ارسالها: 12930
#961
Posted: 25 Sep 2014 19:55
بیماری کراتیت چیست؟
کراتیت (Keratitis) بیماری التهاب قرنیه چشم است. قرنیه، بافت شفاف و محدب شکلی است که در جلوی کره چشم واقع می باشد و روی مردمک و عنبیه را می پوشاند.
انواع کراتیت
کراتیت دارای دو نوع عفونی و غیر عفونی است.
در بروز کراتیت عفونی عواملی چون باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها و انگل‌ها نقش دارند.
ولی کراتیت غیرعفونی ممکن است در اثر جراحت و آسیب نسبتا خفیف چشم مثل خراشیدگی با ناخن یا استفاده طولانی مدت از لنزهای چشمی بروز کند.
علائم کراتیت
درد چشم
حساسیت به نور
اشک و آبریزش از چشم
عوامل ایجاد کراتیت
مهم ترین عوامل بروز این التهاب در حالت‌های عفونی عوامل باکتریایی، ویروسی یا قارچی می باشند که شایعترین آنها عفونت ناشی از ویروس تبخال است.
همچنین خشکی چشم در اثر مشکل در پلک زدن یا عدم تشکیل اشک به اندازه کافی، وجود جسم خارجی در چشم، نور شدید مثل نور ناشی از جوشکاری یا انعکاس نور شدید خورشید از برف یا آب، از دیگر عوامل بروز التهاب در قرنیه هستند.
علاوه بر عوامل فوق، فاکتورهای ثانوی دیگری از جمله کمبود ویتامین آ، حساسیت چشم به مواد آرایشی، آلودگی هوا، ذرات معلق مثل گرده گیاهان، گرد و غبار، قارچ یا مخمر و سایر مواد آلرژی‌زا، تغذیه نامناسب، وجود یک بیماری که مقاومت بدن را کاهش داده باشد، محیط زندگی شلوغ یا غیر بهداشتی و عفونت‌های ویروسی در سایر نقاط بدن، به ویژه تبخال در اطراف دهان یا تبخال‌های تناسلی، از عوامل تشدید کننده این بیماری هستند.
پزشکان تاکید دارند که برای درمان هر گونه التهاب چشمی مراجعه به پزشک ضروری است و به هیچ عنوان نباید خودسرانه از قطره چشمی کورتونی استفاده کرد، چون این کار ممکن است بیماری را تشدید کرده و یا حتی باعث سوراخ شدن کره چشم شود
پیشگیری از بروز کراتیت
متخصصان چشم پزشکی توصیه میکنند که اگر شغل شما به گونه‌ایست که احتمال آسیب به چشم وجود دارد، حتما از عینک محافظ چشم استفاده کنید.
همچنین مصرف رژیم غذایی متعادل حاوی ویتامین آ به میزان کافی یا مصرف مکمل‌های مولتی ویتامین حاوی این ویتامین تحت نظر پزشک در پیشگیری از این التهاب موثرند.
عوارض کراتیت
آب سیاه چشم
زخم شدن قرینه
تشکیل جوشگاه دایمی در چشم
از دست دادن بینایی
درمان کراتیت
متخصصان تاکید دارند که با درمان زودهنگام، انواع التهاب قرینه قابل معالجه هستند.
با معاینه تخصصی چشم، تشخیص التهاب قرینه قطعی میشود. امکان دارد آزمون سنجش بینایی نیز انجام گیرد.
درمان معمولاً شامل داروهای چشمی است. قطره‌ها و پمادهای آنتی‌بیوتیکی و ضدویروسی تحت نظر پزشک استفاده می شوند.
غالباً پانسمان موقتی چشم ضروری است. این امر ممکن است از توانایی شما در مراقبت از خود بکاهد.
جراحی برای تعویض قرینه تنها در موارد شدید لازم است.
پزشکان تاکید دارند که برای درمان هر گونه التهاب چشمی مراجعه به پزشک ضروری است و به هیچ عنوان نباید خودسرانه از قطره چشمی کورتونی استفاده کرد، چون این کار ممکن است بیماری را تشدید کرده و یا حتی باعث سوراخ شدن کره چشم شود.
به خاطر داشته باشید اگر کراتیت به موقع درمان نشود و عفونت آن تشدید شود، می تواند آسیب‌های جدی به بینایی شخص وارد کند.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#962
Posted: 25 Sep 2014 19:58
شکستگی سر استخوان ران چیست و چگونه ایجاد میشود
شکستگی سر استخوان ران جزو شکستگی های نادری است که معمولا همراه با دررفتگی مفصل ران ایجاد میشود. این شکستگی را نباید با شکستگی گردن استخوان ران اشتباه گرفت. شکستگی گردن استخوان ران همانطور که از نامش پیدا است در ناحیه گردن استخوان که زیر سر آن قرار دارد ایجاد شده و موجب جدا شدن سر استخوان ران از تنه آن میگردد ولی شکستگی سر استخوان ران درست در ناحیه گردی سر بوده و موجب میشود تا تکه ای از سر استخوان ران از آن جدا شود.
مکانیسم ایجاد شکستگی سر استخوان ران چیست
شکستگی سر استخوان ران معمولا همراه با دررفتگی مفصل ران ایجاد میشود. شایعترین مکانیسم ایجاد دررفتگی مفصل ران تصادف اتومبیل و عدم استفاده از کمربند ایمنی است. در هنگامی که اتومبیل از جلو به مانعی برخورد کرده و سرعت آن بطور ناگهانی کاهش میابد اگر سرنشین با کمربند محکم به صندلی بسته نشده باشد به سمت جلو حرکت کرده و زانوان او محکم به داشبورد اتومبیل برخورد میکند. این ضربه موجب حرکت شدید استخوان ران به عقب و خارج شدن سر استخوان ران از درون حفره استابولوم میشود.
در غالب اوقات این دررفتگی بدون شکستگی است ولی در مواردی که ران کمی باز باشد سر استخوان ران در هنگام خروج از حفره استابولوم میتواند به لبه حفره برخورد کند. این ضربه میتواند موجب شکسته شدن لبه پشتی حفره استابولوم و یا کنده شدن تکه ای از سر استخوان ران شود.
علائم شکستگی سر استخوان ران چیست
علائم این آسیب در مواردی که همراه با دررفتگی مفصل ران باشد همان علائم دررفتگی بصورت درد، محدودیت حرکت و چرخش ران به سمت داخل است. بعد از جااندازی دررفتگی، خود شکستگی سر استخوان ران موجب باقی ماندن علائمی مانند درد و محدودیت حرکتی در مفصل ران میشود.
انواع شکستگی سر استخوان ران چیست
شکستگی سر استخوان ران به توسط آقای پیپکین Pipkin به چهار نوع طبقه بندی شده است به همین خاطر به شکستگی های سر استخوان ران شکستگی پیپکینز Pipkins fracture هم میگویند. انواع این شکستگی ها عبارتند از:
نوع یک : در این نوع از شکستگی تکه ای از سر استخوان ران کنده میشود که پایین تر از لیگامان یا رباط گرد Round ligament و یا حفره سر استخوان ران Fovea centralis است. (سر استخوان ران به توسط یک رباط میله ای شکل و گرد به داخل حفره استابولوم میچسبد که به آن رباط گرد میگویند. محل اتصال رباط گرد به سر استخوان ران کمی فرو رفته است و این فرو رفتگی استخوانی را حفره مرکزی یا Fovea centralis میگویند)
نوع دو : در این نوع از شکستگی تکه ای از سر استخوان ران کنده میشود که بزرگتر از نوع قبلی بوده و خط شکستگی در محلی بالاتر از لیگامان گرد از سر استخوان ران عبور میکند. در این نوع از شکستگی، جابجایی قطعات شکسته شده درست در سطح فوقانی سر استخوان ران بوده و اتفاقا این محلی است که بالاترین مقدار نیروهای وزن به مفصل ران و سر استخوان ران وارد میشود. پس هرگونه بد جوش خوردن این شکستگی ها در این ناحیه بسیار با اهمیت است.
نوع سه : این نوع از شکستگی همراهی نوع یک و یا دو با شکستگی گردن استخوان ران است
نوع چهار : در این نوع همراه با شکستگی نوع یک و یا دو شکستگی حفره استابولوم هم وجود دارد که معمولا بصورت شکستگی لبه پشتی حفره استابولوم است.
درمان شکستگی سر استخوان ران چیست
در صورتی که همراه با شکستگی، دررفتگی مفصل ران وجود داشته باشد این دررفتگی باید بصورت اورژانس جااندازی شده و سپس در مورد شکستگی سر استخوان ران تصمیم گیری میشود. تصمیم گیری درمانی این شکستگی ها بسته به نوع شکستگی متفاوت است بطوریکه
نوع یک : اگر قطعه شکسته شده در سر جای خود نبوده و جابجا شده باشد باید از درون حفره استابولوم خارج گردد. باقی ماندن این تکه استخوانی در درون مفصل که معمولا آزاد بوده و هیچ اتصالی به جایی ندارد موجب میشود تا این قطعه مکررا جابجا شده و بعد از مدتی بصورت یک استخوان سرگردان در داخل مفصل ران موجب آسیب آن شود.
اگر قطعه شکسته شده کاملا بدون جابجایی باشد ممکن است بتوان آن را بدون جراحی درمان کرد.
جابجا دانستن قطعه شکسته شده نه به توسط رادیوگرافی ساده که باید با استفاده از سی تی اسکن تایید شود. رادیوگرافی ساده دقت لازم را برای بررسی میزان جابجایی قطعه شکسته شده ندارد.
نوع دو : اگر قطعه بیش از دو میلیمتر جابجا شده باشد باشد باید به توسط عمل جراحی جااندازی باز شده و سپس به وسیله دو یا چند پیچ در سر جای خود بیحرکت شود. در صورتیکه قطعه شکسته شده بدون جابجایی باشد ممکن است بتوان آن را بدون جراحی درمان کرد
نوع سه : در افراد جوان درمان بصورت جراحی هر دو شکستگی است. شکستگی سر استخوان برحسب شرایط ذکر شده درمان میشود و شکستگی گردن استخوان ران با پیچ فیکس میگردد. در افراد مسن درمان بصورت تعویض سر استخوان ران با پروتز یا عمل همی آرتروپلاستی است
نوع چهار : درمان بصورت جراحی هر دو شکستگی است. شکستگی سر استخوان برحسب شرایط ذکر شده درمان میشود و شکستگی استابولوم جااندازی باز شده و با پیچ و پلاک فیکس میشود.
عوارض شکستگی سر استخوان ران
مهمترین عوارض شکستگی های سر استخوان ران عبارتند از:
سیاه شدن سر استخوان ران : نکروز کل سر استخوان ران یا فقط قسمت شکسته شده به علت قطع جریان خون به استخوان مربوطه است. علائم این عارضه معمولا بعد از گذشت چند ماه بصورت درد و محدودیت حرکت ظاهر میشود. تشخیص آن در مراحل ابتدایی با ام آر آی و در مراحل بعدی با رادیوگرافی ساده است. در صورت شدید شدن درمان آن با انجام تعویض مفصل ران صورت میگیرد
آرتروز مفصل ران : ساییدگی یا استئوآرتریت مفصل ران میتواند بدنبال سیاه شدن سر استخوان ران و یا به علت بد جوش خوردن و یا جوش نخوردن قطعه شکسته شده ایجاد شود. این عارضه در بلند مدت میتواند موجب بروز درد و محدودیت حرکتی در مفصل ران شود. درمان آن در مراحل پیشرفته تعویض مفصل ران است
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#963
Posted: 25 Sep 2014 19:59
علل و درمان سردی دست و پا
اگر انگشتان پای شما همیشه سرد است، یکی از دلایل آن عبارت است از: ضعیف بودن جریان خون در پا. ضعیف بودن جریان خون می تواند علل مختلفی داشته باشد، از جمله: کشیدن سیگار، فشارخون بالا و یا بیماری قلبی.
آسیب اعصاب پا در اثر عدم کنترل دیابت نیز می تواند یکی از علل سرد شدن انگشتان پا باشد.
از علل دیگر می توان به کم کاری تیروئید و کم خونی اشاره کرد.
برخی افراد در فصل زمستان یا حتی فصل گرم سال از سرد بودن دست و پای خود گله می کنند. این سردی علت های زیادی دارد؛ از استرس گرفته تا انگل. در علم پزشکی به سرد بودن کف پا، سندروم «رینودز» گفته می شود. دست و پای افراد مبتلا به این سندروم، با کوچک ترین تغییر دما سرد می شود.
به علت تنگ شدن رگ های خون، گردش خون در اطراف دست و پا تحت تاثیر قرار می گیرد. انگشتان دست و پا سرد می شود و با جریان پیدا کردن خون، قسمت های مذکور قرمز می شود و احساس سوزش پیدا می کند. توجه نکردن به درمان این بیماری ممکن است باعث آسیب بافت ها شود.
علل سردی دست و پا :
*حساسیت به موادغذایی یا محیطی که در آن قرار دارید می تواند علت این سردی باشد. داشتن حساسیت باعث کاهش فشارخون و در نتیجه سردی دست و پا می شود.
*کاندیدا، نوعی قارچ است که تقریبا در بدن تمام انسان ها رشد می کند. این نوع قارچ، اختلالاتیاز جمله سردی کف پا ایجاد می کند. در بدن افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، این قارچ زنده می ماند.
*انگل ، به محض وارد شدن به بدن، از مواد مغذی که باید وارد سلول ها شود، تغذیه می کند این امر باعث سرد شدن دست و پا می شود.
*کم خونی یکی از شایع ترین علل سردی دست و پاست.
درمان سردی دست و پا :
*برای چند ثانیه روی انگشتان بایستید سپس روی پاشنه برگردید، این کار را تکرار کنید تا خون در داخل کف پا جریان پیدا کند و گرم شود.
*به مدت ۱۵دقیقه پای خود را در یک طشت آب ولرم و نمک خیس کنید.
*قبل از پوشیدن جوراب، فلفل سیاه یا قرمز در داخل جوراب بریزید.
*فعالیت جسمی مانند راه رفتن، شنا، دو یا دوچرخه سواری روند گردش خون به کف پا را بهبود می بخشد.
*رعایت رژیم غذایی متعادل، کاهش میزان چربی و کلسترول باعث بهبود جریان خون در بدن خواهد شد. کاهش مصرف گوشت قرمز، هله هوله، غذاهای آماده و افزایش مصرف میوه و سبزی های تازه، غلات سبوس دار گوشت کم چرب و ماهی های سالم مانند سالمون و تن در رفع این بیماری موثر است.
*غذای گرم بخورید، زیرا علاوه بر گرم کردن بدن، نسبت به غذای سرد انرژی کمتری برای هضم آن نیاز است.
*استعمال دخانیات باعث افزایش میزان کلسترول در رگ های خون و در نتیجه سفت شدن دیواره رگ ها و انقباض رگ های خون می شود.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#964
Posted: 25 Sep 2014 20:02
راههای درمان فیستول مقعدی
راههای درمان فیستول مقعدی
فیستول مقعد شامل دهانه ای در اطراف مقعد می باشد که گهگاه از ان چرک خارج میشود.
در سراسر روده بزرگ و به ویژه در نزدیکی محل خروج مدفوع (مقعد)، غده هایی وجود دارند که مانند غده های عرق، مسئول ترشح موادی هستند که بسته به نوع مواد مترشحه، نقش خود را در تامین سلامت کلی بدن ایفا می کنند. دهانه ی این غده ها به داخل روده باز می شود و ترشحات آن ها از این طریق به داخل روده بزرگ تخلیه می گردد.
ابتدا درباره ی ابسه مقعدی که از علتهای فیستول مقعد میباشدتوضیح میدهیم.
آبسه اطراف مقعد چیست؟
اگر دهانه غده هایی که در نزدیکی مقعد هستند بسته شود، غده دچار عفونت می گردد و تدریجا متورم می شود و حاوی چرک خواهد شد. این حالت باعث ایجاد آبسه در نزدیکی مقعد می گردد.
انواع و علائم آبسه مقعدی
آبسه مقعدی ممکن است سطحی باشد و به صورت ورم همراه با درد شدید در لبه مقعد بروز کند. محل آبسه گرم تر از سایر نقاط است و ممکن است با قرمزی و التهاب بافت های اطراف نیز همراه باشد.
انواع سطحی آبسه های مقعدی، شایع ترین نوع آبسه های مقعدی هستند و در این مبحث فقط به توضیح این نوع پرداخته می شود.
گاهی ممکن است چرک آبسه به قسمت های عمیق تر نفوذ کند وانواع عمقی آبسه های مقعدی را ایجاد کند.
آبسه مقعدی به تدریج متورم تر و دردناک ترمی شود، به طوری که راه رفتن و نشستن برای بیمار مشکل می شود. گاهی نیز به طور خودبه خود دهانه آبسه باز می شود و خون و چرک آن تخلیه می شوند و به دنبال تخلیه چرک از شدت درد کاسته می شود
روش درمان آبسه مقعدی
در مواردی که آبسه به طور خودبه خود تخلیه نمی شود، تنها روش قطعی درمان، برش دادن آبسه و تخلیه آن است. به دنبال خروج چرک که با بی حسی موضعی یا بیهوشی عمومی و توسط جراح انجام می شود، از شدت درد کاسته می شود. پس از عمل جراحی، بیمار معمولا عصر همان روز یا روز بعد از بیمارستان مرخص می شود.
پس از تخلیه چرک لازم است که بیمار 3 تا 4 مرتبه و هر بار به مدت 20 دقیقه در لگن آب گرم حاوی چند قطره بتادین بنشیند تا محل چرک ضدعفونی شود و پس از خشک کردن موضع، آن را پانسمان کند. این کار تا رفع کامل التهاب که حدود دو هفته است ادامه می یابد.
اگر التهاب شدید باشد، بر اساس نظر پزشک جراح، چرک خشک کن تزریقی یا خوراکی نیز برای بیمار شروع می شود.
در صورت وجود درد ناشی از برش، می توان از داروی مسکن استفاده کرد. معمولا التهاب پس از حدود یک هفته فروکش خواهد کرد.
اگر آبسه مقعدی به موقع درمان نشود چه عوارضی ایجاد می کند؟
عدم درمان به موقع این بیماری باعث می شود که علائم عفونت گسترش پیدا کند و عفونت در بدن پخش شود. در صورت شدید شدن این عارضه، باید بافت های مرده در اطراف محل آبسه را برداشت.
عدم درمان به موقع آبسه در افراد مسن و افراد مبتلا به بیماری قند یا افرادی که توان جسمی کمی دارند، می تواند خطر جانی هم داشته باشد.
فیستول اطراف مقعد
پس از تخلیه آبسه به طور خود به خود یا توسط جراح، پس از حدود دو هفته علائم کاملا رفع می شوند و فرد سلامت کامل خود را به دست می آورد، ولی در بعضی افراد دهانه ای که برای خروج چرک به روش جراحی یا به طور خودبه خود ایجاد شده است، باز می ماند.
این دهانه در واقع توسط مجرای باریکی به روده بزرگ و مقعد راه دارد و مانند تونل باریکی، پوست اطراف مقعد را به داخل روده بزرگ وصل می کند. به این مجرای باریک، فیستول اطراف مقعد گفته می شود. البته گاهی نیز بدون سابقه بارزی از علائم آبسه مقعدی، فرد دچار فیستول می شود.
علائم فیستول مقعدی
- ترشح مداوم یا متناوب
- وجود یک برجستگی سفت و دردناک به هنگام لمس
- درد به هنگام اجابت مزاج یا پس از آن
- تغییر رنگ پوست اطراف فیستول
فیستول مقعدی باعث می شود که محتویات میکروبی داخل روده ی بزرگ از طریق مجرای مذکور، به زیر پوست راه پیدا کنند و هر چند مدت، باعث ایجاد عفونت یا ترشح یا آبسه یا ایجاد حالتی مثل جوش چرکی گردد که باعث درد و ترشح در ناحیه می شود و پس از تخلیه شدن ترشحات، درد فروکش می کند
علل
از بین رفتن بافت به علت گسترش آبسه زمینه‌ی گسترش عفونت ناشی از پارگی در مجرای مقعدی گاهی در نتیجه عواملی چون ضربه، عفونت راست روده (از جمله با میکربی به نام کلامیدیا)، سرطان، و اشعه درمانی ایجاد میشود.
درمان فیستول مقعدی
درمان این بیماری فقط به روش جراحی است، یک جراحی کوچک برای برداشتن فیستول. معمولاً این کار با بی حسی موضعی انجام می پذیرد (البته گاهی بیهوشی عمومی لازم می شود).
بسته به عمق درگیری، روش های جراحی مختلفی مورد استفاده قرار می گیرد. پس از عمل جراحی، بیمار معمولا عصر همان روز یا روز بعد از بیمارستان مرخص می شود.
مراقبت از محل عمل شده، به صورت نشستن در لگن آب گرم حاوی چند قطره بتادین، سه الی چهار بار در روز و هر بار به مدت بیست دقیقه است که برای دو هفته ادامه می یابد. در صورت وجود درد از داروی مسکن استفاده می شود. سایر مراقبت ها بسته به نظر جراح، برای بیمار شرح داده می شود.
قابل ذکر است که امروزه عمل فیستول مقعد با لیزر قابل انجام است.در این عمل باید از لیزرهای پرتوان استفاده و مراحل جراحی مانند جراحی باز است
فواید لیزر
چرا استفاده از لیزر به جراحی باز ارجح است؟
لیزر در هنگام برش و برداشتن تگ پوستی انتهای عصب بریده شده را ترمیم میکند و در نتیجه بیمار بعد از عمل درد نداشته یا درد بسیار کمی دارد.
لیزر عروق کوچک بریده شده در هنگام همل را ترمیم میکند و در نتیجه خونریزی هنگام عمل کاهش میابد.
این عمل بطور سرپایی و بدون بیهوشی قابل انجام است.
بیمار فقط شب اول استراحت میکند ونیاز به استراحت بیشتر ندارد.
بیمار بازگشت سریعتر به محیط کار وزندگی طبیعی خوددارد.
با این نوع لیزر میتوان تمام انواع هموروئید و حتی شقاق و فیستول همزمان را درمان نمود.
لیزر محیط عمل را استریل کرده و باعث کاهش عفونت محل عمل میشود.قابل ذکر است به همین علت انتقال بیماریهای ویروسی از جمله هپاتیت و ایدز به صفر میرسد.
لیزر هنگام عمل به بافت اطراف صدمه نمیزند و مانند کوتر باعث نکروز نمیشود به همین علت درد بعد از عمل کاهش داشته وبه اسفنکتر مقعد اسیبی وارد نمیشود.این مزیت لیزر باعث کاهش عارضه بی اختیاری مقعد میشود.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#965
Posted: 25 Sep 2014 20:06
ارتودنسی و عوارض درمان ارتودنسی
عوارض ارتودنسی - نیازهای درمانی در افراد به طورکلی به ۲ گروه درمان‌های انتخابی و درمان‌های ضروری تقسیم میشوند.
درمان‌های ضروری درمان‌هایی هستند که درصورت بی‌توجهی باعث درد، ناراحتی و به‌خطر‌افتادن سلامت کلی فرد میشوند. در طرف دیگر درمان‌هایی هستند که انتخابی بوده و فرد به‌دلیل اولویت خاص از نظر کارایی بهتر، زیبایی یا پیشگیری از بروز بیماریهای دیگر انجام می‌دهد.
درمان ارتودنسی یکی از این درمان‌هاست که عمدتا برای زیبایی بیشتر، افزایش کارایی سیستم دندانی یا راحتی بیشتر در مراقبت‌های دندانی و جلوگیری از پوسیدگی و ناراحتی لثه انجام میشود. در کنار این فواید ممکن است نگرانی‌هایی در ارتباط با عوارض یا محدودیت‌های درمان ارتودنسی وجود داشته باشد.
آگاهی از عوارض ارتودنسی یا محدودیت‌ها و روشهای جایگزین هنگام شروع درمان ارتودنسی ضروری بوده و فرد درمان‌کننده موظف است هم از جنبه اخلاقی و هم از جنبه حقوقی آنرا به اطلاع بیمار برساند. در این نوشتار اشاره کلی به خطرات بالقوه درمان ارتودنسی خواهیم داشت.
خطای درمان کننده: مهمترین عامل ایجادکننده عوارض نامطلوب درمان ارتودنسی به مهارت فرد درمان‌کننده ارتباط دارد. اگر فرد درمان‌کننده در این حیطه تخصص نداشته باشد امکان بروز خطا در مرحله تشخیص، طرح درمان، انجام درمان و نگهداری نتایج درمان وجود دارد.
متأسفانه این خطاها شایعترین و غیرقابل جبران‌ترین مشکلاتی هستند که در درمان‌های ارتودنسی در جامعه دیده میشوند. این خطاها عمدتا مربوط به عدم توانایی در برآورده‌کردن انتظارات بیمار، کشیدن نادرست دندان، به‌هم‌زدن نیمرخ بیمار، تبدیل‌کردن بیماری که با ارتودنسی قادر به بهبود وضعیت بوده به بیماری که نیاز به جراحی فک دارد، پوسیدگی دندان و بیماریهای لثه و کوتاه شدن ریشه دندان‌ها به‌دلیل اعمال نیروی نامناسب است.
افرادی که دارای تخصص ارتودنسی هستند علاوه بر قید کلمه متخصص ارتودنسی در تابلو در مهر نظام‌پزشکی خود نیز همین کلمه را دارند. بررسی کامل‌تر تخصص و تجربه فرد با بررسی مدارک تخصصی فرد در سایت نظام پزشکی امکان‌پذیراست.
عدم درک انتظار بیمار: یکی از مهمترین مسائل، شرح دقیق خواسته بیمار یا والدین بیمار است. اگر خواسته بیمار به‌طور صحیح ذکر نشود یا فرد درمان‌کننده مهارت لازم برای استخراج انتظار واقعی بیمار را نداشته باشد امکان رسیدن به نتیجه مطلوب کاهش می‌یابد.
یکی از محدودیت‌های درمان ارتودنسی آن است که برداشت افراد از زیبایی نسبی است به‌طوری که یک خصوصیت در افراد، زیبایی متفاوتی را تداعی میکند بنابراین کشف موضوع و امکان‌رسیدن به نتیجه‌ای که بتواند انتظارات واقعی بیمار را تامین کند اهمیت زیادی دارد.
گاهی محدودیت‌هایی در درمان افراد وجود دارد که امکان رسیدن به نتایج ایده‌آل را ناممکن میکند. این مسئله به نوع ناهنجاری، مهارت درمان‌کننده، ماهیت متفاوت پاسخ‌های درمانی در افراد و همکاری بیمار ارتباط دارد. کشف این محدودیت‌ها در ابتدای درمان و آگاه‌کردن بیمار صرفا با تجربه و دانش متخصص ارتودنسی امکان‌پذیر است.
خطر پوسیدگی و بیماریهای لثه: با وجود وسایل ارتودنسی در دهان امکان گیر غذایی در اطراف وسایل ارتودنسی بیشتر شده و به تعداد پناهگاه‌های باکتری‌ها افزوده میشود، بنابراین بهداشت دهان و دندان اهمیت بسیار زیادی دارد. عدم رعایت صحیح بهداشت دهان و دندان که شامل مسواک، نخ دندان و برس بین دندانی برای بیماران ارتودنسی است میتواند باعث بروز پوسیدگی دندان، ناراحتی لثه یا تغییر رنگ دندان‌ها شود.
نگرانی عمده بیماران ارتودنسی از پوسیدگی زیر وسایل ارتودنسی است درصورتی که این نواحی خطر پوسیدگی بالایی نداشته و تنها اطراف آنهاست که با تجمع مواد غذایی در این نواحی و عدم رعایت بهداشت صحیح خطر بروز پوسیدگی جدی میشود. متخصصان ارتودنسی با درک اهمیت موضوع نخستین اقدامی که در هر جلسه ویزیت انجام می‌دهند کنترل وضعیت بهداشت و ارائه آموزش‌های لازم است. نخستین علامت بهداشت غلط دهان و دندان معمولا با خونریزی حاشیه لثه هنگام مسواک زدن آشکار میشود که در این موارد زنگ خطر به صدا درآمده و لازم است کنترل بهداشتی بیشتری برای فرد انجام شود.
خطر برگشت درمان ارتودنسی: برگشت درمان‌های ارتودنسی در 2 گروه کلی به مشکلات فکی و جابه‌جایی دندان‌ها تقسیم میشود. مشکلات فکی درمان شده در دوران رشد با اتمام دوره رشد تغییری پیدا نمی‌کنند. این درمان‌ها معمولا زمانی انجام میشوند که بلافاصله بعد از آن درمان ارتودنسی ثابت انجام شود تا کنترل مناسب برای پیشگیری از خطر برگشت صورت گیرد.
با بالغ‌شدن فرد امکان تغییر در شکل کلی فک بالا و پایین در جهت مثبت یا منفی کاهش قابل ملاحظه‌ای پیدا میکند. حرکت و جابه‌جایی دندان‌ها در تمام سنین قابل انجام است. درمان صحیح و کامل ارتودنسی در 95درصد موارد برگشت عمده‌ای ندارد ولی تغییرات بسیار خفیف بعد از درمان ارتودنسی لازم و اجتناب‌ناپذیر است.
کوتاه شدن طول ریشه: هرچند احتمال تحلیل و کوتاه‌شدن ریشه در بیماران ارتودنسی بسیار کم و بین 3 تا 5 درصد موارد است ولی آگاهی از این مسئله ضروری است. حرکت دندان‌ها در استخوان با توجه به مکانیسم تحلیل و تشکیل استخوان شکل میگیرد. در این فرایند ممکن است در مقیاس میکروسکوپی، قطعات میکروسکوپیک ریشه هم برداشته شده و مجددا ساخته شود. اگر شرایط زمینه‌ای خاصی مثل بیماری آسم یا سابقه ضربه، شکستگی دندان یا اعمال نیروی ارتودنسی غلط وجود داشته باشد این مسئله توجه بیشتری می‌طلبد.
درد فک: تحقیقات متعدد نشان داده که ارتباطی بین درمان ارتودنسی و ایجاد یا رفع مشکلات فکی وجود ندارد. در بیمارانی که ابتدای درمان دارای مشکلات فکی هستند درمان ارتودنسی صحیح میتواند باعث بهبود مشکلات فکی شود ولی تنها عامل نیست و ممکن است نیاز به درمان‌های تکمیلی داشته باشد. با توجه به ماهیت مفصلی بودن ناحیه، امکان بروز مشکلات سایر مفاصل در مفصل گیجگاهی فکی نیز وجود دارد.
مدت زمان درمان: ممکن است طول دوره درمان از آن چیزی که پیش‌بینی شده کوتاه‌تر یا طولانی‌تر شود. درمان معمول ارتودنسی که به‌طور صحیح و کامل انجام میشود در اغلب موارد بین 18 تا 24 ماه خواهد بود. عمده‌ترین دلایل افزایش دوره درمان ملاحظه‌کاری در طرح درمان، بیماریهای زمینه‌ای و عدم‌همکاری بیمار در مراجعه منظم و اجرای دستورات یا شکستگی وسایل طی درمان است. در این صورت ممکن است از کیفیت نهایی درمان نیز کاسته شود.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#966
Posted: 25 Sep 2014 20:08
بیماری خراش گربه چیست؟
آیا شما از آن دسته افرادی هستید که گربه (مخصوصا بچه گربه) را دوست دارید؟ آیا در منزلتان گربه وجود دارد؟ آیا شما می‌دانید که این حیوان ملوس، ممکن است شما را بیمار کند؟
چشمان گربه آنقدر ملوس است که نمی‌توانید از ناز و نوازش کردن آن دست بکشید. زندگی مشترک با حیوانات، باعث انتقال و بروز بیماریهای مختلفی در انسان‌ها میشود. بیماریهای قارچی، باکتریایی و ویروسی از راه تماس پوستی و یا دهانی به انسان منتقل میشود.
امیدوارم با خواندن این مطلب، مقداری به سلامت خود و کودک دلبندتان توجه کنید.
بیماری خراش گربه (Cat-scratch disease)
از بیماریهای باکتریایی، منتقله از حیوانات به انسان است. این بیماری اغلب در کودکان، پس از یک یا دو هفته در اثر چنگ زدن، گازگرفتن و لیسیدن انسان توسط گربه آلوده به باکتری ایجاد میشود.
به طور معمول زیر ناخن گربه، یک‌سری میکروب وجود دارد که در صورت چنگ زدن گربه، به فرد منتقل میشوند. پس از انتقال این میکروب‌ها، انسان تا سه روز متوالی تب میکند و گاهی نیز دچار تهوع و سردرد میشود.
خوشبختانه در اغلب اوقات بیماری خودبه‌خود بهبود پیدا میکند.
خصوصیات بیماری خراش گربه
این بیماری مسری نیست. این بیماری معمولا جنس مذکر را مبتلا میکند.
این بیماری، در فصول پاییز و زمستان و در هوای معتدل بیشتر بروز میکند.
از آنجایی که این بیماری توسط کک گربه هم منتقل میشود، پس باید مراقب حشراتی که در موهای این حیوان هستند نیز باشید
انتقال بیماری خراش گربه
بچه گربه‌ها در انتقال بیماری نقش مهم‌تری دارند، زیرا بیشتر از گربه‌های بالغ این باکتری‌ها را در خون خود حمل میکنند.
نتایج آزمایش‌ها نشان می‌دهد که کک‌ها به عنوان ناقل این بیماری در میان گربه‌ها هستند.
همچنین گزارش شده است که این باکتری در کنه وجود دارد. ولی انتقال بیماری توسط نیش کنه ثابت نشده است.
علت بیماری خراش گربه
امروزه گمان می‌رود که باکتری بارتونلا هنسلا، تنها عامل مسبب بیماری خراش گربه باشد.
نزدیک به نیمی از گربه‌ها در طول زندگی خود مدتی ناقل این باکتری بوده‌اند.
این باکتری گربه را دچار بیماری نمی‌کند و در بزاق گربه زندگی میکند تا از راه خراش یا گازگرفتن گربه ( به‌خصوص بچه گربه) به انسان منتقل میشود.
از آنجایی که این بیماری توسط کک گربه هم منتقل میشود، پس باید مراقب حشراتی که در موهای این حیوان هستند نیز باشید.
علائم بیماری خراش گربه
گازگرفتگی یا خراشی که بهبود پیدا نمی‌کند یا بدتر میشود.
معمولا 4 تا 10 روز پس از تماس انسان با یک گربه، یک ضایعه پوستی در منطقه آسیب دیده ایجاد میشود.
سپس غدد لنفاوی سر و گردن و یا زیر بغل بزرگ و دردناک میشوند.
قرمزی یا جوش‌های چرکی در محل زخم ایجاد میشود.
علائمی مشابه آنفلوآنزا از جمله: ضعف، تب، لرز، کوفتگی، بیقراری، بدن‌درد، دل‌درد، کمردرد، سردرد، کاهش اشتها و گاهی تشنج نیز ممکن است در فرد بیمار دیده شوند.
عوارض بیماری خراش گربه
خطر معمولاً در کسانی وجود دارد که نقص سیستم ایمنی، ایدز یا دیابت دارند.
از جمله عوارض ایجاد شده در این افراد عبارت است از:
تشنج
ضایعات چشمی
التهاب ملتحمه چشم همراه با التهاب و تورم غدد لنفاوی نزدیک به گوش
ضایعات پوستی : این ضایعات، سپس به استخوان و سایر نواحی بدن انتشار می‌یابند.
ضایعات کبدی و طحال
التهاب مغز (آنسفالیت)
التهاب عصب
جنون
مننژیت
گلودرد
تشخیص بیماری خراش گربه
داشتن سابقه تماس با گربه (به خصوص گاز گرفتگی و پنجه زدن) کمک کننده می‌باشد، به ویژه اگر یک غده لنفاوی نیز در نزدیکی آن ناحیه بزرگ شده باشد.
آزمایش‌های دیگری از قبیل: آزمایش پوستی ناحیه خراش و یا رنگ آمیزی رسوب نقره از بیوپسی غدد لنفاوی باکتری در زیر میکروسکوپ نیز به تشخیص بیماری کمک میکند.
درمان بیماری خراش گربه
بیماری معمولاً خود به خود، همراه یا بدون درمان، در مدت یک ماه بهبود می‌یابد.
در بیماران مبتلا به ضعف سیستم ایمنی بدن، عوارض و علائم بیماری شدیدتر است، و به همین خاطر نیاز به درمان با آنتی‌بیوتیک می‌باشد. آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند: ریفامپین، سیپروفلوکساسین، کوتریموکسازول، آزیترومایسین و داکسی سایکلین برای درمان استفاده میشوند.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#967
Posted: 25 Sep 2014 20:09
چشم‌ها هم قوز میکنند
چشم‌ها از مهمترین اعضای بدن هستند که آدمی برای به‌دست آوردن بخش اعظم اطلاعات خود از محیط به آنها نیازمند است. در این میان، عده‌ای به‌دلیل نابینایی یا برخی بیماریهای چشمی نمی‌توانند ببینند و دیگر حواس خود را برای آگاهی از محیط به کار میگیرند.
انسان از طریق قرنیه قادر به دیدن است. قرنیه در مرکز و سطح جلویی چشم قرار دارد و مسئول شکست نور ورودی به چشم است. وقتی قرنیه به اندازه کافی برای گرد نگه داشتن سطح آن قدرت ندارد، همانند مخروط به سمت خارج متمایل میشود که به آن قوز قرنیه میگویند. این عارضه باعث بروز نقص در بینایی میشود.
ناهنجاری‌های قرنیه بشدت روی دید انسان و انجام فعالیت‌هایی از قبیل رانندگی، تماشای تلویزیون و حتی کتاب خواندن تأثیر می‌گذارد. در مراحل اولیه بیماری، تاری دید و وضوح نداشتن تصاویر ایجاد میشود و فرد حساسیت زیادی نسبت به نور نشان می‌دهد. این علائم معمولا اواخر دوره نوجوانی و اوایل بیست سالگی بروز می‌یابد، ولی فرد در هر سنی ممکن است به این عارضه مبتلا شود.
علائم بیماری اغلب از طریق عینک قابل اصلاح نیست. افزایش حساسیت به نور، بسختی رانندگی کردن در طول شب، مشاهده هاله نور و سایه بخصوص شب هنگام، ایجاد فشار در چشم و سردرد و درد عمومی چشم از دیگر نشانه‌های این عارضه به شمار می‌رود. تشخیص قوز قرنیه در مراحل ابتدایی به دلیل اشتراک علائم آن با دیگر ناراحتی‌های چشمی بسیار دشوار است.
قرنیه چشم افراد مبتلا به قوز قرنیه تغییر شکل می‌دهد و به جای گرد بودن، مخروطی شکل شده، سطح بیرون زده قرنیه نازک و کمی مواج میشود که به آن آستیگماتیسم نامنظم میگویند. هر چه بیرون‌زدگی قرنیه بیشتر باشد، فرد بیشتر از نزدیک بینی رنج می‌برد، به‌طوری که تنها اشیای نزدیک را بوضوح مشاهده میکند و هر چیزی که در فاصله دور قرار گیرد، تار می‌بیند.
قوز قرنیه چگونه ایجاد میشود
محققان، علت اصلی بروز قوز قرنیه را بدرستی نمی‌دانند؛ ولی این عارضه چشمی، مشکل شایعی نیست و از هر 2000 نفر فقط یک نفر به این بیماری مبتلا میشود. این مشکل ممکن است زمان بلوغ و اواخر نوجوانی شناسایی شود. محققان در بسیاری از نقاط دنیا مواردی از ابتلا به قوز قرنیه را مشاهده کردند و بر این باورند که نمی‌توان به منطقه جغرافیایی خاصی اشاره کرد که آنجا شیوع بیشتر باشد.
فیبرهای نازک پروتئینی در چشم که به کلاژن معروف است، به ثابت باقی ماندن قرنیه در جای خود کمک میکند و مانع تورم آن میشود. با ضعیف شدن فیبرهای پروتئینی، آنها دیگر قادر به حفظ حالت طبیعی قرنیه نیستند و باعث بیرون زدگی قرنیه و مخروطی شدن آن میشود. بررسی‌های صورت گرفته حاکی است قوز قرنیه ارثی است و ابتلای برخی افراد خانواده به این عارضه چشمی، هشداری برای دیگر اعضا محسوب میشود و آنها باید به علائم هشدار دهنده توجه کنند.
والدینی که صاحب فرزند مبتلا به قوز قرنیه هستند فرزندان دیگر خود را نیز باید برای معاینه بیشتر نزد پزشک ببرند. این بیماری در برخی افراد با مشکلات خاص بیشتر مشاهده میشود؛ به عنوان مثال، مبتلایان به واکنش‌های حساسیتی بیش از دیگران در معرض ابتلا به قوز قرنیه قرار دارند. علاوه بر این، برخی عوامل محیطی مانند نور فرابنفش، مالش بیش از حد چشم‌ها، بروز برخی حساسیت‌ها و استفاده غیراصولی از لنزهای تماسی در شمار عوامل بروز این بیماری قرار میگیرند. قوز قرنیه به‌طور معمول، ابتدا در یک چشم و سپس در چشم دیگر ایجاد میشود. این بیماری اغلب در یک یا هر دو چشم بروز می‌یابد، ولی احتمال ابتلای هر دو چشم به این عارضه حدود 90 درصد است. قوز قرنیه امکان تمرکز چشم روی مشاهده اجسام و محیط را بدون استفاده از عینک یا لنزهای تماسی بسیار دشوار کرده، در برخی موارد، بیمار به پیوند قرنیه نیاز پیدا میکند.
درمان قوز قرنیه
قوز قرنیه به دلیل ناهنجاری‌ای که برای چشم ایجاد میکند، باید بسرعت تحت درمان قرار گیرد، زیرا زندگی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. درمان‌های بالینی این عارضه چشمی بسته به شدت بیماری از سوی پزشک انتخاب میشود و موارد متعددی را در برمی گیرد.
درمان این عارضه معمولا با تجویز عینک طبی یا استفاده از لنز تماسی از سوی پزشک آغاز میشود که به منظور اصلاح نزدیک‌بینی شدید و آستیگماتیسم در مراحل ابتدایی بیماری به کار می‌رود. در موارد خفیف بیماری، عینک یا لنز تماسی باعث دیدن تصویر واضحی از اشیاء میشود.
با پیشرفت بیماری و تداوم نازک شدن و تغییر شکل قرنیه، عینک و لنزهای معمولی اثری روی بهبود دید بیمار ندارد و پزشکان توصیه میکنند افراد مبتلا به قوز قرنیه از لنزهای تماسی سخت با قابلیت نفوذ گاز استفاده کنند. هدف از کاربرد چنین لنزهایی، اصلاح آستیگماتیسم نامنظم ایجاد شده بر اثر قوز قرنیه و برقراری دید مناسب و دقیق است.
این لنزهای سخت، سطح نامنظم قرنیه را پوشش می‌دهند و با تغییر سطح انکساری، عملکرد قرنیه را بهبود می‌بخشند. در واقع، لنزهای سخت، دید واضحی ایجاد میکنند اما استفاده از این لنزها کمی دشوار است و کاربران باید مرتب برای معاینه به پزشک مراجعه کرده، از تغییرات ایجاد شده در لنز مطلع شوند و نقایص آن را برطرف کنند.
از روشهای دیگر اصلاح قوز قرنیه میتوان به شیوه جراحی کاشت حلقه‌هایی داخل قرنیه اشاره کرد. جراحان در عمل جراحی 15 تا 20 دقیقه‌ای اقدام به کاشت حلقه‌های پلاستیکی زیر سطح چشم و اطراف قرنیه میکنند. این عمل به صورت سرپایی و در مطب پزشک انجام میشود. بیشتر افرادی که تحت این عمل قرار میگیرند، همچنان باید از عینک یا لنز استفاده کنند.
از درمان‌های جدیدی که طی سال‌های اخیر برای درمان قوز قرنیه به کار می‌رود، استفاده از روش پیوند متقاطع بین رشته‌های کلاژن قرنیه با استفاده از اشعه ماوراء‌‌بنفش و دارویی موسوم به ریبوفلاوین است. روش جدید، روند پیشرفت بیماری را کند میکند و از سوی دیگر، باعث تقویت بافت قرنیه میشود. برخی تصور میکنند قوز قرنیه را همانند سایر ناراحتی‌های چشمی میتوان با لیزر اصلاح کرد، در صورتی که محققان اعلام کرده‌اند این کار باعث تشدید بیماری میشود و اثر مثبتی به جا نمی‌گذارد. عده‌ای از پزشکان معتقدند با ابداع روش جدید پیوند متقاطع بین رشته‌های کلاژن قرنیه، میتوان پس از رفع قوز قرنیه، عیوب انکساری چشم را نیز با عمل لیزر برطرف کرد.
پیوند، راه نهایی
گاهی قوز قرنیه تا حدی پیشرفت میکند که هیچ یک از درمان‌ها راهکار مفیدی برای بهبود شرایط بیماران نخواهد بود. بررسی‌ها حاکی است بین 15 تا 20 درصد مبتلایان این بیماری در نهایت باید تحت عمل پیوند قرنیه قرار گیرند. در واقع، پیوند قرنیه زمانی انجام میشود که سطح قرنیه بسیار نازک میشود و همچنین عیوب انکساری چشم با کمک عینک یا انواع لنزهای تجویزی درمان نمیشود. از سوی دیگر، برخی بیماران چون نمی‌توانند لنزهای تماسی را تحمل کنند و نیز قرنیه‌شان زخم میشود، باید تحت عمل پیوند قرار گیرند. در این عمل، قرنیه‌ای که دچار برآمدگی و به اصطلاح قوز شده، با قرنیه سالم پیوندی از فرد اهداکننده جایگزین میشود و فرد پس از بهبود، دید طبیعی خواهد داشت.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#968
Posted: 25 Sep 2014 20:11
جراحی پلاستیک گوش
جراحی زیبایی گوش یا اتوپلاستی، بمنظور رفع بدشکلی های لاله گوش انجام میشود. در برخی موارد جراحی برای بازسازی انجام میشود. مثلا اگر به علت حادثه یا برداشتن تومورقسمتی یا تمام لاله گوش برداشته شود.
اولین بار جراحی‌های لالهٔ گوش توسط جراح هندی سوشروتا در ۶۰۰ سال قبل از میلاد مسیح انجام شد. جراحی برای درست کردن گوش‌های برجسته از قرن ۱۹ شروع شد و روشهای گوناگونی تاکنون ابداع شده است.
در جراحی‌های زیبایی مهمترین و شایعترین مورد برجسته بودن لاله گوش است که به آن گوش خفاشی هم میگویند. گاهی اوقات ایرادات دیگری همچون نامساوی بودن دو گوش یا گوش‌های بزرگ وجود دارد.
حدود ۵% مردم گوش‌های برجسته دارند که ۶۰% آنان سابقه فامیلی مثبت دارند. خوشبختانه این مساله هیچ ارتباطی با داخل گوش نداد و فرد ایرادی از نظر شنوأیی ندارد.
بافت مهم درلاله گوش غضروف است که به آن استحکام میبخشد وروی آنرا پوستی نازک می پوشاند. اشکالات این غضروف باعث عمده ناهنجاری هاست.
شاید هیچ خصوصیت دیگری در صورت به اندازه گوش‌های برجسته جلب توجه نکند. برخلاف ایرادات دیگر مثل بدشکلی‌های بینی اینجا بچه‌ها مورد اصلی هستند. این کودکان تا سنّ ۵-۶ سالگی مشکل زیادی ندارند ولی از زمانی که وارد مدرسه میشوند مورد تمسخر بچه‌های دیگر قرار میگیرند. لقب‌هایی چون گوش خفاشی یا بادبزنی یا میکی ماوس باعث ناراحتی و از دست رفتن اعتماد بنفس این کودکانمیشود. به همین دلیل مهمترین کاندیدای این جراحی هستند.
بزرگسالان هم ممکن است خواهان این عمل شوند. برجستگی بیش از حد، بزرگی و یا غیر همگون بودن دو لاله گوش از دلایلیست که بالغین را تشویق به جراحی اتوپلاستی میکند.
به دو دلیل بهتر است جراحی در سنین پایینتر انجام شود یکی به علت اثرات روانی این ناهنجاریست که هر چه بیشتر بگذرد فرد را بیشتر آزرده مکیند.دلیل دوم اینست که با افزایش سنّ غضروفها سفت تر شده و جراحی را مشکل تر میکنند.
چه کسانی برای این جراحی مناسبند؟
همانطور که ذکر شد کودکان با گوش‌های برجسته مهمترین کاندیدهای این جراحی هستند.رشد لاله گوشدر سنّ ۵-۶ سالگی کامل میشود و اتفاقا این سنیست که کودک آماده رفتن به مدرسه میشود، بنابرین این زمان بهترین موقع جراحیست. اولیائ کودک کاملا باید در جریان جراحی و مسائل آن قرار بگیرند. به آنها باید اطمینان کافی داده شود که نتیجه این عمل معمولا بسیار خوب است و تاثیرات مثبت فراوانی بر روحیه فرزندشان دارد .
افراد بزرگسال باید از سلامت جسمی و روانی مناسب برخوردار باشند. درک صحیح و داشتن انتظارات معقول از نکات مهم است . آنها باید بدانند که غضروف لاله گوش آنان به نرمی کودکان نیست، و ممکن است که نتیجه به اندازهٔ خردسالان مطلوب نباشد ولی تقریبا در تمامی موارد تغیرات بحدیست که رضایت افرادی که انتظارات معقول دارند را برآورده مینماید.
جراحی چگونه انجام میشود؟
درکودکان باید تحت بیهوشی کامل ولی در بالغین با استفاده از بیحسی موضعی و داروهای آرام بخش انجام میشود.
برای رفع برجستگی برشی در پشت گوش و درست در محل اتصال به سر داده میشود. روشهای مختلفی وجود دارد،ممکن است برش روی غضروف داده شده یا قسمتی ازآن برداشته شود. در روش دیگر با استفاده از نخ‌های مخصوص، غضروف لاله گوش به سمت عقب کشیدهشده و در محل مناسب محکم میشود. آنگاه قسمتی از پوست برداشته شده و محل برش دوخته میشود.
عمل حدوداً ۱.۵ تا ۲ ساعت طول میکشد و معمولا بیمار همان روز مرخص میشود.
پس از عمل چه نکاتی باید رعایت شود؟
یک پانسمان نرم تر روز روی دو گوش به شکل هدبند گذاشته میشود که باید آنرا تحمل کرد. پس از آن میتوان استحمام کرد.
بمدت چند هفته نباید روی گوشها خوابید.
عوارض جراحی گوش چیست؟
درد در برخی موارد ممکن است کمی زیاد باشد که با مسکن‌های قویتر بهبود می‌یابد.
در موارد کمی عفونت در محل جراحی ایجاد میشود که باید بطور جدی دارمان شود.
مواردی از عدم تقارن بین دو گوش دیده میشود که فقط در تعداد اندکی نیاز به جراحی مجدد است.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#969
Posted: 25 Sep 2014 20:13
همه آنچه قبل از ارتودنسی باید بدانید
لبخند زیبا با دندان های مرتب گاهی اوقات برای خیلی ها آرزوست. آنها دندان های نامرتبی دارند و با هر بار جلوی آینه رفتن یا لبخند زدن به این فکر می کنند که کاش دندان های صاف و مرتبی داشتند. این آرزو این روزها دیگر دست نیافتنی نیست. علم دندانپزشکی نه تنها در زیباسازی دندان ها به خوبی پیشرفت کرده است بلکه روش های راحت تر و ساده تری را برای رسیدن به نتیجه مطلوب به کار می گیرد.
از ارتودنسی های پیشگیری تا ارتودنسی های نامرئی. در روش های جدید فرد کمتر به سیم ها و براکت هایی که با هر بار حرف زدن و خندیدن خود را نشان می دهند، اذیت می شود و تا طی کردن دور کامل مشکلی از نظر ظاهری ندارد.
آیا درمان های ارتودنسی تنها برای زیبایی است؟
درمان های ارتودنسی به منظور برقراری رابطه بین دندانی و فکی بهتر انجام می گیرد. با این درمان ها نه تنها به زیبایی بیشتر دست می یابیم بلکه می توانیم با رعایت بهداشت از پوسیدگی های بیشتر که براثر نامرتبی و روی هم قرارگرفتن برخی از دندان ها یا فاصله بین دندانی جلوگیری کنیم. این روش با قرار گرفتن دندان ها در محل خود و ایجاد روابط فکی صحیح، سبب تلفظ بهتر حروف و کلمات توسط بیمار و نهایتا حضور با اعتماد به نفس او در جامعه می شود.
آیا همه نیاز به ارتودنسی دارند؟
به دلیل وجود درمان های زیاد و نیز تنوع وضعیت های مختلف دهانی و دندانی، برای اینکه متوجه شوید نیاز به انجام دادن ارتودنسی دارید یا نه باید به دندانپزشک مراجعه کنید. چون امکان درمان های جایگزینی برای ارتودنسی وجود دارد. با معاینه دندانپزشک، او متوجه نیاز یا بی نیازی به ارتودنسی می شود. در بعضی مواقع می توان در سنین بعد از رشد در صورت نامرتبی های کم از درمان های لامینیت که پوشش های استتار کننده نامرتبی های دندانی است و روی سطح جلویی دندان های قدامی چسبانده می شوند، استفاده کرد.
از چه زمانی متوجه نیاز به ارتودنسی می شویم؟
ارتودنسی محدود به سن خاصی نیست، می توان از اواخر 3 سالگی تا وقتی که دندان ها وجود دارند از این درمان استفاده کرد. گاهی اوقات در سنینی که کودکان دندان شیری دارند برای اینکه عادت مکیدن انگشت یا پستانک از سر کودک باز شود، از دستگاه های ساده ارتودنسی استفاده می شود.
معمولا اغلب مشکلات ارتودنسی در 7سالگی زمانی که بیشتر دندان های دائمی جلویی درآمده اند خود را نشان می دهند. البته امکان تشخیص برخی از مشکلات در سنین پایین تر نیز وجود دارد. از وقتی که دندان های دائمی رویش پیدا می کند تا حدود 12 تا 15 سالگی می توان تغییرات استخوانی و عضلانی مثل بزرگ کردن فک بیماران را انجام داد. به طور کلی بهترین سن درمان ارتودنسی با دستگاه ثابت حدود 12 سالگی است. پس از 12 سالگی با افزایش سن بیمار درمان هم تغییر می کند.
ارتودنسی نامرئی چیست؟
3 روش برای انجام ارتودنسی نامرئی وجود دارد. یک مورد سیستم لینگوال است که در این روش براکت های ارتودنسی در پشت دندان های فک بالا و پایین چسبانده می شود. این سیستم به دلیل مزاحمت های فراوان برای زبان هنگام تکلم و غذاخوردن و نیز به دلیل شکسته و کنده شدن هنگام شستن دهان چندان عملی نبوده و پیشنهاد نمی شود.
در روش دیگر از پلاک های شفاف در جهت ردیف کردن دندان ها استفاده می شود که آن نیز در موارد بسیار محدود و نامرتبی های بسیار کم و با صلاحدید دندانپزشک انجام می گیرد و نیاز به مراجعات 2هفته یک بار و قالب گیری در هر جلسه مراجعه و ساخت پلاک جدید در هر جلسه دارد. روش اصلی و کارآمد روش استفاده از براکت های شفاف و اغلب سرامیکی است که روی دندان های بیمار نصب می شود و بدون رنگ بوده و دیده نمی شوند. این روش دارای استحکام و زیبایی خوبی بوده و مشکلی برای زبان یا گفتار بیمار ایجاد نمی کند.
سیستم ارتودنسی متحرک را توضیح دهید.
ویژگی این نوع ارتودنسی قابلیت برداشتن و گذاشتن آن است. اما استفاده از این روش به این معنا نیست که فرد هر زمان دلش خواست از آن استفاده کند. در این روش نیز فرد باید دست کم 18 ساعت به طور پیوسته آن را در دهان قرار دهد. نکته مهم آن است که این روش تنها در مشکلات جزئی و در بیشتر مواقع به عنوان درمان پیشگیری استفاده می شود. یکی دیگر از نکات مهم آن است که میزان نتیجه بخش بودن آن به میزان همکاری بیمار و عمل به توصیه ها بستگی دارد.
نحوه عملکرد ارتودنسی چگونه است؟
دستگاه های ارتودنسی با اعمال نیرو روی دندان ها آنها را جا به جا می کند. این نیرو با اطلاع کامل از میزان آنها و محاسبه با روش های خاص درمانی انجام می شود. پس از هر بار کشیدن سیم ها کمی درد ایجاد می شود که معمولا بعد 12^
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#970
Posted: 25 Sep 2014 20:17
انواع بینی و جراحی آن
نوک بینی ناقص
نوک بینی می تواند ناقص (شکل داده شده) باشد. این مشکل می تواند به علت نرمی (لختگی ) در ناحیه زیر نوک بینی و یا کوتاهی کالوملا و یا هر دوی این موارد باشد. در صورت نقص در نوک بینی پیوند در نوک بینی در دستور کار قرار خواهد گرفت. در صورت کوتاهی کالوملا از عمل برجسته سازی (یا افزایش ارتفاع کالوملا – کالوملا استرات) استفاده می شود. در موارد نقص نوک بینی بیشتر از پینود در این ناحیه استفاده می شود زیرا این روش ساختار و شکل دهی نوک بینی را تامین می کند.
ما پینود آناتومیک در ناحیه نوک بینی را ترجیح می دهیم. این پیوند در هر دو روش بسته و باز شبیه به پیوند صفحات شین و پیوند گلف تی دانیل می باشد. پیوند شکلی ایجاد می کند که شبیه به سطح عادی آناتومی کراس میانی و گنبد های نوک بینی (دومز) می باشد. غضروف سپتو (پره میانی) برای این منظور ایده آل می باشد.
البته باید به شیوه ای مورد استفاده قرا بگیرد که بینی شکل ذوزنقه به خود نگیرد (tombstone effect). قسمت پاسسنس گنبد نیم گرد گوش (کانچا کاووم) بهترین وسیله برای ایجاد پیوند در نوک بینی می باشد و زیرا این قسمت از گوش به میزان کافی از انحنا برخوردار بوده و نیاز به اندازه گیری نبوده و همیشه موجود می باشد. در اغلب موارد، نیاز به شکل دهی مجدد نوک بینی وجود دارد.
این هدف از طریق ایجاد پیوند حمایت کننده (پیوند در نوک - کپ) به دست می آید که خود پیوندی دو یا سه لایه می باشد و در ناحیه زیرین نوک بینی قرا ر می گیرد. این پیوند با سه هدف انجام می شود: (1) برای شکل دهی بهتر (2) برای ثایت کردن نوک بینی (3) برای پر کردن فضای خالی پیوند نوک بینی. بخیه عانی پیوند نوک بینی مورد نیاز نمی باشد.
در جراحی به روش باز غضوره های نوک بینی از هم جدا شده و پیوند درون گنبد بینی ( اینتردومال) بین آنها قرار می گیرد. یک پیوند آناتومیک بر روی سطح گسترده می شود (استفاده از گوش به عنوان اهدا کننده)، و یک پیوند منحنی شکل در لبه نیز به کار گرفته می شود. بیمار همچنین از یک پیوند غشاء میانی پوست (درمیس) در راستای حجم دهی به لبها بهره خواهد برد.
افتادگی یکسوم میانی بینی
یکی از مشکلات رایج که نیاز به جراحی ثانویه زیبایی در بینی دارد، افتادگی طاق میانی بینی می باشد. این مشکل بیشتر وقتی رخ می دهد که در جراحی اولیه از هامپیکتومی استفاده شده باشد. برخی از جراحان بازسازی یک سوم میانی ( دریچه های داخلی) بینی را با استفاده از فلپ های گسترده شده و یا پیوندی جدی نمی گیرند.
شکست در بازسازی این ناحیه منجر به ایجاد نقص به شکل وی برعکس شده که نه تنها زیبا نیست بلکه در کارکرد نیز دچار مشکل است، بدین معنی که در مسیر جریان هوا مانع ایجاد می کند. فلپ های گسترده شده دریچه های داخلی را باز کرده و عرض کافی در قسمت یک سوم میانی بینی را بازسازی می کند.
نقص در لبه های پره های بینی
بینی های نیازمند به جراحی ثانویه عموما دارای لبه پره های بینی افتاده و یا باریک می باشند. برخی از بخش های کراس های جانبی ضعیف بوده و یا در کل وجود ندارند که موجب افتادگی می شوند. بیماران در این شرایط نه تنها در رابطه با ظاهر بینی خود شکایتمند می باشند بلکه دارای مشکل مانع در راه تنفس نیز می باشند. بازگرداندن کراس های جانبی به شرایط ایده آل و استقامت عادی هدف اصلی می باشد.
در بیشتر موارد استرات کراس های جانبی (افزایش ارتفاع کراس ها) بنا بر نظر گانتر راه حل موجود می باشد. یک قطعه کوچک غضروف عموما به اندازه ی 3 الی 4 در 15 الی 20 میلیمتر در زیر لبه قسمت فوقانی نو ک بینی (سفالیک) در ناحیه کراس های جانبی قرار گرفته و بدین وسیله استقامت ساختار و زیبایی ظاهری را بازیابی می کند. در صورت کوچک بودن مشکل فرایندی مشابه از پیوند لبه پره های بینی که توسط ترول و همکارانش، روهریخ و همکارانش، گویرون وهمکارانش توضیح داده شده، استفاده می شود.
در اغلب موارد، اندازه پیوند به اندازه ی یک چوب کبریت می باشد و می تواند از هر دو طریق میانی (در این روش) و یا از طریق برش جداگانه (در روش بسته) در جای خود قرار بگیرد. در صورت افتادگی قسمت های عقبی زوایای جانبی کراس های جانبی بیمار نسبت به حس کردن افتادگی و مشاهده آنها در منافذ بینی خود شکایت خواهد داشت. این افتادگی می تواند یک مانع در راه تنفس باشد. خوشبختانه درمان آن بسیار ساده می باشد.
با استفاده از برش U شکل بخش زیادی از کراسس های جانبی آزاد می شوند. فلپ کامپوزیت میانی بالا آورده می شود یک یا دو بخیه افقی با استفاده از گاز استریل بر روی نقص غضروف محدب قرار می گیرند. این بخیه ها موجب تقویت و سفت شدن کراس های جانبی در بیشتر موارد شده، د دیگر نیازی به پیوند در این ناحیه نمی باشد.
نوع دیگری از بخیه که به جلوگیری از افتادگی کراس های جانبی کمک می کند، بخیه معلق (suspension) می باشد. این نوع بخیه موجب قرار گرفتن بهتر کراس های جانبی در ساختار قسمت فوقانی نوک بینی شده و از افتادگی آن به سمت مجاری تنفسی بینی (وستیبیول) جلوگیری می کند. برای مثال این نوع بخیه که توسط داویدسون و موراکامی استفاده شده و یا از نوع لیبرمن و موست که کراس های جانبی را با استخوان بینی ثابت می کردند.
پوست نازک نوک بینی
پوست نازک نوک بینی برای جراح این مزیت را به همراه دارد که می تواند هنر شکل دهی (مجسمه سازی) خود را نمایش دهد که نیاز به جزئیات و طراحی فراوان دارد. هر چند که مشکلاتی نیز به همراه دارد، بدین معنی که کوچکترین نقص در کار از پشت پوست نازک قابل مشاهده است. هرگونه تغیر در پوشش، جذب و با تغییر محل غضروف از میان پوست نازک قابل مشاهده است.
یکی از بهترین لایه گذاری ها استفاده از بافت فاشیا می باشد. استفاده از لایه ی تک برگی بافت فاشیای تمپورالیس می تواند در درمان پوست نازک نوک بینی بیمار درجراحی ثانویه نقش بزرگی را ایفا کند. هرچند که استفاده از پیوند بافت تک لایه فاشیا بر روی کل چهارچوب نتیجه را لطیف تر می کند.
یکی از پیش بینی های احتمالی مهمی که درباره بافت فاشیا می توان داشت، قابلیت ضخیم شدن آن به اندزه ی 2 تا 3 برابر ضخامت اصلی خودش در طول هفته اول بعد از جراحی می باشد. برای جلوگیری از این اتفاق نیاز به بخیه می باشد. بافت جایگزین برای لایه گذاری پیوند چربی غشاء میانی پوست (درمافت) می باشد که از ناحیه پشت گوش تهیه می شود.
بینی کوتاه
بینی کوتاه سابقاً یکی از مشکل ترین موارد تصحیح بینی بوده است. هم اکنون تکنولوژی به روز شده از بزرگی این مشکل کاسته است. الگوریتم مورد استفاده از ده سال گذشته در حال استفاده بوده و تغییر چشمگیری نداشته است. در روش باز (که تقریباً یک اجبار می باشد) غضروف های جانبی بالاتر از سپتوم فوقانی رها می شود. تمامی غضروف سپتوم موجود برای پیوند افزایش سپتوم برداشته می شود.
در صورت نبود آن از گنبد نیم گرد گوش (کانچا کاووم) استفاده می شود. یک جفت قلاب بر روی غضروف نوک بینی و به آرامی کشیده می شود. بعد از قرار دادن پوست مجاری تنفسی کراس های جانبی یک برش بین غضروف جانبی بالایی و کراس جانبی به منظوز آزاد سازی آنها ایجاد می شود. از یک قیچی کوچک برای افزایش فاصله بین این دو غضروف استفاده می شود. این عمل باعث افزایش طول دیواره ی جانبی بینی می شود.
پیوند افزایش دهنده سپتوم بر روی اجزای افقی یا عمودی استرات L شکل استفاده می شود تا غضورف ها در قسمت پایین بینی که از محل اصلی خود خارج شده اند، ثابت شوند. در صورت زیاد بودن فاصله غضروف جانبی بالایی و کراس های جانبی، یک پیوند بین غضروفی در بین غضورف ها قرار گرفته و در محل بخیه می شود. غضروف سپتوم به علت نازک بودن و عدم ضخیم شدن در زمان برای این منظور ایده آل می باشد. از یک پیوند با منبع غضروف دنده در پیوند فوقانی و پشتی (دورسال)، برجسته سازی ( یا افزایش ارتفاع کالوملا – کالوملا استرات) و پیوند افزای سپتوم استفاده می شود. از غضروف گوش برای پیوند نوک بینی استفاده می شود.
پایه بینی گسترده
برخی از بینی های نیازمند به جراحی ثانویه علی رغم برش پایه بینی، دارای پایه بینی گشترده ای می باشند. در برخی از موارد برداشت مجدد پایه بینی ممکن است تاثیر گذار باشد. اما در برخی دیگر برداشت پوست می تواند تا به حدی موجب تنگی منافذ و یا پره های بینی شود که غیرعادی به نظر برسند.
یکی از راه حل ها آزاد سازی پایه پره های بینی و تثبیت آن در ناحیه میانی به وسیله بخیه می باشد. فرایندی که توسط بسیاری از جراحان در طول سال های متمادی استفاده شده است. این فرآیند در مورد بیماران دارای محوریت چرخیده شده عمودی در پره های بینی می باشد بسیار موثر و مفید است. باریک کردن بیشتر پره های بینی به تنهایی در این بیماران می تواند باعث شود تا پره های بینی به شکل گوی های بولینگ به نظر برسند.
با حرکت کل پایه بینی (شامل زوایه سفالیک9 این مشکل یه حداقل خواهید رسید. پیش از اجرای فرایند ذکر شده باید تست پینچ (باریک سازی) انجام شود. یک تست گیرنده می بایست پره های بینی را با دو انگشت به یکدیگر نزدیک کند تا زاویه بینی و لب را نسبت به اینکه به میزان کافی منفرجه شده باشند، مورد آزمایش قرار دهد. بنا بر این آزمایش محدودیت برای حد آزاد سازی پره ها تعیین می شود و یا می بایست در ناحیه داخلی ستون سپتوم برش ایجاد شود تا از ایجاد زاویه غیر طبیعی لب و بینی پس از عمل جلوگیری شود.
از طریق برش شیار های کنار گونه (buccal sulcus) و با استفاده از یک تراز کننده پریوستئال جوزف بافت نرم از ماگزیلا آزاد می شود. جراح می بایست رباط منحنی شکل را به شیوه هایی که توسط روهریخ توضیح داده شده ازاد کند. در صورت نیاز آزاد سازی می تواند تا کف طاق بینی ادامه پیدا کند.
یک بخیه نایلونی داخل پره های بینی به شماره A 2-0 از ناحیه پشتی یک پره شروع و تا پره دیگر ادامه می یابد. در رابطه با قرار ندادن گره های بزرگ نزدیک به سطح پوست دقت کافی موررد نیاز است. برش بیشتر موجب انحرراف پره های بینی و منافذ آن می شود. از آزاد سازی گره ها برای دست یابی به نتایج بهتر استفاده می شود.
بی قاعدگی در قسمت فوقانی بینی (dorsum)
یکی از شایعترین مشکلات که نیاز به جراحی زیبایی ثانویه بینی و یا بازنگری می باشد، بی قاعدگی در قسمت فوقانی بینی می باشد. این مشکل عموما نتیجه شکست در شکل دهی درست درسوم (قسمت فوقانی بینی) می باشد. احتمالا درسوم به خوبی سوهان نخورده ویا اجزای کوچک غضورف بصورت غیر عمدی به جا مانده اند. معمولا این اتفاق به واسطه پیچ و تاب پیوند غضروف و استفاده از غضروف گوش رخ می دهد.
علی رغم اینکه ممکن است جراحی پیوند اولیه ساده و لطیف به نظر برسد، ممکن است زوائد کوچک مشهود و یا غیر مشهود در قسمت بالای درسوم جایی که پوست بسیار نازک است به جا مانده باشند. به همین دلیل امروزه از فاشیا و غضروف نگینی شکل در پیوند های بافت فاشیا بیشتر از گذشته و به عنوان عاملی برای درمان نقص درسوم استفاده می شود. درمان برای نقص های کوچک، سوهان زدن درسوم می باشد.
خود این عمل می تواند باعث ایجاد نقص بسیار جزئی در درسوم شده، به همین جراح باید برای قرار دادن بافت فاشیا در محل نقص و یا حتی پیوند درمافت آمادگی لازم را داشته باشد. میزان کمی از درمافت می تواند از ناحیه پشت گوش برداشت و جدا سازی اپیتلیوم (بافت سلولی محافظ epithelium. ) و برش یک قطعه در ابعاد 3 در 1 میلیمتر انجام می شود. به طور حتم بخش اعظمی از آن را چربی تشکیل می دهد. اما در صورت نیاز به حجم دهی جزیی در درسوم به عنوان لایه کمکی به خوبی عمل می کند.
سپتوپلاستی - تصحیح شکل سپتو (فلپ جداکننده منافذ)
عناوین پایه سپتوپلاستی در بخش 20 مورد بحث قرار گرفته است. مسئله ای که می بایست در رابطه با آن از پیش احتیاط کرد این است که خط قرارگیری سپتوم بسیار نازک بوده و تراز آن از غضروف بسیار سخت می باشد. منافذ بینی به راحتی شکل خواهند گرفت مگر این که جراح به شدت محتاط باشد. از این رو استفاده ازروش باز در جراحی ثانویه در ناحیه سپتال توصیه می شود.
همچنین ساده ترین روش ها برای جراحی سپتوم شامل: (1) قراردادن بافت نرم پیش از اجرای تکنیک های تشریح (2) جداسازی غضروف های درسوم و نوک بینی تا جایی که زاویه سپتوم داخلی حس شود. زاویه داخلی سپتوم ساختاری است که حتی در مشکل ترین مورد های نیازمند جراحی ثانویه قابل مشاهده و معاینه است. از این نقطه به بعد فرایند تراز mucoperichondrium تحت نظارت مستقیم قابل اجراست.
یک تراز کننده مکنده که تا حدودی تیز می باشد ضروری می باشد. این روش یکی از روش های تشریح است که جراح را بیش از دیگر روش ها تحت فشار قرار می دهد زیرا همیشه احتمال برش سپتوم وجود دارد. زخم های کوچک باید بلافاصله با استفاده از نخ بخیه کت گوت بسته شوند زیرا باعث بیرون زدگی غضروف سپتوم می شوند.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
صفحه 97 از 111