صفحه 5 از 32: « پیشین 1 2 3 4 5 6 ... 32 پسین »

Medicinal Herbs | گیاهان دارویی

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#41 Posted: 13 Jul 2011 08:30

آنغوزه Ferula assafoetida

نامهای گیاه :

لاتین :

Ferula assafoetida - F.rubricaulis

فارسی : آنغوزه

عربي: صمغ الانجدان آنجدان - شجره الحلتيت - شجره ابوكبير ، حلتیت منتن ، حلتیت طیب ، شجره الحلتیت

انگلیسی :

Stingingassa "Asafetida" ، Asant ، Gum asafetida

آلمانی :

Teufels treck Stinkender assand

فرانسه :

Assa foetida ، Ferula asefetide

مشخصات گیاهی :

آنغوزه گياهي است پايا ، چند ساله ، قطر ريشه برحسب سن گياه متفاوت 10-7 سانتيمتر ميباشد ومعمولاً تا عمق 40-30

سانتيمتر در خاك فرو مي رود . ريشه ها بصورت افقي وبه موازات سطح خاك قراردارد كه در حفاظت خاك اهميت دارد . ريشه اين

گياه از دولايه ضخيم ونازك تشكيل شده وپوست بيروني ريشه به رنگ قهوه اي متمايل به تيره ميباشد و پس از خشك شدن

بصورت يك لايه نازك به راحتي جدا ميشود . پوست دروني ضخيم وبه رنگ سفيد ميباشد .

گل آذين به صورت چتر مركب مي‌باشد و گلها هرمافروديت و به رنگ زرد مي‌باشد. البته گلهاي نر و ماده نيز در گياه وجود دارد.

ارتفاع ساقه گل دهنده به دو متر مي‌رسد. بذرها به شكل راكت مي‌باشد و بسيار سبك هستند. رنگ پوست ساقه گل دهنده زرد

و متمايل به سبز مي‌باشد. برگ‌ها به صورت روز‌ت و در روي زمين گسترده مي‌باشند. برگها سبز تيره داراي بريدگي هاي عميق

هستند. برگهاي جوان بسيار شكننده بوده و به راحتي زخم مي‌شوند و شيره از داخل زخم تراوش مي‌كند

در ايران نام اين گياه در بين عموم مردم كما مي باشد

اندام دارویی :

اولئوگم رزین آنغوزه

دامنه انتشار :

اين گياه در نواحي باير، زمين‌هاي ماسه‌اي خشک و آهکي گرم مي‌رويد و منشاء آن درمناطق استپي افغانستان و ايران نظير

استان‌هاي يزد، خراسان و کرمان ،‌هرمزگان ،‌ بوشهر و فارس مي‌باشد.

مواد متشکله :

تركيبات عمده اي كه در صمغ گياه آنغوزه وجود دارد شامل اسيد گلوكورونيك، گالاكتوز، آرابينوز و رامنوز كه از اين صمغ جدا شده

اند. بو و مزه تند صمغ مزبور مربوط به وجود تركيبات سولفيدي است. همچنين تركيباتي مانند umbelliferone, farnesiferol A, B ,

C, ferulic acid (8-9)، kamolonol (10) ، assafoetidin, ferocolicin (11)، assacoumarin A and B(12)، foetidin(13)،

episamarcandin, umbelliprenin conferol (14)، 5-hydroxyumbelliprenin, 8- hydroxyumbelliprenin and 8-

acetoxyumbelliprenin(15) اين گياه جدا شده است. تركيبات كوماريني متفاوتي از اين جنس جدا شده است كه يكي از اين

تركيبات كوماريني به نام امبليپرين مي باشد

خواص درمانی :

آنغوزه بعنوان ضداسپاسم ، خلط آور ، بادشکن ، ملین ، ضد کرم ، محرک ، مدر ، مقوی قوه باه ، قاعده آور و همچنین در

برخی از فرآورده های دارویی و غذایی کاربرد دارد.

طبق رأي حكماي طب سنتي، از نظر طبيعت خيلي گرم و نسبتاً خشك است و در درمان بيماري هايي چون تشنج، فلج، رعشه،

سستي اعضاء بسيار مفيد است

در طب سنتي ايران اثرات ضد تشنجي، ضد اسپاسمي ، ضد التهاب و درمان التهاب گلو و رفع گرفتگی صدا ، نفخ شكن، كمك به

هضم غذا ، خلط آور، مسكن ، تب بر، ملين، محرك جنسي، ضد عفوني كننده و ضد درد براي آن قائل شده اند

آثار فارماکولوژیکی :

در مطالعات انجام شده بر روی حیوان ، آنغوزه موجب جلوگیری از لخته شدن و کاهش فشار خون شده است همچنین اثر کاهنده

قند خون آن در رت گزارش شده است.

منبع :

فارماکوپه گیاهی ایران ،معاونت تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی

صمصام شریعت ، سید هادی . گزیده گیاهان دارویی . اصفهان ، انتشارات مانی (1386).

رحیمی، مصطفی : فرهنگ مصور گیاهان دارویی ، چاپ اول ، تهران ( 1387 ).

جعفرنیا،ساسان.خسروشاهی،سارا.قاسمی،میترا:راهنمای جامع و مصورخواص و کاربرد گیاهان دارویی ، چاپ سوم،

مشهد ، انتشارات سخن گستر ( 1387).

هانس فلوک : گیاهان دارویی ، ترجمه:محمد رضا توکلی صابری ، محمد رضا صداقت.انتشارات روزبهان ، تهران (1371).

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#42 Posted: 13 Jul 2011 08:32

باریجه Ferula gumosa Boiss

نامهای گیاه :

لاتین :

Ferula gumosa Boiss , F.galbaniflua Boiss & Buhse, F.erubescens Bioss

فارسی :باریجه، اشق، قاسنی ، بالیجه ، بارزد

عربی : قنه

انگلیسی :

Galbanum

آلمانی :

Galban pFlanze, Galbanum

فرانسه :

Galbanum

مشخصات گیاهی :

باریجه گیاهی علفی، پایا و بزرگ است که ارتفاع آن تا دو متر هم می رسد. ریشه قاسنی غده اي و حجيم است و

پوست ريشه قهوه اي رنگ و ضخامت آن يک تا سه ميلي متر است. ساقه آن ضخیم و طویل، قطر بخش میانی ساقه 15

میلی یا بیشتر و تو پر است. برگهای قاعدهای به ابعاد 20× 30 سانتیمتر، قطعات انتهای برگها تقریباً 1×5/1 میلیمتر، با

بریدگی شانه ای هستند. برگ ها پوشیده از تارهایی ریز و کوتاهند و به همین علت به رنگ سبز مایل به خاکستری به

نظر می رسند. گل های این گیاه زرد رنگ است و به صورت خوشه ای مرکب چتری در طول ساقه می رویند. دمگلها باز،

تعداد انشعاب چترک در حالت میوه 20 - 10 عدد، گلبرگها تقریباً به طول 5/1 میلیمتر که زرد رنگ هستند. بذور بيضوي

کشيده با طول 5/1 تا 2 برابر عرض دانه، به رنگ زرد روشن که در قسمت مياني به رنگ قهوه اي روشن است، بذور

سبک، در قسمت داخلي کمي فرو رفته و در قسمت پشتي داراي 4 تا 5 نوار طولي کمي برجسته است.

اندام دارویی :

اولئو گم رزین مهم ترین محصول مورد مصرف طبی باریجه است که بر اثر اثر گزش حشرات، خراش طبیعی یا ایجاد

شکاف بر روی ساقه گیاه به خارج ترشح میشود و پس از چند روز شیره حاصل در مجاورت هوا سفت شده و از گیاه جدا

میشود.

دامنه انتشار :

این گیاه در مناطق کوهستانی مرکزی و شمال شرق ایران می‌روید. گیاه باریجه عموماً در کوهستانها و در ارتفاعات

بالای 2000 متر به ویژه مناطق زنجان، تهران (شهرستانک) دماوند، ارتفاعات کرمانشاه و چهارمحال و بختیاری رویش

دارد.

مواد متشکله :

الئوگم رزین باریجه دارای 5ـ3 درصد اسانس، 70ـ50 درصد رزین، 40ـ20 درصد مواد صمغی، 10ـ1 درصد رطوبت و مواد

معدنی می‌باشد. اسانس باریجه از 7 گروه ترکیبات مختلف تشکیل شده است:

1ـ هیدروکربن‌های ترپنی که حدود 75ـ63 درصد اسانس را تشکیل می‌دهد و حاوی Bـ ‌پینن (50ـ45)، ـ پینن ، دلتا ـ 3 ـ

کارن و هیدروکربن‌های دیگر مانند میرسن، پاراسیمن، لیمونن، ترپینولن

2ـ الکل‌های مونوترپنی و استات

3ـ سزکوئی ترپن‌ها ( کادی نن، گئول ، گالبانول و مشتقات اودسمول )

4ـ آزولن‌ها

5ـ استرهای تیول

6ـ پیرازین‌ها

7ـ هیدروکربن‌های با اسکلت غیرترپنی:

استرهای تیول، پیرازین‌ها و هیدروکربن‌های با اسکلت غیرترپنی ترکیباتی هستند که با مقادیر کم و ساختمان‌های کاملاً

متفاوت مسئول بوی مخصوص و قوی باریجه هستند.

مواد صمغی باریجه حاوی کربوهیدراتهای گالاکتوز، آرابینوز، گالاکتیک اسید، 4 ـ متیل گلوکوروتیک اسید و آمبلی فرون

می‌باشد

خواص درمانی :

بر اساس نظر طب ایرانی باریجه دارای طبع خیلی گرم و خشک است و اثر ملین، گرم کننده و محلل گاز و نفخ برای آن

ذکرشده و برای تنگی نفس و سرفه کهنه و نرم کردن سینه مفید است.

در کتاب معتبر مارتیندل اثرات آنتی اسپاسم، اکسپکتورانت و کارمیناتیو آن ذکر شده و کار برد اصلی آنرا در صنایع غذایی

به عنوان طعم و عطر دهنده معرفی کرده است. خواص درماني آن شامل اثرات نيرو بخش، ضد تشنج، دفع درد معده،

مقوي معده و ترميم كننده زخم هاي سطحي است. همچنین اثرات شیر افزا، ضد عفونی کننده، مقوی رحم و ملین آن

گزارش شده است. در استعمال خارجی به صورت مشمع در دردهای روماتیسمی کاربرد دارد.

باریجه در طب سنتی ایران به صورت خوراکی به عنوان مقوی معده، ضد نزله و ضد تشنج معرفی شده است. در طب

گذشته سایر ملل باریجه در در درمان تنگی نفس و رفع سرفۀ مزمن مصرف می‌شده است. همچنین بر اساس دانش

گذشته گان باریجه اثر نیروبخش، ضد نزله و ضد تشنج دارد و همراه با انغوزه به عنوان درمان اختلال عصبی مصرف دارد.

آثار فارماکولوژیکی:

باریجه بیشتر مصرف صنعتی دارد و روی آثار فارماکولوژیک آن کمتر مطالعه شده است. یک مورد تحقیق بر روی ملح

سدیم اسید گالبانیک (گالبانات سدیم) نشان میدهد باعث کاهش فشار سرخرگی و افزایش ادرار در موش گردیده

است.

آثار ضد دردی، ضد باکتری و ضد قارچی عصارههای خشک شده هیدرو الکلی حاصل از اندام هوایی، ریشه، باریجه

اشکی و عسلی مورد مطالعه قرار گرفته است که در مقایسه با مرفین اثر ضد دردی ریشه و اندام هوایی آن بیشتر و نوع

اشکی معادل نوع عسلی و کمتر از مرفین گزارش شده است.همچنین در مقایسه با لیستاتین اثرات ضد قارچی

مشابهی مشاهده شده است.

عصارههای آبی، هیدرو الکلی و کلروفرمی برای نگهداری امولسیونها برای مدت 6 ماه بدون تغییر فیزیکی و اختصاصات

ظاهری مؤثر بودند.

منبع :

دکتر عباس حاجی آخوندی و دکتر ناصر بلیغ، راهنمای کاربردی گیاهان دارویی، انتشارات علمی دانشگاه آزاد اسلامی.

دکترولی الله مظفریان، فرهنگ نامهای گیاهان ایران، موسسه فرهنگ معاصر، چاپ نو بهار،228، 1375.

محمدی غ، علیها م، مطالبی پیرامون باریجه.، تهران موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، 1368.

فضلی بزاز و همکاران، بررسی اثرات ضد دردی و ضد میکروبی گیاه باریجه، مجله دانشکده داروسازی تهران، جلد هفتم،

1-21، 1376.

صمصام شریعت ، سید هادی . گزیده گیاهان دارویی . اصفهان ، انتشارات مانی (1386).

رحیمی نیا ، مصطفی : فرهنگ مصور گیاهان دارویی ، چاپ اول ، تهران ( 1387 ).

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#43 Posted: 13 Jul 2011 08:32

شیرین بیان Glycyrrhiza glabra

نامهای گیاه :

لاتین :

Glycyrrhiza glabra L., G.brachycarpa Boiss

فارسی : شیرین بیان

عربی : شجره السوس - عرق سوس

انگلیسی :

Liquorice

آلمانی :

فرانسه :

مشخصات گیاهی :

گیاهی است علفی، پایا و دارای ساقه ای به طول 5/0 تا یک متر که در محیطهای مساعد به ارتفاع 2 متر نیز می رسد.

واریته های آن بطور خودرو در نقاط مختلف روئیده و پرورش می یابد. برگهای آن مرکب از 4 تا 7 زوج برگچه با یک برگچه

انتهایی و گلهای آن به رنگ آبی روشن و غالباً همراه با لکه سفید رنگ است. میوه ای نیام و محتوی 5 یا 6 دانه (گاهی

کمتر) و به رنگ قهوه ای یا قهوه ای روشن دارد. ریشه و ریزوم شیرین بیان به صورت قطعات استوانه ای شکل، به قطر 5/

0 تا 5/1 سانتی متر مورد استفاده قرار می گیرد. مقطع آنها رنگ زرد روشن دارد. ناحیه مرکزی مقطع نیز کمی تیره

است. در سطح خارجی آن خطوط طولی به رنگ خاکستری مایل، به قهوه ای تشخیص داده می شود. در قطعات متعلق

به ریزوم اثر جوانه های از بین رفته نیز مشاهده می گردد.

اندام دارویی :

قسمت مورد استفاده شیرین بیان ساقه‌های زیرزمینی و ریشه‌های گیاه است

دامنه انتشار :

در نواحی مختلف ایران مانند گرگان، آذربایجان، کردستان، فارس، کرمان، بلوچستان، خراسان و تهران می‌روید.

مواد متشکله :

مهم‌ترین ماده اصلی که موجب شیرینی شیرین بیان است، ترکیب موجود در ریشه‌های گیاه به نام اسید گلیسریزیک

است که پنجاه برابر از شکر شیرین‌تر است و مقدار آن با توجه به شرایط محیطی و گونه گیاه بین ۵ تا ۲۰ درصد است.

اسید گلیسریزیک، با افزایش سن گیاه زياد مي‌شود و طعم عصاره آن، بسته به انواع مختلف گیاه، متغیر است. مهمترین

مواد موثره این گیاه شامل ترکیب گلیسیریزین،تری ترپنوئید ، گلی کوزیدهای فلاونوئیدی ، فیتوسترول ، بتاسیتوسترول ،

صمغ ، کومارینها ، روغن فرار ، اسیدهای آمینه ، رزین ، موسیلاژ ، اسپاراژین ، املاح معدنی و ماده تلخ گلیسرامارین

است.

خواص درمانی :

شيرين بيان از نظر طب قديم ايران معتدل است .

خواص درمانی آن شامل ضد زخم معده و اثنی عشر ، ضد سرفه ، ملین ،اسپاسمولیتیک ، ضد التهاب ، ضد تشنج ،

خلط آور و بعنوان شیرین کننده داروها استفاده می شود. در پزشکی سنتی بعنوانن خلط آور ، افزایش فشار خون ،

التیام زخم معده ، ادرار آور ،معالج سرفه و مقوی غدد فوق کلیوی و آرام کننده اعصاب کاربرد داشته است.

آثار فارماکولوژیکی :

مطالعات فارماکولوژیکی زیادی روی عصاره شیرین بیان انجام گرفته است و به علت داشتن دکسی کورتیکوسترون و

اسید گلیسیریزیک برای معالجه روماتیسم،بیماری ادیسون و التهابات مورد استفاده قرار می دهند.اثرات آنتي چ

اسپاسموديك عصاره شيرين بيان و خنثي نمودن آثار هيستامين ثابت شده است كه قسمت عمده اين اثرات و اثر

حفاظتي زخمها مربوط به فلاونوييدهاي عصاره مي باشد.

منبع :

فارماکوپه گیاهی ایران ،معاونت تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی

صمصام شریعت ، سید هادی . گزیده گیاهان دارویی . اصفهان ، انتشارات مانی (1386).

رحیمی نیا ، مصطفی : فرهنگ مصور گیاهان دارویی ، چاپ اول ، تهران ( 1387 ).

جعفرنیا،ساسان.خسروشاهی،سارا.قاسمی،میترا:راهنمای جامع و مصورخواص و کاربرد گیاهان دارویی ، چاپ سوم،

مشهد ، انتشارات سخن گستر ( 1387).

هانس فلوک : گیاهان دارویی ، ترجمه:محمد رضا توکلی صابری ، محمد رضا صداقت.انتشارات روزبهان ، تهران (1371).

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#44 Posted: 13 Jul 2011 08:33

زوفا Hyssopus officinalis

نامهای گیاه :

لاتین :

Hyssopus officinalis, H.altissimus Mill, H.canescens DS

فارسی : زوفا ،

عربی : جسمی - حسل - زوفا

انگلیسی :

Common hyssop - Hyssop

آلمانی :

فرانسه :

مشخصات گیاهی :

زوفا گیاهی است پایا، بسیار معطر و دارای ساقه های متعدد چوبی شده به ارتفاع 20 تا 60 سانتی متر که در زمینهای

آهکی بهتر رشد پیدا می کند و درکوهستانها نیز تا ارتفاعات 2000 متری بالا می رود. از مشخصات آن این است که

ریشه ضخیم و منشعب دارد و ساقه های متعدد گیاه، مجموعاً ظاهر پر پشت بدان می بخشد. برگهای کوچک و متقابل

آن، ظاهر نوک تیز، کامل، بسیار معطر و گلهای زیبای آن ، رنگهای آبی، تیره مایل به بنفش، سفید و گاهی گلی دارد.

گلهای آن که در فاصله ماههای تیر و مرداد،به وضع فراهم در کناره برگهای قسمتهای انتهایی ساقه ظاهر میشود مجموعاً

به صورت سنبله هایی جلوه می کند کاسه گل آن لوله ای شکل، دارای 15 رگبرگ و منتهی به 5 دندانه نوک تیز است.

جام گل آن از دو لب مساوی تشکیل می‌یابد. در داخل جام گل، 4 پرچم با میله های دراز و منتهی به بساک دو شاخه

جای دارد تخمدان آن چهار خانه و میوه اش چهار فندقه ای است و رنگ آن سیاه یا قهوه ای تیره است.

اندام دارویی :

سرشاخه‌های گلدار

دامنه انتشار :

به حالت خودرو در نواحی جنوبی اروپا ، آسیای صغیر ، ایران (شمال غربی ایران مانند آذربایجان بعضی از نواحی

بلوچستان) و روسیه می روید

مواد متشکله :

مقدار اسانس در پیکر رویشی زوفا متفاوت و بین ۳/۰ تا ۱ درصد می باشد . مهمترین ترکیبات تشکیل دهندة اسانس را

پینوکامفن ( ۵۰ درصد ) تشکیل می دهد ، از ترکیبات مهم دیگر اسانس می توان از آلفا وبتاپینن ، کامفن و الکلهای

سزکویی ترپن نام برد . پیکر رویشی این گیاه همچنین حاوی فلاونوئید ، تانن ( ۵ تا ۸ درصد ) مواد تلخ ( ۳ تا ۶ درصد ) و

مواد دیگری مانند دیوزمین ، هیسوپین و ترکیبات موسیلاژی است

خواص درمانی :

زوفا از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است

براي درمان بيماريهاي مربوط به دستگاه تنفس مانند سرفه ، سياه سرفه ، برونشيت و آسم استفاده مي شود همچنین

به عنوان ضد اسهال و از بین برنده نفخ ، ضد اسپاسم ، ضد التهاب و شل کننده عروق محیطی ، آرامبخش و قاعده آور به

کار می رود

اين اسانس در صنايع كنسرو سازي ، نوشابه سازي و همچنين در صنايع آرايشي و بهداشتي كاربرد فراواني دارد

در پزشکی سنتی در بیماریهای دستگاه تنفس بعنوان آرام کننده ، ضد سرفه و خلط آور ، ضد سوء هاضمه ، ضد نفخ ،

درمان کننده آسم و ضد کرم به کار می رفته است.

آثار فارماکولوژیکی :

سبب کاهش استرول‌ها و چربی‌های تام سرم و همچنین افزایش فسفولیپیدهای تام می‌گردد.

منبع :

جعفرنیا،ساسان.خسروشاهی،سارا.قاسمی،میترا:راهنمای جامع و مصورخواص و کاربرد گیاهان دارویی ، چاپ سوم،

مشهد ، انتشارات سخن گستر ( 1387).

صمصام شریعت ، ه : گزیده گیاهان دارویی . اصفهان ، انتشارات مانی (1386).

رحیمی نیا ، م : فرهنگ مصور گیاهان دارویی ، چاپ اول ، تهران ( 1387 ).

هانس فلوک : گیاهان دارویی ، ترجمه:محمد رضا توکلی صابری ، محمد رضا صداقت.انتشارات روزبهان ، تهران (1371).

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#45 Posted: 13 Jul 2011 08:34

نعناع Mentha viridis

نامهای گیاه :

لاتین :

Mentha viridis , Spicate crantz, Mentha hortensis opiz, Mentha spicata L

فارسی : نعناع، نعناع سبز، نعناء صحرائی، پونه سنبله‌ای

عربی : نعناع اخضر

انگلیسی :

Common mint, spearmint

آلمانی :

Romische minze

فرانسه :

Baume vert, Mentha romaine / menthe verte

مشخصات گیاهی :

گیاهی است علفی و دارای ظاهری شبیه M. Piperata که غالباً در باغها و اطراف آن می‌روید. برگهای پهن به رنگ سبز

تیره در هر دو سطح پهنک دارد که عموماً عاری از تار یا دارای تعداد بسیار کمی از آن است. از مشخصات آن که باعث

تشخیص گیاه از گونه M. Piperata می‌شود، آن است که اولاً برگهایش، دمبرگ ندارند و ثانیاً سنبله‌های گل آذین آن،

دارای ظاهری باریکتر ولی درازتر از گونه مذکورند به طوری که در همان نظر اول می‌توان پی به وجود این اختلاف برد این

گیاه غالباً پرورش می‌یابد. یکی از واریته‌های آن که برگهائی موجدار با ظاهر مشخص دارد به Var crispa موسوم است

اسانس‌گیری بعمل می‌آید

اندام دارویی :

قسمتهای هوائی گیاه شامل برگ و سرشاخه‌های گلدار به صورت تازه و برگ خشک شده است

دامنه انتشار :

در ایران، در آذربایجان نزدیک تبریز و در بلوچستان به طور خودرو می‌روید. علاوه بر این در ارومیه، خوی، بابل، بابلسر و

تنکابن می‌روید

مواد متشکله :

در گونه M. Spicata مقدار اسانس کمتر از گونۀ Piperata می‌باشد. در گزارش بررسی‌های شیمیائی دیگر اطلاعات زیر

بدست آمده است: در گونه‌های M.Longifollia huds و M.Spicata L. ماده کارون وجود دارد ولی در گونه‌های M.aquatica،

M.arvensis، M.piperata و M.Pulegium ماده کارون وجود ندارد. در گونه M.Spicata در اسانس آن مادۀ کارواکرول وجود

ندارد. مقدار محصول اسانس در حدود 80 کیلوگرم در هکتار است که مقدار کارون آن 7/68 ـ 66 درصد است. علاوه بر این

دارای لیمونن و دیپانتن و دیهیدرو کاروئول و استرها بوده است

خواص درمانی :

نیرودهنده، محلل و مقوی معده، ضد سرفه، ضد تشنج، قابض، محرک، مسکن و آرامبخش، خنک‌کننده، معرق و قاعده‌آور

است. از نعنا برای رفع نفخ، درد شکم، اسهال، سوء هاضمه، ناتوانی‌های روده‌، قلب، سرماخوردگی، انفولانزا،

سینوزیت، ناراحتی‌های اعصاب در بچه‌ها، خونریزی از بینی و بعنوان ضد سم در مورد گزیدگی و نیش حشرات،

بیماری‌های بینی و گلو، سردرد و دردهای چهره استفاده می‌شود. در بیماریهای بانوان و احتباس دردناک بدون دفع ادرار

مصرف می‌شود.

در پزشکی سنتی نعناع طبق نظر حکمای طب سنتی از نظر طبیعت نسبتاً گرم و خشک می‌باشد که در عین حال

خشکی آن زیاد نیست و آثاری از رطوبت نیز در آن وجود دارد. از نظر خواص در تمام موارد از پونه قوی‌تر است. به طور

کلی گیاهی است گرم‌کننده، مقوی دل، رقیق‌کنندۀ خون غلیظ و مسکن.

آثار فارماکولوژیکی :

نعناع تنفس را سریع کرده و بدن را گرم می‌کند و ترشح مخاط را کم می‌کند و موجب نقصان ترشح می‌گردد ولی در عین

حال ادرار را زیاد می‌کند و تعریق پوست را افزایش می‌دهد. به همین علت آن را در موراد اختلالات ضعفی و عصبی معده

و در هنگام شیوع وبای التور استعمال می‌کنند. اسانس نعناء با شل کردن اسفنگتر تحتانی مری و کم کردن کشش

سطحی محتویات معده موجب اثر ضد نفخ می‌شود. همچنین با تحریک غدد گوارشی و افزایش ترشحات اسیدی و

آنزیمی به عمل هضم کمک مؤثری می‌نماید.

منبع :

زرگری. ع: گیاهان داروئی. انتشارات دانشگاه تهران. جلد اول، 1368: 488.

میرحیدر، ح: معارف گیاهی. دفتر نشر فرهنگ اسلامی. جلد دوم. 1372، 205.

صمصام شریعت ، ه : گزیده گیاهان دارویی . اصفهان ، انتشارات مانی (1386).

رحیمی نیا ، م : فرهنگ مصور گیاهان دارویی ، چاپ اول ، تهران ( 1387 ).

وب سایت شرکت داروسازی باریج اسانس ، گیاهان دارویی

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#46 Posted: 13 Jul 2011 08:34

مورد Myrtus communis L

نامهای گیاه :

لاتین :

Myrtus communis L , Myrtus italica mill, Myrtus mucronata pers.

فارسی : مورد، مورت، آس، عمار

عربی : مرسین، حمبلاس، آس، قمام

انگلیسی :

Myrtle, True Myrtle

آلمانی :

Myrte, Myrtenbaum

فرانسه :

Myrte

مشخصات گیاهی :

گیاهی درختچه‌ای، همیشه سبز و معطر با ساقه‌های بسیار متعدد، منشعب، شاخه‌ها دارای برگهای نزدیک به هم و

متراکم با پوشش خاکستری‌رنگ می‌باشد. برگها متقابل، تقریباً بدون دمبرگ، تخم مرغی و سرنیزه‌ای. نوک‌تیز کامل،

چرمی، پایا، بدون کرک و براق، پوشیده از نقاط شفاف با رگبرگهای نامشخص، گلها سفید رنگ، معطر، منفرد، تقریباً

بزرگ، دارای دمگل و پرچم‌های متعدد است. میوه سته، تقریباً گوشتی، تخم مرغی به رنگ آبی تیره و متمایل به سیاه

دارای تاجی از کاسبرگهای باقیمانده بر آن و دانه‌های متعدد است . میوه آن تحت عنوان Mursins در خاورمیانه بعنوان

چاشنی کاربرد دارد

اندام دارویی :

بخش داروئی این گیاه را برگها تشکیل می‌دهند. برگهای گیاه همیشه سبز، پایا، متقابل، ساده نوک تیز، با حاشیه

درشت، چرمی منقوط و به رنگ سبز تیره و معطر می‌باشد . این برگها چنانچه در سایه آفتاب خشک شده باشند رنگی

پررنگ و بوئی مطبوع و تند دارند و در صورتی که در مقابل آفتاب شدید خشک شده باشند رنگ زرد پیدا کرده و بوی

بسیار کمی خواهند داشت

دامنه انتشار :

در بین هرزویل و منجیل، لاب سفید در بختیاری، دره رودخانه خراسان، شهبازان، شهشوم، سراب، گیلانغرب، کرمان،

نودان، کازرون، مهارلو در شیراز، نی‌ریز به طرف شیراز، فسا، ممسنی، نزدیک حاجی‌آباد ، بندرعباس ، هرمزگان ،

سیستان و بلوچستان پراکندگی دارد

مواد متشکله :

برگهای این گیاه دارای 2ـ5/1 درصد حجمی اسانس است که قسمت عمده آن را ترپینولن (Terpinolen) 4/30%،

سینئول، لینالول، ترپینئول (Terpineol)، لینالیل استات تشکیل می‌دهد . همچنین در برگ گیاه علاوه بر اسانس، تانن،

فلاونوئید، ویتامین C (به میزان 82 میلی‌گرم در صد گرم برگ خشک) وجود داشته و فاقد آلکالوئید و گلیکوزیدهای قلبی

بوده است

خواص درمانی :

مورد به صورت موضعی در درمان تبخال (تیپ 1و2)، به عنوان آنتی سپتیک و در درمان التهاب مخاط بینی استفاده

می‌گردد . ضد احتقان، قابض، تقویت‌کننده و ضد عفونی‌کننده و ضد انگل است. مصرف موضعی آن در بهبود زخم و مصرف

خوراکی آن در درمان اختلالات سیستم گوارشی و مجاری ادرار کاربرد دارد. همچنین به صورت خوراکی در ناراحتی‌های

مجاری تنفسی، سینوزیت و سرفه‌های خشک بکار می‌رود. کاربرد موضعی آن در آکنه، بواسیر و عفونت لثه و در

پسوریازیس می‌باشد

در طب گذشته مورد را تحت عنوان «آس» یا «عمار» به معنی نیکوی و خوشبو نامیده بودند و برای آن اثرات قابض، ضد

اسهال و تقویت‌کننده رویش مو قائل بوده‌اند . از دمکردۀ برگهای آن به صورت غرغره و دهان‌شویه در موارد آفت (Aphthae)

استفاده می‌شده، همچنین معتقد بودند که اسانس مورد فرح‌آور و مقوی قلب است.

آثار فارماکولوژیکی :

در یک مطالعه که در شرایط in-vitro اثر اسانس، عصاره محلول در آب، عصاره محلول در دی‌کلرومتان و عصاره محلول در

روغن ذرت روی انواع میکروبها مطالعه شد مشخص گردید که اسانس مورد می‌تواند مانع رشد باکتری‌های

استافیلوکوکوس اورئوس، پسودوموناس آئروجینوزا، اشریشیاکلی گردد . اثر ضد ویروس پماد حاوی 10% اسانس گیاه

مورد روی بیماران مبتلا به ویروس هرپس سیمپلکس تیپ 1 و 2 مورد آزمایش قرار گرفت. آزمایش‌ها بر اساس روش

علمی double blind و به صورت کاملاً اتفاقی در دو گروه تست و کنترل انجام گرفته است. در یک سری آزمایشات بالینی

از 46 بیمار آلوده به ویروس هرپس 34 نفر پماد حاوی 10 درصد اسانس مورد و 12 نفر پماد کنترل را به صورت روزی 5ـ3

مرتبه در ناحیه ملتهب به مدت زمان 48 ساعت بهبودی مصرف نمودند.

نتایج حاصله نشان می‌دهد که بیماران مبتلا به ویروس پس از این مدت زمان بهبودی کامل یافته‌اند . سمیت حاد

خوراکی اسانس مورد در موش صحرائی برابر ml/kg 7/3 = LD50و در موش سوری برابر با ml/kg 2/2 است. در انسان

مصرف خوراکی روزانه معادل 1-2 ml/kg بعنوان دارو بسیار بعید به نظر می‌رسد که ایجاد تحریکات یا اثرات نامطلوب

نماید . اسانس مورد از طریق ایجاد بی‌حسی موضعی، اثرات ضد درد و ضد سوزش از خود نشان می‌دهد و در التیام

زخمها بسیار مؤثر است.

منبع :

فارماکوپه گیاهی ایران ،معاونت تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی

جعفرنیا،ساسان.خسروشاهی،سارا.قاسمی،میترا:راهنمای جامع و مصورخواص و کاربرد گیاهان دارویی ، چاپ سوم،

مشهد ، انتشارات سخن گستر ( 1387).

صمصام شریعت ، ه : گزیده گیاهان دارویی . اصفهان ، انتشارات مانی (1386).

رحیمی نیا ، م : فرهنگ مصور گیاهان دارویی ، چاپ اول ، تهران ( 1387 ).

ناصریان ر. بررسی فیتوشیمیائی و اثر ضد میکروبی اسانس و عصاره مورد (Myrtus communis) ]پایان‌نامه دکترای

داروسازی[ شیراز: دانشگاه علوم پزشکی، 1376.

زرگری ع. گیاهان داروئی. تهران: انتشارات دانشگاه: 1370 (ج 2): 6 ـ 302.

زاهدی ا. واژه‌نامه گیاهی. تهران: انتشارات دانشگاه، 1373: 669.

امین غ. گیاهان داروئی سنتی ایران. تهران: انتشارات معاونت پژوهشی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی،

1370 (ج1): 69.

قهرمان. احمد. فلور ایران (ج 15) مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، 1362: 1819.

شرکت داروپخش، میرتوپلکس، تهران: مرکز تحقیقات داروئی داروپخش، 1372: 13ـ6.

Chevallier MA. The encyclopedia of medicinal plants. London: Dorling Kindersley, 1996: 236.

Dent bown. Encyclopedia of herbs and other uses. 1996: 316. Vehlekeh H. Toxicology. 12 th ed. New York: Mcgrowhill, 1979: 335-42.

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#47 Posted: 13 Jul 2011 08:35

مرزنجوش origanum spp

نامهای گیاه :

لاتین :

Origanum Vulgare , Origanum majorana

فارسی : مرزنجوش ، مرزنگوش ، مرزقوس ، سمق ، آویشن کوهی ، پونه کوهی

عربی :

انگلیسی :

origany, common marjoram, wild marjoram, marjoram , Sweet marjoram

مشخصات گیاهی :

O. Vulgare : گياه چوبي پايا به ارتفاع 30 تا 90 سانتيمتر و داراي بوي معطر كه به حالت خودرو در نواحي خشك، سواحل

درياها، دامنه كوهستا نها و جنگل ها مي رويد. به علاوه به منظور استفاده هاي درماني نيز پرورش مي يابد. از

مشخصات آن اين است كه ساقه راست منشعب، پوشيده از كرك و به رنگ سبز مايل به قرمزدارد. بر گهاي آن بيضوي به

رنگ سبز تيره و پوشيده از كرك در سطح تحتاني پهنك و در كناره هاي آزاد آن است. گلهاي مجتمع آن در خرداد تا مرداد

ماه ظاهر مي شود رنگ گلي يا سفيد دارد. هر يك از گلهاي آن داراي كاسه منتهي به 5 دندانه مساوي و جام بزرگ تر از

كاسه است. درون جام گل چهارپرچم ( 2 بزرگ و 2 كوچك) جاي دارد. ميوه آن چهار فندقه ومحصور در بقاياي كاسه گل

است. اين گونه گياه علفي در ايران چند ساله بوده و سه زير گونه دارد كه معمولاً در مناطق جنگلي و روي ديوار ههاي

پرشيب و گاهي در ميان صخر هها می روید.

O . majorana : در نواحي گرم به صورت گياهي پايا، در منطقه مديترانه اي به صورت دو ساله و در نواحي معتدل به

شكل گياهي يك ساله درمي آيد. گياه تا ارتفاع 25-80 سانتیمتر رشد مي كند. بر گها متقابل، بيضوي، بدون دندانه ،

دارای دمبرگ کوتاه و ساقه ها چهارگوش ، منشعب ، بخشهای پایینی پوشیده از کرکهای پشمی و بخشهای بالایی

بدون کرک می باشند گلهايي كوچك به رنگ سفيد يا گلي و پوشيده از چهار رديف براكته مايل به سفيد دارد. وجود براكته

ها باعث مي شود گلها از نظركلي، ظاهر كروي پيدا كنند. بوي اعضاي هوايي گياه معطر و طعمش نافذ و پسنديده بوده و

با احساس گرما همراه است

اندام دارویی :

سرشاخه های گلدار گیاه

دامنه انتشار :

O. Vulgare : گياه به طور معمول در سراسر آسيا، اروپا وآفريقاي شمالي رشد مي كند. در ايران گياه در نواحي مختلف

شمال مانند گيلان (آربوستان، لاهيجان، آستارا)، مازندران(جنوب چالوس) و نيز در آذربايجان (كاليبار، كوه قره داغ،دامنه

اهر) ، كردستان (مريوان) ، اصفهان ، لرستان ، خوزستان ، بلوچستان ، خراسان و یزد مي رويد.

O . majorana : گياه بومي جنوب شرقي ناحيه مديترانه اي بوده، در ایران كشت مي شود.

مواد متشکله :

O. Vulgare:

اسانس فرار (1-15/0 درصد) عناصر اصلی آن شامل carvacrol ، گاما- ترپينن ،p- cymene ، آلفا- پينن، ميرسن و

تيمول هستند.

فلاونوييدها از جمله naringine .

مشتقات كافئيك اسيد مخصوصاً رزمارينيك اسيد

O . majorana :

اسانس (روغن فرار)(1-3 درصد) تركيبات اصلي آن شامل : cis-sabinenehydrate ، sabinene ، trans-sabinene و cis-

sabinenehydrate acetate هستند. تركيب اخير طي تقطير با بخار، از بين تركيبات ديگر،به گاما - ترپی نن ، آلفا - ترپي

نن ، terpinene-4-ol ،لیمونن و ترپینولها تجزیه می شود.

فلاونوييدها شامل apigenin ،luteolin ،diosmetin

گليكوزيدهاي هيدروكينوني شامل آربوتين ؛ متيل آربوتين؛

مشتقات كافئيك اسيد: رزمارينيك اسيد، كلروژنيك اسيد؛

پلي ساكاريدهاي محلول در آب

ترپي نن ها : اورسوليك اسيد ، acid oleanolic

خواص درمانی :

به طور معمول در صنايع غذايي به عنوان ادويه،در صنعت صابو نسازي جهت معطر كردن و در فرآورد ههاي آرايشي به

دليل مهار اكسيداسيون ليپيد، استفاده مي شود

موارد استفاده Origanum vulgare L: بیماریهای تنفسي مانند سرفه، التهاب مخاط برونش، قاعدگي دردناك،اختلال

هضم، روماتيسم مفصلي، بيمار يهاي كليوي،درمان بی اشتهایی ، ناراحتی های هاضمه یا صفراوی و به عنوان مقوي و

معرق و تسكين عصبي (به صورت حمام) ضد التهاب و ضد اسهال.

موارد استفاده Origanum majorana L: کرامپ ، افسردگي، گيجي، سردردهاي عصبي، ميگرن، نوراستني،

فلج،اختلالات گوارشي، سرماخوردگي ، رفع استسقا ، تحلیل نفخ ،کاهنده فشار خون ، متسع کننده سرخرگها ، تنگی

نفس و خفقان و به عنوان ديورتيك.

آثار فارماکولوژیکی :

آثار فارماکولوژیکی این گیاه شامل اثرات ضدميكروبي، آنتي اكسيدان، ضدديابتي، اثر برسيستم ايمني، اثر بر طول عمر،

سميت سلولي و اثرات آنتي موتاژني می باشد

خواص ضد میکروبی و ضد قارچ در کارهای بسیاری گزارش شده است و جزء قویترین گیاهان دارای اثر ضد میکروبی

معرفی شده است

منبع :

ژان ولنه ، ترجمه احمد امامی ، محمد رضا شمس اردکانی ، نسیم نکویی نایینی. گیاه درمانی ، درمانن بیماریها با

گیاهان. بخش سوم . انتشارات سبز آرنگ ،1383

صمصام شریعت ، سید هادی . گزیده گیاهان دارویی . اصفهان ، انتشارات مانی (1386).

رحیمی نیا ، مصطفی : فرهنگ مصور گیاهان دارویی ، چاپ اول ، تهران ( 1387 ).

جعفرنیا،ساسان.خسروشاهی،سارا.قاسمی،میترا:راهنمای جامع و مصورخواص و کاربرد گیاهان دارویی ، چاپ سوم،

مشهد ، انتشارات سخن گستر ( 1387).

هانس فلوک : گیاهان دارویی ، ترجمه:محمد رضا توکلی صابری ، محمد رضا صداقت.انتشارات روزبهان ، تهران (1371).

ممبيني تاجماه,ممبيني مهران,آقايي محبوبه.بررسي آثار فارماكولوژيك جنس مرزنجوش (.Origanum spp).فصلنامه

گياهان دارويي زمستان 1387; 8(29):18-35.

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#48 Posted: 13 Jul 2011 08:36

گل ساعتی Passiflora incarnata L

نامهای گیاه :

لاتین :

Passiflora incarnata L ,

فارسی :گل ساعتی ، گل ساعت

عربی : زهر الالام ، زهره الساعه ، جرخ الفلاک

انگلیسی :

Passion Flower , Grenakilla

آلمانی :

Passionsblumenkrut , Flischfarbige passionsblume

فرانسه :

Herbe de passiflore

مشخصات گیاهی :

گل ساعتی گیاهی چند ساله و پایا است به ارتفاع 8 تا 9 متر که به صورت درختچه نیز دیده میشود. البته برخی از گونه

های آن علفی و چند ساله می باشد. ساقه های آن دارای پیچکهایی است که به گیاهان کناری می پیچد و از این طریق

بالا رونده است. برگهای آن متناوب و بزرگ ، دمبرگدار و دارای پهنکی مرکب از سه لب عمیق با ظاهر برگچه مانند که

سطح زیرین آنها کرکدار و کناره های آنها رگبرگهای شبکه ای مشاهده می شود. به طور کلی برگها دارای بریدگی های

عمیقی هستند که آنها را به صورت برگهای مرکب یا چند برگچه در می آورد. گلهای این گیاه که زیبایی خاصی دارد ،

درشت و منفرد است و منتهی به دمگل دراز میشود. در هر یک از گلها 3 براکته،5 کاسبرگ، 5 گلبرگ سفید رنگ، 5 پرچم

یا بساک بزرگ و نارنجی دیده میشود. میوه های گل ساعتی مسطح ، به رنگ مایل به سبز یا قهوه ای و با نقطه های

گود و زیاد و دارای دانه های زرد مایل به قهوه ای است. به طور کلی میوه ها شبیه به گردو یا سیب کوچک است. که

گوشت آن زرد رنگ و خوراکی است.

اندام دارویی :

از برگ‌ و میوه‌ و گلهای‌ گیاه‌

دامنه انتشار :

این گیاه بومی آمریکا است ودر ایران بعنوان گیاه زینتی پرورش داده می شود.

مواد متشکله :

حاوي آلكالوئيدهاي ايندول (هارمان، هارمين، هارمول، هارمالي)، فلاونوئيدها (اورينتين،ايزواورينتين،کرایزین ، ويتكسين،

ايزوويتكسين )، گلوسيدها، تركيبات فنلي، استرول ها و اجز اي فرار به عنوان تركيبات اصلي گياه مي باشد

خواص درمانی :

این گیاه به طور گسترده در طب سنتی هند شرقی ، مکزیک ، هلند ، آمریکای جنوبی ، ایتالیا و آرژانتین برای مداوای

برونشیت ، آسم ، سیاه سرفه ، پنومونی و بیخوابی مصرف داشته و همچنین دارای خواص ضد اضطرابی ، آرامبخشی ،

ضداسپاسمی و اثرات ضد میکروبی است. در پژوهشهای صورت گرفته در درمان اضطراب ، بیخوابی ، بیماری فشار خون ،

سرطان و افزایش میل جنسی کاربرد داشته است. و بعنوان یک داروی قوی در درمان صرع ، تتانوس ، اسپاسم های

عضلانی ، کاهش هیجانات روحی و به صورت موضعی در همورویید استفاده می شود.

در پزشکی سنتی بعنوان آرامبخش ، نیرودهنده ، ضد تشنج مصرف سنتی داشته است.

آثار فاماکولوژیکی :

فلاونوییدها از مهمترین مواد موجود در گیاه گل ساعتی هستند که خواص فارماکولوژیک را دارا می باشند. از جمله با

مهار آروماتیزاسیون ، مانع تبدیل تستوسترون به استروژن و دی هیدروکسی تستوسترون می شود و در نتیجه سطح

تستوسترون را بالا می برد

منبع :

صمصام شریعت ، سید هادی . گزیده گیاهان دارویی . اصفهان ، انتشارات مانی (1386).

رحیمی، مصطفی : فرهنگ مصور گیاهان دارویی ، چاپ اول ، تهران ( 1387 ).

ولنه ، ژان. ترجمه احمد امامی ، محمد رضا شمس اردکانی و نسیم نکویی نایینی: گیاه درمانی ، درمان بیماریها توسط

گیاهان.بخش سوم ، انتشارات سبزآرنگ ، تهران ، 1383

نرگس کراچیان و همکاران : اثرات عصاره الكلي جوي دو سر، علف چاي، گل ساعتي و اسطوخودوس در كاهش علايم

ترك مرفين در موش صحرايي ، فيزيولوژي و فارماكولوژي زمستان 1385; 10(4):313-321.

محسن وزیریان و همکاران : بررسي اثرات ضد اضطرابي قطره گياه گل ساعتي در اختلال اضطراب فراگير در مقايسه با

اگزازپام در يك كارآزمايي باليني دو سر كور ، فصلنامه گیاهان دارویی ، زمستان 1380; 1(1):29-38.

شوان شریعتی راد و همکاران : بررسي اثرات ضدتشنجي داروي پاسي پي (Pasipay) (تهيه شده از عصاره گل ساعتي)

به روش پنتيلن تترازول در موش ، فصلنامه گیاهان دارویی ، تابستان 1386; 6(23):40-45.

افسانه کاظمیان و همکاران : بررسي تاثير گياه گل ساعتي (پاسيون فلاور) بر گرگرفتگي دوران يائسگي زنان تحت

پوشش مراکز بهداشتي درماني شهر اصفهان ، مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي ايلام تابستان 1385; 14(2):41-47.

هما حاجی مهدی پور و همکاران : بررسي مقايسه اي و افتراقي گونه هاي گل ساعتي Passiflora incarnate L و .

Passiflora caerulea L در گياه خام و فراورده هاي مرتبط ، فصلنامه گياهان دارويي تابستان 1386; 6(23):65-71.

سپیده نیک زاد و همکاران : گل ساعتي در درمان محروميت تركيبات افيوني: مطالعه دو سو بي ‌خبر تصادفي ، فصلنامه

گیاهان دارویی زمستان 1380; 1(1):63-69.

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#49 Posted: 13 Jul 2011 08:38

رزماری Rosmarinus officinalis

نامهای گیاه :

لاتین :

Rosmarinus officinalis

فارسی : رزماری، رومارن ، اکلیل کوهی

عربی : اکلیل الجبل، حصالبان، حصالبان اکسیر

انگلیسی :

Rosemary, Common Rosemary, Moorwort, Herb of memory

آلمانی :

Echter Rosmarin, Anthoskraut, krankrautblatter, kranzenkrautblatter

فرانسه :

Romarin, Rose marine, Herbe aux couronnes, Feuilles de Rosmarin

مشخصات گیاهی :

گیاه معطر بوته‌ای و پایا، با شاخه‌های بالارونده، که ارتفاع آن به 2 متر می‌رسد. برگها باریک با انتهائی بدون نوک و

سوزنی‌شکل (نازک)، گلها به رنگ سبز تیره و به ندرت صورتی یا سفیدرنگ می‌باشد

اندام دارویی :

برگ و سرشاخه‌های گلدار گیاه، اندام داروئی رزماری را تشکیل می‌دهد

دامنه انتشار :

پرورش گیاه رزماری در بیشتر نواحی ایران معمول می‌باشد . پرورش‌دهندگان عمدۀ گیاه رزماری را در دنیا کشورهای

شمال آفریقا خصوصاً مراکش و تونس و کشورهای جنوب اروپا خصوصاً اسپانیا، فرانسه، ایتالیا، یوگسلاوی و آمریکا

تشکیل می‌دهند.

مواد متشکله :

مادۀ متشکلۀ اصلی برگ و سرشاخه‌های گیاه رزماری را روغن فرار تشکیل می‌دهد فارماکوپۀ گیاهی بریتانیا میزان

روغن فرار رزماری را 1% حجم در وزن ذکر کرده است، ولی میزان روغن فرار این گیاه در نقاط مختلف دنیا بین 5/0 تا 5/2

درصد گزارش شده است

عمده‌ترین ترکیبات موجود در روغن فرار گیاه را 1و8 ـ سینئول (1,8 - cineol)، بورنئول (Borneol)، کامفر (Campher)،

بورنیل استات (Bornyl acetate)، آلفاپی‌نن (α - pinene) و -B پینن تشکیل می‌دهند که بسته به شرایط جغرافیائی محل

کشت گیاه، میزان و درصد هریک از این مواد متغیر می‌باشد

سایر ترکیبات طبیعی موجود در برگ و سرشاخه‌های گلدار رزماری شامل این دسته‌ها می‌شود:

فلاونوئیدها مانند جنکوانین (Genkwanin) و لوتئولین (Luteolin)، اسیدهای فنلی مانند اسید رزمارینیک (Rosmarinic

acid)، دی‌ترپن‌ها، تری‌ترپن‌ها، تانن‌ها، مواد تلخ، رزین، ساپونین، پروتئین، چربی، کربوهیدرات، فیبر، برخی املاح و

ویتامینها.

خواص درمانی :

از رزماری به صورت خوراکی در درمان اضطراب، سردرد، میگرن، فشار خون، نفخ و بی‌اشتهائی و به صورت موضعی

بعنوان مسکن موضعی در درمان دردهای عضلانی و بیماریهای روماتیسمی استفاده می‌شود. همچنین بعلت عطر و

طعم مناسب در صنایع آرایشی ـ بهداشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. روغن رزماری یک روغن محرک است و از نظر

رایحه و اثر، گرم و نافذ می‌باشد. اثر محرک رزماری روی سیستم اعصاب مرکزی بسیار برجسته است. مصرف رزماری

چون موجب سهولت ترشح و دفع صفرا می‌شود از این جهت از آن در بیماریهای یرقان و نارسائی اعمال کبد استفاده

بعمل می‌آورند. مصرف رومارن در موارد ضعف عمومی، خستگی مفرط و بیحالی بیمار در دوران نقاهت مفید تشخیص

داده شده است.

در طب گذشته از رزماری به صورت خوراکی بعنوان مدر و ضدنفخ و به صورت موضعی بعنوان ضد التهاب و ضد درد

استفاده می‌کرده‌اند

آثار فارماکولوژیکی :

آثار ضد میکروبی گیاه و روغن فرار رزماری و تعدادی از مواد مؤثره این گیاه علیه میکروبهای زیر تأیید گردیده است

استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس آلبوس، ویبریوکلرا، اشرشیاکلی، لاکتوباسیلوس برویس، پسودوموناس

فلورسنس، رودوتورولا گلوتینیس، کورینه باکتریا.

منبع :

فارماکوپه گیاهی ایران ،معاونت تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی

جعفرنیا،ساسان.خسروشاهی،سارا.قاسمی،میترا:راهنمای جامع و مصورخواص و کاربرد گیاهان دارویی ، چاپ سوم،

مشهد ، انتشارات سخن گستر ( 1387).

صمصام شریعت ، ه : گزیده گیاهان دارویی . اصفهان ، انتشارات مانی (1386).

رحیمی نیا ، م : فرهنگ مصور گیاهان دارویی ، چاپ اول ، تهران ( 1387 ).

زرگری ع. گیاهان داروئی. تهران، انتشارات دانشگاه، 1369 (ج 4): 6 ـ 71.

زاهدی.ا. واژه‌نامۀ گیاهی. تهران: انتشارات دانشگاه 1373 : 158.

مظفریان و.ا. فرهنگ نامهای گیاهان ایران. تهران: نشر فرهنگ معاصر، 1375 : 158.

ژان ولنه ، ترجمه احمد امامی ، محمد رضل شمس اردکانی ، نسیم نکوئی نایینی . گیاه درمانی ، درمان بیماریها توسط

گیاهان . تهران: انتشارات سبز آرنگ 1383

هانس فلوک : گیاهان دارویی ، ترجمه:محمد رضا توکلی صابری ، محمد رضا صداقت.انتشارات روزبهان ، تهران (1371).

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#50 Posted: 13 Jul 2011 08:38

مرزه Satureja hortensis

نامهای گیاه :

لاتین :

Satureja hortensis

فارسی :مرزه ، ایشن ، اوشن ، ندغ ، کلکلیک

عربی : صعتر و سعترالبر

انگلیسی :

Summer savory , Garden savory , Savory

آلمانی :

Bohnenkrut

فرانسه :

Sarriette

مشخصات گیاهی :

گياهي علفي، يکساله و داراي ساقه منشعب به طول 10 تا 30سانتي متر كه رنگ ساقه آن تيره تر از بزرگ است به

علاوه در محل گره ها، انشعاباتي حاصل مي کند که آنها نيز به نوبه خود منشعب مي شوند، به طوري که گياه به صورت

بوته پرپشت جلوه مي نمايد. برگهاي آن باريک، نوک تيز، دراز و پوشيده از تارهاي کوتاه است. برگهاي آن منحصرا يک

رگبرگ داشته ودر سطح آنها نيز نقاط ريز و فراواني که عبارت است از غده اي حاوي اسانس است ديده مي شود. گل

هاي کوچک ، سفيد يا گلي رنگ مرزه که در تابستان پديد مي آيد، بصورت مجتمع در طول انشعابات ساقه قرار دارند.

اندام دارویی :

کلیه قسمتهای هوایی آن

دامنه انتشار :

انتشار آن در اروپا به ويژه فرانسه ، سيبري ، جنوب و غرب آسيا و از جمله ايران است . محل رويش مرزه در ايران شامل

شمال غرب ، تبريز ، خوي ، ارسباران و قسمت هاي مختلفي از خراسان است .

مواد متشکله :

مرزه تابستاني ( برگ خشک ) حاوي حدود يک درصد اسانس مي باشد که شامل ترکیباتی از جمله کارواکرول ، تيمول ،

بتاپي نن ، پاراسيمن ، ليمونن و کامفن است . ترکيبات ديگر آن شامل ويتامين ها ، صمغ ، موسیلاژ ، تانن ، رزین و مواد

معدني مختلف است . ترکيبات مرزه بسته به شرايط آب و هواي ناحيه رويش ممکن است متفاوت باشد .

خواص درمانی :

خواص درمانی آن شامل ضد نفخ ، مدر ، هضم کننده غذا ، ضدعفونی کننده ، مقوی قوه باه و رفع اسهالهای حاد می

باشد

داراي طبع گرم و خشک است مرزه تابستانی بعنوان گیاهی دارویی به صورت سنتی بعنوان داروی محرک ، ضد نفخ ،

خلط آور ،مدر ، بادشکن ، ضد کرم ، مقوی معده و همچنین ضد اسهال و تقویت کننده قوای جنسی و ضد عفونت کاربرد

دارد.

آثار فاماکولوژیکی :

مرزه به علت داشتن ترکيبات فنلي در اسانس و ترکيبات تانني در برگ ، داراي خاصيت ضد قارچ ، ضد ميکروب ، ضد اسپاسم

و ضد اسهال مي باشد .

منبع :

صمصام شریعت ، سید هادی . گزیده گیاهان دارویی . اصفهان ، انتشارات مانی (1386).

رحیمی، مصطفی : فرهنگ مصور گیاهان دارویی ، چاپ اول ، تهران ( 1387 ).

سحر شهنازی و همکاران: بررسی ترکیبات شیمیایی و خواص ضد میکروبی اسانس حاصل از گیاه مرزه تالشی ،

فصلنامه گیاهان دارویی ، سال هفتم ، دوره اول ، زمستان 1386.

من هم خدایی دارم

صفحه 5 از 32: « پیشین 1 2 3 4 5 6 ... 32 پسین »

علم و دانش /

Medicinal Herbs | گیاهان دارویی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا