صفحه 2 از 8: « پیشین 1 2 3 4 5 6 7 8 پسین »

گويش ها و زبان هاى مختلف جهان

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#11 Posted: 17 Jul 2012 14:57

5 . ﺑﻠﻮﭼﻲ: ﺑﻠﻮﭼﻲ ﺍﺯ ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﺷﻤﺎﻝ ﻏﺮﺑﻲ
ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻱ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﻧﺸﺎﻧﻪ
ﻣﺘﮑﻠﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ .
ﺩﺭ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﺫﮐﺮ ﻣﺴﮑﻦ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺷﻤﺎﻝ
ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯﻱ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﻱ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﺋﻲ ﺍﺯ
ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ )ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﮐﻮﭺ - ﻳﺎ ﻗﻔﺺ ( ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ
ﮐﺮﻣﺎﻥ ﻳﺎﺩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ
ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﻫﺎﻱ ﺩﺭﻳﺎﻱ ﻋﻤﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ
ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻗﺴﻤﺘﻲ ﺍﺯ ﺑﻠﻮﭼﺎﻥ ﺩﺭ
ﺩﻭﺭﺗﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻗﻲ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻗﺴﻤﺘﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ
ﻏﺮﺏ ﮐﺸﻮﺭ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯﻱ ﺟﺎﻱ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﻣﺠﻤﻮﻉ ﺍﻳﻦ
ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ
ﻣﺮﺯﻫﺎﻱ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﻭ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ
ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ . ﮔﺮﻭﻫﻲ ﺍﺯ ﺑﻠﻮﭼﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ
ﻗﺴﻤﺖ ﺟﻨﻮﺑﻲ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺟﻨﻮﺏ ﻏﺮﺑﻲ ﭘﻨﺠﺎﺏ ﻭ
ﻃﻮﺍﻳﻔﻲ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﻻﺭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﺎﻥ ﻭ
ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻬﺎﺟﺮﺍﻥ ﺑﻠﻮﭺ ﺩﺭ
ﺟﺴﺘﺠﻮﻱ ﮐﺎﺭ ﻭ ﮐﺴﺐ ﻣﻌﺎﺵ ﺑﻪ ﮔﺮﮔﺎﻥ ﻭ ﺣﺘﻲ
ﺟﻤﻬﻮﺭﻱ ﺗﺮﮐﻤﻨﺴﺘﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻮﺍﺣﻲ ﺳﺎﮐﻦ
ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ .
ﺑﻠﻮﭼﻲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺻﻠﻲ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩ :
ﺷﺮﻗﻲ، ﻳﺎ ﺷﻤﺎﻝ ﺷﺮﻗﻲ، ﻭ ﻏﺮﺑﻲ، ﻳﺎ ﺟﻨﻮﺏ ﻏﺮﺑﻲ،
ﻣﺠﻤﻮﻉ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻠﻮﭼﻲ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺗﺎ ﺩﻭ
ﻭ ﻧﻴﻢ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﺗﺨﻤﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﻗﻤﻬﺎ
ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻗﻄﻌﻲ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#12 Posted: 17 Jul 2012 14:58

. ﺗﺎﺗﻲ : ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻳﮑﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﻳﺎ
ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﺭﺍﻳﺞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎﺗﻲ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ .
ﻣﺘﮑﻠﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﺰﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻱ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ) ﺷﻤﺎﻝ
ﺷﺮﻗﻲ ﺷﺒﻪ ﺟﺰﻳﺮﻩ ﺁﺑﺸﻮﺭﺍﻥ ( ﻭ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﻧﻘﺎﻁ
ﺩﺍﻏﺴﺘﺎﻥ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎﻱ
ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻨﻴﺰ ﺯﺑﺎﻧﺘﺎﺗﻲ ﻫﻨﻮﺯ ﺭﺍﻳﺞ ﺍﺳﺖ .
ﺭﻭﻱ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺗﺎﺗﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﻳﮑﺼﺪﻭ ﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ
ﻧﻔﺮ ﺩﺭﺟﻤﻬﻮﺭﻳﻬﺎﻱ ﺷﻮﺭﻱ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺯﺑﺎﻥ
ﻣﺎﺩﺭﻱ ﺑﮑﺎﺭﻣﻴﺒﺮﻧﺪ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#13 Posted: 17 Jul 2012 14:59

7 . ﺗﺎﻟﺸﻲ: ﺩﺭ ﺟﻠﮕﻬﻠﻨﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ
ﺷﻮﺭﻭﻱ ﻳﮑﺰﺑﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺘﺪﺍﻭﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺎﻟﺸﻲ
ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺟﻨﻮﺏ ﻏﺮﺑﻲ ﺩﺭﻳﺎﻱ ﺧﺰﺭ ﻭ
ﺩﺭﻣﺮﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺷﻮﺭﻭﻱ ﻧﻴﺰﮔﺮﻭﻫﻲ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﺗﮑﻠﻢ
ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ . ﻋﺪﻩ ﮔﻮﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ 150 ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ
ﺗﺨﻤﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﻤﻠﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ 100 ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ
ﺩﺭﺟﻤﻬﻮﺭﻳﻬﺎﻱ ﺷﻮﺭﻱ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ.
ﺯﺑﺎﻥ ﺗﺎﻟﺸﻲ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎﻱ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﺷﻤﺎﻝ ﻏﺮﺑﻲ
ﺍﺳﺘﮑﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻱ ﻗﺒﻞ ) ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩ ﻗﺮﻥ ﺩﻫﻢ ﻫﺠﺮﻱ (
ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﺭﺍﻳﺞ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ ﺟﺎﻱ ﺧﻮﺩ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﮑﻲ ﺍﺯ ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ ﺗﺮﮐﻲ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺁﺛﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺩﻭ ﺑﻴﺘﻲ ﻫﺎﻳﻴﻤﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺍﺭﺩﺑﻴﻞ ﻭ
ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻗﺮﻥ ﻫﺸﺘﻢ ﻫﺠﺮﻱ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﺳﺖ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#14 Posted: 17 Jul 2012 15:00

ﮔﻴﻠﮑﻲ : ﺍﺯ ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ
ﮔﻴﻼﻥ ﻭ ﺩﻳﻠﻤﺴﺘﺎﻥ ﻣﺘﺪﺍﻭﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﻨﻮﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺘﺎﻥ
ﮔﻴﻼﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﻱ ﺧﻮﺩ
ﺑﮑﺎﺭﻣﻴﺒﺮﻧﺪ. ﮔﻴﻠﮑﻲ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺷﻌﺒﻪ ﻣﻨﻘﺴﻢ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺑﺎﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺍﻧﺪﮎ ﺍﺧﺘﻼﻓﻲ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﮔﻴﻠﮑﻲ
ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ
ﻗﺎﻃﻊ ﺁﻧﻬﺎﺯﺑﺎﻧﺮﺳﻤﻲ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻳﻌﻨﻲ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ
ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ . ﺍﺯﺯﺑﺎﻥ ﮔﻴﻠﮑﻲ ﺩﻭ ﺑﻴﺘﻲ ﻫﺎﻳﻲ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ
"ﺷﺮﻓﺸﺎﻫﻲ " ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﻋﺮﻱ ﻣﻮﺳﻮﻡ
ﻳﺎﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ " ﺷﺮﻓﺸﺎﻩ" ﻣﻨﺴﻮﺑﻤﻲ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﺍﺧﻴﺮ
ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﻣﺤﻠﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ " ﮐﺴﻤﺎﺋﻲ " ﺑﻪ ﺍﻳﻦ
ﮔﻮﻳﺶ ﺍﺷﻌﺎﺭﺳﻴﺎﺳﻲ ﻭ ﻭﻃﻨﻴﺴﺮﻭﺩﻩ ﺍﻧﺪ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#15 Posted: 17 Jul 2012 15:00

ﻃﺒﺮﻱ ﻳﺎ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻧﻲ : ﻳﮑﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ
ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﮐﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭﻳﺎﻱ ﺧﺰﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ
ﮐﻨﻮﻧﻲ ﻭ ﻃﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﻣﺘﺪﺍﻭﻝ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻳﺶ ﺩﺭ
ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻭ ﻧﻮﺍﺣﻲ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻲ ﭼﻪ ﺩﺭﺗﻠﻔﻆ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ
ﻭﺍﮊﮔﺎﻥ ﺍﺧﺘﻼﻓﻲ ﺩﺍﺭﺩ . ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﻬﺮ ﻧﺸﻴﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮ
ﺷﺪﻳﺪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺩﺭﻱ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩﮐﻪ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ
ﺟﺎﻱ ﮔﻮﻳﺶ ﻣﺤﻠﻲ ﺭﺍ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ .
ﺯﺑﺎﻥ ﻃﺒﺮﻱ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻱ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺩﺑﻲ ﻗﺎﺑﻞ
ﺗﻮﺟﻲ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺮﺯﺑﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ
ﺯﺑﺎﻥ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺁﻧﺮﺍ ﺩﺭﻗﺮﻥ ﻫﻔﺘﻢ ﻫﺠﺮﻱ ﺑﻪ
ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺩﺭﻱ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﺩﺭ "ﻗﺎﺑﻮﺳﻨﺎﻣﻪ " ﻭ "ﺗﺎﺭﻳﺦ
ﻃﺒﺮﺳﺘﺎﻥ" ﺍﺑﻦ ﺍﺳﻔﻨﺪﻳﺎﺭ ﻭﻣﺂﺧﺬ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺷﻌﺮﻫﺎﻳﻲ ﺑﻪ
ﺍﻳﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﺴﺖ . ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ
ﺷﻌﺮﻫﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺤﻠﻲ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﻨﺪ
ﮐﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﺎﻡ "ﺍﻣﻴﺮﻱ" ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ
ﺭﺍ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﺯﺑﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﻲ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺯﻣﺎﻥ
ﻭ ﻳﮏ ﺷﺨﺼﻨﻤﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩ؛ ﺑﻪ ﺷﺎﻋﺮﻱ ﻣﻮﺳﻮﻡ
ﺑﻪ "ﺍﻣﻴﺮ ﭘﺎﺯﻭﺍﺭﻱ " ﻣﻨﺴﻮﺏ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ .
ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻣﺘﮑﻠﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﮔﻮﻳﺶ ﻃﺒﺮﻱ ﺭﺍ ﺑﻬﻴﻘﻴﻦ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻥ
ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮﺩ . ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻤﺘﺠﺎﻭﺯ ﺍﺳﺖ .
ﻫﻤﻪ ﺍﻳﺸﺎﻧﺰﺑﺎﻥ ﺭﺳﻤﻲ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻳﻌﻨﻲ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺭﺍ
ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻲ ﺑﺮﻧﺪ .
ﻃﺒﺮﻱ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮔﻴﻠﮑﻲ ﺍﺯﻳﮏ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﻲ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﻋﺎﻡ " ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﺧﺰﺭ" ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎﻣﻴﺪﻫﻨﺪ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#16 Posted: 17 Jul 2012 15:03

ﭘﺸﺘﻮ : ﺯﺑﺎﻥ ﭘﺸﺘﻮ ﮐﻪ ﺍﻓﻐﺎﻧﻲ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻲ
ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﻮﺍﺣﻲ ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻭ ﻣﺮﮐﺰﻱ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ
ﻗﺴﻤﺖ ﺷﻤﺎﻝ ﻏﺮﺑﻲ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ ﻣﺘﺪﺍﻭﻝ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﻭﻫﻲ
ﺍﺯ ﭘﺸﺘﻮ ﺯﺑﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﺩﻱ ﺩﺭ ﭼﺘﺮﺍﻝ ﻭ
ﮐﺸﻤﻴﺮ ﻭ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﻣﺮﺯﻫﺎﻱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺳﮑﻮﻧﺖ
ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﺸﺘﻮ ﺍﺯ ﻗﺮﻧﻬﺎﻱ ﻧﻬﻢ ﻭ
ﺩﻫﻢ ﻫﺠﺮﻱ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻃﻲ ﻗﺮﻭﻥ ﻣﺘﻤﺎﺩﻱ ﭘﺸﺘﻮ ﺗﻨﻬﺎ
ﺩﺭﮔﻔﺘﺎﺭ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻴﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺩﺑﻲ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ
ﺍﻧﺪﮎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺳﻲ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﭘﺸﺘﻮ ﺭﺍ ﺯﺑﺎﻧﺮﺳﻤﻲ ﮐﺸﻮﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭﺍﺯ
ﺁﻥ ﭘﺲ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ، ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺩﺑﻲ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﺪﻳﺪ
ﺁﻣﺪ ﻭ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﻣﻮﺯﺷﮕﺎﻫﻬﺎ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺷﺪ .
ﺯﺑﺎﻥ ﭘﺸﺘﻮﭼﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻭﺍﮎ ﺷﻨﺎﺳﻲ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ
ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭﻱ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﻳﻲ
ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﺠﺎﻝ ﺑﺤﺚ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ . ﺍﻳﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍ
ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻏﺮﺑﻲ ) ﻳﺎ ﺟﻨﻮﺏ ﻏﺮﺑﻲ ( ﻭ ﺷﺮﻗﻲ
) ﺷﻤﺎﻝ ﺷﺮﻗﻲ (ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ . ﮔﻮﻳﺶ ﻣﻬﻤﮕﺮﻭﻩ
ﻏﺮﺑﻲ، ﮔﻮﻳﺶ ﻗﻨﺪﻫﺎﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﮔﺮﻭﻩ ﺷﺮﻗﻲ
ﮔﻮﻳﺶ ﭘﻴﺸﺎﻭﺭﻱ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ
ﮔﺮﻭﻩ ﻫﻢ ﺩﺭ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﺍﺩﺍﻱ ﻭﺍﮐﻬﺎ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ
ﻧﮑﺎﺕ ﺩﺳﺘﻮﺭﻱ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻬﻬﻤﻴﻦ ﻧﺎﻡ ﻳﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻨﺪﻫﺎﺭﻱ» ﭘﺨﺘﻮ « ﻭ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﺎﻭﺭﻱ »
ﭘﺸﺘﻮ « ﺗﻠﻔﻆ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ .
ﺩﺭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻴﺠﺪﻳﺪ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍﻳﺞ ﺁﻥ
ﮐﺸﻮﺭ، ﻳﻌﻨﻲ ﺩﺭﻱ ﻭ ﭘﺸﺘﻮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎﻱ ﺭﺳﻤﻲ
ﻣﻠﻲ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#17 Posted: 17 Jul 2012 15:04

آﺳﻲ : ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻗﻔﻘﺎﺯ ﺑﻘﺎﻳﺎﻱ
ﻳﮑﻲ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎﻱ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺘﺪﺍﻭﻝ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﻦ ﺯﺑﺎﻥ »
ﺁﺳﻲ « ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ . ﮔﻮﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﻗﺴﻤﺘﻲ
ﺩﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻳﺂﺳﺘﻲ ﺷﻤﺎﻝ ﻭ ﻗﺴﻤﺘﻲ ﺩﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻱ
ﮔﺮﺟﺴﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺧﻮﺩﻣﺨﺘﺎﺭ » ﺁﺳﺘﻲ ﺟﻨﻮﺑﻲ « ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ
ﻣﻲ ﺷﻮﺩ، ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺯﺑﺎﻥ ﺁﺳﻲ ﺑﻪ ﺩﻭ ﮔﻮﻳﺶ
ﺍﺻﻠﻲ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻳﮑﻲ ﺭﺍ» ﺍﻳﺮﻭﻧﻲ « ﻭ ﺁﻥ
ﻳﮏ ﺭﺍ » ﺩﻳﮕﻮﺭﻱ « ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﻨﺪ .
ﮔﻮﻳﺸﻲ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﻨﺒﻪ ﺍﺩﺑﻲ ﺩﺍﺭﺩ » ﺍﻳﺮﻭﻧﻲ « ﺍﺳﺖ .
ﺯﺑﺎﻥ ﺁﺳﻲ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺳﮑﺎﺋﻲ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﻣﻲ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ،
ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﮐﻲ ﺍﺯ ﺷﻌﺒﻪ ﻫﺎﻱ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎﻱ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ
ﺍﺳﺖ . ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻣﺘﮑﻠﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻧﺪﮐﻲ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ
ﭼﻬﻞ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺍﺳﺖ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#18 Posted: 17 Jul 2012 15:05

ﮔﻮﺷﻬﺎﻱ ﻣﺮﮐﺰﻱ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ ﻭ ﺷﻬﺮﮐﻬﺎﻱ ﻣﺮﮐﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ
ﺁﺑﺎﺩﻳﻬﺎﻳﭙﺮﺍﮐﻨﺪﻫﺪﺭ ﺣﺎﺷﻴﻪ ﮐﻮﻳﺮ ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ
ﻣﺘﻌﺪﺩﻳﻬﻨﻮﺯ ﺑﺎﻗﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻣﺘﮑﻠﻤﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ
ﺍﻧﺪﮎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺗﻲ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ :
12 . ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ ﻣﻴﺎﻥ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ : ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﻧﻮﺍﺣﻲ ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎﻱ ﻭﻳﻨﺸﻮﻥ، ﻗﺮﻭﺩ ، ﮐﺸﻪ،
ﺯﻓﺮﻩ ، ﺳﺪﻩ، ﮔﺰ، ﮐﻔﺮﻭﻥ ﻭ ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ ﻣﺤﻼﺕ، ﺧﻮﺍﻧﺴﺎﺭ،
ﺳﻮ، ﻟﻴﻤﻪ، ﺟﻮﺷﻘﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻧﻬﺎ
ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﻲ ﮐﻢ ﻳﺎ ﺑﻴﺶ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .
13 . ﮔﻮﻳﺶ ﻳﺰﺩﻱ : ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﻮﻳﺶ ﺯﺭﺗﺸﺘﻴﺎﻥ ﻳﺰﺩ ﻭ ﮐﺮﻣﺎﻥ
ﻳﮑﻲ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﮎ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺗﻲ ﺩﺭ ﺗﻠﻔﻆ .
14 . ﻧﺎﺋﻴﻨﻲ ﻭ ﺍﻧﺎﺭﮐﻲ : ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻭ ﻳﺰﺩ.
15 .ﻧﻄﻨﺰﻱ، ﻳﺎﺭﻧﺪﻱ ﻭ ﻓﺮﻳﺰﻧﺪﻱ : ﺷﻤﺎﻝ ﻏﺮﺑﻲ ﻧﺎﺋﻴﻦ.
16 . ﺧﻮﺭﻱ ﻭ ﻣﻬﺮﺟﺎﻧﻲ: ﺩﺭ ﻗﺮﺍﺀ ﺧﻮﺭ ﻭ ﻣﻬﺮﺟﺎﻥ )ﺩﺭ
ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﮏ (
17 . ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ ﺣﻮﺯﻩ ﺷﻬﺮ ﺳﻤﻨﺎﻥ: ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻤﻨﺎﻧﻲ،
ﻻﺳﮕﺮﺩﻱ، ﺳﺮﺧﻪ ﺍﻱ، ﺳﻨﮕﺴﺮﻱ ﻭ ﺷﻬﻤﻴﺮﺯﺍﺩﻱ .
18 . ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱﺣﻮﺯﻩ ﺍﺭﺍﮎ : ﺷﺎﻣﻞ ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ ﻭﻓﺲ،
ﺁﺷﺘﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﻔﺮﺵ .
19 . ﺗﺎﮐﺴﺘﺎﻧﻲ : ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﻏﺮﺑﻲ ﻗﺰﻭﻳﻦ - ﻭ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭﺩﻱ
ﺩﺭ ﻧﺰﺩﻳﮑﻲ ﺁﻥ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#19 Posted: 17 Jul 2012 15:06

ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻓﺎﺭﺱ
20 . ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎﻱ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻓﺎﺭﺱ ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ
ﺧﺎﺻﻴﻬﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺯﺑﺎﻥ ﺟﺎﺭﻱ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﺎﻥ
ﮐﻪ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺍﺳﺖ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻫﺮﮔﺰ
ﮐﺘﺎﺑﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﺭﻱ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ . ﺍﻳﻨﻬﺎ
ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ ﻣﺘﺪﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎﻱ ﺷﻤﻐﻮﻥ،
ﭘﺎﭘﻮﻥ، ﻣﺎﺳﺮﻡ، ﺑﻮﺭﻳﻨﮕﻮﻥ ﻭ ﺑﻌﻀﻲ ﺩﻫﮑﺪﻩ ﻫﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ.
ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻳﺸﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ ﺟﻨﻮﺏ ﻏﺮﺑﻲ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻣﻲ
ﺷﻮﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﺑﻌﻀﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ " ﺳﻴﻮﻧﺪﻱ " ﺩﺭ ﻗﺮﻳﻪ
ﺳﻴﻮﻧﺪ ) 50 ﮐﻴﻠﻮﻣﺘﺮﻱ ﺷﻤﺎﻝ ﺷﻴﺮﺍﺯ( ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ
ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ ﺷﻤﺎﻝ ﻏﺮﺑﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ
ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺭﻭﺍﺝ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ .
ﺩﺭ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺑﺎﺷﮑﺮﺩ ) ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻗﻲ ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎﺭﺱ (
ﻧﻴﺰ ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ ﺑﺎﺷﮑﺮﺩﻱ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻭ
ﮔﺮﻭﻩ ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻭ ﺷﻤﺎﻟﻴﺘﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻱ
ﻣﺨﺘﺼﺎﺗﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ
ﻣﺸﺨﺺ ﻭ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#20 Posted: 17 Jul 2012 15:07

ﺯﺑﺎﻧﻬﺎﻱ ﭘﺎﻣﻴﺮﻱ
ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﺎﻁ ﺷﻤﺎﻝ ﺷﺮﻗﻲ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﺋﻲ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﻳﻌﻨﻲ
ﺩﺭ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻲ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﭘﺎﻣﻴﺮ، ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺟﺰﺀ ﺩﻭ
ﮐﺸﻮﺭ ﺗﺎﺟﻴﮑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻗﺴﻤﺘﻲ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﺳﻮﻱ ﻣﺮﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺑﺎ ﭼﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮔﻮﻳﺸﻬﺎﻱ
ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺳﺖ :
21 . ﺷﻐﻨﺎﻧﻲ : ﺩﺭ ﺩﻭ ﮐﺮﺍﻧﻪ ﺭﻭﺩ ﭘﻨﺞ ﺁﺏ ﻭ ﺑﺨﺶ ﻋﻠﻴﺎ ﻭ
ﺳﻔﻼﻱ ﺧﻮﺭﺩﮒ .
22 . ﺭﻭﺷﺎﻧﻲ : ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﮐﺮﺍﻧﻪ ﺭﻭﺩ ﭘﻨﺞ ﺁﺏ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ
ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺷﻐﻨﺎﻥ .
23 . ﺑﺮﺗﻨﮕﻲ : ﺩﺭﻩ ﺑﺮﺗﻨﮓ .
24 . ﺍﺭﺷﺮﻱ : ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﻻﻱ ﻣﺴﻴﺮ ﺭﻭﺩ ﺑﺮﺗﻨﮓ .
25 . ﺳﺮﻳﮑﻠﻲ : ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﻴﻦ ﺗﺴﺰﻳﺎﻥ ) ﻣﻐﺮﺏ ﭼﻴﻦ (.
26 . ﻳﺰﻏﻼﻣﻲ : ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﻣﺴﻴﺮ ﺭﻭﺩ ﻳﺰﻏﻼﻡ ﮐﻪ ﺷﺎﺧﻪ
ﺭﺍﺳﺖ ﭘﻨﺞ ﺁﺏ ﺍﺳﺖ .
27 . ﺍﺷﮑﺎﺷﻤﻲ: ﺩﺭ ﭘﻴﭻ ﺭﻭﺩ ﭘﻨﺞ ﺁﺏ ﻭ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺭﻭﺩ
ﻭﺭﺩﻭﺝ ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ .
28 . ﻭﺧﺎﻧﻲ: ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺭﻭﺩ ﭘﻨﺞ ﺁﺏ ﻭ ﺍﻧﺪﮐﻲ
ﺩﺭ ﭼﺘﺮﺍﻝ ﻭ ﺟﻤﻮ ﻭ ﮐﺸﻤﻴﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﻴﻦ ﺗﺴﺰﻳﺎﻥ.
ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻳﺸﻬﺎ ﮔﺎﻫﻲ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ
ﮐﻪ ﻣﺘﮑﻠﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻨﺪ ﻭ
ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺁﻥ ﻧﻮﺍﺣﻲ - ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺎﺟﻴﮑﻲ
- ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ

صفحه 2 از 8: « پیشین 1 2 3 4 5 6 7 8 پسین »

علم و دانش /

گويش ها و زبان هاى مختلف جهان

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا