صفحه 6 از 6: « پیشین 1 2 3 4 5 6

از بیماری ام اس چه می دانید

marmolakman

کاربر

ارسالها: 1748

#51 Posted: 28 Sep 2011 15:33

تاریخچه درمان ام اس

در اواخر قرن نوزدهم میلادی، دکتر ژان مارتین شارکو و سایر عصب شناسان سعی نمودند که با استفاده از شوک الکتریکی و داروی استریکنین (سمی که باعث تحریک اعصاب می شود) بیماری ام اس را درمان نمایند. دکتر شارکو اعتقاد داشت که علایم و مشکلات بیماران مبتلا به ام اس در صورتی که اعصاب آنها با استفاده از این روشها، پیامها را سریعتر انتقال می دهد، از بین خواهد رفت و بهبود خواهند یافت. همچنین دکتر شارکو به بیماران دچار ام اس، طلا و نقره تزریق می کرد، زیرا چنین تزریقاتی به نظر می رسید که در درمان بیماری سیفلیس (یک بیماری مقاربتی) با برطرف نمودن علایم عصبی آنها مفید باشد. با اینحال هیچکدام از درمانهای دکتر شارکو در آن زمان برای بیماران مبتلا به ام اس ارائه نمود مؤثر نبودند.

در آن هنگام پزشکان دیگری نیز سعی نمودند با استفاده از داروهای گیاهی و وادار کردن بیماران به استراحت در بستر، این بیماران را درمان نمایند، اما این اقدامات نه تنها باعث درمان بیماری ام اس نشد، بلکه از حملات آن نیز جلوگیری نکرد. در اواخر قرن نوزدهم، امید به زندگی برای بیماران مبتلا به ام اس بعد از شروع بیماری شان، پنج سال بود.

در طی دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ میلادی، پزشکانی که به غلط فکر می کردند که وجود لخته های خونی و یا نارسایی در جریان خون باعث پیدایش بیماری ام اس می گردد، از داروهای رقیق کننده خون مانند دیکومارول برای حل کردن این لخته ها استفاده می کردند. این داروها هیچگونه اثری بر روی پیشگیری از حملات حاد بیماری ام اس و یا کند کردن روند پیشرفت بیماری نداشت. اخیراً نیز استفاده از یک داروی رقیق کننده خون به نام هپارین نیز غیر مؤثر اعلام شده است.

در طی دهه ۱۹۵۰ میلادی، چند تن از پزشکان اقدام به تزریق خون به بیماران مبتلا به ام اس نمودند، زیرا معتقد بودند که تزریق خون جدید ممکن است باعث تقویت سیستم ایمنی در مواجهه با ویروسهایی که ممکن است باعث بیماری شوند گردد. بعضی از پزشکان عقیده داشتند که تزریق خون تازه می تواند باعث رقیق شدن هرگونه ماده شیمیایی غیر طبیعی موجود در خون شود که باعث بیماری شده است. با اینحال بعد از مدتی ثابت شد که تزریق خون به این بیماران، هیچگونه مشکلی را حل نخواهد کرد.در دهه ۱۹۵۰ میلادی بسیاری از پزشکان برای درمان بیماری ام اس داروهای مختلفی را امتحان نمودند تا شاید یکی از آنها بتواند برای درمان این بیماری مؤثر واقع شود. سوکسینات ها (که باعث بهبود اکسیژن رسانی به بدن می شود) تترا اتیل آمونیوم (که باعث تقویت گردش خون بدن می شود)، داروهای پاین آورنده فشار خون، داروهای ضدافسردگی، داروهای ضد آکنه، هیستامین ها و سایر داروهای ضد آلرژی و انواع ویتامین ها، داروهایی بودند که برای درمان بیماری ام اس مورد آزمایش قرار گرفتند. گرچه بعضی از بیماران بعد از مصرف یک یا چند نوع از این داروها، احساس نمودند که حالشان بهتر شده است، اما تحقیقات بعدی پزشکان نشان داد که چنین نتایجی بیشتر احتمال دارد که بطور اتفاقی و برحسب شانس ایجاد شده باشد زیرا هیچ کدام از این داروها واقعاً بر روی ام اس اثری ندارند.

گامهایی در مسیر صحیح درمان

در طی دهه ۱۹۶۰ میلادی، هنگامی که دانشمندان شروع به درک صحیح تری از نقش سیستم ایمنی بدن در ایجاد بیماری ام اس نمودند، پزشکان از هورمون کورتیزون و سایر داروهای کورتون دار که برای کاهش التهاب در بدن بکار می رود، استفاده نمودند. وقتی کشف شد که دادن هورمون استروئیدی ACTH به حیوانات می تواند آنها را از ابتلا به یک بیماری شبیه ام اس محافظت نماید، پزشکان تصمیم گرفتند که از این هورمون برای درمان مبتلایان به ام اس نیز استفاده کنند. در تحقیقی که در سال ۱۹۶۹ میلادی انجام شد، مشخص گردید که داروی ACTH بعنوان اولین دارویی که باعث سرعت بخشیدن در روند بهبود حمله حاد ام اس می شود مطرح می باشد. بلافاصله پس از این کشف، انواع مختلفی از داروهای استروئیدی برای درمان حملات حاد ام اس مورد استفاده قرار گرفت و بعنوان روش درمانی استاندارد این بیماری در نظر گرفته شد.

استروئیدها (یا همان داروهای کورتون دار) باعث کوتاه شدن حملات حاد ام اس می شوند که این کار را با کاهش التهاب در سیستم عصبی انجام می دهند، اما این داروها قارد به پیشگیری از عود یا کند کردن روند کلی بیماری نیستند. تا دهه ۱۹۸۰ میلادی هیچگونه دارویی که بتواند واقعاً باعث کند شدن بیماری ام اس شود وجود نداشت. اکثر داروهایی که باعث کند شدن روند بیماری می شوند، سیستم ایمنی بدن را با استفاده از ماده شیمیایی به نام اینترفرون تنظیم می کنند. روش جدید دیگری که از پیشرفت بیماری جلوگیری می کند، استفاده از یک پروتئین مشابه میلین می باشد که باعث می شود سیستم ایمنی بدن فریب بخورد و بجای میلین به آن حمله نماید.

در حال حاضر برای درمان بیماری ام اس معمولاً از یک یا چند داروی کند کننده بیماری، داروهای استروئدیی (کورتون دار) برای کم کردن شدت حملات ناگهانی و نیز داروهایی دیگر برای کاهش علایم و مشکلاتی که برا ثر از بین رفتن میلین ایجاد شده است، استفاده می کنند.
داروهای حاوی اینترفرون که برای کند کردن روند پیشرفت بیماری ام اس استفاده می شود از انواع اینترفون بتا و اینترفون بتا a ۱ می باشند. داروی بتاسرون (Betaseron) و داروی بتافرون (Betaferon) که نامهای تجاری اینترفرون بتا می باشند، از سال ۱۹۹۴ میلادی به بازار دارویی وارد شده اند و چون هنوز مدت زمان زیادی از مصرف آنها نمی گذرد، پزشکان هنوز از اثرات طولانی مدت آنها اطلاعی ندارند. اما در تحقیقات بالینی نشان داده شده است که این داروها باعث کاهش تعداد و شدت حملات ام اس در حدود دو سوم بیماران می گردند. همچنین این داروها باعث کاهش تعداد مناطق جدید از بین رفتن میلین می شوند که با استفاده از ام آر ای مشاهده می گردد.

به نظر می رسد که اینترفون بتا در انواع ام اس عود کننده فروکش کننده و پیشرونده ثانویه بخوبی کار می کند. این دارو بصورت تزریقی بوده و بطور یک روز در میان از آن استفاده می شود. بعضی از بیماران یاد

می گیرند که خودشان آمپول را به خودشان تزریق نمایند اما بعضی دیگر ترجیح می دهند که افراد دیگری این کار را برایشان انجام دهند. تزریق اینترفون بتا می تواند باعث قرمز شدن، تورم و درد در محل تزریق شود. همچنین می تواند باعث ایجاد علایم شبیه آنفلوآنزا و افسردگی شود. تزریق این دارو در هنگام حاملگی باعث بروز نواقصی در جنین می گردد.دومین دارویی که برای کند کردن بوند پیشرفت بیماری از آن استفاده شد، داروی اینترفرون بتا ۱ a بود که در سال ۱۹۹۷ میلادی با نام تجاری آوونکس (Avonex) به بازار آمد. این دارو از نظر شیمیایی خیلی شبیه به اینترفرونی است که بطور طبیعی در بدن ساخته می شود. مصرف داروی آوونکس برای بیماران بسیار راحت تر است زیرا بر خلاف اینترفرون بتا، این دارو را می توان هفته ای فقط یک بار تزریق نمود و در بسیاری از افراد باعث هیچگونه التهابی در محل تزریق نخواهد شد. با اینحال همانند اینترفرون بتا، این دارو نیز می تواند علایم شبیه آنفلوآنزا و افسردگی ایجاد نماید و نباید آن را در هنگام حاملگی مصرف نمود.

داروی آوونکس همانند دو دارویی که از اینترفرون بتا ساخته می شوند (یعنی بتاسرون و بتافرون) باعث کا/هش شدت و تعداد حملات ام اس می شود و از تعداد پلاک های عصبی کم می نماید و به بیمار اجازه می دهد که عملکرد فعلی جسمی و روحی خود را به مدت طولانی تری حفظ نماید.در سال ۲۰۰۲ میلادی، سازمان دارو و غذای آمریکا (FDA) نوع دیگری از اینترفرون بتا a ۱ را با نام ریبیف (Rebid) مورد تأیید قرار داد. داروی ریبیف شباهت زیادی به داروی آوونکس دارد و مزایای آن نیز شبیه آوونکس است اما در بعضی از بیماران بهتر کار می کند. با این حال همه بیماران قادر به تحمل داروی ریبیف نمی باشند زیرا دارای عوارض جانبی ای مثل بروز التهاب در محل تزریق، مشکلات کبدی و کاهش تعداد گلبولهای سفید می باشد.

گلاتامیر استات با نام تجارتی کوپاکسون (Copaxone) داروی دیگری است که برای کند کردن پیشرفت بیماری ام اس در دسترس می باشد. این دارو با فریب سیستم ایمنی بدن باعث می شود که جلوی انهدام میلین گرفته شود. از آنجایی که داروی کوپاکسون خیلی جدید می باشد، پزشکان هنوز نمی دانند که در طولانی مدت این دارو چگونه اثر می کند، اما تا حالا به نظر می رسد که در افرادی که دچار ام اس نوع عود کننده فروکش کننده هستند باعث کاهش تعداد و شدت حملات حاد می شود. با اینحال، گرچه این دارو به آن اندازه که اینترفرون بتا به بیماران کمک می کند، اثر ندارد و باید بطور روزانه هم تزریق شود، اما داروی کوپاکسون دارای عوارض جانبی کمتری می باشد و بنابراین برای بیمارانی که نمی توانند اینترفرون بتا را تحمل نمایند، داروی مناسبی می باشد.

سایر داروهای کند کننده روند پیشرفت بیماری

به غیر از داروهایی که بطور معمول برای کند کردن روند پیشرفت بیماری ام اس استفاده می شود، پزشکان امروزه می توانند از داروی میتوگزانترون با نام تجارتی نووانترون (Novantrone) نیز برای بیماران خود تجویز نمایند. این دارو که در ابتدا برای درمان سرطان ساخته شده بود، اخیراً توسط سازمان دارو و غذای آمریکا (FDA) برای درمان ام اس هم تأیید شده است. آزمایشهای بالینی نشان داده است که اگر این دارو هر سه ماه یک بار بصورت داخل وریدی تزریق شود باعث کند شدن روند پیشرفت بیماری ام اس در انواع عود کننده فروکش/ کننده، پیشرونده ثانویه و پیشرونده عود کننده خواهد شد و از تعداد پلاکهای عصبی جدید نیز خواهد کاست. با اینحال این دارو دارای عوارض جانبی زیادی مثل تهوع و ریزش مو می باشد و می تواند به نارسایی قلبی و کبدی نیز منجر شود، بنابراین باید به مقدار کم مصرف شود و فقط برای بیمارانی که به سایر درمانها پاسخ نمی گویند تجویز شود.

برای بیمارانی که دارای بیماری خیلی شدیدی هستند و از سایر درمانهای ام اس استفاده نمی برند، تجویز داروهای سرکوب کننده ایمنی مثل کلوسپورین که معمولاً در بیماران پیوندی برای جلوگیری از رد عضو پیوند شده استفاده می شود، می تواند راه چاره مناسبی باشد، این داروها را فقط باید در موارد خاص و ناامید کننده ام اس مصرف نمود زیرا فقط گاهی اوقات کمک کننده هستند و گاهی اوقات نیز باعث بروز عوارض جانبی شددی می شوند که باعث بیمارتر شدن فرد می گردند.

زمان استفاده از داروهای کند کننده روند بیماری

صرف نظر از اینکه برای یک بیمار مبتلا به ام اس از چه داروی کند کننده روند بیماری استفاده می شود، انجمن ام اس ایالات متحده آمریکا توصیه می کند که این درمان باید هرچه سریعتر انجام شود و نباید به شدت یا میزان عود بیماری توجهی نمود. این انجمن در مورد این توصیه به تمام پزشکان آموزشهایی را ارائه داده است زیرا بسیاری از پزشکانی که در مورد بیماری ام اس تخصص و آگاهی کافی ندارند از نیاز این بیماران به شروع درمان سریع خبر نداشته و در نتیجه منتظر می مانند تا علایم بیماری بدتر شده و سپس درمان را آغاز می کنند.

به غیر از سریعتر آغاز نمودن درمان برای کند کردن روند پیشرفت بیماری ام اس، متخصصین توصیه می کنند که این درمان باید بطور نامحدودی ادامه یابد تا اینکه به روشنی مشخص گردد که بیمار از این درمان بهره ای نمی برد و یا اینکه عوارض جانبی غیرقابل تحمل آنها ظاهر شود. انجمن ملی ام اس آمریکا چنین اظهار می دارد که قطع کردن درمان ممکن است باعث از سرگیری دوباره فعالیت بیماری شود که در طولانی مدت می تواند بسیار وخیم باشد. با اینحال حتی با این توصیه هم، بسیاری از بیماران بخاطر پیدا شدن اثرات نامطلوب، از مصرف این داروها خودداری می کنند. امتناع شرکتهای بیمه از پرداخت هزینه این داروها به بیماران مبتلا به ام اس که ماهانه هزاران دلار می باشد و یا این اعتقاد غلط که تا عود حمله بعدی ام اس، هیچگونه آسیب عصبی رخ نخواهد داد، از علل عمده عدم استفاده بیماران از داروها در هنگام فروکش کردن بیماری می باشد. در تحقیاقتی که با استفاده از عکسبرداری ام آر آی (MRI) انجام شده، نشان داده شده است که حتی در بیمارانی که به نظر می رسد که در مرحله فروکش کردن بیماری هستند و هیچ مشکلی ندارند، از بین رفتن میلین اعصاب همچنان ادامه دارد. به همین دلیل متخصصین در تلاش هستند که به بیماران و سایر پزشکانی که اطلاع چندانی از این بیماری ندارند اهمیت ادامه استفاده از داروها را حتی در هنگام فروکش کردن بیماری، گوشزد نمایند.
منبع : پایگاه الکترونیکی خدمات پزشکی ایران

marmolakman

کاربر

ارسالها: 1748

#52 Posted: 28 Sep 2011 15:34

تابش افتاب و وقوع بیماری ام اس

برپایه گزارش جدیدی که در مجله ارگان انجمن مغرواعصاب امریکا چاپ شده است افرادی که بیشتر در معرض تابش نور خورشید قرار داشته و یا سطح سرمی ویتامین د بیشتری دارند کمتر امکان ابتلا به بیماری ام اس دارند.

ام اس بیماری سیستم اعصاب مرکزی شامل مغز و نخاع است که با حملات رفت و برگشتی همراه بوده و با یکی از همین حملات که چند روز و یا چند هفته طول می کشد هم اغاز می شود.

این مساله در بررسی های قبلی هم گزارش شده است منتهی اهمیت گزارش جدید در ان است که این موضوع بر خلاف قبل در بیمارانی که هنوز تشخیص ام اس در انها قطعی نشده است مطرح می شود دکتر روبین لوکاس از دانشگاه ملی کانبرا در استرالیا این تحقیق را رهبری کرده است.

در این تحقیق 216بیمار بین سنین 18 تا 59 سال با علایمی از ام اس که معمولا در اولین حمله دیده می شود با 359 بیمار از همان سن و جنس از نقاط مختلف استرالیا که فاقد هر نوع علایمی از ام اس بودند مقایسه شدند.شرکت کنندگان در این مطالعه میزان و زمان در معرض خورشید قرار گرفتن در طول دوره های زمانی را بیان کرده و درصد و میزان اسیب پوستی ناشی از اشعه خورشید در انها مشخص می شد و میزان ویتامین دی انها که توسط نور خورشید و یا غذاها و یا مکمل های دارویی دریافت کرده بودند از طریق ازمایش خونی چک شد.ریسک وقوع اولین حمله مشابه ام اس در انها که توسط یک پزشک بررسی شد در صد وقوع ام اس را 2تا 9 در هر 100000نفر نشان داد و میزان اشعه اولترا ویوله دریافتی توسط افراد مورد مطالعه از500 تا 6000 کیلو ژول در هر متر مربع پوست انها گزارش شد.محققین دریافتند که ریسک وقوع اولین حمله تا 30 در صد به ازای هر 1000 کیلوژول اشعه دریافتی اولتراویوله کاهش می یابد و افرادی که حداکثر اسیب جلدی ناشی از اشعه خورشید را پیدا کرده بودند حداقل شانس ابتلا به اولین حمله را داشتند و نیز افرادی که هم بالاترین سطح سرمی ویتامین دی را داشتند حداقل احتمال به اولین حمله ام اس را دارا بودند.

این تحقیق همچنین این نظریه قبلی را که ام اس در مناطق دورتر از خط استوا بیشتر وقوع دارد را در استرالیا هم تایید کرد.در مجموع این مطالعه نشان داد که میزان اشعه دریافتی -سطح ویتامین دی و نوع و تیپ پوستی بیمار باعث تفاوت وقوع تا 32 در صد در شیوع اولین حمله ام اس در مناطق مرتفع تا پست استرالیا از نظر ارنفاع می شود البته تاثیر نور خورشید و میزان ویتامین دی سرم خون افراد بدون ارتباط با هم در وقوع این پدیده نقش دارند و مطالعات بیشتری برای تایید این نطریه لازم است.

دکتر لوکاس همچنین به خطرات بالقوه ناشی از تابش اشعه خورشید در بروز سرطان پوست هم هشدار داد باید توجه کرد که در معرض اشعه خورشید فرار گرفتن هیچ تاثیری در درمان بیماران مبتلا به ام اس ندارد.

منبع:انجمن مغزواعصاب امریکا فوریه

marmolakman

کاربر

ارسالها: 1748

#53 Posted: 28 Sep 2011 15:39

با ام‌اس هم می‌توان از زندگی لذت برد

ام‌اس برای بیماران مبتلا به این بیماری یا افرادی که در اطرافیان خود بیمار مبتلا به آن را دارند، کابوسی محسوب می‌شود که ادامه زندگی با آن بسیار طاقت‌فرسا و خارج از حد تحمل است. بخصوص آن که درمان‌هایی که در حال حاضر برای این بیماری وجود دارند هیچ کدام درمان قطعی برای رهایی فرد از چنگال این بیماری محسوب نمی‌شود و تنها علائم بیماری را کاهش و تا حدودی از پیشرفت سریع بیماری جلوگیری می‌کند. همین امر باعث می‌شود بسیاری از بیماران ام‌اسی امید به زندگی خود را از دست بدهند و به جای لذت از زندگی، در گوشه‌ای عمر بگذرانند. ولی بهتر است به جای غم و غصه، سعی کنید با این بیماری زندگی کنید و با شرایط خود کنار بیایید.

به طور کلی ام‌اس یکی از شایع‌ترین بیماری‌هایی است که سیستم عصبی مرکزی را مبتلا می‌کند که شامل مغز و طناب نخاعی است. سیستم عصبی مرکزی ازجمله سیستم‌های حیاتی بدن به شمار می‌رود که آسیب وارده به آن باعث بروز اختلال یا از دست دادن کنترل حرکات عضلانی، بینایی، تعادل، حس لامسه و در کل بی‌حسی اعضاء می‌شود.

اعصاب دارای پوششی از ماده چربی به نام میلین ‌است که اعصاب را در بر می‌گیرد و در واقع به عنوان پوشش سیم برق عمل می‌کند و امکان انتقال سریع تکانه‌های عصبی را فراهم می‌آورد. ام‌اس بیماری التهابی پوشش‌های میلینی است که این التهاب ایجادشده باعث آسیب به میلین می‌شود و به مرور این پوشش از بین می‌رود و تکانه‌های الکتریکی که از میان میلین‌ها عبور می‌کنند، کاهش می‌یابند و از سرعتشان کاسته می‌شود و نیز اعصاب نیز صدمه می‌بینند. در پی آن مغز دیگر قادر به فرستادن یا دریافت پیام نیست و برخی اعمال بدن مختل می‌شود. هر چه آسیب وارده به میلین‌ها بیشتر شود، بیماری شدت بیشتری می‌یابد.

ام‌اس یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی باعث بروز بیماری می‌شود و به بافت‌های طبیعی حمله‌ور می‌شوند. در ام‌اس سیستم ایمنی به مغز و نخاع حمله می‌کند. در نقاطی که پوشش میلین از بین می‌رود، نقاطی به صورت زخم یا پلاک یا اسکار سخت ایجاد می‌شود که ممکن است در زمان‌ها و نقاط مختلف مغز و نخاع ایجاد شوند.

حدود 2 میلیون و 500 هزار نفر در سراسر جهان از بیماری ام‌اس رنج می‌برند که در این میان زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا قرار دارند. ام‌اس در واقع شایع‌ترین بیماری سیستم عصبی مرکزی در میان جوانان است و معمولا اولین علائم بین سنین 20 تا 50 سالگی خود را نشان می‌دهد و معمول‌ترین سن شروع علائم در سن 34 سالگی است.

طبقه‌بندی بیماران ام‌اسی بر حسب شدت بیماری

بیماری ام‌اس بسته بشدت بیماری به انواع مختلف تقسیم می‌شود و این‌گونه نیست که همه بیماران مبتلا علائم مشابه داشته باشند، بلکه بیماری آنها براساس شدن پیشرفت بیماری طبقه‌بندی می‌شود.

نوع اول، ام‌اس عودکننده/ فروکش‌کننده (RRMS) نام دارد. بیمار در این حالت دچار حملات عودکننده‌ای می‌شود و طی زمان با علائم تازه‌ای مواجه می‌گردد و علائم قبلی تشدید می‌شوند. این دوره‌های عودکننده هر از گاهی فروکش می‌کنند و بیمار به طور کامل یا نسبی بهبود می‌یابد. حملات عودکننده تا چند روز، چند هفته یا چند ماه به طول می‌انجامد. بسیاری از افراد ام‌اسی در ابتدا با چنین علائم عودکننده/ فروکش‌کننده‌ای روبه‌رو می‌شوند و بیشتر در سنین 20 تا 30 سالگی بروز می‌کند. 85 درصد از موارد ام‌اس به این نوع مبتلا می‌شوند که بیشتر آنان را زنان تشکیل می‌دهد.

نوع دوم، ام‌اس پیشرونده ثانویه (SPMS) است. بیمار پس از سال‌ها تجربه مرحله عودکننده/ فروکش‌کننده، وارد فاز پیشرونده ثانویه بیماری می‌شود. این مرحله از بیماری بین مراحل عودکننده بتدریج شدت پیدا می‌کند.در فاز اولیه مرحله پیشرونده ثانویه، فرد چندین عود علائم را تجربه می‌کند ولی پس از مدتی این پیشرفت شدت می‌یابد و گاهی حالش خوب و گاهی بد است. با این که گهگاه از علائم عودکننده رهایی می‌یابد ولی به بهبودی واقعی نمی‌رسد.50 درصد از بیماران پس از گذشت 10 سال از مرحله عودکننده/ فروکش‌کننده، وارد مرحله پیشرونده ثانویه می‌شوند. حدود 10 درصد از مبتلایان این نوع ام‌اس را تجربه می‌کنند.

نوع سوم، ام‌اس عودکننده پیشرونده (PRMS) نامیده می‌شود. در این مرحله شاهد دوره پیشرونده‌ای نسبت به شروع بیماری هستیم که با عودهای متوالی همراه است و بیمار بلافاصله پس از هر بار عود بیماری، بهبود می‌یابد ولی علائم بیماری بتدریج در میان مراحل عود بیماری تشدید می‌یابد.

نوع دیگر، ام‌اس پیشرونده اولیه (PPMS) است. بیمار از ابتدا دچار پیشرفت تدریجی بیماری است و هرگز علائمش فروکش نمی‌کند بلکه به تدریج تشدید می‌شود. فقط در برهه‌هایی از زمان ممکن است فعالیت بیماری متوقف شده و با پیشرفت ثانویه بیماری، فرد مجددا علائم را تجربه خواهد کرد. حدود 5 درصد به این نوع ام‌اس مبتلا می‌شوند. این نوع ام‌اس برخلاف نوع عودکننده/ فروکش‌کننده و پیشرونده ثانویه، در اواخر 30 و اوایل 40 سالگی بروز می‌کند و در مردان بیشتر از زنان رخ می‌دهد و شروع بیماری با درگیری نخاعی است و در ابتدا مغز را درگیر نمی‌کند.این نوع ام‌اس به تدریج به اعصاب مغز نفوذ می‌کند و نسبت به انواع دیگر، آسیب کمتری به نقاط مغزی وارد می‌آورد. این‌گونه بیماران کمتر در معرض مشکلات شناختی قرار می‌گیرند.

بیماری که هنوز ناشناخته است

با تمام بررسی‌هایی که روی بیماران مبتلا به ام‌اس صورت گرفته، محققان هنوز نتوانسته‌اند علت اصلی و دقیقی را که در بروز ام‌اس نقش دارد بیابند، اما این مساله واضح است که ام‌اس به علت اختلال ایجاد شده در دستگاه ایمنی بدن رخ می‌دهد. چنانچه جسم خارجی یا متجاوزی به بدن حمله کند، سیستم ایمنی فعالیت دفاعی خود را آغاز می‌کند تا مهاجم را شناسایی کرده و به آن حمله‌‌ور شود. این فرآیند به ارتباط سریع میان سلول‌های سیستم ایمنی و تولید سلول‌هایی بستگی دارد که قادرند متجاوز را نابود کند. محققان بر این باورند که عوامل خارجی همچون ویروس‌ها سیستم ایمنی را به گونه‌ای تغییر می‌دهند که این سیستم تصور می‌کند پوشش میلینی اعصاب، نوعی مهاجم بوده و به آن حمله می‌کند. در واقع حمله سیستم ایمنی به بافت‌هایی که از آن مراقبت می‌کند، بیماری خود ایمنی محسوب می‌شود. علاوه بر عوامل مهاجمی ‌چون ویروس‌ها، عوامل محیطی و علل ژنتیکی هم می‌تواند از علل دیگر بروز ام‌اس باشد. زنان شانس بیشتری در ابتلا به ام‌اس نسبت به مردان دارند و در نژاد سفیدپوستان این بیماری شایع‌تر است. تحقیقات نشان می‌دهد ام‌اس در کشورهایی که از خط استوا دورترند، بیشتر رواج دارد.

از بی‌حسی تا از کارافتادگی اندام‌ها

درست است که ام‌اس بیماری خطرناک و جدی است، ولی اغلب مبتلایان به این بیماری عملکرد تمام نقاط بدن خود را از دست نمی‌دهند و علائم آن در فردی به فرد دیگر متفاوت است و در هر فرد نیز ممکن است با گذشت زمان تغییر کند. شایع‌ترین علائمی‌که بیماران ام‌اسی با آن روبه‌رو هستند، عبارتند از: ضعف عضلانی، کاهش هماهنگی میان اندام‌ها، تاری دید، چشم درد، دوبینی، بی‌حسی، سوزش و سوزن‌سوزن‌شدن اندام‌ها، گرفتگی و دردهای عضلانی، نابینایی، بی‌اختیاری ادرار و مدفوع، احساس یکباره در دفع ادرار، یبوست، کاهش عملکرد جنسی، کاهش حس تعادل، حالت تهوع، خستگی مفرط، افسردگی، اختلال در حافظه کوتاه‌مدت و اختلال شناختی، اشکال در بلع و عدم توانایی در تنفس.

علائم ذکر شده در افراد متفاوت است و بسته بشدت بیماری فرق می‌کند. بیمارانی که مبتلا به موارد خفیف ام‌اس هستند ممکن است هیچ علامتی نداشته و سال‌ها هیچ یک از این مشکلات را نداشته باشند. در موارد شدیدتر هم ممکن است بیمار مجبور شود باقی عمر خود را روی ویلچر یا درون رختخواب سپری نماید.

بیماری ام‌اس بیشتر در سنین 20 تا 30 سالگی بروز می‌کند و حدود 85 درصد از موارد ابتلا به آن را زنان تشکیل می‌دهد

نخستین علائم ام‌اس معمولا بین سنین 20 تا 40 سال بروز می‌کنند و اغلب خود را با تغییرات ایجاد شده در بینایی نشان می‌دهد. فرد دچار تاری دید یا دوبینی شده و چشم به قرمز یا سبز تغییر رنگ می‌دهد و حتی فرد ممکن است دید یکی از چشم‌های خود را از دست بدهد. بسیاری از افراد مبتلا به ام‌اس دچار التهاب عصب بینایی می‌شوند که فرد ممکن است دید خود را از دست بدهد. البته قبل از نابینایی، بیمار تغییراتی را چون تاری دید، مشاهده نقاط نورانی یا تغییراتی را در رنگ چشم خود مشاهده می‌کند. بافت‌های اطراف چشم دردناک شده و حرکت چشم‌ها با درد همراه می‌شود. بسیاری از افراد پس از چند ماه بهبود می‌یابند ولی عده‌ای به طور دائم دچار نقص بینایی می‌شوند.

ام‌اس روی بخش مخچه هم اثر می‌گذارد که مسوول حفظ تعادل و هماهنگی حرکتی میان اندام‌هاست. اگر دقت کرده باشید اغلب مبتلایان به ام‌اس در حفظ تعادل خود هنگام راه رفتن یا انجام کارهای ظریف با دست‌های خود دچار مشکل هستند. افتادن اشیاء از دست و ضعف عضلانی هم از علائم آن است. در موارد شدید، فرد مبتلا کاملا فلج می‌شود و قادر به حرکت نخواهد بود. ضعف و گرفتگی‌های عضلانی در یک یا هر دو پا و دست و نیز لرزش اندام‌ها از سایر علائم است. برخی هم دچار سرگیجه و گاه کاهش شنوایی می‌شوند.

بسیاری از این بیماران دچار اختلال در حس لامسه می‌شوند و در اندام‌های خود بی‌حسی و سوزن‌سوزن‌شدن دارند. این افراد در اعصاب مرتبط با اعمال غیر ارادی اندام‌هایی چون مثانه و روده‌ها دچار اختلال شده و اختیار خود را در دفع ادرار و مدفوع از دست می‌دهند. گاهی نیز دچار یبوست یا احتباس ادرار در مثانه می‌شوند. این مشکلات می‌تواند منجر به عفونت مثانه، کلیه یا خون شود. میان بالارفتن دمای بدن و تشدید علائم ام‌اس ارتباط مستقیمی‌ وجود دارد به طوری که به عنوان مثال علائم در بیماران ام‌اسی با گرفتن دوش آب گرم یا شرکت در فعالیت‌های شدید ورزشی شدت می‌یابد.دلیل اصلی این ارتباط مشخص نیست ولی ممکن است به دلیل کاهش قدرت انتقال پیام‌های عصبی از سوی اعصاب به سمت مغز باشد. ایجاد اختلال در عملکرد شناختی همچون کاهش تمرکز، کاهش توجه، کاهش حافظه و قضاوت از جمله علائمی‌هستند که معمولا نامیده گرفته می‌شوند.

ام‌اس، بیماری هزار چهره

ام‌اس بیماری پیچیده‌ای است و به خاطر گستره علائمی‌ که دارد بسیار سخت قابل تشخیص است و شاید تا ماه‌ها و سال‌ها پس از شروع علائم ناشناخته باقی بماند. علائمی‌که در ام‌اس مشاهده می‌شود می‌تواند علائم بسیاری از بیماری‌های دیگر نیز باشد که همین امر کار تشخیص را دشوار می‌کند. به همین دلیل به شما توصیه می‌کنیم با مشاهده اولین علامت و تغییر در حس بینایی یا بی‌حسی اندام‌هایتان و اگر برایتان اتفاق افتاده که چیزی در دست داشته‌اید که ناگهان دستتان بی‌حس شده و از دستتان افتاده، در اولین فرصت به پزشک مراجعه کنید. از معمول‌ترین روش‌های تشخیصی بررسی کامل نمونه خون بیمار و تجزیه خون و ادرار و در کنار آن بررسی مایع نخاعی است. در روش دیگر، از شما به عنوان بیمار مشکوک به ام‌اس، MRI می‌گیرند و از طریق آن از مغز و نخاع تصویربرداری می‌کنند تا تغییرات ایجاد شده احتمالی در مغز یا نخاع را بررسی کنند. محققان در روش دیگری از آزمایش برق فیزیولوژیکی استفاده می‌کنند که در آن تکانه‌های برقی را به اعصاب می‌فرستند تا واکنش و حرکت تکانه‌ها را بررسی کنند و طبیعی بودن یا کند بودن حرکت آنها را شناسایی نمایند.

درمان‌هایی که نقش مسکن دارند

سال‌ها تحقیق و بررسی و مطالعات گسترده تاکنون محققان را به درمانی قطعی برای بیماری ام‌اس نرسانده. در واقع تمام درمان‌هایی که در حال حاضر در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد، راهکارهایی است که تنها علائم بیماری را کاهش می‌دهند و آنها را مدیریت کرده و به بهبود کیفیت زندگی بیماران ام‌اسی کمک می‌کند. بیمارانی که مبتلا به انواع خفیف ام‌اس هستند ممکن است یا اصلا به درمان نیازی نداشته باشند یا درمان‌های ناچیزی در مورد آنها صورت گیرد. ولی بیمارانی که دچار انواع علائم شدید بیماری می‌شوند باید تحت درمان‌های دارویی قرار گیرند.

کورتیکواستروئیدها، کنترل حملات شدید ام‌اس:
ازجمله نخستین داروهایی است که در بیماری ام‌اس مورد استفاده قرار می‌گیرد و روی عملکرد سیستم ایمنی مانند التهاب و واکنش ایمنی بیمار اثر می‌گذارد. این داروها برای کنترل حملات شدید ام‌اس کاربرد دارد که منجر به ناتوانی و دردهای جسمانی شده و بهبود فرد را تسریع می‌بخشد. از کورتیکواستروئیدها می‌توان به پریدنیزون و متیل پریدنیزون اشاره کرد. این دسته از داروها گرفتگی‌های عضلانی را کاهش می‌دهند.

تعدیل‌کننده سیستم ایمنی:
اینترفرون‌ها داروهایی هستند که تعدیل‌کننده سیستم ایمنی محسوب می‌شوند و روی عملکرد سیستم ایمنی تاثیر می‌گذارند و توانایی آن را در ایجاد التهاب کاهش می‌دهند. اینترفرون‌ها حاملان پروتئینی هستند که توسط سلول‌های سیستم ایمنی تولید می‌شوند و در ارتباط با یکدیگر به کار می‌برند. اینترفرون‌ها توسط بدن هم تولید می‌شوند که بدن از آنها برای مقابله با عفونت‌های ویروسی استفاده می‌کند. این داروها عود علائم را تا حدود یک‌سوم کاهش داده و پیشرفت ام‌اس را به تأخیر می‌اندازد. عوارض جانبی آن شامل علائمی چون آنفلوآنزاست که به مرور زمان از بین می‌رود و نیز فرد ممکن است دچار حساسیت در ناحیه تزریق شود که با مسکن‌ها کاهش می‌یابد. اینترفرون‌ها شامل انواع مختلف آلفا، بتا و گاماست و تمامی آنها توانایی تنظیم سیستم ایمنی را دارند و نقش مهمی در برابر مهاجمانی چون ویروس‌ها ایفا می‌کنند.

اینترفرون بتا ـ a1 (آوونکس) هفته‌ای یک بار به طور عضلانی تزریق می‌شود. اینترفرون بتا ـ a1 (ربیف) هفته‌ای 3 بار به صورت زیرپوستی و اینترفرون بتا ـ b1 (بتاسرون) که هر روز به صورت زیرپوستی تزریق می‌شود. داروی اینترفرون بتا ـ b1 (اکستاویا) نیز در چند سال اخیر به بازار آمده است. بیمارانی که تحت تزریق آوونکس و ربیف قرار می‌گیرند ممکن است در آزمایش‌های کبد ناهنجاری‌هایی را نشان دهند و تغییراتی در تعداد سلول‌های خونی آنها رخ دهد که باید مرتب تحت بررسی این دو آزمایش قرار گیرند. تأثیر اینترفرون‌های بتا روی غدد تیروئید هم تاثیر گذاشته و اختلال ایجاد می‌کند.

کاهش زمان عود بیماری:
کوپاکسون (گلاتیرامر استات) ترکیبی از اسیدهای آمینه است که زمان عود علائم را تا یک‌سوم کاهش می‌دهد و مشابه ترکیب پروتئین موجود در میلین است. این دارو واکنش سیستم ایمنی را نسبت به میلین کم می‌کند ولی علی‌رغم تاثیر آن، با عوارض جانبی همراه است که می‌توان به گل انداختن چهره، درد یا احساس تنگی در قفسه سینه، تپش قلب، اضطراب و کوتاهی تنفس‌ها و تنگی در ناحیه گلو یا کهیر اشاره کرد. کوپاکسون را هر روز به صورت زیر پوستی تزریق می‌کنند.

آنتی‌بادی بر علیه بیماری:
تیسابری (ناتالیزوماب) این دارو به منظور درمان عود بیماری ام‌اس مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو نوعی آنتی‌بادی محسوب می‌شود که به سلول‌های سفید خونی متصل شده و در حرکت آنها از جریان خون به مغز و نخاع مداخله می‌کند. سلول‌های سفید خونی در بروز آسیب سیستم عصبی در بیماری ام‌اس نقش دارند. این دارو میزان عود علائم را تا دوسوم کاهش داده و ناتوانی بیمار را کم می‌کند. این دارو ماهانه و به صورت درون وریدی تزریق می‌شود. تنها خطری که مصرف این دارو می‌تواند ایجاد کند، خطر ابتلای بیمار به نوعی عفونت ویروسی مغز است که می‌تواند باعث مرگ و ناتوانی شدید در افراد شود و تنها تحت شرایط خاص برای بیمار تجویز می‌شود.

نخستین داروی خوراکی ضد ام‌اس:
گیلنیا (فینگولیمود) نخستین داروی خوراکی ام‌اس به شمار می‌رود که به تازگی مورد تایید وزارت غذا و داروی آمریکا قرار گرفته است و به طور روزانه باید مصرف شود. عملکرد دقیق این دارو به درستی مشخص نیست ولی در ظاهر تعداد سلول‌های سفید خونی را که روی سیستم عصبی نقش دارند، کاهش می‌دهد. این دارو که در قالب کپسول عرضه می‌شود، درمان قطعی ام‌اس نیست بلکه تعداد حملات ام‌اس را کاهش داده و پیشرفت ناتوانی‌های ایجاد شده بر اثر ام‌اس را کند می‌کند. عوارض جانبی استفاده از این دارو سردرد، آنفلوآنزا، اسهال، کمر درد، بالا رفتن آنزیم‌های کبدی در خون، سرفه و مشکلات احتمالی چشمی است.

داروی خنثی‌کننده سیستم ایمنی:
ناوانترون (میتوکسانترون) این دارو ازجمله داروهای خنثی‌کننده سیستم ایمنی است که در عملکرد سیستم ایمنی مداخله کرده و التهاب ایجاد شده را کاهش می‌دهد. ناوانترون نوعی داروی شیمی‌درمانی به شمار می‌رود که برای درمان ام‌اس به کار می‌رود و در زمان استفاده فرد را باید نسبت به عملکرد قلبی مورد بررسی قرار داد. این دارو را باید به صورت کوتاه‌مدت و تحت نظر پزشک مصرف کرد چرا که در طولانی‌مدت احتمال بروز سرطان خون را افزایش می‌دهد. پزشکان از این دارو برای کاهش ناتوانی عصبی و کاهش زمان عود علائم در بیماران ام‌اسی استفاده می‌کند.

دارویی برای بهبود توان راه رفتن:
آمپیرا (دالفامپیریدین)یکی از داروهای خوراکی جدیدی است که علائم ام‌اس را کاهش داده و در بیمارانی که به علت از دست دادن تعادل و ضعف عضلانی قادر به راه رفتن نیستند، توانایی راه رفتن را در آنها بهبود می‌بخشد. با این که در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای ام‌اس وجود ندارد ولی محققان بی‌وقفه در حال بررسی و مطالعه روی روش‌های نوینی هستند که بتوانند سلول‌های مغزی را وادار به ساخت ویلین تازه کرده یا جلوی نابودی و مرگ عصب‌ها را بگیرند. در روش نوین و امیدبخشی که محققان روی آن کار می‌کنند، سعی دارند تا سلول‌های پیش ماده یا بنیادین عصبی را به مغز یا نخاع پیوند بزنند تا مجدداً مناطقی از سلول‌ها را که از دست رفته‌اند، بازسازی کنند.

بیماری را تحت کنترل خود درآورید

درمان‌های دارویی و تزریقی که در درمان و کاهش علائم ام‌اس مورد استفاده قرار می‌گیرد روی کیفیت زندگی افراد، توانایی حرکت، سطح انرژی، عادات تغذیه‌ای و احساسات بیماران تاثیر می‌گذارد. با این که هیچ یک از درمان‌ها، درمان قطعی برای ام‌اس به شمار نمی‌روند ولی شما به عنوان یک بیمار مبتلا به ام‌اس هرگز نباید تحت تاثیر این عوامل از زندگی ناامید شوید. ابتلا به ام‌اس آخر زندگی نیست، پس امیدوار باشید. قطعا فهمیدن این که مبتلا به ام‌اس هستید برایتان راحت نیست و همراه با استرس و نگرانی خواهد بود. نگرانی از آینده‌ای که شاید بسیار مبهم باشد و پایانی تلخ داشته باشد. کنترل احساسات در چنین شرایطی دشوار است ولی شاید تنها کاری باشد که باید در آن شرایط انجام دهید. چه بخواهید و چه نخواهید، شما به این بیماری مبتلا هستید و حالا این شما هستید که باید با این زندگی کنار بیایید. حال اگر بخواهید لحظات عمرتان را با ناراحتی و کناره‌گیری از دیگران بگذرانید، شرایط برایتان سخت‌تر خواهد شد. بهترین کار مشاوره با یک متخصص و کمک خواستن از اوست تا بتوانید در این شرایط باید چه کار کنید تا زندگی عادی داشته باشید و سعی کنید روابطتان با دوستان و افرادی را که دوستشان دارید، حفظ کنید و ارتباطتان را با آنها بیشتر و عمیق‌تر کنید و از هر گونه فشار و استرسی خود را دور نگه دارید.

ورزش و تغذیه:
انجام ورزش‌های ایروبیک و هوازی که ضربان قلب و تنفس را بالا می‌برد و نیز داشتن یک رژیم سالم غذایی در بهبود کیفیت شما نقش بسزایی ایفا می‌کند. با انجام این دو کار قوای عضلانی، میزان انرژی و کنترل مثانه و روده شما افزایش می‌یابد و در مقابل خستگی و احساس افسردگی در شما کاهش می‌یابد.

دوپینگ با انواع ویتامین‌ها:
با این که مصرف مکمل‌های ویتامینی تاثیری در بهبود ام‌اس ندارد ولی تناقضی هم با آن ندارد مگر این که بیش از حد مصرف شود. ولی قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید چرا که مصرف برخی مکمل‌ها مانند مکمل‌هایی که باعث تقویت سیستم ایمنی می‌شوند اصلا به این گروه از بیماران توصیه نمی‌شود چرا که علائم بیماری را تشدید می‌کند.

ویتامین D:
بسیاری از بیماران ام‌اسی به دلیل استفاده از کورتیکواستروئیدها تراکم استخوانی کمی دارند که همین امر خطر پوکی استخوان را افزایش می‌دهد. ویتامین D این کمبود را جبران می‌کند و تراکم استخوانی را در آنها افزایش می‌دهد.

ویتامین E:
به نظر می‌رسد ویتامین E به کاهش آسیب وارده ناشی از مواد اکسیدان که در فرآیند بیماری ام‌اس دخیل‌اند، کمک می‌کند.

ویتامین A:
این ویتامین، از ویتامین‌های ضروری در بینایی است و در بیماران ام‌اسی که معمولا دچار اختلالات بینایی می‌شوند، حائزاهمیت است و کمبود ویتامین A بدن آنها را جبران می‌کند.

ویتامین C:
کاهش این ویتامین خطر بروز عفونت‌های مجاری ادراری را افزایش می‌دهد و چون بیماران مبتلا به ام‌اس معمولا دچار مشکلات مثانه‌ای هستند و خطر عفونت‌های ادراری در آنها بالاست، مصرف ویتامین C می‌تواند راهگشا باشد.

ویتامین B12:
این ویتامین برای عملکرد سیستم عصبی و نیز سلول‌های قرمز خونی موثر است. افرادی که دچار کمبود ویتامین B12 هستند علائمی همچون بیماری ام‌اس خواهند داشت.

marmolakman

کاربر

ارسالها: 1748

#54 Posted: 28 Sep 2011 15:43

انواع بیماری ام اس

با توجه به اینکه ضایعات عصبی ایجاد شده در بیماران ام اس ممکن است در مناطق مختلفی ایجاد شود ، علائم بیماری در بین افراد مختلف متفاوت خواهد بود . در اکثر موارد ، در مراحل اولیه علائم به طور ناگهانی و گذرا بدون وجود علت شناخته شده ای بروز می کند. بروز ناگهانی علائم یا بدتر شدن علائم قبلی بیمار موسوم به عود بیماری می باشد ( مرحله عود بیماری ).

سپس علائم ایجاد شده در طی چند روز یا چند هفته فروکش می کنند. این مرحله موسوم به مرحله فروکش (Remission) بیماری می باشد. بهبود علائم ممکن است به طور کامل یا ناکامل باشد. با این حال گاهی اوقات ممکن است علائم یا اختلالات عملکرد بیمار ( حتی در دوره فروکش ) ثابت باقی بماند. تمرینات پیوسته توانبخشی ، فیزیکی یا ذهنی به شما کمک می کنند تا در حد امکان اختلال عملکردتان بهبود یابد.
روش های مختلفی برای طبقه بندی بیماری ام اس بر اساس الگوی پیشرفت و / یا عود بیماری وجود دارد. بر اساس آخرین طبقه بندی ، چهار سیر مختلف برای بیماری قابل شناسایی است .
 نوع عود کننده - فروکش کننده یابنده-Relapsihg Remitting MS
 نوع پیشرونه ثانویه Secondary Progressive MS -
 نوع پیشرونده اولیه Relapsihg Remitting MS-
 نوع خوش خیم (Benign MS)
نوع عود کننده – فروکش کننده( Primary Progressive)
شایع ترین نوع بیماری ام اس می باشد که بیش از 80 درصد موارد بیماری ام اس را شامل می شود. در مراحل اولیه ممکن است بیمار برای سالهای بدون علامت باشد . حملات بیماری غیر قابل پیش بینی بوده و علائم در هر زمان ممکن است ظاهر شوند که به طور ناگهانی شروع می شوند. چند روز یا چند هفته ادامه می یابند و دوباره نا پدید می شوند. چنین به نظر می رسد که در بین حملات بیماری ، پیشرفت بیماری ام اس وجود ندارد.
نوع پیشرونده ثانویه
این نوع بیماری ام اس ممکن است به دنبال نوع عود کننده – فروکش کننده ظاهر شود و به عنوان نوع پیشرفته تر بیماری ام اس تلقی می شود.
تا حدود 40 درصد بیماران مبتلا به نوع عود کننده – فروکش کننده ممکن است به فاز پیشرونده ثانویه وارد شوند. بعد از چندین دوره عود و فروکش بیماری ، ممکن است نوع پیشرونده ثانویه آشکار شود. در این مرحله ، بیماری به طور مداوم پیشرفت می کند. البته ممکن است گاهی ثابت مانده یا عود های گاه گاهی رخ داده یا بهبود جزئی دیده شود.
نوع پیشرونده اولیه
این نوع بیماری ام اس ، نادر بوده و تنها در 10 درصد بیماران دیده می شود. در این نوع، بیماری از ابتدا به به طور ثابت پیشرفت می کند , علائم بدتر می شوند و ناتوانی به تدریج افزایش می یابد. دوره های عود و فروکش وجود نداشته و فقط ممکن است گاهی بیماری مدتی ثابت شود و یا گاهی بهبود جزئی موقت در علائم رخ دهد.
ام اس خوش خیم
این نوع ام اس به صورت حداقل یک حمله آغازین و احتمالا یک حمله ثانویه و بهبود کامل این دو مشخص می شود. مکن است 20 سال طول بکشد تا عود دوم رخ دهد، بنابر این تنها پیشرفت اندکی در بیماران وجود خواهد داشت. شخیص ام اس خوش خیم گذشته نگر است و آینده سیر بیماری را پیش بینی نمی کند.

mahnoosh

کاربر

ارسالها: 45

#55 Posted: 9 Oct 2011 16:07

بیماری با علایم مختلفی میتواند بروز کندو شکایت اولیه ضایعه عبارتند از ضعف موضعی,کرختی گزگز یا عدم تعادل یک اندام
کاهش یا تاری دید ناگهانی در یک چشم دوبینی عدم تعادل یا اختلال عمل مثانه که باعث فوریت در دفع یا تاخیر شروع ادرار میگردد.. این علایم گذرا بوده طی چند روز تا چند هفته از بین میروند هر چند که معاینه دقیق عصبی ممکن است نشان دهنده
باقی ماندن برخی اختلالات باشد. بیماری در دیگر مبتلایان به صورت فلج همراه با اختلالات حسی رخ میدهد.

بین نخستین حمله تا حمله بعدی ممکن است ماه ها تا سالها فاصله وجودداشه باشد. پس از گذشت این دوره علایمی جدید بروز کند یا علایم قبلی عود کرده پبشرفت کند. عود ممکن است در نتیجه عفونت رخ دهد و در زنان در 3 ماه نخست پس از زایمان شایعتر است. افزایش درجه حرارت ممکن است سبب تشدید گذرای علایم در بیمارانی که نقص آنها ثابت است شود. با گذشت زمان و پس از چند عود و بهبود ناقص ,بیمار تدریجا در نتیجه ضعف سفتی اختلال حس عدم تعادل اندام ها اختلال بینایی و بی اختیاری ادرارناتوان می شود.

علایم در شروع بیماری :
اختلال حس 37% بیماران
اختلال راه رفتن 35% بیماران
ضعف یا ناهماهنگی اندام تحتانی 17% بیماران
افت بینایی 15% بیماران
ضعف یا ناهماهنگی اندام فوقانی 10% بیماران
دوبینی 10% بیماران

التهاب چشمی( optic nouritis)
التهاب چشمی ممکن است اولین تظاهر باشد. به دلیل ماهیت گذارای نقص بینایی و فقدان یافته های فیزیکی,گاهی شکایت انها
به عنوان هیستری( تمارض به بیماری) تشحیص داده میشود. ممکن است حمله های عود کننده وجود داشته باشند و چشم دیگر معمولا درگیر یشود. به طور کلی میزان شیوع نوریت اپتیک در این بیماری 90% است و شناسایی گرفتاری علامت دار یا تحت بالینی عصب اپتیک سرنخ مهمی است.

دوبینی شکایتی شایع در مراحل اولیه است که اغلب ناشی از گرفتار شدن یک قسمت مغز است. معمولا دوبینی در نگاه به کناره های سمت راست و چپ رخ میدهد. نیستاگموس(حرکات تکانشی غیر ارادی چشمها به راست و چپ) یک علامت شایع است و بر خلاف اکثر تظاهرات بیماری( که تمایلی به فروکشی دارند) اغلب دایمی است 70%

انواع بیماری بر اساس سیر آن عبارتند از نوع عود کننده بهبود یابنده(85%) که در آن پیشرفتی در بین حملات رخ نمیدهد, نوع پیشرونده ثانویه( 85% موارد پس از 25 سال) که با پیشرفت تدریجی پس از یک دوره عود و بهبو د اولیه مشخص میگرددو
پیشرونده اولیه ( 10% ) که در آن بیماری از آغاز به صورت تدریجی پیشرفت میکند. نوع پیشرونده-عودکننده نادر بوده در آن
به سیر پیشرونده اولیه عود های حاد اضافه میشود. معاینه در موارد پیشرفته اغلب نشان دهنده آتروفی اپتیک نیستاگموس
اختلال تکلم و نشانه های اختلال نورون های حرکتی فوقانی حسی و مخچه ای در برخی یا تمام چهار اندام میباشد. باید توجه داشت که تشخیص بر اساس یک علامت یا نشانه واحد داده نمیشود بلکه بر تمامیت تابلوی بالینی که مشخص کننده در گیری
نقاط مختلف سیستم عصبی مرکزی در زمان های مختلف میباشد استوار است.

تشخیص
جهت تشخیص این بیماری باید ثابت نمود که حد اقل دو منطقه از ماده سفید مرکزی در زمان های مختلف دچار ضایعه شده اند.
در بیماران با سیر عود کننده-بهبود یابنده و نشانه های درگیری حد اقل دو منطقه از ماده سفید مرکزی تشخیص قطعی بیماری از نظر بالینی ممکن است. در بیماران دارای ضایعات متعدد در ماده سفید و فقط یک حمله بایلنی و یا بیماران دارای دوحمله بالینی و فقط یک مثانه عصبی تشخیص این بیماری داده میشود.

بررسی ها
بررسی ها در تائید تشخیص بالینی یا رد دیگر اختلالات مفید میباشد اما به تنهایی تشخیص قطعی اسکلروز مولتیپل را ممکن نمیسازد. مایع مغزی نخاعی آنها معمولا غیر طبیعی است.در صورتی که در معاینه بالینی نشانه های درگیری فقط یک منطقه از سیستم عصبی مرکزی یافت شود تشخیص اسکلروز مولتیپل منوط به اثبات درگیری بدون علامت دیگر مناطق با استفاده از آزمایش پتانسیل های بر انگبخته خواهد بود.MRI نیز در مشاهده ضایعات بدون علامت مفید بوده امروزه به عنوان مهمترین روش در تایید تشخیص مورد استفاده قرار میگیرد. در بیماران مبتلا به نوع نخاعی و بدون درگیری دیگر مناطق انجام میلوگرافی یا MRI نخاع ممکن است جهت رد ضایعات منفرد مادرزادی یا اکتسابی قابل درمان با جراحی لازم شود.

VAHID_689

کاربر

ارسالها: 52

#56 Posted: 17 Oct 2011 20:06

ويروس Epstein-Barr (EBV)

اين ويروس در ارتباط با ام اس بوده است و برخي از دانشمندان بر نقش اين ويروس در ايجاد و سبب شناسي بيماري ام اس تاكيد دارند. اين ويروس به خانواده تبخالها تعلق دارد و ابتدا بعنوان عامل اصلي تك هسته فزوني؟ بيماري منونوكلئوز ( mononucleosis) شناخته ميشود.. EBV عامل بيماريهاي ديگر چون سرطان و اختلالات عصبي است.

EBV بسيار شايع بوده و بيش از 95% افراد تا 40 سال در آمريكا آلوده به اين ويروس هستند. نتايج دو تحقيق در دانشكده پرستاري دانشگاه هاروارد نشان داده است كه زنان با سطوح بالاي آنتي بادي EBV در گلوبول سفيد خونشان چهار برابر بيشتر در معرض ابتلا به ام اس هستند از طرف ديگر ساير تحقيقات نشان داده است كه افراد بدون آنتي بادي EBV بندرت دچار ام اس شده اند.

اين يافته ها باعث نمي شود كه ويروسي بودن بيماري ام اس قطعي تلقي گردد درحاليكه اينها خبر از شواهد فزاينده در خصوص ويروسهاي فعال يا آنتي باديهاي ويروسي در افراد مبتلا به ام اس در مقايسه با افراد بدون ام اس ميدهند. محققين نمي دانند نتايج حاصله علت بيماري

ام اس است يا تاثير آن. از آنجائيكه سيستم خود ايمني بيماران ام اس بيش از حد فعال بنظر ميرسد , يك بيمار ام اس واكنش بيشتري نسبت به ويروسهاي خفته نشان ميدهد تا افرادي كه سيستم ايمني منظم تري دارند. در هر حال اين يافته ها ما را بسوي آزمايشهاي بيشتر در خصوص استفاده از دارو هاي ضد ويروسي براي درمان ام اس رهنمون ميكند.

1. سومين يافته حاصل از مطالعات نشان ميدهد كه چگونه ويروسها ميتوانند باعث حالت شبيه فروكش و عود بيماري ام اس و از بين رفتن ميلين بعنوان يك بيماري در حيوانات شوند آزمايشهاي اوليه اغلب در آزمايشگاه روي حيوانات آزمايشگاهي صورت گرفت كه آنها را به بيماريي موسوم به experimental allergic encephalomyelitis (EAE) مبتلا نمودند.

EAE يك بيماري خود ايمني است كه با تزريق ميلين يا پروتئين هاي خاص ميلين به حيوانات سالم بوجود مي آيد اين پروتئين ها حاوي ارگانيسم هاي سل كشته شده هستند. EAE شبيه ام اس عمل كرده و به محققين اجازه ميدهد تا روي بسياري از زمينه هاي تخريب ميلين مطالعه كنند. البته به هر حال اختلاف زيادي بين دو بيماري وجود دارد و داروهايي كه روي بيماري EAE موثر بوده اند روي ام اس تاثير كمي داشته اند.

مدل تجربي ديگر ام اس ويروس Theiler's murine encephalomyelitis ) TMEV ( مي باشد. بوسيله مايه كوبي درون مغزي موشهاي مستعد ميتوانند دچار اين بيماري شوندكه حالت شبيه سازي تورم و تخريب ميلين inflammation and demyelination كه در

ام اس بوجود مي آيد را ايجاد ميكند.

اين مدلهاي تجربي MS به محققين بينشي در مورد فرايندهاي سلولي كه در ام اس اتفاق ميافتد ميدهد. اين مدلها همچنين براي يافتن درمانهاي جديد قبل از آزمايش روي انسان حياتي هستند زيرا محققين را قادر به مطالعه روي انواع مواد دارويي از جهات امن بودن – كارا بودن و پاسخ بدن به دارو ميكند

Allergy حساسيت

از نظر تكنيكي ام اس را ميتوان بطور كامل يك نوع آلرژي دانست اما اين نوع آلرژي با آلرژي كه ما بطور سنتي ناشي از مواد خارجي مثل گرده و غبار ميدانيم متفاوت است بجاي آن اين نوع آلرژي ناشي از خود ايمني است و زماني رخ ميدهد كه فرد نسبت به بافتهاي بدن خودش حساس شود و آنتي باديهايي را توليد كند كه به سلولهاي سالم بدنش حمله كنند.

ام اس عامل بوجود آمدن آنتي بادي هايي است كه به ميلين و آكسون حمله ميكنند. ساير بيماريهاي خود ايمني مثل تب، درد مفاصل، آرتريت روماتوئيد، لوپوس و مياستنيا گراويس است.

Trauma ضربه يا زخم

ايده جراحت يا حتي حمله فشار روحي براي شروع ام اس يا برانگيخته شدن ام اس براي مدتهاست كه مورد بحث و مجادله بين محققين , پزشكان و بيماران است. تعداد زيادي مطالعه براي دستيابي به بينشي عميق تر در خصوص اين تئوري انجام گرفته است , در بيشتر موارد نتايج غير قطعي بودند اگر چه بسياري از بيماران ام اس به وجود traumatic يا واقعه تنش زا كه منجر به ايجاد يا وخيم تر شدن ام اس آنها شده است گواهي ميدهند.

Vascular مربوط به رگ عروقي

در ارتباط با گردش خون يك عامل رگي يا عروقي براي ام اس تا همين اواخر نا مربوط تلقي ميشد. يك مطالعه نشان داد حدود 50 % بيماران ام اس سر درد هاي ميگرني را گزارش نموده اند در همين حال مطالعه ديگري يافته است كه سر درد هاي ميگرن تا بيش از دو برابر در بين بيمارن ام اس نسبت به گروه هاي كنترل شايعتر است. بيش از يك سوم بيماران اعلام نمودند كه قبل از تشخيص بيماري ام اس در آنها دچار ميگرن بوده اند و 20 % نيز گزارش نمودند داراي سابقه خانوادگي در خصوص ميگرن هستند در مقابل 10 % گروه كنترل.

اين اطلاعات جديد احتمالا ما را بسوي يك ارتباط عروقي در زير مجموعه اي از بيماران ام اس هدايت ميكند. يك توضيح آن ممكن است اين باشد كه عوامل ژنتيك ام اس عامل ميگرن نيز هستند در هر حال پيوند تصادفي وجود ندارد.

تئوريهاي مركب

MS ممكن است بيماريي باشد كه ابتدا با يك ويروس آرام عمل كننده شروع شده و سپس منجر به اختلال سيستم خود ايمني در افراد مستعد از نظر ژنتيكي شود. بخشي از حملات

ام اس تقريبا بلافاصله بعد از يك بيماري ويروسي رخ ميدهد، بيماريهايي مانند سرماخوردگي يا آنفولانزا . در صورتي كه سيستم ايمني در معرض يك ويروس آرام عمل كننده قرار گرفته باشد يك بيماري ويروسي احتمالا در ايجاد ام اس بدتر شونده نقش دارد.

يك تئوري اين ايده را دنبال ميكند كه سيستم ايمني به اشتباه بخشي از ميليني را كه ساختارآن شبيه به يك ويروس است ( molecular mimicry ) اصلاح ميكند سيستم ايمني سپس به اشتباه ميلين را نابود ميكند. تنوري ديگر با ايجاد ضايعه در ميلين ناشي از عفونت ويروسي شروع ميشود سپس باعث رها شدن مقداري از ميلين در جريان خون ميگرددكه حاصل آن پاسخ سيستم خود ايمني براي مبارزه با مواد خارجي است.

بعلاوه عفونتهاي ويروسي T-lymphocytes را فعال ميكند كه در نتيجه آن interferon-gamma (IFN-gamma) در بدن رها ميشود IFN-gamma يك سيتوكين است كه سيستم ايمني را براي مورد هدف قرار دادن و تخريب سلولها تحريك ميكند. مطالعات باليني نشان داده اند كه IFN-gamma ام اس بدتر شونده را درمان ميكند.

Interferon-beta (IFN-beta) در بدن نيز توليد ميشود و ام اس را بوسيله كاهش اهداف تشخيص داده , ترميم BBB(سد خوني-مغزي) و كاهش تورم ناشي از سيتوكينها آرام مي نمايد. سه نوع داروهاي IFN-BETA عبارتند ار بتاسرون – آونكس و ربيف كه همگي آنها براي درمان طولاني مدت بيماري ام اس از نوع عودكننده فروكش يابنده مورد تاييد قرار گرفته اند.

من یه جوون پیرم!!!

hotcock

کاربر

ارسالها: 61

#57 Posted: 24 Dec 2011 09:49

مطمئنام این براتون جالبه ! چون دارویهای معالج و پیشگیری از روند پیشرفت این بیماری گرون قیمت هستند، دستورات تغذیه ای میتونه كارساز و به صرفه باشه ... به امید شفای همه ام اسی ها ..

تغذیه در بیماران مبتلا به ام.اس ( MS )
امروزه شواهد علمی بسیاری وجود دارد كه اهمیت و نقش تغذیه را در حفظ سلامتی بیماران مبتلا به MS ثابت كرده است. MS که مخفف MULTIPLE SCLEROSIS است، نوعی بیماری مزمن و اغلب پیش رونده در دستگاه عصبی مركزی است كه با از بین رفتن غشای میلین در برخی از اعصاب مغز و نخاع بصورت تكه های كوچك مشخص می شود. غلاف میلین رشته های عصبی را می پوشاند و از آنها در برابر آسیب ها محافظت می کند. در شکل بالا غلاف میلین با رنگ قرمز مشخص شده است. از بین رفتن غلاف میلین باعث اختلال در انتقال پیام های عصبی است. علت این بیماری ناشناخته است . این بیماری در بالغین جوان بین 20 تا 40 سال شایع تر بوده و میزان ابتلا در زنان دو برابر مردان است.
اگرچه اكثر دستورات توصیه های عمومی است و تمام افراد باید از آن پیروی كنند ، ولی مواردی نیز وجود دارد كه در بیماران MS بر آنها تاكید شده است. افراد با عادات غذایی نادرست، باید بعد از آگاهی از برنامه تغذیه ای صحیح به تدریج و در چند مرحله از برنامه غذایی مناسب استفاده كنند. لذت بردن از غذا یك اصل مهم در تغذیه است و محرومیت مطلق از مواد غذایی مورد علاقه وجود ندارد ، به همین علت اگر خوراكی هایی خارج از چهارچوب برنامه توصیه شده هستند، می توانند به مقدار كم و در دفعات كمتر مصرف شوند.
مصرف چربی ها :
به خاطر تشكیل تركیبات سمی و مضر برای بافت دستگاه عصبی مركزی و اثر مصرف چربی های ضروری كه نقش مهمی در ترمیم و نگهداری سلول های عصبی دارند، مصرف این گروه غذایی از اهمیت خاصی برخوردار است ، مخصوصاً با توجه به عملكرد چربی ها در بروز بیماری های قلبی- عروقی و افزایش وزن، مقدار چربی دریافتی و نوع آن باید مشخص شود.
به همبن دلیل چربی های گیاهی غیراشباع باید به جای چربی های حیوانی اشباع جایگزین شوند. انواع چربی های گیاهی مثل روغن آفتابگردان ، روغن کانولا ، روغن ذرت و ... .
مواد غذایی مضر برای بیماران MS :
1- غذاهای چرب خصوصا گوشت های چرب و تمام چربی های حیوانی
2- فرآورده های لبنی پرچرب
3- سس های مایونز و تمامی سس های دارای چربی زیاد
4- غذاهای بسیار شیرین ، كیك ، بیسكوئیت ، شیرینی و آب نبات
5- غذاهای حساسیت زا مثل تخم مرغ ، شیر ، سیب زمینی ، گوجه فرنگی ، بادمجان ، مخمر ، نان گندم ، شكر، برخی از میوه ها ( بسته به واكنش بیمار ) ، مواد غذایی با رنگ های افزودنی مثل نوشابه ها یا با مواد نگهدارنده مثل كنسروها ، ادویه ، تمام میوه ها و سبزی هایی كه خوب شسته نشده اند یا با افزودن مواد شیمیایی رشد کرده اند که مواد باقیمانده روی آنها می تواند سمی و حساسیت زا باشد.
بیمار باید با دقت در برنامه غذایی روزانه ، غذاهای حساسیت زا را شناخته و آنها را حذف كند.
6- قهوه ، الكل ، كولا و چای
مواد غذایی مفید برای بیماران MS :
1- چربی های اُمگا-3 و اُمگا-6 . منبع غذایی اصلی اسیدهای چرب اُمگا-3 انواع ماهی بخصوص ماهی ساردین و سالمون است و سایر منابع غذایی آن روغن سویا و کانولا، جوانه گندم ، گردو، روغن تخم کتان، سبزیجات برگ سبز و روغن کبد ماهی می باشد.
اسیدهای چرب اُمگا-6 نیز در روغن های غیر اشباع گیاهی مثل روغن ذرت ، روغن کانولا، روغن سویا ، روغن بادام زمینی و روغن آفتابگردان وجود دارد.
2- میوه ها و سبزی های تازه و تمیز ( سبزی های دارای برگ سبز پررنگ )
3- جوانه ها خصوصا جوانه یونجه كه باید موقع شروع به جوانه زدن مصرف شود.
4- پودر جلبك آب های تازه که به صورت بسته بندی شده در برخی فروشگاه ها موجود است.
5- مایعات : آب تازه و تصفیه شده 2 لیتر ( 8 لیوان ) در روز، سایر چای های گیاهی به جای چای معمولی و آب میوه رقیق شده

اثرات برنامه غذایی مناسب :
مواد غذایی علاوه بر رساندن انرژی اولیه به بدن، موجب حفظ عملكرد مناسب و تقویت دستگاه های مختلف بدن (دستگاه ایمنی، قلب و عروق، اعصاب و . . . ) می شوند كه نتیجه آن احساس سلامتی و قرارگرفتن در وضعیت روحی و جسمی مطلوب است كه در بیماری های مزمن اهمیت بیشتری پیدا كنند.
برنامه غذایی باید شامل مواد مغذی و مطلوبی باشد. پس باید قبل از خرید، فهرست كلیه احتیاجات سبد خرید خود را از نظر نوع و مقدار اقلام مورد نیاز تهیه كنید.
مصرف مناسب و کافی ویتامین های لازم مانند ویتامین های C و E و گروه B و املاح معدنی مثل منگنز، منیزیم، مولیبدن، سلنیم و روی نیز در حفظ سلامتی بیماران ضروری می باشد و در عین حال مصرف زیاد و نابجای ویتامین هایی چون A و B6 می تواند خطرناك باشد.
با توجه به نقش مهم چربی ها در سوخت و ساز بدن و ایجاد انرژی لازم برای اعمال حیاتی و لزوم وجود آنها برای ساخت بافت های حیاتی بدن ، مصرف انواع چربی های مفید ، مخصوصاً چربی هایی که دارای تركیبات اُمگا-3 و اُمگا-6 هستند و نقش محافظتی در بروز بیماری های قلبی و عروقی دارند ، برای بیماران توصیه می شود.

hotcock

shomal

کاربر

ارسالها: 9253

#58 Posted: 26 Nov 2013 00:29

مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس

بودی تـــــــو تو بغلم

گردنت بود رو لبم

shomal

کاربر

ارسالها: 9253

#59 Posted: 26 Nov 2013 00:31

ساخت قرص برای درمان MS

بودی تـــــــو تو بغلم

گردنت بود رو لبم

shomal

کاربر

ارسالها: 9253

#60 Posted: 26 Nov 2013 00:32

مطالعات جديد در باره MS

بودی تـــــــو تو بغلم

گردنت بود رو لبم

صفحه 6 از 6: « پیشین 1 2 3 4 5 6

علم و دانش /

از بیماری ام اس چه می دانید

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا