ارسالها: 639
#91
Posted: 5 Jul 2012 15:27
اف-۱۶ فایتینگ فالکن ( شاهین رزمنده)
F-16 Fighting Falcon
اف-۱۶ فایتینگ فالکن (به انگلیسی: F-16 Fighting Falcon) به معنای شاهین مبارز، جنگنده سبُک، کوچک و بسیار چابک آمریکایی است که شرکت جنرال داینامیکس به سفارش دولت ایالات متحده امریکا ساخته است. نقش اصلی این هواپیما، پشتیبانی جنگنده‌های بزرگ‌تر مانند اف-۱۵ در درگیری‌های هوایی و حملات زمینی است.
۲۴ کشور از این هواپیما استفاده می‌کنند و مدل‌هائی از آن در ژاپن و ترکیه ساخته میشود.این جنگنده مدرن، با انواع فناوری‌های منحصر به فرد خود، نقش بسزایی در برتری هوایی نیروهای جنگنده ایفا میکند. از جمله اینکه این جنگنده از نظر تعمیرات و آماده شدن برای عملیات، بسیار سریع و ساده است.
تاریخچه ساخت
طی دهه ۱۹۶۰، نیروی هوایی و دریایی آمریکا دریافتند که به جنگنده‌ای نیاز دارند که بتواند با موشکهای دقیق و پیشرفته، از پس ماموریتهای سخت برآید. آنها نیازمند جنگنده‌ای سریع، دارای میدان پروازی زیاد و مجهز به سیستم رادار بسیار قوی بودند. تا آن زمان این دو نیرو از جنگنده‌های جنرال داینمیکس اف-۱۱۱ و اف-۴ فانتوم برای ماموریتهای دوربرد و میانبرد خویش استفاده می‌کردند. تجربیات جنگ ویتنام به آنها نشان داد که نمی‌توانند با سیستمهای موشکی قدیم چندان موفق باشند.
اف-۱۶ در ایران
نیروی هوایی شاهنشاهی ایران در بین سالهای ۱۹۷۶ و ۱۹۷۷ سفارش خرید ۳۰۰ فروند از این جنگنده را به شرکت جنرال داینامیکس ابلاغ کرد که با موافقت طرف آمریکایی مراحل اولیه این معامله نیز انجام گرفت. ولی بعد از انقلاب ۱۳۵۷ ایران این درخواست سفارش را لغو کرد. دو فروند اف ۱۶ برای آزمایشها به ایران تحویل داده شد و خلبانان برای آموزش‌های مقدماتی به آمریکا اعزام شدند. محمد رضا پهلوی قرار بود این هواپیما را جایگرینی برای نورثروپ اف-۵های قدیمی ارتش کند و حتی طی اعلامیه‌ای از شرکت جنرال دینامیکس و لاکهید درخواست کرد که کارخانه ساخت اف ۱۶ را در طبس احداث کنند. اگر ایران این تعداد اف ۱۶ را خریداری می‌کرد از نظر توان نظامی در سال۱۹۹۰ به سومین نیروی هوایی برتر دنیا می‌رسید و دارای بالاترین رکورد در داشتن اف ۱۶ می‌بود. این در حالی بود که کشورهای اروپایی تنها با بودجه خود توان خریدن ۵۰ فروند اف ۱۶ را داشتند. رئیس دولت موقت مهدی بازرگان دستور لغو تمامی سفارشات نظامی خارجی ایران و از جمله هواپیماهای اف-۱۶ را صادر نمود.
مراحل آزمایش
مدلهای آزمایشی این هواپیما تحت عنوان وای اف - 16 تولید و به مدت 10ماه بر روی آن آزمایشات زیادی انجام شد و این هواپیما تمام مراحل آزمایش را با موفقیت به پایان رساند. پس از پروازهای آزمایشی خلبان هواپیما از سیستمهای کنترل آتش ، دستگاههای ناوبری ، سرعت عمل در مانورها و قبلیتهایی در بدست آوردن سرعت و سقف پرواز اظهار رضایت کرده و موفقیتهایی را به دست آورد. جمعا هواپیمای وای اف-16 ، 286 پرواز آزمایشی انجام داد. طبق آزمایشات اف - 16 کارایی انجام هر ماموریتی در هر نوع شرایط آب و هوای را دارا میباشد.
بی‌نظیر بودن هواپیمای اف - 16 در کلاس شکاریهای سبک
وزن اف - 16 نصف وزن اف-4 (فانتوم) است. از جمله شعاع گردش اف - 16 نصف اف-4 است و همچنین اف - 16 در نوع خود قابلیتهای حمل سلاح ، نبردهای هوایی و حمله به مواضع زمینی نظیر ندارد. در این هواپیما از سیستمهای پیشرفته و پیچیده‌ای برای ایجاد برتری نسبی هوایی استفاده شده است.
دستگاه هدآپ یا سایت (Head up-Sight)
این دستگاهها عمل نشانه‌روی و قفل کردن رادارها را روی هدف انجام می‌دهند. به گونه‌ای طرح‌ریزی شده که هدف‌یابی و پرتاب موشکهای هوا به هوا و هوا به سطح را بدون هیچگونه اشکالی و با کمترین زمان با ضریب دقت 90% ، یعنی سریعتر از هر هواپیمای مشابهی عمل میکند.
دستگاههای ارتباطی و ناوبری
دستگاهها و کانالهای بسیار مدرن و پیچیده‌ای در اف - 16 بکار رفته است که قادر به فرستادن و دریافت طول موجهای مختلف و رفع اختلالات کانالهای ارتباطی هستند. این دستگاهها شامل سیستمهای ارتباطی VHF و UHF هستند که در هنگام پرواز کور و اضطراری بدون دید اجازه فرود در هر باندی را به خلبان میدهد. دستگاه IFF کار تشخیص دوست از دشمن و کاهش گمراهی هواپیما را انجام میدهد و در سیستم جدید ناوبری اف-16 که دستگاه ILS است که به هواپیما اجازه برخاستن سریعتر در مدت کمتر از 5 دقیقه را میدهد.
رادار هواپیما
پوشش رادار در اف - 16 بگونه‌ای متمایز از دیگر رادارها ، که قادر است 80 درصد از پوشش هوایی را در اختیار خلبان قرار دهد.
موتور هواپیما
موتور هواپیما توربوفن اف - 100 پی‌دبلیو - 100 ساخت پرت اندوتینی است که قادر به تولید کششی برابر 11340 کیلوگرم همراه پس سوز و کشش استاتیکی معادل 7711 کیلوگرم میباشد که در آن سیستمهای زیر بکار رفته است
ژنراتور سی‌دی‌اس (CDS)
درایو گیربکس متحرک فرعی
پمپ هلی هیدرولیک دوبله (دوتایی)
سیستم بجریان انداختن سوخت جهت
ابعاد هواپیما
مساحت بال 28 متر مربع ، فاصله دو نوک بال بدون موشک 9.4 متر ، موشک سایدویندر 10 متر ، زاویه لبه حمله بال 40 درجه و طول هواپیما 14.63 متر ، ارتفاع 5 متر ، فاصله بین ارابه‌های اصلی فرود و ارابه دماغ هواپیما 4 متر ، فاصله بین دو ارابه اصلی 2.387 متر میباشد.
وزنهای هواپیما
وزن هواپیما همراه سوخت داخلی 10056.6 کیلوگرم ، وزن هنگام بلند شدن 10419 ، کیلوگرم وزن کل هواپیما 14970 ، حداکثر وزن تسلیحات حمل شونده در قسمت خارجی هواپیما 6885.6 کیلوگرم ، وزن خالی هواپیما 6900کیلوگرم.
تسلیحات
تسلیحات هواپیما شامل مهمات مختلفی برای ماموریتهای هوا به هوا و هوا به سطح مورد استفاده میشود.
توپ ام - 16 الی 20 میلیمتری ولکان که در سمت چپ کابین خلبان میباشد.
موشکهای برد کوتاه آی ام 9 (سایدویندر) و موشکهای برد متوسط ای آی ام-7 (اسپارو) برای نبردهای هوایی
تجهیزات سیستم اختلال الکترونیک در رادارهای دشمن (ECM)
دارای قابلیت حمل بمب‌های از نوع ام کی-28 و ام کی-84 انواع بمب‌های شیمیایی ، خوشه‌ای و ناپالم و راکت . قادر بحمل موشکهای هوا به زمین و هدایت‌شونده تلویزیونی (AIM-65) برای حمله به مواضع زمینی
اف-16 قادر به حمل یک بمب تاکتیکی اتمی برای حملات هسته‌ای است
قابلیتها
اف - 16 دارای حداکثر سرعتی معادل 2+ برابر صوت ، در ارتفاع 9340 متری ، قادر به بدست آوردن سرعتی معادل 1.6 برابر صوت و همچنین دارای سرعت 1.2 برابر صوت (سرعت صوت برابر با 1224 کیلومتر در ساعت) در سطح دریا میباشد.
نوع هواپیما : جنگنده چندمنظوره
شرکت سازنده : جنرال داینامیکس، لاکهید مارتین
تاریخ نخستین پرواز : ۲ فوریه ۱۹۷۴
تاریخ رونمایی : ۱۷ آگوست ۱۹۷۸
وضعیت کنونی : فعال
بکارگیرنده(ها) : نیروی هوایی ایالات متحده امریکا و ۲۵ استفاده کننده دیگر
تعداد ساخته‌شده :بیش از ۴۴۰۰ فروند
بهای هر فروند : اف-۱۶ای‌بی ۱۴/۶ میلیون دلار آمریکا(دلار سال ۱۹۹۸)، اف-۱۶سی‌دی ۱۸/۸ میلیون دلار آمریکا(دلار سال ۱۹۹۸)
مدلهای دیگر : اف-۱۶ ویستا، میتسوبیشی اف-۲
“Better to fight for something than live for nothing”
Lieutenant General George S. Patton
ویرایش شده توسط: shahin68
ارسالها: 639
#92
Posted: 5 Jul 2012 15:29
“Better to fight for something than live for nothing”
Lieutenant General George S. Patton
ارسالها: 639
#93
Posted: 5 Jul 2012 21:38
جنگنده سوخو ۴۷- برکات
Su-47 Berkut
این هواپیما که عموما به نام S-37 شناخته میشود، با نام تجاری Su-47 احتمالا وارد سرویس میشود.حرف S اول عبارت S-37 بر خلاف تصور عموم، نشانگر هواپیمای ساخت شرکت سوخو نیست، بلکه اولین حرف یک عبارت روسی با ترجمه "پیشگرا" میباشد. تغییر نام هواپیما ازS-37 به Su-47 مسلما از تصمیم شرکت سوخو برای بازاریابی این هواپیما میباشد.
هواپیمایی Su-47، ابتدا به عنوان نمونه آزمایشی مراکز تحقیقاتی هوا فضای روسیه برای آزمایش مواد مرکب پیشرفته در هواپیما و همچنین سیستمهای Fly by Wire پیچیده و امروزی تر بود. هواپیما از بالهای پیش گرا که قدرت مانور فوق العاده زیاد و همچنین قابلیت پرواز در زوایای حمله بالای 45 درجه را به هواپیما میدهد استفاده میکند. مزایای بال پیشگرا نسبت به بال های با اشکالمتعارف که عبارتند از پسای القایی و ممان خمشی کمتر و همچنین تاخیر در وقوع واماندگی مدت مدیدی است که شناخته شده است. اما متاسفانه ممانپیچشی وارد به بال در این نوع بالها آنقدر زیاد است که اگر این بالها با مواد متعارف ساخته شوند میتواند بال را براحتی از هم بدرد.برای حل این مشکل، سوخو 47 از بال هایی ساخته شده از مواد کامپوزیت استفاده میکند که ضمن مقاومت خوبدر برابر پیچش، پیچش آیرودینامیک مورد نیاز برای هواپیما را فراهم می آورند. برای کاهش هزینه های سوخو47، دماغه، دم های عمودی و ارابه های فرود خانواده سوخو27 را امانت گرفته است. با این وجود بدنه هواپیما فضای بیشتری برای جاسازی رادار و تجهیزات اویونیکی، فضاهای داخلی جاسازی اسلحه و بازتاب راداری کمتر (که بخشی از آن ناشی از استفاده از کامپوزیتها و مواد جاذب امواج رادیویی است)نسبت به سوخو 27 ها دارد.
علیرغم تمام شایعاتی که در مورد این هواپیما وجود دارد، کارایی بسیار خوب این هواپیما در آزمایشها، علاوه بر اینکه مسئولین سوخو را به فکر بازاریابی داخلی و خارجی برای این هواپیما بیندازد، دولت روسیه را نیز متقاعد کرد که بودجه بیشتری در اختیار این شرکت جهت توسعه این هواپیما در اختیار سوخو قرار دهد. گزارش های اخیر حاکی از این است که با وجودیکه این هواپیما احتمالا به عنوان جنگنده نسل پنجم نیروی هوایی روسیه و رقیب اصلی F-35 معرفی میشود، احتمال جایگزین شدن بال آن با بالهای متعارف پیش گرا وجود دارد. اگر احتمال دوم صحیح باشد، اینطور بنظر خواهد رسید که مسئولین سوخو به نتایج مشابهی با نتایج ناسا (در مورد هواپیمای X-29) در مورد مشکلات بال پیش گرا رسیده اند و نتوانسته اند بر آنها فائق بیایند.
مشخصات Su-47
طول بالها: 15.1 الی 16.8 متر
طول کلی: 22.2 متر الی 22.6 متر
وزن خالی : 24000 الی 26000 کیلوگرم
حداکثر وزن: 34000 کیلوگرم
موتور پیشران : دو دستگاه AL-37FU ( گونه ای ازموتور SU-37)
حداکثر سرعت در ارتفاعات : 2500 کیلومتر برساعت
حداکثر سرعت در ارتفاعات پایین : 1400 کیلومتر بر ساعت
سقف پرواز : 18000 متر
حداکثر برد : 3300 کیلومتر
تسلیخات قابل حمل:
Air-to-air : R-77, R-77PD, R-73, K-74
: Air-to-surface X-29T, X-29L, X-59M, X-31P, X-31A, KAB-500, KAB-1500
تعداد خدمه : یک نفر
“Better to fight for something than live for nothing”
Lieutenant General George S. Patton
ویرایش شده توسط: shahin68
ارسالها: 639
#94
Posted: 5 Jul 2012 21:40
“Better to fight for something than live for nothing”
Lieutenant General George S. Patton
ارسالها: 639
#95
Posted: 6 Jul 2012 09:14
ایاچ-۱ کبرا
AH-1 Cobra
نامگذاری نظامی: ایاچ-1 ، تی اچ-1، بل209
شهرت:هیویی کبری، سوپرکبری، سی‌کبری، دراکیولا
سازنده:بلتکسترون
اِی‌اِچ-۱ کبرا نوعی بالگردی جنگنده ساخت شرکت بل است که در دهه ۱۹۶۰ بر اساس بالگرد چندمنظوره پرطرفدار یواچ-۱ ایروکوای طراحی شد. این بالگرد اولین پرواز خود را در سال ۱۹۶۵ انجام دده و از سال ۱۹۶۷ وارد ارتش آمریکا شد. این بالگرد در دو نوع اصلی تک‌موتوره و نوع پرقدرت‌تر دوموتوره ساخته‌شده‌اند. نوع دوموتوره این بالگرد در اصل به سفارش نیروی تفنگداران دریایی آمریکا تولید شد و ۲۰۲ فروند از آن نیز در دهه ۱۹۷۰ از سوی ایران خریداری شد.
مل تک‌موتوره این بالگرد معروف به HueyCobra در دهه ۱۹۸۰ در نیروی زمینی ایالات متحده با هلیکوپتر ایاچ-۶۴ آپاچی جایگزین شد. البته تعدادی از آنها همچون بسیاری از هلیکوپترهای جنگی دیگر آمریکا کاربرد غیرنظامی پیدا کرده و به عنوان هلیکوپتر آتش‌نشان برای اطفای حریق جنگل‌ها استفاده می‌شوند. اما مدلهای ارتقایافته دوموتوره کبرا معروف به ایاچ-۱ دبلیو سوپرکبرا و ایاچ-۱ زد افعی همچنان هلیکوپتر جنگنده اصلی تفنگداران دریایی ارتش ایالات متحده هستند.
درماه مارس 1965 شرکتبل تکسترون برنامه ایراآغازکردتابااستفادهازسیستمتولید وانتقالقدرتوپروانههلیکوپتریواچ1 سی، و فقطبا یکبدنهایرودینامیکی، هلیکوپتریمناسب برای اجرایماموریتهایرزمی‌تدارک کند.هدف این برنامه رسیدن بهبیشترین سرعت طراحی‌و ظرفیتتسلیحاتی، وافزیش بازده خدمه بود.طرح نهایی بدنهباریکبا نیمرخکوتاهداشتش کهاستتار اونوراحتمیکرد، وهمچنینجایگاه2 نفره اونبهصورتپشتسرهمبود تاهر2 بهتریندیدروداشتهباشن.دراین طرح 2 تابالهکوچیکهم2 طرفبدنهنصبشدکهکارحمل تسلیحات روانجاممیداد.
پیشنمونهطرح جدیدبهاسمبل209 در7سپتامبر 1965 برایاولینبارپروازکردوحدود8ماهبعد، تمایلنیرویزمینی آمریکابرایخریدآن اعلام شدش.بعد از اون مدلهای دیگه مثل سی کبری (SEA COBRA) و سوپر کبری (SUPER COBRA) هم طراحی و ساخته شدش.کبری همون دستگاه قدرت انتقال هیویی استفاده میکنه و بدنه جدید با دو صندلی پلکانی داره.
ای اچ 1 اولین هلیکوپتر تهاجمی غربی هستش و از تجربیات جنگ ویتنام تو این هلیکوپتر استفاده فروان شده.این هلیکوپتر تو جنگهای زیادی استفاده شده(از جمله جنگ ایران و عراق) و به همین دلیل خیلی تغیرات توش به وجود اومده و چنانکه در مدلهای اخیر از دو موتور استفاده شده و سوپرا کبری و بعدیهاش از قابلیت جنگ شبونه برخورداره.
انواع مدلها:
AH-1E: مدل اولیه تهاجمی
AH-1F: مدل مجهز به موشک ضد زره تاو
TAH-1F: مدل آموزشی اف
AH-1G: هیویی کبری مدل اولیه برای تحویل به نیروی زمینی
AH-1J: سی کبری، اولین مدل 2موتوره برای خدمت تو نیروی دریایی
AH-1P: مدل ارتقا یافته و مجهز به موشکهای تاو
AH-1S: اصلاح شده مدل جی،با قابلیت شلیک موشک تاو
AH-1T: سی کبری اصلاح شده مدل جی با قابلیت پرواز بالاتر
AH-1W: سوپر کبری، قادر به انجام رزم شبانه
TH-1G: مدل آموزشی با فرامین دوگانه
AH-1Q: هیویی کبری قابلیت رزم شبانه و قادر به حمل 8 موشک تاو
AH-1S: هیویی کبری
TH-1S: مدل آموزشی برای رزم شبانه
AH-1RO: دراکیولا شبیه مدل W ،برای صدور به رومانی
کاربران
اتریش
یک فروند هلیکوپتر غیرنظامی در فرودگاه سالزبورگ
بحرین
۱۰ ایاچ-۱ئی، ۶ ایاچ-۱پی و ۶ ایاچ-۱ پی آموزشی در سال ۲۰۱۰
اسرائیل
۵۴ فروند در سال ۲۰۱۰
ایران
۲۰۲ فروند ایاچ-۱جی بین‌المللی بر اساس سفارش سال ۱۹۷۲ بین سالهای ۱۹۷۴ تا۱۹۷۷ خریداری شدند. ۶۲ فروند به سیستم شلیک موشکهای ضدتانک تاو نیز مجهز بودند. حدود ۵۰ فروند در سال ۲۰۰۸ فعال است. پنها ۲۰۹۱ مدل بهینه‌سازی‌شده این هلیکوپتر توسط شرکت پنها بدون لیسانس سازنده است
ژاپن
۸۹ فروند ایاچ-۱اس بین سالهای ۱۹۸۴ تا ۲۰۰۰ در کارخانه صنایع سنگین فوجی تحت لیسانس شرکت بل ساخته شد
اردن
۲۲ ایاچ-۱اس و ۹ ایاچ-۱اف در سال ۲۰۱۰
پاکستان
کره جنوبی
جمهوری چین
تایلند
ترکیه
ایالات متحده آمریکا
تفنگداران دریایی ایالات متحده
سازمان جنگل‌داری ایالات متحده
دپارتمان کشاورزی فلوریدا
کاربران سابق
اسپانیا
نیروی دریایی اسپانیا تا سال ۱۹۸۵
ایالات متحده آمریکا
در نیروی زمینی با ایاچ-۶۴ آپاچی جایگزین شد
قیمت بر اساس قیمت سال 1996برای مدل W: حدود 10.7 میلیون $
تعداد ساخت: ۱،۱۱۶ (تک‌موتوره)
مشخصات سوپر کبری:
طول: 17.68متر
عرض بدنه: 3.28 متر(دهانه 2سر بال)
موتور: 2 موتور T700-GE-401با ۱۲۵۰KW با1285 نیرو
ضرفیت حمل سوخت: 1162لیتر
قطر پروانه اصلی: 14.63 متر
عرض پروانه اصلی: 0.84 متر
وزن خالی: 4634 کیلو
بیشترین وزن: 6690 کیلو
سرعت مبادا گذر(یعنی هیچ رقمه نمیتونه از این بگزره): 352 KM/H
سرعت افقی: 282KM/H
بیشترین نرخ صعود: 244M/MIN
سرعت دوارانی پروانه اصلی:311 rpm
سرعت دوارانی پروانه دمی:1460rpm
سقف پرواز خدمتی:4270متر (در شرایط IGE)
سقف پرواز ایستا: 4495متر (در شرایط OGE)
برد: 587کیلومتر)در شرایط SL،سوخت استاندارد و بدونه سوخت ذخیره)
تسلیحات:
یک قبضه توپ هوایی 3لول زیر دماغه با 750گلوله 20MM با قدرت چرخش 100 درجه به طرفین و 18 درجه بالا و 50 درجه پایین
انواع راکتها و شعله نما
موشکهای هلفایر(HELLFIRE)،تاو،سایدوایندر
“Better to fight for something than live for nothing”
Lieutenant General George S. Patton
ویرایش شده توسط: shahin68
ارسالها: 639
#96
Posted: 6 Jul 2012 09:22
توضیحات اضافه بالگرد تهاجمی کبرا
کبرا نخستین هلیکوپتر عملیاتی در جهان غرب بود که به طور اختصاصی برای ماموریتهای تهاجمی ساخته شد، و از همین رو، نیای همه هلیکوپترهای هجومی و ضد تانک امروزین به شمار می رود. از اوایل دهه ی 1960 میلادی و در جریان جنگ ویتنام استفاده گسترده از هلیکوپترهای مسلح رواج یافت. محدودیتهای هلیکوپترهای همه منظوره که با اصلاحاتی تبدیل به ماشین های جنگی شده بودند، منجر به تلاش برای تکمیل هلیکوپترهایی با ماموریتهای ویژه شد.
هلیکوپتر کبرا با قدرت آتش و مانورپذیری بی سابقه ای که از خود نشان داد، از هنگام جنگ ویتنام در تمامی عملیات نظامی آمریکا حضور داشته است. کبرا هنوز هم در واحد تفنگداران دریایی آمریکا و نیز در نیروهای مسلح هشت کشور دیگر از جمله ایران به پرواز ادامه می دهد.
AH-1 یا "هیوی کبرا"، نواده هلیکوپتر ترابری/همه منظوره UH-1 "هیوی" به شمار می رود و برای اولین بار در میانه دهه 1960 برای خدمت در نیروی زمینی آمریکا تکمیل شد، زمانی که نیاز مبرمی به یک هلیکوپتر مسلح سبک و سریع حس می شد که اختصاصاً برای حمل جنگ افزار طراحی شده باشد و بتواند با دقت زیاد به هدفها ضربه بزند.
در نمونه اولیه کبرا، موتور؛ انتقال قدرت و دیگر اجزای اصلی "هیوی" حفظ شده بود، اما بدنه پهن "هیوی" جای خود را به بدنه ای باریک با صندلیهایی پشت سر هم داد. شرکت بل، این هلیکوپتر جدید را با سرمایه گذاری خودش تکمیل کرد.
در همان هنگام شرکت "لاکهید هلیکوپتر" به سفارش ارتش آمریکا، هلیکوپتر "AH-56 A" یا "شاین" را برای پاسخگویی به نیاز به یک "سیستم پیشرفته پشتیبانی آتش هوایی" ساخت و نخستین نمونه آزمایشی آن را در سال 1967 بیرون داد. اما ارتش آمریکا خواهان هلیکوپتری بود که سیستم کنترل آتش و ناوبری آن به پیچیدگی "شاین" نباشد. نیاز شدید به استفاده از هلیکوپترهای زرهپوش مسلح در جنگ ویتنام، و موفقیت هلیکوپتر ساخت شرکت "بل"، باعث شد ارتش آمریکا پیش نمونه ها و نیز انواع تولیدی این هلیکوپتر را سفارش دهد و تولید "شاین" را بایگانی کند.
آنچه در این هلیکوپتر جدید از هیوی کبرا به ارث رسیده بود، بدنه باریک با کابین های پشت سر هم (تیرانداز در جلوی خلبان)، موتور "لایکامینگ تی – 53"، بالکهای جانبی با مقرهای حمل سلاح، و برجک تیربار زیر پوز بود. "AH-1G" یا همان کبرای جدید، از ملخ های پهن تر و بدنه ی باریکتری سود می جست که سرعتی دو برابر UH-1 به آن می بخشید.
کارآیی کبرا سبب شد که تفنگداران دریایی آمریکا نیز خیلی زود به استفاده از آن در جنگ ویتنام بپردازند و نمونه خاصی از آن را در سال 1968 سفارش بدهند.
AH-1 J برای انجام این ماموریتها طراحی شد:
- اسکورت مسلح هلیکوپترهای حامل نفرات و بار
- سرکوب آتش دشمن در منطقه نبرد
- شناسایی مسلحانه
- نشانه گذاری هدف برای هواپیماهای تهاجمی
- حمله دقیق به هدفهای زرهی
- دفاع از خود و هلیکوپترهای دیگر در برابر آتش هوابه هوای دشمن
نخستین هلیکوپترهای AH-1J از مجموع 67 فروند،در سال 1971 به تفنگداران دریایی آمریکا تحویل داده شدند و تا پایان جنگ ویتنام در عملیات رزمی شرکت جستند.
موفقیت عملیاتی کبرا، کشورهای مختلفی را بر آن داشت تا این هلیکوپتر را به کار گیرند. در نتیجه، نیروهای مسلح اسرائیل، ترکیه، یونان، بحرین، ژاپن، اردن، پاکستان، کره جنوبی، تایوان و تایلند نیز سفارش خرید کبرا دادند.
هواپیمایی نیروی زمینی ایران (هوانیروز) در طول دهه ی 1970 میلادی برنامه گسترش عظیمی را در دستور کار خود نهاد که در نهایت آن را به بزرگترین نیروی هلیکوپتری منطقه و چهارمین نیروی بهره برداری کننده از هلیکوپترهای نظامی در جهان بدل ساخت.
هوانیروز نخست 300 فروند هلیکوپتر ترابری / همه منظوره "Bell 214 E" را که به "اصفهان" شهرت یافت سفارش داد. در پی آن، بیش از 200 فروند هلیکوپتر تهاجمی کبرا از نوع ای اچ – 1 ج در دستور کار قرار گرفت. هوانیروز در تجهیز ناوگان خود دست به خریدهای گسترده دیگری نیز زد، از جمله 185 فروند هلیکوپتر "آگوستا – بل 206" ساخت ایتالیا، حدود 100 فروند هلیکوپتر "آگوستا – بل 205"، و 66 فروند هلیکوپتر ترابری سنگین دو ملخی "سی اچ – 47 سی" یا "شینوک".
در دهه ی 1970 میلادی، حکومت پیشین ایران در پشتیبانی از نیروهای مسلح عمان در مبارزه با شورشیان ظفار فعالیتی گسترده داشت. شماری از هلیکوپترهای کبرا و اصفهان هوانیروز در جریان عملیات در ظفار سرنگون شدند، اما بخش اعظم ناوگان هلیکوپتر هوانیروز دست نخورده ماند تا پس از انقلاب 1357 و در جریان جنگ هشت ساله ایران و عراق، عملیات رزمی تمام عیار را تجربه کند.
در جریان سال نخست جنگ، هلیکوپترهای کبرا در کنار جنگنده های نیروی هوایی، نقش مهمی در جلوگیری از پیشروی ستونهای زرهی و مکانیزه عراق ایفا کردند. در چند مورد نیز کبراهای ایران درگیر نبرد هوایی با هلیکوپترهای تهاجمی "MI-24" روسی نیروی هوایی عراق شدند. بنا به برخی گزارشها در این درگیریها، شش فروند هلیکوپتر عراقی و ده فروند کبرا سرنگون شدند.
در عملیات "طوفان صحرا" برای آزادی کویت در سال 1991، کبرا های آمریکایی در نقش پشتیبانی نزدیک هوایی به کار گرفته شدند. حدود 78 فروند کبرای تفنگداران دریایی آمریکا، 1273 ماموریت رزمی انجام دادند که تنها یکی از آنها در شرایط غیررزمی سرنگون شد. نیروی هوایی اسرائیل نیز در جریان حمله به واحدهای زرهی و استحکامات سوریه در دره بقاع لبنان، بهره گیری گسترده ای از کبراهای خود کرد. کبراهای اسرائیلی در این عملیات دهها تانک روسی "T-72" ارتش سوریه و نیز خودروهای زرهی دیگر را منهدم کردند.
جدیدترین نمونه ی کبرا به نام "AH-1 Z" یا "سوپرکبرا" با توانایی های هوا به هوای بیشتر هم اکنون در واحد تفنگداران دریایی آمریکا خدمت می کند. یک نمونه آزمایشی چهار ملخی با تجهیزات الکترونیک پیشرفته تر و مقدورات پروازی افزونتر نیز ساخته شده است.
نبرد کبراهای ایرانی و هایندهای عراقی
آنچه در پی می آید خاطره ای است از زبان ستوان یکم خلبان علی چراغلودر مورد برتری خلبانان کبرای ایران بر هایندهای عراقی در جریان جنگت حمیلی.
من استاد خلبان هلیکوپتر 206 هستم. اینهلیکوپتر به علت کوچک بودن، دارای قدرت مانور خوبی است و به همین دلیل برایماموریتهای شناسایی و پرواز در مناطق سخت و کوهستانی بیشتر از این نوع هلیکوپتراستفاده میشود. به من ماموریت داده شده به همراه یکی از فرماندهان نیروی زمینی،باتلاق هورالهویزه را شناسایی کنیم.
از آنجا که خطاول نیروهای عراقی در مقابل باتلاق بود و آنها دارای پدافند قوی بودند، لذا شناساییآن منطقه از رو به رو بعید به نظر می‌رسید و ما برای رعایت اصل ایمنی، مجبور بودیمکه باتلاق را دور بزنیم. زمانی که به پشت خطوط عراقیها رسیدیم، ناگهان متوجه شدیمکه سه فروند هلیکوپتر سنگین Mi-24 Hind عراقی هایند به طرف ما در حال پروازند. بلافاصله توسط رادیو به قرارگاه مرکز هوانیروز در منطقه اطلاع دادم و خود نیز باسرعت هرچه تمام از همان راهی که آمده بودم برگشتم.
وقتی از مقابل نیروهای خودی میگذشتم متوجه سه فروند هلیکوپتر کبراشدم. بلافاصله با آنها تماس گرفتم و موقعیت هلیکوپترهای عراقی را گزارش دادم. لحظاتی بعد، خلبانان کبرا در مقابل هلیکوپترهای عراقی صف آرایی کردند و آمادهیدرگیری شدند. من به دستور فرمانده منطقه و به منظور پشتیبانی هوایی در همان جامستقر شده و به تماشای جنگ هوایی بین هلیکوپترهای کبرا و هایندهای عراقیپرداختم.
هلیکوپترهای عراقی و کبراهای ایران رو بهروی هم قرارگرفته بودند. خلبان یک کبرا که به من نزدیکتر بود، «ستوان باقر کریمی» بود. او به آرامی به هایند عراقی نزدیک میشد و خلبان هلیکوپتر عراقی هم بادستپاچگی به او تیراندازی می‌کرد ولی ستوان کریمی اعتنایی نمی کرد و همانطور بهسمت هلیکوپتر عراقی می رفت و لحظه به لحظه به هایند نزدیکترمیشد.
وضعیت طوری بود که نیروهای دو طرف نمیتوانستند از زمین وارد عمل شوند چون تیراندازی آنها این خطر را داشت که اشتباهاًهلیکوپترهای خودی را هدف قرار دهند. لذا نیروهای دو طرف دست از کار کشیده و بهتماشای جنگ هوایی بین این شش هلیکوپتر پرداختند. من نیز از فرصت استفاده کرده و خودرا به میدان درگیری کبرای خلبان کریمی نزدیکتر کردم طوری که صورت باقری را میدیدمکه چسبیده به دوربین نشانه‌روی موشک بود.
کمی دورترنیز نبرد نزدیک دو هایند عراقی و دو کبرای ایرانی در جریان بود. هر دو صحنه بسیارنفسگیر و تماشایی بود و ما نمیدانستیم نظاره گر کدامیک باشیم. از آنجا کهفرکانس رادیویی ما با یگانهای زرهی نیروی زمینی یکی بود در رادیو می شنیدم کههمگی نیروهای زرهی ایران درگیر تماشای این نبرد هوایی هستند و مرتب در رادیومیگفتند: بزن، بزن.
هلیکوپترها به هم نزدیک شدهبودند. ستوان کریمی هنوز به پیش می رفت و فاصلهاش با هایند عراقی خیلی کمتر شدهبود. نفسها در سینه حبس شده بود و کسی کاری انجام نمی داد و همه منتظر نتیجهبودند.
ناگهان هیند عراقی که به کبرای ستوان کریمینزدیک بود خواست گردش کند و از خط آتش کبرا دور شود که در یک لحظه موشک تاوهلیکوپتر کبرای خلبان کریمی رها شد و درست به وسط هلیکوپتر عراقی اصابت کرد وهلیکوپتر عراقی در آسمان آتش گرفت و قبل از رسیدن به زمین کاملن متلاشی شد به طوریکه چند لحظه ی بعد تقریباً آثاری از هلیکوپتر عراقی دیده نمی شد.
کمی دورتر، دو هلیکوپتر دیگر کبرا نیز موفق شده بودند دو هایند عراقیرا با موشکهای تاو در هوا منهدم کنند. من به اتفاق هلیکوپترهای کبرا که دیگر مهماتنداشتند به طرف پایگاه خود حرکت کردیم و در راه توسط رادیو گزارش جنگ هوایی را بهقرارگاه ارسال کردم.
وقتی در پایگاه نشستیم مورداستقبال پرسنل هوانیروز و مقامات مستقر در قرارگاه قرار گرفتیم. فردای آن روز، اینخبر در رسانه های کشور، بازتاب حمعی وسیعی پیدا کرد و هر کدام به نحوی، شجاعت خلبانان کبرا را ستوده بودند.
“Better to fight for something than live for nothing”
Lieutenant General George S. Patton
ویرایش شده توسط: shahin68
ارسالها: 639
#97
Posted: 6 Jul 2012 09:27
پایگاه هوایی ایالات متحده در عراق(الاسد)
“Better to fight for something than live for nothing”
Lieutenant General George S. Patton
ویرایش شده توسط: shahin68
صفحه 10 از 21