ارسالها: 502
#291
Posted: 19 Aug 2013 17:39
ایالت کوردوبا
۳۱°۲۵′ جنوبی ۶۴°۱۱′ غربی
- ایالت کوردوبا ، یکی از ایالات ۲۳ گانه آرژانتین، واقع در مرکز کشور می‌باشد که با ایالات سانتیاگو دل استرو ، لاریوخا ، سان لوئیز ، کاتامارکا ، بوئنوس آیرس ، لاپامپا و سانتافه مرز مشترک دارد. شهر کوردوبا، مرکز ایالت، دومین شهر بزرگ آرژانتین است. ایالت کوردوبا به همراه سانتافه و انتره ریوز، بخشی اقتصادی – سیاسی به نام منطقه مرکزی تشکیل می‌دهند.
مشخصات
- مرکز : کوردوبا
- مساحت: ۱۶۵۳۲۱ کیلومترمربع
- جمعیت : ۳۰۶۶۸۰۱ (تا ۲۰۰۱)
- فرماندار : خوان شیاره تی
تاریخچه
- پیش از ورود اسپانیایی‌ها به آمریکای جنوبی، ایالتی کوردوبا زیستگاه بومیان (ساناویرونس و کومچینگونس ) بود. اسپانیایی‌ها پس از ایجاد حاکم نشین پرو به دنبال راهی به بندر ریودلاپلاتا (اقیانوس اطلس) بودند تا طلا و نقره پرو را به اروپا انتقال دهند. شهر کوردوبا در ۶ جولای ۱۵۷۳ در بین این مسیر توسط خرونیمو لوئیز ده کابرا بنا شد. با تجارت فلزات قیمتی از پرو، ایالت به یک مرکز فرهنگی عمده بدل میشد. دانشگاه ملی کوردوبا - نخستین دانشگاه کشور - در ۱۶۲۲ تاسیس شد و در سال ۱۷۶۱ ماشین چاپ در آن به کار گرفته شد. در ۱۷۸۳، هفت سال پس از تحکیم حاکم نشین ریودلاپلاتا (وابسته به امپراتوری اسپانیا)، کوردوبا مرکز منطقه‌ای شد که ایالات لاریوخا، مندوزا، سان خوان و سان لوئیز کنونی را در بر میگرفت. نخستین فرماندار کوردوبا با ۳۸۸۰۰ نفر جمعیت، رافائل ده سوبرمونته بود. پس از انقلاب مه (۱۸۱۰)؛ گوتیرز دلا کونچا به میتینگی پیوست که اقتدار شورای بوئنوس آیرس را زیر سوال می‌برد. سانتیاگو ده لینیرس، رهبر مقاومت در حمله بریتانیایی‌ها به ریودلاپلاتا، نیز در این میتینگ حاضر بود. با حمله اورتیز ده کامپو به شهر، رهبران مخالف اعدام شدند. پس از سال ۱۸۲۰ کوردوبا و بوئنوس آیرس برای اداره کشور که در آن هنگام، حوزه اجرایی و قانونی نداشت تقلا میکردند. کوردوبا در پی سازمان فدرالی ایالات بود در صورتی که بوئنوس آیرس بر ایجاد یک دولت متمرکز پافشاری داشت. ایالت به مدت ۱۵ سال درگیر شورش‌های داخلی شد تا اینکه اوضاع توسط دولت موقت فلیکس دلاپنیا (۱۸۶۸) به ثبات رسید. در مدت ریاست جمهوری سارمینتو یک رصدخانه (۱۸۷۱) و دانشکده علوم فیزیکی و ریاضیات (۱۸۷۳) در ایالت افتتاح شد. با ایجاد سیستم ریلی و مهاجرت اروپاییان، جمعیت کوردوبا رو به فزونی نهاد. پس از ۱۸۸۷ کولونی‌های مختلف زراعی (مارکوس خوارز، سان فرانسیسکو) ایجاد شدند و استراحتگاه‌های پیشین فرایل موئرتو (بل ویل کنونی)، فریرا (ویا ماریا ی کنونی) و لوس لوسروس (ریوسگوندو ی کنونی) که بر سر راه بوئنوس آیرس بودند تبدیل به مراکز زراعی، تجاری و صنعتی شدند. جنبش اصلاح دانشگاه (۱۹۱۸) که از کوردوبا سرچشمه میگرفت در تمام آمریکای جنوبی تاثیر گذار بود. از عمده دستاوردهای جنبش، مدرن کردن مندرجات تحصیلاتی و بهبود حقوق دانشجویان بود که توسط فرماندار مترقی وقت، آمادئو ساباتینی، به تصویب رسید. پس از جنگ جهانی دوم، کارگران بیشماری از سایرمناطق کشور و خارج، جذب توسعه صنعتی کوردوبا شدند. در خلال ریاست جمهوری آرتورو فروندیزی (۱۹۵۸ تا ۱۹۶۲) صنایع خودرو در کوردوبا و حومه به وجود آمد.
- به دنبال کودتایی که به عزل خوان پرون (۱۹۵۵) انجامید، گروه‌های پرونیست درسراسر کشور پدید آمدند. این گروه‌ها به همراه سوسیالیست‌ها و آنارشیست‌ها به مخالفت با دیکتاتوری نظامی سوم پرداختند که منجر به بازداشت‌های گسترده تحصیلکرده‌ها و روشنفکران گردید. به سبب نارضایتی فزاینده از فرماندار انتصابی، کارگران و دانشجویان نیز به صفوف مخالفان پیوستند. فرجام این اعتراضات به قیام مردمی (در کل کشور) و خشونت آمیز قیام کوردوبازو | کوردوبازو انجامید (مه ۱۹۶۹). دیکتاتوری نظامی با عزل «خوان کارلوس اونگانیا» ترک برداشت و جناح‌های میانه روتری قدرت را به دست گرفتند. با وجود خشونت چپگرایان در ۱۹۷۳، جنایات جنگی ۱۹۷۶ تا ۷۷، سیاست تجارت آزاد، بحران وام دهه ۱۹۸۰و بحران مالی اخیر، اوضاع ایالت رو به بهبود گذاشت.
اقتصاد
- ایالت کوردوبا با تولید ناخالص داخلی برابر ۲/۲۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ و درامد سرانه ۹۰۴۰ دومین ایالت توسعه یافته پس از بوئنوس آیرس است. بخش کشاورزی ۱۰ درصد اقتصاد ایالت را تشکیل می‌دهد. محصولات زراعی ایالت سویا، غلات و ذرت است. فعالیت‌های دامی نیز مربوط به پرورش گاو و گوسفند است طوریکه ۲۸ درصد لبنیات و ۱۵ درصد گوشت کشور در کوردوبا تولید میشود. از سایر فعالیت درآمدزای کوردوبا، صنایع غذایی با تولید روغن، شیر، فراورده‌های غلات و شکلات است. ایجاد صنایع هوایی (۱۹۲۷) و سرمایه گذاری‌های خارجی اوایل ۱۹۵۵ در زمینه صنایع خودرو، ماشین‌های زراعی، صنایع غذایی به ایالت نمایی صنعتی داد. در کوردوبا معادنی چون اورانیوم، سنگ مرمر و آهک وجود دارد. در ضمن ۱۵ سد برای تولید انرژی تاسیس شده‌است.
- در بخش خدمات، صنعت جهانگردی با سالانه ۳ میلیون گردشگر، منبع درامدزایی می‌باشد. جاذبه‌های توریستی ایالت عبارتند از :
- مزارع توریستی (آگروتوریسم)
- آب و هوای معتدل با رودهای کوچک
- موسیقی فولکلوریک کسکویین
- چشنواره فولکلوریک خسوس ماریا
تقسیمات سیاسی
- ایالت به ۲۶ بخش (دپارتمان) تقسیم میشود.
۱ – بخش کالاموچیتا
۲ – بخش مرکزی
۳ – بخش کولون
۴ – بخش کروز دل اخه
۵ – بخش خنرال روکا
۶ – بخش خنرال سان مارتین
۷ – بخش ایسچیلین
۸ – بخش خوارز سلمان
۹ – بخش مارکوس خوارز
۱۰ – بخش میناس
۱۱ – بخش پوچو
۱۲ – بخش پرزیدنته روکه سائنز پنیا
۱۳ – بخش پونیا
۱۴ – بخش ریو کوارتو
۱۵ – بخش ریو پریمرو
۱۶ – بخش ریو سکو
۱۷ – بخش ریو سگوندو
۱۸ – بخش سان آلبرتو
۱۹ – بخش سان خاویر
۲۰ – بخش سان خوستو
۲۱ – بخش سانتاماریا
۲۲ – بخش سوبره مونته
۲۳ – بخش ترسه رو آریبا
۲۴ - بخش توتورال
۲۵ – بخش تولومبا
۲۶ – بخش اونیون
نشان
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#292
Posted: 19 Aug 2013 17:49
ایالت کورینتس
۲۷°۲۸′۱۶″ جنوبی ۵۸°۵۰′۲۵″ غربی
- ایالت کورینتس ، یکی از ایالات 23 گانه آرژانتین، واقع در شمال غرب کشور و منطقه میانرودان می‌باشد که با ایالات چاکو ، سانتافه ، میسیونز ، انتره ریوز و کشورهای پاراگوئه ، اروگوئه و برزیل مرز مشترک دارد.
مشخصات
- مرکز : کورینتس
- مساحت : 88199 کیلومترمربع
- جمعیت : 930991 ( تا 2001 )
- فرماندار : ریکاردو کولومبی
تاریخچه
- پیش از ورود اسپانیایی‌ها به آمریکای جنوبی، ایالت کورینتس، زیستگاه بومیان گوارانی بود . خوان تورس ده ورا ای آراگون، در سال ۱۵۸۸ شهر کورینتس را بین آسونسیون و بوئنوس آیرس بنا کرد .
- مبلغان ژزوئیت، هیأت‌های تبلیغی خود را در شمال کورینتس مسقتر کردند . بین سالهای ۱۸۱۴ و ۱۸۲۰ و در جنگ استقلال، کورینتس به مجمع آزادیخواهان آرتیگاس پیوست .
- در سال ۱۸۶۵ با حمله پاراگوئه به این ایالت بود که " جنگ اتفاث مثلث " درگرفت .
- در سال ۱۹۱۹ دانشگاه ملی لیتورال تاسیس شد که در سال ۱۹۵۶ به دانشگاه ملی شمال خاوری بدل گشت . کورینتس به سبب تمبرهایی که در سالهای ۱۸۵۶ تا ۱۸۸۰ انتشار می داد شهرتی در دنیای تمبر به دست آورد . در قرن‌های ۱۹ و ۲۰ خانواده رومرو فریس، از زمینداران ایالت، نقش عمده ای درسیاست کورینتس داشتند . بیشتر این دوره، کورینتس شاهد سرکوب مخالفان و هر گونه تلاش جهت اصلاحات بود . به دنبال انتخابات منازعه آمیز ۱۹۹۱ و اعتراضات عمومی برای عزل فرماندار رائول تاتو رومرو فریس ( کارلوس منم رئیس جمهور وقت بود )، در او به عنوان شهردار ایالت برگزیده شد اما در در پی یک اختلاس در سال ۱۹۹۹ عزل شد . او در مه ۲۰۰۲ به ۷ سال زندان محکوم شد . در سالهای پس از آن، ایالت تاثیر مهمی بر سیاست‌های کشور داشت . رومرو فریس‌ها توسط یک نماینده اتحادیه مدنی در انتخاب فرماندار شکست خوردند اما حمایت مداوم اتحادیه از رئیس جمهور نستور کرچنر، سبب شد تا کمیته ملی و شاخه ایالت کورینتس و مندوزا به انتقاد از آن واکنش نشان دهند، سرانجام این اختلافات موجب شد که بخشی از اتحادیه به کرچنر بپیوندند .
- در سال ۱۹۷۴ پس از توافقی که بین رئیس جمهور آرژانتین – خوان پرون – و رئیس جمهور پاراگوئه – آلفردو استروسنر – حاصل شد، شمال شرق کورینتس به عنوان محل احداث سد یاسیره تا برگزیده شد . این سد با هزینه ۱۱ میلیارد دلاری یکی از یزرگترین سدهای تولید برق کشور است .
جغرافیا و اقلیم
- ایالت کورینتس به عنوان بخشی از منطقه نیمه گرمسیری میانرودان ، دارای دما و بارش زیاد با اختلاف دمای ناچیز ( به ویژه در شمال ) است . بخش جنوبی ایالت که در همسایگی پامپاس قرار دارد دارای هوای معتدل تری است . همچنین کورینتس توسط دو رود اروگوئه از شرق و پارانا ازشمال غرب محاط شده است . کران جنوبی رود پارانا گهگاهی موجب بروز سیل میشود . پس از سیل ویرانگر ۱۹۸۲ سیستمی حفاظتی در احداث سد اعمال شده است . بیشتر ایالت را نواحی جلگه ای تشکیل می دهد . تالاب ایبریا، ناحیه گود و فرورفته مردابی ای است که از جریان‌های آتشفشانی به وجود آمده و بعدها از ته نشست رودخانه ای پوشیده شده است .
اقتصاد
- ایالت کورینتس با تولید ناخالص داخلی برابر۲/۴ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ و درامد سرانه ۴۵۴۰ همچون سایر ایالات شمالی از نظر اقتصادی کم توسعه می‌باشد . مهم‌ترین فعالیت درامدزای ایالت، زراعت ( ۱۵ درصد اقتصاد ایالت ) و تولید محصولاتی چون پنبه، لیمو، ماته، چای، برنج و توتون می‌باشد . از سایر فعالیت‌های اقتصادی کورینتس، پرورش دام ( گاو ) با ۴ میلیون راس است . در شمال ایالت به دلیل کیفیت پایین مراتع، گاوهای نژاد برانگوس، نژاد غالب است . صنایع غذایی، نساجی و چوب ( ۱۴۰۰ کیلومتر مربع جنگل کاج و اوکالیپتوس ) نیز از دیگر فعالیت‌ها می‌باشد .
- سد یاسیر ه تا بر روی رود پارانا با تولید انرژی برای آرژانتین و پاراگوئه بزرگترین سد کشور است .
- در بخش خدمات، صنعت جهانگردی منبع درامدزایی می‌باشد . جاذبه‌های توریستی ایالت عبارتند از :
- پارک ملی امبوروکویا
- تالاب ایبریا و نواحی مردابی پیرامونی
فرهنگ
- فرهنگ در کورینتس در ابتدا متأثر از اروپاییان بود، موسیقی و رقص چامامه chamame نمونه هایی از آن است .
- ازچهره‌های برجسته کورینتس میتوان به ژنرال خوزه ده سان مارتین و خوان باتیستا کابرال اشاره نمود .
- زبان‌های رسمی
- ایالت کورینتس تنها ایالت آرژانتین است که علاو بر زبان اسپانیایی ، زبان رسمی دیگری دارد . در سپتامبر ۲۰۰۴ زبان گوارانی به عنوان زبان دوم ایالت به شمار می رود .
تقسیمان سیاسی
- ایالت به ۲۵ بخش ( دپارتمان ) تقسیم میشود .
۱ – بخش بیا ویستا
۲ – بخش برون ده آسترا
۳ – بخش مرکزی
۴ – بخش کونسپسیون
۵ – بخش کوروزو کواتیا
۶ – بخش امپدرادو
۷ – بخش اسکوئینا
۸ – بخش خنرال آلبئار
۹ – بخش خنرال پاز
۱۰ – بخش گویا
۱۱ – بخش ایتاتی
۱۲ – بخش ایتوزاینگو
۱۳ – بخش لاوایه
۱۴ – بخش امبوروکویا
۱۵ – بخش مرسدس
۱۶ – بخش مونته کاسروس
۱۷ – بخش پاسو دلوس لیبرس
۱۸ – بخش سالادس
۱۹ – بخش سان کوزمه
۲۰ – بخش سان لوئیز دل پالمار
۲۱ – بخش سان مارتین
۲۲ – بخش سان میگل
۲۳ – بخش سان روکه
۲۴ - بخش سانتو تومه
۲۵ – بخش سائوسه
نشان
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#293
Posted: 19 Aug 2013 18:12
ایالت لا پامپا
۳۶°۳۷′ جنوبی ۶۴°۱۷′ غربی
- ایالت لاپامپا (به اسپانیایی: Provincia de La Pampa)، یکی از ۲۳ ایالت آرژانتین، واقع در منطقه پامپاس در مرکز کشور می‌باشد. این ایالت با ایالات سان لوییز، کوردوبا، بوئنوس آیرس، ریونگرو، نئوکن و مندوزا مرز مشترک دارد.
مشخصات
- مرکز: سانتا روسا
- مساحت: ۱۴۳۴۴۰ کیلومترمربع
- جمعیت: ۲۹۹۲۹۴ (تا ۲۰۰۱)
- فرماندار: اسکار خورخه
تاریخچه
- در سال ۱۶۰۴ میلادی ارنانداریاز پا به منطقه‌ای (لاپامپای کنونی) گذاشت که بعدها در سال ۱۶۶۲ توسط «خرونیمو لوئیز ده کابره را» کشف شد. با وجود این اکتشاف، اقامتگاه‌های دائمی از سدهٔ ۱۸ در منطقه ایجاد شد. اسپانیایی‌ها پس از مهاجرت با مقاومت بومیان محلی روبرو شدند. این مقاومت تا فرمانداری خوان مانوئل ده روساس و حتی پس از آن، تا عملیات «فتح صحرا» (دههٔ ۱۸۷۰ م.) ادامه یافت. در این عملیات نظامی که به فرماندهی ژنرال خولیو روکا انجام گرفت، منطقهٔ پاتاگونیا به دست مهاجران افتاد و بومیان از آنجا بیرون رانده شدند. منطقه، بین افسران نظامی تقسیم شد و نخستین اقامتگاه‌ها در آن ساخته شد. در سال ۱۸۸۴ منطقه زیر نام «قلمروی ملی لاپامپای مرکزی» که شامل ایالت ریونگرو ی کنونی نیز میشد تشکیل شد. جمعیت این خطه که در آن زمان ۲۵ هزار نفر بود تا سال ۱۹۱۵ به ۱۱۰ هزار نفررسید. ۴۰ سال بعد، خطهٔ مزبور تجزیه شد و لاپامپا استقلال خود را به عنوان یک ایالت به دست آورد. ایالت لاپامپا با وجود نمایهٔ روستایی، یکی از بالقوه‌ترین مناطق در زمینه آموزشی ست.
جغرافیا و اقلیم
- ایالت لاپامپا در مرکز منطقهٔ پامپاس قرار گرفته‌است. میزان بارش سالانه در این استپ هموار و کم ارتفاع، ۵۰۰ میلیمتر می‌باشد. رطوبت کم و هوای معتدل اختلاف دمای زیادی بین روز و شب به وجود اورده‌است که در پوشش گیاهی منطقه تاثیر زیادی دارد. شمال غرب ایالت - در همسایگی ایالت بوئنوس آیرس – منطقه پرباران «پامپا اومیدا» (پامپای مرطوب) نام دارد. تاثیر منطقهٔ خشک کویو با کوه‌های کم ارتفاع نیز در غرب دیده میشود. رودهای جاری در لاپامپا عبارتند از: رود کلرادو (در مرز با ایالت ریونگرو) و رود سالادو.
اقتصاد
- لاپامپا با تولید ارزش ۲/۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ (بیست درصد میانگین ملی) از فعال‌ترین ایالات در بخش کشاورزی است. مهم‌ترین فعالیت آن را شاید بتوان پرورش گاو با ۳۶۳۲۶۸۴ راس، گوسفند (۲۰۲ هزار راس)، بز (۱۴۰ هزار راس) و خوک (۶۰ هزار راس) دانست. در خاک‌های حاصلخیز بخش شمال شرق ایالت، محصولاتی چون گندم (۱۰ درصد تولید ملی)، آفتاب گردان (۱۳ درصد تولید ملی)، ذرت، جو و سایر غلات تولید میشود. از دیگر منابع درآمدزا میتوان به صنعت لبنیات سازی با ۳۰۰ مرکز و ۲۵ کارخانه پنیر سازی، تولید عسل و استخراج نمک اشاره کرد. اگر چه توریسم در ایالت چندان رشدی نداشته اما شهر سانتا روزا (مرکز ایالت) و پارک ملی لیوئه کالل در شمار جاذبه‌های جهانگردی ایالت می‌باشند.
تقسیمان سیاسی
- ایالت به ۲۲ بخش (دپارتمان) تقسیم میشود.
۱ – بخش آترئوکو
۲ – بخش کالئو کالئو
۳ – بخش مرکزی (با مرکزیت سانتا روزا)
۴ – بخش کاتریلو
۵ – بخش چالیلئو
۶ – بخش چاپالئوفو
۷ – بخش چیکال کو
۸ – بخش کونه لو
۹ – بخش کوراکو
۱۰ – بخش گاتراچه
۱۱ – بخش اونکال
۱۲ – بخش لیوئه کالل
۱۳ – بخش لیمای مائویدا
۱۴ – بخش لوونتوئه
۱۵ – بخش ماراکو
۱۶ – بخش پوئلن
۱۷ – بخش کمو کمو
۱۸ – بخش رانکول
۱۹_ بخش رئالیکو
۲۰ – بخش توآی
۲۱- بخش تره نل
۲۲ – بخش اوتراکان
نشان
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#294
Posted: 19 Aug 2013 19:02
ایالت لا ریوخا
۲۹°۲۶′ جنوبی ۶۶°۵۱′ غربی
- ایالت لا ریوخا (به اسپانیایی: Provincia de La Rioja) یکی از ۲۳ ایالت آرژانتین، واقع در غرب کشورمی باشد.با ایالات کاتامارکا، کوردوبا، سان لوئیز و سان خوان مرز مشترک دارد.
مشخصات
- مرکز: لا ریوخا
- مساحت : ۸۹۶۸۰ کیلومتر مربع
- جمعیت : ۲۸۹۹۸۳ نفر (تا ۲۰۰۱)
- فرماندار : لوئیز بدر اره را (beder Herrera)
تاریخچه
- سنگ نبشته‌های پارک ملی تالامپایا که پیشینه‌ای ۱۲ هزار ساله دارند شواهدی مبنی بر زیست بومیانی پیش از ورود اسپانیایی‌ها به دست می‌دهند. پس از ورود فاتحان اسپانیایی به آن منطقه و در سال ۱۵۹۱ میلادی، شهر نووا ریوخا توسط خوان رامیرز ولاسکو و تحت تابعیت ایالت توکومان بنا نهاده شد. در سال ۱۶۳۰ بومیان کالچاکیس علیه بیگانگان اسپانیایی قیام کردند که توسط فرمانده آلبورنوز پایان داده شد. با ایجاد بخش‌هایی که تحت سلطه فرمانفرماهایی کل بودند، لاریوخا با تمام ۱۰ هزار ساکنانش، قسمتی از بخش کوردوبا گردید اما در سال ۱۸۲۰ م. استقلال خود را از به دست آورد.
- پس از آن تلاش‌هایی از سوی برناردینو ریوا داویا، اولین رئیس جمهور برگزیده آرژانتین، جهت وضع قانون اساسی ای مرکزگرا صورت گرفت. در مقابل، اهالی ریوخا به همراه خوان فاکوندو کوئیروگا، چهرهٔ محبوب آن خطه، خواهان استقلال بیشتر برای لاریوخا بودند. این مطالبه حتی تا پس از قتل کوئیروگا ادامه یافت. سرانجام پس از یک دوره بی ثباتی داخلی در آرژانتین، ایالت به کنفدراسیون آرژانتین پیوست.
- کارلوس منم
- موج مهاجرت‌ها از اروپا بین ۱۸۸۰ تا ۱۹۳۰ به لاریوخا نسبت به ایالات دیگر کم تر بود. از جمله مهاجران لاریوخا میتوان به سوریه‌ای و لبنانی‌ها اشاره کرد. خانواده کارلوس منم menem – از چهره‌های سیاسی بنام کشور – از مهاجران اهل سوریه بودند که در دهه ۱۹۲۰ ساکن لاریوخا شدند.
جغرافیا و اقلیم
- آب و هوای لاریوخا خشک تا نیمه خشک با تابستان‌های گرم و زمستان‌هایی کوتاه است. میزان بارش سالانه ۲۰۰ میلیمتر می‌باشد.
اقتصاد
- اقتصاد لاریوخا در بخش کشاورزی با اینکه درصد کمی از کل اقتصاد کشور را تشکیل می‌دهد، محصولات گوناگونی تولید میکند. به سبب شرایط جغرافیایی و اقلیم خشک، کشاورزی در کنار رودهای دائمی واحه‌ها به عمل می‌آید (مزارع پنبه، زیتون، خشکبار و انگور).
- از منابع درآمدزای ایالت میتوان به تولید شراب (۸ میلیون لیتر در سال)، پرورش دام (به سبب پوست و چرم)، معادن اورانیوم، صنعت کنسرو سازی و توریسم (جاذبه‌های جهانگردی مانند پارک ملی تالامپایا و شهر چیله کیتو ) اشاره نمود.
تقسیمات سیاسی
- ایالت لاریوخا به ۱۸ بخش (دپارتمان) تقسیم میشود.
۱ –بخش آرائوکو
۲ – بخش لاریوخا
۳ – بخش کاسترو باروس
۴ – بخش چامیکال
۵ – بخش چیله کیتو
۶- بخش کرونل فیلیپه واره لا
۷ – بخش فاماتینا
۸ – بخش خنرال آنخل ویسنته پنیالوزا
۹ – بخش خنرال بلگرانو
۱۰ – بخش خنرال خوان فاکوندو کوئیروگا
۱۱ – بخش خنرال لامادرید
۱۲- بخش خنرال اوکامپو
۱۳ – بخش خنرال سان مارتین
۱۴ – بخش اینده پندنسیا
۱۵ – بخش روساریو ورا پنیالوزا
۱۶ – بخش سان بلاس ا
۱۷ – بخش ساناگاستا
۱۸ – بخش وینچینا
نشان
.
.
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ویرایش شده توسط: Glodiator
ارسالها: 502
#295
Posted: 19 Aug 2013 19:11
ایالت مندوزا
۳۲°۵۳′۲۵″ جنوبی ۶۸°۵۰′۵۰″ غربی
- ایالت مندوزا یکی از ۲۳ ایالت آرژانتین، واقع در بخش مرکزی غرب آن – منطقه کویو – می‌باشد . این ایالت از شمال با ایالت سان خوان، از شرق با سان لوییس، از جنوب شرق با لاپامپا، ازجنوب با نئوکن و از غرب با کشور شیلی هم مرز است .
مشخصات
- مرکز : مندوزا
- مساحت : ۱۴۸۸۲۷ کیلومتر مربع
- جمعیت : ۱۶۹۲۰۰۰ نفر ( تا ۲۰۰۵ )
- فرماندار : سلسو خاکه
تاریخچه
- پیشینهٔ ایالت به سده‌ها پیش از میلاد می رسد . شواهدی مبنی بر زیست گروهی از ساکنان در حوضه آبریز رود آتوئل متعلق به ۳۰۰ سال پیش از میلاد در دست است . این ساکنان به شکار و پرورش ذرت، کدو تنبل و حبوبات مشغول بودند .
- اندکی پس از ورود اسپانیایی‌ها به آن منطقه و در سال ۱۵۵۱ میلادی، شهر مندوزا توسط یک نظامی اهل اسپانیا به نام پدرو دل کاستیو بنا نهاده شد . با ایجاد نایب السلطنه‌ها، مندوزا با تمام ۳۰ هزار ساکنانش، قسمتی از این بخش ریودلاپلاتا گردید اما در سال ۱۸۱۳ م . خود را از سایر ایالات متمایز کرد . زمین لرزهٔ سال ۱۸۶۱ شهر مندوزا را تقریبا به طور کامل نابود کرد . پس از آن تلاش هایی جهت بازسازی آن صورت گرفت . در ۱۸۸۵ م . خطوط راه آهن به ایالت رسید . به این ترتیب سیل کالاهایی چون شراب‌های مناطق مختلف به سوی بنادر بوئنوس آیرس روانه گشت .
- تا سال ۱۸۱۲ م . مندوزا بخشی از ایالت کوردوبا بود و تا سال ۱۸۲۰ با نام ایالت کویو خوانده میشد . در پی توسعه صنعت شراب سازی، پیرامون سال ۱۹۰۰ مندوزا به سرعت شروع به رشد کرد و ده‌ها هزار مهاجر اروپایی، به ویژه از اسپانیا، در این ایالت ساکن شدند . در سال ۱۹۳۹ نیز دانشگاه ملی کویو تاسیس شد .
- در آن زمان سیاست‌های پوپولیستی رئیس جمهور وقت – خوان پرون – مبنی بر مالیات بندی سنگین بر بخش کشاورزی در جهت توسعه شهری و خدمات، زمینداران ایالت را بر آن داشت تا حزب محافظه کار دموکراتیک را به منظور حمایت از معاون فرمانداری تشکیل دهند . در سال ۱۹۶۳ این حزب با کسب اکثریت، معاون فرمانداری وقت - فرانسیسکو گابریلی - را به جای فرمانده ارنستو اولچی ( و متحد رئیس جمهور آرتورو فروندیزی ) نشاند . سه سال بعد و در پی کودتایی علیه رئیس جمهور – آرتورو ایلیا – فرانسیسکو گابریلی از سمت خود عزل شد اما در سال ۱۹۷۰ و از سوی همان رژیم نظامی، حاکم دو فاکتوی مندوزا شد .
- این بار، برخلاف عملگرایی ای که گابریلی بین سالهای ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۶ از خود نشان داده بود، همگان شاهد سیاست‌های سرکوب گرایانه وی در راستای کسب امتیازات ویژه همانند همکاری با خرابکاران شیلیایی مخالف سالوادور آلنده بودند . سرانجام در آوریل ۱۹۷۲ و به دنبال تظاهراتی خشونت آمیز گابریلی برکنار شد .
- با برقراری دموکراسی در مارس ۱۹۷۳، اهالی مندوزا به آلبرتو مارتینز – نماینده پرونیست متمایل شدند . او پس از تصویب اصلاحات ارضی و کار، با گروه مسلح و تندروی آن زمان – جنبش مونتونروس – ارتباط برقرار کرد . همین اشتباه زمینه‌های عزل او را در ژوئن ۱۹۷۴ فراهم آورد . خولیو کوبوس در سال ۲۰۰۳ فرمانده مندوزا بود .
جغرافیا و اقلیم
- آب و هوای مندوزا قاره ای، گرم و خشک با تابستان‌های گرم و زمستان‌های سرد است . میزان بارش سالانه ۱۵۰ تا ۳۵۰ میلیمتر می‌باشد . خاک لم یزرع و درختچه‌های خشک زی مندوزا به علت این میزان اندک بارش و اختلاف دمای زیاد بین روز و شب است . رودهای جاری در مندوزا : رودهای دساگادرو، مندوزا، تونویان، دیامانته و آتوئل
اقتصاد
- در سال ۲۰۰۶ ایالت مندوزا به سبب صنعت شراب سازی و تولید ۷۰ درصد کل شراب تولیدی کشور( ۱۲۰۰ کارخانه و تولید ۱/۱ میلیارد لیتر در سال ۲۰۰۵ ) رتبه پنجم کشور را دارا بود . اقتصاد مندوزا در بخش کشاورزی با اینکه ۷ درصد کل اقتصاد کشور را تشکیل می دهد، محصولات گوناگونی چون سیب، گلابی، گوجه فرنگی، پیاز، آلو، گیلاس، زیتون، به و هلو تولید میکند. از دیگر فعالیت‌های درآمدزای آن میتوان به پرورش زنبور عسل ( ۳۰ هزار کندو )، معادن اورانیوم، نفت ( ۱۴ درصد ذخایر ملی ) و آهک، صنعت توریسم ( جاذبه‌های جهانگردی مانند مرکز اسکی لاس لنیاس، کوه آکونکاگوا، پارک‌های تفریحی ) اشاره نمود .
تقسیمات سیاسی
- ایالت مندوزا به ۱۸ بخش تقسیم میشود . ۱ –بخش مندوزا ۲ – بخش خنرال آلبه آر ۳ – بخش گودوی کروز ۴ – بخش ویا نووا ۵ – بخش خونین ۶- بخش لاپاز ۷ – بخش لاس اراس ۸ – بخش ویاتولومایا ۹ – بخش لوخان د کویو ۱۰ – بخش مایپو ۱۱ – بخش مالارگه ۱۲- بخش ریواداویا ۱۳ – بخش سان کارلوس ۱۴ – بخش سان مارتین ۱۵ – بخش سان رافائل ۱۶ – بخش سانتاروزا ۱۷ – بخش تونویان ۱۸ – بخش توپونگاتو
نشان
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#296
Posted: 19 Aug 2013 19:27
ایالت میسیونز
۵۵° جنوبی ۵۲° غربی
- ایالت میسیونز، یکی از ایالات ۲۳ گانه آرژانتین ، واقع در شمال شرق کشور و منطقه میان رودان (بین رودهای پارانا و اروگوئه) می‌باشد. میسیونز از شمال غرب با کشور پاراگوئه ، از شمال و شرق و جنوب با برزیل و از جنوب غرب با ایالت کورینتس مرز مشترک دارد.
مشخصات
- مرکز: پوساداس
- مساحت: ۲۹۸۰۱ کیلومترمربع
- جمعیت: ۹۶۵۵۴۴ (تا ۲۰۰۱)
- فرماندار: مائوریس کلوس
تاریخچه
- ایالت در ابتدا زیستگاه بومیان گوارانی بود. سباستین کابوت نخستین اروپایی ای بود که در حال گذر از رودخانه پارانا (در سال ۱۵۲۷) از منطقه و همچنین آبشار آپیپه دیدن کرد. ۱۴ سال بعد، آلوار نونیز کابه زا ده واکا آبشار ایگواسو را کشف کرد.
- در سدهٔ ۱۷ م. و پس از ورود اسپانیایی‌ها، اعضای انجمن عیسی، وابسته به فرقه یسوعی‌ها به این ناحیه آمدند. این مبلغان هیأتی اعزامی – تبلیغی بودند که در راستای سیاست کاهش جمعیت بومیان محلی از طریق مسیحی کردن منطقه تلاش میکردند. برجسته‌ترین آنها، هیأت «سان ایگناسیو» بود که در سال ۱۶۳۲ و در ۶۰ کیلومتری جنوب پوساداس (مرکز ایالت) کنونی تاسیس شد. این افراد در مدت کمی ۳۰ دهکده به وجود آوردند که تاثیر بسزایی در پیشرفت هنر و کشاورزی منطقه داشت. در سال ۱۷۵۹ دولت پرتغال بر اثر پافشاری نمایندهٔ ضد یسوعی‌اش – مارکی ده پومبال - دستور توقیف هیأت‌های منطقه را صادر کرد. او همچنین، پاپ کلمنت چهاردهم را به بازداشت اعضای جامعه یسوعی‌ها تشویق کرد. این سرکوب افزون بر امپراتوری پرتغال ، در امپراتوری اسپانیا نیز انجام شد.
- در سال ۱۸۱۴ رئیس ایالات متحدهٔ (آرژانتین) - خروازیو پوساداس – میسیونز را ضمیمهٔ ایالت کورینتس آرژانتین اعلام کرد (در آن زمان آرژانتین نیمه مستقل بود) اما با این حال میسیونز حتی به صورت دوفاکتو نیز تحت تسلط آرژانتین نبود و دیگر کشورها ادعای مالکیت آنرا داشتند. سرانجام در سال ۱۸۳۰ نیروهای نظامی ایالت کورینتس کنترل میسیونز را به دست گرفتند.
- عمده‌ترین گروه قومی – نژادی در پاراگوئه را بومیان گوارانی تشکیل می‌دهند. همین امر بهانه را به دست پاراگوئه می‌داد تا با ادعای اینکه بیشتر ساکنان میسیونز را بومیان گوارانی – عمده‌ترین گروه نژادی آن کشور – تشکیل می‌دهد میسیونز را اشغال کند (سال ۱۸۳۸). این ادعای پاراگوئه، آتش «جنگ اتحاد مثلث» خونین‌ترین درگیری در تاریخ نوین آمریکای جنوبی را (بین سالهای ۱۸۶۴ تا ۱۸۷۰) روشن کرد. در این درگیری نظامی سه کشور آرژانتین، اروگوئه و برزیل متحد شدند و ضربه سختی به پاراگوئه وارد آوردند به گونه‌ای که آن کشور تقریبا ویران شد و از جمعیت مردان کاسته شد. شش سال پس از پایان جنگ، قرارداد صلح امضا شد و پاراگوئه از ادعای خود دست کشید. اوضاع اقتصادی میسیونز نیز پس از اینکه بطور رسمی به آرژانتین پیوست رو به بهبود می‌گذاشت.
- در سال ۱۸۷۶ رئیس جمهور نیکولاس آویاندا به کمک پیترو کانسترو، که تمام تلاش خود را صرف آرامش و صلح در منطقه کرده بود، «قانون مهاجرت و استعمار» را تصویب کرد. این قانون اروپاییان را برای مهاجرت به آرژانتین و عمران و آبادی آن تشویق می‌کرد. در نتیجه شرکت‌های استعماری فراوانی به وجود آمد، مهاجران بیشماری، از اروپا و ازطریق جنوب برزیل به میسیونز آمدند. از آن پس اوضاع سیاسی – اقتصادی منطقه رو به رشد بود. در ۱۰ دسامبر ۱۹۵۳ میسیونز استقلال خود را به عنوان ایالت به دست آورد. در سالهای بعد با احداث سد هیدروالکتریکی مشترک با پاراگوئه و ایالت کورینتس بر رودخانه پارانا ، ایالت اعتباری بیش از پیش یافت.
جغرافیا
- میسیونز پس از توکومان ، کوچک‌ترین ایالت کشور به شمار می‌رود. فلات میسیونز بخشی کوچکی از کشور برزیل را نیز در بر می‌گیرد. صخره‌های این فلات مقادیر زیادی آهن دارند که به آن رنگی قرمز می‌دهد. در مرکز فلات، رشته کوه‌های سیرا ده میسیونز با قله‌ای به ارتفاع ۸۴۳ متر قرار گرفته‌است.
- رودخانه‌های جاری در میسیونز عبارتند از : اروگوئه ، ایگواسو ، پارانا . زیباترین منظره ایالت را آبشار ایگواسو در شمال غرب میسیونز (هم مرز با ایالت پارانای برزیل) و در نزدیکی شهر پوئرتو ایگواسو و مرز پاراگوئه تشکیل می‌دهد.
اقلیم
- میسیونز با آب و هوایی نیمه استوایی یکی از مرطوب‌ترین مناطق کشور به حساب می‌آید. از پوشش گیاهی ایالت برای پرورش گله استفاده میشود.
جمعیت
- جمعیت میسیونز تا سال ۲۰۰۱، حدود ۹۶۵۰۰۰ بوده که بیشتر آنها از نسل مهاجران سالهای گذشته هستند. برخلاف دیگر مناطق آرژانتین که غالب مهاجران از طریق بوئنوس آیرس به آنجا آمدند، مهاجران میسیونز از طریق جنوب برزیل به این منطقه رهسپار شدند. از گروه‌های نژادی میتوان به ایتالیایی‌ها، آلمانی‌ها، اسپانیایی‌ها، لهستانی‌ها، اکراینی‌ها و روس‌ها، دانمارکی‌ها و سوئدی‌ها، فرانسوی‌ها، سوئیسی‌ها، اعراب و ژاپنی‌ها اشاره کرد.
اقتصاد
- اقتصاد میسیونز با تولید ارزش ۸/۴ میلیارد دلار و درآمد سرانه ۴۹۴۰ دلار (۴۰ درصد زیر میانگین ملی) همچون دیگر ایالات شمالی کشور، نسبتا کم توسعه می‌باشد. با وجود جغرافیای بارانی، کشاورزی تنها ۱۰ درصد اقتصاد ایالت را تشکیل می‌دهد. از جنگل‌های انبوه منطقه که شامل درختانی چون سرو، کاج پارانا، اوکالیپتوس، گواتامبو، پتیربی، آنچیکو و گی یکا است برای تولید چوب استفاده میشود. مهم‌ترین منبع درامدزای ایالت را گیاه ماته با تولید نیم میلیون تن در سال تشکیل می‌دهد. از دیگر محصولات میتوان به چای، مرکبات، توتون، نیشکر، قهوه و برنج اشاره کرد.
تقسیمان سیاسی
- ایالت به ۲۲ بخش (دپارتمان) تقسیم میشود.
۱ – بخش آپوستولس
۲ – بخش کایینگواس
۳ – بخش کانده لاریا
۴ – بخش مرکزی (با مرکزیت پوساداس)
۵ – بخش کونسپسیون دلا سیه را
۶ – بخش خنرال بلگرانو
۷ – بخش ال دورادو
۸ – بخش گوارانی
۹ – بخش ایگواسو
۱۰ – بخش لئاندرو ان آلم
۱۱ – بخش لیبرتادور خنرال سان مارتین
۱۲ – بخش مونته کارلو
۱۳ – بخش اوبه را
۱۴ – بخش سان ایگناسیو
۱۵ – بخش سان پدرو
۱۶ – بخش ونتیسینیو ده مایو
نشان
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#297
Posted: 19 Aug 2013 21:11
ایالت نئوکن
۳۸°۵۷′۰۶″ جنوبی ۶۸°۰۴′۲۸″ غربی
- ایالت نئوکن یکی از ایالات ۲۳ گانه آرژانتین، واقع در غرب کشور و شمال منطقه پاتاگونیا می‌باشد .
- میسیونز از شمال با ایالت مندوزا ، از جنوب شرق با ایالت ریونگرو ، از شمال شرق با ایالت لاپامپا و از غرب با شیلی مرز مشترک دارد .
مشخصات
- مرکز : نئوکن
- مساحت : ۹۴۰۷۸ کیلومترمربع
- جمعیت : ۴۷۴۱۵۵ (تا ۲۰۰۱)
- فرماندار : خورخه ساپاگ
تاریخچه
- ایالت نئوکن نام خود را از رودی به همین نام می‌گیرد . نئوکن در زبان بومی «ماپودون گون» به معنای کوران دار (در معرض جریان هوا) می‌باشد .
- تا پیش از اواخر سدهٔ ۱۷ و ورود اسپانیایی‌ها به آمریکای جنوبی، ایالتی که امروزه نئوکن نام دارد زیستگاه بومیان «په ئو ئنچه» بود . پس از ورود اسپانیایی‌ها، کشیشی به نام نیکولاس ماسکاردی یک هیأت تبلیغی وابسته به ژزوئیت‌ها در منطقه تاسیس کرد . اما مهم‌ترین سیاح را باید فرانسیسکو مورنو دانست . او که بارها به پاتاگونیا سفر کرده بود در سال ۱۸۷۵ به دریاچه نائوئل ئوآپی رسید . در سال ۱۸۷۹ اسپانیایی‌ها به فرماندهی خولیو روکا و در عملیات «فتح صحرا» بومیان را شکست دادند . در سال ۱۸۸۴ تقسیمات سیاسی پاتاگونیا بازانجام شد و منطقهٔ نئوکن مرزهای خود را یافت . پیش از آنکه شهر نئوکن به عنوان مرکز ایالت انتخاب شود؛ مراکز ایالت به ترتیب نورکین (۸۵ – ۱۸۸۴)، لونکوپه (۸۸ – ۱۸۸۵)، جوس مالال (۱۹۰۱ – ۱۸۸۵) بود . با آغاز سدهٔ ۲۰، خطوط راه آهن به شهر نئوکن رسید . سیستم نوین آبیاری و کشف نفت در سال ۱۹۱۸ به مرکز ایالت اعتباری بیشتر داد . سیاست محلی نئوکن مدت‌ها توسط تنها حزب سیاسی MPN (جنبش مردمی نئوکن) اتخاذ میشد . ام پی ان به کوشش الیاس ساپاگ ، بازرگان لبنانی تبار تشکیل شده بود . نئوکن در منابع طبیعی مانند گاز، نفت، جنگل‌های بکر و منابع آبی برای نیروی برق و توریسم سرآمد بود . این منابع از سوی یک دولت مرکزی و ملی اداره میشد . اما پس از نا آرامی‌هایی اجتماعی، الیاس ساپاگ به همراه براران خود – فیلیپه و آمادئو – حزب سیاسی فعال ام پی ان را تشکیل دادند . حزب خواهان فدرالیسم و اعطای حقوق محلی بیشتری برای منطقه و منابعش بود . سرانجام نئوکن به تاریخ ۱۵ ژوئن ۱۹۵۵ استقلال خود را به دست آورد . فیلیپه ساپاگ تبدیل به چهرهٔ برجستهٔ سیاسی شد . او در سال ۱۹۶۲ به عنوان فرماندار ایالت از حزب ام پی ان انتخاب شد اما در پی کودتایی که علیه رئیس جمهور آرتورو فروندیزی صورت گرفت ناکام ماند . به دنبال انتخاب مجدد وی در سالهای ۱۹۶۳ تا ۶۶ و ۱۹۷۳ تا ۷۶ به عنوان فرماندار نئوکن، پیشرفت‌های بسیاری در اوضاع ایالت حاصل شد . دولت ملی، دانشگاه نئوکن را در سال ۱۹۶۴ تاسیس کرد که در سال ۱۹۷۱ در دانشگاه ملی کومائو ادغام شد . فیلیپه ساپاگ پس از کودتای خشن مارس ۱۹۷۶ علیه ایزابل پرون از سمت خود عزل شد اما در سالهای ۱۹۸۳ تا ۸۷ و ۱۹۹۵ تا ۹۹ به صاحب سمت شد . تاکید او بر کارهای عمرانی و استقلال سیاسی از بوئنوس آیرس موجب گزینش او در انتخابات ایالتی از سوی مردم بوده‌است . برادر فیلیپه، الیاس بین سالهای ۶۳ تا ۶۶ ، ۷۳ تا ۷۶ و ۸۳ تا مرگش سناتور بوده‌است . ایالت نئوکن پس از سال ۱۹۵۵ به عنوان یکی از ایالات پرنفوذ و تاثیرگذار در اقتصاد و سیاست کشور، نقش بسیار مهمی را ایفا نموده‌است .
جغرافیا و اقلیم
- رود کلرادو در شمال شرق، ایالت نئوکن را از ایالت مندوزا جدا میکند . همینطور رود لیمای در جنوب شرق، بین ایالت نئوکن و ایالت ریونگرو جاری است . در غرب نیز کوه‌های آند، مرز آن را با شیلی تشکیل می‌دهد . رود آلومینه ، دریاچه نائوئل ئواپی (در مرز ایالت ریونگرو)، دریاچه لاکار و دریاچه آلومینه از زیرمجموعه‌های سیستم دریاچه‌ای ایالت است . دو چشم انداز عمده در ایالت عبارتند از : دره‌های کوهستانی و حاصلخیز جنگلی در غرب و فلات خشک و گاهی حاصلخیز در کنار حوضه آبریز رودها در شرق (با رودهای لیمای و نئوکن ) .
- آب و هوای نئوکن قاره‌ای و سرد، با تابستان‌های معتدل است . در برخی مناطق خشک و کم باران، اختلاف دمای بین روز و شب بسیار زیاد است . همچننین به واسطهٔ بارش سالانه تا ۴ هزار میلیمتر در بخش آندی، اختلاف رطوبت بسیاری در مناطق مختلف ایالت وجود دارد .
اقتصاد
- نئوکن از برجسته‌ترین ایالات کشور با تولید ارزشی معادل ۷ میلیارد دلار (هشتمین ایالت) در سال ۲۰۰۶ و درامد سرانه ۱۴۷۰۰ دلار (چهارمین ایالت) می‌باشد . بخش معادن و استخراج در نئوکن جهت تولید گاز و نفت بسیار فعال می‌باشد . همچنین برق منطقه پاتاگونیا توسط نیروگاه‌های پیدرا دا آگویلا، ال چوکون، پیچی پیکون لئوفو، پلانیسی باندریتا و آلیکورا تامین میشود . تنها نیروگاه تولید آب سنگین نیز در شهر آروییتو قرار دارد . از دیگر فعالیت‌های تولیدی ایالت میتوان به تولید سیب، هلو و گلابی اشاره نمود .
- صنعت جهانگردی نیز یکی دیگر از منابع درامدزا می‌باشد : از جاذبه‌های آن میتوان به موزهٔ تاریخی کارمن فونس (با اسکلت دایناسورها)، مناطق دریاچه‌ای جنوب شرق، مراکز تفریحی - ماهیگیری در رودهای لیمای و نئوکن، مرکز اسکیینگ (چاپل کو، سررو بایو، کاویائو) و پارک‌های ملی (پارک ملی لوس آریاناس | لوس آریاناس، پارک ملی لانین | لانین، پارک ملی نائوئل ئواپی | نائوئل ئواپی و پارک ملی لاگونا بلانکا | لاگونا بلانکا ) اشاره کرد .
تقسیمان سیاسی
- ایالت به ۱۶ بخش (دپارتمان) تقسیم میشود .
۱ – بخش آلومینه
۲ – بخش آنیه لو
۳ – بخش چوس مالال
۴ – بخش کولون کورا
۵ – بخش کونفلوئنسیا
۶ – بخش اوئیلیچس
۷ – بخش لاکار
۸ – بخش لون کوپه
۹ – بخش لوس لاگوس
۱۰ – بخش میناس
۱۱ – بخش نیورکین
۱۲ – بخش پئوئنچس
۱۳ – بخش پیکون لئوفو
۱۴ – بخش پیکونچس
۱۵ – بخش زاپالا
۱۶ – بخش کاتان لیل
نشان
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ویرایش شده توسط: Glodiator
ارسالها: 502
#298
Posted: 19 Aug 2013 21:19
زمین‌لرزه آرژانتین (۱۴ آوریل ۱۹۲۷)
۳۲.۴۷۷° جنوبی ۶۹.۶۷۵° غربی
- زمین‌لرزه آرژانتین در تاریخ ۱۴ آوریل ۱۹۲۷ میلادی، برابر با ۲۴ فروردین ۱۳۰۶، ساعت ۶:۲۳:۳۰ به زمان یوتی‌سی در آرژانتین رخ داد. ژرفای این زلزله ۳۵ کیلومتر بود. بزرگی آن ۷٫۲ در مقیاس mB اعلام شده‌است. زمین‌لرزه به وقت محلی در روز پنج‌شنبه، ساعت ۳ روی داده و منطقه زمانی آن یوتی‌سی -۳ بوده‌است (با لحاظ تغییر ساعت تابستانی).
- شمار کشتگان زلزله حدود ۸ نفر بوده‌است.
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ویرایش شده توسط: Glodiator
ارسالها: 502
#299
Posted: 19 Aug 2013 21:23
زمین‌لرزه آرژانتین (۲۴ دسامبر ۱۹۳۰)
۲۴.۷° جنوبی ۶۶.۳° غربی
- زمین‌لرزه آرژانتین در تاریخ ۲۴ دسامبر ۱۹۳۰ میلادی، برابر با ۳ دی ۱۳۰۹، ساعت ۶:۰۲:۵۰ به زمان یوتی‌سی در آرژانتین رخ داد. ژرفای این زلزله ۳۰ کیلومتر بود. بزرگی آن ۶ در مقیاس ریشتر اعلام شده‌است. زمین‌لرزه به وقت محلی در روز چهارشنبه، ساعت ۳ روی داده و منطقه زمانی آن یوتی‌سی -۳ بوده‌است (با لحاظ تغییر ساعت تابستانی).
- سازمان زمین‌شناسی آمریکا نیز جای این زمین‌لرزه را در مختصات ۲۴.۷° جنوبی ۶۶.۳° غربی و بزرگی آنرا برابر با ۶ در مقیاس ریشتر اعلام کرده‌است. ژرفای گزارش شده از سوی این سازمان ۳۰ کیلومتر می‌باشد.
- شمار کشتگان زلزله حدود ۳۶ نفر بوده‌است.
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#300
Posted: 19 Aug 2013 21:25
زمین‌لرزه آرژانتین (۳۰ مه ۱۹۲۹)
۳۴.۷۶۸° جنوبی ۶۷.۵۹۸° غربی
- زمین‌لرزه آرژانتین در تاریخ ۳۰ مه ۱۹۲۹ میلادی، برابر با ۹ خرداد ۱۳۰۸، ساعت ۹:۴۳:۳۰ به زمان یوتی‌سی در آرژانتین رخ داد. ژرفای این زلزله ۳۵ کیلومتر بود. بزرگی آن ۶٫۸ در مقیاس ریشتر اعلام شده‌است. زمین‌لرزه به وقت محلی در روز پنج‌شنبه، ساعت ۶ روی داده و منطقه زمانی آن یوتی‌سی -۳ بوده‌است (با لحاظ تغییر ساعت تابستانی).
- شمار کشتگان زلزله حدود ۵۲ نفر بوده‌است.
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
صفحه 30 از 53