صفحه 7 از 7: « پیشین 1 2 3 4 5 6 7

دایناسور

marmolakman

کاربر

ارسالها: 1748

#61 Posted: 28 Sep 2011 07:27

اجماع بین‌المللی بر سر انقراض دایناسورها

دانشمندان بالاخره بر سر چگونگی انقراض دایناسورها به اجماع رسیدند. برخورد سنگی آسمانی به قطر 10-15 کیلومتر در 65 میلیون سال پیش، زمستانی جهانی به وجود آورد و بیش‌از 60 درصد موجودات زنده را نابود کرد.

به گزارش بی‌بی‌سی، این گروه پس از انجام تحلیل‌های وسیع بر شواهد موجود در این زمینه به اجماع دست یافت و با انتشار مقاله‌ای در نشریه ساینس، نظریه‌های جایگزین در مورد نحوه انقراض موجودات زنده در 65 میلیون سال پیش را رد کرد. از مهم‌ترین نظریات جایگزین می‌توان به فعالیت‌های گسترده آتشفشانی روی زمین اشاره کرد.

این تحلیل در چهل‌ویکمین کنفرانس علوم قمری و سیاره‌ای ایالات متحده، ال.پی.اس.سی مورد بحث قرار گرفت.

65 میلیون سال پیش، انقراض گسترده‌ای در سطح زمین اتفاق افتاد که بیش از 60 درصد موجودات زنده روی زمین را نابود کرد. در این کشتار دسته جمعی که به انقراض کرتاسه مشهور است، دایناسورها، تراسورهای پرنده و خزندگان بزرگ دوزیست، از بین رفتند و راه را بر چیره شدن پستانداران در زمین باز کردند.

هیات بین‌المللی شامل 41 کارشناس برای تعیین علت انقراض گسترده کرتاسه در حدود 65 میلیون سال قبل، شواهدی را که طی 20 سال گذشته فراهم شده بود مرور کرد. بررسی این شواهد مؤید آن است که انقراض، ناشی از برخورد یک سیارک یا دنباله‌دار عظیم به زمین است که بقایای آن در چیکسولوب واقع در شبه‌جزیره یوکاتان مکزیک برجا مانده است.

زمستان جهانی
برخورد این سنگ 10 تا 15 کیلومتری به شبه‌جزیره یوکاتان، باعث آزاد شدن انرژی‌ای معادل 100 هزار میلیارد تن تی.ان.تی شد که یک میلیارد برابر قدرت انفجاری بمب‌های اتمی است که بر فراز هیروشیما و ناکازاکی منفجر شد. گودال عظیمی که از آن حادثه بر جا مانده، 180 کیلومتر قطر دارد و یک گسل مدور به قطر 240 کیلومتر نیز در اطراف آن قرار دارد.

دانشمندان در مطالعه تازه خود به بررسی شواهد جمع‌آوری شده توسط فسیل‌شناسان، زمین‌شیمی‌دانان، طراحان مدل‌های اقلیمی، ژئوفیزیک‌دانان و رسوب‌شناسان پرداخته و چنین نتیجه‌گیری کرده‌اند که تنها توضیح ممکن برای این شواهد زمین‌شناسی و تخریبی در این مقیاس، برخورد یک سنگ آسمانی با زمین است.

دکتر گرت کالینز، استاد امپریال کالج لندن و یکی از نویسندگان این مقاله گفت: «این سیارک با سرعتی 20 بار بیش‌تر از گلوله‌ای که در حال سرعت گرفتن است، به زمین برخورد کرد و در پی آن، آتش‌سوزی‌های وسیع، زمین‌لرزه‌های عظیم، رانش زمین در ابعاد قاره‌ای و سونامی‌های هولناکی اتفاق افتاد. انفجار سنگ‌های داغ و گازی که از افق‌های دوردست مثل یک گلوله آتش به نظر می‌رسید، هر موجودی را که در مجاورت آن قادر به یافتن پناهگاه نبود، کباب می‌کرد».

دکتر جوئانا مورگان، عضو هیات‌علمی امپریال‌کالج و دیگر نویسنده این مقاله گفت: «آخرین میخ بر تابوت دایناسورها زمانی کوبیده شد که مواد حاصل از انفجار با شتاب زیاد به جو زمین پرت و در آن پراکنده شد. این باعث شد کره زمین در تاریکی فرو رود و زمستانی جهانی شروع شود. این چنین بود که مرگ بسیاری از موجودات زنده که نمی‌توانستند با این شرایط جهنمی سازگاری یابند، اتفاق افتاد».

marmolakman

کاربر

ارسالها: 1748

#62 Posted: 28 Sep 2011 07:30

دایناسورها بیشتر عمرشان را ساکن آب بوده‌اند

بررسی سنگواره‌های قدیمی از حیات آبزی دایناسورها پرده برداشت. این کشف با تغییر بسیاری از معادلات زیستی، دلیل خوبی برای ادامه حیات این جانداران در کنار شکارچیان عظیم‌الجثه‌ای آن‌دوران ارایه می‌دهد.

محققان به شواهد و مدارکی دست‌ پیدا کرده‌اند که نشان می‌دهد، دایناسور‌ها بخش عمده‌ای از دوران زندگی‌شان را ساکن آب بوده‌اند. این یافته جدید حاصل بررسی میزان ایزوتوپ‌های اکسیژن در سنگواره‌های باقی‌مانده از اسپینوسوروس، نوعی دایناسور گوشت‌خوار است که از ماهی‌ها تغذیه می‌کرده است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهند چطور این دایناسور می‌توانسته با شکارچیان عظیم‌الجثه‌ای مانند تیرانازاروس زیستگاهی مشترک داشته باشد.

به گزارش نیچر،این یافته‌ها که توسط رومین آمیوت و گروهی از همکارانش از دانشگاه لیون فرانسه در نشریه ژئولوژی منتشر شده است، نشان می‌دهد دایناسورها به آن شکل که پیش از این تصور می‌شد، خشکی‌زی نبوده‌اند. این در حالی است که همین تحقیق اثبات می‌کند، گونه‌های آبزی منقرض شده‌ای مانند پلسیوزوروس و ایکتیوسوروس که ظاهری شبیه به دایناسورها داشته‌اند، نیز از این خزندگان ماقبل تاریخ مشتق نشده‌اند.

برای اولین بار مطالعات سنگواره از خانواده اسپینوسورویدا که جمجمه‌ای کشیده و پوزه‌مانند شبیه به کروکودیل‌های امروزی و ردیفی از دندان‌های بلند مخروطی‌شکل داشت، باعث شد تئوری‌ها دندان‌های مخروطی بلند را نیز در کنار دندان‌های دندانه‌داری که پیش از این از سنگواره‌های متعلق به دایناسورهای گوشت‌خوار دیگری مانند تیرانوزوروس رکس و یک پوزه بلند ماهی‌خوار دیده شده بودند، بپذیرند.

یافتن فلس‌های نیمه‌هضم‌شده ماهی درون دستگاه گوارشی یک باریونیکس فسیل‌شده که سال 1983 / 1362 در انگلستان کشف شده بود، نیز نشان از رفتار ماهی‌خواری این جاندار داشت. علاوه بر این محتویات معده باریونیکس شامل بقایای یک دایناسور هضم‌شده بود و شواهد دیگری نیز وجود داشتند که نشان می‌دادند، پتروساروس که نوعی دایناسور پرنده بوده، نیز جزیی از رژیم غذایی این جاندار را تشکیل می‌داده است. موضوع پیچیده شده بود، اما نشانه‌هایی از باله‌ها، آبشش و دم جلو برنده در این سنگواره وجود نداشت و همین باعث شد حیات دریایی باریونیکس چندان منطقی به نظر نرسد.

این یافته آمیوت و همکارانش را به بررسی ایزوتوپ‌های اکسیژنی که روی دندان‌ها و درون بخش‌های گوارشی سنگواره اسپینوسوروس گرفتار شده بودند، ترغیب کرد. جداسازی و مقایسه این ایزوتوپ‌های اکسیژن با ایزوتوپ‌های موجود روی دندان‌های سوسمار‌ها، سایر دایناسورها و قطعات به جا‌مانده از لاک‌ لاک‌پشت‌های این دوره از زمین‌شناسی می‌توانست رازهای بسیاری را بر ملا کند.

دندان‌ها راز بزرگ را فاش کردند
جانداران ساکن خشکی یا حیواناتی که بخش عمده‌ای از عمر آنها روی زمین می‌گذرد، بخشی از آب بدن را در حین تنفس یا تعریق از دست می‌دهند و به این دلیل که ایزوتوپ اکسیژن16، سبک‌تر از ایزوتوپ 18 آن است، این ایزوتوپ سبک، سریع‌تر همراه با تعریق یا تنفس از بدن دفع می‌شود. در نتیجه ایزوتوپ اکسیژن 18 در بافت‌ها و منیای دندان جانداران ساکن خشکی - درحین تشکیل- به میزان بالاتری متمرکز‌شده است.

در مقابل جانداران آبزی میزان کمتری آب را در طول زمان از دست می‌دهند و به همین دلیل تراکم ایزوتوپ اکسیژن 18 در بافت‌های آنها نسبتا کمتر است. علاوه بر این نوشیدن آب و دفع آن در جانداران آبزی در فاصل زمانی کوتاه‌تری صورت می‌گیرد و این در کنار وجود دائمی آب در اطراف بافت‌ها باعث می‌شود سطح ایزوتوپ 18 در بدن آنها پایین‌تر باشد.

محققان بر اساس این دانسته‌ها استدلال کردند که اگر اسپیناسوروس آبزی-خشکی‌زی بوده باشد، باید غلظت ایزوتوپ 18 در سنگواره این جاندار معادل بافت سوسمارها و لاک‌پشت‌های این دوره زمین‌شناسی باشد و در مجموع غلظت کمتری نسبت به دایناسورهای دیگر دوره کرتاسه داشته باشد.

بررسی این فرض با جمع‌آوری 133 نمونه سنگواره متعلق به دوران کرتاسه، دسته‌بندی آنها و تعیین میزان ایزوتوپ 18 در هر یک آغاز شد. این نمونه‌ها ترکیبی از اسپینوسوروس، سایر دایناسورها، سوسمارها و لاک‌پشت‌هایی از چهار قاره متفاوت بودند. گزارش نهایی نشان می‌داد سطح ایزوتوپ 18 در سنگواره اسپینوسوروس 3/1% پایین‌تر از دایناسورهای ساکن خشکی است. این تفاوت از لحاظ آماری معنی‌دار است، در حالی که چنین تفاوتی میان میزان این ایزوتوپ در اسپینوسوروس نسبت به گروه آبزی- خشکی‌زی مانند سوسمارها محسوس نبود. این نشان می‌داد اسپینوسوروس می‌توانسته رفتار آبزی نیز داشته باشد.

مایکل بنتون، دیرینه‌شناس داشنگاه بریستول در انگلستان می‌گوید: « این نمونه عجیب نشان می‌دهد، اندازه‌گیری دقیق میزان ایزوتوپ 18 چقدر می‌تواند در شناخت بهتر رفتار دایناسورها و زیستگاه‌های آنها مؤثر باشد».

رژیم غذایی تعیین‌کننده است یا زیستگاه
یکی از قوی‌ترین فرض‌هایی که می‌تواند این بحث و نتایج حاصل از آن را نقض کند، مسئله نوع رژیم غذایی اسپینوسوروس و اثر آن بر میزان غلظت ایزوتوپ 18 در این جاندار است. مخالفان این فرضیه معتقدند تغذیه این جاندار از حیوانات آبزی می‌تواند غلظت ایزوتوپ 18 را در بدن اسپینوسوروس کاهش دهد.

آمیوت می‌گوید: «حتی اگر رژیم غذایی اسپینوسوروس منحصر به ماهی‌ها بوده باشد، باز هم خشکی‌زی بودن این جاندار باید به فرایندهای تنفس و تعرق و در نتیجه افزایش درصد ایزوتوپ 18 در بدن اسپینوسوروس منجر شود».

بنتون می‌گوید: «آمیوت و همکارانش روشی هوشمندانه و بحث‌برانگیز را به کار گرفته‌اند، انتخاب این تعداد فسیل از مناطق مختلف جهان می‌تواند اعتبار قابل‌قبولی به این نتایج بدهد».

پال برت، دیرینه‌شناس موزه تاریخ طبیعی لندن می‌گوید: «با همه این اعلام نظرها و نتایج هنوز هم نمی‌شود ساختار استخوانی این دایناسور را که با حیات و شکار در خشکی سازگار شده است، نادیده گرفت. من به نتایج حاصل از تخمین میزان ایزوتوپ‌ها اطمینان دارم اما در سنگواره‌ها هیچ اثری از تغییر در اندام‌های حرکتی دیده نمی‌شود و از دم بلند منعطف و جلو برنده هم خبری نیست».

آمیوت هنوز نتوانسته پاسخ روشنی به این پرسش بدهد. او امیدوارست با بررسی دوره‌های زمین‌شناسی و اتفاقات گوناگون هر دوره بتواند زمان تغییر رفتار اسپینوسوروس و آغاز حیات دریایی این جاندار را تخمین بزند و با شناخت دلایل این تغییر رفتار بتواند پاسخ دقیقی برای این معما و شاید بسیاری از معماهای زیستی دیگر پیدا کند.

marmolakman

کاربر

ارسالها: 1748

#63 Posted: 28 Sep 2011 07:31

شکل و رنگ واقعی دایناسورهای پردار مشخص شد

پژوهشگران با استفاده از میکروسکوپ‌های الکترونی و روشی که پیش از این برای تعیین رنگ پرهای پرندگان فسیلی استفاده شده بود، موفق شده‌اند رنگ و شکل واقعی دایناسورهای پردار یکصد میلیون سال پیش را آشکار کنند.

با استفاده از تکنیکی که سال گذشته در دانشگاه ییل برای مشخص کردن رنگ پرهای پرندگان فسیل‌شده استفاده شد، دانشمندان موفق به انجام کار مشابهی روی دایناسورها شده‌اند. این تکنیک هم‌اکنون روی فسیل‌های دایناسورها اجرا شده تا بتوان تعیین کرد دایناسورهای پرداری که در دوران ماقبل تاریخ روی زمین زندگی می‌کردند، واقعا چه شکلی بوده‌اند.

به گزارش نیوساینتیست، گروه دانشگاه ییل از روش خاصی برای تصویربرداری توسط میکروسکوپ‌های الکترونی استفاده کرده تا بتواند رنگ‌ پرهای پرندگان فسیل شده در بیش از 47 میلیون سال پیش را تعیین کند. اکنون، مایکل بنتون از دانشگا بریستول در انگلستان به همراه همکارانش، این تکنیک را روی فسیل Sinosauropteryx پیاده‌سازی کرده است.

با استفاده از این روش، آن‌ها توانسته‌اند به ساختار سلول‌های رنگ‌دار میکروسکوپی به نام melanosomes در پر یک فسیل با قدمت 125 میلیون سال پی ببرند.

توضیح تصویر فوق: ارگان‌های سلولی کوچکی که ملانوزوم نام دارند، رنگ‌های پرها و موها را به طور واضح نشان می‌دهند.بررسی دقیق این پر که با استفاده از تصویربرداری میکروسکوپ‌های الکترونی انجام شده، نشان می‌دهد یوملانوزوم‌های سوسیس شکل، رنگ سیاه را تولید می کنند؛ در حالی‌که فائه‌ملانوزوم‌های کروی شکل رنگ نارنجی را به وجود می‌آورند.

پیش از این، ملانوزوم‌ها را با باکتری‌های موجود در بافت‌های نرم فسیل‌هایی که خوب محافظت شده بودند، اشتباه می‌گرفتند؛ اما بنتون و همکارانش متوجه شدند الگوی این ساختارهای کروی و سوسیس‌شکل دقیقا مشابه با ملانوزوم‌هایی است که در پرهای پرندگان دوران معاصر وجود دارد.

(توضیح عکس مقابل: تصویری که از فسیل 47 میلیون ساله سینوزائوروپتریکس به دست آمده، نشان می‌دهد پرهایی با رنگ‌های روشن و تیره در روی سر و پشت این دایناسور قرار داشته است. این نمونه‌ها از یک نوار تیره‌رنگ که در پایه دم دایناسور واقع شده بود (به فلش توجه کنید) و از یک نوار دارای رنگ روشن تهیه شده است.
تصویربرداری با میکروسکوپ‌های الکترونی نشان می‌دهد نوارهای تیره رنگ فقط شامل فائه‌ملانوزم کروی شکل است که نشان می‌دهد رنگ آن‌ها نارنجی و قهوه‌ای است. در مقابل، رنگ نوارهای روشن که شامل هیچ ملانوزومی نیست، احتمالا سفید رنگ بوده است).

سینوزوروپتریکس، دایناسور 1.2 متری گوشتخوار و ناتوان از پرواز بوده و با تاج پردار سیخ مانند در بالای سر و در میانه پشت خود، قدیمی‌ترین دایناسور پرداری است که تاکنون شناسایی شده است. تحقیقات جدید نشان می‌دهد پرهایی که روی دم میمون شکل او قرار داشته، دارای نوارهای سفید و نارنجی رنگ بوده است.

بنتون امیدوار است تحقیقات بیش‌تر بتواند شکل و رنگ دقیق پرهای سر و دیگر قسمت‌های این دایناسور را نیز مشخص کند. او معتقد است می‌توان ملانوزوم‌ها را در بسیاری از پرهای دایناسورهای فسیل شده مشاهده کرد.

به این ترتیب، آیا می‌توان گفت که هالیوود، پارک ژوراسیک را با رنگ‌های دقیق‌تری پیاده‌سازی کند؟ جواب این سوال احتمالا منفی است. پرها به شدت در میان فسیل‌ها نایاب است و نمونه‌برداری کردن از آن‌ها برای به دست آوردن ملانوزوم‌ها، آسیب‌های غیر قابل بازگشتی به فسیل‌ها وارد می‌کند. به این ترتیب باید گفت فقط تعدا اندکی از فسیل‌های دایناسورها برای این تست به کار گرفته خواهند شد.

توضیح عکس فوق: در این تصویر، فسیل 125 میلیون ساله پرنده‌ای به نام Confuciusornis نشان داده شده است. نمونه‌برداری از ارگان‌های سلولی رنگ‌دار در سراسر بدن این دایناسور نشان داد قسمت‌های زیادی از بدن آن با پرهایی سیاه‌رنگ پوشیده شده، در حالی‌که دم آن، بلند و باریک و هم‌چنین بال‌های آن دارای پرهای نارنجی رنگ بوده است.

marmolakman

کاربر

ارسالها: 1748

#64 Posted: 28 Sep 2011 07:32

دایناسورها از شدت بدشانسی منقرض شدند!

با کشف آثار برخوردی سیارکی در ژرفای اقیانوس هند که عمرش به 65 میلیون سال پیش می‌رسد، به‌نظر می‌رسد دایناسورها بر اثر برخورد دو سیارک غول‌پیکر به فاصله سیصدهزار سال و همزمان با اوج فوران‌های آتشفشانی زمین منقرض شده‌اند.

یکی از مقبول‌ترین تئوری‌ها در مورد عامل انقراض دایناسورها، سیارکی 10 کیلومتری است که 65 میلیون سال پیش با زمین برخورد کرد.

دانشمندان توانسه‌اند بقایای برخورد چنین سیارکی را در گودال دویست کیلومتری چیکسکولوب در یوتاکان پنینسولای مکزیک بیابند. شواهد زمین‌شناسی مرتبط با آن زمان نیز حاکی از آن است که این برخورد با پخش کردن انبوهی از گرد و غبار در جو زمین و ایجاد تغییرات آب‌وهوایی و سرمای شدید در سراسر دنیا، منجر به نابودی فراگیر و انقراض نسل بیش از شصت درصد از موجودات زنده روی زمین گردید.

اما به گزارش نشنال جئوگرافی، شواهد تازه‌ای بدست آمده که احتمال می‌دهد دایناسورها بر اثر برخورد سیارک غول‌پیکر دیگری به پهنای 40 کیلومتر از بین رفته باشند. به گفته متخصصین، این سنگ بزرگ آسمانی در حدود سیصدهزار سال بعد از برخورد چیکسکولوب، در نزدیکی ساحل غربی هندوستان به شدت با زمین برخورد کرده است. این درحالی است که متوسط برخورد چنین سنگ‌های بزرگی به زمین، هر صد میلیون سال یک‌بار تخمین زده می‌شود!

سانکار چترجی، فسیل‌شناس دانشگاه صنعتی تگزاس در لوبوک در مورد این اتفاق می‌گوید: « دایناسورها واقعا بدشانسی آورده بودند». وی فکر می‌کند که این سیارک دوم، حفره‌ای به قطر 500 کیلومتر را در کف اقیانوس هند به وجود آورده است. گروه او از سال 1996/ 1375 بررسی این گودال را آغاز کرده‌اند و آن‌را به افتخار الهه تخریب و نوسازی هندو، گودال شیوا نامیدند. چترجی توضیح می‌دهد: «اگر نظریه ما درست باشد، این بزرگ‌ترین گودال حاصل از برخورد اجرام آسمانی شناخته شده روی زمین است.»

تقویت آتشفشان‌ها
اما آیا برخورد این سیارک کشنده دایناسورها، باعث تقویت آتشفشان‌ها شد؟ تاثیر سیارک شیوا آن‌قدر زیاد بود که پوسته زمین را در مناطق آسیب‌دیده از بین ببرد و بدین ترتیب لایه گوشتی داغ‌تر، از زیر بالا بیاید و دیواره بلند و ناهموار اطراف گودال را تشکیل دهد.

به علاوه این گروه معتقد است که این برخورد باعث به وجود آمدن بخشی از قاره‌های فرعی هند شده که از این قاره جدا و به سمت آفریقا حرکت کرده و جزایر فعلی سیچل را خلق کرده است. همچنین احتمالا این برخورد باعث بالا رفتن فوران‌های آتشفشانی در آن منطقه شده و بخش غربی هندوستان امروز را به وجود آورده است.

به نظر برخی دانشمندان، گازهای مضر متصاعد شده از آتشفشان‌های هند که دام‌دکن نامیده می‌شود، عاملی مهم در انقراض دایناسورها بوده است. چترجی می‌گوید: «خیلی وسوسه‌کننده است که فکر کنیم این برخورد واقعا باعث فعالیت‌های آتشفشانی شده است. اما ممکن هم هست که درست نباشد. بیشتر به نظر می‌رسد که فعالیت‌های آتشفشانی از قبل از این برخورد وجود داشته‌اند و برخورد شیوا تنها این فعالیت را بدتر کرده است.»

marmolakman

کاربر

ارسالها: 1748

#65 Posted: 28 Sep 2011 07:35

دماي بدن دايناسورها اندازه گيري شد

دايناسورها كند و تنبل يا فرز و چابك بوده اند؟ اين امر تا حد زيادي بستگي به اين دارد كه آنها خونگرم يا خونسرد بوده باشند.

اولين بار زماني كه دايناسورها در اواسط قرن 19 كشف شدند ديرين شناسان فكر مي كردند آنها حيواناتي هستند كه آهسته و محكم حركت مي كنند و براي گرم نگهداشتن خودشان همچون خزندگان امروزي به محيط اطراف وابسته اند، اما تحقيقات طي چند دهه گذشته نشان داد كه آنها همچون «تي ركس» و «ولوسيراپتور» در فيلم پارك ژوراسيك موجودات سريع و چالاكي بوده اند كه مثل پستانداران بدن گرم تري داشته اند و به عبارتي خونگرم بوده اند.

اكنون تيمي از محققان انستيتوتكنولوژي كاليفرنيا براي اولين بار روشي ارائه كرده اند تا توسط آن دماي بدن دايناسورها را اندازه گيري كرده و بينش جديدي در مورد اين كه دايناسورها خونگرم يا خونسرد بوده اند به ما ارائه كنند.

با استفاده از غلظت ايزوتوپيك دندان هاي عظيم ترين جانوراني كه تاكنون روي زمين وجود داشته اند همچون «برونتوساروس »هاي دم بلند و گردن دراز، محققان به اين نتيجه رسيده اند كه دايناسورها به اندازه اكثر پستانداران امروزي بدن گرمي داشته اند.

رابرت ايگل مي گويد: اين كار درست مثل قرار دادن دماسنج روي بدن موجوداتي است كه 150 ميليون سال قبل منقرض شده اند. پيش از اين همه بر اين باور بودند كه قادر به اندازه گيري دماي بدن دايناسورها نخواهيم بود. چراكه انجام اين كار غيرممكن است، اما اكنون با تكنولوژي هاي جديد و روش هاي ابداعي بي نظير، اين امر تحقق يافته است.

محققان 11 دندان متعلق به «براچيوساروس» و «كاماروساروس» را كه در تانزانيا، ويومينگ و اكلاهاما كشف شده بودمورد بررسي قرار دادند و دريافتند دماي بدن براچيوساروس حدود 38 درجه سانتي گراد و كاماروساروس حدود 36 بوده كه از دماي بدن سوسمارها و تمساح هاي منقرض شده امروزي بالاتر، اما از دماي بدن پرندگان پايين تر است.

اختلاف دقت اين اندازه گيري با دماي اصلي بيش از يك يا 2 درجه نيست. تاكنون هيچ كس از اين روش براي اندازه گيري دماي بدن دايناسورها استفاده نكرده بود.

marmolakman

کاربر

ارسالها: 1748

#66 Posted: 28 Sep 2011 07:36

کشف گونه جديدي از فسيل دايناسورها در شرق چين

دانشمندان چيني موفق به کشف فسيل گونه جديدي از دايناسورهاي غول پيکر در شرق استان "شاندونگ" چين شده اند.

به گزارش باشگاه خبرنگاران به نقل از خبرگزاري شين هوا، اين گونه جديد که ارتباط و شباهت نزديکي به "تيرانا ساروس رکس" يا "تي رکس" دارد، با نام "ژوچينگ تيرانوس مگنوس" شناخته مي شود.

کارشناسان باستان شناس اعلام کرده اند؛ اين گونه جديد از استخوانهاي آرواره بالايي منحصر به فردي برخوردار است که آن را از گونه "تي رکس" جدا مي کند.

پس از بررسي استخوانها و آرواره هاي اين فسيل مشخص شد، اين جانور به طور تقريبي جثه اي به طول 11 متر و ارتفاعي به اندازه 4 متر برخوردار بوده است و وزن آن به 7 تن مي رسيده است.

"ژو ژينگ" رئيس تحقيقات آکادمي علوم چين اعلام کرده است: به نظر مي رسد استان "شاندونگ" و در کنار آن منطقه "ژوچنگ" يکي از مناطق اصلي حضور دايناسورها بوده است.

تاکنون 2 نوع مختلف فسيل "تيراناسوس" در اين منطقه شناسايي شده است که گونه دقيق آن مشخص نيست. انتخاب نام "ژوچنگ تيرانوس مگنوس" براي اين فسيل با محل کشف آن در "ژوچنگ" رابطه دارد. همچنين بررسي استخوانهاي آن که تا حدودي از "تيراناسورها" کوچکتر بوده، مي تواند آن را در گروه دايناسورهاي عظيم الجثه قرار دهد که زماني در دوره "کرتاسئوس" زندگي مي کرده اند. بيشتر گونه هاي اين دايناسورها حدود 65 تا 99 ميليون سال قبل در آمريکا و آسياي شرقي زندگي مي کرده اند.

اين گزارش حاکيست؛ تمام "تيراناسورها" گوشتخوار بوده و با قرار گرفتن روي دوپا از بازوهاي کوچک و جمجمه هاي بزرگي برخوردار بوده اند که "تيراناسورين ها" بزرگترين گونه آنها بوده و با داشتن دو انگشت دست، از بقيه متمايز مي شدند

گفتني است؛ دست کم 10 گونه دايناسور از جمله تيراناسورها و هادروسورها طي 50 سال گذشته کشف شده اند.

marmolakman

کاربر

ارسالها: 1748

#67 Posted: 28 Sep 2011 07:37

دايناسورها باز مي‌گردند؟!

كارشناسان، دي‌ان‌اي جنين‌هاي مرغ را در مراحل اوليه رشد آنها تغيير داده و توانستند موجودات پوزه‌داري را توليد كنند كه در دوره كرتاسه منقرض شده‌اند.
دانشمندان دانشگاه هاروارد با برهم زدن سير تكامل طبيعي حيوانات به تغيير دي‌ان‌اي جوجه‌ها براي توليد جنين‌هايي با پوزه سوسمار به جاي نوك، دست زده‌اند.

به گزارش ايسنا، كارشناسان، دي‌ان‌اي جنين‌هاي مرغ را در مراحل اوليه رشد آنها تغيير داده و توانستند موجودات پوزه‌داري را توليد كنند كه در دوره كرتاسه منقرض شده‌اند.

اين رونمايي علمي بازگشت تكامل مي‌تواند راه را براي دانشمندان به منظور تغيير دي‌ان‌اي در جهات ديگر و استفاده از روند مشابه براي ساخت گونه‌هاي بهتر با قابليت انطباق با آب‌وهواي زمين هموار كند.

آنها همچنين مدعي شده‌اند كه اين دستاورد مي‌تواند به حذف نقائص هنگام تولد در نوزدان انسان كمك كند.

آرخات آبژانوف، زيست‌شناس تكاملي دانشگاه هاروارد، اين جوجه‌هاي پوزه سوسماري را با سوراخ كردن پوسته تخم آنها و تزريق يك دانه پروتئين ژلاتيني پيش از آغاز رشد جنين به وجود آورده است.

اين تغييرات به مولكول‌هاي جدا در محيط تخم اجازه مي‌دهد طي 14 روز رشد كرده و به پوزه تبديل شوند.

اگرچه قوانين اخلاقي، شكستن تخمهاي جوجه‌دار را منع كرده اما آبژانوف اميدوار است كه روزي بتواند جوجه‌ها را به حالت دايناسور مانيراپتورا درآورد.

وي اين تغييرات را با تحليل مولكول‌هاي علامت دهنده كه كنترل تغييرات كالبدي در پرندگان و ساير موجودات را بر عهده دارند، انجام داده بود.

افزودن پروتئين به تخم‌ها كه رشد مولكولهاي خاص را متوقف مي‌كند، همچنين از رشد برخي مشخصه‌هاي خاص در پرنده ممانعت به عمل مي‌آورد.

مانيراپتوراها دايناسورهاي كوچكي بودند كه به تصور دانشمندان كلكسيوني از هزاران پرنده را در سراسر دنيا به دنيا آورده‌اند.

به عقيده كارشناسان، جوجه‌ها و ديگر پرندگان طي يك مجموعه تغييرات ژنتيكي از دايناسورها به وجود آمده‌اند.

با تغيير دي‌ان‌اي جوجه‌ها براي شباهت به ژن‌هاي سوسمار پيش از بوجود آمدن نوك، دكتر آبژانوف توانست مسير تكاملي جوجه‌ها را تغيير دهد تا به جاي نوك با پوزه به دنيا بيايند.

جك هورنر، يك ديرينه‌شناس دانشگاه مونتانا در حال انجام كار مشابهي براي ساخت «چيكنوزاروس» با يك دم و دستاني شبيه دايناسورها است.

marmolakman

کاربر

ارسالها: 1748

#68 Posted: 28 Sep 2011 07:39

آزارواذيت شپش‌ها به دوره دايناسورها می‌رسد!

بسياري از دانشمندان بر اين باور هستند كه پرندگان از نسل دايناسورهاي پردار هستند. دكتر جانسون هم بر همين اساس معتقد است كه احتمالا پرندگان امروزي شپش پرنده را از دايناسورها به ارث برده‌اند.

دانشمندان دريافته‌اند كه دايناسورهاي ماقبل تاريخ هم گرفتار شپش بوده‌اند!

به گزارش ایسنا، يك پژوهش جديد در مورد دي‌ان‌اي حشرات نشان داده كه شپش‌ها بيش از 65 ميليون سال پيش تكامل يافته‌اند. طبق اين پژوهش در آن زمان دايناسورها هنوز روي زمين زندگي مي‌كرده‌اند.

دانشمندان همچنين معتقدند كه پستانداران و پرندگان پيش‌تر از آنچه تا كنون تصور مي‌شد، به صورت حيوانات گوناگوني كه امروزه مشاهده مي‌كنيم تنوع پيدا كرده‌اند.

دكتر كلوين جانسون از دانشگاه ايلينويز اظهار كرد: تحقيقات ما نشان مي‌دهد كه شپش پرندگان و پستانداران پيش از انقراض بزرگ دايناسورها تنوع پيدا كرده‌اند. با توجه به گوناگوني و گستردگي شپش‌ها در پرندگان و همچنين در پستانداران، اين شپش‌ها احتمالا در بدن گونه‌هاي متنوع بسياري در پيش از تاريخ از جمله دايناسورها زندگي مي‌كرده‌اند.

دانشمندان با استفاده از دي‌ان‌اي 69 گونه اجداد مختلف شپش‌ها، يك درخت تكامل براي اين حشره طراحي كردند.

بسياري از دانشمندان بر اين باور هستند كه پرندگان از نسل دايناسورهاي پردار هستند. دكتر جانسون هم بر همين اساس معتقد است كه احتمالا پرندگان امروزي شپش پرنده را از دايناسورها به ارث برده‌اند.

صفحه 7 از 7: « پیشین 1 2 3 4 5 6 7

علم و دانش /

دایناسور

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا