استرس های ناگهانی، جنون خفته افراد را بیدار می کنداسترس های شدید و ناگهانی از علل بروز این بیماری است که با ایجاد اختلالات ادراکی موجب ترس، انزواطلبی، میل به خودکشی و استفاده از جنون به عنوان یک مکانیزم دفاعی در مبتلایان این بیماری می شود.دکتر حامد محمدی کنگرانی، عضو کمیته رسانه انجمن روانپزشکان ایران در گفت وگو با خبرنگار بهداشت و درمان ایسنا منطقه علوم پزشکی تهران با بیان این که امروزه بیماری به نام «سایکوز» یا جنون در روانپزشکی مطرح نیست، اظهار کرد: این بیماری نشانه ای از اختلال حس واقعیت سنجی افراد است که موجب از دست دادن افکار، احساسات و روابط اجتماعی در فرد مبتلا به این عارضه می شود.این متخصص روانپزشکی در خصوص بیان علل بروز این بیماری گفت: استرس های شدید و ناگهانی، از دست دادن یکی از نزدیکان، حوادث پرتنش مالی نظیر ورشکستگی ممکن است باعث بروز این بیماری شود که با مصرف مرتب دارو به مدت ۶ ماه تا یک سال بسته به شدت بیماری درمان پذیر است.دکتر محمدی کنگرانی با بیان اینکه نقش ژنتیک در این بیماری بسیار زیاد بوده و مبتلایان به آن بیشتر تحت تاثیر یکی از اعضای خانواده خود قرار می گیرند، ادامه داد: خصوصیات شخصیتی در بروز سایکوز تاثیرگذار است که حساسیت، ضعف در مکانیزم های دفاعی، عدم توانایی مقابله با استرس های شدید و کنار آمدن با مشکلات زندگی از بارزترین ویژگی های شخصیتی این بیماران است که برای فرار از مشکلات و جبران ضعف های خود از جنون به عنوان یک مکانیزم دفاعی استفاده می کنند.این عضو انجمن روانپزشکان ایران گفت: اختلالات ادراکی که شایع ترین علامت سایکوز است در افراد عادی هم دیده می شود مثلا افراد برای چند لحظه نمی توانند ادراک درستی از چیزهایی که در محیط اطراف می بینند داشته باشند و در این حالت ممکن است یک تکه چوب را مثل مار و یا سایه چوب لباسی را شبیه انسان تصور کنند که این حالات در افراد مبتلا به جنون به مراتب شایع تر است.وی در تبیین توهم و هذیان در این افراد گفت: در توهم فرد چیزی را که به واقع وجود ندارد حس می کند که این ادراک می تواند شنیدن صدایی خاص، بوی تعفن و لمس کردن چیزی باشد که وجود خارجی ندارد.اما هذیان در اصل اعتقاد داشتن به موضوعی است که در فرهنگ آن جامعه غیر قابل باور است که ریشه آن به فرهنگ و مذهب مردم جامعه باز می گردد.هذیان می تواند حالت دیگری به نام ایلوژن یا اختلالات ادراکی نیز داشته باشد.وی با اشاره ذهنیت مبتلایان به سایکوز اظهار داشت: این افراد تصور می کنند که آدم های مهمی هستند و همواره کسی آنها را تعقیب می کند، کسی قصد خیانت و یا کشتن آنها را دارد که متاسفانه هچ تست روانشناسی نمی تواند این بیماری را تشخیص دهد و تنها راه تشخیص آن مصاحبه، تست های بالینی و گرفتن شرح حال بیمار توسط پزشک است.تجویز دارو خط اول درمان سایکوز استوی با تاکید بر این که درمان سایکوز فقط از طریق دارو امکان پذیر است، گفت: در موارد شدیدتر اگر فرد برای خود و دیگران خطری ایجاد کند ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان روانپزشکی را داشته باشد. در غیر این صورت می توان آنها را به صورت سرپایی نیز درمان کرد.دکتر کنگرانی همچنین اضافه کرد: این بیماری در حالت های شدیدتر علائمی مشابه اسکیزوفرنی دارد که در این حالت برای کنترل بیماری حداقل یکسال و در نهایت تا پایان عمر مجبور به مصرف دارو هستند.این متخصص روانپزشکی در ادامه با اشاره به اینکه باید برای این افراد به اندازه توانایی هایشان کار و مسئولیت در نظر گرفته شود، گفت: مبتلایان به جنون نباید منزوی شده و افراد خانواده کارهای آنها را انجام داده و بی دلیل از آنها حمایت کنند.از طرفی میزان توانایی این افراد برای پذیرش مسئولیت باید از سوی خانواده و یا پزشک مشخص شود.با بحث و جدل، استرس مبتلایان به سایکوز را تشدید نکنید!دکتر کنگرانی در خصوص ازدواج این بیماران اظهار داشت: ازدواج نمی تواند به بهبود این افراد کمک کند حتی در مواردی ممکن است استرس ازدواج در وخامت حال آنها نقش داشته باشند.از طرفی چون علائم بیماری در این افراد با دارو قابل کنترل است می توان گفت منعی برای ازدواج این افراد وجود ندارد ولی نباید به ازدواج به عنوان عاملی برای درمان یا بهبود مبتلایان به سایکوز نگاه کرد.وی در ادامه تاکید داشت که این بیماران باید شغلی مناسب با توانایی های خود داشته باشند و گفت: خانواده و اطرافیان آنها نباید در مورد اعتقادات این افراد بحث و گفت وگو کنند زیرا این خود عاملی برای تشدید عصبانیت در آنها است.دکتر کنگرانی در مورد برخورد مبتلایان به سایکوز با افراد جامعه گفت: طبق تحقیقات به عمل آمده خطر این افراد در جامعه با افراد سالم یکسان است.وی اضافه کرد: در واقع این افراد به علت گوشه گیری و ترسی که از کشته شدن توسط افراد جامعه و بی دفاعی که خودشان دارند، نمی توانند دست به انجام کاری زده و معمولا فرار می کنند.در مجموع خطر خودکشی در این افراد بیشتر از دیگرکشی است چرا که مبتلایان به سایکوز به دلیل افکار ناراحت کننده و آزار دهنده ای که دارند همواره به دنبال راهی برای خودکشی هستند. پرخاش و خطر دیگرکشی در این افراد هم مانند انسان های سالم است.دکتر محمدی کنگرانی در پایان خاطرنشان کرد: قضاوت در مورد این بیماران، مصرف دارو، احتیاج به بستری شدن و این که چه کاری می توان برای آنها انجام داد فقط باید با نظر پزشک باشد و مردم عادی هیچ اظهار نظری نمی توانند در این زمینه داشته باشند.isna
استرس دوران کودکی موجب ابتلا به اختلالات تبدیلی مانند تشنج و بی حسی اندامی در بزرگسالی می شوداسترس دوران کودکی موجب تشنج در بزرگسالی می شود غلامرضا حاجتی امروز در بیست و هفتمین کنگره سالانه انجمن علمی روانپزشکان ایران در بیمارستان میلاد برگزار شد در جمع خبرنگاران اظهار داشت: اختلالات تبدیلی بیماری است که با علائم مغزی مانند تشنج، فلج و بی حسی اندام ها خود را نشان می دهد و معمولاً در معاینات و بررسی های معمولی نورولوژیک هیچ یافته ای از خود بروز نمی دهند.وی افزود: به نظر می رسد این بیماری به علت تعارضات ذهن ناخودآگاه ایجاد می شود که یک قرن قبل پزشکان و روانپزشکان آن را بر اساس رفع تعارضات ذهن ناخودآگاه و استرس ها درمان می کردند.این روانپزشک تصریح کرد: در این بیماری بیمار نسبت به ایجاد علائم آگاه نیست و می توان گفت استرس هایی که از دوران کودکی برای فرد ایجاد می شود می تواند این بیماری را ایجاد کند.حاجتی تصریح کرد: حدود ۹ تا ۳۰ در ۱۰۰ هزار نفر در جامعه عمومی و یک سوم مراجعان کلینیک های نورولوژیک و بستری بیمارستان های اعصاب و روان به علت ابتلا به این عارضه است.وی اضافه کرد: این بیماری زمینه ژنتیک هم دارد و باید گفت که پیشگیری خاص ندارد و فقط باید از ایجاد استرس های دوران کودکی و بزرگسالی جلوگیری کرد و به نوعی نحوه مقابله با استرس ها را از دوران کودکی به کودکان یاد داد.======================کودکان پرخاشگر به مهر مادری واکنش نشان نمی دهندکودکانی که پرخاشگر و به لحاظ احساسی سرد هستند، اغلب تماس چشمی خیلی کمی با مادرانشان دارند و در عین حال به محبت و مهر مادری چندان واکنشی نشان نمی دهند.به گزارش سرویس «بهداشت و درمان» ایسنا، روانپزشکان می گویند: یک مغز سالم و طبیعی به سر نخ ها ی بیولوژیکی واکنش نشان می دهد و چشم ها و نگاه دیگران می تواند بسیاری از این سرنخ ها را به مغز بدهند.دکتر مارک دادز ـ متخصص دانشکده روانشناسی دانشگاه نیو سوات ویلز ـ در استرالیا می گوید: اما گروهی از کودکان هستند که کاملا از این لحاظ با بقیه تفاوت دارند. آن ها احساسات بسیار کمی دارند و با این سر نخ های بیولوژیکی متداول ارتباط برقرار نمی کنند.این متخصصان در حال مطالعه روی الگوهای تکراری پرخاشگری، خصومت و رفتارهای ضد اجتماعی در کودکان هستند.به گزارش سایت اخبار بین المللی آسیا، در اکثر موارد کودکان پرخاشگر از نظر احساسی بسیار پر حرارت هستند و سطح طبیعی از همدردی هم دارند، هر چند در صنعت پرخاشگری بسیار فعال هستند، اما از سوی دیگر گروه کوچکتری از کودکان پرخاشگر هم وجود دارند که از نظر احساسی سرد هستند و در همدردی با دیگران دچار مشکل می شوند.این گروه از کودکان ممکن است در سنین بالاتر به جنایات و تخلفات جدی و مصرف مواد مخدر روی بیاورند.
روزهای بدون آفتاب و خطر بروز اختلال افسردگی فصلی روزهایی که به هیچ وجه در برابر خورشید قرار نمی گیرید، موجب می شود که به اختلال افسردگی فصلی یا به اصطلاح «SAD» مبتلا شوید.به گزارش سرویس «بهداشت و درمان» ایسنا، این اختلال در شما احساس افسردگی، غمگینی و خواب آلودگی و کسالت ایجاد می کند.هر چند اغلب پزشکان از این اختلال فصلی غفلت می کنند، اما روانپزشکان و روانشناسان به خوبی از آن مطلع هستند و علائم آن را تشخیص می دهند.علائم این اختلال که در نتیجه تغییر فصل بروز می کند، همچنین شامل دردناک شدن مفاصل و بی خوابی هستند، اما کارشناسان می گویند: از آنجا که علائم این اختلال شبیه به سایر بیماری ها است، اغلب تشخیص داده نمی شود و در نتیجه مبتلایان اغلب با علائم ناخوشایند آن دست به گریبان می شوند.به گزارش روزنامه دیلی میل، دکتر راشل فوستر ـ متخصص روان و اعصاب در دانشگاه آکسفوردـ می گوید: نور تاثیرات فیزیولوژیکی بسیاری روی بدن دارد. سلول های چشم نور را ثبت می کنند و مغز شب و روز را از این طریق تشخیص می دهد.سپس هورمون های خاص گرسنگی، هضم، رشد، خلق و انرژی را تنظیم می کنند. تاریکی تولید هورمون ملاتونین را افزایش می دهد و به خواب کمک می کند.همچنین مقدار هورمون سرتونین کاهش می یابد که نقش حیاتی در هوشیاری دارد.فوستر توصیه می کند: به دلیل وجود این روابط باید هر فرد روزانه دو ساعت در برابر روشنایی طبیعی خورشید قرار گیرد، حتی اگر از راه یک پنجره بزرگ باشد.
ارتباط میان خودکشی کودکان و مشکل روانی والدین مطالعات جدید نشان می دهد کودکان والدینی که به شدت از لحاظ روانی بیمار هستند ۹ برابر سایر کودکان والدینی که از نظر روانی سالم هستند، دست به خودکشی می زنند.طبق گفته مؤسسه ملی بهداشت روان امریکا، از هر ۱۷ فرد بالغ امریکایی ۱ نفر مبتلا به مشکلات جدی روانی است و والدین مبتلا به بیماری های روانی روی سلامت فرزندان خود هم تأثیر می گذارند.محققان دانمارکی تحقیقات خود را در زمینه وجود مشکلات روانی در والدین و ارتباط آن با خودکشی فرزندان انجام دادند.آن ها با کمک سیستم ثبت کشور دانمارک متولدین سال های ۱۹۷۳ تا ۲۰۰۶ و تمامی موارد خودکشی را طی این سال ها مورد بررسی قرار دادند تا وجود این ارتباط را ارزیابی کنند.بررسی ها حاکی از آن بود که خطر وقوع خودکشی در کودکان پیش از سن ۱۸ سالگی نسبتاً پایین است به طوری که از هر ۱۰ هزار کودک والدین مبتلا به بیماری های روانی تنها ۱ نفر دست به خودکشی می زند و از هر ۲ هزار کودکی که یکی از والدین او دچار مشکل روانی است تنها ۱ نفر خودکشی می کند.تمام این مستندات حاکی از آن است که کودکانی که یک یا هر دو والد آن ها دچار بیماری های روانی چون شیزوفرنی و اختلالات روحی روانی هستند، بیشتر در معرض اقدام به خودکشی قرار دارند.البته آمار نشان می دهد اکثر این گونه کودکان به چنین عملی دست نمی زنند.محققان در میان ۵ میلیون نفر که در معرض خطر خودکشی قرار داشتند تنها ۱۸۷ خودکشی در بین کودکانی که یک والد مبتلا به مشکل روانی داشتند، پیدا کردند. ۶۰ کودک هم دارای والدی بودند که پیش از تولد به خار مشکل روانی در بیمارستان بستری شده بود.
تاثیر آرتروز بر کیفیت خوابمحققان علوم پزشکی اعلام کردند آرتروز، کیفیت زندگی و خواب مبتلایان را مختل می کند.براساس اعلام پژوهشگران دانشگاه جانز هاپکینز ،۲۳ میلیون تن از مردم آمریکا به علت ابتلا به استئوآرتریت یا آرتروز به مشکلات خواب مبتلا هستند.به گفته این پژوهشگران باید برای مشکل خواب این بیماران،افزون بر دردهای مفصلی،چاره ای اندیشید.آرتروز یک بیماری مفصلی است که در نتیجه واکنش های پیچیده عوامل سلولی،بیوشیمیایی و بیومکانیکی موثر بر روی غضروف، سینویوم و نیز استخوان زیر غضروفی ایجاد شده و به مرور منجر به از دست دادن کارکرد مفصلی و بروز علائم می شود.با افزایش سن،ترکیبات شیمیایی،ساختمان و خصوصیات مکانیکی غضروف مفصلی تغییر می کند و حالت ارتجاعی غضروف از بین می رود و قوام آن کاهش می یابد.در بیماری آرتروز نیز غضروف ها تخریب می شود .علامت مشترک مبتلایان به آرتروز مفاصل شامل درد به دنبال استفاده از مفاصل مبتلا می باشد.
آموختن اعتماد به نفس به کودک وقتی فرزندتان نوزاد است چطور می توانید به افزایش اعتماد به نفس در او کمک کنید تا از تلاش دوباره برای کاری نهراسد؟● یک چرخه قابل پیش بینی بسازیدوقتی کودکی می داند که بعد از حمام کردن، به او غذا می دهند و سپس باید بخوابد، دیگر لازم نیست نگران اتفاقات بعدی باشد. در عوض ذهنش آزاد خواهد بود تا در فعالیتهای دیگر مهارت پیدا کند. ماننده بلند کردن شکمش و سینه رفتن.● به نیازهایش پاسخ دهیدمسلم است که شما اینکار را همواره انجام می دهید. هر بار که او بخاطر شیطنتش زمین می خورد و گریه می کند، سپس شما او را بغل می کنید، فقط به معنای آرامش دادن به او نیست. به او نشان می دهید که توجه دارید و نیازهایش را درک می کنید و او احساس اهمیت داشتن خواهد کرد.● برای او محیط چالش ایجاد کنیدوقتی هدف ایجاد اعتماد به نفس باشد، سرو صدای کودک وقتی با هیجان می گوید: من اینکار را انجام دادم، ابزار قدرتمندی خواهد بود. یک نوزاد ۵ ماهه که تلاش می کند عروسک معلق اش در حلقه بازی را به چنگ بیاورد، وقتی این کار را انجام می دهد بسیار هیجان زده می شود. دفعه بعد او در زمین بازی اش او را طوری قرار دهید که به دست اوردن عروسک اش به سادگی دفعه قبل نباشد. شاید کودک در ابتدا ناامید شود ولی تلاش می کند تا بالاخره در این مبارزه برنده شود. اینگونه است که اعتماد به نفس در کودک شکل می گیرد. شما راهی را جلوی پایش می گذارید که هر بار حس پیشرفت به او دست دهد.● او را تشویق کنیدوقتی یک کودک دست از تلاش برای جای دادن شکل در قالبش دست نمی کشد یا زمانی که هر بار برای ایستادن تلاش می کند، به زمین می افتد. به او بگویید: تقریبا دیگه تمومه، دوباره تلاش کن، تو می تونی عزیزم. اینگونه کودک حس می کند که امنیت دارد و اعتماد به نفسی در او ایجاد می شود تا دوباره تلاش کند. او را در آغوش بگیرید و او حس می کند که ارزش پذیرفته شدن را دارد حتی اگر در کارش موفق نباشد.● در ایجاد نظم و انضباط افراط نکنیدهدف نظم این است که کودک بیاموزد بدو ن شما هم می تواند درست عمل کند و از اشتباهاتش درس بگیرد. هر روش تربیتی نیاز به زمان آموزشی دارد که به کودک نشان دهید کار را چطور می توان به شکل دیگری انجام داد.هر بار که کودک شما می شنود شما به خود می گویید: من خیلی چاقم یا من هرگز در ریاضی موفق نبودم، درباره توانایی ها و ظاهر خود دچار تردید می شود. وقتی والدین به خود اعتقاد داشته باشند، احتمال بیشتری وجود دارد تا کودکان نیز اعتماد به نفس بیابند.نا امیدی ، ضربه، شکست و اشتباهات به ما یاد می دهند تا چطور در هنگام نیاز و سختی ها از خود انعطاف نشان بدهیم پس کودک را همواره زیر سپر خود نگیرید تا تجربه کردن را بیاموزد.● به او اجازه عصبانیت، غم و نا امید شدن بدهیدانتظار پسرفت در فعالیتهایش را داشته باشید برای مثال اگر کودک شما که می خواست همیشه کارهایش را خودش انجام دهد، اکنون می خواهد شما به او غذا دهید، شاید می خواهد احساس کودکی خود را برانگیزد. پس این مسئله را بزرگ نکنید.lifestyle.msn.com
خواب در تقویت حافظه و مغز موثر استیک جراح مغز و اعصاب: خواب در تقویت حافظه و مغز موثر استیک جراح مغز و اعصاب گفت: یکی از عوامل موثر در تقویت حافظه و مغز، به مقدار کافی و با آرامش خوابیدن است. سعید قزوینیان جراح مغز و اعصاب در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران گفت: خواب به عنوان یک عامل برای رفع خستگی های روزمره افراد است؛ لذا واسطه های شیمیایی مغز که مسئول عملکرد فکری جسمی فرد هستند در طی روز تحلیل رفته و بعد از استراحت و کمی خوابیدن دوباره احیا می شوند.وی علت سرحال و با نشاط بودن صبح زود افراد را وجود مقادیر کافی واسطه های شیمایی مغز دانست و تصریح کرد: خستگی آخر شب افراد به علت عملکردهای شیمیایی مغز است؛ لذا زمانی که ما در شب استراحت می کنیم مغز و بدن شروع به ساختن این مواد شیمیایی می کند تا صبح با نشاطی را آغاز کنیم.قزوینیان تاکید کرد: خواب مناسب داشتن می تواند باعث بهتر شدن عملکرد مغز شود.این جراح مغز و اعصاب افرادی را که دچار اختلالات خواب و بی خوابی هستند و افرادی که مشکلات جسمی دارند و نمی توانند به راحتی بخوابند را از جمله افرادی دانست که صبح احساس خستگی کرده و بعد از مدتی این افراد کم حافظه می شود.وی اظهارداشت: کودکان و نوزادان، نیازمند ساعت خواب بیشتری بوده و سالمندان نیز به خواب کمتری نیاز دارند.قزوینیان میزان و ساعت خواب را برای افراد متفاوت عنوان کرد و افزود: ممکن است فردی هشت ساعت خواب برایش کافی باشد ولی فرد دیگری با شش ساعت خواب با نشاط تر شود.وی با اشاره به اینکه میزان خواب به ژنتیک افراد بستگی دارد، خاطرنشان کرد: افرادی که خواب خوبی دارند کمتر دچار بیماری هایی مانند سکته مغزی و افسردگی می شوند و در صورت بروز مشکلاتی در خواب خود می توانند به پزشک و کلینیک های مخصوص تست خواب مراجعه کنند
عصبانیت زن ها، درد آن ها را افزایش می دهدطبق مطالعات جدید صورت گرفته، احساسات منفی چون عصبانیت و ناراحتی در زنانی که از فیبروم ماهیچه ای رنج می برند، باعث افزایش درد آن ها می شود.به نقل از WebMD ، به گفته محققان دانشگاه Utrecht واقع در نترلند، زنانی که دچار فیبروم ماهیچه ای هستند با عصبانیت و ناراحتی، درد بیشتری را احساس خواهند کرد.آن ها تحقیقات خود را روی ۱۲۱ زن انجام دادند که ۶۲ نفر از آن ها مبتلا به فیبروم ماهیچه ای و ۵۹ نفر فاقد این مشکل بودند.محققان آن ها را در شرایط عادی و شرایطی که باعث عصبانیت و ناراحتی آن ها می شد، مورد آزمایش قرار دادند و اثر عصبانیت را روی چگونگی واکنش به درد بررسی کردند.محققان دریافتند که همه زنان، چه آنانی که مبتلا به فیبروم ماهیچه ای بودند و چه آن ها که سالم بودند، در زمانی که عصبانی می شدند و یا احساسات منفی به سراغشان می آمد، نسبت به درد واکنش بیشتری نشان می دادند و هر چه میزان این احساسات منفی بیشتر شود، احساس درد در آن ها افزایش می یابد و به نوعی یک رابطه کاملاً مستقیم در این میان وجود دارد.به گفته محققان، چون احساسات منفی جزء جدایی ناپذیر و بخشی از زندگی هستند، به خصوص در افرادی که دچار دردهای مزمن هستند، بنابراین با مدیریت و تغییر نگرش افراد، احساسات آن ها را به گونه ای تغییر داد که افرادی که دچار احساسات منفی از قبیل ناراحتی و عصبانیت ها می شوند بتوانند با آن کنار آمده و اثر آن ها را روی افزایش دردهای مزمن کاهش دهیم.یکی از این راه ها در زنان، آموزش این است که زمانی که احساس منفی به سراغشان می آید، آن را بیان کنند و در دل خود نگه ندارند. همین مسئله می تواند درد را کاهش داده و تأثیر عصبانیت را روی درد کم می کند.iscanews
آنها خودشان را زشت می بینندخوابیدن روی تخت اتاق جراحی چه احساسی دارد؟ ممکن است بیماری روانی دائما به پزشکان اصرار کند جراحی اش کنند؟آیا ممکن است کسی آنقدر دماغش را عمل کند که از آن فقط دو حفره روی صورتش باقی بماند یا بخواهد چشم هایش را بزرگ تر از حد معمول کند، یا مثلا توی لب هایش آنقدر چربی بگذارد که ۲ برابر اعضای دیگر صورتش شوند یا تعدادی از دنده هایش را از قفسه سینه اش بیرون بکشد تا کمرش باریک تر شود؟پاسخ ما به همه این پرسش ها مثبت است چون بیماری روانی بدریخت انگاری بدن به جای آن که شما را پیش روانپزشک بفرستد، شما را همنشین همیشگی مطب جراحان زیبایی می کند.«نوعی اشتغال ذهنی به نقصی تخیلی در ظاهر یا چهره بیمار، به طوری که زندگی فرد را بشدت تحت تاثیر قرار می دهد.» این تعریف دکتر سیدهادی معتمدی، روانپزشک از اختلال روانی بدریخت انگاری بدن است.توضیح او به این معناست که این بیماران تصوری اغراق آمیز نسبت به نوعی نقص در بدنشان دارند.برای مثال احتمال دارد آنها خیال کنند بینی خیلی بزرگی دارند یا شکل جمجمه شان اشکال دارد، چشم هایشان خیلی ریز است، موهایشان بدشکل است، اندامشان کوچک یا بزرگ هستند و… سرانجام این خیالات آنقدر قوت می گیرند که همه دغدغه فرد در زندگی، تلاش برای تغییر نقص جسمی اش می شود و این دلمشغولی، کارکرد های شغلی و اجتماعی او را تحت تاثیر قرار می دهد.ممکن است این بیماران واقعا نقصی هم در بدنشان داشته باشند با این حال باور آنها نسبت به این نقص، بیش از آن چیزی است که واقعا وجود دارد.● سن بحران، ۱۵ تا ۳۰ سالگیبراساس پژوهش های روانپزشکی منتشر شده در سطح جهان، سن شایع بروز این اختلال روانی از ۱۵ تا ۳۰ سالگی است.دکتر معتمدی می گوید: آمار دقیقی از میزان شیوع این بیماری در جامعه وجود ندارد چراکه بیشتر این بیماران به جای مراجعه به روانپزشک سراغ جراحان زیبایی می روند تا با جراحی، نقص عضو تخیلی شان را برطرف کنند.با این حال، این عضو هیات علمی دانشکده توانبخشی بهزیستی توضیح می دهد که انجمن روانپزشکی آمریکا، پژوهشی محدود را برای سنجش میزان شیوع این اختلال روانی در میان دانشجویان آمریکایی انجام داده است که نشان می دهد حدود ۲۵ تا ۵۰ درصد از این جوانان، چنین مشکلی دارند.گرچه این پژوهش در حوزه ای محدود انجام شده است، اما به هر حال مشت نمونه خروار است و این آمار ثابت می کند شیوع اختلال بدریخت انگاری در میان جوانان کم نیست.او می گوید: اختلال بدریخت انگاری بدن با افسردگی، روانپریشی و اضطراب همراه می شود به طوری که ۹۰ درصد این بیماران مبتلا به افسردگی هستند. میزان اعتماد به نفس و مقبولیت از خود، در بدریخت انگارها بسیار پایین است.به همین دلیل آنها در برخورد با افراد دیگر راحت نیستند و در موقعیت های اجتماعی احساس می کنند زیر ذره بین اطرافیان قرار گرفته اند.این روانپزشک هشدار می دهد: پژوهش های پزشکی در سطح جهان گویای آن است که حدود یک سوم این بیماران خانه نشین می شوند و یک پنجم آنها ممکن است اقدام به خودکشی کنند.● خفتن زیر تیغ جراحیتمایل بیش از حد به جراحی های زیبایی مکرر از علایم بدریخت انگاری است.معتمدی با اشاره به پرونده یکی از بیمارانش شرح می دهد: این بیمار آنقدر بینی اش را جراحی کرده بود که از آن فقط ۲ حفره کوچک روی صورتش باقی مانده بود و هنوز هم قصد داشت بینی اش را جراحی کند، اما پس از گذراندن دوره درمانی روانپزشکی ، از جراح زیبایی اش شکایت کرد!به گفته او در برخی از کشورها، هر فرد پیش از جراحی زیبایی باید تحت مشاوره روانپزشکی قرار بگیرد تا از سلامت روان او اطمینان حاصل شود.با این حال در برخی کشورها مانند ایران، این مشاوره انجام نمی شود و به همین دلیل، براساس آمارها بیشتر شکایت های پزشکی به جراحان زیبایی مربوط می شود چون بدریخت انگارها حتی پس از جراحی های موفقیت آمیز نیز احساس رضایت نمی کنند در حالی که در بیش از ۵۰ درصد موارد، درمان های روانپزشکی بر این بیماران تاثیر مثبتی دارد و نظر آنها را درباره جراحی عوض می کند.این عضو هیات علمی دانشکده توانبخشی بهزیستی می گوید: قسمت هایی از بدن که بدریخت انگارها نسبت به آنها حساسیت دارند به ترتیب میزان حساسیت، موی سر، بینی، پوست، چشم، سر، لب ها، چانه، شکم، سینه، باسن، پاها و بعد دیگر اندام ها هستند.بنابر توضیح او، اختلال بدریخت انگاری همیشه برای کم کردن جزئی اضافه از بدن نیست و در مواردی هدف فرد افزودن به بخشی از بدن است.دکتر معتمدی در این باره مثال می زند: برخی از کسانی که سراغ بدنسازی می روند صرفا به بزرگ کردن غیرطبیعی قسمت هایی از بدن گرایش دارند و هدفشان ورزش نیست.او همچنین به جراحی های زیبایی شایع میان دختران و زنان اشاره می کند و می گوید: گروهی از این جراحی ها، مثل بزرگ کردن بیش از اندازه لب ها و… هیچ تاثیری بر زیبایی افراد ندارد و حتی چهره آنها را غیرطبیعی و زشت می کند و اگر این افراد پیش از جراحی، مشاوره ای روانپزشکی داشته باشند شاید هرگز اقدام به جراحی نکنند.jamejamonline
افسردگی به حس بویایی آسیب می رساند پژوهشگران آلمانی در بررسیهای خود کشف کردند که افسردگی موجب می شود که حس بویایی بیماران آسیب ببیند.دانشمندان مدرسه پژشکی دانشگاه درسدن در آلمان نشان دادند که بیماریهای روحی مثل افسردگی و اسکیزوفرنی می توانند توانایی درک بوها و رایحه ها را در بیماران تغییر دهند.این محققان به منظور دستیابی به این نتایج از ۲۱ بیمار مبتلا به افسردگی حاد و ۲۱ داوطلب سالم خواستند که گروهی از مواد معطر را بو کرده و رایحه آنها را تشخیص دهند.همزمان این دانشمندان با استفاده از رزونانس مغناطیسی، پیاز بویایی شرکت کنندگان در این تحقیق را مشاهده کردند. پیاز بویایی فضایی ویژه مسئول حس بویایی در مغز است.نتایج این بررسیها نشان داد که پیاز بویایی افراد افسرده ۱۵ درصد کوچکتر از پیاز بویایی افراد سالم است. به همین دلیل افراد سالم موفق شدند بوها را بسیار زودتر از بیماران درک کنند.به گفته این دانشمندان، حجم پیاز بویایی و افسردگی در فرایند شکل گیری نورونهای جدید (نوروژنزیز) همانند دو عنصر مرتبط به هم رفتار می کنند.بیماریهای روحی مکانیزم شکل گیری نورونهای جدید را به خصوص در بخش هیپوکامپ متوقف می کنند.از سویی دیگر اغلب در خون افراد افسرده سطح نوعی ماده شیمیایی که موجب توسعه فرایند نوروژنزیز می شود بسیار کاهش می یاید.نتایج این تحقیقات می تواند راه جدیدی را حتی برای درمان افسردگی ارائه کند.به طوریکه حجم پیاز بویایی می تواند به عنوان یک شاخص اندازه گیری میزان اثربخشی روشهای درمانی افسردگی مورد استفاده قرار گیرد.mehrnews
صفحه 17 از 57
