صفحه 47 از 53: « پیشین 1 ... 46 47 48 ... 52 53 پسین »

Countrys | کشور ها

glodiiator

کاربر

ارسالها: 384

#461 Posted: 10 Aug 2014 13:21

آفریقای جنوبی

جمهوری آفریقای جنوبی کشوری در جنوب آفریقا و در سواحل دو اقیانوس اطلس و هند است. این کشور سه پایتخت متفاوت دارد. قوهٔ مجریه در پرتوریا، پارلمان در کیپ تاون و قوهٔ قضائیه در بلوم فونتین مستقر است. پرجمعیت‌ترین شهر آن نیز ژوهانسبورگ است. آفریقای جنوبی با کشورهای نامیبیا، بوتسوانا، زیمباوه، موزامبیک، سوازیلند و لسوتو (کشوری که در سرزمین آفریقای جنوبی محصور شده‌است) هم‌مرز است.
آفریقای جنوبی به دو دلیل تکاملی متفاوت را نسبت به دیگر کشورهای آفریقایی تجربه کرده‌است. اول اینکه مهاجرت از اروپا کمی بعد از این‌که شرکت هند شرقی هلند ایستگاهی در مکان امروزی کیپ تاون ایجاد کرد، آغاز شد. دوم اهمیت راهبردی آبراه کیپ است که با بسته شدن کانال سوئز در طی جنگ ۶ روزه بیشتر مسجل شد و همچنین منابع کانی غنی این منطقه باعث اهمیت بیشتر این کشور در میان کشورهای غربی بخصوص در اواخر سدهٔ نوزدهم شد که بعدها در دوران جنگ سرد اهمیت بیشتری پیدا کرد. به دلیل مهاجرت آفریقای جنوبی از لحاظ نژادی بسیار متنوع است. بزرگ‌ترین جمعیتهای دورگه و اروپایی و هندی در آفریقا در این کشور مستقر هستند. سیاه‌پوستان آفریقای جنوبی کمتر از ۸۰ درصد جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند.
منازعات نژادی بین اقلیت سفیدپوستان و سیاهپوستان اکثریت در تاریخ و سیاست آفریقای جنوبی نقش مهمی را بازی کرده‌است و به دوره تاریخی آپارتاید در آفریقای جنوبی منجر شده‌است که در سال ۱۹۴۸ توسط حزب ملی آفریقای جنوبی تأسیس شد. اگر چه از قبل جداسازی نژادی در این کشور وجود داشت. قوانینی که آپارتاید را تعریف می‌کردند در سال ۱۹۹۱ به تدریج توسط حزب ملی لغو شدند و این به دلیل منازعات خشونت آمیز بود که شامل تحریم‌های اقتصادی بین‌المللی از سوی جامعه بین‌الملل می‌شد. این منازعات بین اکثریت سیاهپوستان و بسیاری از سفید پوستان، رنگین پوستان و هندیان اتفاق می‌افتاد.
این کشور از معدود کشورهای آفریقایی است که در آن هیچ وقت کودتا نشده و انتخابات منظم در طول یک سده اخیر در آن بر‌گزار شده‌است. با این حال اکثریت سیاهپوستان تا سال ۱۹۹۴ دارای حق رای نبود. این کشور از اعضای بنیان‌گذار اتحادیه آفریقا است و بزرگترین اقتصاد را در میان اعضای آن دارد. سازمان ملل، اتحادیه کشورهای همسود، سازمان تجارت جهانی، صندوق بین‌المللی پول، گروه ۷۷ و گروه ۲۰ از دیگر سازمان‌های بین‌المللی است که آفریقای جنوبی در آن‌ها عضویت دارد.
نظام سیاسی این کشور دمکراسی پارلمانی است اما برخلاف روش معمول در جمهوری‌های پارلمانی پست ریاست دولت و ریاست کشور در یک رئیس‌جمهور منتخب پارلمان ادغام شده است. پارلمان این کشور از دو مجلس تشکیل می‌شود. مجلس علیا با نام شورای ملی استان‌ها و مجلس سفلی با نام مجمع ملی.
آفریقای جنوبی ۱۱ زبان رسمی دارد؛ ۹ زبان از زبان‌های آفریقایی خانوادهٔ بانتو و دو زبان اروپایی؛ یکی زبان آفریکانس که از هلندی ریشه گرفته و زبان اکثریت سفیدپوستان و دورگه‌های این کشور است و دیگری زبان انگلیسی که در تجارت و عرصهٔ عمومی استفاده زیادی دارد اما فقط پنجمین زبان پرگویشور در خانه‌هاست.
اغلب از آفریقای جنوبی به‌عنوان ملت رنگین‌کمان یاد می‌کنند، این اصطلاح را اسقف اعظم دسموند توتو خلق کرد و بعدها رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی نلسون ماندلا از آن به عنوان استعاره‌ای برای توصیف پیشرفت‌های جدید تنوعات فرهنگی نشات گرفته از ایدئولوژی آپارتاید استفاده کرد. آفریقای جنوبی میزبان جام جهانی ۲۰۱۰ بود و این نخستین بار بود که این تورنمنت در آفریقا بر‌گزار شد.

glodiiator

کاربر

ارسالها: 384

#462 Posted: 10 Aug 2014 13:27

نشان ملی آفریقای جنوبی

نشان ملی آفریقای جنوبی در روز آزادی ۲۷ آوریل ۲۰۰۰ میلادی رسمی شد . این نشان جایگزین نشان پیشین که از سال ۱۹۱۰ میلادی به کار گرفته می شد.

بخش‌های نشان ملی
آرم نوشته
این آرم نوشته به زبان مردم خویسی نوشته شده است. برگردان آن به فارسی: "مردم گوناگون متحد" این آرم قست دارد هر یک از تلاش های فردی برای مهار اتحاد بین فکر و عمل را از بین ببرد و حس جمعی را برای کشور در یک حس تعلق مشترک و غرور ملی با اینکه گوناگونی وجود دارد با هم متحد کند.

خوشه گندم
نماد باروری، آن را نیز نماد ایده جوانه زنی، رشد و توسعه عملی از هر گونه پتانسیل است. همچنین نماد کشاورزی از زمین است.

آج فیل
فیل نماد خرد، قدرت، میانه روی و ابدیت است.

سپر
این سپر یک عملکرد دوگانه دارد، هم به عنوان وسیله ای برای نشان دادن هویت و هم دفاع معنوی است. این شامل نماد اصلی ملت این کشور است.

چهره ی انسان
دو مرد در حال خوش باش کردن با هم هستند و این نماد وحدت را نشان می دهد. این نیز نشان دهنده آغاز تحول فرد به احساس بیشتری از: متعلق به ملت و توسعه، جمعی بشریت است.

نیزه و نوبکیریه (Knobkierrie)
نمادهای دوگانه دفاعی و قدرت، که به نوبه خود نشان دادن پاهای قدرتمند وزیر پرنده هستند.نیزه و نوبکیریه (Knobkierrie) دراز کشیده هستند و این نماد صلح است.

خورشید در پگاه
خورشید در پگاه نماد یک روز نو برایی کشور است که با صلح همراه است

glodiiator

کاربر

ارسالها: 384

#463 Posted: 11 Aug 2014 12:47

پرچم آفریقای جنوبی

پرچم آفریقای جنوبی برای اولین بار در ۲۷ آوریل ۱۹۹۴ به رسمیت شناخته شد. به عنوان پرچم غیر نظامی و پرچم استان شناخته می‌شود و همچنین دارای تناسب ۲:۳ می‌باشد.

glodiiator

کاربر

ارسالها: 384

#464 Posted: 11 Aug 2014 12:54

سرود ملی آفریقای جنوبی

سرود ملی کشور آفریقای جنوبی به صورت چندزبانه سروده شده‌است. از سال ۱۹۹۷ سرود ملی این کشور را ترکیبی از متن انگلیسی به اضافه سرود «Nkosi Sikelel' iAfrika» (ایزدا آفریقا را خجسته دار)، و سرود آفریکانسی «Die Stem van Suid-Afrika» (صدای آفریقای جنوبی) قرار داده‌اند.

glodiiator

کاربر

ارسالها: 384

#465 Posted: 11 Aug 2014 13:03

تاریخ

گذشته‌های دور
آفریقای جنوبی دارای تعدادی از قدیمی‌ترین آثار باستانی موجود در قاره آفریقا است. سنگوارههای بسیاری در غارهای استرک‌فونتاین(Strekfontein)، کرومدرای(Kromdraai)و ماکاپانسگات(Makapansgat) وجود دارند که نشان می‌دهند که آسترالوپتسین(Australopithecine) از سه میلیون سال پیش در آنجا حضور داشته‌اند. همچنین نمونه‌های گوناگونی از انسان‌های اولیه که شامل انسان ماهر، انسان راست‌قامت و انسان امروزی یعنی انسان خردمند می‌شود در آن جا یافت شده است.

ورود اروپایی‌ها
تاریخ نوشتاری آفریقای جنوبی با شرح دریانوردان اروپایی که از راه‌های بازرگانی هند شرقی می‌گذشتند آغاز می‌شود. نخستین دریانورد اروپایی که موفق شد از این آبراه گذر کند، کاوشگر پرتقالی بارتلومیو دیاس در سال ۱۴۸۸ میلادی بود. او هنگام بازگشت به لیسبون مکانی را که کشف کرده بود «دماغه طوفان‌ها»[۱] نامید، اما هنری دریانورد، که پشتیبان مالی دیاس بود، نام آن را به «دماغه امید نیک»[۲] که اشاره‌ای به راهی برای رسیدن به سرزمین هند بود، تغییر داد.

فعالیت هلندی‌ها
رخ دادن تعدادی سانحه دریایی که در ساحل آفریقای جنوبی رخ داد، علاوه بر نوشته‌های دریانوردان ابتدایی، شرح‌های نجات یافتگان سوانح دریایی اولین شرح‌های کتبی تاریخ این کشور هستند. دو سده پس از سال ۱۴۸۸ میلادی به بعد تعدادی از گروه‌های ماهیگیری که شامل دریانوردان پرتغالی می‌شدند، در ساحل ساکن شدند ولی شرح کتبی از آنها باقی نمانده‌است. در سال ۱۶۵۳، جان ون ریسبک به نمایندگی کمپانی هند شرقی هلند محلی برای تهیه خواربار در دماغه امید نیک (آرزوی خوب) تأسیس کرد. در سده‌های ۱۷ و ۱۸ میلادی این جمعیت هلندی به آرامی بیشتر شد و سرانجام ساکنین هلندی مردم شوسا واقع در منطقه رودخانه ماهی را دیدند و پس از آن جنگهایی به نام جنگهای مرزی کیپ به دلیل تصاحب زمین و دام شکل گرفت.
برای رفع کمبود نیروی کار کیپ از اندونزی، ماداگاسکار و هند بردگانی آورده شدند. علاوه بر این، رهبران دردسر سازی که اغلب از اشراف بودند از مستعمرات هلند به آفریقای جنوبی تبعید شدند. این گروه از بردگان سرانجام جمعیتی را تشکیل دادند که اکنون به عنوان مالایی‌های کیپ شناخته می‌شوند. آنها از سوی استعمارگران اروپایی اغلب دارای مقام اجتماعی بهتری محسوب شده‌اند و همچنین صاحب زمین نیز شدند و با توسعه آپارتاید، زمین‌های خود را از دست دادند.
بسیاری از نوادگان این برده‌ها که اغلب با ساکنین هلندی ازدواج کردند بعدها با بازماندگان خوی‌خوی به عنوان رنگین‌پوستان کیپ در یک رده قرار گرفتند. با ادغام بیشتر در بین جمعیت رنگین پوستان کیپ و مردم شوسا و دیگر مردم آفریقای جنوبی حال آنها حدود ۵۰ درصد از کیپ غربی را دربرگرفته‌اند.

ورود بریتانیا
امپراتوری بریتانیا، دماغه امید نیک را برای مرتبط نمودن راه بر روی هند و استرالیا در سال ۱۷۹۷ فتح نمود. کمپانی هند شرقی هلند ورشکسته شد و بریتانیای کبیر مستعمره کیپ را در سال ۱۸۰۵ به خود اضافه کرد. بریتانیا جنگ‌های مرزی علیه شوسا را ادامه داد و مرز شرقی را از طریق قلعه‌هایی که در طول رودخانه ماهی ساخته بود و استحکام بخشیدن آن از طریق حمایت از اسکان بریتانیایی‌ها بیشتر به سمت شرق کشانید. به دلیل فشار جوامعی که خواستار لغو برده‌داری بودند، مجلس عوام بریتانیا تجارت جهانی برده خود را در سال ۱۸۰۶ و سپس برده داری را در تمامی مستعمره‌های خود در سال ۱۸۳۳ لغو کرد.

جنگهای بوئر
کشف الماس در سال ۱۸۶۷ و طلا در سال ۱۸۸۶ مشوق جدی رشد اقتصادی و مهاجرت گسترده و منجر به تضعیف وضعیت بومیان آفریقایی شد. بوئرها با موفقیت در مقابل دست‌درازیهای بریتانیا در طول جنگ اول بوئر (۱۸۸۰ تا ۱۸۸۱) مقاومت کردند و از تاکتیک‌هایی استفاده کردند که مناسب با شرایط محلی بود. مثلاً بوئرها لباسهای خاکی رنگی می‌پوشیدند که همرنگ با زمین بود و در حالی‌که سربازان بریتانیایی یونیفرم‌های رنگ قرمز روشن می‌پوشیدند که آنها را هدف‌های آسانی برای تیراندازان ماهر بوئری می‌ساخت. بریتانیایی‌ها با تعداد نفرات بیشتر و بدون لباسهای قرمز دوباره به جنگ برگشتند و در جنگ دوم بوئر (۱۸۹۹ تا ۱۹۰۲) شرکت کردند. تلاش بوئرها برای اتحاد با آلمانی‌های آفریقای جنوب غربی بهانه‌ای دیگر دست بریتانیایی‌ها داد تا کنترل جمهوری بوئر را نهایتاً به دست گیرند.
در جنگ دوم بوئر، بوئرها به شدت مقاومت کردند ولی عاقبت بریتانیا توانست نیروهای آنها را شکست دهد و از تعداد نفرات بیشتر خود و کمک‌های خارجی و اردوگاههای کار اجباری و همچنین تاکتیک جنجال برانگیز زمین سوخته به خوبی استفاده کند. قرارداد ورنیگینگ حاکمیت مطلق بریتانیا بر جماهیر آفریقای جنوبی را تصریح کرد و دولت بریتانیای کبیر موافقت کرد تا بدهی سه میلیون پوندی دولتهای آفریقایی را به که به دلیل جنگ تحمیل شده بود را بپردازد. یکی از مفاد اصلی این قرار داد که جنگ را به اتمام می‌رساند این بود که سیاهان بجز در مستعمره کیپ، حق رای ندارند.
بعد از چهار سال مذاکره اتحادیه آفریقای جنوبی از مستعمره کیپ و استان کوازولوناتال و همچنین جمهوری‌های منطقه آرنج فری و ترانسوال در ۳۱ ماه می سال ۱۹۱۰ دقیقاً ۸ سال پس از پایان جنگ دوم بوئر تشکیل شد. این اتحادیه نوعی حکومت سلطنتی بود. در سال ۱۹۳۴ حزب آفریقای جنوبی و حزب ملی آفریقای جنوبی برای تشکیل حزب متحد آفریقای جنوبی و به دنبال آشتی بین آفریقایی‌ها و سفید پوستانِ انگلیسی‌زبان ادغام شدند. ولی اتحادیه به دلیل ورود به جنگ جهانی دوم به عنوان متحد بریتانیا از هم پاشید. حرکتی که حزب ملی به شدت مخالف آن بود.

تبعیض نژادی در سالهای پس از جنگ جهانی دوم

زنان وبچه‌های بوئرید در اردوگاه‌های کار اجباری بریتانیایی.
در سال ۱۹۴۸ حزب ملی آفریقای جنوبی از طریق رای‌گیری به قدرت رسید و آغاز به انجام یک رشته قوانین مبنی بر جداسازی نژادی که به نام «آپارتاید» شناخته می‌شود، کرد. این تبعیض در مورد ثروت به دست آمده از صنعتی سازی سریع دهه‌های ۵۰، ۶۰ و ۷۰ میلادی نیز به کار رفت. در حالی که اقلیت سفیدپوستان از بالاترین استاندارد زندگی قاره آفریقا، که برابر سطح زندگی در کشورهای غربی جهان اول بود، برخوردار گشته بودند، اکثریت سیاه‌پوستان از لحاظ هرگونه استانداردی همچون درآمد، تحصیل و حتی ورود به ادارات دولتی مورد تبعیض قرار داشتند.
دولت برآمده از آپارتاید، میان یک سیاه‌پوست، هندی و یا رنگین پوست آفریقای جنوبی به مانند مردم کشورهایی همچون غنا و تانزانیا فرقی قائل نبود و با تمامی آنها به عنوان شهروند درجه آخر رفتار می‌کرد.

آزادی ماندلا و انتخابات آزاد
آپارتاید نژادی روز به روز در جهان باعث جنجال بیشتر می‌شد و به تحریم‌های خارجی کشورهای غربی و شورش و سرکوبهای داخلی انجامید. از سرکوب شدید توسط دولت متشکل از سفیدپوستان و مقاومت، اعتصاب، راهپیمایی، اعتراض و خرابکاری توسط احزاب ضد آپارتاید به‌ویژه کنگره ملی آفریقا (ANC) دیرزمانی ادامه یافت. در سال ۱۹۹۰ دولت حزب ملی نخستین گام برای مذاکره کناره‌گیری از قدرت را با لغو ممنوعیت کنگره ملی آفریقا و دیگر نهادهای سیاسی چپ‌گرا برداشت و نلسون ماندلا را بعد از ۲۷ سال زندان آزاد کرد. قوانین آپارتاید به تدریج از کتاب‌های قانون حذف شدند و اولین انتخابات چند نژادی در سال ۱۹۹۴ بر‌گزار شد. حزب ANC با اکثریت آراء پیروز انتخابات شد و از آن زمان تاکنون قدرت را در دست داشته‌است.
میلیون‌ها نفر از مردم آفریقای جنوبی که اکثراً سیاهپوست هستند، همچنان در فقر و حاشیه شهرها زندگی می‌کنند. بسیاری این امر را میراث رژیم آپارتاید می‌دانند و همچنین بسیاری این فقر را ناشی از ناکامی دولت اخیر در مقابله با موضوعات اجتماعی می‌دانند. البته دیگر عوامل را از جمله ضعف در قوانین مالی و پولی دولت، برای تضمین تقسیم ثروت و رشد اقتصادی را نیز مقصر می‌دانند. به هر حال سیاست مسکن ANC در شرایط زندگی بسیاری از طریق تغییر جهت هزینه‌های مالی و پیشرفت سیستم جمع آوری مالیات بهبود حاصل کرده‌است.

glodiiator

کاربر

ارسالها: 384

#466 Posted: 11 Aug 2014 13:11

تاریخ آفریقای جنوبی
آفریقای جنوبی دارای تعدادی از قدیمی‌ترین آثار باستانی قاره آفریقا است. فسیل‌های بسیاری در غارهای استرک‌فونتاین، کرومدرای و ماکاپانگات وجود دارند که نشان می‌دهند که آسترالوپتیکاین از سه میلیون سال پیش در آنجا حضور داشته‌اند همچنین نمونه‌های گوناگونی از انسان که شامل همو هابیلیس همو ارکتوس و انسان مدرن یعنی همو ساپینس می‌شود در آن جار یافت شده‌است. انسان‌های متکلم به زبان بانتو، چوپانان و کشاورزان درعصر آهن جنوب دریای لیمپوپو را در قرن ۴ یا ۵ دوره گسترش بانتو با جابجا کردن خمیتهای اصیل و متکلمین سان به آفریقای جنوبی مدرن امروزی تبدیل کردند. آنها به آرامی به سمت جنوب حرکت کردند و انسان‌های اولیه عصر آهن در استان کوازولوناتال بودند که جنوبی‌ترین گروه، مردم شوسا بودند که زبانشان دارای ویژگی‌هایی از زبان ابتدایی خویی و سانی بود و سرزمینشان به کیپ شرقی واقع در استان کیپ شرقی امروزی می‌رسید. این جوامع عصر آهن به هنگام مهاجرت جایگزین قبایل شکارچی شدند.
تاریخ کتبی آفریقای جنوبی با شرح دریانوردان اروپایی که از راه‌های بازرگانی هند شرقی می‌گذشتند شروع می‌شود. اولین دریانورد اروپایی که موفق شد از این آبراه گذر کند، کاشف پرتقالی بارتلومیو دیاس در سال ۱۴۸۸ بود. او هنگام بازگشت به لیسبون مکانی را که کشف کرده بود Cabo das Tormentas دماغه توفان‌ها نامید، اما هنری دریانورد، که حامی مالی دیاس بود، نام آن را به دماغه امید نیک Cabo da Boa Esperança، که اشاره‌ای به راهی برای رسیدن به سرزمین هند بود، تغییر داد.
تعدادی سانحه دریایی در ساحل آفریقای جنوبی رخ داد علاوه بر نوشته‌های دریانوردان ابتدایی، شرح‌های نجات یافتگان سوانح دریایی اولین شرح‌های کتبی تاریخ این کشور هستند. دوقرن بعد از سال ۱۴۸۸ به بعد تعدادی از گروه‌های ماهیگیری که شامل ملاحان پرتغالی می‌شدند، در ساحل ساکن شدند ولی شرح کتبی از آنها باقی نمانده‌است. در سال ۱۶۵۳، جان ون ریسبک به نمایندگی کمپانی هند شرقی هلند محلی برای تهیه خواربار در دماغه امید نیک تأسیس کرد. در سده‌های ۱۷ و ۱۸ این جمعیت هلندی به آرامی بیشتر شذ و سرانجام ساکنین هلندی مردم شوسا واقع در منطقه رودخانه ماهی را دیدند و پس از آن جنگهایی به نام جنگهای مرزی کیپ به دلیل تصاحب زمین و دام شکل گرفت.

نقاشي اغراق شده از شرح رسيدن ژان وان ريسبك
برای رفع کمبود نیروی کار کیپ از اندونزی، ماداگاسکار و هند بردگانی آورده شدند. علاوه بر این، رهبران دردسر سازی که اغلب از اشراف بودند از مستعمره‌های هلند به آفریقای تبعید شدند. این گروه از بردگان سرانجام جمعیتی را تشکیل دادند که اکنون به عنوان مالایی‌های کیپ شناخته می‌شوند. آنها از سوی استعمارگران اروپایی اغلب دارای مقام اجتماعی بهتری محسوب شده‌اند و همچنین صاحب زمین نیز شدند و با توسعه آپارتاید زمین‌های خود را از دست دادند. مساجد کیپ مالاین‌ها در محدوده ۶ بخشیده شدند و اکنون یادگار خرابی‌هایی هستند که در اطراف آنها اتفاق افتاد.
بسیاری از نوادگان این برده‌ها که اغلب با ساکنین هلندی ازدواج کردند بعدها با بازماندگان خوی‌خوی به عنوان رنگین پوستان کیپ در یک رده قرار گرفتند. با ادغام بیشتر در بین جمعیت رنگین پوستان کیپ و مردم شوسا و دیگر مردم آفریقای جنوبی حال آنها حدود ۵۰ درصد از کیپ غربی را دربرگرفته‌اند.
پادشاهی بریتانیای کبیر گیپ گودهپ را برای بستن راه بر روی هند و استرالیا در سال ۱۷۹۷ فتح نمود. کمپانی هند شرقی هلند ورشکسته شد و بریتانیا مستعمره کیپ را در سال ۱۸۰۵ به خود اضافه کرد. بریتانیا جنگ‌های مرزی علیه شوسا را ادامه داد و مرز شرقی را از طریق قلعه‌هایی که در طول رودخانه ماهی ساخته بود و استحکام بخشیدن آن از طریق حمایت از اسکان بریتانیایی‌ها بیشتر به سمت شرق کشانید. به دلیل فشار جوامعی که خواستار لغو برده‌داری بودند مجلس بریتانیا تجارت جهانی برده خود را در سال ۱۸۰۶ و سپس بردهداری را در تمامی مستعمره‌های خود در سال ۱۸۳۳ لغو کرد.
کشف الماس در سال ۱۸۶۷ و طلا در سال ۱۸۸۶ مشوق رشد اقتصادی و مهاجرت و منجر به تضعیف وضعیت اهالی آن کشور شد. بوئرها با موفقیت در مقابل دست‌درازیهای بریتانیا در طول جنگ اول بوئر مقاومت کردند (۱۸۸۰ تا ۱۸۸۱) و از تاکتیک‌هایی استفاده کردند که مناسب با شرایط محلی بود. مثلاً بوئرها لباسهای خاکی می‌پوشیدند که همرنگ با زمین بود در حالی‌که بریتانیاییها یونیفرمهای رنگ قرمز روشن می‌پوشیدند که آنها را هدف‌های آسانی برای تیراندازان ماهر بوئری می‌ساخت. بریتانیا با تعداد نفرات بیشتر و بدون لباسهای قرمز دوباره به جنگ برگشتند و در جنگ دوم بوئر (۱۸۹۹ تا ۱۹۰۲) شرکت کردند. تلاش بوئرها برای اتحاد با آلمانی‌های آفریقای جنوب غربی بهانه‌ای دیگر دست بریتانیاییها داد تا کنترل جمهوری بوئررا به دست گیرند.

زنان وبچه‌های بوئریدر
بوئرها به شدت مقاومت کردند ولی عاقبت بریتانیا نیروهای آنها را شکست داد و از تعداد نفرات بیشتر خود و کمک‌های خارجی و اردوگاههای کار اجباری و همچنین تاکتیک جنجال برانگیز زمین سوخته استفاده کرد. قرارداد ورنیگینگ حاکمیت مطلق بریتانیا بر جماهیر آفریقای جنوبی را تصریح کرد و دولت بریتانیا موافقت کرد تا بدهی سه میلیون پوندی دولتهای آفریقایی را به که به دلیل جنگ تحمیل شده بود را بپردازد. یکی از مفاد اصلی این قرار داد که جنگ را به اتمام می‌رساند این بود که سیاهان بجز در مستعمره کیپ حق رای ندارند.
بعد از چهار سال مذاکره اتحادیه آفریقای جنوبی از مستعمره کیپ و استان کوازولوناتال و همچنین جمهوری‌های منطقه آرنج فری و ترانسوال در ۳۱ می‌سال ۱۹۱۰ دقیقا ۸ سال پس از پایان جنگ دوم بوئر تشکیل شد. این اتحادیه نوعی حکومت سلطنتی بود. در سال ۱۹۳۴ حزب آفریقای جنوبی و حزب ملی آفریقای جنوبی برای تشکیل حزب متحد آفریقای جنوبیو به دنبال آشتی بین آفریقایی‌ها و سفید پوستان انگلیسی‌زبان ادغام شدند. ولی اتحادیه به دلیل ورود به جنگ جهانی دوم به عنوان متحد انگلیس از هم پاشید.حرکتی که حزب ملی به شدت مخالف آن بود.
در سال ۱۹۴۸ حزب ملی آفریقای جنوبی از طریق رای‌گیری به قدرت رسید و شروع به انجام یک سری قوانین مبنی بر جداسازی نژادی که به نام آپارتاید شناخته می‌شود، کرد. جای تعجبی نیست که این تبعیض در مورد ثروت به دست آمده از صنعتی سازی سریع دهه‌های ۵۰، ۶۰و ۷۰ نیز به کار رفت. در حالی که اقلیت سفید پوستان از بالاترین استاندارد زندگی قاره آفریقا که برابر سطح زندگی در کشورهای غربی جهان اول بود برخوردار گشته بود اکثریت سیاه‌پوستان از لحاظ هرگونه استانداردی همچون درآمد، تحصیل و طول عمر مورد تبعیض قرار داشت به طوری که یک سیاه‌پوست، هندی یا رنگین پوست آفریقای جنوبی به مانند مردم دیگر کشورهای آفریقایی همچون غنا و تانزانیا بود.
آپارتاید روز به روز باعث جنجال بیشتر شد و منجر به تحریم‌های خارجی و شورش و سرکوبهای داخلی شد. مدت مدیدی از سرکوب شدید توسط دولت و مقاومت، اعتصاب، راهپیمایی، اعتراض و خرابکاری توسط احزاب ضد آپارتاید مخصوصاً کنگره ملی آفریقا (ANC) ادامه یافت. در سال ۱۹۹۰ دولت حزب ملی اولین گام برای مذاکره کناره‌گیری از قدرت را با لغو ممنوعیت کنگره ملی آفریقا و دیگر موسسات سیاسی چپ‌گرا برداشت و نلسون ماندلا را بعد از ۲۷ سال آزاد کرد. قوانین آپارتاید به تدریج از کتاب‌های قانون حذف شدند و اولین انتخابات چند نژادی در سال ۱۹۹۴ برگزار شد. ANC با اکثریت آراء پیروز انتخابات شد و از آن زمان تاکنون قدرت را در دست داشته‌است.
میلیون‌ها نفر از مردم آفریقای جنوبی که اکثرا سیاهپوستند همچنان در فقر زندگی می‌کنند. بسیاری این امر را میراث رژیم گذشته می‌دانند و همچنین بسیاری این فقر را ناشی از ناکامی دولت اخیر در مقابله با موضوعات اجتماعی می‌دانند و دیگر عوامل از جمله قوانین مالی و پولی دولت اخیر برای تضمین تقسیم ثروت و رشد اقتصادی را نیز مقصر می‌دانند. به هر حال سیاست مسکن ANC در شرایط زندگی بسیاری از طریق تغییر جهت هزینه‌های مالی و پیشرفت سیستم جمع آوری مالیات بهبود حاصل کرده‌است.

glodiiator

کاربر

ارسالها: 384

#467 Posted: 11 Aug 2014 13:19

تاریخ

آپارتاید

تابلویی مبنی بر «اختصاص ساحل دریا به افراد عضو نژاد سفید»، به زبان‌های انگلیسی، آفریکانس و زولو
آپارتاید (جدانژادی) واژه‌ای به زبان آفریکانس است یکی از اشکال تبعیض نژادی را بیان می‌کند و در اصل عبارت است از سیاست تبعیضی که نژادپرستان کشور جمهوری آفریقای جنوبی علیه اکثریت سیاهپوست بومی و هندیان آن کشور اعمال می‌کنند.
از نظر لغوی به معنای مجزا و جدا نگهداشتن است. آپارتاید یعنی جدا نگه داشتن افراد متعلق به نژادهای غیرسفید، مجبور کردن آن‌ها به اقامت در محلات و استان‌های خاص، محروم کردن آن‌ها از کلیه حقوق سیاسی وامکان تحصیل و پیشرفت. در مناطقی که سیاهپوستان مجبور به اقامت در آن می‌شوند و حق خروج از آن را ندارند حداقل امکانات زندگی نیز موجود نبود. کنگرهٔ ملی آفریقا با درخواست ایجاد جامعهٔ آزاد چندقومی، جنگی علیه نظام آپارتاید به راه انداخت. طرفداران لغو آپارتاید، تظاهرات آرامی در شپرویل و تسوتو به راه انداختند، که با مقاومت مخالفان روبه‌رو شد. راهپیمایان سیاه‌پوست شلاق زده شدند، و حتی در مارس ۱۹۷۰، بیش از ۷۰ آفریقایی کشته شدند.
دوتن از مخالفان اصلی آپارتاید، استیو بایکو و نلسون ماندلا بودند. استیو بایکو به حکومت سیاهان اعتقاد داشت، در حالی که ماندلا به حقوقی مساوی برای تمامی اهالی آفریقای جنوبی معتقد بود. در سال ۱۹۶۲، ماندلا دستگیر شد و پس از محاکمه به حبس ابد محکوم گردید. در سال ۱۹۹۰، ماندلا در سن ۷۲ سالگی آزاد شد و مبارزه برای حقوق انسانی اهالی آفریقای جنوبی را از سر گرفت. سرانجام اف دبلیو دکلرک رییس جمهور آفریقای جنوبی با او وارد مذاکره شد. یک سال بعد، کنگره ملّی آفریقای جنوبی پیروز شد و ماندلا به ریاست جمهوری رسید و رژیم آپارتاید برای همیشه در آفریقای جنوبی و همچنین در دیگر نقاط جهان لغو گردید.

چهره‌های مهم
برخی از چهره‌های مهم مرتبط با آپارتاید عبارتند از :

استیو بایکو
دزموند توتو
هلن سوزمن
والتر سیسولو
اف دبلیو دکلرک
مهاتما گاندی
نلسون ماندلا
P. W. Botha
Oupa Gqozo
D. F. Malan
Harry Schwarz
Andries Treurnicht
H. F. Verwoerd
Oliver Tambo
B. J. Vorster
Kaiser Matanzima
Jimmy Kruger
Joe Slovo
Trevor Huddleston

glodiiator

کاربر

ارسالها: 384

#468 Posted: 11 Aug 2014 13:35

تاریخ

استیو بایکو

استیو بایکو (به انگلیسی: Stephen Bantu Biko)‏ (۱۸ دسامبر ۱۹۴۶ -۱۲ سپتامبر ۱۹۷۷) یک مبارز مشهور ضد آپارتاید در دهه ی ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در آفریقای جنوبی بود.
او مبارزی دانشجو بود که با تاسیس جنبش آگاهی سیاهان نقش به سزایی در مبارزه و قدرت بخشیدن به جمعیت سیاه در آفریقای جنوبی داشت. پس از مرگش در زمان بازداشت به وسیله پلیس، به عنوان شهید مبارزه با آپارتاید شناخته میشود. در زمان زندگی، نوشته هایش تلاش داشتند به سیاهان قدرت ببخشند. او به خاطر شعارش، سیاه زیباست مشهور است، که خودش اینگونه آن را معنی کرده است: مرد، همین جور که هستی خوبی، به عنوان یک انسان به خودت نگاه کردن را آغاز کن.
از منظر ژورنالیستی: پلیس دولت اقليت سفيدپوستان فدراسيون آفريقاي جنوبي ۱۲ سپتامبر سال ۱۹۷۷ اعلام کرد كه «استيون بيكو» رهبر جنبش دانشجويان سياه پوست بر اثر اعتصاب غذا در زندان درگذشته است. وي يك هفته پيش از آن بازداشت شده بود. در آن زمان كمتر كسي بود كه ادعاي پليس سفيد پوستان را باور كند و مرگ استيو خشم مردم را برانگيخت و منجر به تظاهرات متعدد و چند شورش شد. در دهه ۱۹۹۰ پس از سقوط حكومت سفيدپوستان مهاجر (هلندي ها)، در جريان برنامه «اعتراف كن، عفو بخواه و بخشوده شو»، پليس اعتراف به قتل «استيو» كرد و قاتل او را كه يك سرپاسبان بود به دست داد.

glodiiator

کاربر

ارسالها: 384

#469 Posted: 11 Aug 2014 13:38

تاریخ

دنیس بروتوس
دنیس وینسنت بروتوس (Dennis Vincent Brutus) ‏ (۲۸ نوامبر ۱۹۲۴ - ۲۶ دسامبر ۲۰۰۹)، یک فعال اجتماعی، آموزگار، روزنامه‌نگار و شاعر اهل آفریقای جنوبی بود که بیشتر به خاطر مبارزاتش برای ممنوع شدن شرکت آفریقای جنوبی زمان رژیم آپارتاید در بازی‌های المپیک معروف است. مبارزات بیست سالهٔ او با نظام حاکم بر کشورش بارها او را به‌گفتهٔ خودش روانهٔ دخمه‌های «ساروج و آپارتاید» کرده و باعث شد سال‌ها در تبعیدگاه‌ها به‌سر ببرد. بروتوس شاعری است مصمّم و پرشور که همواره در شعرش ناپایداری سرنوشت میهن و هم‌میهنان خود را بیان می‌کند.

نمونه شعر
اشعار زیر از مجموعهٔ شعر شاعر به‌نام «امید سرسخت» ترجمه شده‌است:

زعفران و ترنج و خون:
زعفران و ترنج و خون
این چنین
در سپیده‌دمان پیش در آسمان نشت می‌کردند.
در کامیون ارتشی به سوی زندان رفتن
از میان میله‌ها روز جزیره را نگریستن
و چه بسیار روزها پیش از آن.
خشمی سرخ از ذهنم برون می‌تراود
چون جویباری از خون
آه، رفیقانم کی به‌خود خواهند آمد؟
آه، کلام عاصی‌شان چه هنگام
به اراده‌ای تیره و بی‌زوال بدل خواهد شد؟

glodiiator

کاربر

ارسالها: 384

#470 Posted: 11 Aug 2014 13:41

تاریخ

تابو امبکی

تابو اِمبِکی (به انگلیسی: Thabo Mbeki) (زاده۱۹۴۲ دومین رئیس جمهور آفریقای جنوبی است که در انتخابات دموکراتیک عمومی برگزیده شد. وی پیش از ریاست جمهوری از فعالان برجستهٔ مخالف آپارتاید در آفریقای جنوبی و کنگره ملی آفریقا بود. پس از ماندلا امبکی در سال ۱۹۹۹ به ریاست جمهوری رسید و تا سپتامبر سال ۲۰۰۸ در قدرت بود.

صفحه 47 از 53: « پیشین 1 ... 46 47 48 ... 52 53 پسین »

علم و دانش /

Countrys | کشور ها

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا