صفحه 25 از 62: « پیشین 1 ... 24 25 26 ... 61 62 پسین »

Medical News | اخبار پزشکی

ROZA2005

کاربر

ارسالها: 120

#241 Posted: 27 Oct 2012 23:31

افسردگي پس از زايمان چيست و به چه علت بوجود مي آيد؟

تحريك احساسات بعد از زايمان تا حدي طبيعي است و انتظار ميرود كه رخ دهد. بسياري از مادران پس از زايمان دچار احساس تشويش مي شوند.
گرفتگي خلق پس از زايمان (Baby Blues)

حداقل 60 تا 80 درصد مادران پس از زايمان دچار گرفتگي خلق " "Baby Blues مي شوند كه نوعي افسردگي خفيف است و چند روز تا يك هفته پس از زايمان ادامه مي يابد ولي هيچگاه بيش از 2 هفته طول نمي كشد. مادراني كه دچار اين ناراحتي مي شوند ممكن است زياد گريه كنند و مضطرب و تحريك شده به نظر برسند و يا حتي قادر به خوابيدن نباشند. اكثراً پس از كمي استراحت و هنگاميكه اطرافيان آنها را در نگهداري از نوزاد ياري دهند و يا حتي پس از يك گريۀ طولاني متعاقب استرس و هيجان زايمان، احساس بهتري خواهند داشت.
افسردگي پس از زايمان

اگر ناراحتي و تنگي خلق پس از حدود 2 هفته بر طرف نشود ممكن است علت آن افسردگي بعد از زايمان باشد. 10 تا 20 درصد از مادران پس از زايمان دچار تابلوي كامل باليني افسردگي مي شوند كه ممكن است از 2 هفته تا يكسال به طول بيانجامد. در رابطه با علت اين اختلال هنوز كارشناسان به يك نظريه قطعي نرسيده اند اما جملگي بر اين امر كه مجموعه اي عوامل هورموني، بيوشيميايي، محيطي، روانشناسي و ژنتيك در ايجاد آن دخالت دارد متفق القولند. اُفت سطح هورمون ها بلافاصله پس از زايمان نيز ممكن است تا حدي بر اين امر مؤثر باشد.

احساس شعف از تولد نوزاد خيلي سريع از بين مي رود و جاي خود را به مسئوليتـهاي متـعددي مي دهد كه بر عهدۀ والدين است. مراقبت از نوزاد در عين حال كه موجب خرسندي است، ممكن است فشار زيادي بر آنهايي كه بخصوص براي اولين بار مادر شده اند، وارد آورد.
چه کسی در معرض ابتلا به افسردگي پس از زايمان میباشد ؟

بعضي از خانم ها بيشتر از سايرين در معرض اين اختلال هستند. شما نيز در صورتيكه واجد شرايط زير باشيد در اين دسته قرار داريد:

سابقۀ ابتلا به افسردگي يا ساير اختلالات رواني در خود فرد يا افراد خانواده و يا بروز حملات اضطراب در دوران بارداري.
بارداري بدون برنامه ريزي قبلي.
عدم حمايت همسر.
وجود مشكلات زناشويي.
وجود مشكلات مالي.
بروز تغيير جدي در زندگي همزمان با تولد نوزاد نظير نقل مكان يا از دست دادن شغل.
سابقۀ وجود سندرم پيش از قاعدگي شديد.
وجود عوارض مامائي.
سابقۀ مشكلات شديد دراوان كودكي نظير تجاوز جنسي يا از هم پاشيدگي خانواده.

با اين حال به خاطر داشته باشيد كه صرف وجود اين عوامل دليل بروز افسردگي پس از زايمان نيست. بسياري از خانم ها كه داراي چندين عامل خطرزا هستند هرگز دچار افسردگي نمي شوند و بالعكس افرادي نيز با يك يا دو عامل خطرزا و يا حتي بدون هيچ گونه عامل خطرزا به افسردگي شديد مبتلا مي شوند.
چگونه مي توان فهمید كه دچار افسردگي پس از زايمان شده ایم ؟

پزشك شما بهتر از هر فرد ديگر تشخيص خواهد داد كه شما دچار اين اختلال شده ايد يا خير. خودتان نيز ممكن است متوجه علائمي بشويد كه عبارتند از:

بي خوابي
تمايل به گريه يا اندوه شديد كه تمام روز ادامه داشته باشد
كاهش علاقه نسبت به انجام بسياري از فعاليت ها
اشكال در تمركز حواس
تغيير اشتها
اضطراب
اختلالات خلق و تحريك پذيري
احساس گناه شديد
حملات پانيك (علائم آن عبارتند از افزايش تعداد ضربانات قلب، سرگيجه، منگي، احساس وقوع يك اتفاق ناگوار)
افكار خودكشي

مهم است كه تفاوت بين تغييرات طبيعي احساسات بدنبال تولد نوزاد را با حالاتي كه نياز به درمان و حمايت هاي بعدي دارد، بدانيد. اين تنها احساس شما نيست كه نشان مي دهد اشكالي وجود دارد بلكه شدت و تعداد دفعات آن احساس و مدتي كه طول مي كشد بسيار حائز اهميت است. به عبارت ديگر بسياري از مادران جديد در طول ماه هاي اول پس از تولد نوزاد احساس اندوه و اضطراب دارند. ولي اگر شما تمام روز در حال گريه كردن هستيد و اين حالت چند روز متوالي طول مي كشد و نيز دچار حملات پانيك مي شويد، حتماً بايد به پزشك مراجعه كنيد.
در صـورتيـكه قبلاً دچار افسـردگي پس از زايمان شده ايد، چگونه مي توانيد از وقوع مجدد آن پيشگيري كنيد؟

آيا قبلاً دچار افسردگي پس از زايمان شده ايد؟ در اين صورت شانس ابتلا شما در هر بار بارداري 50–50 است بنابراين بهتر است خود را براي اين احتمـال آماده سـازيد. آمادگي به شما قدرت مي بخشد وضعيت را بهتر كنترل كنيد و احتمال عود را نيز كاهش داده در صورت بروز علائم، از شدت آنها مي كاهد.

بر طبق نظريۀ Karen Kleiman كه مؤسس و مدير "مركز استرس هاي پس از زايمان" در آمريكاست، شما مي توانيد در دوران بارداري اقدامات مهمي انجام دهيد تا احتمال بروز اين بيماري را با شدت قبل كاهش دهيد:

با تمام پزشكان و دست اندكاراني كه در دفعۀ قبل به شما كمك كردند تماس بگيريد. اين افراد ممكن است شامل پزشك شخصي شما، درمانگر شما و يا روانپزشك شما باشند. موضوع را با آنها در ميان بگذاريد و راه حلي را برگزينيد كه مورد موافقت همه باشد. اگر افسردگي شما با دارو كاملاً درمان شده است مي توانيد بلافاصله بعد از زايمان از همان داروها استفاده كنيد. نشان داده شده است كه اين عمل احتمال عود را به نحو شگرفي كاهش مي دهد. بعضي از خانم ها ترجيح مي دهند كه صبر كنند و احساسات خود را بسنجند و فقط در صورت بروز علائم دارو مصرف كنند. با اين حال زماني كه علائم بروز مي كنند هر چه مدت زمان احساس بد بيشتر باشد درمان بيماري سخت تر خواهد بود.
با همسر خود در رابطه با مشكل خود صحبت كنيد. آنچه را كه دفعه قبل باعث كمك به شما شده است و نيز آنچه را كه به شما كمك نكرده است با او در ميان بگذاريد. يك برنامۀ حمايتي ايجاد كنيد. چه كسي بايد به شما كمك كند؟ مادر؟ مادر شوهر؟ پرستار بچه؟ ساير دوستان يا اعضاي خانواده؟
از بروز هر گونه خستگي يا استرس بپرهيزيد. استراحت كافي، غذاي مناسب و ورزش را فراموش نكنيد.
براي فعاليت هاي خود محدوديتي قائل شويد. از كار بيش از حد بپرهيزيد، چه در دوران بارداري و چه پس از زايمان. فعاليت بيش از حد شما را خسته مي كند و احتمال بروز افسردگي را افزايش ميدهد.

ROZA2005

کاربر

ارسالها: 120

#242 Posted: 27 Oct 2012 23:39

با افسردگی بعد از زایمان چه باید كرد؟

یك بحث مهم كه همیشه در زندگی اجتماعی مطرح بوده، این است كه آیا زنان پس از وضع حمل دچار نوعی بیماری روحی و حسی شدید افسردگی می شوند یا خیر و اگر می شوند برای حل و رفع آن چه باید كرد.
● دنیایی ناشناخته
شكی نیست كه پس از هر مرتبه وضع حمل وضعیت روحی جدیدی برای یك مادر ایجاد می شود و او پای به دنیایی ناشناخته می گذارد. مطالعات نشان می دهد در ۷۵ تا ۸۵ درصد موارد زنان دچار این گونه افسردگی ها می شوند و برخی نام آن را «baby blves» گذاشته اند كه معادل آن را «غم های زایمان» نیز می توان نامید. این بیماری، پیچیده است و پیچ و خم های زیادی دارد و به همان نسبت نیز محتاج كاری بیشتر و وقتی فزون تر برای درمان است.
بعضی كارشناسان هم معتقدند كه افسردگی زایمان با ناراحتی های روحی بعد از تولد بچه فرق دارد. دومی چیزی است كه فقط در روزهای بعد از تولد كودك روی می دهد و اولی چیزی است كه فقط به چند روز بعدی منحصر نمی شود و زمان بیشتری را در بر می گیرد. زن حتی یك و دو ماه بعد از تولد فرزندش از خود می پرسد فایده زندگی چیست. درست است كه تولد بچه دنیایی از شادی و شیرینی را نصیب مادر می كند و او می تواند به آینده اش خوشبینانه تر بنگرد اما دومین فكر بعدی كه می كند، این است كه آینده خودش چه خواهد شد.
تولد بچه حتی برای یك زن ۲۲ تا ۲۵ ساله نیز به معنای پایان جوانی و پا گذاشتن به ایام میانسالی است . مادر به خود نهیب می زند كه چرا زندگی مستقل و مجرد و شیرین اش پایان یافته است. او دچار نوعی بیماری روحی می شود كه براساس قوت یا ضعف كاراكتر وی دیرپا و یا «به سرعت قابل درمان» خواهد بود. اما شكی نیست كه مادر پس از تولد فرزندش صاحب چنین احساسی می شود. او حتی اگر فقط ۲۰ سال داشته باشد، دیگر خود را جوان نمی یابد و احساس می كند كه از این پس فقط برای بچه اش به زندگی خود ادامه می دهد.
نام این بیماری روحی را «PPD» گذاشته اند و نخستین نشانه شناسایی آن ادامه یافتن اش برای حداقل یك ماه است و اگر كمتر از این باشد. «PPD» نیست و باید آن را «baby blves» نامید كه ذاتاً بیماری سبك تری است و بدخیم محسوب نمی شود. در برخی موارد «PPD» یك و حتی دو سال طول كشیده و مادر در رفع آن هیچ توفیقی نداشته است. در این گونه موارد باید حتماً با پزشك روانكاو به صحبت پرداخت و نظر متخصصان امر را جست وجو كرد.
● نوعی پارانوا
شدت كار، زمان هایی به آن حد می رسد كه مادر دچار نوعی پارانوا و شك و ظن نسبت به دیگران می شود و او از خود می پرسد كه آیا دیگران قصد آزار رسانی به او را ندارند. با این حال نوع پیشرفته و شدید این بیماری فقط یك نفر در هزار نفر را به خود مبتلا می كند و اكثریت با مواردی است كه یك فرد پس از ابتلا به بیماری، به فاصله چند ماه سرانجام بر آن تفوق می یابد. اگر هم مادر در چنین شرایطی دچار توهم شود، آن توهم قابل رفع شدن است. گرفتاری های حفظ و بزرگ كردن بچه نیز به خودی خود حلال مشكلات است، زیرا مادر مجبور است ابتدا به مسائل و نیازهای فرزند نوزادش بپردازد و همین مسأله او را از افكار و گمان های دیگر دور می كند. اگر جز این باشد ممكن است فرد بیمار به خود لطماتی را وارد كند و چون نمی تواند بر توهم ها فایق آید ، خیال های بد بر او حاكمیت می یابد، خطر جدی هم تهدیدش می كند. در برخی موارد حتی پزشكان دستور بستری شدن مادران بیمار در كلینیك های روانی را نیز می دهند.
آیا قابل پیش بینی است؟
سؤال این است كه آیا موارد و نمونه ها و مسائلی وجود دارد كه نشان بدهد چنین بیماری هایی در راه است تا بتوان از آن پیشگیری كرد و از قبل متوجه آمدن آن شد؟
در پاسخ باید گفت كه مطالعه در زندگی افراد و پیشینه آنها و آن چه در زندگی گذشته آنان و خانواده شان گذشته است، نشانه هایی را در این مورد به دست می دهد و می تواند كمكی برای شناخت كسانی باشد كه دچار افسردگی هایی از این دست می شوند. گاهی در پیشینه زندگی اعضای خانواده فرد بیمار موارد و سوابقی از این دست را می یابید و متوجه می شوید كه مادر یا خواهر و یا سایر وابستگان نزدیك او نیز دچار این مشكل بوده اند. اگر این مطالعه و اطلاع در دست باشد، سریع تر در می یابید كه احتمال وقوع آن برای فرد مورد بحث نیز وجود دارد.
▪ اتفاقات ماههای قبلی
حتی اگر پیشینه موجود نیز در این خصوص روشن كننده موضوع و یك راهنما نباشد، ارزیابی حالات خود آن فرد و اتفاقات ماههای منجر به زایمان می تواند كمك كننده و حلال مشكل باشد. گاهی یكی زن در حال وضع حمل می كند كه در اصل و ابتدا خواهان بچه نبوده و موضوع از سوی شوهر به او تحمیل شده كه طبیعی است احساس پشیمانی و افسوس به ماههای بعد از تولد كودك هم بسط یابد و تقویت هم بشود. گاهی زایمان سخت و توأم با درد های شدید و طولانی و یا كشیده شدن كار به سزارین بر حجم مشكلات می افزاید. زمانی هم زن حس می كند كه بعد از تولد فرزندش فاقد ابزار حفظ و بزرگ كردن شایسته اوست و افسردگی بر او حاكم می شود.
موارد دیگری هم هست. كافی است در هفته ها و روزهای حول و حوش تولد فرزند یكی از نزدیكان و عزیزان مادر فوت كند و یا طی حادثه ای تعدادی از وابستگان مادر جان ببازند و همین مسأله یك ناراحتی روحی را برای وی ایجاد كنند. در این گونه موارد باید بشدت مراقب مادر بود و كاری كرد كه او پس از تولد فرزندش تنها نماند و انواع كمك های روحی شامل حالش شود. شوهر وی و همچنین مادر و پدر او می توانند نقش اول را در این قضیه ایفا كنند.
▪ تنهایی یك مادر مسن
با این حال یك حقیقت كلی وجود دارد و آن رفت و بازگشت این بیماری و شدت وضعف و عود و تحلیل رفتن آن در مقاطع مختلف زندگی یك مادر است. گاهی پیش می آید كه یك مادر میانسال و در آستانه پیری نیز ۲۰ و ۲۵ سال بعد از تولد فرزندش دچار این بیماری می شود. فرزند او ازدواج كرده و رفته است و مادر در ۴۵ یا ۵۰ سالگی تنها مانده و احساس می كند كه زندگی پیش رویش هیچ چیز خاصی را برای او در بر ندارد و دچار افسردگی شدید و دیر پایی می شود. این چیزی است كه گاه ۹۰ درصد مادران میانسال به آن دچار می شوند و گریزی از آن نیست و البته راه حلی را هم برای آن متصور ندانید.

ROZA2005

کاربر

ارسالها: 120

#243 Posted: 27 Oct 2012 23:42

بارداري خارج رحمي چيست؟

اگر تخمك لقاح يافته در هر جاي ديگري غير از داخل رحم جايگزين شود، بارداري نابجا يا خارج از رحم اتفاق مي افتد. حدود 50 درصد حاملگي ها به اينصورت پايان مي يابند.

در حالت عادي بعد از اينكه تخمك بارور مي شود به حركت خود كه از تخمدان شروع شده بود ادامه مي دهد تا از لوله به رحم برسد و بر روي ديواره حفره رحمي جايگزين شود. اگر به دلايل مختلف مثل تنگي لوله هاي رحمي بر اثر چسبندگي ناشي از عفونت يا جراحي هاي شكمي اين حركت متوقف شود، تخم لقاح يافته ممكن است در محل تنگي لانه گزيني كرده و به رشد خود ادامه دهد. از آنجا كه اكثر بارداريهاي خارج رحمي در يكي از لوله هاي رحم رخ مي دهند آنرا بارداري لوله اي نيز مي نامند. با احتمال بسيار كم ممكن است بارداري خارج رحمي در محلهاي ديگري نيز ديده شود. ساير مكان هاي احتمالي جايگزيني عبارتند از : تخمدان، دهانه رحم و يا بخش هاي ديگر شكم، در موارد نادر همراه با يك بارداري رحمي يك تخم ديگر نيز در جايي خارج از رحم جايگزين مي شود؛ البته اين اتفاق در IVF كه تخمكها بطور مصنوعي لقاح يافته و به داخل رحم تزريق مي شوند ديده مي شود.

هيچ راهي براي جابجايي محل تخم و انتقال و كاشتن آن در رحم وجود ندارد بنابراين تنها راه درمان ختم حاملگي است. اگر بارداري خارج رحمي به موقع تشخيص داده نشود و مورد درمان قرار نگيرد، با رشد سلولي و بزرگ شدن جنين احتمال پارگي لوله هاي رحمي وجود دارد. اين واقعه با درد شديد و خونريزي همراه است و يك اورژانس پزشكي محسوب مي شود. متاسفانه در چنين حالتي آسيب جدي يا از دست دادن كامل لوله رحمي اتفاق مي افتد. در اين شرايط اگر درمان سريع مقدور نباشد خونريزي شديد داخلي حتي منجر به مرگ نيز خواهد شد.
چه عواملي مي تواند خطر بارداري خارج رحمي را افزايش دهد؟

بارداري خارج رحمي در هر خانم در دوره فعاليت جنسي ممكن است رخ دهد، اما بعضي شرايط احتمال وقوع آنرا افزايش مي دهد.

در 10 سال گذشته، تعداد بارداري هاي خارج رحمي تقريبا سه برابر شده است و اگر شما شرايط زير را داشته باشيد اين احتمال بالا مي رود:

بارداري بعد از بستن لوله ها (يك جراحي براي جلوگيري از باردراي دائم)
انجام هر نوع عمل جراحي در ناحيه لگن. بخصوص اگر بعد از بستن لوله هاي رحمي با انجام يك جراحي ديگر اقدام به باز كردن آنها كرده باشيد اين خطر بسيار زياد است. با اين حال بعد از جراحي هاي كيست تخمدان و فيبروم، برداشتن آپانديس، يا حتي سزارين قبلي اين احتمال بالا مي رود.
سابقه بارداري خارج رحمي
اگر مادر شما حين بارداري شما داروي دي اتيل استيل بسترول يا DES مصرف كرده باشد.
اگر در حين داشتن IUD باردار شده باشيد. معمولا IUD يك روش خوب جلوگيري از بارداري است و تا 99 درصد مانع از بارداري مي شود. نكته مهم اين است كه اثر جلوگيري آن در بارداري هاي داخل رحمي است. بنابراين وجود IUD باعث بارداري خارج رحمي نمي شود بلكه اگر قرار باشد بارداري خارج رحمي اتفاق بيافتد به احتمال كمتري از يك بارداري طبيعي مي تواند از آن جلوگيري كند.
آسيب ديدگي لوله ها ناشي از ابتلا به عفونتهايي كه مي توانند موجب التهاب و عفونت لگن يا PID شوند. بيماريهاي مقاربتي بخصوص عفونت با كلاميديا و بيماري سوزاك حتي اگر علائم واضحي براي شما نداشته باشند ممكن است سبب درگيري لوله ها شوند.
اگر قبلا تشخيص ناباروري براي شما داده شده و يا درمان شده ايد. از آنجا كه برخي از ناباروري ها به علت اختلال در لوله هاي رحم رخ مي دهند، در اينصورت شما نسبت به افراد عادي احتمال بيشتري براي بارداري خارج رحمي داريد.
احتمال وقوع بارداري خارج رحمي در خانمهاي مسن تر بيشتر است. برخي مطالعات نشان مي دهد كه كشيدن سيگار و استفاده مرتب از دوش واژينال نيز اين خطر را افزايش مي دهند.

با ديدن چه علائمي بايد به بارداري خارج رحمي شك كرد؟

علائم بارداري خارج رحمي معمولا در هفته هاي 6 و 7 حاملگي توسط خانمهاي باردار كشف مي شوند، اگر چه برخي نيز اين علائم را حدود هفته چهارم دارند. در گروهي نيز بارداري خارج رحمي تا قبل از اينكه سونوگرافي سه ماهه اول بارداري انجام شود تشخيص داده نمي شود.

علائم ممكن است از فردي به فرد ديگر تفاوت داشته باشد و اين بستگي به محل قرار گيري تخم نيز دارد. بهترين حالت اين است كه بارداري خارج رحمي در مراحل اوليه و با كمترين علائم تشخيص داده شود تا از خطر پارگي لوله و خونريزي شديد جلوگيري بعمل آيد. با اين حال گاهي علائمي واضحي وجود ندارد. در بارداري خارج رحمي معمولا تستهاي خانگي حاملگي مثبت نمي شوند، بنابراين اگر ظن قوي به حاملگي داريد و حتي بعد از تاخير در پريود تست شما مثبت نشده است بهتر است براي انجام بررسي به پزشك مراجعه كنيد.

اگر هر يك از علايم زير را بخصوص در 12 هفته اول بارداري مشاهده كرديد فورا با پزشك خود تماس بگيريد:

درد يا گرفتگي در ناحيه شكم يا لگن. معمولا درد ناگهاني، ثابت و شديد است اما ممكن است در اوائل بصورت گهگاه و متوسط باشد. ممكن است درد را فقط در يك سمت از شكم احساس كنيد و نيز مي تواند به قسمتهاي ديگر هم كشيده شود. احتمالا تهوع و استفراغ نيز به همراه دارد.
درد بخش تحتاني شكم به هنگام لمس يا زماني كه سرفه مي كنيد يا در حين حركات روده ها و اجابت مزاج.
خونريزي يا لكه بيني قهوه اي. ممكن است فكر كنيد كه پريود شده ايد بخصوص اگر انتظار بارداري نداشته باشيد. خونريزي ممكن است بصورت مداوم يا منقطع باشد.
درد شانه در يك سمت بخصوص وقتي كه دراز مي كشيد بدليل پاره شدن لوله و تحريك صفاق در ناحيه اي بين سينه و شكم رخ مي دهد. اين علامت براي اقدام در جهت درخواست درمان سريع پزشكي بسيار مهم است.
اگر لوله رحم پاره شود ممكن است ضعف، گيجي يا غش كردن بدليل از دست دادن خون و شوك نيز رخ دهد.

بارداري خارج رحمي چطور تشخيص داده مي شود؟

از آنجا كه امكان وجود بسياري از علايم فوق در يك بارداري طبيعي نيز هست، تشخيص بارداري خارج رحمي براي پزشك آسان نيست. بنابراين از روشهاي زير در تشخيص آن كمك گرفته مي شود:

آزمايش خون و اندازه گيري مقدار HCG در خون. در يك بارداري طبيعي مقدار گنادوتروپين جفتي انساني HCGبه سرعت افزايش مي يابد و اگر سطح HCG آن طور كه انتظار مي رود افزايش نيابد، به وجود نوعي بارداري غير طبيعي مشكوك مي شويم. در صورت وجود بارداري خارج رحمي، ممكن است سطح HCG افزايش يابد ولي در سونوگرافي، هيچ نشانه اي مبني بر بارداري درون رحم ديده نمي شود.

معاينه داخلي از طريق واژن. احتمالا دهانه رحم بسيار دردناك بوده و ممكن است در معاينه توده اي در ناحيه لوله ها و خارج از رحم لمس شود.

سونوگرافي. سونوگرافي راه خوبي براي تشخيص بارداري خارج رحمي است. ممكن است با سونوگرافي بتوان بارداري لوله اي را درون لوله فالوپ مشاهده كرد. پزشك ممكن است بدليل پارگي لوله يا خونريزي، مقداري خون در حفره شكم ببينيد و يا توده اي در ناحيه لوله فالوپ يا تخمدان قابل مشاهده باشد.

ممكن است حتي با نجام آزمايشات فوق تشخيص قطعي امكانپذير نباشد. گاهي در سقط نيز علائمي مشابه ديده مي شود. بنابراين ممكن است پزشك فرد را تحت نظر بگيرد يا درخواست لاپاروسكوپي نمايد. با استفاده از لاپاروسكوپي، بهتر مي توان بارداري خارج رحمي را تشخيص داد. برش هاي بسيار كوچكي در ناحيه ناف و بخش تحتاني شكم ايجاد مي شود و پزشك داخل شكم و اعضاي لگني را با وسيله كوچكي به نام لاپاروسكوپ مشاهده مي كند. با اين روش مي توان محل بارداري خارج رحمي را پيدا نمود.
بارداري خارج رحمي چطور درمان مي شود؟

روش درمان به زمان تشخيص و اينكه تشخيص چقدر قطعي باشد و همچنين به اندازه جنين و تكنيكهاي در دسترس بستگي دارد و هدف پزشك خارج كردن جنين و حفظ توانايي باروري است.

اگر بارداري به وضوح در خارج از رحم بوده و اندازه جنين هنوز كوچك باشد شايد بتوان از درمان دارويي استفاده كرد. درمان غير جراحي يك بارداري خارج رحمي بدون پارگي، استفاده از نوعي داروي ضد سرطان به نام متوتركسات است كه به صورت تزريق داخل وريدي در بيمارستان يا درمانگاه بيماران سرپايي، تجويز مي شود. متوتركسات تركيبي است كه باعث مسموم شدن سلول ها و خاتمه بارداري مي شود. در صورتي كه سطح HCG پس از اين روش درماني كاهش يابد، نشانه به پايان رسيدن بارداري است و پس از آن علايم نيز بهبود مي يابندبا اين حال ممكن است بعد از استفاده از دارو نيز نهايتا نياز به جراحي وجود داشته باشد.

اگر وضعيت مادر خوب بوده و جنين نيز هنوز خيلي بزرگ نشده باشد كه آسيب به لوله هاي رحمي وارد كرده باشد مي توان از جراحي لاپاروسكوپي نيز براي خارج كردن آن استفاده كرد. همانطور كه در بالا توضيح داده شد با استفاده از يك دوربين بسيار كوچك داخل لگن مشاهده شده و جراحي نيز با لوازم بسيار ريز و دقيق انجام مي شود. اين عمل با بي حسي موضعي انجام مي شود و نقاهت آن كمتر از يك هفته خواهد بود. البته نياز به تجهيزات و پزشك متخصص كاملا ورزيده در استفاده از اين روش دارد.

در صورتي كه افزايش سن بارداري و سايز جنين منجر به آسيب جدي در ناحيه شده و يا خونريزي شروع شده باشد بهترين روش جراحي با بيهوشي و باز كردن شكم است تا جنين و كليه نسوج آسيب ديده خارج شود. ممكن است در شرايطي بتوان لوله رحم را ترميم كرد اما گاهي لازم است كل يك لوله خارج شود و اين مساله روي توانايي باروري در آينده تاثيرگذار خواهد بود. دوره نقاهت در جراحي شكمي حدود 6 هفته خواهد بود.

بنابراين بهتر است سعي شود كه پيش از پارگي و تخريب لوله، بارداري لوله اي تشخيص داده شود. با تشخيص زود هنگام مي توان مانع از بروز خونريزي داخلي بدليل پارگي و خونريزي لوله و احتمالا از دست دادن لوله رحمي شد. اغلب بارداري هاي خارج رحمي حدود هفته هاي 6 تا 8 بارداري شناسايي مي شوند. كليد تشخيص زود هنگام، توجه به علائم و رابطه مناسب بين شما و پزشك و بحث در مورد وجود هر نوع علامت و شدت آن است.
آيا بعد از يك بارداري خارج رحمي مي توان يك بارداري طبيعي و سالم را تجربه كرد؟

بله. هر چه زودتر بارداري خارج رحمي تشخيص داده و درمان شود صدمات كمتري به لوله هاي رحم وارد شده و شانس يك حاملگي عادي را در آينده افزايش مي دهد. حتي اگر خانمي يكي از لوله هايش را از دست بدهد باز هم مي تواند مادامي كه يك لوله رحم سالم دارد بطور عادي باردار شود. با اين حال در آينده به محض آگاهي از بارداري بايد به پزشك خود اطلاع دهد تا سونوگرافي زودهنگام و بررسي هاي لازم انجام شود.

جاي اميدواري است كه اگر تحت شرايطي خانمي هر دو لوله رحم خود را از دست بدهد، مي تواند از روشهاي درمان ناباروري مانند IVF براي قرار دادن تخمك لقاح يافته در محل مناسب استفاده كند و دوران بارداري را بگذراند.
احتمال وقوع يك بارداري خارج رحمي ديگر چقدر است؟

بطور كلي اين احتمال حدود 10 تا 15 درصد است، بسته به اينكه علت اولين بارداري خارج رحمي چه بوده و از چه روش درماني استفاده شده است. در واقع اگر دليل اوليه شما عفونت و انسداد لوله اي باشد ممكن است همان تاثير را بر لوله رحم ديگر شما گذاشته باشد و در اين حالت ممكن است احتمال وقوع مجدد آن به 85 تا 90 درصد نيز برسد.
با غم از دست دادن و سوگ ناشي از اين حادثه چه بايد كرد؟

اين تجربه ممكن است براي شما خيلي ناراحت كننده باشد، به هر حال شما يك بارداري را از دست داده ايد و اين برايتان سخت است كه بخواهيد دوباره حامله شويد. بعلاوه ممكن است تحت يك عمل جراحي قرار گرفته باشيد و در دوران نقاهت آن بسر مي بريد و تغيرات هورموني سريع نيز ممكن است حالت كلافگي و افسردگي در شما ايجاد كرده باشد. بنابراين بهتر است قبل از اينكه بخواهيد دوباره باردار شويد فرصت كافي به خود بدهيد تا از نظر جسمي و بخصوص از نظر عاطفي به وضعيت مطلوبي برسيد. بسياري از متخصصين توصيه مي كنند كه حداقل 3 ماه صبر كنيد تا بدن شما شرايط سلامتي را بدست آورده باشد. (به ياد داشته باشيد كه ريسك بارداري خارج رحمي مجدد حتي بعد از اين 3 ماه كاهش نمي يابد و به عواملي بستگي دارد كه قبلا به آن اشاره شد.) به هر حال ممكن است شما براي بارداري بعدي بسيار مشتاق باشيد و يا برعكس وحشت زده و محتاط شويد.

در عين حال همسر شما نيز ممكن است غمگين باشد و احساس درماندگي كند و در اين شرايط نداند كه چطور بايد عواطف خود را بيان كرده و از شما نيز حمايت كند. اين واقعه ممكن است زندگي مشترك شما را تحت فشار قرار دهد و از سوي ديگر ممكن است بتوانيد از اين فرصت براي نزديكتر شدن به هم استفاده كنيد؛ بيشتر در مورد احساسات و نگرانيهايتان و آنچه فكر مي كنيد با يكديگر صحبت كنيد. خيلي خوب است اگر به يك مشاور روانشناسي يا روانپزشك براي كمك در تسريع بهبودي از اين سوگ مراجعه كنيد.

ROZA2005

کاربر

ارسالها: 120

#244 Posted: 28 Oct 2012 20:46

حالا که باردار هستید اگر متوجه شوید دوقلو باردارید، تعجب می کنید؟

علائم بارداری دو چندان می شود:
حالت تهوع صبح ها خیلی بیشتر از بارداری های نرمال و عادی است. سوء هاضمه، تورم و خستگی هم در این گونه بارداری ها شدیدتر است. اگرچه این علائم نشانه این است که دوقلو باردارید اما ممکن است گاهی اوقات این علائم ناشی از آن باشد که بارداری شما از بارداری های نرمال سخت تر است.

سه ماهه اول بارداری تان سنگین می شوید:
درطول سه ماهه اول بارداری دوقلو، ممکن است که وزنتان بیشتر از آن حدی باشد که یک خانم باردار معمولی می تواند داشته باشد.

اندازه رحم تان بزرگتر است:
اگر اندازه رحم تان بزرگتر از حدی باشد که در آن زمان بایستی باشد، ممکن است پزشک تان شک کند که شما دوقلو زایمان می کنید. اما این به این معنی نیست که شما دوقلو باردارید بلکه این فقط یک نشانه است. اگر زایمان اول تان نیست، ممکن است اندازه رحم نسبت به زایمان اول تان کمی تغییر کرده باشد.

ضربان قلب چند گانه:
پزشکتان درطول معینات قبل از زایمان ، بیش از یك ضربان قلب می شنود.

حرکت های جنین بیشتر می شود:
اگر زایمان اولتان نیست، نسبت به بارداری قبلی لگد زدن های بیشتری از جنین احساس می کنید.
چگونه دوقلوها شکل می گیرند؟
هیچ کس نمی تواند در به دنیا آوردن دوقلوهای همسان تاثیرگذار باشد و زمینه آن را فراهم کند. وقتی که تخمک به صورت خودکار بارور می شود به دو نیم تقسیم می شود و دوقلوهای همسان شکل می گیرند.

دوقلوهای غیر همسان زمانی که تخمک ها به وسیله اسپرم های مختلف در یك زمان بارور می شوند شکل می گیرند.

عواملی که در مشخص شدن دوقلوهای همسانیا غیر همسان نقش دارند شامل موارد زیر می باشد:
مصرف داروهای باروری یا لقاح مصنوعی.

داروهای باروری، باعث می شود که درطول یک سیکل، تخمدان ها بیشتر از یک تخمک آزاد کنند. در لقاح مصنوعی یا IVF ممكن است بیش از یك رویان در رحم جایگزین شود.

سن مناسب:
در خانم هایی که بیشتر از 30 سال سن دارند، احتمال اینكه در تخمک گذاری تخمک های بیشتری آزاد کنند بیشتر است.

زایمان قبلی یا چندقلوهای قبلی:
اگر قبلا بچه ای به دنیا آورده اید، یا زایمان چندقلویی داشته اید، شما شانس بیشتری برای دوقلویی دارید.
سابقه فامیلی:
اگر دوقلوهای همسان در خانواده تان دارید، شانس تان برای داشتن دوقلو زیاد می شود.

نژاد: خانم های سیاهپوست بیشتر از خانم هایی که پوست سفیدتری دارند احتمال بارداری چندقلو دارند. در خانم های آسیایی و اسپانیایی احتمال كمتری وجود دارد.

سونوگرافی:

اگر پزشکتان به بارداری چندقلو شك كند برای شما سونوگرافی تجویز می كند که معمولا در اوایل سه ماهه دوم بارداری مشخص می شود .اگر تست نشان داد که شما دوقلو باردار هستید، امكان اینكه پزشک بتواند بگوید که دوقلوهای شما همسان یا ناهمسان هستند وجود دارد.
گاهی اوقات، یکی از قلها از بین می رود که به این بیماری سندرم قل ناپدید شده می گویند. از بین رفتن یکی از دوقلوها به علت ناهنجاری های کروموزمی است اما دانشمندان هنوز خیلی از این بابت مطمئن نیستند. اگر یکی از دوقلوها در اوایل بارداری از بین برود، معمولا خطری برای قل دیگر نیست.

مراقبت های پیش از تولد
اگر دوقلو باردارید، ماما یا پزشکتان باید شما را بیشتر از کسی که یک بچه باردار است ویزیت کند. زیرا خطرهای بیشتری برای چندقلوها وجود دارد. بیشتر ویزیت شدن شما پیش از بارداری از عوارض و خطرات احتمالی پیشگیری می کند.

ROZA2005

کاربر

ارسالها: 120

#245 Posted: 28 Oct 2012 20:50

در صورتي كه چند قلو حامله باشید، مراقبتهاي بارداري شماچه تفاوتي با خانمهاي معمولي دارد؟

حتي اگر شما جوان و كاملا سالم نيز باشيد، چندقلو حامله بودن، "پر خطر" تلقي مي شود. چند قلو حامله بودن، احتمال زايمان زودرس (زايمان پيش از هفته سي و هفتم بارداري)، و همچنين عوارض ديگر را افزايش مي دهد. مراقبتهاي مناسب دوران بارداري، كمك مي كند تا شما و كودكاني كه در شكم داريد، در طول دوران حاملگي از وضعيت مناسبي برخوردار باشيد.

شما در مقايسه با خانمهايي كه تنها يك كودك در شكم دارند، بايد دفعات بيشتري در دوران حاملگي توسط پزشك معاينه شويد. يك قانون كلي مي تواند اين باشد كه در 24 هفته اول از حاملگي، هر ماه يك بار توسط پزشك معاينه شويد؛ سپس تا 32 هفتگي به صورت يك هفته در ميان به ديدار پزشك برويد؛ و پس از آن نيز هر هفته (يا بيشتر) با پزشك خود قرار ملاقات بگذاريد.
چه نوع دكتري را بايد انتخاب كرد؟

اكثر خانمها پيش از آنكه بدانند چندقلو حامله هستند، يك پزشك متخصص زنان و زايمان يا ماما را براي خود انتخاب مي كنند. اگر تا كنون توسط پزشك متخصص زنان و زايمان معاينه نشده ايد، بايد به محض اينكه از دو يا چند قلو حامله بودن خود باخبر شديد، با يكي از اين پزشكان قرار ملاقات بگذاريد.

ممكن است لازم باشد كه در مقطعي از دوران بارداري، توسط يك متخصص پريناتولوژيست معاينه شويد. اين متخصصين كه به نام "متخصص مادر و جنين" نيز شناخته مي شوند، در واقع متخصص زنان و زايمان هستند كه در زمينه حاملگيهاي پرخطر فوق تخصص دارند. برخي از اين متخصصين، خودشان به تنهايي مسووليت زايمان را بر عهده نمي گيرند، بلكه به همراه يك متخصص زايمان وضعيت شما را تحت نظر مي گيرند.

در صورتي كه سه قلو يا بيشتر حامله هستيد، يا اگر با وضعيت حاد پزشكي يا عوارض بارداري مواجه شده ايد، بايد به سرعت با يك پريناتولوژيست تماس بگيريد.
در صورتي كه چندقلو حامله باشید، كدام آزمايشهاي دوران حاملگي ضروري است؟

در بارداري هاي چندقلويي، آزمايشهاي شما تفاوت چنداني با خانمهايي كه يك قلو حامله هستند ندارد؛ صرفا ممكن است اين آزمايشها را زودتر يا به دفعات بيشتر انجام دهيد.

به عنوان مثال، مادراني كه يك قلو حامله هستند صرفا يك يا دو بار از سونوگرافي استفاده مي كنند؛ اما شما ممكن است پنج بار يا دفعات بيشتري اين آزمايش را انجام دهيد. احتمالا شما اولين سونوگرافي خود را در سه ماهه اول بارداري خواهيد داشت تا مشخص شود كه چندقلو حامله هستيد.

سپس از حدود 18 هفتگي تا زمان زايمان، شما ممكن است ماهيانه يكبار سونوگرافي داشته باشيد. پس از نيمه حاملگي، پزشك شما ممكن است از معاينات داخلي (از طريق واژن) به همراه سونوگرافي براي تشخيص علامتهاي زايمان زودرس استفاده كند.

در مقايسه با خانمهايي كه يك جنين در شكم دارند، پزشك ممكن است خون شما را به دفعات بيشتري مورد آزمايش قرار دهد تا نشانه هاي احتمالي كم خوني ناشي از فقر آهن را بررسي كند. هنگامي كه چندقلو حامله هستيد، ذخيره آهن بدن شما با سرعت بيشتري مصرف مي شود و در نتيجه احتمال بروز عارضه فوق در شما افزايش پيدا مي كند.

همچنين احتمال ابتلاي خانمهايي كه چندقلو حامله هستند به ديابت دوران حاملگي، بيشتر است. در نتيجه، شما بايد "آزمايش غربالگري قند خون" و "تست تحمل گلوكز" را زودتر از ساير خانمها بدهيد. (در بارداري عادي اين آزمايش را بين 24 تا 28 هفتگي انجام مي دهند).

از آنجا كه احتمال بروز زايمان زودرس در شما بيشتر است، پس از 22 هفتگي در صورتي كه با انقباضات زودرس مواجه شده باشيد ممكن است "آزمايش فيبرونكتين جنيني" براي شما تجويز شود. فيبرونكتين جنيني يك نوع پروتئين در ترشحات واژن است كه در صورت وجود، ممكن است نشانه آن باشد كه جنين شما در حال آماده شدن براي تولد و خروج از رحم است.

در صورتي كه نتيجه اين آزمايش (كه مشابه با " تست پاپ اسمير" انجام مي شود) منفي باشد؛ يعني پروتئين مخصوص وجود نداشته باشد؛ به احتمال زياد شما در طول يك يا دو هفته آينده زايمان نخواهيد داشت. (شما ممكن است اين آزمايش را هر دو هفته يكبار، تا 34 هفتگي، تكرار كنيد.

در صورتي كه نتيجه آزمايش مثبت باشد، پزشك شما ممكن است از روشهاي ديگر براي جلوگيري از زايمان زودرس استفاده كند. معمولا اين آزمايش براي خانمهايي كه حاملگي كم خطر داشته و نشانه هاي زايمان زودرس را ندارند، توصيه نمي شود.

تقريبا پس از 28 هفته، شما ممكن است "آزمايش ارزيابي سلامت جنين" را بدهيد: اين آزمايش، ضربان قلب و حركات جنين ها را اندازه گيري مي كند. اين آزمايش مشخص مي كند كه آيا كودكان شما با مشكل خاصي در محيط تنگ و شلوغ رحم مواجه هستند يا خير. اين آزمايش همچنين انقباضاتي را كه ممكن است نشانه زايمان زودرس باشند، چك مي كند.

همچنين پزشك شما ممكن است "بيوفيزيكال پروفايل" را توصيه كند. در اين آزمايش، ارزيابي سلامت جنين به همراه سونوگرافي دقيق و مفصل صورت مي گيرد كه حركات بدن جنين ها، حركات تنفسي و ميزان مايع آمنيوتيكي كه آنها را احاطه كرده است را بررسي مي كند.

ROZA2005

کاربر

ارسالها: 120

#246 Posted: 28 Oct 2012 20:53

● بارداری دوقلویی یا چندقلویی، چقدر شایع است؟

میزان شیوع این موارد در حال افزایش است و تعداد دو یا چندقلوها در دو دهه اخیر افزایش قابل توجهی داشته است. عمدتا به این دلیل که زنان بیشتری از داروهای درمان ناباروری یا روشهای کمکی بارداری (ART) استفاده می کنند تا بتوانند آبستن شوند. این درمانها، تا حد زیادی احتمال دو یا چندقلو حامله شدن زنان را افزایش می دهند. هرچند ممکن است شما فقط اخبار مربوط به چهارقلو، پنج قلو یا هفت قلوها را در راس تیترهای خبری بینید، اما هنوز هم نزدیک به ۹۵% از کل بارداریهای چند قلویی، دوقلوها هستند.

امروزه، از هر ۳۲ زایمان، یکی از آنها دوقلو است. این آمار ۶۵% بیشتر از آمار سال ۱۹۸۰ است؛ بعلاوه آمار دوقلو حامله شدن در زنانی که از درمانها یا کمکهای پزشکی برای حامله شدن استفاده نمی کنند هم دو برابر شده است (به یک مورد دوقلو در ۸۹ مورد زایمان رسیده است).

میزان افزایش سه قلو و چهارقلوها، حتی از این هم بیشتر است. بین سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۸، تعداد سه قلوها (و بیشتر)، ۴۰۰% افزایش یافت؛ اما با دقیق تر شدن روشهای درمان ناباروری، این میزان در چند سال گذشته مجددا کاهش یافته است. در سال ۲۰۰۳، از هر ۵۳۵ مورد زایمان، یکی از آنها سه قلو، چهارقلو یا بیشتر بوده است.

حدودا یک سوم از دوقلوها، همسان یا مونوزیگوت هستند (یک تخمک بارور، به دوقسمت تقسیم شده است). دو سوم از دوقلوها نیز غیر همسان یا دی زیگوت هستند (دو تخمک توسط دو اسپرم متفاوت، بارور می شوند). احتمال اینکه یک زن صاحب دوقلوهای همسان شود، ۱ در ۲۵۰ تا ۳۰۰ است. این مقدار در طول چند دهه اخیر ثابت مانده و به طور قابل ملاحظه ای در سرتاسر جهان نیز ثابت است.احتمال اینکه دوقلوهای غیر همسان داشته باشید، به میزان شایع بودن این مورد در فامیل شما بستگی دارد.

● در صورتی که از روشهای درمان ناباروری استفاده شود، احتمال اینکه دو یا چند قلو حامله شویم چقدر است؟

هرچند این امر قطعی نیست، اما بهتر است خودتان را برای احتمال آن آماده کنید. داروهای ناباروری، تخمدانها را تحریک می کنند؛ در نتیجه احتمال اینکه شما چندین تخمک را به صورت همزمان آزاد کنید، بیشتر می شود. به طور متوسط، ۲۰% از خانمهایی که از گنادوتروپین استفاده می کنند، به بیشتر از یک جنین حامله می شوند. خانمهایی که در حین استفاده از داروی کلومیفن حامله می شوند، ۵ تا ۱۲ درصد احتمال دارد که صاحب دوقلو شوند.

اگر شما تحت درمان به روش IVF (لقاح مصنوعی یا باروری آزمایشگاهی) قرار گیرید، احتمال اینکه به بیشتر از یک فرزند حامله شوید، ۲۰% تا ۴۰% است، که بستگی به تعداد جنینهایی دارد که در رحم شما قرار داده می شوند. روشهای دیگر درمان ناباروری مانند GIFT (انتقال اسپرم به لوله های رحمی) و ZIFT (انتقال تخم لقاح یافته به لوله های رحمی) و همچنین روشهای جدیدتر مانند ICSI (تزریق اسپرم در داخل سیتوپلاسم تخمک) هم احتمالا منجر به حاملگی به دوقلو یا چندقلوها می شوند.

روش IUI (تزریق اسپرم داخل رحم)، که در آن اسپرم توسط سرنگ به داخل رحم تزریق می شود، تنها روش درمان ناباروری است که احتمال بروز حاملگی به دوقلو یا چندقلوها را افزایش نمی دهد. اما اکثر خانمهایی که از روش IUI استفاده می کنند، همزمان از داروهای درمان ناباروری نیز استفاده می کنند.

داروهای درمان ناباروری و سایر روشهای درمانی، اساسا احتمال حامله شدن به دوقلوهای غیر همسان را افزایش می دهند که در آن دو تخمک توسط دو اسپرم متفاوت بارور می شوند. اما اکنون شواهدی نیز وجود دارند که نشان می دهند در زنانی که از برخی روشهای درمانی خاص استفاده می کنند، احتمال حامله شدن به دوقلوهای همسان نیز بیشتر است.

● چه عوامل دیگری بر احتمال بارداری دو یا چندقلویی تاثیر می گذارند؟

هرچند احتمال به وجود آمدن دوقلوهای همسان ثابت است، عوامل متعددی وجود دارند که بر احتمال به وجود آمدن دوقلوهای غیر همسان اثر می گذارند:

▪ عوامل موروثی: وراثت نیز یک عامل مهم است. احتمال حامله شدن به دوقلوهای غیر همسان به طور موروثی در خانواده منتقل می شود، اگر شما خودتان دوقلو بوده اید، یا اگر به دنیا آمدن دوقلوها در خانواده شما رایج است، احتمال اینکه شما هم خودتان صاحب دوقلو شوید اندکی بیشتر از دیگران است. این موضوع خصوصا در خانواده مادری اهمیت بیشتری دارد، اگرچه یک قانون کلی نیست؛ در صورتی که تولد دوقلوها در خانواده مادری شما شایع باشد، احتمال اینکه شما هم صاحب دوقلو شوید بیشتر است. زنانی که خودشان یکی از دوقلوهای غیر همسان بوده اند، با احتمال ۱ در ۶۰ صاحب دوقلو می شوند. اما حاملگی به دوقلوهای همسان در خانواده ها به صورت موروثی منتقل نمی شود.

▪ سن: هر چه سن شما بیشتر باشد، احتمال اینکه صاحب دوقلو یا چندقلوهای غیر همسان شوید، بیشتر می شود. یک مطالعه در سال ۲۰۰۶ نشان داد که زنانی که سن آنها از ۳۵ سال بیشتر است (در مقایسه با زنان جوانتر)، مقدار بیشتری FSH (هورمون تحریک کننده فولیکول) را تولید می کنند. جالب این است که افزایش سطح این هورمون، نشانه از کار افتادن تدریجی تخمکها و کاهش میزان باروری است. اما این هورمون، همان هورمونی است که موجب رسیده شدن یک تخمک جهت آماده شدن برای تخمک گذاری در هر ماه می شود. زنانی که میزان هورمون FSH در آنها بیشتر است، ممکن است در هر دوره از سیکل قاعدگی خود (بین دو دوره خونریزی پریود) بیشتر از یک تخمک رها کنند. در نتیجه هرچند احتمال حامله شدن زنان مسن کمتر می شود، اما اگر حامله شوند، احتمال اینکه صاحب دوقلو شوند بیشتر است.

▪ تعداد حاملگیها: هرچه تعداد حاملگیهای قبلی شما بیشتر باشد، احتمال اینکه صاحب دوقلو شوید بیشتر است.

▪ سابقه دوقلوها: اگر یکبار صاحب دوقلوهای غیر همسان شوید، احتمال اینکه در حاملگیهای بعدی خود مجددا صاحب دوقلو شوید، دو برابر بیشتر از دیگران است.

▪ نوع بدن: حاملگی دوقلوها در زنانی که از لحاظ بدنی بزرگ یا قد بلند هستند، بیشتر از زنان کوچک است.

ROZA2005

کاربر

ارسالها: 120

#247 Posted: 28 Oct 2012 21:18

اگر بانوی چندقلو حامله باشد، آيا بايد حتما سزارين شود؟

الزاما خير.

اكثر متخصصان، تا زماني كه شرايط زير برقرار باشد، استفاده از زايمانِ طبيعي را توصيه مي كنند:
* سر بچه ها به سمت پايين قرار گرفته باشد (در حدود 40% از دوقلوها، اين حالت رُخ مي دهد).

* نه شما و نه نوزادها، هيچ كدام با مشكلي مواجه نباشيد كه استفاده از سزارين را ضروري كند.

* هنگام زايمان، سن بارداري شما حداقل 33 هفته باشد.

* دوقلوهاي شما، هر كدام يك و نيم كيلوگرم يا بيشتر وزن داشته و هر دو با سرعت مشابهي رشد كرده باشند.
از سوي ديگر، اگر سر اولين كودك از دوقلوها (يعني كودكي كه در مسير زايمان، پايين تر قرار دارد) به سمت پايين نباشد، يا اگر دوقلوها از يك كيسه آمنيوتيك مشترك استفاده مي كنند، يا اگر شما بيش از 2 جنين داريد، مي توانيد براي يك عمل سزارين برنامه ريزي شده، آماده شويد.
در صورتي كه سر اولين كودك از دوقلوها به سمت پايين باشد، اما سر كودكِ دوم به سمت پايين نباشد، توافق كلي در مورد روش مناسب وجود ندارد. برخي از متخصصان بر اين باورند كه امتحان كردن روش زايمان طبيعي مي تواند يك انتخاب منطقي باشد؛ در حالي كه برخي ديگر از متخصصان اظهار مي كنند كه جراحي سزارين برنامه ريزي شده در اين حالت، بهترين روش ممكن است.
نهايتا، شما بايد بدانيد كه حتي اگر نوزاد اول را با موفقيت و به صورت طبيعي به دنيا بياوريد، باز هم احتمال آن وجود دارد كه براي زايمان نوزاد دوم به جراحيِ سزارين نياز پيدا كنيد. اين اتفاق در 10% از موارد مي افتد و حتي هنگامي كه سر نوزاد اول به طرف پايين قرار دارد، احتمال بروز اين اتفاق بيشتر است. در واقع، در يك مطالعه مشخص شد كه در بارداري دوقلوها كه سر كودك اول به سمت پايين قرار داشت ولي سر كودك دوم به طرف پايين نبود، تقريبا در 1 مورد از هر 4 مورد (يعني 25% موارد) براي زايمان كودك دوم نياز به سزارين بود.

با فرض اينكه من بتوانم زايمان طبيعي را امتحان كنم، زايمان من چقدر با حاملگي معمولي (يك قلوها) متفاوت خواهد بود؟

براي شما (در مقايسه با زناني كه تنها يك كودك را حمل مي كنند)، احتمال بروز عوارض مختلف در هنگام زايمان و تولد نوزادان بيشتر است؛ بنابراين بايد حتما به گونه اي برنامه ريزي كنيد كه زايمان شما در بيمارستان صورت گيرد.

عوارض احتمالي عبارتند از بيرون زدگي بند ناف در هنگام پاره شدن كيسه آب، جداشدگي جفت (خصوصا بعد از تولد اولين نوزاد از دوقلوها)، و خونريزي پس از زايمان هم در سزارين و هم در زايمان طبيعي. به همين دليل، رعايت برخي احتياطها و پيشگيريها، ضروري است.

اولا، شما بايد پزشك متخصص زنان و زايماني را انتخاب كنيد كه در زايمان دوقلوها، مهارت داشته باشد. اين دكتر بايد در بيمارستاني كار كند كه كادر پزشكي مناسب فورا هنگام زايمان شما حضور يابند. همچنين در محل پرستاري از كودكان در بيمارستان، بايد امكانات نگهداري از كودكان نارس فراهم باشد، زيرا برخي از دوقلوها كمي زود به دنيا مي آيند.

در بدو ورود به بيمارستان، سونوگرافي انجام مي شود تا وضعيت نوزادان را در رحم شما مشخص كند. همچنين براي شما آنژيوكت (سوزن مخصوصي براي تزريق مايعات و داروها به داخل وريد) نصب مي كنند و در طول زايمان هر يك از بچه ها نيز ارزيابي سلامت جنين بطور پيوسته انجام مي گيرد.

در صورتي كه بخواهيد از داروهاي ضد درد براي زايمان خود استفاده كنيد، استفاده از بيهوشي موضعي اپيدورال (Epidural) مي تواند بهترين انتخاب باشد. همچنين بيهوشي موضعي اپيدورال مي تواند در ادامه زايمان نيز به عنوان مسكن كمكي (در صورتي كه پزشك پس از زايمان نوزاد اول بخواهد دست خود را درون رحم شما ببرد تا وضعيت قرار گرفتن نوزاد دوم را تغيير دهد؛ يا اينكه براي نوزاد دوم، به جراحي سزارين فوري نياز داشته باشيد)، مورد استفاده قرار گيرد.

وقتي زمان زايمان فرا مي رسد، زايمان شما بايد در يك اتاق مجهز به تجهيزات جراحي (و نه در يك اتاق زايمان معمولي) انجام گيرد. تيم پزشكي شما ممكن است شامل يك يا دو متخصص زنان، يك ماما (در صورتي كه در طول دوران حاملگي، تحت نظر ماما بوده ايد)، يك متخصص بيهوشي (در مواردي كه شما بايد تحت جراحي سزارين قرار بگيريد، حداقل دو پرستار (به همراه پرستارهاي كمكي در حالت آماده باش)، و دو متخصص اطفال (براي هر يك از نوزادان، يك متخصص اطفال)، و در صورت امكان همسر يا كمك زايمان شما باشد.

زایمان در بارداری دو قلو یا چند قلویی

پس از اينكه اولين نوزاد به دنيا آمد، پزشك شما، وضعيت قرار گرفتن و همچنين اندازه كودك دوم را از روي شكم يا از داخل رحم (و يا با استفاده از سونوگرافي) ارزيابي مي كند.

آنچه پس از اين رخ مي دهد، به وضعيت نوزاد دوم بستگي دارد. در صورتي كه سر نوزاد دوم در نزديكي دهانه رحم قرار داشته و به اندازه كافي در مجراي واژن پايين آمده باشد، پزشك شما، كيسه آمنيوتيك را پاره كرده و ضربان قلب نوزاد را تحت نظر مي گيرد.

انقباضات زايمان معمولا اندكي پس از زايمان نوزاد اول، شروع مي شوند (در صورتي كه اين اتفاق رخ ندهد، ممكن است دارويي به شما تزريق شود كه موجب انقباض عضلات رحم و در نتيجه القاي زايمان مي شود) و شما نوزاد دوم را به همان مقداري كه نوزاد اول را به سمت بيرون رانده بوديد، هل خواهيد داد؛ هرچند اين بار ممكن است براي اين كار، به تلاش كمتري از سوي شما نياز باشد.

نوزاد دوم ممكن است تنها چند دقيقه پس از نوزاد اول به دنيا بيايد، يا اينكه فاصله بين آنها ممكن است تا نيم ساعت يا بيشتر نيز طول بكشد. در صورتي كه ضربان قلب كودك در حالت طبيعي باقي نماند يا عوارض ديگري در طول اين مدت رخ دهند، زايمان نوزاد دوم بدون معطلي به صورت سزارين انجام خواهد گرفت.

اگر سر كودك دوم به سمت پايين نباشد، اما كپلهاي او تا محوط لگني شما پايين آمده باشند، به اين حالت "بريچ" گفته مي شود و پزشك شما ممكن است براي تولد او جراحي سزارين را انجام دهد.

در صورتي كه نه سر و نه كپلهاي نوزاد در نزديكي دهانه رحم شما قرار نداشته باشند (كه حتي اگر قبل از زايمان نوزاد اول، سر نوزاد دوم به سمت پايين قرار داشته باشد، ممكن است پس از تولد اولي، وضعيت نوزاد دوم در درون رحم تغيير كرده و به اين حالت در بيايد)، پزشك شما ممكن است تكنيك "تغيير دادنِ وضعيتِ قرار گرفتنِ نوزاد در داخلِ رحم" يا internal podalic version را مورد استفاده قرار دهد. اين روش، شامل وارد كردن دست در داخل رحم، گرفتن پاي نوزاد و ابتدا در آوردن پاهاي كودك از داخل شكم مي شود و نياز به تبحر زيادي دارد و البته هميشه موفقيت آميز نيست و ممكن است با خطراتي همراه باشد. در برخي موارد، استفاده از روش سزارين براي به دنيا آوردن كودك دوم، ضروري خواهد بود.

عمل سزارين چگونه خواهد بود؟

در صورتي كه شما برايِ زايمانِ دوقلو يا چندقلوها از سزارين استفاده كنيد، عمل شما تا حدودي مشابه با ساير عملهاي سزارين خواهد بود، اما چند تفاوت نيز خواهد داشت. يكي از تفاوتها اين است كه پرسنل پزشكي بيشتري در اتاق زايمان شما حضور خواهند داشت. به طور معمول، دو متخصص زنان و زايمان، يك متخصص بيهوشي و دو پرستار در اتاق خواهند بود تا در طول عمل مراقب شما باشند، اما ممكن است براي هر يك از كودكان، يك متخصص اطفال و يك پرستار نيز به صورت اختصاصي در اتاق زايمان حاضر شوند. (به عنوان مثال اگر شما سه قلو حامله باشيد، ممكن است تا 11 نفر در اتاق عمل حضور يابند).

همچنين براي هر يك از نوزادها، يك محفظه يا دستگاه گرم كننده نوزاد در اتاق عمل موجود بوده و تجهيزات احيا نيز مهيا مي شوند. بسته به اندازه و محل قرار گرفتن نوزادها، ممكن است شما به برش بزرگتري در سزارين نياز داشته باشد.

دوران بهبود و نقاهت پس از زايمان، چگونه خواهد بود؟
اين مورد به اين بستگي دارد كه شما از زايمان طبيعي يا سزارين استفاده كرده باشيد؛ همچنين به وجود يا عدم وجود عوارض ديگر (مانند خونريزي پس از زايمان) نيز بستگي دارد. در صورتي كه همه چيز به خوبي پيش برود، شما مي توانيد حداكثر ظرف دو روز پس از زايمان طبيعي و ظرف چهار روز پس از سزارين، از بيمارستان مرخص شويد.
همه خانمهايي كه به تازگي كودكي را به دنيا مي آورند، تا حد زيادي از كمكهاي آشنايان يا دوستان براي نگهداري از نوزاد خود بهره مي برند؛ اما اگر شما بايد از نوزادان دوقلو يا چندقلو نگهداري كنيد، زحمت بيشتري را متحمل خواهيد شد. پس سعي كنيد تا جايي كه مي توانيد از افراد ديگري كه مي توانند در منزل به شما كمك كنند، بهره بگيريد.
برخي از نوزادان را نمي توان به سرعت به منزل منتقل كرد. از آنجا كه احتمال بروز عوارض در چندقلوها بيشتر است، خصوصا در مواردي كه نوزادها زودتر از موعد طبيعي يا با اندازه يا وزن كمتر از مقدار نرمال به دنيا مي آيند، احتمال بستري شدن آنها در بخش "مراقبتهاي ويژه نوزادان" يا NICU وجود دارد. اين كار براي تقريبا يك چهارم از دوقلوها، سه چهارم از سه قلوها و تقريبا همه چند قلوها با تعداد بيشتر از سه نوزاد، ضروري خواهد بود.
اگر مي خواهيد خودتان به نوزادها شير بدهيد، اين كار را خيلي زود شروع كرده و تا زماني كه در بيمارستان هستيد، از پرسنل آن براي اين كار راهنمايي بخواهيد. اگر در زمينه شيردهي به دوقلوها مشكل يا سوالي داشته باشيد مي توانيد با انجمن ترويج و تغذيه با شير مادر نيز ارتباط بگيريد و از راهنمائي هاي متخصصين آن استفاده كنيد.
در صورتي كه نوزادان شما در بخش مراقبتهاي ويژه نوزادان بوده و هنوز آمادگي تغذيه از راه دهان را ندارند، شما بايد در اين مدت، شير خود را بدوشيد. تا زماني كه در بيمارستان هستيد احتمالا پرسنل بيمارستان به شما آموزشهاي لازم را خواهند داد و زماني كه به خانه مي رويد مي توانيد يكي از انواع شيردوشها را تهيه كنيد.

ROZA2005

کاربر

ارسالها: 120

#248 Posted: 28 Oct 2012 21:29

چه چيزهايي را به يک خانم باردار نگوييم؟
به خانم باردار 7 چيز نگوييد

ممکن است خواهر شما، دوستتان يا شايد همسرتان باردار باشد...

قبل از هر چيز به شما تبريک مي‌گويم ولي آيا مي‌دانيد چطور بايد به آنها کمک کنيد تا اين دوران را بگذرانند يا اينکه حتي صحبت‌هايتان مي‌تواند روي يک مادر باردار آثار مثبت و منفي زيادي داشته باشد؟ يکي از بزرگترين کمک‌هاي شما مي‌تواند اين باشد که هرگز 7 جمله زير را به يک خانم باردار نگوييد:

1.چقدر چاق شده‌اي! اين اولين جمله‌اي است که اصلا نبايد به يک خانم باردار گفت چون او را ناراحت و افسرده مي‌کند. در دوران بارداري به دليل تغييرات هورموني، فرد چاق مي‌شود و خانم باردار نمي‌تواند از آن پيشگيري ‌کند. به جاي گفتن چنين جمله‌هايي تلاش کنيد اعتمادبه‌نفس او را تقويت کنيد.

2.دوقلو بارداري؟ عجب فاجعه‌اي! کارت درآمده! اگر خانم بارداري در اطرافيان شما دوقلو باردار است، هرگز چنين جمله‌اي به او نگوييد. چون اولا دوقلو شدن نوزادان چيزي نبوده که درباره‌اش تصميم‌گيري کرده باشد و اين مساله به‌خودي‌خود براي او استرس‌زاست. اطرافيان بيشتر اوقات سعي مي‌کنند روي جنبه‌هاي منفي دوقلوشدن فرزندان تاکيد کنند مثلا هر دو با هم گريه و هر دو با هم خودشان را کثيف مي‌کنند يا خرج و مخارج دوقلوها را به ياد مادر و پدر مي‌آورند. روي جنبه‌هاي مثبت قضيه براي مادر باردار تاکيد کنيد مثلا اينکه با يکبار باردارشدن صاحب دو فرزند مي‌شوي و ديگر لازم نيست باردار شوي يا شايد دو جنس مختلف را در يک بارداري داشته باشي. لبخند دو فرزند با هم در يک کالسکه، صحنه‌اي است که خستگي را از تن مادر دوقلوها به‌در مي‌کند.

3.ديگر رنگ خواب را نمي‌بيني؛ نوزاد صبح تا شب گريه مي‌کند و نمي‌گذارد بخوابي! بسياري از اطرافيان مادران باردار را از بي‌خوابي و شب‌زنده‌داري پس از تولد فرزندشان مي‌ترسانند؛ در حالي که همين شب‌بيداري‌ها شيرين است و يک لبخند نوزاد خستگي را از تن مادر در مي‌کند. البته نوزادان مثل هم نيستند. بسياري از آنها فقط براي شيرخوردن از خواب بيدار مي‌شوند و اصلا گريه و زاري راه نمي‌اندازند. پدر و مادر مي‌توانند در طول شب به نوبت به نوزاد رسيدگي کنند تا هر يک بتوانند قسمتي از شب را استراحت کنند.

4.هر کاري، هر تفريحي، هر ورزشي و خلاصه هر کاري داري بکن؛ بعد از تولد فرزندت، اصلا به هيچ‌ کار شخصي‌اي نمي‌رسي و دربست بايد در خدمت بچه‌ات باشي. اين هم از آن تجربه‌هاي غلط است که نبايد در اختيار دوستتان قرار دهيد چون بسياري از مادران بعد از تولد فرزندشان هم ورزش مي‌کنند، کتاب مي‌خوانند، سرکار مي‌روند و حتي براي شام با همسرشان به رستوران مي‌روند. اينکه بعد از زايمان به برنامه‌هاي شخصي زندگي‌تان برسيد، دقيقا به خودتان بستگي دارد. ممکن است روش زندگي‌تان عوض شود ولي مي‌توانيد برنامه شخصي‌تان را هم دنبال کنيد. ممکن است تفريحتان اين باشد که روزي يک ساعت کودکتان را با کالسکه بيرون ببريد و گاهي به جاي رفتن به رستوران، مجبور شويد همراه نوزاد و همسرتان يک شام خانوادگي ترتيب بدهيد. اين برنامه‌هاست که عوض مي‌شود ولي روش زندگي شخصي خود را خواهيد داشت.

5.نمي‌خواهي به نوزادت شير بدهي؟ بدترين مادر روي زمين هستي! نبايد اصلا چنين چيزي را به يک مادر بگوييد. چون شايد او به دلايل مختلف توانايي شيردادن به نوزادش را نداشته باشد. درست است که تغذيه با شير مادر بهترين روش تغذيه براي نوزاد است ولي اگر مادر نتواند اين کار را انجام دهد به اين معنا نيست که بدترين و نامهربان‌ترين مادر روي زمين است و بايد دچار عذاب‌وجدان شود. اينکه يک مادر چه شيري به کودکش بدهد؛ شيرخشک يا شيرمادر در مشورت با پزشک معلوم مي?شود و مسلما هر مادري با توجه به شرايط فيزيکي بدن و شرايط کاري و اجتماعي‌اش؛ صلاح خود و فرزندش و روش تغذيه نوزادش را انتخاب مي‌کند.

6.چقدر ورم داري! چقدر زشت شده‌اي؟ مسلما بسياري از مادران باردار طي دوران بارداري، تغييرات ظاهري زيادي مي‌کنند. ورم مي‌کنند، دچار لک بارداري مي‌شوند، پوستشان تيره مي‌شود... بنابراين زيبايي يک زن باردار را زير سوال نبريد. او را همان‌طور که هست بپذيريد و کمک کنيد اين تغييرات را بپذيرد. کافي است فقط اعتماد‌به‌نفس او را بالا ببريد و بگوييد «چه مادر خوشگلي!»

7.چقدر غذا مي‌خوري؛ مگر از قحطي فرار کرده‌اي! اين جمله را هيچ‌وقت به يک خانم باردار نگوييد، چون يک مادر باردار تقريبا هميشه گرسنه است و ويار و تمايل به ريزه‌خواري بخشي از بارداري است. يک خانم باردار روزي 300 کالري بيش از قبل نياز دارد بنابراين اصلا اشکالي ندارد که کمي پرخوري کند. در ضمن متخصص زنان در موقع لزوم هشدارهاي لازم را به او خواهد داد.

ROZA2005

کاربر

ارسالها: 120

#249 Posted: 28 Oct 2012 21:45

مزوتراپی چیست؟
مزوتراپی Mesotherapy یک روش درمانی کاملا جدید و پیشرفته است که روز به روز به حیطه عملکرد درمانی آن افزوده می‌شود. این روش به دلیل پاسخ‌دهی بسیار سریع‌تر نسبت به دیگر روش‌های درمانی مثل داروهای خوراکی و کم‌بودن عوارض آن به دلیل مصرف بسیار اندک دارو و اثرات کاملا موضعی آن، روز به روز مورد استقبال بیشتر از سوی مردم و پزشکان قرار گرفته است.

این تکنیک برای اولین‌بار سال 1952 میلادی در فرانسه توسط دکتر مایکل پیستور ابداع شد. در آن زمان از داروهای گیاهی و ویتامین‌ها برای تقویت شرایط پوستی به کمک تکنیک مزوتراپی استفاده می‌شد. 10 سال بعد اولین انجمن مزوتراپی در دنیا شکل گرفت و از آن تاریخ به بعد این تکنیک پیشرفت‌های بسیاری کرد و مزوتراپی مدرن که امروز از آن استفاده می‌شود به وجود آمد. از سال 1986 مزوتراپی (Mesotherapie) توسط آکادمی ملی پزشکی فرانسه به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از طب سنتی شناخته می شود.در سال 2000 برای اولین بار این تکنیک توسط خبرنگاران بخش علمی و پزشکی به کشور آمریکا وارد شد و بعد از آن در سال 2005 مزوتراپی کم‌کم در دیگر کشورها مورد توجه و استقبال قرار گرفت. هر روز ، هزاران تن از پزشکان سراسر جهان استفاده از مزوتراپی برای کمک به دهها هزار نفر از بیماران استفاده می کنند. کشور ما نیز جزو کشورهایی بود که تکنیک مزوتراپی در سال 2005 به آن وارد شد و بسرعت در همه شاخه‌ها پیشرفت و رشد کرد و مورد استفاده قرار گرفت.

مزوتراپی چیست؟

مزوتراپی یک درمان غیر جراحی در حیطه پزشکی زیبایی ست و در حقیقت استفاده از دوزهای کم دارو با تزریق‌های مکرر، در ناحیه مورد نظر است. داروهای مورد استفاده در مزوتراپی شامل داروهای هومیوپاتی، عصاره های گیاهی، ویتامین ها، مواد معدنی و آمینو اسیدها می باشد. گلوله های دارویی بسیار کوچک به طور مستقیم به داخل مزودرم (لایه میانی پوست) وارد می شود. این لایه از پوست دارای خواص بسیار ویژه درمانی می باشد. مزوتراپی می تواند برای از بین بردن سلولیت، افزایش سرعت کاهش وزن، جوان سازی و درمان چاقی موضعی استفاده شود. مزوتراپی یک روش بدون درد و بدون نیاز به بی‌حسی است و با زندگی روزمره بیماران تداخلی ندارد. یعنی شما بعد از انجام آن، نیازی به استراحت در منزل ندارید و می‌توانید مثل تمام روزهای عادی به فعالیت‌های خود بپردازید.

روشی برای درمان موضعی بیماری‌ها

مزوتراپی در واقع یک تکنیک و روش استفاده از داروست که برای درمان موضعی ابداع شده و برای درمان بیماری‌های عمومی و کل بدن به کار نمی‌رود. با توجه به محل مورد درمان و داروی خاص موارد استفاده آن با توجه به نتایج موثر و عوارض ناچیز مزوتراپی تاکنون کاربردهای متعددی برای این تکنیک شناخته شده و روز به روز به کاربردهای آن اضافه می‌شود.

بیشترین کاربرد مزوتراپی هم‌اکنون در شاخه زیبایی است در حالی که می‌تواند در همه شاخه‌ها مثل ارتوپدی (تزریق دارو به مفصل)‌ یا در درمان بیماری سالک (در گذشته آنتی‌بیوتیک در محل سالک تزریق می‌شد) کاربرد داشته باشد‌ ولی امروز بیشترین کاربرد آن در درمان ریزش مو، جوان‌سازی صورت و درمان چاقی موضعی و بیماری عفونی است.

بازگشت دوباره موهای ریخته شده

در درمان ریزش مو به وسیله این تکنیک، دارویی که بیمار باید به صورت خوراکی مصرف کند، به صورت موضعی و در محل مورد نظر به فولیکول‌های مو تزریق می‌شود. در ریزش موی هورمونی و ریزش موی آقایان چون عامل این بیماری برای همیشه باقی می‌ماند و از بین نمی‌رود. در این افراد از روش مزوتراپی به عنوان روش کمکی در کنار دیگر روش‌های درمانی می‌توان کمک گرفت ولی در ریزش مو ناشی از رژیم طولانی مدت یا اعمال جراحی که جذب دارو مختل می‌شود (مثل جراحی روده که بخشی از روده را از مسیر جذب خارج می‌کنند و به همین علت بعد از مدتی دچار کمبود ویتامین به علت عدم جذب می‌شوند و از راه خوراکی قابل جبران نیست)‌ مزوتراپی می‌تواند به این دسته از بیماران کمک بسیار زیادی در جلوگیری از ریزش مو بکند چون علت به وجود آورنده ریزش مو قابل درمان است.

جایگزینی برای لیپوساکشن

مزوتراپی در زمینه تناسب اندام به عنوان جایگزین مناسبی برای اعمال جراحی مثل لیپوساکشن می‌تواند به کار برود. با مزوتراپی می‌توان چربی شکم، چربی‌های موضعی کنار ران و پهلو و غبغب را از بین برد. با کشف دارویی که حل‌کننده چربی است محققان متوجه شدند با تزریق آن در بافت چربی، چربی حل می‌شود و از بین می‌رود ولی برای رسیدن به نتیجه مطلوب باید دوزهای زیاد از این ماده استفاده شود که بالطبع عوارض زیادی به دنبال خواهد داشت بنابراین فقط در نواحی کوچک باید مصرف شود. معمولا افراد چاق به دنبال روش‌هایی آسان و بی‌زحمت برای کاهش وزن هستند. این روش تاثیر غیرمعقول و معجزه‌آسا برای کاهش وزن ندارد بلکه یک تاثیر منطقی و محدود دارد.

مساله بسیار مهم در کاهش وزن به روش مزوتراپی این است که بیمار باید شاخص توده بدنی (BMI) زیر 30 داشته باشد تا بتواند از مزوتراپی در زمان چاقی موضعی استفاده کند چنانچه این عدد زیر 25 باشد، یعنی فرد وزن طبیعی دارد و نیازی به رژیم غذایی ندارد و اگر این عدد بین 25 و 30 باشد بیمار باید در کنار رژیم غذایی از روش مزوتراپی استفاده کند.

در کاهش چربی به کمک این روش کوچک‌کردن غبغب معمولا بهتر از دیگر نقاط بدن جواب می‌دهد. باتوجه به نوع کاربرد مزوتراپی در درمان، مدت زمان لازم برای مشاهده آثار درمان فرق می‌کند، مثلا در ریزش موی مردانه معمولا با شروع درمان مزوتراپی در کنار دیگر روش‌های درمانی پس از 6 ـ 5 ماه نتایج قابل مشاهده خواهد بود که این نتایج شامل رویش موی جدید نیست در واقع در درجه اول نقش پیشگیری از ریزش مو را دارد و در حدود 30 ـ 20 درصد روی روند استحکام مو، رشد مو و حالت‌گیری مو تاثیر خواهد داشت. همچنین می‌تواند چربی زیاد موی افراد را کاهش دهد.

نتایج درمان در افرادی که ریزش موی آنها ناشی از رژیم‌‌های غیراصولی و سخت است، ماندگار خواهد بود، چون علت ریزش مو برطرف شده ولی چنانچه این ریزش بر اثر عواملی باشد که همیشه با بیمار باشد و از بین نرود باید تا آخر عمر از روش مزوتراپی استفاده کند تا ریزش مو شروع نشود، مثل ریزش موی هورمونی.

در کاهش چربی‌های اضافه بدن معمولا آثار درمانی بعد از حدود 10 ـ 5 جلسه قابل مشاهده خواهد بود و نتایج درمانی در کاهش وزن تا زمانی باقی خواهد ماند که فرد رژیم غذایی خود را ادامه دهد.

کاربرد مزوتراپی در شاخه‌های مختلف پزشکی

امروزه مزوتراپی علاوه بر کاربرد زیبایی در کلینیک‌های درد و پزشکی ـ ورزشی مورد استفاده قرار می‌گیرد در بخش ورزشی برای برگرداندن هرچه سریع‌تر ورزشکار به میدان ورزش از این تکنیک استفاده می‌کنند، مثل آسیب‌هایی که در عضلات و تاندون ورزشکار به وجود می‌آید.

پزشک با تزریق دارو در نواحی آسیب‌دیده به ورزشکار کمک می‌کند تا هرچه زودتر بهبود یافته و فعالیت‌های ورزشی‌اش را از سر گیرد.

مزوتراپی در بیماران روماتیسمی و عفونی با تزریق دارو در محل به بهبود هرچه سریع‌تر بیمار کمک زیادی می‌کند. در ضایعات عروقی نیز از این شیوه می‌توان استفاده کرد.

اخیرا در کشورهای اروپایی و آمریکایی در کلینیک‌های ترک سیگار از تکنیک مزوتراپی استفاده می‌کنند و از موادی که بتوان جایگزین نیکوتین کرد، کمک می‌گیرند.

در بیماری‌های پوستی مثل ریزش موی سکه‌ای، کورتون را در ناحیه مورد نظر تزریق می‌کنند و باعث رویش مجدد مو در آن قسمت می‌شوند. همچنین مزوتراپی برای جوان‌سازی پوست و درمان ترک‌های ناشی از حاملگی و درمان لک کاربرد دارد. اما با همه کاربردهای فراوانی که ذکر شد در هیچ‌کدام از آنها نباید انتظار اثر معجزه‌آسا و غیرمعقول از مزوتراپی داشت. مزوتراپی تنها یک روش کمک‌درمانی محسوب می‌شود.

راهی برای طراوت و شادابی پوست

علاوه بر تاثیر عوامل جوی مثل نور خورشید، تغذیه، سن و ارث در بروز چین و چروک صورت نقش مهمی دارند. با افزایش سن میزان کلاژن پوست به طور طبیعی کاهش پیدا می‌کند و همین امر باعث چروک و شکستگی پوست صورت می‌شود. در این وضعیت شاید شما به فکر استفاده از کرم‌ها و لوسیون‌های ضدچروک یا درمان‌های موضعی بیفتید، اما این کرم‌ها قادر به کم‌کردن عمق چروک‌ها نیستند و فقط می‌توانند از بروز چروک‌های جدید جلوگیری کنند.

برای رفع این چروک‌ها یا باید عمل جراحی کرد که یک عمل تهاجمی با عوارض خاص خود است یا این‌که از روش مزوتراپی که یک عمل غیرتهاجمی است، استفاده کرد.

البته در کنار مزوتراپی باید از سایر روش‌ها مانند میکرودرم ابرژین (لایه‌برداری مکانیکی ظریف)‌ و بوتاکس نیز بهره برد.

درمان‌های ترکیبی در رفع چروک‌ها و آسیب‌های پوستی نتیجه مطلوب‌تری خواهند داشت. برای درمان چروک‌های پیشانی و کنار چشم‌ها (مناطقی که حرکت عضلانی ضروری نیست)‌ می‌توان از بوتاکس استفاده کرد تا از پیشرفت آنها جلوگیری کرد و بعد با مزوتراپی به کشیدگی پوست و رفع چین و چروک‌ها کمک کرد.

برخی داروهایی که به وسیله تزریق در مزوتراپی وارد پوست می‌شوند عبارتند از: انواع آمینواسیدها، ویتامین‌ها (به طور مثال ویتامین C برای روشن شدن پوست)‌، آنتی‌اکسیدان‌های ضدپیری و اسید هیالورونیک. به عنوان مثال برای فردی که به دلیل آکنه، پوستی ناصاف و پر از فرورفتگی دارد، ابتدا از روش میکرودرم ابرژین استفاده می‌شود و بعد از لایه‌برداری با تزریق دارو در مزودرم (لایه میانی پوست)‌، مزوتراپی انجام می‌شود. مزوتراپی باعث آغاز فعل و انفعالاتی مانند تولید مثل سلول‌ها در پوست می‌شود و به این شکل سلول‌های جدید تولید شده و سلول‌های قدیمی به صورت لایه‌ای مرده با روش میکرودرم ابرژین برداشته می‌شوند.

عوارض ناشی از مزوتراپی

تمام روش‌های درمانی دارای عوارض جانبی هستند. شایع‌ترین عارضه برای مزوتراپی، عارضه حساسیت نسبت به داروی مورد استفاده است به‌طور کلی عوارض ناشی از مزوتراپی به 2‌دسته کوتاه مدت و بلند مدت تقسیم می‌شوند.

برخی عوارض بعد از مدت کوتاهی برطرف می‌شود و معمولا پایدار نیستند و خطری جدی محسوب نمی‌شود. بعداز انجام مزوتراپی ممکن است این علائم در شما به وجود آید: ورم، قرمزی، خارش، کبودی، سرگیجه، احساس کسالت، درد و حتی عفونت در محل تزریق. البته عفونت در صورتی به وجود می‌آید که تزریق در محیطی کاملا استریل و با ابزار صحیح و ضدعفونی شده انجام نگیرد.

از دیگر عوارض می‌توان به ایجاد اسکار (گوشت اضافه یا جای زخم)‌ مادام‌العمر در افرادی که استعداد تشکیل گوشت اضافه دارند، اشاره کرد؟ ولی به طور کلی عوارض عمومی مزوتراپی نادر است، چون اساس درمان استفاده از دوزهای کم داروست.

انجام مزوتراپی تخصص می‌‌خواهد

کسی که عمل مزوتراپی را انجام می‌دهد حتما باید پزشک باشد و باید دوره خاص و تخصص این عمل را گذرانده باشد. اخیرا مشاهده شده که افراد غیرمتخصص در این رشته وارد شده‌اند و به دلیل نداشتن اطلاعات کافی باعث بروز مشکلات بسیاری برای مراجعان خود شده‌اند و همچنین داروهایی که در مزوتراپی مصرف می‌شود باید داروهایی باشد که مورد تایید وزارت بهداشت بوده و استاندارد باشد و پزشک حتما باید به تاریخ انقضای آنها توجه کند.

بیماران بعد از عمل مزوتراپی باید مواردی را رعایت کنند از آن جمله فرد بعد از عمل مزوتراپی تا 24 ساعت از شنا کردن بپرهیزد و چنانچه مزوتراپی در ناحیه صورت انجام شده حتما باید از ضد آفتاب مناسب استفاده کند.

با مشاهده هر گونه عارضه‌ای باید به پزشک خود مراجعه کند که شایع‌ترین عوارض پس از مزوتراپی واکنش‌های آلرژیک و حساسیتی است. پزشکانی که از این شیوه درمانی استفاده می‌کنند حتما باید پاسخ و واکنش به درمان را در بیمار بررسی کنند و چنانچه فردی نتیجه مطلوب را از مزوتراپی نگیرد، نباید درمان را ادامه دهد.

پزشک معالج قبل از شروع درمان باید از سوابق بیماری یا احتمالا سابقه حساسیت در فرد مطلع شود و برای اطمینان از عدم حساسیت بیمار به داروی مورد استفاده، تست پوستی انجام دهد. برای برخی داروها این تست اجباری است و چنانچه التهاب ناشی از مزوتراپی در جلسه گذشته هنوز برطرف نشده باید جلسه درمانی بعدی به تعویق بیفتد تا کاملا التهاب از بین برود.

گروه‌های زیر نباید از مزوتراپی استفاده کنند

1 ـ خانم‌های باردار

2 ـ بیماران قلبی ـ عروقی

3 ـ افرادی که دچار سرطان‌های پیشرفته هستند.

4 ـ کسانی که دارای سوابق آلرژی و حساسیت به داروهای خاص هستند.

5 ـ افرادی که در حال استفاده از داروهای ضدانعقاد هستند ( در این افراد احتمال ایجاد هماتوم و خونریزی زیاد است).

6 ـ افراد دیابتی بخصوص آنهایی که دیابت کنترل نشده دارند ( زیرا سطح ایمنی این افراد پایین
است و ممکن است دچار عفونت‌های شدید شوند).

7 ـ افرادی که دارای بیماری نوروپاتی هستند.

8 ـ اشخاصی که دچار بیماری پسوزیاریس (صدف)‌ هستند.

ROZA2005

کاربر

ارسالها: 120

#250 Posted: 28 Oct 2012 21:50

مزوتراپی
مقدار کمی از خون شما (30-10 سی سی) از بازویتان گرفته می شود. سپس این خون که در یک کیت مخصوص قرار دارد، سانتریفیوژ می گردد. فرآیند سانتریفیوژ خون، شامل استخراج پی آر پی PRP است، یعنی جدا کردن پلاسما از سلول های قرمز خون . غلظت پلاکت و عوامل رشد موجود در پی آر پی PRP ، بیش از 500 ٪ نسبت به خون است.
مناطق دردناک شناسایی و علامت گذاری می شوند. پوست محل استریل گشته و بوسیله دارو بی حس می گردد. حالا پی آر پی PRP می تواند به منطقه دچار آسیب ( استخوان ، رباط، تاندون و یا عضله )که بی حس شده، تزریق گردد. این تزریق ایجاد درجات خفیفی از التهاب می کند که این خود باعث تحریک شروع فرایند درمان می گردد. در ابتدا ممکن است کمی درد و ناراحتی موضعی وجود داشته باشد. بیشتر بیماران برای 1-2 روز اول، ممکن است نیاز به استفاده از کیسه یخ داشته باشند. پروتئین های موجود در پی آر پی PRP ، پیام هایی را برای جذب سلول های دیگر مانند فیبروسیت هاFibrinocytes ارسال می کنند. فیبروسیت ها یک بستر پروتئینی می کنند که اجازه می دهد تا کلاژن جدید در مناطق مورد تزریق، شکل بگیرد. همانطور که کلاژن طبیعی ساخته شده و رسیده می شود،تاندون یا رباط محکم می گردد، در نتیجه ترمیم بافت آسیب حاصل می شود. کل این مراحل 6 هفته طول می کشد. بیماران ممکن است یک هفته پس از درمان، یک برنامه توانبخشی ملایم را آغاز کنند.
آسیب یا استفاده بیش از حد از عضلات باعث صدمه به تاندون ها می شود که به نوبه خود می تواند باعث دردشود. نتیجه ی آنچه که در الیاف کلاژن موجود در تاندوناتفاق می افتد این است که پارگی های کوچکی ایجاد می شود. این باعث بروز التهابی می شود که ما آن را به عنوان تاندونیت ( التهاب تاندون ) می شناسیم. آسیب تاندون در شانه ها ، زانوها ، مچ پاها ، آرنج ( آرنج تنیس بازان )، جلوبازو و پشت زانو شایع است.ماهیچه ساق پا و تاندون آشیل نیز زیاد دچار آسیب می شوند.
رباطها ( لیگامان ها ) استخوان به استخوانی دیگر متصل می کنند. این ها بافت همبند هستند که مفاصل و ستون فقرات نگه می دارند. رباط ها در تمام مفاصل وجود دارند و به مفصل قدرت و ثبات می بخشند. آنها همچنین ایجاد کنترل در دامنه حرکت مفصل می کنند تا مانع از آسیب بیشتر شود. فشار بیش از حد به مفصل منجر به آسیبو پارگی رباط می شود. وقتی این اتفاق می افتد، لیگامان ها دیگر نمی توانند باعث حمایت و یا ایجاد ثبات در مفصل شوند. درد رخ می دهد و سایر عضلات سعی می کنند کار رباط آسیب دیده را جبران کنند. این عواقب در بیشتر کشیدگی های عضلانی / تاندونی باعث آسیب و درد می شود. این یک چرخه معیوب است که کنترل آن می تواند دشوار باشد.
به طور معمول تاندون ها و رباط ها در ماهیت خود جریان خون ضعیفی دارند. به دلیل این عرضه خون کم، در هنگام آسیب دیدگی، بهبود ممکن است طولانی شود. به طور معمول آسیب های مداومی ناشی استرس های زندگی روزانه به تاندون ها و رباط ها وارد می شود. به عنوان یک نتیجه ، این ساختار ناکارآمد می شود و عضلات تبدیل به ساختار حمایتی اصلی می شوند. این چرخه باعث درد مزمن و ضعف می شود. درمان معمولا برای معکوس کردن این روند لازم است.
چند جلسه درمان با پی آر پی PRP لازم است؟
پاسخ به درمان پی آر پی PRP از بیماری به بیمار دیگر متفاوت است و بستگی به درجه ی آسیب دیدگی دارد. بیشتر بیماران به 1-3 جلسه درمان در هر نقطه بدن پاسخ خوبی می دهند، فواصل بین جلسات 4-6 هفته در نظر گرفته می شود. بر خلاف تزریق کورتون ، هیچ محدودیتی واقعی برای تعداد جلسات درمانی پی آر پی PRP وجود ندارد چون پس از هرجلسه درمان، بازسازی بافت روی می دهد. خطرات و عوارض جانبی درمان پی آر پی PRP بسیار ناچیز است و با تکرار درمان افزایش نمی یابد. پی آر پی PRP در واقع دارای اثر ضد باکتریال است، بنابراین خطر عفونت به حداقل می رسد. چون پی آر پی PRP از خون خود فرد مشتق شده است ، خطر انتقال بیماری وجود ندارد.

بعد از چه مدت می توانیم به فعالیت های عادی خودم برگردیم؟
درمان پی آر پی PRP ، باعث ایجاد ترمیم بافتی و بازسازی تاندون ها و رباط ها را از طریق تحریک فاکتورهای رشد و دیگر اجزای درمانی خون می شود. این امر مستلزم گذشت زمانی معمولا 4-6 هفته ای است. انجام برخی از کارهای توانبخشی ممکن است لازم باشد.پیگیری منظم از طریق ویزیت پزشک درمانگر شما، در تعیین زمانی که شما می توانید فعالیت های فیزیکی عادی را از سر بگیرید کمک می کند.
آیا درمان پی آر پی PRP مناسب است؟
تنها پس از یک معاینه جزئی می توان این را به طور قطعی مشخص کرد، اما در صورتی که شما دچار یک آسیب تاندونی یا رباطی هستید که به نظر نمی رسد به درمان های سنتی پاسخی بدهد، پی آر پی PRP ممکن است یک گزینه برای درمان شما باشد. اگر شما بعد از عمل جراحی و یا آرتروسکوپی، همچنان دچار درد شانه یا زانو هستید، ممکن است بیمار ایده آلی برای درمان پی آر پی PRPباشید.
بعد از درمان پی آر پی PRP چه اتفاق می افتد؟
پلاکت ها تا 6 هفته پس از تزریق فعال هستند و باعث تشکیل کلاژن جدید می شوند. بازسازی کلاژن می تواند تا 6 ماه طول بکشد. در طول 6 هفته اول، شما نباید از داروهای ضد التهابی مانند آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن و سلکیب استفاده کنید، تنها می توانید استامینوفن بخورید. هدف این است که60 ٪ درد، طی 4-6 هفته بهبود یابد، پس از این مدت است که نیاز به درمان های مجدد با پی آر پی PRPمشخص می شود. بسته به بیمار و درجه آسیب،ممکن است به بیش از یک جلسه درمان نیاز باشد. به طور کلی پس از هفته اول، شما می توانید فعالیت ملایم فیزیکی را آغاز کنید و پس از 6-8 هفته، به تدریج به فعالیت های عادی خود برگردید.
به یاد داشته باشید ، آنچه شما آن را یک سطح طبیعی فعالیت تلقی می کنید، ممکن است در واقع بیش از حد شما باشد. بیماران ممکن است یک حالت متغیر را تجربه کنند، بدین معنی که روزهای خوب و روزهای بد داشته باشند. این یک بخش طبیعی از روند درمان است. استامینوفن و کیسه یخ معمولا به کاهش درد کمک می کند. سعی کنید یخ را پس از هفته سوم از تزریق استفاده نکنید.

فعالیت های اولیه با انعطاف ودامنه کم حرکات می تواند 1 هفته پس از درمان آغاز شود. توانبخشی می تواند به تقویت کلی بدن و تصحیح عدم توازن اسکلتی ناشی از آسیب اصلی کمک کند.

مناسب برای درمان چین و چروک پوست

پوست پیر شده به دلیل خاصیت ارتجاعی کمتر و توانایی بسیار پایین در حفظ رطوبت، پر چین و چروک به نظر می رسد . روشهای موجود امروز برای درمان چین و چروک پوست، همراه خود مجموعه ای از عوارض جانبی و سوالات مربوط به اثر بخشی شان دارند. بازسازی پوست بوسیله پی آر پی ( پلاسمای غنی از پلاکت )، نوعی درمان است که برای جوان سازی پوست از خون خود بیمار استفاده می کند. پی آر پی، آخرین درمان بیولوژیک برای جوان سازی پوست است که در بسیاری از کلینیک های زیبایی در سراسر جهان با موفقیت تجربه شده است.
مدت زمان زیادی ست که پی آر پی در پزشکی برای خواص التیام زخم آن به رسمیت شناخته شده است. از این رو، به طور گسترده ای توسط چندین تخصص مختلف پزشکی شامل ارتوپدی، معالجه ودرمان امراض پا، دندانپزشکی ، جراحی پلاستیک، عروقی ، و ستون فقرات استفاده می شود.

در این روش درمانی با استفاده از اجزای خون به نام پلاکت ها که حاوی فاکتورهای رشد هستند، سلول های بدن فعال و نوسازی می شوند. این فاکتورهای رشد، زمانی که در بدن تولید می شوند، باعث ساخته شدن سلولهای جدید در جهت جوان سازی پوست می شوند.

بسیاری از ستارگان سینمای هالیوود در حال حاضر با انجام این روش به سادگی و بدون عوارض جانبی جوان سازی پوست می کنند. برخی از درمان ها ( مثل بوتاکس ) به طور بالقوه می تواند باعث عوارض جانبی شود.

پی آر پی معمولا در نواحی که در آن پوست خاصیت ارتجاعی خود را از دست داده استفاده می شود. این درمانی است که پوست شما را سفت کرده و می تواند شما را جوانتر و سالمتر نشان دهد.

با این حال ، هر کسی نمی تواند از این نوع درمان بهره مند شود. بیماران مبتلا به برخی بیماریهای پوستی مثل لوپوس، پورفیری و یا آلرژی نمی توانند از این روش درمانی استفاده کنند. همچنین بیماران مبتلا به سرطان ، شیمی درمانی ، اختلالات متابولیک و سیستمیک شدید، و عملکرد غیر طبیعی پلاکت ها ( یعنی اختلالات خونی ) نمی تواند تحت درمان با پی آر پی قرار گیرند.
به غیر از سلول های قرمز و سفید، خون ما دارای جزء دیگری به نام پلاکت می باشد. این پلاکت حاوی فاکتورهای رشد ی است که باعث تحریک بافت های بدن برای تولید سلول های جدید می شود. ابتدا حدود 30-20 سی سی از خون شما گرفته می شود. این کار بسیار شبیه به دادن یک آزمایش خون معمولی است. خون جمع آوری شده شما در داخل یک لوله که حاوی ژل پی آر پی ست ریخته می شود. سپس لوله، در دستگاهی به نام سانتریفوژ قرار می گیرد و حدود 10 دقیقه چرخانده می شود. نیروی گریز از مرکز دستگاه، اجزای خون شما را از هم جدا می کند. پلاکت ها ی تغلیظ شده هم از بقیه خون جدا می شوند. حالا PRP که شامل عوامل رشد فراوان و سلولهای بنیادی است، آماده تزریق می باشد.
سپس پی آر پی پس از یک بی حسی موضعی در محل مورد نظر تزریق می شود. از آنجا که هیچ برش جراحی وجود ندارد، درد پس از عمل بسیار کم و یا اصلا وجود ندارد.

کل فرآیند در حدود 45 دقیقه تا یک ساعت طول می کشد و می تواند در مطب انجام گردد.

نتایج معمولا در عرض 3 هفته قابل مشاهده و به تدریج با گذشت زمان بیشتر مشهود خواهد بود. اگر بیمار مسن و چین و چروک ها در مراحل پیشرفته باشد، حداقل بهبود دیده می شود. همچنین نتایج به دست آمده به طور کلی در بیمارانی که سوء مصرف الکل و تنباکو دارند خوب نیست.

این روش ساده و راحت است و باعث حداقل ناراحتی می شود. تورم و قرمزی در 12 تا 24 ساعت اول قابل مشاهده است. در برخی از افراد ممکن است مختصری کبودی هم وجود داشته باشد.

در موارد بسیار بسیار نادر ممکن است عفونت موضعی پوست مشاهده گردد که می توان آن را با آنتی بیوتیک و یا کمپرس سرد درمان نمود.
هیچ خطری ناشی از واکنش های حساسیتی یا واکنش های ایمنی بدن، به دلیل استفاده از خون خود بیمار وجود ندارد. عوامل مختلفی این درمان را یک انتخاب بی خطر کرده است، و مهمترین آن عدم وجود برش جراحی است. در جلسه اول ، سه تا چهار تزریق برای هر ناحیه تحت درمان انجام می گردد. تکرار درمان هر 2 سال یکبار برای حفظ سلامت پوست و همچنین ثبات نتایج توصیه می شود.

نکته مهمی که باید به خاطر بسپارید این است که برای تداوم اثرات درمان باید یک سبک زندگی سالم را در پیش بگیرید و به خصوص از سیگار پرهیز نمایید.

بیمارانی که از این درمان نتایج مثبت گرفته اند، متوجه شده اند که نما و قوام پوستشان بهبود یافته است.

درمان با پی آر پی ( PRP ) برای تمام صورت ( به جز زیر چشم ها ) می تواند در حدود هفت صد هزار تا یک میلیون و پنجاه هزار تومان برای شما هزینه داشته باشد. در حال حاضر هیچ پوششی از بیمه برای آن وجود ندارد، اما پی آر پی دارای مزایای بسیاری نسبت به روش های دیگر درمانی است. مزایای آن شامل ایمنی، راحتی، بهبود سریعتر، مقرون به صرفه بودن، و سهولت استفاده از آن است. از آنجا که انجام پی آر پی ( PRP ) تنها با گرفتن 30-20 میلی لیتر از خون در مطب پزشک انجام می شود، بیمار نیاز به متحمل شدن هزینه و دردسر های بیمارستان و یا بانک خون را ندارد.

صفحه 25 از 62: « پیشین 1 ... 24 25 26 ... 61 62 پسین »

علم و دانش /

Medical News | اخبار پزشکی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا