صفحه 3 از 6: « پیشین 1 2 3 4 5 6 پسین »

First Aids | ‏کمک های اولیه

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#21 Posted: 4 Apr 2012 14:18

پيچ خوردگي داخلي مچ پا

به آسيب ديدگي ليگامان مثلثي شکل ( دلتوييد ) مچ پا ، پيچ خوردگي داخلي مچ پا گفته مي شود و به دنبال پيچش پا به سمت داخل و يا چرخش خارجي پا اتفاق مي افتد . صدمه ليگامان دلتوييد معمولاً نسبت به پيچ خوردگي خارجي مچ پا ، آسيب جدي تري به حساب مي آيد . در بيشتر اوقات ، اين نوع آسيب ديدگي با صدمه به ليگامانهاي خارجي يا صدمه به استخوان نازک ني همراه است .
انواع پيچ خوردگي :
پيچ خوردگي هاي درجه ۱ ، شامل کشيدگي ليگامان دلتوييد هستند .
پيچ خوردگي هاي درجه ۲ : شامل مواردي است که يک پارگي در بعضي قسمتهاي ليگامان دلتوييد به همراه درد و تورم وجود داشته باشد .
پيچ خوردگي درجه ۳ به مواردي اطلاق مي شود که قطع کامل ليگامان دلتوييد ، هم در سطح و هم در عمق آن برو زکرده باشد .
* ميزان شيوع :
صدمات ليگامان دلتوييد به تنهايي ، کمتر از ۱۰٪ کل پيچ خوردگي هاي مچ پا را شامل مي شود .
* علائم و نشانه ها :
درد داخلي مفصل و مچ پا
تورم در سطح داخلي مفصل مچ
وجود اکيموز ( خون مردگي ) در اطراف قوزک داخلي
* ريسک فاکتورها ( عوامل خطر ) :
سابقه آسيب ديدگي قبلي در مفصل مچ پا
ورزشهاي پرخطر مانند : فوتبال ، بسکتبال و پرش طول
* صدمات همراه و عوارض :
آسيب ديدگي هاي برجستگي استخوان مچ ( تالوس )
شکستگي هاي استخوان فيبولا ( نازک ني ) و تي بيا ( درشت ني )
ناتواني مزمن دلتوييد ، بي ثباتي عملکردي و عود مجدد پيچ خوردگي
تشخيص افتراقي
صدمات تاندون درشت ني پشتي
صدمات تاندون خم کننده بلند شست پا
شکستگي انتهاي درشت ني
شکستگي قسمت بالاي درشت ني
شکستگي استئوکندرال
محاسبه فيزيکي :
لمس دقيقه به منظور شناسايي اجزاي دردناک
تندرنس ( ناحيه دردناک در هنگام لمس ) در ناحيه ليگامان دلتوييد
بررسي قسمتهاي خارجي مچ و قسمتهاي ديستال ( انتهائي ) و قسمت فيبولا از نظر وجود درد
بررسي عملکرد مقاومتي تاندون درشت ني پشتي در هنگام برگرداندن پا
بررسي عملکرد مقاومتي تاندون خم کننده بلند شست پا در هنگام خم کردن شست پا
تصويربرداري : تصويربرداري از مچ آسيب ديده براي رد کردن شکستگي ضروري است . زيرا در ۶۰٪ بيماران دچار پارگي دلتوييد ، شکستگي و جدا شدن قوزک داخلي پا يا شکستگي نازک ني هم وجود دارد .
* درمان مرحله حاد
اصول کلي :
جلوگيري و کاهش تورم : بالا نگه داشتن عضو ، کمپرس و استفاده از يخ به مدت ۲۰ دقيقه و دو سه بار در روز تا زماني که تورم از بين برود .
محافظت : آتل رکابي و يا استفاده از ساق کوتاه ( اگر بيمار قادر به تحمل وزن بدن نباشد ، مي توان از عصاي زيربغل استفاده کرد . )
تجديد حرکت : شروع دامنه حرکتي فعال به محض تحمل بيمار
کاهش درد : استفاده از داروهاي ضدالتهابي غيراستروييدي و همچنين يخ درماني .
پيچ خوردگي درجه ۱ : تنظيم عملکرد توسط يک آتل رکابي با توجه به اين موضوع که بازگشت به تمرينات ورزشي معمولاً به نسبت پيچ خوردگي خارجي مچ ، بيشتر به تأخير خواهد افتاد ( ۶-۳ هفته )
پيچ خوردگي درجه ۲ - تقريباً مانند درجه ۱ است ، اما امکان دارد يک دوره کوتاه به حرکت سازي به کمک اسپليت ( قالب ) پشتي يا گچ ساق کوتاه نياز باشد .
پيچ خوردگي درجه ۳ - درمان آن هنوز مورد بحث است . ممکن است يک دوره ۸-۶ هفته اي بي حرکت سازي مورد نياز باشد يا ممکن است ، ترميم جراحي مورد نظر قرار گيرد .
* درمان دراز مدت :
آموزش يک برنامه توانبخشي دقيق به ورزشکار براي انجام در منزل
تمرينات براي افزايش دامنه حرکتي تا جايي که بيمار دامنه حرکتي کامل داشته باشد .
تمرينات پيشرفته ، تصاعدي و پايدار به مدت ۶-۴ ماه
تمرينات تحريکي حس عمقي براي بالا بردن آستانه حسي براي ۶-۴ ماه
محافظت نمودن در هنگام فعاليت هاي ورزشي به مدت ۹-۶ ماه
* ورزشکار چه زماني مي تواند به فعاليتهاي ورزشي برگردد ؟
ورزشکار مصدوم زماني مي تواند فعاليت کامل داشته باشد که تورم از بين رفته باشد و در ضمن قادر باشد ، يک برنامه دويدن پيشرفته را بطور کامل و بدون درد و ناتواني به پايان برساند . بازگشت به ورزش ، بر اساس ميزان صدمه ، ممکن است بيشتر از ۳ ماه به طول انجامد .
* نحوه پيشگيري از صدمات بعدي :
تکميل دوره توانبخشي و استفاده از « آتل مچ پا » هنگام فعاليت هاي ورزشي

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#22 Posted: 4 Apr 2012 14:18

هیپوترمی ( علل ، اثرات ، پیشگیری ، درمان )

هیپوترمی زمانی رخ می دهد که درجه حرارت مرکزی بدن به زیر ۳۵°C برسد. غالباً بدن می تواند افت درجه حرارت بدن تا این حد را تحمل کند و لی بیش از این مقدار در حد توانایی بدن نمی باشدو بدین ترتیب افت درجه حرارت بطور پیشرونده ادامه می یابد.
در ایالات متحده بیش از ۷۰۰مورد مرگ در سال در نتیجه هیپوترمی گزارش می شود که نیمی از این موارد بالای ۶۵ سال هستند.
فیزیولوژی تنظیم حرارت :
افت درجه حرارت بدن در نتیجه از دست دادن گرما توسط مکانیزم های رسانایی ( CONDUCTION) ، همرفت (CONVECTION) ، تشعشع (RADIATION) و یا تبخیر (EVAPORATION) می باشد.
CONDUCTION: دمای بدن از طریق تماس مستقیم با اشیا اطراف از دست می رود.
CONVECTION: بدن دمای خود را به هوا منتقل می کند و هوای گرم و سرد در سطح بدن جابجا می شوند.
RADIATION: بدن حرارت خود را بدون تماس با اشیا اطراف به آنها منتقل می کند.
EVAPORATION: گرما از طریف تعریق و تنفس از دست می رود.
تنظیم درجه حرارت بدن توسط هیپوتالاموس صورت می گیرد که خود توسط گیرنده های حرارت مرکزی موجود در هیپوتالاموس قدامی و گیرنده های حرارت محیطی موجود در پوست و مخاط ، ایمپالس را دریافت می کند و توسط تغییر قطر عروق محیطی و تغییرات رفتاری بدن درجه حرارت مرکزی را تنظیم می کند.
همچنین بدن با تولید گرما به وسیله لرز و یا تولید متابولیک گرما درجه حرارت خود را افزایش می دهد.
اتیولوژی :
از علل شایع هیپوترمی می توان به موارد زیر اشاره کرد : هیپوترمی محیطی (ACCIDENTAL) ، متابولیک )دیابت ، نارسایی آدرنال، هیپوتیروئیدی) ، اختلال CNS و هیپوتالاموس ، سوء تغذیه ، سپسیس ، بیماری های پوستی ، دارویی (الکل) و …
یافته های کلینیکی:
هیپوترمی با توجه به میزان درجه حرارت بدن به سه دسته تقسیم می شود:
۱-هیپوترمی خفیف (MILD) : درجه حرارت مرکزی بدن بین C °۳۵- ۳۲ می باشد. در این مرحله پوست بیمار سرد و رنگ پریده است و در فاز پاسخ لرز دارد و به دنبال افزایش درجه حرارت بدن می باشد. در مراحل اولیه ضربان و برون ده قلب و تعداد تنفس افزایش می یابد و لی با کاهش بیشتر درجه حرارت موارد فوق هم افت خواهند کرد .
۲-هیپوترمی متوسط (MODERATE): درجه حرارت بین ۲۸-۳۲°C می باشد و بدن وارد فاز آدینامیک می شودکه در آن لرز قطع ، عضلات سفت می شوند ، ضربان قلب فشار خون و تنفس افت می کنند ، فرد گیج می شود ، رفلکس ها کند و مردمکها گشاد می شوند.
۳- هیپوترمی شدید (SEVERE) : در این بیماران درجه حرارت به زیر ۲۸°C می رسد ، مردمکها گشاد و ثابت بدون پاسخ به نور هستند عضلات شل می شوند به تدریج به کما می روند وضعیت قلب و تنفس کند تر می شود که احتمال ایست قلبی – ریوی وجود دارد.
هیپوترمی باعث تغییرات واضح در ECG می شود که از تاکیکاردی تا آریتمی های پیشرفته متفاوت است. J) WAVE) یا OSBORN از یافته های تشخیصی هیپوترمی در ECG می باشد.

از اثرات ریوی هیپوترمی می توان به تاکی پنه در مراحل ابتدایی ، برونکوره و اختلال بلع و نهایتاً پنومونی آسپیراتیو اشاره کرد.
با توجه به تغییر غلظت گازهای O۲ و CO۲ به دنبال تغییر درجه حرارت ، مشکل در تفسیر ABG خواهیم داشت. ضمن اینکه افت متابولیسم در این بیماران سبب کاهش تولید CO۲ می شود و تغییر میزان تنفس سبب تغییرCO۲ می شود.
هیپوترمی سبب شیفت منحنی تجزیه اکسی هموگلوبین به سمت چپ و نقص آزاد سازی اکسیژن خواهد شد. همزمان با افت درجه حرارت دپرسیون پیشرونده CNS ایجاد می شود که در نهایت به کما منجر خواهد شد. این تغییرات همراه با کاهش جریان خون مغز و کاهش متابولیسم مغزی خواهند بود اگرچه این خود اثر محافظتی روی مغز دارد. EEG در زیر ۲۰°C صاف می شود.
هیپوترمی سبب نقص عملکرد کلیه از جمله دیورز سرد می شود ، که هیپوولمی را به همراه دارد . این بیماران به علت بی حرکتی طولانی در خطر رابدومیولیز و متعاقب آن میوگلوبینوری و نارسایی حاد کلیه هستند.
هیپوترمی در سیستم خون هم تاثیر گذار است و طیفی از اختلالات از جمله لوکوپنی ، تروومبوسیتوپنی و افزایش ویسکوزیته خون تا DIC ایجاد می کند.
این بیماران مستعد عفونتهای ویروسی و پنومونی هستند .
احتمال انفارکتوس قلبی در این بیماران افزایش می یابد ، ضمناً در فصل زمستان خطر مسمومیت باCO فراموش نشود .
در هیپوترمی عملکرد کبد کاهش و داروها در بدن تجمع پیدا می کنند.
سطح هورمونهای کورتیزول و تیروئیدی در صورتی که خود علت هیپو ترمی نباشند، افزایش می یابند.
سطح گلوکز خون ممکن است به هر وضعیتی باشد.
در هوای سرد، یخ زدگی اندامها را مد نظر داشته باشید.
تشخیص:
تشخیص هیپوترمی اغلب مشکل ونیاز به توجه به آن حتی در فصول غیر سرد سال وجود دارد.
از آنجا که بیشتر ترمومتر ها دمای زیر C°۳۵ را اندازه گیری نمی کنند، نیاز به ترمومتر های مخصوص الکترونیکی و مادون قرمز جهت اندازه گیری صحیح درجه حرارت از طریق ازوفاژیال، کاتتر ورید مرکزی، رکتال و تمپان می باشد.
آزمایشات پاراکلینیک متعدد در هیپوترمی در تشخیص علت اولیه و عوارض کمک کننده خواهند بود: ABG ، CBC ، BS ، Electrolite ، Renal function test ، Thyroid function test، PT، PTT، Amylase، Cortisol، LFT، CPK، Cultures،….
درمان:
درمان شامل اقدامات حمایتی معمول و تکنیک های مخصوص گرم کردن می باشد. هرگونه دستکاری روی این بیماران باید با ظرافت انجام شود تا سبب تحریک فیبریلاسیون بطنی در میوکارد سرد نشود.
لمس نبض و مشاهده تنفس در این بیماران مشکل و نیاز به مدت زمان طولانی ، دست کم ۳۰ تا ۶۰ ثانیه میباشد. در صورت وجود هیپوترمی شدید و ایست قلبی تنفسی و عدم وجود مانیتورینگ قلبی، ماساژ قلبی نباید شروع شود ولی در هیپوترمی متوسط مانعی برای ماساژ وجود ندارد.
جهت کلیه بیماران اکسیژن و مایعات وریدی گرم تجویز شود، دمای بدن ، پالس اکسی متری و ریتم قلبی به طور مداوم مانیتورینگ شود. بیشتر آریتمی های قلبی( برادی کاردی، فیبریلاسیون دهلیزی، PVC ،…) نیاز به درمان ندارند. فیبریلاسیون بطنی در صورت هیپوترمی شدید به شوک مقاوم خواهد بود و دمای بدن باید حداقل به ۳۰ درجه برسد تا به شوک پاسخ دهد.
درصورت نیاز به دارو به علت متابولیسم پائین بدن باید حداقل دوز بکار رود.
در بیمار هیپوترم بیهوش، تجویز گلوکز و نالوکسان مانند سایر بیماران می باشد.
تجویز آنتی بیوتیک در صورت شک به عفونت ضروری خواهد بود.
تجویز استروئید و تیروکسین در بیماران هیپوتیروئید و نارسائی آدرنال بکار می رود.
مجددا تاکید می شود اعمال تهاجمی لوله گذاری معده، داخل تراشه، کاتتر ورید مرکزی، کمپرسیون سینه سبب القائ VF خواهد شد.
REWARMING TECNIQUE:
با توجه به درجه حرارت بیمار روش مناسب برای گرم کردن انتخاب می شود.
Passive external rewarming :
این روش غیر تهاجمی و برای بیماران هیپوترم خفیف انتخابی است. ابتدا از بین رفتن حرارت ازطریق تبخیر و همرفت با درآوردن لباس خیس و پوشاندن بیمار قطع می شود و بدن خود جهت بالا بردن درجه حرارت به روش متابولیکی گرما تولید می کند.
Active rewarming at ۴۰°C: :
در صورت وجود ناپایداری قلبی عروقی، هیپوترمی متوسط تا شدید، گرم شدن ناکافی بدن، نارسایی اندوکرین و…. گرم کردن به روش فعال انجام می شود.
این نوع گرم کردن به دو صورت خارجی و داخلی انجام می شود.
گرم کردن فعال خارجی با کیسه آب گرم، محیط گرم، حمام گرم، پک های داغ آگزیلاری یا کشاله ران صورت می گیرد.
گرم کردن فعال داخلی توسط تجویز اکسیژن گرم، مایعات وریدی گرم، لاواژ گرم از طریق لوله NG ، رکتال تیوب، دیالیز پریتونئال، چست تیوب و یا بای پس قلبی ریوی صورت می گیرد.
جهت گرم کردن بیمار بهتر است از روش گرم کردن فعال خارجی به تنهایی استفاده نشود چون ممکن است سبب شوک گرم کردن یا اسیدوز گرم کردن یا Core T. after drop شود.
پیشگیری:
جهت جلوگیری از هیپوترمی بهتر است لباس به اندازه کافی پوشیده شود، کلاه به سر گذاشته شود. لباس خیس عوض شود، سفر برنامه ریزی شده باشد، از داروهای سداتیو و الکل اجتناب شود. غذا به اندازه کافی مصرف شود. در صورتی که در هوای سرد گیر افتادید وضعیت HELP و HUDDLE جهت حفظ گرما کمک کننده خواهد بود.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#23 Posted: 4 Apr 2012 14:19

آسيب های ناشی از سرما و کمک به فرد سرما زده

توانايي بدن در مقابله با سرما بسيار كمتر از توان آن براي مقابله با گرما است و در واقع روش اصلي براي گرم نگه داشتن بدن استفاده از لباس و پوشش مناسب است .
علاوه بر اين عواملي است مثل خستگي , تغذيه نامناسب , سابقه بيماري (مرض قند , بيماري قلبي - عروقي يا تنفسي , …) , مصرف داروهاي خاص (مثل داروهاي فشارخون , و از همه مهمتر مصرف الكل ) , نامناسب بودن لباس و پوشش فرد و عوامل مختلف ديگري نيز باعث مستعد شدن فرد به كاهش درجه ي حرارت بدن و آسيب هاي ناشي از آن خواهد بود .
عدم تحرك براي مدت طولاني (مثل سربازان داخل سنگر ) به علاوه ي سرد بودن هوا , رطوبت بالا , وزيدن باد و خيس بودن لباس ها نيز باعث مستعد شدن فرد و بروز سريع تر و شديدتر آسيب هاي ناشي از سرما خواهد شد .
مهم : در موارد آسيب هاي ناشي از سرما نيز پيشگيري بر درمان مقدم است و با رعايت اصول مقابله با سرما حتي در بدترين شرايط آب وهواي نيز مي توان از بروز آنها جلوگيري كرد .
نكته : رطوبت هوا به همراه وزش باد باعث از دست رفتن درجه ي حرارت بدن مي گردد . به ويژه هرچه سرعت باد بيشتر باشد , كاهش درجه حرارت بدن سريع تر خواهد بود . وزش باد تند در يك آب و هواي سرد و مرطوب به سرعت باعث كاهش درجه حرارت بدن فرد خواهد شد .
كاهش عمومي درجه حرارت بدن (هيپوترمي يا افت دماي بدن )
در برخي شرايط مانند قرار گرفتن طولاني در معرض آب و هواي بسيارسرد و يا غوطه ور شدن در آب بسيار سرد , بدن توانايي توليد حرارت لازم براي مقابله با سرماي محيطي را ندارد و در نهايت دچار كاهش دماي عمومي بدن مي گردد . به اين حالت اصطلاحاً هيپوترمي گويند . در اين حالت هيپوتالاموس مغز دچار بدكاري مي شود و بدن قادر به كنترل دماي قسمت مركزي خود نيست و درجه حرارت حرارت مركزي بدن از ۳۷ درجه به كمتر از ۳۵ درجه سانتي گراد خواهد رسيد . افراد سالخورده و ضعيف بخصوص اگر لاغر , خسته و گرسنه هم باشند مستعد هيپوترمي هستند.
علائم و نشانه ي اين افراد عبارت است از :
۱- ابتدا بدن آنها دچار لرز مي شود .
۲- پوست سرد وخشك مي شود.
۳- نبض كند مي گردد.
۴- تعداد تنفس بيمار كمتر از حالت طبيعي مي شود .
۵- درجه حرارت بدن به ۳۵ درجه يا كمتر مي رسد .
۶- خواب آلودگي ظاهر مي شود كه ممكن است به كُما منجر شود .
۷- ممكن است ايست قلبي رخ دهد .
ساير علائم عبارتند از :
پوست سرد : يكي از علائمي كه دلالت بر افت دماي بدن و بروز حالت هيپوترمي دارد .(به ويژه سرد بودن پوست شكم )
لرز : از واكنش هاي دفاعي بدن براي گرم كردن خود است و بدن بطور خودكار سعي مي كند تا با افزايش كار عضلات حرارت بيشتري توليد كند و دماي قسمت مركزي خود را ثابت نگه دارد . اما با پيشرفت آسيب و كاهش بيشتر دماي بدن , اين واكنش دفاعي نيز مختل مي شود .
گيج و منگ شدن مصدوم و از دست دادن قدرت قضاوت وتصميم گيري و از دست دادن هماهنگي حركات و فعاليتهاي بدني
(مهم : مصرف الكل باعث تشديد اين حالت مي گردد)
اشكال در تكلم و صحبت كردن و همچنين سفتي و انقباض عضلاني از ديگر علائم هيپوترمي مي باشد .
كمك هاي اوليه
همانند ساير سوانح , ابتدا ارزيابي صحنه ي حادثه , دور كردن يا پرهيز از خطر و درخواست كمك را فراموش نكنيد .
سپس ارزيابي اوليه مصدوم و انجام مراحل abc (كنترل راه هوايي , تنفس , ضربان قلب ) و ديگر كمكهاي اوليه ي ضروري در صورت لزوم
انتقال مصدوم به مكان گرم و خشك و ترجيحاً سربسته (مانند ساختمان , چادر , ماشين , … )
خارج كردن لباس هاي مرطوب , خيس يا تنگ مصدوم و در صورت امكان پوشاندن لباس خشك به مصدوم و قرار دادن وي در داخل كيسه خواب يا انداختن چند پتوي گرم و خشك بر روي او
هيچگاه بدن مصدوم را با مالش گرم نكنيد و او را نيز تشويق به انجام فعاليتهاي بدني و راه رفتن نكنيد .
بدليل كاهش درجه حرارت بدن و بروز اختلال در سيستم الكتريكي قلب , هر ضربه ي ناگهاني ممكن است منجر به بي نظمي هاي بسيار شديد و كشنده در ضربان قلب فرد گردد . بنابراين حتي براي خارج كردن لباس هاي مصدوم ابتدا آنها را قيچي و سپس از بدن مصدوم خارج كنيد .
در صورتي كه فرد هوشيار است و دچار تهوع و استفراغ شديد نيست مي توانيد , نوشيدني و غذاي گرم به وي بدهيد .
نكته : براي كنترل نبض مصدوم مبتلا به هيپوترمي بايد حدود ۳۰ تا ۴۵ ثانيه صبر كنيد .
مهم : حتي در صورت فقدان هوشياري و ديگر علائم حياتي مثل تنفس و نبض نبايد فرد را مرده قلمداد كرد . هر فرد دچار هيپوترمي بايد حتماً به مراكز درماني منتقل گردد و تحت درمانهاي لازم از جمله گرم كردن بدن قرار گيرد .
نكته : مصرف نوشيدني حاوي الكل و كافئين به هيچ وجه مجاز نيست . به ويژه الكل علاوه بر تسريع در از دست دادن نحرارت بدن , باعث كاهش حس لمس در پوست فرد و همچنين كاهش سطح هوشياري و قدرت قضاوت وي خواهد شد .

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#24 Posted: 4 Apr 2012 14:19

رعايت نكات ايمنی در هنگام صاعقه و رعد وبرق

صاعقه و رعد وبرق
در برخي از فصول سال (معمولاً اواخر زمستان و يا فصل بهار ) اتفاق مي افتد و در اثر برخورد توده هاي باردار ابر با يكديگر و آزادشدن مقادير زياد الكتريسيته ساكن موجود در اين ابرها ايجاد مي گردد .

رعد وبرق تخليه الكتريكي است كه در اثر الكتريسيته ساكن بين دو ابر يا بين ابر و زمين ايجاد مي شود .
رعايت نكات ايمني در داخل ساختمان :
۱- وقتي رعد وبرق رخ مي دهد , در منزل بمانيد و بيرون نرويد , مگر آنكه لازم باشد .
۲- به منظور جلوگيري از خطر آتش سوزي ناشي از صاعقه , يك برق گير بر روي ساختمان هاي بلند نصب كنيد .
۳- از درها و پنجره ها , بخاري هاي ديواري , شوفاژها و يا ديگر هادي هاي الكتريكي دور شويد .
۴- دو شاخه و وسايل برقي مانند تلويزيون و راديو را از برق بيرون بكشيد .
۵- دو شاخه تلفن را نيز بيرون بكشيد و از كار كردن با تلفن خودداري كنيد .
۶- چراغ برق را براي داشتن روشنايي مناسب روشن نگاه داريد . برخلاف عقيده ي عموم مردم اين كار خطر برخورد صاعقه با منزل شما را افزايش نخواهد داد.
۷- پرده ها را بكشيد و از ايستادن در نزديكي پنجره ها خودداري كنيد .
رعايت نكات ايمني در خارج از ساختمان :
۱- از ايستادن در مناطق مرتفع , روي ساختمان هاي بلند , تپه , كوه يا هر ناحيه ي مرتفع ديگر به شدت پرهيز كنيد .
۲- از تجهيزاتي كه هادي جريان الكتريسيته هستند استفاده نكنيد و در صورت وقوع رعد وبرق از آنها دوري كنيد . مانند تراكتور , موتور سيكلت , دوچرخه , بيل هاي فلزي و …
۳- از درختان , سيم هاي برق( خصوصاً كابل هاي فشار قوي برق ) , لوله ها يا ديگر سازه هاي فلزي دوري كنيد .
از حصارهاي فلزي , خطوط برق و تلفن دور شويد .
۴- از پناه گرفتن زير درختان پرهيز كنيد . ( زيرا به علت برخورد برق و حرارت حاصل از آن , امكان آتش سوزي وجود دارد , لذا بايد از اين كار خودداري كنيد )
۵- زير سيم هاي برق هوايي , مخازن و شيشه ها پناه نگيريد , زيرا احتمال فروريختن و افتادن آنها وجود دارد .
۶- در صورتي كه داخل قايق يا در حال شنا كردن هستيد , به سرعت از آب خارج شويد و بدن خود را خشك كنيد .
۷- در صورتي كه در اتومبيل هستيد , از درختاني كه ممكن است روي آن بيفتد , دور شويد و سپس در جايي مناسب پارك كنيد , و تا پايان خطر از وسيله نقليه خود خارج نشويد . اما از دست زدن به قسمت هاي فلزي اتومبيل خودداري كنيد .
۸- اگر در جنگل هستيد , به سرعت از آنجا خارج شويد يا در زير درختان كوتاه پناه بگيريد .
با رعايت نكات ايمني امكان برخورد صاعقه با شما بسيار كم است و هيچ جاي نگراني نخواهد بود .
نكته : بدني كه دچار صاعقه زدگي شده , حاوي الكتريسيته نيست و مي توانيد كمك هاي اوليه ي ضروري را براي وي انجام دهيد . بنابراين از دست زدن به بدن افراد صاعقه زده هراس نداشته باشيد .
كمكهاي اوليه
بررسي علائم حياتي مصدوم و در صورت نياز عمليات احياي قلبي ريوي مصدوم را به آرامش تشويق كنيد .
مصدوم را سريعاً به بيمارستان منتقل كنيد .

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#25 Posted: 4 Apr 2012 14:19

خون دماغ و راه پيشگيري از ان

بعضي از افراد به طور متناوب و بعضي ديگر بندرت دچار خون دماغ مي شوند. علت خون دماغ، پارگي يكي از مويرگها در داخل بيني است. ضربه، حساسيت بالاي رگها، استرس، گرماي بيش از حد هوا يا غواصي در عمق زياد از دلايل اين پارگي هستند.
بيماراني كه فشار خون بالا دارند و خانمهاي باردار اغلب دچار اين عارضه مي شوند. جراحت حاصل از ضربه، زمين خوردن، تميز كردن بيني يا مصرف برخي داروها مي توانند از علتهاي بروز اين عارضه باشند.
اگر بيني خيلي ناگهاني شروع به خونريزي كند، با شست و انگشت اشاره آن را فشار دهيد و چند دقيقه اي به همين صورت نگاه داريد. با اين كار رگ دوباره بسته مي شود. اگر اين كار مؤثر واقع نشد، دهان را ببنديد و هوا را تا حد امكان با فشار در بيني خود بدميد. يك پارچه سرد و نمناك ( در صورت لزوم با يك تكه يخ ) بر روي پس گردن قرار دهيد. اين كار باعث كشيدگي رگها مي شود، توجه داشته باشيد كه قراردادن پارچه با يخ زياد طول نكشد. زيرا خطر سرماخوردگي وجود دارد.
اسكي بازاني كه اختلاف ارتفاع را نمي توانند تحمل كنند، روش ضربه به پيشاني، كمك زيادي به آنها مي كند. در اين حالت، با كف دست و به صورت كوتاه ۲ بار به پيشاني ضربه زده مي شود.
اگر پس از ۲۰ دقيقه، خونريزي بند نيامد، بايد به پزشك مراجعه كنيد. مراحل بالا را مي توانيد براي حالتي كه از هر ۲ حفره بيني خون جاري مي شود، انجام دهيد.
در بيماراني كه آسيب ديدن مخاط بيني باعث مي شود كه مرتباً خون دماغ شوند، استفاده منظم از بخور برگ گياه كامليا جهت پيشگيري از اين حالت مؤثر است.
اگر اغلب بدون علت دچار خونريزي مي شويد، بايد با پزشك خود مشورت كنيد. اين كار به درمان علت بيماري كمك مي كند.
اگر پس از بروز حادثه، مايعي به رنگ روشن از بيني شما خارج شود، در سريعترين زمان ممكن به پزشك مراجعه كنيد، زيرا ممكن است آب مغز باشد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#26 Posted: 4 Apr 2012 14:19

خون دماغ در اثر گرم شدن بدن

سوال : با سلام.من وقتی که گرمم می شه از بینی خون می اید.علتش چیه؟چه کار باید بکنم؟
پاسخ : با سلام
سطح داخلی بینی حاوی صدها مویرگ خونی است كه مقدار زیادی از خون بدن از طریق این مویرگ ها در بینی نیز در حال گردش است. این مویرگ ها بسیار ظریف و حساس بوده و عوامل مختلفی سبب پاره شدن آنها و در نهایت خونریزی از بینی می شود.
علل خون دماغ
1-یكی از مهمترین عوامل ضربات شدیدی است كه هنگام بازی و یا در اثر برخورد شیء محكمی با بینی به خصوص دریچه ها و یا در ورزش های مختلف بر روی بینی وارد می شوند.
2- تحریك غشاء مخاطی بینی توسط جسمی خارجی و یا هنگام سرماخوردگی و خشكی مخاط در فصل زمستان و یا زیر آفتاب تابستان و همچنین به دنبال آنها تخلیه شدید بینی از جمله دیگر موارد ایجاد كننده خونریزی بینی به حساب می آیند.
3- مصرف بعضی از داروها مانند داروهای ضد انعقاد خون، ضد التهاب ها، آسپرین، ایبوبروفن و اسپری های كورتونی مخصوص بینی نیز شرایط را برای خونریزی بینی مساعد می كند.
4-افراد با فشار خون بالا و یا دارای بیماری تصلب شرایین هم مستعد خونریزی بینی هستند. این مشكل در میان افراد مسن و به خصوص زنان مسن كه یائسگی موجب جمع شدن و خشك شدن بافت های بدن از جمله مخاط بینی می شود، رایج تر است.
5-گاهی اوقات آلرژی ها، عطسه های شدید و مكرر و عفونت های بینی و پولیپ و همچنین داخل شدن جسم خارجی در بینی نیز می تواند عواملی برای پاره شدن مویرگ ها و خونریزی محسوب شوند.
حال صرف نظر از آنكه خونریزی در اثر كدام یك از عوامل فوق ایجاد شده باشد آنچه در میان همه آنها یكسان است، انجام راهكارهایی جهت جلوگیری از خروج هر چه بیشتر خون از بدن و همچنین اساساً ایجاد خونریزی بینی است .
درمان خون دماغ
- قسمت نرم بینی تان را با دو انگشت فشار دهید
برای این منظور از دو انگشت شست و اشاره استفاده كنید و محكم فشار دهید. این فشار را برای مدت ۵تا۷ دقیقه نگه دارید اگر خونریزی پایان نیافت، دوباره برای مدت ۵تا۷ دقیقه دیگر این كار را تكرار كنید.
- صاف بنشینید
اگر هنگام خونریزی به حالت دراز كشیده قرار گرفته و بنا به تصور افراد عادی سرتان را به عقب خم كنید، مقدار زیادی از خون وارد حلقتان شده و امكان دارد احساس خفگی در شما ایجاد كند. لذا بهترین وضعیت صاف نشستن است.
- از پنبه استفاده كنید
در صورتی كه از بسته نگه داشتن پره های بینی با دست خسته شدید، تكه پنبه ای را به صورت فشرده درآورده و در سوراخ بینی در حال خونریزی قرار دهید. برخی ها معتقدند آغشته كردن این پنبه به قطره فنیل آفرین و محكم نگه داشتن پره های بینی با دست و به مدت ۵ الی ۱۰دقیقه در جلوگیری از ادامه خونریزی بسیار مثمرثمر خواهد بود
- بینی تان را كمپرس یخ كنید
قراردادن كیسه یخ بر روی تیغه میانی بینی و حتی پیشانی می تواند در قطع خونریزی تاثیرگذار باشد. سرما سبب انقباض رگ ها شده، لخته سریع تر تشكیل شده و بالاخره خونریزی پایان می یابد.
- بینی تان را تخلیه نكنید
برای مدت چند روز از تخلیه شدید بینی تان صرف نظر كنید. این كار را با دقت و به آرامی انجام دهید. رگ های خونی به چند روز زمان برای ترمیم نیاز دارند.
- آهن مصرف كنید
در صورتی كه مشكل خونریزی بینی شما به صورت مكرر پیش آمده و با از دست دادن مقدار زیادی خون همراه است احتمال بروز كم خونی در شما افزایش می یابد. لذا ابتدا، با دادن آزمایش خون میزان هموگلوبین و آهن خونتان را اندازه گیری كرده و در صورت نیاز با تجویز پزشك از قرص آهن استفاده كنید.
- مراقب مصرف آسپرین باشید
از آنجا كه آسپرین جزء رقیق كننده های خون محسوب می شود ممكن است از بروز لخته شدن و انعقاد خون جلوگیری كرده و خونریزی های بینی پیاپی را سبب شود. لذا در صورتی كه مشكل خونریزی بینی به صورت مكرر در شما ایجاد می شود و در ضمن برای كاهش درد مجبور به مصرف آسپرین هستید، به جای آسپرین از استامینوفن به عنوان مسكن و تب بر استفاده كنید ولی در صورتی كه تجویز آسپرین توسط پزشك برای بیماری قلبی و عروقی شما انجام گرفته است با پزشك مشورت كنید.
- ویتامین c مصرف كنید
به منظور تشكیل كلاژن، ماده ای حیاتی كه برای سلامتی بافت های بدن مورد نیاز است، ویتامین c مصرف كنید.
- مخاط بینی را مرطوب كنید
خشك شدن مخاط بینی به هر علتی كه باشد سبب خون دماغ می شود لذا برای جلوگیری از آن چند راهكار وجود دارد:
1- بینی خود را با سرم فیزیولوژیك به طور مرتب شست وشو دهید.
2- از پمادهای نرم كننده مخاط مانند ویتامین آ استفاده كنید.
3- رطوبت هوای خانه را با دستگاه های مرطوب كننده افزایش دهید.
خون دماغ می تواند بدنبال عفونت بینی مثل سرماخورگی سینوزیت عفونت سیستمیك مثل تب مخملك تب تیفوئید خشكی مخاط بینی ضربه و انگشت یا ضربه به بینی تصلب شرائین فشار خون اختلالات انعقادی اختلاتلات خونی و بیماریهای كبدی رخ می دهد. البته بطور معمول شایعترین علت ان عفونت بینی و خشكی مخاط بینی دستكاری و ضربه به بینی است. بنابراین درمان علت زمینه ای خودداری از ضربه و دستكاری بینی و نیز نرم كردن بینی به پماد ویتامین آ می تواند مانع خونریزی شود. در صورت وجود بیماری با درمان بیماری خون دماغ نیز بر طرف خواهد شد.
موفق باشید

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#27 Posted: 4 Apr 2012 14:20

قواعد انواع باندپيچي

اصول باندپيچي
باندها در كمكهاي اوليه، چند كاربرد متفاوت دارند: از آنها ميتوان براي محكم كردن پانسمان، كنترل خونريزي، نگه داشتن و بيحركت كردن اندامها و كاهش تورم در يك محل آسيب ديده استفاده كرد. باندهاي اصلي بر 3 نوع هستند. باندهاي رولي براي محكم كردن پانسمانها و نگه داشتن اندامهاي آسيب ديده به كار ميروند. باندهاي لولهاي براي نگه داشتن پانسمان در محل انگشتان دست يا پا و يا حفاظت از مفاصل آسيب ديده كاربرد دارند. از باندهاي مثلثي ميتوان بهعنوان پانسمانهاي وسيع و آويزها و بهمنظور مستحكم كردن پانسمانها يا بيحركت كردن اندامها استفاده كرد. اگر باند در اختيار نداريد، ميتوانيد به كمك وسايل دم دست خود، يك باند موقتي درست كنيد؛ بهعنوان مثال، ميتوانيد يك قطعه پارچه مربع شكل (مثل روسري) را بهصورت قطري تا كنيد و يك باند مثلثي بسازيد .

اصول استفاده از باند

قبل از استفاده از باند، به مصدوم اطمينان خاطر بدهيد و كاملاً به وي توضيح بدهيد كه قصد داريد چه كاري انجام دهيد.

اجازه بدهيد مصدوم در وضعيتي كه راحتتر است (نشسته يا درازكش) قرار بگيرد.

موقع كار كردن روي قسمت آسيب ديده، آن را نگه داريد. از مصدوم يا يك امدادگر بخواهيد كه اين كار را انجام دهد.

هميشه سعي كنيد موقع كار، در مقابل مصدوم و در صورت امكان در سمت آسيب ديده قرار بگيرد.

در صورتي كه مصدوم دراز كشيده است، باندها را از تقعرهاي طبيعي بدن (در مچ پا، زانو، كمر و گردن) عبور داده، سپس با دقت آنها را در زير بدن به جلو و عقب حركت داده، به سوي محل موردنظر بكشيد. بهعنوان مثال، براي باندپيچي سر يا قسمت بالايي تنه، باند را از تقعر زير گردن عبور دهيد.

باند را محكم ببنديد اما نه آنقدر سفت كه گردش خون پايينتر از محل باندپيچي را دچار اختلال كند .

وقتي اندام را باندپيچي ميكنيد، در صورت امكان انگشتان دست يا پا را آزاد بگذاريد؛ از اين طريق ميتوانيد بعد از باندپيچي، گردش خون را كنترل كنيد.

براي بستن باندها، از گره استفاده كنيد. دقت كنيد كه گره ايجاد ناراحتي نكند و نيز بر روي استخوان گره نزنيد. در صورت امكان، انتهاهاي آزاد باند را در زير گره جا بدهيد.

گردش خون در نواحي پايينتر از باندپيچي را بهطور مرتب كنترل كنيد . در صورت لزوم، باند را باز كنيد تا جريان خون برگردد، سپس باند را شلتر از دفعه اول بپيچيد.

مورد خاص

بيحركت كردن اندام:

موقع بيحركت كردن اندام با استفاده از باند، لازم است كه يك ماده نرم و حجيم (مثل حوله، پارچه يا پنبه) را بهعنوان لايي بين دو اندام به كار ببريد. لايي را بين دو ساق يا بين بازو و تنه قرار بدهيد تا باند پيچي منجر به جابهجايي استخوانهاي شكسته يا فشرده شدن نواحي استخواني به يكديگر نشود. باندها را در فواصلي از طول اندام و دور از محل آسيب ببنديد و با ايجاد گره در سمت آسيب نديده ، آنها را محكم كنيد. اگر هر دو سمت بدن آسيب ديدهاند، گره را بايد در خط وسط يا محلي كه كمترين احتمال افزايش آسيب وجود دارد، ايجاد كنيد.

كنترل گردش خون پس از باندپيچي

هنگامي كه اندامي را باندپيچي ميكنيد يا از آويز استفاده ميكنيد، بايد بلافاصله پس از اتمام باندپيچي و هر 10 دقيقه پس از آن، گردش خون را در دست يا پا كنترل كنيد. اين كنترلها حياتي هستند چون اندامها پس از آسيب دچار تورم ميشوند و (به اين دليل) امكان دارد كه باندها سريعاً اندام را تحت فشار زياد قرار بدهند و جريان خون در نواحي پايينتر را مختل كنند. علايم اختلال گردش خون، متغير است زيرا ابتدا سياهرگها و بعداً سرخرگها تنگ ميشوند.
تشخيص

اگر گردش خون مختل شده باشد، امكان دارد:

اندام متورم و پرخون باشد.

رنگ پوست آبي و سياهرگها برجسته باشند.

احساس اتساع دردناك پوست وجود داشته باشد. با گذشت زمان ممكن است:

پوست رنگپريده و مومي شود.

احساس كرختي و سردي بارز شود.

احساس گزگز و مورمور و سپس درد عميق بارز شود.

مصدوم قادر به حركت دادن انگشتان مبتلا نباشد.
1) فشار مختصري روي يكي از ناخنها (درون دايره) يا پوست وارد كنيد تا موقعي كه بيرنگ شود؛ سپس فشار را برداريد. اگر رنگ (ناخن يا پوست) برنگشت يا به آرامي برگشت، احتمالاً باندپيچي خيلي محكم انجام شده است.

2) از باندي كه سفت پيچيده شده، چند دور را كه براي برگشتن گرمي و رنگ پوست كفايت ميكند، باز كنيد. مصدوم ممكن است احساس گزگز و مورمور داشته باشد. سپس باند را دوباره بپيچيد.

باندهاي رولي
اين باندها از پنبه، گاز، پارچه كشي يا كتاني ساخته شدهاند و به صورت مارپيچي به دور بخش آسيب ديده بسته ميشوند. سه دسته اصلي از باندهاي رولي وجود دارد:

باندهاي رولي توري، براي نگه داشتن پانسمان در محل مورد نظر استفاده قرار ميگيرند. اين باندها به دليل داشتن بافتي شل و باز، امكان تهويه مناسب را برقرار ميسازند ولي نميتوان آنها را براي اعمال فشار مستقيم يا محافظت از مفاصل به كار برد.

باندهاي كشي، شكل بدن را به خود ميگيرند. از اين باندها براي مستحكم كردن پانسمانها و حفاظت از آسيبهاي بافت نرم استفاده ميشود.

باندهاي كرپ را براي محافظت پايدار از مفاصل آسيب ديده به كار ميبرند.
استحكام بخشيدن به باندهاي رولي

شكلهاي زير چندين راه را براي بستن انتهاهاي باند رولي نشان ميدهند. سنجاق قفلي يا نوارچسب معمولاً دربستههاي كمكهاياوليه يافتميشوند. در بستههاي تخصصي، ممكن است گيره باند هم وجود داشته باشد. اگر به هيچيك از اين وسايل دسترسي نداريد، بايد با برگرداندن لبه انتهاي باند به داخل آن را محكم كنيد.
برگرداندن لبه انتهاي باند اگر وسيلهاي براي محكم كردن باند در اختيار نداريد، اين كار را با يك بار چرخاندن باند به دور اندام و سپس برگرداندن لبه آن به داخل، انجام دهيد.

گيره باند گاهي همراه با باندهاي رولي كشي و كرپ، گيرههايي فلزي براي محكم كردن انتهاهاي باند وجود دارد.

نوارچسب ميتوان انتهاهاي باند را به داخل تا كرد و با استفاده از نوارچسب، چسباند.

سنجاق قفلي از اين سنجاقها ميتوان براي محكم كردن تمام انواع باندهاي رولي استفاده كرد. انتهاي باند را به داخل تا كنيد و انگشت خود را بين باند و پوست مصدوم قرار دهيد تا از وارد كردن آسيب موقع فرو كردن سنجاق پيشگيري كنيد (شكل سمت راست).

دقت كنيد كه سنجاق پس از بستن به حالت افقي قرار گيرد (شكل سمت راست انتها).

انتخاب باند با اندازه مناسب

قبل از استفاده از باند رولي، دقت كنيد كه رولي كاملاً فشرده و عرض آن براي پوشاندن محل آسيب مناسب باشد. عرض باند براي استفاده در قسمتهاي مختلف بدن فرق ميكند (نواحي كوچك مثل انگشتان نياز به باندهاي باريك دارند در حالي كه در قسمتهاي وسيع مثل اندامها، بايد از باندهاي پهن استفاده كرد). بهتر است باند رولي خيلي عريض باشد تا خيلي باريك. باندهاي شكل مقابل، اندازههاي توصيه شده براي بزرگسالان را نشان ميدهند. در مورد كودكان، ممكن است به اندازههاي كوچكتري نياز داشته باشيد.

نحوه استفاده از باند رولي

در هنگام استفاده از باند رولي، اصول زير را رعايت كنيد:

بخش رولي باند («سر» باند» را موقع كار رو به بالا نگه داريد (بخش غيررولي، «انتها» ناميده ميشود).

روبهروي مصدوم و در سمت آسيب ديده قرار بگيرد.

موقع كار دقت كنيد كه قسمت آسيب ديده در همان وضعيتي كه پس از باندپيچي بايد قرار بگيرد، نگه داشته شود.
احتياط!

پس از پايان باندپيچي، گردش خون را در نواحي پايينتر اندام كنترل كنيد. اين مطلب خصوصاً در مورد باندهاي كشي يا كرپ اهميت دارد چون اين باندها به شكل اندام درميآيند و در صورت تورم اندام، ممكن است فشار بيشتري به آن وارد كنند.
1) دم باند را پايينتر از محل آسيب بگذاريد. باند را دو دور بهطور مستقيم به دور اندام (از سمت داخل به سمت خارج) بپيچيد تا انتهاي آن را در محل ثابت كنيد.

2) باند را بهصورت چند دور مارپيچي بپيچانيد. جهت چرخاندن، از سمت داخل سطح بالايي اندام به سمت خارج آن است؛ باندپيچي را به سوي بالايي اندام به پيش ببريد. دقت كنيد كه هر دور جديد از باند، نيم تا دو سوم دور قبلي را پوشش دهد.

3) با يك دور مستقيم، انتهاي باند را محكم كنيد. اگر باند خيلي كوتاه است، يك باند ديگر را به روش مشابه بپيچيد تا كل ناحيه آسيب ديده پوشانده شود.

4) بلافاصله پس از اتمام باندپيچي، گردش خون را در نواحي پايينتر اندام كنترل كنيد . در صورت لزوم، براي برگشت جريان خون باند را باز كنيد و مجدداً آن را شلتر ببنديد.
باندهاي آرنج و زانو
باندهاي رولي را ميتوان به منظور نگهداري پانسمان در محل و حفاظت از آسيبهاي بافت نرم (مثل كشيدگي يا پيچ خوردگي) در آرنج و زانو به كار برد. براي اطمينان از مؤثر بودن باندپيچي، مفصل را مختصري تا كرده، سپس باند را به جاي روش استاندارد مارپيچي ، به شكل « 8 » بپيچيد. جهت باندپيچي از سمت داخل سطح بالايي اندام به سمت خارج است. باندپيچي را از هر دو سو به اندازه كافي ادامه بدهيد تا فشار يكنواختي بر اندام وارد شود.
1) اندام آسيبديده را در وضعيتي كه براي مصدوم راحت باشد و در صورت امكان، همراه با تا شدگي مختصر مفصل باشد، نگه داريد.
2) انتهاي باند را در سمت داخل مفصل قرار بدهيد. باند را به سمت خارج مفصل برده، يك دور و نيم بچرخانيد تا انتهاي باند، ثابت و مفصل پوشانده شود.

3) باند را درست به بالاي مفصل و سمت داخل آن برسانيد و آن را يك دور به دور اندام بچرخانيد بهطوري كه نيمه بالايي باند مربوط به دور قبلي را بپوشاند.

4) باند را از سمت داخل بازو به پايين مفصل برسانيد. يك دور قطري در پايين مفصل بزنيد تا نيمه پاييني باند مربوط به اولين دور مستقيم پوشانده شود.
هشدار!

باند را آنقدر محكم نپيچيد كه گردش خون اندام مختل شود.
5) باندپيچي قطري به شكل « 8 » را در بالا و پايين مفصل ادامه بدهيد. هر بار با پوشاندن تقريباً دوسوم از دور قبلي، محدوده باندپيچي را گسترش دهيد.

6) براي پايان باندپيچي، باند را دو دور بهطور مستقيم به دور اندام بپيچيد، سپس انتهاي باند را محكم كنيد.

7) بلافاصله پس از پايان باندپيچي و سپس هر 10 دقيقه بعد از آن، گردش خون را در نواحي پايينتر كنترل كنيد. اگر باند را خيلي محكم پيچيدهايد، آن را باز كنيد تا خون جريان پيدا كند و سپس مجدداً باند را شلتر بپيچيد.

باندهاي دست و پا
باندهاي رولي را ميتوان براي نگه داشتن پانسمانها در محل دست يا پا و يا حفاظت از مچ پا يا دست در آسيبهاي بافت نرم به كار برد. براي وارد كردن فشار بر تمام محل آسيب، باند حفاظتي بايد بهطور كامل از محل آسيب فراتر برود. از روشي كه در شكلهاي زير براي باندپيچي دست ارايه شده است ميتوان در مورد پا هم استفاده كرد؛ در اين حالت، باندپيچي را از قاعده شست پا آغاز كنيد و از پيچيدن باند به دور پاشنه خودداري كنيد.

1) انتهاي باند را در سمت داخل مچ و نزديك به قاعده شست قرار دهيد. باند را دو دور به طور مستقيم به دور مچ بپيچيد.

2) با شروع از سمت داخل مچ، باند را به صورت مورب از پشت دست به ناخن انگشت كوچك برسانيد.

3) باند را از زير انگشتان طوري عبـور دهيـد كـه كنـاره بـالايـي آن در تـماس با قـاعـده ناخن انگشـت اشاره قرار بگيـرد. باند را به دور شست مصدوم نپيچيـد.

4) بدون پيچيدن باند به دور شست، آن را بهطور مورب از پشت دست عبور داده به كناره خارجي مچ برسانيد. يك بار ديگر، باند را بهطور مورب به دور مچ و روي دست بپيچيد.

5) دورهاي مورب را بهطور متوالي تكرار كنيد. هر بار با پوشاندن تقريباً دوسوم از باند دور قبلي، محدوده باندپيچي را گسترش دهيد. پس از پوشيده شدن كامل دست، باندپيچي را با دو دور مستقيم به دور مچ خاتمه دهيد.
6) انتهاي باند را محكم كنيد. بلافاصله پس از باندپيچي، و هر 10 دقيقه بعد از آن، گردش خون را در نواحي پايينتر كنترل كنيد. در صورت لزوم، باند را باز كنيد تا جريان خون برقرار شود و سپس مجدداً آن را شلتر ببنديد.

باند لولهاي
اين باندها عبارتند از رولهاي پارچهاي بدون درز و لولهاي شكل. دو نوع باند لولهاي وجود دارد: باندهاي كشي (براي حفاظت از مفاصلي مثل آرنج يا مچ پا) و گازهاي لولهاي (كه براي پوشاندن انگشتان طراحي شدهاند). اين گازها با ابزار مخصوصي كه همراه با باند وجود دارد، به كار ميروند. گازهاي لولهاي براي نگهداري پانسمان در محل مناسب هستند اما نميتوانند براي كنترل خونريزي، فشار كافي اعمال كنند. مراحل زير، نحوه كاربرد گاز لولهاي را در انگشت دست توضيح ميدهند.
احتياط!

نوارچسب را بهطور كامل به دور انگشت نپيچيد چون اين كار ميتواند گردش خون را مختل كند.
1) يك قطعه گاز لولهاي را تقريباً به طول 5/2 برابر طول انگشت آسيب ديده برش دهيد. تمام طول گاز لولهاي را به روي ابزار مخصوص بكشيد و سپس به آرامي ابزار را به روي انگشت مصدوم بلغزانيد.

2) انتهاي گاز را روي انگشت نگه داشته، ابزار مخصوص را به آرامي از مجاورت نوك انگشت بكشيد تا لايهاي از گاز به روي انگشت باقي بماند. بهمنظور بستن و محكم كردن باند در انتهاي انگشت، ابزار مخصوص را دو بار (به دور خود) پيچ دهيد.

3) در حالي كه گاز را در قاعده انگشت نگه داشتهايد، به آرامي ابزار مخصوص را روي انگشت (به داخل فشاردهيد تا يك لايه ديگر از گاز را سوار كنيد. پس از اتمام اين كار، ابزار را از انگشت خارج كنيد.

4) با استفاده از نوارچسب، گاز را در قاعده انگشت محكم كنيد. گردش خون انگشت را بلافاصله پس از باندپيچي و سپس هر 10 دقيقه بعد از آن، كنترل كنيد. از مصدوم سؤال كنيد كه آيا در انگشتش احساس سردي يا گزگز و مورمور دارد. اگر پاسخ سؤال مثبت است، گاز را خارج كرده، يك بار ديگر آن را شلتر ببنديد.
باندهاي مثلثي
ممكن است اين باندها را در بستهبنديهاي استريل در داخل بستههاي كمكهاي اوليه پيدا كنيد. همچنين ميتوانيد با برش دادن يك متر مربع از پارچهاي ضخيم (مثلاً كتاني يا پنبهاي) و يك بار تا كردن آن در امتداد قطر، يك باند مثلثي بسازيد. از اين نوع باند ميتوانيد به روشهاي زير استفاده كنيد:

تا شده به صورت يك باند پهن براي بيحركت كردن و نگه داشتن اندام يا محكم كردن آتل يا پانسمانهاي حجيم.

تا شده به صورت يك باند باريك ، براي بيحركت كردنپا و مچ پا يا نگه داشتن پانسمان در محل.

برداشتن مستقيم از يك بستهبندي استريل و تا كردن آن به شكل يك لايه پوششي بهعنوان يك پانسمان استريل.

باز شده و بدون تا به عنوان آويز يا بهمنظور نگه داشتن پانسمانهاي دست، پا و سر در محل.

نحوه ساخت باند تا شده پهن

1) يك باند مثلثي را باز كنيد و بهصوت مسطح روي يك سطح تميز پهن كنيد. باند را بهصورت افقي از وسط تا كنيد تا نوك مثلث به وسط قاعده برسد.

2) يك بار ديگر در همان جهت قبلي، باند را از وسط تا كنيد تا كناره مربوط به نخستين تا روي قاعده قرار گيرد. به اين ترتيب باند مثلثي بايد تبديل به يك نوار پهن شده باشد.

نحوه ساخت باند تا شده باريك

1) با تا كردن يك باند مثلثي، يك باند تا شده پهن بسازيد (شكلهاي فوق).

2) باند را يك بار ديگر از وسط به صورت افقي تا كنيد. اين باند بايد به يك نوار پارچهاي ضخيم، باريك و بلند تبديل شده باشد.

نگهداري از باندهاي مثلثي

باندهاي مثلثي را تا زماني كه نيازي به آنها نداريد، از بستهبندي خارج نكنيد تا به حالت استريل باقي بمانند. همچنين ميتوانيد اين باندها را مطابق شكلهاي مقابل تا كنيد تا هميشه آماده مصرف باشند يا به سادگي براي مصرف باز شوند.
1) ابتدا باند مثلثي را به صورت يك باند باريك تا كنيد (شكلهاي فوق). دو انتهاي باند را به وسط برگردانيد.

2) تا كردن دو انتها و برگرداندن آنها به وسط را آنقدر ادامه دهيد تا باند به اندازه مناسب براي نگهداري برسد. باند را در محلي خشك نگهداري كنيد.

گره زدن
براي محكم كردن باند مثلثي، هميشه از گره استفاده كنيد. اين روش مطمئن است، در نميرود، باز كردن آن آسان است و به حالت مسطح قرار ميگيرد و به همين جهت، تحمل آن براي مصدوم راحتتر است. از بستن گره در اطراف يا مستقيماً روي محل آسيب خودداري كنيد. چون اين كار ممكن است براي مصدوم ايجاد ناراحتي كند.
نحوه گره زدن

1) انتهاي سمت چپ (تيره) را از رو و زير انتهاي سمت راست (روشن) عبور دهيد.

2) دو انتهاي باند را در بالاي ساير قسمتها نگه داريد.

3) انتهاي سمت راست (تيره) را از رو و زير انتهاي سمت چپ (روشن) عبور دهيد.

4) براي محكم شدن گره، دو انتها را كشيده، سپس آنها را در زير باند قرار دهيد.

نحوه باز كردن گره

1 ) يكي از دو انتها و همان سمت از باند را محكم بكشيد تا به حالت مستقيم درآيند.

2) گره را نگه داشته، انتهاي صاف شده را از داخل آن بيرون بكشيد.

پوشش دست و پا
باند مثلثي پهن را ميتوان براي نگه داشتن پانسمان دست يا پا در محل به كار برد اما اين باند نميتواند فشار كافي براي كنترل خونريزي وارد كند. روش پوشاندن دست را ميتوان در مورد پا هم به كار گرفت كه در آن صورت، انتهاهاي باند را بايد در محل مچ پا گره بزنيد.
1) باند را به حالت مسطح درآوريد و قاعده آن را تا بزنيد تا يك سجاف تشكيل شود. دست مصدوم را طوري روي باند قرار دهيد كه انگشتان به سمت نوك باند قرار گيرند. نوك باند را روي دست تا بزنيد.

2) دو انتهاي باند را در جهات مخالف از دو طرف مچ عبور داده، با يك گره آنها را به هم ببنديد. براي محكم كردن باند، رأس آن را به آرامي بكشيد. رأس باند را روي گره تا زده، آن را در زير گره قرار بدهيد.

باند سر
از باند مثلثي ميتوان براي نگهداري پانسمان در بالاي سر مصدوم استفاده كرد. البته اين نوع باند نميتواند براي كنترل خونريزي، فشار كافي وارد كند؛ براي نگه داشتن پانسمان بر روي يك زخم خونريزيدهنده، از باند رولي استفاده كنيد. قبل از بستن باند سر، از مصدوم بخواهيد كه در صورت امكان بنشيند چون در اين صورت دسترسي به تمام قسمتهاي سر مصدوم سادهتر خواهد بود.
باند سر

1) در طول قاعده باند يك سجاف درست كنيد. باند را طوري روي سر مصدوم قرار بدهيد كه سجاف آن در زير و وسط قاعده آن درست در بالاي ابروها قرار گيرد.

2) دو انتهاي باند را محكم به دور سر مصدوم بپيچيد و سجاف را درست در بالاي گوش قرار بدهيد. دو انتها را در پشت گردن مصدوم، به صورت متقاطع و از روي رأس باند عبور بدهيد.

3) دو انتهاي متقاطع را به جلوي سر مصدوم آورده، با يك گره در وسط پيشاني آنها را به هم ببنديد؛ گره را روي سجاف باند قرار بدهيد. بخشهاي آزاد هريك از دو انتها را در زير گره جاي بدهيد.

4) سر مصدوم را با يك دست ثابت نگه داريد و (با دست ديگر) نوك باند را بكشيد تا آن را محكم كنيد. سپس، نوك باند را بر روي دو انتهاي آن تا كرده، آن را به قسمتي كه روي فرق سر قرار دارد سنجاق كنيد. اگر سنجاق نداريد، نوك باند را پشت دو انتهاي آن جاي بدهيد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#28 Posted: 4 Apr 2012 14:20

کمک های اولیه دهان و دندان در خانه

در اکثر خانه ها جعبه ی کوچکی حاوی مواد و وسائل لازم برای درمان و کنترل دردها و جراحت های بدن وجود دارد، اما آیا تا کنون به این فکر بوده اید که در هنگام ایجاد یک دندان درد یا شکستن یک دندان یا سوختگی زبان ناشی از نوشیدن چای داغ چه اقداماتی باید انجام دهید و به چه وسائلی نیاز دارید؟

جراحت ها و اورژانس های دهان و دندان در کودکان و بزرگسالان بسیار شایعند. شما می توانید با تهیه کردن چند وسیله و ماده ساده از داروخانه، به راحتی یک “جعبه کمک های اولیه دهان و دندان” را فراهم کنید.

با وجود اینکه این جعبه کمک های اولیه نمی تواند جایگزین درمان اصلی و تخصصی شود، ولی می تواند برای کنترل اورژانس های دهان و دندان جزئی و جلوگیری از پیشرفت آن ها، تا دسترسی به دندانپزشک کارساز باشد.

برای جمع آوری و فراهم آوردن این جعبه کمک های اولیه در قدم اول تهیه مواد زیر از داروخانه پیشنهاد می شود: نخ دندان، مسواک، باند استریل، گاز استریل، آسپیرین، سرم فیزیولوژی، پارافین(ترجیحا موم دندانپزشکی)، دستکش یک بار مصرف، یک محلول دهانشویه اکسیژنه و محلول Colgate Orabase Sothe-N-Seal. وجود وسائلی چون پنس و آینه یک بار مصرف دندانپزشکی در این جعبه نیز در خیلی موارد کمک کننده و مفید است.

شایع ترین اورژانس های دندانپزشکی و روش درمان و کنترل موقتی آن ها در خانه:

دندان درد: چنانچه دندان شما فقط به غذاهای سرد یا داغ یا شیرین حساس است، با آب ولرم دهانتان را بشویید و با نخ دندان مواد غذایی بین دندان ها را پاک کنید و به آرامی دهانتان را با آب ولرم مسواک بزنید و در اولین فرصت برای ترمیم(پر کردن) دندان تان به دندانپزشک مراجعه کنید.

اما اگر درد شما شدید است و یا همراه با تورم است، یک کیسه حاوی یخ(کمپرس سرد) را به مدت ۲۰ دقیقه روی گونه قرار دهید و به مدت ۲۰ دقیقه آن را بردارید. این کار را متناوبا تا رسیدن به دندانپزشک تکرار کنید. از گرما دادن موضع بپرهیزید. یک یا دو عدد آسپیرین بخورید. اگر نیمه شب است و به استراحت نیاز دارید، به هنگام خواب سعی کنید که سر شما بالاتر از بقیه بدنتان قرار گیرد و ترجیحا روی مبل یا صندلی به حالت نیمه نشسته بخوابید. قطعا نیازی به یادآوری بنده نیست و در اولین فرصت به دندانپزشک مراجعه خواهید کرد!

فرو رفتن جسم خارجی در بین دندان ها: اگر جسم خارجی قابل رویت است آن را با پنس دندانپزشکی بیرون بیاورید ولی اگر قادر به دیدن آن نیستید سعی کنید که آن را با نخ دندان بیرون بیاورید. پس از بیرون آوردن جسم خارجی حتما آب را به شدت در دهانتان غرغره کنید تا باقیمانده اجسام خارج شوند. سعی نکنید که جسم خارجی را با جسم نوک تیز بیرون بیاورید. اگر عمق فرورفتگی جسم زیاد است و نمی توانید آن را خارج کنید به دندانپزشک مراجعه کنید.

زخم های سطحی دهان ناشی از تحریکات فیزیکی و شیمیایی: این زخم های سطحی در سطح داخلی گونه، لثه و زبان به وجود می آیند. ممکن است بر اثر گاز گرفتن گونه، مسواک زدن شدید، خوردن غذاهای داغ و یا تحریکات ناشی از براکت های ارتودنسی ایجاد شوند. یک محلول دهانشویه اکسیژنه با حباب هایی که ایجاد می کند باعث تمیز کردن زخم از خرده های مواد غذایی می شود. محلول Colgate Orabase Sothe-N-Seal نیز با پوشاندن سطح زخم باعث التیام و کاهش درد زخم می شود.

بیرون افتادن دندان از دهان: این اورژانس در کودکان بسیار شایع است. در صورت امکان دندان بیرون افتاده را پیدا کنید. آن را با سرم فیزیولوژی بشویید و آن را در یک لیوان شیر یا سرم فیزیولوژی یا بزاق خود بیمار قرار داده و سریعا به دندانپزشک مراجعه کنید. به هیچ عنوان سعی در تمیز کردن و لمس کردن ریشه دندان نکنید و آن را از ناحیه تاج دندان بگیرید. یک قطعه گاز استریل بر روی محل دندان در دهان قرار دهید و به مدت ۵ دقیقه فشار دهید تا خون ریزی کاهش یابد. در بسیاری از موارد دندانپزشک با شستشوی مناسب محل، دندان را دوباره در محلش می کارد و در طولانی مدت دندان قابل نگهداری است. نکته طلایی برای نجات دادن جان این دندان، زمان است. اگر شما بتوانید کودکتان را در کمتر از ۳۰ دقیقه به یک کلینیک دندانپزشکی برسانید، احتمال اینکه بتوان درمان موفقیت آمیزی برای این دندان انجام داد، بیش از ۹۰ درصد خواهد بود.

شکستن دندان: سریعا محل دندان مورد نظر را با سرم فیزیولوژی بشویید. یک کیسه حاوی یخ را بر روی موضع قرار دهید. اگر دندان دارای یک لبه تیز شده است که باعث آزار گونه و زبان می شود، با پارافین یا در صورت امکان موم دندانپزشکی لبه تیز را بپوشانید و به دندانپزشک مراجعه کنید.

گاز گرفتن زبان یا گونه: یک گاز استریل را برای کنترل خونریزی به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه با فشار نگه دارید. پس از قطع کامل خونریزی و ایجاد لخته، محل زخم را با سرم فیزیولوژی بشویید. اگر خونریزی کنترل نشد یک گاز استریل را با سرم خیسانده و در محل برای مدت ۳۰ دقیقه نگه دارید. اگر خونریزی غیر قابل کنترل بود باید سریعا به اورژانس بیمارستان مراجعه کنید.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#29 Posted: 4 Apr 2012 14:21

از حدود ۲۰۰ گونه متفاوت عقرب که درسراسر دنیا پراکنده می باشند فقط حدود ۲۰ گونه آنها سمی هستند در بین آنها گونه Mesobuthus Tamulus ( که نوعی عقرب قرمز هندی است) کشنده ترین گونه می باشد. که میزان کشندگی آن در ایالتهای هند بین ۴۰-۳۰ درصد گزارش شده است.
این جانور رنگهای مختلفی مثل زرد مایل به قهوه ای، قهوه ای، خاکستری و سیاه دارد و اندازه بین ۱۸-۵/۱ سانتی متر دارد ولی بواسطه شکل بدنی خود که حالت تخت و صاف است،
می تواند از شکافهائی به عرض ۳ میلی متر نیز عبور کند و خود را وارد خانه سازند.
در محیط خارج از خانه در شکاف و درز بین سنگها، زیر پوست درخت، بین هیزمها و … یافت شده و در محیط داخل خانه حمام، دستشوئی، آشپزخانه و محیطهای مرطوب یافت می شوند. این جانوران در طول روز در گوشه ای بی حرکت و پنهان بوده و در طی شب فعالیت خود را آغاز می کنند و بدنبال شکار خود می روند و سم خود را از طریق نیش که در انتهای دم آنها وجود دارد به شکار خود تزریق می کنند.
· سم عقرب و علائم آن :
زهر اکثر عقربهای سمی باعث نابودی گلبولهای قرمز خون می شود و در محل گزش نیز تغییر رنگ موضعی و تورم دردناک ایجاد می کند، گر چه بطور متناقص سم بعضی از انواع کشنده مثلCentruroids باعث علائم موضعی و تورم زیاد نمی شود ولی حتماً باید توسط پزشک معاینه شده و با تزریق سرم ضد عقرب درمان شود، کودکان و افراد سالمند نیز نسبت به سم عقرب آسیب پذیرتر بوده و نیازمند توجه بیشتری می باشند .
علاوه بر آسیب به گلوبولهای قرمز، زهر عقرب علائم عصبی نیز ایجاد می کند که شامل:
بی قراری، تشنج، راه رفتن نامتعادل، تکلم منقطع، آبریزش از دهان، حساسیت شدید پوست به لمس، انقباضات ماهیچه ای، درد شکم و کاهش کارکرد سیستم تنفسی است.
البته در اکثر موارد این علائم در عرض ۴۸ ساعت فروکش می کنند.
· درمان عقرب گزیدگی:
در اکثر موارد درمان عقرب گزیدگی مشتمل بر اقداماتی است که باعث تخفیف درد می شوند و فقط در مواردی که به گونه های خطرناک مشکوک می شویم ( توصیف بیمار از ظاهر عقرب و یا بدام افتادن عقرب توسط افراد دیگر و شناسائی گونه آن ) در صورت موجود بودن سرم عقرب از آن استفاده می کنیم. در هر صورت اقدامات زیر باید در مورد عقرب گزیدگی مد نظر قرار گیرد:
۱. شستشوی محل زخم با آب و صابون و بیرون آوردن وسائل زینتی و جواهرات (مثل انگشتر و … )
۲. استفاده از کمپرس سرد برای کاهش درد و تورم
برای این کار می توان از یک تکه یخ استفاده کرد ولی هرگز نباید اندام گرفتار را در آب یخ غوطه ور ساخت.
۳. برش محل زخم نیز فایده ای در بر ندارد و باید از آن پرهیز شود و همچنانکه استفاده از مکنده ( Suction ) نیز بی مورد است.
۴. برای کاهش درد نیز از قرص استامینوفن ( ۲-۱ قرص هر ۴ ساعت )می توان استفاده کرد ولی از آسپرین و ایبوبروفن باید پرهیز شود.
۵. آنتی بیوتیک نیز کمک کننده نمی باشد.
۶. فرد عقرب گزیده باید به آرامش و خونسردی دعوت شده و اضطراب را از وی دور کرد.
۷. فرد مصدوم به هیچ وجه در طول مدتی که تحت نظر است نباید از مشروبات الکلی و یا داروهائی که فرد را گیج می کند ( مثل انواع خواب آورها) استفاده کند.
۸. در صورت امکان عقرب مسوؤل گزش فرد، باید بدام انداخته شود تا گونه آن مشخص گردد.
۹. تمام افراد عقرب گزیده حتی خفیف ترین انواع آن باید حداقل ۲۴ ساعت در بیمارستان تحت نظر باشند.
· اقدامات پیشگیرانه برای کنترل عقرب در محیط زندگی:
۱- هیزم ، الوار ، سنگ و هر گونه زباله از مجاورت محل زندگی باید زدوده شود.
۲- در هنگام تمیز کردن این مکانها باید از دستکش و وسائل حفاظتی دیگر استفاده کرد.
۳- درز درها و پنچره ها و هرگونه شکافی در ساختمان باید مسدود شده تا از ورود عقرب به داخل خانه جلوگیری شود.
۴- در آب و هوای خشک استفاده از کیسه و یا گونی های کرباسی خیس در اطراف خانه باعث بدام افتادن عقربها می شوند.
۵-استفاده از آفت کشها و حشره کشها که با نابود کردن جاندارانی که غذای عقرب محسوب می شوند. می تواند بصورت غیرمستقیم باعث کاهش تعداد عقربها در محل زندگی شود.
۶- استفاده از مواد شیمیائی عقرب کش نیز مستقیماً باعث نابود کردن عقربها می شود.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#30 Posted: 4 Apr 2012 14:22

غش یا سنکوپ
غش یا سنکوپ ، از دست دادن موقت هوشیاری و بیهوشی در نتیجه نرسیدن خون کافی به مغز (کوتاه مدت) میباشد.
هنگامی که جریان خون مغز کم شود، بدلیل اینکه مغز کنترل خود را روی اعضاء بدن از دست میدهد، فرد قدرت و هوشیاری خود را از دست داده و سقوط میکند.
معمولا بعد از چند ثانیه یا چند دقیقه او دوباره هوشیار میگردد. اما اگر سنکوپ با یک ناراحتی جدی پزشکی همراه باشد، بیمار ممکن است نیم ساعت یا بیشتر در حالت بیهوشی بماند.
علائم اخطار دهنده غش
احساس بد حالی و سستی و سرگیجه
رنگ پریدگی و پوست سرد و عرقدار
تهوع و استفراغ
گزگز دست و پاها
نبض ضعیف ، تنفس سطحی و افت فشار خون
اختلال بینایی بصورت سیاهی رفتن چشم و احساس صدایی مثل سوت در گوش
از دست دادن تعادل و سقوط و بیهوش شدن
علل غش
علت آن ممکن است شوک هیجانی ، خستگی مفرط ، ایستادن طولانی ، گرما ، برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده به نشسته یا ایستاده ، سوء تغذیه ، کم خونی ، فقدان هوای تازه و غیره باشد.
غش میتواند در یک فرد کاملا سالم در نتیجه یک عکسالعمل عاطفی طبیعی و یا در نتیجه بازتاب اختلال تنظیم فشار خون ، حادث شود.
شنیدن ناگهانی اخبار خوب یا بد ، افت ناگهانی فشار خون یا قند خون و مسائل دیگر همگی باعث میشوند جریان خون مغز کاهش پیدا بکند و فرد به طور موقت غش بکند.
سنکوپ یا غش واقعی ممکن است طی یکسری بیماریهای قلبی و عروقی ، علل عصبی بیهوشی (مثل صرع) ، افت قند خون ، دیده شود.
البته باید در نظر داشت که شل شدن ناگهانی عروق بدن در اثر محرکهای داخلی یا خارجی مهمترین و شایعترین علت غش میباشد مانند سنکوپ سینوس کاروتید ، سنکوپ دفع ادرار ، سنکوپ سرفه و سنکوپ عصبی و قلبی.
غش قلبی
در میان علل مختلفی که برای غش ذکر شده، علل قلبی و عروقی نیز از جمله علل مهم و قابل بررسی غش میباشند. غش قلبی ناشی از کاهش ناگهانی برونده قلب ، در اثر سکته قلبی ، بیماری دریچهای قلب ، تومورهای دهلیز چپ و آریتمیهای قلبی (افزایش یا کاهش تعداد ضربان) میباشد.
شاید یکی از مهمترین دلایل غش قلبی آریتمیهای مختلف قلبی باشند که باعث میشود جریان خون به طور موثر برقرار نشود و خون کافی به مغز نرسد. از میان این آریتمیها کند شدن و تند شدن شدید ضربان قلب را باید نام برد، به گونهای که اگر ضربان قلب به کمتر از ۳۵ و بیشتر از ۱۸۰ ضربان در دقیقه برسد، فرد سنکوپ میکند.
بلوکهای قلبی و آریتمیهای مختلف دیگر نیز ممکن است باعث کاهش برون ده قلبی و متعاقب آن ، سنکوپ گردند. سکتههای شدید قلبی و تنگی دریچه آئورت نیز میتواند با مکانیسمهای خاص خود باعث غش قلبی شوند.
در هر صورت اگر شک به قلبی بودن علت غش برود باید فرد توسط متخصص قلب و عروق بررسی شده و حداقل یک نوار قلبی از او گرفته شود تا در صورت وجود آریتمیها درمان مناسب صورت گیرد.
اقدامات اولیه در غش
باید بیمار در وضعیت درازکش قرار گیرد و پاهایش بالاتر از سرش قرار گیرد تا جریان خون برقرار شود. اگر امکان دراز کشیدن نباشد، بیمار در حالت نشسته سرش را خم کرده و وسط دو زانویش بگذارید.
میتوان کمی آب سرد نیز به صورت بیمار پاشید یا محرکی دردناک (مثلا نیشگون) به او وارد کرد تا عروق به اصطلاح وارفته بار دیگر منقبض شوند.
سر بیمار را به عقب خم کنید تا زبان او جلوی راه تنفسی را نگیرد. و همچنین سر باید به یک سمت منحرف بشود تا مواد استفراغی به ریه بیمار نرود.
تا موقعی که بیمار هوشیار نشده مایعات یا خوراکی دیگر به بیمار داده نشود، چون وارد ریههای او میگردد.
اگر بیمار حین غش سقوط کرده باید مطمئن شوید که جایی از بدن او صدمه ندیده است.
اگر هوشیاری باز نگشت، ارزیابی علائم حیاتی را انجام دهید و در صورت لزوم اقدامات احیاء قلبی و ریوی را انجام دهید و بیمار را به مراکز درمانی برسانید.
با وجود اینکه مسئله غش مسئله سادهای است، ولی میتواند نشانه بیماری مهم قلبی و یا غیره باشد، پس در صورت تکرار حتما باید بررسی شود.

صفحه 3 از 6: « پیشین 1 2 3 4 5 6 پسین »

خانه و خانواده /

First Aids | ‏کمک های اولیه

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا