ارسالها: 511
#91
Posted: 3 May 2012 16:34
مراحل آغازین حیات
حیات در سیاره های فضایی چگونه ودر کجا به راه می افتد؟
با درنظر گرفتن چگونگی آغاز حیات در روی زمین می توانیم به این بینش برسیم.متاستفانه نخستین روز های حیات در سیاره ما به دشواری قابل ترسیم است؛ چون شواهد آن در دل تخته سنگ ها پنهان شده اند. به خصوص که بیشتر آنها در صخره های رسوبی که در ته اقیانوس ها تشکیل شده مدفون اند.
در آنجا، درته دریاست که باقی مانده ارگانیسم های ابتدایی تجمع یا فته اند وگاهی پیش از فاسد شدن وارد گل ولای شده وحفظ شده اند.این بستر های سنگی رسوبی سفت شدند وبرای دل خوشی فسیل شناسان امروزی به شکل یک کیک فسیلی لایه لایه در آمدند.
متاستفانه کهن ترین وجالب ترین صخره های رسوبی که بیش از سه ونیم میلیارد سال سن دارند ومی توانستند چیزی از تاریخچه حیات به ما بیاموزند،به شدت تخریب شده اند؛یعنی دوران پر غوغای جوانی زمین ریز ریز شده و از میان رفته اند.
با این وجود ما ،چیزی یافته ایم که به نظر می رسد میکروب های فسیل شده آن دوران باشند وحتی یک مجموعه شاهد ابتدایی حیات را نیز در صخره های 8/3 میلیارد سال یافته ایم.
ما با اطمینان می دانیم که زمین و سایر سیاره های منظومه شمسی ، هم زمان با خورشید درحدود 6/4 میلیارد سال پیش متولد شدند.این را هم می دانیم که این سیاره ها در نیم میلیارد سال نخست عمرشان ،ناخواسته ،هدف تیر بارانی عظیم قرار گرفتند.
تعداد بسیار زیادی کلوخ سنگی که قطرشان گاهی به هزاران کیلومتر می رسید،با سرعت زیادی به سوی منظومه شمسی جوان پرتاب می شدند. این سنگ ها بقایای قالب های سازنده سیاره ها بودند. آنها شب و روز به سوی دنیای ما شلیک می شدند.
الاغ با اون خریتش از خیلی ها بهتره
ارسالها: 511
#92
Posted: 3 May 2012 16:37
آیا موجودات فضایی وجود دارند؟
آیا امکان دارد که همین حالا که شما این کلمات را می خوانید، گروهی از موجودات اندیشمند درسیاره هایی که ما تا به حال ندیده ایم ، سرگرم زندگی خود باشند ، آیا ممکن است تریلیون ها تمدن ناشناخته در فضا های پهناور عالم پراکنده باشند؟
این پرسش قدمتی دیرینه دارد و پرسشی است که احتمالا از آن هنگام که بشر آنقدر باهوش شد که درباره چنین چیز هایی کنجکاوی کند ، مطرح بوده است. درگذشته تنها راه رسیدن به پاسخ یک پرسش ، ساختن آن پاسخ بود و مردم هم همین کار را می کردند. یونانی های باستان باور داشتند که ستاره ها وسیاره های آسمان شب منزلگاه خدایان و سایر انسان هاست. ازنظر آنها ، سراسر کیهان مسکونی بود.
اروپایی های قرون وستا به هیچ وجه تمایلی به این باور نداشتند که آسمان پر از موجودات اندیشمند است ، چرا که می ترسیدند اهمیت زمین و مردمش نزد خداوند کم شود. دچند قرن گذشته ، این بحث گاه شکل تازه ای به خود می گرفت؛اگر قرار بوده است که فقط یک سیاره کوچک ، مکسونی باشد ، پس چرا خداوند باید چنین عالم پهناوری بسازد؟آیا به این نمی ماند که ساختمانی با۴۰اتاق بسازیم و آن وقت فقط در سر سرای آن چادر بزنیم؟اتلاف این همه فضا برای چیست؟
امروزه نظر سنجی ها نشان می دهد که نزدیک به نیمی از مردم اروپا و آمریکا باور دارند که موجودات فضایی ، جایی در بیرون زمین وجود دارند. احتمال دارد که بسیاری از آنها پس از تماشای فیلم ها ونمایش های تلویزیونی بسیار زیادی که در آنها موجوداتی از سیاره های دیگر به زمین می آیند تا برسیاره ما حاکم شوند یا به نبرد های فضایی بانسل های پس از مابپردازند ، به این نتیجه رسیده باشند. موجودات فضایی که رفتاری دوتانه از خودنشان دهند ،درسینمای ما کم اند ، زیرا نمایش دادن آنها به شکل افرادی بد وبی رحم خیلی بیشتر به کار داستان پردازی می آید آما این دلیل که موجودات فضایی بر پرده نقرهای فراوان ظاهر می شوند اثبات این نکته نیست که آنها در فضا هم فراوان اند. اردک های سخنگو وخرگوش های وراج هم در این فیلم ها زیادند اما در طبیعت از آنها خبری نیست. بنابراین با این که ما بیش از۲۰۰۰سال پس از یونانیان باستان زندگی می کنیم ، هنوز نتوانسته ایم برای این پرسش که آیا ما (تنهاییم) پاسخ بهتری بیابیم. اگر حقیقت را بدانیم ، برای ما بسیار بسیار اهمیت خواهد داشت.
برای مثال اگرمی فهمیدیم که جوامع پیشرفته در کهکشان ما در حال ازدحام اند ، دست کم دورنمایی داشتیم که نقش ما را در این اوضاع نشان می داد. همچنین ، می توانستیم چیز های شگفت آوری از تمدن های پیشرفته ی منظومه های ستاره ایِ دیگر بیاموزیم و شاید به آینده ای بسیار بهتر جهش می کردیم. ازدیگر سو ، اگر معلوم شود که زمین تنها سیاره ای است که موجودات اندیشمند در آن ساکن اند ، با این واقعیت دلهره آور روبه رو می شویم که آینده ی کیهان به طور کامل وابسته به ماست.
پس می بینید که پرسش از امکان وجود مجودات فضایی مهم تر از آن است که صرفا موضوع گفت و گوی سرگرم کننده ای درجمع دوستان شما باشد و البته ، همیشه همینطور بوده است اما فرقی که امروز (یعنی اکنون که به ده دوم قرن21نزدیک می شویم) کرده ، این است که ما برای پاسخ گویی به این پرسش فرصت هایی مبتنی بر مشاهده ، ونه صرفا براساس باور شخصی افراد ، دراختیار داریم. برخلاف یونانیان باستان ، اروپاییان قرون وستا ، یا حتی عالمان فاضل عصر ویکتوریا ، ما برای اثبات وجود موجودات فضایی ، دانش وفناوری در اختیار داریم. البته نباید گفت که ما قطعا موفق خواهیم شد یا اگر در پی اش باشیم خیلی زود به نتیجه می رسیم اما امکان چنین اتفاقی وجود دارد.
الاغ با اون خریتش از خیلی ها بهتره
ارسالها: 511
#93
Posted: 3 May 2012 16:38
تحقیقات ما درباره حیات هوشمندبیرون از زمین ، ما را به سمت ستاره ها می کشاند اما کدام یک از آنها شایسته بررسی وتحقیق اند؟ در کجای این بیابان بی کران فضایی می توانیم به یافتن سیاره های مناسب امید وار باشیم؟ آبادی هایی که موجودات هوشمند بتوانند در آنها رشد ونمو کنند؟ می دانیم که حیات روی زمین با دوام است؛ آن چنان که در شراطی بدتر از کانال های فاضلاب هم تاب می آورد اما به طور کلی چه محدودیت هایی برای حیات وجود دارد؟
به فرض اینکه موجودات فضایی در بیرون از زمین وجوداشته باشند ، آنها چه شکلی هستند؟ آیا توقع آدم کوتوله های خاکستری باچشم های بادامی وکله طاس را داریم؟ امکان دارد که آنها یک هزارپا داشته باشند یا شاید موجوداتی کاملا مصنوعی باشند؛ کامپیوترهای پیشرفته ای که زندگی ابدی دارند و هوش زمینی را مسخره می کنند.
ماجرای اشیای پرنده ناشناس (ufo) وسایر پدیده هایی که برخی ازمردم آنها را گواه حضور موجودات فضایی در زمین می دانند چیست؟ این وبلاگ به راستی هیجان آور است؛ تلاشی پیگیرانه برای دریافتن اینکه آیا ما در کیهان تنهاییم یا نه.
«در این وبلاگ تلاش می کنم،تا از جست جوی واقعی برای موجودات فضایی هوشمند نیز سخن به میان بیاورم»
الاغ با اون خریتش از خیلی ها بهتره
ارسالها: 511
#94
Posted: 3 May 2012 16:40
پژوهشگران طرح SETI
درپی حیات ابتدایی
پژوهشگران طرح SETIفکر میکنند که می دانند چطور می توان حیات هوشمند را یافت وتشخیص داد.پیام رادیویی وپرتوهای لیزری تابیده شده از منظومه های ستاره ای دیگر آشکارا پیام هایی غیر طبیعی اند که می توانند گواه مسلمی بروجود موجودات پیشرفته(از نظر فناوری)باشند.اما جستجوی حیاتی که اینقدرهاهم هوشمند نیست،چگونه باید باشد؟روی هم رفته،گمان می رود که برخی سیاره ها قمر های منظومه شمسی خودمان-اکنون یا درگذشته-زیستگاه حیات باشند اما کسی باور ندارد که این مکان ها لنگرگاه حیات هوشمند خواهند بود.شناسایی حیات ابتدایی روی چنین سیاره های نزدیکی به چیزی فراتر از نگریستن صرف باتلسکوب نیاز دارد.
رویکردی بهتر-دست کم برای مریخ- روانه کردن مریخ پیماهایی ساده وباز گشت پذیر به منظور جمع آوری تکه های سنگ از سطح ترد وسرد سیاره سرخ است اما تا فرستادن آن نوع مریخ پیمایی که«سالم»بازگردد(یا معیوب،اما لااقل به زمین برگردد)دست کم یک دهه راه در پیش داریم.برنامه کم هزینه تر،فرستادن کاوشگرهای رباتیک است.نیازی به گفتن نیست که چنین ربات های پرسه زنی آنقدرباهوش خواهندبود که درچنین محیط نامساعدو تقریبا ناشناخته ای حیات را شکار کنندوچون ممکن است بتوانند درسراسر حیاتی که «آن چنان نیست که ما می شناسیم»گردش کنند،لازم است که شیوه های جستجوی انعطاف پذیری داشته باشند.
یکی از جاهایی که امکان وجود حیات غیر معمولی در آن هست،نزدیک زحل هست.در اول جولای سال2004،فضاپیمای اروپایی-آمرکایی کاسینی به مجموعه زحل وقمر های آن رسید.حدود6ماه پس ازآن، بخشی از فضا پیمای اصلی جدا شد.این بخش که بنام کریستین هویگنس، هخترشناس هلندی که نخیتین بار درسال 1655این قمر را رصد کرد نام گذاری شده است،به سوی قمر بزرگ زحل،یعنی تیتان حرکت کرد. این قمر مکان سردی است که دانشمندان معتقدند با وجود دریاچه هایی از گاز مایع طبیعی،آبله رو شده است
الاغ با اون خریتش از خیلی ها بهتره
ارسالها: 511
#95
Posted: 3 May 2012 16:41
.آیا ممکن است که این ترکیبات ،به طریقی به پیدایش حیات منجر شوند؟
تصور اینکه حیات می تواند درجایی وجود داشته باشد که دمایش در روزی گرم حدود 180- درجه است،ممکن است ذهن شما را مشوش کند.ماموریت هویگنس فقط سقوط با چترنجات درجو تیتان و ارسال داده های دریافت شده از جو این قمر در حین سقوط بود اما تا 90دقیقه پس از رسیدن به سطح قمر نیز همچنان داده های بدست آمده را ارسال می کرد.
بدیهی است که بهترین جا برای جست وجوی حیات در منظومه شمسی ،مریخ است.فضا پیمای اودیسه ناسا ،که از اوایل سال 2002(زمستان 1380)با هدف یافتن نشانه هایی از آب در گذشته یا حال درمدار این سیاره قرار گرفت،وجود آب در بسیاری از مناطق مریخ را تا عمق دست کم یک متری کشف کرده است وبه طرز پژوهش ناپذیری یخ بسته اند ، اما درجاهایی از این اعماق ،مرزهایی هست که در آنجا آب به صورت مایع باشد وحیات به خوبی رشد کند.در سال 2001،مریخ پیمای گلوبال از آّب هایی که در دامنه تپه های مریخ جریان داشتند،عکس هایی باسرعت بالا گرفت که نشان می داد گودال هایی پر از مایع احتمالا در حوالی 100متری زیر سطح مریخ پنهان است.
مریخ نشین فینیکس (ققنوس) که هدف اصلی اش جست وجو برای یافتن محیط های مناسب برای زیست موجودات زنده میکروسکوبی بود،درسال 2008 دربخشی از قطب شمال این سیاره فرود آمد.این فضاپیما یافته های اودیسه مریخ را تایید کرد وبه طور غیرمنتظره ای توانست درچند سانتی متری زیر سطح مریخ یخ پیدا کند.دانشمندان ناسا پس از تحلیل های مقدماتی ماموریت فینیکس به این نتیجه رسیدند که خاک مریخ موادکافی برای رشد موجودات زنده ابتدایی درخود دارد.
دومریخ نورد جان سخت به نام های اسپیریت(روح)واپورچونیتی(فرصت) هم نشانه هایی از وجود آب در زمان های گذشته درمریخ بدست آوردند.ماموریت این دومریخ نورد قرار بود فقط سه ماه طول بکشداما بیشتر از5سال ادامه پیدا کرد.
اسپیریت درجایی که به نظر می رسید درگذشته بستر دریاچه بسیار بزرگ بوده است،فرود آمد. البته کف این دریاچه را مواد گدازه ای (که البته اکنون سفت وجامد شده اند)پوشانده بودند بنابراین،آشکارکردن شواهدی از وجود آب درگذشته دور دشوار بود.با ادامه یافتن ماموریت ودور شدن مریخ نورد از مکان اولیه اش رفته رفته نشانه های بیشتری از وجود آب درگذشته مریخ پدیدار شدند.درسال 2004ناسا اعلام کرد که اسپریت ردّی ازآب را روی یکی از سنگ های مریخ یافته است.به نظر می رسید که این سنگ آتشفشانی مدت زیادی پس از شکل گیری ،با آب تماس داشته ودر آن«شسته»شده است.
هنگامی که اسپریتِ به گِل نشسته سعی می کرد یکی از چرخ هایش را از گل بیرون بیاورد،خاک های نرم زیر چرخش کنار رفتند ودر زیر لایه سطحی خاک ،محیطی نمایان شد که دانشمندان سال ها به دنبالش بودند؛محیطی که به نظر دانشمندان در گذشته برای رشد حیات میکروبی کاملا مناسب بوده است.
حالا توجه همه به مریخ جلب شده است.متخصصانی از سراسر جهان برنامه هایی برای این سیاره سرخ دارند.چین،روسیه،کانادا،اروپا وآمریکا هرکدام ماموریت هایی (هم مجزا ،هم مشترک)را برای کاوش دراین سیاره وجست وجوی آثار حیات در گذشته آن طراحی کرده اند.طرح هایی که برخی از آنه بازگرداندن نمونه هایی ازخاک مریخ منجر می شوند وبرخی مشابه طرح های گذشته اند(ازجمله مدارگرد،مریخ نشین،ومریخ نورد )اما در مقیاسی بزرگتر وبادقت و کارایی بیشتر.
الاغ با اون خریتش از خیلی ها بهتره
ارسالها: 511
#96
Posted: 3 May 2012 16:42
موجودات فضایی احتمالا چه شکلی اند؟
شاید نخستین چیزی که درباره هر موجود فرازمینی می خواهیم بدانیم ،این است که آنها چه شکلی اند.
آدم فضایی خوب درفیلم ها ، معمولا شبیه ما هستند.آنها بدن های کوچک بی مو،سرهای بزرگ وچشم های بادامی دارند.به این ترتیب، درک فیلم آسان تر می شود ؛ چون اگر موجودات فرا زمینی شبیه لاک پشت های دوتنی نا مریی یا چیزی همان قدر عجیب باشند ، ارتباط برقرار کردن با آنها سخت می شود وآن وقت دیگر جلب توجه نمی کنند.طبیعت درباره فضایی های انسان نما لزوما با سینما هم سلیقه نیست.
تکامل طیف پهناوری از موجودات را در روی زمین به وجود آورده ودر هر سیاره دیگری نیز احتمالا چنین است .
بنابراین در نگاه اول به نظر می رسد که چنین تشبیهی از موجودات فضایی واقعی نیست ، دست کم تا وقتی که او را از نزدیک ندیده ایم یا از سیاره خودش به صورت الکترونیکی عکسی برای ما نفرستاده است ، واقعی نیست اما به این سادگی هم نمی توان وجودش را انکار کرد؛چون بر پایه آنچه که درباره حیات روی زمین می دانیم و نیز بر مبنای ساده فیزیک می توانیم فرض هایی منطقی درباره حیات در هرجای جهان داشته باشیم.
دست کم اگر تصوری از سیاره این موجود داشته باشیم،می توانیم شکل او را حدس بزنیم.
این کار نیازمند پیش کشیدن پرسش هایی درباره آغاز حیات در آن سیاره و شرایط مورد نیاز برای بقا در آنجاست.
الاغ با اون خریتش از خیلی ها بهتره
ارسالها: 511
#97
Posted: 3 May 2012 16:45
خورشید های مناسب
آیا ممکن است ستاره های کوچک وفراوان،میزبان مناسبی برای حیات باشند؟
برای پاسخ به این پرسش،باید به آنچه درباره حیات می دانیم،نگاه سریعی بیندازیم.ما دقیقا نمی دانیم که حیات در زمین چگونه آغازشده(چه برسد به سیاره های دیگر).جزئی که به عقیده مابنیادی است،آب مایع است.
آب چیزی فراتر از نوشیدنی خنک است که در روزی گرم می نوشیم.حیات-اگرنگاهی دقیق به آن بیندازید-شیمی است وشیمی عبارت است ازواکنش هایی بین ترکیبات مختلف.اگر ترکیبات آلی در مایعی شناورشوند(مانند آنچه درسلول زنده اتفاق می افتد)،احتمال برخورد و واکنش دادن آنها بیشت است.
سلول بدون مایع ،درست مانندمهمانی ای است که در آن هرکس مجبور است تمام شب روی یک صندلی بنشیند ونمی تواند در اتاق به این طرف وآن طرف برود.تماس های اجتماعی محدود می شوند.مایعات افزون برپیشبرد واکنش ها،در رساندن غذا به سلول ها وبر داشتن فرآورده های زاید هم نقش دارند.
بنابراین،سیالی مورد نیاز است تاهم باعث تداوم عملکرد سلول ها شود وهم مولکول های حیاتی رابه نوبت درجای اصلی خود بنشاند.
اما آیا سیال لزوما بایدآب باشد؟ممکن است مایعات دیگری هم بتوانند شیمی حیات را پیش ببرند اما آب علاوه برویژگی که دارد،فراوان است.آب به علت ساختار مولکولی ویژه اش،حلال بسیار خوبی است واین برای تجزیه موادشیمیایی بسیار سودمند است؛به طوری آنها می توانند باهم واکنش بدهند.
ازخواص نامعمول این است که وقتی یخ می زند چگالی کم می شود.ویخ شناور می ماند.،اگر چنین نبود همه دریاها ودریاچه ها در زمستان سترون می شدند،چرا که یخ به وجودآمده به ته آب می افتاد وآن وقت سطح بیشتری یخ می زد تا اینکه سراسر دریاچه واقیانوس ها منجمد وعاری از حیات می شدند.
اخترشناسان حاضرند برسر اینکه آب مایع جز اساسی حیات است،حسابی شرط بندی کنند.درنتیجه روی سیاره هایی که دما همیشه زیر نقطه انجمادآب است،دورنمای حیات کم رنگ است.خلاصه کلام اینکه اگرچه ستاره های خورشید مانند بهترین گزینه برای داشتن سیاره های مسکونی برای موجودات هوشمندهستند اما شمار زیادی ازستاره ها باداشتن سیاره های دارای حیات می توانند بدرخشند.
الاغ با اون خریتش از خیلی ها بهتره
ارسالها: 511
#98
Posted: 3 May 2012 16:47
زیستگاه هایی برای حیات
درابتدا برای اینکه بفهمیم درخارج ازاین جو خاکی،موجودات فضایی درکجا زندگی می کنند؟یا درچه سیاره هایی هستند؟یادر چه کهکشانی هستند؟باید به دنبال جاهایی بگردیم که حیات در آنهاباشد.یکی از جالب ترین استدلال هایی که برای وجود حیات درجاهای دیگر مطرح می شود این است که سیاره زمین مکانی خاص نیست.
خوب البته شما فرد خاصی هستید؛همین طور مردمی که می شناسید و جاهایی که می روید،اما موضوع این نیست.در بحث اینکه آیا ممکن است موجودات فضایی در ژرفای فضا وجود داشته باشند یانه،ابتدا لازم است بپرسیم که آیا سیاره ما ویژگی خاصی دارد.آیا زمین از موادی نامعمول ساخته شده یا در بخش خیلی مساعد و خاصی ازعالم قرار گرفته است.پاسخ بیشتر اختر شناسان به چنین پرسشی «نه» است.شاید ازاطمینان آنها تعجب کنید؛وقتی که می گویند«کیهان آنقدر بزرگ هست که ذهن شمارا غرق در شگفتی کند»،بنابراین، پیش از اینکه روشن کنیم از کجا اینقدر مطمئنیم که حتی دورترین اجسامی که با تلسکوب می بینیم از جنس مواد دوروبر ما هستند، ابتدا باید ماهیت کهکشان ها، ستاره ها وسیاره ها-اجسام آشنای عالم-را شرح دهیم.
الاغ با اون خریتش از خیلی ها بهتره
ارسالها: 511
#99
Posted: 3 May 2012 16:47
سیاره ها،ستاره ها،کهکشان ها
تقریبا هرکس تفاوت بین ستاره ها و سیاره ها را میداند.ستاره ها،مانند خورشید،گلوله های بزرگی ازانبوه گازهای داغ اند که درونشان از دما وفشار زیادی برخوردار است واین امر باعث می شود تادر مرکز ستاره، واکنش های هسته ای انجام شود و انرژی زیادی آزاد شده و باعث درخشش ستاره شود.درمقابل، اجسام کوچکتر وخنکتری نیز هستند که به آنها سیاره می گویند.سیاره ها نمی درخشند.از8 سیاره منظومه شمسی،5 تای آنها نیز به علت نزدیک بودن آنها به زمین می توان با چشم غیر مسلط دید.(عطارد،مریخ،مشتری وزحل)این اجرام خنک و(قمرهایشان)ازمواد به جامانده از پدیدآمدن خورشید ساخته شده است.
اخترشناسان بر این باورند که بسیاری از ستاره های جوان را صفحه هایی ازغبار احاطه کرده است،تصور این است که اینها همان موادی باشند که سیاره ها از آنها تشکیل شده باشند.چنین چیزی به خوبی بر احتمال وجود حیات فرا زمینی دلالت دارد چون می دانیم که حیات از ستاره ها که(برشته شده هستند!)برنمی خیزد،اما اینکه در چشم انداز های خنک ومرطوب سیاره ها جای پایی پیدا شود بیشتر است وباید به این موضوع توجه کرد که هرچه تعداد سیاره ها بیشتر باشد،احتمال وجود حیات درآنها نیز بیشتر است.
الاغ با اون خریتش از خیلی ها بهتره
ارسالها: 444
#100
Posted: 9 May 2012 04:09
تصاویر مجسمه ها و سایر آثار به جا مانده از دوران باستان می گویند اجداد ما موجودات فضايي را ديده اند
در سراسر جهان ما عکسهایی کنده کاری ها و مجسمه هایی از موجودات فضایی را می بینیم حتی در آمریکا ما آثاری را می بینیم که در آنها فضایی ها کلاهایی را بر سر دارند سوالی که من دارم این هست که چه دلیلی داره که این تصاویر را مردم بدون دلیل در غارها نقاشی بکنند؟و سوالی که مطرح می شود این است که آیا مردم آن دوران تا به این حدتوانایی داستان سرایی را داشته اند؟
در دستانت گرمای دست دیگری را احساس میکنم.راستش را بگوحقیقت چیست؟؟؟
صفحه 10 از 14