صفحه 2 از 3: « پیشین 1 2 3 پسین »

مجموعه مقالاتی پیرامون جهان هستی

babak2000

میهمان

#11 Posted: 24 Mar 2011 18:53

کشف سوپی سرد از جنس نوترونِ ابرسیال

هسته‌ی فوق‌فشرده‌ی ستاره‌ی مرده‌ای در این نزدیکی‌ها، که چگالشی ناگهانی را تجربه کرده، نخستین مدرک از قابلیت چنین ستار‌ه‌هایی را برای تولید ماده‌ی ابرسیالی از جنس نوترون‌، به‌دست داده است؛ حالتی مرموز از ماده که در آزمایشگاه‌های زمینی نیز حتی نمی‌توان آن را تولید نمود.

ستاره‌های نوترونی، لاشه‌ی ستارگان سنگین‌وزن‌اند. هسته‌شان چنان چگال است که هسته‌‌‌های اتم‌های سازنده‌‌شان، در هم حل گردیده؛ الکترون‌ها و پروتون‌هایشان به‌هم می‌پیوندند و نهایتاً ایجاد سوپ جوشانی از جنس نوترونِ خالص می‌کنند. اگرچنانچه شرایطش فراهم آمده باشد؛ این نوترون‌ها، توان ایجاد پیوندِ متقابل از برای تولید ماده‌‌ای ابرسیال را دارند؛ ماده‌ای با خواص کوانتومی، بدین‌معنا که با اصطکاک صفر، جریان می‌یابد. ابرسیالهایی که در آزمایشگاه‌های زمینی ایجاد می‌شوند؛ ویژگی‌هایی شگفت، نظیر بالا خزیدن از دیواره‌ی فنجان، یا ثابت ایستادن در هنگام چرخش ظرف محتوی‌شان را از خود بروز می‌دهند.
مدت‌ها تصور می‌شد که نوترونِ موجود در هسته‌ی ستارگان نوترونی، حالتی ابرسیال دارد؛ اما هیچ مدرکی که مستقیماً بر این گفته دلالت کند، وجود نداشت. تا سال ۲۰۱۰ که اخترفیزیکدانانی به نام‌های «کریگ هینک» (Craig Heinke) و «وین هو» (Wayne Ho)؛ محاسبات صورت‌پذیرفته توسط رصدخانه‌ی مداری پرتو ایکس «چاندرا» (متعلق به ناسا) از ستاره‌ی نوترونی ٍ ۳۳۰ساله‌ای واقع در قلب بقایای ابر غبارآلود «ذات‌الکرسی A» را به‌کار بستند.

این محاسبات، نشان از این می‌داد که ستاره‌ از زمان کشف‌اش در سال ۱۹۹۹، تا حدود ۲۰درصد از درخشندگی‌اش کاسته شده بود و این؛ معادل کاهشی ۴درصدی در دمای سطحی‌اش بود. «دنی پیچ» (Dany Page) از دانشگاه ملی مستقل مکزیک در شهر مکزیکوسیتی، می‌گوید: «این سرمایش، فوق‌العاده سریع رخ داده». حال، طبق محاسبات پیچ و همکاران‌اش، این سرمایش ِ سریع را می‌توان با فرض تبدیل بخشی از نوترون‌های این ستاره به حالت ابرسیال، توجیه نمود. زمانی‌که نوترون‌ها برای تولید ماده‌ای ابرسیال، به‌هم پیوند می‌خورند؛ ذراتی موسوم به «نوترینو» از خود گسیل می‌دارند که به‌واسطه‌ی جثه‌ی فوق‌العاده ریزشان، به‌سهولت از میان لایه‌های درونی ِ ستاره‌ رد شده، و مقادیر قابل توجهی از انرژی را به‌همراه خود از قلب ستاره خارج می‌کنند. این مسأله موجب می‌شود که ستاره، سرمایشی ناگهانی را تجربه کند. گروه دومی از پژوهش‌گران که متشکل از هینک و هو می‌باشد نیز افت دمای این ستاره را به شروع فرآیند ابرسیالیت نوترون در هسته‌اش نسبت داده‌اند.

«کول میلر» (Cole Miller)، از دانشگاه مریلند؛ در کالج‌پارک ایالات متحده دریافته که این توجیه، پذیرفتنی‌ست؛ اما نشانگر این است که هر دو گروه از ستاره‌شناسان، بر پایه‌ی مدل‌هایی پیچیده‌ دست به برآورد دمای یک ستاره‌ از طریق درخشندگی‌اش زده‌اند؛ به جای اینکه بیایند و دمایش را مستقیماً استنتاج کنند. او می‌گوید: «هرچند که من شخصاً شرط می‌بندم که این دو گروه، تفاسیر درستی ارائه داده‌‌اند؛ اما ما به‌اندازه‌ی کافی اطلاعات، برای یقین حاصل کردن از این گفته‌ها در دست نداریم».
ستاره‌شناسان، قادر به جمع‌آوریِ مدارک استوارتری جهت کسب اطمینان از وجود ابرسیالیت در ستاره‌های نوترونی؛ از طریق اِعمال نظارت بر ستاره‌، طی چندین دهه هستند. مادامی‌که کسر بیشتری از ستاره ابرسیال می‌شود؛ نرخ سرمایش آن نیز اصولاً بایستی آهسته‌تر گردد.

شانس کمی برای تولید سوپ ابرسیالی از نوترون‌ها بر روی زمین وجود دارد. هرچند که شتابدهنده‌های ذرات، قادر به ایجاد گویچه‌های آتشینی از ماده هستند؛ اما دمای این گویچه‌ها، بالاتر از آنی‌ست که بتوانند هسته‌ی ستارگان نوترونی را بازسازی کنند. ابرسیالاتی که در آزمایشگاه‌ها تولید می‌شوند؛ معمولاً از اتم‌های چگال هلیوم تشکیل گشته‌اند.

پیچ و گروه‌اش، گزارش‌شان را در نشریه‌ی علمی Physical Review Letters؛ و هو و گروه‌اش نیز نتایج پژوهش خود را در نشریه‌ی علمی Monthly Notices of the Royal Astronomical Society انتشار داده‌اند.

babak2000

میهمان

#12 Posted: 8 Apr 2011 18:06

قصه‌ی یک قایم‌باشک زیراتمی

وجین ساموئل رایش- «نوترینو»ها، ذراتی بنیادین‌اند که با قابلیت شگفت‌انگیزشان در فرار از دست حسگرهایی که تنها قادر به شناسایی ِ یک‌سوم از این ذراتِ ریز زیراتمی در مسیر سفرشان از خورشید به زمین بودند؛ مدت‌ها فیزیکدانان و ستاره‌شناسان را دچار سردرگمی ساختند. حال، حل مجدد معادله‌ای قدیمی، نشان از اشتباه دانشمندان در ناچیزپنداریِ تعداد پادذرات توأم با این نوترینوها (یا به‌عبارتی پادنوترینوها) در میان فرآورده‌های حاصل از آزمایشات واپاشی ِ هسته‌ای می‌دهد.

این نقصان را می‌توان با فرض تبدیل پادنوترینوها به ذراتی موسوم به «پادنوترینوهای عقیم»، که مستقیماً قادر به شناسایی نیستند و خود، گواهی بر عوامل پشت پرده‌ی مدل استاندارد ذرات بنیادین محسوب می‌شوند؛ توجیه نمود. در دهه‌ی ۶۰میلادی بود که فیزیکدانی به نام «ری دیویس» (Ray Davis) که مشغول کار در معدن طلای Homestake در داکوتای جنوبی بود؛ موفق به کشف آبشاری از نوترینوهای خورشیدی به‌سمت زمین شد که غلظت‌اش معادل تنها یک‌سوم از مقادیر پیش‌بینی‌شده توسط واکنش‌های هسته‌ایِ درون خورشید ‌بود. بعدها، دیویس به‌پاس خدمات‌اش به علم اخترفیزیک، جایزه‌ی نوبل فیزیک را از آن خود کرد. این معما ظاهراً در سال ۲۰۰۱، که نهایتاً حسگر غول‌پیکر SNO در کانادا موفق به تشخیص ِ دو سوم باقیمانده از نوترینوهای خورشیدی شد؛ حل گردید. این نتایج، حاکی از آن بود که نوترینوها جرم دارند و همین امر آن‌ها را قادر به نوسان مابین سه چهره‌ی گوناگون می‌کند: الکترون، موئون و تائو. دیویس، تنها موفق به کشف الکترون-نوترینوها شده بود.

آزمایشاتی که تاکنون به محاسبه‌ی میزان تولید پادنوترینوها در جریان واپاشی ِ ایزوتوپ‌های اورانیوم و پلوتونیوم پرداخته‌اند؛ تقریباً با فرضیاتِ پیشین، از در سازگاری درآمده؛ اما محاسبات بازبینی‌شده‌ای که نشریه‌ی Physical Review D، در هفته‌ی جاری تصمیم به انتشارشان گرفت؛ مشخص ساخته که این‌ها تمام قصه هم نیست. «تیری لسر» (Thierry Lasserre) و همکاران‌اش در کمیسیون انرژی اتمی فرانسه (CEA) در شهر ساکلی، که مدت‌هاست انتظار افتتاح حسگر نوترینوی «Double Chooz» را می‌کشند؛

هم‌اکنون مشغول بازبینی ِ پیش‌بینی‌های صورت‌پذیرفته از فراوانی ِ پادنوترینوهای تولیدی در جریان واپاشی‌های متعارفِ جاری در رآکتورهای هسته‌ای هستند. آن‌ها، محاسباتی را که برای نخستین بار در دهه‌ی ۸۰میلادی توسط «کلاوس شرکن‌باخ» (Klaus Schreckenbach)، از دانشگاه فنی مونیخ انجام پذیرفته بود را مجدداً و این‌بار از مسیر روش‌های نوینی که دقت بالاتری را برایشان به ارمغان خواهد آورد، انجام می‌دهند.

برآورد جدیدشان از میزان تولیدِ این ذرات، ۳درصد بیشتر از مقادیر پیش‌بینی‌شده در گذشته است و این بدین‌معناست که چندین نسل از آزمایشات نوترینویی و پادنوترینویی، ندانسته، بخش ناچیزی از این ذرات را گم گرده بودند. لسر می‌گوید «این، برای ما چیز سراسر شگفت‌انگیزی بود».

حسگر Double Chooz، متشکل از دو شناسنده است که به محاسبه‌ی شار پادنوترینوهای تولیدی طی واکنش‌های جاری در نیروگاه برق هسته‌ای Chooz در شهر آردن فرانسه خواهد پرداخت؛ که یکی‌شان در فاصله‌ی ۴۰۰متری، و دیگری هم در فاصله‌ی ۱ کیلومتری نیروگاه احداث خواهند شد. امید می‌رود که شناسنده‌ی دورتر، طی سال جاری راه‌اندازی شود.

به‌گفته‌ی «استفان شونرت» (Stefan Schönert)؛ فیزیکدان نوترینو در دانشگاه فنی مونیخ؛ این محاسبات، استوار و قطعی است و پیش‌تر توسط شرکن‌باخ مورد تأیید قرار گرفته‌اند. او در ادامه می‌افزاید: «این‌ها (یعنی این محاسبات) قادر به بازتولید فرآورده‌های همدیگر هستند و شکی در نتایج‌شان نیست. این [محاسبات]، کاملاً قطعی‌اند».

«آرت مک‌دونالد» (Art McDonald) از دانشگاه کویینز در کینگستون کانادا می‌گوید که دانشمندان بایستی به‌دقت، این محاسبات که شاید اصلاً خود حاوی اشتباهاتی باشند را بازبینی کنند. با این‌وجود او می‌افزاید: «شکی نیست که حل مجدد این محاسبات، این‌بار با دقتی بیشتر؛ خود به‌قدر یک دستاورد فیزیکی، مفید خواهد بود».

این نتایج، می‌توانند اثبات‌گر این حقیقت باشند که نوترینوها و پادنوترینوها، قادر به نوسان به‌شکل چهارمی از نوترینو یا پادنوترینو هستند که اصطلاحاً حالت «عقیم» این ذره نامیده می‌شود؛ چراکه به‌گفته‌ی «کارلو جیونتی» (Carlo Giunti)؛ فیزیکدانی از دانشگاه تورین ایتالیا، این ذره قادر به برقراری هیچ واکنشی با ماده‌ی معمولی نیست. آزمایشات پیشین، شواهدی نظری بر وجود این ذره ارائه داده بودند؛ از جمله حسگر LSND در آزمایشگاه لوس‌آلاموس در نیومکزیکو و حسگر MiniBooNE در آزمایشگاه فرمی‌لب در ایلیونز و همچنان تب کشف این ذره نخوابیده است.

جیونتی می‌گوید که میزان نابهنجاریِ کشف‌گشته توسط لسر، از حیث آماری در نوع خودش چندان قابل توجه نیست؛ اما همین، خود نویددهنده‌ی هم‌آوایی این کشف با نابهنجاریِ مشابهی‌ست که در پروژه‌ی SAGE (که در سال ۲۰۰۵و توسط رصدخانه‌ی نوترینوی Baksan در کوه‌های قفقاز؛ به بررسی نوترینوهای گسیلی از یک واکنش رادیواکتیو می‌پرداخت) دیده شده بود. او می‌گوید: «پیش از این [کشف]، احتمال می‌رفت که ناهماهنگی‌هایی مابین رآکتور و منبع رادیواکتیو وجود دارد؛ اما حال، این دو رخداد، همسو با هم شده‌اند».

به‌گفته‌ی شونرت، آزمایش کلیدی‌ای که هرکس انتظارش را می‌کشد، محاسبه‌ای‌ست که نشان از نرخ فزاینده‌ی ناپیدایی ِ پادنوترینوها با دورتر شدن از منبع واپاشی می‌دهد.

pixy_666

کاربر

ارسالها: 12930

#13 Posted: 3 Feb 2015 14:02

۱۰ گونه‌ی برتر کشف شده در سال ۲۰۱۴

با وجود تحقیق‌های گسترده و پیشرفت‌های شگرف تکنولوژی، هنوز انسان نتوانسته موجوداتی که در کنارش زندگی می‌کنند را کاملاً بشناسد. هر سال چندین گونه‌ی جدید از جانداران شناسایی می‌شوند و تخمین‌ها نشان می‌دهند هزاران جاندار ناشناخته روی زمین زندگی می‌کنند. در سال گذشته‌ی میلادی گونه‌های جدید زیادی کشف شد که در این مقاله ۱۰ مورد از مهمترین آن‌ها اشاره خواهیم کرد...

۱. دلفین رودخانه‌ی آراگوآیان

در ژآنویه‌ی سال ۲۰۱۴ گونه‌ی جدیدی از دلفین‌ها در رودخانه‌ی آراگوآیان برزیل کشف شد، این کشف به لحاظ اینکه از جنگ جهانی اول تا کنون گونه‌ی جدیدی از دلفین‌ها مشاهده نشده، اهمیت فراوانی دارد. این‌گونه از خویشاوندان دلفین‌ رودخانه‌ی آمازون هستند و با بررسی توالی DNA آن‌ها مشخص شد که در حدود ۲.۰۸ میلیون سال پیش از یکدیگر جدا شده‌اند. تخمین زده می‌شود حدود ۶۰۰ الی ۱۵۰۰ عدد از این دلفین‌ها زنده باشند، توسعه‌ی کشاورزی و شکارچیان غیرمجاز، نسل این جانداران زیبا را تهدید می‌کند.

به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟

pixy_666

کاربر

ارسالها: 12930

#14 Posted: 3 Feb 2015 14:04

۲. کژدم وارگان

سال گذشته در غار کوچکی در لبه‌ی شمالی گراندکانیون که به تنوع زیستی گسترده مشهور است، محققان دو نمونه از کژدم وارگان کوچک کور را کشف کردند. اگرچه بدن این موجودات بسیار کوچک شبیه به عقرب است اما دم زهرآگین ندارند و از لحاظ زیست شناختی به خانواده‌ی عنکبوت‌ها مرتبط می‌شوند. غاری که این موجودات در آن زندگی می‌کنند جهت حفظ اکوسیستم زیستی تحت حفاظت قرار گرفته و ورود گردشگران به آن ممنوع است.

به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟

pixy_666

کاربر

ارسالها: 12930

#15 Posted: 3 Feb 2015 14:05

۳. قورباغه‌ی نیویورک

سال گذشته به طور رسمی گونه‌ی جدیدی از قورباغه در نیویورک کشف شد. از سال ۱۸۸۲ تا کنون برای اولین بار است که گونه‌ی جدیدی از قورباغه در مناطق شهری کشف می‌شود. خانواده‌ی قورباغه‌ها بسیار گسترده است، ابتدا تصور میشد این قورباغه همان گونه‌ای باشد که در سال ۱۹۳۷ توسط کارل کائوفلدکشف شد، هر چند این‌گونه چندان با کشف کائوفلد مطابقت ندارد اما باز هم به افتخار وی نام رانا کائوفلدی بر آن نهاده شد.

به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟

pixy_666

کاربر

ارسالها: 12930

#16 Posted: 3 Feb 2015 14:06

۴. زنبور هری پاتر

آیا موجودات شبح مانند وحشتناکی که روح انسان‌ها را می‌مکیدند را در سری هری‌پاتر به خاطر می‌آورید؟ از این پس نام دِمِنتورهای خیالی در ادبیات زیست شناسی برای همیشه زنده خواهد ماند. Ampulex dementor یا زنبور سوسکی افسانه‌ای، زنبورواره‌ای از تیره‌ی زنبورهای وحشی سوسکی است که در سال گذشته کشف شد. نام‌گذاری این جاندار به وسیله‌ی کمپین رای‌گیری موزه‌ی تاریخ طبیعی برلین انجام گرفت که با توجه به رفتار وحشتناک این موجود نامگذاری مناسبی به حساب می‌آید. نوع ماده‌ی این زنبور با گزش سوسک‌ها، سمی در بدن آن‌ها منتشر می‌کند که سیستم عصبی سوسک را فلج می‌کند اما عضلات را زنده نگه می‌دارد. پس از آن زنبور سوسک را به لانه‌ی خود حمل کرده و تخم‌های خود را در سر سوسک وارد می‌کند. نوزادان زنبور در بدن سوسک نیمه زنده رشد کرده و راه خود را می‌خورند و بیرون می‌آیند.

به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟

pixy_666

کاربر

ارسالها: 12930

#17 Posted: 3 Feb 2015 14:08

۵. سوپرسونوس

سوپرسونوس موجود کوچکی است که برای جفت‌یابی از یکی از پیشرفته‌ترین روش‌ها در طبیعت استفاده می‌کند، دلیل این نامگذاری هوشمندانه به قابلیت فراصوت جالب این جانور باز می‌گردد. سوپرسونوس در زمان جفت یابی امواجی فراصوتی از خود منتشر می‌کند، فرکانس این امواج بالاتر از حد شنوایی شکارچیان است و تا فاصله‌ی زیادی توسط هم‌نوعان وی شنیده می‌شود. سوپرسونوس از خانواده‌ی ملخ‌های شاخک دراز یا جیرجیرک‌های بوته‌ای است که در جنوب آمریکا زندگی می‌کنند.

به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟

pixy_666

کاربر

ارسالها: 12930

#18 Posted: 3 Feb 2015 14:10

۶. قارچ دریاهای عمیق

این موجودات یک تغییر عجیب و غریب فیلوژنتیک به شما می‌آیند، آن‌ها نه کاملاً در تیره‌ی شانه‌داران قرار می‌گیرند و نه کاملاً در تیره‌ی گزنده‌داران؛ باید شاخه‌ی مجزایی از درخت زندگی برای آن‌ها در نظر گرفته شود. همانطور که از نامگذاری مشخص است این جانداران قارچ مانند در آب‌های عمیق زندگی می‌کنند، نمونه‌ی اصلی آن‌ها در سال ۱۹۸۶ شناسایی شد اما این‌گونه به میزانی متفاوت است که پس از حدود ۳۰ سال به عنوان یک گونه‌ی جدید شناخته شود.

به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟

pixy_666

کاربر

ارسالها: 12930

#19 Posted: 3 Feb 2015 14:11

۷. ملخ دعاخوان

در مقاله‌ای که در ماه مارس سال پیش منتشر شد به ۱۹ گونه‌ی جدید از آخوندک‌ها در هشت کشور از آمریکای مرکزی و جنوبی اشاره شده است. رنگ‌آمیزی بدن این آخوندک‌ها آن‌ها را به خوبی در شاخ و برگ کف جنگل مخفی می‌کند تا بدون دیده شدن به سمت شکار حرکت کنند. دو عدد از گونه‌های کشف شده به نام دختران نویسنده‌ی مقاله، یکی به نام معاون رئیس جمهور سابق آمریکا ال‌گور و یکی به نام کاشف جیمز استفان فوست و مجریان تلویزیون کریس و مارتین کرات نام‌گذاری شدند.

به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟

pixy_666

کاربر

ارسالها: 12930

#20 Posted: 3 Feb 2015 14:12

۸. نهنگ غواص در آب‌های عمیق

اولین گونه از این وال‌ها حدود ۵۰ سال پیش شناسایی شدند اما پس از آن برای دو سال نمونه‌ی دیگری از آن‌ها دیده نشد. این‌گونه به عنوان عضوی از نژادهای دیگر نهنگ‌ها شناخته می‌شدند اما پس از به گل نشستن یکی از آن‌ها و انجام آزمایش‌های ژنتیک روی آن، در گونه‌ای مجزا طبقه‌بندی شدند.

به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟

صفحه 2 از 3: « پیشین 1 2 3 پسین »

علم و دانش /

مجموعه مقالاتی پیرامون جهان هستی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا