صفحه 1 از 32: 1 2 3 4 5 ... 29 30 31 32 پسین »

Medicinal Herbs | گیاهان دارویی

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#1 Posted: 13 Jul 2011 07:16

سلام
درخواست ایجاد تاپیك معرفی گیاهان دارویی را دارم
ممنون

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#2 Posted: 13 Jul 2011 07:30

تاریخچه گیاهان دارویی

برای پیگیری تاریخچه گیاهان دارویی ابتدا باید تاریخچه فارماكولوژی ( داروشناسی) را بررسی نمود زیرا تا قرن 19 میلادی كلاً از گیاهان

دارویی برای درمان بیماریها استفاده می شد.

كشف ویژگی های درمانی گیاهان باید ناشی از نوعی غریزه انسانی باشد. انسان اولیه از گیاهان به عنوان غذا و دارو استفاده می كرد.

دراین راستا انسان به مرور زمان و در اثر آزمایش و خطا و نیز تجربه های ناموفق فراوان، موفق به كشف برخی ویژگی ها در بعضی از گیاهان

شد و براساس این گونه ویژگی ها، گیاهان را شناسایی و طبقه بندی كرد. او همچنین مشاهده كرد كه چگونه حیوانات به هنگام بیماری از

گیاهان استفاده می كنند.

به عنوان مثال وقتی دید یك گوزن زخمی برای تسكین درد، تن خود را به علف مبارك می مالد، به خاصیت ضد درد آن گیاه پی برد. و بعدها

برای تسكین درد زخمهایش آن را به كار گرفت. مثال دیگر، گیاه مَرغ است كه گربه ها از آن استفاده می كنند و خاصیت قی آور دارد. بسیاری

از نویسندگان به دانش غریزی حیوانات از گیاهان دارویی اشاره كرده اند، مثلاً سیسرو به استفاده گوزنهای ماده از زراوند برای تسهیل زایمان

اشاره می كند و پلوتارك از كاربرد گیاه شیپوری وحشی توسط خرسها یاد می كند. پیش از تشخیص گیاهان سودمند و درمانگر از گیاهان

سمی، احتمالا موارد مسمومیتهای اتفاقی بسیاری رخ داده است.

مولیسچ گیاه شناس آلمانی مشاهده جالبی در مورد شش گیاه حاوی كافئین( قهوه، كولا، ماته، چای، كاكائو، گوارنا) دارد.

میان تعداد بیشماری از انواع مختلف گیاهان، بشر این شش گیاه را با دقت كامل شناسایی كرده است، با اینكه این گیاهان، فاقد هر گونه

مشخصه ظاهری نمایانگر خاصیت درمانی هستند.

اطلاعات اولیه دانش گیاه شناسی در مورد مصارف درمانی گیاهان، بیشتر حكایت از نقش غریزه در انتخاب آنها دارد ولی با گذربشراز دوران

ماقبل تاریخ به دوران باستان، انسان شروع به كاربرد عقل و منطق نموده، با محاسبات منطقی به خلاقیت های خاصی برای بهبود روش و

كیفیت زندگی خود دست یافت.

بین ملل جهان، مصریان قدیم را باید نخستین ملتی دانست كه از گیاهان دارویی به نحو گسترده ای استفاده می كردند. درعصر هومر كشور

مصر به عنوان منطقه ای غنی از گیاهان دارویی و سمی شهرت یافت. پاپیروس مشهور ابرز كه گمان می رود 3500 سال قبل نوشته شده

است، حاوی مجموعه ای از نسخ و دستورالعملهای دربردارنده بسیاری از داروهای دارای منشاء گیاهی است كه از آن جمله اند: روغن،

سركه، تربانتین، انجیر، روغن كرچك، سیر، كـُندر، افسنطین، صبر زرد، تریاك، زیره سبز، نعناع، انیسون، رازیانه، زعفران، سدر، تخم كتان،

صمغ عربی و اقسام بالزامها. برخی داروهای دارای منشاء معدنی كه توسط مصریان مورد استفاده قرار می گرفته اند شامل: آهن، سرب،

منگنز، شنگرف، سولفات مس، سفیداب، كربنات سدیم، نمك طعام و احجار كریمه می باشند.

از سنگ نوشته های میخی برمی آید كه بابلی ها نیز همانند مصریان از خواص و كاربردهای دارویی گیاهان آگاه بودند.

دركتابخانه ساندرا پالوسی ( آشوربانی پال) كه 2650 سال قبل دایر بوده است چندین لوح گلی كه موضوعات طبی و دارویی روی آنها حك

شده، یافت گردیده است. فهرست داروهای مندرج روی الواح مذكور، بسیار شبیه فهرست داروهای مورد استفاده در مصر باستان بود كه

شامل 250 نوع گیاه و داروی معدنی می باشد. برخی از داروهای مذكور عبارتند از : سنا، دارچین، قسط بحری، انیسون، یاسمین، خرزهره،

نعناع، بذرالبنج، شیرین بیان، اقسام روغن ها، موم، تربانتین، قیر طبیعی و آلوم. چنانچه در كتاب مقدس نیز آمده، عبریان از ارس وزوفا برای

درمان بیماریهای مختلف استفاده می كردند . در چین یك كتاب شبه فارماكوپه به نام پن تاسو یعنی دارونامه برگ گیاهی كه 40 مجلد و حاوی

چند هزار نسخه دارویی بوده، وجود داشته است. كتاب مذكور حدود 2735 سال قبل از میلاد مسیح(ع) نوشته شده و مولف آن یكی از

امپراطوران آن كشوربه نام شینون بوده است.

از دیگر كتب دارویی چین باستان، كتابی بوده كه مشخصات، رویشگاهها و نحوه درمان با بیش از یك هزار گیاه دارویی مفید در آن موجود بوده

است. در طب چینی از داروهایی همچون جلبكهای دریایی، ریوند، آقونیطون، شاهدانه، كافور، اقسام افدرا، آهن، گوگرد جیوه و آلوم استفاده

می شده است. اصول طب چینی در كتابی با عنوان " هدیه امپراطور زرد در طب داخلی هاوینگ دی نی جینگ " و با عنایت به دو مفهوم

اسامی ین و یانگ و نیز عناصر پنج گانه وی یوسینگ كه محتملاً طی سالهای 200 قبل از میلاد تا 100 میلادی نگاشته شده، مدون می باشد.

از دیگر كتب سنتی چین" تحفه كشتزارهای الهی " است كه طی قرن اول میلادی تدوین گردیده و شامل شرح و توصیف 252 داروی گیاهی

است.

در سال 1977 " دایرة المعارف تركیبات دارویی مورد استفاده در طب سنتی چین" به زبان انگلیسی انتشار یافت كه دربردارنده 5757 دارو

است كه بخش عمده آنها منشاء گیاهی دارند.

استفاده از خواص درمانی گیاهان نزد هندیان باستان، رواج كامل داشته است. منابع طب هندی شامل ریگ ودا كه طی سالهای 4600 الی

1600 سال قبل از میلاد تالیف گردیده و نیز ایورودا كه طی سالهای 2600 الی 2500 سال قبل از میلاد تالیف گردیده ، هستند.

از دیگر كتب معروف طب هندی می توان از "شاراكا سمهیتا" كه واجد آثار درمانی 500 گیاه طی 50 دسته می باشد و نیز كتاب سوس روتا كه

شرح ویژگی های 760 گیاه در 37 دسته را در بردارد، یاد نمود.

طب آیورودایی كه امروز هم در هند رواج دارد، نظامی فراگیر و مستند به اندر كنش جسم، عقل و روح است. در طب مذكور انرژی و ماده از یك

مقوله شمرده شده اند كه به پنج صورت اتر، هوا، اتش ، آب و خاك تجلی می نمایند. بر اساس مبانی طب آیورودایی این عناصر پنج گانه با

عملكردهای حواس پنج گانه ارتباطی محكم و ناگسستنی دارند. عناصر مورد بحث در تشكیل نیروهای سه گانه تریدوشا دخیلند. بدین ترتیب

كه اتر و هوا عنصر "واتا"، آب و آتش عنصر" پیتا " و آب و خاك عنصر "كافا" را تشكیل می دهند و تعادل عناصر مذكور در تداوم سلامت نقش

اساسی دارد. براساس طب ایورودایی مواد دارای طعم های شیرین، ترش و شور موجب افزایش كافا و كاهش واتا می گردند. حال آنكه

داروهای واجد طعم های تلخ و گزنده عملكردی معكوس دارند و گیاهان دارای طعم های ترش، شور و گزنده موجب افزایش عنصر پیتا می

گردند.

متاسفانه در سال 1833 میلادی دولت استثمارگر بریتانیا به بهانه مبارزه با خرافات تمامی مدارس طب آیاورودایی موجود در هند را تعطیل و

آموزش طب مزبور را ممنوع نمود، لیكن خوشبختانه پس از استقلال هندوستان این مكتب پزشكی جایگاه خویش را بازیافت و امروزه به عنوان

یكی از مكاتب درمانی ارزشمند مطرح است.

در مورد پزشكی ایران باستان اطلاعات زیادی برجای نمانده ، لیكن به نظر می رسد در قلمرو گسترده هخامنشیان تشكیلات پزشكی

منظمی وجود داشته است و ظاهراً مفهوم " اخلاط رابعه" كه مبنای طب بقراطی می باشد از ایران باستان به یوانان راه یافته است. انتقال

مذكور به دنبال حمله اسكندر به ایران وطی دوران سلوكی صورت پذیرفته است . طب ایرانی در دوره اشكانی آمیخته ای از طب یونانی در دوره

اشكانی آمیخته ای از طب یونانی و طب زرتشتی بود. برخی پزشكان نامور عصر مذكور از قبیل آزوتكس و فرهاته( فرهاد) بر همین منوال عمل

می نمودند. این روند تا زمان ساسانیان نیز ادامه یافت و آموزه های پزشكی ملغمه ای از مكاتب طب یونان، هند و نیزتعالیم زرتشتی بود.

در این دوران رئیس كل بهداری كشور به نام " درذستبد= درستبد" خوانده می شد. در همین دوران دانشگاه و بیمارستان " گندی شاپور" در

شمال غربی خوزستان تاسیس گردید كه در دوران انوشیروان به حداكثر اعتلا رسید. در دانشگاه مذكور اساتید یونانی، سریانی، هندی و

ایرانی به تدریس اشتغال داشته، كتابهای گوناگون را به زبان پهلوی در می آوردند . پزشكان نامور قرون نخستین اسامی از قبیل حنین بن

الحق، سهل بن شاپور، عیسی بن مهاربخت، عیسی بن شهلافا، یوحنابن سرافیون، داویدبن سرافیون و نیز اعضای خاندانهای بختیشوع و

ماسرجویه كه در مباحث بعدی بدانها اشارت خواهد رفت، عموماً از دست پروردگان همین دانشگاه بودند.

بنیانگذار طب یونانی اسكولاپیوس می باشد كه احتمالا یك شخصیت نیمه تاریخی نیمه افسانه ای واجد جنبه الهی بوده است. بقراط پزشك

یونانی ( 357-460 ق.م) كه عموماً او را بنیانگذار دانش پزشكی می دانند، بر طب رومی و نیز طب رایج در قرون وسطی تاثیرعمیقی گذارد.

گرچه شهرت وی به دلیل آثار فصیح به جا مانده از او( از قبیل" سوگند نامه بقراط" و یا كتاب همه گیری=Epidemy) می باشد، لیكن نسخه ها،

روش های تجویز، و برنامه های دارویی ابداع شده توسط وی نیز نقش عمده ای در شهرت او دارند . نكته جالب توجه آن است كه درخت چنار

تناوری كه امروزه نیز بر مزار این دانشمند بزرگ درایالات آی آرسا واقع در شمال یونان، سایه افكنده ، همان درختی است كه وی در زمان

حیاتش در سایه آن به تدریس طب می پرداخته است.

نخستین رساله مكتوب و مدون در زمینه گیاه شناسی دارویی مقارن ظهور تمدن یونان توسط تئوفر است ( 285-370 ق.م) ارائه شد. این

رساله با عنوان تاریخچه گیاهان بود و گرچه نمایانگر تلاش ارزنده نویسنده در ارائه یك موضوع مهم با انسجام علمی لازم می باشد، ولی در

عین حال نشانگر مرزهای محدود كار مولف است كه خود ناشی از محدودیت اطلاعات و دانش موجود در زمینه گیاهان دارویی در آن زمان بوده

است. باز این وجود در كتاب مزبور علاوه بر مطالب جالب توجه در زمینه گیاهان دارویی مختلف برای نخستین بار به سرخس هایی اشاره

شده كه به عنوان داروی ضد كرم به كار می رفته اند. همچنین در این كتاب برای اولین بار تفاوت های بین فلفل گرد و دراز بیان شده است. از

قضا مطالعه این كتاب چندان آسان نیست، زیرا نام های گیاهان مذكور در این كتاب با اسامی رایج و امروزی آنها كاملاً متفاوت است و این

موضوع بازشناسی آنها را سخت مشكل می كند.

به هر حال كتاب طبی تدوین شده توسط پدانیوس دیوسكوریدس اهمیت بیشتری دارد. وی در قرن اول میلادی ( سالهای 90-40 میلادی) می

زیست و جراح ارتش نرون بود. حین سفرهای نظامی به بررسی گیاهان و جانوران برخی مناطق از جمله ایتالیا، یونان، آسیای صغیر ، اسپانیا

و فرانسه پرداخت و تعداد متنابهی از نمونه های معدنی، گیاهی و جانوری را جمع آوری نمود و درهر فرصت ممكن به تحقیق پیرامون خواص

درمانی نمونه های جمع آوری شده پرداخت.

اثر مذكور در 5 جلد به رشته تحریر در آمده و حاوی تمام اطلاعات مربوط به دانش پزشكی در آن روزگار و شامل شرح و توصیف 600 نمونه

گیاهی می باشد. دراین اثر نیز تلاشی برای طبقه بندی بر اساس حروف الفبا نبوده ، بلكه مبتنی بر وجوه اشتراك گیاهان و شباهت های

آنهاست. توصیف ها بسیار دقیق و به زبانی بسیار ساده و دور از ابهام ارائه شده اند و و روش های تهیه نیز به نحو دقیق و صحیح بیان گردیده

اند . سفرهای مكرر دیوسكوریدس به عنوان پزشك ارتش فرصت مناسبی برای مطالعه و ثبت تمام كاربردها و فواید گیاهان سرزمین های

بیگانه را برای او فراهم نمود. در واقع تقریباً تا پایان قرن شانزدهم میلادی نوشته های او اثر مرجع و استاندارد درحوزه فارماكولوژی به شمار

می رفت و این نشانگر وسعت اطلاعات او درباره موضوع مورد بحث است. كتاب دیوسكوریدس نخستین بار در سال 1499 میلادی به زبان

یونانی چاپ گردید.

اهمیت آثار دیوسكوریدس بسیاری از نویسندگان دیگر را بر آن داشت تا به گسترش موضوعات مورد اشاره وی یا نقد نوشته های او همت

گمارند. مباحث كتابهای نوشته شده اغلب لغوی بوده، ولی بی شك كاملترین كتاب در این زمینه كتاب آی دیسكوریدس اثر پزشك ایتالیایی

پی. ای . ماتیولی می باشد كه در قرن 16 میلادی نگاشته شده است. كتاب وی به عنوان یك اثر پذیرفته شده، جایگزین كتاب دیوسكوریدس

شد. دكتر ماتیولی به نقد و تجزیه و تحلیل بیانات دیوسكوریدس پرداخت و با نامگذاری دقیق هر گیاه به رفع نارسایی ها و موارد ابهام موجود

در كتاب وی و طبقه بندی مجدد گیاهان موجود در آن همت گماشت. او دراثر خود گیاهان جدیدی مانند آفتابگردان را ثبت كرد و تعداد دیگری از

گیاهان خارجی ( بیگانه) مانند شاه بلوط هندی را به این مجموعه افزود.

از دیگر نویسندگان رومی می توان اسكریبونیوس لارگوس ( 79- 23 میلادی) ، پلینی بزرگ ، اوریباسیوس را نام برد. امروزه لارگوس را به خاطر

وضع واژگانی از قبیل آنودین ( مسكن) واپیسپاتیك ( داروی باز كننده تاول) می شناسند كه در فرهنگ واژگان دارویی رایج هستند، گو اینكه

فعالیت او تنها در زمینه گیاهشناسی دارویی بود. اگر چه اوریباسیوس در زمینه شناخت گیاهان دارویی گامهای موثری برداشت لیكن پلینی

با نوشتن اثر چند جلدی خود با عنوان " تاریخ طبیعی " بیشترین سهم را در این زمینه داشت. وی دراین اثر، دانش و اندیشه علمی زمان خود

را به دقت شرح داده است. حاصل كار او كه گردآوری نظریات و دیدگاههای حدود 400 محقق آن دوران بود، هم اكنون به عنوان یكی از كتب

مرجع فارماكولوژی دنیای قدیم به شمار می رود. جالینوس( 201-131 م) چهره شناخته شده جامعه پزشكی است و یقیناً به عنوان پزشك

بیش از دیوسكوریدس شهرت دارد . این طبیب كه از اهالی پرگاموس یونان بود ، داروها را بر اساس نوعی مقیاس حرارتی طبقه بندی عامل

مناسبی برای شناسایی داروی مناسب برای هر بیماری ارائه داد. وی در زمینه های مختلف علم طب تالیفاتی دارد كه اهم آنها در 16 جلد

گرد آوری شده است . دانشمند مزبور طی یادداشتهای خود از 473 داروی گیاهی یاد كرده است.

گياهان دارويی از ارزش و اهميت خاصی در تأمين بهداشت و سلامت جوامع هم به لحاظ درمان و هم پيشگيری از بيماريها برخوردار بوده و

هستند. اين بخش از منابع طبيعی قدمتی همپای بشر داشته و يكی از مهمترين منابع تأمين غذايی و دارويی بشر درطول نسلها بوده اند. از

نقطه نظر تاريخی، گياهان اهميت فراوانی در توسعه جوامع داشته اند و تحقيقات وسيعی برای يافتن فرآورده ها ومواد طبيعی دارويی گياهی

در طول تاريخ انجام شده اما نكته حائز اهميت اينجاست كه تنها كمتر از 10% از مجموع 250000 گونه گياهی جهان برای بيش از يك عملكرد

زيست شناختی، شناسايی و مورد استفاده قرار گرفته اند.

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#3 Posted: 13 Jul 2011 07:31

بومادران

مشخصات گیاهی :

بومادران با نام علمی Achillea millefolium از خانواده Asteraceae گیاهی پایا ، ایستاده ، به ارتفاع 50-30 سانتیمتر، ساقه ،

ایستاده ، ساده ، یا در بخش فوقانی منشعب ، برگها پوشیده از کرکهای روی هم خوابیده ، با پیرامون پهن دراز- سر نیزه ای یا

خطی ، دو بار منقسم ته شانه ای ، با قطعات متعدد خطی نوک دار و واقع در جهات مختلف ( نه در یک سطح ) ، " راشی " کامل

و در پایین و میانه یک جور ، گل ، سفید یا سفید متمایل به زرد ، یا سفید متمایل به ارغوانی ، مجتمع در کپه های کوچک به

صورت توده ای دیهیمی ومتراکم ، گلچه های زبانه ای بسیار کوتاه تر از نیمه طول گریبان ، گریبان تخم مرغی ، کرک دار ، دارای

براکته هایی با حاشیه کم رنگ ، قهوه ای یا تقریبا سیاه می باشد.

اندام دارویی :

سرشاخه های گلدار ، بخش دارویی این گیاه را تشکیل می دهند که دارای بویی معطر ، نافذ، تلخ مزه و رنگ سبز روشن است

دامنه انتشار :

انتشار این گونه در ارتفاعات البرز ، دماوند و پلور ، گچسر ، پل زنگوله و کندوان ، آذربایجان ، ارومیه ، تبریز و راسوند گزارش شده

است

مواد متشکله :

این گیاه حاوی اسانس شامل آلفا-هومولن، آلفا- کادی نن ، آلفا- مورولن ، کاریو فیلن ، تر پینئول، بورنیل استات ، آلفا- توجون ،

اسید فرمیک ، اسید والرینیک آزاد یا استریفیه شده ، فنل ، لینالول اکساید ، بتا هیما کالن ، لینالیل استات ، لیمونن لینالول ،

بورنئول ، ژرانیول ، آلفاپی نن ، بتا پی نن ، کامفر ، بتا فارنسن ، پات کولن ، اسپاتولنول ، آلفاکوبه بن ، فارنزول ، کامفرنون ،

پولگون ، بنزوئیک اسید ، استوکی ، بنزالدئید ، گاما - کادی نن ، ایزوکاریوفیلن و بتا سانتالن می باشد.همچنین ترکیباتی مانند

پروآزولنها ، فلاونوئیدها ، فنلیک آپی ژنین گلوکوزید گزارش شده است و آلکالوئیدها ، کومارین ، اینوانین و تانن نیز در این گیاه وجود

دارد.

خواص درمانی :

بومادران به صورت خوراکی بعنوان ضدالتهاب ، ضداسپاسم ، کاهنده فشار خون ، کاهنده تب ضدعفونی کننده مجاری ادراری و به

صورت موضعی بعنوان ضدشوره سر و مرطوب کننده پوست مورد استفاده قرار می گیرد.در طب قدیم بعنوان ضدالتهاب ، مدر و

قاعده آور مورد استفاده قرار می گرفته است.

آثار فارماکولوژی:

فلاونوئیدها مهار کننده تخریب cAMP توسط فسفودی استراز بوده می توانند ازچسبیدن ، تجمع و ترشح پلاکتها جلوگیری

نمایند.پلاکتها علاوه بر تاثیر بر هموستاز بر فرآیند التهاب نیز تاثیر دارند به طوریکه تعدادی از واسطه های موثر در التهاب مثل

ترومبوکسان A2 و فاکتور فعال کننده پلاکتی ، از پلاکتها مشتق می شوند.علاوه براین دارای فعالیت قوی علیه پاسخهای انقباضی

القاء شده در عضلات صاف روده بزرگ می شود.

منبع :

فارماکوپه گیاهی ایران (بخش نخست)

فلور رنگی ایران - تأليف و تدوين : دکتر احمد قهرمان -دانشکده علوم دانشگاه تهران.

گیاهان دارویی - دکتر علی زرگری - دانشگاه تهران

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#4 Posted: 13 Jul 2011 07:35

برنجاسف
مشخصات گیاهی :

گیاهی با نام علمی Achillea wilhelmssi از خانواده Asteraceae ، به ارتفاع 10 تا 35 سانتیمتر ، پوشیده از کرکهای سفید

متراکم یا پراکنده ، گاهی بدون کرک ، افراشته یا برخاسته ، برگها همیشه کم و بیش کرکدار تا بدون کرک ، خطی ، شانه ای

منقسم ، قطعات برگ همدیگر را می پوشانند. تقسیمات بریدگیهای لبه برگ تقریباً 1 میلیمتر طول و سه بخشی است.

اندام دارویی :

سرشاخه های گلدار بخش دارویی این گیاه را تشکیل می دهند که دارای بویی معطر ، نافذ و تلخ مزه است.

دامنه انتشار :

انتشار عمومی این گیاه در آناتولی ، سوریه ، عراق ، ایران ، ترکمنستان ، افغانستان ، پاکستان و قفقاز است در ایران در اکثر

نقاط یافت می شود.

مواد متشکله :

این گیاه دارای آلکالویید ، فلاونوئید ( آرتمتین ، سالویجنین ف یوپالیتین ، ایزوویتکسین ، ایزواورینتین ، کامفرول و ... ) ، اسانس

فرار ( کامفر ، ترانس سابینن هیدرات ، لینالول ،پینوکارون ، آلدئید و ... ) ، ساپونین ، تانن ، رزین ، آلکامید ، استرول و کبوهیدرات

می باشد.

خواص درمانی :

برنجاسف غالباً بعنوان داروی ضد نفخ ، ضد اسپاسم ، ضددرد ، مدر و دهانشویه مورد مصرف قرار می گیرد و در صنایع آرایشی به

کار می رود.در طب گذشته بعنوان ضد التهاب ، مدر و تسکین دهنده علایم سرماخوردگی توصیه نموده اند.

آثارفارماکولوژیکی :

اثر ضد التهاب آن بیش از گیاه Matricaria chamomilla گزارش شده است . آلکالوئید آن موجب کاهش فشار خون سرخرگی می

گردد که با افزایش مقدار مصرف اثر آن افزایش می یابد. علاوه بر این آلکالوئید گیاه دارای اثر ضد اسپاسم ، مهار تحریک روده و رحم

و پایین آورنده تب نیز می باشد.

منبع :

فارماکوپه گیاهی ایران ( بخش نخست )

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#5 Posted: 13 Jul 2011 07:37

پرسیاوشان
مشخصات گیاهی :

پرسیاوشان با نام علمی Adiantum capillus veneris از خانواده Adiantaceae گیاهی پایا و دارای ریزومی خزنده به درازای

10 سانتی متر همراه با ریشه های باریک و ظریف است از ریزوم آن برگهائی به رنگ سبز دائمی به درازای 15 تا 20 سانتی متر و

منتهی به دمبرگ صاف و شفاف به رنگ قهوه ای تیره خارج می شود. این دمبرگها که در فواصل نزدیک به ریزوم ، پوشیده از تار می

باشند ، عموماً انشعابات فرعی فاصله دار پیدا می کنند و هر یک از آنها که در واقع یک دمبرگ فرعی به حساب می آیند به برگچه

های منقسم به لوبهای برگشته ختم می شوند. اعضای تولید مثل گیاه به صورت برجستگیهای باریک و دراز و یا مدور (هاگینه) در

کنارهای برگچه های متعلق به برگهای زایا ظاهر می شوند. در هر یک از هاگینه های آنها نیز چندین هاگدان جای دارد

اندام دارویی :

قسمت مورد استفاده درمانی این گیاه کلیه قسمتهای اندام هوایی آنست که بوی ضعیف ولی محسوس و طعم گس و ناپسند

دارد.

دامنه انتشار :

گیاه پرسیاوشان در ایران پراکندگی وسیعی دارد بطوریکه در اکثر مناطق مرطوب و سایه دار دیده می شود.

مواد متشکله :

برگهای پرسیاوشان دارای موسیلاز ، قند ، اسید کافئیک ، کاپیلارین و گالیک اسید می باشد.مطالعات جدید حاکی از وجود ماده

ای بنام آدانتوسید در گیاه می باشد.همچنین وجود فلاونوئید و تانن در این گیاه گزارش شده است.

خواص درمانی :

پرسیاوشان دارای اثر مدر بوده در درمان علائم سرماخوردگی و سرفه مورد استفاده قرار می گیرد

در طب گذشته نیز از پرسياوشان در درمان سرفه و علائم سرماخوردگى و ريزش منطقه اى مو استفاده مى شده است.

آثار فارماکولوژیکی :

پرسیاوشان با داشتن مواد متشکله متنوع دارای خواص فارماکولوژیک متعددی است موسیلاژ موجود در گیاه دارای خاصیت نرم

کنندگی سینه و اندام فوقانی تنفسی بوده و موجب آسان شدن خروج خلط می گردد.فلاونوئیدهای موجود در گیاه دارای اثر ضد

التهاب ، ضد آلرژی و وقفه دهنده رشد تومور بوده و افزون بر این دارای اثر حفاظتی عروق ، آنتی ترومبوتیک اثر محافظت کننده

دستگاه گوارش می باشد و همچنین سبب وقفه آنزیم های فسفولیپاز می گردد . فلاونوئیدها با ایجاد اثر آنتی اکسیدانی قوی

روی سیستمهای میکروزومی، آثار سمیت زدایی علیه برخی از عوامل سرطانزا و رادیکالهای آزاد را افزایش می دهد . همچنین آثار

ضد میکروبی ، ضد قارچی و ضد ویروسی پرسیاوشان نیز در ارتباط با وجود فلاونوئیدهای موجود در آن می باشد

مشخصات گياهشناسی
گياهي است چند ساله برگها شبيه گشنيز معمولاً بدون ساقه اصلي و داراي دمبرگ دراز و خيلي نازك و سياه كه وجه تسميه فرانسوي و انگليسي عربي آن از اينجا ناشي مي‌شود. ساقه زير زميني آن خزنده و ريشكهاي بسيار باريك و نازك به آن اتصال درد. پرسياوش از نظر شرايط اقليمي مناطق گرم و مرطوب را مي‌پسندد. برگها كمي معطر و داراي طعمي گس و كمي تلخ است.

محل رويش:
اين گياه در يك نقطه مرطوب در جاده تفرش به سمت دهستان جفتان يافت مي‌شود.

خواص دارويی: پرسياوش از نظر طبيعت مايل به گرم, براي باز كردن گرفتگيهاي مجراي بيني و سينه و اعتدال بخشيدن به اخلاط و تحليل گازهاي معده بسيار موثر است. جوشانده آن به عنوان مسهل صفرا, بلغم و سوداي موجود در معده و روده مفيد است. همچنين براي نرم كردن و بيرون راندن اخلاط سينه, تنگي نفس, درد سينه و يرقان آثار مفيدي دارد مدر و باز كننده عادت ماهانه و براي دفع سنگ مثانه بسيار مفيد است. خوردن گرد آن براي رفع اسهال و جمع كردن شكم نافع است و ضماد پخته آن براي كاهش ورم بيضه‌ها موثر مي‌باشد. ضماد كوبيده آن با ضمغ لاذن, روغن مورد روغن سوسن, زوفا وسركه براي تقويت مو و جلوگيري از ريزش مو مفيد مي‌باشد.

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#6 Posted: 13 Jul 2011 07:38

خارشتر

Alhagi psuedalhagi

مشخصات گیاهی :

خارشتر گياهي است علفي و چند ساله از خانوادهLeguminosae،تكثير ان توسط بذر و ريزوم صورت ميگيرد.داراي شاخه هايي

انبوه و در هم، ساقه سبز رنگ است. اين گياه برگهاي ساده اي دارد كه2تا4ميليمتر عرض و2تا10 ميليمتر طول دارند. برگها به

شكل بيضي كشيده هستند كه در پايه خارها قرار گرفته اند.گلها به طور منفرد يا دوتايي در طرفين شاخه ها قرار دارند. كاسه گل

تقريبا 2 ميليمتر طول دارد و بدون كرك است.دندانه هاي كاسه نوك تيزوتخمدان نيز بدون كرك است. ميوه اين گياه باريك و بدون كرك

بوده سطح رويي ان صاف و سطح زيرش بند بند است.رنگ گلها صورتي يا صورتي مايل به بنفش است. دمگل 1 تا 3 ميليمتر

است.

اندام دارویی :

مان ترنجبين به طور طبیعی و یا بر اثر فعاليت نوعي حشره سخت پالپوش بر روي سر شاخه هاي جوان گياه خارشتر حاصل

ميگردد و به صورت گلوله های ریز و سفید رنگ یا زرد رنگ و یا کمی متمایل به قهوه ای بوده و طعم شیرین دارد.

دامنه انتشار :

خارشتر در ایران ، شمال آفریقا ، عربستان ، فلسطین ، سوریه ، عراق ، ترکمنستان ، افغانستان ، پاکستان ، شرق آنتولی ،

قفقاز و آسیای مرکزی می روید.در ایران تقریباً در تمام نقاط می روید.

مواد متشکله :

مان ترنجبین حاوي تركيبات قندي مختلفي چون منوساكاريدهاي گلوكز و فروكتوز -دي ساكاريد(ساكارز)و تري ساكاريد(منو تيوز)كه

به راحتي در آب حل ميشوند.اين گياه همچنين شامل تانن و آنتوسيانين مي باشد

خواص درمانی :

از ترنجبین به عنوان ملین ، پایین آورنده تب و خلط آور استفاده می گردد. در طب گذشته در درمان سرفه به عنوان نرم کننده ، تب

و یبوسیت استفاده می نموده اند.

منبع :

فارماکوپه گیاهی ایران ( بخش نخست )

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#7 Posted: 13 Jul 2011 07:38

سیر

Allium sativum

مشخصات گیاهی :

سير گياهي است دو ساله علفي و دائمي با نام علمی Allium sativum ازخانواده Liliaceae كه ساقه آن تا ارتفاع 40 سانتيمتر

نيز مي رسد با پیازی مركب از پیازچه و ساقهٔ راست كه در انتهایی آن گلی چتری كه شامل چندین پیازچه است . قسمت زير

زميني آن متورم و مركب از 5 تا 12 قطعه و محصور در غشاهاي نازك و ظريف برنگ خاكستري مايل به سفيد مي باشد . برگهاي آن

باريك و نواري شكل برنگ سب تيره و گلهاي آن كوچك و صورتي رنگ كه بصورت يك چتر در انتهاي ساقه ظاهر مي شود .

محل کشت سير شرق است که به ميزان وسيعي کشت داده ميشود .وبين ماههاي تير و مرداد که برگها پژمرده شود جمع آوري

مي گردد. اين گياه در نواحي مختلف ايران بخصوص در شمال کشور بطور گسترده پرورش مي يابد

اندام دارویی :

پیاز یا ساقه زیرزمینی گیاه ، بخش دارویی آن را تشکیل می دهد این پیازها از چند پیازچه کوچک و پهن تحت نام سیرچه تشکیل

شده است

دامنه انتشار :

در اکثر نقاط دنیا کشت می شود. در ایران در قسمتهای شمالی و در حوزه دریای خزر به مقدار زیاد کاشته می شود.

مواد متشکله :

سیر حاوی ترکیبات گوگردی و فروکتوزان می باشد.ترکیبات گوگردی از اسید آمینه ای به نام آلئین حاصل می گردد.

خواص درمانی :

سير داراي خواص متعددي است که از زمان هاي قديم تا کنون براي آن قائل بوده اند اما خواص عمده و مهم آن که امروز از نظر

داروسازي و پزشکي مورد توجه قرار گرفته و از نظر علمي و کلينيکي مورد تاييد قرار گرفته اند شامل اين موارد مي شود:

1- سير اثر خوبي در ضد عفوني کردن معده دارد،ولي نبايد آن را زياد مصرف کرد.

2- سير رسوبات خون را حل ميکند از اينرو مصرف سير به کساني که درد مفاصل دارند نقرس گرفته اند ويا به روماتيسم مبتلا شده

اند، توصيه مي شود.

3- سير ادرار را زياد مي گرداند وفشار خون را پايين مي آورد.

4- سير بهترين درمان براي فراموشي ونسيان است.

5- سير بهترين تقويت کنندهء پيا ز مغز است وروي غدد مغز تاثير نيکو دارد.

6- خوردن سير عظلات قلب را به نشاط می آوردو به اين وسيله گردش خون منظم ميگردد.

7- مصرف سير مجاري تنفس وخون را پاک مي کند و به اين وسيله از تنگ نفس مي کاهد.

8- سير برخي از انواع سل ريمي را معالجه مي کند.بخصوص وقتي که با شير ممزوج باشد.

9- سير براي معالجه اسهال و برونشيت وسردرد و زکام مزمن وضعف حافظه وسر گيجه سودمند است.

10- سير در برابر امراض بسياري مانندتب مقاوم است.

11- سير پوست بدن را خوشرنگ و گونه ها را سرخ و روده ها را از عفونتها پاک (بخصوص در اطفال) وبا اين خاصيت انسان را در

مقابل بيماري تيفوئيد(حصبه) و ديفتري محافظت مي کند.

12- سير سنگ کليه را از بين مي برد وکرمهاي نازک شکم اطفال را نابود مي سازد.

13- سير فلج ورعشه را معالجه مي کند ودر مورد ملاريا و بي خوابي خيلي مفيد است.

14- براي درمان ميخچه و زگيل بايد سير را نرم کنيد وبه صورت مرهم روي ميخچه وزيگيل بگذاريد،تا همان طور بماند وهر چند وقت

آن را تکرار کنيد تا به کلي ميخچه و زگيل از بين برود.

15- وقتي حشره اي شما را گزيد، فوري محل نيش را با سير بماليد تا سوزش ودرد آن تسکين پيدا کند.

16- اگر يک بسته سير را در انبار غلات آویزان کنيد و يا روي آن پخش کنيد ، باعث فرار موشها خواهد شد.

17- مصرف سير براي بيماران مبتلابه مرض قند (ديابت) اثر شفا بخش داشته وقند خون را ميکاهد.

18- سير اپر سمي نيکوتيني که از دود سيگار حاصل مي شود را برطرف مي نمايد ،زيرا چنانچه معتادين به سيگار به علت

نيکوتين دچار نارحتي هاي هاضمه وقلب شده با شند، با مصرف سير احساس بهبودي مي کنند.

19- خوردن سير براي درمان رعشه اندامها وفلج مفيد است.

20- مداومت در مصرف سير به تدريج باعث ريختن موي سفيد وروئيدن موي سياه مي شود.

21- سير براي درمان شقاق(ترک خوردگي) اثر شفا بخش دارد.

22- اگر مخلوط سير با سرکه را بر پوست بمالند ورم اعضاء را بر طرف مي نمايد.

23- سير خرد شده حاوي اسانس گو گردي، بوي تندي دارد که براي دستگاه گوارشي خاصيت آنتي بيوتيکي (ضد ميکربي) دارد،

اسانس فرار آن در تمام بدن پراکنده مي شود واز راه ريه وپوست دفع مي گردد.

24- سير يک محرک پوستي است و به عنوان خلط آور در التهاب مخاط برونشها مصرف مي شود.

25- از سير براي درمان تصليب شرايين استفاده مي شود.

26- بنا بر تحقيقات دانشمندي بنام «ري (Rey)» زياده روي در مصرف سير ، موجب سر درد وضعف بينائي مي شود. براي جلو

گيري از اين مضرات چند راه پيشنهاد شده است:الف- پختن سير در آب واضافه کردن کمي نمک يا کره يا روغن بادام به آن.ب -

استعمال گشنيز به همراه مصرف سير يا بعد از مصرف سير

27 - چنانچه در مصرف سير ،مراعات سن ، مزاج وفصل نگردد مخصوصا به حالت خام در مصرف آن زياده روي شود، براي دستگاه

تنفس و بيماري بواسير مضر است.

تذکر:بهترين کار براي بر طرف کردن بوي سير خوردن سبزي وکاهو است ، زيرا کلروفيل موجود در اين سبزيها بوي سير را دفع مي

کند.

منبع :

کتب طب سنتی

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#8 Posted: 13 Jul 2011 07:42

صبر زرد
Aloe vera

نامهای گیاه

لاتین:

Aloe vera (L.) Burn , Aloe vulgaris lam, Aloe barbadensis mill.

فارسی : صبرزرد

عربی : الصبر، الوئه

انگلیسی :

Aloe

آلمانی :

Aloe

فرانسه :

Aloe

مشخصات گیاهی :

گیاهی چند ساله با برگهای گوشتی، ارتفاع آن حدود 60 سانتیمتر و دارای ساقه چوبی کوتاه، برگها نیزه‌ای شکل و مستقیماً به

محور ساقه متصل هستند، رنگ برگها سبز یا سبز مایل به خاکستری، گل آذین گلها خوشه‌ای به رنگ زرد یا زرد مایل به سبز و

اعضاء گل به هم چسبیده هستند

اندام دارویی :

قسمت مورد استفاده صبر زرد، شيرابه به دست آمده از برگ‌هاي گياه است که برگهای بیرونی را در ماههای شهریور یا مهر پس

از چند روز بارندگی بریده و جهت استخراج شیرابه مورد استفاده قرار می‌دهند

دامنه انتشار :

آلوئه بومی آفریقاست اين گياه با نقاط گرم و مرطوب سازگاري خوبي دارد. در قرن هفدهم میلادی کشت آن در جزایر بارباروس و در

قرن 18 در جزایر آنتیل متداول گردید. امروزه در جزایر هندوستان، کوراکائو، جزایر اندونزی، سواحل مدیترانه، جامائیکا، مکزیک،

بورتوریکو در ایالات فلوریدا و تگزاس آمریکا کشت می‌شود. در ایران نیز در جزیره خارک کاشته می‌شود و بومیان به طور سنتی بر

مزار مردگان می‌کارند

مواد متشکله :

صبر زرد حدود 5 درصد آب دارد. میزان مواد معدنی آن کم بوده و در صورتی که مورد تقلب قرار نگرفته باشد حدود 1ـ2 درصد است.

در ترکیب صبر زرد مقدار بسیار کمی اسانس وجود دارد که بوی مخصوص آن را بوجود می‌آورد. عمده‌ترین ترکیب از صبر زرد را مواد

رزینی و مشتقات آنتراکینونی تشکیل می‌دهد. مقدار رزین در صبر زردهای مختلف 20ـ10 درصد می‌باشد. عمده‌ترین ترکیب زرد را

باربالوئین تشکیل می‌دهد که حدود 30ـ15 درصد ترکیب صبر زردهای مختلف را بوجود می‌آورد. در آلوئه باربادنیس مقدار قابل

ملاحظه‌ای ایزو باربالوئین وجود دارد که این ماده مسئول تولید رنگ قرمز ارغوانی ضمن واکنش مشهور به ایزو باربالوئین است

خواص درمانی :

عمده‌ترین اثر صبر زرد خاصیت مسهلی آن است که به صورت خوراکی و موضعی در التیام زخم‌ها و سوختگی‌ها استفاده می‌گردد

و همچنین در فرآورده‌های آرایشی ـ بهداشتی بالاخص فرآورده‌های ضد آفتاب مورد استفاده قرار می‌گیرد. صبر زرد مسهل قوی بوده

و با افزایش حرکات دودی روده‌ها ممکن است باعث دردهای شکمی شود. این دارو با تحریک معده و ورده سبب تجمع خون در

اعضاء داخل لگن خاصره شده و با دوزهای بالا ایجاد نفریت، اسهال خونی، گاستریت همراه با خونریزی می‌کند. مصرف طولانی آن

مانند سایر مسهلهای مرکب سبب اسهال آبی همراه با دفع قابل توجهی از الکترولیت‌ها مخصوصاً پتاسیم شده و منجر به ضعف

عضلانی و کاهش وزن بدن می‌گردد.این گیاه برای درمان آکنه، بواسیر، آرتریت، کوفتگی، افسردگی، دیابت، مولتیپل اسکلروزیس،

زخم‌های معده، سل و حتی نابینائی استفاده می‌شود .

در طب گذشته صبر زرد بعنوان مسهل و صفرابر مورد استفاده قرار می‌گرفته است. بطور سنتی در پمادها و کرم‌ها برای درمان

زخم‌ها، اگزما و پسوریازیس استفاده می‌شده است.

آثار فارماکولوژی:

اثرات مسهلی صبر زرد بواسطه وجود ترکیبات آنتراکینونی شیرابه است. در مورد اثر مسهلی آنتراکینون‌ها چنین تصور می‌شود

که پس از جذب شدن آنها در دستگاه گوارش و انجام متابولیسم، آگلیکون‌های مربوطه آزاد گردیده و سپس به داخل روده بزرگ

ترشح می‌شوند. این عمل منجر به تحریک و ترشح مایعات و افزایش حرکات دودی می‌گردد. تأثیر دارو کند بوده و اثر آن 5ـ8 ساعت

بعد از تجویز ظاهر می‌گردد . بررسی‌های اخیر نشان داده‌ است که آلو ـ امودول و عصاره الکلی شیرابه دارای خواص آنتی‌تومور

هستند، خاصیت پائین آورندگی قند خون شیرابه روی موش‌هائی که تحت تأثیر آلوکسان (Alloxan) قرار گرفته‌اند به اثبات رسیده

است.

آلوسین B موجود در گیاه محرک سیستم ایمنی می‌باشد و به دلیل مهار سنتز پروستاگلاندین‌ها اثرات ضد التهابی دارد و بواسطه

ترکیبات فعال پلی‌ساکاریدی، پروتئین و گلیکو پروتئین فعالیت فاگوسیتوزیس دارد که در درمان آسم برونشیال بزرگسالان مؤثر

1) تقويت كننده بدن است

2) يبوست را برطرف مي كند و روده ها را تميز مي كند

3) براي معالجه آسم مفيد است

4) سوء هاضمه را برطرف مي كند

5) در معالجه صرع مفيد است

6) اثر ضد كرم درد

7) خون را تصفيه مي كند

8) براي برطرف كردن خارش ناشي از گزيدگي حشرات شيرابه آنرا روي پوست بماليد

9) اگزما را درمان مي كند

10) براي معالجه اسهال خوني مفيد است

11) براي رفع ريزش مو ، شيرابه آنرا به سر ماليده و موها را با آن ماساژ دهيد

12) گرفتگي كبدي را برطرف مي كند

13) براي التيام زخم ها شيرابه آنرا روي زخم بماليد

14) صبر زرد بهترين كرم مرطوب كننده است برگها را بشكنيد و ژله آنرا به پوست بماليد

15) مبتلايان به بيماري قند مي توانند با مصرف اين گياه قند خون خود را كنترل كنند

16) براي شستن چشم و زخم ها شيرابه صبر زرد را با آب مخلوط كرده و استفاده كنيد
1- رزمجو م ح. آلوئه ولگاریس (ورا). ]پایان‌نامه دکترای داروسازی[ تبریز، دانشگاه علوم پزشکی، 1376.

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#9 Posted: 13 Jul 2011 07:43

قدومه

Alyssum homalocarpum

مشخصات گیاهی :

قدومه گياهى است با نام علمی Alyssum homalocarpum از خانواده cruciferae ، يك ساله به بلندى ۱۰-۵ سانتى متر،

شاخه هاى آن از قسمت پايينى گياه منشعب شده و انشعابات به صورت افراشته و بسيار شكننده هستند. برگ آن كشيده-

قاشقى، داراى نوك كند، دندانه هاى كوتاه در نصفه بالايى برگ. دمبرگ پوشيده از كر ك ها و پرزهاى ستاره اى است. ميوه از نوع

خورجينك، تخم مرغى پهن نوك دار، بدون كرك داراى بال و در حالت رسيدن قرمزرنگ است.

اندام دارویی :

دانه ها بخش دارويى گياه را تشكيل مى دهند. دانه ها گرد، پهن و خاكسترى هستند داراى پوشش نازك موسيلاژى هستند كه

در كناره هاى دانه به صورت بال كوتاه و سفيدرنگ مشهود است.

دامنه انتشار :

انتشار عمومی این گونه در کشورهای مصر ، عربستان ، فلسطین ، ایران ، پاکستان و عراق است.

مواد متشکله :

اکثر دانه هاى گیاهان جنس Alyssum حاوی ترکیبات گلوکز اینولاتی می باشند. این مواد در حضور گروهی از آنزیمها که میروزیناز

نام دارند وبه همراه آنها در داخل گیاه وجود دارند اتولیز گشته و معمولاً سه دسته ترکیب شامل ایزوتیوسیاناتها ، نیتریلها و

تیوسیاناتها را تولید می کنند که عمدتاً فرار می باشند.

در بررسیهای صورت گرفته معلوم شده است ترکیب 5- متیل تیوپنتیل گلوکز اینولات مشخصه این جنس می باشد . از دیگر

ترکیبات موجود در دانه های این جنس ، ترکیباتموسیلاژی ، ترکیبات روغنی و پروتئینی می باشد که به ترتیب در دانه

های A.campestre و A.saxatil شناسایی شده است.

خواص درمانی :

در اثر خيساندن دانه در آب گرم لعاب حاصل مي شود كه نرم كردن سينه، رفع گلو درد وصاف كردن صدا در طب گياهي از آن

استفاده مي كنند . قدومه مقوي قلب است و گوارش مواد در لوله گوارشي را تسهيل مي نمايد.

در طب گذشته از قدومه به عنوان خلط آور و ضدالتهاب استفاده مى كرده اند.

آثار فارماکولوژیکی :

دانه های قدومه حاوی ترکیبات موسیلاژی است لذا در دستگاه گوارش آب را به خود جذب و حجم مدفوع را افزایش می دهد در

نتیجه باعث افزایش حرکات پریستالتیک و دفع مدفوع می گردد.همچنین در این دانه ها احتمال حضور ترکیبات گلوکز اینولاتی وجود

دارد این ترکیبات به دلیل داشتن خاصیت آنتی تیروئید می توانند باعث اختلالات تیروئیدی ازجمله گواتر گردند.

منبع :

1- امین غ. گیاهان دارویی سنتی ایران . تهران : انتشارات معاونت پژوهشی وزارت بهداشت در مان و

آموزش پزشکی .1370 (ج1) : 5-124 و 84.

2- مظفریان و . فرهنگ نامهای گیاهان ایران. تهران : انتشارات فرهنگ ،1377: 5-34.

3- صمصام شریعت ه .، معطر ف . درمان با گیاه .اصفهان : موسسه انتشارات مشعل ،1376 :170.

4- Hedge j ، Rechinger K H . Cruciferae . in Flora Iranica. Graz: Akademische Druck-u.Verlagsantalt 1968(Vol57):155.

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#10 Posted: 13 Jul 2011 07:44

شوید

Anethum graveolens

نامهای گیاه :

لاتین :

Anethum graveolens L

فارسی : شوید، شبت، شود

عربی : سذاب البر، شبت

انگلیسی :

Dill, European Dill, American dill

آلمانی :

Dill, Dillenkraut

فرانسه :

Aneth, Fenouil puant

مشخصات گیاهی :

شويد گياهي است يكساله يا دوساله معطر، با ريشه راست و مخروطي شكل و سفيد و ساقه استوانه اي شيار دار ، منشعب

به ارتفاع 40-120 سانتیمتر و برگهاي واجد بريدگيهاي خطي مي باشند گلها بسيار كوچك و به رنگ زرد بوده و فاقد كاسبرگ و

گلبرگ درشت و متمايز هستند . ميوه شويد بيضوي ،‌مسطح وبه طول 4 ميليمتر و عرض 3 ميليمتر است . رنگ آن قهوه اي روشن

و در سطح آن برجستگيهايي برنگ زرد و در كناره هاي آن لبه بال مانندي به رنگ زرد روشن ديده مي شود

اندام دارویی :

قسمت مورد استفاده گیاه شوید ، میوه شیزوکارپ و رسیده آن می باشد.

دامنه انتشار :

گیاه شوید بومی مناطق مدیترانه ای و آسیا و مشرق زمین بوده ، امروزه در اکثر نقاط دنیا کشت می شود. در ایران علاوه بر

کشت در مناطق مختلف ، در تبریز و بجنورد و تفرش به صورت خودرو و نیمه خودرو می روید.

مواد متشکله :

میوه شوید دارای 2.5 - 4 درصد اسانس ، شامل د-کارون ، د-لیمونن و آلفا فلاندرون می باشد سایر ترکیبات میوه عبارتند از :

دیلانوزید ، کومارین ها ، کامپفرول و ترکیب 3-گلوکورونیده آن ، وی سنین ، میریستیسین و سایر فلاونوئیدها ، اسیدهای فنلی ،

پروتئین و چربی و غیره .اسانس سرشاخه های شوید شامل ترکیبات کتونی مثل کارون می باشد. ريشه گياه شويد نيز دارای

اسانس است که 95% اسانس ريشه را آلفا ـ بتاپينن تشکيل می دهد.

خواص درمانی :

( تخم شويد اثرات درماني زيادي دارد منجمله بعنوان ضد تشنج ،‌ضد درد، نفخ شكم ، ادرار آور و براي تقويت معده بكار مي رود )

شوید در درمان سوءهاضمه ، نفخ (به ویژه در کودکان ) و اسپاسم بکار رفته ، اثرات مسکن ، محرک ترشح شیر ، مدر و کاهش

دهنده چربی خون از آن گزارش شده است همچنین بعنوان طعم دهنده و معطر کننده در صنایع غذایی و فرآورده های آرایشی -

بهداشتی مورد استفاده قرار می گیرد. در استعمال خارجی اثر نرم کننده و التيام دهنده دارد ولی بيشتر در مصارف داخلی مورد

استفاده قرار می‌گيرد. گزارش شده که مصرف زياد برگ شويد باعث بروز لکه‌های سياه بر روی پوست می‌شود که به علت ترکيبات

فورانوکومارينی پيچيده آن است. در دامپزشکی از ميوه آن برای رفع نفخ و دردهای ناشی از چهارپايان استفاده می‌شود.

در طب گذشته از شويد در درمان نفخ، سوء هاضمه و سکسکه استفاده کرده، برای آن افزاينده شير و مسکن (بويژه درد مفاصل)

قائل بوده اند. بطور سنتی از آن جهت افزايش ترشح شير، بادشکن، قولنج نوزادان، سرفه، درد معده، بواسير، بيخوابی، يرقان،

اسکوربوت و درمان زخم‌ها بکار می‌رود

آثار فارماکولوژیکی :

اثرات ضد باکتريايی برای اسانس ميوه شويد گزارش شده است. عصاره اتانولی ميوه‌های شويد درست مانند اسانس آن در سگ

ايجاد ديورز می‌کند بعد از تزريق امولسيون 5% اسانس ميوه‌های شويد حجم تنفسی بالا رفته و فشار خون کاهش می يابد.

تزريق وريدی دم کرده سرشاخه هوايي شويد به حيوانات، باعث پايين آمدن فشار خون، گشاد شدن عروق خونی، تحریک تنفس و

کند شدن ضربان قلب می‌شود. همچنين دارای اثرات ضد التهابی، آرامبخش و ديورتيکی می‌باشد. اسانس روغنی شويد ضد کرم

قوی است و برای کشتن کرم قلابدار (Hook-worm) مفيد است.

منبع :

1- زرگری ع. گیاهان داروئی. ویرایش 4. تهران: انتشارات دانشگاه، 1369 (ج2): 31ـ528.

2- قهرمان، احمد، کورموفیتهای ایران (سیستماتیک گیاهی)، مرکز نشر دانشگاهی، 1373، 770.

3- صمصام شریعت هـ . پرورش و تکثیر گیاهان داروئی. اصفهان: انتشارات مانی. 1374، 11ـ309.

4- صادقی منصورخانی هـ . یزدان‌پرست ر، تخلیص و تعیین ساختمان فروکومارین‌های موجود در برگ گیاه شوید.

خلاصه مقالات پنجمین همایش علوم داروئی ایران. تهران: دانشکدۀ داروسازی. مهرماه 1369: 49.

5- میرحیدر ح، معارف گیاهی، 1372، جلد اول، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 9ـ155.

6- Evans WC. Trease GE. Pharmacognosy. 14 ed. WB Saunders company Ltd, 1996: 264-5.
7- Leung A Y, Foster S. Encyclopedea of common Natural Ingradients. 2nd ed. New York: Jhon wiley and sons Inc. 1996: 210-12.
8- James A. Duke. CRC Handbook of medicinal Herbs 1989:42.
9- Pharmacol Res Commur 1988 ces; 20 supp 5: 71-

من هم خدایی دارم

صفحه 1 از 32: 1 2 3 4 5 ... 29 30 31 32 پسین »

علم و دانش /

Medicinal Herbs | گیاهان دارویی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا