد، به سمت بالا رفته و وارد مری می گردد. البته برگشت اسید معده به مری ممکن است به دلیل افزایش اسید معده نیز باشد.
ترش کردن غذا وقتی ایجاد می شود که اسید معده به مری برگردد. این اسید، مری را تحریک می کند و سبب درد و سوزش سر دل می‌شود.
اگر سوزش سر دل زیاد طول بکشد ممکن است التهاب مخاط مری را به وجود آورد.در صورت پیشرفت التهاب مخاط مری، مری تنگ ‌شده و امکان دارد دچار خونریزی شود و بلع نیز با مشکل مواجه می شود.
سوزش سر دل می‌تواند نشانه‌ای از وجود زخم باشد.
● توصیه های لازم برای جلوگیری از سوزش سردل:
▪ از دراز کشیدن بعد از خوردن غذا پرهیز کنید.
▪ بعد از خوردن غذا، در وضعیت زانو در بغل ننشینید.
▪ حداقل ۳ ساعت قبل از خواب چیزی نخورید.
▪ موقع خوابیدن زیر سر خود را ۱۰ تا ۱۲ سانتیمتر بالاتر ببرید.
▪ موقع خوابیدن به پهلوی راست و کمی خمیده بخوابید.
▪ تعداد دفعات وعده ی غذا را زیاد و حجم آن را کم کنید تا معده تان زیاد پُر نشود.
▪ در طی روز زیاد دولا و راست نشوید.
▪ از پُرخوری پرهیز کنید.
▪ باید از خوردن وعده های غذایی خیلی سنگین و چرب بپرهیزید.
▪ سعی کنید همراه وعده های غذایی آب نخورید.
▪ از خوردن غذاهای اسیدی مثل انواع گوشت،حبوبات و تخم مرغ پرهیز کنید، زیرا ترشح اسید معده را بسیار افزایش می دهند.
ی مصرف میوه های ترش و اسیدی مثل انواع آلو و گوجه ، غذاهای تند(ادویه دار) و نوشابه های گازدار را کاهش دهید.
▪ موادی مثل قهوه ، شکلات را مصرف نکنید.
▪ اگرزخم یا التهاب معده دارید، از خوردن میوه ی خام پرهیز کنید.
▪ لباس‌های تنگ نپوشید و کمربندتان را محکم نبندید.
▪ اگر سیگاری هستید، سیگار کشیدن را ترک کنید.
▪ درمان این بیماری اغلب با خوردن آنتی‌ اسیدها بهبود می‌یابد. داروهای آنتی اسید، اسید موجود در معده را خنثی می‌کنند. سعی کنید آنتی اسیدی مصرف کنید که هم «هیدروکسید منیزیم» و هم «هیدروکسید آلومینیوم» داشته باشد.
اگر تغییر سبک زندگی و مصرف آنتی اسید در بهبود علائم شما کمکی نکرد، به پزشک مراجعه کنید تا داروی دیگر یا یک سری آزمایش برای شما تجویز کند. این آزمایشات شامل عکس برداری از قفسه سینه برای بررسی وجود زخم، ارزیابی وضعیت اسید داخل مری، آندوسکوپی مری و پیدا کردن باکتری مولد زخم است.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#389 Posted: 14 Jul 2011 04:55

آشنایی با سوزش سر دل

تقریبا همه افراد سوزش سردل را تجربه کرده‌اند و بنا به تجارب خود راهی برای کاهش درد ناشی از آن پیدا کرده‌اند. این حالت، احساس سوزش در قفسه سینه و گاهی اوقات در حلق است که به علت بازگشت اسید از معده به مری ایجاد می‌شود. درباره همین مشکل شایع گوارشی با دکتر خسرونیا، رییس جامعه متخصصان داخلی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفتگو کردیم تا راه‌های مناسبی برای این مشکل شایع پیدا کنیم…
▪ هنگام غذا خوردن چه اتفاقی برای ما می‌افتد که پس از مدتی دچار سوزش سردل می‌شویم؟
ـ وقتی غذا می‌خورید، غذا از مری پایین می‌رود تا به یک دریچه عضلانی می‌رسد که در حد فاصل قسمت تحتانی مری و معده قرار گرفته است. در این زمان این دریچه که اسفنگتر تحتانی مری نام دارد، باز شده و به غذا اجازه می‌دهد به معده وارد شود و سپس دوباره بسته می‌شود. با این وجود گاهی اوقات این اسفنگتر عضلانی در زمان غیر مناسب شل می‌شود و محتویات اسیدی معده فرصت می‌یابند دوباره به مری بازگردند و علایمی را ایجاد کنند که به طور رایج به آنها سوزش سر دل می‌گوییم. اگر اسید به قسمت فوقانی مری برگردد یک مزه ترش را در دهانتان باقی می‌گذارد و ممکن است موجب تحریک سرفه شود. بازگشت مداوم اسید، پوشش‌ مری را تحریک کرده و موجب التهاب آن می‌شود که به این حالت التهاب مری گفته می‌شود. پس از مدتی این التهاب می‌تواند موجب تنگی یا خوردگی و متعاقب آن بروز خون‌ریزی، بلع دشوار یا درد قفسه سینه شود. بیماری ریفلاکس نامی است برای بازگشت مزمن اسید که به التهاب مری منجر می‌شود.
▪ چه افرادی و در چه سنی ممکن است به سوزش سر دل دچار شوند؟
ـ هر کسی ممکن است به بیماری رفلاکس مبتلا شود حتی کودکان و شیرخوران، با این وجود این بیماری در افراد مسن‌تر از ۴۰ سال شایع‌تر است. این حالت در زنان باردار نیز دیده می‌شود و علت آن تغییرات هورمونی و افزایش فشار داخل شکم در دوران بارداری است.
▪ چه عواملی موجب افزایش این بیماری می‌شوند؟
ـ چاقی یکی از مهم‌ترین عوامل ابتلا به ریفلاکس است. وزن اضافی، فشار بیشتری را روی معده و دیافراگم اعمال می‌کند. دیافراگم عضله بزرگی است که قفسه سینه و شکم را از هم جدا می‌کند. این فشار زیاد موجب باز شدن اسفنگتر تحتانی مری می‌شود. خوردن وعده‌های غذایی بزرگ یا چرب احتمالا آثار مشابهی را ایجاد می‌کند. سابقه فامیلی از دیگر عوامل موثر در بروز بیماری ریفلاکس است. مصرف سیگار نیز در ایجاد و تشدید بیماری رفلاکس و در نتیجه سوزش سر دل موثر است. دود کردن سیگار تولید اسید را افزایش می‌دهد و بازگشت اسید را تشدید می‌کند. ناگفته نماند نوعی بیماری موسوم به فتق هیاتال نیز می‌تواند موجب سوزش سر دل شود. فتق‌هیاتال حالتی است که در آن بخشی از معده به قسمت تحتانی قفسه سینه بیرون می‌زند و دیافراگم دیگر قادر به حمایت از اسفنگتر تحتانی مری نیست.
▪ چه طور می‌توانیم بیماری ریفلاکس را تشخیص دهیم؟
ـ در بیشتر موارد توصیف علایم همه آن چیزی است که پزشک برای تشخیص ریفلاکس نیاز دارد. با این وجود در صورت شدید بودن علایم و یا پاسخ ندادن به درمان ممکن است آزمایش‌هایی از قبیل عکس‌برداری با اشعه ایکس از مری و معده پس از بلع باریم یا آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی ضرورت یابد. برای اندازه‌گیری اسید در بخش فوقانی و تحتانی مری از یک آزمایش سرپایی اسید استفاده می‌شود.
▪ این بیماری چقدر خطرناک است؟
ـ احساس سوزش گهگاهی آزاردهنده است اما به‌طور معمول خطرناک نیست. با این وجود بیماری ریفلاکس نیازمند درمان است. رها کردن آن بدون درمان می‌تواند به بروز عوارضی منجر شود.
▪ چه نوع عوارضی؟
ـ یکی از این عوارض تنگی مری است. این عارضه در حدود ۱۰ درصد از مبتلایان به ریفلاکس را درگیر می‌کند. آسیب سلول‌های واقع در بخش مری تحتانی ناشی از تماس با اسید معده به تشکیل بافت جوشگاهی منجر می‌شود. این بافت جوشگاهی مسیر عبور غذا را تنگ کرده و موجب دشواری در بلع می‌شود، لقمه غذا در ناحیه تنگی گیر می‌افتد.برای درمان تنگی از یک نوع عمل استفاده می‌شود که در آن بافت‌ها کشیده شده و مری گشادتر می‌شود. به دنبال آن داروهای سرکوب کننده اسید به منظور پیگیری از بروز تنگی دوباره تجویز می‌شود. یکی دیگر از عوارض ناشی از ریفلاکس، ظهور زخم است. زخم ممکن است دچار خون‌ریزی شده، درد ایجاد کند یا بلع را دشوار سازد. مصرف دارو و ایجاد تغییر در شیوه زندگی موجب کنترل بازگشت اسید معده می‌شوند و بادادن فرصت ترمیم به زخم می‌توانند آن را به طور کامل درمان کنند.
▪ برای کمک به تسکین علایم بیماری ریفلاکس چه کار کنیم؟
بدون توجه به شدت بیماری، نخستین قدم در کنترل آن، ایجاد تغییر در برخی عادات زندگی است. در موارد خفیف شاید تغییر در عادت‌ها همه آن چیزی باشد که برای درمان به آن نیازمندیم در موارد شدیدتر بیماری، ایجاد تغییر در عادات زندگی، کنترل بیماری به وسیله دارو را راحت‌تر می‌کند.
● ۸ توصیه ضدریفلاکس
▪ سیگار را ترک کنید: سیگار بازگشت اسید را افزایش می‌دهد و بزاق شما را خنک می‌کند. بزاق به محافظت مری از اسید معده کمک می‌کند.
▪ غذا را در وعده‌های کوچک میل کنید: این کار فشار وارده به اسفنگتر تحتانی مری را کاهش داده و از باز شدن دریچه و پس زدن اسید به مری جلوگیری می‌کند.
▪ پس از صرف غذا دراز نکشید: پس از خوردن غذا حداقل سه ساعت صبر کنید و سپس به رخت‌خواب رفته یا چرت بزنید. در طول این مدت بیشتر مواد غذایی معده به روده کوچک تخلیه شده است و دیگر نمی‌تواند به مری بازگردد.
▪ بلافاصله پس از صرف غذا ورزش نکنید: پس از خوردن و پیش از پرداختن به فعالیت‌های سنگین دو تا سه ساعت صبر کنید.
▪ مصرف غذای چرب را کم کنید: مطالعات نشان‌دهنده وجود یک ارتباط قوی بین مصرف چربی و بیماری ریفلاکس است. غذای چرب با شل کردن اسفنگتر تحتانی مری به اسید معده فرصت می‌دهد به مری وارد شود. چربی همچنین تخلیه معده را کند می‌کند بنابراین فرصت بیشتری را برای بازگشت به مری پیدا می‌کند.
▪ از غذاها و نوشیدنی‌های آزاردهنده بپرهیزید: این مواد شامل نوشیدنی‌های کافئین‌دار، شکلات، پیاز و غذاهای ادویه‌دار است. این غذاها تولید اسید را افزایش داده و اسفنگتر تحتانی مری را شل می‌کنند. همچنین مصرف مرکبات و گوجه‌فرنگی و خوراکی‌های حاوی سس گوجه‌فرنگی را محدود کنید. این مواد اسیدی هستند و قادرند مری ملتهب را تحریک کرده و علایم ریفلاکس را بدتر کنند.
▪ وزن خود را کم کنید: وزن اضافه، فشار مضاعفی را روی معده اعمال می‌کند. در این حالت احتمال بروز سوزش سردل و بازگشت اسید بیشتر می‌شود. همچنین فراموش نکنید که از پوشیدن لباس‌های تنگ اجتناب کنید زیرا این نوع لباس‌ها به معده فشار می‌آورد.
▪ سر تخت‌خواب خود را بالا بیاورید: قست سر رخت‌خواب یا تخت‌خواب خود را حدود ۱۵ تا ۲۵ سانتی‌متر بالا بیاورید. این کار موجب ایجاد یک شیب تدریجی از سر تا پاها شده و به پیشگیری از بازگشت اسید به مری در هنگام خواب کمک می‌کند. به این منظور می‌توانید یک قطعه اسفنج کره‌ای شکل را زیر تشک قرار دهید یا تکه چوب‌هایی را زیر پایه‌های قسمت سری تخت بگذارید.

دکتر مجید سلطانی

روزنامه سلامت

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#390 Posted: 14 Jul 2011 04:56

تشخیص سوءهاضمه بدون زخم (Non-Ulcer dyspepsia)

اگر شما دچار علایم سوءهاضمه هستید اما در آزمایشها و آندوسکوپی که انجام داده‌اید، هیچگونه مشکلی در معده و اثنی‌عشر شما دیده نشده است و همه چیز طبیعی بوده و اثری از زخم یا ریفلاکس وجود ندارد، پزشک برای شما تشخیص سوءهاضمه بدون زخم (Non-Ulcer dyspepsia) را مطرح خواهد کرد.
هیچگونه آزمایش تشخیصی خاصی برای پی بردن به سوءهاضمه بدون زخم وجود ندارد، بنابراین قبل از اینکه این تشخیص برای بیمار مطرح شود باید سایر بیماریهایی که چنین علایمی را ایجاد می‌کنند را بررسی و رد نمود. این بیماریها شامل سنگ کیسه صفرا و سندروم روده تحریک‌پذیر نیز می‌باشند که علایم مشابهی را می‌توانند ایجاد نمایند.
علایم اصلی سوءهاضمه بدون زخم عبارتند از: سوزش سر معده و درد در قسمت مرکزی بالای شکم که معمولاً با صرف غذا ارتباط دارد (غذا خوردن می‌تواند باعث بهتر شدن و یا بدتر شدن آن شود) و گاهی اوقات نیز ممکن است حالت تهوع ایجاد شود. بعلاوه بسیاری از افراد دچار مشکلی هستند که اصطلاحاً به آن معده عصبی (Nervous Stomach) گفته میشود. علایم این افراد در هنگام استرس یا ناراحتی‌های عصبی، دبتر میشود. هنوز معلوم نشده است که چه عللی باعث سوءهاضمه بدون زخم می‌شود اما احتمالاً علل بسیاری می‌توانند باعث ایجاد آن شوند. یک فرضیه این است که معده این افراد نسبت به تحریکاتی مثل اسید معده و بعضی از غذاها حساس‌تر می‌باشد. فرضیه دیگری وجود دارد که می‌گوید عضله دیواره معده (بخصوص در افراد دارای معده عصبی) در مواقعی که فرد دچار استرس و ناراحتی عصبی است، سفت میشود و باعث می‌گردد که علایم بیماری بدتر شود.
از نظر پزشکی، سوءهاضمه بدون زخم هیچگاه یک مشکل جدی و وخیم ایجاد نمی‌کند، اما می‌تواند برای بیمار خیلی ناراحت کننده باشد. اهمیت زیادی دارد که مطمئن شویم که علایمی که بیمار مطرح می‌کند واقعاً به علت این وضعیت می‌باشد. این بیماری خیلی به ندرت باعث کاهش وزن میشود، بنابراین اگر شما دچار سوءهاضمه هستید و وزن شما در این مدت کاهش یافته است، پزشک شما باید به دنبال علل جدی‌تری برای بروز علایم شما باشد. اگر شما از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی استفاده می‌کنید، پزشک شما قبل از اینکه تشخیص سوءهاضمه بدون زخم را برایتان مطرح نماید، باید ابتدا وجود زخم معده یا اثنی‌عشر را در شما بررسی کند.
درمان بدون دارو
مهمترین گام در درمان این بیماری، درک صحیح از آن است و اینکه بدانید که علایم شما به علت مشکل جدی و وخیمی ایجاد نشده‌اند. گام بعدی، تلاش برای تغییر و اصلاح جنبه‌هایی از زندگی‌تان است که احتمالاً باعث بدتر شدن
علایمتان میشود. بطور کلی، مهمترین تغییراتی که شما می‌توانید توسط آنها در مسیر سالمتری زندگی نمایید عبارتند از: توقف استعمال دخانیات،‌ کم کردن وزن در صورت داشتن اضافه وزن و پیروی از یک رژیم غذایی سالم و مناسب.
شایعترین عللی که باعث بدتر شدن سوءهاضمه در این موارد می‌شوند عبارتند از: خوردن غذاهای پرچرب و سرخ کرده، غذاهای تند و ادویه‌دار، بعضی سبزیجات و صیفی‌جات مثل پیاز و گوجه‌فرنگی و گاهی اوقات کافئین به صورت قهوه، چای و نوشابنه‌های کولادار. اگر شما متوجه شدید که مصرف هر یک از این مواد غذایی باعث بدتر شدن وضعیتتان میشود، از مصرف آن پرهیز نمایید. همچنین مقدار غذاهای پرفیبر خود را افزایش دهید. این کار نه تنها باعث میشود که علایم سوءهاضمه بدون زخم شما بهبود یابد بلکه شما را در مقابل بسیاری از بیماریها مثل بیماریهای قلبی، فشارخون بالا و سرطان روده محافظت می‌کند. میوه‌ها، سبزیجات و نان سبوس‌دار حاوی مقادیر زیادی فیبر می‌باشند.
درمان دارویی
برای درمان سوءهاضمه بدون زخم، داروی خاصی وجود ندارد. بعضی از داروها موثر می‌باشند، اما معمولاً آنها را بعد از اینکه درمانهای غیردارویی را بکار بردند و علایم آنها هنوز غیرقابل تحمل بود، تجویز می‌کنند. برخلاف بیماریهایی که با اسید معده در ارتباط هستند (مثل زخم معده و اثنی‌عشر و ریفلاکس)، سوءهاضمه بدون زخم که معمولاً به درمان با داروهای ضداسید جوابی نمی‌دهد. داروهایی که در این بیماری بیشتر موثر هستند معمولاً داروهایی هستندکه باعث افزایش سرعت تخلیه شدن معده میشوند. نمونه‌ای از این داروهای پروکینتیک که بیشتر تجویز میشوند عبارتند از: متوکلوپروماید و سیزاپراید. این داروها نیم ساعت قبل از غذا مصرف میشوند تا به تنظیم صحیح عضلات معده کمک نمایند و از سفت شدن عضلات دیواره معده جلوگیری نموده و علایم بیماری را کاهش دهند. درمان با این داروها اغلب چند ماه طول می‌کشد، بنابراین باید از عوارض جانبی این داروها اطلاعاتی داشته باشید. از آنجایی که این داروها برای یک اثر حرکت دهندگی نه تنها بر روی معده، بلکه بر روی روده‌ها نیز می‌باشند، گاهی اوقات باعث بروز دردهای انقباضی در قسمت تحتانی شکم و نیز ایجاد اسهال میشوند. بطور کلی این داروها بی‌خطر می‌باشند اما ممکن است عوارض جانبی شدیدتری نیز بروز کند. داروی متوکلوپروماید را معمولاً برای خانمهای جوان و کودکان تجویز نمی‌کنند زیرا این دارو می تواند باعث اسپاسم یا گرفتگی عضلات صورت و گردن شود که به این وضعیت اصطلاحاً واکنش دیستونیک (Dystonic) گفته میشود (این عارضه در مردان و خانمهای مسن کمتر دیده میشود).

hi dr!

صفحه 39 از 111: « پیشین 1 ... 38 39 40 ... 110 111 پسین »

خانه و خانواده /

همه چیز درباره بیماری ها

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا