ارسالها: 2333
#41
Posted: 23 Dec 2013 23:39
Coleus بذر حسن یوسف
image uploading site
مشخصات
حسن یوسف با نام علمی Solenostemon scutellariodes از تیره Labiatae که با نام علمی Coleus blumei نیز شناخته میشود. گیاهی است چند ساله و دائمی، همیشه سبز، بسیار پررشد و بخاطر برگهای الوانش تولید و تکثیر میشود.
گلهای گیاه کوچک و ناچیز است و اغلب باغبانان توصیه میکنند به محض مشاهده شدن غنچه ها، آنها را حذف کنید تا گیاه به تولید شاخ و برگ بیشتری بپردازد و انرژی اش را صرف تولید گل و بذر نکند.
این گیاه را در تابستان میتوان در محلهای سایه آفتاب و دور از تابش بسیار شدید در باغچه کاشت. ولی کشت و نگهداری آن در منزل و پشت شیشه ها بسیار رایج بوده و به زیبایی منازل می افزاید.
بذرهای حاضر مخلوطی از رنگهای از واریته Wizard Mosaic از شرکتPanAmericanکه در بسته های ۵ عددی بسته بندی شده است.
ارتفاع گیاه معمولا بیش از سی سانتیمتر و گستردگی بوته آن هم بیش از سی سانتی متر میتواند باشد.
حداقل دمایی که این گیاه تحمل میکند حدود ۴ درجه مثبت سانتیگراد است.
فاصله دو بوته را معمولا بیش از ۳۰ سانتیمتر در نظر میگیرند. این رقم حسن یوسف پر پشت است و خاصیت پنجه زنی از زیر داشته و شاخه های جانبی در کنار بوته اصلی تولید میکند.
نیازها
حسن یوسف در نور زیاد و سایه زیاد، رشد نمیکند. بلکه به نور متوسط و حداکثر روشنایی غیرمستقیم نیازمند است.
به سرما حساس بوده و در فصول سرد طاقت فضای آزاد را ندارد )در اغلب نقاط معتدله(
سرزنی و حذف جوانه های گل باید به طور مداوم انجام شود.
به طور خلاصه نیاز دمایی گیاه زیاد و دوستدار گرما است. نیاز آبی بالایی دارد. )گیاهی علفی است و بدون آب برگها آویزان میشوند، قبل از خشک شدن سطح خاک مجدد باید آبیاری شود(
خاک آن ترکیبی معمولی در خاک باغچه و خاک برگ میباشد.
رطوبت متوسط و آبیاری پس از خشک شدن سطح خاک مورد نیاز است. )آبیاری متوسط(
به دلیل رنگی بودن برگها و رشد علفی زیاد به مواد غذایی به طور مرتب نیاز دارد و کودیاری ماهانه با کودهای کامل و بالانس شده توصیه میشود.
screen capture windows
free photo hosting
image hosting
20mb image hosting
photo sharing websites
image hosting 15mb
تکثیر
بوسیله قلمه به راحتی تکثیر میشود.)قلمه ها را معمولا در آب ریشه دار میکنند( در سطوح بیشتر از بذر استفاده میکنند.
کاشت بذر
بذرهای حسن یوسف بسیار ریز هستند.
درصد جوانه زنی بذرها معمولا بسیار خوب است )۹۷درصد(.
در جنس بستری خوب، غنی شده با کودهای آلی کاملا پوسیده )مانند پیت ماس( کاشت بفرمایید و رطوبت کامل محیط تا زمانیکه جوانه ها سبز بشوند حفظ بفرمایید.
دمای بالای ۱۸ درجه برای جوانه زنی مناسب بوده و جوانه زنی معمولا در کمتر از یک هفته اتفاق می افتد.
آفات و بیماری ها
به آفات مکنده مانند شپشکهای آردآلود زیاد دچار میشود.
نسبت به بوته میری و پوسیدگی طوقه در اثر بیماریهای قارچی حساس است.
ویرایش شده توسط: paridarya461
ارسالها: 2333
#42
Posted: 23 Dec 2013 23:57
Coleus حسن یوسف
image upload no limit
مشخصات
اسم علمی یوسف Coleus blumei ،از خانوده Labiatae می باشد.
این جنس داری ۱۵۰ گونه از گیاهان همیشه سبز چند ساله یا دائمی است.
این گونه بومی جاوا بوده ارتفاع آن به بیش از ۴۰ سانتی متر و گسترش آن نیز به بیش از ۲۵ سانتی متر می رسد
این گیاه گرچه دائمی است ولی هنگام فصول سرد اگر خارج از گلخانه یا آپارتمان نگاه داری شوند از بین خواهند رفت.
برگهای زیبای ان به رنگهای مخلوط قرمز، سفید ، سبز، زرد و قهوه ای دیده می شود
برای این که یک گیاه بوته ای از این گونه به دست آوریم. گلهای کوچک و آبی رنگ آن را باید هنگام ظهور پانسمان یا قطع کرد.
این گونه دارای واریته های بسیاری است که هر کدام دارای برگهایی به رنگها یا مخلوطی از رنگهای مختلف می باشد.
مراقبت و نگهداری
حسن یوسف به نور زیاد، گرمای زیاد، آبیاری فراوان، رطوبت هوای ۵۰ تا ۷۰ درصد و خاک قلیایی احتیاج دارد.
کود مورد نیاز حسن یوسف را می توان به میزان، ۳ گرم در لیتر، هر دو هفته یکبار، از فروردین تا مهر ماه، مورد استفاده قرار داد.
خاک:مخلوطی از خاک باغچه، خاکبرگ و ماسه، خاک مناسب رشد این گیاه است.
تکثیر
گیاه حسن یوسف با دو روش قلم زدن مستقیم ریشه دهی در آب ، تکثیر می شود.
از اواسط تابسان تا اواخر پاییز، قلمه های انتهایی ساقه را به اندازه ۵ تا ۸ سانتیمتر ، به آرامی جدا کنید، ساقه های نازک و گوشتی قلمه را فشار ندهید.
می توانید از پودر هورمون ریشه زایی استفاده کنید، اگرچه خیلی هم لازم نیست. سپس قلمه ها را در گلدانی با قطر دهانه ۹ سانتیمتر، حاوی کمپوست گلدانی قرار دهید . در دمای ۱۸ تا ۲۰ درجه سانتیگراد و نور مناسب نگاه دارید.
مراقب باشید که هرگز خاک گلدان خشک نشود.
قلمه ها بعد از ۱۰ تا ۱۴ روز از تابش مستقیم خورشید قرار دهید. زمانی که قلمه ها ریشه داد آنها را بیرون آورده و در گلدانی با قطر دهانه ۹ سانتیمتر حاوی کمپوست با پایه پیت قرا دهید. باید دقت کنید که ریشه ها شکسته یا کنده نشود.
ویرایش شده توسط: paridarya461
ارسالها: 24568
#43
Posted: 30 Jan 2014 21:05
گل یخ
گل یخ (نام علمی: Chimonanthus؛ به انگلیسی Wintersweet)[۱] از گیاهان گلدار دولپه‌ای از خانواده گل‌شرابیان است. این گیاه بومی چین است و در ایران نیز یافت میشود.
از خانواده calycanthaceae
گلهای زمستانی گرچه در زیبایی فرم و تنوع رنگ با گلهای فصول دیگر قابل مقایسه نیستند ولی معمولا" رایحه مطبوعشان که فضای اطراف را عطرآگین می کند جبران این کمبود را می نماید
گل یخ همانگونه که از نامش پیداست یکی از این گلهای زمستانی است که در فصل سرما شکوفه می دهد و در قلب یخ گرمی می آفریند . این گل خصوصا" برای استفاده گل بریده و تزئین منزل بسیار طرف توجه است .
مشخصات
اصل این گیاه از چین می آید و شامل درختچه های همیشه سبز و یا برگ ریز می شود . از چهار گونه موجود این گیاه تنها c. praecox بطور عمده کاشته می شود . این همان گیاهی است که ما با نام گل یخ آنرا می شناسیم . بلندی این گیاه به سه متر و گسترش آن به 5/2-3 متر میرسد.
c. praecox درختچه برگ ریز ( سیاه ریشه ) است و شاخه های متعددی دارد که از پای گیاه می رویند . برگهای آن نیزه ای شکل . گلهای فنجانی مانندش بطور تنها و یا جفت در محل اتصال برگ به ساقه ظاهر می شوند . رنگ گلبرگهای خارجی که بلندترند زرد و گلبرگهای کوتاهتر داخلی بنفشند . فصل گل از اواسط آذرماه شروع شده و تا اسفند بطول می انجامد . این گیاه قابلیت تحمل سرما را دارد .
طرز تکثیر
طرز تکثیر این درختچه زیبا و دوست داشتنی بطرق زیر می باشد:
1- بوسیله بذر- بذر رسیده را از درختچه بکنید یا از جائی مطوئن بدست آورید . آنرا اوائل پائیز در گلخانه یا محلی محفوظ در خاکی که از شن – خاکبرگ به نسبت دو و یک آماده کرده اید بکارید . پس از اینکه گیاه سبز و حداقل پنج برگ یا شش برگه شد، آنرا به گلدان دیگری منتقل کرده و بتدریج در هوای آزاد بگذارید . به این ترتیب درختچه ای که کاشته شده در حدود سه یا چهار سال طول میکشد تا به گل بنشیند .
2- بوسیله پاجوش – می توان قبل از ظهور گل یعنی در اواسط آبان ماه که هنوز درخت بیدارنشده است از پاجوشهای بزرگ و شاداب آن با احتیاط جدا کرده و در محلی که مورد نیاز است و یا در گلدان کاشت .
3- بوسیله قلمه – مطمئن ترین طریقه ازدیاد این درختچه ،تکثیر بوسیله قلمه است .جهت گرفتن بهترین فصل پس از خزان برگها یعنی در ماه آذرو اوائل دی ماه می باشد . برای این منظور شاخه های چوبی و یا نیمه چوبی را جداکرده و به اندازه های ده تا پانزده سانتیمتری قطع کنید و آنرا در گلخانه و یا اتاق در ماسه شسته الک کرده ، قلمه بزنید احتیاج به مواظبت فوق العاده ای ندارد در اواسط اردیبهشت می توان قیمه های گرفته و برگ دار را با احتیاط از ماسه خارج کرده و در گلدان مستقل قرار دهید .
4- بوسیله خوابانیدن – ازدیاد این درختچه از طریق خوابانیدن پاجوشها یا شاخه های نیمه چوبی امکان پذیر است .
هرس
این درختچه معمولا" به هرس زیاد احتیاج ندارد مگر آنکه ساقه ها بیش از حد پیرشده باشند. و یا ظاهرا" گیاه شلوغ و نامتناسب باشد . برای هرس و فرم دادن می توان از فروردین ماه ساقه های زیادی و پیر را تا چند سانتیمتری ریشه کوتاه کرد .
آفات و بیماریها
خوشبختانه این درختچه آفت بخصوصی ندارد که باعث از بین رفتن آن شود فقط کم آبی و عوامل فیزیولوژیکی خاک باعث ظهور لکه های قهوه ای روی برگها و یا زردی برگها می شود که با آبیاری منظم و کودپاشی برگها و ساقه این نقیصه نیز برطرف می شود .
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 24568
#44
Posted: 30 Jan 2014 21:18
مگنوليا
نام علمي : Magnolia grandiflora
خانواده : Mognoliaceae
نام انگليسي : Bull-bay
مگنولیا سرده‌ای متعلق به تیرهٔ مگنولیاسه (نام علمی: Magnoliaceae) است که شامل حدود ۱۲۰ گونه مختلف میشود. این گونه‌ها که به صورت درخت یا بوته و در آب و هوای گرم می‌رویند به عنوان گیاه زینتی استفاده میشوند.
نام این گیاه به افتخار پییر مانیول (به فرانسوی: Pierre Magnol) (۱۶۳۸-۱۷۱۵)، پزشک و گیاه‌شناس فرانسوی بر آن نهاده شده است.
مشخصات
خاستگاه مگنولیا خاور دور، آسیای میانه و آمریکای مرکزی بوده است. این گیاه در خاک مرطوب و خنثی، و آب و هوای گرمسیری و نیمه‌گرمسیری می‌روید. گلهای مگنولیا منفرد و بزرگ سفید-صورتی یا زرد روشن هستند؛ و جنبهٔ تزئینی دارند. این گیاه معمولاً از سال دوم یا سوم پس از کاشت شروع به گلدهی میکند. دورهٔ گلدهی آن در اوایل بهار و به مدت یک تا سه ماه است.
درختي هميشه سبز، بومي آمريكاي شمالي كه سالها پيش به ايران آورده شده است. فرم تاج زيبا و مخروطي شكل، شاخه‌هاي جوان و جوانه‌ها قهوه‌اي زنگاري و كركدار، برگها متناوب، درشت، واژ تخم مرغي ـ بيضوي و ضخيم كه سطح‌رويي آنها سبز تيره و سطح زيرين حداقل در جواني كركدار است. هر برگ دو سال روي درخت مي‌ماند. گلها درشت، به رنگ سفيد، شيري، معطر، به قطر 20ـ 15 سانيمتر، داراي سه كاسبرگ گلبرگ مانند و 7ـ6 گلبرگ مي‌باشند كه بتدريج از خردادماه تا آخر تابستان ظاهر مي‌شوند. ميوه آن تخم مرغي شكل و كركدار بوده و در فصل پاييز دانه‌هاي قرمز رنگ از درون ميوه خارج مي‌شوند. حداكثر ارتفاع درخت 24 و گستردگي آن به 10 متر مي‌رسد. از سن 15 سالگي و گاهي بسيار زودتر شروع به گلدهی میکند.
نیازها
مكان آفتابي، خاك غني، مرطوب و خنثي يا كمي اسيدي (5/6 ـ 6 = PH)، شرايط اقليمي گرم و مرطوب را بيشتر مي‌پسندد ولي در نواحي بياباني نيز در صورتيكه از گزند بادهاي شديد در امان باشد، خوب رشد مي‌كند. ريشه درخت عميق بوده و بهتر است آبياري عميق ماهانه در مورد آن اعمال گردد. بهترين زمان براي كاشت نهال آن اسفند يا فروردين ماه مي‌باشد.
کاربرد
براي كاشت در ميان چمن و به عنوان درخت خياباني، همچنين كاشت در گلدانهاي بزرگ (در چند سال اول رشد) مناسب است.
آنرا مي‌توان در كنار سوزني برگان و يا به عنوان پس زمينه سبز براي درختچه‌هاي گلدار نيز كاشت.
اسانس گلها اثر تب بر داشته ودانه گياه داراي ماده روغني و معطر است كه تشنج را بهبود مي‌بخشد.
ازدياد
از طريق كاشت بذر در ماسه مرطوب وشاسي سرد در زمستان يا تابستان و از طريق خوابانيدن شاخه در تابستان و يا پاييز و يا پيوند زدن در تير و مرداد ماه امكان پذير است.
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 24568
#45
Posted: 28 Feb 2014 00:15
گل پامچال
اسم علمی: پریمولا primula
خانواده: پریمولاسه primulaceae
سرزمین اصلی: نواحی سرد و مرطوب چین و اروپا.
پامچال که با نام گل نوروز هم در ایران شناخته میشود .از گیاهان علفی و ماندنی تیره پامچالیان (Primulaceae) است که بیشتر گونه‌های آن توسط بشر با انجام عمل لقاح به وجود آمده‌اند.
برگهای پامچال گرد یا تخم مرغی، به رنگ سبز و کرکدارند. گلهای زیبایش که ممکن است سفید، صورتی، قرمز یا آبی باشند، در بهار ظاهر می گردند.
چند سالی است که گلکارهای حرفه ای، همه ساله پامچال را در گلخانه های سرد پرورش داده و در زمان گلدهی آن، یعنی اواخر زمستان یا اوایل بهار آن را عرضه می کنند.شما نیز می توانید در صورت تمایل این گلدانها را تهیه کرده و به خانه بیاورید.
پامچال یک گیاه نشایی است. به همین دلیل این امکان وجود دارد که آن را از گلدان خارج نموده و به باغچه منتقل کنید.
دمای معمولی اتاق را یعنی دمای متوسط در حد بیست درجه سانتی گراد را دوست دارد. ارتفاع گیاه بین بیست و پنج تا شصت سانتی متر متفاوت است و باید در فواصلی بین سی تا پنجاه سانتی متر کاشته شوند. محل آفتابی و سایه آفتاب را دوست دارد و خاک آن باید غنی و زه‌کشی شده باشد. زمان گل دهی پامچال تقریباً در تمام مدت سال میباشد. اگر چه تمامی گونه‌های پامچال از طریق تقسیم پاجوشها و انتقال آنها به محل جدید میتوان تکثیر نمود با این حال گلکاران علاقه دارند آنها را توسط بذر تکثیر نمایند. شاید علت آن به دست آوردن گونه‌های جدیدی از گیاه باشد. به هر حال برای تکثیر گیاه از طریق بذر باید از اواخر فروردین اقدام نمود و پس از بزرگ شدن بوته‌ها، آنها را به صورت نهال در محل مناسب نشا کرد.
ازدیاد:
به دو روش تکثیر می شود: کاشت بذر و تقسیم بوته. مناسبترین زمان برای تکثیر پامچال به روش تقسیم بوته، پاییز است. برای این کار باید بوته را از خاک خارج نموده و به چند قسمت تقسیم کنید.
بذر پامچال را معمولاً در پاییز در جعبه هایی در گلخانه کاشته و در اوایل بهار آن را به گلدان منتقل نموده و در فضای باز یا داخل ساختمان نگهداری می کنند.
خواص درماني:
پامچال در طب به عنوان كرم كش و ضد اتشنج استفاده مي شود و در بيماريهاي عصبي هيستري و تشنجات اطفال مصرف مي شود. گلهاي پامچال داروي موثري براي برونشيت زكام هاي مغزي و سرفه هاي مزمن است و اگر كسي به گريپ مبتلا شود مي تواند از دم كرده گل پامچال استفاده كند زيرا با ااثربخشي سريع آن خيلي زود از اين ناراحتي خلاص مي شود. همچنين اين دم كرده براي كساني كه مبتلا به سردردهاي شديد و ميگرن و دل بهم خورده هستند مفيد است.
گل پامچال مقوي و تب بر است. ريشه پامچال را به مقدار 20 تا 30 گرم در يك ليتر آب بجوشانيد و براي درمان سياه سرفه، سينه پهلو، برونشيت و امراض مربوط به مجاري ادراري مصرف كنيد. براي درمان و معالجه ورم كوفتگي كه در اثر ضربه وارد مي شود و ايجاد خون مردگي در ان ناحيه مي كند. ريشه پامچال را در يك ايتر آب بجوشانيد و بعد پارچه اي را در آن خيس كنيد و روي ورم بگذاريد و محل ضرب ديدگي را كمپرس كنيد.ب
گونه‌هاي پامچال:
برخی از گونه‌های مهم:
پامچال باغی P.gardenia
پامچال گل‌درشت P.grandflora
پامچال گوشی P.nuricula
پامچال چینی P.sinensis
پامچال زرد P.macrocalyx
پامچال سرمادوست P.algida
پامچال هفت‌رنگ P.heterochroma
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 24568
#46
Posted: 3 Mar 2014 13:28
آزالیا یا خرزهره هندی
مشخصات: اسم علمی خرزهره هندی Rhododendron simsii، معروف به Azalea. از خانواده Ericaceae می باشد. گونه simsii بومی چین است و ارتفاع و گسترش آن به حدود 5/1 متر می رسد. برگچه های این گونه سبز تیره، نیزه ای یا و تخم مرغی باریک می باشد. گل های آزاله معمولا اواسط بهار باز می شوند و به شکل قیفی، به قطر 5 تا 8 سانتی متر و به طول 3 سانتی متر هستند. گل ها به صورت خوشه ای از 2 تا 5 گل در انتهای شاخه ظاهر می شوند.
مراقبت:
این گیاه به نور متوسط، حرارت معمولی، آبیاری متوسط تا زیاد، رطوبت 70 تا 90 درصد و خاک اسیدی احتیاج دارد.
کود:
کود مورد نیاز خرزهره هندی را می توان به میزان 3 گرم درلیتر، هر هفته یکبار، ازفروردین تا شهریور ، مصرف نمود.
خاک:
مخلوطی از پیت ماس، خاک برگ حاصله ازبرگهای کاج و کود دامی برای پرورش این گیاه مناسب و مطلوب است.
ازدیاد:
از اوایل پاییز که دوره استراحت شروع می شود و جوانه ها به وجود می آیند. میزان آب را باید متعادل کرد وکود دهی را قطع نمود و درجه حرارت محیط در حدود 10 درجه نگاه داشت. این کار باید تا آغاز گلدهی یعنی اوایل بهار ادامه پیدا کند. برای تکثیر آزاله می توانید از اواخر بهار تا اواسط تابستان، به وسیله یک چاقوی تیز، از ساقه های نیمه خشبی، قلمه های ساقه ای با انتهایی تهیه کنید و در کمپوست مخصوص بذر و قلمه بکارید. خاک گلدان را کمی مرطوب کنید و برای اینکه قلمه شما آب بافتهای خود را ازدست ندهد، روی آن را با کیسه پلاستیکی شفاف بپوشانید. گلدانها رادر حرارت 16 درجه سانتی گراد و نورکافی نگه داری کنید.
عوارض و درمان:
اگر در طول مدت زندگی آزاله، حلقه های سفید رنگی روی برگها مشاهده کردید، با یک سم حشره کش نفوذی هفته ای یکبار سمپاشی کنید تا علایم برطرف گردد. مواظب گلها باشید که سم روی آنها نریزد. هوای سرد برگها گیاه را سیاه می کند. برگهای زرد و آغشته به تار عنکبوت را هم باید هر دو هفته یکبار با سم کنه کش سمپاشی نمایید. تامین رطوبت درکاهش کنه ریز قرمز که این علایم را به وجود می آورد، موثر است. نور کم محیط یا کلسیم بیش ازحد خاک می تواند برگها را کمرنگ کند. گیاه را به محل پرنورتری ببرید و با آب باران و یا آب حاصله از ذوب برفک یخچال، یا آب جوشیده سرد شده گیاه آزاله را آبیاری کنید تا علایم برطرف شود. در صورتی که غنچه ها باز نشوند، می توان فهمید که آبیاری زیاد از حد بوده و یا هوای گرم عامل آن است. برگهای جدید در اثر کمبود مواد غذایی ریز باقی می مانند و گلها هم تشکیل نمی شوند. مواد براق کننده شیمیایی به گیاه شدت صدمه رسانده و روی و برگها لکه های قهوه ای ایجاد می کند.
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 24568
#47
Posted: 3 Mar 2014 13:47
درخت ارغوان
ارغوان درختی گلدار و زینتی است كه بلندی آن گاهی به ۱۲ متر هم می رسد، اما بیشتر به صورت درختچه است. ارغوان گیاه بومی سرزمین های جنوبی اروپا و جنوب غربی آسیاست و در ایران در شاهرود، كرمان، مازندران، گیلان، همدان، لرستان و فارس به صورت خودرو می روید. این درخت را به عنوان گیاه زینتی می كارند.
برگهای ارغوان به شكل قلب، بدون كرك و دارای كناره های صاف است. گلهای این درخت در اوایل بهار، در گروه های ۳ تا ۶ تایی، روی شاخه ها و حتی روی ساقه اصلی، پیش از رشد برگها پدید می آیند و چون عده آنها بسیار زیاد است، منظره زیبایی به درخت می دهد. مزه گل ارغوان ترش و نسبتاً مطبوع است. از این رو در بعضی از كشورها گل ارغوان را همراه سالاد می خورند یا در بعضی از غذاها می ریزند.
ارغوان در خاكهای آهكی پرقوت بهتر رشد می كند و در برابر خشكی مقاوم است و به تابش مستقیم نور خورشید نیاز دارد. برای زیاد كردن این درخت، بذر آن را فروردین در هوای آزاد می كارند . این درخت را از راه پیوند و قلمه زدن نیز زیاد می كنند.ارغوان، درختی آشنا که مقاومتی بینظیر دارد. این درخت هر جا که آب کم و خاک نامطلوب است سبز شده و محیط زیست ما راحیات بخشیده است.
امروزه مراکز حفاظت از منابع طبیعی آن را برای حاشیه شهرها و روستاها توصیه نموده و حتی بعضی از مراکز دولتی نهال ارغوان را تولید و به طور رایگان در اختیار علاقه مندان قرار میدهند.
این درخت در خاکهای گچی و آهکی راحت رشد میکند و گرمای تند آفتاب و خشکی خاک را به آسانی تحمل مینماید. سرزمین مادری ا ش مناطق شرق مدیترانه است و در کشور ما گسترش زیادی دارد.
اوایل «اردیبهشت»، ارغوان تماشایی ترین زمان خود را میگذراند. در این هنگام در حالی که شاخه ها هنوز بدون برگ هستند، گلهای خوشه های و صورتی رنگش به حالت آویخته ظاهر میشوند و سپس برگهای سبز و قلبی شکل، آن شاخه ها را زینت میبخشد.
وقتی عمر گلها به پایان رسید، بذرها در داخل محفظه هایی به نام نیام قرار گرفته و تمام طول سال روی شاخه ها باقی می مانند.
شرایط مناسب برای کاشت ارغوان
ارغوان، مناسبِ باغچه های بزرگ یا حاشیه کنار پیاده روهاست. این درخت به نورِ فروانِ آفتاب احتیاج دارد. از کاشت آن در محلهای کم نور خودداری کنید. از سویی دیگر به سرما حساس است و مناسب مناطق سردسیر نیست. در عوض در مناطق مرکزی کشور و در حاشیه کویر به آسانی می‌روید. راز سلامتی این گیاه در قابل نفوذبودنِ خاک است، هر قدر خاک زهکش بهتری داشته باشد ارغوان سالمتر میماند.
این نکته نیز قابل یادآوری است که اگر در کنار دیوار غرس شود ممکن است ریشه های عمیقش به استحکام دیوارها آسیب برساند.
ازدیاد
آسانترین روش ازدیاد ارغوان، کاشت بذر است. بذرها باید در اوایل «اردیبهشت» در زمین ماسه ای کاشته شوند.
یکی دیگر از روشهای تکثیر ارغوان خوابانیدن شاخه است.
در اوایل پاییز شاخه های بلند ارغوان رادر داخل خاک مرطوب قرار میدهیم. در محل تماس با خاک ریشه میزند، وقتی ریشه ها ظاهر شدند شاخه را از پایه مادری جدا میکنیم.
کاشت نهال
موقعی که درخت هنوز بدون گل و برگ و یا به اصطلاح در خواب زمستانه به سر میبرد زمان مناسبی است که آن را به باغچه منتقل کنیم. حجم گودال باید مناسب با حجم ریشه باشد. قبل از انتقال نهال، ریشه های پوسیده آن را هرس کنید.
اطراف ریشه را با مخلوطی از کود پوسیده حیوانی و خاک بپوشانید. بلافاصله بعد از کاشت به درخت آب بدهید.
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 24568
#48
Posted: 6 Mar 2014 20:49
بامبو
گیاهی که امروز به بامبو یا بامبوخوش‌شانس معروف است در واقع اصلا از خانواده نی‌ها یا خیزران‌ها نیست و از تیره Dracaena است با نام علمی Dracaena sanderiana و به اسامی تجاری دیگری مانند دراسینای روبانی، بلژیکی همیشه سبز، یا گیاه روبانی و بالاخره بامبو خوش‌شانس شناخته میشود.
این گیاه بومی کامرون در مناطق استوایی غرب آفریقا و نواحی کوچکی از آسیای جنوب شرقی است. این گیاهان در بوته‌های به هم فشرده رشد میکنند و ارتفاعی بالاتر از 1.5 متر میتوانند داشته‌باشند. معمولا برگها به درازای 20 تا 25 سانتیمتر و عرض تا 4 یا 5 سانتیمتری به رنگ سبز تیره یا ابلق به صورت سبز و سفید یا سبز و زرد دیده‌میشوند. امروزه در جهان به عنوان گیاه تزئینی چینی معرفی و بازاریابی میشود ولی در واقع اینچنین نیست و این گیاه بومی اغلب نقاط آسیا نیست.
کشت و کار و نگهداری:
بامبو گیاهی است که در دامنه کوه‌ها و تپه‌هایی که دارای رطوبت ۶۵ تا ۹۰ درصد باشد روئیده یا کشت میشود . میزان رطوبت، حرارت موجود در منطقه و نوع خاک تعیین کننده کیفیت و مرغوبیت بامبو بوده و هر چه میزان رطوبت و حرارت بیشتر باشد کیفیت محصول نیز بهتر خواهد بود . گیاه بامبو که تاکنون بیش از ۶۶۲ نوع آن شناخته شده دارای قطر و ضخامت‌های متفاوت است و در حال حاضر بهترین نوع بامبو در ژاپن، چین و بطور کلی کشورهای شرق آسیا و هند روئیده و کشت میشود و در ایران میتوان لیالستان لاهیجان علی آباد ( در فاصله سخت سر و تنکابن ) قاسم آباد در رودسر و تقریباً بیشتر نقاط شمال کشور را در زمره مساعدترین مناطق رویش بامبو بحساب آورد . در این مناطق بیشه‌های کوچکی وجود دارد که در فصل پائیز و اوایل زمستان یعنی هنگام بریدن و قطع ساقه‌های بامبو از هر یک بین ۵۰ الی ۲۰۰ شاخه نی بدست می‌آید. بامبو از چهار قسمت سطح داخلی (دارای پوشش نرم )، دیافراگم ( متصل کننده بخش‌های ساقه به یکدیگر) میباشد و پوشش رویه که بسیار سخت و دیرشکن است تشکیل شده و دیافراگم کاملاً فشرده بوده و آب در آن نفوذ نمیکند. بامبو معمولاً به رنگهای مختلفی مانند سبز، مشکی، متمایل به قهوه‌ای، عنابی، و زرد مایل به کرم دیده میشود
ساقه های گیاه بامبو که امروزه از طرفداران زیادی برخوردار است و افراد زیادی تمایل به نگهداری آن ها در خانه های خود دارند، زمانی که بیش از حد بلند می شود نیاز به کوتاه و مرتب شدن دارند.
گیاه بامبو یک گیاه زیبا و مقاوم است که هم در آب و هم در خاک رشد می کند. شما می توانید بدون نگرانی و به آسانی ساقه های این گیاه را مرتب و هرس کنید. هرس کردن به موقع و صحیح به رشد و شاداب ماندن این گیاه کمک زیادی می کند. قیچی و وسیله ای که قصد دارید گیاه را با آن هرس کنید باید کاملا تمیز و تیز باشد تا هم بیماری به گیاه منتقل نشود و هم در محل برش اثری از دندانه دندانه شدن بر ساقه برجا نماند تا بتوانید یک هرس سالم و تمیز را انجام دهید. میزان ساقه های بامبو در دسته بامبویی که در خانه دارید رشد نخواهد کرد بلکه ارتفاع بامبوها در اثر رویش و جوانه زدن برگ های بامبو و پیچ ها افزایش می یابد. ممکن است تا مدتی تمایل نداشته باشید که ساقه ها را کوتاه کنید تا ارتفاع بامبوهای شما افزایش یابد اما پس از مدتی که ارتفاع بامبوها بیش از حد زیاد شود این کار لازم است.
زمانی که مقداری از ساقه بامبو را برش بزنید و هرس می کنید برگ ها و در نتیجه ارتفاع بامبو باز می تواند به رشد خود ادامه دهد. البته بدون اینکه ساقه رشد کند. آن قسمت از ساقه که از بامبو جدا کرده اید را می توانید در خاک یا آب قرار دهید زیرا هر کدام یک قلمه جدید بامبو هستند پس از مدتی ساقه های قطع شده یا همان قلمه ها می توانند رشد کنند و جوانه بزنند و به این ترتیب می توانید یک دسته بامبو جدید داشته باشید.
هرس کردن را با بریدن مقدار کمی از ساقه بامبو شروع کنید و بعد از برش اول اگر باز هم لازم بود می توانید یک قطعه کوچک دیگر از بامبو را از ساقه جدا نمائید. برگ ها و جوانه های بامبو تا زمانی رشد می کنند که ارتفاع، وزن و ضخامت ساقه بامبو به حد نرمال باشد، به همین دلیل است که گیاه بامبو وقتی بیش از حد بلند و سنگین شود نیاز به هرس شدن پیدا می کند. همانطور که اشاره شد، شما می توانید قلمه بامبو را هم در خاک و هم در آب قرار دهید. اگر قصد شما صرفا تاثیر گیاه است بهتر است قلمه را از ۲ تا ۵ سانتی متر از زیر گره ساقه جدا کنید. گره اولین جایی است که جوانه بامبو از آنجا بوجود آمده است. این منطقه وقتی از ساقه جدا شود به زودی ریشه می دهد و گیاه جدیدی بوجود می آید. به همین دلیل مهم است که آن را طوری کوتاه کنید تا جوانه گره کاملا دست نخورده باقی بماند. بعضی از مردم اصرار دارند که باید قلمه را زاویه دار برش زد تا ریشه دهد. این درست نیست. شما می توانید برش را به صورت صاف و بدون زاویه نیز انجام دهید.
با باقی گذاشتن یک یا دو پیچ بر ساقه بامبو می توانید گیاه را به رشد و شکوفایی جدید و سریع تر تشویق کنید. مرتب کردن گیاه هم چنین سبب می شود که جوانه ها و پیچ ها بسیار منسجم تر و پرتر از زمان قبل از هرس و مرتب کردن رشد کند. اگر نمی خواهید که گیاه هرس شده شما به رشد خود ادامه دهد و رشدش متوقف شود باید در محل برش مقداری پارافین بمالید و آن قسمت را مسدود کنید. گیاه بامبو با اینکه گیاه بسیار مقاومی است باز هم احتمال بیمار شدنش وجود دارد. یکی از موارد تشخیص بیمار بودن گیاه بامیو ای است که آبی که گیاه در آن قرار داده شده زود به زور زرد و کدر می شود. در چنین مواقعی باید راهکار درمانی را از یک کارشناس جویا شوید.
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 2333
#49
Posted: 25 Mar 2014 19:20
Cordyline کوردلین
adult image sharing
مشخصات
اسم علمی کوردیلین Cordyline terminalis ، از خانواده Liliaceaeمی باشد. این گیاه داری 15 گونه از گیاهان همیشه سبز نخل مانند به صورت درختچه و درخت با برگهای بسیار زیبا می باشد .گونه مورد نظر بومی جنوب شرقی آسیا بوده و ارتفاع آن در حدود 50 تا 100 سانتی متر است. اینگونه فقط در گلدان کشت می شود. برگهای این گیاه نیزه ای و به رنگ سبز تیره و براق با حاشیه قرمز متمایل به ارغوانی است. نگاهداری آنها در آپارتمان به علل کمبود رطوبت اتمسفر در نواحی خشک مشکل میباشد.
مراقبت و نگهداری
گیاه کوردیلین به نور متوسط، گرمای معمولی تا زیاد، خاک همیشه مرطوب رطوبت نسبی 70 تا 90 درصد، خاک قلیایی احتیاج دارد.
کود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان 3 گرم در لیتر هر دو هفته یکبار از اردیبهشت تا آبان مورد استفاده قرار داد.
مخلوطی از خاک جنگلی و کود حیوانی کاملا پوسیده برای رشد کوردیلین مطلوب است.
تکثیر
تکثیر این گیاه ممکن است تا حدودی مشکل باشد. زیرا سر شاخه گیاه قبل از زمانی که بیشتر گیاهان را تکثیر می کنید، باید قطع شود. بهتر است تا زمانی که گیاه خیلی بلند نشده، عمل تکثیر را انجام دهید قسمت بالای گیاه را به وسیله قیچی باغبانی به اندازه 100تا 15 سانتیمتر، جدا کنید. ابتدا در پودر هورمون ریشه زایی فرو برده و سپس در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر ، حاوی کمپوست مخصوص بذر و قلمه قرار دهید.
خاک را به اندازه کافی مرطوب کنید ولی دقت داشته باشید بیش از اندازه آبیاری صورت نگیرد.
قلمه ها را با کیسه پلاستیکی شفاف بپوشانید و در دمای 21 درجه سانتی گراد در شرایط نور مناسب و کافی نگاه دارید. زمانی که ریشه دهی انجام شد، یعنی بعد از چند هفته ، قلمه ها را از زیر پوشش در آورید و هر یک را به تنهایی در گلدانی با قطر دهانه 11 تا 13سانتیمتر، حاوی کمپوست با پایه پیت قرار دهید.
عوارض و درمان
اصولا گیاهان زینتی رنگین برگ، احتیاجات نوری بیشتری دارند. اگر دیدید برگهای گیاه کوردیلین بی رنگ هستند، حتما نور محیط کافی نیست.
لکه های قهوه ای روی ساقه ها و زیر برگها توسط حشرات آفت ایجاد میشوند. اگر ماهی یکبار با حشره کش نفوذی سمپاشی کنید علایم بر طرف می گردند.
دیسکهای قهوه ای زیر برگ و روی ساقه هم نتیجه فعالیت حشره آفت است در صورتی که مشاهده کردید برگها چروکیده و خشک می شود، گیاه را به محل خنک تری ببرید و آن را غبار پاشی کنید زیرا به نظر می رسد هوا برای رفع این معضل غبار پاشی کنید و به زیر گلدانی سنگریزه دار اضافه کنید.
برگهای زرد و تارعنکبوتی کوردیلین را با سم کنه کش، آغشته کنید تا علائم فعالیت کنه قرمز بر طرف شود.
ویرایش شده توسط: paridarya461
ارسالها: 2333
#50
Posted: 25 Mar 2014 19:27
Cycas سیکاس
photo uploading
کلمه "سیکاس" یک نام تیپی است و به گیاهانی از خانواده Cycadها اطلاق میشود.
سیکاس مورد نظر ما و سیکاسی که بیشتر در ایران کشت شده با نام علمیCycas revolutaو از بستگان دور پالم ها به شمار میرود.
گیاهی بسیار متقارن است با برگهای براق و سبز تیره که روی تنه ضخیم معمولا پرزدار قرار گرفته اند.
به طور معمول قطر تنه در حدود 20 سانتی متر میشود ولی بیش از این نیز میشود. قطر تنه در گیاهان جوان کم است، اما با بالا رفتن سن قطر تنه نیز بالاتر میرود و شکل نخل به خود میگرد.
در گیاهان کهنسال ارتفاع به 6-7 متر )بیش از 20 فوت رشد( میرسد، اما در کل گیاهی است بسیار کند رشد و نیاز به حدود 50-100 سال برای رسیدن به این ارتفاع دارد. )در ایران بیش از 80 تا 100 سال از ورود این گیاه نمیگذرد و مسن ترین سیکاسهای ایران اغلب، قدی فراتر از ۲متر ندارند(.
تنه گاهی می تواند چندین بار منشعب شده در نتیجه تولید چند سر برگ بکند.برگ ها سبز نسبتا براق و در حدود 50-150 سانتی متر طول دارند. اغلب کشت و کار سیکاس در مزارع آن برای تولید برگ سیکاس است که بریده شده و سبز آن در تزئینات دسته گل و ماشین عروس و برگهای خشک شده در تولید آثار هنری گل خشک مصرف میشود.
در طول زمانی که گیاهان از سن باروری هستند. برگها به شکل Rosette)شکل گلهای گل رز، با محل پیوستن یکسان و در مسیر یک دایره به قطر تقریبی 1 متر( قرار میگیرند. معمولا سالانه یکبار یا دوبار از محل انتهای ساقه )که در واقع شکلی شبیه مخروط دارد( برگهای جوان و جدید ظاهر میشوند.این برگها با همدیگر به مرور بالا می آیند و به این ترتیب ارتفاع گیاه چند سانتی متر بیشتر میشود.
معمولا برگهای سری قبل به مرور زرد میشود و از بین می رود یا باغبان خود آنها را می چیند. چرا که در سالی که از عمر این برگها میگذرد زیبایی خود را نسبت به برگهای جوان از دست داده اند.
سیکاس از خانواده Cycadaceae است، تک لپه ای و دو پایه است )گیاه سیکاس نر از گیاه سیکاس ماده جدا است و برای گرده افشانی نیاز به هر دو وجود دارد. سیکاس نر گلی به شکل کله قند بلند تولید میکند و سیکاس ماده گلی کروی شکل تولید میکند که توسط حشرات، باد یا انسان قابل گرده افشانی است(سیکاس به دلیل رشد کم ، گیاهی نسبتا پر قیمت و از نظر زیبایی و شکیل بودن گیاهی لوکس و تشریفاتی به حساب میرود و اغلب زینت بخش سالنهای بزرگ ادارات مکانهای تجاری و خانگی است.
تکثیر
uploading images
سیکاس به وسیله بذر یا جدا کردن پاجوش هایی که خود گیاه تولید میکند تکثیر میشود.
کاشت بیرونی :
سیکاس در باغبانی گرمسیر از محبوب ترین نخل هاست و در شمال ایران )گیلان و مازندران( و مرکز و جنوب ایران )در مناطقی که شرایط محیطی فراهم شود( قابل کشت در باغچه و فضای سبز است.
کاشت آپارتمانی:
از آنجا که سیکاسها نور زیادی لازم دارند در آپارتمان و خانه یا پاسیو میباست در محل روشن با حداکثر نور ممکن قرار داشته باشند. حدالامکان در تابستانها اگر شرایط اجازه دهد بهتر است گیاه را به بیرون از خانه منتقل کرد و مدتی را معرض شرایط طبیعی قرار داد.
آبیاری گلدان قبل از خشک شدن خاک و خاک نرم و قوی برای گیاه لازم است.
آفت و بیماریها :
شپشکهای سپردار به برگها و شپشکهای دیگر معمولا به پیاز جوان و ساقه آن حمله میکنند. زنگها و دیگر بیماریها قارچی نیز برگها را نشانه میروند.
ویرایش شده توسط: paridarya461
صفحه 5 از 6