ارسالها: 133
#151
Posted: 26 Jul 2013 19:16
(USS Independence (LCS-2
(USS Independence (LCS-2 دومین نمونه از شناور های رزمی ساحلی(LCS که کوتاه شده littoral combat ship میباشد) نیروی دریایی آمریکا و اولین شناور از کلاس Independence همچون (USS Freedom (LCS-1 از کلاس Freedom است.کشتی های LCS نوع جدیدی از خانواده شناور های سطحی در نیروی دریایی آمریکا به شمار می رود که نمونه‌ای از نسل آینده شناورهای سطحی رزمی آمریکا تحت عنوان DDX است که دارای قابلیت مانور بسیار بالا و ساختاری شبکه‌ای مرکب است.
در ماه مه سال 2004 میلادی،وزارت دفاع آمریکا و نیروی دریایی این کشور اعلام کردند که دو تیم جداگانه از دو کمپانی بزرگ General Dynamics و Lockheed Martin برای طراحی و ساخت نخستین نمونه از اولین نسل از شناورهای LCS انتخاب شده‌اند.
شناور (USS Independence (LCS-2 که در سال 2012 واردخدمت شد توسط کنسرسیومی به رهبر General Dynamics آمریکا در رقابت با کمپانی Lockheed Martin آمریکا طراحی و به دست کمپانی آمریکایی Austal USA ساخته شده است.این کنسرسیوم در سال 2003 یکی از برندگان مناقصه این پروژه شد و شناور LCS-2 را در سال 2009 تحویل داد.این شناور ها در رقابت با شناور های رزمی ساحلی کلاس Freedom ساخت کمپانی Lockheed Martin همچون (USS Freedom (LCS-1 که در سال 2008 وارد خدمت شد میباشند.Lockheed Martin در سال 2008،ساخت سومین شناور از سری شناور های رزمی ساحلی،LCS،با نام (USS Fort Worth (LCS-3 از کلاس Freedom و General Dynamics نیز در همکاری با کمپانی Bath Iron Works آمریکا در می 2009 قرارداد دیگری برای ساخت چهارمین شناور رزمی ساحلی با نام (USS Coronado (LCS-4 از کلاس Independence را نیز بست.تعداد نهایی شناور های LCS بین 56 تا بیش از 60 فروند خواهد بود.
شناور بیصدا LCS-2 سرعت و مانوپذیری بالایی دارد و میتوانند در آب های بسیار کم عمق نیز با سرعت و چابکی حرکت کند.
بدنه سه بخشی شناور (USS Independence (LCS-2 بر اساس قایق های بادبانی پر سرعت ساخته شده است و بسیار مستحکم میباشند و کاملا محکم به یکدیگر وصل شده اند.LCS-2 با درازای 127.4 متر،تنها 40 خدمه اصلی دارد که 8 نفر افسر و 32 تن دیگر سرباز هستند.علاوه بر این تعداد خدمه عملیاتی نیز 35 نفر است.بدنه LCS-2 به گونه ساخته شده است که به کمک موتور های پر قدرتش می تواند به سرعتی بیش از 81 کیلومتر بر ساعت برسد.مواد سازنده و طراحی بدنه به ویژه در پهلو ها و جلوی شناور زاویه دار ساخته شده اند تا سطح مقطع راداری(RCS) شناور کمتر و رادارگریزی بیشتر شود.بلندای این شناور 31.6 متر و آبخور آن نیز 4.27 متر است.
این شناور دارای دو موتور دیزلی 20V از سری 8000 ساخت کمپانی آلمانی MTU Friedrichshafen،دو توربین گازی LM2500 ساخت General Electric آمریکا،دو شفت سبک وزن چند بخشی فیبر کربنی انتقال نیروی محرکه American VULKAN،چهار موتور جت آبی ساخت Wärtsilä فنلاند،یک موتور پروانه ای قابل جمع شدن و چهار ژنراتور دیزلی است.
LCS-2 می تواند تا 230 تن محموله رزمی حمل کند که این ظرفیت به دو بخش تقسیم شده است.قسمتی از ظرفیت بار شناور را می توان به حمل ماژول اصلی اختصاص داد و بقیه آن را برای ماژول های ذخیره در نظر گرفت.با این روش LCS-2 میتواند چندین ماموریت گوناگون را انجام دهد، بدون آنکه لازم باشد در ترکیب محموله آن تغییری داد .
سکوی پرواز بزرگ 1030 مترمربعی LCS-2 همزمان می تواند پذیرای دو فروند هلیکوپتر MH-60R/S Seahawk یا یک فروند هلیکوپتر MH-53E Sea Dragon باشد.به علاوه،از این سکو می توان برای پرواز انواع پهپاد همچون MQ-8 Fire Scout و ربات های پرنده استفاده کرد.به طور معمول نیز دو فروند MH-60R/S Seahawk و یک فروند MQ-8 Fire Scout همراه این شناور میباشند.پایداری بدنه LCS-2 در حال حرکت به اندازه ای زیاد است که این هواگردها میتوانند در دریای نا آرام و متلاطم،نشست و برخاست کنند.هلیکوپتر های Seahawk میتوانند برای عملیات نجات،ضد زیردریایی،رادار هشدار دهنده ی هوابرد و ضد سطح و عملیات های دیگری همچون پاکسازی از مین به کار گرفته شوند.این شناور برای حمل هواپیماهای عمود پرواز همچون F-35B lightning II و یا V-22 Osprey طراحی نشده است،اما سکوی پرواز آن به اندازه ی کافی بزرگ است که بتوان در هنگام نیاز این گونه هواپیماها را نیز در خود جای دهد و آنها را جا به جا کند یا این هواپیما ها بر روی سکوی پرواز آن نشست و برخاست کنند.این شناور همچنین دارای چند قایق تندرو 12 متری نیز میباشد.
هسته اصلی خدمه برای فرماندهی،هدایت و دفاع شناور در نظر گرفته شده اند.به هر حال بر خلاف شناور های سنتی جنگی که جنگ افزار های ثابت دارند،ماژول های تازه و جدید در هر زمان میتوانند کنار هم قرار بگیرند تا شناور ماموریتی جدید را انجام دهد.این ماژولها ممکن است شامل هواگردهای سر نشین دار و بدون سرنشین،سیستم های جنگ افزاری و یا سنسورهای گوناگون و... باشند.
فضای داخلی و فضای بار LCS-2 بسیار بزرگتر از ناوشکن های معمولی است و به این شناور اجازه میدهد تا نقش یک کشتی باری پر سرعت را نیز اجرا کند.مساحت این قسمت بیش از 1100 متر مربع میباشد و قسمت بیشتر عرشه زیر آشیانه و سکوی پرواز را در بر میگیرد.
از این شناور میتوان می توان برای حمل انواع زره پوش،خودروهای نظامی و دیگر لوازم مورد نیاز پیاده نظام استفاده کرد.یک آسانسور به آشیانه اجازه دسترسی به قسمت بار را می دهد.علاوه بر آن نیز یک سکوی شیبدار در کنار شناور قرارگرفته است که برای بارگیری بار های مهم به درون آن بکار می رود.خوابگاه خدمه در زیر پل شناور قرار داشته و ظرفیت زیادی برای پذیرش افراد دارد.LCS-2 دارای یک دکل است که چندین دستگاه الکتریکی به صورت یکی شده از سیستم ارتباطی Link16ـ Link1ـ CEC استفاده می کنند.
رادار این شناور یک رادار سه بعدی دریایی Sea GIRAFFE ساخت کمپانی SAAB سوئد که یک رادار باند G/H و برای شناسایی هوایی و سطحی میباشد است.این شناور همچنین دارای یک سیستم اقدام های پشتیبانی الکترونیک میدان نبرد ES-3601 ساخت کمپانی ITT Corporation آمریکا میباشد.این شناور دارای سیستم شکار مین کنترل از راه دور AN/WD-1 و یک مجموعه دستگاه سونار ردیابی مین AN/AQS-20A که همچون یک ازدر است و در آب قرار میگیرد نیز است.
سنسور الکترو اوپتیکال AN/KAX-2 به همراه سیستم دیده بانی جلونگرفروسرخ،FLIR،و یک نمایشگر تلویزیونی این شناور بر روی پل فرماندهی قرار داده شده و سیستم یکپارچه اداره نبرد نیز ساخت Northrop Grumman آمریکا و سیستم کنترل خودکار کشتی نیز ساخت BAE Systems است.همچنین یک سیتم رادار مسیریابی Sperry Marine در پل فرماندهی قرار داده شده است.
در قسمت سینه شناور یک سونار مین یاب و یک سونار برای پویش زیر آب نصب شده است.یک توپ 57 میلیمتری Mk 110 ساخت کمپانی BAE Systems نیز در سینه شناور قرار دارد.در هر سمت بدنه 3 دستگاه پرتاب کننده Chaff و گمراه کننده های فروسرخ Mark 36 SRBOC ساخت BAE Systems قرار دارد(درکل 6).هر پرتاب کننده دارای 3 لوله با زاویه 45 درجه و 3 لوله با زاویه 60 درجه میباشد.دو شلیک کننده راکت Nulka در هوا که فریبنده موشک ضد کشتی است و موشکهای ضد کشتی را به خود جذب می کند نیز در این شناور وجود دارد که ساخت BAE Systems میباشند.در پاشنه شناور دو شلیک کننده ی فریبنده اژدر نصب ساخت BAE Systems شده اند.علاوه بر اینها میتوان هنگام نیاز از سونارها و فریبنده هایی که در پشت شناور یدک کشیده میشوند نیز استفاده کرد.
این شناور دارای یک سیستم موشکی RIM-116 RAM ساخت کمپانی Raytheon آمریکا که دارای 21 موشک سطح به هوا برای دفاع از شناور و یا شناور های همراه در برابر موشک های کروز ضد کشتی،هواپیماها،هلیکوپتر ها،قایق ها و کشتی های دشمن در فاصله کوتاه است. این پرتاب کننده در بالای آشیانه قرار دارد.
پرتاب کننده موشک زمین به زمین AGM-176 Griffin همسان شده با این شناور،چهار تیربار سنگین 12.7 میلیمتری XM312 یا M2 Browning که دو تیربار در عقب و دوتیربار در جلوی شناور قرار دارند،دو توپ سنگین 30 میلیمتری Mk44 Bushmaster II که همگی ساخت آمریکا میباشند نیز از دیگر جنگ افزار های این شناور میبانشد.
این شناور دارای دو سیستم CIWS به نام Phalanx نیز میباشد.این سیستم ها که دارای یک توپ 20 میلیمتری گتلینگ 6 لول M61 Vulcan است،دفاع نهایی از شناور در برابر موشکهای ضدکشتی و یا سایر جنگ افزار های هدایت شونده‌ی دشمن میباشد که از لایه‌های دفاعی اولیه عبور کرده‌اند.علاوه بر این از این توپ می توان جهت هدف قراردادن هواپیما ها،کشتی ها،شناورهای کوچک،هدف های ساحلی و یا مین های شناور استفاده کرد.
این شناور همچنین میتواند جنگ افزار های دیگر،بسته به نوع ماموریت نیز حمل کند.همچون 3 پرتاب کننده اژدر برای ماموریت های ضد زیردریایی.دو پرتاب کننده 32 تایی موشک کروز،دو پرتاب کننده 4 لوله موشک های ضد کشتی RGM-84 Harpoon نیز از دیگر جنگ افزار های مورد استفاده این شناور میباشند.
این شناور ماموریت های گوناگونی همچون مین گذاری و جمع آوری و پاکسازی مین های دریایی(جنگ های نا متقارن) و همچنین استفاده از سیستم مین روبی هوابر با استفاده از هلیکوپتر،جنگ در برابر قایق های کوچک نزدیک خطوط ساحلی،قایق های تندرو،جنگ های ساحلی،اسکورت کشتی های دیگر،همراهی ناو های جنگی بزرگ و ناو های هواپیما بر،گارد ساحلی،ماموریت بر ضد زیردریایی و... نیز از ماموریت های این شناور است.بنا به گفته تحلیلگران احتمالا این شناور های جنگی جایگزین 30 ناوچه جنگی تند رو و 14 کشتی مین جمع کن شود.
این کاربر به دلیل تخلف در قوانین انجمن بن شد
(پرنسس)
ارسالها: 133
#152
Posted: 26 Jul 2013 19:17
مروارید دریای همیشه پارس
عملیات مروارید نام یکی از عملیات نیروی دریایی ایران، در جنگ ایران و عراق است که مهم ترین سرنوشت سازترین و بزرگ ترین عملیات در تاریخ پر افتخار دریادلان این نیروست.
در این عملیات که در روزهای ابتدایی آذر ماه ۷ آذر سال ۱۳۵۹ توسط نیروی دریایی ارتش با پشتیبانی نیروی هوایی ارتش انجام شد، ۴ فروند ناوچه موشک انداز عراقی کلاس «اوزا» و ۷ فروند شناور دیگر عراقی غرق شدند. نیروی دریایی عراق پس از این عملیات عملاً فلج شده و تا پایان جنگ قادر به ایفاء نقش نبوده است. ناوچه پیکان نیز در این عملیات توسط نیروی دریایی عراق منهدم گردید.
در آن زمان، بارگیری و تخلیه کالا برای عراق از طریق بندر ام‌القصر که خارج از اروند رود است، انجام میگرفت. صدور نفت عراق از طریق دو سکوی عظیم نفتی به نامهای «البکر» و «الامیه» واقع در مصب اروندرود عملی می‌شد. در روز هفت آذر ۱۳۵۹ در عملیات مروارید این سکوهای نفتی منهدم شدند و عملاً صدور نفت عراق از طریق دریا قطع گردید.
بدین ترتیب، رفت و آمد کشتی‌های نفت کش و تجاری برای کشور عراق که از این طریق انجام میگرفت و برای عراق در زمان جنگ نقش اساسی و تعیین کننده داشت، ناممکن شد. از آن سو، ۹۰ درصد از صادرات و واردات ایران که از طریق دریا بود با پیروزی نیروی دریایی ایران و سیادت دریایی ایران در خلیج فارس، امکان‌پذیر بود.
همچنین در این عملیات فانتوم های ایرانی سه فروند میگ-۲۳ عراقی را سرنگون نموده و دست کم سیزده کشتی حامل موشک و اژدر را با استفاده از موشک ای‌جی‌ام-۶۵ ماوریک غرق نمودند. یک فروند فانتوم ایران در این عملیات از دست رفت که خلبانان آن ستوان یکم حسن مفتخری و ستوان دوم محمد کاظم روستا بودند.
بخش هایی از اطلاعات موجود در خصوص عملیات مروارید :
عملیات مروارید : بخشی از جنگ ایران و عراق
زمان ۲۸ و ۲۹ نوامبر ۱۹۸۰ (میلادی)
مکان آب‌های دریایی متعلق به عراق در خلیج فارس
نتیجه پیروزی نیروی دریایی ایران
واحدهای درگیر:
شش واحد آبی خاکی
دو ناوچه کلاس کمان
تعداد نامشخص هلیکوپتر (کبرا، شنوک و بل-۲۱۴) و هواپیما (اف-۴) و تکاور و تفنگدار نیروی دریایی
هشت قایق اژدرافکن
پنج شناور واکنش سریع
تعداد نامشخص نیروی زمینی
هشت هواپیمای میگ-۲۳ و چندین جنگنده میگ-۲۱ و میراژ اف-۱
چندین سایت سام
نیروها
شش واحد آبی خاکی
دو ناوچه کلاس کمان
تعداد نامشخص هلیکوپتر (کبرا، شنوک و بل-۲۱۴) و هواپیما (اف-۴) و تکاور و تفنگدار نیروی دریایی
هشت قایق اژدرافکن
پنج شناور واکنش سریع
تعداد نامشخص نیروی زمینی
هشت هواپیمای میگ-۲۳ و چندین جنگنده میگ-۲۱ و میراژ اف-۱
چندین سایت سام
تلفات
یک ناوچه موشک‌انداز غرق شد
یک هواپیمای فانتوم اف-۴ سقوط کرد و یک فروند آسیب دید
تعداد نامشخص پیاده‌نظام کشته شدند پنج قایق Osa II غرق شد
چهار قایق P-6 غرق شد
یک بالگرد سوپر فریو، سه فروند میگ-۲۳ و
چندین سایت موشک زمین به هوا منهدم شدند
چندین ترمینال نفتی منهدم شدند و تعداد نامشخصی ملوان کشته شدند
در پایان این عملیات نیروی دریایی عراق در بعد تاکتیکال 75 درصد و از نظر عملیاتی 100 درصد منهدم و تا پایان جنگ از حضور در عرصه نبرد ناتوان باقی ماند.
تاپ گان نیروی هوایی شاهنشاهی ایران ، دانش آموخته ممتاز دانشگاه شپارد و برترین دانشجوی خلبان اف 4 فانتوم 2 در ناریخ دانشگاه تگزاس ( تاپ گان ) ایالات متحده آمریکا ، ملقب به ماوریک ، سرگرد جاوید حسین خلعتبری مکرم ( شکارچی اوزا ) و ققنوس آتشین بال نیروی هوایی ایران سرهنگ دوم عباس دوران، سرهنگ یاسینی و سرهنگ کیان ساجدی در عملیات مروارید نقش کلیدی داشتند.
تیمسار دریادار بهرام افضلی که چهارمین فرمانده نیروی دریایی به هنگام شروع جنگ ( از معدود افسران ارشد نیروی دریایی شاهنشاهی ایران بود که به جهت مبارزات انقلابی ایران را ترک نکرده و از ارتش اخراج نگردیده بود ، طراح و فرمانده تاکتیکی این عملیات تاریخی است. اندک مدتی پس از این حماسه تیسمار بهرام افضلی ( باوجود اینکه به جهت درگیری در جنگ از فعالیت سیاسی کناره گیری کرده بود به اتهام عضویت در حزب توده ایران ( حزب چپ گرای سوسیالیست و از ارکران اصلی انقلاب ) دستگیر شد و به همراه ۹ نفر دیگر از افسران بلندپایه ارتش ایران تیرباران گردید.
در ایران روز ۷ آذر به یادبود این عملیات «روز نیروی دریایی» نام گرفته است.
نام و یاد مروارید های دریای همیشه پارس ، قهرمانان دریادل نیروی دریایی ارتش ایران و سرزمینشان جاویدان
این کاربر به دلیل تخلف در قوانین انجمن بن شد
(پرنسس)
ارسالها: 133
#153
Posted: 29 Jul 2013 00:22
کرملین بوی بد خیانت میدهد
در میان افشاگری های ویکی لیکس،در یکی از سند های افشا شده آمده است که روسیه کد شکستن سیستم دفاع هوایی موشکی ایران را به اسراییل داده است.
به گزارش سرویس بین الملل انتخاب، این اطلاعات در بین 5 میلیون ایمیلی بود که هفته ی گذشته توسط ویکی لیکس منتشر شد.در یکی از ایمیل های کارکنان شرکت اطلاعاتی استرافور امده است: منبعی به نام "A" گفته است که گرجستان به دنبال جایگزین کردن هواپیمای بدون سرنشین خود است که کد آن چندی پیش لو رفته است.
شرکت اسرائیلی "البیت" چندین هواپیماهای بدون سرنشین را در سال 2007 به گرجستان فروخته است.
در این ایمیل آمده است:من با منبع مکزیکی خود دوباره دیدار کردم.من از او در مورد هواپیماهای بدون سرنشین اسراییلی که کدشان لو رفته بود بیشتر پرسیدم.او گفت که اسراییل و روسیه معامله کرده اند.
وی افزود:اسراییل کدهای هواپیماها فروخته شده به گرجستان را به روسیه داد و روسیه هم کدهای سیستم روسی دفاع هوایی موشکی "Tor-M1 S" ایران را به اسراییل داد.(با داشتن کد های موشکی میتوان به راحتی در کار این سامانه اخلال ایجاد کرد و ان را از کار انداخت و بی خطر کرد).من از او در مورد S-300 پرسیدم.او معتقد بود که روس ها با وجود گرفتن پول انها،آن را به ایران نمی دهد.او همچنین گفت: اسراییل و ترکیه در خصوص "S-300" به شدت در حال همکاری هستند.
در ادامه ی این ایمیل آمده است: خلاصه ی سخن او(منبع) این بود که ترکیه در حال شکست قفل S-300 از زمان فروش "رکت" است و در مورد S-300 با اسراییل اطلاعات مبادله می کند تا هر دو مطمئن گردند که در مقابل ایران برگ برنده دارند.اسراییل و ترکیه همچنین به دنبال متقاعد کردن بیشتر روسیه برای عدم فروش این دستگاه به ایران هستند.
همچنین در این ایمیل امده است:روس ها اطلاعات هواپیماهای اسراییلی بدون سرنشین و متعلق به گرجستان را گرفتند.گرجستان با آگاه شدن از این موضوع سعی در فروش آن به جمهوری آذربایجان داشته است اما نمی دانم این معامله انجام شده است یا خیر.
گفته می شود که تاریخ این قرارداد پیش از جنگ روسیه–گرجستان در آگوست 2008 است.
(در پایان باید به اطلاع شما دوستان برسام که نمیتوان 100 درصد گفته های ویکی لیکس را سند معتبر قرار داد،هرچند که شبکه های بسیار از جمله شبکه های صدا و سیما از آنها به عنوان سند هایی محکم استفاده کرده اند.ولی در کل تاریخ بارها و بارها خیانتکار و غیر قابل اعتماد بودن روسیه را گواه داده است و چنین کاری به هیچ وجه از روسیه بعید نیست.)
این کاربر به دلیل تخلف در قوانین انجمن بن شد
(پرنسس)
ارسالها: 133
#154
Posted: 29 Jul 2013 18:54
تفنگ دور زن XM2010 ESR
تفنگ XM2010 ESR(کوتاه شده Enhanced Sniper Rifle) که پیشتر به نام M24 Reconfigured Sniper Weapon System شناخته می شد،یک تفنگ دورزن پیشرفته با مکانیزم گلنگدنی ساخته شده بر اساس تفنگ M4 Carbine میباشد که توسط کمپانی آمریکایی Remington Arms فقط برای ارتش آمریکا ساخته شد.این تفنگ در سال 2010 طراحی و تولیدش نیز از همان سال آغاز و همچنان ادامه دارد و در سال 2011 به طور رسمی وارد به خدمت در ارتش آمریکا شد و جایگزین تفنگ دور زن M24 است.
تفاوت بزرگ میان XM2010 و M24 این است که بر خلاف M24 که گلوله هایی با کالیبر 7.62x51 میلیمتری NATO شلیک میکند،این تفنگ از گلوله های 300Winchester Magnum. یا همان 7.62X67 میلیمتری استفاده میکند که 50 درصد برد موثر بیشتری نسبت به M24 دارد و دارای بالانس و پایستگی انرژی بسیار بالایی میباشند که برای درگیری تک تیرانداز های ارتش آمریکا در منطقه های کوهستانی و بیابان های افغانستان مناسب تر است.
این تفنگ از یک دوربین پیشرفته تلسکوپی AN/PVS-29 یا AN/PVS-30 و سیستم دید در شب استفاده میکند و مجهز به 3 ریل MIL-STD-1913 در بالا و دوطرف برای نصب تجهیزات دیگر است.یک ریل دیگر نیز در زیر قنداق نصب شده است که برای نصب تجهیزات جانبی همچون یک پایه زیر قنداق به کار میرود.این تفنگ از شعله پوش و صدا خفه کن برای پنهانکاری بیشتر استفاده میکند.یک دوپایه تاشو نیز در جلوی تفنگ گذاشته شده است.
XM2010 دارای 5.5 کیلوگرم وزن،118 سانتیمتر درازا میباشد و درازای لوله آن نیز 61 سانتیمتر است و برد موثری بیش از 1200 متر دارد و از خشاب های 5تایی تغذیه میکند.سرعت گلوله در دهانه این تفنگ نیز 869 متر بر ثانیه میباشد.
در ساخت لوله این تفنگ از ترکیب های جدید آلومینیوم دار استفاده شده که باعث افزایش دقت و کاهش وزن XM2010 می شود.در ساخت قنداق تاشو این تفنگ و دسته(قبضه) نیز اصول ارگونومیکی رعایت شده است که باعث افزایش کارایی تک تیرانداز میشود و لگد ناشی از شلیک را به خوبی دفع میکند.
این کاربر به دلیل تخلف در قوانین انجمن بن شد
(پرنسس)
ارسالها: 133
#155
Posted: 29 Jul 2013 19:14
توپخانه راکتی M270 MLRS
توپخانه راکتی یا راکت انداز خود کششی M270 MLRS یکی از پیشرفته ترین راکت اندازهای سیستم MLRS(کوتاه شده Multiple Launch Rocket System) است که از راکت های DPLCM استفاده میکند.M270 در سال 1977 توسط کمپانی آمریکایی Vought طراحی و از سال 1980 تا 2003 توسط کمپانی Lockheed Martin از آمریکا به عنوان سازنده اصلی و کمپانی Diehl BGT Defence از آلمان و چند کمپانی اروپایی دیگر از فرانسه و انگلیس ساخته شد و در سال 1983 به طور رسمی وارد خدمت در ارتش آمریکا شد.تاکنون بیش از 1300 دستگاه به همراه بیش از 700 هزار راکت ساخته شده است که آخرین دستگاه های ساخته شده در سال 2003 تحویل مصر گردید.کمپانی Lockheed Martin با به روز رسانی های پیوسته M270 را در طی 25 سال گذشته کاملا پيشرفته و پيشرو نگاه داشته،به گونه ای که هيچ سامانه مشابهی در دنيا نمی تواند در زمينه تجهيزات کامپیوتری خود را برتر از M270 بداند.
تمام مرحله های ساخت و طراحی M270 MLRS کمی بيش از 3 سال به طول انجاميده که واقعا زمان کوتاهی است.برای رسيدن به اين زمان، سازندگان تصميم گرفت توپخانه موشکی قدرتمند خود را روی شاسی خودروی زرهی M2 Bradley توسعه دهد.با اين رويکرد علاوه بر کاهش هزينه های توليد،نگهداری از M270 در خط مقدم نيز ساده تر می شد که نکته مثبت مهمی برای اين انتخاب به شمار مي آيد.
بخش پشتی M270 محل قرار گيری راکت های مورد استفاده در آن است.اين بخش که توسط Lockheed Martin روی يک برجک چرخان با قابليت حرکت 360 درجه ای ساخته شده،به فرمانده اجازه می دهد تا جهت شليک راکت ها و موشک ها را در حالت سکون M270 نيز تغيير دهد و حتی شليک های پشت سر هم را در جهت های مختلف بدون به حرکت در آوردن کِشنده انجام دهد.همچنين دو بازوی هيدورليک که در کناره های بخش نگهدارنده راکت ها قرار گرفته،برای تغيير زاويه شليک به کار می رود.اين ساختار همچنين به يک جرثقيل درونی نيز مجهز شده که به سه نفر خدمه M270 اجازه می دهد به صورت مستقل نسبت به بارگذاری مهمات در اين توپخانه موشکی بدون نياز به کمک از خارج اقدام کنند.
این راکت انداز خود کششی یکی از مهمترین جنگ افزار های سنگین NATO در جنگ شاخاب پارس و عملیات آزادی سازی عراق(Iraqi freedom) در سال 2003 بود.برد راکت های این مجموعه در حالت معمولی 42 کیلومتر است که در صورت استفاده از موشک های بالستیک،برد آن تا بیش از 300 کیلومتر افزایش می یابد.این راکت انداز خود کششی میتواند راکت های 300 کیلوگرمی را تا بیش از 70 کیلومتر برتاب کند.
نيروهای ارتش عراق که در جريان جنگ اول شاخاب پارس در کويت به وسيله اين سامانه ها مورد تهاجم قرار گرفته بودند،به اين بلای آسمانی نام "رگبار ادامه دارد" را داده بودند که به خوبی نشان دهنده قدرت خرد کننده M270 است.گذشته از توان کوبنده،راکت انداز خود کششی M270 توان تحرک بالايی دارد،به خوبی در شبکه رزمی يکپارچه می گردد و برای کارکرد مناسب خود به کمترين خدمه و نيروی کمکی خارجی نياز دارد.M270 همچنین دارای یک ماژول راکت/موشک گذاری M269 است که در کمتر از 4 دقیقه پرتابگر را پر میکند.
M270 یکی از سریع ترین راکت انداز های سنگین جهان است که پس از پاگیر شدن در میدان نبرد در مدت کوتاهی حجم سنگینی از آتش را بر روی دشمن وارد کرده و بلافاصله محل را ترک میکند و به این ترتیب از آسیب سیستم های رهیاب آتش در امان خواهد بود.سرعت این خودرو به 65 کیلومتر در ساعت میرسد که توان مانور خوبی به این وسیله داده است.برای اینکه حجم آتش این راکت انداز سنگین تر باشد از دو پرتاب گر شش تایی استفاده شده است که میتوانند همزمان با یکدیگر شلیک کنند و برتری دیگر استفاده از دو پرتاب گر توانایی شلیک دو نوع متفاوت از موشک یا راکت است.
استفاده از شنی در اين پلت فرم،امکان تحرک M270 در زمين های ناهموار و خارج جاده را بسیار افزايش می دهد کارایی بسیار بالایی برای اين توپخانه در خط مقدم برای زير آتش گرفتن موضع های دشمن ایجاد می کند.ولی نکته مهمتر از اين شنی ها،پيشرانه قدرتمند اين موشک انداز 24950 کيلوگرمی است که یک موتور دیزلی 8 سيلندر VTA903 ساخت کمپانی Cummins Diesel آمریکا و با توان بيش از 500 اسب بخار است که سرعت M270 با مهمات کامل را به 65 کيلومتر در ساعت رسانده،سرعتی که به M270 اجازه می دهد تا پس از روانه کردن راکت های کشنده خود به سمت دشمن،به سرعت از منطقه خارج کرد.
راکت های 227 میلیمتری سوخت جامد مورد استفاده M270 هرکدام 3.94 متر درازا و 254 کیلوگرم وزن دارند و 13 گونه مختلف از انواع راکت های مختلف که عبارت اند راکت های M26 با برد 32 کیلومتر،راکت های M26A1 با برد 45 کیلومتر،راکت های M26A2 که همان M26A1 میباشد،اما با مواد انفجاری مختلف،راکت های آموزشی M27 و M28 و M28A1،راکت های پیشرفته XM29 دارای سنسور بگرد و نابود کن،راکت های هدایتی M30 و M31،موشک های M39 یا همان MGM-140 ATACMS،راکت های دارای کلاهک دوتایی شیمایی XM135 که این مهمات ساخت آمریکا بودند.راکت های AT2 ساخت آلمان،فرانسه و انگلیس هستند و که دارای برد 38 کیلومتری هستند و 28 مین ضد تانک را محل مورد نظر پخش میکنند.راکت های نمونه تجربی PARS SAGE-227 F نیز ساخت ترکیه میباشند که قرار است جایگزین راکت های M26 برای این کشور شوند.
همانگونه که گفته شد M270 دارای دو جايگاه جداگانه در بخش مهمات است که بنا بر نوع ماموريت،می توان از ماژول های مخصوص حمل راکت با گنجايش 6 راکت و يا ماژول سیستم موشک های رزمی تاکتيکی(ATACMS) برای مسلح کردن M270 استفاده کرد.
در نمونه های اوليه که در جنگ اول شاخاب پارس نيز توسط آمريکايی ها به کار گرفته می شد،از راکت های هدايت ناپذير با سر جنگی DPLOM برای حمله های راکتی به وسيله M270 استفاده می شد.اين راکت ها که از بردی در حدود 32 تا 42 کيلومتر برخوردارند،
دارای سر جنگی خوشه ای بوده و با استفاده از آنها يک M270 با آتشبار 12 تايی میتواند در کمتر از یک دقیقه زمینی به مساحت 100 هکتار(1 کیلومتر مربع) را کاملا نابود کرد و با خاک یکسان کند که برای این منظور نیز M270 به سیستم خاصی مجهز شده تا راکت ها را طوری شلیک کند تا تمام مساحت مورد نظر پوشش داده شود.در حال حاضر این مجموعه به مدرن ترین سیستم های هدایت آتش مجهز شده تا به طور دقیق تر هدف را مورد برخورد قرار دهد.M270 میتواند 12 راکت را کمتر از 40 ثانیه و 2 موشک را کمتر از 10 ثانیه پرتاب کند.
برای افزایش قدرت راکت هایی با سر جنگی خوشه ای و همچنین افزایش دقت M270 در منطقه های شهری،متخصص های Lockheed Martin از سال 2002 دست به کار شده اند و با توليد راکت های M31 که در سال 2006 به صورت رسمی در خدمت ارتش های مختلف ناتو قرار گرفته،در اين راه موفق بوده اند.
راکت های M31 برای هدايت دقيق تر خود در هنگام پرواز،به چهار بالچه کوچک در بخش جلويی خود مجهز شده که مسير پروازی را با توجه به سامانه هدايت درونی خودکار راکت تصحيح می کنند.اين سامانه که داده های خود را از يک GPS درونی به دست می آورد،میتواند تا فاصله 90 کيلومتری با دقت بسیار بالای يک متر هدف مورد نظر را نابود کند. سر جنگی در اين راکت به شکل يک تکه در آمده و 81.6 کيلوگرم وزن دارد که برای نابودی هدف ها کافی است.نوآوري ديگر در سر جنگی جديد،فيوز انفجاری آن است.اين فيوز قابل تنظيم در دو حالت مختلف هواسوز و تاخيری است.در حالت هواسوز راکت در فاصله 5 متری بالای هدف منفجر می شود و با توليد موجی از ترکش های کشنده بر ضد هدف های سبک که در محوطه کوچی متمرکز گشته،آنها را نابود میکند.در حالت فيوز تاخيری نيز سر جنگي پس از 0.2 ثانيه از برخورد و نفوذ به عمق هدف منفجر می گردد که برای نابودی هدف های پر قدرت همچون سنگرها و ساختمان ها کارآيی بالايی دارد.
M270 MLRS در نمونه هاب جديد خود به کمتر از 15 ثانيه زمان برای آغاز فرايند شليک احتياج دارد و با توجه به توان آتش بار خرد کننده خود،مورد علاقه تمام فرمانده های توپخانه برای خردکردن نيروهای دشمن حاضر در منطقه به شمار می آيد.اما توانايی مهم ديگر اين سامانه امکان شليک موشک های رزمی تاکتيکی M39 یا همان MGM-140 ATACMS به وسيله آن است که برای در هم شکستن هدف هایی همچون سايت های پدافند هوايی،مرکز های فرماندهی، مرکز های تدارکاتی و سوخت رسانی و هدف های تاکتيکی موجود در منطقه کارآيی بسيار بالايی دارد.آخرين نمونه اين موشک ها که با استاندارد Block 1A شناخته می شوند. بردی بیش از 300 کيلومتر دارند و با بهره گيری از آخرين فناوری های موجود،دقت بسیار بالایی دارند.
15 کشور جهان که عبارت اند از آمریکا،آلمان،ایتالیا،دانمارک،کره جنوبی،هلند،فرانسه،
ژاپن،اسراییل،نروژ،یونان،فنلاند،ترکیه،مصر و بحرین میباشند که آمریکا با داشتن 991 دستگاه،آلمان با داشتن 252 دستگاه و ژاپن با داشتن 99 دستگاه M270 MLRS دارندگان بیشترین تعداد هستند.تاکنون علاوه بر عراق در افغانستان نيز تجربه های رزمی بالایی را به ثبت رسانده و LockheedMartin همچنان به توسعه استاندارهای جديدتر و پيشرفته تر از آن مشغول است.علاوه بر موشک و راکت ها، سامانه کنترل آتش و سامانه ارتباطی نيز به روز رسانی شده و LockheedMartin اميدوار است بتواند تا پايان سال 2013 با معرفی استاندارد GM270 که از توانايی بالاتری در استفاده از موشک های هدايت شونده برخوردار است،توپخانه جهنمی خود را برای حداقل يک دهه ديگر در خط مقدم نگه دارد.
ویژگی ها:
کشور سازنده اصلی:آمریکا
کمپانی سازنده اصلی:LockheedMartin
سال ورود به خدمت:1982 در آمریکا و 1983 در دیگر کشور ها
خدمه:3 نفر
درازا:6.85 متر
پهنا:2.97
بلندی:2.59
وزن:24950 کیلوگرم
سرعت با مهمات:65 کیلومتر بر ساعت
برد عملیاتی:640 کیلومتر
این کاربر به دلیل تخلف در قوانین انجمن بن شد
(پرنسس)
ارسالها: 133
#156
Posted: 29 Jul 2013 19:33
Snakebot
دانشمندان انستیتو فناوری Technion(وابسته به دانشگاه صنعتی Technion اسراییل) موفق شده‌اند ربات‌هایی بسازند که میتواند با مدل‌سازی محیط اطراف خود و شناسایی خطرهای بالقوه،ماموریت‌های پایش و تجسس را انجام دهد.
ماموریت‌های پایش و مراقبت انسانی برای به دست آوردن اطلاعات سودمند بسیار حیاتی است.اما فرستادن یک سرباز به ناحیه های حساس اغلب بسیار خطرناک است.برای رفع این مشکل،دانشمندان موفق شده‌اند ربات‌هایی را بسازند که میتوانند این کار را انجام دهند.
پیشتر آزمایشگاه فناوری‌های پیشرفته کمپپانی Lockheed Martin از طرح اولیه رباتیکی رونمایی کرد که با استفاده از حسگرهای مخصوص می‌توانست محیط اطرافش را مدل‌سازی کند،خطرهای بالقوه را شناسایی کند،خطوط دید را تخمین بزند،و مخفی‌گاه‌های مناسب را مکان‌یابی کند.
به گزارش Popular Science،نسل بعدی ربات‌های مراقبت و نظارت،احتمالا از ترکیب حسگرهایی مشابه نمونه اولیه با هوش مصنوعی قدرتمندتر و یک جسم پنهان‌کار استفاده میکنند.یک مثال از چنین روباتی میتواند Snakebot باشد که در آزمایشگاه بایورباتیک و بایومکانیک انستیتو فناوری Technion ساخته شده است.این ربات میتواند از راه لوله فاضلاب نفوذ کند،زیر کف ساختمان‌ها بخزد و برای داشتن چشم‌انداز بهتری جمع شود و صاف بایستد.این ربات میتواند یکی از قطعه های خود را جدا کند و در مسیر خود جا بگذارد،میکروفون‌های مخفی در محل نصب کند و حتی برای ماموریت های ترور کلاهک جنگی حمل کند.
ربات دو متری Snakebot از قطعه های پلیمری تشکیل شده که توسط مفصل های انعطاف‌پذیر به یکدیگر متصل شده‌اند و از یک موتور الکتریکی نیرو میگیرد.کنترل حرکت به نرم‌افزاری وابسته است که از بین خزیدن، غلتیدن و حرکت مارپیچی،بهترین شیوه جابجایی را برای هر وضعیت تعیین میکند.حرکت از پهلو(شبیه حرکت مار در طبیعت) سریعتر است اما نیازمند انقباض‌های مناسب است؛آرام خزیدن به سمت جلو از راه حرکت های موج دار بدن کندتر است اما برای ناحیه های تنگ و محدود مناسب است؛و غلتیدن احتمالا ساده‌ترین روش برای سطح های هموار است.ربات Snakebot همچنین میتواند روی انتهای خود بلند شده و از پله‌ها و سایر مانعه های عمودی بالا برود.
دوربین‌های رادار لیزری Snakebot با اسکن کردن محیط،فاصله تمام سطح های بازتابنده را در محدوده 360 درجه تعیین میکنند و ابری نقطه‌ای از داده‌ها را ایجاد میکنند.نرم‌افزار ربات با اتصال نقطه ها به هم،آنها را به مدلی سه‌بعدی از محیط پیرامون تبدیل میکند.با استفاده از مدل،ربات میتواند تا خط دید تهدیدآمیز را تعیین کند،نقطه های پنهان شدن را شناسایی و به سمت آنها حرکت کند و از ناحیه هایی که احتمال دیده شدن در آنها وجود دارد دوری کند.
مجموعه‌ای از چهار میکروفون جهت‌محور،ربات را توانا می‌سازد تا انسان‌هایی را که در حال نزدیک شدن هستند شناسایی کند.با مقایسه زمان رسیدن صداها به هر میکروفون،ربات میتواند موقعیت، جهت و سرعت خطر را محاسبه کرده و از این داده‌ها برای تصمیم‌گیری در خصوص لزوم پنهان شدن استفاده کند.
این کاربر به دلیل تخلف در قوانین انجمن بن شد
(پرنسس)
ارسالها: 133
#157
Posted: 29 Jul 2013 19:36
Ripsaw،سریع ترین تانک دنیا
Ripsaw تانک بدون سرنشین و کنترل از راه دوری است که توسط کمپانی آمریکایی Howe & Howe Technologies برای ارتش آمریکا طراحی و ساخته میشود.
Ripsaw با وزن 4082 کیلوگرم،در هر سطح و مسیری،چه جاده و چه زمین های ناهموار همچون زمین های گل آلود،با سرعت 153 کیلومتر در ساعت به تعقیب و نابودی هدف میپردازد و در مدت 4 ثانیه سرعتش از صفر به 97 کیلومتر در ساعت میرسد.
کمپانی Howe & Howe Technologies توسط 2 برادر دو قلو به نام های Mike Howe و Geoffrey Howe،که به او Geoff میگویند،تاسیس شده است و بیشتر در زمینه جنگ افزار های مشابه Ripsaw و ربات فعالیت دارد.یک اختراع دیگر این 2 برادر پر جنب و جوش،باهوش و خلاق Badger UGV است که در رکوردهای جهانی گینس کوچکترین زره پوش تهاجمی جهان است و توانایی استفاده از راکت انداز برای شکار هدف های زمینی و هوایی،نارنجک انداز،خمپاره انداز،تیربار سنگین و دیگر جنگ افزار های سبک وزن و جنگ الکترونیکی و حتی حمل بار های سبک و سربازان آسیب دیده را دارد.
در سال 2000 این دو برادر برای پروژه Ripsaw به توافق رسیدند.
به گفته این دو:Geoff ابتدا موافق ساخت یک کامیون جت با موتور توربوفن(توربینی) بود،در حالی که Mike تمایل به ساختن سریعترین یدک کش جهان را داشت.
ولی سرانجام این دو برادر توافق به ساختن Ripsaw کردند.
پس از بررسیهای لازم این دو برادر قرار شد Ripsaw فقط برای ماموریت های سخت و ناهموار و بدون سرنشین طراحی شود.از این رو بایستی بیشترین سرعت ممکن را تجربه کرد،پس مشکل وزن را با ابتکار خود حل کردند.ابتدا اسکلت و چهارچوبی از لوله های آلومینیومی جوشکاری شده با آرایشی ویژه،خاص و مقاوم ساختند.این لوله های آلومینیومی باعث شد تا 50 درصد قدرت بیشتری نسبت به وزن آن را تامین کند.
برادران Howe برای اتصال قطعه های Ripsaw گیره های استیلی را خود طراحی کردند تا بتوانند علاوه بر استحکام،وزن تانک را تا حدی کاهش دهند.در هر صورت موفق شدن تا این گیره ها را با 90 درصد وزن کمتر از نمونه های مشابه خود آماده کنند.
ساختن دیگر بخشهای فوق العاده این تانک نیز کاری بسیار دشوار است.زیرا شنی های این تانک آنقدر سبک است که با سرعت 153 کیلومتر در ساعت میچرخد و آنقدر مستحکم است که حمل تمام تجهیزات تانک در آن سرعت به خوبی صورت میگیرد.
Ripsaw با وزن کم دارای قدرت 750 اسب بخار است که این توان از یک موتور دیزل 6.6 لیتری Duramax V8 ساخت کمپانی بسیار بزرگ General Motors آمریکا بدست می آید.
در یک آزمایش هیجان انگیز،Ripsaw به کمک موتور پر قدرت و چهارچوب مقاوم و مستحکمش،با تکانه ای بالا که از سرعت زیاد و وزن 4082 کیلوگرمی اش بدست می آورد،بدون زحمت تپه ای سنگی را خرد کرد و توانست به راه خود ادامه دهد.Ripsaw میتواند از مانع هایی به ارتفاع 61 سانتیمتر نیر عبور کند.
سر انجام پس از ساخته شدن،این 2 برادر Ripsaw غیر جنگی را که سبک تر و سریعتر از نمونه جنگی بود را برای اولین بار دریک نمایشگاه وسایل نقلیه در 2001 در Dallas به نمایش گذاشتند.همانجا بود که این تانک توانست توجه ارتش آمریکا را جلب کند و ارتش خواستار نمونه جنگی آن شد.در سال 2005،Ripsaw برای ارزیابی در مسابقه Darpa Grand Challenge شرکت کرد.از بین 168 ربات شرکت کننده،3 ربات انتخاب شدند که Ripsaw یکی از آنها بود.در سال 2006،دو برادر بایستی تانک خود را از شهر Haine ایالت فلوریدا به سمت واشنگتن میبردند تا در حضور مقام های ارتش آمریکا و مرکز مهندسی و توسعه تحقیق های ارتش،ARDEC(کوتاه شده Army Research Development Engineering Center)،ارزیابی های لازم انجام شود.در آنجا نیز Ripsaw دو حریف خود را شکست.
پس از پیروزی Ripsaw،این تانک به رویت سناتور Main و Susan Collins که از طرف ارتش کمکی بالغ بر 1.25 میلیون دلار کردند رسید و قرار دادی برای ساختن نمونه اولیه Ripsaw MS1 بسته شد.
Bhavanjot Singh مدیر پروژه مرکز مهندسی و توسعه تحقیق های ارتش مهمترین ویژگی این تانک را چابکی بی حد و بی مانند آن میداند.
در اطراف Ripsaw شش دوربین با دیدی 360 درجه برای دست یابی به بهترین دید نصب شده تا Ripsaw بتواند 1 تا 2 مایل از نیروهای زمینی جلوتر حرکت کند و ماموریت های اکتشافی و شناسایی پیشرفته را انجام دهد و نیروهای پیاده و زرهی پشت سر خود را از میدانهای مین و کمین و دام ها آگاه سازد.
Ripsaw برای درگیر شدن با نیرو های دشمن،یک پلتفرم تمام اتوماتیک مدل CROWS از نوع هدایت لیزری با استفاده از پایه گردان M151 Protector دوربین دار با بزرگنمایی بر بالای بدنه دارد که بر روی آن گونه های مختلف تیربار های سبک و سنگین همچون گتلینگ ها و همچنین نارنجک انداز نصب میشود.
Ripsaw از تابستان سال 2009 با قیمت هرکدام 760 هزار دلار آمریکا آماده انبوه گشت.برادران Howe معتقد هستند Ripsaw بهترین خودروی نظامی بدون سرنشین با قابلیت کشف میدانهای مین و تهاجم میباشد که در اختیار ارتش قرارگرفته است.
پس از تولید انبوه و به خدمت ارتش در آمدن،نموه اولیه MS-1 در عراق به کار گرفته شد و پس از موفیت چشمگیرش،ارتش خواستار نمونه سرنشین دار آن با نام MS2 نیز شد که 2 خدمه،یک راننده و یک توپ چی،دارد.
ویژگی ها:
کشور سازنده:آمریکا
کمپانی سازنده:Howe & Howe Technologies
گونه ها:MS1 بدون سرنشین و MS2 با سرنشین
وزن:4082 کیلوگرم
بلندی:1.78 متر
موتور:یک موتور دیزل 6.6 لیتری Duramax V8 با قدرت 750 اسب بخار ساخت کمپانی بسیار بزرگ General Motors آمریکا
ظرفیت حمل بار:907 کیلوگرم
سیستم فنربندی:16 اینچ Travel
سرعت:153 کیلومتر در ساعت
این کاربر به دلیل تخلف در قوانین انجمن بن شد
(پرنسس)
ارسالها: 133
#158
Posted: 29 Jul 2013 19:40
چرا محمد رضا شاه باید میرفت!!!وقعایی از تاریخ نظامی و سطح قدرت محمدرضا شاه
توان نظامی ارتش شاهشناهی ایران ( پنجمین ارتش برتر جهان )
و خشم اسکتبار جهانی !!
با مراجعه به اسناد وزارت خارجه آمریکا، دریافتم که دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی آن کشور هم دل خوشی از توان نظامی ایران نداشتند. اما آنها چرا مخالف بودند؟
سند در 28 ژانویه 1972، از سوی اداره اطلاعات و پژوهش های وزارت خارجه آمریکا تنظیم شده و به تازگی از حالت "محرمانه" خارج شده است. خلاصه ای از آن را در ادامه می توانید بخوانید:
ترجمه بخشی از متن:
( قسمت دوم بررسی و مقایسه توان نظامی ایران و عراق )
شاه هدف خود برای رسیدن به سیاست مستقل و ملی ایران را آشکارا بیان کرده است. تقویت ارتش در آستانه خروج نیروهای انگلیسی از منطقه هم نشان می دهد که ایران می خواهد "نقش برتر در خلیج فارس را مستقل از اراده قدرت های جهانی" ایفا کند.
در سال های گذشته، شاه نیاز به تقویت ارتش ایران را با اشاره به خریدهای نظامی عراق از اتحاد جماهیر شوروی توجیه می کرد. اکنون ایران قدرتمندتر از عراق است و با چنین قدرتی، احتمال حمایت نظامی از عراق از سوی کشورهایی چون سوریه یا مصر هم وجود ندارد.
اما اکنون که ارتش بریتایا از منطقه خارج شده، شاه می خواهد در مقابل جنبش های رادیکال عرب در خلیج فارس و شبه جزیره عرب هم نقش بازدارندگی داشته باشد و در این راستا، همچنان به تقویت نیروهای مسلح ایران ادامه می دهد. ایران ثروت رسیدن به چنین آرزویی را دارد...
مقایسه ارتش ایرات و عراق
نیروی هوایی عراق، 8500 نیروی انسانی، 91 فروند میگ – 21 (که تنها دو سوم آن عملیاتی است)، 33 فروند میگ – 17، 46 فروند Hawker Hunter و 62 فروند سوخوی – 7 در اختیار دارد. این نیرو همچنین به 9 فروند بمب افکن توپولف – 16 مجهز است.
در سال 1971، از مجموع 260 خلبان نیروی هوایی عراق، 150 نفر گواهینامه خلبانی هواپیمای جت داشته اند و 90 نفر هم "آماده به رزم" بوده اند.
نیروی هوایی عراق از کمبود آموزش و دیسیپلین نظامی رنج می برد.
نیروی هوایی ایران 56 فروند جنگنده فانتوم F-4 و 109 فروند F-5 در اختیار دارد. تا سال 1975، شمار جنگنده های فانتوم F-4 ایران به 128 خواهد رسید. نیروی هوایی ایران در سال 1971، بالغ بر 26 هزار نفر نیروی انسانی داشته است که از این تعداد، 312 نفر خلبان بوده اند (220 نفر گواهینامه جت و 115 نفر آماده به رزم).
نیروی هوایی ایران، آشکارا از نظر کیفیت، آموزش، سازماندهی و حتی انگیزه و رزم آوری از عراق قوی تر است.
روی زمین، عراق به تجهیزات خوب و روسی خود می بالد. این کشور 784 دستگاه تانک، 1080 دستگاه نفربر زرهی، و 705 دستگاه توپ و تجهیزات توپخانه در اختیار دارد. مجموع نیروی انسانی زمینی در ارتش عراق، 90 هزار نفر است.
ایران نیز 862 دستگاه تانک، 881 دستگاه نفربر زرهی، و 1254 دستگاه توپ و تجهیزات توپخانه در اختیار دارد. مجموع نیروی انسانی در نیروی زمینی ایران 152 هزار نفر است و در سال های اخیر، این نیرو با خرید کامیون های روسی و هواپیماهای ترابری آمریکایی (C-130)، توان تحرک و جابجایی خود را بسیار افزایش داده است.
نیروی دریایی عراق، در مقایسه با نیروی دریایی ایران اصلا قابلیت رزمی ندارد و هرگز نمی تواند در مقابل نیروی دریایی ارتش ایران مقاومت کند.
تجهیزات جدید در ارتش ایران
شاه ایران که خود یک خلبان است، اصرار دارد که ایران باید همیشه به پیشرفته ترین جنگنده های نسل آینده (مانند F-15) مجهز باشد. فروشندگان فرانسوی و روس و به تازگی انگلیسی و آلمانی برای فروش هواپیماهای خود در ایران رقابت می کنند و شاه شخصا پیشرفت ها و طرح های هواپیمایی این کشورها را پیگیری می کند. با این حال او می گوید که دوست دارد نیروی هوایی ارتش ایران به تجهیزات آمریکایی مجهز باشد.
به نظر می رسد شاه تصمیم دارد که با افزایش توان سوخت رسانی به ناوگان هوایی ایران، پا را از خلیج فارس فراتر گذارد و به سوی اقیانوس هند پیشروی کند. حتی او زمانی به خرید ناو هواپیمابر هم فکر می کرد؛ هرچند بعدها به دلیل هزینه های بالا از آن منصرف شد. او به دنبال ساخت یک پایگاه دریایی در چابهار، در کرانه دریای عمان و نزدیک پاکستان است. اگر این رخ دهد، ایران پایگاهی در آنسوی تنگه هرمز خواهد داشت.
در زمینه موشکی، ایران موشک های هاک (Hawk) بیشتری سفارش داده و خرید موشک های پیشرفته "ضد موشک سام" را نیز در دستور کار دارد.
ایران 300 تانک پیشرفته چیفتن سفارش داده و ظاهرا قصد دارد 400 دستگاه دیگر از همین تانک ها را هم سفارش دهد. علاوه بر توپ های 130 میلیمتری روس، ایران 52 قبضه توپ خودکار 175 میلیمتری آمریکایی هم خریده است. تاسیسات نوسازی تانک های M-47 هم تا پایان امسال در ایران آغاز به کار خواهد کرد. ایران اکنون 165 بالگرد در اختیار دارد و ایجاد یک ناوگان عظیم هوایی در دل نیروی زمینی ایران، جزو برنامه های این کشور است.
تلاش ایران برای ایفای چنین نقشی می تواند تا اندازه ای با منافع آمریکا در منطقه تضاد داشته باشد و اگرچه احتمال رویارویی شدید میان دو کشور بعید است، اما در نهایت ممکن است به سردی روابط دو طرف بیانجامد.
منبع انگلیسی متن :
اداره اطلاعات و پژوهش های وزارت خارجه آمریکا :
http://history.state.gov/historicaldocuments/frus1969-76ve04/d164
این کاربر به دلیل تخلف در قوانین انجمن بن شد
(پرنسس)
ارسالها: 133
#159
Posted: 31 Jul 2013 21:25
PSG1،یک تفنگ دور زن آلمانی
تفنگ دور زن نیمه اتوماتیک PSG1 توسط کمپانی بزرگ Heckler & Koch آلمان به عنوان یک تفنگ دور زن پلیسی/ضد ترور ساخته و در سال 1972 وارد خدمت شد.این تفنگ دور زن از همان ابتدا برای ماموریت های پلیسی درون شهری طراحی شده و با وزن 7.2 کیلوگرم سنگین تر از آن اسـت که در کاربردهای نظامی مورد استفاده قرار گیرد.
این ساخته شده بر اساس تفنگ تهاجمی پر قدرت G3 ساخت Heckler & Koch است.
PSG1 همچنان به عنوان یک تفنگ بی همتا توسط Heckler & Koch ساخته می شود و با قیمتی بیش از 10 هزار دلار یکی از گرانقیمت ترین و البته دقیقترین تفنگ های جهان در کلاس خود به شمار می رود.
از نظر فنی PSG1 دقیقا گونه بهسازی شده G3 است.مکانیزم گلنگدن این تفنگ همانی است که در G3 دیده می شود.PSG1 تفنگی با کارکرد فقط نیمه اتوماتیک بوده و برای شلیک کردن باید نیرویی برابر با 1.5 کیلوگرم به ماشه آن وارد کرد.
این تفنگ مجهز به دوربین هدف گیری تلسکوپی ZF6x42PSG1 ساخت کمپانی ZEISS یا همان Carl Zeiss AG بوده و برد موثر تفنگ برابر با 800 متر است.دو پایه مورد استفاده این تفنگ به تفنگ چسبیده نیست و جدا از آن است.البته در انتهای دسته(قبضه) تفنگ یک بخش پهن مناسب برای گذاشتن بر روی تکیه گاه قرار دارد.صدا خفه کن نیز بر روی لوله این تفنگ سوار میشود.
این تفنگ از گلوله های 51×7.62 میلیمتری NATO در خشاب های 5 یا 10 یا 20 یا 50 گلوله ای استفاده میکند.
از دیدگاه ارگونومیکی دگرگونی‌هایی که در این تفنگ نسبت به G3 دیده میشود و درست مورد هایی است که یک تفنگ دور زن پلیسی/ضد ترور باید داشته باشد.قنداق و دسته تفنگ از این مورد دگرگونی ها میباشند که بسیار ارگونومیک میباشند.
این تفنگ دارای سه مدل PSG1A1 و MSG90 و MSG90A1 میباشد.درازای تفنگ 123.0 سانتیمتر،درازای لوله 60.0 سانتیمتر در مدل MSG-90 و 65.0 سانتیمتر در مدل های PSG1A1 و MSG90A1 میباشد.پهنای این تفنگ 5.9 سانتیمتر و بلندای آن با حساب بلندی دوربین تلسکوپی 25.8 سانتیمتر است.
این کاربر به دلیل تخلف در قوانین انجمن بن شد
(پرنسس)
ارسالها: 133
#160
Posted: 31 Jul 2013 21:25
دوشـــــــــــــــــکا ( عزیزم !!! )
دوشکا (به روسی: Дегтярёва Шпагина Крупнокалиберный (ДШК) ، آوایش: دِگتیاریووا اشپاگینا کروپنوکالیبِرنیی، به‌معنی «کالیبر-بزرگ دگتیارف-اشپاگین»)، گونه‌ای مسلسل سنگین ساخت شوروی با کالیبر ۱۲٫۷x۱۰۸ میلیمتری است که تولید آن در سال ۱۹۳۸ آغاز شد.
واسیلی دگتیارف طراح اصلی این سلاح بود و گئورگی اشپاگین سازوکار خشاب آن را بهبود بخشید. دوشکا واژه‌ای روسی به معنی «عزیزم» است که با توجه به شباهت آن به نام اختصاری این سلاح DShK برای آن انتخاب شده‌است.
دوشکا هم مثل همتای آمریکاییش ام۲ براونینگ که آن هم مانند دوشکا هنوز در حال خدمت نظامی است، در نقش‌های مختلفی قابل استفاده است. از دوشکا میتوان به عنوان دفاع ضدهوایی، مسلسل تانک، و سلاح حمایتی پیاده‌نظام استفاده کرد.
دوشکا نام گونه‌ای مسلسل سنگین برای پدافند ضدهوایی است که در شوروی پیشین ساخته می‌شد.نام روسی آن ДШК (د.ش.کا) کوتاهشده Дегтярёва Шпагина Крупнокалиберный (تلفظ : دِگتیاریووا اشپاگینا کروپنوکالیبـِرنیی) و به معنی «کالیبر-بزرگ دگتیارف-اشپاگین» است.
واسیلی دگتیارف طراح اصلی این سلاح بود و گئورگی اشپاگین سازوکار خشاب آن را بهبود بخشید. کالیبر این سلاح ۱۲٫۷ م م میباشد و انواع مختلفی از گلوله‌های با کاربری مختلف برای این سلاح ساخته شده‌است . مشابه این سلاح مسلسل سنگین کالیبر ۰٫۵۰ ساخت آمریکا میباشد .
تاریخچه:
اولین مسلسل های سنگین ارتش شوروی ، برای پاسخ گویی به نیاز سلاح های ضد هوایی طراحی شدند.نخستین سلاح کالیبر 7/12 که در ارتش شوروی بکار گرفته شد سلاح DK بود که در سال 1930 طراحی شد.این سلاح در مقیاس اندکی طی سالهای 1933 تا 1935 تولید شد.خشاب این سلاح از نوع دایره ای و 30 تیر بود و گلنگدن آن با سیستم فشار گاز باروت کار می کرد.
این سلاح دارای وزن زیاد و نواخت تیر پایینی بود. در سال 1938 یکی از سازندگان و طراحان سلاح در روسیه بنام SHPAGIN دست به تحول سلاح DK زد و سیستم تغذیه آن را تبدیل به نوع نواری کرد. ارتش شوروی این سلاح را در سال 1939 به عنوان مسلسل سنگین رسمی به خدمت گرفت و نام این سلاح را از DK به DSHK (یعنی مسلسل سنگین دکتیارف و شاپگین) تغییر داد.
این سلاح در جنگ جهانی دوم به عنوان سلاح ضد هوایی و پشتیبانی پیاده نظام بکار گرفته شد . بعد از جنگ جهانی دوم این سلاح در قسمت هایی چون سیستم تغذیه نوار فشنگ مورد بازنگری قرار گرفت و با نام DSHK_M یا DSHKM_38/46 عرضه گردید.این مسلسل در بسیاری از تانک های روسی به عنوان مسلسل برجک بکار برده شد.از جمله این تانک ها می توان به تانکهای BTR_155 و T_55 وT_62 اشاره کرد.در سال 1970 مسلسل سنگین DSHK جای خود را به مسلسلهای NSV/NSVT داد ولی کشورهای بلوک شرق ادامه کاربرد آنرا ترجیح دادند.
این سلاح در بسیاری از کشورها مثل چین، ایران ، یوگسلاوی و پاکستان تولید شده است.این سلاح در زمان خود از بهترین سلاحها بوده چنانچه گلوله آن در فاصله 500 متری قادر بود زرهی به ضخامت 15 میلیمتر را سوراخ کند.سلاح DSHK توسط هوا خنک می شود.دریچه گاز آن دارای 3 درجه تنظیم می باشد و خوراک دهنده آن در سمت چپ سلاح تعبیه شده است.گونه ای از آن با دو پایه قابل تنظیم ، قابل تبدیل شدن به مسلسل ضد هوایی را دارد و دارای یک سپر ضخیم برای محافظت از تیرانداز می باشد.نمونه بهینه سازی شده این سلاح در حال تولید در صنایع دفاعی ایران میباشد.
مشخصات فنی:
کالیبر 7/12 میلیمتر
تعداد خان 8 عدد راستگرد
سرعت اولیه 800 متر بر ثانیه
نواخت تیر 600 تیر در دقیقه
وزن سلاح کامل با سه پایه 35/95 کیلو گرم
وزن سه پایه 97/30 کیلوگرم
وزن گهواره 45/16 کیلوگرم
وزن سلاح به تنهایی 32/32 کیلو گرم
وزن جعبه فشنگ با نوار خالی 7/4 کیلوگرم
وزن جعبه فشبگ (70 فشنگی) 14 کیلوگرم
طول سلاح با دوشی 1945 میلیمتر
طول سلاح 1590 میلیمتر
ارتفاع تیربار بر روی سه پایه 1470 میلیمتر
ارتفاع تیر بار در حالت شلیک زمینی 450 میلیمتر
حرکت سمتی سلاح 360 درجه
حد به طرف بالا نسبت به افق 78 درجه
حد به طرف پایین نسبت به افق 26 - درجه
برد نهایی 7000 متر
برد موثر بر علیه هدف های زمینی 3300 متر
برد موثر بر علیه هدف های هوایی 1600 متر
برد موثر بر علیه سنگرهای تیربار 1500 متر
برد موثر بر علیه هدف های زرهی سبک 800 متر
این کاربر به دلیل تخلف در قوانین انجمن بن شد
(پرنسس)
صفحه 16 از 19