صفحه 6 از 111: « پیشین 1 ... 5 6 7 ... 110 111 پسین »

همه چیز درباره بیماری ها

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#51 Posted: 7 Jun 2011 09:17

سیاه زخم

تعریف‌ بیماری‌:

سیاه‌ زخم‌یک‌ بیماری‌ عفونی‌ و قابل‌ انتقال‌ بین‌انسان‌ و حیوان‌ می‌باشد. مخزن‌ این‌بیماری‌ در دام‌ (عمدتا گوسفند، بز وگاو) بوده‌ و با مرگ‌ و میر بالا و سریعی‌همراه‌ است‌. انسان‌ به‌ صورت‌ اتفاقی‌ درصورتی‌ که‌ در معرض‌ تماس‌ با دام‌آلوده‌، پوست‌، پشم‌ و فرآورده‌های‌ آن‌قرار گیرد یا از گوشت‌ آلوده‌ استفاده‌نماید و یا در هوای‌ آلوده‌ به‌ اسپور(هاگ‌) تنفس‌ نماید به‌ بیماری‌ مبتلامی‌شود.
تاریخچه‌:
در آثار باقیمانده‌ از مصر باستان‌ به‌این‌ بیماری‌ اشاره‌ شده‌ است‌ ونشانه‌های‌ بالینی‌ سیاه‌ زخم‌ را ازسالهای‌ بسیار قدیم‌ می‌شناخته‌اند.
«داوین‌» میکروب‌ این‌ بیماری‌ رادر سال‌ ۱۸۴۹ میلادی‌ برای‌ نخستین‌بار از خون‌ گوسفندی‌ که‌ از سیاه‌زخم‌تلف‌ شده‌ بود بدست‌ آورد.
در ســال‌ ۱۸۷۷ میـــلادی‌«رابرت‌ کخ‌» نیز توانست‌ آن‌ را کشت‌دهد.
عامل‌ بیماری‌:
عامل‌ این‌ بیماری‌ نوعی‌ باکتری‌ به‌نام‌ «باسیلوس‌ آنتراسیس‌» می‌باشد.هاگ‌ باکتری‌ بر اثر جوشاندن‌ در مدت‌۱۰ دقیقه‌ کشته‌ می‌شود.
عامل‌ بیماری‌ قادر است‌ که‌ سالها(حتی‌ تا بیست‌ سال‌) در خاک‌ وفرآورده‌های‌ دامی‌ زنده‌ بماند که‌ این‌خاصیت‌، عامل‌ مهمی‌ در انتشار بیماری‌به‌ حساب‌ می‌آید.
علایم‌بیماری‌درحیوانات‌:
علایم‌ این‌ بیماری‌ در حیوانات‌ممکن‌ است‌ به‌ سرعت‌ اتفاق‌ بیفتد;حیوان‌ ممکن‌ است‌ دچار لرزش‌عضلانی‌، تنگی‌ نفس‌ و پرخونی‌ مخاطگردد و به‌ فاصله‌ کوتاهی‌ این‌ علایم‌ باکلاپس‌* و سپس‌ مرگ‌ خاتمه‌ یابد.همچنین‌ به‌ دنبال‌ تلف‌ شدن‌ حیوان‌ترشح‌ خون‌ از منافذ طبیعی‌ بدن‌ شامل‌:مقعد، واژن‌، بینی‌، دهان‌ و حتی‌ ازچشم‌ها و گوش‌ها جاری‌ می‌گردد.
از علل‌ خونریزی‌ آزادشدن‌توکسین‌ (سم‌) از ارگانیسم‌ و ممانعت‌ ازانعقاد خون‌ می‌باشد.
در شکل‌ حاد بیماری‌ ممکن‌ است‌نشانه‌هایی‌ تا ۴۸ ساعت‌ قبل‌ از مرگ‌حیوان‌ مشاهده‌ گردد که‌ شامل‌افسردگی‌، بی‌ حالی‌ و سستی‌،بی‌اشتهایی‌، تب‌، تنفس‌ عمیق‌ و سریع‌،افزایش‌ ضربان‌ قلب‌، پرخونی‌ پرده‌های‌مخاطی‌ و قطع‌ نشخوار می‌باشد.
در گاو سقط جنین‌ و کاهش‌ مقدارشیر نیز مشاهده‌ می‌شود.
شکل‌ تحت‌ حاد یا مزمن‌: چنانچه‌ باکتری‌ از طریق‌ گوارشی‌ ومصرف‌ مواد آلوده‌ وارد بدن‌ شود،شکل‌ تحت‌ حاد تا مزمن‌ اتفاق‌ می‌افتد،در گوشتخواران‌ وحشی‌ و اهلی‌ (چون‌سگ‌ و گربه‌) نیز غالبا بیماری‌، مشابه‌خوک‌ تظاهر و عفونت‌ تحت‌ حاد تامزمن‌ را ایجاد می‌کند.
علایم‌ بیماری‌ در انسان‌:
بیماری‌ در انسان‌ به‌ شکل‌شدیدتری‌ ایجاد گردیده‌ و مرگ‌ ناشی‌از آن‌ غیر معمول‌ نیست‌. در انسان‌بیماری‌ به‌ سه‌ شکل‌ اصلی‌ مشاهده‌می‌گردد (که‌ بستگی‌ به‌ چگونگی‌ ورودباسیل‌ و جایگزینی‌ آن‌ دارد):
۱ – شاربن‌ جلدی‌ (سیاه‌ زخم‌):
حدود ۹۵ تا ۹۸ درصد از مواردبیماری‌ انسان‌ را شامل‌ می‌گردد.باکتری‌ از طریق‌ بریدگی‌ یا خراش‌ درپوست‌ وارد می‌شود (در پوست‌ سالم‌قابل‌ نفوذ نیست‌). در طول‌ دوره‌ کمون‌۱ تا ۷ روز (غالبا ۲ تا ۵ روز) عامل‌بیماری‌ رشد و تکثیر نموده‌ و توکسین‌(سم‌) تولید می‌نماید که‌ باعث‌ ایجادجوش‌ کوچک‌ رو به‌ پیشرفت‌ می‌گردد.معمولا این‌ جراحت‌ قرمز رنگ‌ بوده‌، به‌جوش‌ کورک‌ مانند یا گزش‌ حشره‌شباهت‌ دارد و ممکن‌ است‌ خارش‌ نیزداشته‌ باشد.
با پیشرفت‌ بیماری‌ جراحت‌ اولیه‌تبدیل‌ به‌ تاول‌ مملو از مایع‌ می‌گردد.تاولهای‌ دیگری‌ نیز ممکن‌ است‌ درنزدیک‌ جراحت‌ اولیه‌ ظاهر شود. مایع‌تاولی‌ که‌ در ابتدا روشن‌ بوده‌ به‌ رنگ‌تیره‌ و سیاه‌ متمایل‌ به‌ آبی‌ در می‌آید.هنگامی‌ که‌ تاول‌ پاره‌ شود، نکروز درمرکز جراحت‌ شروع‌ شده‌ و به‌ اسکار*سیاه‌ تبدیل‌ می‌گردد. جراحت‌ معمولابدون‌ درد می‌باشد مگر اینکه‌ تحت‌فشار قرار گیرد.
همزمان‌ با تشکیل‌ اسکار ممکن‌است‌ علایم‌ عمومی‌ خفیفی‌ شامل‌بی‌قراری‌ و بالارفتن‌ درجه‌ حرارت‌ بدن‌بروز نماید.
شایعترین‌ محل‌ عفونت‌ شاربن‌جلدی‌، سر و ساعد است‌.
۱ – شاربن‌ مننژی‌: ممکن‌ است‌ به‌دنبال‌ اشکال‌ دیگر بیماری‌ بویژه‌ شکل‌جلدی‌ اولیه‌ عفونت‌ اتفاق‌ افتد. این‌شکل‌ عفونت‌ تقریبا در ۵ درصدمبتلایان‌ به‌ شاربن‌ جلدی‌ گزارش‌ شده‌است‌. در این‌ شکل‌ از بیماری‌ بدون‌توجه‌ به‌ درمان‌ میزان‌ مرگ‌ و میر ۱۰۰درصد است‌.
۲ – شاربن‌ تنفسی‌: استنشاق‌ اسپورهای‌* زنده‌ وجایگزینی‌ آنها در آلوئل‌*های‌(بافت‌های‌) ریوی‌ منجر به‌ ایجادشاربن‌ تنفسی‌ می‌گردد. اسپورها بعد ازانتقال‌ به‌ غدد لنفاوی‌ رشد کرده‌، تکثیرپیدا می‌کنند و توکسین‌ تولید می‌نمایند.
توکسین‌ و باکتری‌ از طریق‌ مجاری‌لنفاوی‌ وارد جریان‌ خون‌ شده‌ توکسمی‌و باکتریمی‌ سریعا کشنده‌ را باعث‌می‌شوند.
۳ – شاربن‌ گوارشی‌ : شاربن‌ گوارشی‌ در نتیجه‌ مصرف‌بافت‌ آلوده‌ حیوانات‌ تلف‌ شده‌ ازشاربن‌ به‌ وجود می‌آید.
علایم‌ بیماری‌ شاربن‌ گوارشی‌ به‌فاصله‌ ۲ تا ۵ روز پس‌ از مصرف‌گوشت‌ آلوده‌ تظاهر می‌یابد. علایم‌ اولیه‌تهوع‌، استفراغ‌، بی‌ اشتهایی‌، تب‌، دردشکم‌ و گاهی‌ اوقات‌ اسهال‌ خونی‌می‌باشد.
اپیدمیولوژی‌(همه‌گیری‌شناسی‌):
اساسا شاربن‌ بیماری‌ علف‌خواران‌بوده‌، و از طریق‌ آنها در طبیعت‌ حفظ ونگهداری‌ می‌گردد. شاربن‌ از نظراپیدمیولوژی‌ به‌ صورت‌ شاربن‌ صنعتی‌و کشاورزی‌ مورد توجه‌ است‌.
۱ – شاربن‌ صنعتی‌: در افرادشاغل‌ در مراکز تهیه‌ و تولیدموادحیوانی‌ یا محصولات‌ آنها (که‌ممکن‌ است‌ در نتیجه‌ حیوانات‌ تلف‌شده‌ از بیماری‌ آلوده‌ شده‌ باشند) اتفاق‌می‌افتد. متداولترین‌ منشأ شاربن‌صنعتی‌ پوست‌ یا چرم‌ و پشم‌ یا موی‌گوسفند و بز، پودر استخوان‌، خون‌ وگوشت‌ می‌باشد.
۲ – شاربن‌ کشاورزی‌: درافرادی‌ که‌ در تماس‌ با حیوان‌ آلوده‌هستند مانند دامدارن‌، دامپزشکان‌،چوپانان‌، کارکنان‌ آزمایشگاهها و به‌احتمال‌ قوی‌ کشاورزان‌ اتفاق‌ می‌افتد.

پیشگیری‌ و کنترل‌:
انجام‌ روشهای‌ پیشگیری‌ به‌منظور کاهش‌ اشاعه‌ باسیلوس‌آنتراسیس‌ از لاشه‌ آلوده‌ شامل‌:
۱ – عدم‌ اجرای‌ کالبد شکافی‌حیوان‌ تلف‌ شده‌ مظنون‌ به‌ شاربن‌
۲ – سوزاندن‌ یا مدفون‌ ساختن‌عمیق‌ لاشه‌های‌ مشکوک‌ و پوشاندن‌ آن‌با لایه‌ای‌ از آهک‌ زنده‌.
۳ – واکسیناسیون‌ تمامی‌ حیوانات‌حساس‌ و جداسازی‌ حیواناتی‌ که‌ علایم‌بیماری‌ را نشان‌ می‌دهند و درمان‌ آنهابا آنتی‌بیوتیک‌. (معمولا حیوانات‌ به‌مدت‌ ۲۱ روز بعد از آخرین‌ موردتلفات‌ ناشی‌ از شاربن‌ قرنطینه‌ شده‌ وبه‌ فاصله‌ ۲۴ روز پس‌ از واکسیناسیون‌با واکسنهای‌ اسپور زنده‌ نبایستی‌ به‌کشتارگاه‌ اعزام‌ شوند).
۴ – ضدعفونی‌ کلیه‌ فرآورده‌های‌دامی‌ مثل‌ پوست‌، پشم‌ و استخوان‌حیوانات‌ مشکوک‌.
۵ – رعایت‌ مسایل‌ بهداشتی‌ محیطکار و انجام‌ اقدامات‌ حفاظتی‌ جهت‌کارگرانی‌ که‌ با وسایل‌ و مواد مشکوک‌و آلوده‌ سر و کار دارند.
۶ – رعایت‌ اقدامات‌ احتیاطی‌ درکشتارگاه‌.
درمان‌:
در درمان‌ افراد مبتلا به‌ شاربن‌اهداف‌ زیر مورد نظر می‌باشد:
۱ – از بین‌ بردن‌ باکتری‌ در حداکثرسرعت‌ ممکن‌.
۲ – خنثی‌ ساختن‌ توکسین‌ باکتری‌
با داروهای‌ پنی‌ سیلین‌،تتراسایکلین‌ها، اریترومایسین‌،کلرامفنیکل‌ به‌ طور موفقیت‌آمیزی‌ دردرمان‌ شاربن‌ مورد استفاده‌ قرار گرفته‌است‌.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#52 Posted: 7 Jun 2011 09:23

تب مالت

تب مالت

بیماری‌ تب‌ مالت‌ که‌ در حیوانات‌به‌ نام‌ سقط جنین‌ واگیر مرسوم‌ است‌،یکی‌ از بیماریهای‌ عفونی‌ قابل‌ انتقال‌بین‌ انسان‌ و حیوان‌ می‌باشد و با نام‌های‌دیگری‌ نظیر: تب‌ مواج‌، تب‌ دیوانه‌ وتب‌ مدیترانه‌ای‌ نیز نامیده‌ می‌شود.
این‌ بیماری‌ در تمام‌ فصول‌ سال‌وجود دارد، اما در بهار و پاییز یعنی‌زمان‌ زایش‌ و شیردهی‌ دام‌ها بیشتردیده‌ می‌شود.
عامل‌ بیماری‌: نوعی‌ باکتری‌ به‌نام‌ «بروسلا» می‌باشد. این‌ میکروب‌دارای‌ چند نوع‌ است‌. نوعی‌ از باکتری‌که‌ عمدتا در گوسفند و بز دیده‌ می‌شود،مهمترین‌ عامل‌ بیماری‌ در انسان‌ است‌.
میزبان‌ و شرایط زیست‌محیطی‌:
تب‌ مالت‌ بیشتر بیماری‌ مردان‌ بالغ‌به‌ خصوص‌ کشاورزان‌، دامداران‌چوپانان‌، قصابان‌، سلاخان‌، دامپزشکان‌می‌باشد. کارمندان‌ آزمایشگاه‌ها نیز درمعرض‌ خطر ویژه‌ قرار دارند اما درکشور ما چون‌ زنان‌ و کودکان‌ نیزدوشادوش‌ مردان‌ به‌ امور دامداری‌مشغولند در معرض‌ خطر قرار دارند،به‌ همین‌ دلیل‌ ۵۵ درصد مبتلایان‌ رامردان‌ و بقیه‌ را زنان‌ و کودکان‌ تشکیل‌می‌دهند. در شرایطی‌ که‌ مراکز پرورش‌دام‌ استانداردهای‌ بهداشتی‌ را نداشته‌باشد تب‌ مالت‌ شایعتر است‌. تراکم‌ درمراتع‌ بارندگی‌، نبود نور خورشید واقدامهای‌ غیربهداشتی‌ در فرآیند فراهم‌کردن‌ شیر و گوشت‌ همگی‌ زمینه‌انتشار بروسلوز را مساعد می‌کنند.محیط اطراف‌ گاوی‌ که‌ می‌تواند از خودمیکروب‌ دفع‌ کند به‌ شدت‌ آلوده‌ کننده‌است‌. عامل‌ بیماری‌ در شرایط محیطی‌مناسب‌ از نظر رطوبت‌، در ادرار ومدفوع‌ حیوانات‌ هفته‌ها و گاه‌ ماههازنده‌ می‌ماند. این‌ باسیل‌ در پنیر تازه‌ وغیر پاستوریزه‌ حاصل‌ از شیرخام‌ تاهشت‌ هفته‌ زنده‌ می‌ماند و با منجمدکردن‌ از بین‌ نمی‌رود. این‌ ارگانیسم‌ تاچهل‌ روز در خاک‌ خشک‌ آلوده‌ به‌ادرار، مدفوع‌ و ترشحات‌ واژن‌ ومحصولات‌ زایمان‌ حیوان‌ مبتلا، زنده‌می‌ماند و در خاک‌ مرطوب‌ خیلی‌بیشتر مقاومت‌ دارد.
بروسلا در ادرار ۶ روز در گرد وخاک‌ ۶ هفته‌ و در آب‌ و خاک‌ تا ۱۰هفته‌ و در کره‌ تا ۴ ماه‌ باقی‌ می‌ماند ودر مدفوع‌ حیوانات‌ در هوای‌ آزاد ۱۰۰روز و در دمای‌ ۸ درجه‌ سانتی‌ گرادبیش‌ از یکسال‌ باقی‌ می‌ماند، این‌باکتری‌ در ماست‌ به‌ علت‌ وجوداسیدلاکتیک‌ قادر به‌ زندگی‌ نیست‌ ودر دمای‌ ۶۰ درجه‌ به‌ مدت‌ ۱۰ دقیقه‌نابود می‌شود.

راههای‌ سرایت‌ بیماری‌ به ‌انسان‌:
۱ – به‌ صورت‌ تماس‌ مستقیم‌ بابافتهای‌ حیوان‌ آلوده‌ نظیر خون‌،ترشحات‌ رحمی‌ و ترشحات‌ جنین‌سقط شده‌.
۲ – به‌ صورت‌ غیرمستقیم‌ از راه‌
- مصرف‌ شیرخام‌ و فرآورده‌های‌لبنی‌ آلوده‌ خصوصا پنیر تازه‌، خامه‌،سرشیر و کره‌
- انتقال‌ تنفسی‌ از طریق‌افشانه‌های‌ موجود در هوای‌ آغل‌ واصطبل‌ آلوده‌ یا آزمایشگاه‌
- فرو رفتن‌ سر سوزن‌ سرنگ‌حاوی‌ واکسن‌های‌ حیوانی‌ به‌ دست‌انسان‌
علایم‌ بیماری‌: دوره‌ نهفتگی‌بیماری‌ (از زمان‌ تماس‌ با منبع‌ عفونت‌تا بروز علایم‌) اغلب‌ بین‌ ۱ تا ۳ هفته‌است‌، ولی‌ گاهی‌ تا ۶ ماه‌ می‌باشد. براساس‌ شدت‌ بیماری‌، علایم‌ به‌ سه‌شکل‌ حاد، تحت‌ حاد و مزمن‌ بروزمی‌کند.
شکل‌ حاد: بیمار دچار لرزناگهانی‌، درد عمومی‌ بدن‌ به‌ خصوص‌درد پشت‌ و تعریق‌ شدید می‌شود;اشتهای‌ خود را از دست‌ می‌دهد و دچارضعف‌ و سستی‌ می‌گردد، ضمنا ازشروع‌ علایم‌ بیش‌ از ۳ ماه‌ نمی‌گذرد.
شکل‌ تحت‌ حاد: آغاز آن‌بی‌سروصدا می‌باشد. شکایت‌ اصلی‌بیمار از ضعف‌ و خستگی‌ است‌. از آغازبیماری‌ نیز ۳ تا ۱۲ ماه‌ می‌گذرد.
شکل‌ مزمن‌: اگر از زمان‌تشخیص‌ بیماری‌ بیش‌ از یک‌ سال‌بگذرد و فرد هنوز مبتلا باشد مزمن‌گفته‌ می‌شود.
افرادی‌ که‌ دچار تب‌، بی‌اشتهایی‌،درد عضلانی‌ و تعریق‌ شبانه‌ بوده‌ وسابقه‌ تماس‌ با دام‌های‌ آلوده‌ یامشکوک‌ به‌ تب‌ مالت‌ را عنوان‌می‌نمایند یا از فرآورده‌های‌ لبنی‌ آلوده‌استفاده‌ نموده‌اند، لازم‌ است‌ برای‌ انجام‌آزمایش‌ به‌ پزشک‌ مرکز بهداشتی‌ -درمانی‌ ارجاع‌ گردند.
درمان‌: رژیم‌های‌ درمانی‌متفاوتی‌ برای‌ درمان‌ بیماران‌ مبتلا به‌تب‌ مالت‌ توصیه‌ می‌شود، لیکن‌ هیچ‌گاه‌از یک‌ دارو به‌ تنهایی‌ در درمان‌ بیمارنباید استفاده‌ کرد (مگر در زمان‌حاملگی‌ و با توصیه‌ پزشک‌). طول‌دوره‌ درمان‌ حداقل‌ ۸ هفته‌ (دو ماه‌)می‌باشد.
راههای‌ پیشگیری‌ از بیماری‌تب‌ مالت‌ در انسان‌:
۱ – خودداری‌ از مصرف‌ مواد لبنی‌مشکوک‌ مانند شیرخام‌، پنیر تازه‌،خامه‌ و سرشیر غیرپاستوریزه‌
۲ – استفاده‌ از شیر و فرآورده‌های‌لبنی‌ به‌ صورت‌ پاستوریزه‌، در صورت‌در دسترس‌ نبودن‌ شیر پاستوریزه‌ باجوشاندن‌ شیر به‌ مدت‌ حداقل‌ ده‌ دقیقه‌بعد از جوش‌ آمدن‌، به‌ از بین‌ رفتن‌ کلیه‌عوامل‌ میکروبی‌ مطمئن‌ شوید.
۳ – استفاده‌ از ماسک‌ تنفسی‌ درهنگام‌ کار با فضولات‌ حیوانی‌ یا ورودبه‌ اصطبل‌
۴ – دور نگه‌ داشتن‌ حیوانات‌ ازمحل‌ زندگی‌ انسان‌
۵ – استفاده‌ از دستکش‌، کلاه‌،ماسک‌، عینک‌ و روپوش‌ مناسب‌ دردامپزشکان‌، دامداران‌ و پرسنل‌کشتارگاه‌ها.
۶ – آموزش‌ طرز تهیه‌ پنیر تازه‌ به‌کلیه‌ خانوارهای‌ روستایی‌; به‌ این‌ طریق‌که‌ ابتدا شیر را به‌ مدت‌ ۱۰ دقیقه‌جوشانیده‌ و در همان‌ حالت‌ به‌ ازای‌ هر۳ لیتر شیر یک‌ لیوان‌ آب‌ ماست‌ و یا به‌یک‌ لیتر شیر ۲۵۰ گرم‌ ماست‌ ترش‌اضافه‌ کرده‌ پس‌ از دلمه‌ شدن‌ و جداشدن‌ پنیر از آب‌ مقدار لازم‌ نمک‌ به‌ آن‌اضافه‌ کرده‌ با پارچه‌ صافی‌ آبگیری‌ وپس‌ از سفت‌ شدن‌ مصرف‌ نمایید. اگرپنیر به‌ صورت‌ غیر پاستوریزه‌ و بدون‌جوشاندن‌ شیر تهیه‌ شود حداقل‌بایستی‌ دو ماه‌ در آب‌ نمک‌ نگهداری‌ وسپس‌ مصرف‌ شود.
۷ – گزارش‌ کتبی‌ بیماری‌ به‌ مرکزبهداشت‌ شهرستان‌ و استان‌.

از تب‌ مالت‌ در حیوانات‌ چه‌می‌دانیم‌؟
در گاو، گوسفند، بز، سگ‌، شتر وخوک‌ نیز بیماری‌ مشاهده‌ شده‌ است‌.
تذکر: تب‌ مالت‌ در دام‌ها از طریق‌جفتگیری‌ دام‌ها، مصرف‌ شیر از دام‌آلوده‌، انتقال‌ تنفسی‌ در هوای‌ آغل‌ واصطبل‌، تماس‌ با ترشحات‌ رحمی‌ دام‌آلوده‌ یا جفت‌ و جنین‌ سقط شده‌ آلوده‌منتقل‌ می‌شود.
راههای‌ پیشگیری‌ در دام‌ها:
۱ – واکسیناسیون‌ گوساله‌های‌ ماده‌در سن‌ ۳ تا ۶ ماهگی‌ با واکسن‌ مربوط
۲ – واکسیناسیون‌ بره‌ و بز غاله‌ از ۳ماهگی‌ تا یک‌ ماه‌ قبل‌ از جفت‌گیری‌ باواکسن‌ مربوط.
۳ – جدانمودن‌ دام‌های‌ سقط شده‌از بقیه‌ گله‌ و جلوگیری‌ از تماس‌مستقیم‌ با ترشحات‌ رحمی‌، جنینی‌ وجفت‌ دام‌های‌ سقط شده‌
۴ – خونگیری‌ و انجام‌ آزمایشهای‌لازم‌ بر روی‌ دام‌های‌ مشکوک‌ وهدایت‌ دام‌های‌ آلوده‌ به‌ کشتارگاه‌
۵ – اقدامات‌ بهداشتی‌ شامل‌ تهیه‌ وتدارکات‌ محیط زیست‌ تمیز برای‌گله‌های‌ گاو و گوسفند و دفع‌ صحیح‌ادرار و مدفوع‌ آنها.

hi dr!

ویرایش شده توسط: leaderlover

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#53 Posted: 7 Jun 2011 09:39

بیماری های انگلی (ژیاردیازیس ، اکسیور ، آمیبیازیس ، تری‌ کیوریازیس‌ یاتریشینوز ، شیگلوز )

امروزه‌ در بسیاری‌ از نقاطجهان‌ بیماریهای‌ مسری‌مشکلات‌ بسیاری‌ را برای‌جوامع‌ انسانی‌ به‌ وجودمی‌آورد; این‌ در حالی‌ است‌ که‌آسیب‌ها و صدمات‌ و خسارات‌ناشی‌ از این‌ بیماریها کشورهای‌در حال‌ توسعه‌ را در مقایسه‌ باکشورهای‌ صنعتی‌ بیشتر تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. در این‌ میان‌بیماریهای‌ انگلی‌ با انتشاری‌گسترده‌ به‌ عللی‌ از قبیل‌ فقر،سؤ تغذیه‌، بی‌سوادی‌، و ازدیادبی‌ رویه‌ جمعیت‌، فقدان‌تسهیلات‌ بهداشتی‌ و دههاعامل‌ دیگر بخش‌ عمده‌ای‌ ازمشکلات‌ را به‌ خود اختصاص‌می‌دهد، به‌ گونه‌ای‌ که‌ در برخی‌از مناطق‌ جهان‌ سهم‌ بیماریهای‌انگلی‌ در ایجاد خسارات‌اجتماعی‌، اقتصادی‌ با برخی‌بیماریها نظیر سل‌، بیماریهای‌مقاربتی‌، بیماریهای‌ قابل‌پیشگیری‌ با واکسن‌ وعفونتهای‌ حاد تنفسی‌ برابری‌می‌کند.
تعریف‌:
اصولا انگل‌ به‌ موجودی‌ گفته‌می‌شود که‌ در داخل‌ یا خارج‌پیکر موجود زنده‌ دیگری‌ به‌طور موقت‌ به‌ سر می‌برد و ازآن‌ تغذیه‌ می‌کند و کم‌ و بیش‌موجب‌ ضرر و زیان‌ میزبان‌خود می‌شود.
با توجه‌ همه‌ جانبه‌ به‌ شرایطجوی‌ و جغرافیایی‌ کشورپهناور ما و خصوصیات‌زندگی‌، پایه‌های‌ فرهنگی‌ وبهداشتی‌ مردم‌ ما به‌ خوبی‌آشکار است‌ که‌ انواع‌ مختلف‌انگلها خصوصا گونه‌های‌بیماری‌زا می‌توانند در این‌کشور زیست‌ کنند و به‌ آسانی‌به‌ میزبانان‌ دست‌ یابند وصدمات‌ لازم‌ را وارد کنند.
انگلها را به‌ دو دسته‌ انگلهای‌خارجی‌ و داخلی‌ تقسیم‌می‌نمایند:
۱ – انگلهای‌ خارجی‌: به‌انگلهایی‌ گفته‌ می‌شود که‌ درخارج‌ از بدن‌ میزبان‌ و در سطح‌بدن‌ او زندگی‌ می‌کنند، مانندشپشها.
۲ – انگلهای‌ داخلی‌: به‌انگلهایی‌ گفته‌ می‌شود که‌ داخل‌بدن‌ میزبان‌ خود زندگی‌می‌کنند، مانند کرمهای‌روده‌ای‌.
سرایت‌ و انتقال‌بیماریهای‌ انگلی‌ به‌عوامل‌ سه‌ گانه‌ زیربستگی‌ دارد:
۱ – وجود میزبان‌ حساس‌
۲ – وجود منبع‌ آلودگی‌
۳ – طرق‌ انتقال‌ آلودگی‌.در واقع‌ تحت‌ تأثیر عوامل‌ سه‌گانه‌ فوق‌، سرایت‌، شیوع‌ وپراکندگی‌ بیماریهای‌ انگلی‌ رادر هر زمان‌ و در هر منطقه‌می‌توان‌ تخمین‌ زد. از آنجایی‌که‌ بیماریهای‌ انگلی‌ همواره‌دارای‌ سیر مزمن‌ بوده‌ و کمتر باآثار و علایم‌ بالینی‌ همراه‌هستند، لذا افراد آلوده‌ ممکن‌است‌ بعد از بهبود ظاهری‌ وبدون‌ داشتن‌ هر گونه‌ علایم‌کلینیکی‌ به‌ صورت‌ ناقلین‌بیماری‌ درآیند و خود نقش‌منبع‌ آلوده‌ را برای‌ افراد سالم‌به‌ عهده‌ بگیرند. به‌ عبارت‌دیگر نظر به‌ این‌ که‌ در افرادناقل‌ تعادل‌ بیولوژیکی‌ خاص‌بین‌ انگل‌ و میزبان‌ به‌ وجودمی‌آید، لذا این‌ گونه‌ ناقلین‌ درحالی‌ که‌ از صدمات‌ انگل‌محفوظ هستند در عین‌ حال‌منبع‌ و ناقل‌ عامل‌ بیماری‌می‌باشند. بدین‌ جهت‌ آگاهی‌ ازنقش‌ بیماریهای‌ انگلی‌ وراههای‌ پیشگیری‌ از آنها ازاهمیت‌ خاصی‌ برخوردار است‌.
ژیاردیازیس‌
ژیاردیالامبلیا یک‌ پروتوزوئرفلاژل‌دار است‌ که‌ عامل‌ ایجاداسهال‌ عفونی‌ می‌باشد. این‌عفونت‌ در کودکان‌ بیشتر ازبالغین‌ شایع‌ است‌. از علل‌ مهم‌ابتلا به‌ عفونت‌ در کشورهای‌ درحال‌ توسعه‌ (همچنین‌ در مراکزنگهداری‌ کودکان‌ عقب‌ مانده‌ذهنی‌ و مهدکودک‌ها)ژیاردیاست‌ که‌ در افراد مبتلا به‌سوء تغذیه‌ و یا نقص‌ ایمنی‌بیشتر است‌.
راه‌ انتقال‌:
ژیاردیا لامبلیا در انسان‌ ازطریق‌ خوردن‌ کیست‌ به‌ وجودمی‌آید. کیست‌ها از طریق‌مدفوع‌ افراد آلوده‌ دفع‌می‌شوند و آب‌ و غذا را آلوده‌می‌کنند.
آلودگی‌ منابع‌ آب‌ آشامیدنی‌ بافاضلابهای‌ حاوی‌ کیست‌ یاتخم‌ انگل‌ و اغذیه‌ دستمالی‌شده‌ با دستهای‌ آلوده‌ به‌ کیست‌یا تخم‌ انگل‌ از مهمترین‌ منابع‌انتقال‌ بیماری‌ می‌باشد. گر چه‌کودکان‌ نسبت‌ به‌ ژیاردیا ازحساسیت‌ ویژه‌ برخوردارهستند با این‌ حال‌ بیماری‌ دربالغین‌، حتی‌ ورزشکاران‌ وافرادی‌ که‌ خوب‌ تغذیه‌ می‌کنندو شرایط زیستی‌ مناسب‌ دارند،گزارش‌ شده‌ است‌. کلامصونیت‌ در برابر ژیاردیاحاصل‌ نمی‌شود و انسان‌ همیشه‌ممکن‌ است‌ آلوده‌ شود.
انتقال‌ این‌ بیماری‌ از انسان‌ به‌انسان‌ به‌ طور مستقیم‌ نیزامکان‌پذیر است‌.
اپیدمیولوژی‌:
میزان‌ بروز در نقاط مختلف‌دنیا از ۵ تا ۵۰ درصد متفاوت‌است‌. عقیده‌ بر این‌ بود که‌انسان‌ تنها مخزن‌ ژیاردیالامبلیا می‌باشد، ولی‌ امروزه‌عقیده‌ بر این‌ است‌ که‌ ژیاردیا،سگ‌ و سگ‌ آبی‌ را نیز مبتلامی‌سازد.
علایم‌ بیماری‌:
ژیاردیازیس‌ در کودکان‌ به‌مراتب‌ بیشتر از بزرگسالان‌علامت‌ دار است‌. علایم‌ در ۴۰تا ۸۰ درصد کودکان‌ آلوده‌ پس‌از یک‌ دوره‌ کمون‌ متوسط ۸روزه‌، آشکار می‌شود.شایع‌ترین‌ تظاهرات‌ بیماری‌اسهال‌، کاهش‌ وزن‌، دردهای‌شکمی‌ و نقص‌ در رشدمی‌باشد. شروع‌ علایم‌ آن‌ ممکن‌است‌ شدید و تند و یا تدریجی‌باشد. بیماری‌ خودبخودمی‌تواند محدود شونده‌ و یاتوانایی‌ ایجاد اسهال‌ شدیدطولانی‌ مدت‌ و سوء جذب‌ راداشته‌ باشد.
سوء جذب‌ قندها، چربی‌ها وویتامین‌های‌ محلول‌ در چربی‌ممکن‌ است‌ در بیش‌ از نیمی‌ ازبیماران‌ اتفاق‌ بیفتد.
تشخیص‌:
کیست‌های‌ ژیاردیا لامبلیاممکن‌ است‌ در نمونه‌های‌مدفوع‌ تهیه‌ شده‌ از افراد مبتلاپیدا شود. از آنجا که‌ ترشح‌ ودفع‌ کیست‌ نامنظم‌ است‌آزمایش‌ نمونه‌های‌ متعددمدفوع‌ ممکن‌ است‌ لازم‌ شود،ولی‌ فقط ۵۰درصد افراد آلوده‌بدین‌ طریق‌ شناسایی‌ می‌شوندو آزمایش‌ Entero Testآزمایشی‌ مفید، ساده‌ و روش‌بی‌خطری‌ برای‌ تشخیص‌ژیاردیا لامبلیاست‌.
درمان‌:
در درمان‌ ژیاردیازیس‌داروهای‌ فورازولیدون‌،مترونیدازول‌ و مانند آن‌استفاده‌ می‌شود.
پیشگیری‌:
رعایت‌ اصول‌ بهداشت‌ فردی‌ واجتماعی‌ – استفاده‌ از آب‌آشامیدنی‌ سالم‌ و بهداشتی‌ -رعایت‌ بهداشت‌ مواد غذایی‌ -کنترل‌ و نظارت‌ بر مراحل‌تهیه‌، تولید، توزیع‌ و فروش‌مواد غذایی‌ – انجام‌ معاینات‌دوره‌ای‌ برای‌ افرادی‌ که‌ باموادغذایی‌ سرو کار دارند و درصورت‌ ابتلا به‌ انگل‌، درمان‌آنها و آموزش‌ راههای‌ انتقال‌ وپیشگیری‌ از بیماری‌ به‌ جامعه‌.
اکسیور:
اکسیور یا کرم‌ نخی‌ شکل‌ که‌ به‌آن‌ کرمک‌ نیز می‌گویند، کرمی‌است‌ که‌ به‌ صورت‌ انگل‌انسانی‌ در کلیه‌ نقاط دنیا دیده‌می‌شود و کرم‌ بالغ‌ آن‌استوانه‌ای‌ و ریز به‌ شکل‌ نخ‌ وسفیدرنگ‌ یا شفاف‌ بوده‌ وپوسته‌ آن‌ نرم‌ می‌باشد. کرم‌ بالغ‌در نواحی‌ شکم‌، آپاندیس‌ ونواحی‌ تحتانی‌ روده‌ بزرگ‌زندگی‌ می‌کند. این‌ کرم‌ها دراواخر شب‌ از مخرج‌ خارج‌می‌شوند و در سطح‌ جلدی‌ناحیه‌ نشیمنگاه‌ تخمگذاری‌می‌کنند. وجود کرم‌ بالغ‌ درروده‌ها گاهی‌ علایمی‌ را ایجادمی‌کنند و علایم‌ بیشتر بر اثرحرکت‌ کرم‌ ماده‌ بارور ازسوراخ‌ مخرج‌ به‌ خارج‌ ظاهرمی‌شود که‌ با علایم‌ تحریک‌ وخارش‌ جلدی‌ اطراف‌ نشیمن‌،تب‌ در کودکان‌، ایجاد زخم‌ وخونریزی‌ بر اثر خاراندن‌نشیمنگاه‌ و چرکی‌ شدن‌ زخم‌دیده‌ می‌شود. خارش‌ معمولا درهنگام‌ شب‌ بوده‌ و سبب‌بی‌خوابی‌ کودک‌ می‌شود که‌ براثر آن‌ عوامل‌ خستگی‌،بی‌قراری‌ و عصبانیت‌ درکودک‌ بروز می‌کند. استقرارکرم‌ در زایده‌ آپاندیس‌ ممکن‌است‌ سبب‌ ایجاد آپاندیست‌شود. بعضی‌ علایم‌ دیگر مانندخارش‌ دماغ‌، دندان‌ قروچه‌شب‌ هنگام‌ را نیز به‌ علت‌آلودگی‌ به‌ اکسیور دانسته‌اند.کرم‌ بالغ‌ در ناحیه‌ نشیمنگاه‌قابل‌ مشاهده‌ است‌. برای‌تشخیص‌ قطعی‌ کرمک‌ باید ازکاغذ سلوفان‌ که‌ به‌ ناحیه‌نشیمنگاه‌ چسبانده‌ می‌شوداستفاده‌ کرد; تخم‌های‌ انگل‌ به‌این‌ کاغذ می‌چسبد و به‌ راحتی‌قابل‌ مشاهده‌ است‌.
درمان‌ :
رعایت‌ بهداشت‌ فردی‌ ومصرف‌ داروهای‌ ضد انگل‌طبق‌ دارونامه‌ خانه‌ بهداشت‌می‌باشد.
پیشگیری‌:
۱ – شستشوی‌ مکرر نشیمن‌ به‌خصوص‌ صبح‌ زود که‌ طفل‌ ازخواب‌ بیدار می‌شود.
۲ – شستشوی‌ مکرر دستها به‌خصوص‌ پس‌ از اجابت‌ مزاج‌ وکوتاه‌ کردن‌ ناخن‌ها
۳ – شستشوی‌ روزانه‌ لباس‌زیر و ملافه‌ها در روزهای‌درمان‌
۴ – درمان‌ همزمان‌ همه‌ اطفال‌و اعضای‌ خانواده‌ که‌ با هم‌زندگی‌ می‌کنند.
۵ – رعایت‌ سایر مواردپیشگیری‌ مانند پیشگیری‌ درژیاردیازیس‌ می‌باشد.
آمیبیازیس‌
آمیبیازیس‌ عفونت‌ انسانی‌ باآنتامباهیستولیتیکاست‌ که‌شیوع‌ جهانی‌ دارد. و بیشتر درکانونهای‌ بومی‌ خصوصا درمناطقی‌ با استاندارد پایین‌ ازنظر بهداشتی‌، اجتماعی‌ واقتصادی‌ شایع‌ است‌.آنتامباهیستولیتیکا دستگاه‌گوارش‌ را آلوده‌ می‌کند و دراغلب‌ افراد آلوده‌ باعث‌ بیماری‌مختصر، یا بدون‌ ایجاد بیماری‌می‌شود. در تعداد کمی‌ از افرادممکن‌ است‌ این‌ انگل‌ به‌ مخاطروده‌ حمله‌ کند یا به‌سایرارگانها مخصوصا کبدمنتشر شود.
راه‌ انتقال‌:
عفونت‌ از طریق‌ خوردن‌کیست‌های‌ انگل‌ استقرارمی‌یابد; این‌ کیست‌ها به‌ شرایطمحیطی‌ نظیر دمای‌ پایین‌ وغلظتهای‌ کلر که‌ در کلرزنی‌آب‌ مصرف‌ می‌شود، مقاوم‌می‌باشد. انگل‌ با حرارت‌ ۵۵درجه‌ سانتی‌ گراد می‌تواندکشته‌ شود. به‌ دنبال‌ خوردن‌کیستی‌ که‌ به‌ اسیدیته‌ معده‌ وآنزیمهای‌ گوارشی‌ مقاوم‌ باشد،کیست‌ در روده‌ باریک‌ می‌شودو تشکیل‌ فرم‌ فعال‌ انگل‌ رامی‌دهد. انسان‌ میزبان‌ طبیعی‌ ومخزن‌ آنتامباهیستولیتیکااست‌; عفونت‌ از طریق‌ غذا وآب‌ آلوده‌ منتقل‌ می‌شود وبنابراین‌ انتقال‌ دهندگان‌موادغذایی‌ که‌ حامل‌ کیست‌آمیب‌ نیز می‌باشند نقش‌ مهمی‌در گسترش‌ بیماری‌ دارند.
اپیدمیولوژی‌:
میزان‌ بروز عفونتهای‌ آمیبی‌ درسراسر جهان‌ از ۵ درصد تا ۸۱درصد تغییر می‌کند. تخمین‌زده‌ می‌شود که‌ ۱۰ درصدجمعیت‌ در سرتاسر جهان‌ به‌آنتامباهیستولیتیکا آلوده‌هستند.
اسهال‌ آمیبی‌ ناشی‌ از تهاجم‌آمیب‌ به‌ مخاط لوله‌ گوارش‌افراد آلوده‌ اتفاق‌ می‌افتد.انتشار انگلها به‌ ارگانهای‌داخلی‌ نظیر کبد، در میزان‌کمتری‌ از افراد آلوده‌ اتفاق‌می‌افتند و در کودکان‌ کمتر ازبزرگسالان‌ می‌باشد.
علایم‌ بیماری‌:
بیشتر افراد آلوده‌ بدون‌ علامت‌هستند، ولی‌ کیست‌ها درمدفوع‌ آنها پیدا می‌شوند.تهاجم‌ بافتی‌ در ۲ تا ۸ درصدافراد آلوده‌ اتفاق‌ می‌افتد.آمیبیازیس‌ روده‌ ممکن‌ است‌در عرض‌ ۲ هفته‌ پس‌ ازآلودگی‌ اتفاق‌ بیفتد و یا برای‌ماهها به‌ تأخیر افتد شروع‌ آن‌معمولا تدریجی‌ و با دردهای‌شکمی‌ و حرکات‌ گوارشی‌ زیادمی‌باشد و اغلب‌ اسهال‌ نیزهمراه‌ با زور پیچ‌ است‌; مدفوع‌به‌ رنگ‌ خونی‌ بوده‌ و حاوی‌مقدار زیادی‌ موکوس‌ می‌باشد.
تشخیص‌:
بر اساس‌ جستجوی‌ ارگانیسم‌در نمونه‌ مدفوع‌ها یا به‌ ندرت‌در مواد آسپیره‌ شده‌ از آبسه‌کبدی‌ می‌باشد. حداقل‌ ۳ نمونه‌مدفوع‌ باید توسط فرد مجرب‌آزمایش‌ شود.
درمان‌:
استفاده‌ از مترونیدازول‌ به‌صورت‌ خوراکی‌ با نظر پزشک‌می‌باشد و معمولا بیش‌ از یک‌قلم‌ دارو مورد نیاز است‌.
عوارض‌ دارو:
شامل‌ تهوع‌، اسهال‌ و احساس‌مزه‌ فلزی‌ در دهان‌ می‌باشد;این‌ عوارض‌ ماندگار نیست‌ و بااتمام‌ درمان‌ از بین‌ می‌رود.
پیشگیری‌:
مانند راههای‌ پیشگیری‌ دردرمان‌ ژیاردیازیس‌ می‌باشد.
تری‌ کیوریازیس‌ یاتریشینوز
تری‌کیوریس‌تری‌ کیورا(Trichuris Trichiura)یکی‌ از شایع‌ترین‌ عفونتهای‌کرمی‌ انسان‌هاست‌. تقریبا نیم‌بیلیون‌ مورد در سراسر جهان‌وجود دارد. عفونت‌ در آب‌ وهوای‌ گرمسیری‌ شایع‌تر است‌،اما در آمریکا شمالی‌ هم‌ وجوددارد.
راه‌ انتقال‌:
عفونت‌ از خوردن‌ تخمهای‌ بالغ‌انگل‌ است‌ که‌ در مدفوع‌ افرادآلوده‌ وجود دارد. این‌ انگل‌ درعرض‌ ۲ تا ۴ هفته‌ در صورت‌وجود شرایط مناسب‌ رطوبتی‌در خاک‌ بالغ‌ می‌شود. تخمهاپس‌ از ورود به‌ بدن‌ باز می‌شودو لاروها به‌ روده‌ کوچک‌ نفوذمی‌کنند و در آنجا به‌ مدت‌ ۳ تا۱۰ روز می‌مانند و سپس‌ به‌آهستگی‌ به‌ سمت‌ پایین‌ حرکت‌کرده‌ به‌ کرم‌ بالغ‌ تبدیل‌می‌شوند. محل‌ استقرار نهایی‌کرمها سکوم‌ و کولون‌ صعودی‌می‌باشد.
تخم‌ریزی‌ توسط کرمهای‌ ماده‌بالغ‌ یک‌ تا ۳ ماه‌ بعد از عفونت‌رخ‌ می‌دهد.
اپیدمیولوژی‌:
تری‌ کیوریازیس‌ در جوامع‌روستایی‌ فاقد تسهیلات‌بهداشتی‌ بیشترین‌ شیوع‌ رادارد. انسان‌، میزبان‌ اولیه‌ آن‌است‌. بیشترین‌ شیوع‌ و شدت‌عفونت‌ در بچه‌هاست‌. انتقال‌تخمهای‌ جنین‌دار توسطدستها، غذاها یا نوشیدنی‌های‌آلوده‌ رخ‌ می‌دهد. تخمها نیزممکن‌ است‌ توسط مگسها وسایر حشرات‌ منتقل‌ شوند.
علایم‌ بیماری‌:
بیشتر افراد آلوده‌ بدون‌علامتند. با وجود این‌ شکایات‌شکمی‌ مبهم‌، قولنج‌، خارش‌ درناحیه‌ مقعد خصوصا شبها ازعلایم‌ این‌ بیماری‌ است‌. هر کرم‌بالغ‌ ۰/۰۵ سی‌سی‌ خون‌ در هرروز می‌مکد; بنابراین‌عفونت‌های‌ سنگین‌ ایجادکم‌خونی‌ خفیف‌ می‌کند.
تشخیص‌ و درمان‌:
یافتن‌ تخم‌ کرم‌ درگسترش‌های‌ مدفوع‌ راه‌تشیخص‌ می‌باشد. داروی‌خوراکی‌ مبندازول‌ به‌ میزان‌تعیین‌ شده‌ در دارونامه‌بهورزی‌ می‌تواند به‌ درمان‌ این‌عفونت‌ کمک‌ کند.
راههای‌ پیشگیری‌:
مانند آنچه‌ در خصوص‌ژیاردیازیس‌ گفته‌ شد.
شیگلوز
چهار جنس‌ شیگلا مسؤول‌بیماری‌ هستند که‌ همه‌ توانایی‌تهاجم‌ به‌ سلولهای‌ اپیتلیال‌کولونی‌ دارند.
تعداد کمی‌ از شیگلاها ممکن‌است‌ سبب‌ بروز بیماری‌ شود.خوردن‌ ۱۰ عدد از شیگلادیسانتریه‌ در بعضی‌ افرادحساس‌ باعث‌ ایجاد بیماری‌می‌شود. ولی‌ ارگانیسم‌هایی‌مانند ویبریوکلرا نیاز به‌خوردن‌ ۱۰۸ تا ۱۰۱۰ ارگانیسم‌دارند تا ایجاد بیماری‌ کنند.شیگلا به‌ سادگی‌ از فردی‌ به‌فرد دیگر قابل‌ انتقال‌ است‌.
اپیدمیولوژی‌:
عفونت‌ شیگلایی‌ در آب‌ وهوای‌ معتدل‌ در ماههای‌ گرم‌ ودر آب‌ و هوای‌ گرمسیری‌ درفصل‌ بارانی‌ بیشترین‌ امکان‌بروز را دارد. هر دو جنس‌ به‌طور مساوی‌ مبتلا می‌شوند.
اگر چه‌ عفونت‌ در هر سنی‌می‌تواند رخ‌ دهد، ولی‌شایع‌ترین‌ سن‌ برای‌ بیماری‌دومین‌ و سومین‌ سال‌ زندگی‌است‌. عفونت‌ به‌ دلایل‌ نامعلوم‌در ۶ ماه‌ اول‌ نادر است‌.شیرمادر که‌ در مناطق‌ آندمیک‌حاوی‌ آنتی‌ بادیهایی‌ بر ضدآنتی‌ژنهای‌ بیماری‌زای‌ این‌ارگانیسم‌ است‌، ممکن‌ است‌ درتوجیه‌ این‌ شیوع‌ سنی‌ کمک‌کننده‌ باشد. آب‌ و غذای‌ آلوده‌(سالاد یا غذاهای‌ دیگر که‌ بادخالت‌ دست‌ درست‌ می‌شوند)از عوامل‌ مهم‌ انتقال‌ آلودگی‌است‌. انتقال‌ شخص‌ به‌ شخص‌در اکثر نقاط جهان‌ مکانیسم‌اصلی‌ عفونت‌ است‌.
علایم‌ بیماری‌:
به‌ دنبال‌ خوردن‌ شیگلا، دوره‌کمون‌ چند روزه‌ای‌ قبل‌ ازشروع‌ علایم‌ به‌ وجود می‌آید; به‌طور مشخص‌ درد شکمی‌شدید، تب‌ بالا، استفراغ‌،بی‌اشتهایی‌، دفع‌ مدفوع‌ به‌شکلی‌ دردناک‌ و همراه‌ بااحساس‌ نیاز فوری‌ به‌ دفع‌ رخ‌می‌دهد. در این‌ زمان‌ ممکن‌است‌ اتساع‌ و حساسیت‌شکمی‌، افزایش‌ صداهای‌روده‌ای‌ ورکتوم‌ دردناک‌ وجودداشته‌ باشد. ابتدا ممکن‌ است‌اسهال‌ آبکی‌ و حجیم‌ باشد وسپس‌ به‌ مدفوع‌های‌ مکرربلغمی‌ خونی‌ و کم‌ حجم‌ تبدیل‌شود. اما بعضی‌ از بچه‌ها اصلا به‌مرحله‌ اسهال‌ خونی‌ نمی‌رسندو برخی‌ از ابتدا مدفوعشان‌خونی‌ است‌.
ممکن‌ است‌ دهیدراتاسیون‌شدید مربوط به‌ از دست‌ دادن‌آب‌ و الکترولیت‌ها از راه‌مدفوع‌ و استفراع‌ رخ‌ دهد.اسهال‌ درمان‌ نشده‌ ۱ تا ۲ هفته‌طول‌ می‌کشد، اما فقط در ۱۰درصد بیماران‌ اسهال‌ بیشتر ازده‌ روز خواهد بود. به‌ جز درشیرخواران‌ مبتلا به‌ سوء تغذیه‌،اسهال‌ مزمن‌ شایع‌ نیست‌.
درمان‌:
همانند گاسترو آنتریت‌های‌ناشی‌ از علل‌ دیگر اولین‌ نکته‌در بچه‌های‌ مشکوک‌ به‌شیگلوز مسأله‌ اصلاح‌ و حفظآب‌ و الکترولیت‌ هاست‌.داروهای‌ کاهنده‌ حرکت‌ روده‌را نباید مصرف‌ کرد، چون‌ این‌خطر وجود دارد که‌ بیماری‌مزمن‌ شود.
نکته‌ بعدی‌ تصمیم‌گیری‌ درمورد مصرف‌ آنتی‌ بیوتیک‌است‌. اگر چه‌ بعضی‌ به‌ خاطرماهیت‌ محدود شونده‌ بیماری‌،قیمت‌ آنتی‌ بیوتیک‌ و خطرایجاد ارگانیسم‌های‌ مقاوم‌، عدم‌استفاده‌ از آنتی‌ بیوتیک‌ راتوصیه‌ می‌کنند، ولی‌ یک‌نظریه‌ متقاعد کننده‌ به‌ نفع‌تجویز آنتی‌ بیوتیک‌ دربچه‌های‌ مشکوک‌ به‌ شیگلوزوجود دارد; حتی‌ اگر بیماری‌کشنده‌ نباشد کودک‌ درمان‌نشده‌ به‌ مدت‌ ۲ هفته‌ یا بیشترکاملا بیمار می‌باشد و ممکن‌است‌ اسهال‌ عود کننده‌ یا مزمن‌رخ‌ دهد. خطر ایجاد سوء تغذیه‌در حین‌ بیماری‌ طولانی‌ وجوددارد.
پیشگیری‌:
دو راه‌ ساده‌ برای‌ پیشگیری‌ ازشیگلوز در کودکان‌ وجود دارد:
اول‌، تشویق‌ به‌ مصرف‌ شیرمادر در مناطقی‌ که‌ شیگلوزشایع‌ است‌. شیر مادر خطرشیگلوز علامت‌ دار را کاهش‌می‌دهد و شدت‌ آن‌ را درشیرخوارانی‌ که‌ علی‌رغم‌مصرف‌ شیرمادر، مبتلا شده‌اندکاهش‌ می‌دهد. دوم‌، آموزش‌تکنیک‌های‌ شستن‌ دست‌ها درخانواده‌ به‌ خصوص‌ بعد ازمدفوع‌ کردن‌ و قبل‌ از تهیه‌ ومصرف‌ غذا; سایر اقدامات‌بهداشت‌ عمومی‌ از قبیل‌ اصلاح‌آب‌ و فاضلاب‌، دفع‌ صحیح‌مدفوع‌ و رعایت‌ بهداشت‌موادغذایی‌ نیز مؤثر است‌.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#54 Posted: 7 Jun 2011 09:43

انواع هپاتیت ( مرجع کامل اطلاعات)
ویروس هپاتیت A
از خانواده پیکورنا ویروسها و جنس هپاتویروس است که قبلا تحت عنوان آنتروویروس ۷۲ طبق بندی شده است. اما کنون بنام هپاتیت عفونی نامیده می شود. این ویروس کروی شکل است و تقارن ۲۰ وجهی دارد. بدون پوشش است , RNA آن مثبت است. توسط دهان و مدفوع انتقال می یابد. دوره کمون آن تقریبا ۱ ماهه است. بیماری مزمن کبدی ایجاد نمی کند و به ندرت کشنده است و هیچ تشانه آنتی ژنی با دیگر ویروسهای کبدی ندارد. انسان و میمون میزبانهای طبیعی این ویروس هستند. نوکلئوکسید آن در برابر اتر و اسید از سایر پیکورنا ویروسها مقاومتر است و بعلت همین مقاومت باید در برخورد با بیماران مبتلا احتیاط کرد. با استفاده از گیرنده های سطح سلولهای کبدی وارد سلول می شود. جزئیات پاتوژنیسیته برای این ویروس مشخص نیست. از طریق دستگاه کوارش فرد را آلوده می کند. احنمالا در سلولهای اوروفارنکس و اپیتلیال روده تکثیر پیدا می کند. اگرچه انترفرون باعث محدوده شدن ویروس می شود اما سیستم ایمنی نیز در صدمه زدن به سلولهای کبدی آلوده به ویروس و حذف آنها از بدن بی تاثیر نیست. به دنبال ضایعات سلولهلی کبدی یرقان ظاهر می شود. این ویروس از طریق صفرا وارد روده و مدفوع می شود و از ۱۰ روز قبل از ظهور علایم و ایجلد آنتی بادی در مدفوع وجود دارد و از طریق مدفوع منتشر می شود. علایم بالینی آن شامل خستگی , بی اشتهای , ضعف , تهوع , شکم درد , یرقان , تیره شدن رنگ ادرار است و این بیماری در افراد بالغ شدید تر از از کودکان است. در کودکان اغلب بدون جلب توجه سپری می شود و در اکثر موارد بهبودی کامل حاصل می شود. حداکثر شیوع این بیماری بین سنین ۳۰ تا ۱۵ است. در اکثر بیماران مبتلا به هپاتیت A تیتر Igm بالا است. لذا مهمترین تست مرولوژی برسی Igm است که به روش رادیوایمنوسی و الیزا قابل اندازه گیری است و همچنین بررسی بیلی روبین هم جهت ارزیابی اختلال کبدی ارزشمند است. درمان برای این بیماران وجود ندارد و تزریق ایمنوگلوبین برای افراد در تماس با بیمار توصیه می شود که در دوره کمون باعث کاهش علایم بیماری می شود. روشهای پیشگیری شامل رعایت بهداشت در مراکز عمومی , کنترل بهداشتی آب و مواد غذای بخصوص شیر - شستن دستها بعد از رفتن دستشوی وقبل از صرف غذا , ضد عفونی کردن وسایل بیمار بسیار موثر است. واکسن نمونه کشته شده است که فقط برای مواقع ضروری استفاده می شود. این ویروس براحتی در جامعه منتشر می شود. محتمل ترن راه سرایت راه مدفوعی- دهانی از طریق تماس فردی می باشد. بعضی محصولات رودخانه ای مثل صدفها می توانند منبع آلودگی با ویروس باشند. آلودگی با ویروس هپاتیت A به ندرت از طریق سرنگ و سوزن آلوده یا انتقال خون پیش می آید. همودیالیز هیچ نقشی در انتشار آن میان کارکنان بخش ندارد. شیوع آنتی بادی در افراد دارای سطح اقتصادی و اجتماعی پایین بالاتر است. در کشورهای در حال توسعه و عقب مانده اکثر مبتلایان کودکان هستند در حال که در کشورهای پیشرفته ابتلا در سنین بالاتر است. تقریبا ۴۰ درصد موارد حاد هپاتیت توسط هپاتیت A ایجاد شده

ویروس هپاتیت B

این ویروس عامل مولد هپاتیت سر است و جزء ویروسهای کبدی DNA دار طبقه بندی می شود. از طریق مایعات بدن, خون, مقاربت جنسی ودر ماههای آخر حاملگی از مادر به جنین منتقل می شود و ابتلا به این بیماری هیچ ارتباطی به سن, فصل و جنس ندارد. دارای دروه کمون متوسط سه ماهه است. در ۵ تا ۱۰ در صد مبتلایان تبدیل به حالت مزمن می شود و گاهی منجر به سرطان کبد می شود. بافت هدف این بیماری و میزبان آن محدود و فقط در کبد, گاهی پانکراس و کلیه انسان و میمون را نیز آلوده می کند. این ویروس کوچک, دارای پوشش, دارای DNA دو رشته و حلقوی که قسمتی از آن تک رشته ای است ودارای آنزیم

ریورس ترانسکرپیتاز (RTase) است که این آنزیم چسبیده به ژنوم ویروس است و دارای فعالیت ریبونوکلئاز است. این ویروس دارای ۳ نوع آنتی ژن مهم به نامهای آنتی ژن سطحی, آنتی ژن مرکزی و یک آنتی ژن دیگر است. آنتی ژن سطحی که آنتی ژن استرالیا نامیده می شود ( بعلت اینکه اولین بار در سرم یک فرد بومی استرالیل که در ظاهر سالم شناسایی شد ). از نظر شکل ظاهری دارای دو فرم است: ۱- شکل کروی که فراوانترین نوع این خانواده است. ۲- شکل لوله ای یا رشته ای . این آنتی ژن در PH کمتر از ۴ به مدت ۶ ساعت پایدار می ماند; ولی در این PHعفونت زایی هپاتیت B از بین می رود. این ویروس به علت داشتن غشا در برابر اتر مقاوم است, PH پایین, حرارت متوسط, یخ زدن و اشعه ماورا بنفش پایدار می ماند. DNA ویروس تمایل زیادی برای ادغام شدن با DNA سلول میزبان دارد. نسخه برداری توسطویروس عوامل نسخه بردار سلول میزبان کنترل می شود. این ویروس ۳ روز پس از به سلولهای کبدی شروع به تکثیر می نماید; اما علایم بالینی بعلت نا معلومی حدود ۴۵ روز بعد ظاهر می شود که بستگی به راه ورود مقدار ویروس و وضعیت فرد مبتلا دارد. علایم بالینی شامل تهوع , استفراغ , بی اشتهایی شدید می باشد که به دنبال آن یرقان ظاهر می شود ( گرچه هپاتیت بدون یرقان نیز شایع است). حدود ۸۵ در صد بیماران کاملا بهبود حاصل پیدا می کند. مرگ و میر بین ۷/۲- ۶/۰ درصد است که بسته به سن و شرایط متغیر است. حدود ۱۰ تا ۵ در صد افراد به هپاتیت مزمن می شوند که این مبتلایان منبع اصلی انتشار ویروس در جامعه هستند. در اکثر موارد ژنوم ویروس ادغام شده در ژنوم سلولهای سرطانی دیده می شود. درمان اختصاصی برای هپاتیت B وجود ندارد. درمان بیشتر جنبه علامتی و حفاظتی دارد. انترفرون آلفا ممکن است برای هپاتیت مزمن موثر باشد. این ویروس انتشار جهانی دارد. حاملین ویزوس در جهان حدود ۲۰۰ میلیون نفر هستند که یک میلیون آنها در امریکا زندگی می کنند. افراد در معرض خطر شامل شاغلین, در مراکزبهداشتی و درمانی, کارکنان آزمایشگاهها, کارکنان بانک خون, افراد ساکن در مناطق آندمیک ( چین, آفریقا …………..) نوزادان متولدشده از مادر مبتلا, معتادین تزریقی و افراد دارای هموفیلی و دریافت کنندگان خون و محصولات آن. بیشترین موارد آلودگی به این ویروس در کشورههای عقب مانده است بطوریکه ۵ درصد نوزذان در هنگام متولد شدن و شیردادن مبتلا می شوند. روشهای پیشگیری و کنترل وجود دارند که عبارتند از: ۱- انجام واکسیناسیون ۲- کنترل و جدا کردن خونهای آلوده ۳- تزریق ایمنوگلوبین به نوزدان که از مادر مبتلا متولد شده و افرادی که با بیماران تماس داشته ۴- عدم مصرف خون کسانی که هرگونه ناراحتی کبدی دارند ۵- استفاده از وسایل مانند دستکش هنگام معاینه بیمار و …….. ۶- حذف سریع وسایل آلوده وضدعفونی وسایل مورد استفاده ۷- اجتناب از رفتارهای اجتماعی پر خطر وخطرساز که انتشار ویروس را تسهیل می کند.

ویروس هپاتیت C

ویروسی است دارای پوشش با RNA مثبت که جزء فلاوی ویروس طبقه بندی می شود

دوره کمون بیماری ۴ تا ۳ روز در موارد طولانی ۴ تا ۳ ماه است. معمولا هپاتیت C از لحاظ بالینی خفیف بوده و نیاز به بستری شدن ندارد و اکثر بیمارن بدون علایم بالینی هستند.

به رغم طبیعت ملایم بیماری ۵۰ تا ۳۰ در صد آنها به سمت مزمن شدن پیش می روند. مهمترین راه انتقال بیماری از طریق خون و فرآورده های خونی آلوده است. تزریق وریدی مواد مخدر, پیوند اعضا آلوده, مقاربتهای جنسی و دریافت کنندگان فاکتورهای خونی آلوده نیز از راه های انتقال این ویروس است. اکثر مبتلایان به هپاتیت C معتادین تزریق داخل وریدی هستند. فعلا واکسنی برای این بیماری وجود ندارد. ایمنی حاصل از عفونت بادوام و پیشگیری کننده نمی باشد. مصرف انترفرون آلفا تا حدودی در درمان بیماری موثر است. مصرف آنتی بادی ضد ویروس در میمون سبب طولانی شدن دروه کمون می شود. علایم بالینی در شکل حاد بیماری شبیه هپاتیت A و B است ولی خفیفتر. هپاتیت مزمن پایدار حاصله از ویروس هپاتیت C شایعتر از نوع B می باشد که حدود ۲۰ درصد آن به سیروز و نارسایی کبد منجر می شود. پاسخ ایمنی سلول عامل اصلی در تخریب سلول است. تشخیص آزمایشگاهی عمدتا بر مبنای مرولوژی, به روش الیزا استوار می باشد. آنتی بادی ۳ تا ۷ هفته پس از ابتلا قابل شناسای است, اما آنتی بادی همیشه در خون وجود ندارد و لذا پیشنهاد می شود که بررسی آنتی بادی عمدتا در فاز مزمن صورت گیرد. بهترین راه برای شناسایی وجود ژنوم ویروس درخون است

ویروس هپاتیت D

تقریبا ۱۵ میلیون نفر در دنیا آلوده به ویروس هپاتیت D هستند. ویروس هپاتیت D برای همانند سازی خود از ویروس هپاتیت B و امکانات سلول میزبان استفاده می کند. این ویروس ناقص است و از نظر اندازه و ساختمان ژنوم نیاز به کمک برای همانندسازی مانند ویروئیدهای گیاهی است. ژنوم این ویروس فقط یک پروئتین کپسیدی را کد می نماید. ویروس دارای ژنوم RNA منفی, تک رشته ای, حلقوی و کوچک است. ویروس دارای پوشش است و احتمالا دارای ۳ فرم است. همانند هپاتیت B به سلولهای کبد متصل شده و وارد آن می شود. نسخه برداری و همانندسازی ویروس غیر متعارف است. این ویروس مانند هپاتیت B از طریق مایعات بدن انتشار می یابد. هر دو ویروس با یک روش مشترک به سلول میزبان متصل می شوند. یک فرد ممکن است به عفونت توام هپاتیت B و D مبتلا گردد. همانندسازی ویروس همراه با صدمه زدن به سلول میزبان ( سلول کبد ) است. صدمات حاصله از ویروس هپاتیت D به سلول کبد بر خلاف ویروس هپاتیت B منحصر به پاسخ ایمنی سلول میزبان نیست. احتمالا عفونت مزمن هپاتیت D در افراد مبتلا به هپاتیت مزمن B نیز بروز می کند.

هپاتیت D در کودکان و افراد بالغ مبتلا به هپاتیت B ایجاد می شود. ویروس انتشار جهانی داشته و آندمیک جنوب ایتالیا, خاورمیانه, قسمتهایی از آفریقا و آمریکا لاتین می باشد. اساس تشخیص آزمایشگاهی بر مبنای افزایش آنزیمهای کبدی است. بررسی آنتی ژن و ژنوم در خون نیز مفید است. تا کنون درمان اختصاصی برای هپاتیت D پیشنهاد نشده است. اما چون همانند سازی ویروس به وجود هپاتیت B لذا پیشگیری از هپاتیت B در پیشگیری از این ویروس موثر خواهد بود. با واکسیناسیون هپاتیت B , حذف محصولات خونی آلوده, عدم مصرف از مواد مخدر تزریقی و کنترل ناقلین ویروس از انتشار هپاتیت D جلوگیر خواهد کرد.

هپاتیت حاد ویروسی, بوسیله یکسری ویروس ایجاد و به نامهای هپاتیت A, هپاتیتB, هپاتیت C و هپاتیت D خوانده می شود. این نوع از هپاتیت یک عفونت شایع ویروسی است که می تواند خطرناک هم باشد, بدن را درگیر کند و منجر به التهاب و از بین رفتن بافت و عملکرد طبیعی کبد شود.
علائم ابتلا به هپاتیت در تمامی انواع آن مشابه است به این صورت که اول علائم عمومی مثل بی اشتهایی ,ضعف, خستگی, تهوع ,استفراغ و درد مبهم در قسمت فوقانی و راست شکم بروز می کند. گاهی در این مرحله تب هم وجود دارد. بعد از این مرحله زردی پیش رونده بروز می کند که ملتحمه (پرده داخلی چشم),مخاط ها و پوست تمام بدن زرد می شود.

هپاتیت نوع A:

این نوع هپاتیت توسط یک ویروس شدیدا آلوده کننده و مسری ایجاد می شود و از طریق تماس های نزدیک قابل انتقال است. عمده ترین انتقال آن از طریق دهانی- مدفوعی می باشد یعنی در مناطقی که بهداشت رعایت نشده و پس از دستشویی دستها با آب و صابون شسته نمی شود و با همان دست غذا خورده می شود این ویروس به راحتی انتقال می یابد. همچنین در اثر آب, غذاها و شیر آلوده و همچنین در اثر خوردن صدف و گوشت نپخته ماهی انتقال می یابد.

در زمانی که علائم بیماری و زردی بروز کرد فرد فقط باید استراحت کند تا ویروس توسط دفاع سیستم ایمنی بدن مهار شود و به تدریج التهاب کبدی به وضعیت سابق برگردد.
نکته قابل ذکر این است که هپاتیت A به هیچ نوع درمان دارویی احتیاج ندارد.

هپاتیت نوع B:

ابتلا به این نوع هپاتیت عوارض بی شماری دارد. از این رو اهمیت شناخت آن بسیار بالاست.

راههای انتقال این ویروس عبارتند از:

_مادر به جنین : به ویژه اگر مادر در ماه سوم بارداری آلوده شده باشد احتمال انتقال بیماری به جنین بسیار بالا است.

_تماس جنسی : از راه خون, استفاده از سرنگ مشترک در معتادان تزریقی و یا فرو رفتن سوزن آلوده به ویروس به طور اتفاقی در پوست افراد سالم و استفاده از تیغ های آلوده است.

_ترشحات بدن : از جمله بزاق ,مدفوع, صفرا, اشک و مایع منی به عنوان یکی از منابع انتقال ویروس مطرح هستند .

بعد از آلوده شدن به ویروس هپاتیت B سه مشکل بالینی رخ می دهد. اولا علائم دیده نمی شود. ثانیا مانند هپاتیت A علائم به صورت حاد یعنی ضعف, بی اشتهایی و زردی پیش رونده بروز می کند. ثالثا آنتی ژن ویروس در بدن باقی می ماند و اشکال مزمن بیماری اتفاق می افتد و بعدا با فعالیت مجدد ویروس علائم هپاتیت بروز می کند. گاهی باعث ایجاد سرطان در کبد می شود. گاهی با بروز علائم هپاتیت حاد, زردی آنقدر زیاد می شود که روی عملکرد طبیعی مغز تاثیر گذاشته و باعث علائم خواب آلودگی و عدم هوشیاری می شود و به علت تخریب سلولهای کبدی زمان انعقاد خون به شدت طولانی می شود و خونریزی های مختلف در نواحی متفاوت بدن مثل خونریزی لثه, مخاطها و پوست اتفاق می افتد که وضعیت بیمار بسیار خطرناک و مرگبار می شود.

ویروس هپاتیت B در افراد بدون علامت, که به صورت مزمن و طولانی ویروس را در خون خود حمل می کنند از راههای گفته شده به افراد سالم انتفال می یابد.
نکته مهم آن است که درمان خاصی برای این بیماری هنوز کشف نشده است و ابتلا به این نوع از بیماری ویروسی مرگبار است.

هپاتیت C:

راه انتقال این نوع ویروس به وسیله تزریق است. این بیماری غالبا در گیرندگان خون و فراورده های خونی و معتادان تزریقی بروز می کند. البته در کشور ما انتقال این نوع از هپاتیت از طریق فراورده های خونی بسیار کم شده است زیرا کنترل می شوند. پیشگیری از این نوع از هپاتیت این است که معتادان تزریقی یا اعتیاد خود را ترک کنند و یا از روش دیگری برای استفاده از مواد مخدر استفاده کنند. قانونمندی و عدم تجاوز به حریم خانواده و فعالیتهای جنسی سالم نیز از راههای پیشگیری است.

هپاتیت D:

فقط در بیمارانی که به صورت طولانی ناقل ویروس هپاتیت B هستند بروز می کند. علائم این بیماری مشابه سایر هپاتیت های ویروسی است؛ با این تفاوت که سیر شدیدی دارد و گاهی سبب تخریب کامل کبد و مرگ می شود.

از آنجایی که در قرن حاضر ایدز و هپاتیت B دو بیماری لاعلاج هستند باید به آنها توجه بیشتری کرد. زیرا ویروس ایدز در خارج از بدن تنها ۳۰ ثانیه زنده می ماند اما ویروس هپاتیت Bدر خارج از بدن ۲ الی ۳ ساعت زنده است. از این رو احتمال آلودگی به این ویروس بیشتر خواهد بود. اما نکته مهم اینجاست که اگر درمانی برای این دو بیماری نیست اما برای بیماری هپاتیت B واکسنهایی در سه نوبت وجود دارد که انسان را از این بیماری خطرناک مصون می سازد.

هپاتیت B

هپاتیت B و C

کبد و اعمال آن: کبد یکی از احشاء داخل شکمی است که در قسمت فوقانی راست شکم و زیر دیافراگم با وزن تقریبی ۲۵۰۰ گرم قرار گرفتته است.

اعمال عمده کبد: تولید پروتئین از جمله آلبومین و پروتیئهای انعقادی تولید صفرا ( بطور متوسط روزانه ۱۰۰۰ میلی لیتر ) خنثی کردن سموم و داروها

هپاتیت چیست؟

به التهاب و ورم کبد هپاتیت گفته می شود. عوامل مختلفی از جمله ابتلا به ویروس های هپاتیت ( A، B، C ، D، E و … ) ، داروها ، سموم، آنوکسی ، الکل و … باعث هپاتیت می شوند. هپاتیت ویرویسی یکی از عوامل مهم مرگ زودرس انسان می باشد براساس تخمین سازمان بهداشت جهانی ۳۸۵ میلیون ناقل هپاتیت B و ۱۷۰ میلیون ناقل هپاتیت C در جهان وجود دارد و سالانه بیش از یک میلیون مورد مرگ در اثر هپاتیت اتفاق می افتد.

تاریخچه:

اولین موارد هپاتیت منتقله از طریق خون و ترشحات بدنبال تلقیح واکسن آبله حاوی لنف انسان در سال ۱۸۳۳ در برمه گزارش شد. در سال ۱۹۶۵ بلومبرگ آنتی ژن مشخص شد که این آلودگی انتشار جهانی دارد و در اواخر سالهای ۱۹۸۰ ویروس هپاتیت C کشف شد.

اپیدمیولوژی:

از نظر شیوع آلودگی به HBV مناطق جهان را به سه دسته تقسیم می کنند:

کم شیوع ( کمتر از ۲%) مانند قسمتهای عمده ای از امریکا، استرالیا و نواحی شمالی اروپا شیوع متوسط ( ۷ – ۲% ) قسمت عمده آسیا، شمال افریقا و نواحی شرقی امریکای جنوبی شیوع بالا ( بیش از ۸% ) آفریقا ، سواحل جنوب شرقی آسیا و آلاسکا در نواحی که شیوع بالاست اغلب موارد آلودگی در زمان تولد اتفاق می افتد ( Vertical ) . در سایر نواحی جهان اغلب آلودگی پس از بلوغ طی تماس جنسی، تماس با خون و یا سایر ترشحات آلوده اتفاق می افتد.

افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند عبارتند از:

نوزادان مادران آلوده ، معتادین تزریقی ، افراد با شرکاء جنسی متعدد ، دریافت کنندگان مکرر خون و فرآورده های خونی ، بیماران تحت دیالیز و پرسنل بهداشتی درمانی حدود ۳% از جمعیت جهان به هپاتیت C آلوده اند که از این میان آفریقا با میزان شیوع ۵/۳% بیشترین و اروپا با ۰/۰۳% کمترین میزان شیوع آلودگی را بخود اختصاص داده اند.

آلودگی بیشتر در سنین ۲۰-۳۹ سالگی اتفاق می افتد ولی حداکثر شیوع مربوط به سنین ۳۰-۴۹ سال است . جنس مذکر غالب می باشد و در حال حاضر عمده ترین افراد در معرض خطر شامل معتادین تزریقی، دریافت کنندگان مکرر خون و فراورده های خونی و بیماران دیالیزی می باشند.

سرایت پذیری و راه های انتقال:

HBsAg بطور تجربی از بسیاری از مایعات بدن جدا شده ولی ویروس کامل و عفونت زا در تمام ترشحات بدن یافت نمی شود. احتمال انتقال هپاتیت B بشدت تحت تاثیر وضعیت فرد از نظر HbeAg می باشد بطوریکه احتمال ایجاد بیماری هپاتیت بدنبال یک تماس تصادفی شغلی با فرد HBeAg منفی ۱ تا ۶ درصد و در مقابل با فرد HBeAg مثبت ۲۲ تا ۳۱ درصد تخمین زده شده است.

۱- انتقال از مادر به فرزند:

در مورد هپاتیت احتمال انتقال در طی حاملگی و زایمان بالاست بطوریکه در مادران بدون دریافت اقدامات پیشگیری احتمال انتقال حتی به ۹۰% می رسد. تنها ۵ تا ۱۰ درصد موارد انتقال از مادر به جنین در طی ۶ ماهه اول اتفاق افتاده و عمدتاً انتقال در سه ماهه آخر بارداری و زایمان اتفاق می افتد. احتمال انتقال هپاتیت C از این طریق حدود ۶% ذکر شده است که در مادرانی که HIV و HCV با هم دارند این نسبت به ۱۷% می رسد. شیردهی موجب افزایش سرایت هپاتیت C نمی شود .در مورد انتقال هپاتیت B از طریق شیردهی بحث بسیار زیاد است و گرچه HBsAg از شیر مادر جدا شده ولی بعلت تماس بسیار نزدیک مادر با نوزاد نمی توان الزاما انتقال آلودگی را به شیر مادر نسبت داد.

۲- انتقال از طریق جنسی:

این راه اصلی ترین راه انتقال HBV در کشورهای پیشرفته می باشد. امکان انتقال هپاتیت C از این راه کمتر است و میزان انتقال برای همسران افراد آلوده که ریسک فاکتور دیگری نداشتند ۱/۵% ذکر شده است. میزان انتقال در بین مردانی که همسران HCV-Ab مثبت داشتند تفاوتی با مردانی که همسران HC-Ab منفی داشته اند ندارد. در حالیکه برعکس در زنانی که همسران آلوده داشته اند این نسبت ۴ برابر حالت عکس بوده است. در بین افرادی که رفتارهای جنسی پر خطر داشته اند این رقم چند برابر سایر افراد جامعه است.

۳- تزریق خون و فرآورده های خونی و پیوند اعضا:

این راه قبل از سالهای ۱۹۸۹ اصلی ترین راه انتقال هپاتیت C محسوب می شد. خوشبختانه امروزه با برقراری سیاست های سلامت خون شامل غربالگری اهدا کنندگان ، غربالگری خونهای اهدایی و تکنیک های غیر فعال سازی ویروس که بر روی فرآورده های خونی انجام می شود تا حد بسیار بالایی جلوی ایجاد آلودگی از این طریق گرفته شده است ( گر چه بهر حال این احتمال هنوز وجود دارد بخصوص در افرادی که بطور مکرر نیاز به تزریق پیدا می کنند.)

۴- انتقال از طریق وسائل تیز ، نافذ و تماسهای زیر پوستی:

مهمترین روش انتقال در این گروه ، استفاده معتادین تزریقی از وسایل تزریق بصورت اشتراکی است. سایر فعالیت های توام با انتقال ویروس که در این گروه قرار می‌گیرند عبارتند از خالکوبی ، طب سوزنی ، سوراخ کردن گوش ، ختنه ، تزریق و …

۵- انتقال در حین ارائه خدمات تشخیصی و درمانی NosocomiaL:

انتقال ویروس از طریق ابزارهای آلوده در دندانپزشکی ، جراحی، دیالیز، اندوسکوپی و سایر اقدامات تشخیصی و درمانی صورت می گیرد. احتمال ایجاد Seroconversion بدنبال حوادث شغلی نظیر فرو رفتن سوزن در مورد هپاتیت B و e آنتی ژن مثبت ۳۷ تا ۶۲ درصد ذکر شده است در حالیکه این رقم در مورد هپاتیت ۸/۱% C است. احتمال انتقال HCV در حین ارائه خدمات بهداشتی درمانی از طریق تماسهای مخاطی بسیار نادر است.

۶- سایر راه های انتقال:

در مورد ویروس هپاتیت B بعلت مقاومت بالا، ویروس می تواند ۷ تا ۱۰ روز بر روی سطوح باقی بماند و باعث انتقال آلودگی شود لذا وسایل مشترک مثل مسواک ، شیشه شیر بچه ، اسباب بازی، ظروف غذاخوری ، قیچی و غیره می توانند در انتقال نقش داشته باشند. در صد زیای از فرزندان مادران HBsAg مثبت که در طی حاملگی و زایمان آلوده نشده اند بعلت تماس های نزدیک با مادر یا خواهر و برادرهای آلوده طی ماهها یا سالهای اول زندگی ، آلودگی را کسب خواهند نمود ( Horizontal ) . در مورد هپاتیت C حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد موارد عفونت خود بخود فروکش خواهد کرد ولی در ۸۰% موارد آلودگی بصورت مزمن در بدن باقی خواهد ماند.

تظاهرات بالینی:

ابتلا به ویروس هپاتیت B و C می تواند منجر به عفونتهای حاد و یا مزمن شود در مورد هپاتیت B تقریبا ۷۰% موارد آلودگی بصورت بدون علامت یا بدون یرقان است و در ۳۰% موارد علائم بالینی مشخصه هپاتیت حاد دیده می شود نحوه تظاهر بیماری با سن آلودگی ارتباط تنگاتنگ دارد بطوریکه آلودگی در دوره نوزادی ۹۰% منجر به عفونت مزمن خواهد شد در حالیکه پس از بلوغ تنها ۱۵ تا ۱۰ درصد موارد دچار عقونت مزمن می شوند و اغلب موارد خود بخود بهبود می یابند. احتمال بروز هپاتیت حاد و یرقان در هپاتیت C حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد می باشد و اغلب موارد آلودگی ( ۸۰% ) منجر به عفونت مزمن می شود.

هپاتیت حاد:

هپاتیت حاد ویروسی بیماری است با شروع مشخص علائم شامل زردی، ادرار تیره ، بی اشتهایی ، ضعف و خستگی بیش از اندازه و حساسیت ربع فوقانی شکم، علائم بیولوژیک شامل افزایش اوروبیلینیوژن ادرار افزایش آنزیمهای کبدی ALT و AST به بیش از ۵/۲ برابر طبیعی است. معمولا یک دوره علائم اولیه سرما خوردگی ، تب ، درد شکم ، تهوع ، استفراغ و گاهی بثورات جلدی و درد و التهاب مفاصل دیده می شود. در هپاتیت حاد بسته به نوع ویروس معمولا زردی در عرض ۱-۳ ماه بعد از بیماری از بین می رود ولی در برخی از موارد خستگی طولانی حتی بعد از طبیعی شدن آنزیمهای کبدی وجود دارد. افزایش آنزیمها در اواخر دوران نهفتگی آغاز می شود

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#55 Posted: 7 Jun 2011 09:53

اوریون

اوریون یک‌ بیماری‌ ویروسی‌ مسری‌ و خفیف‌ که‌ باعث‌ تورم‌ دردناک‌ غدد پاروتید (غدد بزاقی‌ واقع‌ بین‌ گوش‌ و فک‌) می‌شود. سایر اعضا از قبیل‌ بیضه‌، تخمدان‌، پانکراس‌، پستان‌، مغز و پرده‌ پوشاننده‌ مغز نیز گاهی‌ درگیر می‌شوند. این‌ بیماری‌ در هر سنی‌ می‌تواند بروز کند ولی‌ شایع‌ترین‌ سن‌ بروز آن‌ در کودکان‌ ۱۲-۲ ساله‌ است‌. حدود ۱۰% بزرگسالان‌ مستعد ابتلا به‌ اوریون‌ می‌باشند.
علایم‌ شایع‌
اوریون‌ بدون‌ عارضه‌:
التهاب‌، تورم‌ و درد غدد پاروتید. غدد مزبور در لمس‌ سفت‌ بوده‌ و دردشان‌ با جویدن‌ یا بلع‌ تشدید می‌یابد.
تب‌
سردرد
گلودرد
سایر علایم‌ همراه‌ موارد عارضه‌دار اوریون‌:
تورم‌ دردناک‌ بیضه‌ها
درد شکم‌ در صورت‌ درگیری‌ تخمدان‌ها یا پانکراس‌
سردرد شدید در صورت‌ درگیری‌ مغز یا پرده‌ پوشاننده‌ آن‌
علل‌
انتقال‌ فرد به‌ فرد ویروس‌ اوریون‌، عامل‌ این‌ بیماری‌ است‌. این‌ ویروس‌ در هر زمانی‌ از ۴۸ ساعت‌ قبل‌ تا ۶ روز پس‌ از بروز علایم‌ قابل‌ سرایت‌ است‌. دوره‌ نهفتگی‌ ویروس‌ پس‌ از تماس‌ با آن‌ ۲۴-۴ روز و میانگین‌ آن‌ ۱۸ روز است‌.
عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر
زندگی‌ در شرایط‌ جمعیتی‌ و پرازدحام‌
همه‌گیری‌ اوریون‌ در جمعیت‌های‌ غیرواکسینه‌
عدم‌ انجام‌ واکسیناسیون‌
پیشگیری‌
واکسیناسیون‌ اوریون‌ را در کودکان‌ در سن‌ مقتضی‌ انجام‌ دهید.
اگر شما سابقه‌ ابتلا به‌ اوریون‌ را نداشته‌ یا برضد آن‌ واکسینه‌ نشده‌اید و یکی‌ از اعضای‌ نزدیک‌ خانواده‌ شما مبتلا به‌ اوریون‌ است‌، گلوبولین‌ ضداوریون‌ برای‌ شما ممکن‌ است‌ توصیه‌ گردد. تزریق‌ این‌ پادتن‌ ممکن‌ است‌ از بیماری‌ پیشگیری‌ کند (بدون‌ وجود تضمین‌ در این‌ باره‌) ولی‌ هزینه‌ آن‌ بالاست‌.
عواقب‌ مورد انتظار
در صورت‌ عدم‌ بروز عوارض‌، بیماری‌ در عرض‌ حدود ده‌ روز به‌ طور خود به‌ خود بهبود می‌یابد. بیمار پس‌ از ابتلا به‌ اوریون‌، مصونیت‌ مادام‌العمر نسبت‌ به‌ آن‌ پیدا می‌کند.
عوارض‌ احتمالی‌
عفونت‌ مغز یا پرده‌ پوشاننده‌ آن‌، پانکراس‌، تخمدان‌، پستان‌ یا بیضیه‌. در صورت‌ درگیری‌های‌ هر دو بیضه‌ بیمار ممکن‌ است‌ دچار عقیمی‌ گردد (به‌ ندرت‌).
کاهش‌ شنوایی‌ موقت‌ در برخی‌ بزرگسالان‌ مبتلا
درمان‌

اصول‌ کلی‌
تشخیص‌ بیمار معمولاً براساس‌ علایم‌ خاص‌ آن‌ صورت‌ می‌گیرد. با آزمایش‌های‌ خون‌ می‌توان‌ این‌ تشخیص‌ را تأیید کرد.
نیازی‌ به‌ جداسازی‌ فرد مبتلا از افراد دیگر خانواده‌ نیست‌، زیرا تا قبل‌ از ظاهرشدن‌ علایم‌ معمولاً سرایت‌ بیماری‌ به‌ افراد مستعد رخ‌ داده‌ است‌. از کمپرس‌ گرم‌ یا سرد ـ بسته‌ به‌ این‌ که‌ کدامیک‌ علایم‌ شما را تخفیف‌ می‌دهد ـ به‌ طور متناوب‌ برروی‌ غدد متورم‌ دردناک‌ (پاروتید یا بیضه‌) استفاده‌ کنید. به‌ این‌ منظور از یک‌ کیسه‌ آب‌ گرم‌، حوله‌ گرم‌ یا کیف‌ یخ‌ استفاده‌ کنید.
کودکان‌ تا اتمام‌ دوره‌ سرایت‌ بیماری‌ (حدود ۹ روز پس‌ از شروع‌ درد) نباید به‌ مدرسه‌ بازگردند.
داروها
بیماری‌ پس‌ از بروز، سیر طبیعی‌ خود را طی‌ خواهد کرد. در حال‌ حاضر داروی‌ مؤثر و بی‌خطری‌ برای‌ از بین‌ بردن‌ یا جلوگیری‌ از تکثیر ویروس‌ وجود ندارد.
برای‌ درد خفیف‌، استفاده‌ از داروهای‌ بدون‌ نسخه‌ نظیر استامینوفن‌ احتمالاً کافی‌ است‌. از مصرف‌ آسپیرین‌ خودداری‌ کنید.
در موارد درگیری‌ بیضه‌ها، مسکن‌های‌ قوی‌تر و داروهای‌ کورتونی‌ ممکن‌ است‌ تجویز شود.
فعالیت‌
استراحت‌ در بستر ضروری‌ نبوده‌ و احتمال‌ عوارض‌ را کاهش‌ نمی‌دهد. در حد توان‌ و تا آنجا که‌ حال‌ عمومی‌ شما اجازه‌ می‌دهد به‌ فعالیت‌های‌ طبیعی‌ خود ادامه‌ دهید. با برطرف‌ شدن‌ تورم‌ غدد درگیر دوره‌ سرایت‌ بیماری‌ به‌ اتمام‌ می‌رسد.
رژیم‌ غذایی‌
رژیم‌ خاصی‌ نیاز نیست‌، ولی‌ مصرف‌ مایعات‌ از قبیل‌ آبجو، نوشابه‌، چای‌ یا آب‌ را به‌ میزان‌ حداقل‌ ۸-۶ لیوان‌ در روز افزایش‌ دهید. آب‌ میوه‌ یا نوشیدنی‌های‌ ترش‌ مزه‌ ممکن‌ است‌ درد را تشدید کنند.
در این‌ شرایط‌ به‌ پزشک‌ خود مراجعه‌ نمایید
- تب‌ (اندازه‌گیری‌ شده‌ با درجه‌ زیرزبانی‌) بالای‌ ۳/۳۸ درجه‌ سانتی‌گراد
بروز موارد زیر در طی‌ بیماری:
ـ استفراغ‌ و درد شکم‌
ـ سردرد شدید که‌ با استامینوفن‌ تسکین‌ نمی‌یابد
ـ خواب‌آلودگی‌ یا عدم‌ توانایی‌ در بیدار ماندن‌
ـ تورم‌ یا درد بیضه‌ها
ـ انقباض‌ عضلات‌ صورت‌
ـ تشنج‌
ـ ناراحتی‌ یا قرمزی‌ چشم‌ها

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#56 Posted: 7 Jun 2011 09:55

روابط جنسی بدون ملاحظه و ایدز

کارشناسان بین المللی در امور ایدز می گویند میزان گسترش این بیماری در میان زنان رو به افزایش است. یکی از دلایل برای این روند این بوده است که احتمال آلوده شدن زنان و دختران به عفونتهای مقاربتی چهار برابر مردان است

همچنین در بسیاری از جوامع که از زنان انتظار می رود بلاشرط خواسته های مردان را برآورده کنند این زنان تسلط کمی در روابط جنسی خود داشته باشند.

در این جوامع به زنان این اختیار داده نمی شود که در روابط جنسی خود خواستار اقدامات پیشگیرانه شوند یا حتی به رابطه خود با مردی که در گروه پرخطر برای ابتلا به ایدز محسوب می شود، خاتمه دهند.

در هر برنامه ای که برای مبارزه با اپیدمی ایدز به اجرا گذاشته می شود ضروری است به زنان این قدرت و اختیار داده شود که کنترل روابط جنسی خود را به دست گیرند.

نمونه هایی از نا آگاهی در مورد روابط جنسی بی ملاحظه در ایران

مرد: “یک بار با یک فاحشه خوابیدم. نه از کاندوم استفاده نکردم. من خودم نخواستم. اونم براش فرق نمی کرد که از کاندوم استفاده کنم یا نه.”

مرد:”اگر بدونم کسی ایدز داره حتی اگر عاشقش باشم خیلی منطقی تر از آنی هستم که بخواهم با او سکس داشته باشم. معمولا وقتی سکس دارم از کاندوم استفاده نمی کنم. شاید هم یکی دوباری هم پیش آمده باشد که از کاندوم استفاده کرده باشم. اصلا راجع به استفاده کاندوم حرف نمی زنیم که آیا استفاده کنیم یا نه. یک راست می رویم سر مطلب.”

زن: “بعضی وقتها وقتی سکس دارم از کاندوم استفاده می کنم. بعضی وقتها هم استفاده نمی کنیم. هردومون دوست نداریم از کاندوم استفاده کنیم.”

مرد: “با فاحشه خیلی سکس داشتم هیچ وقت هم از ایدز ترس نداشتم. از هیچ وسیله پیشگیری هم استفاده نکرده ام. چون اصلا حالت سکس را به آدم انتقال نمی دهد.”

مرد – فروشنده داروخانه:”اکثرا تیپ جوان هستند اینجا. خیلی هم خرجشان زیاد هست. کلا مشتری های ما برای کاندوم ثابت هستند. مشتری های غریبه هم خرید می کنند به خصوص پنج شنبه جمعه ها. خیلی رفت و آمد می شود اینجا. خیابان فرشته پاتوق است. دخترهای جورواجور رد می شوند. خیلی از پسرهام با ماشین می خواهند سوارشون کنند. خیلی پیش میاد که برای خودشان کاندوم تهیه می کنند. ولی پایین شهر فکر می کنم که خیلی کمتر پیش بیادش. قدرت خرید مردم کمتر هست. به همین دلیل فروش ما در این زمینه ها نسبت به پایین شهر خیلی بیشتر هست.”

زن: “هم با کاندوم هم بدون کاندوم سکس داشتم. چون طرف مقابل خواسته بدون کاندوم سکس داشته باشیم.”

مرد: “صد در صد از کاندوم استفاده می کنم. یکی به خاطر این که خطر مریضی نداره. دوم این که وقتی روابط جنسی باعث می شود از کاندوم استفاده نشود موضوع حامله شدن پیش میاد خدای نکرده سقط بچه. برای من حاضرم هفتصد تومان پول بدم کاندوم بخرم اما هفتصد هزار تومان خرج سقط جنین ندم و یکی را هم بدبخت کنم.”

مرد: “بله شده با یک فاحشه تا صبح باشم. هم به پیشنهاد خودش هم به پیشنهاد من از کاندوم استفاده کردیم.”

مرد: “آره با فاحشه خوابیدم. من که خودم همیشه می خوام کاندوم هم باشد. معمولا خودشان هم دارند. آدمهای حسابی و تروتمیزشان کاندوم همراه دارند.”

زن: “معمولا وقتی سکس دارم از کاندوم استفاده می کنم. یکبار کاندوم نبود در دسترس بعد حالتی هم بود که چاره ای نبود بدون کاندوم سکس داشتیم.”

مرد: “چرا تا حالا با فاحشه سکس داشتم. والله من خودم خواستم ولی اون هم بدش نیامد که از کاندوم استفاده کنیم.”

مرد: “من خودم با کاندومش را ترجیح می دهم و با فاحشه هم خوابیدم. از کاندوم هم استفاده کردم.”

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#57 Posted: 8 Jun 2011 06:21

زخم پپتیک چیست ؟

زخم پپتیک(زخم معده و دوازدهه)،یک بیماری شایع است که میلیون ها نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند.در دو دههُ اخیر،مطالعات وسیعی در خصوص این بیماری به انجام رسیده است و نقش باکتری هلیکوباکترپیلوری و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی در ایجاد آن به اثبات رسیده است.این یافته ها منجر به تغییرات مهم در روشهای تشخیصی و درمانی شده است

زخم پپتیک یک شکستگی در مخاط به عمق ۳ میلیمتر یا بیشتر است که می تواند مخاط دوازدهه یا معده را درگیر کند.فاکتورهائی که در ایجاد آن دخیل هستند،عبارتند از:
▪ آلودگی به هلیکوباکترپیلوری
▪ داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی
▪ اسید و پپسین معده.
سایر فاکتورهائی که مهم هستند ،شامل
▪ سیگار
▪ الکل
▪ اسیدهای صفراوی
▪ آسپیرین
▪ داروهای استروئیدی
▪ استرس میباشند.
فاکتورهای دفاعی بدن در برابر ایجاد این زخم عبارتند از:
▪ وجود لایهُ موکوسی بر روی مخاط ها و بیکربنات
▪ جریان خون در زیرمخاط
▪ عوامل قلیایی
▪ پروستاگلندین
▪ بازسازی مخاطی.
هرگاه تعادل بین عوامل تهاجمی و تدافعی از بین برود،زخم ایجاد می شود. میزان مرگ و میر این بیماری،یک در ۱۰۰۰۰۰ نفر است که دراین چند دهه کاهش واضحی داشته است.میزان بستری در بیمارستان به علت این بیماری،۳۰ بیمار در ۱۰۰۰۰۰ مورد میباشد.این بیماری در مردان و در سنین جوانی بخصوص به صورت زخم دوازدهه شایعتر است.
● علائم:
۱) درد سردل که معمولا ۳-۱ ساعت پس از غذا به وجود می آید و با مصرف غذا یا آنتی اسیدبهبود پیدا میکند.این درد ممکن است در شب به وجود آید و به پشت هم انتشار پیدا کند.
۲) تهوع
۳) استفراغ
۴) سوءهاضمه
۵) سوزش سر دل
۶) ناراحتی در قفسۀ صدری
۷) بی اشتهایی و کاهش وزن
۸) استفراغ خونی یا مدفوع تیره رنگ
● علل ایجاد کنندهُ بیماری
۱) آلودگی به هلیکوباکترپیلوری که شایعترین علت است و بیشتر با زخمهای دوازدهه در ارتباط است.
۲) داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی که دومین علت شایع هستند.
۳) استرس های شدید فیزیولوژیک مثل سوختگی،جراحی،تصادفات و بیماریهای شدید
۴) هر عاملی که باعث افزایش ترشح اسید معده شود.
سایر علل:
▪ سیروز کبد
▪ بیماریهای ریوی مزمن
▪ نارسایی کلیوی
▪ اشعه درمانی
▪ شیمی درمانی
● مواردی که باید آنها رااز بیماری تمیز داد(تشخیص افتراقی):
۱) دل درد های صفراوی
۲) التهاب کیسه صفرا(کوله سیستیت)
۳) التهاب معده(گاستریت)
۴) برگشت محتویات معده به مری
۵) التهاب لوزالمعده
● یافته های آزمایشگاهی:
۱) بررسیهای آزمایشگاهی در اکثر موارد کمک کننده نیستند و اثبات بیماری اغلب با یافته های رادیولوژیک و آندوسکوپی است.
۲) اگر تشخیص بیماری قطعی نبود،می توان از شمارش کامل سلولهای خون ،بررسی آنزیمهای کبدی،آمیلاز و لیپاز هم سود جست.
۳) آندوسکوپی دارای مزیت هایی است که می تواند زخمهای کوچک را تشخیص دهد و همچنین امکان تهیۀ نمونه جهت بررسی از نظر هلیکوباکترپیلوری و بدخیمی را دارا می باشد.
۴) بررسیهای رادیولوژیک
۵) بررسی آلودگی به هلیکوباکتر که از طریق کشت نمونه و بررسی تست اوره آز و همچنین تعیین پادتن های آن در خون میسر است.
۶) سایر تست های تشخیصی مثل بررسی گاسترین سرم برای بررسی علت افزایش ترشح اسید و بررسی آنتی ژن باکتری در مدفوع.
● درمان:
اکثر بیماران مبتلا از طریق درمان آلودگی به هلیکوباکترپیلوری یا قطع مصرف داروهای ضدالتهاب غیر استروییدی،بهبود پیدا میکنند. درمان بر اساس یافته های آزمایشگاهی و علایم متفاوت است.درمان جراحی خیلی نادر است و فقط در مواردی انجام می شود که زخم مقاوم به درمان یا عوارض بیماری وجود داشته باشد.
۱) آلودگی به باکتری را می توان با درمانهای سه دارویی یا چهار دارویی درمان کرد.
۲) در مواردی که بیماری به علت ضدالتهاب های غیر استروییدی باشد،باید تا حدامکان از مصرف آنها خودداری کرد و یا از مهارکننده های گیرنده های هیستامینی نوع ۲ یا مهارکننده های پمپ استفاده کرد.
● دسته های دارویی:
۱) درمان سه دارویی برای باکتری:این درمان به مدت ۱۴ روز برای ریشه کنی باکتری استفاده می شود.دو نوع از این درمان وجود دارد:
ـ مهارکننده های پمپ و آنتی بیوتیک
ـ بیسموت ساب سالیسیلات و آنتی بیوتیک.
۲) مهار کننده های پمپ:
ـ امپرازول
ـ لانزوپرازول
۳) محافظت کننده های سلولی و مخاطی:
ـ میزوپروستول(مقلد پروستاگلندین)
ـ بیسموت ساب سالیسیلات
ـ آنتی اسید
۴) مهارکننده های گیرنده های هیستامینی نوع ۲:
ـ سایمتیدین
ـ رانیتیدین
ـ فاموتیدین
ـ نیزاتیدین
۵) آنتی بیوتیک:
ـ آموکسی سیلین
ـ کلاریترومایسین
ـ مترونیدازول
ـ تتراسیکلین
● عوارض:
۱) سوراخ شدگی
۲) انسداد
۳) خونریزی
● بررسی و پیشگیری:
۱) آندوسکوپی،۸-۶ هفته پس از تشخیص و شروع درمان توصیه می شود.
۲) عدم مصرف بی مورد ضدالتهاب های غیر استروییدی یا جایگزینی آن با مهارکننده های اختصاصی
۳) قطع مصرف سیگار و الکل
۴) کاهش استرس و انجام ورزشهای هوازی

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#58 Posted: 8 Jun 2011 06:22

ریفلاکس معده به مری

ریفلاکس معده به مری یک اصطلاح پزشکی است که ما معمولاً به آن سوزش سرمعده یا ترش کردن می‌گوییم، گرچه می‌تواند باعث بروز علایم دیگری به غیر از درد سوزشی در قسمت مرکزی سینه شما هم بشود.

ریفلاکس معده به مری (gastro-oesophageal reflux) شایعترین علت سوءهاضمه بوده و باعث گرفتاری اکثر مردم در دوره‌ای از زندگی‌شان می‌باشد. معمولاً علایم ریفلاکس نسبتاً‌جزئی بوده اما اغلب مدت زیادی طول می‌کشد و می‌توانند شخص را خیلی اذیت کنند. شایعترین علامتی که بر اثر ریفلاکس ایجاد میشود، یک احساس سوزشی می‌باشد که در وسط سینه ایجاد شده و می‌تواند به سمت بالا و گلو نیز انتشار پیدا کند. این احساس سوزش گاهی اوقات ایجاد شده و سپس از بین می‌رود و می‌تواند بر اثر خوردن بعضی از غذاها، خم شدن به جلو و دراز کشیدن در بستر در طی شب نیز ایجاد شود. گاهی اوقات ریفلاکس همراه با اشکال در بلع و یا قورت دادن دردناک می‌باشد.
بعضی مواقع ریفلاکس ممکن است باعث بالا آمدن غذا از معده به دهان شود و احساس تهوع به شخص دست می‌دهد. معمولاً تغییر در نحوه زندگی، تمام آن چیزی است که برای رفع آن مشکل لازم است، اما همچنین می‌توان از بعضی از داروهای مفید نیز در درمان این بیماری استفاده نمود.
در ابتدا لازم است بدانید که در اکثر موارد، ریفلاکس معده به مری، مشکل وخیم و جدی ای نیست و به این معنی نمی‌باشد که شما دارای بیماری مهم دیگری مثل سرطان هستید. با این حال اهمیت دارد که بین سوزش معده و علت شایع دیگر درد سینه (یعنی آنژین قلبی) تمایز قابل شویم که این امر به خصوص در مردان و زنان بالای ۵۰ سال، مهم می‌باشد. درد آنژین قلبی معمولاً در اثر فعالیتهایی مثل تند راه رفتن و بالا رفتن از سر بالایی ایجاد میشود و با استراحت هم سریعاً از بین می‌رود (برخلاف ریفلاکس) بنابراین تشخیص این دو بیماری از یکدیگر چندان مشکل نمی‌باشد. اگر شما دردی در سینه دارید که فکر می‌کنید بر اثر آنژین قلبی ایجاد شده است، باید هر چه سریعاً با پزشک خود در این مورد مشورت نمایید.
علل ایجاد ریفلاکس
همانگونه که قبلاً‌ گفته شد، غددی که در معده وجود دارند تولید اسید هیدروکلریک و پپسین (نوعی آنزیم) می‌کنند تا به تجزیه و هضم غذاها کمک نمایند. به علاوه، آنها باعث
میشوند باکتریهایی که از طریق غذا وارد معده ما می‌شوند نابود شده و از بین بروند. به علت وجود یک ماده پوششی مخصوص در معده (به نام موکوس)،‌از آسیبهایی که ممکن است بر اثر اسید هیدروکلریک و پپسین به معده وارد آید جلوگیری میشود. وقتی که اسید هیدروکلریک و پپسین همراه با غذا، معده را ترک می‌کنند و وارد روده کوچک میشوند (قسمت اول روده کوچک را اثنی‌عشر می‌نامند) بر اثر مایع قلیایی که از لوزالمعده در اثنی‌عشر ترشح میشود، اسید معده خنثی می‌گردد و نمی‌تواند آسیبی به اثنی‌عشر برساند.
مری نسبتاً به اسید حساس می‌باشد اما در شرایط طبیعی به علت اینکه محل اتصال بین معده و مری توسط یک دریچه به طور محکمی بسته شده ست، محتویات معده و نیز اسید آن نمی‌توانند از معده به سمت بالا و مری بروند و به آن آسیبی برسانند. با این حال گاهی اوقات دریچه بین معده و مری به طور کامل بسته نمی‌شود و اجازه می‌دهد که اسید و پپسین به سمت مری بروند و باعث مشکلاتی بشوند.
دریچه بین معده و مری دارای دو قسمت می‌باشد:
۱- عضله اسفنکتر تحتانی مری (یک عضله حلقوی که مجرای مری را فشار می‌دهد)
۲- شکاف موجود در عضله دیافراگم که مری از داخل آن عبور می‌کند (که به آن هیاتوس دیافراگم گفته میشود).
عوامل موثر در ایجاد ریفلاکس
- چاق بودن
- مصرف زیاد مشروبات الکلی
- سیگار کشیدن
- مصرف غذاهای پرچرب
- خوردن غذاهای ادویه‌دار یا غذاهای ترش
- مصرف بعضی از داروها
هر دوی این قسمتها نسبتاً ضعیف هستند اما وقتی با همدیگر عمل می‌کنند، ایجاد یک اتصال محکم می‌کنند. عملکرد این اتصال، بسیار پیچیده میباشد و در وضعیت طبیعی توسط رفلکسهای متعددی کنترل می‌گردد. برای مثال وقتی ما چیزی را قوت می دهیم، محل اتصال مری به معده باید شل شده و اجازه دهد که غذ از مری وارد معده شود، اما در هنگامی که ما چیزی نمی‌خوریم، این محل اتصال باید بسته باقی بماند تا نگذارد محتویات معده وارد مری شود و ایجاد ریفلاکس کند.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#59 Posted: 8 Jun 2011 06:24

آشنایی با سندرم روده تحریک‌پذیر

سندرم روده تحریک‌پذیر، یک اختلال عملکرد روده‌ای است که با درد شکم، احساس ناراحتی در هنگام دفع یا تغییر در عادات دفع همراه با دفع غیررضایت‌بخش مشخص می‌شود. دل‌پیچه، دردشکم، نفخ، یبوست همراه با دوره‌های اسهال یا اسهال به جای یبوست، از علایم این بیماری است. بیشتر جمعیت مبتلایان به سندرم روده تحریک‌پذیر را زنان تشکیل می‌دهند. در کشورهای توسعه‌یافته، تعداد زنانی که برای درمان سندرم روده تحریک‌پذیر به پزشک مراجعه می‌کنند، دو برابر مردان است. آمارهای اخیر نشان داده‌اند تفاوت‌های جنسی قابل‌توجهی در بروز علایم، پاتوفیزیولوژی و نیز پاسخ‌دهی به درمان در میان زنان و مردان وجود دارد.

مطالعات می‌گویند زنان مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر در مقایسه با مردان بیمار، کیفیت زندگی پایین‌تری را تجربه می‌کنند و احساس خستگی، خلق افسرده، اضطراب و نارضایتی در آنان شایع‌تر است. مبتلایان به سندرم روده تحریک‌پذیر بر اساس الگوی بیماری و پاسخ‌دهی به درمان، به چهار گروه طبقه‌بندی می‌شوند. در این میان سندرم روده تحریک‌پذیر همراه با یبوست و یبوست مزمن علایم مشترک متعددی دارند، مانند مدفوع سفت و سنگین، کاهش تناوب حرکات روده و احساس تخلیه ناکامل. آنچه برای افتراق سندرم روده تحریک‌پذیر همراه با یبوست از یبوست مزمن مورد توجه قرار می‌گیرد، درد شکمی‌است.وجود درد شکمی ‌اندک یا نبود درد شکمی،‌ مشخصه یبوست مزمن است و مبتلایان به سندرم روده تحریک‌پذیر همراه با یبوست، بیشتر ناراحتی را در شکم تجربه می‌کنند.
● سندرم روده تحریک‌پذیر در زنان
ویژگی غالب این سندرم در زنان، همراهی آن با سایر بیماری‌های گوارشی، دردهای غیرگوارشی و اختلالات خلقی است. دستگاه عصبی اتونوم نقش مهمی‌ در بروز علایم مربوط به سندرم روده تحریک‌پذیر ایفا می‌کند. قاعدگی‌های دردناک: تاثیر هورمون‌های تخمدان (مانند استروژن و پروژسترون) بر عملکرد روده‌ای و میزان حساسیت به درد، در توجیه تفاوت‌های جنسی در بروز سندرم روده تحریک‌پذیر مورد استفاده قرار می‌گیرد. علایم گوارشی سندرم روده تحریک‌پذیر در طول چرخه قاعدگی، به‌خصوص در اواخر فاز لوتئال و اوایل دوره خون‌ریزی، تشدید می‌یابند. تحقیقات متعددی این تغییرات را (به خصوص افزایش درد شکمی‌و شل شدن مدفوع قبل و در اوایل قاعدگی) مورد بررسی قرار داده‌اند. این علایم به خصوص در فاز خون‌ریزی شدت می‌یابند. همچنین سندرم پیش از قاعدگی و قاعدگی دردناک در زنان مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر (به خصوص سندرم روده تحریک‌پذیر همراه با یبوست و سندرم روده تحریک‌پذیر با الگوی مختلط)، شایع‌تر است. فیبرومیالژی و سایر علایم: بیش از ۶۰ درصد از زنان مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر از فیبرومیالژی و سایر علایم روماتولوژی شکایت دارند. سایر علایمی‌که در مبتلایان به سندرم روده تحریک پذیر گزارش شده‌اند، عبارتند از: پرفشاری خون، سردرد، کمردرد، بی‌خوابی، خستگی با علت نامشخص و تپش قلب.درد مزمن لگنی: زنان مبتلا به درد لگنی همراه با سندرم روده تحریک‌پذیر در مقایسه با مبتلایان به سندرم روده تحریک‌پذیر به تنهایی، بیشتر مستعد ابتلا به اختلالات دیستایمیک و پانیک هستند. همچنین زنان مبتلا به درد لگنی و این سندرم، بیشتر از سایر زنان در معرض خطر عمل هیسترکتومی‌ قرار دارند.
● سندرم روده تحریک‌پذیر پس از عفونت
در سندرم روده تحریک‌پذیر پس از عفونت، التهاب گوارشی یا فعالیت ایمنی ممکن است موجب تغییر در حرکات روده‌ای شود. این وضعیت با کمپیلوباکتر، شیگلا یا سالمونلا در ۷ تا ۳۱ درصد از بیماران رخ می‌دهد. طولانی شدن مدت عفونت اولیه، مهم‌ترین عامل خطرساز در ابتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر پس از عفونت است.
● درمان‌‌ها
درمان سندرم روده تحریک‌پذیر شامل درمان‌های دارویی و غیردارویی است. ارتقای سطح آگاهی بیمار، توصیه به مصرف رژیم غذایی خاص، تغییر عادات زندگی و مداخلات روان‌پزشکی از جمله درمان‌های غیردارویی این سندرم هستند. رفتار درمانی متمرکز بر کاهش استرس و برطرف کردن محرک‌های استرس‌زای تاثیرگذار بر علایم، آرام‌سازی و کاهش تفکرات منفی فرد از جمله این درمان‌ها هستند. تغییرات اخیر در دارودرمانی روده تحریک‌پذیر: تگاسرود، یک آگونیست نسبی گیرنده‌های ۵HT۴ است که به نظر می‌رسد در بهبود کلی علایم سندرم روده تحریک پذیر همراه با یبوست موثر باشد. این دارو در حال حاضر فقط برای موارد اورژانس از سوی FDA مورد تایید قرار گرفته است.
● تازه‌های دارودرمانی
دارودرمانی سندرم روده تحریک‌پذیر بیشتر در موارد متوسط تا شدید این بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این موارد، تغییر عادات زندگی و رژیم غذایی، پاسخ‌دهی درمانی مطلوب را به همراه نداشته‌اند. درمان‌های دارویی سنتی از آنجا که فقط برخی از علایم را درمان می‌کنند و بر روند کلی بیماری بی‌اثرند، چندان مورد استقبال قرار نگرفته‌اند، اما درمان‌های اخیر سندرم روده تحریک‌پذیر تقریبا بر کلیه علایم بیماری موثرند.
▪ فعال کننده‌های کانال کلراید:
در آوریل ۲۰۰۸ میلادی، FDA داروی لوبیپروستون را برای درمان سندرم روده تحریک‌پذیر همراه با یبوست مورد تایید قرار داد. دوزاژ مورد تایید برای این منظور، ۸ میکروگرم دوبار در روز است که همراه با آب و غذا تجویز می‌شود. مهم آن است که دوز مناسب لوبیپروستون برای هر بیمار تجویز گردد. دوزاژ مورد تایید این دارو برای درمان یبوست مزمن ایدیوپاتیک، ۲۴ میکروگرم دوبار در روز است. در مورد دوزاژ بالاتر، هرچند که اثربخشی بهتر است، اما عوارض جانبی قابل توجه‌اند. لوبیپروستون را نباید در بیماران مبتلا به اسهال شدید یا انسداد روده تجویز کرد. به علاوه اثربخشی و بی‌خطری این دارو در مبتلایان به نارسایی کبدی و کلیوی و نیز زنان باردار و شیرده به اثبات نرسیده است. شایع‌ترین عوارض جانبی لوبیپروستون عبارتند از: تهوع، اسهال و سردرد. البته مطالعات نشان داده‌اند عارضه تهوع آن در صورت مصرف توام با آب و غذا کاهش می‌یابد.
▪ داروهای حجم دهنده مدفوع: داروهای حجم دهنده مدفوع شامل پسیلیوم، متیل‌سلولز، کلسیم‌ پلی‌کربوفیل و سبوس غلات هستند.
درمان اولیه سندرم روده تحریک‌پذیر، همیشه شامل استفاده از مکمل‌های حاوی فیبر است. البته مجموع مطالعات نشان داده‌اند هیچ کدام از ترکیبات حجم دهنده مدفوع در نهایت اثربخشی بالایی ندارند. داروهای حجم دهنده مدفوع در مقادیر درمانی می‌توانند موجب بروز عوارضی مانند نفخ، دردشکمی ‌و احساس ناراحتی در شکم شوند. بنابراین باید به بیمارانی که قصد استفاده از ترکیبات حجم‌دهنده را دارند، به خصوص در بیماران با سابقه نفخ توصیه کرد میزان مصرف ترکیبات حجم‌دهنده را کم‌کم به دوزاژ درمانی برسانند تا احتمال بروز عوارض جانبی به حداقل برسد. پسیلیوم در گروه B تقسیم‌بندی داروها در دوران بارداری قرار دارد.
▪ ملین‌های اسموتیک: پلی‌اتیلن گلیکول (PEG) ۳۳۵۰، یک ملین اسموتیک مورد تایید FDA است که اغلب برای درمان کوتاه‌مدت یبوست تجویز می‌شود، اما این ترکیب را نمی‌توان برای درمان انواع با شدت متوسط سندرم روده تحریک‌پذیر همراه با یبوست نسخه کرد. البتهPEG-۳۳۵۰ در بیشتر کشورهای دنیا، دیگر در شمار داروهای نسخه‌ای نیست و انواع غیرنسخه‌ای آن برای درمان موقتی یبوست (حداکثر تا هفت روز) تجویز می‌شود. در نتیجه مصرف این دارو، لومن اتساع یافته و پریستالتیسم افزایش می‌یابد. عوارض جانبی شایع آن عبارتند از:تهوع، اتساع شکم و کرامپ‌های شکمی. مصرف PEG-۳۳۵۰ ممکن است به اختلال الکترولیتی بینجامد. این دارو در گروه C تقسیم‌بندی داروها در بارداری قرار دارد.داروهای ضد اسهال: در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر همراه با اسهال، داروهای ضداسهال مانند لوپراماید می‌توانند در کاهش علایم موثر باشند. لوپراماید، پریستالتیسم و ترشح مایع را در روده محدود می‌کند و نیز موجب طولانی‌تر شدن زمان انتقال روده‌ای و افزایش میزان جذب مایع و الکترولیت‌ها از لوله گوارش می‌شود. البته لوپراماید درد شکمی‌مرتبط با سندرم روده تحریک‌پذیر همراه با اسهال را کاهش نمی‌دهد. شایع‌ترین عوارض مصرف لوپراماید عبارتند از: انقباض شکمی‌ و تهوع. این دارو در گروه C تقسیم‌بندی داروها در بارداری قرار دارد.
▪ داروهای آنتی‌اسپاسموتیک‌: داروهای آنتی‌اسپاسموتیک‌، پرمصرف‌ترین داروهای نسخه‌ای برای درمان سندرم روده تحریک‌پذیر هستند. این گروه داروهای موجود در بازار دارویی آمریکا، عبارتند از: دی‌سیکلومین و هیوسین. داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای: یک مطالعه تصادفی دوسوکور بر روی داروهای سه‌حلقه‌ای نشان داد این داروها در بهبود علایم سندرم روده تحریک‌پذیر بر دارونما برتری دارند. این گروه داروها در مبتلایان به درد شکمی ‌و اسهال و سندرم روده تحریک‌پذیر با الگوی مختلط، بیشترین اثربخشی را داشته‌اند. البته باید بیماران را نسبت به عوارض ناخواسته این گروه داروها که اغلب در شروع درمان مشاهده شده و با پیشرفت درمان برطرف می‌شوند، آگاه کرد (مانند خشکی دهان و خستگی).مهارکننده‌های اختصاصی بازجذب سروتونین: داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای و مهارکننده‌های اختصاصی بازجذب سروتونین با اثر بر حساسیت احشایی، پاسخ‌دهی درمانی را به دنبال دارند. همان‌طور که می‌دانیم یکی از مکانیسم‌های ایجاد سندرم روده تحریک‌پذیر، افزایش حساسیت احشایی است.
در واقع، تغییر در ارتباط عصبی میان مغز و روده موجب افزایش احساس درد می‌شود.
عوارض جانبی مهارکننده‌های بازجذب اختصاصی سروتونین، کمتر از ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای است، در نتیجه در مبتلایان به سندرم روده تحریک‌پذیر، انتخاب مناسب‌تری هستند. مطالعه‌ای روی ۲۳ بیمار نشان داد که اثر سیتالوپرام در کاهش درد شکم و نفخ، پس از شش هفته درمان، از دارونما بیشتر است. این دارو در گروه C تقسیم‌بندی داروها در دوران بارداری قرار دارد.آنتی‌بیوتیک‌ها: در یک مطالعه تصادفی دوسوکور، آنتی‌بیوتیک «ریفاکسیمین» برای بهبود علایم سندرم روده تحریک‌پذیر موثرتر از دارونما تشخیص داده شد. آنتاگونیست‌های‌سروتونین تیپ سه: «آلوسترون»، آنتاگونیست ۵HT۳، موجب بهبود اسهال در زنان مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر همراه با اسهال می‌شود. مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۷ میلادی، بهبود علایم سندرم روده تحریک‌پذیر را پس از مصرف همه دوزاژ آلوسترون در یک دوره دوازده هفته‌ای نشان داده است.
البته کولیت ایسکمیک و یبوست شدیدی که در این بیماران مشاهده شد، موجب حذف این دارو از بازار دارویی بسیاری از کشورها گردید. هم‌اکنون در کشور آمریکا آلوسترون فقط در زنان مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر همراه با اسهال که علایمشان مزمن شده و به سایر درمان‌های رایج پاسخ نداده‌اند، تجویز می‌شود. آلوسترون در گروه B تقسیم‌بندی داروها در دوران بارداری قرار دارد.

hi dr!

leaderlover

کاربر

ارسالها: 3981

#60 Posted: 8 Jun 2011 06:25

نارسایی کلیه ها

کلیه‌ها دو عضوی هستند که در طرفین ستون مهره‌ها و در زیر قفسه سینه قرار گرفته اند. کار اصلی کلیه ها حفظ تعادل شیمیایی بدن است . آنها مواد زاید و مایع اضافی را از خون تصفیه کرده و به صورت ادرار دفع می‌کنند. کلیه ها همچنین در کنترل فشار خون و تولید گویچه های سرخ خون نقش دارند.

بیماری کلیوی شامل طیف وسیعی از بیماری ها از جمله عفونت های دستگاه ادراری و ستگ های کلیوی است .
کلیه‌ها به ۲ صورت عملکرد خود را از دست می‌دهند، در صورتی که کلیه‌ها به صورت ناگهانی از کار بیافتند به نارسایی حاد مبتلا شده اند ولی در نارسایی مزمن همانطور که از نام آن پیدا است، عملکرد طبیعی کلیه‌ها به تدریج با اشکال مواجه می‌شود.
کلیه‌ها از اندام‌های حیاتی بدن هستند که تنظیم آب، سدیم، پتاسیم، کلسیم و فسفر را به عهده دارند و مواد زاید و سمی موجود در خون را که در اثر سوخت و ساز بدن تولید می‌شوند، دفع کرده و از تجمع آنها در خون جلوگیری می‌کنند اما این قسمت کوچکی از آنهاست. کلیه‌ها همچنین با فعال کردن ویتامینD موجود در بدن باعث کمک به جذب کلسیم و استخوان‌سازی می‌شوند. کلیه‌ها ماده‌ای به نام اریتروپویتین ترشح می‌کنند که باعث می‌شود مغز استخوان گلبول قرمز تولید کند. با این وصف کلیه ها را می‌توان اعضای صبور و پرکار بدن دانست که بار وظایف مهمی را به دوش می کشند. در این پرونده که به مناسبت هفته حمایت از بیماران کلیوی۲۳( تا۳۰ آبان) تهیه شده، مروری داریم بر شرایطی که کلیه از کارافتاده برای بدن به وجود می آورد. در تهیه این پرونده از مطالب سایت انتشارات بنیاد امور بیماریهای خاص استفاده شده است.
● علل نارسایی کلیه
نادیده گرفتن و عدم توجه به درمان کامل یک گلودرد چرکی ساده در کودکان می‌تواند به نارسایی کلیه بیانجامد.کنترل قند خون در افراد دیابتی مهمترین اقدام برای پیشگیری از ابتلا به نارسایی کلیه است.اگر مبتلا به فشارخون هستید، حتما با پزشک مشورت کنید. سنگ‌ها و عفونت‌های ادراری را جدی بگیرید.
در صورت علایمی چون سوزش، تکرر و خونی شدن ادرار یا درد پهلو به پزشک مراجعه کنید.پیدایش هرگونه توده در پهلو یا شکم کودک خود را جدی بگیرید. بدون نسخه پزشک دارو مصرف نکنید.
● پزشک چگونه نارسایی کلیه را تشخیص می‌دهد؟
نارسایی کلیه در اغلب موارد کاملا بی‌سر و صدا ایجاد می‌شود و به آرامی پیشرفت می‌کند. زمانی بیمار دچار علایم آن می‌شود که دیگر کار از کار گذشته است و عملکرد کلیه‌ها به مقدار زیادی مختل شده است. بنابراین بهترین اقدام برای مبارزه با این بیماری مراجعه منظم و دوره‌ای به پزشک است. پزشک با انجام یک سری آزمایشات، بروز این بیماری را در مراحل اولیه تشخیص داده و از پیشرفت آن جلوگیری می‌کند.
آزمون‌های تشخیصی ممکن است شامل شمارش گلبول‌های سفید و قرمز خون، آزمایش ادرار، نوار قلب، سونوگرافی و نمونه‌برداری از کلیه‌ها باشد.
● علایمی که نارسایی کلیه ایجاد می‌کند
علایم نارسایی حاد و نارسایی مزمن کمی با هم متفاوت است. در نارسایی مزمن تا زمانی که بخش عمده‌ای از قدرت تصفیه کلیه‌ها از دست نرفته باشد ممکن است فرد علامتی نداشته باشد. کلیه‌ها نمی‌توانند به خوبی آب اضافی و سایر مواد زاید را از خون جذب و از طریق ادرار دفع کنند.
بنابراین آب اضافی در بافت‌های بدن تجمع پیدا می‌کند و منجر به تورم در اندام‌ها، پف کردن صورت و اطراف چشم‌ها به خصوص هنگام صبح می‌شود. بیحالی، خواب‌آلودگی و تنگی نفس که در اثر تجمع آب در ریه‌هاست بیمار را آزار می‌دهد.
فشار خون بالا، بوی بد تنفس، خارش پوست، کرخی و گزگز ساق پا از دیگر علایم نارسایی کلیه است. تجمع موادی مانند اوره در خون باعث بروز علایمی چون تهوع، استفراغ و علایم عصبی می‌شود.
کلیه‌های ناتوان، قادر به فعال کردن ویتامین D نیستند در نتیجه کلسیم نیز کمتر جذب بدن شده ودر نهایت فرد در معرض خطر پوکی استخوان قرار می‌گیرد. کم‌خون شدن بیمار که به علت عدم ساخته شدن اریتروپویتین است، از دیگر مشکلات نارسایی کلیه است.
● درمان نارسایی کلیه
مهمترین اقدام در درمان نارسایی کلیه، برطرف کردن عاملی است که موجب بیماری شده است تا باقی مانده بافت سالم کلیه حفظ شود و کلیه‌ها بتوانند کار خود را به خوبی انجام دهند. مثلا دیابت و فشارخون درمان شود.
در مراحل اولیه نارسایی کلیه ممکن است روش‌های مصنوعی تصفیه خون مانند دیالیز لازم نباشد اما بیماران باید همواره رژیم مایعات و رژیم غذایی خود را تحت نظر پزشک و متخصص تغذیه رعایت کنند.مصرف نمک، پتاسیم و فسفر کنترل شده و محدود می‌شود.
در مراحل پیشرفته و نارسایی حاد کلیه که کلیه‌ها نمی‌توانند عمل تصفیه خون را به خوبی انجام دهند روش‌های مصنوعی تصفیه خون مانند دیالیز و پیوند کلیه در بیمار کمک کننده است.
● تغذیه در بیماران نارسایی کلیه
رعایت اصول تغذیه صحیح تحت نظر یک پزشک متخصص تغذیه و عمل به دستورات و توصیه‌های پزشک از مهمترین ارکان زندگی بهتر بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی است.تغذیه در این بیماران چه در کسانی که نیاز به دیالیز پیدا می‌کنند و چه در آنهایی که پیوند کلیه دارند و یا حتی بیمارانی که نیاز به دیالیز ندارند، از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است.
▪ پتاسیم خطرناک
کلیه‌های سالم می‌توانند پتاسیم خون را در حد طبیعی نگهدارند اما در نارسایی کلیه، میزان پتاسیم خون می‌تواند به حد بسیار بالایی برسد که برای قلب هم خطرناک باشد.
▪ میزان پتاسیم را با روش‌های زیر کاهش دهید:
۱) ابتدا سبزیجات را شسته، پوست گرفته و آنها را به قطعات ریز و نازک برش دهید.
۲) سبزیجات را به مدت یک ساعت در آب خیس کنید، سیب‌زمینی را به مدت ۴ ساعت یا بیشتر خیس کنید.
۳) بعد از خیساندن آب آن را دور ریخته و سبزیجات را بپزید.
۴) سبزیجات را با مارگارین یا ادویه جات مزه‌دار کنید.
▪ سدیم زیادی هم خطرناک است
یکی از مهمترین وظایف کلیه‌ها، دفع سدیم اضافی از بدن است. هنگامی که کلیه‌ها به طور صحیح عمل نکنند، میزان سدیم در بدن افزایش می‌یابد. بنابراین دقت کنید که :
ـ غذاهای حاضری سدیم زیادی دارند.
ـ بسیاری از رستوران‌ها، اطلاعات تغذیه‌ای را که شامل مقدار سدیم است، تهیه کرده‌اند.
ـ برچسب روی بسته‌های مواد غذایی را مطالعه کنید و به سدیم و پتاسیم آن دقت کنید.
ـ از گیاهان و ادویه‌جات به جای نمک در غذاهایتان استفاده کنید.
▪ این ادویه‌جات را به جای نمک می‌توانید استفاده کنید
۱) یک قاشق غذاخوری پودر سیر؛
۲) یک قاشق غذاخوری آویشن؛
۳) یک قاشق غذاخوری جعفری؛
۴) یک قاشق غذاخوری مرزه ؛
۵) یک قاشق غذاخوری پودر پیاز
▪ کالری‌ها
دریافت کالری کافی برای تامین انرژی مورد نیاز روزانه ضروری است و از کاهش وزن جلوگیری می‌کند. برای دریافت بیشتر کالری به این نکات توجه کنید. (البته اگر مبتلا به دیابت هستید حتما قبل از استفاده از مواد شیرین با متخصص تغذیه مشورت کنید

ـ شکر را به آشامیدنی‌ها و غلات اضافه کنید.
ـ مربا، ژله، عسل یا شربت را به نان، کیک و شیرینی اضافه کنید.
ـ نوشیدنی‌هایی بیاشامید که سرشار از کالری است.
ـ روزانه یک دسر از گروه ترکیبات غذایی مجاز بخورید.
ـ از شکلات‌های مجاز به عنوان میان وعده استفاده کنید.
ـ روی کیک و کلوچه می‌توانید پودر قند بپاشید.
ـ مارگارین یا کره گیاهی را به سبزیجات، برنج، ماکارونی و غلات پخته شده اضافه کنید.
ـ گوشت‌ها، ماهی‌ و تخم‌مرغ را در مارگارین سرخ کنید.
ـ چنانچه تحت درمان با رژیم کم چربی یا کم کلسترول هستید باید مصرف این موادغذایی را محدود کنید و با پزشک خود مشورت کنید.
▪ مایعات
تعادل مایعات بدن در بیماران تحت درمان با دیالیز برای جلوگیری از احتباس بیش از حد مایعات در بدن بسیار ضروری است. آب در تمام موادغذایی یافت می‌شود.
هنگام اندازه‌گیری مایعات از یک فنجان مخصوص استفاده کنید. فنجانی که ۲۴۰ گرم از مایع حجم بگیرد. برای کنترل مایعات دریافتی روزانه به نکات زیر توجه کنید:
۱) هر روز صبح به اندازه میزان مایع مجاز، آب در یک شیشه بریزید و در طول روز از آن مصرف کنید تا بدانید در طول روز، چقدر می‌توانید آب بخورید.
۲) هر وقت در طول روز هرگونه مایعی نظیر، یخ یا بستنی یخی می‌خورید یا چیزی می‌نوشید همان میزان آب را از شیشه مورد نظرتان بیرون بریزید.
۳) در پایان روز، هنگامی که آب داخل شیشه به اتمام رسید، شما متوجه می‌شوید که به اندازه مجاز مایع مصرف کرده‌اید. بیش از این مقدار مجاز نیستید که از مایعات استفاده کنید.▪ پروتئین‌ها
دریافت پروتئین کافی برای رشد و ترمیم بافت‌های بدن ضروری است، این پروتئین‌ها به بدن در مبارزه با عفونت‌ها کمک کرده و از آسیب دیدن به عضلات جلوگیری می‌کند.
غذاهایی مانند گوشت بریان شده مرغ و بوقلمون؛ ماهی‌ها شامل ماهی سفید، قز‌ل‌آلا، کپور، ماهی تن؛ گوشت گوساله، میگو، تخم‌مرغ، پنیر و جگر حاوی مقادیر زیادی پروتئین هستند با توصیه‌های پزشکتان می‌توانید از این مواد غذایی استفاده کنید. سوسیس، کالباس، ژامبون، هات‌داگ، ماهی نمک سود شده و گوشت‌های خورشتی، پنیر، پیتزا، سوپ‌های آماده یا کنسرو شده و غذاهای آماده؛ حبوبات مانند لوبیا چیتی، چشم بلبلی، نخودسبز، لوبیا قرمز و بادام‌زمینی حاوی مقدار زیادی پتاسیم و فسفر هستند که قبل از استفاده از این موادغذایی باید با پزشک مشورت کنید.
▪ چند دستور ساده غذایی برای بیماران نارسایی کلیه
ـ گوشت استیک را با زنجبیل، آبلیمو یا سرکه طعم‌دار کنید، سپس آن را کبا ب‌کنید یا بپزید.
ـ گوشت‌های کبابی را با موادی مانند فلفل تازه و سیر طعم‌دار کنید.
ـ گوشت بره را همراه با یک لایه نازک از پیاز، سیر یا فلفل سبز بپوشانید و بپزید.
ـ پیاز ریزه، فلفل سبز، جعفری و فلفل را به املت تخم‌مرغ اضافه کنید.
ـ ماهی را با جعفری، آبلیمو، ریحان، فلفل و سیر طعم‌دار کنید.
ـ مرزنگوش، آویشن، جعفری خرد شده و فلفل را هنگام مصرف گوشت مرغ به آن اضافه کنید.
● چند نکته مفید
▪ فقط هنگامی که تشنه هستید بنوشید، از روی عادت چیزی ننوشید.
▪ سعی کنید که میوه‌های خنک مجاز در بین غذاها استفاده کنید.
▪ از مصرف غذاهای نمک‌دار مانند سوپ‌های آماده شده، غذاهای حاضری و چیپس اجتناب کنید چون موجب تشنگی شما می‌شود.
▪ به طور مکرر دهانتان را با آب، آبکشی و مرطوب کنید البته آن را قورت ندهید.
▪ آدامس بجوید تا ترشح بزاق دهانتان بیشتر شده و دهانتان مرطوب شود.
▪ همیشه آب نبات ترش به همراه داشته باشید یا تکه‌ای از لیموی منجمد شده را گاز بزنید.
● پیوند کلیه
کاشتن کلیه انسان در بدن یک فرد دیگر از طریق عمل جراحی ، پیوند کلیه نامیده می‌شود. یک پیوند موفق در طول و کیفیت زندگی بیمار بسیار موثر است و چنانچه این عمل قبل از رسیدن به مرحله بحرانی برای بیمار انجام شود، درصد موفقیت آن بیشتر و احتمال مرگ و پس زدن کلیه کمتر است.
● چه کلیه‌ای برای پیوند مناسب است؟
کلیه مورد نیاز برای پیوند یا از داوطلب زنده که ممکن است بستگان بیمار باشند گرفته می‌شود یا از جسد افرادی که در اثر حوادث گوناگون جان خود را از دست داده‌اند.
کلیه‌ای که برای پیوند گرفته می‌شود باید عاری از عفونت باشد و فرد مبتلا به هپاتیت و یا ایدز نباشد.قبل از انجام پیوند نیز شرایط عمومی بیمار مانند فشار خون و قند بیمار کاملا تحت کنترل در می‌‌آید. آمادگی روحی و روانی قبل از انجان پیوند بسیار مهم است. بیمار باید هرگونه ترس یا اضطرابی که در خود احساس می‌کند، با پزشک و پرستار مربوطه در میان گذارد تا در صورت امکان نسبت به رفع آن اقدام شود.
● توصیه‌های قبل از پیوند به بیماران
با تنظیم رژیم غذایی بیمار قبل از پیوند، باید برای کاهش احتمال عفونت، تسریع التیام زخم و حفظ توده عضلانی بدن سعی کنیم و میزان مصرف کالری و پروتئین را به حد کافی برسانیم.
همچنین با کنترل بهتر تعادل کلسیم و فسفر می‌توان ساختمان استخوان را در وضعیت مناسبی حفظ کرد. افراد چاق گیرنده کلیه پیوندی باید سعی کنند تا حدی لاغر شوند (البته حتما کاهش وزن باید تحت نظر پزشک باشد.)
● مشکلات بیماران پس از پیوند کلیه
۱) افزایش چربی خون
۲) تصلب شرایین در بیماران پیوند کلیه به‌طور شایع دیده می‌شود و از مهم‌ترین علل مرگ و میر ایشان است. در بیماران پیوندی عواملی نظیر بیماری قند، عدم تحمل قند، کورتون و رژیم غذایی نامناسب فرد را مستعد افزایش چربی خون می‌کند که خود خطر بزرگی برای تصلب شرایین است.
۳) چاقی و افزایش وزن
با توجه به این که بیمار پس از پیوند نیاز به رژیم درمانی از نظر غذا و مایعات ندارد، از نظر روحی غذای زیادی مصرف می‌کند و مصرف کورتون نیز با احتباس آب و نمک به این امر دامن می‌زند و در نتیجه شخص افزایش وزن پیدا می‌کند. این چاقی بیمار را مستعد افزایش فشارخون و چربی و اختلالات قلبی عروقی و بیماری قند می‌کند. در درمان این چاقی باید علاوه بر محدویت‌ رژیم کالری، اصلاحات رفتاری، ورزش و تغذیه صحیح را پیشنهاد کرد.
۴) بیماری استخوانی
مصرف طولانی مدت کورتون فرد را مستعد پوکی استخوان می‌کند که با مصرف کلسیم و فسفر اضافی می‌توان از آن جلوگیری کرد. ورزش مناسب نیز مفید است. رژیم غذایی کم‌پورین در درمان افزایش اسید اوریک خون و یا نقرس پیشنهاد می‌شود.
۵) افزایش فشارخون
شیوع فشارخون بالا در بیماران پیوندی تا حدود ۵۰ درصد گزارش شده است. افزایش فشارخون عاملی برای بیماری‌های قلبی عروقی و کاهش عمر عضو پیوندی است. کاهش وزن نیز در افراد چاق فشارخونی، به کنترل افزایش فشار خون کمک می‌کند.
۶) دیابت قندی پس از پیوند
پس از پیوند کلیه، بیماری قند با افزایش خطر عفونت و افزایش بیماری‌های قلبی عروقی و کاهش عمر عضو پیوندی همراهی دارد.
۷) عوارض عفونی ناشی از تغذیه
میزان عوارض عفونی در بیماران پیوندی در حضور سوء تغذیه حدود ۱۰ برابر می‌شود. یکی از این عفونت‌ها عفونت‌هایی است که با غذای آلوده منتقل می‌شود. با آموزش صحیح و رعایت بهداشت می‌توان عوارض ناشی از این عفونت‌ها را کاهش داد. ناقلان غذایی شامل شیر نجوشیده و پنیر است.
● تغذیه در بیماران پیوند کلیه
۱) پروتئین و کالری: میزان پروتئین پیشنهادی برای ایشان حدود ۱-۵۵درصد گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (حدود ۶۰ گرم روزانه) است. در افرادی که کارکرد کلیوی ثابت دارند و نیازمند کاهش وزن هستند، مصرف کالری روزانه ۲۵ کیلو کالری به ازای هر کیلوگرم وزن بدن برای وزن ایده‌آل فرد مناسب است.
۲) چربی: رژیم غذایی کم‌چربی و کم کلسترول در بسیاری از بیماران مناسب است. توصیه می‌شود که میزان چربی مصرفی کمتر از ۳۰ درصد کل کالری فرد را شامل شود.
۳) روغن ماهی: مصرف روغن ماهی اضافی به میزان ۳ تا ۶ گرم در روز ممکن است اثر مثبتی بر روی تصفیه خون داشته باشد. از طرفی مصرف این ماده به سبب کاهش تولید مواد موثر در بروز التهاب و انقباض عروقی توصیه شده است. ارزش روغن ماهی در کاهش چربی خون نیز شناخته شده است.
۴) نمک: در بیماران پیوندی محدودیت‌ نمک باید تا ۲ تا ۳ گرم روز باشد.
۵) عدم ورزش منجر به کاهش مصرف پروتئین، تحلیل عضلات، افزاش چربی خون، چاقی، افزایش فشارخون و پوکی استخوان می‌گردد. ورزش منجر به کنترل دقیق‌تر قند نیز می‌شود. کیفیت زندگی نیز در اثر ورزش پیشرفت می‌کند

hi dr!

صفحه 6 از 111: « پیشین 1 ... 5 6 7 ... 110 111 پسین »

خانه و خانواده /

همه چیز درباره بیماری ها

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا