ارسالها: 8967
#61
Posted: 21 Jun 2012 17:09
F-14 Tomcat
نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت انتظار دارم
هر جور که از تو بر من آید
از گردش روزگار دارم
ارسالها: 639
#62
Posted: 21 Jun 2012 17:14
اف-۱۵ اسراییلی با نشانه های کیل مارک با پرچمه سوریه
“Better to fight for something than live for nothing”
Lieutenant General George S. Patton
ارسالها: 639
#63
Posted: 21 Jun 2012 17:19
جنگنده ناو نشین اف-۱۸ متعلق به ناو USS Abraham Lincoln
“Better to fight for something than live for nothing”
Lieutenant General George S. Patton
ارسالها: 639
#64
Posted: 21 Jun 2012 20:38
اف-۱۴ تامکتهای ایران
تامکتهای ایران تنها نمونه از جنگنده اف-۱۴ تامکت هستند که در خدمت نیرویی غیر از نیروی دریایی آمریکا فعالیت می‌کنند. این جنگنده‌ها در سال ۱۹۷۴ خریداری و در سال ۱۹۷۷ اولین اسکادران پروازی این جنگنده آماده عملیات شد. در مجموع ۸۰ فروند اف ۱۴ توسط ایران خریداری و ۷۹ فروند آنها به ایران تحویل داده شد. بعد از انقلاب ۱۳۵۷ این جنگنده در جنگ ایران و عراق موفقیت‌های چشمگیری را به دست آورد. نیروی هوایی ایران با وجود دشواری فراوان موفق شد تا در طول جنگ با عراق توان انجام مأموریت را برای حدود ۶۰ فروند از جنگندههای اف ۱۴ حفظ کند. این جنگنده تاکنون در حال سرویس‌دهی می‌باشد. ایران تاکنون بعضی از قطعات این هواپیما را ارتقا داده و به‌روزرسانی کرده‌است
یک فروند اف-۱۴ متعلق به نیروی دریایی آمریکا با رنگ‌آمیزی مشابه نیروی هوایی ایران
پیشینه
زمانی که کارائی فوق‌العادهٔ هواپیمای تامکت در نیروی دریایی آمریکا به خوبی به اثبات رسید، کشور ایران نیز برای جلوگیری و پایان دادن به تهدیدهای هوایی اتحاد جماهیر شوروی تصمیم به خرید هواپیمای اف-۱۴ تامکت درنیروی هوایی خود گرفت. در اولین سالهای دهه ۱۹۷۰، بخش عمده‌ای از هواپیماهای نظامی نیروی هوایی ایران مانند هواپیماهای اف-۴ فانتوم، نورثروپ اف-۵ و بالاخره پی-۳ اوریون سفارش داده و تحویل گردید، گرچه هیچ یک از این هواپیماها، توانایی مقابله با هواپیمای میگ-۲۵ را که سریعترین جنگنده عملیاتی جهان بود، نداشتند. هواپیماهای میگ-۲۵ به دلیل سرعت و سقف پرواز بالا می‌توانستند بدون روبرو شدن با مشکل خاصی، حریم هوایی ایران را نقض کرده، اقدام به پروازهای شناسایی نمایند. نیروی هوایی شاهنشاهی چندین فروند از فانتومهای دی خود را در مقابله با میگهای شوروی از دست داده بود و مصمم بود به هر قیمت از شکستهای هوایی متوالی جلوگیری بعمل آورد
ورود جنگده اف-۱۴ به نیروی هوایی شاهنشاهی ایران
شرکت گرومن با تماس با ایران در اکتبر ۱۹۷۱ آمادگی خود را برای فروش تامکت به ایران ابراز کرد. در مارس همان سال، حسن طوفانیان نخستین نظامی ایران بود که توانست از پروژه محرمانه تامکت دیدن بعمل آورد. بعد از بازگشت طوفانیان به تهران و ملاقات با محمدرضا شاه پهلوی، شاه شخصاً تمایل خود را برای در اختیار گرفتن این هواپیما ابراز کرد. وی در اظهارنظرش در مورد این جنگنده، آن را بهترین جنگنده رهگیر تا آن زمان خوانده بود. بنابراین پس از مدتی نامه‌ای از جانب نیروی هوایی ایران به پنتاگون ارسال شد که در آن درخواستی به منظور در جریان افتادن فرآیند مالکیت هواپیما وجود داشت. در آن زمان ایران مذاکراتی با کارخانه مکدانل داگلاس در ازتباط با اف-۱۵ ایگل نیز انجام داده بود که هنوز به نتیجه نرسیده بود. در این زمان یک خلبان با سابقه آمریکایی در توصیه‌ای با نیروی هوایی ایران، موجب قطعی شدن قرارداد خرید تامکت شد. وی با توجه به این نکته که عمده ماموریتهای این جنگنده میبایست در مرزهای شمالی و غربی ایران باشد و این نکته که بسیاری از مناطق شمالی و غربی ایران در نقطه کور راداری(به انگلیسی: Blind Spot) هستند، استفاده از تامکت با رادار بی‌نظیرش را بهترین گزینه برای کنترل مرزهای ایران دانست. (ایران در آن زمان در مرزهای جنوبی نیز دارای پوشش راداری مناسبی نبود. ولی با توجه به حضور ناوگان نیروی دریایی آمریکا، جنگندههای ایرانی می‌توانستند ۱۰ ماه از سال را با کمک پوشش راداری ناوهای آمریکا به‌عملیات بپردازند.
ریچارد نیکسون در سال ۱۹۷۲ در سفری به ایران داشت. شاه ایران در خواست سلاحی برای مقابله با هواپیمای میگ ۲۵ شوروی کرد که هر از چند گاهی برای عملیات شناسایی وارد آسمان ایران می‌شدند. ریچارد نیکسون رئیس جمهور وقت آمریکا دو جنگنده اف-۱۵ ایگل و اف-۱۴ تامکت را به ایران پیشنهاد داد. محمد رضا پهلوی نیز اف-۱۴ را برای نیروی هوایی ایران انتخاب کرد. دولت ایالات متحده در سال ۱۹۷۳ با فروش این هواپیما به ایران موافقت کرد. شرکت گرومن معتقد بود این جنگنده هرآن‌چیزی که برای نابودی یک میگ لازم است، با خود همراه دارد. گرومن نام این جنگنده را قاتل میگ نهاده بود. ایران در سال ۱۹۷۴ قراردادی را با شرکت آمریکایی گرومن منعقد کرد و طبق این قرارداد گرومن موظف به تولید ۸۰ فروند جنگندهٔ اف-۱۴ تامکت و تحویل آن در دو سری، سری اول ۳۰ فروند و سری دوم ۵۰ فروند از این جنگنده به ایران شد. ایران متعهد شد بابت هر خرید هر جنگنده مبلغ ۳۰ میلیون دلار یعنی ۵ میلیون دلار بیش از قیمت فروش این جنگنده به نیروی دریایی آمریکا به شرکت گرومن پرداخت نماید. سرانجام اولین تامکت تولید شده توسط گرومن در تاریخ ۳۰ ژانویه ۱۹۷۶ تحویل نیروی هوایی ایران شد. این جنگنده در کارخانه گرومن در کالورتون نیویورک تولید شده بود. این کارخانه در هر ماه دو فروند از جنگندههای سفارش شده را از خط تولید خارج می‌کرد.
دولت وقت سفارش خرید ۷۱۴ موشک فینیکس را نیز به آمریکا داد که تا زمان انقلاب ۱۳۵۷ ۲۸۴ فروند از آنها به ایران تحویل داده شده بود. بعد از انقلاب، دولت ایران این سفارش را لغو کرد.
در حدود ۱۲۰ خلبان و ۸۰ کمک خلبان نیز دوره‌های آموزشی تخصصی این جنگنده را در پایگاه هوایی اندروز(به انگلیسی: Joint Base Andrews Naval Air Facility) در مریلند و پایگاه هوایی نس میرمار(به انگلیسی: Marine Corps Air Station Miramar) در کالیفرنیا و پایگاه هوایی نس اوشینا(به انگلیسی: Naval Air Station Oceana) در ویرجینیا با نمرات ممتاز سپری کردند. سرانجام اولین واحدهای عملیاتی این جنگنده در تابستان ۱۹۷۷ آماده فعالیت شدند. بعد از پیروزی انقلاب، آمریکا از تحویل دادن آخرین جنگنده خودداری ورزید. این جنگنده جهت امور آموزشی به نیروی دریایی آمریکا تحویل داده شدجنگنده‌های تحویل شده به ایران از شماره ۳-۶۰۰۱ تا شماره ۳-۶۰۷۹ سریال‌بندی شدند.
تامکتهای ایران برای فرود در باند زمینی تغییر یافته‌اند در حالیکه تامکتهای آمریکایی برای فرود بر عرشه ناو هواپیمابر ساخته شده بودند. تعدادی از سیستم‌های ناوبری این هواپیما نیز حذف شد.
در ماه اوت سال ۱۹۷۷ نیروی هوایی شاهنشاهی ایران ایران یک فروند هواپیمای جاسوسی بدون خلبان شوروی را مورد اصابت موشک فونیکس قرار داد. با این اخطار شوروی به پرواز جنگندههای جاسوسی فاکس بت خود بر فراز آسمان ایران پس از ۲۰ سال پایان داد.
ویژگی‌ها
برخی از مهمترین ویژگی‌های جنگندههای تحویل داده شده به ایران عبارت بودند از:
* رنگ‌آمیزی:تمامی تامکتهای تحویلی ایران دارای پوشش سطحی ترکیب‌شده از سه رنگ بودند. رنگها توسط نیروی هوایی ایران و در قالب سفارش TO-1-1-4 به گرومن عرضه شد. رنگ کرم با کد FS20400، سبز تیره با کد FS34079 و قهوه‌ای با کد FS36622، رنگهای مورد نظر ایران بودند.
* موتور:مذاکره دولت ایران با شرکت پرت و ویتنی برای قراردادن موتور اف۱۰۰ بر روی تامکتهای سفارشی ایران به سرانجام نرسید و در نهایت موتور تی‌اف۳۰ بر روی گربه‌های ایرانی نصب شد. شاید بتوان گفت بزرگترین نقیصه این تامکتها همین موتور غیر قابل اطمینان باشد.
* مسلسل:بر روی هریک از تامکتها یک مسلسل ام۶۱ والکان نصب شده است. این مسلسل در زیر و سمت چپ کاکبیت قرار دارد.
* استنسیل:تمام استنسیل‌های انجام‌شده برروی کاکبیت خلبان و سایر نقاط بدنه گربه‌های ایرانی به زبان انگلیسی انجام‌شده و از این جهت کاملاً مشابه مدلهای مورد استفاده در نمونه‌های ارتش آمریکاست.
* امکانات جانبی:تامکتهای سفارشی ایران از امکانات جانبی بیشتری نسبت به مدلهای نیروی دریایی آمریکا برخوردارند. وجود ماسک اکسیژن، صندلی‌های راحتتر با قفل‌های مطمئنتر و سیستم هدفگیری دقیقتر بعضی از این تمایزها هستند.
تامکتها در خدمت نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران
در فوریه و مارس ۱۹۷۹ میلادی، یعنی بعد از رفتن محمدرضاشاه و وقوع انقلاب، بسیاری از تامکتها دچار نقص فنی شده بودند که مستشاران امریکایی در آخرین روزهای دولت شاهنشاهی بوجود آورده بودند. این مستشاران موفق شده بودند دستگاههای الکترونیکی و خودکار این هواپیماها را از آنها خارج سازند و نابود کنند.
در مارس ۱۹۷۹ آمریکا پیشنهادی مبنی بر بازگرداندن اف-۱۴های در اختیار ایران به آمریکا ارائه داد. این درخواست شامل محمولهی موشکهای فونیکس نیز می‌شد. آمریکا این پیشنهاد را در جهت جلوگیری از در اختیار قرار گرفتن احتمالی کاتالوگ‌ها و در نتیجه تکنولوژی پیشرفته این جنگنده به دست کارشناسان نظامی اتحاد جماهیر شوروی انجام داد. در ابتدا مقامات دولت موقت انقلاب از جمله مهدی بازرگان با این درخواست موافقت کردند، ولی به دلیل حصول نشدن توافق نهایی بر سر مبلغ پرداختی از جانب دولت فدرال آمریکا، این بازپسگیری انجام نشد.
در سپتامبر ۱۹۸۰ نیروی هوایی ایران فعالیتهای خود را دوباره از سر گرفت و نام خود را به نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (نهاجا IRIAF) تغییر داد. اکثریت خلبانان این نیرو کسانی بودند که پیش از انقلاب در آمریکا آموزش دیده بودند و سطح کیفی آنها در هنگام اخذ مدرک خوب آموزش دیده(به انگلیسی: Well-Trained) بوده‌است.
اولین درگیری ثبت شده تامکت در جنگ ایران و عراق مربوط به یک فروند جنگنده اف-۱۴ با شماره سریال ۳-۶۰۲۰ بود که در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۱۳۶۰ (۱۵ می۱۹۸۱) یک موشک فونیکس به سمت یک فروند میگ ۲۵ نیروی هوایی عراق شلیک کرد. در این حادثه هواپیمای عراقی صدمه جدی ندید و توانست با سرعت ۲۸۰۰ کیلومتر بر ساعت از مهلکه بگریزد. در طول ۶ ماه اول جنگ تامکتها موفق شدند ۵۰ فروند جنگنده عراقی (اکثرا جنگندههای میگ-۲۱ و میگ-۲۳ و تعداد کمتری هم سوخوهای ۲۰ و ۲۲ (مدلهای صادراتی سوخو-۱۷) را سرنگون کنند. تنها گزارشی در ۶ ماهه اول جنگ از تلفات تامکتها موجود است مربوط به آسیب یک تامکت در اثر نزدیکی زیاد به یک فروند میگ ۲۱ در لحظه انفجار آن است. قدرت جنگی تامکتها به حدی بود که به خلبانان عراقی دستور داده شده بود با هیچ تامکتی درگیر نشوند و با دیدن تامکت صحنه مخاصمه را ترک کنند و عقب‌نشینی کنند.
در طول جنگ ایران و عراق از اف-۱۴ تامکت بیشتر برای اسکورت جنگندههای اف-۴ فانتوم و پوشش هوایی آسمان ایران استفاده می‌شد. رادار بسیار قوی تامکتها قادر به شناسایی جنگندههای عراقی از فواصل بسیار دور بوده و از این حیث شبیه یک آواکس کوچک عمل می‌کرده‌است.
یکی از برگهای برنده تامکت در میان تمام جنگندههای دهه ۸۰ مجهز بودن این جنگنده به موشکهای فونیکس بوده‌است. استفاده از این موشک باعث می‌شد که تامکت برخی اوقات در نبردهای یک به سه در مقابل هواپیماهای عراق برنده پیکار شود
بین سالهای ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۶ از تامکتهای نیروی هوایی بیشتر برای حفاظت از مراکز سیاسی تهران یا حفاظت و گشت‌زنی در اطراف جزیره خارک مورد استفاده قرار می‌گرفت. پیروزیهای متعدد تامکتهای ایران در نبردهای هوایی با جنگندههای سوخو و میگ نیروی هوایی عراق موجب شد که عراق به دنبال جایگزینی برای این جنگنده‌ها افتد. در سال ۱۹۸۷ عراق اقدام به خرید تعدادی جنگنده داسو میراژ اف۱ مجهز به موشکهای هوا به هوا سوپر ۵۳۰ از فرانسه نمود. برای مقابله با تامکتهای ایران، جنگندههای میراژ اف-۱ عراقی با سرعت بالا و در ارتفاع پایین که خارج از دید رادار اف-۱۴ است به پرواز در می‌آمدند. هواپیماهای میراژ پس از نزدیک شدن به تامکت، ناگهان ارتفاع خود را افزایش می‌دادند و با یک حمله برق‌آسا یک یا دو موشک هوا-به-هوا به تامکتهای ایرانی شلیک می‌کردند. از تیر سال ۱۳۶۷ (ژوئیه ۱۹۸۸)، عراق به همین روش توانست چندین اف-۱۴ ایرانی را هدف قرار دهد.
تهیه قطعات یدکی
پس از فروپاشی نظام شاهنشاهی در ایران و تیره شدن روابط ایران و آمریکا و اعمال تحریم تسلیحاتی بر ایران، نیروی هوایی ایران برای سرویس این هواپیما دچار مشکلاتی بوده‌اند. ایران برای رفع این تحریم با کمک دلالان اسلحه اسرائیلی موفق شد حجم قابل توجهی از قطعات مورد نیاز خود را که تنها در اختیار ارتش آمریکا قرار داشت تهیه کند. بخشی از این قطعات در ماجرای ایران - کنترا به ایران ارسال شد.
در ۲۲ ژانویه ۱۹۸۰ اسرائیل طی درخواستی از دولت رونالد ریگان درخواست کرد که اجازه فروش برخی قطعات نظامی به دلالان اسلحه اسرائیل داده شود. دولت وقت ایالات متحده مجوز فروش تعداد محدودی از قطعات جنگنده اف-۴ را داد ولی اسرائیل علیرغم تعهداتش به مقدار بسیار بیشتری قطعات نظامی از جمله قطعات اف-۱۴ را به ایران فروخت.
در ژانویه ۲۰۰۷ آمریکا اعلام کرد که تولید قطعات یدکی مصرفی این جنگنده را به دلیل آنکه ممکن است سر از ایران دربیاورند متوقف خواهد کرد.
بومی‌سازی تامکت
با ادامه محاصره نظامی آمریکا علیه ایران، سازمان دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح از سال ۱۹۸۲ اقدام به ساخت قطعات یدکی و تعمیر قطعات معیوب این جنگنده در داخل ایران نمود. ایران هم‌اکنون توانایی تولید ۷۰ درصد از قطعات و تجهیزات این هواپیما را دارا می‌باشد.
پیروزیهای حاصله در جنگ ایران و عراق
گربه‌های ایرانی در طول جنگ ۸ ساله بر اساس آمار دست‌کم ۱۴۰ پيروزی هوایی در نبرد هوایی با جنگندههای عراق بدست آوردند که جزئیات آن به‌این صورت است:
* ۲۹ پیروزی در مقابل مدلهای مختلف میگ ۲۱
* ۴۲ پیروزی در مقابل مدلهای مختلف میگ ۲۳
* ۱۰ پیروزی در مقابل مدلهای مختلف میگ ۲۵
* ۲۴ پیروزی در مقابل داسو میراژ اف۱
* ۲۱ پیروزی در مقابل سوخو سو-۱۷
* ۲ پیروزی در مقابل هلیکوپتر ایراسپشیال سوپرفالکن
* ۱ پیروزی در مقابل بمب‌افکن ژیان اچ-۶
* ۳ پیروزی در مقابل کرم ابریشم
* ۸ پیروزی نیز جنگنده دشمن شناسایی نشد.
تلفات
اطلاعات موجود حاکی از انهدام ۲۰ تامکت از مجموع ۷۹ تامکت دریافتی ایران است:
# ۳۰ آوریل ۱۹۷۷:سقوط در حین پرواز آموزشی در تهران
# ۱۴ نوامبر ۱۹۷۷:سقوط در حین پرواز آموزشی در تهران
# ۱۴ آوریل ۱۹۸۱:انهدام یک تامکت توسط موشک ام‌آی‌ام-۲۳هاوک در خلیج فارس
# ۲۱ آوریل ۱۹۸۱:انهدام یک تامکت توسط میگ ۲۳
# ۲۱ نوامبر ۱۹۸۲:انهدام یک تامکت توسط میراژ اف۱
# مارس ۱۹۸۳:انهدام یک تامکت توسط میگ ۲۱
# ۱۱ سپتامبر ۱۹۸۳:انهدام دو تامکت در حالی که قصد داشتند از ورود جنگندههای عراقی به داخل ایران جلوگیری کنند
# ۴ اکتبر ۱۹۸۳:انهدام یک تامکت در حین داگ فایت
# ۲۱ نوامبر ۱۹۸۳:سقوط یک تامکت در حین نبرد هوایی
# ۲۴ فوریه ۱۹۸۴:سقوط یک تامکت
# ۱ ژوئیه ۱۹۸۴:سقوط یک تامکت
# ۱۱ اوت ۱۹۸۴:انهدام ۳ فروند تامکت در نبرد با جنگندههای میگ ۲۳
# ۱۷ ژانویه ۱۹۸۷:انهدام یک تامکت توسط میگ ۲۳
# ۱۹ ژوئیه ۱۹۸۸:انهدام یک تامکت توسط میراژ اف۱
# ۶ آوریل ۱۹۹۱:سقوط یک تامکت
# ۲۴ ژوئن ۲۰۰۴:سقوط در حین پرواز آموزشی در اصفهان
# ۲۶ ژانویه ۲۰۱۲ (۶ بهمن ۱۳۹۰): سقوط بر اثر نقص فنی در اطراف بوشهر و مرگ خلبان و کمک‌خلبان
“Better to fight for something than live for nothing”
Lieutenant General George S. Patton
ویرایش شده توسط: shahin68
ارسالها: 639
#65
Posted: 21 Jun 2012 21:03
موشک هوابه‌هوا
موشک هوابه‌هوا یا ای‌ای‌ام (AAM: Air to Air Missile) موشک هدایت‌شونده‌ای است که یک هواپیما برای نابود کردن هواپیمای دیگر از آن استفاده می‌کند.
استفاده از انواع راکت در زمان جنگ جهانی دوم بصورت همه‌گیر درآمد. به تدریج راکتها در هواپیماها هم استفاده شدند. اما از آنجا که این راکتها امکان تغییر مسیر پس از شلیک را نداشتند، فقط جهت انهدام اهداف زمینی از آنها استفاده می‌شد. اما به دلیل گستردگی زیاد نبردهای هوایی در جنگ جهانی دوم، کلیه ارتشهای درگیر به اهمیت استفاده از نوعی سلاح پیشرفته‌تر با قابلیت رهگیری اهداف هوایی پی‌بردند. پس از پایان جنگ بزرگ ایالات متحده در زمینه ساخت موشکهای هوا به هوا سرمایه‌گذاری زیادی کرد و اولین نسل این موشکها را تولید نمود. امروزه نیز به دلیل تولید گسترده این نوع موشک توسط ایالات متحده، موشکهای ساخت این کشور به عنوان استاندارد جهت کشورهای عضو ناتو و ارتشهای اروپایی و البته بسیاری دیگر از ارتشهای دنیا پذیرفته شده‌است.
تقسیم‌بندی کلی
این موشکها براساس نوع سامانه هدایت به دو گروه عمده راداری و حرارت‌یاب تقسیم‌بندی می‌شوند. در نوع راداری از امواج رادار و انعکاس از سمت هواپیمای هدف جهت ردیابی و تعقیب هدف استفاده می‌شود. اما در نوع حرارتی، گرمای گازهای خروجی از موتور هواپیمای هدف توسط یک حسگر فروسرخ رهگیری و موشک را تا برخورد به هدف هدایت می‌کند.
در راستای انواع سازوکارهای هدایتی (راداری یا حرارتی) موشکهای متفاوتی در دنیا تولید شده‌است. اما معروفترین آنها که توسط ایالات متحده بطور گسترده تولید و مورد استفاده قرار گرفته‌است به شرح زیر می‌باشد:
موشک ایم۷ اسپارو AIM 7 Sparrow
ایم ۷ اسپارو (AIM۷ Sparrow) اولین موشک هوا به هوای راداری ساخت ایالات متحده‌است که در جنگ ویتنام بطور گسترده توسط نیروی هوایی آمریکا و بر روی هواپیمای اف-۴ فانتوم ۲استفاده شد. این موشک نقش بسزایی در برتری هوایی ایالات متحده در این جنگ داشت. برد عملیاتی این موشک تا ۴۰ مایل می‌باشد. اما نسل‌های اولیه آن مانند ایم۷بی (AIM۷B) تنها از فاصله ۱۵ تا ۲۰ مایلی از دقت قابل قبولی برخوردار بودند. مشکل اساسی این نوع موشک نداشتن سامانه رادار مختص خود موشک می‌باشد. از این رو موشک جهت رهگیری و تعقیب هدف از رادار هواپیمای شلیک کننده استفاده می‌کند. به این ترتیب که ابتدا خلبان توسط رادار خود هدف را شناسایی و رادار هواپیما را به اصطلاح روی هدف قفل می‌کند. چنانچه تمام شرایط شلیک فراهم باشد، خلبان موشک را رها می‌کند. از این پس حسگر موجود در سر موشک امواج رادار منعکس شده هواپیمای مادر از سمت هدف را تعقیب می‌کند. به همین دلیل خلبان ناگزیر است تا زمان برخورد موشک به هدف، هواپیمای هدف را تعقیب نموده و رادار خود را نیز بر روی آن قفل نگه دارد.
از آنجا که رادار به منزله چشم خلبان در آسمان می‌باشد، خلبان در مدت حرکت موشک تا برخورد تقریبا کور بوده و حتی نمی‌تواند از مانورهای فرار استفاده کند. از این رو این موشکها در عین دقت و کاربرد بسیار، تا حدودی خطرناک نیز هستند. با این وجود این موشکها همچنان توسط ایالات متحده تولید و استفاده می‌شود. آخرین نسل این موشک ایم۷-اف (AIM۷-F) می‌باشد که در جنگ‌های اخیر آمریکا در عراق و افغانستان بطور گسترده استفاده شد.
موشک ایم۹ سایدوایندر AIM 9 sidewinder
ایم۹ سایدوایندر (AIM۹ Sidewinder) در واقع اولین نوع موشک هوا به هوای ساخته شده توسط ایالات متحده‌است. از آنجا که استفاده از رادار درون هواپیما هنوز اجرایی نشده بود، راهکاری که جهت رهگیری و تعقیب اهداف هوایی در این موشک استفاده شد؛ اختلاف دمای بسیار زیاد گازهای خروجی از موتور هواپیما و محیط اطراف بود.
به این ترتیب که یک حسگر حرارتی که در واقع یک دوربین فروسرخ می‌باشد در سر موشک نصب شده که دایما در حال تصویربرداری می‌باشد. به دلیل اختلاف دمای زیاد گازهای خروجی از موتور هواپیماها و محیط اطراف، موقعیت هواپیما بصورت یک توده بسیار روشن در تصاویر این حسگر مشخص است که همین توده روشن به عنوان هدف مورد تعقیب موشک قرار می‌گیرد. از آنجا که این موشک هیچ نوع وابستگی به رادار ندارد، پس از شلیک کاملا مستقل عمل نموده و به اصطلاح شلیک و بعد هیچ می‌باشد. به این ترتیب خلبان پس از شلیک صحیح موشک می‌تواند تغییر مسیر داده و حتی منطقه را ترک کند. نسل‌های اولیه این موشک برد عملیاتی حدود ۳ مایل (در بهترین شرایط ۵ مایل) داشتند. اما مدلهای بهینه‌سازی شده مانند ایم۹-ایکس (AIM۹-X ) که در جنگنده پیشرفته اف-۲۲ راپتور هم استفاده می‌شود تا ۱۵ مایل برد عملیاتی دارند.
موشک ایم۱۲۰ آمرامAIM120 Amraam
موشک ایم۱۲۰ آمرام (AIM۱۲۰ Amraam) مدل پیشرفته‌تر موشک ایم۷ می‌باشد. با پیشرفت تکنولوژی، امکان نصب یک سامانه رادار کامل در یک موشک هوا به هوا ایجاد شد. به این ترتیب این نسل از موشکها دارای یک سامانه راداری کامل و مستقل است. این سامانه پیش از شلیک موشک اطلاعات مربوط به هدف را از رادار هواپیما دریافت می‌کند و هدف را مشخص می‌نماید. بلافاصله پس از شلیک رادار داخلی موشک فعال شده و هدف مشخص شده را بصورت مستقل رهگیری و تعقیب می‌نماید. به این ترتیب مزیت اصلی این موشک قابلیت شلیک کن و فراموش کن بودن آن است. برد عملیاتی این موشک نیز مانند نسل قبلی خود ۴۰ مایل است. اما در مسافتهای بیش از ۲۷ مایل از دقت کافی برخوردار نیست.
موشک موشک ایم۱۲۰ آمرام به همراه موشک ایم۹ سایدوایندر
موشک ایم-۵۴ فینیکس
شاید بتوان ایم-۵۴ فینیکس (AIM۵۴ Phoenix) را به عنوان بهترین موشک هوا به هوای ساخته شده در دنیا معرفی کرد که با نصب بر روی جنگنده اف-۱۴؛ این هواپیما را به یکی از اسطورههای نبرد هوایی مبدل کرده‌است. این موشک از نظر ساز و کار تفاوتی با موشک AIM۱۲۰ ندارد. اما رادار بسیار قویتر با برد ۱۲۰ مایل و قابلیت هدفگیری و شلیک از فاصله ۶۰ مایلی و البته با دقت برخورد به هدف باورنکردنی ۹۸ درصد، این موشک را به کابوسی برای هواپیماهای در حال جنگ با نیروی دریایی آمریکا و یا ایران بدل کرده‌است. علاوه بر مشخصات باورنکردنی موشک فونیکس، قابلیت منحصر به فرد هواپیمای اف-۱۴ در هدفگیری و شلیک ۶ موشک همزمان به ۶ هدف هوایی متفاوت که در هیچ جنگنده دیگری وجو ندارد نیز باعث شده تا این هواپیما به همراه موشک فونیکس به عنوان سلاح برتر هوایی و یا Top Gun شناخته شود.
البته ایالات متحده از سال ۲۰۰۷ هواپیماهای اف-۱۴ خود را از رده خارج ساخته و هم اکنون تنها کشور دارنده این هواپیما در دنیا ایران است. از طرفی تولید موشک فونیکس نیز متوقف گردیده و عملا نیروی هوایی ایران با کمبود این موشک مواجه‌است.
هواپیمای اف-۱۴ تامکت متعلق به ناو آمریکایی وی اف-۱۰۳ جالی راجر در حال شلیک موشک فونیکس دور برد ایم
موشک های ایم 9 ایم 120 و ای جی ام 88 بر روی اف-16
“Better to fight for something than live for nothing”
Lieutenant General George S. Patton
ویرایش شده توسط: shahin68
ارسالها: 639
#67
Posted: 26 Jun 2012 16:39
“Better to fight for something than live for nothing”
Lieutenant General George S. Patton
ویرایش شده توسط: shahin68
ارسالها: 639
#68
Posted: 27 Jun 2012 05:18
آشنایی با قدرت نظامی ایالات متحده امریکا
آمریکا سومین کشور پر جمعیت دنیا و سومین کشور پهناور جهان است، و از لحاظ نژادی و گوناگونی مردم، متنوع‌ترین کشور جهان شناخته می‌شود. آمریکا با تولید ناخالص داخلی بیش از ۱۳٬۰۰۰ میلیارد دلار در سال و ۱۹٪ قدرت خرید جهان، بزرگترین اقتصاد در میان کشورهای جهان را دارا است.
نظام حکومتی آمریکا در چارچوب قانون اساسی، و بر اساس سیستم جمهوری فدرال بنیان نهاده شده‌است. این کشور در سال ۱۷۷۶ میلادی (۱۱۵۵ ه.خ.)، در پی اعلام استقلال و اتحاد ۱۳ مستعمرهٔ سابق بریتانیا شکل گرفت.
کشور آمریکا از شرق با اقیانوس اطلس، در غرب با اقیانوس آرام، از شمال با کشور کانادا، و از جنوب با مکزیک همسایه‌است. این کشور از راه پایگاه دریایی گوانتانامو نیز مرز مشترک اندکی با کوبا دارد. آمریکا همچنین از طریق آلاسکا با روسیه مرز آبی دارد. به علاوه، مجموعه‌ای از جزیره‌ها، ناحیه‌ها، و مناطق متعلق به آمریکا در سراسر جهان پراکنده‌اند.
ایالات متحده آمریکا پس از حضور در جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم، قدرت اثرگذاری خود در جهان را گسترش داد. آمریکا به عضویت دائم شورای امنیت سازمان ملل در آمده‌است و از بنیانگذاران پیمان نظامی ناتو محسوب می‌شود. و پس از فروپاشی شوروی و پایان جنگ سرد به عنوان یک ابرقدرت منحصر به فرد درآمد.شهروند ایالات متحدهٔ آمریکا را معمولاً «آمریکایی» می‌نامند.
براساس اطلاعات منتشر شده توسط سازمان سيا و كتابخانه كنگره آمريكا و برآورد آنها در سال 2011، هم‌اكنون آمريكا از نظر توان نظامي در رده نخست قدرت‌هاي نظامي جهان قرار دارد.
بر اساس اطلاعات عنوان شده از سوي سازمان اطلاعات مركزي آمريكا (سيا) و كنگره آمريكا، اين كشور كه جمعيت آن 313 ميليون و 232 هزار نفر است، هم‌اكنون داراي يك ميليون و 478 هزار پرسنل فعال نظامي است و تعداد نيروهاي ذخيره فعال اين كشور يك ميليون و 458 هزار نفر است.
نيروي زميني آمريكا داراي 9537 دستگاه تانك، 26653 دستگاه نفربر، 2163عراده توپ يدك كش، 950عراده توپ قابل حمل بر روي خودرو، 1430 سامانه موشک انداز ، 7500 خمپاره انداز، 8000 سامانه ضد تانك، 2106 سامانه پدافند هوايي و 12 هزار وسيله نقليه لجستيكي است.
نيروي هوايي آمريكا نيز داراي 18234 فروند جنگنده و هواپيما، 6417 فروند هليكوپتر و 15097 فرودگاه عملياتي است.
نيروي هوايي آمريکا داراي 10 مرکز فرماندهي به شرح ذيل است: فرماندهي هوافضايي، فرماندهي پشتيباني، فرماندهي سيستم‌هاي نيروي هوايي، فرماندهي آموزش، فرماندهي ترابري، فرماندهي هوايي استراتژيک، فرماندهي هوايي آلاسکا، فرماندهي نيروي هوايي ذخيره، سرويس اطلاعات نيروي هوايي و فرماندهي آکادمي.
نيروي دريايي آمريكا نيز داراي 2384 فروند كشتي، 21 بندر، 11 ناو هواپيمابر، 75 زيردريايي، 12 قايق نظامي گشت زني، 30 ناوچه، 59 ناوشكن و 30 قايق جنگي خشكي آبي است.
نيروي دريايي آمريکا بزرگترين نيرو در نوع خود در جهان است. تناژ ناوگان نبرد اين نيرو از مجموع 13 نيروي دريايي بعد از آن، بيشتر است. اين نيرو همچنين بزرگترين ناوگان ناوهاي هواپيمابر را با 11 ناو درحال خدمت و يک ناو در حال ساخت داراست.
يگان فوق ويژه نيروي دريايي ايالات متحده آمريکا نيز كه در سال 1964 تشکيل شد، قابليت حمله زميني، هوايي و دريايي را به صورت همزمان دارد و تنها مختص به نيروي دريايي نمي‌شوند. اين نيروها وظيفه حملات دريايي ضربتي، عمليات‌هاي پنهاني و مخفي را در عمق خاک دشمن و قابليت حملات همزمان را دارند.
بودجه نظامي آمريكا در سال 2011، 692 ميليارد دلار بوده است. كشور آمريكا داراي مساحت 9 ميليون و 826 هزار كيلومتر مربع، 19 هزار و 924كيلومتر خط ساحلي و 12هزار و 34 كيلومتر مرز مشترك است.
شكل‌گيري ارتش امريكا به جنگ‌هاي استقلال آمريکا از انگلستان (1775 م.) باز مي‌گردد.
رياست ارتش بر عهده رئيس جمهور آمريکا به عنوان فرمانده کل قوا و اداره آن برعهده وزير دفاع آمريکا است. بودجه اين نيرو بالاترين بودجه در بين نيروي نظامي جهان و تشکيل دهنده 48 درصد از كل هزينه نظامي جهان است. سربازگيري در ارتش آمريكا در زمان صلح وجود ندارد و ارتش به عنوان يک نهاد متشكل از نيروهاي حرفه‌اي شناخته مي‌شود.
لجستیک
نیروی کار : 154900000 [2011]
نیروی نظامی امریکا پوشش جاده : 6506204 کیلومتر
نیروی نظامی امریکا پوشش راه آهن : 226427 کیلومتر
نیروی انسانی
نیروی نظامی امریکا کل جمعیت : 313،232،044 [2011]
نیروی نظامی امریکا نیروی انسانی در دسترس : 145212012 [2011]
نیروی نظامی امریکا مناسب برای خدمت : 120022084 [2011]
نیروی نظامی امریکا آماده به خدمت : 4،217،412 [2011]
نیروی نظامی امریکا نیروی نظامی فعال : 1،477،896 [2011]
نیروی نظامی امریکا نیروی نظامی رزرو : 1،458،500 [2011]
مالی (USD)
نیروی نظامی امریکا بودجه دفاعی : 692،000،000،000 دلار [2011]
نیروی نظامی امریکا ذخایر ارز و طلا : 150،000،000،000 دلار [2011]
نیروی نظامی امریکا قدرت خرید : 14.660.000.000.000 دلار [2011]
جغرافیایی
نیروی نظامی امریکا راه آبی : 41009 کیلومتر
نیروی نظامی امریکا خط ساحلی : 19،924 کیلومتر
نیروی نظامی امریکا مساحت : 9،826،675 کیلومتر
نیروی نظامی امریکا مرز مشترک : 12034 کیلومتر
نیروی زمینی
مجموع تجهیزات نیروی زمینی : 56269
نیروی نظامی امریکا تانک ها : 9573 [2011]
نیروی نظامی امریکا نفربرها : 26,653 [2011]
نیروی نظامی امریکا توپخانه کششی : 2163 [2011]
نیروی نظامی امریکا توپ : 950 [2011]
نیروی نظامی امریکا موشک انداز : 1,430 [2011]
نیروی نظامی امریکا خمپاره : 7500 [2011]
نیروی نظامی امریکا تسلیحات ضد تانک : 8،000 [2011]
نیروی نظامی امریکا تسلیحات ضد هوایی : 2106 [2011]
نیروی نظامی امریکا وسایل نقلیه لجستیکی : 267247
نیروی دریایی
نیروی نظامی امریکا مجموع کشتی های نیروی دریایی : 2384
نیروی نظامی امریکا ناوگان بازرگانی : 418 [2011]
نیروی نظامی امریکا بنادر مهم و پایانه ها : 21
نیروی نظامی امریکا ناو هواپیمابر : 11 [2011]
نیروی نظامی امریکا ناوشکن : 59 [2011]
نیروی نظامی امریکا زیردریایی : 75 [2011]
نیروی نظامی امریکا ناوچه : 30 [2011]
نیروی نظامی امریکا قایق گشتی : 12 [2011]
نیروی نظامی امریکا قایق مین روب : 14 [2011]
نیروی نظامی امریکا تجهیزات ابی و خاکی : 30 [2011]
نیروی هوایی
نیروی نظامی امریکا تعداد هواپیما : 18،234 [2011]
نیروی نظامی امریکا هلیکوپتر : 6417 [2011]
نیروی نظامی امریکا فرودگاه های عملیاتی : 15،097 [2011
منابع
نیروی نظامی امریکا تولید نفت : 9،056،000 بشکه / روز [2011]
نیروی نظامی امریکا مصرف نفت : 18690000 بشکه / روز [2011]
نیروی نظامی امریکا ذخایر اثبات شده : 19120000000 بشکه / روز [2011]
“Better to fight for something than live for nothing”
Lieutenant General George S. Patton
ویرایش شده توسط: shahin68
ارسالها: 639
#69
Posted: 27 Jun 2012 08:40
ارتش امریکا خطرناکترین جنگنده تاریخ بشر را امتحان کرد
Advanced Hypersonic Weapon
ارتش آمریکا به تازگی از جدیدترین جنگنده مافوق صوت خود که قادر است هر هدفی را در هر کجای زمین تنها ظرف سی دقیقه مورد حمله قرار دهد پرده برداری کرد. نام این جنگنده AHW است که بر گرفته از حروف اول Advanced Hypersonic Weapon به معنای جنگنده پیشرفته مافوق صوت است. در اولین آزمایش این جنگنده با برخاستن از‌هاوایی و خارج شدن از اتمسفر تنها ظرف چند دقیقه اهدافی را در فاصله ۴۰۰۰ کیلومتری در جزایر مارشال هدف قرار داد.
این جنگنده توانایی حمل ۱۵ تن بمب و موشک را دارد. طول این جنگنده فوق پیشرفته ۶۹ متر می‌باشد. تولید انبوه این جنگنده به این معناست که ارتش آمریکا دیگر نیازی به ایجاد پایگاه نظامی‌در دیگر کشورها ندارد و احتمالا از استفاده از ناوهای هواپیمابر نیز کاسته خواهد شد.این جنگنده همچنین توانایی حمل و شلیک انواع موشکهای بالستیک را نیز دارد.
سرعت این جنگنده بنا به گفته سخنگوی پنتاگون ۶۰۰۰ کیلومتر بر ساعت است یعنی ۶ برابر سرعت صوت.این جنگنده در آزمایشان مسافتی ۲۷۰۰۰ کیلومتری را در کمتر از یک ساعت پیموده است.هزینه تولید هر یک واحد از این جنگنده ۲۴۰ میلیون دلار تخمین زده شده است.
یک سوپر بمب ۷ تنی که توسط این هواپیما می‌تواند حمل گردد
“Better to fight for something than live for nothing”
Lieutenant General George S. Patton
ویرایش شده توسط: shahin68
ارسالها: 639
#70
Posted: 27 Jun 2012 08:57
Japan, Osaka
“Better to fight for something than live for nothing”
Lieutenant General George S. Patton
صفحه 7 از 21