ارسالها: 12930
#761
Posted: 25 Aug 2014 12:45
شالازيون چيست؟و چگونه درمان مي شود؟
واژه شالازيون از يك كلمه يوناني به معني تورم كوچك گرفته شده است.
شالازيون، تورمي كيستي در پلك ميباشد كه در اثر التهاب مزمن يكي از غده-هاي كوچك توليدكننده چربي (غدد ميبومين) كه در پلك-هاي بالا و پايين قرار دارند به وجود مي آيد.
گل‌مژه چيست؟
شالازيون گاهي با گل مژه كه آن هم تورمي در پلك است، اشتباه گرفته مي شود. گل مژه عفونت التهابي حاد فوليكول مژه است كه تورم قرمزرنگي را در نزديكي لبه پلك ايجاد مي‌كند. گل مژه به طور معمول طي حدود يك هفته بهبود مي يابد.
شالازيون معمولاً يك واكنش التهابي در برابر ترشحات چربي به‌دام افتاده ميباشد و باكتري در ايجاد آن نقشي ندارد, هرچند ممكن است شالازيون به طور ثانويه دچار عفونت باكتريايي بشود. شالازيون در مقايسه با گل‌مژه، دورتر از لبه پلك روي مي دهد (گرچه مي توان تورم تدريجي را در نزديكي لبه پلك حس كرد) و نوك آن بيش تر به سمت داخل يا به طرف بيني است. شالازيون گاهي مي تواند باعث تورم ناگهاني كامل پلك گردد.
شالازيون چگونه درمان مي شود؟
شالازيون كوچك و بدون علامت ممكن است خودبه خود برطرف شود اما معمولاً بدون درمان از بين نمي رود. اگر شالازيون بزرگ باشد ممكن است با مختل كردن شكل چشم و ايجاد آستيگماتيسم، باعث تاري ديد شود. شالازيون ممكن است با يكي يا تركيبي از روش هاي زير درمان گردد:
قطره آنتي بيوتيك و قطره يا تزريق استروييد
كمپرس گرم: كمپرس گرم ممكن است به شيوه هاي گوناگون به كار گرفته شود. ساده‌ترين روش, قرار دادن پارچه حوله اي تميز و خيس شده با آب گرم بر روي پلك بسته، به مدت 10-5 دقيقه، 4-3 بار در روز ميباشد. براي دست‌يابي به حرارت كافي، پارچه حوله‌اي را چندين بار با آب گرم خيس كنيد.
ماساژ يا فشار دادن ترشحات غده اي
جراحي : عمل جراحي شالازيون جهت خارج كردن ترشحات، معمولاً از پشت پلك انجام ميشود
شالازيون معمولاً به درمان خوب جواب مي‌دهد اما برخي مستعد تشكيل دوباره شـالازيون هستند كه در اين افراد بايد علت آن برطرف گردد. از آنجا كه عمل جراحي مكرر شالازيــون مي‌تواند سبب اختلالات اشك و مضرات ديگر شود، ادامه درمان ضروري است. چنانچه شالازيون چندين بار در يك ناحيه ايجاد شود، چشم‌‌پزشك ممكن است براي بررسي از نظر مشكلات جدي تر، اقدام به نمونه برداري (بيوپسي) نمايد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#762
Posted: 25 Aug 2014 12:46
درمان شما در جوراب شماست!
واريسي‌ها جوراب واريسي بپوشند
واريس به سياهرگ‌هايي گفته ميشود که به‌طور غيرطبيعي، پيچ در پيچ شده‌اند و قطرشان بيشتر از حد انتظار است. اين اتفاق مي‌تواند براي سياهرگ‌هاي اطراف اندام تحتاني بيفتد. وقتي سن افراد بالا مي‌رود، احتمال ابتلا به برخي بيماري‌‌ها از جمله واريس هم افزايش مي‌يابد.
اين بيماري که نوعي اختلال در دريچه لانه کبوتري پا محسوب ميشود، در برخي از افراد و خانواده‌ها شيوع بيشتري دارد. يعني وراثت مي‌تواند در ابتلا به واريس نقش مهمي داشته باشد. البته ايستادن‌هاي مکرر در دوران جواني هم مي‌تواند يکي از دلايل ابتلا به واريس در دوران سالمندي باشد. مي‌توان پيش‌بيني کرد امکان ابتلا به واريس در سالمندان عزيزي که در دوران جواني شغل‌هايي مانند نانوايي، سلماني، پزشکي، پرستاري، دندان‌پزشکي و حتي معلمي داشته‌اند، بيشتر از ديگران است.
اين بيماري با درد در ناحيه پا همراه است و معمولا درد هنگام شب افزايش مي‌يابد. به همين دليل به سالمندان و افراد مبتلا به واريس توصيه ميشود براي کاهش اين درد جوراب‌هاي واريسي بپوشند. البته گاهي سالمندان با پوشيدن جوراب‌هاي واريسي اذيت ميشوند، عرق مي‌کنند و حتي حساسيت پوستي سراغشان مي‌آيد. به همين علت نمي‌توان استفاده از جوراب واريس را به تمام افراد مبتلا به اين بيماري، توصيه كرد. با وجود اين، راهکارهايي هم براي پيشگيري از حساسيت پوستي و تعريق ناشي از پوشيدن جوراب‌هاي واريسي وجود دارد؛ مثلا مي‌توان يک جوراب نازک نخي را زير جوراب‌هاي واريسي به پا کرد تا جلوي ابتلا به حساسيت پوستي را بگيرد. ناگفته نماند که پوشيدن جوراب‌هاي واريس فقط به کاهش درد کمک مي‌کند و علايم ظاهري اين بيماري (مانند بدشکل شدن عروق پا) را از بين نمي‌برد، بنابراين بيماراني که مي‌خواهند بدشکلي پاي خود را از بين ببرند، بايد به متخصصان پوست يا عروق مراجعه كنند تا شايد با درمان‌هاي ليزري، کمي وضعيت ظاهري پاي اين عزيزان بهبود يابد.
ديابتي‌ها جوراب نخي بپوشند
ديابت يکي از بيماري‌هايي است که بايد هميشه (مخصوصا در دوران سالمندي) به شدت مراقب آن بود و اجازه ابتلا به عوارض ناشي از آن مانند زخم پاي ديابتي را نداد. يکي از اتفاق‌هايي که معمولا با افزايش سن در اين بيماران رخ مي‌دهد، کاهش حس لامسه پاست. يعني ممکن است يک سالمند مبتلا به ديابت در اثر پوشيدن کفش نامناسب يا برخورد پاها با اشياء مختلف دچار آسيب شود اما به دليل كاهش حس لامسه پا متوجه زخم و آسيب نشود. به همين دليل پوشيدن جوراب براي تمام سالمندان مبتلا به ديابت، ضروري و الزامي است.
جوراب ديابتي بايد حتما نخي باشد تا امکان تعريق و رشد ميکروب‌ها و قارچ‌ها در ناحيه پا و لابه‌لاي انگشتان آنها به وجود نيايد. سالمندان ديابتي بايد هر شب جوراب‌ها و پاهاي خود را بشويند و هميشه جوراب پاکيزه به پا داشته باشند. ضمن اينکه بايد هميشه پا و بين انگشتان خود را خشک و تميز نگه دارند و هر روز تمام قسمت‌هاي پايشان را از نظر وجود هر نوع زخم يا ضايعه‌اي بررسي کنند زيرا ممكن است متوجه درد يا حتي سوزش ناشي از آسيب پوست اين ناحيه نشوند.
روماتيسمي‌ها جوراب نرم و حوله‌اي بپوشند
يکي ديگر از بيماري‌هاي شايع در دوران سالمندي، بيماري روماتيسم است. روماتيسم انواع مختلفي دارد و برخي از شايع‌ترين انواع آن مانند آرتريت روماتوييد و نقرس، عضلات پا را درگير مي‌کنند.
آرتريت روماتوييد بيشتر عضلات مچ و انگشت پا را تحت تاثير قرار مي‌دهد و شيوع بيشتري در خانم‌ها به‌خصوص در دوران سالمندي دارد. نقرس هم جزو بيماري‌هايي است که قاعده شست پا را دچار درد و مشکل مي‌کند. وقتي افراد سالم پاي خود را زمين مي‌گذارند و مي‌ايستند، وزنشان به طور مساوي در کل کف پايشان تقسيم ميشود، اما افرادي که به بيماري‌هاي مفصلي (بيماري‌هاي مفصلي از مچ پا به پايين) مانند آرتريت روماتوييد يا نقرس مبتلا هستند، در اين حالت بيشتر وزن بدنشان را روي قسمتي از پا که دچار تورم يا برجستگي شده است، مي‌اندازند و اين قسمت از پاي آنها به مرور زمان دچار درد و زخم ميشود. به همين دليل پوشيدن جوراب و کفش‌هاي مناسب براي اين گروه اهميت زيادي دارد. جوراب‌هاي حوله‌اي که کفي نرمي داشته باشند، از بهترين گزينه‌ها براي سالمندان مبتلا به روماتيسم هستند. با پوشيدن اين جوراب‌ها، وقتي پايشان را زمين مي‌گذارند، احساس سختي کف زمين، حس درد را به آنها منتقل نمي‌کند و همين امر باعث کاهش مقداري از درد آنها ميشود.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#763
Posted: 25 Aug 2014 12:46
لثه ، بی سروصدا خراب می شود
لثه سالم دارای قوای محکمی بوده و کاملا روی استخوان چسبیده و صورتی رنگ است. همچنین لثه ای سلامت است که به صورت لبه کنگره ای در اطراف دندان به صورت محکم با یک ساختار سطحی مثل پوست پرتقال محکم به اطراف دندان چسبیده باشد.
اولین علامت بیماری لثه، رنگ لثه و مشخص ترین علامت نیز خونریزی است. بعضی افراد با گاز زدن سیب یا صبح وقتی از خواب بلند می شوند خونریزی لثه دارند که گاهی بدون تحریک و به طور خودبه خود است که نشانه های طبیعی محسوب نمی شود.
بیماری های لثه بی سروصدا و به آرامی پیشرفت می کند و چون دردی ایجاد نمی شود بیشتر افراد فکر می کنند بیماری ای ندارند.
خونریزی، هشدار مراحل اولیه بیماری است و چنانچه درمان نشود مطمئناً بیماری پیشرفت کرده و از بافت نرم حفره دهان به استخوان سرایت می کند.
در حالت طبیعی لثه با اطراف دهان دو سه میلی متر فاصله دارد، ولی اگر بیماری پیشرفت کند پنج شش میلی متر عمیق می شود و ایجاد ترشح و چرک می کند که این نشانه نهایت مراحل پیشرفته بیماری است و چنانچه درمان نشود، به لقی دندان منتهی می شود.
دیده شدن لثه هایی سالم و خوش رنگ یکی از شاخص های یک لبخند زیباست و توصیه می شود با اولین برخورد با خونریزی لثه، به پزشک مراجعه کنید.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#764
Posted: 25 Aug 2014 12:48
22 عادتی که دندان‌ها را خراب می‌کنند
1- دندان قروچه
ساییدن دندان ها به هم یا دندان قروچه در اثر فشار عصبی و مشکل بد خوابیدن ایجاد می شود. کنترل دندان قروچه بسیار سخت است.
خودداری از جویدن غذاهای سفت در طول روز، درد دندان و آسیب ناشی از دندان قروچه را کم می کند.
در شب از محافظ دهان (مخصوص دندان قروچه) استفاده کنید تا در حین خوابیدن از آسیب دندان در اثر دندان قروچه جلوگیری کنید.
2- جویدن یخ
یخ ماده ای بدون قند است و ممکن است فکر کنید برای دندان ضرری ندارد. اما جویدن یخ می تواند باعث شکستن و یا از بین رفتن قسمتی از مینای دندان گردد.
اگر یخ را سفت بجوید، باعث تحریک بافت نرم داخل دندان و بروز حساسیت و درد دندان می شود.خوردن غذاهای داغ و یا غذاهای سرد ممکن است درد دندان را شدت بخشند.
بهتر است به جای جویدن یخ، آدامس بدون قند بجوید.
3- جویدن مداد
آیا موقع تمرکز روی یک مسئله، مداد خود را می جوید؟
اثر جویدن مداد همانند جویدن یخ می باشد و باعث شکستن و یا خرد شدن دندان ها می شود.
هنگامی که می خواهید چیزی را بجوید، آدامس های بدون قند را انتخاب کنید.
آدامس های بدون قند باعث ترشح زیاد بزاق می شوند و از بوی بد دهان و پوسیدگی دندان ها جلوگیری می کنند.
4- مکیدن انگشت
معمولا کودکان بعد از پدیدار شدن دندان های دائمی خود، انگشتان خود را می مکند.
این انگشت مکیدن در سن 5 تا 6سالگی ظاهر می شود و باعث تغییرات دائمی در ساختار دندان و لثه می گردد.
مکیدن انگشت شست می تواند باعث لق شدن و انحراف دندان های کودک از جای خود گردد. این انحراف دندان ها می تواند مشکلات تنفسی و جویدنی را برای کودک بوجود آورد.
5- مکیدن لیمو ترش
افرادی که لیموترش را می مکند، خود را در خطر مشکلات دهانی و دندانی قرار می دهند.
لیمو دارای مقدار زیادی اسید می باشد.
این اسید، باعث تضعیف شدن مینای دندان و زبری سطح دندان ها می شود.
6- جویدن ناخن
جویدن ناخن نه تنها ظاهر دست را زشت می کند، بلکه به دندان ها نیز آسیب می رساند و باعث مشکلات دهانی می گردد.
جویدن ناخن باعث بیرون آمدن دندان از محل خود، شکستن دندان و تخریب مینای دندان می گردد.
7- با شیشه شیر خوابیدن
اگر موقع خواب، به کودک خود یک شیشه آب میوه، شیر و یا شیرخشک بدهید و در حین خوردن آن بخوابد، باعث خواهید شد که دندان های جدید پوسیده شوند.
پس، بهتر است قبل از خوابیدن کودک، شیشه شیر را از او بگیرید و او را به این کار عادت دهید.
8- سوراخ کردن (پیرسینگ) زبان
در برخی کشورها، سوراخ کردن زبان و آویزان کردن زیورآلات فلزی از آن (پیرسینگ) مرسوم است.
اگر به طور ناخودآگاه این قطعه فلزی را گاز بگیرید، دندانتان می شکند.
هنگامی که فلز با لثه برخورد می کند، باعث آسیب لثه و لق شدن دندان ها می گردد.
همچنین دهان ما پر از باکتری است، بنابراین سوراخ کردن زبان، خطر عفونت و زخم زبان را زیاد می کند.
بهتر است قبل از این کار، با یک دندان‌پزشک مشورت کنید.
9- سخت مسواک زدن
مسواک زدن بخشی از بهداشت دهان و دندان است، اما نباید سفت و محکم مسواک بزنید.
این نوع مسواک زدن باعث از بین رفتن مینای دندان، تحریک لثه ها، حساس شدن دندان ها نسبت به سرما و گرما و حتی ایجاد سوراخ هایی در دندان می شود.
10- باز کردن چیزی با دندان
باز کردن درب قوطی و یا بسته پلاستیکی با دندان ممکن است راحت باشد، اما دندان ابزاری برای خرد کردن و یا باز کردن وسایل نیست.
به جای دندان می توانید از قیچی و یا درب باز کن استفاده کنید.
از دندان ها باید فقط برای خوردن غذا استفاده کرد.
11- ورزش کردن بدون محافظ دهان
موقع انجام ورزش هایی مثل بوکس، هاکی و ورزش هایی که با صورت شما در تماس هستنند باید از محافظ دهان و دندان استفاده کرد. این محافظ دهان یک قطعه پلاستیکی است و از دندان های بالایی محافظت می کند.
بدون این محافظ زمانی که ضربه سنگینی به صورت شما وارد شود، می تواند دندان ها را خرد کند.
این محافظ دندان را می توانید از دندان پزشک بگیرید.
12- آب نبات سفت
قند موجود در آبنبات باعث بوجود آمدن پلاک های چسبنده بر روی دندان ها می شود.
سپس باکتری های موجود در پلاک دندان، قند را تبدیل به اسید می کند و این اسید باعث از بین رفتن مینای دندان می شود.
بنابراین بعد از مصرف شکلات و آبنبات و شیرینی، حتما دندان های خود را مسواک بزنید.
13- شیرینی چسبنده
همه مواد شیرین باعث پوسیدگی مینای دندان می شوند، اما برخی از آنها بیشتر مضرند، مثل سوهان، گز، پاستیل و آب نبات شل.
وقتی شیرینی به دندان بچسبد و قند تبدیل به اسید می شود، این اسید برای ساعت ها در تماس با مینای دندان می باشد.
اگر بعد از خوردن این نوع شیرینی ها، چیزی مثل کرفس یا آدامس بدون قند بجوید، مقدار زیادی بزاق ترشح می شود و این بزاق اسید را از بین می برد.
14- نوشابه گازدار
فقط شیرینی مسبب خرابی دندان نیست. اگر یک لیوان نوشابه گازدار بنوشید، بیشتر از 11 قاشق چایخوری قند مصرف کرده اید.
همچنین نوشابه ها حاوی اسید فسفریک و اسید سیتریک می باشند که این دو اسید، باعث از بین رفتن مینای دندان ها می شوند.
نوشابه های رژیمی هر چند بدون قند هستند، ولی مقدار زیادی شیرین کننده مصنوعی دارند که این شیرین کننده ها، دارای اسید می باشند و برای دندان ها مضرند.
15- نوشابه های ورزشی
معمولا این نوشابه ها دارای مقدار زیادی قند می باشند.
نوشابه های ورزشی هم در دهان، اسید بوجود می آورند که این اسید به مینای دندان حمله می کند.
اگر زیاد از این نوشیدنی ها استفاده می کنید، این را بدانید که در معرض پوسیدگی دندان خواهید بود.
در حین ورزش و برای جلوگیری از کم آبی بدن، می توانید از آب دارای املاح استفاده کنید.
16- آبمیوه صنعتی
آبمیوه های صنعتی (مث ساندیس و سنتاپ و ...) دارای ویتامین و آنتی اکسیدان هستند، ولی بیشتر آنها قند زیادی دارند.
میوه ها خودشان شیرین هستند، بنابراین اگر آب میوه ای می خرید توجه کنید که قندی به آن افزوده نشده باشد. همچنین می توانید آب میوه خریداری شده را با مقدار آب رقیق کنید.
17- چیپس سیب زمینی
غذاهای نشاسته ای مثل چیپس، توسط باکتری های موجود در پلاک دندان، شکسته شده و به اسید تبدیل می شوند.
این اسید مدت 20 دقیقه به دندان ها حمله می کند. اگر غذا بین دندان ها باقی بماند، این مدت زمان بیشتر می شود.
بنابراین بهتر است بعد از خوردن چیپس سیب زمینی و یا دیگر غذاهای نشاسته ای، حتما بین دندان های خود را با نخ دندان تمیز کنید.
18- مصرف دائمی میان وعده
میان وعده ها نسبت به وعده های اصلی غذا، کمتر موجب ترشح بزاق دهان می شوند.
پس بهتر است از مصرف میان وعده های شیرین و چسبنده خودداری کنید و به جای آن می توانید از میوه و سبزیجاتی مثل هویج استفاده کنید.
همچینین شکستن زیاد موادی مثل تخمه و آجیل در میان وعده ها برای دندان ها مضر است.
19- نوشیدن قهوه
اگر زیاد قهوه بنوشید، به مرور زمان، در اثر تیرگی قهوه و اسید موجود در آن، دندان هایتان زردرنگ می شوند.
خوشبختانه، لکه های زرد ناشی از مصرف قهوه، به سادگی با استفاده از مواد سفید کننده دندان از بین می روند.
از یک دندان پزشک درباره نوع و نحوه استفاده از این سفید کننده ها سئوال کنید.
20- کشیدن سیگار
سیگار و دیگر محصولات دخانی، لکه هایی را بر روی دندان ها به جای می گذارند و موجب بیماری های لثه و افتادن دندان ها می گردند.
تنباکوی موجود در دخانیات، موجب سرطان دهان، لب و زبان نیز می شود.
21- نوشیدن مشروبات الکلی
اسید در مشروبات الکلی، مینای دندان را از بین می برد و لکه هایی را بر سطح دندان به جای می گذارد.
با استفاده از مواد سفید کننده دندان و خمیر دندان، می توانید با این لکه ها مبارزه کنید.
22- زیاد خوردن
خوردن بیش از حد در عارضه پرخوری عصبی باعث افزایش پوسیدگی دندان ها می شود.
اسیدهای قوی که در اثر استفراغ کردن از دهان خارج می شوند، می توانند دندان ها را ضعیف و شکننده کنند. این اسیدها همچنین باعث بوی بد دهان می شوند.
در بیماری پرخوری عصبی (بولیمیا) فرد ابتدا مقدار زیادی غذا می خورد و سپس عمدا غذای خورده شده را بالا می آورد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ویرایش شده توسط: pixy_666
ارسالها: 12930
#765
Posted: 25 Aug 2014 12:49
آيا عمل ليزيک چشم مفيد است؟
عمل جراحی لیزیک بر روی چشم‌ها انجام می‌شود تا دید آنها را بهبود بخشد و اغلب نیاز به استفاده از عینک یا لنز تماسی را برطرف می‌‌کند.
عمل لیزیک یک شکل از جراحی لیزر است که قادر است طیف وسیعی از نزدیک بینی و آستیگماتیسم و دوربینی را اصلاح کند. در این فرم، عمل بهبود دید سریع بوده و ناراحتیهای پس از عمل کمتر است.
در عمل ليزيك دو عمل با هم تركيب ميشوند تا عيب انكساري اصلاح شود. نخست با استفاده از يك وسيله اتوماتيك بنام ميكروكراتوم لايه نازكي از قرنيه برداشته ميشود. وجود اين لايه نازك اجازه بهبود سريع ديد و كاهش ناراحتيهاي پس از عمل را مي‌دهد. امروزه از انواعي از ليزر جهت برداشتن اين لايه هم استفاده مي شود. سپس با استفاده از ليزر اكسايمر كه با كنترل كامپيوتر صورت ميگيرد قرنيه تراش داده ميشود و به اين ترتيب عيب انكساري اصلاح ميگردد.
فردی که می خواهد لیزیک کند، نباید بیماری های چشمی مثل آب سیاه، خشکی چشم،بیماری های شبکیه، تبخال چشم، آب مروارید، کدورت و قوز قرنیه داشته باشد
عوارض انجام عمل ليزيک:
- ليزيك ايجاد انحرافات اپتيكي مي كند كه چشم پزشكان اطلاعات كاملي درباره آن ندارند
- ليزيك باعث كاهش ثبات ساختماني قرنيه مي شود
- ليزيك باعث ايجاد فتوفوپي يا ترس از نور مي گردد
- ليزيك باعث ايجاد خشكي چشم مي گردد
- ليزيك باعث افزايش خطر بروز كاتاراكت مي گردد
بعد از عمل لیزیک چه باید کرد؟
- خارش و مالیدن چشم‌ها به خصوص در چند روز اول ممنوع است.
- از شستشوی سر و صورت و استحمام تا 24 ساعت بعد از عمل باید خودداری کرد.
- تا سه هفته استخر و سونا نرفت.
- از آرایش کردن چشم ها تا یک هفته پس از عمل خودداری کرد.
- از شنا در استخر و دریا تا یک ماه پس از عمل باید خودداری کرد.
نکته: از جمله عوارضی كه می تواند به دنبال عمل ليزيک در فرد ایجاد شود ایجاد عفونت و یا عدم دستیابی به نتیجه قابل قبول در اصلاح دید فرد می باشد .
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#766
Posted: 25 Aug 2014 12:50
آندروپوز چیست؟
واژه آندروپوز که به معنی یائسگی در مردان است، خیلی کمتر از منوپوز یعنی همان یائسگی زنان به کار می رود. واقعیت این است که آقایان هم مثل خانم ها از سنین میانسالی دچار کم شدن هورمون های جنسی می شوند، ولی برخلاف خانم ها که در حدود پنجاه سالگی افت شدید و قابل توجهی در استروژن و پروژسترون پیدا کرده و طی دو یا سه سال به کلی هورمون های جنسی را از دست می دهند، آقایان بتدریج و خیلی کند این کمبود هورمونی را تجربه می کنند.
از چهل سالگی بتدریج مقدار هورمون تستوسترون در خون آقایان کاهش یافته و این کمبود به کم شدن میل و فعالیت های جنسی و نیز کم شدن حجم عضلات و قدرت عضلانی منجر می شود.
از طرفی کم شدن استحکام استخوان ها که در سنین پیری در آقایان رخ می دهد نیز مربوط به همین کاهش هورمونی است.
یکی از مهم ترین مشکلات در تشخیص کمبود هورمون تستوسترون در آقایان مسن این است که علائم این کمبود بسیار مبهم و غیر اختصاصی است. احساس خستگی و پرخوابی، کاهش تمرکز، به هم خوردن خواب، تحریک پذیری و روحیه افسرده، همگی می تواند در اثر کمبود هورمون جنسی مردانه ایجاد شود.
با وجود این علائمی که بر شمرده شد در اثر بیماری های متعدد دیگری هم می تواند ایجاد شود. بخصوص این که در سن بالا هم بیماری ها شایع است و هم درمان هایی که برای انواع بیماری ها تجویز می شود، عوارض جسمی و روحی فراوانی دارد.
با یک مثال این بحث را ادامه می دهم: ناتوانی جنسی که به معنی شل بودن آلت تناسلی و ناتوانی در اتمام یک فعالیت جنسی است، در کمتر از ۱۰ درصد آقایان جوان وجود دارد. شیوع این بیماری در چهل تا هفتاد سالگی به ۵۰ درصد می رسد؛ یعنی در این محدوده سنی که به آن محدوده میانسالی می گوییم ( سن ۷۰ به بالا به عنوان سن کهولت نامیده می شود)، نیمی از مردان بتدریج یا ناگهان دچار ناتوانی نسبی در نزدیکی می شوند. جالب این است که وقتی این افراد بررسی می شوند، فقط در صد کمی از آنان دچار کمبود تستوسترون و بقیه دارای میزان کافی از این هورمون هستند.
اکنون این پرسش را باید پاسخ داد که پس چرا آقایان با این درصد بالا دچار ناتوانی جنسی می شوند. فعالیت صحیح مغز و احساس آرامش یکی از فاکتورهای مؤثر اصلی در فعالیت جنسی است، بنابراین درگیری های شغلی و اقتصادی و استرس هایی که برای گذران زندگی، آقایان را در این سنین مشغول می کند، یکی از اصلی ترین دلایل ایجاد ناتوانی جنسی است؛ یعنی فرد با داشتن میزان کافی از هورمون جنسی به دلیل مشغله شدید ذهنی از فعالیت طبیعی جنسی محروم می شود.
انواع بیماری های جسمی دلیل دیگر این مشکل است. بیماری های قلبی، کلیوی و کبدی و نیز دیابت از عوامل ناتوانی جنسی است. هر گونه بیماری مزمن دیگر مثل سرطان نیز به همین ترتیب عارضه می دهد.
از دیگر دلایل بسیار شایع ناتوانی جنسی داروهاست: داروهای آرامبخش، داروهای ضدافسردگی، داروهای ضدحساسیت و انواع داروهایی که برای درمان فشار خون به وفور استفاده می شود.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#767
Posted: 25 Aug 2014 12:51
سالمندي و شکستگي لگن
شکستگی لگن یکی از شایع‌ترین و جدی‌ترین آسیب‌های مرتبط با پوکی استخوان برای جمعیت سالمند محسوب می‌شود.
يكي از مشكلات شايع در اين افراد، شكستگي لگن (اطراف مفصل ران) است كه اكثرا به دنبال زمين خوردن سالمندان بروز مي‌يابد و در اغلب اين افراد عامل زمينه‌ساز اين شكستگي‌ها، پوكي استخوان است.
شکستگی لگن را می توان به شکستگی حلقه لگنی و شکستگی های اطراف مفصل ران تقسیم بندی کرد که معمولا به دنبال حوادثی مانند سقوط از ارتفاع، تصادف یا حتی یک زمین خوردن ساده ایجاد می شود.
عوامل خطر ساز براي شکستگي لگن:
- باریک‌اندام بودن، سفید پوست بودن، آسیایی‌تبار بودن، داشتن سابقه خانوادگی شکستگی لگن.
- دریافت ناکافی کلسیم از راه غذا.
- اختلال تعادل، التهاب مفاصل، مشکلات بینایی یا نحیف بودن بدن.
- دچار بودن به زوال عقل یا سایر اختلالات حافظه.
- مصرف برخی از داروها که عوارض جانبی مانند سرگیجه یا ضعف دارند.
عوارض جدي شكستگي لگن:
عوارض کلی این شکستگی‌ها عبارتند از زخم بستر، عفونت ریوی، عفونت ادراری، لخته شدن خون در ساق و انتقال آن به ریه و دیگر نقاط بدن.
نکته: رژیم غذایی سالمندان باید حاوی مواد غذایی غنی از ویتامین ها ، پروتئین ، و املاح به ویژه آهن و کلسیم باشد بنابراین مصرف شیر ، پنیر ، کشک و ماست برای تامین کلسیم ، گوشت به ویژه مرغ و ماهی ، جگر و تخم مرغ برای تامین پروتین ها و سبزی و میوه ها برای تامین ویتامین های مورد نیاز توصیه می شود .
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#768
Posted: 25 Aug 2014 12:52
فتق چیست؟
امروزه مردم به بیرون زدگی کشاله ران فتق یا باد فتق می گویند . نکته اینجاست که فتق ممکن است در هرجایی از بدن ایجاد شود . در واقع به جابجایی اعضای بدن از جایگاه طبیعی خود فتق گفته می شود.
فتق ها جدار شکم ، فتق های روده ای یا فتق مغزی نیز وجود دارد اما بیشتر مردم فتقهای کشاله ران و ناف را بیشتر می شناسند. فتق های جدار شکم انواع مختلف و علل مختلفی دارد . شایع ترین فتق جدار شکم فتق اینگوینال یا مغبنی (کشاله ران) می باشد که بیشتر در سمت راست دیده می شود. فتق های جدار شکم ممکن است در جاهای مختلف وبه اسمهای گوناگون وجود داشته باشد که در اینجا فقط به فتق کشاله ران و فتق نافی اشاره می کنم.
اصولا فتق های جدار شکم علل مختلفی دارند ولی به 2 گروه مادرزادی و اکتسابی تقسیم می شوند . علل مادرزادی که بیشتر به علت نقص ژنتیکی در تشکیل سیر آناتومیکی بیضه ها می باشدو در کودکان حتی موقع تولد دیده می شود و حتی ممکن است حاوی مایع نیز باشد. فتق های اکتسابی بیشتر در سنین بالاتر دیده می شود و از علل آن سیگار، فعالیت سنگین، مشکلات ریوی و سرفه های مزمن، مشکلات عضلانی، سابقه جراحی های ناحیه و ..... می باشد. البته فتق هایی که در سنین جوانی ایجاد می شود نیز ممکن است علت مادرزای داشته باشد.
کلا در فتق ها مسئله مهمی که باید در نظر گرفته شود آن است که محتوی فتق شامل چه ارگانها و عناصری می باشد. فتق های جدار شکم بیشتر شامل ارگانها ی داخل شکم و روده ها و امنتوم ها( چادورینه) می باشد و باید به آن دقت کرد. فرقی ندارد که فتق به چه دلیل ایجاد شده باشد بلکه باید در هر صورت تحت جراحی قرار گیرد.
علائمی که فتق ها ایجاد می کنند بیشتر خود را به شکل توده در ناف و یا کشاله ران نشان می دهند که اندازه های مختلفی دارد. در موارد فتق نافی توده ای گرد از وسط ناف خارج می شود که می تواند از اندازه یک گردو تا اندازه یک توپ فوتبال باشد که بستگی به مراحل فتق و نقص جدار شکم دارد.
از نظر آناتومیکی جدار شکم از لایه های مختلف تشکیل شده که کاملا محکم و روی هم می باشند .نقص این جداره ها به دلایلی که گفته شدباعث می شود که این احشاء شکمی به علت فشار داخل شکمی خارج شده و توسط پوست روی آن پوشیده و خود را بصورت توده نمایان کنند.
علامت دیگر درد است ، درد مسله مهمی است که باید به آن دقت کرد. اصولا فتق ها تابع وضعیت بیمار کوچک و بزرگ و داخل و خارج می شوند. در هنگام سرفه یا زور زدن بیرون زده و هنگام خوابیدن داخل می رود. بیشتر بیماران موقع ایستادن زیاد دچار درد مبهم کشاله ران می شوند که به علت فشار فتق می باشد.
بعضی اوقات فتق ها ( بیشتر در کشاله ران) ممکن است خود را با درد مبهم ناحیه نشان دهد و در معاینه توده ای لمس نشود.و بیمار باشکایت از درد مراجعه کند.
در مورد فتق های کشاله ران ممکن است از يک توده کوچک شروع شده و یا تا داخل کیسه بیضه پيشرفت کرده و حتی باعث بزرگ شدن کیسه بیضه ها شده و گاهی تا اندزه یک توپ بسکتبال بزرگ شود که روده های بیمار را نیز در بر گیرد.
مسئله ای که مهم است این است که تا وقتی که این توده ها متحرک هستند مشکلی ندارند ولی گاهی این توده ها گیر افتاده و باعث درد شدید می شودکه جزء اورژانسهای پزشکی بوده و حتما باید جا انداخته شود.(باید توده بیرون زده را به محل اصلی خود باز گرداند.) البته جا اندازی فتق فقط در فتق های کشاله ران جایز است و تا دو بار ممانعتی ندارد اما فتق های دیگر تما باید تحت عمل جراحی قرار گیرندو جا اندازی جایز نمی باشد. البته جا اندختن فتق كشاله ران هم شرایطی داردهنگامی که فتق گیر می افتد به علت انسداد روده درون آن و کاهش خونرسانی احتمال پاره شدن روده داخل فتق وجود دارد که در صورت پیشرفت این مشکل و سیاه شدن روده جا انداختن جایز نبوده و بیمار حتما باید بصورت اورژانس جراحی شود و یا هنگامیکه بعد از دو بار جا اندازی، جا نیافتاد فتق باید به صورت اورژانس جراحی شود.
علائم ايسکمی(کاهش خون رسانی) و کم خونی و احتمال پارگی روده شامل درد کل شکم، تب، تهوع و استفراغ شدید و عفونت خونی می باشد که بیمار حتما باید تحت جراحی قرار گیرد.
فتق های اینگوینال( کشاله ران) در هر موقعی که تشخیص داده شود باید تحت جراحی قرار گیرند البته به جراحی اورژانس احتیاج ندارند. ( مگر در مواردی که اشاره شد) و باید به صورت سرپایی بیمار در اسرع وقت جراحی شود. در افراد پیر که حال عمومی خوبی ندارند و شرایط عمل جراحی را ندارند می توان محافظه کارانه رفتار کرد و بیمار را جراحی نکرد. ولی در موارد اورژانس باید این بیماران نیز جراحی شوند. در مواردی هم فتق کم کم بزرگ شده و داخل کیسه بیضه شده و گیر می افتد که به مرور زمان صورت می گیرد و از این فتق ها باید ترسید.
محل برش فتق ها ي
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#769
Posted: 25 Aug 2014 12:54
بیماری دیستروفی چیست؟
بیماری دیستروفی - ديستروفي عضلاني(MD) به گروهي از اختلالات عضلاني ارثي غير التهابي ولي پيشرونده و در عين حال بدون اختلال در سيستم اعصاب مركزي يا محيطي گفته مي شود. اين بيماري، عضلات را گرفتار كرده و با تخريب فيبرهاي عضله همراه است. نخستين گزارش تاريخي درباره ديستروفي عضلاني در سال 1836 توسط كنت و جيوجا داده شد كه در آن به شرح دو برادر پرداخته بودند كه ضعف عضلاني پيشرونده آنها در ده سالگي آغاز شده بود.با اين حال در سال 1852، اولين گزارش جامع در مورد این بیماری توسط مريون نوشته شد و فرضيه انتقال ژنتيكي از زنان به مردان و ابتلای آنان را بيان نمود.
در سال 1868 دوشن عصب شناس فرانسوي، به خاطر پژوهش هاي گسترده و كمك هايش براي درك بيماري عضله، يكي از شديدترين و شاخص ترين انواع ديستروفي عضلاني را به نام خود ثبت نمود. پيدايش و پيشرفت روش هاي زيست شناسي مولكولي موجب شد تا نقص در رمز وراثتي پروتئيني مربوط به سلول هاي عضله اسكلتي (ديستروفين) تشخيص داده شود. نقص درکمپلکس پروتئينی مربوط به درون بافت ماهيچه ای سلول،انواع ديستروفی را ایجاد می کند. يکی از اصلی ترين شاخص های بيوشيميايی در فرآيند تشخيص بيماران ديستروفی افزايش مقدار (CPK) در اثر نشت اجزای درون سلولی به خارج از سلول می‌باشد. با افزایش شناخت از روند دیستروفی در بیماران مختلف، مشخص گردید که انواع مختلفی از دیستروفی ها وجود دارند.
عمده ترین انواع دیستروفی ها :
الف) ديستروفي هاي عضلاني وابسته به جنس شامل:
· دوشن (DMD)؛ بكر (BMD)؛ امري دريفوس می باشد.
ب )ديستروفي هاي عضلاني اتوزومال غالب شامل :
· فاسيواسكاپولوهومورال (صورتي كتفي بازويي) ؛ديستال ؛اكولار؛اكولوفارنژيال می باشد.
ج) ديستروفي عضلاني اتوزومال مغلوب شامل ديستروفي عضلاني كمربند شانهاي (LGMD)است.
افتراق میان انواع دیستروفی کاری دشوار ولی امکان پذیر توسط روش های مولکولی و ایمونوهیستوشیمی است.
ملاحظات تغذيه اي در بيماري هاي ديستروفي عضلاني
در انواع بيماري هاي ديستروفي عضلاني، بيماران از لحاظ تغذيه اي با مشكلات مشتركي مواجهند كه در صورت عدم توجه به آن، عواقب ناگواري از جمله چاقي، پوكي استخوان، كمبود پروتئين، يبوست براي بیمار به دنبال خواهد داشت. پزشكان مصرف مواد مغذي آنتي اكسيدان مانند ويتامين E وكوانزيم Q را براي بيماران توصيه مي‌كنند.
كاردرماني، ورزش درمانی و فیزیوتراپی
بد نشستن و بد ايستادن در اثر ضعف عضلاني و عدم تعادل ممكن است باعث انقباض هاي ساختماني بافت نرم وبدريختي هاي ستون مهره ها گردد. از آنجا که استفاده از صندلي چرخ دار نیز منجر به وخامت اين انقباض ها و پيشرفت اسكوليوز (انحراف جانبي ستون مهره ها) ميشود، بنابراين بايد سعی نمود تا بيماران سال هاي بيشتري توانايي راه رفتن را حفظ نمايند.
برای اقداماتی که بايد توسط کاردرمانگر انجام شود براساس روند مشخص بيماری، سه مرحله جداگانه در نظر گرفته ميشود.
مرحله اول- از زمان تشخيص تا زماني كه فرد در بالا رفتن از پله دچار مشكل گردد. بهترين روش در اين دوران تشويق به راه رفتن، تمرينات كششي توسط فيزيوتراپيست براي اندام فوقاني و تحتاني واستفاده از اسپيلينت هاي گوناگون در شب براي جلوگيري از ايجاد دفورميتي در مچ پا و يا دست مي-باشد.
مرحله دوم- از زماني كه فرد در راه رفتن دچار مشكل شود و براي جابجايي در بيرون از منزل از ويلچر استفاده كند. در اين دوران نوع ويلچر بايد توسط كاردرمان تعيين و نحوه استفاده از آن آموزش داده شود. هنگام نشستن در ويلچر، ميزان تكيه دادن به عقب، وضعيت لگن و زاويه آن با تنه، استفاده از جاهاي پا و زاويه زانوها اهميت فوق العاده دارد.
مرحله سوم- زماني كه فرد براي جابجايي در بيرون و داخل منزل از ويلچر استفاده كند. در اين دوران به علت عدم توانايي در راه رفتن، اسكوليوز (انحراف جانبي ستون مهره‌ها) سريع تر ظاهر مي گردد. معمولا اين دفورميتي منجر به كاهش حجم قفسه سينه ميشود. همچنین در این دوران به علت ضعف ایجاد شده در اندام فوقانی نیاز به استفاده از وسایل کمکی الکتریکی و مکانیکی می باشد.
شنا از فعالیت های بسیار مناسب در این مرحله است زیرا شنا کردن به روی کمر برای حفاظت از پشت بسیار مفید می باشد.با توجه به تنوع دیستروفی ها و شیوه های متفاوت پیشروی بیماری، لازم است مشاوره های بموقع و مناسبی صورت گیرد تا پیشگیری روند بیماری را کندتر سازد.
درمان های پزشکی
الف) دارویی :
در حال حاضر یکی از مشتقات پردنیزولین به نام دفلازاکورت به عنوان گزینه درمانی مطرح شده است. دفلازاکورت باعث حفظ استحکام استخوان و نگهداری ذخیره کربوهیدرات شده و در نتیجه کمتر از استروئیدهای با دوز بالا باعث وزن‌گیری می‌شود و در نتیجه قدرت و کارایی بیمار را افزایش می دهد. این دارو به علت کم بودن اثرات جانبی و داشتن خواص سودمند در نگهداری عضله و به تاخیر انداختن پیشرفت اسکولیوز در همه بیماران حتی در بیمارانی که کاملا وابسته به صندلی چرخ دار هستند مورد استفاده قرار می گیرد.
ب) ژن درمانی
ژن درمانی سوماتیک در بیماران دوشن روش درمانی نوین دیگری است که تحقیقات بسیاری بر روی آن انجام می شود. در این روش درمانی، میوبلاست های نارس سالم را وارد عضلات می کنند، که در آنجا به سلول های عضله ملحق می شود و برای جلوگیری از روند تخریب پیشرونده عضلات گرفتار، به مقدار کافی دیستروفین تولید می کند. سایر روش های مولکولی درمان شامل انتقال نسخه های نوترکیب ژن دیستروفین با استفاده از ناقل های ویروسی یا غیرویروسی، و الیگونوکلئوتیدهای آنتی سنس است.
ج) جراحی:
پيش از انجام مداخله جراحي، بايد وضعيت كلي هر بيمار در نظر گرفته شود و بنا به نظر متخصصين، جراحي انجام شود. همچنین بايد تمامي وسايل كمكي مورد نياز از جمله ساپورت براي گردن و پشت، تخت الكتريكي، سطح ميز قابل تنظيم و ... قبل از انجام عمل جراحي تهيه گردد.نمونه ای از این مداخلات جراحی جوش دادن بخش خلفي ستون مهره ها به لگن است که موجب صاف شدن اسكوليوز شده و امكان تعادل بهتر را در هنگام راست نشستن فراهم مي‌كند.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#770
Posted: 25 Aug 2014 12:55
مشخصات و نشانه های بیماری لوپوس
بیماری لوپوس - در اين بيماری، زنان حدود 9 برابر بيشتر از مردان مبتلا می شوند. معمولا افراد 15 تا 45 سال به اين بيماری مبتلا می شوند، ولی احتمال ابتلای کودکان و افراد مسن نيز وجود دارد. علائم اين بيماری از انواع خفيف تا شديد متفاوت است. بعضی از بيماران فقط دچار علائم خفيف بيماری می شوند. نشانه های اين بيماری در افراد مختلف، ممکن است کاملا متفاوت باشد. از مشخصات ويژه بيماری لوپوس، دوره ای بودن آن است که شامل دوره های عود بيماری (تشديد علائم) و دوره های خاموشی (کاهش علائم) می باشد.
نشانه های بيماری لوپوس:
نشانه های بيماری در افراد مبتلا به لوپوس متفاوت است، به طوری در که بعضی از افراد فقط يک سيستم بدن مثلا پوست يا مفصل درگير می شود و در بعضی از بيماران نشانه های بيماری ممکن است در قسمت های ديگر بدن هم ظاهر شود.
نشانه های شايع لوپوس عبارتند از:
1- درد و تورم مفاصل: معمولا مفاصل کوچک دست و گاهی بقيه مفاصل، دچار التهاب به صورت درد و تورم و احساس خشکی در صبح می شوند. التهاب مفصل می تواند به صورت متناوب باشد يعنی بيايد وبرود. وجود علائم التهاب در مفصل نشانه فعال بودن و يا عود بيماری است. معمولا علائم مفصلی با کنترل بيماری به طور کامل برطرف می شود و آسيب مفصلی بر جای نمی گذارد. درصد کمی از بيماران (کم تر از 10 درصد) ممکن است علائم مفصلی به مدت طولانی تر بماند، که در اين بيماران معمولا همزمانی روماتيسم مفصلی (آرتریت روماتوئید) و لوپوس مطرح می شود. همچنين اگر بيمار لوپوسی دچار درد مفصلی مکانيکی (درد موقع فعاليت) در يک مفصل به خصوص مفصل ران شد، بايد حتما عارضه استخوانی بيماری لوپوس (يعنی نکروز استخوان) مورد بررسی قرار گيرد. به همين دليل به بيماران لوپوسی توصيه می شود در صورت وجود هرگونه علامت مفصلی حتما با پزشک روماتولوژيست خود مشاوره نماید.
2- تظاهرات پوستی (راش): يکی ازعلائم مشخصه لوپوس، تظاهرات پوستی (راش) است، بخصوص که بر روی گونه ها و بينی ظاهر می شود و آن را به پروانه تشبيه می کنند. اين راش ها ممکن است در مناطق ديگر پوست مانند صورت، گوش، شانه، بازو، دست و هر قسمتی از پوست که در معرض نور آفتاب قرار بگيرد هم ظاهر شود. بسياری از بيماران لوپوسی به نور آفتاب حساس هستند و به همين دليل غالبا راش های پوستی بعد از اينکه بيمار در معرض نور آفتاب قرار گرفت ظاهر شده و يا اينکه شدت می يابند. راش های پوستی معمولا نشان دهنده فعاليت بيماری و يا عود می باشند. بيماران لوپوسی در صورت بروز هرگونه راش پوستی بايد به روماتولوژيست خود مراجعه نمايند.
3- زخم دهان: تعدادی از بيماران لوپوسی در زمان فعاليت بيماری، دچار زخمهای دهانی به خصوص در سقف دهان می شوند. اين ضايعات ممکن است بدون درد باشد به طوری که فقط پزشک در معاينه آن را پيدا کند.
4- حساسيت به نور: بسياری از بيماران لوپوسی به نور آفتاب حساس هستند، به طوری که با قرار گرفتن در معرض نور آفتاب دچار راش قرمز رنگ در مناطق در معرض می شوند و اين راش ها چندين ساعت تا چند روز باقی می مانند. همچنين نور خورشيد می تواند ضايعات پوستی را تشديد نمايد. توصیه می شود بیماران مبتلا به لوپوس درمعرض نورخورشید قرار نگیرند و زمانی که شدت نور آفتاب زیاد است، از منزل خارج نشوند.
5- ريزش مو: بيماران لوپوسی معمولا در زمان فعاليت بيماری دچار ريزش مو می شوند. اين نوع ريزش مو به صورت منتشر است و با کنترل بيماری برطرف می شود. اما تعدادی از بيماران مبتلا به ضايعات پوستی مزمن به نام ديسکوئيد در پوست سر می شوند، که با توجه به اينکه اين ضايعات ضمائم پوست را از بين می برند، ريزش موی موضعی ناشی از اين ضايعات قابل برگشت نمی باشد.
6- خستگی: خستگی از علائم شایع بيماری لوپوس می باشد و در اکثر بیماران دیده می شود. از آنجا که خستگی در اثرعوامل دیگر نیز ایجاد می شود،توصيه می شود در صورت احساس خستگی بيش از حد، حتما با پزشک روماتولوژيست خود مشاوره نمایند.
7- تب: تب می تواند از علائم عود بيماری باشد. وجود هرگونه تب غير قابل توجیه در بيمار لوپوسی نياز به بررسی از نظر عود بيماری دارد. همچنين تب ممکن است ناشی از وجود عفونت در بيمار باشد، که خود عفونت نيز می تواند باعث عود بيماری گردد. بنابراين توصيه می شود در صورت بروز تب به پزشک روماتولوژيست خود مراجعه نمائيد.
8- درد قفسه سينه: التهاب پرده های اطراف ريه و قلب می تواند منجر به درد قفسه سينه شود، که معمولا اين درد با تنفس و سرفه تشديد می شود. درد قفسه سينه ممکن است در اثر عوامل ديگر مانند آمبولی ريه ( گير کردن لخته خون در عروق ريه)، عفونت ريه، و يا حوادث قلبی باشد. بنابراين توصيه می شود درصورت بروز هرگونه درد قفسه سينه با پزشک روماتولوژيست خود مشورت کنيد.
9- درد و ضعف عضله: بيماری لوپوس در زمان فعاليت، معمولا ضعف خفيف عضله و مختصر افزايش آنزيمهای عضله ايجاد می نمايد، که با کنترل بيماری برطرف می شود. ضعف عضله به صورت اختلال در بلند شدن از زمین یا بالا رفتن از پله خود را نشان می دهد. توصیه می شود در صورت وجود ضعف عضله، حتماً به پزشک روماتولوژیست خود مراجعه نمایید.
10- ورم ساق پا و يا دور چشم: تعدادی از بيماران لوپوسی در سير بيماری دچار درگيری کليه می شوند. درگيری کليه معمولا بدون علامت می باشد، و پزشک در طی بررسی روتين با انجام آزمايش ادرار متوجه آن می شود. اما در مواردی که درگيری کليه شديد تر باشد ممکن است بيمار دچار علائمی مانند ورم ساق پا و گاهی ورم زیر چشم شود. همچنين افزايش فشار خون نيز يکی از علائم درگيری کليه می باشد.
11- سردرد: درگيری مغز در بيمار لوپوسی می تواند منجر به بروز سردرد شود. سردرد ناشی از لوپوس معمولاً شدید می باشد و با سردردهای قبلی بیمار متفاوت است و به مسکن جواب نمی دهد. سردرد می تواند به علت میگرن، افسردگی و اضطراب نیز باشد است. توصیه می شود در صورتی که سردرد جدید یا شدید ایجاد شد، هر چه سریعتر به متخصص روماتولوژی خود مراجعه نمائید، تا بررسی های لازم به عمل آید.
12- تشنج-علائم روانی: تشنج ممکن است از علائم فعاليت بيماری لوپوس باشد. همچنين تشنج می تواند در اثر ضايعات قديمی مغزی نيز ايجاد شود. بنابراين توصيه می شود در صورت بروز تشنج حتما به اورژانس بيمارستانی که روماتولوژيست دارد مراجعه نمائيد. یکی دیگر از تظاهرات بیماری لوپوس علائم روانی می باشد.در صورت ایجاد علائم روانی به متخصص روماتولوژیست خود مراجعه نمائید تا بررسی های لازم به عمل آید.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
صفحه 77 از 111