ارسالها: 502
#401
Posted: 22 Aug 2013 16:13
موسیقی آرژانتین
- سبکهای جدید موسیقی‌های عامه در آرژانتین عبارت‌اند از، " فولکلور" (موسیقی فالک)، تانگو، راک، موسیقی "حاره " (کومبیا)، و رقص-الکترونیکا.
تانگو
- تانگو موسیقی و ترانه‌های بزمی (اغلب ترانه‌ها به شکل عامیانه خوانده می‌شود که لونفاردو نامیده می‌شود)، نماد موسیقی آرژانتین است. رقص میلونگا یک نمونه باسابقه است، که به آرمی به "تانگو" مدرن تکامل پیدا نموده است. "تانگو" دردهه ۱۹۳۰، از یک رقص تمرکز یافته در موسیقی به یک نوع رقص همراه با ترانه بزمی و شعر تغییر یافته است، و با خوانندگانی همچون کارلوس گاردل، روبرتو گوینچه، هوگو دل کاریل، تیتا مرلو، و ادموندو ریورو. دوره طلایی "تانگو" (۱۹۳۰ تا اواسط دهه ۱۹۵۰) بازتابی از موسیقی‌های جاز و سوئینگ در ایالات متحده بوده، ضمن آن که دارای مشخصات گروه‌های ارکستری نیز بوده، همچون باندهای اسوالدو پوگلیس، آنیبال ترویلو، فرانچسکو کانارو، و خوآن دی ارینزو. پس از سال ۱۹۵۵ "تانگو" با رهبری آستور پیازولا بیشتر به شکل روشنفکرانه و مستمع مدار تبدیل شد. امروزه تانگو دارای شهرت جهانی است، و پیشرفت آن موسیقی تانگو# نئو- تانگو| "نئو- تانگو" یک پدیده جهانی به همراه گروه‌هایی نظیز تانگتو، باشگاه باجوفوندو تانگو| باجوفوندو و پروژه گوتان می‌باشد.
راک
- موسیقی راک آرژانتینی رایجترین موسیقی در میان جوانان است. می‌توان گفت که پرشنونده‌ترین زبان موسیقی راک – اسپانیولی، و نفوذ و توفیق بین‌المللی آن مدیون یک تکامل غنی و بی وقفه می‌باشد. باندهایی همچون سودا استریو یا (باند) سومو| سومو، تدوینگرانی همچون چجارلی گارسیا، لوئیز آلبرتو اسپینتا، و فیتو پائز، مهدهای موسیقی بوده اند، و تا سال ۱۹۷۰ راک آرژانتینی در میان جوانان طبقه متوسط نهادینه شده بود (نگاه به آلمندرا، سوئی جنریس، پاپو، کروکیس). در دهه ۱۹۸۰، سرو جیران بر روی این شکاف پلی زد، زمانی که باندهای آرژانتینی در میان کشورهای آمریکای لاتین و در جاهای دیگر باندهایی همچون انانیتوس وردز، فابولوسس کادیلاکز، (باند آرژانتینی) ویروس| ویروس، آندرس کالامارو. نمونه زیرمجموعه‌های دیگری از این سبکها وجود دارند که: زیرزمینی، پاپ محوربوده و برخی نیز همچون (لارنجا، آتاکو۷۷، دیویدیدوس، پاتریشیا ری و ردوندیتوس دریکوتا| لوس ردوندیتوس) به طبقه کارگر مربوط می‌شوند. باندهای فعلی عامه عبارت‌اند از: بابسونیکوز، راتا بلانکا، ال اوترو یو، آتاکو۷۷، برسوئیت، لوس پیوجوس، اینتوکسیکادوس، و می‌راندا!
موسیقی حاره
- موسیقی "حاره"، ترکیبی از کومبیا، فالک محلی، و سبکهای کارائیبی است، که به وسیله مهاجران آمریکای جنوبی در بوینس آیرس ساخته شده است. این در کنار کوارتتو (ایالت کوردوبا| کوردوبادر جایی است که هنرپیشه لامونا جیمنز شهرت فراوانی دارد) و چامامه (کورینتس) موجب ارتقاء موسیقی کومبیا ویلرا شد. سبک ترجیحی موسیقی در در ویلا میزرا (حلبی آباد ها)، ترانه‌های بزمی آن می‌تواند موازی با نمونه‌های آمریکایی گانگستا رپ، (فقر، مواد مخدر و جنایت) باشد. کومبیا ویلرا بطور فزاینده‌ای میان طبقه متوسط مورد قبول واقع شد، به ویژه باندهایی که با اسطوره‌های فوتبال (انگلیسی)| فوتبال ارتباط برقرار می‌کردند (باندهای مشهور: "یربا براوا، پیبس کروس)، داماس گراتیسDamas Gratis, Nestor en Bloque) و به سادگی قابل شناسایی می‌باشند همچون " رودریگو"، که یک ستاره بارز کوآرتتو تا زمان مرگش در سال ۲۰۰۰ بود.
الکترونیکا
- بوینس آیرس دارای صحنه‌های تکنو و الکترونیکا در آمریکای لاتین است که میزبان مناسبتهای متعددی همچون کنسرت‌های محلی، همایش موسیقی آمریکای جنوبی، و کرمفیلدز (که بیشتر رکورد جهانی ۶۵هزار نفر بیننده را داشته است). تورهای اروپایی مربوط به موسیقی اجرای برنامه| دی جی‌ها در بوینس آیرس برای اجرا در باشگاه‌ها یا جشنواره‌ها حاضر می‌شوند. این شهر یک شکل موسیقی خانگی مخصوص به خود دارد، و ماوایی برای بسیاری از گروه‌های موفق الکترونیک تانگو می‌باشد. معروفترین مجریان (دی جی) برنامه این موسیقی‌ها عبارت‌اند از هرنان کاتانیو و دی جی جرو. ماردل پلاتا و باریلوچه رقصهای دیگر و شهرهای باشگاه محور این رقصها می‌باشند.
موسیقی کلاسیک
- موسیقی کلاسیک اروپا به خوبی در آرژانتین ظاهر شده است. بوینس آیرس موطنی است برای تئاتر کولیون که شهرت جهانی دارد. موسیقی دانان کلاسیک همچون مارتا آگریچ ، لالو شیفرین ، دانیل بارنبویم ، ادواردو آلونسو کرسپو ، تدوینگران کلاسیک مانند آلبرتو جیناسترا شهرت جهانی دارند. تمام شهرهای اصلی آرژانتین دارای سالنهای عمده تئاتر و اوپرا و ارکسترهای ایالتی یا شهری هستند.
موسیقی عامه
- موسیقی عامه (فالک) آرژانتین بطور استثنایی گسترش یافته است. بیش از یک دوجین رقصهای محلی، و یک سبک ملی عامه در دهه ۱۹۳۰ به وجود آمد. آرژانتین در دوره پرون بطور گسترده خبر ترانه ها| نووا کانسیون پخش می‌شد، به همین دلیل هنرمندان می کوشیدند مخالفتهای خود را نسبت به موضوعات سیاسی از طریق موسیقی ابراز کنند. آتاهوالپا یوپانکوئ، بزرگ‌ترین موسیقیدان سبک فالک آرژانتین، و مرسدس سوسا شخصیتهایی بودند که نووا کانسیون را تعریف می‌کردند، و در این فرایند شهرت جهانگستر یافتند. از این سبک در کشور شیلی با استقبال فراوانی مواجه گردید، و در دهه ۱۹۷۰ به موفقیت دست یافت و به نفوذ خود بر کل موسیقی کشورهای آمریکای لاتین ادامه داد.
- امروزه، چانگو اسپاسیوک و سولداد پاستوروتی سبک فالک را به نسلهای جوانتر خود بازگردادنده اند. موسیقی " فالک- راک" لئون جیکو پلی بین وسیقی آرژانتین| فولکلر آرژانتین و راک آرژانتین زده و هردو سبک را در سفرهای متولی خود به میلیونها نفر در خارج از کشور آرژانتین عرضه نموده است.
- موسیقیدانان برجسته دیگر عبارت‌اند از گاتو باربیری با تصنیفات آرامبخش ساکسیفون و جاز آزاد خود، و جائیم تورس و موسیقی آندی جذاب وی.
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#402
Posted: 22 Aug 2013 16:19
برادران (ترانه)
- برادران (به اسپانیایی: Los Hermanos) ترانه‌ای است فولکلور که توسط خوانندهٔ آرژانتینی آتاهوآلپا یوپانکی سروده، نواخته و خوانده شده است.
- برادران ترانه‌ای اعتراضی شناخته می‌شود. عده‌ای معتقدند این ترانه در انتقاد از عملکرد حکومت‌های خودکامه‌ی امریکای لاتین سروده شده است که با تضمین وفاداری خود به ایالات متحده و جلب حمایت آن نیروهای چپگرا را سرکوب می‌کردند. اگرچه عده‌ای این ترانه را سیاسی می‌خوانند، عده‌ای دیگر آن را حاوی نگاه جهانی گسترده‌تری می‌دانند که با ابیاتی دربارهٔ انسان نوعی آرژانتین، دیگران را نیز با نگریستن در چشم‌هایشان بازمی‌شناسد و مشکلاتی را که هر روز با آن روبرو هستند درک می‌کند.
ترجمه فارسی
برادران
برادران بسیاری دارم
که نمی‌توانم بشمارم‌شان
در دره‌ها، بر کوه‌ها
در علفزار و بر دریا
هر یک با کارهایش
با رؤیایش هر یک
با امیدی در پیش رو
با خاطره‌هایی در پشت سر
برادران بسیاری دارم
که نمی‌توانم بشمارم‌شان
مردمی با دست‌هایی گرم
از دوستی
با اشکی برای گریستن
با حاجتی برای دعا کردن
با افقی باز
که هر روز فراتر می‌رود
و توان جستجوی آن
با سرسختی و اراده
وقتی نزدیکتر به نظر می‌رسد
زمانی‌ست که دورتر شده است
برادران بسیاری دارم
که نمی‌توانم بشمارم‌شان
و چنین پیش می‌رویم
خو کرده به تنهایی
یکدیگر را در دنیا گم می‌کنیم
و دوباره هم را پیدا می‌کنیم
و چنین یکدیگر را بازمی‌شناسیم
حتی با نگاهی از دور
با ترانه‌هایی که می‌سراییم
همچون بذرهای بیکرانگی
و چنین پیش می‌رویم
خو کرده به تنهایی
و در ما مرده‌هایمان
تا هیچکس جا نماند
برادران بسیاری دارم
که نمی‌توانم بشمارم‌شان
و معشوقه‌ای بس زیبا
که نامش «آزادی»ست
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#403
Posted: 22 Aug 2013 16:24
میراث یونسکو در کشور آذربایجان
آلتا گراسیا
۳۱°۴۰′ جنوبی ۶۴°۲۶′ غربی
- آلتا گراسیا (به اسپانیایی: Alta Gracia) شهری در کشور آرژانتین، ایالت کوردوبا (آرژانتین) است که در سال ۲۰۰۹ میلادی، حدود ۴۲٬۵۳۸ نفر جمعیت داشته است.
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#405
Posted: 22 Aug 2013 16:37
میراث یونسکو در کشور آذربایجان
یخچال طبیعی پریتو مورنو
- یخچال طبیعی پریتو مورنو یخچالی طبیعی است که در پارک ملی لوس گلاسیارس در ایالت سانتاکروز کشور آرژانتین قرار دارد. این منطقه یکی از مناطق عمده جذب گردشگر در پاتاگونیای آرژانتین است. با رشد و تشکیل ۲۵۰ کیلومتر مربع یخ به طول ۳۰ کیلومتر، این یخچال یکی از ۴۸ یخچالی است که از منطقه یخی پاتاگونیای جنوبی تغذیه می‌شود که در رشته کوه آند قرار دارد و با کشور شیلی مشترک است. این منطقهٔ یخی، سومین ذخیرهٔ بزرگ آب شیرین جهان است. این یخچال طبیعی ۴۸ کیلومتر با شهر ال‌کالافاته فاصله دارد و نامش را از فرانسیسکو مورنو گرفته است؛ کسی که در قرن نوزدهم میلادی پیشگام مطالعه روی بوم و سرزمین آرژانتین بود و نقش موثری در دفاع از قلمرو آرژانتین در مناقشهٔ این کشور با شیلی بر سر خط مرزی دو کشور بازی کرد.
وضعیت یخچال
- این یخچال یکی از سه یخچال منطقهٔ پاتاگونیاست که در حال رشد است. علت این پدیده به تشخیص یخ‌رودشناسان بستگی دارد. نقطهٔ انتهایی این یخچال ۵ کیلومتر پهنا دارد و متوسط ارتفاع‌اش ۷۴ متر از سطح دریاچه آرخنتینو است.
از هم گسیختگی
- فشار سنگینی یخ به تدریج پخچال را به سمت بازوی جنوبی دریاچه آرخنتینو (برازو ریکو) می‌راند و با سد شدن راهش، آن بخش از باقی دریاچه جدا می‌شود. چون راه خروجی برای آب وجود ندارد، سطح آب این بازو گاهی تا ۳۰ متر بالاتر از سطح اصلی دریاچه می‌رسد. به صورت منظم، فشار با ارتفاع آب محصور شده، بالا می‌رود و شکاف‌ها در طول یخ، باعث به وجود آمدن ازهم‌گسیختگی یخ‌ها شده و با فروریختن یخ‌ها در آب، آب اضافه از بازوی برازو ریکو سرریز کرده و به حوضچهٔ اصلی دریاچه می‌ریزد. با خارج شدن آب از برازو ریکو، خط نشان‌دهندهٔ سطح پیشین آب، نمایان می‌شود. این چرخه به صورت طبیعی یکبار در سال و یا در کم‌ترین تکرار خود، یکبار در هر ده سال، تکرار می‌شود. آخرین ازهم‌گسیختگی در ژانویهٔ ۲۰۱۳ اتفاق افتاده است و پیش از آن، در سال‌های ۲۰۱۲، ۲۰۰۸، ۲۰۰۶، ۲۰۰۴، ۱۹۸۸، ۱۹۸۶، ۱۹۸۰، ۱۹۷۷، ۱۹۷۵، ۱۹۷۲، ۱۹۷۰، ۱۹۶۶، ۱۹۶۳، ۱۹۶۰، ۱۹۵۶، ۱۹۵۳، ۱۹۵۲، ۱۹۴۷، ۱۹۴۰، ۱۹۳۴ و ۱۹۱۷ رخ داده است. به صورت میانگین این ازهم‌گسیختگی‌ها هر چهار یا پنج سال راه ارتباطی برازو ریکو به دریاچهٔ اصلی را سد می‌کنند. ارتفاع آب در این مواقع تا ۵٫۶ متر افزایش می‌یابد.
گردشگری
- پریتو مورنو با توجه به اندازه و در دسترس بودن‌اش، یکی از بزرگ‌ترین مناطق جذب گردشگر در پاتاگونیای جنوبی است. این یخچال از نزدیک‌ترین شهر، ال‌کالافاته، با اتوبوس دو ساعت فاصله دارد و بسیاری از تورهای گردشگری، بازدیدهای روزانه برگزار می‌کنند. قرار گرفتن مرکز بزرگی برای بازدیدکنندگان در کنار یخچال و محل مناسبی برای پیاده‌روی در کنار آن، امکان بازدید از پهنهٔ جنوبی و نمای شرقی پخچال را ر سال‌های اخیر امکان‌پذیر کرده است به طوری که تورهای مخصوص یخ‌پیمایی محبوبیت زیادی یافته‌اند. دو برنامهٔ گردشی معمول در این مکان عبارتند از یخ‌پیمایی کوتاه که شامل یک پیاده‌روی یک‌ساعته تا یک و نیم ساعته روی یخ است و یخ‌پیمایی طولانی که اغلب پنج ساعت به طول می‌انجامد. برگزارکنندگان تور به مشتریان‌شان کفش‌های مخصوص یخ‌پیمایی یخ‌شکن نیز ارایه می‌کنند.
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#406
Posted: 22 Aug 2013 16:40
نماد ملی آرژانتین
خوزه د سن مارتین
- خوزه فرانسیسکو د سن مارتین موتوراس(به اسپانیایی: José Francisco de San Martín Matorras)(زادهٔ ۲۵ فوریه ۱۷۷۸- مرگ ۱۷ اوت ۱۸۵۰) سپهسالار آرژانتینی و رهبر کامیاب آمریکای جنوبی در راه دست‌یابی به استقلال از اسپانیا بود. او قهرمان ملی آرژانتین شناخته می‌شود و بالاترین نشان این کشور به افتخار او نام‌گذاری گشته‌است.
زندگی
- او در آرژانتین زاده‌شد و در آموزشگاهی اشرافی در مادرید اسپانیا به آموختن پرداخت. سپس به ارتش اسپانیا پیوست و در جنگ با فرانسویان همراهی‌جُست. از ۱۸۰۸ با استقلال‌جویان آمریکای جنوبی سر و سری یافت. در ۱۸۱۲ به بوئنوس آیرس رفت و به استان‌های متحد آمریکای جنوبی(آرژانتین آینده) پیوست. او در ۱۸۱۴ طرح تازش به لیما را ریخت و خود آن را رهبری نمود. سرانجام در ۱۸۲۱ توانست بر لیما چیره‌شود و خود نخستین سرپرست آن قیمومیت تازه گردد. در ۱۸۲۲ او با سیمون بولیوار دیدار کرد. جزئیات این دیدار در هاله‌ای از ابهام‌است ولی به نظر می‌آید موضوع مورد گفتگو آیندهٔ آمریکای لاتین بوده‌است. پس از آن به ناگاه در ۱۸۲۴ از همهٔ مسئولیت‌های سیاسی و لشکری‌اش کناره‌گیری کرد و به فرانسه رفت و در همانجا هم درگذشت.
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#407
Posted: 22 Aug 2013 16:49
ورزش در آرژانتین
- آرژانتین یکی از قدرتهای جهانی در ورزشهای تیمی است. فوتبال رایجترین ورزش آرژانتین می‌باشد، که تیم ملی فوتبال آرژانتین دوبار قهرمان جام جهانی فیفا و یک بار برنده مدال طلای المپیک (و نیز ۱۴ بار برنده جام کشورهای آمریکایی) شده‌است. هنوز ورزش ملی کشور پاتو است، (درباره «ورزش ملی»، این عنوان از سوی دولت به اجبار به آن داده شده، اما ورزش پاتو تنها توسط افسران سواره نظام ارتشی، پرورش دهندگان دام، و کمابیش توسط معدودی از مردم انجام می‌گیرد زیرا همچون چوگان، ورزش بسیار گرانقیمتی است). این ورزش در یک دسته شش تایی با توپ سوار بر اسب انجام می‌شود. همچنین والیبال و بسکتبال نیز در این کشور رایج می‌باشند؛ و تعدادی از بسکتبالیستهای این کشور در جام ان.بی.ای و لیگهای اروپایی بازی می‌کنند، و تیم ملی نیز مدال طلای المپیک را در بازیهای المپیک آتن بنده شد. آرژانتین همچنین یکی از تیمهای رده بالای جهانی در اتحادیه راگبی آرژانتین| اتحادیه راگبی را دارد و ورزشی نمونه برای جوانان طبقه متوسط در کل کشور می‌باشد. (نگاه کنید به تیم اتحادیه ملی راگبی آرژانتین| لوس پوماس) علاوه بر این، بسیاری از راگبی بازان آرژانتینی، از سال ۱۹۹۹ در کشورهای فرانسه، ایتالیا، انگلستان، ایرلند و دیگر کشورهای اروپایی مطرح شده‌اند.تنیس آرژانتین در صحنه جهانی با وجود یک دوجین بازیگران مرد و زن فعال در مسابقه، بسیاری رقابتی است. دیگر ورزشهای رایج شامل هاکی میدانی، (ورزش درجه یک زنان)، گلف، و قایقرانی است. ارژانتین تعدادی بازیکن رده بالای چوگان و یک تیم ملی دارد که از لحاظ تاریخی قویترین نوع در دنیا بوده‌اند. قهرمانی چوگان آزاد (در مکان باز) در بوینس آیرس مهم‌ترین نمونه از خود در کل جهان است، و ورزشهای کریکت و بیسبال با محدودترین شکل خود همچون مسابقات گرید آیرون در این کشور انجام می‌شوند.
- ورزشهای موتوری نیز در آرژانتین به خوبی عرضه می‌شوند، ضمن آن مسابقات تورسمو کارترا و ۲۰۰۰ تی سی، معروفترین نونه مسابقات اتومبیلرانی هستند. مردم سراسر کشور از این مسابقات لذت می‌برند، اما آن در شهرهای کوچک و نواحی روستایی آرژانتین طرفداران دوآتشه داشته که از لحاظ جمعیت مشتاق همچون مسابقات ناسکار در ایالات متحده می‌باشد. رالی آرژانتین بخشی از رالی قهرمانی جهان می‌باشد (فعلاً در ایالت کوردوبا برگزار می‌شود). در مسابقات فرمول-۱، کشور یک قهرمان جهانی (خوآن میگوئل فانجیو، با پنج بار قهرمانی)، و دو نفر نائب قهرمان (فرولان گونزالس و کارلوس روتمن، هر کدام یکبار) داشته‌است.
- مشاهیر جهانی آرژانتینی در ورزش عبارت‌اند از دیگو مارادونا و قهرمان ۵ دوره مسابقات فرمول-۱ خوآن مانوئل فانجیو هستند. دیگر شخصیتهای ورزشی این کشور عبارت‌اند از آلفردو دی استفانو، آمادیو کاریزو، و گابریل باتیستوتا در ورزش فوتبال (انگلیسی)؛ گولرمو ویلاس، گابرییلا ساباتینی، و دیوید نعلبندیان در تنیس؛ روبرتو دی ویسنزو و آنجل کابررادر گلف؛ مانو جینوبیلی و آندرس نیسیونی در بسکتبال؛ لوسیانا آیمار در هاکی میدانی؛ هوگو پورتا و آگوستین پیشوت، خوآن هرناندز، فلیپه کنته پومی، ماریو لدسما و دیگر بازیکنان معروف بین‌المللی در آتحادیه راگبی، بوکسبازان، پاسکوال پرز و کارلوس مونزیون؛ خانواده‌های هوگوی و نوویلو آسترادا از بازیکنان چوگان، و افراد دیگر از آن جمله می‌باشند.
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#408
Posted: 22 Aug 2013 17:05
ورزشگاه مونومنتال آنتونیو وسپوکیو لیبرتی
۳۴°۳۲′۴۳.۱۵″ جنوبی ۵۸°۲۶′۵۹.۰۵″ غربی
- ورزشگاه مونومنتال آنتونیو وسپوکیو لیبرتی (به انگلیسی: Estadio Monumental Antonio Vespucio Liberti) ورزشگاهی در شهر بوئنوس آیرس است که ورزشگاه خانگی باشگاه فوتبال ریور پلاته و تیم ملی فوتبال آرژانتین می‌باشد.
- این ورزشگاه در سال ۱۹۳۸ میلادی ساخته شده است و ظرفیت آن ۷۴٬۶۲۴ نفر است.
- ۹ بازی جام جهانی فوتبال ۱۹۷۸ از جمله بازی فینال و مسابقه رده‌بندی در این ورزشگاه برگزار شده‌است.
جام جهانی فوتبال ۱۹۷۸
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#409
Posted: 22 Aug 2013 17:08
ورزشگاه گیگانته آروییتو
۳۲°۵۴′۵۰.۳۹″ جنوبی ۶۰°۴۰′۲۸.۴۴″ غربی
- ورزشگاه گیگانته آروییتو (به انگلیسی: Estadio Gigante de Arroyito) ورزشگاهی در شهر روزاریو است که ورزشگاه خانگی باشگاه فوتبال روزاریو سنترال و باشگاه فوتبال آرژانتینا محسوب می‌شود.
- این ورزشگاه در سال ۱۹۲۹ میلادی ساخته شده است و ظرفیت آن ۴۱٬۶۵۴ نفر است.
- ۶ بازی جام جهانی فوتبال ۱۹۷۸ در این ورزشگاه برگزار شده‌است.
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ارسالها: 502
#410
Posted: 22 Aug 2013 17:09
ورزشگاه ماریو آلبرتو کمپس
۳۱°۲۲′۸.۲۴″ جنوبی ۶۴°۱۴′۴۶.۴۸″ غربی
- ورزشگاه ماریو آلبرتو کمپس (به انگلیسی: Estadio José Amalfitani) ورزشگاهی در شهر کوردوبا است. این ورزشگاه در سال ۱۹۷۸ میلادی ساخته شده‌است و ظرفیت آن ۵۷٬۰۰۰ نفر است.۸ بازی جام جهانی فوتبال ۱۹۷۸ در این ورزشگاه برگزار شده‌است.
زندگی نفش کش میخواد
هر مشکلی طرفت میاد
تورو میکشه به سمت خودش
پاره نمیشی فقط کش میاد
.
زندگیت یه جزیره بود
قدم زدن در مسیر تو
که با لبخند بم بگی همه ی اینا وظیفه بود؟
یزدیتو...!!
ویرایش شده توسط: Glodiator
صفحه 41 از 53