صفحه 5 از 6: « پیشین 1 2 3 4 5 6 پسین »

Born killers | قاتلين مادرزاد

amin137398

کاربر

ارسالها: 1310

#41 Posted: 29 Aug 2012 05:13

کوسه های نوک سفید

کوسه ی نوک سفید

سخره محل زندگی موجوداتی باستانیست (کوسه ها). این شکاری با داشتن دهای مملو از دندان های تیز و برنده برای پاره کردن گوشت , به حیواناتی استخوان خوار و درنده شهرت یافتند.

اما کوسه ها بجر قدرت کشتن توانایی های دیگری نیز دارند . حدود 370گونه کوسه وجود دارد که هرکدام متناسب با محل و روش زندگی ساخته شده اند. کوسه هاس نوک سفید سخره ها با گزشت زمان تغییر زیادی نکردند. آنها یکی از موفق ترین شکارچیان این سخره ها هستند.

برای این کوسه ها سخره های دریایی مانند گنجه ی عظیمی از غذاست. اما آنجا شکارگاهیست پر از خطر و دشواری حتی برای این کوسه ها.

مرجان های سخت مثل تیغ برنده اند و میتوانند گوشت هر جانداری را پاره کنند . برخی از ماهی ها برای شکار نشدن استتار میکنند و برخی با استفاده از سرعت فرار میکنند برخی از سم استفاده میکنند.

کوسه ها وقتی شکار میکنند از 5حس اصلی خود استفاده میکنند: 1-بینایی 2-بویایی 3-شنوایی 4-لامسه 5-چشایی اما انها 2حس دیگر نیز دارند که بعدا میگوییم.

بدن انها برای زندگی روی سخره طراحی شده انها دراز و عضلانی سرهایشان پهن و پوستشان سخت ست این باعث میشود بدون زخمی شدن در شکاف ها جستوجو کنند.

انها برای رفتن به شکار منتظر میمانند با شب فرا رسد. کوسه ها در تاریکی خیلی خوب میبینند . چشم های انها صفحه های منعکس کننده ای دارند که نور را یک بار دیگر از شبکیه عبور میدهد. گرفتن ماهی در اب کار بسیار ذشواری است کوسه ها شامه ی بسیار تیزی دارند که میتوانند در فواصل زیاد نیز از ان استفاده کنند. انها از حس شنوایی نیز استفاده میکنند . انها گوشهایی درونی دارند و صدا را از فاصله 800پایی میشنوند.

کوسه ها 2حس ویژه ی دیگر دارند :
1- خطی که در امتداد بدن انها کشیده شده
2- حسی الکترومغناطیسی که رد سرشان وجود دارد

خط جانبی تعدادی سوراخ پر از مایع دارد و با حرکت ماهی در اب یک تپش به مغز کوسه میفرستد و مکان ان مشخص میشود.
تمتم موجودات زنده در اطراف خود میدانی الکترو مغناطیسی دارند که کوسه با استفاده از حس خود میتواند ان را حس کند و جای تعمه را پیدا کند.

ویرایش شده توسط: amin137398

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#42 Posted: 12 Nov 2012 11:01

خطرناک تری و کشنده ترین جاندار دنیا!!پشه ی مالاریا!!

تنها حیوانی که باعث بیشترین میزان مرگ و میر در جهان است پشه می باشد. تنها پشه مالاریا سالیانه بیش از دو میلیون انسان را به کام مرگ می کشاند در حالی که حیوانی مانند خرس تنها بین ده تا پنج نفر را در طول سال می کشد . و صد نفر در طول یک سال از حمله کوسه کشته می شوند .
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، این حشره کوچک با وجود نداشتن اعضای مرگبار حیوانات دیگر همچون چنگال های قوی، دندان های تیز و یا نیش زهراگین، اما همچنان می تواند برای انسان، خطرهای جبران ناپذیری را در پی داشته باشد.
نیش پشـه ماده می تواند بسیار کشنده باشد، به طوری که این نوع از پشه ها با نیش های به ظاهر بی خطر، بیماری های گوناگون و خطرناکی همچون تبدنگی و مالاریا به انسان منتقل می کنند.
به گفته محققان، فقط سه درصد از انواع پشــه، خون انسان را می مکند.
پشه ها تقریبا از ۲۰۰ میلیون سال پیش در زمین زندگی می کنند. عمر این حشره بین سه تا شش هفته است و با سرعت و تعداد بسیار زیادی زاد و ولد می کند.

هله

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#43 Posted: 2 Apr 2013 09:28

Born killers | قاتلين مادرزاد

گوزن FAMILY CERVIDEA 3 گونه زير در كشور ما هنوز يافت مي‌شود.
1- گوزن معمولي يا مرال با نام علمي CERVUS ELAPHUS MARAL و يا RED REER كه اختصاصاً در محدوده‌هاي جنگلي شمال كشور زندگي مي‌كند.
2- شوكا (RED DEER) با نام علمي CAPREOLUS CAPREOLUS
كه علاوه بر يافت شدن در بيشتر مناطق زيستي گوزن معمولي در پاره‌اي نقاط جنگل‌هاي غرب كشور علي الخصوص منطقه بوزين و مره خيل كردستان زندگي مي‌كند.
3- گوزن زرد يا PERSIAN FALLOW DEER با نام علمي CERVUS DAMA MESOPOTAMICA كه به طور طبيعي فقط در دو نقطه نزديك به هم در ايران زندگي مي‌كرده ولي اكنون در چند نقطه از كشور مثل دشت ناز ساري – جزيره اشك در درياچه اروميه و ... زندگي مي‌كند.
در اين مقاله بيشتر مطالب معطوف به تاريخچه كشف و ماجراهايي است كه بر اين حيوان بي‌نظير گذشته است،‌ هر چند كه بيان خصوصيات مختصري از وضعيت جسمي و اندازه‌هاي طبيعي آن لازم است.

گوزن زرد در دنيا در 2 گونه يافت مي‌شود:

گوزن زرد اروپايي با نام علمي CERVUS DAMA DAMA
گوزن زرد ايراني با نام علمي CERVUS DAMA MESOPOTAMICA
مي‌شود گفت گوزن زرد ايراني يكي از انواع چهارپايان بسيار مقاوم است كه به خوبي مي‌تواند خود را در شرايط مختلف زيست محيطي تطبيق دهد و حتي راز بقا و زنده ماندن اين حيوان در مناطق بسيار بد آب و هواي دز و كرخه همين قدرت سازگاري اوست.

اندازه‌هاي بدن
وزن بين 100 تا 150 كيلوگرم
طول كلي بدن 150 تا 250 سانتيمتر
طول دم 20 تا 30 سانتيمتر
ارتفاع شانه 90 تا 140 سانتيمتر
مدت حاملگي 7 تا 8 ماه
حداكثر عمر 20 سال
اين گوزن داراي جثه‌اي كوچك‌تر از مرال است. نرها داراي شاخ‌هاي نسبتاً پهن ولي كوتاه‌تر از شاخ‌هاي گوزن معمولي (مرال)اند. مانند گوزن معمولي شاخ‌ها در اواخر زمستان مي‌افتد و در بهار دوباره رشد مي‌كند و در تابستان شاخ‌ها كامل مي‌شوند.
جثه اين گوزن زرد از نوع اروپايي آن بزرگ‌تر اما شاخ‌هاي گوزن زرد اروپايي خيلي پهن‌تر و حتي بلندتر است.
در فصل تابستان موهاي بدن كوتاه‌ است و رنگ پشت و پهلوها زرد متمايل به قرمز و زير بدن و كفل‌ها و دم سفيد است. در قسمت پشت و پهلوها خال‌هاي سفيد مشخصي دارد. در زمستان موها بلندتر و به رنگ متمايل به خاكستري در مي‌آيد و خال‌ها به صورت محو ديده مي‌شوند.
اين حيوان معمولاً در صبح زود يا وقت غروب به تغذيه مي‌پردازد، حس بينايي بسيار قوي دارد و شناگر قابلي است.
علاوه بر خصوصيات فوق، اين حيوان در اسارت قابل تكثير بوده و حتي مانند حيوانات اهلي پرواربندي و توليد گوشت از آن ممكن است.

با ذكر اين مقدمه مي‌پردازيم به تاريخچه
مي‌دانيد كه هيتلر در دوره قدرت خود در آلمان همواره با انگليسي‌ها رقابت داشت، چه در زمينه تسليحاتي و نظامي و چه در زمينه‌هاي علمي و صنعتي و اجتماعي.
از جمله كارهايي كه انگليسي‌ها در آن شهرت داشتند تحقيق در مورد انواع جانوران و گياهان وحشي اطراف و اكناف عالم بود. آنها چه در سفرهاي گردشگري و چه علمي و نظامي و سياسي كه به كشورهاي مختلف در دنيا رفت و آمد مي‌كردند اقدام به جمع‌آوري نمونه (و علي‌ الخصوص شاخ و پوست جانوران وحشي مي‌كردند به همين دليل امروزه در موزه تاريخ طبيعي لندن نمونه‌هايي هر چند بي‌جان از حيوانات منقرض شده مي‌بينيد كه حتي آن نمونه‌ها را در كشور و يا زيستگاه گذشته آن حيوانات نخواهيد يافت.
اگر درست به خاطرم باشد سال 1359 كه من از اين موزه ديدن كردم يك نمونه تاكسيدرمي شده شير ايراني در آنجا وجود داشت.
البته بايد حدس زد كه آنچه را كه به نمايش گذاشته‌اند خيلي كمتر از آن گنجينه‌هايي است كه در اختيار دارند. خدا مي‌داند.
همان طور كه گفته شد هيتلر مي‌خواست در همه زمينه‌ها پيش بيافتد، اگر چه در زمينه‌هاي نظامي و صنعتي واقعاً توفق داشت اما تحقيقات براي جانوران را نيز بسيار با اهميت تلقي مي‌كرد و دستور داده بود علاوه بر جستجوي دانشمندان و زيست‌شناسان براي يافتن چيزهاي تازه، نمونه‌هاي زنده از حيوانات وحشي در باغ‌وحش‌هاي آلمان گردآوري شوند.
منجمله يك قلاده ببر خزر CASPIAN TIGER كه تا سال 51 - 1950 زنده بود و در يكي از باغ‌وحش‌هاي آلمان نگهداري مي‌شد و اتفاقاً تنها عكس رنگي از ببر خزر در همين سال‌ها از اين حيوان تهيه شده است.
انشاالله يك روز هم خبرهاي داغي از احتمال وجود و زيست ببر خزر تقديم خواهم كرد.
برگرديم به ماجراي گوزن زرد.
نوعي گوزن زرد كه در خاورميانه زندگي مي‌كرد مورد توجه دانشمندان و زيست‌شناسان آلماني بود. نام اين گوزن كه MESOPOTAMINA FALLOW DEER گفته مي‌شود از كلمه MESOPOTAMINA يعني بين‌النهرين گرفته شده كه چون در ايران فقط يافت شد ما آن را PERSIAN FALLOW DEER مي‌ناميم يعني گوزن زرد ايراني.
دانشمندان آلماني با استناد به كتب قديمي، نقاشي‌ها و حتي كتب‌ مذهبي و مهم‌تر از آنها در حجاري‌هاي تاريخي منطقه خاورميانه و علي‌الخصوص ايران مطمئن بودند كه روزي اين گوزن در اين منطقه مي‌زيسته و نقوش برجسته تخت جمشيد وجود آن را در ايران ثابت مي‌كرد.
حتي گفته مي‌شد كه اين نوع گوزن در تركيه هم وجود دارد اما تمامي نمونه‌هايي كه بررسي كردند مربوط بود به گوزن زرد اروپايي يا CERVUS DAMA DAMA و هيچ نمونه‌اي زنده از گوزن زرد ايراني يافت نشد و پس از اين جستجوها پرونده آن در بين دانشمندان آلماني بسته شود به ليست حيوانات منقرض شده اضافه گرديد.

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#44 Posted: 2 Apr 2013 09:29

Born killers | قاتلين مادرزاد

چگونه گوزن زرد ايراني پيدا شد؟

براي شرح اين ماجرا ابتدا لازم است ضمن تقدير و تشكر از دوست دانشمندم آقاي WERNER TRENSE كه در واقع كاشف اين حيوان هستند، ايشان را به شما خواننده عزيز معرفي مي‌كنم آقاي WERNER TRENSE در سال 1922 در آلمان متولد شد، در جنگ جهاني دوم به عنوان افسر نيروي هوايي خدمت مي‌كرد و در رشته جانورشناسي و گياه‌شناسي از دانشگاه هامبورگ فارغ‌التحصيل گرديد. سپس در دانشگاه مونيخ به تحصيل در رشته انسان‌شناسي (قوم‌شناسي) پرداخت و فوق‌ليسانس دريافت كرد.
آقاي TRENSE از بنيانگذاران تشكيلات جهاني CIC (شوراي جهاني شكار) و در حال حاضر يكي از قديمي‌ترين اعضاي اين مجموعه بين‌المللي است. سال‌هاي زيادي به عنوان دبير كل CIC انجام وظيفه نموده و اينك اين سمت را به صورت افتخاري داراست.

آقاي TRENSE داراي تأليفات متعددي است كه اينجانب 2 جلد از كتاب‌هاي ايشان را در اختيار دارم كه در اين مقاله از آنها به عنوان مرجع نيز استفاده كرده‌ام.

يكي كتاب BIG GAME OF THE WORLD كه واقعاً مرجع معتبري است و ديگري كتاب WILD KENNT KEINE GRENEEN كه ترجمه نام كتاب فارسي مي‌شود.

«حيات وحش مرز نمي‌شناسد» كتاب اخير در سال 2003 به چاپ رسيده و اتفاقاً پنجاه و يكمين اجلاس سالانه CIC كه در شهر بوخارست روماني و با حضور نخست‌وزير روماني برگزار گرديد با تم و پايه «حيات وحش مرز نمي‌شناسد» و تاكيد بر خدمات و سوابق TRENSE برگزار و از ايشان تجليل به عمل آمد.

در حاشيه اين اجلاس اينجانب با آقاي TRENSE مصاحبه‌اي كردم كه در واقع تاريخچه كشف و بقاي اين گونه ارزشمند است كه افتخار مي‌كنم آن را تقديم دارم. آقاي TRENSE اظهار داشتند:

در سال 1956 از طريق دوستان ايراني‌ام در آلمان با خانواده دولت‌شاهي آشنا شدم از اعضاي اين خانواده كه از شاهزاده‌هاي قاجار به حساب مي‌آمدند آقاي حسين دولت‌شاهي در تهران به كار فروش اسلحه و مهمات شكاري اشتغال داشت و در يكي از خيابان‌هاي تهران مغازه‌اي باز كرده بود و علاوه بر فروش لوازمات شكار، تورهاي شكار را در ايران ترتيب مي‌داد و من هم از طريق ايشان ترتيب اولين شكار را براي خودم در ايران دادم.
من و دوستم HERMANN در سپتامبر 1956 (شهريور 1335) وارد تهران شديم و ميزبان ما آقاي حسين دولت‌شاهي ترتيب اجاره يك فولكس استيشن را داد و به اتفاق دو نفر شكارچي به نام‌هاي عبدالله و سعيد و يك نفر آشپز عازم گرگان شديم.

هدف ما شكار گراز – مرال – قوچ، كل و قرقاول و صيد ماهي قزل‌آلا بود.

20 سپتامبر به گرگان رسيديم و فرماندار گرگان با غذايي لذيذ از ما پذيرايي كرد و جواز شكار در منطقه گرگان را دريافت كرديم.

روز 22 سپتامبر به سمت منطقه پارك وحش گلستان حركت كرديم و منتظر شديم تا اجازه مخصوص شاهزاده عبد الرضاي پهلوي را براي شكار دريافت كنيم.

ماجراي شكار در اين منطقه هر چند شنيدني و خواندني است اما چون از مسئله گوزن زرد دور مي‌شويم از آن صرف نظر مي‌كنيم اما اين قضيه را بگوييم كه آقاي TRENSE گفت: من در راه بازگشت از شكارگاه در جنگل هنگامي كه از كنار يك دره كوچك در جنگل گلستان مي‌گذشتم به علت ليز بودن مسير پايم سر خورد و حدود 3 الي 4 متر به پايين لغزيدم و احساس كردم كه روي يك جسم خيلي نرم و بزرگي افتادم كه ناگهان غرش بزرگي برخاست و ببري از جا جهيد و فرار كرد.

آنقدر ترسيده بودم كه يادم رفت تفنگي در دست دارم.

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#45 Posted: 2 Apr 2013 09:30

Born killers | قاتلين مادرزاد

گربه شنی

این گربه به گروه گربه های کوچک که شامل سیاه گوش Lynx کوگار می باشد، تعلق دارد. پوشش طرحدار بدن او استتار خوبی در زمینه محیط زندگی، (مثل جنگل و سنگریزه های روی تپه های شنی که نتیجه خرد شدن صخره ها می باشد)، برای او ایجاد می کند و او را قادر می سازد بدون آنکه شناخته شود به آرامی به شکارش نزدیک شود . گربه وحشی شکارچیان شبزی هستند .

حواس بسیار قوی گربه های شنی آنها را جزو بهترین مؤثرترین پستانداران شکارچی کرده است.آنها قدرت شنیدن بسیار دقیق دارند و این به دلیل داشتن گوشهای بزرگ است که، آنها را قادر می سازد در هنگام نزدیک شدن، تعقیب کردن و حمله به شکار فاصله ها را بسیار دقیق محاسبه کنند.

رنگ بدن گربه شنی آسیا از قهوه ای طلایی تا قرمز و قهوه ای مایل به خاكستری متغیر است. با این حال در بعضی مناطق پراكندگی اش نمونه هایی با طرح خالدار و رگه دار نیز یافته می شود. غیر از این شكل كاملاً سیاه آن نیز كمیاب نیست. تقریباً تمام گربه های شنی آسیا روی صورتشان علائمی از خطوط سیاه و سفید دارند. موهایش متراكم و زبر است و طولی متوسط دارد. سطح زیرین دمش سفید است و گمان می شود از آن برای علامت دادن استفاده می كند. نرها معمولاً از ماده ها درشت ترند. گربه شنی آسیا در مناطق کویری و گاهی مناطق صخره ای با چشم اندازهای باز به سر می برد . ماده ها در هر چرخه ۳۹ روزه ۶ روز فحل می شوند. آبستنی ۹۵ روز طول می كشد و پس از آن در حفره تنه درختان، شكاف میان سنگ ها یا سوراخ های درون زمین یك یا دو توله به دنیا می آورند كه در هنگام تولد ۲۵۰ گرم وزن دارند. وزن بچه گربه ها ظرف سه هفته دو برابر و تا هفته ششم سه برابر می شود. از قرار معلوم هیچ فصل خاصی برای تولیدمثل آنها وجود ندارد وچنانچه بچه ها به هر دلیلی از بین بروند طی چهار ماه دوباره جانشین می شوند. گربه شنی نر در پرورش بچه ها نقش فعالی دارد. ماده ها در ۵/۱ تا ۲سالگی و نرها در ۲سالگی به بلوغ می رسند. درباره رفتار این گربه اطلاعات ناچیزی در دست است. عمدتاً شبگرد است و با آنكه روی زمین فعالیت می كند اما به خوبی می تواند از درخت بالا رود. گربه شنی فوق العاده درنده خو است اما در اسارت معلوم شده كه این گربه بسیار رام و سربه راه است. در اسارت تا ۱۸ سال عمر می كند اما طول عمر آن در طبیعت معلوم نیست.

رژیم غذایی آن از خرگوش وحشی، پرندگان، مارمولك و جانوران كوچك تشكیل می شود. گزارش شده كه گوسفند، بز و گوساله بوفالو را نیز شكار می كند. البته طعمه های بزرگتر را اغلب جفتی شكار می كنند. تخریب زیستگاه در بیشتر گستره پراكندگی گربه شنی آسیا موجب افت جمعیتی آن شده است. به خاطر پوست، گوشت و استخوان هایش شكار و خرید و فروش می شود. نزدیك به ۲۰گونه در باغ وحش های جهان نگهداری می شوند.

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#46 Posted: 2 Apr 2013 09:31

Born killers | قاتلين مادرزاد

روباه تركمني

روباه تركمني يا روباه «سر دُم سياه» نژادي است كه در ايران فقط در استان گلستان و در دشت تركمن‌صحرا زيست مي‌كند.

جثه اين روباه، كوچك‌تر و دست و پاي آن، بلندتر از روباه معمولي است و مشخصه اصلي آن دم نسبتا كوتاهي به شمار مي‌رود كه برخلاف ساير گونه‌ها، انتهاي آن به زمين نمي‌رسد.

در روباه تركمني، رنگ موهاي انتهايي دم برخلاف روباه معمولي و روباه سني، قهوه‌اي تيره يا سياه است.

روباه تركمني در فصل زمستان، موهايي بسيار بلند و به رنگ خاكستري متمايل به سفيد دارد كه اين رنگ در تابستان، به رنگ نخودي مايل به قرمز و موها تغيير پيدا كرده و موهاي آن نيز كوتاه مي‌شود.

روباه تركمني شبگرد است و در روز، كمتر ديده مي‌شود. اين روباه نسبت به روباه‌هاي ديگر اجتماعي‌تر است به طوري كه برخي از آنها به صورت گروهي در يك لانه هم زندگي مي‌كنند و در مناطق خاصي نيز لانه‌هاي آنها به يكديگر ارتباط دارد.

اين روباه‌هاي كوچك‌تر معمولا در حفره‌هايي كه توسط حيوانات ديگر مانند گوركن يا سنجاب كنده شده است، زندگي مي‌كنند و در فصل زمستان، براي تهيه غذا، گروه‌هاي كوچك شكار تشكيل مي‌دهند تا موفقيت شكار را افزايش دهند.

روباه تركمني مي‌تواند در حالي كه با حداكثر سرعت مي‌دود، مسير خود را تا 180درجه تغيير دهد و تعقيب‌كنندگان خود را به هر طرف بكشاند. روباه تركمني و روباه خاكستري آمريكايي، تنها گونه‌هايي هستند كه قادرند در هنگام خطر، از درخت بالا بروند.

روباه تركمني در ايران فقط در نواحي تركمن‌صحرا زندگي مي‌كند و تاكنون وجود آن در گميشان گزارش شده است. پراكندگي جهاني اين روباه از آسياي مركزي تا تبت يعني در جنوب شرقي شوروي سابق، تركمنستان، مغولستان، شمال منچوري، تركمنستان چين، افغانستان و شمال شرقي ايران است.

زيستگاه اين حيوان اغلب در زمين‌هاي باز، استپي، خشك بياباني و نيمه بياباني يا داراي درختچه بوده و از زندگي در سرزمين‌هاي جنگلي، مخصوصا جنگل‌هاي انبوه اجتناب مي‌كند.

تغذيه روباه تركمني را معمولا جوندگان كوچك مانند خرگوش، موش، پرندگان و تخم آنها، خزندگان، قورباغه و حشرات تشكيل مي‌دهد.

عجيب آنكه اين روباه، شكارچي ماهري است كه خارپشت‌ها را شكار مي‌كند و معمولا در نزديكي لانه‌اش مي‌توان لاشه و پوست خارپشت‌ها را پيدا كرد.

زمان جفت‌گيري روباه تركمني در فصل زمستان (ماه‌هاي دي و اسفند) است. طول بارداري روباه ماده 49 تا 51 روز است كه فاصله زماني تولد نوزادان توسط حيوان ماده، صرف آماده‌كردن لانه مي‌شود. در هر زايمان، روباه تركمني بين 2 تا 7 نوزاد با وزن 50 تا 80 گرم به دنيا مي‌آورد.

نوزادان كوچك روباه تركمني تا پاييز و بهار سال بعد از تولد، نزد پدر و مادر خود مي‌مانند و اواخر پاييز و با نزديك‌شدن به فصل زمستان، از آنها جدا مي‌شوند. آنها در يك‌سالگي بالغ و قادر به توليدمثل هستند.

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#47 Posted: 2 Apr 2013 09:33

Born killers | قاتلين مادرزاد

روباه شنی

روباه‌ها نيز در لانه‌هايی كه حفر می‌كنند، زندگی می‌كنند. در مناطق کویری می‌توان روباه‌های شنی را به فراوانی مشاهده كرد. دليل آن، وجود شرايط زيست محيطی مناسب در منطقه برای آنهاست. شرايطی مانند آب و هوای مناسب و گرمسيری، دارا بودن دشت‌ها، شنزارها برای استتار و پوشش مناسب، و وجود شكارها و غذاهای فراوان، از مهمترين اين شرايط هستند. به گونه‌ای كه در يك تپه لانه‌ای با 9 روباه يافت شد. روباه‌ها بسيار زيرك هستند. لانه‌های آنها به طور معمول چند دهانه دارد. كاربرد اين دهانه‌ها برای در اختيار داشتن چند مسير فرار، برای گريز از دست دشمنان است. معمولا در اطراف لانه، دالان‌های ديگری نيز حفر می‌كنند تا در هنگام احساس خطر بتوانند در اين دالان‌ها مخفی بشوند. اين دالان‌ها نيز ممكن است در سمت ديگر دهليز راه خروجی برای فرار داشته باشند.

روباه هابه رنگهای گوناگونی از سرخ پریده تا طلائی تا قهوه‌ای شدید می‌‌باشد. برخی از روباهان موی سیاه خالص دارند. روباه سرخ ممکن است آنرا روباه نقره‌ای گفت. خطوط پوشش سرخ با خطوط سیاه روی پشت وشانه اش داردو به هرصورت روباه را از پشت گوش های سیاه و سر دم سفید میتوان تشخیص داد. شکارچیان گاهی روباهان را برای پوست پرمو ونرمشان بدام می‌‌اندازند. ودر بعضی نقاط دنیاگوشتش را نیز می‌‌خورند. روباه خاکستری تقریبا درمیان صخرها وبرگهای سایه دار جنگلها ظاهر می‌شود. یا به رنگ محیط‌ها ونواحی دیگر در می‌‌آید. روباهائی که در بیابانها بسر می‌‌برند موهای پاهایش حرکت را برای روباه آسان می‌‌کند. گوشهای روباه بیابانی خیلی بزرگ است تا صداهای خفیف شکارچیان یا دشمن خودرا میان شن‌ها بشنود. روباه سرخ در جنگلها وکشتزارها زندگی می‌‌کند. جنگلها جای خوب وامنی برای لانه سازی روباها است. در کشتزارها، روباهان خرگوش، موش، وپرندگان را شکار می‌‌کند. روباه نیز در بعضی اوقات به مرغ‌های خانه‌ای برای جوجه وتخم می‌‌تازد. در تابستان در بعضی اوقات به مزارع نیز حمله می‌‌کند. گوجه وآلو نیز می‌‌خورند. بیشتر روباهان به تنهائی شکار و با یک دیگر هنگام پرورش توله‌های خود زندگی می‌‌کنند. اما برخی از روباهان بصورت گله‌ای وگروهی در طول سال زندگی می‌‌نمایند. هرچند برخی از روباهان برای خود زمین را برای لانه خود می‌‌کنند. روباهان دیگر ممکن است از لانه‌های آماده جانوران دیگر سود جویند یا ممکن است زیر بوته‌ها یا در شکاف درخت ‌های کهن سال بسر ببرند. روباهان بیابانی شبکه هائی از تونل‌ها زیر شن‌ها می‌‌کنند. لانه آنها حتی در گرمترین هوا خنک باقی می‌‌ماند. سالی یک بار روباه ماده دو تا دوازده توله می‌‌ زاید. مادر از توله در حدود دوماه پرستاری می‌‌کند. پدر نیز کمک به نگهداری توله‌ها می‌‌نماید. در حالیکه توله‌ها هنوز خیلی کوچک هستند روباه نر لانه را ترک می‌‌گوید وشکار را برای مادر به لانه می‌‌آورد. کمی بعد پدر ومادر هردو برای تغذیه توله‌ها به شکار می‌‌روند. توله‌های روباه بازیگوش هستند. توله‌ای روی توله دیگر می‌‌پرد وبازی‌های شیطنت آمیز می‌‌کنند. برای تمرین شکار نیز پدر ومادر شکار هائی به لانه می‌‌آورند. چون توله روباه شش ماهه شد لانه را برای جستجوی خوراک ترک می‌‌گویند.

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#48 Posted: 2 Apr 2013 09:38

Born killers | قاتلين مادرزاد

بانمک‌ترین موجود روی زمین که بسیار هم سمی است...

اطلاعات چندانی در مورد لوریس تنبل و گونه‌های مختلف آن که بومی جنوب و
جنوب‌شرقی آسیا است، وجود ندارد. این نخستیان حرکات کندی دارند و اغلب در
شب به فعالیت می‌پردازند، همین موضوع باعث شده یکی از گونه‌های جدید آنها
از گونه‌های پیشین تفکیک نشده و تاکنون ناشناخته باقی بماند. این گونه جدید
نیز برای محافظت از خود و فرزندانش در برابر شکارچیان سمی را ترشح می‌کند
که کشنده است.

به گزارش نشنال جئوگرافیک، محققان موفق شده‌اند با بررسی تصاویر و چهره گونه‌های متفاوت لوریس تنبل که در موزه نگهداری می‌شود، گونه کاملا جدیدی از این نخستی را کشف کنند. این لوریس با نام علمی Nycticebus Kayan به دو گونه N. bancanus و N. borneanus در فهرست لوریس‌های تنبل اضافه می‌شود که جدیدا و در آخرین فهرست مجله
American Journal of Primatolog طبقه‌بندی شده‌اند. پیش از این فکر می‌شد که دو لوریس N. bancanus و N. borneanus زیرگونه‌هایی از گونه N. menagensis باشند. لوریس N. kayan که به خاطر زندگی در اطراف رودخانه‌ای به همین نام در ناحیه بورنئو نام‌گذاری شده است، گونه کاملا جدیدی برای جانورشناسان به شمار می‌رود.

راشل موندز از دانشگاه میسوری در کلمبیا که روی شناسایی این گونه تازه تحقیق کرده، می‌گوید: «طرح‌های زیر چشم این گونه منحصربه‌فرد است و تا پایین صورت کشیده شده، چنین مشخصه‌ای در هیچ یک از نمونه‌های دیگر که پیش از این شناسایی شده‌اند، دیده نمی‌شود.

موندز که همراه با محققانی از دانشگاه ایلینویز و آکسفورد بروکز بر روی این گونه کار کرده، می‌گوید: «این گونه از لوریس تنبل نیز مانند تمامی نمونه‌هایی که پیش از این شناخته شده‌اند، می‌تواند زهر ترشح کند. اگر این حیوان با دندان های آلوده به زهر خود فرد یا حیوانی را گاز بگیرد، به سادگی می‌تواند او را از پا دربیاورد

لوریس تنبل یکی از معدود پستاندارانی است که می‌توانند زهر ترشح کنند. غده‌های تولید زهر در زیر بغل حیوان قرار گرفته و او می‌تواند با دست کشیدن به آنها به این سلاح کشنده دست پیدا کند. او دندان‌های پیش خود را به این سم آغشته می‌کند و هنگامی که احساس خطر کند از آن برای گاز گرفتن شکارچی استفاده خواهد کرد.

این سم می‌تواند باعث شوک حساسیتی و حتی مرگ شود.

محققان می‌گویند این حیوان احتمالا برای شکار نیز از این سم استفاده می‌کند.

علاوه بر این حیوان ماده هنگامی که می‌خواهد فرزندان کوچک خود را برای جستجوی غذا ترک کند، آنها را برای اینکه از حمله شکارچیان در امان بمانندبه این سم آغشته می‌کند.
بااین حال قاچاق این حیوان دوست‌داشتنی و علاقه به نگهداری از آن به عنوانحیوان خانگی گونه‌های متعددی از لوریس تنبل را در معرض خطر انقراض قرارداده است. نگهداری از این حیوانات در شرایط نامناسب یا کشیدن دندان‌های پیشآنها توسط قاچاقچیان باعث از بین رفتن تعدادی از این حیوانات پس از صیدشدن می‌شود. محققان امیدوارند با شناخت بهتر این گونه‌ها بتوانند شرایطزیست‌محیطی بهتری را برای لوریس تنبل فراهم کنند.

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#49 Posted: 2 Apr 2013 09:41

Born killers | قاتلين مادرزاد

گورخر آسیایی

این حیوان در راسته فردسمان قرار دارد و شباهت زیادی به الاغ دارد ولی قدری از آن بزرگتر است. گورخر ایرانی بر خلاف گورخر آفریقایی بدن راه راه ندارد و رنگ پشت آن زرد تمایلی به نارنجی، پایین بدن، پهلوها و کفلها سفید متمایل به زرد است. یال سیاهرنگی بر روی گردن و نوار قهوهایی تیرهایی در پشت است که تا دم ادامه دارد. از مشخصههای بارز آن وجود تکهای پوست گردو سیاه رنگ در سطح داخلی دستها است که باعث شناسایی آن میشود.

این حیوان در گذشته به تعداد زیاد در حاشیه کویر مرکزی از طبس تا سمنان، جنوب ورامین، نزدیک قزوین، دشتهای مجاور کلاه قاضی و گاوخونی در استان اصفهان، بافت و سیرجان در استان کرمان، نیریز در استان فارس، ابرقو و هرات در استان یزد و مناطق مرزی سرخس وجود داشته است. ولی در حال حاضر تعداد بسیار کمی از آن فقط در مناطق حفاظت شده توران و بهرامگور و منطقه مرزی سرخس باقی مانده است. براثر تعقیب و شکار آن به وسیله موتورسیکلت و اتوموبیل، تخریب زیستگاه، اشغال آبخورها نسل آن به شدت در معرض خطر نابودی است به طوریکه هم اکنون نام آن لیست CITES قرار دارد.

زیستگاه این حیوان به طور کلی دشتها، تپه ماهورهای کوتاه، درمنهزارها، تانحزارها، قیچزارهای بلند واقع در مناطق بیابانی و استپی است. در روز فعال است و بیشتر صبح زود و عصر مشاهده میشود. گورها به صورت اجتماعلی زندگی میکنند و حس بینایی، بویایی و شنوایی بسیار قوی دارند. همچنین وابستگی زیادی به آب دارند و از گیاهان مرتعی استفاده میکنند. در اواخر خرداد ماه جفتگیری میکنند و طول عمر آنها حدود 40 سال است.

مهمترین زیستگاه گور در ایران , منطقه حفاظت شده بهرام گور است . گورخر که مهمترین گونه جانوری در منطقه بهرام گور است مهاجرت های کوتاهی در این منطقه در فصول مختلف سال انجام می دهد. کاهش بارندگی، احساس ناامنی و تداوم خشکسالی از جمله عواملی است که مهاجرت این حیوان را افزایش می دهد. مهاجرتهایی که براثر این عوامل رخ می دهد می تواند تأثیرمرگ بار بر نسل گورخر در منطقه حفاظت شده بهرام گور برجای بگذارد. از گله های گورخر که پیشتر در این منطقه به صورت دستجمعی حرکت می کردند اکنون خبری نیست و براساس آمار موجود تنها ۱۰۰ رأس گور در این منطقه زندگی می کنند .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#50 Posted: 2 Apr 2013 09:42

Born killers | قاتلين مادرزاد

شیر چطور شکار می‌کند ؟

شیر زیبا و با شکوه و با نگاهی مطمئن و نعره‌ای رعدآسا در حالیکه در بیشه‌زار آرمیده منتظر لحظه‌ای است که در میان دشتهای زرد و نارنجی رنگ آفریقا قدرت خود را به نمایش بگذارد. شیر از سایر حیوانات وحشی آفریقا قویتر است و سمبلی از قدرت به شمار می‌رود و وقتی پوست صورت و بخصوص پیشانی را به حرکت درآورده و خشم و غضب خود را نشان می‌دهد و هنگامیکه در فضای باز دشتها می‌دود و یالهایش در هوا به حرکت در می‌آید ابهت چهره‌اش چند برابر می‌شود. می‌تواند با دم ضربات سختی وارد کند به طوریکه حتی انسان را از پا درآورد. طول این گربه بزرگ حدود 7/1 تا 5/2 متر است و بین 150 تا 250 کیلوگرم وزن دارد. جمجمه شیر نر به طور قابل توجهی بزرگتر از شیر ماده است. متوسط وزن شیرهای نر بین 150 تا 225 کیلوگرم و ماده‌ها بین 120 تا 150 کیلوگرم در ازای دم به 9/0 تا 1/1 متر می‌رسد و در انتها، منگوله دم سیاه رنگ است. این حیوان ساکن آفریقا و جنوب آسیا است و رنگ‌آمیزی آن از زرد نخودی مایل به قرمز تا قهوه‌ای اخرایی تغییر می‌کند، قسمتهای زیرین تنه روشن‌تر است، رنگ یال شیرهای نر از بلوند تا سیاه متغیر می‌باشد و البته روی رنگ یالها عواملی مثل دمای محیط و شرایط زیستی اثر می‌گذارد.

شیر آسیایی در نواحی جنگلی Gir در شمال غربی هندوستان با جمعیت احتمالی حدود 200 تا 300 عدد زندگی می‌کند و از شیر آفریقایی کوچکتر است و با چین پوستی در ناحیه شکم و یال کوتاهتر از شیر آفریقایی مشخص می‌شود و گروه آنها از 2 ماده و بچه‌هایشان تشکیل می‌شود. بدن شیر عضلات قوی و به هم پیچیده دارد و دارای آرواره محکم و دندان‌های نیش بلند و تیز و پاهای کوتاه و نیرومند است و می‌تواند طعمه‌ای بزرگتر از وزن خودش را به زمین انداخته پایین کشیده و آن را بدرد. شیرهای آفریقایی روی گیاهان علفی (دشتها) در شرق و جنوب افریقا در گروه‌هایی که پراید (Pride) نامیده می‌شود متشکل از 5 تا 40 شیر زندگی می‌کنند پلنگ هنگام خوابیدن در جستجوی بوته‌زار،‌ یا شکاف صخره‌هاست، ببر به جنگل‌های انبوه و تاریک پناه می‌برد ولی شیر در دشت بی‌‌حفاظ در گرمای روز زیر سایه اقاقیا می‌خوابد. تقریبا 20 ساعت از شبانه‌روز را غیر فعال است و تنها به نوشیدن آب و بازی با بچه شیرها مشغول می‌شود. طول عمر او در حیات وحشت تقریبا 10 تا 14 سال است در حالیکه در باغ وحش ممکن است تا 20 سال هم زنده بماند. دو شیر نر در رویارویی و مبارزه با دستهای قوی ضربات سختی به صورت هم می‌زنند و غرش آنها از فاصله 8 کیلومتری شنیده می‌شود و به هوا می‌پرند و همدیگر را به شدت زخمی می‌کنند.

صفحه 5 از 6: « پیشین 1 2 3 4 5 6 پسین »

علم و دانش /

Born killers | قاتلين مادرزاد

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا