ارسالها: 502
#281
Posted: 18 Aug 2013 17:46
ایالت خوخوی
۲۳°۴۵′ جنوبی ۶۵°۳۰′ غربی
- ایالت هوخوی (به اسپانیایی: Provincia de Jujuy) یکی از ۲۳ ایالت آرژانتین، واقع در شمال غربی کشورمی باشد که با ایالت سالتا و کشورهای بولیوی و شیلی مرز مشترک دارد.
مشخصات
- مساحت : ۵۳۲۱۹ کیلومتر مربع
- جمعیت : ۶۱۱۸۸۸ نفر (تا ۲۰۰۱)
- فرماندار : والتر باریو نووو
تاریخچه
- ساکنان بومی هوخوی که بعدها با اینکاها آمیزش کردند به زراعت و پرورش گواناکو (نوعی لاما) مشغول بودند. آنان کلبه‌های گلی و دژهای سنگی برای محافظت از روستاهای خود می‌ساختند. پوکارا ده تیلکارا از نمونه‌های چنین دژهایی ست.
- در سال ۱۵۹۳ اقامتگاه کوچکی در درهٔ هوخوی با تلاش فرانسیسکو ده آرگانیاراز ای مارگیا ایجاد گشت. با وجود حملات بومیان کالچاکیس و اوماگواکاس، جمعیت و فعالیت آن خطه رو به فزونی گذاشت.
- در پایان سدهٔ ۱۷ میلادی، با ایجاد بخش‌هایی که تحت نایب السلطنه بودند، هوخوی قسمتی از نایب السلطنه پرو شد. پس از جدایی از پرو و تشکیل نایب السلطنه ریو د لاپلاتا ، هوخوی نیز از اهمیت و اعتبار افتاد.
- در خلال انقلاب مه و جنگ استقلال ایالات متحدهٔ جنوبی، درگیری‌هایی در هوخوی به سبب استقرار نیروهای اسپانیایی در پرو به وجود آمد. اهالی هوخوی ناچار به پیش گرفتن سیاست تخریب مسکن که از سوی ژنرال مانوئل بلگرانو اتخاذ شد گشتند. این جنگ اقتصاد منطقه را به شدت تحت تاثیر قرار داد.
- پس از چند رشته درگیری داخلی و جدایی از ایالت سالتا و توکومان، اوضاع اقتصادی و اجتماعی ایالت رو به بهبود گذاشت. در پایان سدهٔ ۱۹ صنعت نیشکر آغاز گرفت. در اوایل سدهٔ ۲۰ خطوط راه آهن، ایالت را به بوئنوس آیرس و لاپاز (پایتخت بولیوی) متصل کرد. صنایع سنگین نخستین بار و به وسیله ژنرال مانوئل ساویو، مشاور اقتصادی ریاست جهموری، به هوخوی پا گذاشت.
جغرافیا و اقلیم
- سه منطقه عمدهٔ هوخوی عبارتند از : فلات ۳۸۰۰ متری آلتی پلانو، با قله‌های ۵۰۰۰ متری که بیشتر ایالت را در بر می‌گیرد. ناحیه مربوط به رود بزرگ هوخوی که از دره تنگ کبرادا ده اومائوکا عبور می‌کند و منطقه گران چاکو در جنوب شرق و در پای رشته کوه سیه راس
- با وجود چنین نواحی متنوعی، آب و هوای هوخوی عمدتا خشک، کم باران و نیمه بیابانی است (به استثنای درهٔ ال رامل). اختلاف دمای روز و شب نیز در نواحی مرتفع بسیار زیاد است.
- رود برمه خو که از این ایالت می‌گذرد رودهای گرانده و سان فرانسیسکو را تغذیه می‌کند.
اقتصاد
- ایالت هوخوی با وجود تنوع، هنوز از نظر اقتصادی توسعه نیافته‌است. زراعت در هوخوی با وجود پیشینه کشاورزی درصد کمی از اقتصاد را تشکیل می‌دهد. مهم‌ترین محصول آن نیشکر است که نیمی از تولید ناخالص ایالت و ۳۰ درصد تولید کشوری را تشکیل می‌دهد. در مورد سایر محصولات میتوان به توتون، حبوبات، لیمو، گوجه فرنگی و سبزیجات اشاره کرد.
- صنایع و کارخانجات در هوخوی نسبت به سایر ایالات همسایه چشمگیر تر است به طوریکه ۱۵ درصد اقتصاد را تشکیل می‌دهد. این ایالت همچنین دومین ایالت تولید کننده آهن میباشد.
- از منابع درآمدزای ایالت میتوان به تولید نمک، کاغذ، مصالح ساختمانی، استخراج نفت، پرورش دام و انواع لاما، توریسم (فرهنگ آیمارا و کچوآ، بقایای تمدن اینکاها، دژ باستانی پوکارا د تیلکارا، دره کبرادا، پارک ملی کالیله گوا در جنگل یونگاس ) اشاره نمود.
تقسیمات سیاسی
- ایالت هوخوی به ۱۶ بخش (دپارتمان) تقسیم میشود.
۱ – بخش کوچینوکا
۲ – بخش ال کارمن
۳ – بخش دکتر مانوئل بلگرانو
۴ – بخش اومائواکا
۵ – بخش لدسما
۶ - بخش پالپالا
۷ – بخش رینکونادا
۸ – بخش سان آنتونیو
۹ – بخش سان پدرو
۱۰ – بخش سانتا باربارا
۱۱ – بخش سانتا کاتالینا
۱۲- بخش سوسکس
۱۳ – بخش تیلکارا
۱۴ – بخش تومبایا
۱۵ – بخش واله گرانده
۱۶ – بخش یاوی
نگارخانه
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#282
Posted: 18 Aug 2013 21:22
ایالت ریو نگرو
۴۰°۴۸′ جنوبی ۶۳°۰۰′ غربی
- ایالت ریو نگرو یکی از ایالات ۲۳ گانه آرژانتین، واقع در در جنوب کشور آرژانتین و شمال منطقه پاتاگونیا میباشد . ریونگرو با ایالات مندوزا، چوبوت، نئوکن، لاپامپا و بوئنوس آیرس مرز مشترک دارد . اقیانوس اطلس نیز در شرق آن قرار دارد .
مشخصات
- مرکز : ویدما
- مساحت : ۲۰۳۰۱۳ کیلومترمربع
- جمعیت : ۵۵۲۸۲۲ (تا ۲۰۰۱)
- فرماندار : میگل سائیس
تاریخچه
- پیش از آنکه ورود اسپانیایی‌ها به آمریکای جنوبی، ایالتی که امروزه ریونگرو نام دارد زیستگاه اقوام پوئلچس، پیکونچس و ووریلوچس از بومیان «تئوئل چه» بود . نخستین اکتشاف گر که از سواحل ایالت در سال ۱۵۲۰ دیدن کرد، فردیناند ماژلان بود . پس از ورود اسپانیایی‌ها، کشیشی به نام نیکولاس ماسکاردی یک هیأت تبلیغی وابسته به ژزوئیت‌ها در منطقه و در کرانه دریاچه نائوئل ئوآپی تاسیس کرد . در سال ۱۷۷۹ فرانسیسکو فرناندز ده ویدما viedma دو شهر ویدما و کارمن د پاتاگونس را که در دو سوی رود ریونگرو در برابر هم قرار دارند بنا کرد. پس از انقلاب مه نخستین کوشش‌ها برای کنارزدن بومیان انجام گرفت . در سال ۱۸۷۹، اسپانیایی‌ها به فرماندهی خولیو روکا و در عملیات «فتح صحرا» بومیان را شکست دادند . دکتر فرانسیسکو مورنو، سیاح معروف، جستجوی خود را از پاتاگونیا به جنوب آغاز کرد . با آغاز سدهٔ ۱۹ میلادی، اقامتگاه‌هایی چون سان کارلوس د باریلوچه، چوئل چوئل و خنرال روکا در منطقه احداث شد . بزودی تولید میوه به عمده‌ترین فعالیت اقتصادی تبدیل شد . خطوط راه آهن نیز آلتو واله را به شهرهای مجاور اقیانوس اطلس متصل کرد . ریونگرو به تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۵۷ به عنوان ایالت، استقلال خود را به دست آورد .
جغرافیا و اقلیم
- رود لیمای در بین ایالت ریونگرو و ایالت نئوکن جاری است . رود ریونگرو منبع آبی عمده‌ای است که دشت‌های کم آب ایالت را سیراب می‌کند . غالب مساکن و کشتزارها در دره‌ها شکل گرفته‌اند . این دره‌ها به سه بخش آلتو واله (غرب)، واله مدیو (مرکز) و واله اینفریور (شرق) تقسیم میشود . دره‌های حاصلخیز بخش آند بارش سالانه‌ای تا ۲۰۰۰ میلیمتر دارند در حالی که بارش سایر مناطق ایالت ۲۰۰ میلیمتر در سال میباشد . تابستان‌های ریونگرو معتدل تا گرم و زمستان‌های آن سرد است .
- رود نگرو از رودهای مهم در این ایالت به شمار می رود.
اقتصاد
- ایالت ریونگرو با تولید ارزش ۴/۵ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ و درامد سرانه ۹۸۰۰ دلار میباشد . کشاورزی ۱۰ درصد اقتصاد ایالت را تشکیل می‌دهد که غالبا در دره‌های حاصلخیز رود ریونگرو به خصوص بخش آلتو واله (غرب) و واله مدیو (مرکز) متمرکز شده‌است . ۷۰ درصد سیب و گلابی کشور در ریونگرو و در شهر سان آنتونیو اوئسته تولید میشود که مصارفی چون تولید آبمیوه یا صادرات دارد . در بخش واله مدیو علاوه بر سیب و گلابی، گوجه فرنگی، پیاز و سایر سبزیجات تازه برای مصارف داخلی به عمل می‌آید . محصول عمدهٔ شهر ال بولسون میوه‌های انگوری میباشد . در بیرون از دره‌های حاصلخیز، پرورش دام صورت می‌گیرد به طوریکه ۱۳ درصد گوشت و پشم کشور در ریونگرو تولید میشود . نفت نیز در شهر کاتریل catriel به مقدار نسبتا ضعیفی استخراج میشود . همچنین در بخش معادن میتوان به معادن دیاتومیت، سنگ گچ و نمک اشاره کرد . ماهیگیری صنعتی ایالت در آبهای اقیانوس اطلس و خلیج سان ماتیاس با صید سالانه ۱۱ هزار تن ماهی و ۸ هزار تن ماهی روغن، ماهی مرکب، صدف و انواع غذاهای دریایی (غالبا برای صادرات) صورت می‌گیرد . صنعت جهانگردی نیز یکی دیگر از منابع درامدزا میباشد . جاذبه‌های توریستی ایالت در دو ناحیه عمده واقع شده‌اند : ناحیه آند و ناحیه اقیانوس اطلس از جاذبه‌های ناحیه آند میتوان به مکانهای زیر اشاره نمود : پارک ملی لوس آرایانس، جزیره ایسلا ویکتوریا، گذرگاه‌های بین دریاچه‌ها، مرکز اسکیینگ سررو کاتدرال و شهر ال بولسون جاذبه‌های توریستی ناحیه اطلس شامل صخره‌های غارشکل کرانه لاس گروتاس، مناطق ویزه ماهیگیری در واله مدیو، رود ریونگرو به سبب ورزش‌های آبی میباشد .
تقسیمان سیاسی
- ایالت به ۱۳ بخش (دپارتمان) تقسیم میشود .
۱ – بخش آدولفو آلسینا
۲ – بخش آویاندا
۳ – بخش باریلوچه
۴ – بخش کونه سا
۵ – بخش ال کوی
۶ – بخش خنرال روکا
۷ – بخش نووه ده خولیو
۸ – بخش نورکوئینکو
۹ – بخش پیچی مائوئیدا
۱۰ – بخش پیلکانیو
۱۱ – بخش سان آنتونیو
۱۲ – بخش والچتا
۱۳ – بخش ونتیسینو ده مایو
نشان
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#284
Posted: 18 Aug 2013 22:23
ایالت سان لوئیز
۳۳°۱۸′ جنوبی ۶۶°۲۱′ غربی
- ایالت سان لوئیز یکی از ایالات ۲۳ گانه آرژانتین، واقع در مرکزکشور میباشد . سان لوئیز با ایالات لاریوخا ، کوردوبا ، لاپامپا ، مندوزا و سان خوان مرز مشترک دارد .
مشخصات
- مرکز : سان لوئیز
- مساحت : ۷۶۷۴۸ کیلومترمربع
- جمعیت : ۳۶۷۹۳۳ (تا ۲۰۰۱)
- فرماندار : آلبرتو رودریگز سا
تاریخچه
- پیش از ورود اسپانیایی‌ها به آمریکای جنوبی، ایالتی که امروزه سان لوئیز نام دارد زیستگاه بومیان بود . از اقوام این بومیان میتوان به کالچاکیس، میچیلینگس، رانکلس، پوئلچس و پئوئنچس اشاره نمود . شهر سان لوئیز توسط خوان خوفره ده لوآیسا منه سس در سال ۱۵۹۴ تاسیس شد که بعدها بر اثر حملات مکرر بومیان از سکنه خالی گشت اما در سال ۱۵۹۶ توسط مارتین گارسیا ده اونیز آباد شد . در سال ۱۷۱۲ شهر بر اثر حمله ویرانگر بومیان مالونس رو به نابودی رفت اما مجددا همراه با احداث دژهایی رو به آبادی رفت . اندکی پس از ایجاد نایب السلطنه ریودلاپلاتا در سال ۱۷۷۶، منطقه تحت تسلط کوردوبا و سپس کویو (۱۸۱۳) بود . سرانجام ایالت در سال ۱۸۲۰ اعلام استقلال نمود . خطوط راه آهن و سیستم ریلی در سال ۱۸۷۵ به سان لوئیز رسید که موجب ایجاد شهرهایی (مانند ویا مرسدس و سانتا روزا) در بین مسیر آن شد . پس از بحران مالی دهه ۱۹۳۰، جمعیت ایالت به نصف خود رسید . از چهره‌های سیاسی برجسته ایالت میتوان به آدولفو رودریگز سا (پرونیست) اشاره نمود .
جغرافیا و اقلیم
- در شمال و غرب ایالت، تپه‌ها و ماهورهای کم ارتفاع وجود دارد . در جنوب و مرکز نیز زمین‌های هموار و دریاچه نمک پامپا دلاس سالیناس قرار دارد . هر چند آب و هوای سان لوئیز معتدل و کم باران است، مناطق بسیاری با آب و هوایی معتدل و خاک حاصلخیز چون ویا ده مرلو وجود دارند . رودهای عمده در ایالت، کوئنتو و کونلارا میباشند . همچنین رودهای سالادو و دساگادرو مرز این ایالت را با سایر ایالات تشکیل می‌دهد .
اقتصاد
- ایالت سان لوئیز با تولید ارزشی برابر ۴/۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ و درامد سرانه ۹۲۰۰ دلار از نظر اقتصادی رو به رشد میباشد . کشاورزی و صنایع عمده‌ترین فعالیت ایالت به شمار می‌آید . فعالیت ایالت در بخش کشاورزی محدود به تولید ذرت، لبنیات، گیاهان جایگزین گوشت حیوانی و پرورش گاو است . در بخش معادن میتوان به معادن آهک، مرمر، اورانیوم، نمک و تنگستن اشاره کرد . در بخش صنایع نیز صنعت چرم، نساجی، سرامیک، پلاستیک، وسایل خانگی و کاغذ فعال میباشد . پرورش دام در سالتا تنها در بخش شرقی و مرطوب انجام میشود . صنعت جهانگردی چندان منبعی درامدزا نمی‌باشد . با این حال جاذبه‌های توریستی شامل مکانهای زیر است :
- مناطق خوش آب و هوای اطراف ویا ده مرلو
- پارک ملی سیه را دلاس کیخاداس
- دریاچه پوتره رو
تقسیمان سیاسی
- ایالت به ۹ بخش (دپارتمان) تقسیم میشود .
۱ – بخش آیاکوچو
۲ – بخش بلگرانو
۳ – بخش مرکزی (با مرکزیت سان لوئیز)
۴ – بخش چاکابوکو
۵ – بخش کورونل پرینگلس
۶ – بخش خنرال پدرنرا
۷ – بخش گوبرنادور دوپوی
۸ – بخش خونین
۹ – بخش لیبرتادور خنرال سان مارتین
نشان
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#285
Posted: 19 Aug 2013 12:41
ایالت سانتا فه
۳۳.۷۲۲۷° جنوبی ۶۲.۲۴۶° غربی
- ایالت سانتافه ، یکی از ایالات ۲۳ گانه آرژانتین، واقع در مرکز – شرق کشور میباشد که با ایالات چاکو، کورینتس، انتره ریوز، بوئنوس آیرس، کوردوبا، سانتیاگو دل استرو مرز مشترک دارد. سانتافه با ایالات انتره ریوز و کوردوبا بخشی به نام «منطقه مرکزی» تشکیل می‌دهد. ازشهرهای مهم ایالت میتوان به روزاریو، سانتافه، رافائلا، ونادو توئرتو، ویا گوبرنادور گالبز، سانتو تومه و رکونکوئیستا اشاره کرد.
مشخصات
- مرکز: سانتافه
- مساحت: ۱۳۳۰۰۷ کیلومترمربع
- جمعیت: ۳۰۰۰۷۰۱ (تا ۲۰۰۱)
- فرماندار: ارمس بینر
تاریخچه
- پیش از ورود اسپانیایی‌ها به آمریکای جنوبی، ایالتی که اکنون سانتافه نام دارد زیستگاه بومیان (پیلاگاس، توباس، تیمبوس، موکاویس، گوایکوروس و گوارانی) بود. این بومیان کوچ نشین از طریق شکار، ماهیگیری و گردآوری میوه ارتزاق می‌کردند. نخستین اقامتگاه اروپاییان در سال ۱۵۲۷ و در محل برخورد رودهای پارانا و کارکارانیا به دست سباستین گابوتو ساخته شد. او در سر راه خود به شمال دژی (با نام sancti spiritus) را بنا کرد که ۲ سال بعد به دست بومیان ویران شد.
- در سال ۱۵۷۳ شهر سانتافه در اطراف شهر کوچک کایاستا ی امروزی توسط خوان ده گارایتاسیس شد اما در سال ۱۶۵۱ به شهر سانتافه کنونی انتقال یافت. در سال ۱۸۱۲ ژنرال مانوئل بلگرانو پرچم آرژانتین را بر فراز کرانه رود پارانا در شهر روزاریو (در ۱۶۰ کیلومتری مرکز ایالت که آن زمان دهکده‌ای بیش نبود) برفراشت.
- در سال ۱۸۱۵ دولت مرکزگرای تحت « کارلوس ماریا ده آلبئار » به دنبال نافرمانی « ایگناسیو آلوارز توماس »، که برای مقابله با خوزه خروازیو آرتیگاس (رهبر فدرالیست) به سانتافه فرستاده شده بود، ادارهٔ امور را از دست داد. فرمانده شبه نظامیان محلی، « فرانسیسکو کوندیوتی »، بطور مسالمت آمیز دولت را در دست گرفت؛ این رویداد نقطه آغازین برای دوره‌ای کوتاه در جهت کسب استقلال (در سایه فدرالیسم) سانتافه بود. پس از مدتی کوندیوتی درگذشت و دولت مرکزی وابسته مجددا یر سر کار امد. یک سال بعد، رهبران فدرالیست، ماریانو ورا و استانیسلاو لوپز، نمایندهٔ فرماندار را از مقام خود عزل کردند و خواستار حاکمیت ایالت سانتافه تحت عضویت در «مجمع آزادیخواهان آرتیگاس» شدند.
- در سال ۱۸۱۸، قانون اساسی ایالتی توسط لوپز دیکته شد: سانتافه نخستین ایالتی بود که قانون اساسی خودش را داشت. طی درگیری‌های داخلی ۱۸۲۰ نیروهای سانتافه قاطعانه برای شکست ارتش مرکزگرای بوئنوس آیرس جنگیدند. بدین ترتیب پس از مدتی استانیسلاو لوپز جای خود را به عنوان چهره کلیدی حزب فدرال مستحکم کرد. پس از مرگ لوپز در سال ۱۸۳۸، دبیر و دست راست او، خوزه ماریا کوین Cullen جای وی را گرفت. کوین رقیب سرسختی برای خوان مانوئل ده روزاس (فرماندار بوئنوس آیرس و نمایندهٔ امور خارجه کنفدراسیون) بود به همین دلیل ده روزاس، کوین را بازداشت و اعدام کرد و به جای او یک فرد هوادار خود به نام خوان پابلو لوپز را بر سر کار اورد. فرماندار جدید تا حمله «خوستو خوزه ده ارکیزا» و تا سال ۱۸۵۱ بر مسند بود و پس از او پاسکوال اچاگه به فرمانداری رسید. پس از تشکیل ملت، ایالت سانتافه وارد دورهٔ صلح و پیشرفت شد. در سال ۱۸۷۲ خطوط راه آهن و سیستم تلگراف نقاط مختلف ایالت را به هم متصل کرد و درسال ۱۸۸۹ دانشگاه ایالتی سانتافه تاسیس شد. پس از ورود مهاجران اروپایی و انتشار اندیشه‌های نو، استیلای سیاسی گروه‌های محافظه کار به چالش کشیده شد. در نتیجه احزا ب رادیکالی چون «اتحادیه مدنی» (UCR) و «حزب دمکراتیک ترقی خواه» (PDP) و فدراسیون زراعی آرژانتین تشکیل شدند. دو حزب رادیکال در مبارزات انتخاباتی با گروه‌های محافظه کار رقابت سختی داشتند. پس از اینکه قانون انتخاباتی توسط روکه سائنز پنیا در سال ۱۹۱۲ اصلاح شد، نمایندگان UCR به قدرت رسیدند و تا کودتای ۱۹۳۰ بر سر کار بودند. در سال ۱۹۳۲ این حزب PDP بود که بر مسند دولت نشست. در انتخابات منازعه آمیز ۱۹۵۸ که پرونیست‌ها کنار رفتند، دکتر کارلوس سیلوستر بگنیس - یک نماینده حامی رئیس جمهور (آرتورو فروندیزی) – به فرمانداری رسید. وی با برنامه‌های عمرانی خود، تونل ارنان داریاس را احداث کرد. این تونل ۱۵ کیلومتری که از زیر آبهای رود پارانا گذر می‌کند، دو شهر پارانا و سانتافه را به هم متصل می‌کند. سانتافه در خشونت‌های دههٔ ۱۹۷۰ و رکود دههٔ ۱۹۸۰ بیش از دیگر ایالات خسارت دید. اوضاع اقتصادی ایالت در دهه ۹۰ وخیم تر شد. اما تا سال ۲۰۰۲ به رشد اقتصادی ۷ درصدی رسید. سانتافه مرکز تولید سویا و رقیب جدی ایالت بوئنوس آیرس در فعالیت‌های زراعی است.
جغرافیا و اقلیم
- بیشتر ایالت بخشی از منطقه مرطوب پامپاس میباشد که شامل زمین‌های سبز و هموار است. در شمال ایالت منطقه گران چاکو قرار دارد. غرب ایالت را کوه‌های نوک تیز و کم ارتفاع با شیب تند تشکیل می‌دهند. شمال سانتافه، آب و هوایی گرم با دمای متوسط ۱۹ درجه و در شرق ایالت بارش سالانه ۱۱۰۰ میلیمتر است. در جنوب دما و بارش کم است. رود عمدهٔ سانتافه، رود پارانا | پارانا است که در دهانه ریودلاپلاتا به دریای آزاد (اقیانوس اطلس) می‌ریزد. رودهای کوچکی مانند سالادوی شمالی، کارکارانیا و آرویو دل مدیو به پارانا می‌ریزند. دو رود پارانا و سالادو پس از باران‌های سنگین، طغیان می‌کنند. در سال ۲۰۰۳ سیل درشمال و مرکز ایالت، صدهزار نفر را بی خانمان کرد و خسارت شدیدی به اقتصاد ایالت وارد آورد. در سال ۲۰۰۷ سیل شدید دیگری در جنوب و مرکز ایالت که بخش‌هایی از شهرهای سانتافه و روزاریو را در بر می‌گرفت، ده‌ها هزار نفررا آواره کرد و زراعت منطقه را تحت تاثیر قرار داد.
اقتصاد
- ایالت سانتافه با تولید ناخالص داخلی برابر۲۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ و درامد سرانه ۹۰۰۰ چهارمین ایالت از حیث اهمیت میباشد کشاورزی نقش مهمی در اقتصاد ایالت بازی می‌کند. ۲۱ درصد زمین‌های زراعی کشور در سانتافه قرار دارد. از محصولات عمده کشاورزی باید به سویا، آفتابگردان، ذرت، گندم و برنج و از سایر محصولات میتوان به عسل، توت فرنگی، پنبه و چوب اشاره کرد. از فعالیت درآمدزای سانتافه پرورش گاو (با ۵/۶میلیون راس) برای تولید شیر و گوشت است. طوریکه سالانه ۶/۲ میلیون لیتر شیر (۴۰ درصد تولید ملی) تولید میشود. محصولات صادراتی سانتافه از طریق بنادر بین روزاریو و سان لورنزو به سایر کشورها منتقل میشود. تولیدات صنعتی ۱۸ درصد اقتصاد سانتافه را تشکیل می‌دهد. از جمله آنها: صنایع غذایی (تولید آرد، روغن و آبجو)، صنایع چرم و نساجی، صنایع فولاد و تولید فلز، صنعت خودرو و ماشین‌های زراعی و صنعتی
- در بخش خدمات، صنعت جهانگردی چندان منبع درامدزایی نمی‌باشد. با این حال جاذبه‌های توریستی ایالت عبارتند از:
- ویرانه‌های شهر تاریخی کایاستا
- بدل دژ
تقسیمان سیاسی
- ایالت به ۱۹ بخش (دپارتمان) تقسیم میشود.
۱ – بخش بلگرانو
۲ – بخش کاسه روس
۳ – بخش کاستیانوس
۴ – بخش لاگو کونستیتوسیون
۵ – بخش گارای
۶ – بخش خنرال لوپز
۷ – بخش خنرال اوبلیگادو
۸ – بخش ایریوندو
۹ – بخش لا کاپیتال
۱۰ – بخش لاس کولونیاس
۱۱ – بخش نووه ده خولیو
۱۲ – بخش روزاریو
۱۳ – بخش سان کریستوبال
۱۴ – بخش سان خاویر
۱۵ – بخش سان خرونیمو
۱۶ – بخش سان خوستو
۱۷ – بخش سان لورنزو
۱۸ – بخش سان مارتین
۱۹ – بخش ورا
نشان
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#286
Posted: 19 Aug 2013 16:45
ایالت سانتا کروس
۵۱°۳۷′۲۳″ جنوبی ۶۹°۱۲′۵۸″ غربی
- ایالت سانتاکروز ، یکی از ایالات ۲۳ گانه آرژانتین ، واقع در جنوب کشور و منطقه پاتاگونیا میباشد که با ایالت چوبوت از شمال و کشور شیلی از جنوب و غرب مرز مشترک دارد . در شرق ایالت نیز اقیانوس اطلس قرار دارد . سانتاکروز پس از ایالت بوئنوس آیرس ، بزرگ‌ترین ایالت کشور است .
مشخصات
- مرکز : ریوگالگوس
- مساحت : ۲۴۳۹۴۳ کیلومترمربع
- جمعیت : ۱۹۶۹۴۳ ( تا ۲۰۰۱ )
- فرماندار : دانیل پرالتا
تاریخچه
- پیش از ورود اسپانیایی‌ها به آمریکای جنوبی، ایالتی که اکنون سانتاکروز نام دارد زیستگاه بومیان ( تئوئلچس ) بود . در سال ۱۵۲۰ فردیناند ماژلان به مکانی که امروز خلیج سان خولیان نام دارد رسید . ۱۵ سال پس از آن، منطقهٔ اطراف رود چیکو با نام رود گایه گوس توسط مارتین ده آلکازابا کشف شد . به سبب حملات دزدان دریایی انگلیسی و پس از مشاهدهٔ فرانسیس دریک drake در ۱۵۷۸، اسپانیایی‌ها پدرو سارمینتو ده گامبوا را برای تقویت کردن و به نقشه درآوردن تنگهٔ ماژلان و جلوگیری از دسترسی نیروهای اسپانیایی‌ها به اقیانوس آرام فرستادند . در میانهٔ سدهٔ ۱۸ میلادی، ژزوییت‌ها در راستای کار تبلیغی خود در منطقه مستقر شدند . هنگامی که نایب السلطنه ریو دلاپلاتا ( وابسته به امپراتوری اسپانیا ) در سال ۱۷۷۶ به وجود آمد، منطقه تحت سلطه بوئنوس آیرس بود . در سال آنتونیو ده بیدما شهر نووا کولونیا ( پوئرتو دسه آدو امروزی ) را بنا نهاد . بین سالهای ۱۸۲۵ تا ۱۸۳۶ رشته اکتشافاتی در منطقه، از جمله توسط چارلز داروین، صورت گرفت . در سال ۱۸۶۰ فرمانده لوئیز پیدرابوئنا پایگاهی در جزیره پاوون در دهانه پوئرتو دسه آدو تاسیس کرد . در سال ۱۸۷۸ حکومت پاتاگونیا با مرکزیت ویدما به وجود آمد اما شش سال بعد به مناطق کوچکتری تجزیه شد . از جمله این مناطق " دولت ملی سانتاکروز " با مرکزیت شهر سانتاکروز بود . مرکز این منطقه در سال ۱۹۰۱ به ریو گایه گوس منتقل شد . آغاز سدهٔ ۲۰ مقارن با مهاجرت اروپایی‌ها ( به ویژه اسپانیایی‌ها، آلمانی‌ها، بریتانیایی‌ها و اسلاوها ) به مناطق خالی ازسکنه منطقه بود . غالب این مهاجران به سبب وقوع جنگ جهانی اول و علاقه به صنعت پشم به سانتاکروز آمدند . پایان جنگ موجب کاهش حجم صادرات شد که برای منطقه بحرانی جدی به شمار می رفت .
- آرمان‌های ترقی خواهی و تجدد طلبی که از جانب مهاجران اسپانیایی بین مردم منطقه پراکنده شده بود، کارگران منطقه را، که در شرایط سخت و غیر انسانی کار می کردند، تحت تاثیر قرار داد . در سال ۱۹۲۲ سانتا کروز شاهد اعتصاب کارگران بود . این آکسیون که به سرکوب شدید دولتی و اعدام بسیاری از اعتصاب کنندگان انجامید، به تراژدی پاتاگونیا مشهور شد . درسال ۱۹۴۴ " منطقه نظامی کومودورو ویواداویا " که شمال دولت ملی سانتاکروز و جنوب ایالت چوبوت را در بر می گرفت تشکیل شد اما تا سال ۱۹۵۵ دوام نداشت . ۲ سال بعد سانتاکروز استقلال خود را به دست آورد . در سال ۱۹۷۳ خورخه سپرنیک، پرونیست مدافع حقوق کارگران به فرمانداری ایالت رسید . اما پشتیبانی او از اسوالدو بایر، کارگردان فیلم شورشیان پاتاگونیا ( در مورد اعتصاب کارگری ۱۹۲۲ )، موجب شد که او پس از کودتای مارس ۱۹۷۶ زندانی شود . در سالهای بعد و پس از نهادینه شدن دمکراسی در کشور ( ۱۹۸۳ ) چهره هایی چون نستور کرچنر به فرمانداری ایالت ( ۱۹۹۱ ) و پس از آن به سمت ریاست جمهوری (۲۰۰۳) رسید .
جغرافیا و اقلیم
- در غرب ایالت و در جنوب کشور، کوه‌های آند و توده‌های یخ با کوه‌های همیشه برفی وجود دارد . شیبی از مرکز ایالت تا ساحل اقیانوس اطلس وجود دارد . خط ساحلی اقیانوس اطلس نیز ( در شرق ) ترکیبی از ساحل شنی و صخره ای میباشد . پست‌ترین نقطه ( نسبت به سطح دریا ) در نیمکره جنوبی و غربی زمین، لاگونا دل کاربون میباشد ( ۱۰۵ متر ) که در سانتا کروز قرار دارد . میانگین دما در تابستان ۱۳ درجه و در زمستان ۳ درجه میباشد . ضمن اینکه غیراز نواحی غربی و آندی ایالت، بارش در ایالت کم است . رودهای عمده در این استپ خشک و سرد رودهای دسه آدو ، سانتا کروز ، گایه گوس ، کویل ، چیکو و پینتوراس میباشند که دره‌های حاصلخیزی ایجاد کرده اند . از دریاچه هایی که در سانتاکروز قرار دارند می توان به بوئنوس آیرس ، کاردیل ، ویدما ، آرخنتینو ، بلگرانو و سان مارتین اشاره کرد که همگی در غرب ایالت قرار دارند و آب شان با ذوب توده‌های یخی تامین میشود اما به واسطه اقلیم خشک از انها برای کشاورزی استفاده نمی شود . همچنین رودهای سالادو و دساگادرو مرز این ایالت را با سایر ایالات تشکیل می دهد .
اقتصاد
- ایالت سانتا کروز با تولید ناخالص داخلی برابر ۳/۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ و درامد سرانه ۱۶۵۵۰ دلار با توجه به جمعیت کم و منابع طبیعی سرشارش، اقتصادی میباشد . بخش معدن و استخراج با تولید ۵/۴ میلیون متر مکعب نفت و ۳ میلیون متر مکعب گاز در سال عمده‌ترین فعالیت ایالت به شمار می آید . در ضمن تنها معدن زغال سنگ ایالت در ریو توربیو با تولید سالانه یک میلیون متر مکعب میباشد . از دیگر معادن باید به معادن طلا، رس، سنگ گچ و نمک اشاره کرد . دومین فعالیت درآمدزای سانتاکروز مربوط به پرورش گوسفند ( با ۷میلیون راس ) است . سانتاکروز پس از ایالت چوبوت دومین تولید کننده و صادر کننده گوشت و پشم میباشد . صید جانوران دریایی شامل میگو، ماهی روغن و ماهی مرکب در بندرهای پوئرتو دسه آدو، پوئرتو سان خولیان، پوئرتو سانتاکروز و ریوگایه گوس انجام میشود که غالب آنها یخ زده و صادراتی میباشند . زراعت در ایالت سانتاکروز به واسطه طبیعت خشک خاک ناچیز است . همچنین صنعت تیر سازی از چوب درخت لنگا از صنایع محدود به حساب می آید . صنعت جهانگردی منبعی درامدزا در ایالت میباشد . جاذبه‌های توریستی شامل مکانهای زیر است :
- پارک ملی لوس گلاسیارس
- توده‌های یخ پریتو موره نو
- مسیرهای پیاده روی دهکده ال چالتن در ۲۰۰ کیلومتری شمال ال کالافاته در دامنه کوه‌های سررو توره و فیتز روی
- غار باستانی با تصاویر و حکاکی " که وا دلاس مانوس " نزدیک رود پینتوراس و شهر پریتو موره نو
- پارک ملی پریتو موره نو و دریاچه‌های آن
- مراکز تفریحی – ورزشی برای فعالیت هایی چون کوهنوردی، ماهیگیری، قایقرانی
- شهر ریو گایه گوس
- تالاب دل کاربون
- جنگل موحش " بوسکس پتریفیکادوس "
تقسیمان سیاسی
- ایالت به ۷ بخش ( دپارتمان ) تقسیم میشود .
۱ – بخش کورپن آیکه
۲ – بخش دسه آدو
۳ – بخش گر آیکه
۴ – بخش لاگو آرخنتینو
۵ – بخش لاگو بوئنوس آیرس
۶ – بخش ماگایانس
۷ – ریو چیکو
نشان
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ویرایش شده توسط: Glodiator
ارسالها: 502
#287
Posted: 19 Aug 2013 16:56
ایالت سانتیاگو دل استرو
۲۷°۴۷′ جنوبی ۶۴°۱۶′ غربی
- ایالت سانتیاگو دل استرو ، یکی از ایالات ۲۳ گانه آرژانتین، واقع در شمال کشور میباشد که با ایالات سالتا ، چاکو ، سانتافه ، کاتامارکا ، کوردوبا و توکومان مرز مشترک دارد .
مشخصات
- مرکز : سانتیاگو دل استرو
- مساحت : ۱۳۶۳۵۱ کیلومترمربع
- جمعیت : ۸۰۴۴۵۷ ( تا ۲۰۰۱ )
- فرماندار : خراردو زامورا
تاریخچه
- پیش از ورود اسپانیایی‌ها به آمریکای جنوبی، ایالتی که اکنون سانتافه نام دارد زیستگاه بومیان ( ساناویرونس و خوریستونوکوتس ) بود . این ایالت به گونه ای شگفت آور، محل زندگی صدهزار نفر از گویشوران گونه ای محلی زبان کچوا ( زبان اینکاها ) میباشد .
- دیه گو ده روخاس در سال ۱۵۴۲ نخستین کسی که به منطقه رسید . فرانسیسکو ده آگیره شهر سانتیاگو دل استرو را در سال ۱۵۵۳ بنا کرد . سانتیاگو دل استرو زیر تسلط دولت‌های مختلفی از جمله توکومان بوده است . به دلیل توجه کمی که به این شهر میشد تا اوایل قرن ۲۰، جمعیتی معادل ۵۰۰۰ نفر داشت . با ایجاد منطقه سالتا، سانتیاگو دل استرو به توکومان ملحق شد وبعدها در خلال جنگ استقلال ( ۱۸۲۰ ) با رهبری فرماندار خوان فیلیپه ایبارا از توکومان جدا شد . از حامیان برجسته ایالت، قانون گذار و آهنگساز مشهور، آمانسیو خاسینتو آلکورتا بود . تلاش‌های وی جهت مدرن کردن تجارت و نظام مالیاتی و بهبود سیستم بانک داخلی بود . در اوایل قرن ۲۰، ایالت توانست اراضی مورد مناقشه با ایالت چاکو را به دست آورد . بدین ترتیب ایالت دارای ۴ شهر و ۳۵ هزار نفر جمعیت شد . احداث سد لوس کوئیروگا در سال ۱۹۵۰زمین‌های کم آب ایالت را آبیاری می کرد .
- چشمه‌های آب گرم ریو اوندو که در شمال غرب شهر سانتیاگو دل استرو قرار دارد با وجود آنکه در مسیری صخره دار قرار داشت، جمعیت بسیاری را به سوی خود جذب می کرد . این چشمه‌ها نخستین بار توسط اسپانیایی‌ها در سال ۱۵۴۳ مشاهده شدند . پروفسور هرکولس کورتی در سال ۱۹۱۸ به خاصیت درمانی آبهای ریو اوندو پی برد . به زودی جمعیت زیادی به آن منطقه روانه شدند . به همین دلیل اولین هتل رسمی در دهه ۱۹۴۰ تاسیس شد . چشمه‌های اب گرم ریو اوندو پس از چشمه‌های ریکیاویک ایسلند مقام دوم را در جهان دارند .
- در سال ۱۹۴۸ پرونیست جوان، کارلوس خوارز فرماندار سانتیاگو دل استرو شد . او بعدها به چهره سیاسی برجسته ایالت بدل گشت . وی چهره واقعی خود را با رویه به ظاهر دوستانه اش پنهان می کرد و ترتیب قتل رقبای خود را صادر می کرد . ( سزار ایتوره در ۱۹۹۶ و خراردو سوئلدو در ۱۹۹۸ ) . وی در سال ۲۰۰۲ و در رابطه با قتل دو زن جوان بازداشت شد .
جغرافیا و اقلیم
- بیشتر ایالت بخشی از منطقه گران چاکو میباشد که شامل زمین‌های هموار و در برخی موارد فرورفتگی هایی است . تالاب‌های حوضهٔ رودهای سالادو و دولسه دراین فرورفتگی‌ها شکل گرفته است . خاک خشک آن در نواحی نیمه بیابانی و استپی سرشار از آهک و نمک میباشد . دمای هوای متوسط در ایالت با هوایی گرم و نیمه استوایی و فصولی بی باران ۲۱ درجه میباشد. بیشترین دمایی که تاکنون گزارش شده ۵۰ درجه بوده است . میزان بارش متوسط در زمستان ۱۲۰ م . م. بوده است .
اقتصاد
- ایالت سانتیاگو دل استرو با تولید ناخالص داخلی برابر۹/۲ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ و درامد سرانه ۳۵۶۰ همچون سایر ایالات شمالی از نظر اقتصادی کم توسعه میباشد . تکیه گاه اقتصادی ایالت با نمایه ای روستایی، محصولات زراعی ( ۱۲ درصد اقتصاد ایالت ) چون پنبه ( بیست درصد تولید ملی )، سویا، ذرت و پیاز میباشد . رو رود سالادو و دولسه مزارع منطقه را آبیاری می کنند از سایر فعالیت درآمدزای سانتیاگو دل استرو، پرورش دام به ویژه در شرق ایالت است . تولیدات صنعتی کمتر از ۱۰ درصد اقتصاد سانتیاگو را تشکیل می دهد . از جمله آنها : صنایع غذایی، صنعت چرم، نساجی و چوب می باشند . در ضمن بخش معدن درصد ناچیزی از اقتصاد را به خود اختصاص می دهد .
- در بخش خدمات، صنعت جهانگردی منبع درامدزایی میباشد . جاذبه‌های توریستی ایالت عبارتند از :
- موزه و ساختمان‌های تاریخی شهر سانتیاگو دل استرو
- چشمه‌های آب گرم ریو اوندو
- پارک ملی کوپو
- سد فرونتال برای ورزش‌های آبی
فرهنگ
- از چهره‌های برجسته تاریخی ایالت، کلنل " خوان فرانسیسکو بورخس "، رهبر جنگ استقلال است . نویسنده معروف، خورخه لوئیز بورخس، از اخلاف وی است . رهبران انقلابی و پایه گذاران حزب انقلابی کارگران و ارتش انقلابی خلق - چون ماریو روبرتو و فرانسیسکو رنه سانتوچو – نیز از چهره‌های مهم تاریخی ایالت هستند .
- ازچهره‌های فرهنگی سانتیاگو میتوان به فیلیپه تابوآدا، رامون گومز کورنت، کارلوس سانچز گراماخو، الفردو گوگنا، ریکاردو تورینیو، رافائل تورینیو ( همگی نقاش )، خورخه واشنگتن ابالوس، برناردو فیخو، کلمنتینا روزا کنل، خولیو کاره راس ( همگی نویسنده ) و آمانسیو خاسینتو آلکورتا ( آهنگساز ) اشاره نمود . مهم‌ترین وجه میراث فرهنگی ایالت را موسیقی ( فولکلور ) چاکاره را و سامبا تشکیل می دهد .
تقسیمان سیاسی
- ایالت به ۲۷ بخش ( دپارتمان ) تقسیم میشود .
۱ – بخش آگیره
۲ – بخش آلبردی
۳ – بخش آتامیسکی
۴ – بخش آویاندا
۵ – بخش باندا
۶ – بخش بلگرانو
۷ – بخش مرکزی ( با مرکزیت سانتیاگو دل استرو )
۸ – بخش چویا
۹ – بخش کوپو
۱۰ – بخش فیگه روآ
۱۱ – بخش خنرال تابوآدا
۱۲ – بخش گواسایان
۱۳ – بخش خیمه نز
۱۴ – بخش خوان فلیپه ایبارا
۱۵ – بخش لوره تو
۱۶ – بخش میتره
۱۷ – بخش موره نو
۱۸ – بخش اوخو ده آگوا
۱۹ – بخش پیه گرینی
۲۰ – بخش کبراچائوس
۲۱ – بخش ریو اوندو
۲۲ – بخش ریواداویا
۲۳ – بخش روبلس
۲۴ - بخش سالاوینا
۲۵ – بخش سان مارتین
۲۶ _ بخش سارمینتو
۲۷ – بخش سیلیپیکا
نشان
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#288
Posted: 19 Aug 2013 17:03
ایالت سن خوآن
۳۰°۴۵′ جنوبی ۶۸°۳۸′ غربی
- ایالت سن خوآن یکی از ایالات ۲۳ گانه آرژانتین، واقع در غرب کشور میباشد .سان خوان با ایالات لاریوخا ، سان لوئیز ، مندوزا مرز مشترک دارد. در غرب ایالت، شیلی قرار دارد .
مشخصات
- مرکز : سان خوان
- مساحت : ۸۹۶۵۱ کیلومترمربع
- جمعیت : ۶۲۰۰۲۳ ( تا ۲۰۰۱ )
- فرماندار : خوزه لوئیز خیوخا
تاریخچه
- پیش از ورود اسپانیایی‌ها به آمریکای جنوبی، ایالت سان خوان کنونی زیستگاه بومیانی بود که تحت تاثیر فرهنگ و امپراتوری اینکاها بودند . از جمله آنها : هوارپس، دیاگیتاس، کاپازانس، اولون گاستاس و یاکامپیس بودند .
- شهر سان خوان دلا فرونترا در سال ۱۵۶۲ توسط خوان خوفره ای مونته سا تاسیس گشت اما در سال ۱۵۹۳ به سبب طغیان رود سان خوان به ۲ کیلومتری جنوبش انتقال یافت .
- در سال ۱۷۷۶ هنگامی که سان خوان به نایب السلطنه ریو دلاپلاتا واگذار شد، زمین لرزه ای تقریبا تمام شهر را ویران نمود .
- رهبر و پیشوای استقلال آرژانتین، ژنرال خوزه ده سان مارتین در سال ۱۸۱۴ حاکم کویو شد ( سان خوان در آن زمان بخشی از کویو بود ) . سان خوان بعدها تبدیل به شهری شد که حامی سفرهای اکتشافی به آند بود . در سال ۱۸۲۰ سان خوان از ایالت کویو جدا شد و استقلال خود را کسب کرد . ایالت کویو بعدها به ایالت مندوزا ملحق شد .
- به دنبال جدایی بین‌المللی آرژانتین و ظهور دولتی لیبرال در سال ۱۸۵۳ بسیاری از روشنفکران تبعیدی به آرژانتین بازگشتند . یکی از این روشنفکران، افسر نظامی اهل سان خوان، دومینگو سارمینتو بود . سارمینتو در سال ۱۸۶۲ فرماندار سان خوان و در ۱۸۶۸ رئیس جمهور کشور شد . از تلاش‌های او می توان به برنامه‌های عمرانی و کاربست آموزش مدرن اشاره نمود . درسال ۱۹۴۴ زمین لرزه مخربی بیشتر شهر سان خوان را ویران کرد . در این زمین لرزه ۱۰ هزار نفر کشته شدند . زمین لرزه دیگری در سال ۱۹۷۷ شهر را تکان داد .
- در سال ۱۹۷۳ دانشگاه ملی سان خوان با کمک دولت ملی تاسیس شد . دولت برای پاسخ دادن به نیازهای بخش کشاورزی ایالت، سد و ذخیره آبی اویوم را احداث نمود .
جغرافیا و اقلیم
- ایالت سان خوان بخشی از منطقهٔ نیمه بیابانی " کویو " است . دشت‌های خشک در بخش شرقی با ماهورها و تپه‌های کم ارتفاع و بخش‌های مرتفع در غرب آن قرار دارد . هر دو بخش ایالت در معرض بادهای سوزان زوندا هستند .
- رودهای عمده ایالت رود هاچال، رود سان خوان | سان خوان و دساگادرو می باشند که دره‌های حاصلخیز و مرکز ایالت را سیراب می کنند . رود سان خوان به مرداب گواناکاچه در جنوب شرق ایالت می ریزد .
اقتصاد
- ایالت سان خوان با تولید ارزشی برابر ۶/۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ و درامد سرانه ۵۸۲۰ دلار از نظر اقتصادی کم توسعه میباشد . کشاورزی عمده‌ترین فعالیت ایالت به شمار می آید . صنعت شراب سازی از مهم‌ترین صنایع منطقه میباشد به طوری که پس از مندوزا دومین ایالت تولید کننده شراب میباشد . ۵۶ درصد از زمین مولد ایالت به تاکستان‌ها اختصاص دارد . همچنین محصولاتی مانند ذرت، گوجه فرنگی، انجیر، هلو و سیب زمینی در ایالت به عمل می آید .
- آب سدهای اویوم، لا روزا و سان امیلیانو مصارفی چون آبیاری و تولید برق دارد .
- در بخش معادن میتوان به معادن طلا، سرب و گرافیت اشاره کرد . بخش صنایع ایالت را صنایع غذایی، شیمیایی، پلاستیکی، آهنی و نساجی تشکیل می دهد .
- صنعت جهانگردی چندان منبع درامدزایی نمی باشد . با این حال شهر سان خوان ( زادگاه سارمینتو )، پارک ایسچی گالاستو، سد اویوم و بهارهای پیزمانتا از جاذبه‌های توریستی ایالت به شمار میروند .
تقسیمان سیاسی
- ایالت به ۱۹ بخش ( دپارتمان ) تقسیم میشود .
۱ – بخش آلباردون
۲ – بخش آنگاکو
۳ – بخش کالینگاستا
۴ – بخش مرکزی ( با مرکزیت سان خوان )
۵ – بخش کائوسه ته
۶ – بخش چیمباس
۷ – بخش ایگلسیا
۸ – بخش هاچال
۹ – بخش نووه ده خولیو
۱۰ – بخش پوسیتو
۱۱ – بخش راوسون
۱۲ – بخش ریواداویا
۱۳ – بخش سان مارتین
۱۴ – بخش سانتا لوسیا
۱۵ – بخش سارمینتو
۱۶ – بخش اویوم
۱۷ – بخش وایه فرتیل
۱۸ – بخش ونتیسینو ده مایو
۱۹ – بخش زوندا
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#289
Posted: 19 Aug 2013 17:11
ایالت فرموزا
۲۶°۱۱′۰۰″ جنوبی ۵۸°۱۰′۳۰″ غربی
- ایالت فورموزا ، یکی از ایالات ۲۳ گانه آرژانتین، واقع در شمال شرق کشور میباشد که از غرب و جنوب با ایالات سالتا و چاکو و از شمال شرق با آسونسیون پاراگوئه مرز مشترک دارد .
مشخصات
- مرکز : فورموزا
- مساحت : ۷۲۰۶۶ کیلومترمربع
- جمعیت : ۴۸۶۵۵۹ (تا ۲۰۰۱)
- فرماندار : خیلدو اینسفران
تاریخچه
- پیش از ورود اسپانیایی‌ها به آمریکای جنوبی، ایالت فورموزا زیستگاه بومیان (پیلاگاس، توباس، ویچیس ) بود . زبان این بومیان هنوز در فورموزا تکلم میشود .
- دیه گو گارسیا و سباستین گابوتو درقرن ۱۶ که در پی راهی از حاکم نشین پرو به آسونسیون بودند نخستین کسانی بودند که به منطقه رسیدند. نخستین اقامتگاه اروپایی‌ها، کونسپسیون دل برمه خو بود که در سال ۱۵۸۵ برپا شد . به دنبال استقلال آرژانتین و پاراگوئه در دهه ۱۸۱۰، فورموزا بین این دو کشور مورد مناقشه بود . پس از جنگ اتفاق مثلث (۱۸۶۵ تا ۱۸۷۰) منطقه به آرژانتین پیوست . فورموزا در سال ۱۹۱۴ کمتراز ۲۰ هزار نفر جمعیت داشت اما پس از اینکه در سال ۱۹۵۵ و به حکم رئیس جمهور وقت، خوان دومینگو پرون، استقلال خود را به عنوان ایالت به دست آورد، جمیتش به ۱۵۰ هزار نفر رسید . پس از کشتار آمریندیان‌ها (بومیان چادرنشین) توسط سفیدپوستان در سال ۱۹۴۷، خوان پرون دست به اصلاحات ارضی زد اما این اقدام تنها تا سال ۱۹۵۵، زمان سقوطش، برپا بود . دانشگاه ملی فورموزا نیز در سال ۱۹۸۸ تاسیس شد .
جغرافیا و اقلیم
- زمین‌های هموار ایالت با شیب کمی به جنوب شرق بین رودهای برمه خو و پیلکومایو قرار دارد . بستر رودها به سبب این همواری‌ها، متغیر است . دمای هوا به طور متوسط ۲۱ درجه میباشد که در تابستان به ۴۵ درجه نیز می‌رسد . فورموزا ایالتی با آب و هوایی نیمه گرمسیری است طوریکه بارش سالانه آن خاصه در شرق ۱۰۰۰ میلیمتر است . اختلاف رطوبت نیز از پوشش گیاهی جنگلی از یک سو و جنگل چاکنیو از سوی دیگر ناشی میشود . مرز فورموزا با ایالت سالتا غیر قابل عبور است . از مناطق حفاظت شده منطقه میتوان پارک ملی ریوپیلکومایو و ذخیره آبی فورموزا را نام برد .
اقتصاد
- ایالت فورموزا به سبب جغرافیا و اقلیم سخت و خشن از فقیرترین ایالات آرژانتین به شمار می‌رود (دومین ایالت کم توسعه) به طوریکه تولید ناخالص داخلی آن در سال ۲۰۰۶، برابر ۱/۲ میلیارد و درامد سرانه آن ۴۲۸۰ دلاربوده‌است . تکیه گاه اقتصادی ایالت بخش کشاورزی (۱۰ درصد اقتصاد ایالت) و فعالیت‌های چون پرورش دام (۵/۱ میلیون راس) و تولید پنبه (۱۰ هزار تن در سال)، میوه، سویا (۲۵ هزار تن در سال)، ذرت (۵۵ هزار تن در سال)، موز (۷۰ هزار تن در سال) و مرکبات میباشد . از سایر فعالیت درآمدزای فورموزا، تولید عسل، تیرچوبی و صنایع نساجی (چرم و پنبه) است .
- در بخش خدمات، جهانگردی دارای زیرساخت ضعیفی میباشد . با این حال جاذبه‌های توریستی ایالت عبارتند از :
- پارک ملی ریوپیلکومایو تالاب یما
- شهر ارادورا
تقسیمان سیاسی
- ایالت به ۹ بخش (دپارتمان) تقسیم میشود .
۱ – بخش برمه خو
۲ – بخش فورموزا
۳ – بخش لائیشی
۴ – بخش ماتاکوس
۵ – بخش پیلاگاس
۶ – بخش پیلکومایو
۷ – بخش پیرانه
۸ – بخش رامون لیستا
۹ – بخش پاتینیو
نکات جالب در مورد فورموزا
- واژه فورموزا در اسپانیایی کهن به معنای زیبا است . ملوانان اسپانیایی که در پی سرزمین افسانه‌ای سیرا دل پلاتا بودند این صفت را به منطقه‌ای که کنار پیچ رود پاراگوئه‌است دادند .
- گراهام گرین در یکی از آثارش به فورموزا اشاره کرده‌است .
- نام دیگر فورموزا، تایوان است که بدین ترتیب دو منطقه با نام‌های فورموزا و تایوان شناخته شده‌است .
نشان
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#290
Posted: 19 Aug 2013 17:25
ایالت کاتامارکا
۲۸°۲۸′ جنوبی ۶۵°۴۷′ غربی
- ایالت کاتامارکا ، یکی از ایالات ۲۳ گانه آرژانتین، واقع در شمال غرب کشور میباشد که با ایالات سالتا، سانتیاگو دل استرو، لاریوخا، کوردوبا و توکومان مرز مشترک دارد . کشور شیلی در غرب کاتامارکا قرار دارد .
- ۹۵ درصد جمعیت ایالت، باسواد می باشند .
مشخصات
- مرکز : کاتامارکا
- مساحت : ۱۰۲۶۰۲ کیلومترمربع
- جمعیت : ۳۳۴۵۶۸ ( تا ۲۰۰۱ )
- فرماندار : ادواردو بریسوئلا
- شهرهای مهم : آندال گالا، تینوگاستا، بلن
واژه‌شناسی
- در مورد ریشه واژه کاتامارکا دو نظر وجود دارد . در زبان کچوا، کاتامارکا ترکیبی از دو واژه کاتا ( به معنای شیب ) و مارکا ( به معنای دژ ) است و در کل به معنای دژ بر روی شیب است . در مقابل در زبان آیمارا، کاتامارکا از دو واژه کاتان ( به معنای کوچک ) و مارکا ( به معنای شهر یا گوزن ) ساخته شده که در کل به معنای شهر یا گوزن کوچک است .
تاریخچه
- پیش از ورود اسپانیایی‌ها به آمریکای جنوبی، ایالتی که امروز کاتامارکا نام دارد زیستگاه بومیان ( دیاگیتاس ) و قبیله کالچاکی بود . در سال ۱۵۵۸ خوان پرز ده زوریتا شهر سان خوان دلا ریبرا را بنا کرد . اما به سبب حملات مکرر بومیان و جمعیت کم چندین بار با انتقال به مکانهای دیگری بازسازی شد . در ۵ جولای ۱۶۸۳ فرناندو ده مندوزا برای بار ششم شهر را تحت نام سان فرناندو دل وایه ده کاتامارکا بنا کرد . با ایجاد نایب السلطنه ریودلاپلاتا در سال ۱۷۷۶، کاتامارکا به سالتا ملحق شد و در سال ۱۸۲۱ ادعای استقلال کرد و نیکولاس آویاندا ای تولا اولین فرماندار کاتامارکا شد . کاتامارکا به سبب آنکه پشت کوه‌های بلند قرار گرفته تا سال ۱۸۸۸ ( تا پیش از آمدن خطوط راه آهن ) با دیگر مناطق کشور ارتباطی نداشته است . دره‌های حاصلخیز و اقلیم کم بارش آن، مهاجرانی از ایران و لبنانی را به خود جذب کرد . ویسنته سادی ( سعدی ) از فرماندار پرونیست ایالت ( در سال ۱۹۴۹ ) ازمهاجران چند دهه پیش کاتامارکا است . پس از کنار رفتن او از مقام خود، نماینده اتحادیه مدنی ( UCR )، آرماندو کاستیو فرماندار ایالت شد .
چهره‌های بنام
- از افراد مشهور اهل کاتامارکا باید به امیلیو کارافا ( نقاش پست امپرسیونیست )، دانیل دیاز ( فوتبالیست )، مامرتو اسکیو ( راهب ) و ویسنته سادی ( سیاستمدار پرونیست ) اشاره کرد .
جغرافیا و اقلیم
- مساحت ایالت که ۸۰ درصد آن را (و ۷/۲ درصد کل کشور ) کوهستان‌ها فرا گرفته به چهار سیستم تقسیم میشود : در شرق کوه‌های نوک تیز پامپاسی، در غرب سیستم ناروائز – سررو و نگرو – فاماتینا، در غرب دور : کوردیه ران – کاتامارکا و در شمال غرب نواحی مرتفع . ایالت کاتامارکا اقلیمی خشک و نیمه بیابانی دارد اما در نواحی شرقی آن، جریان‌های آبی مختلفی وجود دارد که با مصارفی چون آبیاری، جمعیت زیادی به سوی خود کشانده است . در این نواحی ( شرق ) با بارش سالانه ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیمتر و دمای متوسط ۲۰ درجه، مرکز ایالت قرار دارد . مرتفع‌ترین نقطه مربوط به نوادو اوخوس دل سالادو ( با ارتفاع ۶۹۰۸ متری ) است .
اقتصاد
- ایالت کاتامارکا با تولید ناخالص داخلی برابر ۷/۱ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ و درامد سرانه ۵۲۸۰ کوچکترین اقتصاد را در بین ایالات کشور داراست .
- کشاورزی در ایالت بسیار محدود است، طوری که محصولات زراعی کمتر از ۴ درصد اقتصاد ایالت را تشکیل می دهند و محصولات آن شامل زیتون، پنبه، توتون، مرکبات، انگور و گردو ( برای چوب ) است . از سایر فعالیت‌های کاتامارکا، پرورش دام ( با ۲۰۰ هزار راس ) و تولید سالانه ۷۰۰۰ تن گوشت گاو ، ۵ تن گوشت گوسفند و ۱۰ تن گوشت خوک است .
- در ضمن بخش معدن، بزرگ‌ترین معادن طلا و مس با تولید سالانه ۱۹۰ هزار تن مس و ۶۰۰ هزار اونس طلا در کاتامارکا قرار دارد .
- در بخش خدمات، صنعت جهانگردی هرچند با ضعفی زیرساختی روبروست میتواند منبع درامدزایی باشد . جاذبه‌های توریستی، مراکز فرهنگی و چشم اندازهای طبیعی ایالت عبارتند از :
- قله‌های برفی آکونکیخا
- گردنه سان فرانسیسکو
- پارک باستان‌شناسی لاس اوئلاس دل اینکا
تقسیمان سیاسی
- ایالت به ۱۶ بخش ( دپارتمان ) تقسیم میشود .
۱ – بخش آمباتو
۲ – بخش آنکاستی
۳ – بخش آندالگالا
۴ – بخش آنتوفاگاستا
۵ – بخش بلن
۶ – بخش کاپایان
۷ – بخش مرکزی ( با مرکزیت کاتامارکا )
۸ – بخش ال آلتو
۹ – بخش فرای مامرتو اسکیو
۱۰ – بخش لاپاز
۱۱ _ بخش پاکلین
۱۲ – بخش پومان
۱۳ – بخش سانتاماریا
۱۴ – بخش سانتاروزا
۱۵ – بخش تینوگاستا
۱۶ – بخش وایه ویه خو
نشان
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
صفحه 29 از 53