خجالت نکشیم --- رابطه با جنس مخالف بدون شرم و خجالت

بعد از گشت و گذار طولانی و تجربه شخصی به این نتیجه رسیدم که خجالت و شرم یا همون حیاء خودمانی یکی از معضلات بزرگ جامعه ما در داشتن روابط سالم است حتی در روابط زناشوئی زن و مرد که همین عامل باعث اختالافات زیادی می شود و یا اینکه بسیاری از افراد تا سنین بالا هنوز فن و مهارت برقرار کردن ارتباط با دیگران و بخصوص جنس مخالف را نمی دانند و حتی گاهی پس از مدتها دوستی هنوز نمی دانند از یکدیگر در این دوستی چه می خواهند و بسیاری که هنگام صحبت ضربان قلبشان به هزار می رسد و دست و پایشان می لرزد و تا دلتان بخواهد آمپرشان بالا رفته و عرق می کنند.

بیماری ترس از جامعه (شرم حضور)

Social Phobia یا Social Anxiety

مهارت هاي اجتماعي ابزاري براي غلبه بر خجالت

تکنیکهای غلبه بر خجالت

۱) روی یک هنر متمرکز شوید و آن را خوب یاد بگیرید. موسیقی، نقاشی، خطاطی و هنرهای دیگر، اعتماد به نفس تان را به وضوح افزایش خواهد داد.

۲) به دیگران کمک کنید. منتظر نشوید که ازتان کمک بخواهند. به دنبال کمک کردن به این و آن، باید بدوید. این یک دستورالعمل است... ماشین یک نفر وسط خیابان خراب شده و روشن نمی شود و حالا راننده منتظر است کسی بیاید کمکش کند و ماشین را هُل بدهد... همسایه تان از بازار برمی گردد و دستش حسابی پر است و زنبیل دارد از دستش می افتد...پیرمرد مغازه دار، زورش نمی رسد که به تنهایی، کرکره مغازه را بدهد بالا... خب، چرا معطلید؟ مگر نمی خواستید تمرین های ضد خجالت تان را شروع کنید؟ چه بهتر از این؟ با این تیر، خیلی بیشتر از یکی دو نشان را خواهید زد. مطمئن باشید. خرجش فقط دو کلمه است: کمک نمی خواهید؟ (البته لبخند و ارتباط چشمی را هم هنگام ادای این دو کلمه فراموش نکنید). نمی دانید چقدر موثر است!

۳) دل تان می خواهد وقتی وارد یک جمع می شوید، با شما چطور برخورد کنند؟ دوست دارید با لبخند به استقبال تان بیایند؟ به تان توجه کنند؟ به حرف هایتان صمیمانه گوش کنند و صمیمانه با شما هم کلام شوند؟ و چیزهایی از این قبیل؟ بسیار خب. می گویند خجالتی ها، خجالتی ها را خوب می شناسند. خجالتی های جمع را پیدا کنید و با آن ها همان طوری رفتار کنید که دل تان می خواهد با شما رفتار شود. با سوال های صمیمانه تان، آن ها را به صحبت کردن وادار کنید و جواب هایشان را با رغبت بشنوید. این کار، هم برای معاشرتی تر شدن آن ها مفید است، هم برای خودتان یک تمرین تمام عیار مجلس آرایی است. شروع کنید و ببینید که چقدر روی خودتان تاثیر می گذارد!

۴) وقتی به یک محفل رودربایستی دار، مثلا به یک مهمانی رسمی، دعوت می شوید، وقت تان را طوری تنظیم کنید که زود برسید. این نکته در عین سادگی، بسیار مهم است. حداقل فایده اش این است که با سنگینی فضای جلسه، زودتر آشنا می شوید و کم کم ترس تان از آن جمع می ریزد. امتحان کنید! وقتی یک جمع خلوت در حضور شما آرام آرام شلوغ می شود، حس خجالت تان خیلی کم تر است نسبت به وقتی که ناگهان به یک مجلس شلوغ وارد می شوید. معمولا آن هایی که دیرتر به چنین محافلی وارد می شوند، استرس بیشتری را پشت سر می گذارند و آن هایی که زودتر می رسند، راحت تر با تازه واردها ارتباط برقرار می کنند.

۵) از هم صحبت خود تعریف کنید. این که دیگر کاری ندارد. هم آسان است، هم فوق العاده موثر. اغلب آدم ها وقتی ازشان تعریف می کنید، ذوق می کنند و بیشترشان آن قدر ذوق می کنند که به هیچ قیمتی حاضر نمی شوند هم صحبتی با شما را از دست بدهند. البته هنگام اجرای این تکنیک باید مواظب مغزتان هم باشید؛ چرا که ممکن است جای دندان های کسی که ازش تعریف کرده اید، رویش باقی بماند. ضمنا هنگام تعریف و تمجید از این و آن، به هیچ وجه لازم نیست دروغ بگویید. اگر کمی دقت کنید، مطمئنا در هر آدمی بالاخره یک چیزی پیدا می کنید که قابل تعریف باشد. البته تعریف هایتان هم نباید خیلی بی ربط باشد. مثلا وقتی کسی دارد درباره یک موضوع فلسفی با شما صحبت می کند، خیلی بی ربط است اگر بگویید: پیراهن تان چقدر قشنگ است! مثلا بهتر است خودتان را به موضوع مورد بحث، علاقه مند نشان بدهید و از جالب بودن آن موضوع صحبت کنید.

۶) نقش آفرینی کنید. نقش آفرینی، یک اسلحه مخفی است که حتی مطمئن ترین و بااعتمادبه نفس ترین آدم هایی هم که شما سراغ دارید، از آن بهره می گیرند. شما دل تان می خواهد وقتی به یک جمع وارد می شوید، چگونه رفتار کنید؟ مطمئن؟ با لبخند باز؟ صمیمانه؟ خوش برخورد؟ و...؟ خب، همه این ها را می توانید در خلوت خودتان و در مقابل آینه تمرین کنید. همه ما آدم ها کمی تا قسمتی بازیگریم. نقش آفرینی جلوی دوربین شاید کار آسانی نباشد (من واقعا نمی دانم سخت است یا آسان)؛ ولی نقش آفرینی در خلوت و در مقابل آینه را مطمئن ام که کار آسانی است. تمرین های مکرر این چنینی، ناخودآگاه تان را به همان سمتی می برد که بیشتر تمرینش را می کنید و کم کم شما همانی خواهید شد که دل تان می خواهد.

۷) هیچ وقت هیچ کس را تحقیر نکنید و خصوصا در حضور جمع از چنین کارهایی پرهیز کنید. همه ما آدم ها به آرامش و کمک دیگران احتیاج داریم؛ نه به دشمنی و آزار و اذیت شان. مطمئنا وقتی شما کسی را تحقیر یا مسخره کنید، او هم به دنبال بهانه ای خواهد گشت تا این لطف شما را جبران کند! انرژی منفی برای این و آن نفرستید تا انرژی منفی برای تان نفرستند. موقع انتقاد کردن از این و آن هم، یادتان باشد که نباید از هیچ کس در حضور جمع با تندی و خشونت انتقاد کنید. وقتی ارتباط تان با دور و بری ها دوستانه و صمیمانه باشد، آن ها هم برای رفع این جور مشکلات و از جمله برای رفع این حس خجالت درونی به شما کمک خواهند کرد.

۸) خیلی هم ایده آل گرا نباشید! قرار نیست با هر جوکی که شما تعریف می کنید، همه غش و ریسه بروند. قرار نیست با هر حرفی که می زنید، همه به به و چه چه کنند. برای هیچ کس دیگری هم قرار نیست چنین اتفاقی بیفتد. مطمئن باشید که دیگران هم استانداردهایشان را این قدر دست بالا تعریف نمی کنند. وقتی در یک جمع حضور دارید، کسی از شما انتظار ندارد که فوق العاده باشید. برای جمع، این مهم است که شما با آن ها همراه باشید، فقط همین! این را هم یادتان باشد که خیلی از خانم ها و آقایان اصلا با آدم های پرحرف و شوخ و مجلس آرا میانه خوبی ندارند. و یک خبر خوب دیگر برای خجالتی های عزیز: سکوت و کم حرفی شما را معمولا به پای فروتنی، حجب و حیا و بزرگ منشی تان می گذارند و چه صفتی بهتر از این چند صفت؟ راستی یادتان باشد که، در ملاقات اول تان با هیچ کس زیاد حرف نزنید و اطلاعات شخصی تان را رو نکنید. چه لزومی دارد؟ این کار را متاسفانه بعضی ها برای پنهان کردن آن حس خجالت درونی شان انجام می دهند. غافل از این که دیگران، این کار را غالبا این طور تفسیر و تعبیر می کنند که فاعلان این فعل، آدم های کم ظرفیت و سرخورده یا آدم های گوشه گیر و تنهایی هستند.

۹) ارتباط چشمی در برقراری یک ارتباط موثر، خیلی مهم است. حتما به چشم طرف مقابل تان نگاه کنید. چه وقتی دارید صحبت می کنید، چه وقتی که دارند با شما صحبت می کنند. این ارتباط چشمی را ترجیحا با یک لبخند ملایم و حالت دوستانه همراه کنید. اگر به هر دلیلی از برقراری یک ارتباط چشمی مناسب ناتوانید، سعی کنید به پیشانی طرف مقابل تان نگاه کنید. از معجزه نفس های عمیق هم غافل نشوید؛ چون به هنگام حملات استرس واقعا سودمند است. عادت کنید که با نفس های عمیق، آرامش را به وجودتان برگردانید. این تمرین را می توانید خیلی راحت در حضور جمع، بارها و بارها انجام بدهید. مطمئن باشید که هیچ کس نمی فهمد این کار شما چه معنایی دارد. باور کنید که اصلا کسی حواس اش به شما نیست. راحت باشید.

۱۰) اگر خجالتی باشید، احتمالا تنهایی را به فعالیت های جمعی ترجیح می دهید. خب، می توانید، از این فرصت مغتنم استفاده کنید و چیزی یاد بگیرید. آدم هایی که تنهایی را دوست دارند، معمولا روحیه شان با هنرآموزی جور است. روی یک هنر متمرکز شوید و آن را خوب یاد بگیرید. موسیقی، نقاشی، خطاطی و هنرهای دیگر، اعتماد به نفس تان را به وضوح افزایش خواهد داد. تا می توانید کتاب بخوانید و اطلاعات کسب کنید. روزنامه، مجله، برنامه های آموزشی، اینترنت و... به زودی، روزی می آید که باید حرفی برای گفتن داشته باشید. خودتان را برای آن روز آماده کنید.

۱۱) شکست هایتان را تدبیر کنید. وقتی دارید برای کسب مهارت های ضد خجالت تلاش می کنید، یادتان باشد که مثل هر تلاش دیگری، ممکن است شکست هایی هم در سر راه تان باشد. ولی قرار نیست شما از میدان فرار کنید. تا رسیدن به پیروزی نباید دست از تلاش بردارید. فراموش نکنید که نوابغ هم بارها و بارها در مسیر تلاش هایشان شکست خورده اند؛ اما دست از کار نکشیده اند. این را هم یادتان باشد که شکست شما ممکن است ناشی از شرایط باشد، نه ناشی از اشتباه شما. مثلا ممکن است شما نتوانید در میان بحث دو نفر دیگر وارد شوید و آن ها را همراهی کنید تنها به این علت که بحث آن ها خصوصی بوده و یا ممکن است سر صحبت را با کسی باز کرده باشید که او در آن لحظه به گرفتاری ها و مشکلات دیگر زندگی اش فکر می کرده و اصلا دل و دماغ صحبت کردن نداشته است و... به هر حال، سعی کنید از هر شکست تان، مثل نابغه ها، درس تازه ای بگیرید و آن درس تازه را در تمرین های بعدی به کار ببندید.

۱۲) همیشه آماده و به روز باشید. مطلع و گوش به زنگ. کتاب بخوانید، روزنامه، مجله، اینترنت و... اخبار روز دنیا را پیگیری کنید. اخبار هنری، فرهنگی، علمی، سیاسی و... داشتن این اطلاعات به شما کمک می کند که همیشه حرف های شنیدنی در آستین داشته باشید. سوال های حاضر و آماده هم غنیمت اند. از این قبیل سوال ها همیشه همراه داشته باشید. طرح یک سوال صمیمانه و مودبانه معمولا نقطه شروع مناسبی برای ورود به بحث دیگران است و هر قدمی هم که برای چنین هم کلامی هایی بردارید، مطمئنا قدم بعدی آسان تر و آسان تر می شود. از سلیقه ها و علاقه های دوروبری هایتان هم باید باخبر باشید. این طوری راحت تر می توانید هم صحبت شان شوید. وقتی می خواهید سر صحبت را با یک جماعتی باز کنید یا وقتی که می خواهید در یک بحث گروهی شرکت کنید، باید این را ارزیابی کنید که آیا آن ها هم مایل اند حرف های شما را بشنوند و اصلا آیا شما خوب به حرف های آن ها گوش داده اید یا نه. بی محابا حرف شان را قطع نکنید. بهتر است مودبانه و آرام آرام به هر بحثی وارد شوید.

۱۳) خودتان را درست کنید. با دیگران (لااقل فعلا) کاری نداشته باشید. نمی توانید همه را مجبور کنید همان طوری که شما دل تان می خواهد رفتار کنند. نمی توانید همه را وادار کنید نسبت به حرف ها و رفتارهای شما همان طوری واکنش بدهند که شما دوست دارید. چرا که اولا همه آدم ها مثل هم نیستند و مثل هم فکر نمی کنند و ثانیا آن چه مهم است، تلاش و تمرین شماست و توجه به این نکته که آیا شما دارید کارتان را درست انجام می دهید یا نه. انتظار نداشته باشید وقتی که در یک مهمانی، کنجی نشسته اید و با هیچ کس حرف نمی زنید، دیگران بیایند و شما را از پوسته تنهایی بیاورند بیرون. خودتان هم باید کمک کنید. انجام دادن تمرین هایی که از آن ها حرف می زنیم، به عهده خودتان است، نه دیگران. ضمنا حواس تان به این نکته هم باشد که سطح توقع تان را از دیگران تصحیح کنید. در هر مهمانی، ممکن است که بغل دستی شما هم خودش خجالتی باشد، مثلا از آن خجالتی های پنهان که هفته پیش حرفش را زدیم. لابد یادتان هست که گفتیم نزدیک به ۵۰ درصد آدم ها، کم و بیش، با درجات مختلف، خجالتی اند. پنجاه درصد یعنی نصف آدم های هر جمع. کم نیست! شما هیچ وقت در اقلیت نیستید.

قرار نیست که یک شبه متحول شوید و ناگهان تبدیل بشوید به آدم بذله گو و پرحرفی که مجلس آرایی می کند و... این حتی با تلاش شما هم به سرعت به دست نمی آید. آدم ها ذات شان با همدیگر فرق دارد. اما معاشرتی شدن، یک مهارت است که با تمرین به دست می آید. به مهارت های ضدخجالت هم باید یکی یکی تسلط پیدا کنید. وقتی انرژی تان را در هر مقطع زمانی روی یک یا دو مهارت بخصوص می گذارید خیلی زودتر به نتیجه می رسید. مثلا پیش دستی در سلام گفتن را باید تمرین کرد. وقتی به آن تسلط پیدا کردید، شروع به صحبت با لبخند ر ا تمرین کنید. ارتباط چشمی، دویدن به دنبال کمک به دیگران، کمک به سایر خجالتی های جمع، تعریف های به جا و ... هم همین طور. به دست آوردن یک مهارت ممکن است یک سال طول بکشد، در حالی که به دست آوردن یک مهارت دیگر، ممکن است فقط دو روز وقت تان را بگیرد. هر چه سخت تر به دست بیاورید، سخت تر از دست می دهید. این یادتان باشد!

چگونه بر خجالت خود غلبه کنيم؟

موضوعيه که من بهش ميگم "دختر نديده بودن" (در مورد دخترها ميشه "پسر نديده بودن" يكي از دلايل خجالته . يکي از مشکلات جامعه ما اينه که دخترها و پسرها, حتي قبل از سن بلوغ هم جدا از هم هستند؛ مدرسه هاي جدا ميرن و بعد هم که بزرگ تر ميشن روز بروز ارتباطشون کمتر ميشه و در يک دوره طولاني مثلاً از 12 سالگي تا 18 سالگي عملاً هيچ نوع ارتباطي با افراد جنس مخالف که همسن و سالشون باشن و البته جزو فاميل هم نباشن, ندارن. اين موضوع مشکلات بعدي زيادي رو به بار مياره. مثلاً اينکه خيلي از دخترها تو سن 16-17 با شنيدن اولين حرف محبت آميز از هر کسي عاشقش ميشن و يا اينکه خيلي از پسرها موقع حرف زدن با دخترها به تته پته مي افتند, دليل اصليش همين موضوعه : عدم آشنايي با جنس مخالف!

البته اگه اين موضوع بعد از دبيرستان تموم ميشد و مساله حل ميشد, مشکلي نبود. اما مساله اينجاست که عادتهاي دوران نوجواني به سختي آدم رو ول ميکنن. اين موضوع رو خيلي از پسرها و دخترهايي که به دانشگاه ميرن و براي اولين بار تو کلاسهاي مخلوط ميشينن خيلي زود متوجه ميشن. يکي دو ماه اول گروه دخترها و پسرها کاملاً واسه همديگه نامرئي هستند! پسرها فقط به همديگه نگاه ميکنن, به هم سلام ميکنن و با هم حرف ميزنن و دخترها هم همينطور. حتي جالب تر اينکه اگه مثلاً تعداد زيادي دختر تو يه کلاس باشن, واسه يه پسر خيلي سخته که تنهايي بره تو اون کلاس (در حالي که به صورت طبيعي, طرف بايد با کله بره تو...

خب, فعلاً که ما نميتونيم نظام تحصيلي رو تو ايران عوض کنيم و بگيم که از فردا مدارس و دبيرستانها مخلوط بشن؛ اما خب, ذهنيت خودمون رو ميتونيم عوض کنيم, يعني ياد بگيريم که چطوري به افراد جنس مخالف عادت کنيم. اين کار اولش خيلي سخته, اما به تدريج آنقدر آسون ميشه که خيلي وقتها ميشه بدون توجه به جنسيت يک فرد باهاش حرف زد, بيرون رفت و يا دوست شد. پس اسم اين قسمت رو ميزاريم "چگونه به افراد جنس مخالف عادت کنيم؟

الف - نامرئي نباشيد: خيلي ها هستن که سالها به يک محل رفت و آمد ميکنن و هيچ کس متوجه وجودشون نميشه! سرشون رو ميندازن پائين, آسه ميان و آسه ميرن و خيلي مواظبن که مورد اصابت شاخ گربه قرار نگيرن. هيچ وقت جرات نميکنن که به صورت يه نفر نگاه کنن چه برسه به اينکه بخوان باهاش حرف بزنن... نظر شما رو نميدونم, اما خودم حدس ميزنم که اينجور آدمها حتي از خودشون تو آينه هم خجالت بکشن که البته تعجبي هم نداره. اولين قدم براي اين افراد اينه که از حالت نامرئي بودن خارج بشن. آسونترين روشي که به ذهن من ميرسه سلام کردنه! من نميتونم قدرت و معجزه سلام رو براي شما توصيف کنم. خودتون رو مجبور کنيد که به ديگران (منظورم کسانيه که بيشتر از يک بار ميبينيد, مثل همکلاسيها يا همسايه ها و ...) سلام کنيد. اين کار نه جرمه, نه غير اخلاقي و نه خلاف عرف. البته لازم نيست که حتماً با گفتن کلمه "سلام" و با صداي بلند سلام کنيد, ميتونيد فقط با يک اشاره سر کوتاه به ديگران سلام کنيد. سلام کردن باعث ميشه که در خاطر افراد بمونيد و ديگران متوجه وجود شما بشن و زمينه براي آشنايي هاي بعدي فراهم بشه. لازم نيست که حتماً وايسين و چاق سلامتي هم بکنيد, يک سلام ساده با اشاره سر کافيه... و بعدش خيلي معمولي رد بشين. من 99% تضمين ميکنم که از دفعه دوم و سوم به بعد همه (چه دختر و چه پسر) به شما جواب ميدن و حتي تعجب ميکنيد که بعضي ها اسمتون رو هم ميدونن و ممکنه از خيلي ها يک لبخند هم دريافت کنيد! (البته نه اينجوري)

ب - شرايط رو براي خودتون آسون کنيد : يکي از بزرگترين اشتباهات تازه کارها اينه که هميشه به سراغ سخت ترين حالت ممکن ميرن! توي ارتباط هم اين موضوع صادقه... بزارين يه مثال براتون بزنم, پسري رو در نظر بگيرين که خيلي خوش سليقه تشريف دارن و اصولاً زير نيکول کيدمن رو قابل نگاه کردن نميدونن. طبيعتاً ايشون هيچ وقت به هيچ دختري که زير اين استاندارد باشن, توجهي ندارن. در اين شرايط فرض کنيد که يه روز شانس ميزنه و ايشون فتوکپي رنگي نيکول کيدمن رو تو يه مهموني مي بينند و تصميم ميگيرن که برن جلو و مثلاً يه جوري سر صحبت رو باز کنن. طبيعيه که اين آدم که سالها به دنبال اين مورد خاص بوده دست و پاش به رعشه ميفته, آب دهنش خشک ميشه و همه جاش عرق ميکنه و معمولاً يا وسط راه بيخيال ميشه, يا چنان گندي ميزنه که ميشه براش يه جوک ساخت! خوب آخه آدم حسابي! تو که تاحالا به جز با خواهرت و دخترخاله 12 سالت با هيچ دختر ديگه اي حرف نزدي, ديوونه اي ميري سراغ همچين آدمي که از شدت استرس خودتو خراب کني!؟ بهترين توصيه براي آدمهاي خجالتي اينه که تا زماني که اعتماد به نفس کافي پيدا نکردن, سراغ افرادي که نظرشون رو جلب ميکنن نرن! برين سراغ دختر يا پسري که دوست شدن با اون براتون اولويت زيادي نداشته باشه و فقط باهاش راجع به هر چيزي که ميخواين حرف بزنيد. اينجوري ذهنتون به حرف زدن با افراد جنس مخالف عادت ميکنه و اعتماد به نفس و خونسردي بيشتري به دست ميارين. (و حتي ممکنه يکي دوتا دوست-دختر يا دوست-پسر هم پيدا کنيد!)

ج - تنهايي نپرين: همه ميدونن که دخترها خيلي کم تنها هستن و معمولاً خيلي سريع يه دسته با هم تشکيل ميدن و با هم اينور اونور ميرن. اينو خيلي راحت ميشه تو محيط هاي عمومي مثل دانشگاه و همينطور تو مناسبتهاي خصوصي مثل مهموني ها ديد. من بعداً در مورد اين دسته ها بايد چيزهاي زيادي بنويسم, اما مهمترين خصوصيت اين دسته ها اينه که هر کس تنهايي بره طرفشون 100% کنف ميشه! حتي اگه تو اين دسته ها دختري باشه که از شما خوشش هم بياد, اما چون ميخواد جلو دوستاش حفظ ظاهر کنه برخورد متفاوتي با شما ميکنه و اين کاملاً طبيعيه. راه حل اين موضوع خيلي ساده, زيرکانه و فوتباليه : "يارگيري نفر به نفر" . ببينيد, موضوع اينه :اگه فرضاً دسته مورد نظر شما سه نفرست, شما بايد سه نفري برين طرفشون. اينجوري احتمال حال گيري به زير 10% کاهش پيدا ميکنه! وقتي که با يکي دو نفر از دوستاتون با افراد جنس مخالف روبرو ميشين, حمايت رواني اونها باعث ميشه که مقدار زيادي از فشار و استرس شما کم بشه. وقت بيشتري براي فکر کردن روي حرفاتون دارين و در صورتي که کار در حال خراب شدن باشه اونها به کمکتون ميان. با توجه به اين موضوع, مهمترين قدم براي هر آدم خجالتي, پيدا کردن يکي دو تا "کمک-خلبان قابل اعتماده"... چون خلبانهايي که تنها ميپرن زود سقوط ميکنن.

د - "دختر-پسر-بازي" رو فراموش کنيد: يکي از چيزهايي که فشار زيادي به افراد خجالتي مياره, عجله در پيدا کردن دوست دختر يا دوست پسره! البته من بهشون حق ميدم, چون يکي از خواص اصلي سيستم جداسازي پسر و دختر از هم در سنين بلوغ اينه که اين فکر در ذهن آدم جا ميفته که جنس مخالف فقط به درد دوست شدن و سکس ميخوره (بايد به نبوغ مسئولان تو اين قضيه تبريک و تسليت گفت! ). عزيزان من! اين موضوع اصلاً درست نيست... اين قضيه رو از کله هاتون بيرون کنيد که با هر دختري که آشنا شدين و مثلاً چند بار با هم حرف زدين, طرف ميشه دوست دختر شما. يا اينکه اگه پسري اومد و از شما جزوه خواست, پس حتماً عاشقتونه! اصولاً حلقه مفقوده رابطه دختر و پسر در جامعه ما "آشنا شدنه". براي اکثريت ما اين موضوع جا افتاده که دختر و پسر يا با هم دوستن يا دوست نيستن؛ حد وسطي هم وجود نداره! اين قضيه کاملاً غلطه. گاهي وقتها براي من Email ميرسه که مثلاً توش نوشتن که مثلاً يه دختري رو تو خيابون ديدن و بهش پيشنهاد دوستي دادن و طرف حالشون رو به سختي اخذ کرده و بعدش هم از من پرسيدن که چيکار بايد بکنن؟! اولين کاري که بايد بکنيد اينه که به هيچ وقت و به هيچ کس پيشنهاد دوستي ندين!!! دوستي معامله نيست؛ خريد و فروش نيست و مطمئناً خواستگاري هم نيست که احتياجي به پيشنهاد داشته باشه! يه چيزيه که اصولاً نميشه زماني رو براي شروعش مشخص کرد. اين فشار ذهني رو که حتماً بايد با يه دختر يا پسر دوست بشين رو بردارين! عوض اينکار تلاش خودتون رو روي آشنا شدن با ديگران متمرکز کنيد. بعد از يه مدت متوجه ميشين که مدتهاست که کلي دوست از جنس مخالف دارين و خودتون متوجه نشده بودين!

چگونه گفتگويي موثر داشته باشيم؟

توانايي گفتگوي روان و مناسب ، يكي از عوامل كليدي موفقيت افراد در زندگي و شادماني شخصي است. اساسي‌ ترين و مهم‌ترين عاملي كه شما را به صورت شخصي درمي‌آورد كه همه مايل به صحبت با او هستند، اعتماد به نفس شماست.

در حقيقت مردم هميشه در گفتگو شما را همان طور كه خودتان را ارزيابي مي‌كنيد، مي‌پذيرند. اگر تصور كنيد هيچ گونه مهارت اجتماعي نداريد، ديگر مردم هم شما را همين گونه خواهند ديد. افراد هميشه وضعيت احساسي و عاطفي شما را مي‌گيرند و آن را به خودتان منعكس مي‌كنند.

اگر شما موضعي دفاعي يا نامطمئن داشته باشيد يا برعكس، اهل آرامش و گشاده‌رويي باشيد، طرف مقابل گفتگو آنها را مي‌گيرد و به شما برگشت مي‌دهد. پس هميشه به اين مهم توجه داشته باشيد كه احساس خوبي را در طرف مقابل خود به وجود آوريد؛ چراكه شما نمي‌توانيد كاري كنيد كه همه دوستتان بدارند؛ ولي مي‌توانيد نشان دهيد كه ديگران را دوست داريد.

به گفته ريموند مورتيمر انگليسي، گفتگو بازي تنيس نيست كه در آن سرويس طرف مقابل را با يك ضربه به او برمي‌گردانيد؛ بلكه بازي گلف است كه در آن هركس توپ خودش را پرتاب مي‌كند. هيچ چيز بيش از اين ضرب‌المثل به شما براي اين كه گفتگوكننده اي نمونه باشيد، كمك نمي‌كند. نگه داشتن توپ در هوا هنر است و هدف مورد نظر در بيشتر گفتگوها محسوب مي‌شود، پس بهتر است در گفتگو به اصول زير توجه كنيد:

- بيشتر از واژه شما استفاده كنيد تا واژه من. البته منظور اين نيست كه هرگز واژه من را به كار نبريد، ولي زماني كه تعداد من به كاربرده شده بر تعداد شما فزوني مي‌گيرد، نوعي كاهش علاقه در طرف مقابل ايجاد مي‌شود.

- هنگام گفتگو، زماني كه در گروه قرار داريد، به تك‌تك افراد نگاه كنيد و حالتي شاداب به چهره خود بدهيد. اگر دل‌شكسته و يا ناراحت هستيد، سعي كنيد اين احساسات خود را بسته‌بندي كنيد و براي زماني ديگر بگذاريد؛ چراكه بروز اين احساسات در واقع هيچ كمكي به شما نمي‌كند.

- سعي كنيد طوري عمل كنيد كه هم‌صحبت شما احساس كند با او همساز و هم‌موج هستيد؛ چراكه ما به طور طبيعي نسبت به كساني كه با ما موافقت مي‌كنند، احساس گرمي و صميميت مي‌كنيم.

- از واژه‌هاي ما، مال ما، خودمان و به ما به منظور برقراري نوعي نزديكي و پيوند، نوعي احساس سرنشين يك قايق بودن استفاده كنيد.

- حتما دليلي وجود دارد كه گفته‌اند كم‌ گوي و گزيده گوي. تصور نكنيد بايد با گفتن موضوعاتي هيجان‌انگيز و جسارت‌آميز در گفتگو شركت كنيد يا حتي سخناني اديبانه يا روشنفكرانه بگوييد. گفتگو درباره موضوعات جاري روزانه هميشه مناسب و قابل قبول است.

كنترل زبان

اصولا كنترل بعضي حالات زبان بدني دشوار است ازجمله خجالت كشيدن و سرخ شدن، انقباض عضلات صورت، ادا و اصول و شكلك‌هاي ناخواسته و پلك زدن سريع. تنها راه درمان اين گونه واكنش‌هاي غيرارادي، تقويت اعتماد به نفس و سطح آرامش خودتان است. زماني كه خود را به عنوان گفتگوكننده‌اي توانا و كاردان نگاه كنيد، اين واكنش‌ها محو مي‌شود. شكل‌هاي ديگر زبان بدني كه لازم است هنگام گفتگو كنترل شود عبارتند از:

- نگاه كردن مداوم به ساعت خودتان

- ور رفتن با مداد، قلم و ديگر اشياء

- بيقراري

- بازي با حلقه و انگشتر

- خنديدن مضطربانه يا خيلي بلند

- خاراندن سر و چانه

- پيچاندن سبيل

بيشتر اين رفتارها از سوي كساني انجام مي‌شود كه هرگز متوجه كارهاي خود نيستند و احساسي ناشي از اضطراب و ناامني دارند. حركات بدني در صورتي كه به گونه‌اي افراطي انجام شوند و معتدل باشند، ايرادي ندارد. ممكن است از خودتان بپرسيد چه حركت بدني را مي‌توانيم انجام دهيم؟ پاسخ اين است كه بهترني حركت بدني لبخندي خوب و حركت گاه به گاه و بامعناي سر است. اين حركت گاه به گاه سر به طرف مقابل مي‌فهماند كه شما به حرف‌هاي او توجه و دقت كامل داريد. ولي در خصوص خنده مي‌توان گفت خنده مهم‌ترين زبان بدني است كه به طرف مقابل مي‌فهماند شما مهربان، خوشخو، راحت و پذيراي طرف مقابل هستيد. كشش طبيعي نوع بشر اين است كه احساس ابراز شده از سوي طرف مقابل خود را منعكس كند. بنابراين اگر شما لبخند بزنيد، به احتمال قريب به يقين طرف مقابلتان هم به شما لبخند خواهد زد.

چگونه و چه وقت لطيفه بگوييم؟

چه چيزي بامزه و خنده‌دار است؟ پاسخ ساده به اين پرسش اين است: چه كسي مي‌داند؟ لطيفه‌اي كه يك نفر را از خنده روده‌بر مي‌كند، ممكن است با نگاه متحير ديگري روبه‌رو شود. به طور كلي، در هر جمع كاري يا اجتماعي كه بيش از 2 نفر در گروه همصحبت شما هستند، دور لطيفه‌ها را خط بكشيد. اگر تنها 2 نفر حضور دارند كه شامل بهترين دوستتان است، ادامه دهيد و لطيفه بگوييد. به طور قطع، تعداد اندكي از مردم از نظر موقع‌شناسي، تشخيص، مناسبت، اختصار كلام و ارائه لطيفه كامل و بي‌عيب و نقص هستند. براي لطيفه گفتن زمان مشخصي وجود دارد (در نيمه وقت بازي، بعد از شام با خانواده، موقع پياده‌روي با دوستان)‌.

در حقيقت لطيفه هرگز جزو گفتگو محسوب نمي‌شود و اگرچه لطيفه‌اي بموقع ممكن است بحث و گفتگويي به راه اندازد، ولي خجالت و شرمساري ناشي از لطيفه‌اي بي‌مزه، مساله مهم‌تري است. شما هم در صورتي در گفتن لطيفه موفق خواهيد بود كه:

- لطيفه‌تان را با توجه به موضوع گفته شده ميزان كنيد و اگر ربطي به موضوع مورد گفتگويتان نداشت، آن را نگوييد.

- از گفتن لطيفه‌هاي ناجور خودداري كنيد. صرف‌نظر از اين‌كه شنوندگان شما بسيار بخندند، چرا كه شما به عنوان شخصي نه چندان موقر در ذهن شنوندگان باقي خواهيد ماند.

- از گفتن لطيفه‌هاي نژادي، مذهبي و جنسي خودداري كنيد. اين كار در اصل ارزش ندارد.

- هرگز راجع به يكي از اعضاي گروه، در خصوص نام، عادت‌ها، محل تولد، شغل، ظاهر يا گذشته شخص لطيفه‌اي نگوييد چرا كه هيچ كس دوست ندارد به اين نحو انگشت‌نما شود.

در حقيقت جهان به خنده نياز دارد و خوش‌خلقي در همه جا موجب موفقيت مي‌شود. بنابراين مسائلي كه در بالا در مورد لطيفه گفته شد، به معناي خفه كردن روحيه شاد يا طرفداري از يك گفتگوي خشك و جدي نيست، بلكه منظور اين است كه به خاطر داشته باشيد گفتگو ارتباطي دوطرفه است كه بعضي افراد اين موضوع را فراموش مي‌كنند. پس گاهي بهتر است لطيفه‌هايمان را براي اعضاي خانواده و دوستان نزديك خود نگه‌داريم.

گفتگو در مكان‌هاي عمومي

زمان‌هايي مي‌رسد كه شما مجبوريد در جاهاي مختلفي و در فاصله بين خانه و محل كار خود چند كلمه‌اي با افراد مختلف صحبت كنيد. محل‌هايي مثل سوپرماركت، كتابفروشي، خشكشويي، اتاق انتظار پزشك، پارك و ده‌ها محل ديگر. افرادي كه در مكان‌هاي عمومي با آنها برخورد مي‌كنيد، دو دسته‌اند: كساني كه آنها را مي‌شناسيد و افرادي كه برايتان ناشناس هستند. گفتگو با آشنايان به مراتب راحت‌تر است و مي‌توانيد حرف‌هاي شخصي زيادتري بزنيد اما با غريبه‌ها بايد مودبانه‌تر و رسمي‌تر برخورد كنيد. در مكان‌هاي عمومي، در موقعيت‌هاي مناسب بهتر است:

- با لبخند و تكان دادن سر با ديگران خوش و بش كنيد. سلام طرف مقابل را در همان سطحي كه ابراز شده، پاسخ دهيد.

- به حريم شخصي ديگران احترام بگذاريد. زماني كه كسي لباس غيرعادي پوشيده است يا چيز غيرعادي را مطالعه مي‌كند، از او نخواهيد دليل آن را براي شما توضيح دهد.

- در مورد افراد غريبه اجباري نداريد كه سخن خود را با گفتن نام خود و دست دادن شروع كنيد.

-‌ چنانچه طرف مقابل به تمايل شما در صحبت كردن پاسخ نمي‌دهد، هرگز به گفتگو كردن اصرار نكنيد.

- از طرح پرسش‌هاي بسيار شخصي و خصوصي مانند «آيا شما ازدواج كرده‌ايد؟» و يا «چند سالتان است؟» بپرهيزيد.

اصولا موضوعات مطلوب در مكان‌هاي عمومي مي‌تواند شامل مواردي چون عقايد، مشاهدات شما، موضوعات مهم مطرح شده در روزنامه‌ها، آب و هوا و محل‌‌هاي موردنياز باشد و از پرداختن به موضوعاتي چون بيماري‌ها، ناراحتي‌ها، موضوعات جدال‌برانگيز، پرسش‌هاي شخصي (حقوق و دستمزد افراد)‌ و لطيفه‌هاي نامناسب بپرهيزيد.

گفتگو در محيط كار

گفتگوهاي محيط كاري ممكن است روحيه، كارآيي و كار گروهي را تقويت كند، يا هر سه آنها را تحليل ببرد. حرف‌هايي كه در محيط كار زده مي‌شود، به اجبار بايد كوتاه و سطحي باشد، زيرا در محيط‌هاي كاري هيچ‌كس را براي صحبت كردن استخدام نمي‌كنند. در محيط كار شما مي‌توانيد موضوعات مورد نظر را در صورتي كه نمي‌خواهيد مستقيم مطرح شوند، به صورت غيرمستقيم ارائه كنيد. اجازه تبادل نظر به كاركنان يا كارگران و تشويق آنان به اين كار، گاهي موجب خلق ايده‌هاي جديد و بهتر مي‌شود. همچنين گفتگوهاي مختصر در راهرو، قبل از جلسات و بعد از پايان ساعت كاري روش خوبي براي تبادل نظرات است.

مواردي كه بايد در گفتگوهاي محيط كار در نظر گرفت عبارتند از:

- گفتگوها را تا جايي كه مي‌توانيد مختصر، مفيد و سطحي انجام دهيد مگر اين كه محتواي كاري داشته باشد.

- در صورت امكان يك واژه قدرداني به هر گفتگوي خود اضافه كنيد چرا كه فرهنگ تعريف و تمجيد متقابل در محيط كار در افزايش بهره‌وري، وفاداري شركتي و نيروي سازنده اعجاز مي‌كند.

- توجه ويژه به تازه واردان داشته باشيد. آنها بيش از بقيه به نوعي احساس پذيرش و تعلق داشتن نياز دارند.

- موضوعات شخصي و خصوصي خود را مطرح نكنيد، مگر آن كه به طور واقعي به مساله كاري مورد گفتگو مربوط باشد.

- از گفتگو درباره موضوعات كاري حساس يا جدال‌آميز خودداري كنيد.

- از واژه‌ها و عبارات منفي استفاده نكنيد. مخالفت هميشگي با هر عقيده جديد كاري سازنده نيست.

گفتگو با خانواده و دوستان

به نظر مي‌رسد بيشتر مردم نحوه گفتگو با خانواده و دوستان را مي‌دانند، ولي در حقيقت روابطي خودماني گاه موجب بعضي گفتگوهاي نه چندان خوب بين خانواده و دوستان مي‌شود چرا كه مودب بودن با عزيزترين و نزديك‌ترين افراد دشوارتر است، زيرا آنها را متعلق به خود فرض مي‌كنيم. در گفتگو با خانواده و دوستان نزديك بايد همواره نكاتي را در نظر گرفت از جمله:

- خود را وادار كنيد با خانواده و دوستان هم مثل مديرعامل شركت يا يك مشتري ارزشمند رفتار كنيد، زيرا گاهي رفتار ما با همه كساني كه در طول روز ملاقاتشان مي‌كنيم، بهتر و مودبانه‌تر از رفتاري است كه بعد از رسيدن به خانه در شب با خانواده خود مي‌كنيم.

- به خلوت طرف مقابل احترام بگذاريد. صرف اين كه شما يكديگر را مي‌شناسيد، به معناي اين نيست كه اجازه داريد به همه افكار يكديگر وارد شويد.

- احساسات خود را در ميان بگذاريد، ولي نه همه احساساتتان را و نه هميشه.

- به دقت به حرف‌هاي طرف مقابل خود گوش دهيد چرا كه گوش دادن مهم‌ترين و موثرترين روش براي برقراري رابطه دوستانه و حفظ اين رابطه است.

- براي ايجاد گفتگو و ابراز تاييد و تمجيد خود به طرف مقابل، منتظر رويدادهاي بزرگ نباشيد. در ميان گذاشتن رويدادهاي روزانه موجب پيوند ميان افراد مي‌شود.

- مودب و با نزاكت باشيد. بسياري از مردم تصور مي‌كنند زماني كه در ميان خانواده و دوستان هستند مي‌توانند بسيار آزادانه و بي‌ملاحظه باشند.

- در زندگي هر كس بايد مقداري باران ببارد. ممكن است بين شما و افراد خانواده يا دوستانتان احساساتي ناخوشايند پيش آيد. عذرخواهي قلبي و صميمانه را ياد بگيريد.

- اجازه دهيد براي شما تعريف كنند در زندگي‌شان چه مي‌گذرد، سعي كنيد علت ناراحتي‌شان را درك كنيد. از سوي ديگر اگر شخص مورد نظر بابت خبرهاي خوش، شادمان و خوشحال است، سعي كنيد در شادي او شريك شويد.

در پايان

هيچ كس نمي‌تواند بگويد تبديل شدن به گفتگوكننده‌اي دوست‌داشتني و جذاب كاري ساده است. بيش از صد سال پيش، گاماليل بردفورد اعتراف كرد: «اغلب اوقات گفتگو كردن برايم ناراضي‌كننده است. هرگز آنچه را مي‌خواهم بگويم نمي‌گويم و بعد در مسائلي غرق مي‌شوم كه مي‌بايست مي‌گفتم و نتوانستم بگويم.» آيا شما هم همين طور هستيد؟

از ابراز علاقه به همسرتان خجالت نكشید

یا حتی احساس امنیت خود را نسبت به زندگی مشترك از دست می دهد . این احساس ، زمانی نقش تخریبی بیشتری پیدا می كند كه زن یا شوهری كه این نگرش را دارد ، سعی كند رفتار فرد مقابل را با بی توجهی جبران كند.

بسیاری از افرادی كه به همسر خود بی توجهی می كنند ، دلیل رفتاشان را گرفتاری های روزمره ذكر می كنند ، در حالی كه اگر ما بدانیم ایجاد ارتباط رضایت بخش با همسر ، موجب می شود در مقابله با مشكلات نیز قدرت بیشتری داشته باشیم ، هر گز محبت خود را از او دریغ نخواهیم كرد .

در ادامه ، ذكر این نكته بایسته است كه ابراز علاقه در هر دوره ، شكلی متفاوت می یابد . به زبان دیگر ، شاید همسرشما هنوز به شما ابراز علاقه می كند ، ولی شكل آن با گذشته متفاوت شده است . مثلاٌ شاید زمانی كه امكان آن فراهم بود ، هر هفته با یكدیگر به تئاتر می رفتید ، ولی شاید امروز دوست دارد با شما بیشتر صحبت كند از سوی دیگر ، یكی از اشتباهات رایج به ویژه در میان زوجهای جوان این است كه رفتارهایی را ابتدای ازدواج انجام می دهند كه امكان ادامه آن وجود ندارد ؛ مثلاً وقتی شما و همسرتان با هم در یك ظرف غذا می خورید و این را نشانه عشق به یكدیگر می دانید ، مطمئن باشید این رفتار را در آینده ای نه چندان دور باید ترك گویید ، یا اگر چند بار در روز با همسرتان تماس می گیرید ، ممكن است در وضعیتی قرار گیرید كه امكان ادامه این عمل وجود نداشته باشد.

در این حالات، مشكل از آنجا شروع می شود كه زن یا شوهر، ترك این رفتار را به حساب كم علاقه شدن همسر خود بگذارند.
بنابراین ، توصیه می شود حتماً رفتارهایی را انجام دهید كه امكان ادامه آن وجود داشته باشد . این وضعیت گاهی درباره خرید هدایا هم صادق است. به صورتی كه افراد معمولا اوایل ازدواج هدایای گران قمیتی به همسر خود می دهند ، در حالی كه سالهای بعد ، امكان خرید چنین هدایایی را از دست می دهند ، این نیز یكی از مواردی است كه موجب می شود برخی همسران احساس كنند علاقه طرف مقابل به آنها كم شده است . اگر می خواهید لذت بیشتری از زندگی مشترك ببرید ، حتماً به نكات زیر عمل كنید:

1 - از ابراز علاقه به همسرتان خجالت نكشید . ابراز علاقه نشانگر میزان دوست داشتن شماست.
2 – نگویید علاقه ام را با رفتارم نشان می دهم . برای ابراز علاقه باید از كلمات استفاده كرد.
3 – هیچگاه اجازه ندهید مشكلات زندگی ، شما را از همسرتان دور كند.
4 – همیشه ابراز علاقه به همسر ، بهترین هدیه به اوست . این هدیه مجانی را از او دریغ نكنید.
5 – اگر در ابراز علاقه به همسرتان ناتوان هستید ، یا روش آن را نمی دانید ، حتماً به یك مشاوره امور خانواده مراجعه كنید.

پسراي كمرو و خجالتي، پسراي كمرو كه از دخترا مي ترسند بيان تو

از خانه خارج شده و معاشرت كنيد
به فعاليتهايي ملحق گرديد كـه هـمواره در ارتـبـاط بـا ديـگـران بـاشـيـد. مانـنـد بـاشگاه، كلاسهاي ورزشي، كليسا، انجمنهاي دانشجويي و كلوب هاي تفريحي. دراين محيطها همواره بايد اجتماعي بـوده و با مردم معاشرت كنيد. پس از مـدتي خـواهـيد ديد برايتان عادي و راحت مي گردد. از آن گذشته مـلاقات شما با افراد دلخواه و جذاب عملا تضمين خواهد شد. و ميتوانيد مطمئن باشيد با همسر مورد علاقه خود ديدار خواهيد كرد.

از شما شروع ميشود
هنگامي كه كمرويي خـود را كـه مـستلزم پايـداري و گـذشـت زمـان اسـت پـشـت سـر گذاشـتيد خواهيد ديد به چه اندازه زندگي شما دچار تحول ميشود. در اين زمان با ترس كمتري به سراغ چيزهايي كه مي خواهيد خــواهيد رفت. در اينجا رازي نهفته اسـت: تا بحال اتفاق افتاده كه داخل اطاقي شويد و آن احساس دستپاچگي و اضطراب به شـمـا دسـت بـدهد. به خاطر داشـتـه باشـيـد كـه اغلب افرادي كه ملاقات مي كنيد خود آنقدر سرگرم و دل واپس اين ميباشند كه ديگران در موردشان چگونه مي انـديـشـند كـه ديگر متوجه شما نخواهند شد تا بتوانند درمورد شما قضاوت كنند.

از طرد شدن نهراسيد
قهرمانان برجسته مشت زني درحالي پا بميدان ميگذارند كه احتمال شكست برايشان وجود دارد. به همين ترتيب شما نبايد انتظار داشته باشيد هميشه موفق باشيـد. هيچ چيز 100% نيست. بنابراين رويـارويي با يك فرد را بعنوان يك تجربه آموزنده درنظر بگيريد. ترفند كار در اين است كه خودآگاه (تمركز حواس بخود) نباشيد. كمرويي، تـرديد و دودلي هنگامي رخ ميدهد كه شما به عيوب و نقايص خود فكر مي كنيد. در عوض افـكـارتـان را سراسر به شخصي كه در حال گفتگو هستيد متمركز گردانيد. هم شما اضطراب خود را از خاطر خواهيدبرد و هم اينكه طرف مقابل از توجه شما خرسند و مشعوف خواهد شد.

با افراد بسياري صحبت كنيد
از گپ زدن با هرشخصي كه ملاقات مي كنيد ابا نداشته باشيد. از پير زن سالخورده اي كه براي خريد به بقالي آمده تا تحويلدار بانك. بقول معروف كار نيكوكردن ازپركردن است. اغلب مردم از عدم وجود ارتباط بين افراد ابراز تاسف ميكنند. بـنـابراين صميميت شما با اسقبال مواجه خواهد شد و اگر هـم چنـين نشد به آن اعتنا نكنيد. افرادي كه با شما با تكبر رفتار مي كـنـند احـتـمالا انـسـانـهاي كـمـرويـي هسـتـند كه هيچگاه جسارت غلبه بر كمروييشان را نداشته اند.

گوش دادن را بياموزيد
همواره شما صحبت نكنيد اجازه دهيد ديگران هم در مـورد خـودشـان مـدتـي پـرحــرفي كنند. چيزي بخصوص خانم ها بسيار دوست دارند. سـوالات سـرگشـاده اي بـپرسيد كه احتياج به پاسخ طولاني دارند و خودتان بنشينيد و تنها گوش دهيد. هـرگـاه گـفـتـگو در حال از آب و تاب افتادن بود موضوع جديدي را آماده داشته باشيد.و براي كاهش سختي باز كردن سرصحبت همواره موضوعات آغاز گر در اختـيـار داشـتـه باشـيـد تا گفتگو از آب تاب نيافتد.

همه چيز را بخود نگيريد
اگر مي خواهيد در گزينش همسر كامياب شويد، لزومي ندارد شما هر اظهار عقيده اي مانند شوخي و طعنه هايي كه طرف مقابل احتمال دارد بسوي شما روانه كند را بعنوان يك توهين بخود تلقي كنيد. مردم اغلب چيزهايي را ميگويند كه هيچ مقصود و منظوري از آن ندارند. وقـتـي كـه آنها آزاري به شما نمي رسانند، برخـوردن لـزومي ندارد. هرچند گاهي اوقات مردم نـظـرات نـابـجا و بي موردي مي دهند كه در اين حالت شما مي بايد قاطعانه از خودتان دفاع كنيد.

توقعات خود را كاهش دهيد
هنگاميكه با فردي صحبت ميكنيد انتظار هدف غـايي خود را در سر نداشته باشيد. تنها با جريان كار همسو گرديد. شـگفت زده خواهيد شد كه به چه سادگي همه چيز هموار مي شود. اگر شما در اين انديشه نباشيد كه حتما" بايد در انتها به چـيـزي دسـت پيدا كنيد و خونسردي خود را حفظ كنيـد، در پـايـان به نـتـيجه دلخواهتان خواهيد رسيد.